-
Ζηλωτές για «Το Έργον του Κυρίου»Η Σκοπιά—1982 | 15 Απριλίου
-
-
Ζηλωτές για «Το Έργον του Κυρίου»
«Γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου.»—1 Κορ. 15:58
1. Γιατί πρέπει η ελπίδα της αναστάσεως να έχει πραγματικό νόημα για όλους μας;
Η ελπίδα της αναστάσεως πρέπει να είναι πάντοτε ένα μεγάλο κίνητρο για τον καθένα μας. Γιατί ο εχθρός θάνατος αγγίζει κάποια στιγμή τη ζωή όλων μας είτε άμεσα είτε έμμεσα. Όταν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πεθάνει, μπορούμε να συλλογιζόμαστε τους μεγαλειώδεις σκοπούς του Ιεχωβά, για να μη ‘λυπούμεθα ως και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα.’ Μπορούμε να έχουμε πίστη ότι οι νεκροί θα εγερθούν και πάλι όπως ακριβώς ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς. (1 Θεσ. 4:13, 14) Επίσης έχουμε τη βεβαιωμένη προσδοκία ότι, αν πεθάνουμε εμείς, ο Ιεχωβά θα μας θυμηθεί στην ανάσταση, εφόσον εκτελέσαμε πιστά την αφιέρωσή μας σ’ αυτόν.—Ιωάν. 5:28, 29· 6:40.
2. Έχοντας υπ’ όψη το Εκκλησιαστής 9:11, ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στη ζωή;
2 Καθώς αυτές οι «έσχατες ημέρες» προχωρούν γοργά προς το κορύφωμά τους, πολλοί από μας ελπίζουν να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη» χωρίς να χρειαστεί να πεθάνουν ποτέ. (Ματθ. 24:21· 2 Τιμ. 3:1) Αλλά, ακόμη και στους ταχείς, στους δυνατούς, στους σοφούς και στους νοήμονες—«καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς.» Απροσδόκητες αρρώστιες, ατυχήματα ή καταστροφές μπορούν να μας τύχουν στο δρόμο μας. Σε μια τέτοια περίπτωση, πόσο επιθυμητό είναι να έχουμε δαπανήσει τον εαυτό μας στην υπηρεσία του Θεού μ’ όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη! Γιατί τότε η επιδοκιμασία του και η συμμετοχή μας στην ανάσταση θα είναι βεβαιωμένη. Επιπλέον, η από μέρους μας διακράτηση ακεραιότητας θα ήταν μια ενθάρρυνση και ευλογία σ’ άλλους που μας παρατήρησαν και μας άκουσαν, ώστε κι αυτοί επίσης να μπορέσουν να σωθούν με την ελπίδα της αναστάσεως.—Εκκλ. 9:11· Μάρκ. 12:30· 1 Τιμ. 4:15, 16.
ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
3. (α) Σε ποιο στόχο θα πρέπει να είναι προσηλωμένα τα μάτια μας, και γιατί; (β) Με ποιο τρόπο πρέπει η ελπίδα της αναστάσεως να διατηρεί τους Χριστιανούς, είτε πρόκειται για τους κεχρισμένους είτε για τον «πολύ όχλο»;
3 Ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων.» Η πίστη μας θα ήταν άχρηστη, το κήρυγμά μας μάταιο. Αλλά τα μάτια μας είναι σταθερά προσηλωμένα στον βέβαιο στόχο της ζωής στη νέα τάξη του Ιεχωβά—είτε την αποκτήσουμε αυτή με επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα, είτε, όπως στην περίπτωση μερικών, με μια πρώιμη ανάσταση από τους νεκρούς. Στις μέρες του, ο Παύλος απευθυνόταν σε Χριστιανούς που είχαν χριστεί από το πνεύμα του Θεού, και από τους οποίους απαιτείτο να υποστούν βάπτισμα στο θάνατο σαν κι αυτό που υπέστη ο Ιησούς στη διάρκεια των τρεισήμισι ετών ως την εκτέλεσή του στο Γολγοθά. Έτσι ο Παύλος θέτει το ερώτημα: «Εάν τωόντι οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, δια τι και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;» Ναι, η ελπίδα της αναστάσεως διατήρησε εκείνους τους Χριστιανούς, και τους έκανε ικανούς να υπομείνουν πολλές δοκιμασίες, και μπορεί να διατηρήσει και μας σήμερα, είτε η ελπίδα μας είναι αιώνια ζωή στην ουράνια βασιλεία ή—για τους περισσότερούς—ζωή στη γήινη επικράτεια εκείνης της βασιλείας.—1 Κορ. 15:13-19, 29.
