-
Ο Άγιος Τόπος Φέρεται σε Ορθή ΚατάστασιΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
το έτος 331 π.Χ. Έτσι το μεγάλο κέρας μεταξύ των οφθαλμών του τριχωτού τράγου εξεικόνιζε αυτόν τον «πρώτον βασιλέα,» Αλέξανδρο τον Μεγάλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ελληνική αυτοκρατορία, η οποία γοργά επεκτάθηκε προς ανατολάς ως τον Ινδό Ποταμό της Ινδίας, ανέβηκε στη θέσι της Πέμπτης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική ιστορία.
19. Πώς συνετρίβη το ‘μεγάλο κέρας’ του τράγου, και, στη θέσι του ποιοι έγιναν τα συμβολικά τέσσερα κέρατα;
19 Ο θάνατος που επήλθε από ελονοσία στη πόλι της Βαβυλώνος το έτος 323 π.Χ. Έφερε την αυτοκρατορική ιδιότητα του Αλεξάνδρου σ’ ένα πρόωρο τέλος. Έτσι το «περίβλεπτον κέρας» συνετρίβη στο ζενίθ της αυτοκρατορικής του δυνάμεως. Τελικά, ύστερ’ από χρόνια διακυβερνήσεως εκ μέρους των στρατηγών του Αλεξάνδρου ήρθαν σε ύπαρξι τέσσερα Ελληνικά βασίλεια, αλλά κανένα απ’ αυτά, φυσικά, με την «δύναμιν» του Αλεξάνδρου. Έτσι, το έτος 301 π.Χ. ο Στρατηγός Πτολεμαίος Λάγος βασίλευσε στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη· ο Στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ βασίλευσε στη Μεσοποταμία και Συρία· ο Στρατηγός Κάσσανδρος βασίλευσε στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα· και ο Στρατηγός Λυσίμαχος κυβέρνησε την Ευρωπαϊκή Θράκη και Μικρά Ασία. Με συμβολικό τρόπο, τέσσερα μικρά «κέρατα» εμφανίσθηκαν αντί του μοναδικού μεγάλου κέρατος, ως απόδειξις του ότι η Βιβλική προφητεία είναι αληθινή και αλάνθαστη.—Δαν. 11:3, 4.
20. (α) Σε ποια περίοδο δεν είχε προχωρήσει ακόμη η εκπλήρωσις; (β) Τι ανεπτύχθη από τα τέσσερα κέρατα, και με ποια επιτυχία έδρασε;
20 Ωστόσο, η εκπλήρωσις της προφητείας δεν προχώρησε ως «τους εσχάτους καιρούς,» «εν τοις εσχάτοις της οργής.» (Δαν. 8:17, 19) Ποια ιστορικά γεγονότα του κόσμου δείχνει η όρασις του Δανιήλ εκ των προτέρων; Γράφοντας σχετικά με τα τέσσερα κέρατα του Ελληνικού Βασιλείου, ο Δανιήλ λέγει: «Και εκ του ενός εξ αυτών εξήλθεν εν κέρας μικρόν, το οποίον εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν προς τον νότον, και προς την ανατολήν, και προς την γην της δόξης· και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων, και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.»—Δαν. 8:9-12.
21. Ποιες είπε ο άγγελος ότι θα ήσαν οι δραστηριότητες του συμβολικού μικρού κέρατος, και πώς αυτό θα τελείωνε;
21 Μας δίδεται ένα θεόπνευστο κλειδί για τη σημασία αυτής της προφητικής οράσεως, διότι, και πάλι με αγγελικά μέσα ο Δανιήλ πληροφορείται σχετικά με τα τέσσερα Ελληνικά βασίλεια: «Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος, και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως, και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρών.»
22. Τι είπε ο άγγελος στον Δανιήλ να κάμη, που θα επηρέαζε την κατανόησι του τελικού μέρους της οράσεως;
22 Η σημασία αυτού του μέρους της οράσεως έπρεπε να σφραγισθή από την κατανόησι τη δική μας, διότι ελέχθη στον Δανιήλ: «Και η ρηθείσα όρασις περί των ημερονυκτίων είναι αληθής· συ λοιπόν σφράγισον την όρασιν, διότι είναι διά ημέρας πολλάς.»—Δαν. 8:23-26.
