χρειαζόμεθα σ’ αυτή την εποχή της παγγηίνης κρίσεως. Πόσο σοφό είναι ν’ αναγνωρίσωμε ότι κανένα άτομο δεν μπορεί κατάλληλα να ισχυρισθή ότι έχει δικαίωμα να ρυθμίζη τη ζωή του όπως του αρέσει, χωρίς να ενδιαφέρεται για το συμφέρον και την ευημερία των ομοίων του πλασμάτων και χωρίς σεβασμό για τον ορθό κανόνα διαγωγής που έχει θεσπίσει ο Δημιουργός! Εκείνα τα άτομα ή έθνη που υπερηφανεύονται να ενεργούν ανεξάρτητα από την διευθέτησι του Θεού, τα οποία παραβιάζουν τον ηθικό κανόνα που αυτός έχει θέσει για την καθοδήγησι των πλασμάτων του, οδηγούνται στη συμφορά.

30. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι σχετικά με τον τρόπο πολιτείας τον Θεού με ανθρώπους του παρελθόντος;

³⁰ Ο τρόπος πολιτείας του Θεού με εκείνους, οι οποίοι στο παρελθόν είτε ετίμησαν είτε περιφρόνησαν τον δίκαιο κανόνα του διαγωγής, είναι ζωτικής σημασίας για μας που ζούμε σήμερα. Γιατί; Ο Παύλος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, απαντά: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4) Στο μεταξύ μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο κανών του Θεού για την ανθρωπίνη διαγωγή δεν αλλοιούται, διότι ο Ιεχωβά ορθώς περιγράφεται ως «ο Πατήρ των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.» (Ιάκ. 1:17) Αυτός είναι, πράγματι, ο αναλλοίωτος, ο αιώνιος Θεός.

Χριστιανική Ηθική

«Το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του πνεύματος, ζωή και ειρήνη.»—Ρωμ. 8:6.

1. Αποστέλλοντας τον αγαπητό του Υιό στη γη, ποια μεγάλη αλλαγή εγκαθίδρυσε ο Ιεχωβά, και γιατί;

ΕΠΕΙΔΗ οι φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ συνεχώς απεμακρύνοντο από τον δίκαιο κανόνα που είχε θέσει για να διέπεται η διαγωγή των, ο Ιεχωβά τούς απέρριψε από του να είναι το ειδικόν απόκτημά του, και προέβη στο να συνάξη μαζί εκείνους οι οποίοι θα εσχημάτιζαν ένα νέο έθνος προς αίνον του. Δεν συνεκέντρωσε μέσω ενός κοινού ανθρωπίνου δούλου όπως ο Μωυσής το νέο έθνος των λάτρεών του, αλλά αυτή τη φορά απέστειλε τον ίδιο τον Υιόν του από τον ουρανό «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας.» (Ρωμ. 8:3) Με τον Ιησούν επρομήθευσε το μέσον της απολυτρώσεως ανθρώπων από τη δύναμι της αμαρτίας και του θανάτου καθώς κι ένα τέλειο υπόδειγμα στα βήματα του οποίου θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν άλλοι.—1 Πέτρ. 2:21.

2. Τι εσήμαινε το ότι ο Ιησούς ήταν «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας» και γιατί αυτό ήταν κατάλληλο για τον σκοπό του Θεού;

² Το ότι ο Υιός του ήταν «με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας» δεν σημαίνει ότι «οι δύο απολύτως αντίθετες αρχές της ανθρωπίνης αγνοίας και ατέλειας, και της θείας πανσοφίας και τελειότητος,» συνηντήθησαν στον Ιησού Χριστό, όπως ισχυρίζεται ο Ρωμαιο-Καθολικός Θωμάς Ακυινάτης. Όχι, διότι ο Ιησούς δεν ήταν Θεάνθρωπος. «Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους,» αλλά ως τέτοιος μας βεβαιώνεται ήταν «άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών.» (Φιλιππησ. 2:7· Εβρ. 7:26) Ως τέλειος άνθρωπος ο Ιησούς ήταν σε θέσι να υποβληθή στην ίδια δοκιμή υπακοής και ακεραιότητος που είχαν υποβληθή ο Αδάμ και η Εύα. Η πορεία που θ’ ακολουθούσε θ’ απεδείκνυε τη στάσι του απέναντι στον δίκαιο κανόνα του Ιεχωβά.

3. Κάτω από ποιου είδους κυριαρχία υπετάχθη το ανθρώπινο γένος πριν από την εμφάνισι του Ιησού;

³ Όταν ενεφανίσθη ο Ιησούς, το ανθρώπινο γένος ήταν από μακρόν χρόνον κάτω από την τυραννική εξουσία της αμαρτίας. ‘Βασιλεύει η αμαρτία εν τω θνητώ αυτών σώματι,’ είναι ο τρόπος που το εκφράζει ο Χριστιανός απόστολος Παύλος. (Ρωμ. 6:12) Και δεν υπάρχει ανάγκη ν’ αποδειχθή ότι τα θνητά σώματα, με τα αισθήματα ή τις αισθήσεις των, μπορούν να κυριαρχούν και κυριαρχούν επάνω στις σκέψεις και στις πράξεις πλείστων ανθρώπων. Σκεφθήτε απλώς