4. Για ποιους λόγους πρέπει να αποφεύγουμε τη μόλυνση από την Επικούρεια φιλοσοφία;
4 Γράφοντας για την κατάσταση στις μέρες του, ο Παύλος συνεχίζει και λέει: «Διατί και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν; Καθ’ ημέραν αποθνήσκω, μα την εις εσάς καύχησίν μου, την οποίαν έχω εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Εάν κατά άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω, τι το όφελος εις εμέ; αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, ‘ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν.’» Διακηρύττοντας το «ευαγγέλιον» που συγκεντρωνόταν πάνω στον αναστημένο Χριστό, ο Παύλος δοκίμασε πολλούς κινδύνους και διωγμούς, και μέσα επ’ αυτούς είχε την προστασία και την ευλογία του Θεού. Αν η ανάσταση ήταν απλώς μια απάτη, όλα αυτά θα ήταν μάταια. Στην περίπτωση αυτή, σαν τους Επικούριους φιλοσόφους και τους ακολούθους τους, ο Παύλος και οι Κορίνθιοι αδελφοί του μπορούσαν να καλοπερνούν με απολαύσεις.—1 Κορ. 15:30-32.
5. (α) Πόσο πραγματική πρέπει να είναι η ελπίδα της αναστάσεως για μας; (β) Ποια ωραία σημερινά παραδείγματα έχουμε καθώς κάνουμε τη βασιλεία στόχο μας;
5 Αλλά η ελπίδα της αναστάσεως και η Μεσσιανική βασιλεία είναι πραγματικές. Είναι στενά συνδεδεμένες με τον αιώνιο σκοπό του Θεού. Όπως ακριβώς οι Χριστιανοί στους αποστολικούς χρόνους διατηρήθηκαν με την ελπίδα της αναστάσεως, έτσι διατηρούνται και σήμερα. Η σύγχρονη ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι στολισμένη με το παράδειγμα χιλιάδων Χριστιανών, που αντιμετώπισαν τον θάνατο απτόητα, γνωρίζοντας ότι η ακεραιότητά τους τούς εξασφάλιζε μια πρώιμη ανάσταση είτε στους «νέους ουρανούς» είτε στη «νέα γη.» Υπάρχουν εκείνες οι εκατοντάδες των Μαρτύρων που αποκεφαλίστηκαν, πυροβολήθηκαν, πέθαναν από πείνα ή δάρθηκαν μέχρι θανάτου στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Καθολικού Χίτλερ. Πιο πρόσφατα, πολλοί υπέμειναν κινδύνους και διωγμούς σε ορισμένες σοσιαλιστικές και αναπτυσσόμενες χώρες. Αλλά πάντοτε η εμπιστοσύνη τους στηριζόταν στην ερχόμενη βασιλεία του Θεού. Αυτός ήταν ο στόχος τους, είτε επρόκειτο να τον πετύχουν με επιβίωση μέσα από τη «μεγάλη θλίψιν» ή με ανάσταση. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του καθενός μας τώρα!—Αποκ. 21:1-4.