23. (α) Ποιος είναι ο ‘Άρχων του στρατεύματος,’ και ποιος ο ‘Άρχων των αρχόντων’; (β) Ιστορικώς, από ποιο συμβολικό «κέρας» προήλθε το ‘μικρό κέρας’;
23 Ασφαλώς τώρα αυτές οι ‘πολλές ημέρες’ πρέπει να έχουν παρέλθει. Γι’ αυτό ρωτούμε, Τι αποκαλύπτει η παγκόσμια ιστορία σχετικά με την εκπλήρωσι αυτής της προφητικής οράσεως; Ο άγγελος εξήγησε ότι ο ‘Άρχων του στρατεύματος’ είναι ‘ο Άρχων των αρχόντων.’ Αυτός είναι ο ουράνιος Θεοκράτης, Ιεχωβά Θεός. Εξ όλων εκείνων οι οποίοι ονομάζονται «άρχοντες,» αυτός είναι Ο Άρχων. Κανένας απ’ αυτούς δεν μπορεί να παραβληθή μ’ αυτόν ή ν’ ανθέξη εναντίον του. Ούτε ακόμη το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ ούτε εκείνος ο «βασιλεύς σκληροπρόσωπος,» μπορεί να το κάμη. Ποια λοιπόν, είναι αυτή η σκληροπρόσωπη πολιτική δύναμις; Σύμφωνα με την ιστορία ήταν ένας βλαστός ενός από τα τέσσερα συμβολικά «κέρατα» το πιο απομακρυσμένο προς δυσμάς, δηλαδή, το Ελληνικό βασίλειο του Στρατηγού Κασσάνδρου επί της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδος. Αργότερα, αυτό το βασίλειο απορροφήθηκε από το βασίλειο του Στρατηγού Λυσιμάχου βασιλέως της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Αυτό άφησε τώρα μόνον τρία συμβολικά «κέρατα.» Αλλά τον δεύτερον αιώνα π.Χ. αυτές οι δυτικές Ελληνικές επικράτειες είχαν καταληφθή από τη Ρώμη.
24. (α) Πώς έγινε η Ρώμη η Έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας; (β) Παρά το αντιχριστιανικό υπόμνημά της γιατί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να είναι το συμβολικό ‘μικρό κέρας’;
24 Τον πρώτο αιώνα π.Χ. η αυτοκρατορική Ρώμη έλαβε τις ανατολικές Ελληνικές επικράτειες, και τελικά τις νότιες επικράτειες. Έτσι, η Ρώμη έγινε η έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, το έτος 30 π.Χ. Αλλά απεδείχθη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ότι ήταν το ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Όχι! Διότι δεν εξακολούθησε να υπάρχη έως τους ‘προσδιωρισμένους εσχάτους καιρούς.’ Σύμφωνα μ’ αυτά που είπε ο άγγελος στον Δανιήλ, τότε πρέπει να λάβη χώραν η εκπλήρωσις της προφητείας. (Δαν. 8:19) Φυσικά, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εδίωξε σκληρά τους αποκυημένους από το πνεύμα ακολούθους του Ιησού Χριστού, οι οποίοι λάτρευαν και υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στο πνευματικό «αγιαστήριόν» του. Αυτοί ευρίσκοντο στην πνευματική κατάστασι που περιγράφεται από τα Άγια του επιγείου ναού. Η Ρώμη αναφέρεται ότι εθανάτωσε τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, ύστερα από τη μεγάλη πυρκαϊά στη Ρώμη την οποία ο Αυτοκράτωρ Νέρων απέδωσε στους Χριστιανούς. Επίσης, το εδάφιο Αποκάλυψις 1:9 δείχνει ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξώρισε τον απόστολο Ιωάννη στη νήσο Πάτμο που ήταν τόπος εκτοπίσεως. Αλλ’ αυτός ο διωγμός έπαυσε λίγο πριν από την προβαλλόμενη μεταστροφή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου. Ωστόσο αυτό ήταν χίλια εξακόσια χρόνια πριν από τον «καιρό του τέλους» ο οποίος άρχισε στο τέλος των καιρών των Εθνών το 1914 μ.Χ. Ακόμη και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε παύσει να υπάρχη ως δύναμις πολύ πριν από το έτος 1914.
