Οι αληθινοί εκείνοι μαθηταί ετόνιζαν έτσι μια θαυμαστή απελευθέρωσι, η οποία όχι μόνον θα ελευθερώση τα άτομα από την ανθρώπινη καταδυνάστευσι και εκμετάλλευσι, αλλά θα τα ελευθερώση και από τη δουλεία στην ατέλεια, την ασθένεια και αυτόν τον θάνατο. (Αποκάλ. 21:4) Οι αληθινοί μαθηταί του Χριστού αναγγέλλοντας και υποστηρίζοντας τη θεία Μεσσιανική κυβέρνησι απελευθερώσεως, θα χρησιμοποιούσαν, όχι σαρκικά, αλλά πνευματικά όπλα, τα οποία ποτέ δεν βλάπτουν τους αθώους ούτε προξενούν ποτέ σκληρά δεινοπαθήματα και θλίψεις. (2 Κορ. 10:4, 5· Εφεσ. 6:10-17) Ως καλοί στρατιώται του Χριστού Ιησού δεν θα προσπαθούσαν ν’ αναμίξουν τη Χριστιανοσύνη με την εμπορία, όπως συνεβούλευσε ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος στον συνεργάτη και συνιεραπόστολό του Τιμόθεο.—2 Τιμ. 2:3, 4.

Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι στην Αφρική και σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη μας, οι οποίοι ζουν σύμφωνα, με αυτές τις αρχές της αληθινής Χριστιανοσύνης και ζουν με ενότητα, χωρίς φραγμούς φυλετισμού, εθνικισμού, φατριασμού;

Χιλιάδες Αφρικανών όλων των φυλών και απ’ όλα τα μέρη της ηπείρου σήμερα συνταυτίζονται με τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά για τον λόγο ακριβώς ότι τους βλέπουν να θέτουν σε εφαρμογή αυτές τις αρχές στη ζωή τους. Κάνοντας τούτο δεν ασπάζονται την ‘ξένης προελεύσεως’ ‘θρησκεία του λευκού ανθρώπου’ αλλά ασπάζονται τη λατρεία του Δημιουργού του ουρανού και της γης, του Ιεχωβά Θεού, εκείνου που δεν κάνει διακρίσεις και δεν είναι «προσωπολήπτης αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.»—Πράξ. 10:34, 35.

Το Τέλος ενός Συστήματος Πραγμάτων

ΔΕΝ είναι μικρό πράγμα για ένα σύστημα να καταστραφή αφού διήρκεσε 1.582 χρόνια. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν το σύστημα έχη ιδρυθή από τον ίδιο τον Θεό. Το σύστημα για το οποίο μιλούμε είναι το σύστημα του αρχαίου Ιουδαϊκού έθνους. Γιατί τελείωσε και τι επέφερε εκείνο το τέλος με τον τρόπο που έγινε;

Είναι κοινώς γνωστό ότι ο Θεός εγκαθίδρυσε το σύστημα πραγμάτων κάτω από τη διαθήκη του Νόμου μέσω του νομοθέτου Μωυσέως στο έτος 1513 π.Χ. Αυτό το σύστημα περιελάμβανε πολλά χαρακτηριστικά—τα διάφορα σάββατά του, τις διατάξεις για θρησκευτική καθαρότητα, τις κληρονομικές διατάξεις, τον ναό της Ιερουσαλήμ με το ιερατείο και τις θυσίες του και άλλα πράγματα. Όλ’ αυτά καταστράφηκαν τελείως στο έτος 70 μ.Χ. Μαζί μ’ αυτά χάθηκε και η Ιουδαϊκή ελπίδα ότι ένας βασιλεύς της γενεαλογικής γραμμής του Δαβίδ θα ενεθρονίζετο πάλι στην Ιερουσαλήμ και θα νικούσε τις καταδυναστευτικές δυνάμεις των Εθνικών.

Οι λόγοι και ο τρόπος της καταστροφής της Ιερουσαλήμ εξηγήθηκαν σε μια προφητική δήλωσι από τον μεγαλύτερο προφήτη του Θεού, τον Ιησού Χριστό, λίγες μέρες προτού θανατωθή από την ίδια την εξουσία η οποία αργότερα κατέστρεψε το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Αλλά, παραδόξως, οι Ιουδαίοι ήσαν εκείνοι που τον παρέδωσαν σ’ εκείνη την εξουσία και οι οποίοι εκραύγαζαν για να εκτελεσθή.

ΕΝΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΕΛΟΣ

Η προφητεία του Ιησού δόθηκε σαν απάντησι σ’ ένα ερώτημα που είχαν θέσει οι απόστολοί του. Αυτοί έδειχναν στον Ιησού τη μεγαλοπρέπεια