-
Μέρος 29—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»Η Σκοπιά—1960 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
κρατούσε τον ρόλο της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως, της μεγαλυτέρας από τις επτά παγκόσμιες δυνάμεις. Όχι μόνον αυτό, αλλά κι από την 1η Οκτωβρίου περίπου του 1914, ο βασιλεύς του βορρά επρόκειτο ν’ αντιμετωπίση και την αποκαταστημένη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού που κυβερνούσε στους ουρανούς για παγκόσμια κυριαρχία.
(Ακολουθεί)
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1960 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Μολονότι είναι αντιγραφικό για ένα Χριστιανό να δεχθή το αίμα άλλου άτόμου δια μεταγγίσεως, θα ήταν επιτετραμμένο για έναν αφιερωμένο Χριστιανό να του αφαιρεθή ένα μέρος του αίματός του και κατόπιν να του επανεισαχθή στο σώμα του στη διάρκεια εγχειρήσεως;—Γ. Ντ., Η.Π.Α.
Κατά τη μέθοδο χειρισμού του αίματος που προβλέπεται από την Αγία Γραφή, το αίμα που ελαμβάνετο από ένα σώμα έπρεπε να εκχυθή στη γη ως νερό και να καλυφθή με χώμα. (Λευιτ. 17:13, 14· Δευτ. 12:16, 23, 24· 15:23· 1 Χρον. 11:18, 19) Αυτό γίνεται επειδή η ζωή είναι στο αίμα, το δε χυθέν αυτό αίμα θεωρείται ιερόν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Η διαθήκη σχετικά με την αγιότητα του αίματος, που συνήφθη μετά τον Κατακλυσμό, είναι και σήμερα ακόμη δεσμευτική, και αφορά το αίμα ζώων και ανθρώπων, είτε αυτό είναι του ιδίου ατόμου είτε άλλου. Συνεπώς, η αφαίρεσις του αίματος ενός ατόμου, η φύλαξίς του και κατόπιν η επανεισαγωγή του μέσα στο ίδιο άτομο θα αποτελούσε παράβασιν των Γραφικών αρχών που διέπουν τη μεταχείρισι του αίματος.—Γέν. 9:4-6.
Αν, όμως, συμβή αιμορραγία στη διάρκεια εγχειρήσεως και με κάποιο μέσον το αίμα αναδιοχετεύεται αμέσως μέσα στο σώμα, αυτό θα ήταν επιτρεπτόν. Η χρήσις κάποιου τρόπου, με τον οποίον το αίμα εκτρέπεται της πορείας του και μια ωρισμένη περιοχή του σώματος ή όργανον παρακάμπτεται προσωρινώς στη διάρκεια της χειρουργήσεως, θα ήταν Βιβλικώς επιτρεπτή, διότι το αίμα θα έρρεε από το σώμα ενός δια της συσκευής και θα επανεισήγετο αμέσως πάλι μέσα στο σώμα. Αφ’ ετέρου, αν το αίμα εφυλάσσετο, έστω και για ένα βραχύ χρονικό διάστημα, αυτό θ’ αποτελούσε παράβασι των Γραφών.
Η χρήσις του αίματος ένας άλλου ατόμου για την «έναρξι λειτουργίας» οποιουδήποτε τεχνικού μέσου που χρησιμοποιείται στη χειρουργική είναι απαράδεκτη. Σ’ αυτή την περίπτωσι το αίμα θα κυκλοφορούσε στον οργανισμό του ασθενούς, αναμιγνυόμενο με το δικό του αίμα. Αν, πάλι, το αίμα ενός θα ήταν ανάγκη ν’ αποσύρεται κατά διαλείμματα και να φυλάσσεται ώσπου να συσσωρευθή αρκετή ποσότης για να τεθή ένα μηχάνημα σε λειτουργία, κι αυτό επίσης θα ενέπιπτε σε Βιβλική απαγόρευσι. Οι αμέσως ενδιαφερόμενοι σε κάθε περίπτωσι είναι στην καλύτερη θέσι να βεβαιωθούν πώς ακριβώς το αίμα θα τύχη χειρισμού και πρέπει να φέρουν ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά στο να προσέξουν να μη γίνη αντιγραφικός χειρισμός του αίματος.