25. (α) Ποια σχέσι είχε το ‘μικρό κέρας’ με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ποία απεδείχθη ότι ήταν; (β) Πώς ήταν ένας ‘βασιλεύς σκληροπρόσωπος’;
25 Ποιο λοιπόν δείχνει η ιστορία ότι είναι το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο επιθετικός ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Ήταν ο βορειοδυτικός βλαστός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή, η Αγγλία, διότι υπήρχαν Ρωμαϊκές επαρχίες σ’ αυτό που τώρα ονομάζεται Αγγλία ως το πρώτο μέρος του τρίτου αιώνος μ.Χ. Στους αιώνες που ακολούθησαν η Αγγλία έφθασε να γίνη η έδρα μιας αυτοκρατορίας, η οποία, από τον δέκατο έβδομο αιώνα και έπειτα, περιελάμβανε αποικίες στη Β. Αμερική. Ως το έτος 1763 η Βρεττανική Αυτοκρατορία είχε νικήσει την Ισπανία και τη Γαλλία, οι οποίες ήσαν ισχυρά τμήματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από τότε και έπειτα, η Βρεττανική Αυτοκρατορία παρουσιάζεται ως κυρία των θαλασσών και ως η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής προφητείας. Ακόμη και όταν οι δεκατρείς Αμερικανικές αποικίες απεσπάσθησαν για να εγκαθιδρύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Βρεττανική Αυτοκρατορία μεγάλωσε και περιέλαβε το ένα τέταρτο της επιφανείας της γης και ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Η εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη δύναμι όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συνεργάσθηκαν μαζί με την Αγγλία για ν’ αποτελέσουν την Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμι. Από οικονομική και στρατιωτική άποψι ήταν πράγματι ένας ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς.’
26. Πώς το συμβολικό ‘μικρό κέρας’ εμεγαλύνθη «προς την Γην της Δόξης,» και έτσι ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με την γην της Δόξης όσον αφορά την τοποθεσία για την εκπλήρωσι της προφητείας;
26 Το έτος 1917 αυτή η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις «εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν . . . προς την γην της Δόξης.» Πώς; Με την κατάκτησιν της Ιερουσαλήμ στις 9 Δεκεμβρίου, και την θέσι της Παλαιστίνης κάτω από Βρεττανικό έλεγχο. Το έτος 1920 η Κοινωνία Εθνών έθεσε την Παλαιστίνη κάτω από Βρεττανική εντολή η οποία συνεχίσθηκε ως τις 14 Μαΐου 1948. Στα Βιβλικά χρόνια η Γη της Επαγγελίας, που ο Ιεχωβά είχε δώσει στον εκλεκτό λαό του, ήταν τόσο ωραία ώστε ωνομάζετο γη της δόξης, δηλαδή ολοκλήρου της γης. Στα εδάφια Ιεζεκιήλ 20:6, 15 ο Ιεχωβά την ονομάζει «δόξαν πασών των εθνών.» Μήπως έγινε κατά γράμμα εκεί η ‘καταπάτησις του τόπου του αγιαστηρίου του’ από το συμβολικό ‘μικρό κέρας’; Πρέπει να εξετάσωμε τα φυσικά γεγονότα αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ για να το εξακριβώσωμε.
-
-
Τι Σημαίνει η Ορθή Κατάστασίς του για μας ΣήμεραΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Τι Σημαίνει η Ορθή Κατάστασίς του για μας Σήμερα
1. Ποια σύρραξις άρχισε το 1914, και γιατί αυτό δεν αποτελούσε έκπληξι στους αφιερωμένους και βαπτισμένους, σπουδαστάς της Γραφής;
ΤΟ έτος 1914 μ.Χ. το ιερό σεληνιακό έτος άρχισε στην Ιερουσαλήμ την 1η του μηνός Νισάν, η οποία αντιστοιχούσε με τις 27/28 Μαρτίου από δύσι ως δύσι του ηλίου. Το θέρος του έτους εκείνου εξερράγη ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αυτό δεν ήταν κάτι τελείως απροσδόκητο από τους σπουδαστάς της Γραφής οι οποίοι είχαν αποχωριστή από τον Χριστιανικό κόσμο, στον οποίο άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γιατί όχι; Διότι αυτοί οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι σπουδασταί της Γραφής πριν από δεκαετηρίδες είχαν τονίσει ότι οι «καιροί των εθνών,» όπως είχαν προλεχθή από τον Ιησού Χριστό στην προφητεία του για την «συντέλεια του αιώνος,» θα έληγαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους εκείνου 1914. (Λουκ. 21:24· Ματθ. 24:3) Οι Καιροί των Εθνών είχαν αρχίσει περίπου στα μέσα του σεληνιακού μηνός Τισρί του 607 π.Χ., και έτσι η διάρκειά των τών 2.520 ετών θα έληγε το 1914 περίπου στις 15 του μηνός Τισρί, που αντιστοιχεί με τις 4/5 Οκτωβρίου. Τότε η Βρεττανική Αυτοκρατορία καθώς και άλλες αυτοκρατορίες του Χριστιανικού κόσμου είχαν εμπλακή στον πόλεμο. Το άλλο μέλος της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως εισήλθε στον πόλεμο την άνοιξι του 1917.