6. Ποιο παράδειγμα από την Αφρική δίνει ενθάρρυνση για τους επισκόπους να δαπανούν τους εαυτούς τους άφοβα;
6 Πάρτε για παράδειγμα την Αφρικανική χώρα της Ζιμπάμπουε, που για πολλά χρόνια σπαραζόταν από εμφύλια διαμάχη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν πασίγνωστοι για την ουδετερότητά τους, και για το συνεχές κήρυγμά τους της βασιλείας στη διάρκεια εκείνου του καιρού της βίας. (Ιωάν. 17:16) Ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο για τους περιοδεύοντας επισκόπους να συνεχίζουν τις εποικοδομητικές τους επισκέψεις στις εκκλησίες. Εν τούτοις τις συνέχιζαν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Μερικές φορές αυτοί οι πιστοί αδελφοί αιχμαλωτίσθηκαν καθώς ταξίδευαν από τη μια εκκλησία στην επόμενη. Κατηγορήθηκαν ότι ήταν ξένοι και κατάσκοποι στην περιοχή, και η ζωή τους απειλήθηκε. Έναν επίσκοπο περιοχής τον σκότωσαν, και άφησαν το σώμα του ξαπλωμένο πλάι στο ποδήλατό του σαν προειδοποίηση στους περαστικούς. Εν τούτοις, άλλοι επίσκοποι περιοχής εξακολούθησαν άφοβα την υπηρεσία τους, ωσότου ήρθαν πιο ειρηνικοί καιροί κι έφεραν ανακούφιση απ’ αυτό το είδος του κινδύνου. Αν ποτέ αντιμετωπίσουμε παρόμοιες περιστάσεις, είθε να είμαστε εξ ίσου άφοβοι κι εμείς στη συνέχιση της «λατρείας» μας στον Θεό!—Λουκ. 12:4-7· Ρωμ. 12:1, 2.
7. Πώς οι αδελφοί μας στο Ελ Σαλβαντόρ ευλογήθηκαν κρατώντας στερεά την ελπίδα τους;
7 Σήμερα, υπάρχει μια όμοια κρίση στο Ελ Σαλβαντόρ, όπου η εμφύλια διαμάχη έχει φουντώσει σ’ ολόκληρη τη χώρα. Και πάλι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αυστηρά ουδέτεροι σχετικά με τη βία. Αλλά παρόλ’ αυτά, μερικοί απ’ αυτούς σκοτώθηκαν σ’ ανταλλαγή πυροβολισμών. Αλλά πιστοί πρεσβύτεροι εξακολούθησαν να υπηρετούν εκκλησίες και απομονωμένους ομίλους, ενισχύοντας και ενθαρρύνοντάς τους. (Παράβαλε Ησ. 32:1, 2.) Υπήρχαν περιπτώσεις που μερικοί απ’ αυτούς μόλις διέφυγαν τον θάνατο, αλλά είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη διδασκαλία τους και το ποιμαντικό τους έργο, ακόμη και με τον συνεχιζόμενο κίνδυνο για τη ζωή τους. (1 Πέτρ. 5:1-4) Οι εκκλησίες κάνουν τις συναθροίσεις τους πριν από την απαγόρευση της κυκλοφορίας, και ο Ιεχωβά τούς έχει ευλογήσει πλούσια με μια αύξηση 22% σε ευαγγελιζομένους στη διάρκεια του 1981. Αυτοί οι 8.242 διαγγελείς της Βασιλείας διεξήγαν 13.948 οικιακές Γραφικές μελέτες με νεοενδιαφερόμενα άτομα, καθώς το υπηρεσιακό έτος πλησίαζε στο τέλος του. Πόσο θαυμαστά ευλογεί ο Θεός όλους εκείνους που προχωρούν άφοβα ακόμη και ‘κινδυνεύοντας πάσαν ώραν’!
8, 9. (α) Πώς παρασύρθηκαν μερικοί σε πλούσιες χώρες; (β) Πώς πρέπει ν’ αντιδράσουμε, και γιατί;
8 Όμως, μερικοί σε πιο πλούσιες και φαινομενικά πιο «ασφαλείς» χώρες παρασύρθηκαν σ’ έναν πνευματικά επικίνδυνο τρόπο ζωής. Νομίζουν ότι μπορούν να είναι φίλοι με τον κόσμο και να καλοπερνούν, ακολουθώντας τον Επικούριο τρόπο ζωής, και συγχρόνως να πατούν με το ένα πόδι, σαν να λέγαμε, στην οργάνωση του Ιεχωβά. Ίσως να έχουν επηρεασθεί από ασύνετη συναναστροφή με αποστατικά άτομα, που τους οδήγησε έτσι σε μια εξασθένηση της εκτιμήσεως για το προνόμιο της τακτικής, γεμάτης ζήλο υπηρεσίας της βασιλείας. Πόσο ανόητο! Ο Παύλος τους προειδοποιεί έντονα: «Μη πλανάσθε φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» Οι ωφέλιμες θεοκρατικές συνήθειες στην παρακολούθηση συναθροίσεων και στην υπηρεσία του Θεού αντικαθίστανται πολύ εύκολα από την εντρύφηση στις απολαύσεις ενός παραστρατημένου κόσμου. Η όραση για τη νέα τάξη του Θεού ξεθωριάζει, και μαζί μ’ αυτή και η ελπίδα της αναστάσεως. Αυτά συνέβησαν στον Υμέναιο, στον Αλέξαντρο και στον Φιλητό στις μέρες του Παύλου. Και, είναι λυπηρό να πούμε, ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν κα σε μερικούς σήμερα.—1 Κορ. 15:33· 1 Τιμ. 1:18-20· 2 Τιμ. 2:15-19.
