-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
δεν επιθυμούμε να μας κυριεύση κάτι που καταστρέφεται όταν χρησιμοποιήται, είτε τροφή είναι αυτό, είτε καπνός, είτε οτιδήποτε άλλο.
Αυτές οι Γραφικές σκέψεις σχετικά με τη χρήσι του καπνού δεν είναι νέες. Μερικοί, όταν τις έμαθαν, είχαν υπ’ όψιν των να τις εφαρμόσουν στην ζωή των, ωστόσο όμως το ανέβαλαν για κάποια μελλοντική ημέρα. Είδαν ότι μπορούσαν να συναναστρέφωνται με τους μάρτυρες του Ιεχωβά χωρίς να παύσουν τελείως τη χρήσι του καπνού. Έτσι, τώρα, μολονότι, έχουν ένα αίσθημα ενοχής για την συνήθεια του καπνίσματος, δεν καταβάλλουν πραγματική προσπάθεια ν’ απαλλαγούν απ’ αυτήν.
Εν τούτοις, αυτά τα άτομα θα έπρεπε να θέσουν στον εαυτό των με ειλικρίνεια το εξής ερώτημα: Η συνέχισις μιας τέτοιας πορείας η οποία δείχνει αδιαφορία για την εφαρμογή των αρχών της Γραφής εξασφαλίζει την επιδοκιμασία του Ιεχωβά; Το άτομο που συνεχίζει μια συνήθεια που αναγνωρίζει ότι είναι εσφαλμένη αγαπά πραγματικά τον Θεό ‘εξ όλης της καρδίας του’; Ή αντιθέτως βρίσκει ευχαρίστησι σ’ εκείνο που δυσαρεστεί τον Θεό; Αν πράγματι επιθυμή να βρίσκεται μεταξύ εκείνων που ο Ιεχωβά θα ευνοήση με ζωή στη νέα του τάξι, είναι ανάγκη να καταβάλη ειλικρινή προσπάθεια να φέρη τη ζωή του σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού τώρα. Θυμηθήτε ότι όταν μερικοί από τους μαθητάς του Ιησού τον ερώτησαν: «Κύριε ολίγοι άρα είναι οι σωζόμενοι;» εκείνος τους συνεβούλευσε ν’ αγωνίζονται, διότι πολλοί θα ζητούσαν να εισέλθουν στη Βασιλεία αλλά δεν θα μπορούσαν.—Λουκ. 13:23, 24· Ματθ. 22:37.
Ο Παύλος έγραψε με το ίδιο πνεύμα: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες [μη χρησιμοποιείτε εσφαλμένη ή απατηλή λογίκευσι για να υποστηρίξετε κάτι που πιθανόν να θέλετε να δικαιολογήσετε], αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 5:8-17, ΜΝΚ) Πρέπει ένα άτομο να ‘εξαγοράζη’ τον καιρό και να μη αναβάλη την απαλλαγή του απ’ αυτή την κακή συνήθεια. Οι ημέρες είναι πονηρές και η αναβολή υπακοής σ’ ένα ζήτημα μπορεί να οδηγήση σε μεγαλύτερη ανυπακοή με άλλους τρόπους.
Οι Χριστιανοί επιθυμούν να έχουν αγαθή συνείδησι απέναντι στον Θεό τώρα, διότι αυτό είναι ουσιώδες για ολοκάρδια λατρεία προς αυτόν. Αν ένας ο οποίος καπνίζη τώρα σκέπτεται να βαπτισθή, πρέπει να σκεφθή αυτό το ζήτημα σοβαρά, διότι το βάπτισμα δεν είναι, «αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις τον Θεόν.» (1 Πέτρ. 3:21) Πρέπει προηγουμένως ν’ αποβάλη κάθε ακαθαρσία της σαρκός. Θα ήταν κάπως ασυνεπής αν ζητούσε να έχη μια πλήρως αγαθή συνείδησι, όταν γνωρίζη ότι αμελεί ή αρνείται να σταματήση μια ακάθαρτη και επιβλαβή συνήθεια. Αν έχη ήδη βαπτισθή, πρέπει ν’ απαλλαγή απ’ αυτή τη συνήθεια τώρα ώστε να μη υπάρχη εμπόδιο στην αγαθή συνείδησι, και να είναι ευγνώμων στον Θεό για την παρ’ αξίαν αγαθότητά του.—Εβρ. 4:16.
Μερικοί οι οποίοι επιθυμούν να παύσουν τη συνήθεια του καπνίσματος είναι δυνατόν να αισθάνωνται πολύ αποκαμωμένοι και αποκαρδιωμένοι. Αλλά έχομε την αποστολική διαβεβαίωσι ότι μπορούμε να διακόψωμε κάθε κακή συνήθεια μέσω πίστεως στη δύναμι της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού και με τη βοήθεια του Θεού. Ο Παύλος περαίνοντας περιέγραψε τον δικό του αγώνα εναντίον της ξεπεσμένης και αμαρτωλής σαρκός: «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» Έγραψε επίσης: «Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού.»—Ρωμ. 7:21-25· Φιλιπ. 4:13.
Αν συναντάτε δυσκολία για ν’ απαλλαγήτε από τη συνήθεια του καπνίσματος, τότε προσευχηθήτε θερμά στον Θεό για βοήθεια. Επί πλέον σας παρέχεται η εξής συμβουλή: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.» (Εβρ. 13:7) Κατόπιν εξετάστε τα παραδείγματα που ευηρέστησαν τον Θεό. Θα αισθανθήτε ενθάρρυνσι, διότι πολλοί απ’ αυτούς τους άνδρες είχαν την πείρα της δυσκολίας που έχετε σεις. Θα σας βοηθήσουν. Μιλήστε μαζί τους, δεχθήτε τη συμβουλή τους και τις προσευχές τους.—Ιακ. 5:13-18.
Επί πλέον, όσο μπορείτε, συναναστρέφεσθε μ’ εκείνους που είναι απηλλαγμένοι απ’ αυτή τη συνήθεια. Είναι επίσης μεγάλη βοήθεια να έχετε ένα στενό σύντροφο τον οποίο μπορείτε γρήγορα να καλέσετε στο τηλέφωνο ή ο οποίος μπορεί να σας επισκεφθή όταν αισθάνεσθε την επιθυμία να χρησιμοποιήσετε καπνό. Κατόπιν, συνεχίστε να απασχολήσθε με τη μελέτη της Γραφής, με την εργασία που έχετε να κάμετε για τη συντήρησι της οικογένειάς σας, με τις συναθροίσεις όπου εξετάζεται η Γραφή, και κάθε υπηρεσία του Θεού που μπορείτε να εκτελέσετε. Μόνον μ’ αυτή την πορεία μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι θ’ απαλλαγήτε από την κακή συνήθεια και θα την αντικαταστήσετε με καλές συνήθειες. Θα το κάμετε αυτό για να είσθε ένας καλύτερος και περισσότερο ευπρόσδεκτος υμνητής του ονόματος του Ιεχωβά. Και ο Θεός θα ευαρεστήται μαζί σας.—Παροιμ. 27:11.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Πώς σε άτομα που έχουν κληθή σε ουράνια ζωή μπορούσε να δοθή χάρις «εν Χριστώ Ιησού προ χρόνων αιωνίων,» όπως αναφέρει το εδάφιο 2 Τιμόθεον 1:9;—Η.Π.Α.
Θα ήταν, φυσικά, αδύνατον να λάβουν χάρι άτομα πολλούς αιώνες πριν από τη γέννησί τους. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά Θεός έχει προορίσει μια τάξι ανθρώπων (όχι όμως τα συγκεκριμένα άτομα που την αποτελούν) για να γίνουν κληρονόμοι μιας ουρανίας βασιλείας. Εφόσον αυτός ήταν ο σκοπός του, ήταν σαν να είχε πραγματοποιηθή και επομένως μπορούσε να λεχθή ότι αυτή η τάξις ανθρώπων είχε λάβει χάρι «προ χρόνων αιωνίων.» Το εδάφιο Ρωμαίους 4:17 λέγει για τον Ιεχωβά ότι: «Καλεί τα μη όντα ως όντα.» Έτσι αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίον μπορεί να δη κανείς το ζήτημα.
Η έκφρασις «προ χρόνων αιωνίων» είναι προφανές ότι υποδεικνύει μια περίοδο σημαντική, μολονότι ακαθορίστου μήκους. Ωστόσο, άλλα εδάφια μας βοηθούν να είμεθα πιο συγκεκριμένοι σχετικά με τον χρόνο που περιλαμβάνεται. Στην επιστολή του προς Εφεσίους, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εξέλεξεν [ο Θεός] ημάς δι’ αυτού προ καταβολής κόσμου δια να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού δια της αγάπης· προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,. . . και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού.»—Εφεσ. 1:4-11.
Η λέξις καταβολή που υπάρχει σ’ αυτό το εδάφιο σημαίνει κατά γράμμα «ρίψιμο κατά γης, ή κατάθεσις» και μπορεί να σημαίνη την εμφύτευσι του σπέρματος στη σύλληψι του ανθρώπου. Πράγματι, στο εδάφιο Εβραίους 11:11, Κείμενον, η λέξις αποδίδεται κατάλληλα ως «σύλληψις». Διαβάζομε: «Πίστει και αυτή η Σάρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβε και παρά καιρόν ηλικίας.» Σαφώς αυτό αναφέρεται στο ‘ρίψιμο’ από τον Αβραάμ του ανθρωπίνου σπέρματος για τη γέννησι ενός υιού και τη λήψι του σπόρου από τη Σάρα για την γονιμοποίησί του.
Όσον αφορά την ‘καταβολή του κόσμου,’ ο Ιησούς Χριστός συνέδεσε αυτό το γεγονός με τον Άβελ, λέγοντας: «Δια να εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών, το εκχυνόμενον από της αρχής του κόσμου [από καταβολής κόσμου, Κείμενον], από της γενεάς ταύτης, από του αίματος του Άβελ, έως του αίματος Ζαχαρίου.» (Λουκ. 11:50, 51) Έτσι ο Άβελ αναφέρεται σαν να ζη στην ‘καταβολή του κόσμου’. Εφόσον ο Άβελ είναι γυιος του Αδάμ και της Εύας, η ‘καταβολή του κόσμου’ είναι έκδηλον ότι αναφέρεται στον καιρό που το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος έγιναν γονείς παιδιών, επομένως παρήγαγαν έναν κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Έτσι, αφού ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν και προτού γεννηθούν σ’ αυτούς τέκνα, πρέπει ο Ιεχωβά Θεός να απεφάσισε να παραγάγη μια τάξι ανθρώπων οι οποίοι θα ήσαν ουράνιοι άρχοντες μαζί με τον Υιόν του. Αυτό συνέβη 4.000 περίπου χρόνια προτού ο Παύλος γράψη την επιστολή του στον Τιμόθεο, και επόμενος μπορούσε καλά να λεχθή ότι αυτό συνέβη «προ χρόνων αιωνίων.»
● Ποια ήσαν τα «πνεύματα τα εν φυλακή» στα οποία εκήρυξε ο Ιησούς, όπως αναφέρεται στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:19, πότε εκήρυξε σ’ αυτά και έδωσε αυτό το κήρυγμα σ’ αυτά τα πνεύματα μια ευκαιρία να μετανοήσουν;—Η.Π.Α.
Στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:20, ΜΝΚ, τα «πνεύματα τα εν τη φυλακή» περιγράφονται ως να «ηπείθησαν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ εν ταις ημέραις του Νώε.» Στη δευτέρα θεόπνευστη επιστολή του προς τους Χριστιανούς, ο Πέτρος αναφέρεται σ’ αυτά ως «αγγέλους αμαρτήσαντας.» (2 Πέτρ. 2:4,5) Και ο μαθητής Ιούδας προσθέτει: «Αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.»—Ιούδ. 6.
Ότι άγγελοι είχαν πράγματι εγκαταλείψει το κατάλληλο κατοικητήριόν των πριν από τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε αποκαλύπτεται στο εδάφιο Γένεσις 6:2 όπου διαβάζομε: «Ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν.» Ναι, αυτοί οι πνευματικοί υιοί του Θεού ή άγγελοι είχαν τη δύναμι να υλοποιούνται σε ανθρωπίνη μορφή, όπως γίνεται καταφανές από το γεγονός ότι πιστοί άγγελοι το έπραξαν αυτό επίσης με θεία κατεύθυνσι για να μεταδώσουν αγγέλματα σε ανθρώπους στη γη. (Γέν. 18:1, 2, 8, 20-22· 19:1-11· Ιησ. Ναυή 5:13-15) Εν τούτοις, όταν πολυάριθμοι άγγελοι με δική τους βούλησι εγκατέλειψαν την κατάλληλη θέσι και τον διορισμό υπηρεσίας που είχαν στους ουρανούς για να έχουν σαρκικές σχέσεις, έκαμαν κάτι αντίθετο με τον νόμο του Θεού. Έγιναν ένοχοι διαστροφής, όπως δείχνει ο Ιούδας παραβάλλοντας την αμαρτία αυτών των αγγέλων με τη σεξουαλική διαστροφή της οποίας ήσαν ένοχοι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων και των πέριξ πόλεων.—Ιούδ. 7.
Όσον αφορά το χρόνο που ο Ιησούς εκήρυξε στα «πνεύματα τα εν τη φυλακή,» ο Πέτρος, αφού τονίζει ότι ο Χριστός ‘εζωοποιήθη κατά το πνεύμα,’ συνεχίζει: « Δια του οποίου [δηλαδή της καταστάσεως του Ιησού ως πνευματικού προσώπου] πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή.» (1 Πέτρ. 3:18,19) Αυτό τοποθετεί το κήρυγμα του Ιησού προς αυτά τα πνεύματα μετά την ανάστασί του σε πνευματική ζωή. Και το γεγονός ότι ο Πέτρος χρησιμοποιεί παρελθόντα χρόνο («εκήρυξε») υπονοεί ότι αυτό το κήρυγμα είχε γίνει πριν από τη συγγραφή της πρώτης επιστολής του (περίπου 62-64 μ.Χ.)
«Η Νέα Αγγλική Βίβλος» αποδίδει τα εδάφια 1 Πέτρ. 3:18,19 ως εξής: «Εθανατώθη σωματικώς· επανήλθε στη ζωή πνευματικώς. Και πνευματικώς πήγε και έκαμε τη διακήρυξί του στα εν φυλακή πνεύματα.» Σχετικά μ’ αυτό πρέπει να ενθυμούμεθα ότι τη νύχτα του Πάσχα πριν από την προδοσία και τη σύλληψί του, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» «Και ελθών εκείνος [το πνεύμα του Θεού] θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως. . . περί κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη.» (Ιωάν. 14:30· 16:8-11) Μ’ αυτή τη βάσι, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός μπορούσε να διακηρύξη στους αγγέλους την πλήρως δικαιολογημένη τώρα κρίσι εναντίον των εν φυλακή πνευμάτων. Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να κάμη για τα εν φυλακή πνεύματα, δηλαδή να διακηρύξη σ’ αυτά την κρίσι με ακόμη πιο ισχυρό λόγο παρά όταν είχε πει στην προανθρώπινη κατάστασί του στον Διάβολο: «Ο Ιεχωβά να σε επιτιμήση.» (Ιούδ. 9, ΜΝΚ) Δεν ήταν τότε ο καιρός για να ρίξη ο αναστημένος Ιησούς Χριστός στην άβυσσο τα φυλακισμένα πνεύματα. Όταν εισήλθε στα Άγια των Αγίων του ουρανίου ναού για να παρουσιάση την αξία της απολυτρωτικής θυσίας του στον Ιεχωβά και κατόπιν εκάθισε στα δεξιά του Ιεχωβά, δεν μπορούσε να είναι κατάλληλο ν’ ασχοληθή με τα εν φυλακή πνεύματα και να κηρύξη σ’ αυτά. Επομένως δεν υπάρχει λόγος να φαντασθή κανείς ότι ο αναστημένος Ιησούς θα είχε καλέσει όλα τα πονηρά πνευματικά πλάσματα να συγκεντρωθούν για να κηρύξη σ’ αυτά.
Ας ενθυμούμεθα ότι η λέξις κηρύσσω αναφέρεται σε μια διακήρυξι η οποία μπορεί να είναι καλή ή κακή, όπως στην περίπτωσι που ο Ιωνάς εκήρυξε την επερχομένη καταστροφή της Νινευή. Όπως ετόνισε ο Ιούδας οι απειθείς άγγελοι εφυλάχθησαν δια «την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» Επομένως, το κήρυγμα του αναστημένου Ιησού σ’ αυτούς τους αδίκους αγγέλους μπορούσε να είναι μόνο κήρυγμα καταδικαστικής κρίσεως.
Ότι το κήρυγμα του Ιησού δεν μπορούσε να δώση ευκαιρία στα «πνεύματα τα εν τη φυλακή» για να μετανοήσουν γίνεται σαφές από τις Γραφές. Το εδάφιο Εβραίους 2:16 λέγει: ‘Διότι πράγματι [ο Ιησούς] ουδόλως επιλαμβάνεται αγγέλων.’ Επίσης τα πνευματικά πλάσματα τα οποία εστασίασαν δεν είχαν δημιουργηθή με τάσι να παραβαίνουν τον τέλειον νόμο του Θεού. Το ότι αμάρτησαν ήταν αποτέλεσμα εσκεμμένης εκλογής. Γι’ αυτό η κατάστασίς των θα μπορούσε να παραβληθή κάπως με την κατάστασι των αποκυημένων από το πνεύμα Χριστιανών οι οποίοι αποστατούν. Σχετικά μ’ αυτά τα άτομα, τα εδάφια Εβραίους 6:4-6 λέγουν: «Αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες, και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς, και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού, και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν.» Αν λοιπόν είναι αδύνατον να βοηθηθούν αυτοί οι αποστάται για να μετανοήσουν μολονότι είναι ατελείς κατά σάρκα, ασφαλώς είναι επίσης αδύνατον να μετανοήσουν πνευματικοί άγγελοι οι οποίοι ημάρτησαν εκουσίως.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι κατάλληλο να εορτάζουν οι Χριστιανοί την επέτειο του γάμου των;—Ντ. Γ., Βενεζουέλα.
Δεν είναι αντιγραφικό να εορτάζη ένα έγγαμο ζεύγος με λογικό και σεμνό τρόπο την επέτειο του γάμου του. Αλλ’ αυτό δεν είναι και κάτι αναγκαίο.
Βασικώς μια επέτειος είναι η επάνοδος της ημέρας ενός περασμένου γεγονότος. Υπάρχουν κάθε είδους επέτειοι. Οι ειδωλολατρικοί λαοί έχουν ωρισμένες επετείους ειδικών γεγονότων. Αλλά και οι δούλοι του Θεού έχουν επίσης. (Έξοδ. 12:14, 24-27. Ιωάν. 10:22, 23· 1 Κορ. 11:23-26) Φυσικά, αυτές οι επέτειοι ή εορτασμοί που αναφέρονται στη Γραφή περιελάμβαναν με άμεσο τρόπο μορφές αληθινής λατρείας. Έτσι μπορούμε να δούμε απ’ αυτό ότι όλες οι επέτειοι δεν αποκλείονται ως απαράδεκτες. Όλα εξαρτώνται από το τι εορτάζεται και πώς.
Ένας Χριστιανός είναι φανερό ότι θ’ αποφεύγη εορτασμούς οι οποίοι περιλαμβάνουν πράξεις αντιγραφικές ή έθιμα της ψευδούς θρησκείας. (Ιωάν. 4:24) Κανονικά σήμερα, ωστόσο, μια επέτειος γάμου δεν είναι θρησκευτικός εορτασμός. Αλλά μήπως το έθιμο του εορτασμού του γάμου πηγάζει από την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία; Προφανώς όχι. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (έκδ. 1971) λέγει: «Η οικογενειακή συνήθεια να τηρούν την επέτειο του γάμου φαίνεται ότι έχει αναπτυχθή στη δυτική Ευρώπη. Οι παλαιότεροι υπαινιγμοί που συναντώνται στην Αγγλική φιλολογία χρονολογούνται από τον 17ον αιώνα.»—Τόμ. 28, σελ. 564.
Σε μερικές χώρες είναι τώρα συνήθεια να κρατούν ο σύζυγος και η σύζυγος ιδιαίτερη σημείωσι της επετείου του γάμου των. Μερικά ζεύγη Χριστιανών κάνουν αυτό το ίδιο επίσης. Πιστεύουν ευσυνείδητα ότι ενισχύουν το δεσμό του γάμου των όταν ήσυχα και κατ’ ιδίαν αναλογίζωνται τη χαρούμενη ευκαιρία όταν είχαν γίνει σύζυγοι. Στην επέτειο ανασκοπούν ίσως την πρόοδο που έχουν κάμει στην εποικοδόμησι ενός ευτυχισμένου γάμου και ανανεώνουν την απόφασί τους να συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνσι.
Άλλα ζεύγη πιθανόν να βρίσκουν ευχαρίστησι να συμμετέχουν και άλλοι στην ευτυχία της επετείου των, δηλαδή λίγοι Χριστιανοί φίλοι και συγγενείς, περιλαμβανομένων και των παιδιών τους. Αν γίνη αυτό, τότε μερικές ισορροπημένες προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνωνται υπ’ όψιν.
Σε κάθε κοινωνικό εορτασμό ή συγκέντρωσι, πρέπει να λαμβάνεται φροντίδα να μη ξεφεύγουν από τα όρια. Ακόμη κι’ ένας σεμνός εορτασμός μπορεί να ξεφύγη από τα όρια ή μπορεί να οδηγήση σε ακατάλληλη συμπεριφορά, όπως φαίνεται να συνέβαινε μερικές φορές μεταξύ των Ιουδαίων τον πρώτο αιώνα. (Ιωάν. 2:10) Αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία κακό για τους Χριστιανούς. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Ούτε θα ήταν κατάλληλο γι’ αυτούς που εορτάζουν ν’ αποδίδουν εξαιρετική τιμή σε ανθρώπους, σαν να ωφείλετο τιμή στο ζεύγος που εορτάζει την επέτειο. Η Γραφή δείχνει σαφώς ότι οι άνθρωποι πρέπει να ευλαβούνται τον Δημιουργό, και όχι οποιοδήποτε πλάσμα στη γη, είτε ζωικό είτε ανθρώπινο. (Ρωμ. 1:24, 25) Αν ένα ζεύγος είχε ένα επιτυχή γάμο, τόσο το καλύτερο. Και οι άλλοι μπορεί να χαίρωνται γι’ αυτό. Αλλά δεν θα έπρεπε αυτό να διεγείρη ευγνώμονα αίνο για τον Δημιουργό του γάμου; Αυτόν πρέπει να έχουν υπ όψιν και κάθετι που γίνεται πρέπει να φέρνη τιμή σ’ Αυτόν.
