την Αποκάλυψι, και τον συζητούν ελεύθερα μαζί με άλλους, ώστε και αυτοί να κατευθύνωνται από την ουράνια σοφία. Επιθυμούν να βρίσκωνται στο φως και να ζουν σύμφωνα με το φως του Λόγου του Θεού. Αληθεύει αυτό και για σας; Αν ναι, σας ενθαρρύνομε να παρευρίσκεστε στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά τακτικά. Καθώς μαθαίνετε τον Λόγον του Θεού, εφαρμόζετε τον. Έτσι δείξτε ότι είσθε πράγματι «σοφός και έχων κατανόησιν,» και ότι η διαγωγή σας αντανακλά ‘πραότητα σοφίας.’—Ιακ. 3:13.

Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμάνουν το Ποίμνιον του Θεού

1. (α) Τι είδους άνδρες είναι οι επίσκοποι, στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Τι κάνει βασικώς ένας επίσκοπος σε μια εκκλησία;

Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έχει επί πληρωμή διακόνους στις εκκλησίες της. Από μέσα από την ίδια την εκκλησία ώριμοι άνδρες με πνευματικά προσόντα διορίζονται ως πρεσβύτεροι και επίσκοποι. (Τίτον 1:5, 7) Αυτοί οι άνδρες ενδιαφέρονται για την ευημερία ολοκλήρου του ποιμνίου που είναι κάτω από τη φροντίδα τους. Στην Εβραϊκή η αντίστοιχη λέξις είναι πακίδ. Η Εβραϊκή λέξις είναι παρμένη από ένα όρο που σημαίνει «να επισκέπτεσαι, να στρέφης την προσοχή σε κάτι, να επιθεωρής,» επίσης «να διορίζης ή να αναθέτης.» Η Ελληνική λέξις προέρχεται από το ρήμα «επισκοπώ» και σημαίνει «παρατηρώ ή επιβλέπω κάτι.» Έτσι, λοιπόν, ένας επίσκοπος σε μια Χριστιανική εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος είναι διωρισμένος να επιβλέπη την εκκλησία, να επισκέπτεται και να εποικοδομή εκείνους οι οποίοι είναι ταυτισμένοι μ’ αυτήν. Οι Χριστιανοί «επίσκοποι» αντιστοιχούν μ’ εκείνους οι οποίοι αναγνωρίζονται ως «πρεσβύτεροι» των εκκλησιών, και όλοι αυτοί οι διωρισμένοι «πρεσβύτεροι» έχουν ευθύνη επισκόπου στο ποίμνιο του Θεού.

2. Ομιλώντας στους πρεσβυτέρους στην εκκλησία στην Έφεσο, ποια ενθαρρυντική συμβουλή έδωσε ο Παύλος και ποιος λόγος υπήρχε γι’ αυτή τη συμβουλή;

² Όταν ο απόστολος Παύλος επέστρεφε από ένα ιεραποστολικό ταξίδι του και έφθασε στη Μίλητο, έστειλε μήνυμα στην Έφεσο και «προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.» (Πράξ. 20:17) Όταν αυτοί οι πρεσβύτεροι ήλθαν να δουν τον Παύλο, τους υπενθύμισε πώς είχε δαπανήσει τον εαυτό του υπέρ αυτών και τους παρώτρυνε να κάνουν το ίδιο για όλο το ποίμνιο που είχε εμπιστευθή στη φροντίδα των. Είπε τα εξής: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, . . . δεν φροντίζω όμως περί ουδενός τούτων, ουδέ έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού. Και τώρα ιδού, εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. . . . δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού. Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ].» (Πράξ. 20:16-28) Ο Παύλος είχε πάρει το έργο του πολύ σοβαρά και επιθυμούσε να εντυπώση στους ομοίους του πρεσβυτέρους τη σοβαρότητα της ευθύνης των ενώπιον του Θεού ως επισκόπων του ποιμνίου.

3. (α) Μήπως θεωρούσαν κάποιο συγκεκριμένο από τους πρεσβυτέρους της Εφέσου ως τον κυριώτερο; (β) Ποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τίθενται τώρα;

³