-
Ένας Ψυχρός ΆδηςΗ Σκοπιά—1964 | 1 Ιουλίου
-
-
τον άδη, καθιστά προφανές ότι αυτές δεν αναφέρονται σ’ ένα πύρινο τόπο αιωνίου βασανισμού για «καταδικασμένες ψυχές». Ο άδης, που είναι ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους, περιέχει πρόσωπα νεκρά. Η Αποκάλυψις 20:13 λέγει για τον άδη ότι αποδίδει τους νεκρούς που είναι μέσα του. Ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους, όπου όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πηγαίνουν λόγω του Αδαμιαίου θανάτου, είναι πράγματι ο τάφος της Γραφής, από τον οποίον πλήθη κοιμωμένων νεκρών θα φερθούν πάλι στη ζωή.—Ιωάν. 5:28, 29.
-
-
Ενισχυόμενοι Μέσω Αμοιβαίας ΕνθαρρύνσεωςΗ Σκοπιά—1964 | 1 Ιουλίου
-
-
Ενισχυόμενοι Μέσω Αμοιβαίας Ενθαρρύνσεως
ΥΣΤΕΡ’ από ένα μακρό και κινδυνώδες ταξίδι και πολλή καθυστέρησι, ο δέσμιος απόστολος Παύλος έφθασε τελικά στη Ρώμη. Προτού, όμως, εισέλθη σ’ αυτήν, οι αδελφοί της Ρώμης βγήκαν να τον προϋπαντήσουν, κι έφθασαν έως του Αππίου φόρου και των Τριών Ταβερνών. «Τους οποίους ιδών ο Παύλος, ευχαρίστησε τον Θεόν, και έλαβε θάρρος.»—Πράξ. 28:11-15.
Ναι, ακόμη κι ο απόστολος Παύλος εξετίμησε τη λήψι ενθαρρύνσεως από τους αδελφούς του, ακριβώς όπως τους είχε γράψει πριν από χρόνια: «Διότι επιποθώ να σας ίδω, δια να σας μεταδώσω χάρισμά τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών· τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.»—Ρωμ. 1:11, 12.a
Ένας λόγος ενθαρρύνσεως δίνει ανακούφισι, παρέχει εμπιστοσύνη και δίνει δύναμι—πράγματα που τόσο πολύ χρειαζόμεθα όλοι. Έσωθεν κατεχόμεθα από αδυναμίες, που μας κάνουν να προσκόπτωμε κι έξωθεν περιβαλλόμεθα από έναν εχθρικό κόσμο γεμάτον από κάθε είδους αδικία κι ο οποίος συνεχώς μας πιέζει.
Οι άνθρωποι του κόσμου τούτου αλληλοσπαράσσονται και δεν μεταμελούνται που κάνουν τους άλλους να δυσφορούν. Μπορεί να κολακεύουν για λόγους υστεροβουλίας, αλλ’ η κολακεία δεν είναι ενθάρρυνσις. Η κολακεία είναι ψευδής, ανειλικρινής ή υπερβολικός έπαινος, προοριζόμενος να ικανοποιήση τη ματαιοδοξία του άλλου. Πώς μπορεί να παράσχη αληθινή ενθάρρυνσι;—Παροιμ. 28:23.
Ο Ιεχωβά Θεός είναι πρώτιστος, όταν πρόκειται να δοθή ενθάρρυνσις. Με τις ασφαλείς επαγγελίες του και τη φιλάγαθη πολιτεία του παρέχει δύναμι στα πλάσματα του.—Εβρ. 6:17-19· Ψαλμ. 103:13, 14.
