-
Βαρούχ—Ένας Γραμματεύς που Έλαβε Προφητικό ΜήνυμαΗ Σκοπιά—1979 | 15 Μαρτίου
-
-
‘μεγάλης θλίψεως,’ ικανοποιημένοι με τη διαβεβαίωσι του Ιεχωβά: «Ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου.» (Ματθ. 24:21, 22· Σοφ. 2:3) Τότε, όταν βλέπωμε την εκτέλεσι της κρίσεως του Θεού εναντίον των ασεβών, μπορούμε ν’ αποβλέπωμε μ’ εμπιστοσύνη στο να λάβωμε την ψυχή μας ή τη ζωή μας ως λάφυρο για να επιζήσωμε από τη ‘μεγάλη θλίψι’ στη νέα τάξι δικαιοσύνης και ειρήνης του Ιεχωβά.
-
-
Ενθυμείσθε;Η Σκοπιά—1979 | 15 Μαρτίου
-
-
Ενθυμείσθε;
Έχετε διαβάσει προσεκτικά τα τελευταία τεύχη της Σκοπιάς; Αν ναι, θα θυμάσθε ασφαλώς τα επόμενα σημεία:
● Πώς μπορούσαν αυτοί που άκουαν τον Ιησού Χριστό να μιλά στον πρώτον αιώνα μ.Χ. να ‘μεταβούν εκ του θανάτου εις την ζωήν’;—Ιωάν. 5:24.
Επειδή ήσαν αμαρτωλοί, οι άνθρωποι που ζούσαν στον καιρό της επίγειας διακονίας του Ιησού, ευρίσκοντο κάτω από την καταδίκη του θανάτου. Εν τούτοις, αν άκουαν τον Υιό του Θεού, μετανοούσαν από τις παραβάσεις τους και τον εδέχοντο ως τον υποσχεμένο Μεσσία που θα τους ελευθέρωνε από την αμαρτία και τον θάνατο, θα έπαυαν να είναι κάτω απ’ αυτή την καταδίκη. Έτσι, μ’ ένα συμβολικό τρόπο, θα ‘μετέβαιναν εκ του θανάτου εις την ζωήν.’—1 Δεκεμβρίου 1978, σελ. 18.
● Τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε, «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει»;—1 Κορ. 13:8.
Όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα, ο απόστολος συζητούσε το γεγονός ότι η αγάπη θα εξακολουθήση, ενώ τα θαυματουργικά χαρίσματα θα παύσουν. Επομένως, η «αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» με την έννοια ότι ποτέ δεν θα τελειώση ούτε θα λείψη.—15 Δεκεμβρίου 1978, σελ. 21.
● Ποιοι ήσαν οι Νεφιλείμ;
Στις ημέρες του Νώε, ήσαν οι απόγονοι των απειθών πνευματικών υιών του Θεού και των γυναικών. Το όνομα Νεφιλείμ σημαίνει «επιπίπτοντες,» άτομα που έκαναν άλλους να πέσουν. Αυτά τα ισχυρά ετερογενή πλάσματα συνέβαλαν πολύ στη βία που υπήρχε στις ημέρες του Νώε.—1 Ιανουαρίου, 1979, σελ. 14.
● Ποια είναι η σπουδαιότης της πεποιθήσεως που εκφράζεται στο εδάφιο Ψαλμός 41:3, ότι ο Ιεχωβά ‘θέλει στρώνει’ την κλίνη του δικαίου σε καιρό ασθενείας;
Ο Ιεχωβά Θεός ενδυναμώνει τους δούλους του για να υπομένουν ασθένειες και αναζωπυρώνει μέσα τους την ελπίδα που είναι απαραίτητη για ανάρρωσι. Έτσι, ο Ύψιστος μετατρέπει ή ‘στρώνει’ την κλίνη ασθενείας σε κλίνη αναρρώσεως.—15 Ιανουαρίου 1979, σελ. 6, 7.
● Γιατί είναι επείγον από μια προσωπική άποψι για τους μαθητές του Ιησού Χριστού να έχουν υποδειγματική διαγωγή και να είναι ζηλωτές στην παροχή δημοσίας μαρτυρίας και την εκτέλεσι άλλων καλών έργων;
Άσχετα με την ηλικία του ατόμου τώρα, είτε ο θάνατος είτε η ‘μεγάλη θλίψις’ θα θέσουν τέρμα στην ευκαιρία του να οικοδομήση ένα υπόμνημα καλών έργων ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, το άτομο δεν μπορεί να αμελή την εκπλήρωσι των Χριστιανικών του ευθυνών, επειδή αυτό επηρεάζει το υπόμνημά του ενώπιον του Πλάστη του και μπορεί να οδηγήση σε απώλεια θείων ευλογιών.—15 Φεβρουαρίου 1979, σελ. 25.
● Πότε ιδιαιτέρως πρέπει να ληφθή σοβαρά υπ’ όψιν η μακρότης του χρόνου που είναι το άτομο Χριστιανός, προτού διορισθή ως πρεσβύτερος;
Αυτό συμβαίνει εκεί που η εκκλησία έχει ήδη πρεσβυτέρους με πολλά χρόνια πείρας και Χριστιανικής ζωής. Όταν διορίζεται ως πρεσβύτερος σ’ αυτή την εκκλησία ένας άνδρας που βαπτίσθηκε προσφάτως, αυτό μπορεί να τον κάνη να ‘υπερηφανευθή.’ (1 Τιμ. 3:6) Εν τούτοις, αν η εκκλησία αποτελήται από νέους πιστούς ο διορισμός ενός ανδρός, που μπορεί να είναι σχετικά νέος αλλ’ ανταποκρίνεται στις Γραφικές υποχρεώσεις, δεν περιλαμβάνει τον ίδιο κίνδυνο. Ο άνδρας αυτός αναγνωρίζει ότι υπηρετεί λόγω ανάγκης και όχι επειδή προεξέχει ιδιαιτέρως ως πνευματικό άτομο.—1 Μαρτίου 1979, σελ. 19, 20.
-
-
‘Ιλαρός Δότης’Η Σκοπιά—1979 | 15 Μαρτίου
-
-
‘Ιλαρός Δότης’
«Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.»—2 Κορ. 9:7
-