Με το να κάνωμε αυτά τα σχόλια δεν σημαίνει ότι συνιστούμε στα ζεύγη που δεν είχαν αυτή τη συνήθεια ν’ αρχίσουν τώρα να εορτάζουν την επέτειο του γάμου των. Στην πραγματικότητα ούτε ενθαρρύνομε ούτε αποθαρρύνομε επετείους γάμου. Κάθε ζεύγος μπορεί, χωρίς να το επικρίνουν οι άλλοι, ν’ αποφασίση προσωπικά τι θα κάμη. Οι περιστάσεις ή η συνείδησις ενός ζεύγους μπορεί να το οδηγήση να μη λάβη ιδιαίτερη σημείωσι αυτού του γεγονότος. Ένα άλλο ζεύγος πάλι μπορεί να εορτάση την επέτειο του γάμου του. Αν το κάμη αυτό, τότε η απόφασις όσον αφορά το πώς θα το κάμη θα πρέπει να γίνη υπό το φως της συμβουλής: ’Είτε τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.’—1 Κορ. 10:31.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Τα εδάφια Ιωάννης 21:18, 19 λέγουν σχετικά με τον απόστολο Πέτρο: «Ότε ήσο νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες· αφού όμως γηράσης, θέλεις εκτείνει τας χείρας σου, και άλλος θέλει σε ζώσει, και θέλει σε φέρει όπου δεν θέλεις.’ Είπε δε τούτο ο Ιησούς, δεικνύων με ποίον θάνατον μέλλει ο Πέτρος να δοξάση τον Θεόν.» Σημαίνουν αυτά τα λόγια με συγκεκριμένο τρόπο θάνατο σταυρικό ή με ανασκολοπισμό;—Η.Π.Α.
Ο αρχαίος θρησκευτικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Πέτρος «σταυρώθηκε με το κεφάλι του προς τα κάτω, επειδή ζήτησε μόνος του να πάθη μ’ αυτό τον τρόπο.» Εν τούτοις, η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον θάνατο του Πέτρου δεν ήταν ως αυτό το σημείο συγκεκριμένη. Το βιβλίο «Μια Καθολική Σχολιασμένη Έκδοσις της Αγίας Γραφής» αναγνωρίζει το εξής: «Εφόσον η έκτασις των χεριών γίνεται πριν από το περίζωσμα και την οδήγησι από άλλον, είναι δύσκολο να διακρίνη κανείς πώς πρέπει να εννοηθή αυτό. Αν η διάταξις είναι μέρος της προφητείας, τότε οφείλομε να συμπεράνωμε ότι εμαστίγωναν τον φυλακισμένο με τον ζυγό στον τράχηλο και τα χέρια δεμένα προτού τον περιζώσουν και τον οδηγήσουν στην εκτέλεσι.»
Έτσι, αν δεν υπήρχε η γραπτή παράδοσις του Ευσεβίου, η δήλωσις του Ιησού αυτή καθ’ εαυτήν δεν τονίζει ένα σταυρικό θάνατο ή ανασκολοπισμό. Εξετάζοντας τα λόγια του Ιωάννου 21:18, 19 χωριστά από την παράδοσι, φθάνομε στο εξής συμπέρασμα: Στα νεότερα χρόνια του ο Πέτρος μπορούσε να ζωσθή μόνος του κατά βούλησι για οποιοδήποτε καθήκον ήθελε να εκτελέση. Ήταν ελεύθερος να μεταβή οπουδήποτε επιθυμούσε να πάη. Αλλά αργότερα στη ζωή του αυτό θα άλλαζε. Θα έπρεπε να εκτείνη τα χέρια του, ίσως από υποταγή σε κάποιον άλλον. Κάποιος άλλος θα ασκούσε έλεγχο επάνω του, περιζώνοντας τον Πέτρο (είτε με το να τον δέση είτε με το να τον ετοιμάση γι’ αυτό που επρόκειτο να επακολουθήση) και οδηγώντας τον στον τόπο όπου δεν επιθυμούσε να πάγη, προφανώς στον τόπο της εκτελέσεως. Έτσι η προφητεία του Ιησού σχετικά με τον Πέτρο έδειχνε πράγματι ότι ο απόστολος θα πέθαινε με μαρτυρικό θάνατο· αλλά δεν υπονοείται κατ’ ανάγκην ο τρόπος αυτού του θανάτου.
● Τι εννοεί η έκφρασις ‘επροφήτευον’ [συμπεριεφέροντο ως προφήται, ΜΝΚ], η οποία αναγράφεται στα εδάφια 1 Σαμουήλ 18:10 και 19:20-24;—Η.Π.Α.
Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του αγίου πνεύματός του, διώριζε τους προφήτας του. Ο προφήτης Μιχαίας, αναφερόμενος στον εαυτό του, είπε: «Εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως διά του πνεύματος του Ιεχωβά, και κρίσεως, και ισχύος, διά να απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού, και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.» (Μιχ. 3:8, ΜΝΚ) Εν τούτοις, είναι καταφανές ότι αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μιχαίας καθώς και άλλοι προφήται ωμιλούσαν συνεχώς κάτω από έμπνευσι. Μάλλον, σε ωρισμένες περιπτώσεις πνεύμα Θεού ‘επήρχετο επ’ αυτούς,’ και τους απεκάλυπτε αγγέλματα που έπρεπε να διακηρυχθούν. Αυτό είχε μια υποκινητική επίδρασι στους προφήτας, και τους ωθούσε να μιλήσουν. Όπως είπε ο προφήτης Ιερεμίας: «Απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.»—Ιερεμ. 20:9.
Όταν επήρχετο σ’ αυτούς πνεύμα Θεού και ‘επληρούντο δυνάμεως,’ αυτοί οι προφήται όχι μόνο έκαμναν πράγματα πέραν από τα συνήθη, αλλά και η έκφρασις και οι τρόποι των πρέπει ν’ αντανακλούσαν την έντασι των αισθημάτων των. Πάρτε παράδειγμα τη δική μας περίπτωσι. Ίσως να έχωμε ακούσει κάτι πολύ σπουδαία νέα, ίσως ευχάριστα, ίσως ανησυχητικά. Δεν είναι αλήθεια ότι συχνά προτού μπορέσωμε να πούμε σε άλλον αυτά τα νέα μάς ερωτά, ‘Γιατί κάνεις έτσι ή γιατί φαίνεσαι διαφορετικός;’
Είναι, λοιπόν, πιθανόν η έκφρασις ‘συμπεριεφέροντο ως προφήται’ να υπονοή ασυνήθιστους τρόπους με τους οποίους οι προφήται εξεφράζοντο ή συμπεριεφέροντο. Η πλήρης συγκέντρωσις και γεμάτη ζήλο παρρησία των στην εκτέλεσι της αποστολής των έκανε να φαίνεται μερικές φορές περίεργη η διαγωγή των, ακόμη και παράλογη, στους άλλους. Παραδείγματος χάριν, ο προφήτης ο οποίος έχρισε τον Ιηού βασιλέα φάνηκε ως παράφρων στους άρχοντας του στρατεύματος. Αλλ’ όταν οι άρχοντες έμαθαν ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν προφήτης, δέχθηκαν το άγγελμά του με μεγάλη σοβαρότητα.—2 Βασ. 9:1-13.
Στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 18:10 διαβάζομε ότι ο Σαούλ ‘συμπεριεφέρθη ως προφήτης’ (ΜΝΚ) ενώ ο Δαβίδ έπαιζε κιθάρα. Όχι ότι ο Σαούλ άρχισε να λέγη προφητείες, αλλά εξεδήλωσε σωματική ανησυχία όμοια μ’ εκείνην που αισθάνεται ένας προφήτης λίγο πριν προφητεύση ή όταν προφητεύη. Ενώ βρισκόταν σ’ αυτή την ασυνήθιστη και ανήσυχη κατάστασι, ο Σαούλ έρριψε δυο φορές το δοράτιο εναντίον του Δαβίδ.—1 Σαμ. 18:11.
Αργότερα, όταν ο Βασιλεύς Σαούλ έστειλε μηνυτάς να συλλάβουν τον Δαβίδ στη Ναυϊώθ, αυτοί οι μηνυταί άρχισαν να ‘συμπεριφέρωνται ως προφήται.’ Προφανώς συμπεριεφέροντο με τρόπο όμοιο με των προφητών ακριβώς πριν προφητεύσουν ή στη διάρκεια που επροφήτευαν. Φαίνεται ότι το πνεύμα του Θεού είχε ενεργήσει με τέτοιον τρόπο σ’ αυτούς τους μηνυτάς ώστε να λησμονήσουν πλήρως τον σκοπό της αποστολής των.—1 Σαμ. 19:20, 21.
Όταν κατόπιν ο Σαούλ απεφάσισε να πάη να καταδιώξη προσωπικώς τον Δαβίδ, υποκινήθηκε ‘να συμπεριφερθή ως προφήτης.’ Καθώς ‘συμπεριεφέρετο ως προφήτης,’ ο Σαούλ έβγαλε τα ιμάτια του και κατέκειτο γυμνός όλην εκείνην την ημέραν και όλην την νύκτα,» και προφανώς στη διάρκεια αυτού του χρόνου διέφυγε ο Δαβίδ. (1 Σαμ. 19:22-20:1, ΜΝΚ) Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι προφήται γύριζαν συχνά γυμνοί; Όχι, διότι αναφέρονται δύο μόνο περιπτώσεις προφητών που εμφανίσθηκαν γυμνοί. Αυτοί ήσαν ο Ησαΐας και ο Μιχαίας, και είχαν γυμνωθή για ένα ωρισμένο σκοπό, για να παραστήσουν κάποια μορφή των αντιστοίχων προφητειών των. (Ησ. 20:2-4· Μιχ. 1:8-11) Ο λόγος της γυμνότητος του Σαούλ δεν αναφέρεται. Ίσως να ήταν για να δείξη ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, απογυμνωμένος από τα βασιλικά φορέματά του και ανίκανος ενώπιον της βασιλικής εξουσίας και δυνάμεως του Ιεχωβά. Δεν μπορούσε να ελπίζη ότι θα επιτύχη οτιδήποτε αντίθετο με τον σκοπό του Θεού όσον αφορά τον Δαβίδ.
● Το εδάφιο Ησαΐας 7:8 λέγει ότι σε «εξήκοντα πέντε έτη» ο Εφραΐμ θέλει συντριφθή ώστε να μη είναι λαός.» Πότε συνέβη αυτό;—Η.Π.Α.
Η προφητεία αυτή εδόθη όταν ο Φεκά βασιλεύς του Ισραήλ είχε εισβάλει στον Ιούδα στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Άχαζ. (Ησ. 7:1) Σύμφωνα με τη Γραφή ο Φεκά βασίλεψε μια περίοδο είκοσι περίπου ετών, και το δέκατο έβδομο έτος της βασιλείας του ή το 762 π.Χ., ο Άχαζ έγινε βασιλεύς. (2 Βασ. 15:27· 16:1) Ώστε πρέπει να είναι λίγο μετά το 762 μ.Χ. που αρχίζει η μέτρησις των εξήντα πέντε ετών της προφητείας του Ησαΐα. Το 740 π.Χ. οι Ασσύριοι ανέτρεψαν το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ. Έτσι, αυτό το βασίλειο, με τον Εφραΐμ ως την επικρατούσα φυλή έληξε είκοσι περίπου χρόνια ύστερα από την προφητεία του Ησαΐα ότι ο Εφραΐμ «θέλει συντριφθή.» Εν τούτοις, μόνο στη διάρκεια της βασιλείας του Εσαραδδών βασιλέως της Ασσυρίας έλαβε χώρα η τελική μεταφύτευσις ξένων λαών στην Ισραηλιτική γη. (Έσδρας 4:2) Είναι καταφανές ότι με την εκτόπισι των Ισραηλιτών και αυτή την τελική μεταφύτευσι ξένων, ο Εφραΐμ είχε «συντριφθή, ώστε να μη είναι λαός.» Μεταξύ της πτώσεως του Βορείου Βασιλείου και της διακυβερνήσεως του Εσαραδδών παρενέβησαν οι βασιλείες των Ασσυρίων βασιλέων Σαργών και Σενναχειρείμ. Επιγραφές δείχνουν ότι ο Εσαραδδών ήταν σύγχρονος του Ιουδαίου Βασιλέως Μανασσή (του οποίου η βασιλεία κάλυψε την περίοδο από το 716 π.Χ. έως το 661 π.Χ.). Έτσι, το διάστημα που εκτείνεται μεταξύ του χρόνου που εξεφράσθησαν οι λόγοι του εδαφίου Ησαΐας 7:8 έως την προσπάθεια μεταφυτεύσεως του Εσαραδδών καλύπτεται από την περίοδο των εξήντα πέντε ετών της προφητείας του Ησαΐα.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Πράξεις ομοφυλοφιλίας εκ μέρους ενός εγγάμου ατόμου αποτελούν Γραφική βάσι για διαζύγιο, ελευθερώνοντας το αθώο μέλος για να νυμφευθή και πάλι;—Η.Π.Α.
Η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται με οριστικό τρόπο μέσα στη Γραφή ως κάτι που θα εμποδίση άτομα να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού. (1 Κορ. 6:9, 10) Εντούτοις, το αν ο αθώος σύντροφος θα είναι γραφικώς σε θέσι να νυμφευθή εκ νέου όταν παρουσιάση ένα νόμιμο διαζύγιο από ένα σύντροφο ένοχο πράξεως ομοφυλοφιλίας μπορεί να καθορισθή βάσει των όσων λέγει η Γραφή σχετικά με το διαζύγιο και τον εκ νέου γάμο.
Στην επί του Όρους Ομιλία ο Ιησούς Χριστός είπε: «Όστις χωρισθή τη γυναίκα αυτού, παρ’ εκτός λόγου πορνείας, κάμνει αυτήν να μοιχεύηται· και όστις λάβη γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» (Ματθ. 5:32) Σε μια μετέπειτα ευκαιρία είπε στους Φαρισαίους: «Όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην γίνεται μοιχός.»—Ματθ. 19:9.
Έτσι παρατηρούμε ότι η πορνεία είναι η μόνη βάσις για διαζύγιο που ελευθερώνει το αθώο μέρος για να νυμφευθή και πάλι.
Η λέξις πορνεία αναφέρεται σε παράνομες σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ εγγάμων ή αγάμων ατόμων. Οι αρχαίοι Έλληνες, σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εννοούσαν ότι αυτός ο όρος σημαίνει πράξεις άλλες εκτός από παράνομη σεξουαλική σχέσι μεταξύ ενός ανδρός και μιας γυναικός. Αλλά η έννοια με την οποία ο Ιησούς χρησιμοποίησε την λέξι πορνεία στα εδάφια Ματθαίος 5:32 και 19:9 πρέπει να εξακριβωθή από τα συμφραζόμενα.
Πρέπει να σημειώσωμε ότι η λέξις πορνεία στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον κεφάλαια 5 και 19 χρησιμοποιείται με την στενή έννοια της γαμηλίου απιστίας, δηλαδή παρανόμων σχέσεων μ’ ένα άλλο άτομο που δεν είναι ο γαμήλιος σύντροφός του. Ακριβώς προτού αναφέρη το ζήτημα του διαζυγίου στην επί του Ορούς Ομιλία, ο Ιησούς Χριστός ετόνισε ότι «πας [έγγαμος] ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.» (Ματθ. 5:28) Συνεπώς, όταν αργότερα έκαμε νύξι για τη διάπραξι μοιχείας από μια γυναίκα, οι ακροαταί του πρέπει να είχαν εννοήσει το ζήτημα με τη σχετική του έννοια, δηλαδή, ότι σημαίνει την πορνεία ή μοιχεία μιας εγγάμου γυναικός.
Τα συμφραζόμενα του 19 κεφαλαίου του Ματθαίου βεβαιώνουν αυτό το συμπέρασμα. Βάσει των Εβραϊκών Γραφών ο Ιησούς ετόνισε ότι ένας άνδρας και η σύζυγός του γίνονται «μια σαρξ,» και κατόπιν προσέθεσε: «Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» (Ματθ. 19:5, 6) Στις πράξεις ομοφυλοφιλίας τα όργανα χρησιμοποιούνται μ’ ένα αφύσικο τρόπο, και με τρόπο για τον οποίον δεν προορίζονταν ποτέ. Δυο άτομα του ιδίου φύλου δεν συμπληρώνουν το ένα το άλλο, όπως συνέβαινε με τον Αδάμ και την Εύα. Δεν μπορούν ποτέ να γίνουν «μια σαρξ» για να αναπαράγουν το είδος των. Θα μπορούσε να προστεθή ότι στην περίπτωσι της συνουσίας ενός ανθρώπου με το ζώο περιλαμβάνονται δύο διαφορετικά είδη σαρκός. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ, άλλη μεν η σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε η σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων και άλλη των πτηνών.»—1 Κορ. 15:39.
Μολονότι και η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία είναι αηδιαστικές διαστροφές, σε καμμιά απ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν διαλύεται ο δεσμός του γάμου. Διαλύεται μόνο με πράξεις που κάνουν ένα άτομο ‘μία σάρκα’ μ’ ένα άλλο άτομο του αντιθέτου φύλου εκτός από τον νόμιμο γαμήλιο σύντροφο εκείνου ή εκείνης.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι κατάλληλον να φορούν οι Χριστιανοί γαμήλιο δαχτυλίδι;—Ελλάς.
Πολλοί Χριστιανοί έχουν θέσει αυτό το ερώτημα από επιθυμία ν’ αποφύγουν κάποια συνήθεια που θα ήταν πιθανόν ν’ αποδοκιμάζη ο Θεός. Μερικοί από εκείνους που ρωτούν γνωρίζουν ότι ο Καθολικός Ιεράρχης Τζαν Χ. Νιούμαν έγραψε: «Η χρήσις ναών, που είναι αφιερωμένοι σε ειδικούς αγίους, . . . ιερατικών αμφίων, το κούρεμα των μαλλιών, το δαχτυλίδι του γάμου, η στροφή του προσώπου προς ανατολάς, οι εικόνες αργότερα, ίσως και η εκκλησιαστική ψαλμωδία και το Κύριε Ελέησον, είναι όλα ειδωλολατρικής προελεύσεως και έχουν αγιασθή με την αποδοχή των από την εκκλησία.» («Δοκίμιον της Αναπτύξεως της Χριστιανικής Διδασκαλίας,» 1878)a Μολονότι τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πολλές από τις τρέχουσες θρησκευτικές συνήθειες που παραθέτει ο Νιούμαν είναι βέβαιον ότι έχουν παραληφθή από την παγανιστική λατρεία, μπορούμε, ωστόσο, να πούμε ότι αυτό αληθεύει και για τα δαχτυλίδι του γάμου;
Πράγματι υπάρχουν συγκρουόμενες ιδέες όσον αφορά την προέλευσι του γαμήλιου δακτυλιδιού. Ας παραθέσωμε μερικά παραδείγματα: «Αρχικά . . . το δαχτυλίδι ήταν μια αλυσίδα [πεδούκλα], που χρησιμοποιείτο για να δένη την αιχμάλωτη νύφη.» («Για τον Πλουσιώτερο, και τον Πτωχότερο») «Το δαχτυλίδι είναι ένα σχετικά σύγχρονο υποκατάστατο του χρυσού νομίσματος ή άλλου πολυτίμου αντικειμένου με το οποίο ένας άνδρας αγόραζε κατά γράμμα τη σύζυγό του από τον πατέρα της.» («Το Ιουδαϊκό Βιβλίο του Γάμου») «Το δαχτυλίδι του γάμου υποτίθεται ότι είναι Ρωμαϊκής προελεύσεως, και προήλθε από το αρχαίο έθιμο της χρησιμοποιήσεως δαχτυλιδιών όταν εγίνοντο συμφωνίες.» («Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία») «Πολλές εξηγήσεις έχουν δοθή σχετικά με τη σχέσι του δαχτυλιδιού με τον γάμο. Φαίνεται ότι γαμήλια δαχτυλίδια φορούσαν οι Ιουδαίοι πριν από τους Χριστιανικούς καιρούς.»—«Η Διεθνής Εγκυκλοπαιδεία».
Έτσι βλέπομε ότι η ακριβής προέλευσις του δαχτυλιδιού του γάμου είναι αβεβαία. Ακόμη και αν είναι γεγονός ότι οι ειδωλολάτραι πρώτοι χρησιμοποίησαν δαχτυλίδια του γάμου, αποκλείει αυτό την χρήσι τους από τους Χριστιανούς; Όχι κατ’ ανάγκην. Πολλά από τα είδη ρουχισμού και τους τρόπους της ζωής σήμερα προέρχονται από ειδωλολατρικές χώρες. Και η διαίρεσις της ώρας που έχομε σε λεπτά και δευτερόλεπτα βασίζεται σ’ ένα αρχαίο Βαβυλωνιακό σύστημα. Εν τούτοις, δεν υπάρχει καμμιά αντίρρησις στο να χρησιμοποιή ένας Χριστιανός αυτές τις διαιρέσεις του χρόνου, διότι το να το πράξη αυτό δεν περιλαμβάνει συμμετοχή σε ενέργειες της ψευδούς θρησκείας.
Φυσικά, το ενδιαφέρον μας είναι μεγαλύτερο όσον αφορά τη χρήσι δαχτυλιδιού του γάμου, διότι αυτό δεν αφορά μικρά κοσμικά ζητήματα, αλλά τη γαμήλιο σχέσι, που ο Χριστιανός ορθώς την θεωρεί ιερή ενώπιον του Θεού. Πράγματι, το ερώτημα δεν είναι τόσο αν τα δαχτυλίδια του γάμου χρησιμοποιήθηκαν πρώτα από ειδωλολάτρας, αλλά αν αρχικά εχρησιμοποιούντο ως μέρος ψευδών θρησκευτικών συνηθειών και αν εξακολουθούν να διατηρούν τέτοια θρησκευτική σημασία. Όπως απεδείχθη, τα ιστορικά γεγονότα δεν αφήνουν χώρο για οποιοδήποτε οριστικό συμπέρασμα σ’ αυτό το ζήτημα. Τι λέγει η Γραφή σχετικά με τη χρήσι δαχτυλιδιών;
Η Γραφή δείχνει ότι μερικοί από τους δούλους του Θεού στο παρελθόν φορούσαν δαχτυλίδια, ακόμη και δαχτυλίδια στα οποία απεδίδετο ειδική σημασία. Το να φορή ένα άτομο ένα δαχτυλίδι σφραγίδα εσήμαινε ότι είχε λάβει εξουσία να ενεργή υπέρ του άρχοντος στον οποίο αυτό ανήκε. (Γέν. 41:42· Αριθμ. 31:50· Εσθήρ 8:2, 8· Ιώβ 42:11, 12· Λουκ. 15:22) Έτσι, μολονότι δεν αναφέρεται το δαχτυλίδι του γάμου αυτοί οι αληθινοί λάτρεις δεν είχαν ενδοιασμούς για τη χρήσι δαχτυλιδιών και για άλλους σκοπούς εκτός απλώς για στολίδι.
