-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1974 | 1 Μαΐου
-
-
της Γραφής για μια τέτοια διαγωγή, χωρίς εν τούτοις να κατονομάζουν και τα άτομα για τα οποία πρόκειται. Τι θα γίνη τότε; Τότε, αν ένα μέλος της εκκλησίας πλησιάζη και καλή κάποιους να μετάσχουν σε τέτοια κοσμική συναναστροφή, αυτοί που προσκαλούνται πρέπει να ‘σημειώνουν’ έναν τέτοιον ως ‘άτακτον’ απ’ αυτή την άποψι. Αυτοί βέβαια δεν θέλουν να τον συναναστρέφωνται στην πορεία του. Σε μερικές περιπτώσεις, οι γονείς μπορεί να κρίνουν αναγκαίο να διδάξουν τα τέκνα των να περιορίσουν τη συναναστροφή των με ωρισμένους νεαρούς της εκκλησίας οι οποίοι μπορεί να φαίνωνται ‘άτακτοι’ μ’ αυτούς τους τρόπους. Οι πρεσβύτεροι, φυσικά, πρέπει να προσέχουν να μη χρησιμοποιούν τέτοια άτομα ως υπόδειγμα κάποιας ικανότητος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αδελφοί θ’ αρνούνται να χαιρετήσουν ένα τέτοιο άτομο σαν να ήταν από τα άτομα που περιγράφονται στην επιστολή 2 Ιωάννου 9-11. Όταν είναι σ’ ένα τόπο Χριστιανικής συναθροίσεως, πρέπει να τον υποδέχωνται και να τον μεταχειρίζωνται με αδελφικό τρόπο. Αλλά πρέπει να έχουν υπ’ όψιν το κακό του παράδειγμα και την παράλειψί του ν’ ανταποκρίνεται στις συμβουλές και, όταν παρέχεται η κατάλληλη ευκαιρία, να τον ‘νουθετούν ως αδελφό.’ Και, φυσικά, είναι ιδιαίτερα ουσιώδες να δίνουν οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτό το ζήτημα.—Τίτον 2:7, 8.
Υπάρχει, λοιπόν, διαφορά μεταξύ αυτών που ‘σημειώνονται’ και εκείνων που μπορεί να έχουν διαπράξει σοβαρά αμαρτήματα, αλλ’ οι οποίοι δεν έχουν αποκοπή λόγω της ειλικρινούς μετανοίας των; Ναι υπάρχει. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι τελευταίοι μπορεί να έχουν επιπληχθή δημοσία, σύμφωνα με την επιστολή 1 Τιμόθεον 5:20, αλλά έχουν ήδη αναγνωρίσει την εσφαλμένη πορεία τους, αισθάνθηκαν εντροπή γι’ αυτή και μετενόησαν. Αυτό δεν είναι το ίδιο μ’ εκείνους που είναι ανάγκη να ‘σημειώνωνται.’ Είναι για τον λόγον ακριβώς ότι αυτοί δεν αναγνωρίζουν τη σφαλερή των πορεία ώστε να μετανοήσουν απ’ αυτή και να εντραπούν και γι’ αυτό οι αδελφοί παύουν να τους συναναστρέφωνται σε περιπτώσεις εκτός άλλες από τις αναγκαίες, όπως στις Χριστιανικές συναθροίσεις.
Αυτή η ‘σημείωσις’ δεν σημαίνει ότι ‘κρίνομε’ τους αδελφούς μας—διαγράφοντάς τους από Χριστιανούς ή από μαθητάς του Χριστού ή αδελφούς. Ούτε τους κρίνομε σε πράγματα που είναι αποκλειστικά ζητήματα ατομικής συνειδήσεως. (Ρωμ. 14:10) Αντιτιθέμεθα σε μια ιδιαίτερη συνήθεια ή πορεία που είναι σαφώς ενάντια στις αρχές της Αγίας Γραφής. Αν αυτά τα άτομα υπερνικήσουν αυτές τις συνήθειες είμεθα ευτυχείς να τους βλέπωμε ως άτομα που δεν έχουν πια ανάγκη να ‘σημειωθούν’ και θα είμεθα ευτυχείς να μπορούμε να τους συναναστρεφώμεθα ελεύθερα.
Δεν πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσωμε την αποστολική, αυτή σύστασι ως λόγον για να περιφρονούμε ή να φερώμεθα ψυχρά σε κάποιο άτομο που δεν βρίσκεται ακριβώς στο ύψος εκείνου που εμείς προσωπικά θεωρούμε ως ‘ιδεώδη’ πορεία ή παράδειγμα. Μερικοί είναι νέοι στην πίστι και πρέπει πολλά να μάθουν. Πρέπει να τους φερώμεθα με ευγένεια και υπομονή. (Ρωμ. 14:1-4· 15:1) Μπορεί, λοιπόν, κανείς να ρωτήση, ‘Είναι αυτό το άτομο πραγματικά ‘άτακτο’ σε βαθμό που θα ήταν λογικό να του αξίζη μια τέτοια σημείωσις;’ Ένα συμπτωματικό μικρό ολίσθημα στη διαγωγή του δεν είναι το ίδιο με το ν’ ακολουθή κανείς σταθερά μια πορεία που δεν εναρμονίζεται με τη σαφή Γραφική συμβουλή. Επίσης θα ήταν ανάγκη να δείχνωμε εκτίμησι όταν ένας ευσυνείδητα καταπολεμά μια αδυναμία και ειλικρινά θέλει να βελτιωθή. Θέλομε να προστατεύωμε την πνευματική μας υγεία και εκείνη των αδελφών μας. Ωστόσο, θέλομε επίσης να «ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων,» δείχνοντας αληθινή αγάπη και ενδιαφέρον μεταξύ μας.—Ρωμ. 14:19.
-
-
Ματιές στον ΚόσμοΗ Σκοπιά—1974 | 1 Μαΐου
-
-
Ματιές στον Κόσμο
Ελάττωσις των Ιησουιτών
● Οι πληροφορίες του Βατικανού δείχνουν ότι τα μέλη του τάγματος των Ιησουιτών μειώνονται. Το ηλικίας 433 ετών θρησκευτικό τάγμα έχει τώρα λιγώτερα από 32.000 μέλη παγκοσμίως. Ο αριθμός ήταν 35.000 πριν από πέντε χρόνια.
Γιατί να Νοιάζονται;
● Αυτό που πολύ καιρό υποπτεύονταν ότι ήταν η αιτία που μερικοί άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία, δεν υφίσταται πια για πολλούς απ’ αυτούς, κι έτσι δεν νοιάζονται να πάνε. ‘Η έλλειψις κοινωνικής πιέσεως από τους γείτονές τους να παρακολουθούν τη λειτουργία’ είναι ο λόγος που οι μισοί σχεδόν απ’ όσους ερωτήθηκαν σ’ ένα προάστειο του Σαν Αντόνιο, Τέξας, έπαυσαν να πηγαίνουν. «Έλλειψις γνησίας πίστεως στη Χριστιανοσύνη ήταν η αιτία που αναφέρθηκε πιο συχνά για το σταμάτημα,» σύμφωνα με την Εξπρές εντ Νιους του Σαν Αντόνιο.
-