μαθητές του, τους διέταξε να πάνε στα σπίτια των ανθρώπων με το άγγελμά τους. (Ματθ. 10:7, 12, 13, 42· Λουκ. 10:5, 6) Επί πλέον, ο απόστολος Παύλος είπε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας στην Έφεσο: «Σεις εξεύρετε, από της πρώτης ημέρας αφ’ ης επάτησα εις την Ασίαν, πώς επέρασα μεθ’ ημών όλον τον χρόνον, . . . ότι δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 20:18-21.

Ναι, ο Παύλος δίδασκε από ‘σπίτι σε σπίτι.’ Μολονότι ο Παύλος επισκεπτόταν αναμφιβόλως όλους εκείνους που ήταν εκεί για να τους ενισχύσει και να τους ενθαρρύνει, δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να περιορίσουμε τα λόγια του Παύλου σαν να πρόκειται απλώς για ποιμαντικές δραστηριότητες. Γιατί όχι; Γιατί ο Παύλος είπε ότι κήρυττε: «Την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν» τόσο στους Ιουδαίους όσο και στους Έλληνες. Αυτό σαφώς δείχνει ότι εκείνοι δεν ήσαν ακόμη Χριστιανοί. Το ότι θεωρούσαν το έργο αυτό σαν ζωοπάροχο έργο μπορεί να φανεί από τα περαιτέρω σχόλιά του ότι σαν αποτέλεσμα αυτού του κηρύγματος, ήταν «καθαρός από του αίματος πάντων.»—Πράξ. 20:25-27.

ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από την προφητεία που βρίσκεται στον Ιεζεκιήλ κεφάλαιο 9, που προεικόνιζε τη δράση από σπίτι σε σπίτι των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Μας λέγει για μια όραση που είχε ο προφήτης Ιεζεκιήλ γύρω στα 2.500 χρόνια από σήμερα.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο ο προφήτης μάς λέει ότι του είχε δοθεί μια όραση που έδειχνε διάφορα είδη ειδωλολατριών και αποστασιών που εκτελούνται από τους Ιουδαίους στο ναό τους στην Ιερουσαλήμ. Κατόπιν, στο κεφάλαιο 9, ο Ιεζεκιήλ αφηγείται μια όραση για έξη άνδρες οπλισμένους με όπλα σφαγής και έναν έβδομο άνδρα που ήταν ντυμένος όχι με πανοπλία, αλλά με λινά και με ένα μελανοδοχείο γραμματέως στο πλευρό του. Σ’ αυτό τον άνδρα ειπώθηκε να περάσει μέσα από την πόλη της Ιερουσαλήμ και «να κάμη σημείον επί των μετώπων των ανδρών των στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής.» (Εδάφιον 4) Οι έξη άνδρες με τα όπλα σφαγής διατάχθηκαν να ακολουθήσουν τον άνδρα με τα λινά και να εκτελέσουν όλους εκείνους που δεν είχαν το σημάδι. Ναι, όλους εκείνους που δεν βοούσαν και στέναζαν για όλη την πονηριά που γινόταν στην πόλη.

Πώς επρόκειτο αυτός ο άνδρας με τα λινά να εντοπίσει όλους εκείνους που στέναζαν και βοούσαν; Η Σκοπιά της 15 Ιουλίου 1972, εξήγησε: «Όχι απλώς με το να πηγαίνει στις πλατείες ή στις αγορές, αλλά στα σπίτια των ανθρώπων, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Με τον τρόπο αυτό μπορούσε ν’ ακούσει τις εκφράσεις της καρδιάς τους και ν’ αποφασίσει αν θα έπρεπε να σημειωθούν στο μέτωπο ή όχι. Αυτό δεν ήταν κάποια βιαστική ενέργεια, με κανένα τρόπο, αλλά απαιτούσε υπομονητικά και ενσυνείδητα να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι ή από πόρτα σε πόρτα και να κάνει μια έντιμη έρευνα χωρίς να δείξει καμμιά μεροληψία αλλά να σημειώνει μόνο εκείνους που ειλικρινά στέναζαν και θλίβοντο για όλα τα βδελύγματα που έκαναν οι άλλοι μέσα στη βασιλική πόλη. . . . έβαζε το ευδιάκριτο σημάδι πάνω στα μέτωπά τους όπου μπορούσε δημόσια να φαίνεται από φίλους και εχθρούς.»

Όπως ακριβώς απαιτήθηκε επίσκεψη από σπίτι σε σπίτι για τον άνδρα τον ντυμένο με τα λινά για να εκπληρώσει πλήρως την υποχρέωσή του να σημειώσει εκείνους που άξιζαν να διαφυλαχθούν από την εκτέλεση, έτσι και σήμερα απαιτείται δράση από σπίτι σε σπίτι από μέρους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για να βρουν όλους εκείνους που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και να τους δώσουν την ευκαιρία να φύγουν στη βασιλεία του Θεού.