9 Είναι ντροπή για οποιουσδήποτε που, σ’ αυτές τις τελευταίες ώρες, ξεφεύγουν από την ολοκάρδια υποστήριξη της οργανώσεως του Θεού και της υπηρεσίας της! Το σημερινό παγκόσμιο σύστημα τρικλίζει στο χείλος του γκρεμού. Μόνο αν εμμένουμε στο «ευαγγέλιο» με το να το ‘κρατούμε σταθερά,’ ‘σωζόμαστε.’ Είναι ουσιώδες να ‘συνεχίζουμε ν’ αυξάνουμε σε γνώση του Θεού. Κατάλληλα, ο Παύλος απευθύνεται σ’ εκείνους που απέτυχαν απ’ αυτή την άποψη λέγοντας: «Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον, και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.»—1 Κορ. 15:1, 2, 34.
«ΓΙΝΕΣΘΕ ΣΤΕΡΕΟΙ»
10. (α) Ποια στάση είχε ο Παύλος και έχει σήμερα η σύγχρονη τάξη του «δούλου» για τους ‘αγαπητούς αδελφούς’ τους; (β) Πώς συνδέεται το εδάφιο του έτους για το 1982 μ’ αυτό;
10 Ο Παύλος τελειώνει το επιχείρημά του για τη θαυμαστή ελπίδα της αναστάσεως με μια θερμή, συγκινητική φράση. « Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί,» λέει. Θέλει να φτάσουν οι πνευματικοί αδελφοί του στο στόχο τους. Όμοια και σήμερα ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» ενδιαφέρεται βαθιά για την πνευματική ευημερία εκείνων των εκατομμυρίων παγκόσμια που ενδιαφέρονται για την ερχόμενη βασιλεία του Θεού. Ο «δούλος» θέλει να δει όλον τον «πολύν όχλον» να γίνεται κατάλληλος για ζωή στη γήινη επικράτεια εκείνης της βασιλείας. Αυτό το κάνουν με το να ‘πλένουν τα ιμάτιά τους’ και με το να υπηρετούν τον Θεό, για να διασωθούν από την «θλίψιν την μεγάλην.» (Ματθ. 24:45-47· Αποκ. 7:9, 14) Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Με τη γεμάτη ζήλο συμμετοχή στο έργο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό δείχνει ο Παύλος, με τα παρακάτω λόγια, που είναι το εδάφιο του έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1982:
«Γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου»—1 Κορ. 15:58.
11. Τι σημαίνει να ‘γινόμαστε στερεοί’ ;
11 Η ιδιότητα της σταθερότητας είναι ουσιώδης για κείνους που επιθυμούν να ‘μπουν’ στη νέα τάξη του Θεού. Το να είναι κανείς στερεός σημαίνει να είναι σταθερός, ακλόνητος, αμετακίνητος. Αυτό είναι το είδος της πίστεως που πρέπει να έχουμε, μια βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων που δεν βλέπουμε, και που είναι μελλοντικά, αλλά τα οποία μέσω της μελέτης μας των Γραφών, είναι για μας πραγματικότητες σαν να τα είχαμε μπροστά μας.—Εβρ. 11:1.