Μερικά άτομα λέγουν ότι το δαχτυλίδι του γάμου αντιπροσωπεύει τη διαρκή αγάπη και αφοσίωσι ενός ανθρώπου στον γάμο. Ο αυξανόμενος αριθμός διαζυγίων σε πολλές χώρες όπου έγγαμα άτομα συνήθως φορούν δαχτυλίδι του γάμου, αποδεικνύει ότι αυτή η σημασία είναι περισσότερο φανταστική παρά πραγματική. Εν τούτοις, για την πλειονότητα των ανθρώπων, περιλαμβανομένων και Χριστιανών, σε χώρες όπου υπάρχει συνήθεια να φορούν γαμήλιο δαχτυλίδι, το δαχτυλίδι αυτό είναι μια εξωτερική ένδειξις ότι εκείνος που το φορεί είναι έγγαμο άτομο. Σε άλλα μέρη αυτό το σημείο αποδεικνύεται με διαφορετικό τρόπο, όπως με το να φορή μια γυναίκα ένα διαφορετικό είδος φορεμάτων.
Φυσικά, ένα δαχτυλίδι του γάμου δεν είναι καθόλου Χριστιανική απαίτησις. Ένας Χριστιανός μπορεί ν’ αποφασίση να μη φορέση δαχτυλίδι του γάμου, για λόγους συνειδήσεως, προσωπικού γούστου, δαπάνης, τοπικής συνήθειας, ή για κάποιον άλλον λόγο. Εν τούτοις, ένας άλλος Χριστιανός είναι πιθανόν ν’ αποφασίση να δείξη την γαμήλιο κατάστασί του με το να φορέση ένα γαμήλιο δαχτυλίδι. Επομένως, σε τελική ανάλυσι η απόφασις είναι προσωπική, και μπορεί να λαμβάνεται σε αρμονία με τις απόψεις που διακρατεί το άτομο στη συνείδησί του.
● Έχοντας υπ’ όψιν τον νόμο του Θεού ο οποίος απαγορεύει τη βρώσι αίματος, υπάρχει καμμιά αντίρρησις να χρησιμοποιή κανείς βιταμίνες που περιέχουν ερυθρό μυελό των οστών, αποξηραμένο συκώτι και όμοια οργανικά παράγωγα;—Η.Π.Α.
Ο νόμος του Θεού για το αίμα, όπως είχε δοθή στον Νώε και στην οικογένειά του, απαιτούσε ν’ αποστραγγίζεται ένα ζώο από το αίμα του προτού χρησιμοποιηθή για τροφή. (Γεν. 9:3, 4) Αυτή η απαίτησις εφαρμόζεται επίσης στους Χριστιανούς, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 21:25.
Στους Ιουδαίους, οι οποίοι ήσαν κάτω από τη διαθήκη του νόμου, είχαν δοθή περισσότερες λεπτομέρειες, δηλαδή: «Δύνασαι όμως να σφάζης και να τρώγης κρέας . . . κατά πάσαν την επιθυμίαν της ψυχής σου, . . . πλην το αίμα δεν θέλετε τρώγει· επί την γην θέλετε χύνει αυτό ως ύδωρ.» Επίσης «Δεν θέλετε τρώγει ούτε στέαρ ούτε αίμα.» (Δευτ. 12:15, 16· Λευιτ. 3:17) Κανένας περιορισμός όσον αφορά τη βρώσι λίπους δεν είχε δοθή στον Νώε, και τον πρώτον αιώνα μ.Χ., όταν το Χριστιανικό κυβερνών σώμα επανέλαβε την απαγόρευσι της χρήσεως αίματος, δεν περιέλαβε και την απαγόρευσι του λίπους. Επομένως αυτό ίσχυε μόνον για τον Ισραήλ. Ωστόσο η απαγόρευσις εναντίον της χρήσεως αίματος εφαρμόζεται στους Χριστιανούς, και οι λεπτομέρειες που υπάρχουν στον νόμο μάς βοηθούν να εκτιμήσωμε την εφαρμογή του.
Φυσικά, ακόμη και η κατάλληλη αποστράγγισις του αίματος δεν αφαιρεί τελείως κάθε ίχνος αίματος από τους μυς και τα όργανα των ζώων. Εφόσον όμως έχει αποστραγγισθή κατάλληλα το αίμα ενός ζώου μπορεί να χρησιμοποιηθή κάθε μέρος του για τροφή ή με άλλους τρόπους.
Μολονότι ο ερυθρός μυελός των οστών παίζει ένα ζωτικό ρόλο στον σχηματισμό του αίματος, αυτό δεν κάνει αυτόν τον μυελό ακατάλληλον για βρώσι. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο προφήτης Ησαΐας αναφέρεται σε φαγητά «από παχέων μεστών μυελού» σχετικά με την «ευωχίαν» που προμηθεύει ο Ιεχωβά στον λαό του.—Ησ. 25:6.
Αυτό καθιστά σαφές ότι δεν υπάρχει αντίρρησις στη χρήσι προϊόντων ζώων, εφόσον έχει τηρηθή ο νόμος του Θεού σχετικά με το αίμα. Αν ένα άτομο έχει αμφιβολία όσον αφορά το αν ωρισμένες βιταμίνες ή άλλα προϊόντα παράγωνται από ζώα των οποίων το αίμα δεν έχει αποστραγγισθή κατάλληλα, θα κάμη καλά να ερευνήση το ζήτημα προσωπικώς γράφοντας στον κατασκευαστή του είδους για το οποίο πρόκειται.
[Υποσημειώσεις]
a Αυτό το βιβλίο εγράφη πρώτα όταν ο Νιούμαν ήταν ακόμη Αγγλικανός, και είχε εκδοθή το 1845. Όταν μετεστράφη στον Καθολικισμό, ο Νιούμαν εξέδωσε μια κάπως αναθεωρημένη έκδοσι το 1878. Το επόμενο έτος είχε γίνει Καρδινάλιος της Καθολικής Εκκλησίας.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Εφόσον δεν ήταν η εποχή των σύκων, γιατί ο Ιησούς καταράστηκε μια συκιά η οποία δεν είχε καρπό, όπως αναφέρουν τα εδάφια Μάρκος 11:13,14;—Η.Π.Α.
Όταν ο Ιησούς είδε αυτή τη συκιά, ήταν 10 του μηνός Νισάν (28 Μαρτίου) του έτους 33 μ.Χ. Στις συκιές εκείνης της περιοχής τα φύτρα για την πρώτη καρποφορία της εποχής εμφανίζονται περίπου τον Φεβρουάριο, επάνω σε κλαδιά τα οποία έχουν φυτρώσει την προηγουμένη εποχή, ενώ τα φύλλα δεν εμφανίζονται παρά στο τέλος Απριλίου ή τον Μάιο. Όταν το δένδρο είναι γεμάτο φύλλα, πρέπει να έχη ώριμο καρπό. Εφόσον το δένδρο που είδε ο Ιησούς ήταν ασυνήθιστα πρώιμο με τα φύλλα του, μπορούσε να περιμένη ότι θα είχε επίσης και ασυνήθιστα νωρίς καρπό κατάλληλο για φάγωμα. Το γεγονός ότι το δένδρο αυτό δεν είχε καρπό έδειχνε ότι ήταν άκαρπο. Η εμφάνισίς του ήταν απατηλή.
Ο Ιησούς καταράστηκε το δένδρο και το έκαμε να ξεραθή. Γιατί; Μόνο για την απατηλή εμφάνισί του; Είναι καταφανές ότι αυτή η πράξις του Ιησού είχε ένα πολύ πιο ζωτικό σκοπό. Ήταν πράγματι ένα μάθημα με σκοπό να ωφεληθούν οι μαθηταί του. Αυτό το μαθαίνομε από ένα μετέπειτα τμήμα της αφηγήσεως, όπου ο Πέτρος είπε: «Ραββί, ιδέ, η συκή, την οποίαν κατηράσθης, εξηράνθη.» Και ο Ιησούς απήντησε: «Έχετε πίστιν Θεού. . .. Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς.» (Μάρκ. 11:20-22, 24) Η πίστις του Ιησού στον Θεό ήταν εκείνη που είχε κάμει την κατάρα του αποτελεσματική.
Επί πλέον, το δένδρο το ίδιο μπορούσε πολύ καλά να παριστάνη το αρχαίο Ιουδαϊκό έθνος, το οποίο είχε μια εμφάνισι ότι είναι καρποφόρο λόγω της σχέσεως διαθήκης που είχε με τον Ιεχωβά Θεό, και λόγω της επιδεικτικής εμφανίσεως αυτοδικαιώσεως που είχαν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται. (Ματθ. 6:5· 23:25-28) Εν τούτοις, το έθνος είχε αποτύχει να παράγη καλούς καρπούς για τη δόξα του Θεού. Απέρριψε τον Ιησού Χριστό, εκείνον που είχε αποστείλει ο Θεός και είχε αποκαλύψει ότι είναι Υιός Θεού με τα θαύματα και τις διδασκαλίες του. Αλλά γιατί το έθνος απέρριψε τον Ιησού; Λόγω ελλείψεως πίστεως στον λόγο του Θεού. (Λουκ. 13:5-9) Συνεπώς το άπιστο και αμετανόητο έθνος επρόκειτο να ξηραθή και να πεθάνη ακριβώς σαν την άκαρπη συκιά.—Ματθ. 21:43.
Σήμερα εμείς μπορούμε να ωφεληθούμε από το μάθημα που εδίδαξε ο Ιησούς όταν καταράστηκε τη συκιά. Αν χάσωμε την πίστι μας στην ικανότητα του Θεού ν’ απαντά στις προσευχές των δούλων του και ν’ αμείβη εκείνους που τον εκζητούν ειλικρινά, αυτό θα οδηγήση στο ν’ απορριφθούμε και στο να είμεθα κατηραμένοι σαν την άκαρπη συκιά. (Ιωάν. 15:2-6· Εβρ. 6:7, 8) Ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν [τον Θεόν]· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΜάρτιοΗ Σκοπιά—1972 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο
1 Ας υμνολογώσιν εις τον Ιεχωβά τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων· και ας . . . κηρύττωσι τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει.—Ψαλμ. 107:21, 22, ΜΝΚ. Σ 15/12/71 1
2 Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.—Ψαλμ. 37:25. Σ 15/9/71 8α
3 Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.—Λουκ. 21:28. Σ 1/5/71 29-31
4 Και καθ’ εκάστην ημέραν περιεπάτει ο Μαροδοχαίος έμπροσθεν της αυλής του γυναικώνος, διά να μανθάνη πώς είχεν η Εσθήρ.—Εσθήρ 2:11. Σ 15/6/71 10, 11
5 Ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, . . . Αυτός εποίησε την γην διά της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού.—Ιερ. 10:10, 12, ΜΝΚ. Σ 15/7/71 12, 13
6 Εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.—Ρωμ. 12:12. Σ 15/5/71 21, 22
7 Τι εξεύρεις, άνερ, αν μέλλης να σώσης την γυναίκα;—1 Κορ. 7:16. Σ 1/7/71 13
8 Ας είναι ευάρεστα . . . η μελέτη της καρδίας μου, ενώπιόν σου, ω Ιεχωβά.—Ψαλμ. 19:14, ΜΝΚ. Σ 1/6/71 3, 5α
9 Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού.—1 Ιωάν. 3:2. Σ 1/8/71 32, 33α
10 Λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού· . . . Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος.—Εφεσ. 4:25, 28. Σ 15/8/71 10-12α
11 Επιμελήθητε περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας· . . . Διότι ούτω θέλει σας δοθή πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.—2 Πέτρ. 1:10, 11. Σ 1/9/71 7, 8
12 Ότε δε ετελείωσεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους, εξεπλήττοντο οι όχλοι διά την διδαχήν αυτού. Διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν.—Ματθ. 7:28, 29. Σ 1/10/71 12, 13
13 Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού όστις διά του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτών άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε [προσφέρητε ιερήν υπηρεσίαν εις, ΜΝΚ] τον ζώντα Θεόν;—Εβρ. 9:14. Σ 15/10/71 16
14 Εγώ όμως και ο οίκος μου, θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά.—Ιησ. Ναυή 24:15, ΜΝΚ. Σ 15/12/71 5-7
15 Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.—Ματθ. 9:37, 38. Σ 1/5/71 32, 33
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
Ανακοινώσεις
ΠΡΟΟΔΕΥΕΤΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ
Επί πόσο καιρό είσθε ένας σοβαρός μελετητής της Αγίας Γραφής; Επί λίγους μήνες ή λίγα έτη; Αν είναι έτσι, τότε έχετε ακόμη θαυμάσιες νέες προοπτικές μανθάνοντας καθώς προχωρήτε προς την πνευματικήν ωριμότητα. Και η πρόοδος αυτή είναι σπουδαία. Ο απόστολος Παύλος ενουθέτησε: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα.»—Εβρ. 6:1.
Θα επιθυμούσατε επιπρόσθετη βοήθεια για να προχωρήσετε προς την πνευματικήν ωριμότητα; Τότε ενθέρμως συνιστούμε να προμηθευθήτε και ν’ αναγνώσετε τα δυο πληροφοριτικά βιβλία ‘Πράγματα, εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός’ και ‘Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή’.
Τα πρακτικά αυτά βοηθήματα για τη μελέτη της Γραφής θα σας βοηθήσουν να προχωρήσετε στην πνευματική ωριμότητα, θα σας φέρουν, μεταξύ άλλων, μια πλουσιώτερη κατανόησι του Λόγου του Θεού, μια ευχάριστη σύνοψι ολοκλήρου της Γραφής και απαντήσεις από την υψίστην Αυθεντίαν σε πολλά περίπλοκα προβλήματα της σήμερον. Κάθε βιβλίο είναι εικονογραφημένο και σκληρόδετο. Στείλτε μόνο 75 σεντς, και τα δύο βιβλία θα σας αποσταλούν ελεύθερα ταχυδρομικών τελών. Στείλτε σήμερα και λάβετε μαζί μ’ αυτά δύο βιβλιάρια δωρεάν επί επικαίρων Γραφικών θεμάτων.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
5 Μαρτίου: Τίνος Όνομα Σέβεσθε Περισσότερο—το Δικό Σας ή του Θεού; 1-25. Σελίς 69.
12 Μαρτίου: Τίνος Όνομα Σέβεσθε Περισσότερο—το Δικό Σας ή του Θεού; 26-39, και Ο Λαός που Σέβεται το Όνομα του Θεού Περισσότερο από το Δικό Του. Σελίς 75.
-
-
Πώς η Αγία Γραφή ΘεωρείταιΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Πώς η Αγία Γραφή Θεωρείται
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλές θρησκείες στον Χριστιανικό κόσμο, στην επικράτεια όπου η Γραφή έχει κυκλοφορήσει ευρύτερα. Και σήμερα μερικοί άνθρωποι λέγουν, «Δεν έχει μεγάλη σημασία σε ποια εκκλησία πηγαίνετε. Όλες διδάσκουν το Καλό Βιβλίο, τη Γραφή.» Αλλά τι διδάσκουν;
Συμφωνούμε ότι όλες οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου χρησιμοποιούν τη Γραφή. Αλλά πώς τη θεωρούν; Την παραδέχονται πράγματι οι εκκλησιαστικοί ηγέται ως τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, αξιόπιστο και αληθινό, απηλλαγμένον από πλάνες; Διδάσκουν στα μέλη της εκκλησίας των ότι η Γραφή περιέχει θείους κανόνες με τους οποίους πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι αν επιθυμούν να ζήσουν; Ας δούμε.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ
Παρατηρήστε πρώτα τη στάσι απέναντι στη Γραφή των θρησκευτικών σεμιναρίων όπου διδάσκονται και εκπαιδεύονται μελλοντικοί λειτουργοί. Ο θρησκευτικός αρθρογράφος Λούις Κάσσελς αναφέρει τον Πρεσβυτεριανό θεολόγο Τζων Ρ. Μπόντο να λέγη ότι ένας νέος «πρέπει να έχη ακλόνητη πίστι» αν αποφασίση να παρακολουθήση ένα σεμινάριο. Γιατί; Λόγω της διαβρώσεως της πίστεως την οποία συχνά παθαίνει. Και ο Κάσσελς προχωρώντας λέγει: «Όσο πιο διάσημο είναι το σεμινάριο, τόσο πιο διαβρωτική τείνει να είναι η ατμόσφαιρα του σκεπτικισμού που διαποτίζει τη σύγκλητο και το σώμα των σπουδαστών.»
Μια απόδειξις του βαθμού του σκεπτικισμού βλέπομε στη δήλωσι του κοσμήτορος ενός πολύ εξέχοντος Επισκοπελιανού σεμιναρίου ότι ‘πολλοί λίγοι από τους σπουδαστάς του προσεύχονται κατ’ ιδίαν. ’ Η αιτία: ‘οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν πίστευαν στο είδος του προσωπικού Θεού στον οποίον μπορεί κανείς να προσεύχεται’!
Ίσως το βρίσκετε αυτό παράξενο, μάλλον δύσκολο να το πιστέψετε. Αλλ’ ας θυμηθούμε ότι ο Ιησούς είπε ότι ένα ‘δένδρο γνωρίζεται από τους καρπούς του’ (Ματθ. 7:16-20), παρατηρήστε μερικούς καρπούς αυτών των σεμιναρίων: τους λειτουργούς που έχουν παραγάγει.
Κάτω από την επικεφαλίδα «Τι Είναι Πίστις;» ένα άρθρο στην εφημερίδα Χέραλντ-Εξάμινερ (24 Ιανουαρίου 1968) σχολιάζει την έρευνα που έγινε μεταξύ 3.000 Διαμαρτυρομένων λειτουργών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τι έδειξε αυτή; Το άρθρο λέγει: «Οι περισσότεροι από τους νεωτέρους κληρικούς μπορεί να λεχθή ότι δεν πιστεύουν πια στην παρθενική γέννησι, ούτε θεωρούν τον Ιησού ως θείο πρόσωπο με τον παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο ανετράφησαν οι περισσότεροι παλαιοί Διαμαρτυρόμενοι. Και η Γραφή έχει χάσει το κύρος της: ‘Η Γραφή όχι μόνο δεν μπορεί να λαμβάνεται κατά γράμμα—και αυτό το παρεδέχθησαν όλοι εκτός από λιγώτερο του πέντε τοις εκατό του συνόλου—αλλ’ επίσης υπάρχει λίγη συγκεκριμένη καθοδήγησις σ’ αυτήν για συγκεκριμένα προβλήματα,’ καταλήγουν εκείνοι που ενήργησαν την έρευνα.»
Περιγράφοντας την έλλειψι πίστεως στη θεοπνευστία της Γραφής, Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, μια εξέχουσα εβδομαδιαία εφημερίς των Αμερικανών Προτεσταντών ( 19 Αυγούστου 1970), παρέθεσε ένα άρθρο του κληρικού των Ηνωμένων Πρεσβυτεριανών Δρος Ρ. Ε. Γουίλις. Κατηγορούσε τη Γραφή ότι περιέχει αντισημιτικά εδάφια και λέγει ότι αυτά τα μέρη «πρέπει να παραγραφούν ως εχθρικά προς την αλήθεια του Θεού.» «Για να επιτευχθή αυτός ο σκοπός,» συνεχίζει ο λειτουργός αυτός, «η εκκλησία είναι ανάγκη ν’ αναπτύξη μια περιγραφή της αληθείας του Θεού, η οποία να μη εξαρτάται δουλικά από την αποδοχή της Καινής Διαθήκης στο σύνολό της ως του Λόγου του Θεού.»
Αλλά είναι αυτή η στάσις χαρακτηριστική μόνο των Προτεσταντικών δογμάτων; Προφανώς όχι. Η εφημερίς Μόρνινγκ Ρέκορντ του Μέριντεν της Κοννέκτικατ (26 Μαρτίου 1970), αναφέρεται σε μια ομιλία που έδωσε ο ιερεύς Έντουαρντ Ι. Μακ Λην του Καθολικού Κέντρου Πληροφοριών του Χάρτφορντ. Μεταξύ άλλων ο ιερεύς αναφέρεται ότι είπε, «Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας δεν είναι ιστορική αφήγησις της καταγωγής του ανθρώπου. . . Είναι μια θεολογική αφήγησις, μια αλληγορία ή ένα φιλολογικό σχήμα.» Οι ‘ιστορίες του Παραδείσου, του Νώε και του Πύργου της Βαβέλ πρέπει να ερμηνεύωνται με τον ίδιο τρόπο,’ σύμφωνα μ’ αυτόν τον Καθολικό κληρικό.
Μια άλλη πηγή, η εφημερίς Νταίηλυ Οκλαχόμαν 30ης Απριλίου 1971, αναφέρει τις απόψεις του Δρος Γκρέγκορυ Μπάουμ, εξέχοντος Καθολικού θεολόγου. Αναφέρεται να λέγη ότι ‘ολοένα περισσότεροι θρησκευόμενοι άνθρωποι απομακρύνονται από το είδος του Θεού ως τύπο του «αοράτου φίλου» που πολλοί διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν πια να του μιλήσουν, και αρχίζουν να βρίσκουν τον νέο Θεό στις καθημερινές των πείρες.’ Αυτός ο «νέος Θεός,» σύμφωνα με τον Καθολικό θεολόγο, θα βρεθή ‘με την αυτογνωσία, με τη συζήτησι με άλλους ανθρώπους και κρίνοντας με την πολιτική και κοινωνική ανάπτυξι τι είναι ορθό και τι είναι εσφαλμένο.’ Δεν θα μπορούν πια να επιβάλλωνται, λέγει, ‘συγκεκριμένες διδασκαλίες’ στα μέλη της εκκλησίας. Που κατατάσσει αυτό τη Γραφή με τη θεοπνευστία της και με τις συγκεκριμένες διδασκαλίες της;
Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΩΝ «ΘΕΜΕΛΙΩΤΙΣΤΩΝ»
Είναι αλήθεια ότι όλες οι εκκλησίες και οι θρησκευτικοί ηγέται του Χριστιανικού κόσμου δεν έχουν αυτή την άποψι για τη Γραφή. Μερικοί, όπως οι λεγόμενες «Θεμελιωτιστικές» εκκλησίες, εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι παραδέχονται ολόκληρη τη Γραφή ως θεόπνευστη. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τις διδασκαλίες των συμβόλων πίστεως των εκκλησιών των; Παραδείγματος χάριν, η Γραφή λέγει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα αυτή θέλει αποθάνει.» (Ιεζ. 18:4) Το διδάσκουν αυτό οι εκκλησίες; Ή διδάσκουν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη;
Η Γραφή λέγει «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος,» και ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Ρωμ. 6:23· Εκκλ. 9:5) Αποτελεί αυτό διδασκαλία αυτών των εκκλησιών; Ή μήπως διδάσκουν ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι αιώνια πύρινα βάσανα συνειδητών παθημάτων;
Ο Ιησούς αναφέρεται στη Γραφή ότι είπε: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλύτερός μου.» (Ιωάν. 14:28) Αυτό είναι εκείνο που διδάσκουν αυτές οι εκκλησίες; Ή μήπως παρουσιάζουν τον Ιησού ως μέλος μιας τριάδος, ως «ίσον και συναιώνιον» με τον Πατέρα του; Τι διδάσκει η δική σας εκκλησία; Έχετε ερευνήσει ποτέ;
Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Ποια είναι η άποψις της Χριστιανικής εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά για τη Γραφή; Συγκρίνεται με την άποψι των νεωτεριζόντων κληρικών οι οποίοι αμφιβάλλουν για τη πλήρη θεοπνευστία της Γραφής; Ή μήπως ομοιάζει με την άποψι των εκκλησιών των «Θεμελιωτιστών»; Ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά παραδέχονται ολόκληρη τη Γραφή ως εμπνευσμένη από τον Θεό. Αντί να δείχνουν σκεπτικισμό, έχουν πλήρη εμπιστοσύνη και πεποίθησι στην αληθινότητά της. Ένας λόγος για τον οποίον συμβαίνει αυτό είναι ότι διεπίστωσαν ότι η συμβουλή της είναι πρακτική, ότι με την εφαρμογή των Γραφικών αρχών και διδασκαλιών στην καθημερινή τους ζωή έχουν βρη τον τρόπο να λύνουν τα προβλήματά των και να διάγουν ευτυχισμένη και καρποφόρο ζωή. Ναι, έχουν διαπιστώσει ότι, όπως είπε ο ψαλμωδός στον Θεό, «λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.»—Ψαλμ. 119:105.
Αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες διαπιστώνουν ότι η Αποκάλυψις της Γραφής για τον Θεό και τους μεγαλειώδεις σκοπούς του για το ανθρώπινο γένος είναι μια από τις πιο πειστικές αποδείξεις της αυθεντικότητας και της θείας εμπνεύσεώς της. Μολονότι κάποτε ήσαν αποθαρρυμένοι από την απογοήτευσι στις προσπάθειές των να βρουν τον Θεό και να δώσουν πραγματική σημασία στη ζωή τους απλώς μέσω της «αυτογνωσίας» και της πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητος, τώρα βλέπουν πώς οι προφητείες της Γραφής φωτίζουν με θαυμαστό τρόπο τα γεγονότα της εποχής μας και δείχνουν ότι πλησιάζει η δικαία νέα τάξις που είναι έργον του Θεού.
Μολονότι αναγνωρίζουν ότι η Γραφή περιέχει παραβολές και εκφράσεις οι οποίες είναι συμβολικές και αλληγορικές, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν προσπαθούν να εξασθενήσουν άλλα μέρη τα οποία δείχνουν καταφανώς ότι πρέπει να λαμβάνονται κατά γράμμα. Παραδέχονται την ιστορία της Γραφής ως αυθεντική και όχι απλώς αλληγορική. Συμφωνούν με τον Ιησού και τους αποστόλους όσον αφορά τη θετικότητα της αφηγήσεως της Γραφής για τη δημιουργία του ανθρώπου στην Εδέμ, για τον Κατακλυσμό και άλλα ιστορικά γεγονότα. (Ματθ. 19:4-6· 24:37-39· 1 Κορ. 15:45-48· 2 Πέτρ. 2:5) Έχουν μόνο ένα πιστεύω: τη Γραφή, και δεν προσπαθούν ν’ αλλάξουν τις διδασκαλίες της για να συμφωνούν με τις διδασκαλίες των συμβόλων πίστεως για μια τριάδα θεοτήτων, για έμφυτη αθανασία της ψυχής, ή για αιώνια βάσανα.
Σταθήτε και σκεφθήτε. Αν ένα άτομο αμφισβητή τα λόγια σας, αν αμφιβάλλη για την αληθινότητά των, δεν είναι αυτό μια ύβρις για την εντιμότητά σας; Αν, ένα άτομο κακοπαριστάνη τον λόγο σας ή υποστηρίζει πράγματα αντίθετα μ’ αυτόν, ενώ ισχυρίζεται ότι τον παραδέχεται, δεν είναι αυτό προδοσία, υποκρισία, που την θεωρείτε βδελυκτή; Τότε, αν, σχετικά με τον Λόγο του Θεού, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου είναι ένοχες μιας απ’ αυτές τις δυο πορείες, νομίζετε ότι ο Θεός ευαρεστείται μ’ αυτές τις εκκλησίες; Θα ευαρεστηθή μαζί σας αν είσθε ταυτισμένος με μια απ’ αυτές τις εκκλησίες και τις υποστηρίζετε; Ή πρέπει τώρα να ερευνήσετε και να ενωθήτε μ’ εκείνους οι οποίοι σταθερά και έντιμα υποστηρίζουν, διδάσκουν και ζουν σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, τη Γραφή;
[Πλαίσιο στη σελίδα 101]
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ—Οι διδασκαλίες και οι Ενέργειές των
Πιστεύουν πραγματικά στη Γραφή και προσπαθούν να ζουν σύμφωνα μ’ αυτήν, χρησιμοποιώντας την ως οδηγό τους σε όλα τα ζητήματα της ζωής.—2 Τιμ. 3:16,17.
Δεν υπάρχει ανάμεσά τους διάκρισις κληρικών και λαϊκών.—Μάρκ. 10:42-45.
Η θρησκεία τους δεν είναι μια σειρά από τελετουργίες αλλά ένας τρόπος ζωής.—Ρωμ. 12:1,2.
Είναι ελεύθεροι από κάθε φυλετική διάκρισι.—Πράξ. 17:26· 10:34,35.
Επιμένουν στην εντιμότητα και στην ηθική καθαρότητα.—1 Πέτρ. 1:14-16· 4:3,4.
«Ίσως το πιο αξιοσημείωτο για τους Μάρτυρας είναι η επιμονή των να υπακούουν πρωτίστως στον Θεό, πριν από κάθε άλλη εξουσία στον κόσμο.»—«Και Αυτοί Επίσης Πιστεύουν,» Κ. Σ. Μπράντεν (Πράξεις 5:29)
Τιμούν και σέβονται και χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού, Ιεχωβά.—Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ.
Πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πράγματι Υιός του Θεού και ότι όλες οι ελπίδες για μελλοντική ζωή εξαρτώνται από την πίστι σ’ αυτόν.—Πράξ. 4:12.
Αντί να μάχωνται με τους συνανθρώπους των, έχουν σε κάθε χώρα ‘σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία. . . ούτε μαθαίνουν πλέον τον πόλεμο.’—Ησ. 2:4.
Πιστεύουν ότι στο πολύ προσεχές μέλλον η βασιλεία του Θεού θα καταστρέψη το παρόν πονηρό σύστημα και θα μεταμορφώση τη γη σε Παράδεισο.—Δαν. 2:44· Λουκ. 23:43.
Κάθε Μάρτυς συμμετέχει στη διάδοσι του ευαγγελίου από τον Λόγο του Θεού σε άλλους. Είναι όλοι δραστήριοι σήμερα σε 206 χώρες.—Ματθ. 28:19,20.
-
-
Πόσο Πολύτιμες Είναι οι Χριστιανικές Συναθροίσεις για Σας;Η Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Πόσο Πολύτιμες Είναι οι Χριστιανικές Συναθροίσεις για Σας;
ΗΤΑΝ η καρδιά του χειμώνα και η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν. Αλλ’ αυτό δεν εμπόδισε μια Χριστιανή μητέρα που ζούσε στο Ουισκόνσιν των Η.Π.Α. να ξεκινήση με τα πόδια οκτώ μιλίων στην πόλι μαζί με τα τέσσερα παιδιά της. Ευτυχώς, γι’ αυτήν, αφού είχε προχωρήσει με τα πόδια τα τρία μίλια, συνέπεσε να περάση ένας γείτονας με τ’ αυτοκίνητο και τους πήρε μαζί του, για να τους οδηγήση τα υπόλοιπα πέντε μίλια ώς τον προορισμό τους.
Αλλά γιατί μια μητέρα ήθελε να ξεκινήση για μια τέτοια πεζοπορία; Διότι επιθυμούσε να έχη συναναστροφή με ομοίους μ’ εκείνη Χριστιανούς για λατρεία και για τη μελέτη του Λόγου του Θεού. Τόσο πολύτιμες ήσαν αυτές οι συναθροίσεις γι’ αυτήν. Ιδιαίτερα επιθυμούσε να παρευρεθή στις συναθροίσεις εκείνη την Κυριακή, διότι ένας περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά επρόκειτο να μιλήση. Επειδή δεν υπήρχαν λεωφορεία και ο σύζυγός την αρνήθηκε να της επιτρέψη να χρησιμοποιήση το αυτοκίνητο της οικογενείας, δεν είχε άλλη λύσι παρά να πάη με τα πόδια. Είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις τόσο πολύτιμες για σας; Έχετε όμοια συναίσθησι για την πνευματική σας ανάγκη;—Ματθ. 5:3.
Ο Ιησούς ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να συναθροίζωνται μαζί, διότι υπεσχέθη: «Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» (Ματθ. 18:20) Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπη και καλά έργα· μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτον μάλλον όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:24,25.
Πόσο πολύτιμες είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις για σας, το δείχνετε με το τι είσθε πρόθυμοι να πληρώσετε για να παρευρεθήτε σ’ αυτές.
Στην Κούβα έβαλαν στη φυλακή τρεις Χριστιανούς αφού έκαναν επιδρομή στα σπίτια τους οι αξιωματούχοι την 29 και 30 Απριλίου 1969. Και στις δύο περιπτώσεις πήραν όλα τα Γραφικά έντυπα, καθώς επίσης και τα υπάρχοντά τους. Αλλά γιατί; Τους κατηγόρησαν για παράνομες συγκεντρώσεις, συγκεντρώσεις για μελέτη της Γραφής.
Σε μια πόλι της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, δεκατρείς Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίσθηκαν διότι είχαν συναθροισθή για Γραφική μελέτη. Οι συναθροίσεις των ήσαν τόσο πολύτιμες γι’ αυτούς, ώστε ήσαν πρόθυμοι να κινδυνεύσουν να μπουν φυλακή για να παρευρεθούν.
Ακόμη και μικρότερα εμπόδια μπορούν επίσης ν’ αποκαλύψουν πόσο πολύτιμες είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις σ’ ένα άτομο.
ΚΑΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Απαιτείται κάποιο μέτρο υγείας και δυνάμεως για να μπορή κανείς να παρευρίσκεται στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αλλά, με προσπάθεια, μπορούν προβλήματα συχνά να υπερνικηθούν. Μια νεοενδιαφερομένη γυναίκα στην Κεϋλάνη συνεχίζει να παρευρίσκεται στην Αίθουσα Βασιλείας μολονότι είναι μισοπαράλυτη. Και παρά την κατάστασί της αυτή είναι γραμμένη στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας της εκκλησίας και έχει αρχίσει να δίνη μαρτυρία σε άλλους.
Στη Νικαράγουα ο περιοδεύων διάκονος περιοχής παρετήρησε ότι σε μια γυναίκα από το ακροατήριο έτρεχαν δάκρυα από το πρόσωπό της σχεδόν τα δεκαπέντε πρώτα λεπτά κάθε συναθροίσεως. Γιατί; Έμαθε ότι αυτό ωφείλετο στο ότι είχε υψηλή πίεσι και ρευματισμούς στα πόδια της. Χρειαζόταν δεκαπέντε περίπου λεπτά μετά την έλευσί της στην Αίθουσα Βασιλείας για να καθησυχάσουν αρκετά οι πόνοι ώστε να μπορή να τους υποφέρη χωρίς δάκρυα. Ωστόσο, όταν δεν είναι αναγκασμένη να βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεββάτι της, είναι τακτική στην παρακολούθησι των συναθροίσεων της εκκλησίας.
Αν χάνετε συναθροίσεις για τέτοια εμπόδια να θέσετε στον εαυτό σας το ερώτημα, ύστερ’ απ’ αυτά τα παραδείγματα, Μήπως αυτό είναι ένα εμπόδιο που μπορώ να το αντιμετωπίσω ή ένα εμπόδιο στο οποίο πρέπει να υποκύψω; Μη στερήτε άσκοπα τον εαυτό σας από πνευματικές ευλογίες!
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
Για άλλους, το πρόβλημα της μεταφοράς είναι εκείνο που τους εμποδίζει να παρευρίσκωνται τακτικά στις συναθροίσεις. Αν σας λείπη το μέσον, πόσο μακρυά ή σε πόσο μήκος θα ήσασταν πρόθυμοι να περιπατήσετε για να παρευρεθήτε στις Χριστιανικές συναθροίσεις; Στο Κογκό (Μπραζαβίλ), ένας νέος δεκαεπτά ετών βαδίζει εννέα μίλια για να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις. Στη Νικαράγουα σε μια εκκλησία δώδεκα Μάρτυρες περπατούν δύο ώρες μόνον για μετάβασι για να παρευρεθούν στις συναθροίσεις, και σπανίως απουσιάζουν.
Στη Σιέρρα Λεόνε ένας Μάρτυς που έχει περάσει τα ογδόντα έξη χρόνια ηλικίας έρχεται δυο φορές την εβδομάδα στην Αίθουσα Βασιλείας με κάθε είδους καιρό. Ποτέ δεν λείπει. Αλλά για να το κάμη αυτό οφείλει να περπατήση πέντε μίλια κάθε φορά και πάνω από απότομα βουνά. Ένας όμιλος νέων Μαρτύρων στην Ονδούρα περπατούν κάθε Κυριακή τρεις ώρες για να φθάσουν στις συναθροίσεις και τρεις ώρες για να επιστρέψουν στο σπίτι των. Και στη Δημοκρατία των Φιλιππίνων ένας Μάρτυς ηλικίας εξήντα οκτώ ετών, που κατοικεί σε μια ορεινή περιοχή, περπατεί εικοσιτέσσερα μίλια επάνω από μια έκτασι όπου δεν υπάρχουν δρόμοι. Επειδή έχει μια παλαιά θλάσι της κνήμης οφείλει να περπατή πολύ σιγά, γι’ αυτό φεύγει από το σπίτι μια μέρα πριν για να παρευρεθή εγκαίρως στις συναθροίσεις—και πάντοτε παρευρίσκεται στην ώρα του!
Αλλά τι θα κάνατε αν δεν ήταν ασφαλές το ταξίδι σας για να παρευρεθήτε στις συναθροίσεις; Μια νεοενδιαφερομένη γυναίκα που κατοικεί στην Καραϊβική νήσο της Αγκουίλα, στο αντίθετο άκρον της πόλεως από το μέρος όπου γίνονται οι συναθροίσεις, ήταν λυπημένη γιατί δεν μπορούσε να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις στο μέσον της εβδομάδος, διότι οι συναθροίσεις γίνονταν το βράδυ και δεν ήταν ασφαλές γι’ αυτήν να βγαίνη έξω τη νύχτα. Τι έκαμε λοιπόν; Υπερνίκησε αυτό το εμπόδιο με το να μετοικήση σ’ ένα σπίτι κοντά στην Αίθουσα Βασιλείας!
Μήπως έχετε και σεις το ίδιο πρόβλημα; Μπορείτε να το υπερνικήσετε;
ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ο Ιησούς Χριστός προειδοποίησε τους ακολούθους του ότι έπρεπε να περιμένουν εναντίωσι από τις ίδιες τις οικογένειές τους: «Εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού,» είπε.—Ματθ. 10:34-36.
Η εναντίωσις από μέλη της οικογενείας ενός ατόμου να παρευρεθή στις συναθροίσεις έδωσε επίσης ευκαιρίες στους δούλους του Θεού να δείξουν πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι συναθροίσεις γι’ αυτούς. Στην Οκινάβα ένας άπιστος σύζυγος κλείδωνε τη γυναίκα έξω τα βράδυα της συναθροίσεως. Εκείνη λοιπόν χρησιμοποιούσε μια παλιά κουβέρτα και κοιμόταν έξω στον κήπο κάτω από μια αυλακωτή λαμαρίνα. Αυτό το έκανε κάθε εβδομάδα μολονότι αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να την δαγκώσουν δηλητηριώδη φίδια και ενώ υπέφερε από τα τσιμπήματα των κουνουπιών. Όταν την ρώτησαν πώς περνά, είπε ότι αυτό δεν ήταν τίποτε αν το συγκρίνη κανείς μ’ αυτά που δοκίμασαν οι Χριστιανοί αλλού.
Στο Σούριναμ μια Χριστιανή σύζυγος είχε μια όμοια πείρα. Ο σύζυγός της για να την αποθαρρύνη, όχι μόνο της πήρε τα έντυπά της—για να τα κάψη όπως είπε—αλλά κάθε φορά που πήγαινε στις συναθροίσεις και επέστρεφε στο σπίτι εύρισκε την πόρτα κλειδωμένη, και έτσι έπρεπε να κοιμάται στο κοτέτσι. Αλλά δεν παραιτήθηκε. Τελικά μια μέρα ο σύζυγός της τής είπε: «Εν τάξει, κέρδισες. Αυτό είναι σαν να γρονθοκοπώ τον αέρα. Κράτησε τα βιβλία σου. Μελέτα με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. . . Δεν μπορώ να πολεμώ την παλίρροια πια.»
Μήπως κι εσείς έχετε κάτι όμοιο που σας εμποδίζει να παρευρίσκεσθε τακτικά στις συναθροίσεις; Αν ναι, τότε λάβετε θάρρος απ’ αυτά που εκείνες οι γυναίκες ήσαν πρόθυμες να δεχθούν για να μπορούν να συναθροίζωνται μαζί με τους ομοίους των Χριστιανούς. Να είσθε σαν τον ψαλμωδό ο οποίος είπε: «Καλητέρα είναι μία ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας.—Ψαλμ. 84:10.
ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μήπως δεν μπορείτε να παρευρίσκεσθε τακτικά στις Χριστιανικές συναθροίσεις εξαιτίας των ωρών της κοσμικής εργασίας σας; Αν ναι, τότε υπάρχει μια σύγκρουσις μεταξύ των υποχρεώσεών σας να παρευρίσκεσθε μαζί με τους ομοίους σας Χριστιανούς και της υποχρεώσεώς σας να προμηθεύετε τα αναγκαία για τον εαυτό σας και την οικογένειά σας. (1 Τιμ. 5:8· Εβρ. 10:24,25) Μήπως θα μπορούσατε να διευθετήσετε αυτή την αντίθεσι και να παρακολουθήτε τακτικά τις συναθροίσεις; Πολλοί το επέτυχαν.
Στο Βέλγιο ένας Μάρτυς εξήγησε στον Διευθυντή της εργασίας του ότι θα επιθυμούσε ν’ αλλάξουν οι ώρες της υπηρεσίας του, διότι αυτές τον εμπόδιζαν να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις της εκκλησίας του. Ποια απάντησι έλαβε; Απελύθη, του εδόθη πέντε ημερών αποζημίωσις κι ένα δελτίον ανεργίας. Αμέσως άρχισε ν’ αναζητή άλλη εργασία. Αλλά ύστερα από τέσσερες ημέρες ο Διευθυντής τον εκάλεσε στο γραφείο του και του προσέφερε καλύτερη εργασία με ωράριο που θα του επέτρεπε να παρευρίσκεται σ’ όλες τις συναθροίσεις.
Στην Ανδόρα ένας σπουδαστής, ο οποίος μελετούσε τη Γραφή με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, είχε τέτοιο ωράριο εργασίας που δεν μπορούσε να παρευρεθή σε καμμιά από τις συναθροίσεις. Εγκατέλειψε την εργασία του και τελικά προσελήφθη ως βοηθός οικοδόμος. Μολονότι δεν ήταν συνηθισμένος να εργάζεται στο ύπαιθρο κάτω από ψυχρό καιρό, προτιμά αυτή την εργασία διότι αυτό του παρέχει χρόνο όχι μόνο να παρευρίσκεται στις Χριστιανικές συναθροίσεις, αλλά επίσης για προσωπική μελέτη και για τη διακονία αγρού.
Στην Αιθιοπία ένας Μάρτυς διεπίστωσε ότι κάθε δεύτερη εβδομάδα πήγαινε αργά σαράντα πέντε λεπτά στις συναθροίσεις εξαιτίας της αλλαγής της βάρδιας. Έκαμε λοιπόν διευθετήσεις μ’ έναν συνάδελφό του να έρχεται εκείνος σαράντα πέντε λεπτά ενωρίτερα τις ημέρες εκείνες και να τον αντικαθιστά. Σε αντάλλαγμα ο Μάρτυς συνεφώνησε να εργάζεται μια ολόκληρη βάρδια επτά ωρών, είτε την προηγούμενη ημέρα, είτε την επόμενη ημέρα. Τώρα ο Μάρτυς ποτέ δεν αργοπορεί στις συναθροίσεις και είναι ευτυχής και πρόθυμος ν’ ανταλλάξη δεκατέσσερες ώρες εργασίας το μήνα για σαράντα πέντε μόνο λεπτά των συναθροίσεων, τόσο μεγάλη είναι η εκτίμησίς του για την πνευματική τράπεζα του Ιεχωβά!
Μήπως έχετε ένα επάγγελμα κοσμικό που σας εμποδίζει να παρευρίσκεσθε στις Χριστιανικές συναθροίσεις; Φυσικά, εκείνο που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό εξαρτάται από τις περιστάσεις σας, αλλά μη ξεχνάτε την υπόσχεσι του Θεού: «Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.»—Εβρ. 13:5.
Όλοι οι Χριστιανοί οι οποίοι κρατούν την ακεραιότητά τους απέναντι στον Ιεχωβά Θεό πρέπει να έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης. Αυτό σημαίνει μελέτη του λόγου του Θεού και συναναστροφή με τους ομοίους των Χριστιανούς στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις στο βαθμό που μπορούν να το κάνουν. Αν αυτές οι συναθροίσεις είναι πράγματι πολύτιμες για σας, ποτέ δεν θ’ απομακρυνθήτε, ούτε θα εμποδισθήτε από το να παρευρίσκεσθε σ’ αυτές. Αντιθέτως, θα κάνετε ότι είναι δυνατόν για να υπερνικήσετε όλα τα εμπόδια. Ενεργώντας έτσι μπορεί να έχετε ευλογίες και τώρα και στο επερχόμενο νέο σύστημα πραγμάτων.