2. (α) Ποια διεθνής διευθέτησις ετέθη σε ισχύ με την επικύρωσι της Συμβάσεως Ειρήνης του 1919; (β) Τι συνέβη στην ελευθέρα δημοσία λατρεία του Ιεχωβά στο «αγιαστήριόν» του στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και τι συνέβη μ’ αυτό το 1919;
2 Το φθινόπωρο του 1918 η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις και οι σύμμαχοί της βγήκαν νικηταί από την παγκόσμια σύρραξι. Το 1919 υπεγράφη και επεκυρώθη η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, και μαζί της άρχισε να ισχύη το μέρος εκείνο της Συνθήκης που είναι γνωστό ως Καταστατικός Χάρτης της Κοινωνίας των Εθνών. Την εποχή εκείνη υπήρχε ένα υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαπτισμένων, αποκυημένων από το πνεύμα Χριστιανών οι οποίοι ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο «αγιαστήριον» του ή «άγιον τόπον» του. Στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου είχαν διωχθή σκληρά και η λατρεία των είχε εμποδισθή στον Χριστιανικό κόσμο, περιλαμβανομένων και των επικρατειών της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική προφητεία. Την άνοιξι του 1919 ο Ιεχωβά Θεός τους ανεζωογόνησε από την συντετριμμένη πνευματική κατάστασί των και τους εσύναξε και πάλι για θαρραλέα δημοσία λατρεία στο αγιαστήριό του. Ανέλαβαν και πάλι δημοσία το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού όπως προελέχθη στο εδάφιο Ματθαίος 24:14.
3. Αυτό το υπόλοιπο δεν ενώθηκε μαζί με τον Χριστιανικό κόσμο στην υιοθέτησι ποιας στάσεως απέναντι στην Κοινωνίας των Εθνών και το 1921 τι προσδιώρισαν ότι είναι από προφητική άποψι η Κοινωνία;
3 Ανεγνώριζαν ότι ήσαν πρέσβεις της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά η οποία είχε εγκαθιδρυθή στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Επομένως αυτό το υπόλοιπον των λάτρεων στο αγιαστήριόν Του δεν είχε ενωθή με τον Χριστιανικό κόσμο στο να χαιρετίση την Κοινωνία των Εθνών σαν αυτή να ήταν η «πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού στη γη.» Το καλοκαίρι του 1919, προτού ακόμη η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων και το Καταστατικό της Κοινωνίας των Εθνών επικυρωθούν από τον ελάχιστο προβλεπόμενο αριθμό των κυριωτέρων χωρών, το υπόλοιπο εδήλωσε ότι αυτό το πολιτικό υποκατάστατο της βασιλείας του Θεού δεν είχε την υποστήριξι του Ιεχωβά και ασφαλώς επρόκειτο ν’ αποτύχη. Για περαιτέρω Γραφική υποστήριξι τούτου, το περιοδικό Η Σκοπιά ύψωσε θαρραλέα τη φωνή. Στο τεύχος της τής 1ης Ιανουαρίου 1921, στη σελίδα 12 (στην Αγγλική και την Ελληνική) κάτω από τον υπότιτλο «Το ρηθέν υπό Δανιήλ,» παρουσίασε λόγους για να πιστεύη κανείς ότι η παγκόσμια οργάνωσις για ειρήνη και ασφάλεια, η Κοινωνία των Εθνών, ήταν «το βδέλυγμα της ερημώσεως» που προείπε ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ματθαίος 24:15.
