οίνο του δείπνου του Κυρίου με εκτίμησι του πώς αυτά συμβολίζουν τη θυσία του Χριστού, μέσω της οποίας ήλθατε σ’ αυτή τη θαυμάσια σχέσι με τον Θεό, με τις θαυμαστές ουράνιες ευκαιρίες της.

ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΜΕΤΕΧΟΥΝ

Αν όμως δεν μπορήτε ν’ απαντήσετε με πεποίθησι «Ναι!» σε όλα τα προεκτεθέντα ερωτήματα, τότε είσθε ένας από τον πολύν όχλον των άλλων προβάτων. Τότε δεν είσθε στη διαθήκη για τη Βασιλεία, και συνεπώς δεν σας αναμένει ένας ουράνιος, βασιλικός προορισμός, αλλ’ ένας επίγειος προορισμός.

Ωστόσο, θα θέλετε να προσκολληθήτε στον επί διαθήκη λαόν του πνευματικού Ισραήλ του Θεού διότι αγαπάτε τον Θεό και αναγνωρίζετε τον λαόν του και θέλετε να τον συναναστρέφεσθε. Εφόσον αφιερωθήκατε στον Θεό να πράττετε το θέλημά του, υπάγεσθε στα θαυμάσια ευεργετήματα της νέας διαθήκης, μολονότι δεν είσθε σ’ εκείνη τη διαθήκη. Μπορείτε ν’ αποβλέπετε στη χαρά μιας παραδεισιακής γης, να μετάσχετε στην εκπλήρωσι της δεδομένης εντολής αναπαραγωγής, ζώντας για πάντα στη γη σε τελειότητα κι ευτυχία με τους ευλογημένους απογόνους σας.

Το γεγονός ότι δεν έχετε ουράνιο προορισμό δεν τρέπει να σας κάμη να αισθάνεσθε δυσαρέσκεια. Επί τέλους, κανείς από μας δεν έχει δικαιώματα σε τίποτε. Όλα προέρχονται από παρ’ αξίαν αγαθότητα, κάθε τι οφείλεται σε χάριν. Αν ήσαν όλοι από το ουράνιο σπέρμα του Αβραάμ, δεν θα υπήρχαν επίγειες οικογένειες για να τις ευλογήση αυτό το σπέρμα.—Γέν. 12:3· Γαλ. 3:16, 29.

Τα άλλα πρόβατα είναι τόσο ευπρόσδεκτα στο δείπνον του Κυρίου όσο είναι και όσοι ανήκουν στο υπόλοιπο, μολονότι δεν μετέχουν από τον άρτο και τον οίνο. Έχουν ν’ αντιμετωπίσουν την ίδια εναντίωσι που αντιμετωπίζουν και οι του υπολοίπου κι επομένως πολύ ωφελούνται από το μάθημα της εκτιμήσεως του τι έκαμε ο Ιεχωβά Θεός, και ιδιαίτερα τι έκαμε ο Υιός του προμηθεύοντας ένα αντίλυτρο για μας και δίνοντας, επίσης, το τέλειο παράδειγμα για μας.

Επομένως, όλοι όσοι ανήκουν στο υπόλοιπο, που εγεννήθησαν από το πνεύμα, όλοι όσοι ανήκουν στον πολύν όχλο των άλλων προβάτων, καθώς και όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως προς τον Θεό, ας προσέξουν την εντολή του Χριστού, συνερχόμενοι στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά το βράδυ της Τρίτης, 17 Απριλίου, μετά τη δύσι του ηλίου—οι μεν του υπολοίπου για να μετάσχουν από τον άρτο και τον οίνο, οι δε άλλοι για να παρατηρήσουν, αλλά όλοι για να αναζωογονηθούν πνευματικώς με την ακρόασι πάλι των αληθειών, που αφορούν τη θυσία του Χριστού.

Ο Παράδεισος της Γαλιλαίας

Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός εβεβαίωσε τους Ισραηλίτας ότι η γη, στην οποία τους έφερνε ήταν γη ρέουσα γάλα και μέλι. Και ο Μωυσής, στην αποχαιρετιστήριο ομιλία του στον λαό του, εξύμνησε τις αρετές της γης, στην οποία επρόκειτο να εισέλθουν. Από ολόκληρη τη γη της Παλαιστίνης η Γαλιλαία ήταν η πιο ωραία και η πιο εύφορη, από δε τη Γαλιλαία η πεδιάδα της Γεννησαρέτ, βορειοδυτικά της θαλάσσης της Γαλιλαίας, ήταν η πιο εκλεκτή. Σχετικά μ’ αυτή ο ιστορικός Ιώσηπος έγραψε:

«Η φύσις της είναι θαυμασία καθώς και η ομορφιά της· το χώμα της είναι τόσο εύφορο, ώστε κάθε είδους δένδρα μπορούν ν’ αναπτυχθούν επάνω του, και γι’ αυτό οι κάτοικοι φυτεύουν εκεί κάθε είδους δένδρα· επειδή οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι τόσο πολύ ομαλές, αυτό ταιριάζει καλά με τις φυτείες πολλών ειδών. Ιδιαίτερα καρυδιές, που απαιτούν τον ψυχρότερο αέρα, ανθούν εκεί σε μεγάλη αφθονία· υπάρχουν, επίσης, φοίνικες που φύονται καλύτερα σε θερμό κλίμα· επίσης συκιές και ελαιόδενδρα φύονται πλησίον τους, καίτοι απαιτούν πιο εύκρατο κλίμα. Μπορεί κανείς να ονομάση αυτό το μέρος την φιλοδοξία της φύσεως, όπου αναγκάζει τα φυτά αυτά, που είναι εκ φύσεως εχθρικά μεταξύ τους, να συμφωνήσουν· είναι ένας ευτυχής ανταγωνισμός των εποχών, ωσάν καθεμιά απ’ αυτές να προβάλλη αξιώσεις πάνω σ’ αυτή τη χώρα· διότι όχι μόνο παράγει διάφορα είδη φθινοπωρινών καρπών πέρ’ από την ανθρώπινη προσδοκία, αλλά και τα διατηρεί επί μεγάλο διάστημα· εφοδιάζει τους ανθρώπους με τα κυριώτερα φρούτα, με σταφύλια και σύκα συνεχώς, επί δέκα μήνες το έτος, και με τα υπόλοιπα φρούτα ολόκληρο το έτος καθώς αυτά ωριμάζουν· διότι εκτός της καλής θερμοκρασίας του αέρος, ποτίζεται επίσης από μια πολύ γόνιμη πηγή.»—Πόλεμοι, Βιβλίο 3, 10:8.