-
-
Γάμοι ΟμοφυλοφίλωνΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Γάμοι Ομοφυλοφίλων
◆ Μερικές εκκλησίες, περιφρονώντας τη θεία καταδίκη της ομοφυλοφιλίας που αναφέρει η Βίβλος, τελούν γάμους ομοφυλοφίλων. Σε μια Μεθοδιστική εκκλησία στο Σαν Φρανσίσκο έλαβε χώρα τον Μάρτιο μια γαμήλιος τελετή δύο αρρένων ομοφυλοφίλων που αντήλλαξαν δακτυλίδια. Στην άλλη άκρη της χώρας, στην πόλι της Νέας Υόρκης, έλαβε χώραν τον Απρίλιο ένας άλλος γάμος ομοφυλοφίλων μεταξύ δύο γυναικών. Έγινε σε μια εκκλησία ομοφυλοφίλων και ετελέσθη από έναν ομοφυλόφιλο κληρικό.
-
-
Ένα «Πρεσβυτέριον» με εκ Περιτροπής ΗγεσίαΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Ένα «Πρεσβυτέριον» με εκ Περιτροπής Ηγεσία
Στην τελική ομιλία κάθε μια από τις Συνελεύσεις Περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά το «Θείον Όνομα» πολλά είχαν λεχθή σχετικά με «πρεσβυτέρους,» και ανέπτυσσαν όσα δημοσιεύονται στα προηγούμενα άρθρα μελέτης. Αυτή η πληροφορία είχε ενθουσιώδη ανταπόκρισι, και δημοσιεύεται εδώ για την ωφέλεια όλων των αναγνωστών μας!
ΣΤΗΝ ομιλία «Η Θεοκρατική Οργάνωσις εν Μέσω Δημοκρατιών και Κομμουνισμού» θα ενθυμήσθε ότι ελέχθη ότι ο υπηρέτης εκκλησίας ενεργεί ως προεδρεύων της εκκλησίας. Συχνά τον ονομάζομε προεδρεύοντα διάκονο. Σύμφωνα με τη Γραφική παρουσίασι που ακούσαμε, ο υπηρέτης εκκλησίας είναι και «πρεσβύτερος» και επίσκοπος. Ελέχθη επίσης ότι: «Όταν με το πέρασμα του χρόνου η ιδιότης του προεδρεύοντος που κατείχε ανατεθή σ’ ένα άλλο μέλος του πρεσβυτερίου, ή σώματος των πρεσβυτέρων, αυτός εξακολουθεί να παραμένη μέλος αυτού του πρεσβυτερίου σώματος των πρεσβυτέρων και του ανατίθενται κατάλληλα καθήκοντα.»—Σελίς 117 παράγραφος 21.
Μερικοί αδελφοί ρωτούν τι σημαίνει αυτή η εκ περιτροπής αλλαγή, και πρόκειται αυτή να λάβη χώραν στις ημέρες μας;
Παρετηρήσαμε ότι, σύμφωνα με τη Γραφή, οι εκκλησίες είναι δυνατόν να έχουν ένα αριθμό πρεσβυτέρων, που όλοι τους είναι επίσκοποι. Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σ’ ένα «πρεσβυτέριον.» Στην 1 Τιμόθεον 4:14 διαβάζομε: «Μη αμέλει το χάρισμα το οποίον είναι εν σοι, ο οποίον εδόθη εις σε δια προφητείας, μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου.» Βλέπομε ότι υπήρχε ένα σώμα πρεσβυτέρων το οποίο είχε την ευθύνη. Και στον Τίτο ο Παύλος είπε, όπως αναγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο της προς Τίτον επιστολής, εδάφιον πέντε: «Δια τούτο σε αφήκα εν Κρήτη, δια να διορθώσης τα ελλείποντα, και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς εγώ σε διέταξα.» Αυτοί οι άνδρες διωρίζοντο για να είναι πρεσβύτεροι και επίσκοποι στην εκκλησία. Κανένας απ’ αυτούς δεν κατέβαλε προσπάθειες για να καταλάβη την πιο σπουδαία, την πιο υπεύθυνη, την πιο εξέχουσα και πιο ισχυρή θέσι στην εκκλησία, και κανένας δεν επιθυμούσε να είναι αυτού του είδους άτομο. (1 Τιμ. 3:1) Όλοι των ήσαν ένα σώμα ποιμένων που επιθυμούσαν να φροντίζουν για τις ανάγκες του ποιμνίου, και όλοι εργάζονταν και συνεργάζονταν ως ένα σώμα πρεσβυτέρων.
Φυσικά, έπρεπε να υπάρχη ένας προεδρεύων αυτού του «σώματος των πρεσβυτέρων» που να φροντίζη για το έργο ποιμάνσεως που έπρεπε να γίνη στην εκκλησία. Είναι πολύ πιθανόν ότι σ’ εκείνες τις πρώτες ημέρες της Χριστιανικής εκκλησίας, η προέδρευσις γινόταν εκ περιτροπής μεταξύ των πρεσβυτέρων.
ΕΤΗΣΙΑ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΕΝΑΛΛΑΓΗ
Το ερώτημα που υποβάλλουν τώρα οι αδελφοί είναι, πώς αυτό πρόκειται να λειτουργήση σήμερα; Θα ήταν καλό η εκ περιτροπής εναλλαγή μεταξύ των πρεσβυτέρων να λαμβάνη χώρα κάθε χρόνο. Σημαίνει αυτό ότι ο υπηρέτης εκκλησίας θ’ αλλάξει κάθε χρόνο; Ναι! Θα εξακολουθή να είναι διωρισμένος πρεσβύτερος θα εξακολουθεί να είναι ένας από τους επισκόπους, αλλά ένας άλλος πρεσβύτερος στην εκκλησία θα γίνη τώρα υπηρέτης εκκλησίας, ή ο προεδρεύων του «σώματος των πρεσβυτέρων.» Αυτό δεν κάνει τον νέο προεδρεύοντα τον πιο σπουδαίο πρεσβύτερο· σημαίνει απλώς ότι αυτός θα αναλάβη πρόσθετα καθήκοντα για ένα διάστημα.
Η πληροφορία που ελάβαμε το απόγευμα της Παρασκευής στη Συνέλευσι Περιφερείας ετόνιζε ότι μπορούν να είναι πέντε διάφοροι άνδρες οι οποίοι θα κατέχουν πέντε βασικές θέσεις στην εκκλησία, δηλαδή, ο υπηρέτης εκκλησίας, ο βοηθός υπηρέτου εκκλησίας, ο υπηρέτης Γραφικών μελετών, ο υπηρέτης μελέτης Σκοπιάς και ο υπηρέτης της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας. Αυτοί πρέπει όλοι να είναι «πρεσβύτεροι» της εκκλησίας, αν η εκκλησία έχει τόσους πρεσβυτέρους, και αυτοί θ’ αποτελούν ένα «σώμα πρεσβυτέρων» ή «πρεσβυτέριον.» Αν θα εναλλάσσωνται εκ περιτροπής, τότε κάθε χρόνο θα υπάρχη ένας νέος προεδρεύων. Με τη διευθέτησι της εκ περιτροπής εναλλαγής εκείνος που υπηρετεί ως προεδρεύων, δηλαδή ο υπηρέτης εκκλησίας, θα μετακινηθή απ’ αυτή τη θέσι και λογικώς εκείνος που υπηρετεί ως βοηθός υπηρέτου εκκλησίας θ’ αναλάβη την προέδρευσι, δηλαδή θα γίνη υπηρέτης εκκλησίας για την επομένη ετήσια περίοδο.
Είναι καλό, σε αρμονία με όσα ελέχθησαν στην ομιλία «Θεοκρατική Οργάνωσις,» να θέσωμε από 1ης Οκτωβρίου 1972 σε λειτουργία τη μέθοδο της εκ περιτροπής εναλλαγής. Αν αυτό είναι θέλημα του Ιεχωβά, τότε το επόμενο έτος, την πρώτη Οκτωβρίου 1972, οι βοηθοί υπηρέται εκκλησίας σ’ όλες τις εκκλησίες θ’ αναλάβουν τη θέσι υπηρέτου εκκλησίας και όλοι οι άλλοι πρεσβύτεροι στην εκκλησία θ’ αλλάξουν θέσεις. Λογικώς, ο υπηρέτης Γραφικών μελετών θα γίνη βοηθός υπηρέτου εκκλησίας, ο υπηρέτης μελέτης Σκοπιάς θα γίνη υπηρέτης Γραφικών μελετών, και ο υπηρέτης Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας θα γίνη υπηρέτης μελέτης Σκοπιάς. Ο πρώην υπηρέτης εκκλησίας, εφόσον εξακολουθεί να είναι ένας από το «πρεσβυτέριον» και εξακολουθεί να είναι διωρισμένος στην ποίμανσι του ποιμνίου του Θεού, θα συμπληρώση (εφόσον υπάρχουν μόνο πέντε πρεσβύτεροι) την κενή θέσι επισκόπου που παραμένει, η οποία θα είναι η θέσις του υπηρέτου Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας. Έτσι το επόμενο έτος θα έχη αυτό το προνόμιο υπηρεσίας ως μέρος της ευθύνης του για την ποίμανσι του ποιμνίου του Θεού. Θα εξακολουθή να είναι, μαζί με ολόκληρο το σώμα των πρεσβυτέρων, ένας από τους επισκόπους. Αλλά ο προεδρεύων του «πρεσβυτερίου» θα είναι ο νέος υπηρέτης εκκλησίας και αυτός θα φροντίζη για τη γενική επίβλεψι του έργου. Αν υπάρχουν πέντε διάφοροι πρεσβύτεροι που κατέχουν αυτές τις πέντε διάφορες καθωρισμένες υπηρεσίες, τότε όλοι των θα μετακινούνται σε μια διαφορετική θέσι κάθε χρόνο.
Θα μπορούσε να τεθή το ερώτημα, Τι θα γίνη αν κάποιος πρεσβύτερος δεν επιθυμή ν’ αναλάβη την υπηρεσία του προεδρεύοντος ή για κάποιο λόγο δεν είναι ικανός να το πράξη; Τότε εξαρτάται από το «πρεσβυτέριον» να κάμη τη σύστασι να του επιτραπή να παρακαμφθή και αντ’ αυτού να υπηρετήση ως προεδρεύων ο επόμενος στη σειρά της εναλλαγής. Υπ’ αυτές τις περιστάσεις ο υπηρέτης Γραφικών μελετών μπορεί να λάβη τη θέσι του υπηρέτου εκκλησίας για το επόμενο έτος, και να είναι αυτός ο προεδρεύων. Αλλά θα γίνη αλλαγή όλων των θέσεων, εκτός αν πρόκειται για μια μικρή εκκλησία όπου υπάρχει μόνον ένας πρεσβύτερος. Αυτή μπορεί να είναι η περίπτωσις των νεοσχηματισμένων εκκλησιών. Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι όλοι οι πρεσβύτεροι οι οποίοι έχουν διορισθή ως πρεσβύτεροι και επίσκοποι από το κυβερνών σώμα στα κεντρικά γραφεία αναλαμβάνουν μια υπηρεσία ευθύνης και επομένως ο καθένας τους πρέπει να είναι πρόθυμος ν’ αναλαμβάνη με τη σειρά του αυτή τη θέσι και να είναι ο προεδρεύων για ένα χρόνο και ν’ αναλάβη τη θέσι του προεδρεύοντος διακόνου. Επίσης ο πρεσβύτερος, που ζητεί να παρακαμφθή, δεν θα υπηρετήση άλλο ένα έτος στην ίδια θέσι που είχε τότε, αλλά θα μετακινηθή σε άλλη κατάλληλη θέσι ευθύνης.
Είναι αλήθεια ότι μερικές εκκλησίες δεν έχουν αρκετούς ικανούς πρεσβυτέρους ή επισκόπους, και μερικοί αδελφοί είναι πιθανόν να κατέχουν δυο θέσεις τώρα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, «το πρεσβυτέριον» θα πρέπει να κάμη σύστασι στο κυβερνών σώμα για να υποδείξη ποιος θα μπορούσε να κατέχη δυο θέσεις στον επόμενο γύρο όταν θα υπάρχη νέος προεδρεύων διάκονος του «σώματος των πρεσβυτέρων» ή «πρεσβυτερίου.»
ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
Τι θα συμβή όταν η εκκλησία δεν έχη πέντε αδελφούς, οι οποίοι να είναι ικανοί για να γίνουν πρεσβύτεροι και οι αδελφοί, οι οποίοι είναι ικανοί για επίσκοποι, δεν έχουν χρόνο να φροντίσουν για το έργο που περιλαμβάνεται όταν ένας κατέχη περισσότερες από μια θέσεις υπηρέτου; Τότε τι πρόκειται να γίνη; Σ’ αυτή την περίπτωσι μπορεί να χρησιμοποιηθή ένας διάκονος ή διακονικός υπηρέτης. Αλλ’ επειδή απλώς ένας διακονικός υπηρέτης, ή διάκονος χρησιμοποιείται για να διευθύνη τη Σχολή Θεοκρατικής διακονίας αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως με το να κατέχη αυτή τη θέσι γίνεται ένα μέλος του «πρεσβυτερίου.» Πρέπει κανείς να κατέχη τα προσόντα προτού διορισθή να είναι πρεσβύτερος. Όταν θα έχη διορισθή στο «πρεσβυτέριον,» είτε υπάρχουν στην εκκλησία πέντε πρεσβύτεροι ή περισσότεροι, θ’ αναλάβη τη θέσι του εκ περιτροπής και θα χειρίζεται τις διάφορες θέσεις που το «πρεσβυτέριον» θα συνιστά σ’ αυτόν και στις οποίες είναι πολύ πιθανόν ότι θα τον διορίζη το κυβερνών σώμα.
Όπως τονίσθηκε στην ομιλία «Η Θεοκρατική Οργάνωσις,» όταν ένα άτομο γίνεται «πρεσβύτερος» που διορίζεται από το κυβερνών σώμα, αυτός ο διορισμός εξακολουθεί να ισχύη και δεν τερματίζεται ύστερα από ένα έτος. Φυσικά, δεν μπορεί να μείνη στη θέσι του πρεσβυτέρου, αν τεθή υπό δοκιμήν ή αν αποκοπή από την εκκλησία. Τότε, φυσικά, χάνει αυτή τη σπουδαία θέσι του να είναι ποιμήν του ποιμνίου του Θεού. Αν, λόγω ασθενείας ή κάποιας άλλης αιτίας, δεν μπορή να φροντίση για το έργο ενός διωρισμένου υπηρέτου για μια χρονική περίοδο, αυτό δεν τον αποκλείει από το να είναι πρεσβύτερος.
Ας υποθέσωμε ότι μια εκκλησία είχε έξη ή επτά πρεσβυτέρους. Αυτό θα άφηνε δύο πρεσβυτέρους χωρίς διορισμό υπηρέτου στις θέσεις των πέντε υπηρετών που έχουν αναφερθή προηγουμένως. Τι θα συμβή σ’ αυτούς όταν η μεταβίβασις θέσεων λαμβάνει χώραν την 1η Οκτωβρίου κάθε χρόνο; Πιθανόν θα μπορούσε ο ένας να διεξάγη τα καθήκοντα του υπηρέτου Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας, και ο πρώην υπηρέτης εκκλησίας θα είναι τώρα ένας από τους δύο πρεσβυτέρους χωρίς διορισμό σε μια από τις πέντε θέσεις υπηρετών. Αλλά θα εξακολουθή να είναι ένα μέλος του «πρεσβυτερίου» και ασφαλώς θα ενδιαφέρεται για την εκκλησία. Θα είναι δραστήριος στην ποίμανσι του ποιμνίου. Θα είναι ευτυχής να λαμβάνη μέρος στις συναθροίσεις υπηρεσίας ή να αντικαθιστά οποτεδήποτε σε οποιαδήποτε θέσι έναν από τους άλλους που έχουν επισήμως διορισθή ως μέλη και ο οποίος μπορεί ν’ απουσιάζη ή να είναι ασθενής.
Οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία, είτε είναι διωρισμένοι στη θέσι ενός άλλου υπηρέτου είτε όχι, μπορούν να υπηρετούν πολύ καλά σε ωρισμένες κατοικίες ως οδηγοί μελέτης βιβλίου της εκκλησίας. Και αυτό θα είναι συχνά δυνατόν όταν δεν έχουν ενεργό υπηρεσία στη θέσι ενός άλλου υπηρέτου. Χρειαζόμεθα ικανούς άνδρες σ’ αυτές τις θέσεις, και, όπως λέγει η Γραφή, ένας επίσκοπος πρέπει να είναι «διδακτικός.»—1 Τιμ. 3:2.
Ωστόσο, απλώς επειδή ένα άτομο έχει διορισθή ως οδηγός μελέτης βιβλίου αυτό δεν τον κάνει πρεσβύτερο. Πιθανόν να μη έχη τα προσόντα ενός «πρεσβυτέρου.» Σε πολλές περιπτώσεις το «πρεσβυτέριον,» πιθανόν να θεωρήση αναγκαίον να χρησιμοποιή εκείνους οι οποίοι αναφέρονται στις Γραφές ως διακονικοί υπηρέται για οδηγούς μελέτης βιβλίου. (1 Τιμ. 3:8-10, 12, 13) Με άλλα λόγια, ο διακονικός υπηρέτης βοηθεί τους πρεσβυτέρους στη διδασκαλία, επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία για να φροντίζουν γι’ αυτές τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας.
Οι αδελφοί, οι οποίοι είναι διωρισμένοι ως υπηρέται περιοδικών και τομέων, ως υπηρέται βιβλίων και ως υπηρέται λογαριασμών, πρέπει να είναι τουλάχιστον διακονικοί υπηρέται, όπως περιγράφεται στη Γραφή. Δεν είναι ανάγη οι διωρισμένοι πρεσβύτεροι στην εκκλησία ν’ αναλάβουν καθήκοντα υπηρετών βιβλίων, ή περιοδικών και τομέων ή λογαριασμών. Αυτοί οι άνδρες οι οποίοι είναι διακονικοί υπηρέται είναι βοηθοί του «σώματος των πρεσβυτέρων.»
Πώς μπορεί τότε κανείς να γίνη πρεσβύτερος; Διαβάζομε εις 1 Τιμ. 3:1: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» Ασφαλώς ένας νέος, ο οποίος μπορεί να έχη διορισθή ως διακονικός υπηρέτης και οδηγεί μια μελέτη βιβλίου εκκλησίας ή φροντίζει για άλλο έργο που του έχει ανατεθή από το κυβερνών σώμα, κοπιάζει για καλό έργον. Πρέπει να επιθυμή να γίνη ένας «πρεσβύτερος» ή επίσκοπος, αλλά προς το παρόν πιθανόν να μην έχη όλα τα προσόντα για την ποίμανσι του ποιμνίου του Θεού. Εν τούτοις, όταν αποκτήση αυτά τα προσόντα τα οποία αναγράφονται στα εδάφια 1 Τιμ. 3 και Τίτον 1, μπορεί να γίνη σύστασις στο κυβερνών σώμα για τον διορισμό του ως πρεσβυτέρου. Εναπόκειται στο «πρεσβυτέριον» να συστήση αυτό το άτομο ως ένα πρεσβύτερο και επίσκοπο στην εκκλησία. Ως μέλος του «πρεσβυτερίου» θ’ αναλάβη τότε έργον ποιμάνσεως μαζί με όλα τα άλλα μέλη του πρεσβυτερίου, και θα υπηρετή ως προεδρεύων όταν έλθη η σειρά του.
Τι μπορεί να λεχθή για εκκλησίες όπου το μεγαλύτερο μέρος των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας είναι αδελφές; Μπορούν να γίνουν «πρεσβύτεροι»; Όχι, δεν μπορούν να διορισθούν ως πρεσβύτεροι ή ως διακονικοί υπηρέται. Αλλά το κυβερνών σώμα μπορεί να παρακαλέση ωρρισμένες ώριμες και ταπεινές αδελφές να βοηθήσουν τους αδελφούς στην εκκλησία ή να εργασθούν ως αντικατάστριες στη φροντίδα για το έργο ωσότου κάποιος αδελφός με προσόντα είναι διαθέσιμος.
Γιατί δεν είναι ανάγκη οι υπηρέται λογαριασμών, βιβλίων και περιοδικών και τομέων να είναι πρεσβύτεροι; Αυτές οι θέσεις στην εκκλησία περιλαμβάνουν έργο το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι μηχανικής φύσεως ή τηρήσεως αρχείων. Το «πρεσβυτέριον» πρέπει να φροντίζη για την ποίμανσι του ποιμνίου ή την πνευματική ευημερία όλων των ατόμων, ενώ οι υπηρέται λογαριασμών, βιβλίων και περιοδικών και τομέων φροντίζουν για τα αρχεία, για την προμήθεια εντύπων καθώς και για εφόδια που έχουν ανάγκη οι αδελφοί. Γι’ αυτό, λοιπόν, αυτές τις θέσεις τις κατέχουν διακονικοί υπηρέται ή διάκονοι. Φυσικά, αν υπάρχουν αρκετοί υπηρέται οι οποίοι έχουν τα προσόντα των πρεσβυτέρων, δεν υπάρχει αντίρρησις να χειρίζωνται αυτές τις θέσεις οι πρεσβύτεροι, αν το επιτρέπουν οι άλλες ευθύνες των. Αλλ’ επειδή απλώς άτομα κάνουν αυτό το έργο δεν σημαίνει ότι είναι πρεσβύτεροι.
Δεν πρέπει οι οδηγοί μελέτης βιβλίου να είναι πρεσβύτεροι εφόσον είναι διδάσκαλοι; Θα ήταν πολύ καλό αν υπήρχαν αρκετοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία για ν’ αναλάβουν όλες τις θέσεις μελέτης βιβλίου. Αλλά αυτό απεδείχθη ότι δεν συμβαίνει στις περισσότερες εκκλησίες. Επομένως, παρέστη ανάγκη να χρησιμοποιηθούν διακονικοί υπηρέται ωσότου το σώμα των πρεσβυτέρων είναι αρκετά μεγάλο για να μπορέση ν’ αναλάβη αυτές τις θέσεις. Γι’ αυτό ελέχθη ότι, εκεί όπου υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία, ασφαλώς οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι και οδηγοί μελέτης βιβλίου, διότι πολύ καλό μπορεί να προκύψη στην ποίμανσι αυτού του μέρους του ποιμνίου που τους έχει ανατεθή. Το να είναι κανείς επίσκοπος ή πρεσβύτερος συνεπάγεται μεγάλη και βαριά ευθύνη, όπως αναγράφεται στα εδάφια Πράξεις 20:28, ΜΝΚ: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσε επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του αίματος του ιδίου αυτού Υιού.» Ο επίσκοπος πρέπει να έχη ζωηρό ενδιαφέρον για την πνευματική ευημερία των, διότι, όπως τονίζεται στο εδάφιο 29, ο Παύλος είπε επίσης, «Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσι εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου.» Ο επίσκοπος ή πρεσβύτερος οφείλει πραγματικά να είναι στερεός στην αλήθεια, βοηθώντας τα πρόβατα και πρόθυμος ν’ αναλαμβάνη ευθύνη.