4. (α) Που και ποιο έτος προσδιωρίσθηκε η ταυτότης αυτής της ανθρωποποίητης οργανώσεως για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια ως μιας παγκοσμίου δυνάμεως; (β) Ποια πείρα δοκίμασε λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά πώς συνέχισε να λειτουργή.
4 Στην περίοδο από 25-31 Μαΐου 1926, το κεχρισμένο υπόλοιπο είχε μια διεθνή συνέλευσι στο Λονδίνον Αγγλίας. Εκεί στη δημοσία ομιλία η ανθρωποποίητη οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια εξετέθη ως το συμβολικό κόκκινο θηρίο, με επτά κεφαλάς και δέκα κέρατα, που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 17:3-11. Ως τέτοια οργάνωσις, ήταν η Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής προφητείας.a Όπως ακριβώς η προφητεία εκείνη είχε προείπει, η διεθνής εκείνη οργάνωσις με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών έπαυσε να λειτουργή όταν εξερράγη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος του 1939· αλλά,αναζωογονήθηκε το 1945 με τη μορφή της οργανώσεως Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η ογδόη Παγκοσμία Δύναμις συνέχισε να λειτουργή ως τώρα.
5. Το 1926 ποια ερώτησις που αποτελούσε πρόκλησι ετέθη στο κεχρισμένο υπόλοιπο, και γιατί δεν ήσαν αλαζονικοί με το να δεχθούν τη νέα ονομασία το 1931;
5 Μερικούς μήνες πριν από την ιστορική συνέλευσι του Λονδίνου του 1926 το μέγιστο όνομα στο σύμπαν, το όνομα του μεγάλου Θεοκράτου Ιεχωβά, άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο. Αυτό είχε τονισθή όταν το περιοδικό Η Σκοπιά, στο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1926, (στην Αγγλική) έφερε τους αναγνώστας του αντιμετώπους με το κύριο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Ποιος θα Τιμήση τον Ιεχωβά;» Σ’ αυτήν την ερώτησι, που αποτελούσε πρόκλησι, το κεχρισμένο υπόλοιπο απήντησε με λόγια και με έργα. Στη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν αμέσως απέδειξαν ποιος ήταν εκείνος τον οποίον τιμούσαν με το να διαφημίζουν παγκοσμίως το όνομα και τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά. Αυτό το διαφημιστικό έργο τους εχαρακτήρισε πράγματι ως αληθινούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να τους κατηγορήση ως αλαζονικούς διότι, στις 26 Ιουλίου 1931, σε μια διεθνή συνέλευσι στο Κολόμπους, Οχάιο, αυτό το κεχρισμένο υπόλοιπο δέχθηκε την ονομασία «Μάρτυρες του Ιεχωβά»; Κανένας! Επειδή ήσαν λάτρεις στη γη στο αγιαστήριό Του, ήσαν το «άγιον κατοικητήριον αυτού.»
6. Αμέσως κατά σειρά, ποιος τύπος διακυβερνήσεως ήλθε στο προσκήνιο, και ποιοι όφειλαν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή των και την εκκλησιαστική οργάνωσι σύμφωνα μ’ αυτή τη διακυβέρνησι;
6 Επόμενο κατά σειρά, με έξοχη χρονομέτρησι κάτω από θεία καθοδήγησι, ήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της Θεοκρατίας, δηλαδή, Διακυβερνήσεως του Θεού! Ασφαλώς αυτός ο κανών έπρεπε να εφαρμόζεται στην ορατή οργάνωσι εκείνων οι οποίοι ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο αγιαστήριό του. Εκεί, πράγματι, έπρεπε να είναι ο Άρχων ως Θεός. Όλοι οι λάτρεις στο αγιαστήριό του ώφειλαν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή τους καθώς και την εκκλησιαστική των οργάνωσι σε αρμονία με τη Θεοκρατία του Υψίστου Θεού, του Κυριάρχου του σύμπαντος.
