-
Όταν ένας Χριστιανός Έχη ΕπιχείρησιΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
απ’ όσα έχομε ανάγκη, και δεν θα μας καταλάβη φόβος μήπως εμείς και οι οικογένειες μας δεν θα έχουν αρκετή τροφή. Τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου μάς διαβεβαιώνουν: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα· διότι αυτός είπε, ‘Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει·’ ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν, ‘Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος;’»—Ματθ. 6:8· Εβρ. 13:5, 6, ΜΝΚ.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Τα εδάφια Ιωάννης 21:18, 19 λέγουν σχετικά με τον απόστολο Πέτρο: «Ότε ήσο νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες· αφού όμως γηράσης, θέλεις εκτείνει τας χείρας σου, και άλλος θέλει σε ζώσει, και θέλει σε φέρει όπου δεν θέλεις.’ Είπε δε τούτο ο Ιησούς, δεικνύων με ποίον θάνατον μέλλει ο Πέτρος να δοξάση τον Θεόν.» Σημαίνουν αυτά τα λόγια με συγκεκριμένο τρόπο θάνατο σταυρικό ή με ανασκολοπισμό;—Η.Π.Α.
Ο αρχαίος θρησκευτικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Πέτρος «σταυρώθηκε με το κεφάλι του προς τα κάτω, επειδή ζήτησε μόνος του να πάθη μ’ αυτό τον τρόπο.» Εν τούτοις, η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον θάνατο του Πέτρου δεν ήταν ως αυτό το σημείο συγκεκριμένη. Το βιβλίο «Μια Καθολική Σχολιασμένη Έκδοσις της Αγίας Γραφής» αναγνωρίζει το εξής: «Εφόσον η έκτασις των χεριών γίνεται πριν από το περίζωσμα και την οδήγησι από άλλον, είναι δύσκολο να διακρίνη κανείς πώς πρέπει να εννοηθή αυτό. Αν η διάταξις είναι μέρος της προφητείας, τότε οφείλομε να συμπεράνωμε ότι εμαστίγωναν τον φυλακισμένο με τον ζυγό στον τράχηλο και τα χέρια δεμένα προτού τον περιζώσουν και τον οδηγήσουν στην εκτέλεσι.»
Έτσι, αν δεν υπήρχε η γραπτή παράδοσις του Ευσεβίου, η δήλωσις του Ιησού αυτή καθ’ εαυτήν δεν τονίζει ένα σταυρικό θάνατο ή ανασκολοπισμό. Εξετάζοντας τα λόγια του Ιωάννου 21:18, 19 χωριστά από την παράδοσι, φθάνομε στο εξής συμπέρασμα: Στα νεότερα χρόνια του ο Πέτρος μπορούσε να ζωσθή μόνος του κατά βούλησι για οποιοδήποτε καθήκον ήθελε να εκτελέση. Ήταν ελεύθερος να μεταβή οπουδήποτε επιθυμούσε να πάη. Αλλά αργότερα στη ζωή του αυτό θα άλλαζε. Θα έπρεπε να εκτείνη τα χέρια του, ίσως από υποταγή σε κάποιον άλλον. Κάποιος άλλος θα ασκούσε έλεγχο επάνω του, περιζώνοντας τον Πέτρο (είτε με το να τον δέση είτε με το να τον ετοιμάση γι’ αυτό που επρόκειτο να επακολουθήση) και οδηγώντας τον στον τόπο όπου δεν επιθυμούσε να πάγη, προφανώς στον τόπο της εκτελέσεως. Έτσι η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον Πέτρο έδειχνε πράγματι ότι ο απόστολος θα πέθαινε με μαρτυρικό θάνατο· αλλά δεν υπονοείται κατ’ ανάγκην ο τρόπος αυτού του θανάτου.
● Τι εννοεί η έκφρασις ‘επροφήτευον’ [συμπεριεφέροντο ως προφήται, ΜΝΚ], η οποία αναγράφεται στα εδάφια 1 Σαμουήλ 18:10 και 19:20-24;—Η.Π.Α.
Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του αγίου πνεύματός του, διώριζε τους προφήτας του. Ο προφήτης Μιχαίας, αναφερόμενος στον εαυτό του, είπε: «Εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως διά του πνεύματος του Ιεχωβά, και κρίσεως, και ισχύος, διά να απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού, και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.» (Μιχ. 3:8, ΜΝΚ) Εν τούτοις, είναι καταφανές ότι αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μιχαίας καθώς και άλλοι προφήται ωμιλούσαν συνεχώς κάτω από έμπνευσι. Μάλλον, σε ωρισμένες περιπτώσεις πνεύμα Θεού ‘επήρχετο επ’ αυτούς,’ και τους απεκάλυπτε αγγέλματα που έπρεπε να διακηρυχθούν. Αυτό είχε μια υποκινητική επίδρασι στους προφήτας, και τους ωθούσε να μιλήσουν. Όπως είπε ο προφήτης Ιερεμίας: «Απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.»—Ιερεμ. 20:9.
Όταν επήρχετο σ’ αυτούς πνεύμα Θεού και ‘επληρούντο δυνάμεως,’ αυτοί οι προφήται όχι μόνο έκαμναν πράγματα πέραν από τα συνήθη, αλλά και η έκφρασις και οι τρόποι των πρέπει ν’ αντανακλούσαν την έντασι των αισθημάτων των. Πάρτε παράδειγμα τη δική μας περίπτωσι. Ίσως να έχωμε ακούσει κάτι πολύ σπουδαία νέα, ίσως ευχάριστα, ίσως ανησυχητικά. Δεν είναι αλήθεια ότι συχνά προτού μπορέσωμε να πούμε σε άλλον αυτά τα νέα μάς ερωτά, ‘Γιατί κάνεις έτσι ή γιατί φαίνεσαι διαφορετικός;’
Είναι, λοιπόν, πιθανόν η έκφρασις ‘συμπεριεφέροντο ως προφήται’ να υπονοή ασυνήθιστους τρόπους με τους οποίους οι προφήται εξεφράζοντο ή συμπεριεφέροντο. Η πλήρης συγκέντρωσις και γεμάτη ζήλο παρρησία των στην εκτέλεσι της αποστολής των έκανε να φαίνεται μερικές φορές περίεργη η διαγωγή των, ακόμη και παράλογη, στους άλλους. Παραδείγματος χάριν, ο προφήτης ο οποίος έχρισε τον Ιηού βασιλέα φάνηκε ως παράφρων στους άρχοντας του στρατεύματος.
-