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ Ή ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Θα εξακολουθή να υπάρχη μια τριμελής επιτροπή η οποία γενικά θα φροντίζη για μερικά προβλήματα ή θα ενεργή ως δικαστική επιτροπή στην εκκλησία; Ναι, και αυτή η δικαστική επιτροπή θα συνεχίση ν’ αποτελήται από τον προεδρεύοντα ή υπηρέτη εκκλησίας, τον βοηθό υπηρέτου εκκλησίας και τον υπηρέτη Γραφικών μελετών. Εν τούτοις, μερικές φορές ένας απ’ αυτούς μπορεί να μην είναι κατάλληλος λόγω συγγενείας ή λόγω κάποιας άλλης αναμίξεως. Τότε, φυσικά, αυτή η επιτροπή μπορεί να εκλέξη έναν οποιονδήποτε άλλον από τους πρεσβυτέρους για ν’ αποτελέση μια επιτροπή η οποία θα κρίνη την υπόθεσι. Αν για κάποιον λόγο ένας αδελφός δεν έχη τα προσόντα για να υπηρετήση στη δικαστική επιτροπή, πρέπει να αποσυρθή και το «σώμα των πρεσβυτέρων» να εκλέξη έναν άλλο πρεσβύτερο ή πρεσβυτέρους για να καθίσουν ν’ ακροασθούν τα γεγονότα της υποθέσεως. Δεν είναι ανάγκη να παρακαθήσουν όλοι οι πρεσβύτεροι στην ακροαματική διαδικασία, αλλά οι αδελφοί οι οποίοι κατέχουν αυτές τις θέσεις μπορούν στις περισσότερες περιπτώσεις να είναι εκείνοι οι οποίοι θα χειρίζωνται τα σοβαρά προβλήματα επί ένα έτος, ιδιαίτερα όταν απαιτήται μια δικαστική επιτροπή.
Σχετικά με την ιδιοκτησία και τη λειτουργία μερικών Αιθουσών Βασιλείας έχει σχηματισθή ένας σύλλογος. Μερικές φορές πρόκειται για ένα νομικό σωματείο. Εφαρμόζεται αυτή η διευθέτησις της εκ περιτροπής αλλαγής σε τέτοιους συλλόγους; Όχι. Εκείνο που εξετάζομε εδώ περιλαμβάνει μόνο θέσεις εντός της εκκλησίας στις οποίες άτομα διορίζονται από το κυβερνών σώμα.
ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ
Στη διάρκεια των ερχομένων μηνών πριν από τη 1 Οκτωβρίου 1972, πώς θα εκλεγή το «πρεσβυτέριον» ή το «σώμα των πρεσβυτέρων» σε κάθε εκκλησία; Το κυβερνών σώμα θα στείλη μέσω της Εταιρίας μια επιστολή ζητώντας από την επιτροπή, η οποία τώρα φροντίζει για τη δράσι της εκκλησίας, να συνέλθουν όταν θα έχουν δημοσιευθή περισσότερες πληροφορίες σ’ αυτό το θέμα στις στήλες της Σκοπιάς και θα έχουν αφομοιωθή από πνευματική άποψι, και με προσευχή να εξετάση ποιος από την εκκλησία σας πραγματικά έχει τα προσόντα ενός πρεσβυτέρου ή επισκόπου. Φυσικά πρέπει να διαβάσουν προσεκτικά τα εδάφια 1 Τιμ. 3:2-7, Τίτον 1:5-9 και 1 Πέτρ. 5:1-5. Εκείνοι οι οποίοι φαίνονται να είναι κατάλληλοι θα παραβληθούν μ’ αυτές τις απαιτήσεις του Λόγου του Θεού. Κατόπιν, θα γίνουν συστάσεις στο κυβερνών σώμα. Εν τούτοις, αυτή η τριμελής επιτροπή είναι πιθανόν να γνωρίζη μερικούς αδελφούς στην εκκλησία οι οποίοι ασφαλώς είναι κατάλληλοι ως πρεσβύτεροι και πιθανόν θα θέλουν να παρακαθήσουν κι αυτοί μαζί τους όταν εξετάζουν τα προσόντα όλων των αδελφών της εκκλησίας.
Τότε, αντί ν’ αποφασίσουν τρεις ποιοι είναι κατάλληλοι για πρεσβύτεροι, ας καθήσουν πέντε, έξη, επτά ή οκτώ, αν υπάρχουν τόσοι πρεσβύτεροι, αδελφοί οι οποίοι έχουν ήδη αποδείξει στη διάρκεια των ετών ότι έχουν τα προσόντα και ας αποφασίσουν ποιοι ανάμεσά τους έχουν τα Γραφικά προσόντα να κρατήσουν τη θέσι των πρεσβυτέρων. Σε μεγάλες εκκλησίες είναι δυνατόν να γίνη σύστασις για οκτώ, εννέα ή και δέκα πρεσβυτέρους διότι αυτοί έχουν τα προσόντα. Ταυτοχρόνως μπορεί να θέλουν ν’ αποφασίσουν ποιοι έχουν τα προσόντα για διακονικούς υπηρέτας. Ασφαλώς ο καθένας μέσα στην εκκλησία δεν μπορεί να έχη τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος, ή διακονικός υπηρέτης, διότι υπάρχουν νέοι στην αλήθεια που ήλθαν στην εκκλησία και υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι δεν σημειώνουν καλή πρόοδο. Ο διορισμός ενός ως πρεσβυτέρου δεν καθορίζεται κατ’ ανάγκην από τον αριθμό των ωρών που διαθέτει στην υπηρεσία αγρού. Ζωτικού ενδιαφέροντος είναι τα πνευματικά του προσόντα, η αγάπη του για τον Ιεχωβά Θεό, το ενδιαφέρον του για τους συνεργάτας του στην εκκλησία, και η ικανότης του ως διδασκάλου και ως ενός αδελφού ο οποίος μπορεί να επιπλήξη και να προτρέψη. Φυσικά, πρέπει να είναι ενθουσιώδης επίσης για το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου. Πρωτίστως όμως οφείλει να είναι καλός ποιμήν σ’ εκείνους που είναι ήδη στο ποίμνιον του Θεού, και να τους οδηγή επίσης στον αγρό.
Είναι πολύ πιθανόν ότι το κυβερνών σώμα θα ζητήση (1) την υπόδειξι πρεσβυτέρων και, μαζί μ’ αυτό, να υποδειχθή ποιος απ’ αυτούς τους πρεσβυτέρους που συνιστώνται πρέπει να καταλάβη τη θέσι του υπηρέτου εκκλησίας ή του προεδρεύοντος του «σώματος των πρεσβυτέρων» για το έτος που θ’ αρχίση την 1 Οκτωβρίου 1972 καθώς επίσης και ποιοι θα καταλάβουν τις άλλες κύριες θέσεις που ανεφέρθησαν, πέντε εν όλω, (2) επίσης, την υπόδειξί των για διακονικούς υπηρέτας που θα καταλάβουν τις θέσεις υπηρετών λογαριασμών, βιβλίων και περιοδικών και τομέων, όπως το «πρεσβυτέριον θεωρεί κατάλληλο να τους χρησιμοποιήση. Φυσικά, πρεσβύτεροι μπορούν να καταλάβουν αυτές τις θέσεις επίσης, αλλά το κύριο έργο των είναι να είναι ποιμένες και διδάσκαλοι.
Όταν το κυβερνών σώμα λάβη τις συστάσεις από την εκκλησία, τότε θα γίνουν οι κατάλληλοι διορισμοί. Το κυβερνών σώμα θα κάμη τους διορισμούς πρεσβυτέρων σε κάθε εκκλησία και αυτή η πληροφορία θ’ αποσταλή μέσω της Εταιρίας από τα διάφορα γραφεία της που βρίσκονται σε όλον τον κόσμο.
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΔΙΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Κατόπιν τι θα λεχθή για τους υπηρέτας περιοχής και περιφερείας; Θα υπάρξη και γι’ αυτούς η εκ περιτροπής αλλαγή; Ναι, αυτούς ελπίζομε να τους εναλλάσσωμε σε νέους διορισμούς εκ περιτροπής κάθε δυο χρόνια. Μερικές φορές οι υπηρέται περιοχής μπορούν ακόμη να γίνουν και υπηρέται περιφερείας για μια περίοδο δύο ετών και κατόπιν, αφού υπηρετήσουν ως υπηρέται περιφερείας, μπορούν να γίνουν υπηρέται περιοχής, αναλόγως με το τι θεωρεί το κυβερνών σώμα ότι είναι προς το καλύτερο συμφέρον του έργου γενικά σε όλη τη χώρα.
Αυτοί οι αδελφοί, φυσικά, έχουν τα προσόντα ως πρεσβύτεροι, γι’ αυτό και βρίσκονται σ’ αυτές τις θέσεις. Όταν επισκέπτωνται εκκλησίες, συνεργάζονται με το «σώμα των πρεσβυτέρων» της εκκλησίας εκείνης στο πλήρες και συμμετέχουν στη δραστηριότητά των του αγρού και στην εποικοδόμησι ολοκλήρου της εκκλησίας πνευματικώς. Αλλά μετά τον διορισμό υπηρετών στη διάρκεια του έτους ή την εναλλαγή των το επόμενο έτος, δεν θα υπάρχη ανάγκη ο υπηρέτης περιοχής να συνιστά αλλαγές, εκτός αν ο υπηρέτης περιοχής μαζί με ολόκληρο το σώμα των πρεσβυτέρων ιδούν ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια αλλαγή.
Όταν ο υπηρέτης περιοχής επισκέπτεται μια εκκλησία, έχει περισσότερη εξουσία από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και μπορεί ν’ αλλάξη τα πράγματα στην εκκλησία, όπως τις ώρες των συναθροίσεων, τις διευθετήσεις της αιθούσης, ή ν’ αλλάξη αδελφούς στις διάφορες θέσεις επισκοπήσεως; Όχι! Ο υπηρέτης περιοχής δεν έχει αυτή την εξουσία. Ένας υπηρέτης περιοχής είναι απλώς ένας πρεσβύτερος διωρισμένος από την Εταιρία να επισκέπτεται τις εκκλησίες για να τις εποικοδομή πνευματικώς και ν’ αναλαμβάνη την ηγεσία στην υπηρεσία του αγρού. Επειδή είναι ένας υπηρέτης περιοχής, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει καλύτερα προσόντα απ’ ό,τι οι τοπικοί πρεσβύτεροι. Συχνά η Εταιρία χρησιμοποιεί υπηρέτας εκκλησίας για υπηρέτας περιοχής τα Σαββατοκύριακα να υπηρετούν σε γειτονικές εκκλησίες. Αυτοί οι υπηρέται εκκλησίας ή άλλοι υπηρέται χρησιμοποιούνται επειδή έχουν τα προσόντα να δώσουν πνευματική συμβουλή και γνώμη. Ο υπηρέτης περιοχής ή ο υπηρέτης περιφερείας δεν πρέπει ποτέ να θεωρή τον εαυτό του ανώτερο από το «σώμα των πρεσβυτέρων» της εκκλησίας. Πρέπει να θεωρή τον εαυτό του ως ένα πρεσβύτερο ο οποίος απεστάλη στην εκκλησία από την Εταιρία για να προσφέρη τη βοήθεια και τη συμπαράστασι που μπορεί και να ενθαρρύνη όλη την εκκλησία να προχωρή στο μεγαλειώδες έργο της. Το «σώμα των πρεσβυτέρων» στην εκκλησία πρέπει ν’ αποβλέπη δυο φορές το χρόνο στην επίσκεψι του υπηρέτου περιοχής ο οποίος είναι επίσης ένας πρεσβύτερος, γνωρίζοντας ότι θα φέρη κάποια καλή πνευματική συμβουλή από τον Λόγο του Θεού και ότι και αυτός ο ίδιος θα προσφέρη καλή ηγεσία στην υπηρεσία του αγρού.
Φυσικά, το κυβερνών σώμα θα έχη να πη πολύ περισσότερα γι’ αυτό το ζήτημα στις εκδόσεις της Εταιρίας καθώς προχωρεί ο καιρός. Εν τω μεταξύ οι εκκλησίες θα εξακολουθούν να λειτουργούν όπως είναι με τους διωρισμένους υπηρέτας και όταν θ’ αρχίση να κυλά ο Σεπτέμβριος του 1972, τότε οι εκκλησίες που θα έχουν λάβει τους διορισμούς υπηρετών θ’ αρχίσουν να μεταβιβάζουν το έργο στους νέους υπηρέτας στη διάρκεια του μηνός Σεπτεμβρίου και την 1η Οκτωβρίου ο νέος προεδρεύων διάκονος της εκκλησίας θα γίνη προεδρεύων του «σώματος των πρεσβυτέρων» ή του «πρεσβυτερίου» και ο κάθε πρεσβύτερος θα χειρίζεται τον διορισμό του ως επισκόπου. Κάθε χρόνο οι αδελφοί στην εκκλησία εκ περιτροπής θ’ αλλάζουν στις αντίστοιχες θέσεις των και θα εργάζωνται ως ένα σώμα, έχοντας μόνον ένα ενδιαφέρον στο νου τους και αυτό το ενδιαφέρον θα είναι η ευημερία της εκκλησίας, και θα συνεργάζωνται και θα ποιμαίνουν το ποίμνιον του Θεού που τους έχει ανατεθή.
Αυτές οι διευθετήσεις της οργανώσεως θα βοηθήσουν να είναι η λειτουργία των εκκλησιών σε στενώτερη συμφωνία με τον Λόγο του Θεού, και ασφαλώς αυτό θα καταλήξη σε μεγαλύτερες ευλογίας από τον Ιεχωβά. Θα υπάρξη έτσι μεγαλύτερη συμμετοχή στο φορτίον του έργου της εκκλησίας, και αυτό θα δώση την δυνατότητα στους πρεσβυτέρους να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στο πραγματικό έργο της διδασκαλίας του Λόγου του Θεού και της ποιμάνσεως του ποιμνίου, βοηθώντας τον καθένα να είναι ισχυρός στην πίστι. Επίσης, το ν’ αποκτούμε σαφέστερη άποψι του ζητήματος των επισκόπων, μας βοηθεί να συγκεντρώνωμε την προσοχή μας πιο ζωηρά στον Ιεχωβά Θεό, τον Πρώτιστο Επίσκοπό μας, καθώς και σ’ εκείνον τον οποίον ο Ιεχωβά έχει διορίσει ως την Κεφαλή της εκκλησίας Του, και αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο οποίος τώρα κυβερνά ενεργώς ως βασιλεύς. Όταν θα ενεργούμε έτσι, αυτό θα ενισχύση πολύ την εκτίμησί μας για τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά οδηγεί τον λαό του.
-
-
“Κήρυξον τον Λόγον”—Πού και Γιατί;Η Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
“Κήρυξον τον Λόγον”—Πού και Γιατί;
ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ το έτος 64 ή 65 μ.Χ. Ο απόστολος Παύλος ήταν αλυσόδετος φυλακισμένος στη Ρώμη. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες έγραψε την τελευταία του επιστολή στον Τιμόθεο. Σκοπός του Παύλου ήταν να εξαρτίση τον Τιμόθεο, ως Χριστιανό επίσκοπο, ν’ ανθίσταται στα αποστατημένα στοιχεία μέσα στην εκκλησία και να την εποικοδομή ως ένα ισχυρό ‘στύλον και εδραίωμα της αληθείας.’—1 Τιμ. 3:15· 2 Τιμ. 1:8,16.
Ο Παύλος εγνώριζε ότι δεν θα ήταν πολύν καιρό ακόμη να επιβλέπη πώς ο Τιμόθεος εφρόντιζε για τη διακονία ως επίσκοπος ή «πρεσβύτερος.» Αλλ’ ο Θεός και ο Χριστός θα απέβλεπαν. Επομένως έγραψε: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφανεία αυτού και τη βασιλεία αυτού, κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως· έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.» (2 Τιμ. 4:1,2) Αλλά που έπρεπε να ‘κηρύττη τον λόγον’ ο Τιμόθεος και γιατί; Τι εσήμαινε γι’ αυτόν να το κάμη «εγκαίρως» και «ακαίρως»;
Μια εξέτασις των συμφραζομένων αποκαλύπτει τι είχε στο νου του ο Παύλος. Προηγουμένως είχε προειδοποιήσει τον Τιμόθεο για την αποστασία που είχε αρχίσει να εκδηλώνεται και ότι επρόκειτο τελικά να εκδηλωθή σε πλήρη άνθισι. (2 Τιμ. 2:14-18· 3:8-13) Και αφού παροτρύνει τον Τιμόθεο να ‘κηρύττη τον λόγον,’ ο Παύλος αναφέρεται σε άτομα τα οποία θ’ απεμακρύνοντο από την αλήθεια, δηλαδή, θα εγίνοντο αποστάται. Είπε: «Θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν· και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.»—2 Τιμ. 4:3,4.
Έτσι από τα συμφραζόμενα γίνεται σαφές ότι ο Παύλος δεν ωμιλούσε για κήρυγμα στους έξω, αλλά για κήρυγμα μέσα στην εκκλησία από κάποιον ο οποίος ήταν επίσκοπος ή «πρεσβύτερος.» Επομένως οι εκφράσεις «εγκαίρως» και «ακαίρως» πρέπει να περιγράφουν συνθήκες όχι στον κόσμο, αλλά μέσα στην εκκλησία.
ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΚΑΙ ΑΚΑΙΡΩΣ
Η επιστολή του Παύλου δείχνει ότι ο Τιμόθεος είχε ν’ αγωνισθή με άτομα τα οποία ‘λογομαχούσαν,’ επιδίδονταν σε «μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας» και οι οποίοι ‘αντιφρονούσαν’ στην αλήθεια. (2 Τιμ. 2:14, 23-25) Η παρουσία τέτοιων ατόμων στην εκκλησία θα δημιουργούσε ασφαλώς ‘άκαιρες, συνθήκες.’ Ταραχή και εναντίωσις που θα προήρχετο από εκείνους οι οποίοι είχαν εσφαλμένες τάσεις μέσα στην εκκλησία θα μπορούσε να δημιουργήση τάσι να νερώνουν τον «λόγον» ή ν’ ανταποκρίνωνται με τον ίδιο τρόπο, αντιγράφοντας τις μεθόδους των εναντιουμένων. Ωστόσο, ο Τιμόθεος έπρεπε να κηρύττη, όχι ανθρώπινες φιλοσοφίες ή συζητήσεις, αλλά τον «λόγο» του Θεού ανόθευτον.
Άσχετα με το αν η εκκλησία περνούσε εσωτερικώς καλές ή κακές συνθήκες, υπήρχαν σοβαροί λόγοι για να «κηρύττη τον λόγον,» ο Τιμόθεος. Αυτό το κήρυγμα θα ενίσχυε την εκκλησία πνευματικώς, προλαμβάνοντας έτσι την αποστασία. Ο Τιμόθεος θα μπορούσε έτσι να λέγη, όπως είχε πη προηγουμένως ο Παύλος στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου: «Είμαι καθαρός από του αίματος πάντων, διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.»—Πράξ. 20:26,27.
ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
Σήμερα οι επίσκοποι ή «πρεσβύτεροι» στις εκκλησίες των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά εκτιμούν ότι και αυτοί, επίσης, πρέπει να είναι παραδείγματα του ‘κηρύγματος του λόγου.’ Επομένως φροντίζουν να μιμούνται το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου. Μολονότι ήταν πολύ μορφωμένος, απέφευγε την επιδεικτική ομιλία και την επίδειξι της ανθρωπίνης σοφίας και της δυνάμεώς της να πείθη. Μολονότι η ανθρωπίνη σοφία και ευφυΐα ήταν πολύ ελκυστική στους αρχαίους Έλληνες, ο Παύλος την απέφευγε διότι επιθυμούσε οι ακροαταί του να στηρίξουν την πίστι των όχι στην ανθρώπινη σοφία, αλλά στον Χριστό και να την οικοδομήσουν με το πνεύμα και τη δύναμι του Θεού.—1 Κορ. 2:1-5.
Μολονότι σήμερα έξυπνα λόγια και επινοήματα, τεχνάσματα και άλλα όμοια μπορεί να φαίνωνται κάπως ελκυστικά, ωστόσο γενικά απομακρύνουν από το ‘κήρυγμα του λόγου.’ Δεν έχουν καμμιά σχέσι με «την εις την πίστιν οικοδομήν του Θεού.» (1 Τιμ. 1:4) Είναι προϊόν της κοσμικής σοφίας.
Οι επίσκοποι ή «πρεσβύτεροι,» επειδή βρίσκονται κάτω από την εντολή να ‘κηρύξουν τον λόγον,’ αναγνωρίζουν ότι οφείλουν ν’ απομακρύνουν τα πράγματα εκείνα που έχουν τάσι να μειώσουν την πλήρη δύναμι του αγγέλματος ή λόγου του Θεού. Αν διαπιστώσουν ότι εκείνοι οι οποίοι ακούν τις ομιλίες των ομιλούν περισσότερο για τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται παρά για τις αρχές του Λόγου του Θεού που μαθαίνονται μέσω αυτών των παραδειγμάτων, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν προσαρμογές. Γνωρίζουν ότι δεν έχουν επιτύχει στην εκπλήρωσι του διορισμού των να ‘κηρύττουν τον λόγον’ αν με οποιοδήποτε τρόπο έχουν εμποδίσει τους ακροατάς των να συλλάβουν το πλήρες νόημα των οδηγιών της Γραφής.
Τίποτε δεν είναι τόσο αποτελεσματικό και ισχυρό στο να ωθήση άλλους σε δράσι όσο το άγγελμα της Γραφής. «Ο λόγος ( ή το άγγελμα) του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.» (Εβρ. 4:12) Ο «λόγος του Θεού» μπορεί να εισδύση μέσα σ’ αυτά τα ελατήρια του ατόμου. Φθάνει στην καρδιά και αποκαλύπτει αν ένα άτομο ζη πράγματι με τις ορθές αρχές ή αν έχη επιθυμία να το πράττη.
ΕΠΙΔΡΑΣΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Επομένως στο κήρυγμα και τη διδασκαλία που γίνονται μέσα στην εκκλησία δεν πρέπει να επιτραπή τίποτε ν’ αποσπά από τον Λόγο του Θεού. Όχι τα πράγματα τα οποία γίνονται κυρίως για εντύπωσι, αλλά η Βιβλική εκπαίδευσι ενισχύει και εποικοδομεί την εκκλησία πνευματικώς, και ενθαρρύνει όλους να παραμείνουν πιστοί στον Ιεχωβά Θεό. Και οι έξω, επίσης, επηρεάζονται με ένα ορθό τρόπο. Όταν παρευρίσκωνται στις συναθροίσεις όπου οι ομιληταί συγκεντρώνονται για να μεταδώσουν διδασκαλία από τη Γραφή, οι έξω μπορούν αμέσως να δουν ότι κάτι πιο πολύτιμο από ανθρώπινη σοφία μεταδίδεται, που παρακινεί τους ειλικρινείς ανθρώπους να πουν: «Ο Θεός είναι των όντι εν μέσω υμών.»—1 Κορ. 14:25.