7. Γιατί μια ευνοϊκή απόφασις απέναντι στη θεοκρατία έγινε πιο ζωτική όσον αφορά το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους συντρόφους του, και πότε ήλθαν οι οδηγίες που τους καθοδήγησαν;
7 Μια απόφασις του υπολοίπου για υποστήριξι αυτού του συστήματος έγινε περισσότερο ζωτική καθώς ο πολιτικός ολοκληρωτισμός και η δικτατορία απλώνονταν από χώρα σε χώρα, και το πολιτικό κράτος παρουσιαζόταν από εθνικιστική άποψι ως Θεός για να λατρεύεται από το σώμα των πολιτών του. Οι παγκόσμιες συνθήκες επίεζαν ολοένα περισσότερο το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους αφιερωμένους του να δηλώσουν σ’ αυτούς τους επισήμους και κριτάς οι οποίοι εναντιώνονταν σ’ αυτούς και τους καταπίεζαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξεις των Αποστόλων 5:29) Τελικά, δεκαπέντε μήνες πριν από την έναρξι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την υποταγή ενός μεγάλου μέρους του κόσμου στον στρατιωτικό νόμο και τη θέσι της Κοινωνίας των Εθνών εκτός λειτουργίας, ήλθαν επίσημες οδηγίες για θεοκρατική οργάνωσι.
8. Το 1938 τι είχε δημοσιευθή στα τεύχη του περιοδικού «Η Σκοπιά» 1ης και 15 Ιουνίου, και τι απαιτούσε η προτεινόμενη απόφασις;
8 Στο τεύχος της 1ης Ιουνίου 1938 του περιοδικού Η Σκοπιά (στην Αγγλική) δημοσιεύθηκε το πρώτο μέρος του άρθρου με τον τίτλο «Οργάνωσις.» Ήταν συγκινητικό για εκείνους που ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο αγιαστήριό του να διαβάσουν αυτές τις φράσεις της αρχικής παραγράφου: «Η οργάνωσις του Ιεχωβά κατ’ ουδένα τρόπον είναι δημοκρατική. Ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος, η δε κυβέρνησίς του ή οργάνωσις είναι αυστηρώς θεοκρατική. Το συμπέρασμα αυτό δεν επιδέχεται επιτυχή αντίρρησι.» Το τεύχος της 15ης Ιουνίου 1938 του περιοδικού Η Σκοπιά δημοσίευσε το δεύτερο μέρος περί «Οργανώσεως,» και παρουσίασε μια απόφασι για υιοθέτησι από τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, για τις οποίες η αρχική παράγραφος έλεγε: «Εμείς, η ομάς του λαού του Θεού που έχει ληφθή για το όνομά του, και βρίσκεται τώρα εις. . . . . . . . . . . . ., αναγνωρίζομε ότι η κυβέρνησις του Θεού είναι καθαρώς θεοκρατική και ότι ο Χριστός Ιησούς είναι στο ναό και έχει όλη τη φροντίδα και τη διεύθυνσι της ορατής και της αοράτου οργανώσεως του Ιεχωβά.» (Σελίς 182) Αυτό απαιτούσε διορισμούς με θεοκρατικό τρόπο, από την κορυφή έως κάτω, για όλους εκείνους οι οποίοι εκτελούσαν καθήκοντα υπηρετών σε όλες τις εκκλησίες.
9. (α) Ποιο ερώτημα έθεσε η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939 για τον θεοκρατικά ωργανωμένο λαό του Ιεχωβά και γιατί; (β) Πότε και πώς ήλθε η απάντησις, και με ποιο αποτέλεσμα;
9 Η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου την 1η Σεπτεμβρίου 1939, παρά την ύπαρξι της Κοινωνίας των Εθνών, βρήκε τον λαό του Ιεχωβά θεοκρατικά ωργανωμένο. Ποια επρόκειτο να είναι η θεοκρατική στάσις των απέναντι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος, όπως και ο πρώτος εξερράγη μέσα στον Χριστιανικό κόσμο; Δεν υπήρχε σ’ αυτούς θέσις για συμβιβασμούς σαν εκείνους που είχαν διαπραχθή στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Τώρα δεν υπήρχε καμμιά περίπτωσις αβεβαιότητος και αναποφασιστικότητος. Η Κοινωνία των Εθνών είχε δεχθή ένα θανατηφόρο κτύπημα, αλλά η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά στους ουρανούς εξακολουθούσε να ζη και να βασιλεύη. Με το να συνεχίζουν να διακηρύττουν αυτή τη βασιλεία χωρίς ανάπαυλα ως τώρα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούσαν να λάβουν το μέρος οποιασδήποτε βασιλείας αυτού του μη θεοκρατικού κόσμου σ’ αυτή τη νέα σύρραξι. Μόλις δυο μήνες ύστερα από την εισβολή των Ναζιστικών στρατιών του Χίτλερ στην Πολωνία, που επετάχυνε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά έδωσε κατάλληλη προειδοποίησι στον εμπόλεμο κόσμο. Πώς; Με τη δημοσίευσι του κυρίου άρθρου που έφερε τον τίτλο «Ουδετερότης» την 1η Νοεμβρίου 1939 του περιοδικού Η Σκοπιά Αναγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά (στην Αγγλική). Τονίζοντας σαφώς τι ήταν ο θεοκρατικός πόλεμος την εποχή του αρχαίου Ισραήλ, το άρθρο αυτό έλεγε τα εξής «Ο Χριστιανικός Κόσμος Δεν Είναι Θεοκρατικός.» Εμείς είμεθα ουδέτεροι στους πολέμους του.
