Οι γυναίκες πρέπει να εξακολουθούν να σέβωνται την κυριότητα του συζύγου στις οικιακές υποθέσεις. Τι χαρά αν αυτός ανταποκριθή στην αλήθεια! Αλλ’ αν προτιμά να μην ακούση, η ταπεινή πορεία ενεργείας της συζύγου μπορεί συχνά να μιλήση εύγλωττα, αποδεικνύοντας σιωπηλά ότι αυτή είναι μια καλύτερη σύζυγος.—1 Τιμ. 2:8-10.

24. Ποια πρέπει να είναι η στάσις του Χριστιανού στις κοσμικές ενασχολήσεις ή επαγγέλματα;

²⁴ Πολλά άτομα είναι σε δουλεία στον εργοδότη τους ή στην εργασία τους. Φρονούν ότι οι υποχρεώσεις των εκτείνονται πέρα από τις ώρες εργασίας, ότι πρέπει να εμπλέκωνται σε κοινωνική και αθλητική δράσι που διοργανώνεται για τους υπαλλήλους του εμπορικού οίκου. Άλλοι απορροφώνται τόσο από την κοσμική τους εργασία, ώστε εργάζονται σ’ αυτήν ημέρα και νύχτα, ή επτά ημέρες την εβδομάδα. Οποιαδήποτε και αν είναι τα υλικά οφέλη, ή οποιαδήποτε και αν είναι η προβλεπόμενη προαγωγή, κανένα απ’ αυτά δεν μπορεί ν’ αρχίση να παραβάλλεται με τις ένδοξες προσδοκίες αιωνίας υπηρεσίας στον νέο κόσμο του Θεού. Το συνετό άτομο θα κρατήση τις κοσμικές επιδιώξεις στη θέσι των. «Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.»—2 Τιμ. 2:4.

25, 26. (α) Ποια νουθεσία δίνει ο Παύλος όσον αφορά τις φορτικές παραδόσεις; (β) Ποιο ενωμένο, προοδευτικό μέτωπο παρουσιάζουν οι διάκονοι του Θεού;

²⁵ Πράγματι, τα δεσμά του οίκου της φυλακής του παλαιού κόσμου είναι πολλά. Εξ αιτίας τούτου, ο Παύλος νουθετεί να «απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [έλλειψιν πίστεως], και [να] τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» (Εβρ. 12:1, 2) Μακριά από τις βαρυφορτωμένες δουλείες του πονηρού αυτού κόσμου!

²⁶ Ενωθήτε και απορροφηθήτε στη δράσι του Νέου Κόσμου! Τι πολύτιμες συναναστροφές είναι αυτές! Οι διάκονοι του Θεού μπορεί να προέρχωνται από πολλά και διάφορα θρησκεύματα, από πολλά και διάφορα κοινωνικά στρώματα, από πολλές και διάφορες εθνικότητες. Αλλά η αλήθεια τούς έχει ενοποιήσει. (Ιωάν. 17:20-23) Με αδελφική αγάπη έχουν τρυφερή στοργή ο ένας προς τον άλλον. Όλοι ζέουν κατά το πνεύμα. Όλοι είναι πρόθυμοι δούλοι του Ιεχωβά, που χαίρουν για την ελπίδα που είναι μπροστά τους, που υπομένουν στη θλίψι, που προσκαρτερούν στην προσευχή. Κανείς δεν είναι οκνηρός σ’ αυτή την εργασία της δράσεως του Νέου Κόσμου. (Ρωμ. 12:10-12) Όλοι όσοι πραγματικά ελευθερώνονται, ευφραίνονται να πράττουν το τέλειον θέλημα του Θεού. Καθώς ενεργούν έτσι, οι ημέρες της ζωής των γίνονται μακρές, χαρούμενες ημέρες, πολλές ημέρες, που εκτείνονται σε όλη την αιωνιότητα!

«Εδοξάσαμε τον Πόλεμο»

Ο κληρικός Χάρρυ Έμερσον Φόσντικ, εξετάζοντας τις κοσμικές θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου» και τη χρήσι της Αγ. Γραφής από αυτές, γράφει στο βιβλίο Η Σύγχρονη Χρήσις της Γραφής: «Η Δυτική μας ιστορία υπήρξε ένας πόλεμος μετά τον άλλον. Ανεθρέψαμε ανθρώπους για πόλεμο, εξεπαιδεύσαμε ανθρώπους για πόλεμο· εδοξάσαμε τον πόλεμο· εκάμαμε τους πολεμιστάς ήρωάς μας και στις εκκλησίες μας ακόμη υψώσαμε τις πολεμικές σημαίες. . . . Με τη μία άκρη του στόματός μας αινέσαμε τον Άρχοντα της Ειρήνης και με την άλλη εδοξάσαμε τον πόλεμο. Τόσο καλά κατωρθώσαμε να συγχωνεύσωμε τον Χριστό και την έκχυσι αίματος, το Ευαγγέλιο και την ωργανωμένη σφαγή, ώστε προσφάτως ένας ιεραπόστολος σε μια Ανατολική χώρα, ύστερ’ από μια διάλεξι περί καλής θελήσεως των Χριστιανών, εκλήθη ιδιαιτέρως από έναν ιθαγενή, ο οποίος του είπε, ‘Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο μορφωμένος κόσμος της χώρας αυτής θεωρεί τη Χριστιανοσύνη σαν μια πολεμοχαρή, αιμοβόρο θρησκεία’.»

Η Αγ. Γραφή δείχνει ότι η ψευδής Χριστιανοσύνη μπορεί ν’ αναγνωρισθή από την καρποφορία της: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται.»—Τίτον 1:16.