12. Ποιες αιτίες έχουμε να είμαστε ακλόνητοι στην υπηρεσία μας;
12 Γνωρίζουμε ότι η Μεσσιανική βασιλεία έφτασε, αφού έχει ιδρυθεί στους ουρανούς το 1914. Έχουμε δει το «σημείον» της «παρουσίας» του Χριστού με τη δόξα της βασιλείας στα θυελλώδη γεγονότα πάνω στη γη σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». Έχουμε παρατηρήσει την αγγελική κατεύθυνση του λαού του Θεού, καθώς κήρυξαν με ιεραποστολικό ζήλο «εν όλη τη οικουμένη,» καθώς κυριολεκτικά εκατομμύρια άνθρωποι πρόσεξαν το «ευαγγέλιον». Οι πιέσεις από τον κόσμο του Σατανά χωρίς αμφιβολία θα αυξηθούν, αλλά είναι αυτό αιτία να κλονιζόμαστε στη «λατρεία» μας, στην πολύτιμη υπηρεσία μας στον κυρίαρχο της ζωής μας, τον Ιεχωβά Θεό; Ασφαλώς όχι!—Ματθ. 24:3-14· 25:31-34· Αποκ. 7:15· 14:6, 7.
«ΓΙΝΕΣΘΕ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ»
13. Πώς μπορούμε σαν τον Ιώβ, να αποδειχτούμε ότι είμαστε «αμετακίνητοι»;
13 Ο Παύλος μάς προτρέπει, επίσης, να γίνουμε «αμετακίνητοι.» Αυτό είναι παρόμοιο με το να είμαστε στερεοί. Σημαίνει ότι ποτέ δεν πρέπει να κλονιστούμε στην ακεραιότητά μας καθώς τηρούμε τις εντολές του Θεού. Αυτή ήταν η στάση του υποδειγματικού ανθρώπου ακεραιότητας, του Ιώβ, ο οποίος είπε για τον Θεό και Κριτή του: «Με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον.» Μπορούμε να εκδηλώσουμε τέτοια πεποίθηση; Μπορούμε, αν είμαστε σε θέση να πούμε στον Ιεχωβά όπως είπε ο Ιώβ: « Εφύλαξα την οδόν αυτού, και δεν εξέκλινα· την εντολήν των χειλέων αυτού, και δεν οπισθοδρόμησα· διετήρησα τους λόγους του στόματος αυτού μάλλον παρά την αναγκαίαν μου τροφήν.» (Ιώβ 23:10-12) Αν κι εμείς, όπως ο Ιώβ, προχωρήσουμε πέρα απ’ αυτά που είναι προγραμματισμένα για τις τακτικές μας συναθροίσεις, κι ερευνούμε βαθιά μέσα στις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά για περαιτέρω διαφώτιση πάνω στη σύγχρονη εφαρμογή του Λόγου του Θεού, θα βοηθηθούμε, πραγματικά, να παραμείνουμε σταθεροί, αμετακίνητοι στην αλήθεια.
14. (α) Πώς Η Σκοπιά υπήρξε προοδευτική στο να φέρνει διαφώτιση στα ειλικρινή άτομα, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Ποια προειδοποίηση διακήρυξε, και πώς ανταποκρίθηκαν πολλοί;
14 Για περισσότερο από 100 χρόνια τώρα, Η Σκοπιά Αγγέλλουσα τη Βασιλεία του Ιεχωβά οικοδομεί, προοδευτικά, έναν όγκο αλήθειας σχετικά με το αντίλυτρο του Ιησού, την ελπίδα της αναστάσεως και την ερχόμενη βασιλεία του Θεού μας. Μέσα από τις σελίδες της, έκανε να ζωντανέψει η Γραφή στις διάνοιες και στις καρδιές εκατομμυρίων ειλικρινών ατόμων. Τους βοήθησε να διακρίνουν τα λάθη που διδάσκουν οι θρησκείες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου καθώς και ολόκληρη η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας—η «Βαβυλών η Μεγάλη.» Έχει στρέψει την προσοχή στη μεγάλη πνευματική πτώση της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» και έχει διαλαλήσει την προφητική εντολή του αγγέλου: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκ. 17:1, 5, 15, 18· 18:2, 4) Πολλοί έχουν βοηθηθεί να κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα, και έχουν γίνει πιστοί υποστηρικτές της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά.