10. Τι είπε ο Δανιήλ στα εδάφια 8:10-12 ότι θα έκαμνε το ‘μικρόν κέρας’ δείχνοντας τι επρόκειτο να κάνη η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις;
10 Πώς, τώρα, επρόκειτο ν’ αντιδράση το τρομακτικά αυξανόμενο ‘μικρό κέρας,’ της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως απέναντι σ’ αυτή τη θεοκρατική στάσι του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά και των πιστών αφιερωμένων συντρόφων του; Με αλάνθαστο τρόπο η προφητεία των εδαφίων Δανιήλ 8:10-12 (ΜΝΚ) το προείδε λέγοντας: «Και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων, και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και ο εγκατεστημένος τόπος του αγιαστηρίου αυτού κατεβλήθη· και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.»
«Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ» ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ!
11, 12. (α) Τι εσήμαινε αυτή η διαγωγή του ‘μικρού κέρατος’ σχετικά με τον Ιεχωβά; (β) Ποιο σύντομο σχόλιο έκαμε ο άγγελος Γαβριήλ σχετικά μ’ αυτό για να δώση εξήγησι;
11 Είναι εύκολο να παρατηρήση κανείς ότι αυτή η ενέργεια που περιγράφεται έτσι εσήμαινε εισβολή στη δικαιωματική επικράτεια των συμφερόντων του Υψίστου Θεού, του Δημιουργού του «στρατεύματος του ουρανού» και των «αστέρων,» ακόμη και την αφαίρεσι των θυσιών που προσεφέροντο τακτικά σ’ αυτόν ως ‘παντοτεινή θυσία’ της λατρείας του. Το σύντομο σχόλιο σ’ αυτό το σημείο από τον άγγελο Γαβριήλ μας βοηθεί να κατανοήσωμε την προφητεία ορθά, διότι λέγει:
12 «Και θέλει [ο σκληροπρόσωπος βασιλεύς] ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός.»—Δαν. 8:24, 25.
13. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου πώς η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις ενήργησε απέναντι στον Ιεχωβά, ρίπτοντας ακόμη κατά γης το ‘στράτευμα του ουρανού’, και τους «αστέρες»;
13 Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις στη Βιβλική ιστορία ωδήγησε πολλούς σε αφανισμό, ναι, ακόμη και ισχυρούς. Δεν σεβάσθηκε την αληθινή Θεοκρατία. Στη Βρεττανική Κοινοπολιτεία καθώς και στην Αμερική έθεσε σε λειτουργία τον στρατιωτικό νόμο της και την ολοκληρωτική κινητοποίησι για την επιτυχία των πολεμικών σκοπών της και για την κυριαρχία της επάνω στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Έτσι εμεγαλύνθη ακόμη και υπεράνω του Άρχοντος των αρχόντων του Ιεχωβά του Κυριάρχου «Άρχοντος» όλου του σύμπαντος. Το ‘στράτευμα του ουρανού,’ δηλαδή, το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά οι οποίοι υπηρετούσαν ως υφιερείς στο πνευματικό «αγιαστήριόν» του, κατέρριψε η Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμια Δύναμις, μειώνοντάς τους ως πρέσβεις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Ακόμη και εκείνοι οι οποίοι ήσαν ως «αστέρες» στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά εθεωρούντο ως κατώτεροι, όχι ως φορείς πνευματικού φωτός στις εκκλησίες των, όχι ως πνευματικοί «επίσκοποι» δικαιούμενοι εξαιρέσεως από τη στρατιωτική υπηρεσία, αλλ’ απλώς ως επίγειοι λαϊκοί άνθρωποι χωρίς θεοκρατικό διορισμό. (Αποκάλ. 1:20· 2:1) Λόγω της πολεμικής προπαγάνδας και του μεγάλου πολεμικού πυρετού καθώς και του εθνικιστικού παραληρήματος ο «λαός ο άγιος» υπέστη σκληρό διωγμό.
