στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:12-16) Πώς μπορεί ένας αληθινός Χριστιανός να χρησιμοποιήση χρόνο κι ενέργεια για να προσπαθήση να υποστηρίξη ή να εξυγιάνη εκείνο που ο Ιεχωβά κατεδίκασε σε καταστροφή; Ο Παύλος, γράφοντας στους Κορινθίους, είπε: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.” Δια τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,” λέγει Κύριος, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον·” και “εγώ θέλω σας δεχθή”.» (2 Κορ. 6:14-17) Κατηγορηματική εντολή δίδεται ενταύθα σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς να μη μετέχουν στα ανθρώπινα σχέδια. Πρέπει να είναι χωριστοί και διακεκριμένοι απ’ αυτά.

Ο μαθητής Ιάκωβος επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο Χριστιανός πρέπει να τηρήται αμόλυντος από τον κόσμο και τα σχέδιά του. Προχωρεί, μάλιστα, και περισσότερο και λέγει ότι όσοι ομολογούν ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού κι έχουν αθέμιτες σχέσεις με το παρόν σύστημα πραγμάτων καθίστανται εχθροί του Θεού. «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιάκ. 1:27· 4:4.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟΝ

Πρέπει να είναι καταφανές, λοιπόν, ότι ο Χριστιανός δεν έχει υποχρέωσι να υποστηρίζη τα σχέδια των κατά κόσμον σοφών για τη βελτίωσι του παλαιού αυτού κόσμου. Η υποχρέωσίς του περιγράφεται στην αποστολή του, όπως εκτίθεται στα εδάφια Ησαΐας 61:1-3. Ζούμε τώρα στην «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Μέσα στη διάρκεια του βίου της παρούσης γενεάς ο Ιεχωβά θα εκτελέση την εκδίκησί του εναντίον κάθε αδικίας, περιλαμβανομένου και του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Αλλά πρώτα έκαμε να διασαλπισθή μια προειδοποίησις σε όλους όσοι ‘στενάζουν και βοούν για τα βδελύγματα που γίνονται στον Χριστιανισμό,’ ως ευκαιρία για διαφύλαξι. (Ιεζ. 9:4) Αυτοί πρόκειται να λάβουν το σημείο στα μέτωπά των, όχι κατά γράμμα σημείο, αλλά μια διανοητική κατανόησι των σκοπών του Ιεχωβά, και μια ευκαιρία να συναχθούν στα δεξιά του Βασιλέως.

Το εκπαιδευτικό αυτό έργον είναι τώρα εν προόδω. Είναι ένα παγκόσμιο έργον και διεξάγεται σε 164 διάφορες χώρες. Όλοι όσοι κατανοούν το επείγον του έργου αυτού ασφαλώς δεν έχουν καιρό να αναμιγνύωνται στα ατελείωτα σχέδια των ανθρώπων για τη βελτίωσι του παλαιού κόσμου. Όσοι μπορούν να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις των θα ακολουθήσουν το παράδειγμα που εδόθη πριν από 1.900 χρόνια και θα ‘εγκαταλείψουν τα δίκτυά των.’ Θα έχουν ένα διακαή πόθο να δαπανήσουν όλο τον χρόνο των στο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Γι’ αυτούς τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από το έργον του κηρύγματός των. Σύμφωνα μ’ αυτό, το σύνθημά των είναι όμοιο με το του Παύλου, δηλαδή, «Έν πράττω.» Άλλοι, οι οποίοι μπορεί να έχουν Γραφικές υποχρεώσεις να φροντίσουν για σύζυγο και για μικρά παιδιά, μπορεί να μην είναι σε θέσι ν’ αφιερώσουν ολόκληρο τον χρόνο και την ενέργειά τους στη δράσι του κηρύγματος. Αλλά κι αυτοί, επίσης, ως αφιερωμένοι δούλοι του Υψίστου, γνωρίζουν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής των, η κυρία των υποχρέωσις, είναι να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα της σωτηρίας αυτού, και να το πράττουν αυτό «από ημέρας εις ημέραν» κατά τις ευκαιρίες που έχουν.

Δεν έχει σημασία αν οι κατά κόσμον σοφοί λέγουν ότι αυτά δεν είναι εφαρμόσιμα και ότι η δράσις των ανθρώπων αυτών στο να κηρύττουν αποτελεί σπατάλη χρόνου. Η εντολή που έλαβαν είναι από τον Ιεχωβά. Αυτοί δεν αμφιβάλλουν για την υποχρέωσί των και την ευθύνη των. Και η δική των αιώνια ευημερία εξαρτάται από την υπακοή των σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό, θα εξακολουθήσουν να διασαλπίζουν την προειδοποίησι για την επικείμενη καταστροφή του κόσμου τούτου και θα μετέχουν στην εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Κατόπιν θα εγκαθιδρυθή ο νέος δίκαιος κόσμος του Θεού κάτω από την αγαθοεργό βασιλεία του Χριστού Ιησού. Όλα τα δεινά που υπέστησαν οι άνθρωποι στο παρελθόν, και τα οποία αυτοί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν με τις δικές των προσπάθειες, θα εκλείψουν. Ο ίδιος ο Σατανάς θα ριφθή στην άβυσσο και οι ευπειθείς άνθρωποι θα μπορέσουν ν’ απολαύσουν ατελεύτητη ζωή στην παραδεισιακή γη. Η οδός και ο σκοπός του Ιεχωβά στο να σώση πολλούς «δια της μωρίας του κηρύγματος» θα δικαιωθούν πλήρως.

Η Μεταχείρισις των Αιρετικών

Ο Θωμάς Ακυινάτης, που έζησε τον δέκατο τρίτο αιώνα, είναι ο διάσημος φιλόσοφος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ενδιαφέρει το ότι ίσαμε σήμερα το βιβλίο του Σούμα Θεολοτζίαι παραμένει ουσιαστικά η καθιερωμένη αμετάτρεπτη Ρωμαιοκαθολική αυθεντία. Εξετάζοντας τη μεταχείρισι των αιρετικών, ο φιλόσοφος αυτός λέγει στο Ζήτημα ΙΑ΄, Άρθρ. 3, 2α, 2αε, τα εξής: «Είναι πολύ πιο σοβαρό να διαφθείρη κανείς την πίστι, που δίνει ζωή στην ψυχή, παρά να παραποιήση τα νομίσματα που συντηρούν την πρόσκαιρη ζωή. Αν, λοιπόν, οι παραχαράκται των νομισμάτων ή άλλοι κακοποιοί δικαίως παραδίδωνται αμέσως στον θάνατο από τους κοσμικούς άρχοντας, πόσο περισσότερο πρέπει οι αιρετικοί, ευθύς μετά την καταδίκη των λόγω της αιρέσεώς των, όχι μόνο να αφορίζωνται, αλλά και δίκαια να θανατώνωνται.»