Αμέσως μετά τον Ιεχωβά Θεό στην παροχή ενθαρρύνσεως ήταν και είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός έδωσε ενθάρρυνσι με τα λόγια του, με τη γεμάτη ζήλο δράσι του και με το παράδειγμα της ανιδιοτελείας του. (Ματθ. 11:28-30) Οι απόστολοί του ήσαν, επίσης, ενθαρρυντικοί. Τι ενθάρρυνσι έδωσε ο Παύλος με τις πολλές επιστολές του και τις προσωπικές επισκέψεις του! Και κατόπιν ήταν ο Πέτρος, που έγραψε την πρώτη επιστολή του ‘για να δώση ενθάρρυνσι’. Αυτό το έπραξε, μεταξύ άλλων, υπενθυμίζοντας στους αδελφούς του την ελπίδα των, η οποία τους έδωσε τόση δύναμι ώστε μπορούσαν να χαίρουν ακόμη και στις θλίψεις.—1 Πέτρ. 5:12, ΜΝΚ.
Κατά καιρούς μπορεί να αισθανώμεθα την ανάγκη ενθαρρύνσεως και ν’ απογοητευθούμε επειδή δεν τη λαμβάνομε. Αλλ’ αντί ν’ αποβλέπωμε στους άλλους για ενθάρρυνσι, γιατί να μην αποβλέπωμε μάλλον σε ευκαιρίες για να δώσωμε ενθάρρυνσι σε άλλους, αφού μακάριον είναι το να δίνωμε μάλλον ενθάρρυνσι παρά να λαμβάνουμε; Υπάρχουν δε τόσο πολλοί τρόποι, με τους οποίους μπορούμε να το κάμωμε αυτό. Οι ειλικρινείς λόγοι επαίνων μπορεί να σημαίνουν πολλά κι έτσι μπορεί να δειχθή η θερμή εκτίμησις για μια καλωσύνη. Ένα φιλικό μειδίαμα, μια πράξις καλωσύνης, ή και απλώς η συντροφιά κατά καιρούς, μπορούν να δώσουν ενθάρρυνσι. Ενθαρρυντικό, επίσης, είναι ένα ένζηλο παράδειγμα, η παροχή κάποιας πολύτιμης αληθείας, η αφήγησις μιας πείρας που είχαμε στη Χριστιανική διακονία και η εκδήλωσις ενδιαφέροντος για κείνους που μπορεί να είναι ασθενείς, μ’ ένα δελτάριο ή με μια προσωπική επίσκεψι.—Πράξ. 20:35.
Και τι ευκαιρίες υπάρχουν για ενθάρρυνσι μέσα στον οικογενειακό κύκλο! Οι σύζυγοι μπορούν να είναι πολύ ενθαρρυντικοί στις συζύγους των με το να εκφράζουν εκτίμησι για τις προσπάθειές των να είναι καλές νοικοκυρές και καλές μαγείρισσες ή για το μέρος που λαμβάνουν στη Χριστιανική διακονία. Οι γυναίκες μπορούν να είναι πολύ ενθαρρυντικές στους συζύγους των με το να θέτουν τα πνευματικά συμφέροντα πρώτα και με το να είναι πιστές και υποτακτικές. Ούτε θα έπρεπε να παραβλέψωμε την υποχρέωσι που έχουν οι γονείς να είναι ενθαρρυντικοί στα τέκνα των «δια να μη μικροψυχώσιν.»—Παροιμ. 31:28· Κολ. 3:21.
Και τα παιδιά ακόμη μπορούν να δώσουν ενθάρρυνσι στους γονείς των. Πώς; Με το να εκδηλώνουν εκτίμησι για όλα όσα τους προμηθεύουν οι γονείς των, με το να ακούουν και υπακούουν όταν ομιλούν οι γονείς, με το να είναι πρόθυμοι εργάται, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία οσάκις βλέπουν πράγματα που είναι ανάγκη να γίνουν.—Εφεσ. 6:1-3.
Ιδιαίτερα, όμως, ο επίσκοπος κάθε εκκλησίας έχει πολλές ευκαιρίες να παράσχη ενίσχυσι με το να δίνη ενθάρρυνσι, εφόσον αυτός έχει τόσο μεγαλύτερη επιρροή λόγω της θέσεώς του. Πρέπει, λοιπόν, να είναι προσεκτικός να μη σύρη τους αδελφούς πέρα από την ικανότητά τους, να μην αναμένη πάρα πολλά απ’ αυτούς, αλλά να λαμβάνη υπ’ όψι τις
-