τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες, είναι νόμος εις εαυτούς· οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών, και τους λογισμούς κατηγορούντας, ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων»—Ρωμαίους 2:13-15.

Η συνείδησις πρέπει να προστατεύεται από μόλυνσι και στιγματισμό. Δεν πρέπει να τη μολύνωμε με εσφαλμένους συλλογισμούς και λογικεύσεις για να κατασιωπήσωμε τις νόμιμες διαμαρτυρίες της. Αν η συνείδησις ενός ατόμου τού απαγορεύη να κάμη κάτι, δεν πρέπει να το κάμη. Αν δεν υπάρχη κάτι το εσφαλμένο σε μια πράξι, πρέπει να ζητήση να εκπαιδεύση περισσότερο τη συνείδησί του ως προς αυτό το γεγονός, απορροφώντας πρόσθετες Γραφικές αλήθειες προτού εκτελέση αυτή την πράξι. Τότε θα κρατή τη συνείδησί του σε κατάστασι ειρήνης, αδιατάρακτη και αναπαυμένη. Αυτός ο σεβασμός της συνειδήσεως είναι αναγκαίος, αν πρόκειται η συνείδησις να παραμένη ευαίσθητη στο κακό. Δεν πρέπει με τραχύτητα και απροσεξία να πηγαίνουμε αντίθετα στις κραυγές της κι έτσι να την πληγώνωμε και να την κάνωμε να σκληρύνεται και να γίνεται σαν ουλή και να μην παίρνη πια θεραπεία και προστασία. Δεν πρέπει ν’ ασκούμε υποκρισία, ενεργώντας ασυνείδητα. Ο Παύλος προειδοποίησε ότι στις έσχατες ημέρες μερικοί θ’ αποστατούσαν από την πίστι «δια της υποκρίσεως ψευδολόγων [ανθρώπων], εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην.» (1 Τιμόθεον 4:2) Το σημάδι που αφήνεται από ένα καυτό σίδερο γίνεται μια ουλή στερημένη από κάθε αίσθησι. Μια συνείδησις που είναι έτσι σημαδεμένη είναι ανίκανη να αισθανθή το ορθόν ή το εσφαλμένον.

Ο Παύλος ήταν πάρα πολύ ενήμερος της φωνής της συνειδήσεως, όχι μόνο της δικής του, αλλά και των άλλων. Απείχε από το να κάμη κάτι, και αν ακόμη θα του το επέτρεπε η συνείδησίς του, αν αυτό θα προσέβαλλε τις ασθενέστερες συνειδήσεις των άλλων. Γι’ αυτό διαβάζομε: «Συνείδησιν δε λέγω ουχί την ιδικήν σου, αλλά την του άλλου· επειδή δια τι η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως;» (1 Κορινθίους 8:7-13· 10:27-29) Αντίθετα προς μερικές απόψεις, ο Παύλος δεν υπερήσπιζε εδώ τα προσωπικά του δικαιώματα και δεν ισχυρίζετο ότι η ελευθερία της ενεργείας του δεν έπρεπε να περιορίζεται από τις κρίσεις των άλλων. Μάλλον έλεγε ότι θα απέφευγε να χρησιμοποιή την ελευθερία που του παρείχε η συνείδησίς του, αν με τη χρησιμοποίησί της θα εκρίνετο δυσμενώς από άλλο πρόσωπο με ασθενέστερη συνείδησι. Προτιμούσε να παραιτηθή από την ευσυνείδητη ελευθερία του, αν με τη χρήσι της θα ενωχλούσε τη συνείδησι του ασθενεστέρου αδελφού του.

Αλλ’ αφ’ ετέρου ο Παύλος δεν ήθελε να απέχη από την ευσυνείδητη υπακοή του στον λόγον του Θεού απλώς διότι αυτό μπορούσε να προσβάλη συνειδήσεις κακά εκπαιδευμένες σύμφωνα με τις ψευδείς θρησκείες της εποχής του. Το θεραπευτικό μέσον σε τέτοιες περιστάσεις δεν ήταν η εγκατάλειψις της Θείας υπηρεσίας από τον Παύλο, αλλά η επανορθωτική, Γραφική εκπαίδευσις των συνειδήσεων που ήσαν μολυσμένες από τις ψευδείς θρησκείες. Τα αγαθά πράγματα της αγνής λατρείας του Θεού μπορεί να φαίνωνται ακάθαρτα στις μολυσμένες συνειδήσεις, είναι όμως καθαρά για τη συνείδησί που είναι εκπαιδευμένη σύμφωνα με τους θείους κανόνες. Γι’ αυτό έγραψε ο Παύλος: «Εις μεν τους καθαρούς πάντα [τα πράγματα της αληθινής πίστεως] είναι καθαρά· εις δε τους μεμιασμένους και απίστους [λόγω της μολύνσεως από τους ψευδείς θρησκευτικούς μύθους] ουδέν καθαρόν, αλλά και ο νους αυτών και η συνείδησις είναι μεμιασμένα. Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς, και εις παν έργον αγαθόν αδόκιμοι.»—Τίτον 1:13-16.