Εφόσον αυτό το ‘κήρυγμα του λόγου’ πρέπει να γίνη εντός της εκκλησίας, είναι πολύ λογικό ο ίδιος ‘λόγος’ να κηρυχθή και στους έξω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βγούμε έξω από τη Γραφή και να κάμωμε υποθέσεις για ζητήματα όπως τι πρέπει ν’ αναμένουν οι άνθρωποι όσον αφορά τις κατοικίες και άλλα αγαθά, την εργασία και αναψυχή στη «νέα γη» που ετοιμάζει ο Θεός. Όλη η πληροφορία που πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι για ν’ αποκτήσουν την επιδοκιμασία του Θεού και ζωή περιέχεται στη Γραφή. Επομένως είναι ανάγκη ν’ ακούσουν τι έχει να πη ο Λόγος του Θεού.
Επομένως, είτε εντός είτε εκτός της εκκλησίας, το κήρυγμά μας ως αληθινών Χριστιανών ας είναι ‘κήρυγμα του ΛΟΓΟΥ.’ Αυτό το κήρυγμα και μόνο θα ενισχύση τους ειλικρινείς ανθρώπους στην απόφασί των να παραμένουν πιστοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΜάρτιοΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο
16. Ο Ιεχωβά είναι δύναμίς μου, και ασπίς μου· επ’ αυτόν ήλπισεν η καρδία μου· και εβοηθήθην· δια τούτο ηγαλλίασεν η καρδία μου.—Ψαλμ. 28:7, ΜΝΚ. Σ 1/6/71 13,14
17. Δύο εκ των ευνούχων του βασιλέως,. . . εζήτουν να επιβάλωσι χείρα επί τον βασιλέα Ασσουήρην. Και ο Μαροδοχαίος. . . ανήγγειλεν αυτό προς Εσθήρ την βασίλισσαν.—Εσθήρ 2:21,22. Σ 15/6/71 15
18. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλοιούμαι.—Μαλ. 3:6, ΜΝΚ. Σ 1/8/71 12-14α
19. Είναι Θεός ζων,. . . εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει αυτού.—Ιερ. 10:10,12. Σ 15/7/71 14,15
20. Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας νυμφευμένος ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.—Ματθ. 5:28. Σ 1/6/71 10,11α
21. Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης.—2 Τιμ. 3:16. Σ 1/1/72 1-5.
22. Πιστός. . . είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.—1 Κορ. 10:13. Σ 15/5/71 24
23. Εκ τούτου γνωρίζομεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έβαλε· και ημείς χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς ημών.—1 Ιωάν. 3:16. Σ 1/11/71, 12,13α
24. Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία, σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας.—Ησ. 65:14. Σ 15/12/71 2,3
25. Υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού [Χριστού, ΜΝΚ]. Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον.—Εφεσ. 5:21, 22. Σ 1/7/71 13,14α
26. Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.—Ματθ. 5:48. Σ 1/1/72 12-14
27. Και ίσταντο πας ο Ιούδας ενώπιον του Ιεχωβά, με τα βρέφη αυτών, τας γυναίκας αυτών, και τους υιούς αυτών.—2 Χρον. 20:13, ΜΝΚ. Σ 15/12/71 10,11
28. Σεις εξεύρετε, από της πρώτης ημέρας αφ’ ης επάτησα εις την Ασίαν, πώς επέρασα μεθ’ υμών όλον τον χρόνον, δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης, και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών, οίτινες μοι συνέβησαν.—Πράξ. 20:18, 19. Σ 1/5/71 16,17α
29. Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.—Ιωάν. 3:16. Σ 1/8/71 8,9α
30. Ο βασιλεύς. . . έκαμε την διαθήκην ενώπιον του Ιεχωβά, να περιπατή κατόπιν του Ιεχωβά, και να φυλάττη τας εντολάς αυτού,. . . εξ όλης καρδίς και εξ όλης ψυχής, ώστε να εκτελώσι τους λόγους της διαθήκης ταύτης,. . . πας ο λαός εστάθη εις την διαθήκην.—2 Βασ. 23:3, ΜΝΚ. Σ 15/9/71 10,11
31. Μακάριος εκείνος τον οποίον έκλεξας, και προσέλαβες δια να κατοική εν ταις αυλαίς σου.—Ψαλμ. 65:4. Σ 1/11/71 16-18β
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Ανακοινώσεις
Γιατί ένας πρέπει να πιστεύη στον Θεό όταν κανείς δεν τον είδε ποτέ; Ποια απόδειξις υπάρχει ότι η Γραφή είναι το μόνο βιβλίο που αληθινά έχει εμπνευσθή από τον Θεό; Ποιο Πραγματικά είναι το άγγελμα της Γραφής; Γιατί ο Θεός επέτρεψε την πονηρία; Πότε θα τελειώση αυτή; Τι έχουν να πουν οι προφητείες σχετικά με τα σημερινά γεγονότα; Τι μπορούμε να ελπίζωμε για το άμεσο μέλλον; Θα βρήτε ικανοποιητικές απαντήσεις σ’ αυτές και σε πολλές άλλες ερωτήσεις όταν διαβάσετε το βιβλίο Πράγματα,εις τα Οποία είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός. Στείλτε μόνο 50 σεντς ή 15 δραχμές.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
19 Μαρτίου: Η Θεοκρατική Οργάνωσις εν Μέσω Δημοκρατιών και Κομμουνισμού. Σελίς 105.
26 Μαρτίου: Διωρισμένοι Αξιωματούχοι στη Θεοκρατική Οργάνωσι. Σελίς 112.
-
-
Η Μνήμη μας για Εκείνους που Έχουν ΠεθάνειΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Η Μνήμη μας για Εκείνους που Έχουν Πεθάνει
Είναι ο Θεός Εκείνος που Παίρνει τους Προσφιλείς μας;
Τι Λέγει ο Λόγος του Θεού;
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ είναι κάτι αφύσικο στους ανθρώπους, επειδή ο άνθρωπος δεν έχει δημιουργηθή για να πεθαίνη. Δεν είχε πρόθεσι ο Δημιουργός του να γίνεται αυτό στον άνθρωπο. Επομένως ο θάνατος προξενεί θλίψι λόγω της μεγάλης απωλείας που αισθάνονται οι συγγενείς και φίλοι που επιζούν. Ενθυμούμεθα τα αγαπητά μας πρόσωπα, την προσωπικότητά τους, τη θέρμη που είχαν, την αγάπη και τις ελπίδες των, και αυτό μας προξενεί λύπη.
Όταν ένα άτομο πεθαίνη, μήπως υφιστάμεθα διαρκή απώλεια; Πρέπει η θλίψις που προξενείται από το θάνατο να γίνη αιτία αβάσταχτης λύπης και απωλείας; Οι Γραφές απαντούν ότι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό δεν πρέπει ‘να λυπούνται καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα.’ Γιατί; Διότι ο Θεός έχει κάμει μια στοργική προμήθεια η οποία μας παρηγορεί πολύ.—1 Θεσσ. 4:13, 14· 2 Κορ. 1:3, 4.
Είναι λοιπόν, σωστό να λέμε ότι ο Θεός «πήρε» το πρόσωπο που πέθανε; Όχι, διότι ο θάνατος ονομάζεται «εχθρός» στη Γραφή, και ο Θεός δεν συνεργάζεται με τους εχθρούς του ανθρωπίνου γένους. Αντιθέτως, υπόσχεται να καταστρέψη τον θάνατο καθώς επίσης και όλους τους εχθρούς του ανθρώπου.—1 Κορ. 15:26.
ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Από που προήλθε ο θάνατος; Από ανυπακοή του ανθρώπου στον Θεό, που ενήργησε να προκαλέση ο Διάβολος. Ο Αδάμ στασίασε εναντίον του Θεού. Επομένως «δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθε εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.»—Ρωμ. 5:12· Γέν. 2:17· 3:19.
Είναι φυσικό να ενδιαφέρεται κανείς για την κατάστασι εκείνων που έχουν πεθάνει. Που βρίσκονται τώρα; Είναι πιθανόν να ρωτήσετε. Η Γραφή λέγει ότι βρίσκονται στον Σιεόλ ή Άδη. Αυτές οι δυο λέξεις στις Εβραϊκές και στις Ελληνικές Γραφές, σημαίνουν το ίδιο τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους. Εκείνοι που βρίσκονται στον Σιεόλ (Άδη) είναι πραγματικά νεκροί, χωρίς να υποφέρουν. «Δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» «Δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη,» λέγουν οι Γραφές. (Εκκλησ. 9:5, 10· Γέν. 42:38) Αυτός ο ίδιος ο Ιησούς πήγε εκεί στη διάρκεια τμημάτων τριών ημερών. Ο απόστολος Πέτρος είπε ότι ο Ιησούς ήταν στον άδη, αλλά δεν τον είχε λησμονήσει ο Θεός, διότι ο Θεός τον ανέστησε.—Πράξ. 2:31, 32.
Ο Ιησούς παρωμοίασε την κατάστασι του φίλου του Λαζάρου στον θάνατο με τη χωρίς συναίσθησι κατάστασι του ύπνου. Είπε στους μαθητάς του: «Υπάγω διά να εξυπνήσω αυτόν.» Όταν οι μαθηταί του δεν ενόησαν, «είπε προς αυτούς ο Ιησούς παρρησία, Ο Λάζαρος απέθανε.» Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο Λάζαρος περιέγραψε κάποιες συνειδητές πείρες που είχε στη διάρκεια των τεσσάρων ημερών που ήταν στην κατάστασι του θανάτου.—Ιωάν. 11:11-14.
Η υποσχεμένη καταστροφή του θανάτου μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού προσφέρει ελπίδα σε όλους εμάς οι οποίοι έχομε χάσει αγαπητά πρόσωπα. Φυσικά, απαιτούνται περισσότερα από την καταστροφή του θανάτου για να βοηθηθούν εκείνοι οι οποίοι έχουν πεθάνει. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την επάνοδό τους και τη χορήγησι σ’ αυτούς ζωής. Εφόσον η θυσία του Χριστού είναι «υπέρ πάντων» πρέπει να ωφεληθούν κάπως απ’ αυτή τα δισεκατομμύρια των νεκρών ανθρώπων. (1 Τιμ. 2:5, 6) Και θα ωφεληθούν. Ο Θεός υπόσχεται να καταστρέψη όχι μόνο τον θάνατο, αλλά επίσης τον Σιεόλ ή Άδη δηλαδή τον κοινό τάφο!
Αυτό σημαίνει την καταστροφή των νεκροταφείων. Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Με το ν’ αδειάσουν από τους νεκρούς οι οποίοι κρατούνται με αμείλικτο τρόπο στον τάφο. Ο Θεός υπόσχεται: «Εκ χειρός άδου [Σιεόλ, ΜΝΚ] θέλω ελευθερώσει αυτούς· εκ θανάτου θέλω σώσει αυτούς. Που είναι, θάνατε, ο όλεθρός σου; Που, άδη [Σιεόλ, ΜΝΚ], η φθορά σου;» (Ωσηέ 13:14· 1 Κορ. 15:55) Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφοντας την όρασι που είχε, λέγει: «Έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς· και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.»—Αποκάλ. 20:13, 14.
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
Αυτό σημαίνει ανάστασι εκ νεκρών για τους προσφιλείς μας. Τι ευλογία! Τι θαυμαστή ελπίδα και παρηγορία! Αυτό γίνεται μέσω της μνήμης και της δυνάμεως του Θεού. Ο Ιώβ προσηύχετο να τον κρύψη ο Θεός στον Σιεόλ και στον ωρισμένο καιρό να τον θυμηθή. (Ιώβ 14:13) Έτσι απεκάλυψε ότι έβλεπε τους νεκρούς που θ’ αναστηθούν όχι σαν λησμονημένους και χαμένους για πάντα. Χωρίς αμφιβολία μ’ αυτή την κατανόησι και ο κακούργος που είχε θανατωθή μαζί με τον Ιησού, ζήτησε να τον θυμηθή ο Ιησούς όταν θα ήρχετο στη βασιλεία του.—Λουκ. 23:42.
Αλλά, αν εμείς έχωμε δοκιμάσει θλίψι για τον θάνατο μερικών, σκεφθήτε πόσο περισσότερη θλίψι αισθάνθηκε ο Θεός με τη θλιβερή κατάστασι του ανθρωπίνου γένους στην αμαρτία και τον θάνατο επί 6.000 περίπου χρόνια. (Θρήνοι 3:33· Ιεζ. 18:32) Και το πόσο περισσότερο αγαπά και ενδιαφέρεται γι’ αυτούς που έχουν πεθάνει αποδεικνύεται από την ενθύμησι που έχει γι’ αυτούς σε κάθε λεπτομέρεια, και από τη διαμένουσα ιδιότητα της μνήμης του γι’ αυτούς. Αν ούτε ένα στρουθίο δεν λησμονείται από τον Θεό, ούτε πέφτει στο έδαφος χωρίς εκείνος να το γνωρίζη, ασφαλώς θυμάται απόλυτα τους ανθρώπους εκείνους που θ’ αναστήση.—Ματθ. 10:29, 30· Λουκ. 12:6, 7.
Εκείνοι που έχουν πεθάνει έχουν εξασθενίσει βαθμιαίως στη δική μας μνήμη, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Θεό. Εν τούτοις, για πολλά χρόνια μπορούμε να ενθυμούμεθα πρόσωπα αρκετά ώστε να φέρωμε στη μνήμη πώς ήσαν και να επιθυμούμε να τα δούμε και πάλι. Πόσο πολύ περισσότερο συμβαίνει αυτό με τον Θεό, ο οποίος αγαπά το ανθρώπινο γένος τόσο πολύ ώστε έχει δώσει τον μονογενή του Υιό για να προμηθεύση ανάστασι γι’ αυτούς. (Ιωάν. 3:16) Ο Θεός θυμάται κάθετι, και μπορεί να επαναφέρη το άτομο, την ίδια προσωπικότητα, με πραγματικό και αισθητό τρόπο για να ζήση σ’ αυτή τη γη. Εφόσον ο Θεός μπορεί, αν το επιθυμή, να γνωρίζη ακριβώς όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητος ενός παιδιού προτού γεννηθή—και η Γραφή λέγει περιπτώσεις στις οποίες το έχει κάμει αυτό—πόσο εύκολο είναι να ανασυγκροτήση ο Θεός το πρότυπο της ζωής ενός ανθρώπου αφού θα έχη ζήσει και εκδηλώσει αυτά τα χαρακτηριστικά.—Γεν. 16:11, 12· 25:23.
Ο Ιησούς Χριστός απέδειξε ότι είχε την ικανότητα να επαναφέρη ένα άτομο εκ νεκρών με όλα τα χαρακτηριστικά του—την ταυτότητά του—όταν εκάλεσε τον Λάζαρο από τον τάφο. Τα κύτταρα του εγκεφάλου του Λαζάρου ασφαλώς είχαν αρχίσει ν’ αποσυντίθενται· πράγματι, όλο το σώμα του είχε προχωρήσει πολύ σε μια κατάστασι αποσυνθέσεως. Η αδελφή του Μάρθα είπε: «Κύριε, όζει ήδη, διότι είναι τεσσάρων ημερών.» Ώστε υπήρχε ανάγκη ανασυγκροτήσεως της προσωπικότητος και του σώματος για να επανέλθη ο Λάζαρος.—Ιωάν. 11:39-44.
ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
Ώστε μη νομίζετε ποτέ ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται. Ασφαλώς δεν έδειξε αδιαφορία για το ανθρώπινο γένος όταν έστειλε τον μονογενή Υιό του να υποφέρη στα χέρια του στασιαστικού ανθρωπίνου γένους και να πεθάνη ως αντίλυτρο. Ούτε ο Θεός είναι άδικος ώστε ν’ αφήση τα οφέλη του αντιλύτρου μόνο για λίγους—να σπαταληθή στο μεγαλύτερο μέρος του. Διαφορετικά δεν θα ενέπνεε τον απόστολό του να γράψη: «Διότι καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι. . . . καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία διά του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον, διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.»—Ρωμ. 5:19-21.
Γιατί, λοιπόν, ο Θεός δεν δείχνει τη δύναμί του τώρα για να επαναφέρη εκείνους που έχουν πεθάνει; Ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωσι εκδηλώνεται το έλεός του. Διότι δεν τους επαναφέρει για να υποστούν και πάλι τις τρομερές θλίψεις που καταπιέζουν τώρα το ανθρώπινο γένος, με τον καθημερινό κίνδυνο του θανάτου. Αντιθέτως, έχει σκοπό να τους αποκαταστήση όταν η δικαία βασιλεία του Μεσσιανικού Βασιλέως Ιησού Χριστού θα εξουσιάζη σ’ ολόκληρη τη γη. Τότε το περιβάλλον θα είναι ιδεώδες για πραγματική ζωή με ευτυχία. Πόσο ο Ιεχωβά και ο Υιός του πρέπει ν’ αποβλέπουν στον καιρό εκείνο με ακόμη πιο μεγάλη προσδοκία από μας!—Πράξ. 17:31· 24:15.
ΟΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Έχοντας υπ’ όψι τις στοργικές προμήθειες του Θεού για τους ζώντας καθώς επίσης και για κείνους που έχουν πεθάνει, πόσο βλάσφημο είναι το να ισχυρίζωνται οι κληρικοί ότι ο Θεός βασανίζει τα νεκρά άτομα σ’ ένα καθαρτήριο ή σε «πύρινο άδη.» Και πόσο σκληρό και άκαρδο είναι να εισπράττουν αυτοί οι άνθρωποι χρήματα από τους τεθλιμμένους συγγενείς και φίλους με τον ισχυρισμό ότι θα βοηθήσουν τα άτομα ή τις ψυχές που βρίσκονται σ’ ένα από τους φανταστικούς αυτούς τόπους.
Ένα παράδειγμα ελλείψεως ενδιαφέροντος γι’ αυτούς που έχουν χάσει προσφιλή πρόσωπα είναι ένα φυλλάδιο που εξεδόθη από τον Φραγκισκανικό Σύνδεσμο Δεήσεων στη Μονή Σαίντ Φράνσις της πόλεως Νέας Υόρκης. Λέγει στον αναγνώστη, «Εγγραφήτε τώρα στην Ένωσι Δεήσεων για τους Ζώντας.» «Μη εξαρτάσθε πάρα πολύ από εκείνους που αφήνετε πίσω για να σας βοηθήσουν όταν θα έχετε πέσει στα χέρια του Κυρίου στην κρίσι.» Το φυλλάδιο αυτό λέγει, «’Όσα δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται’ και αυτή θα είναι η τύχη των περισσοτέρων από μας.»
Κατόπιν το φυλλάδιο ενθαρρύνει την εγγραφή των συγγενών και φίλων των «αποθανόντων» σ’ ένα σύνδεσμο δεήσεων, «με την κανονική προσφορά για τα μέλη» η οποία είναι «για τους ζώντας $5. Αυτή η ιδιότης του μέλους συνεχίζεται αιωνίως μετά θάνατον. Για τους αποθανόντας $2.» «Τα προσφιλή σας αποθανόντα πρόσωπα είναι δυνατόν να υποφέρουν στο καθαρτήριο εξαιτίας σας,» λέγει το φυλλάδιο. Παρατίθεται μια περικοπή από ένα απόκρυφο βιβλίο το οποίο δεν αποτελεί μέρος των θεοπνεύστων Γραφών: «Είναι μια αγία και ευσεβής σκέψις να προσεύχεται κανείς για τους νεκρούς για να ελευθερωθούν από αμαρτίες (2 Μακκ. 12:46).»
Εν τούτοις, πρέπει να σημειωθή ότι ο Ιούδας Μακκαβαίος, τα λόγια του οποίου παρατίθενται στο κείμενο, δεν προσηύχετο για ψυχές οι οποίες υποτίθεται ότι υποφέρουν στο καθαρτήριο, αλλά σχετικά με την ελπίδα των αναστάσεως εκ νεκρών, όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα. (Εδάφια 43, 44) Και στο εδάφιο 45 αναφέρεται ότι εκείνοι οι οποίοι έχουν πεθάνει, δεν βρίσκονται στο καθαρτήριο ή σε οποιαδήποτε συνειδητή κατάστασι, αλλά ότι «κοιμούνται.»
Οι κληρικοί με το να διδάσκουν ψευδώς σχετικά με την κατάστασι των νεκρών και με το να επωφελούνται από τη θλίψι των ανθρώπων για τα προσφιλή των πρόσωπα που έχουν πεθάνει, έχουν λάβει χρήματα παίζοντας με τους φόβους και με τα χωρίς ελπίδα αισθήματα των επιζώντων. Είναι επομένως στην πραγματικότητα ένοχοι εκβιασμού. Ψεύδονται, κακοπαριστάνουν τον Θεό και αφαιρούν από τους ζώντας την ελπίδα της παρηγορίας που δίνουν οι Γραφές.
Σύμφωνα με την βεβαία υπόσχεσι και εγγύησι του Θεού, οι ζώντες μπορούν να ελπίζουν με πλήρη βεβαιότητα ότι οι προσφιλείς νεκροί των θα επανέλθουν με πλήρη ευκαιρία για ζωή. Τότε κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Χριστού στην οποία απέβλεπε ο κακούργος, ο οποίος ήταν δίπλα στον Ιησού, θα μπορούν ν’ αποδείξουν αν είναι άτομα που αγαπούν τον Θεόν και υπακούουν στις οδηγίες του.
Επομένως, τι πρέπει να κάνωμε εμείς οι ζώντες σ’ αυτή την εποχή για να εξασφαλίσωμε ότι θα είμεθα ζώντες για να τους υποδεχθούμε όταν θα επανέλθουν εκ νεκρών και να προσφέρωμε σ’ αυτούς πραγματική βοήθεια; Πρέπει να μελετούμε τον Λόγο του Θεού, τη Γραφή, τώρα με πλήρη υπακοή στις δίκαιες αρχές της. Ενεργώντας έτσι είναι δυνατόν να επιζήσουμε από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων, καταστροφή που όλες οι αποδείξεις δείχνουν ότι είναι πολύ κοντά. (Ματθ. 24:7-14, 34· Σοφ. 2:3) Πόσο έξοχο θα είναι να υποδεχθούμε τους νεκρούς και να συμμετέχωμε στην υποβοήθησι των αναστημένων ν’ αποκτήσουν περισσότερη γνώσι του Θεού, που οδηγεί στην αιώνια ζωή!—Ιωάν. 17:3.
