την αλήθεια άσχετα με το τι έλεγε ο Καϊάφας. (Πράξ. 4:1-20) Σε κάποια άλλη περίπτωσι, ο Καϊάφας ανέκρινε όλους τους αποστόλους και τους επέστησε την προσοχή στη διαταγή του Σάνχεδριν να σταματήσουν να κηρύττουν στο όνομα του Ιησού. Αλλ’ οι απόστολοι εδήλωσαν τη σταθερή τους απόφασι να εξακολουθήσουν να υπακούουν «εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:27-29.

Ο Καϊάφας πάλι ήταν εκείνος που αργότερα συμμετείχε στην απόφασι λιθοβολισμού του πιστού δούλου του Θεού του Στεφάνου. (Πράξ. 6:11-7:60) Αυτός επίσης έδωσε εξουσία στον Σαούλ (τον Παύλο, ο οποίος αργότερα έγινε πιστός απόστολος του Ιησού Χριστού) να συλλάβη τους μαθητάς του Ιησού στη Δαμασκό και να τους φέρη δεσμίους στην Ιερουσαλήμ για κρίσι.—Πράξ. 9:1, 2.

Εν τούτοις, η σταδιοδρομία του Καϊάφα επρόκειτο να τελειώση γρήγορα. Το 36 ή 37 μ.Χ. ο Βιτέλιος, ένας Ρωμαίος αξιωματούχος τον απέλυσε από το αξίωμά του. Ταπεινωμένος και ανίκανος να φέρη τη μομφή, λέγεται ότι αυτοκτόνησε.

Πραγματικά, οι προσπάθειες του Καϊάφα εναντίον της αληθινής λατρείας δεν είχαν αποτέλεσμα. Εκείνο ακριβώς το πράγμα για το οποίο ενδιαφερόταν περισσότερο—τη θέσι του, την εξουσία του και τη φήμη του—τα έχασε. Μολονότι ως αρχιερεύς μπορούσε να χρησιμοποιήση την επίδρασί του για το καλό, πέθανε σαν ένας άσπονδος εχθρός του Θεού.—Πράξ. 5:39.

Είσθε Πρόθυμοι ν’ Ακούσετε;

«ΑΣ είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν.» Αυτή είναι μια ωραία συμβουλή που αν ακολουθείτο θα έκαμε πολλούς ανθρώπους ν’ αποφύγουν τη λύπη.—Ιακ. 1:19.

Αυτή η συμβουλή για ν’ ακούμε, και μάλιστα με προσοχή, προήλθε από έναν ο οποίος εγνώριζε τι εσήμαινε το ν’ ακούη και το να μην ακούη. Ήταν ένας ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού. Στη διάρκεια της ζωής του μεγάλωσε προφανώς μαζί με τον Ιησού και εγνώριζε τις θαυμαστές του ιδιότητες, την αγάπη του, την ταπεινοφροσύνη του και την κατανόησί του. Θα μπορούσε κανείς να σκεφθή ότι ο Ιάκωβος και ο αδελφός του Ιούδας (ο οποίος έγραψε το Γραφικό βιβλίο του Ιούδα) θα ήταν μεταξύ των πρώτων που έγιναν ακόλουθοι και απόστολοι του Ιησού. Αλλά δεν συνέβη αυτό.

Ο απόστολος Ιωάννης κατέγραψε για μας αυτά που συνέβησαν σχεδόν έξη μήνες πριν από τον θάνατο του Ιησού. Έγραψε:

«Είπον λοιπόν προς αυτόν [τον Ιησού] οι αδελφοί αυτού· Μετάβηθι εντεύθεν, και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, δια να ίδωσι και οι μαθηταί σου τα έργα σου, τα οποία κάνεις· διότι ουδείς πράττει τι κρυφίως και ζητεί αυτός να ήναι φανερός. Εάν πράττης ταύτα, φανέρωσον σεαυτόν εις τον κόσμον. Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν.»—Ιωάν. 7:3-5.

Φαίνεται ότι μόνο μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού, αυτοί οι ετεροθαλείς αδελφοί του αναθεώρησαν τα πράγματα που είχαν ακούσει και στα οποία δεν είχαν προσέξει, και τότε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πραγματικά αυτός ήταν ο Μεσσίας. Αλλά το γεγονός ότι δεν τον είχαν ακούσει στη διάρκεια της ζωής του