15, 16. (α) Τι απέτυχαν μερικοί να εκτιμήσουν; (β) Ποιος είναι ο «δούλος εκείνος» του Ματθαίου 24:46; (γ) Σε σχέση με τον «δούλο» πότε και πώς έγινε σαφές ότι ο Θεός χρησιμοποιούσε ένα μόνο αγωγό για τη διανομή της αλήθειας;
15 Αλλά πάντοτε υπάρχουν μερικοί οι οποίοι αντί να παραμένουν αμετακίνητοι στην πιστή υποστήριξη της βασιλείας, θέλουν να συρθούν πίσω στις δοξασίες και τους τρόπους της ψεύτικης θρησκείας. Αυτοί δεν εκτιμούν ότι ο Κύριος, ο Χριστός Ιησούς, χρησιμοποιεί το χρισμένο σώμα των ακολούθων του πάνω στη γη σαν «πιστό και φρόνιμο δούλο» για τη διανομή της πνευματικής τροφής.—Ματθ. 24:45-47.
16 Για πρώτη φορά το 1895 μερικοί φίλοι της Σκοπιάς της Σιών υπαινίχθηκαν ότι το περιοδικό αυτό ταυτίζεται με τον «δούλον εκείνον.» (Ματθ. 24:46) Οι εχθροί ξεσήκωσαν βίαιη εναντίωση σ’ αυτή την άποψη αυτών των φίλων, ώστε Η Σκοπιά της 1ης Οκτωβρίου 1909, (στην αγγλική) χρειάστηκε να πει τα εξής:
«Οι φίλοι μας επιμένουν ότι αυτό το Γραφικό εδάφιο δείχνει πως στον έσχατο καιρό του ευαγγελικού αιώνα ο Κύριος δεν θα χρησιμοποιούσε πολλούς αγωγούς για τη διανομή της αλήθειας, αλλά έναν αγωγό . . . Πιστεύουν ότι όλοι τους πήραν τη γνώση τους για την παρούσα αλήθεια με άμεσο τρόπο από τις εκδόσεις της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, έμμεσα μέσω εκείνων που είχαν πάρει τη διαφώτησή τους μέσω αυτού του αγωγού. Γιαυτό είναι χαρούμενοι να συνεργαστούν κι αυτοί σαν ‘σύνδουλοι’ στο έργο της Εταιρίας, πιστεύοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο ακολουθούν την ηγεσία της Θείας προνοίας, καθώς και τις οδηγίες του Θείου Λόγου.»
17. (α) Πώς, τόσο προηγουμένως όσο και τώρα, προσπάθησαν μερικοί να δυσφημίσουν την αλήθεια; (β) Γιατί πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι που παραμένουμε «αμετακίνητοι» συνταυτιζόμενοι με τον «δούλον»;
17 Κατόπιν, αναφερόμενοι σ’ αυτούς τους εχθρούς της αλήθειας, Η Σκοπιά είπε:
«Ζητούν να στρέψουν τις διάνοιες των φωτισθέντων σε άλλη κατεύθυνση, λέγοντάς τους ότι ‘καθένας πρέπει να ανασκάβει’ τα πολύτιμα πετράδια της Θείας Αλήθειας για τον εαυτό του· ότι οι εκδόσεις της Εταιρίας απλώς τους έδωσαν το ξεκίνημα, πάνω στο οποίο αυτοί τώρα θα πρέπει να βελτιωθούν, ώστε τελικά οι διδασκαλίες της Εταιρίας να μείνουν στο μακρυνό παρελθόν. Αυτοί οι άπιστοι ‘σύνδουλοι’ υπαινίσσονται περαιτέρω ότι υπάρχει κίνδυνος να λατρέψουν την Εταιρία και για να το αποφύγουν αυτό είναι πρακτικά αναγκαίο να της δώσουν μια κλωτσιά ή να της στρέψουν την πλάτη τους. Λένε, ας μελετάμε τη Γραφή, αλλά ας αποκλείσουμε τις εκδόσεις της Εταιρίας!»
