τις παρηγορητικές υποσχέσεις που περιέχονται στην Αγία Γραφή. Μπορεί να συναντήσωμε ανθρώπους ενώ περιμένομε τη συγκοινωνία ή ενώ ταξιδεύομε, ή, μπορεί να έχωμε την ευκαιρία να μιλήσωμε σύντομα με ξένους. Δεν δείχνει αυτό ότι είμεθα «έτοιμοι» για ‘αγαθό έργο’ όταν κατευθύνωμε την προσοχή τους σ’ αυτά που λέγει η Αγία Γραφή για τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες και την εκπλήρωσι των προφητειών; Καθώς παρουσιάζονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες πρέπει να το κάνωμε συνήθεια να έχωμε μαζί μας ένα βοήθημα Γραφικής μελέτης—ένα μικρό βιβλίο, ένα βιβλιάριο ή ένα περιοδικό—που θα μπορούσαμε να το προσφέρωμε σ’ εκείνους που δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας.

Ο Νόμος που είχε δοθή στους Ισραηλίτας μέσω του Μωυσέως τους διέτασσε να ενδιαφέρωνται για τους πτωχούς. (Δευτ. 15:7, 8, 11) Οι Χριστιανοί λάτρεις του Ιεχωβά σήμερα πρέπει ν’ αγωνίζωνται να είναι ακόμη πιο προετοιμασμένοι διανοητικώς και να επιθυμούν να ικανοποιούν, στο μέτρον του δυνατού, τις ανάγκες των πτωχότερων αδελφών τους. Άξιοι της βοηθείας και γενναιοδωρίας των θα ήσαν εκείνοι οι οποίοι, παρά τις δυσχέρειες, επιδεικνύουν ζήλο για το έργο της βασιλείας και βαθειά αφοσίωσι στον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει να θέλωμε να μιμηθούμε τη γενναιοδωρία του Κορνηλίου. Αυτός ακόμη και πριν από το βάπτισμά του αναγνωρίζετο ως ένας άνθρωπος που ‘εφοβείτο τον Θεό’ που «έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν» και «εδέετο του Θεού διαπαντός.» Σ’ ένα δράμα ένας άγγελος του είπε: «Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνόν σου ενώπιον του Θεού.»—Πράξ. 10:2-4.

Στην εποχή μας, όπως και στον καιρό των αποστόλων, υπάρχουν περιοδεύοντες αντιπρόσωποι της παγκοσμίου Χριστιανικής εκκλησίας που πηγαίνουν από τον ένα τόπο στον άλλον για να ενισχύσουν την εκτίμησι των αδελφών για το μεγαλειώδες προνόμιο να υπηρετούν τον Ιεχωβά και να μεταδώσουν σ’ αυτούς υποβοηθητικές υποδείξεις και πείρες σχετικές με αυτή την υπηρεσία. Αυτοί οι περιοδεύοντες αδελφοί είναι άξιοι της εγκαρδίου και γενναιόδωρης υποστηρίξεώς μας, ακριβώς όπως συνέστησε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Τίτον (3:13, 14) : «Ζηνάν τον νομικόν και τον Απολλώ πρόπεμψον επιμελώς, διά να μη λείπη εις αυτούς μηδέν. Ας μανθάνωσι δε και οι, ημέτεροι να προΐστανται καλών έργων εις τας αναγκαίας χρείας, διά να μη είναι άκαρποι.»

Φυσικά, μπορεί να μη γνωρίζωμε πάντοτε τις υλικές και πνευματικές ανάγκες των ομοπίστων μας, ιδιαίτερα εκείνων που ζουν σε μακρυνές χώρες. Αλλά και τότε ακόμη μπορούμε να κάμωμε ‘αγαθό έργο’ γι’ αυτούς. Εκείνο που δεν μπορούμε προσωπικά να κάμωμε για να πλησιάσωμε εκείνους που έχουν ανάγκη μπορούμε να το κάμωμε μέσω του νομίμου οργάνου που χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά, της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πεννσυλβανίας. Οι εισφορές που αποστέλλονται στην Εταιρία χρησιμοποιούνται για την προαγωγή των πνευματικών συμφερόντων σ’ όλη τη γη. Επίσης, ένεκα της γενναιοδωρίας και ετοιμότητος πνεύματος από μέρους ενός μεγάλου πλήθους αδελφών, υπάρχουν διαθέσιμα χρηματικά ποσά στην Εταιρία για την ανάληψι άμεσων μέτρων περιθάλψεως εκείνων που υποφέρουν από κάποια μεγάλη καταστροφή ή από διωγμό που επισωρεύθηκε σ’ αυτούς.

Με το να είμεθα «έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν» αποδεικνύομε ότι στηρίζομε την ελπίδα μας στον Θεό. Μπορούμε επομένως να έχωμε εμπιστοσύνη στην ευλογία του τώρα και στο μέλλον. Αυτό ετόνισε και ο απόστολος Παύλος όταν συνιστούσε ένα πνεύμα γενναιοδωρίας. Η νουθεσία του στον Τιμόθεο ήταν να ενθαρρύνη ωρισμένους ομοπίστους να «αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμ. 6:18, 19) Τι καλό είναι να μπορούμε να μετέχωμε στο ‘αγαθό έργο’ κι’ έτσι να μιμούμεθα τον Θεό ο οποίος δίνει γενναιόδωρα σε όλους και υλικά και πνευματικά πράγματα!—Ματθ. 5:45· Ιακ. 1:5.

Προσεύχεσθε για τους Αδελφούς Σας;

● «Διά τούτο και ημείς αφ’ ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομε προσευχόμενοι διά σας, και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως· διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν, και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού.»—Κολ. 1:9, 10.