-
Αποβλέπετε στην Εποπτεία του Ιεχωβά ως ΠοιμένοςΗ Σκοπιά—1970 | 1 Οκτωβρίου
-
-
του ‘καλού ποιμένος’ του, διά του αγίου πνεύματος για τον διορισμό ικανών ανδρών που έχουν φόβο Θεού, για να υπηρετούν ως ποιμένες του ποιμνίου του Θεού.—Ιωάν. 10:11.
Κατόπιν το ν’ αποβλέπη ένας για εποπτεία στον Ιεχωβά ως Ποιμένα σημαίνει να συνεργάζεται ολοκάρδια με τους υποποιμένας του. Αυτό σημαίνει τακτική και πιστή παρακολούθησι των εκκλησιαστικών συναθροίσεων και υποστήριξί των με συμμετοχή σ’ αυτές. Σημαίνει, επίσης, να υποστηρίζη αυτούς τους υποποιμένας με το να υπακούη σ’ αυτούς, όπως ακριβώς διατάσσει ο απόστολος: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε». Και αυτό περιλαμβάνει επίσης ν’ αποδίδη ένα άτομο σ’ όλους αυτούς τους πιστούς ποιμένας αγάπη υπερεκπερισσού για το δύσκολο έργο των.—Εβρ. 13:17· 1 Θεσ. 5:12, 13.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1970 | 1 Οκτωβρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Ποιος είναι ο «φόβος,» τον οποίον εκδιώκει η τελεία αγάπη, όπως αναφέρεται στο εδάφιο 1 Ιωάννου 4:18;—Κ. Α., Η.Π.Α.
Ο απόστολος Ιωάννης γράφει: «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον· διότι ο φόβος έχει κόλασιν [εμποδίζει, ΜΝΚ]· και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη».—1 Ιωάν. 4:18.
Ο φόβος σ’ αυτή την περίπτωσι είναι φόβος, ο οποίος εμποδίζει το να εκφράζεται ένα άτομο στον Θεό με προσευχή. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Ιωάννης συνεχίζει τη συζήτησί του για την «παρρησίαν». (1 Ιωάν. 4:17) Δεν πραγματεύεται την παρρησία στο κήρυγμα του ευαγγελίου αλλά την «παρρησίαν προς τον Θεόν».—1 Ιωάν. 3:19-21· παράβαλε Εβραίους 10:19-22.
Εκείνος, στον οποίον η αγάπη του Θεού βρίσκει πλήρη έκφρασι, μπορεί να πλησιάζη τον ουράνιο Πατέρα του μ’ εμπιστοσύνη, δεν αισθάνεται ότι τον κατακρίνει η καρδία αυτού ως αν ήταν υποκριτής ή αποδοκιμασμένος. Γνωρίζει ότι προσπαθεί ειλικρινά να τηρή τις εντολές του Θεού κι’ επομένως πράττει εκείνο που ευαρεστεί τον Πατέρα του. (1 Ιωάν. 3:21, 22) Έτσι αισθάνεται ελεύθερος να εκφράζεται και να υποβάλλη αιτήματα στον Ιεχωβά. Δεν αισθάνεται σαν να είναι ‘υπό δοκιμήν’ από τον Θεό, κάτω από κάποια απαγόρευσι όσον αφορά το τι έχει το προνόμιο να λέγη ή να ζητή. (Παράβαλε τα εδάφια Αριθμοί 12:10-15· Ιώβ 40:1-5· Θρήνοι 3:40-44· 1 Πέτρου 3:7) Δεν τον αναχαιτίζει κάποιος νοσηρός φόβος· δεν αισθάνεται κάποιο ‘μαύρο στίγμα’ στη συνείδησί του.—Παράβαλε Εβραίους 10:26, 27, 31.
Όπως ακριβώς ένα παιδί δεν αισθάνεται ενόχλησι ή φόβο να ζητήση οτιδήποτε από τους στοργικούς γονείς του, με την πεποίθησι ότι αυτοί ενδιαφέρονται πάντοτε για τις ανάγκες του και την ευτυχία του, έτσι και, οι Χριστιανοί στους οποίους η αγάπη βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξι είναι βέβαιοι ότι «εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς, ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα τα οποία εζητήσαμεν παρ’ αυτού».—1 Ιωάν. 5:14, 15.
Αυτή η τελεία αγάπη, επομένως, δεν εκδιώκει κάθε είδους φόβο. Δεν καταργεί τον ευλαβή φόβον ενός ατόμου ως τέκνου προς τον Θεόν, που γεννάται από σεβασμό για την θέσι, την δύναμι και την δικαιοσύνη του. (Ψαλμ. 111:9, 10· Εβρ. 11:7) Ούτε και αποβάλλει τον κανονικό φόβο ο οποίος κάνει ένα άτομο ν’ αποφεύγη τον κίνδυνο όπου είναι δυνατόν κι’ έτσι να προστατεύση τη ζωή του, ή τον φόβο που προκαλείται από αιφνίδιο συναγερμό.—Παράβαλε τα εδάφια 2 Κορινθίους 11:32, 33· Ιώβ 37:1-5· Αββακούμ 3:16, 18.
Η κατάλληλη κατανόησις του εδαφίου 1 Ιωάννου 4:18 πλουτίζει πολύ από πνευματική άποψι. Αποκαλύπτει πόσο μεγαλειώδης είναι η σχέσις που μπορεί ν’ απολαμβάνη ο Χριστιανός με τον μεγαλοπρεπή Δημιουργό του. Αυτό μας ενθαρρύνει να ομιλούμε από την καρδιά στις προσευχές μας προς τον Θεό, αντί να είμεθα τυπολατρικοί ή μηχανικοί, αλλά να εκφράζωμε ελεύθερα τα αισθήματά μας, τις ανάγκες μας, το ενδιαφέρον μας για τους άλλους, τις ελπίδες μας και την αγάπη μας γι’ Αυτόν.
Ούτε πρέπει να θεωρή ένας ότι αυτό το να «είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη» είναι σχεδόν ακατόρθωτος αντικειμενικός σκοπός. Η ‘τελειότης’ σπανίως νοείται με την απόλυτη έννοια· συνήθως είναι σχετική. Όταν ο Παύλος έγραφε στους Χριστιανούς της Κορίνθου, «μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας·. . . γίνεσθε . . . τέλειοι όμως εις τας φρένας», δεν έθετε ένα αντικειμενικό σκοπό, που κανένας μέσα σ’ ολόκληρη την εκκλησία δεν θα μπορούσε να φθάση. (1 Κορ. 14:20) Η λέξις «τέλειοι» που εχρησιμοποίησε σ’ αυτό το εδάφιο είναι η ιδία λέξις (σε αρσενικό γένος) με τη λέξι «τελεία» (σε θηλυκό γένος) που εχρησιμοποίησε ο Ιωάννης στο εδάφιο 1 Ιωάννου 4:18. Έτσι το να είμεθα ‘τετελειωμένοι εν τη αγάπη’ σημαίνει ότι η αγάπη του Θεού μέσα μας δεν βρίσκεται
-