-
Διεξαγωγή της Ορθής ΣτρατείαςΗ Σκοπιά—1956 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
αυτές τις προμήθειες του Ιεχωβά και, αφού κάμετε κάθε τι που απόκειται στη δύναμί σας, ο Θεός θα προμηθεύση ό,τι χρειάζεται για τη νίκη. Διότι «έχομεν τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, δια να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού, και ουχί εξ ημών.»—2 Κορ. 4:7-11.
-
-
Μαχηταί υπέρ της ΑληθείαςΗ Σκοπιά—1956 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
Μαχηταί υπέρ της Αληθείας
«Να στρατεύης . . . την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες, εναυάγησαν εις την πίστιν.»—1 Τιμ. 1:18, 19.
1. Ποιος έχει τα προσόντα για τη διακονία;
ΕΧΕΤΕ τα προσόντα να ενταχθήτε στις γραμμές των μαχητών του Ιεχωβά υπέρ της αληθείας; Οποιοσδήποτε αφιερώνεται στην υπηρεσία του Ιεχωβά, είτε άνδρας είτε γυναίκα, είτε νέος είτε ηλικιωμένος, θ’ αποκτήση τα προσόντα αν τηρή τις απαιτήσεις. Ο Παύλος μίλησε για το να είναι κανείς «καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού»· όπως ακριβώς πρέπει να διεξάγωμε την «καλήν στρατείαν», έτσι επίσης πρέπει να είμεθα καλοί στρατιώται για να έχωμε την επιδοκιμασία του Θεού. Πρέπει να είμεθα αφωσιωμένοι στη διακονία και πρόθυμοι να συμμετάσχωμε στις ταλαιπωρίες και στους διωγμούς που την συνοδεύουν μαζί με πολλές χαρές και ευλογίες. «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.» (2 Τιμ. 2:3) Τι είδους στρατιώτης είναι πραγματικά ένα άτομο, το δείχνει στη μάχη. Μπορεί να του εμπιστευθή κανείς ένα έργον ή μήπως αυτός απουσιάζει από τις συναθροίσεις και δεν είναι τακτικός στην υπηρεσία; Είναι αξιόπιστος και σταθερός, ή ομοιάζει περισσότερο σαν ένας συμπαρασυρόμενος μισθοφόρος που αποβλέπει πρώτα στα δικά του συμφέροντα; Δεν υπηρετούμε ανθρώπους, αλλά τον Θεό. Δεν καλούμεθα ενώπιον ανθρωπίνου δικαστηρίου αν παραμελούμε τα καθήκοντά μας· ο Ιεχωβά είναι εκείνος που μας εξετάζει.—1 Κορ. 4:1-4.
2. Πώς εκδηλώνομε πνεύμα αγάπης προς τους αδελφούς μας;
2 Πολλές φορές πρέπει όχι μόνο να βαστάζωμε το δικό μας φορτίο διακονίας, αλλά και να δίνωμε χέρι βοηθείας σε άλλους που έχουν ανάγκη βοηθείας. Είναι γνωστό ότι τα μεγαλύτερα πολεμικά δυστυχήματα συμβαίνουν όταν οι στρατιώτες μάχωνται τις πρώτες των μάχες και προτού γίνουν έμπειροι στον πόλεμο. Όπως ακριβώς ένας πατέρας φροντίζει για τα τέκνα του επιμελώς, έτσι και οι ώριμοι παλαίμαχοι του πνευματικού πολέμου πρέπει να βοηθούν τους νέους δια μέσου των πρώτων των αψιμαχιών για να εξακολουθήσουν να περιπατούν αξίως του Θεού. (1 Θεσ. 2:11, 12) Επί πλέον, ένα καλά εκγυμνασμένο σύνταγμα στρατιωτών είναι υπερήφανο για τα κατορθώματά του και ενώ ένας Χριστιανός δεν θα φυσιωθή με προσωπική υπερηφάνεια, πρέπει να έχη καλό πνεύμα και ευχαρίστησι να εργάζεται μαζί με τους αδελφούς του. «Διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών.»—2 Τιμ. 1:7, 8.
3, 4. Ποιες είναι μερικές από τις απαιτήσεις της διακονίας;
3 Ο Παύλος, εκτός του ότι μας νουθετεί ν’ αποδειχθούμε άξιοι να είμεθα στις γραμμές των Χριστιανών μαχητών μέσω τέτοιων προσόντων, τονίζει και μια άλλη απαίτησι: Να ζούμε σύμφωνα με την πίστι μας. Στον Τιμόθεο έγραψε (1 Τιμ. 1:18-20): «Ταύτην την παραγγελίαν παραδίδω εις σε, . . . να στρατεύης κατ’ αυτάς την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες, εναυάγησαν εις την πίστιν.» Ο Παύλος είχε εύλογη αιτία για να το αναφέρη αυτό, επειδή μερικοί τότε είχαν προσπαθήσει να ανατρέψουν την πίστι, ανθιστάμενοι στην αλήθεια σε υπερβολικό βαθμό· και προειδοποίησε ότι τέτοιες ιδέες θα ήσαν θανατηφόροι σαν γάγγραινα αν επετρέπετο να επικρατήσουν. Όπως ακριβώς ένας στρατιώτης που είναι διστακτικός ή αναποφάσιστος μπορεί κάλλιστα να το πληρώση αυτό με τη ζωή του, έτσι μπορεί να συμβή και σ’ εμάς αν δεν κρατούμε στερεά την πίστι μας. Πρέπει ν’ αφήσωμε τον Θεό ν’ αποδειχθή αληθής, με πίστι και εμπιστοσύνη στον λόγον του. Προσκολληθήτε σ’ αυτόν ωσάν στη ζωή την ίδια. Εκείνοι που προσπαθούν να καταστρέψουν την πίστι των άλλων θα υποβληθούν σε πειθαρχία από την οργάνωσι του Ιεχωβά και θ’ απομακρυνθούν από τις γραμμές της. Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Είμεθα έτοιμοι να εκδικήσωμεν πάσαν παρακοήν.» Στις πρώτες ημέρες της Χριστιανικής οργανώσεως ήταν αναγκαία τέτοια πειθαρχική ενέργεια, όπως ακριβώς είναι αναγκαία κατά περιστάσεις και σήμερα. Αναφέρεται
-