● Ποιος ήταν ο πατέρας του Σαλαθιήλ; Η αφήγησις της Γραφής στο Ματθαίος 1:12 λέγει ότι ο πατέρας του ήταν ο Ιεχονίας, ενώ ο Λουκάς στο εδάφιο 3:27 λέγει ότι ήταν ο Νηρί. Πώς μπορούν να εναρμονισθούν οι δύο αυτές γενεαλογίες;—Χ. Χ., Η.Π.Α.
Στη σελίδα 130 του βιβλίου «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης», (Η Σκοπιά 15ης Ιουνίου 1959, σελ. 287, § 3), αναφέρεται ορθώς: «Αλλ’ οι προγονικές γραμμές του Ιωσήφ και της Μαρίας, προτού τελικά συγχωνευθούν στον Βασιλέα Δαβίδ, συναντώνται στον Ζοροβάβελ και στον πατέρα του Σαλαθιήλ.» Όπως λέγει ο Ματθαίος, ο Σαλαθιήλ ήταν ο άμεσος γυιός του Βασιλέως Ιεχονία ή Ιωαχείν. Πώς, λοιπόν, ήταν γυιός του Νηρί; Ήταν, επίσης, γυιός του Νηρί, διότι ενυμφεύθη τη θυγατέρα του Νηρί κι έγινε στην πραγματικότητα γαμβρός του Νηρί. Οι Εβραίοι, όμως, εχαρακτήριζαν τον γαμβρόν ως γυιόν, ακριβώς όπως ο Ιωσήφ, ο άμεσος γυιός του Ιακώβ, χαρακτηρίζεται από τον Λουκά ως γυιός του Ηλί, διότι ο Ιωσήφ ενυμφεύθη τη θυγατέρα του Ηλί Μαρία.—Λουκ. 3:23.
Ενδιαφέρει να σημειωθή σχετικά με τούτο ότι στο Λουκάς 3:27 το χειρόγραφο Βήζα, Κέμπριτζ, που προσδιορίζεται με το διεθνές σύμβολο «D» λέγει: «ο υιός του Ιεχονία,» όχι του Νηρί.
● Μήπως πρέπει να θεωρήσομε την ένεσι ορών, όπως είναι η διφθεριτική τοξίνη, η αντιτοξίνη και τα συστατικά στοιχεία του αίματος, όπως είναι η σφαιρίνη γάμμα στο κυκλοφορούν αίμα, με σκοπό τη δημιουργία αντιστάσεως σε νόσο με αντισώματα, ως το ίδιο πράγμα με την πόσι αίματος ή τη λήψι αίματος ή πλάσματος του αίματος δια μεταγγίσεως;—Ν. Π., Ηνωμένες Πολιτείες.
Όχι, δεν φαίνεται αναγκαίον να θέσωμε τα δύο στην ίδια κατηγορία, μολονότι το εκάναμε αυτό στο παρελθόν. Κάθε φορά που μνημονεύεται η απαγόρευσις αίματος μέσα στις Γραφές σχετίζεται με τη λήψι αίματος ως τροφής και γι’ αυτό μας ενδιαφέρει η απαγόρευσίς του ως θρεπτικού στοιχείου. Έτσι, όταν επετράπη για πρώτη φορά στο ανθρώπινο γένος να φάγη σάρκα ζώων, όταν επανελήφθη η εντολή της αναπαραγωγής σ’ εκείνους που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, το αίμα ειδικά απηγορεύθη. (Γέν. 9:3, 4) Στον νόμο του Μωυσέως το αίμα ήταν απαγορευμένο ως τροφή, και γι’ αυτό κατ’ επανάληψιν
-