Αυτό είχε γραφτεί πριν από 72 χρόνια, και μέχρι σήμερα υπάρχουν μερικοί που προσπαθούν να δυσφημίσουν τον όγκο της αλήθειας που ο Ιεχωβά οικοδόμησε προοδευτικά, χρησιμοποιώντας αυτό τον έναν αγωγό. Καθώς το φως της αλήθειας γίνεται όλο και λαμπρότερο, πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε με το να παραμένουμε «αμετακίνητοι» στη συνταύτισή μας με τον ‘πιστόν δούλον’ του Κυρίου!—Κολ. 1:21-23.
«ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΝΤΕΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»
18. (α) Ποια είναι μια συνταγή για να διατηρηθούμε πνευματικά υγιείς, και πώς το δείχνουν αυτό οι Παροιμίες; (β) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι για να ‘περισσεύουμε [να έχουμε αφθονία έργου, ΜΝΚ] στο έργο του Κυρίου’ ;
18 Ναι, να ‘περισσεύητε [να έχετε αφθονία έργου, ΜΝΚ]’ όχι ‘κάνοντας το δικό σας,’ αλλά το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Σ’ αυτό βρίσκεται η συνταγή για να διατηρούμαστε υγιείς. Η πνευματική οκνηρία μπορεί να οδηγήσει σε αμφιβολίες. Μπορεί να είναι μοιραία, όπως δείχνει το Παροιμίες 19:15: « Η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον· και η άεργος ψυχή θέλει πεινά.» Στην περίπτωση επίμονης πνευματικής οκνηρίας, το αποτέλεσμα είναι πνευματική λιμοκτονία και θάνατος. Γιαυτό, λοιπόν, να είστε απασχολημένοι—κηρύττοντας τακτικά από σπίτι σε σπίτι (ακόμη και σε τομείς που δεν ακούνε πρόθυμα), δίνοντας συμπτωματική μαρτυρία σε κάθε ευκαιρία, κάνοντας επανεπισκέψεις στα άτομα που έχουν διάθεση προβάτου και διεξάγοντας μαζί τους τακτικές οικιακές Γραφικές μελέτες σε μια από τις εκδόσεις της Εταιρίας. Μερικοί από μας ίσως μπορούν να υπηρετούν σαν «σκαπανείς,» ή ολοχρόνιοι διαγγελείς της βασιλείας, σ’ αυτό το έργο του Κυρίου Ιησού, ο οποίος είναι, πραγματικά, ο «σκαπανέας» της πίστεώς μας.—Εβρ. 12:2, Μόφφατ· Ησ. 6:8-10.
19. Ποιο πνεύμα είναι καλό να δείχνουμε όλοι μας, αλλά πώς μπορούν μερικοί να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στο έργο;
19 Είτε υπηρετούμε σαν σκαπανείς είτε όχι, όλοι μας μπορούμε να εκτελούμε τη «λατρεία» μας χαρούμενα, με πνεύμα αληθινού σκαπανέα. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει να κάνουμε έργο «βοηθητικού σκαπανέα» από καιρό σε καιρό, και αν η χαρά που απολαμβάνουμε απ’ αυτό το έργο ενθαρρύνει μερικούς από μας να γίνουν τακτικοί σκαπανείς, πόσο πολύ μεγαλύτερη θα είναι η συμμετοχή μας στο «έργον του Κυρίου»!—Ρωμ. 12:1, 2.
20. (α) Με ποιους έχουμε το προνόμιο να συνεργαζόμαστε; (β) Με ποια διαβεβαίωση πρέπει να προχωρούμε προς το στόχο μας; (γ) Τελικά, ποια λόγια του Παύλου πρέπει να θέλουμε να τα κάνουμε δικά μας, και γιατί;
20 Αυτό το έργο του Κυρίου Ιησού, ακολουθώντας τα ίχνη του, είναι επίσης «έργον τον Ιεχωβά.» (1 Κορ. 16:10, ΜΝΚ· Ιωάν. 5:17 ) Πόσο προνομιούχοι είμαστε να συνεργαζόμαστε με τον υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά, τον Κύριο Ιησού Χριστό και τους ουράνιους αγγέλους στη «συντέλεια του αιώνος»! (1 Κορ. 3:9· Ματθ. 25:31-33· 28:19, 20) Γιατί γνωρίζουμε ότι ο κόπος μας «δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» Είτε φτάσουμε στη νέα τάξη μέσω αναστάσεως ή με επιβίωση μέσα από τη «μεγάλη θλίψιν,» είθε να μπορούμε να πούμε τα λόγια του πιστού αποστόλου Παύλου, στην 1 Κορ. 15:57: «Χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!» Ναι, δίνει τη νίκη ακόμη και πάνω στον θάνατο οδηγώντας στις μεγαλειώδεις ευλογίες της αιώνιας ζωής!