Πρέπει λοιπόν να υπακούωμε στις συνειδήσεις μας αν είναι εκπαιδευμένες σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του Θείου λόγου. Πρέπει να δείξωμε μεγάλον σεβασμό για τις ασθενέστερες συνειδήσεις μερικών ολιγώτερο ωρίμων αδελφών μας στην πίστι. Αλλά δεν πρέπει ν’ αφήνωμε τις μολυσμένες και άπιστες συνειδήσεις των κοσμικών να είναι οδηγοί μας, ούτε να τις επιτρέπωμε να μας απομακρύνουν από το να πράττωμε το ορθόν. Το να εμμείνωμε στην ευσεβή μας συνείδησι μπορεί ν’ απαιτήση γενναιότητα, αλλ’ αυτό θα είναι ευάρεστο και σε μας και στον Θεό. «Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως.» (1 Πέτρου 2:19) Πάντοτε και κάτω από όλες τις περιστάσεις, ενεργείτε «έχοντες συνείδησιν αγαθήν».—1 Πέτρου 3:16.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάιο

16 Αινείτε τον Ιεχωβά . . . Ο Ιεχωβά ελευθερόνει τους δεσμίους.—Ψαλμός 146:1, 7, Α.Σ.Μ. Σ 1/10/51 3, 2α

17 Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού.—Ρωμαίους 12:17. Σ 1/9/51 17

18 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών.—2 Κορινθίους 5:20. Σ 1/5/51 19α

19 Και λέγουσι, Δεν θέλει ιδεί ο Ιεχωβά, ουδέ θέλει νοήσει ο Θεός του Ιακώβ. Εννοήσατε, οι άφρονες μεταξύ του λαού· . . . ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;—Ψαλμός 94ος 7-9, Α.Σ.Μ. Σ 15/1/51 14α

20 Μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε . . .Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν.—Γένεσις 6:9, 13. Σ 15/12/51 3, 5, 6α

21 Έρχεται όμως ο ισχυρότερός μου, . . . Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν πνεύματι αγίω και πυρί.—Λουκάς 3:16. Σ 1/4/52 5-8

22 Τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, . . . τούτο δε ας φρονώμεν.—Φιλιππησίους 3:13-15. Σ 1/3/52 16α

23 Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, . . . Θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών.—Ησαΐας 49:8, Α.Σ.Μ. Σ 15/1/52 8

24 Τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού.—Μαλαχίας 3:2. Σ 15/3/52 10, 11α

25 Στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου.—Φιλιππησίους 1:27. Σ 15/9/51 23, 24β

26 Ποταμός, και οι ρύακες αυτού θέλουσιν ευφραίνει την πόλιν του Θεού.—Ψαλμός 46:4. Σ 15/6/51 7, 8α

27 Καιρός δεν θέλει είσθαι έτι· αλλ’ εν ταις ημέραις της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη να σαλπίση, τότε θέλει τελεσθή το μυστήριον του Θεού.—Αποκάλυψις 10:6, 7. Σ 15/10/51 2, 6α

28 Και ο λόγος του Ιεχωβά θέλει είσθαι προς αυτούς διδασκαλία επί διδασκαλίαν, διδασκαλία επί διδασκαλίαν, στίχος επί στίχον, στίχος επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί· δια να περιπατήσωσι, και να προσκόπτωσιν εις τα οπίσω, και να συντριφθώσι, και να παγιδευθώσι, και να πιασθώσι.—Ησαΐας 28:13, Α.Σ.Μ. Σ 1/1/52 9α

29 Αποστέλλει τον λόγον αυτού, και ιατρεύει αυτούς.—Ψαλμός 107:20. Σ 1/8/51 12-14

30 Εις το έτος τούτο της αφέσεως, θέλετε επιστρέψει έκαστος εις το κτήμα αυτού. Και εάν δεν εξαγορασθή κατά τα έτη ταύτα, τότε θέλει απελευθερωθή εις το έτος της αφέσεως.—Λευιτικόν 25:13, 54. Σ 1/11/51 25, 27, 28

31 Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υίοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.—Ψαλμός 45:16. Σ 15/4/52 13, 14α

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάδα 1 Ιουνίου: «Άρχοντες Θέλουσιν Άρχει εν Κρίσει», §1-22.

Εβδομάδα 8 Ιουνίου: «Άρχοντες Θέλουσιν Άρχει εν Κρίσει», §23-25· και Επανίδρυσις της Θεοκρατικής Οργανώσεως.