Τι αντιστοιχεί σήμερα με το σημάδι που ο άνθρωπος με τα λινά έβαζε στα μέτωπα εκείνων που άξιζαν να διαφυλαχθούν; Το σημείωμα πάνω στα μέτωπα φαίνεται να εξεικονίζει την καλλιέργεια μιας Χριστοειδούς προσωπικότητας. Μόνο αν κατέχει κανείς μια τέτοια προσωπικότητα θ’ αξίζει να διαφυλαχθεί από τους εκτελεστές του Ιεχωβά στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψι.» (Ματθ. 24:21) Μια Χριστοειδής προσωπικότητα θα ήταν κάτι που όλοι θα μπορούσαν να το δουν, όπως και ένα σημάδι πάνω στο μέτωπο θα ήταν ορατό απ’ όλους. Και οι Γραφές επανειλημμένα προτρέπουν την καλλιέργεια μιας τέτοιας Χριστοειδούς προσωπικότητας. Βέβαια, το σημείωμα ενός ανθρώπου μ’ ένα τέτοιο τρόπο απαιτεί χρόνο πολύ, ενέργεια, έξοδα, αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτές τις θυσίες. Με τον τρόπο αυτό επίσης δείχνουν ζωοπάροχη αγάπη για τον πλησίον.—Εφεσ. 4:20-24· Κολ. 3:9-11.

Ναι, μολονότι αυτό το πρώτο βήμα να πηγαίνει κανείς από σπίτι σε σπίτι είναι σπουδαίο για να βρει εκείνους που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και που στενάζουν και βοούν για όλες τις πονηρές συνθήκες που επικρατούν, εν τούτοις είναι μόνο το πρώτο βήμα. Δείχνοντας ζωοπάροχη αγάπη για τον πλησίον απαιτεί απ’ τον δούλο του Ιεχωβά να συνεχίσει να κάνει επανεπισκέψεις και να διεξάγει Γραφικές μελέτες. Αυτοί οι Βιβλικοί σπουδαστές χρειάζεται να μάθουν πώς να προσεύχονται, χρειάζονται να συναναστρέφονται με τη Χριστιανική εκκλησία και χρειάζεται να εφαρμόζουν Γραφικές αρχές στη ζωή τους. Με τη σειρά τους και αυτοί οι ίδιοι πρέπει να συμμετέχουν για να κάμουν και άλλους να γνωρίσουν γι’ αυτά τα πράγματα που μαθαίνουν. Όλ’ αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν στο ν’ αφιερώσουν τους εαυτούς των στον Ιεχωβά Θεό για να κάνουν το θέλημά του και να βαπτιστούν. Μια τέτοια πορεία, πρέπει να προσθέσουμε, είναι αναγκαία για να πάρουν το ‘σημείο’ δηλαδή να φορέσουν τη Χριστοειδή προσωπικότητα. Με το να εκτελούν αυτή τη δραστηριότητα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πραγματικά δείχνουν ζωοπάροχη αγάπη για του πλησίον.

Η Πρόκληση του Έργου από Σπίτι σε Σπίτι

ΗΤΑΝ ένας Μάρτυς του Ιεχωβά γύρω στα 75 του χρόνια. Καθώς πήγαινε από πόρτα σε πόρτα κούτσαινε αρκετά· αλλά αυτό δεν ήταν περίεργο, γιατί περπατούσε πάνω σε δυο ξύλινα πόδια. Καθώς χτύπησε μια πόρτα, βγήκε μια γυναίκα. Τεντώνοντας το δάχτυλό της σ’ αυτόν, τον ρώτησε μ’ έναν οργίλο τόνο φωνής: ‘Είσαι ένας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;’

Αυτός σταμάτησε για μια στιγμή και κατόπιν, κυττάζοντας την γυναίκα κατ’ ευθείαν στα μάτια, είπε: ‘Σας λέγω, κυρία μου, προσπαθώ να είμαι. Δεν είναι τόσο εύκολο. Αγωνίζομαι γι’ αυτό. Είναι ένας πολύ δύσκολος διορισμός. Μπορείτε να φαντασθείτε τι σημαίνει να είσθε μάρτυς του Υψίστου, του Ιεχωβά, του Κυρίαρχου του σύμπαντος; Αυτός είναι ένας τρομερός διορισμός. Σας λέω, κυρία μου, αγωνίζομαι γι’ αυτό.’

Τι αποκρίθηκε σ’ αυτό η γυναίκα; Ούτε λέξη. Μα τι θα μπορούσε να πει;

Δεν χωρεί αμφισβήτηση γι’ αυτό. Το να πηγαίνει κανείς από σπίτι σε σπίτι με το ευαγγέλιο της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού παρουσιάζει μια πραγματική πρόκληση. Αναμφιβόλως αυτός είναι ο λόγος που αυτή η μορφή του ευαγγελισμού είναι μοναδική στους μάρτυρες του Ιεχωβά. Καμιά άλλη θρησκευτική ομάδα δεν τονίζει ή δεν περιμένει αυτό το είδος της δράσεως από μέρους των μελών της. Και είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι εκείνοι που τόσο αυστηρά επικρίνουν τις διδασκαλίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ποτέ δεν τους κατηγόρησαν ότι εκτελούν ένα έργο μη Γραφικό. Όχι μόνο δεν κατηγορούν τους Μάρτυρες ότι κάνουν κάποιο έργο χωρίς Γραφική βάση, αλλά αντίθετα, έχουν αναγνωρίσει επανειλημμένα