Εκτιμάτε τα παρακάτω σημεία;
◼ Γιατί είναι αναγκαίο να διατηρούμε πάντοτε ζωντανή την ελπίδα της αναστάσεως
◼ Ποια ενθάρρυνση προμηθεύει η ελπίδα της αναστάσεως για τους αδελφούς μας που πρέπει να αντιμετωπίζουν θάνατο καθημερινώς
◼ Γιατί εκείνοι που συναναστρέφονται με αμφιβάλλοντες η αποστάτες πρέπει να ‘εντραπούν’
◼ Γιατί η ιδιότητα της σταθερότητας είναι ουσιώδης για να ‘μπούμε’ στη νέα τάξη του Θεού
◼ Πόσο γεμάτη σημασία είναι η δήλωση που έγινε για τον «έναν αγωγό» στη «Σκοπιά» πάνω από 70 χρόνια πριν
◼ Πώς το σκαπανικό η με άλλο τρόπο «περισσεύοντες εις το έργον του Κυρίου» μπορεί να χρησιμεύσει για προστασία μας
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Μερικοί άφοβοι επίσκοποι υπηρετούν «κινδυνεύοντας πάσαν ώραν»
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Καλές συνήθειες στην παρακολούθηση συναθροίσεων και στην υπηρεσία αγρού μας βοηθούν να παραμένουμε ζηλωτές για τη βασιλεία του Θεού
-
-
Στο Βάθος των ΕιδήσεωνΗ Σκοπιά—1982 | 15 Απριλίου
-
-
Στο Βάθος των Ειδήσεων
Καλόγρια Συμβουλεύει Χαρτοπαίχτες
● Μια Καθολική καλόγρια δίνει από καιρό σε καιρό διαλέξεις στις λέσχες της περιοχής του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, με θέμα «Πώς να Χαρτοπαίξετε—Αν θα Χρειαστεί». Η καλόγρια είναι δόκτορας στα μαθηματικά και έχει ειδικευτεί στις πιθανότητες. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Δη Ορεγκόνιαν», δίνει συμβουλές και ωφέλιμες πληροφορίες σε ομάδες που σχεδιάζουν να ταξιδέψουν για χαρτοπαιξία στη Νεβάδα. Λένε ότι συνήθως οι συμβουλές της είναι κάπως έτσι: «Γνωρίστε το παιχνίδι. Γνωρίστε τις πιθανότητες». Επίσης δίνει συμβουλές σε ποια παιχνίδια να στοιχηματίζουν και σε ποια όχι.
Όταν τη ρωτάνε αν είναι αμαρτία να συμμετέχεις σε τυχερά παιχνίδια, η καλόγρια απαντάει: «Όχι, δεν το πιστεύω». «Η ίδια η ζωή είναι ένα τυχερό παιχνίδι», προσθέτει. «Νομίζω ότι το τυχερό παιχνίδι είναι ουδέτερο στην κατηγορία των αμαρτημάτων». Τα σχόλιά της απλώς αντανακλούν τις απόψεις της εκκλησίας της. «Η Καθολική διδασκαλία θεωρεί το τυχερό παιχνίδι σαν ηθικά αδιάφορο καθ’ εαυτό,» λέει η «Καθολική Εγκυκλοπαίδεια για το Σχολείο και το Σπίτι».—Τόμ. 4, σ. 506.
Όμως η πείρα δείχνει ότι, όταν παίζει ή στοιχηματίζει κανείς με χρήματα, η απληστία είναι πολύ κοντά. Πολλοί που έγιναν παθολογικοί παίχτες άρχισαν με μικρά στοιχήματα ‘για διασκέδαση’.
-