14. Πώς είχε ριφθή κατά γης το «άγιον κατοικητήριον αυτού»;
14 Εφόσον αυτοί εκπροσωπούσαν το «άγιον κατοικητήριον [του Ιεχωβά],» αυτός ο τόπος κατερρίφθη με το να έχουν καταρριφθή αυτοί. Αυτό επηρέασε τις πνευματικές θυσίες των στον Ιεχωβά Θεό.
15. Πώς αφαιρέθηκε η «παντοτεινή θυσία» από την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι.
15 Έχετε υπ’ όψιν ότι στο αγιαστήριον του ναού του Ιεχωβά στον αρχαίο Ισραήλ υπήρχε «παντοτεινή θυσία» που προσεφέρετο στην εσωτερική αυλή σε μορφή ενός αμνού στον Θεό κάθε βράδυ και πρωί. (Έξοδ. 29:38-42) Ομοίως, από το πνευματικό υπόλοιπο το οποίο ελάτρευε στο «αγιαστήριο» του Ιεχωβά προσεφέροντο θυσίες πνευματικού είδους σ’ αυτόν βράδυ και πρωί, καθημερινά, παντοτεινά. Εξέχουσα θέσι ανάμεσα σ’ αυτές τις παντοτεινές «θυσίες» είχε ο καρπός των χειλέων των τα οποία διεκήρυτταν δημοσία το όνομα του Ιεχωβά και τη Μεσσιανική βασιλεία του, την θεοκρατική κυβέρνησί του. Αυτή η πνευματική «παντοτεινή θυσία» αφαιρέθηκε από την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι μέσω των πολεμικών μέτρων και περιορισμών της και ακόμη με το να θέση απαγορεύσεις στο από οικίας σε οικία κήρυγμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Βρέθηκαν στην ανάγκη να εργάζωνται κάτω από την επιφάνεια. Άνδρες και γυναίκες είχαν φυλακισθή για διακράτηση Χριστιανικής ουδετερότητος.
16. Πώς η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις έπληξε σκληρά σ’ όλη τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία Εθνών και εμπόδισε την προσφορά της «παντοτεινής θυσίας»;
16 Το υπόμνημα δείχνει σαφώς την έκτασι της οργής του ‘σκληροπροσώπου βασιλέως.’ Κτύπησε σκληρά εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά παγκοσμίως στη διάρκεια των σκοτεινών ημερών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ιδιαίτερα σε χώρες που ήσαν ταυτισμένες με τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία. Στις 4 Ιουλίου 1940, ο Καναδάς που αποτελούσε μέρος της Κοινοπολιτείας, απηγόρευσε το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Το ίδιο εκείνο έτος η Νέα Ζηλανδία απηγόρευσε τη δημοσία διακήρυξι του ονόματος του Ιεχωβά. Τον ίδιο περίπου καιρό το έργο στη Χρυσή Ακτή (Γκάνα) ετέθη υπό απαγόρευσιν. Από τότε κι’ εμπρός γινόταν παρέμβασις στην «παντοτεινή θυσία,» στον καρπό των χειλέων. Το έργο είχε απαγορευθή στην Αυστραλία και στις Νήσους Φίτζι τον Ιανουάριο του 1941. Η Νότιος Αφρική, η νοτιωτέρα χώρα της Αφρικής, ανέλαβε επίσημη ενέργεια εναντίον του έργου το 1941. Απαγορεύσεις απλώθηκαν κυριολεκτικά σ’ όλες τις Βρεττανικές κτήσεις στην Αφρική, περιλαμβανομένης
-