και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζ. 21:25-27.

21. Μετά το έτος 607 π.Χ. τι μπορούσαν να κάμουν όσοι ήσαν στη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ σχετικά με τη διαθήκη της βασιλείας;

²¹ Εκείνοι που ήσαν στη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ δεν εκάθησαν σ’ έναν επίγειο θρόνο στην Ιερουσαλήμ μετά την πρώτη καταστροφή της το έτος 607 π.Χ. Εν τούτοις, μπορούσαν να διεκδικήσουν το δικαίωμα αυτό σύμφωνα με τη διαθήκη της βασιλείας, ώσπου να έλθη ο τελευταίος που είχε δικαίωμα στον θρόνο και στο στέμμα. Τότε ο Θεός θα ενεθρόνιζε και θα έστεφε τον δικαιωματικό εκείνο κληρονόμο. Τότε εκείνος, ως το προλεχθέν Σπέρμα της γυναικός του Θεού, θα εξουσιοδοτείτο να συντρίψη την κεφαλήν του «αρχαίου όφεως», Σατανά ή Διαβόλου.

22. Στην επιστροφή του υπολοίπου από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ, γιατί δεν επανιδρύθη η τυπική βασιλεία του Θεού, και γιατί η βασιλεία που ιδρύθη από τον Μακκαβαίο Ιούδα Υρκανό Αριστόβουλο δεν ήταν η βασιλεία;

²² Πόσος καιρός, λοιπόν, θα περνούσε ώσπου ν’ αποκατασταθή η ερημωμένη βασιλεία και να δοθή η βασιλεία του Θεού στο Σπέρμα της γυναικός του Θεού, που δικαιούται να τη λάβη όταν οι υπόλοιποι από τους μετανοήσαντας Ιουδαίους αποκατεστάθησαν στην πατρίδα των, αφού αυτή είχε μείνει ερημωμένη από ανθρώπους και κατοικίδια ζώα επί εβδομήντα χρόνια, η τυπική βασιλεία του Θεού στη γραμμή του Δαβίδ δεν είχε επανιδρυθή. Οι Ιουδαίοι υπήχθησαν σ’ έναν μη Ιουδαίον άρχοντα, τον Βασιλέα Κύρον της Περσίας. Είχαν απλώς έναν τοπικό κυβερνήτη, που προήρχετο από τον βασιλικόν οίκον του Δαβίδ, γα να διευθύνη τις υποθέσεις των. Στο έτος 167 π.Χ. έλαβε χώραν η επανάστασις των Μακκαβαίων εναντίον του βασιλέως της Συρίας Αντιόχου Δ΄ του Επιφανούς, οι δε Μακκαβαίοι ίδρυσαν δική τους κυβέρνησι. Στο έτος 104 π.Χ. ο Ιούδας Υρκανός Αριστόβουλος ανέλαβε τον τίτλο του «Βασιλέως των Ιουδαίων.» Αυτό, όμως, ήταν βασιλεία ενός Λευίτου ιερέως. Δεν ήταν μια αποκατάστασις της βασιλείας του Θεού στη γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ από τη βασιλική φυλή του Ιούδα.—Γεν. 49:8-10.

23. Ιδρύθη η βασιλεία του Θεού μετά τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, ή μετά την ανάστασί του, ή την ημέρα της Πεντηκοστής;

²³ Την άνοιξι του έτους 33 (μ.Χ.), όταν ο Ιησούς εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ επί πώλου όνου, όπως είχε κάμει και ο Σολομών στη στέψι του πριν από πολλούς αιώνες, η βασιλεία του Θεού με τον δικαιωματικό κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ δεν αποκατεστάθη εκ νέου. Μετά την ανάστασι του Ιησού εκ νεκρών και λίγο πριν ο Ιησούς αναληφθή στον ουρανό για να καθήση στα δεξιά του Πατρός του, οι μαθηταί του τον ερώτησαν σαφώς: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» Ο Ιησούς, ουσιαστικά, τους απήντησε, Όχι! Είπε: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία· αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:6-8) Μετά από δέκα ημέρες, στην εορτή της Πεντηκοστής, το άγιο πνεύμα του Θεού εξεχύθη σ’ αυτούς και έλαβαν δύναμι. Αλλ’ η βασιλεία του Ισραήλ δεν επανιδρύθη εκεί στην Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του Ισραήλ.

(Ακολουθεί)

Επιστημονική Έρευνα

Ο καθηγητής Ρ. Ντ. Ουίλσων γράφει τα εξής στο βιβλίο Επιστημονική Έρευνα της Παλαιάς Διαθήκης, σελ. 213: «Οποτεδήποτε υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για την ενέργεια ερεύνης, τα αναφερόμενα από την Αγία Γραφή στο πρωτότυπο κείμενο άνθεξαν στη δοκιμασία. . . . Οι χρονολογικές και γεωγραφικές αναγραφές είναι πιο ακριβείς και βάσιμες από εκείνες που παρέχονται από οποιαδήποτε άλλα αρχαία έγγραφα· τα δε βιογραφικά και άλλα ιστορικά αφηγήματα εναρμονίζονται θαυμάσια με τις αποδείξεις που παρέχονται από μη Γραφικά κείμενα.»