[Εικόνα στη σελίδα 133]
Υπάρχει λογική βάσις για να πιστεύσωμε ότι οι νεκροί θα ξαναζήσουν;
-
-
Το Πρόβλημα των Ναρκωτικών στο ΝαυτικόΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Το Πρόβλημα των Ναρκωτικών στο Ναυτικό
◆ Το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών απεκάλυψε ότι αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα ναρκωτικών. Το γραφείο του Υπουργού των Ναυτικών επεβεβαίωσε ότι «καμμιά Ναυτική βάσις ή πλοίο στον Ειρηνικό δεν είναι απηλλαγμένο απ’ αυτό το πρόβλημα.» Ο υπολογισμός γι’ αυτούς που εχρησιμοποίησαν ναρκωτικά ποικίλλει από 20 τοις εκατό που δίνει το αρχηγείο του Στόλου του Ειρηνικού έως 50 τοις εκατό που υπολογίζει ένα προεδρικό τακτικό συγκρότημα που ερευνά το πρόβλημα.
-
-
Άλλαξε Γνώμη για το Φυλετικό ΖήτημαΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Άλλαξε Γνώμη για το Φυλετικό Ζήτημα
ΠΟΣΟ μεγάλη μπορεί να είναι η αλλαγή στη σκέψι και στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου; Η Γραφή λέγει «να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» (Εφεσ. 4:22-24) Μπορεί αυτό να συμβή σήμερα;
Προσφάτως σε μια περιφερειακή συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ένας άνθρωπος από το Νιου Τζέρσεϋ αφηγήθηκε τι συνέβηκε στην περίπτωσί του:
‘Έγινα μανιώδης όταν η σύζυγός μου μού είπε ότι επρόκειτο να διδαχθή τη Γραφή από μια έγχρωμη γυναίκα η οποία είχε έλθη στο σπίτι μας τον Φεβρουάριο του 1966. Απλούστατα, δεν μπορούσα ούτε να ιδώ ένα έγχρωμο άτομο να έρχεται στο σπίτι μου.
‘Στη διάρκεια της μελέτης προσπάθησα να δημιουργήσω περισπασμούς για ν’ αποθαρρύνω την μελέτη. Άρχισα επίσης να έρχωμαι στο σπίτι μεθυσμένος το βράδυ που είχαν τη μελέτη για να τη διακόψω πιο πολύ. Σε μια περίοδο τριών μηνών η σύζυγός μου και εγώ είχαμε πολλές συζητήσεις όσον αφορά το να έρχεται σπίτι μας μια έγχρωμη διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά και να διδάσκη εκείνο που εγώ θεωρούσα μια «ευτελή θρησκεία». Προσπαθούσα να πω στη σύζυγό μου ότι δεν ήταν ανάγκη να ερευνά τη θρησκεία, ότι όλες οι θρησκείες φρόντιζαν για τον εαυτό τους.
‘Η πείρα που είχα από τη θρησκεία ήταν πάντοτε αηδιαστική. Όταν ήμουν νέος και η μητέρα μου κόντευε να πεθάνη, καλέσαμε τον ιερέα της οικογενείας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την απάντησί του, «Θα έρθω αργότερα.» Αλλά δεν ήλθε ποτέ. Στη σύγχυσι που είχα τα επόμενα χρόνια ύστερα απ’ αυτή την πείρα, ενώθηκα με μια πολιτική κίνησι της άκρας δεξιάς. Άρχισα να συγκεντρώνω όπλα για να προστατεύσω τον εαυτό μου και τη χώρα μου από την εξέγερσι που νόμιζα ότι προέβλεπα. Η συλλογή μου αύξησε σε εννέα περίστροφα, μια καραμπίνα των 30, μ’ ένα εξάρτημα που την έκανε αυτόματη, και διάφορα κυνηγετικά όπλα. Είχα αρχίσει μάλιστα να διδάσκω τη χρήσι των όπλων στη σύζυγό μου και στα παιδιά μου. Χρησιμοποιούσαμε αυτοσχέδιες σιλουέττες ανθρώπων με τα ζωτικά των όργανα τονισμένα σ’ αυτές τις παραστάσεις. Είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν θα ξεσπούσε ο εμφύλιος πόλεμος που προέβλεπα, η οικογένειά μας θα διέφευγε στα βουνά και θα έπαιρνα με τη βία κάθε τι που νόμιζα ότι θα χρειαζόμαστε.
‘Όταν η σύζυγός μου είχε μελετήσει τρεις περίπου μήνες τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, μετακόμισα την οικογένεια στην επαρχία για να τελειώση η μελέτη. Τότε ακριβώς στην εργασία μου κάποιος άφησε ένα αντίτυπο του περιοδικού η «Σκοπιά» στο τραπέζι του φαγητού. Ωργίσθηκα και ζητούσα να μάθω ποιος το είχε αφήσει. Ένας έγχρωμος υπάλληλος απήντησε ήρεμα ότι αυτός το είχε αφήσει.
‘Επί ένα περίπου χρόνο σε διάφορες ευκαιρίες προσπαθούσα να συζητώ με τον Μάρτυρα, αλλά πάντοτε απαντούσε ήρεμα, τονίζοντας τι έλεγε η Γραφή. Τελικά άρχισα να παρατηρώ ότι αυτός ήταν διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους με τους οποίους εργαζόμουν. Δεν έπαιρνε μέρος στα πολιτικά ζητήματα. Συμφωνούσε ότι επέκειτο ένας πόλεμος, αλλά με βεβαίωνε ότι σκεπτόταν κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που είχα εγώ υπ’ όψιν. Είπε ότι μόνο οι πραείς, εκείνοι που θα είχαν την προστασία του Θεού, θα επιζούσαν απ’ αυτόν τον πόλεμο που επρόκειτο να έλθη.
‘Στο σπίτι συζητούσα με τη σύζυγό μου μερικά σημεία απ’ αυτά που έλεγε ο Μάρτυς στην εργασία. Μου είπε ότι της άρεσε να μελετά τη Γραφή μαζί τους διότι δεν ήσαν προκατειλημμένοι. Στο τέλος ενός έτους ακόμη είχα αρχίσει να διαβάζω τη «Σκοπιά». Ο Μάρτυς που εργαζόταν μαζί μου προσεφέρθη να μελετήση μαζί μου τη Γραφή, αλλά όλο ανέβαλλα την απόφασι.
‘Μια μέρα αυτός ο έγχρωμος Μάρτυς και ένας λευκός σύντροφός του μ’ επεσκέφθηκαν στο σπίτι. Θα ήταν παράξενο το θέαμα που συνήντησαν. Δυο τοίχοι στο δωμάτιο υποδοχής ήσαν διακοσμημένοι με διασταυρωμένα κυνηγετικά όπλα και ξιφολόγχες. Υπήρχαν επίσης θρησκευτικές εικόνες, σταυροί και άλλα.
‘Μετά από τρεις μήνες τακτικής μελέτης της Γραφής άρχισα να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Μοίρασα τα όπλα μου. Οι προηγούμενοι φίλοι μου νόμιζαν ότι τρελλάθηκα και έπαυσαν να με συναναστρέφωνται τώρα που ήμουν άοπλος. Οι θρησκευτικές διακοσμήσεις απεμακρύνθησαν από την αίθουσα υποδοχής. Μέσα σ’ ένα χρόνο παρακολουθούσα τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αίθουσα Βασιλείας και άρχισα μάλιστα να συμμετέχω μ’ αυτούς στη διακονία του αγρού. Τελικά βαπτίσθηκα, και έγινα κι’ εγώ ένας χειροτονημένος διάκονος.
‘Τώρα είμαι ευτυχής που διεξάγω τη δική μου Γραφική μελέτη με την οικογένειά μου, εκτός του ότι διδάσκω τη Γραφή σε άλλες οικογένειες. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μέσα στην καρδιά μου δεν κάνω πια φυλετική διάκρισι, αλλ’ αντιθέτως αισθάνομαι τελείως άνετα με τους πνευματικούς αδελφούς μου όλων των φυλών. Ιδιαίτερα τρέφω μεγάλη αγάπη για τους δύο αδελφούς που διέθεσαν τόσο πολύ χρόνο για να με βοηθήσουν σε σημείο που να μπορώ να έχω καλές σχέσεις με τον Ιεχωβά και με την οικογένειά μου.’
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΑπρίλιοΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Απρίλιο
1. Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, . . . ειρήνην! του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, ο Θεός σου βασιλεύει!—Ησ. 52:7. Σ 1/5/71 12, 15
2. Κήρυξον τον λόγον.—2 Τιμ. 4:2. Σ 1/4/71 9, 11
3. Θέλω δε να εξεύρητε ότι . . . κεφαλή . . . της γυναικός, [είναι] ο ανήρ.—1 Κορ. 11:3. Σ 1/1/72 9-11
4. Μη ήσθε χλευασταί, . . . διότι εγώ ήκουσα παρά Ιεχωβά του Θεού των δυνάμεων συντέλειαν και απόφασιν επί πάσαν την γην.—Ησ. 28:22, ΜΝΚ. Σ 15/10/71 8,10
5. Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους.—Ρωμ. 13:8. Σ 1/12/71 3, 9
6. Δεύτε, . . . ας αγαλλιασθώμεν εις τον Ιεχωβά.—Ψαλμ. 95:1. Σ 1/10/71 2
7. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.—Ματθ. 24:14. Σ 15/8/71 23, 24
8. Εν ταις εσχάταις ημέραις, θέλω εκχέει από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα·. . . . Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.—Πράξ. 2:17, 21, ΜΝΚ. Σ 1/9/71 13, 14
9. Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.—Παροιμ. 4:23. Σ 1/6/71 7
10. Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών.—Γέν. 1:24. Σ 15/7/71. 17, 18
11. Εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς, Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, διά να κατακαύσητε αυτά· τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.—Ματθ. 13:30. Σ 15/6/71 9
12. Εις πάντας έγεινα τα πάντα, διά να σώσω παντί τρόπω τινάς.—1 Κορ. 9:22. Σ 1/7/71 19, 28
13. Εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας.—Δαν. 12:1. Σ 1/8/71 3, 4α
14. «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.»—Ματθ. 22:37, ΜΝΚ. Σ 1/1/72 17-19α
15. Θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή·. . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.—Δαν. 2:44. Σ 15/10/71 32-35
-
-
Μεταβαλλόμενες Στάσεις Απέναντι στις ΕκκλησίεςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Μεταβαλλόμενες Στάσεις Απέναντι στις Εκκλησίες
ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια οι εκκλησίες γενικά απελάμβαναν εκτίμησι.
Έχετε παρατηρήσει κάποια αλλαγή σ’ αυτή τη στάσι; Παρατηρείτε ένα αυξανόμενο επικριτικό τόνο σ’ αυτά που ακούτε και διαβάζετε σχετικά με τις εκκλησίες στην εποχή μας;
Είναι εκπληκτική στην εποχή μας η συχνότης με την οποία οι πηγές ειδήσεων είναι πρόθυμες, αν όχι να εκφράσουν άμεση κριτική, τουλάχιστον να περιγράψουν τις στενοχώριες των εκκλησιών. Παρατηρήστε μερικές πρόσφατες εκθέσεις.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Το περιοδικό «Νιούσγουηκ» της 4ης Οκτωβρίου έθετε με μεγάλα λευκά γράμματα επάνω σ’ ένα κόκκινο εξώφυλλο το ερώτημα: ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ; Συγκεντρώνοντας το φως στη μεγαλύτερη θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου, το άρθρο έλεγε στο εσωτερικό του: «‘Η Καθολική Εκκλησία είναι σε μια περιφρονημένη κατάστασι,’ παραπονείται ένας ελεύθερος μονσινιόρ ο οποίος επιρρίπτει την περισσότερη μομφή στους επισκόπους για τους οποίους εργάζεται. Και με τον συγκρατημένο τρόπο τους μερικά μέλη της ιεραρχίας συμφωνούν. ‘Η εκκλησία βρίσκεται σε σύγχυσι,’» παρεδέχθη ο Επίσκοπος Τζόσεφ Μπερναρντίν.
Το περιοδικό «Λουκ» στο τεύχος του 19ης Οκτωβρίου διεφήμιζε στο εξώφυλλό του τα εξής: Η ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΣΑ ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ. Στο εσωτερικό, ο τίτλος με έντονα γράμματα έλεγε, Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ ΠΑΡΕΡΧΟΝΤΑΙ. Η τελευταία παράγραφος του άρθρου έλεγε: «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει τρεις κατηγορίες μελών—την ιεραρχία, τους κληρικούς και τους λαϊκούς, στους οποίους η ερήμωσις είναι τεραστία.»
Επίσης, το περιοδικό «Γιουνάιτεντ Στέιτς Νιους εντ Ουέρλντ Ρηπόρτ» στο τεύχος του της 1ης Νοεμβρίου, κάτω από το άρθρο του με την επικεφαλίδα ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ—Ο ΑΓΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ, έλεγε με μαύρα χτυπητά γράμματα: «Παντού οι στενοχώριες αυξάνουν για τη μεγαλύτερη εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου.» Μια μελέτη από έναν Ιησουίτη, λέγει το άρθρο, δείχνει ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες «η χειροτονία ιερέων στις έδρες επισκοπής έχει πέσει από 1.694 το 1965 σε 1.226 το 1970—και ότι οι παραιτήσεις σ’ αυτή την περίοδο έφθασαν από 166 σε 1.578.»
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΑΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ
Στη διάρκεια του Οκτωβρίου, οι εφημερίδες σχεδόν καθημερινά ανέγραφαν δυσοίωνες εκθέσεις από συσκέψεις Καθολικών ηγετών στη Ρώμη. Κάτω από την επικεφαλίδα ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΩΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ, η εφημερίς «Χέραλντ Τράβελερ» του Μπόστον έγραφε στο φύλλο της τής 2ας Οκτωβρίου: «Ο Καρδινάλιος Γκαμπριέλ Μαρί Γκαρόν της Γαλλίας προειδοποίησε χθες την τρίτη διεθνή σύνοδο των Ρωμαιοκαθολικών επισκόπων ότι το σύστημα των σεμιναρίων βρίσκεται σε κίνδυνο να καταρρεύση λόγω των αμφιβολιών οι οποίες σαρώνουν όλο το ιερατείο. . . .
«Τα σεμινάρια βρίσκονται σε κίνδυνο να εξαφανισθούν,’ είπε ο Γάλλος καρδινάλιος. ‘Βρίσκονται σε βραδεία και προοδευτική παρακμή.’»
Κάτω από την επικεφαλίδα, ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΚΛΗΣΙ, η εφημερίς «Τάιμς» της Νέας Υόρκης έγραφε στο φύλλο της τής 10ης Οκτωβρίου: «Οι συνοδικοί πατέρες . . . μόλις πριν μια εβδομάδα έχουν αρχίσει τις συζητήσεις των, αλλά ένα γεγονός είναι ήδη αναμφισβήτητο: Η εκκλησία αντιμετωπίζει μια σοβαρή διεθνή κρίσι στο ιερατείο, και οι επίσκοποι το γνωρίζουν αυτό. . . .
«Έρευνες σχεδόν από κάθε χώρα που αντιπροσωπεύεται εδώ ομιλούν για ολοένα ολιγωτέρους οπαδούς σεμιναρίων και για σημαντικές αποστασίες μεταξύ εκείνων που έχουν ήδη χειροτονηθή.»
Την επομένη ημέρα 11 Οκτωβρίου, η εφημερίς «Χέραλντ—Εξάμινερ» του Λος Άντζελες έγραφε: «Ας χειροτονούμε εγγάμους άνδρες τώρα,’ είπε ο αρχιεπίσκοπος της Δημοκρατίας της Κεντρικής Αφρικής. ‘Διαφορετικά, μέσα σε 10 χρόνια θ’ αναγκασθώ κι’ εγώ να φύγω και να πάω να φυτεύω κρεμμύδια.’
Ο Ντάγεν εξεδήλωνε τον φόβο ότι το ιερατείο μπορούσε ν’ αποξηρανθή και η Καθολική εκκλησία να σβύση.
«Πολλοί από τους 209 συνέδρους στην Τρίτη Διεθνή Σύνοδο Επισκόπων συμφώνησαν.
Οι εκθέσεις δείχνουν επίσης ότι και άλλες εκκλησίες βρίσκονται σε παρακμή. Η εφημερίς «Δη Αλαμπάμα Μπάπτιστ» έλεγε: «Οι ηγέται των διαφόρων δογμάτων έχουν τρομοκρατηθή από τη γοργή έξοδο μερικών από τους καλύτερα εκπαιδευμένους κληρικούς των, και υπολογίζουν ότι ως 10.000 πάστορες και ιερείς εγκαταλείπουν τις εκκλησίες των Αμερικανικών δογμάτων κάθε χρόνο, όπως είπε ο αρχηγός των εφημερίων στο Νοσοκομείο των Βαπτιστών στη Τζόρτζια, της Ατλάντα.»
Κάτω από την επικεφαλίδα ΟΙ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΡΙΣΙ, ΛΕΓΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙ Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ, έγραφε η εφημερίς «Τάιμς» του Λος Άντζελες: «Αυτή η χρονιά έχει δει ένα κατακλυσμό άρθρων και δηλώσεων Ιουδαίων διανοουμένων, λαϊκών, νεαρών ατόμων και ραββίνων σχετικά με το κενό της ζωής των συναγωγών,’ είπε ο Ραββίνος Λούις Μ. Μπαρθ.»
ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Μερικές εκθέσεις εκφράζουν έντονες επικρίσεις για τις εκκλησίες, ακόμη και ως το σημείο να ωθούνται μερικά άτομα να εκφράζουν εχθρότητα απέναντι σ’ αυτές. Παράδειγμα είναι ένα άρθρο του περιοδικού «Ρήντερς Νταϊτζέστ» του Οκτωβρίου, ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ; Το άρθρο αυτό ισχυρίζεται: «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών χρησιμοποιεί τη δύναμι της εκκλησίας και χρήματα της εκκλησίας για να υποστηρίξη εξεγέρσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αφρική.»
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, επίσης, έχει εγκρίνει την επανάστασι αν αυτή έχη σκοπό ν’ ανατρέψη την «τυραννία». Έτσι αρκετοί κληρικοί είναι σήμερα επαναστατικοί. Η δραστηριότης των ολοένα περισσότερο κάνει τις εκκλησίες να βάλλωνται.
Γράφοντας για τη νέα στρατιωτική κυβέρνησι του Συνταγματάρχου Μπάντζερ, η Αγγλική εφημερίς «Δη Γκάρντιαν» είχε αυτό το φθινόπωρο την εξής επικεφαλίδα: «Η ΒΟΛΙΒΙΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Έγραφε τα εξής: «Η κίνησις εναντίον της λεγομένης προοδευτικής εκκλησίας στη Βολιβία που είχε προλεχθή από το νέο καθεστώς του Μπάντζερ φαίνεται να έχη ήδη αρχίσει. Οι πρώτες ενδείξεις φαίνεται να είναι ο θάνατος του Πατρός Μωρίς Λεφέβρ . . . Και άλλοι ιερείς εξακολουθούν να κρύβονται και ισχυρίζονται ότι έχουν δοθή εντολές να τους θανατώσουν μόλις τους δουν.»
Παρόμοιες ενέργειες διεξάγονται και σε άλλες χώρες. Η εφημερίς «Χέραλντ» του Μαϊάμι έγραφε στο φύλλο της τής 15ης Οκτωβρίου: «Διεξάγεται έρευνα για πολλούς Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς με την κατηγορία αντικυβερνητικής δράσεως στον Παναμά.»
Μια έκθεσις από τη Βραζιλία που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εξπρές Νιους» του Σαν Αντόνιο γράφει για «την καταδίκη της περασμένης εβδομάδας τεσσάρων Δομινικανών κληρικών με την κατηγορία της ανατροπής του καθεστώτος.»
Κάτω από την επικεφαλίδα Η ΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ, η εφημερίς «Τάιμς» της Νέας Υόρκης έγραφε στο φύλλο της τής 26ης Οκτωβρίου: «Η αστυνομία της Νοτίου Αφρικής εισέβαλε σε σπίτια κληρικών . . . ως μια εθνική εκστρατεία εναντίον της ανατροπής του καθεστώτος.»
Η εφημερίς «Σαν» της Βαλτιμόρης έγραφε στο φύλλο της τής 4ης Οκτωβρίου για «τη σύλληψι και τριήμερη κράτησι σαράντα επτά ιερέων την περασμένη εβδομάδα» στην Αργεντινή. Η εφημερίς παρατηρούσε ότι αυτή είναι η πιο πρόσφατη έκφρασις «της επιθυμίας της κυβερνήσεως να καταστείλη διά της βίας αυτό που θεωρεί επαναστατική δραστηριότητα των ριζοσπαστών με ράσα.»
Μολονότι αυτή δεν ήταν γενικά η περίπτωσις σε άλλες χώρες, οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις έχουν από πολύν καιρό λάβει κατασταλτικά μέτρα εναντίον των εκκλησιών, όπως παρετήρησε ένας εκπρόσωπος: «Τα Κομμουνιστικά καθεστώτα διεξήγαγαν μια αντιθρησκευτική τακτική σε διάφορες χώρες όπου κατέχουν την εξουσία.»
Σχετικά με την στάσι της Σοβιετικής Ενώσεως απέναντι στις εκκλησίες, το περιοδικό «Ρήντερς Νταϊτζέστ» του Νοεμβρίου έγραφε: «Αφθονούν οι αποδείξεις μαζικού κλεισίματος εκκλησιών, χιλιάδων Χριστιανών οι οποίοι βασανίζονται ή στέλλονται σε στρατόπεδα εργασίας απλώς διότι έχουν τη Γραφή.» Η Κίνα, η πιο μεγάλη Κομμουνιστική χώρα, είναι ακόμη πιο εχθρική απέναντι στις εκκλησίες. Η «Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου» του 1970 (στην Αγγλική) εξηγεί: «Η κυβέρνησις απαγορεύει ιεραποστολικό έργο και επίσημη θρησκευτική διδασκαλία στις εκκλησίες, στα σπίτια ή στα σχολεία.»
Ο Κομμουνισμός ελέγχει ήδη το ένα τρίτο του πληθυσμού του κόσμου, και η επιρροή του αυξάνει. Αυτό απεδείχθη και πάλι την 25η Οκτωβρίου όταν, με μια συντριπτική πλειοψηφία, η Κομμουνιστική Κίνα έγινε δεκτή σ’ αυτή τη διεθνή οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η Κίνα ενώνεται με τη Σοβιετική Ένωσι ως ένα μόνιμο μέλος του ισχυρού Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Έχει σημασία, επίσης, το γεγονός ότι στη Γαλλία, στην Αγγλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι τα άλλα μόνιμα έθνη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι εκκλησίες υφίστανται απότομη παρακμή.
Τι σημαίνει αυτό; Πού οδηγεί αυτή η τάσις της εχθρότητος απέναντι σ’ όλες τις εκκλησίες σ’ όλο τον κόσμο; Είναι καταφανές ότι μια μεγάλη αλλαγή στην κοινωνική τάξι είναι κοντά. Μήπως η θρησκεία η οποία απέτυχε να παραμείνη προσκολλημένη στη Γραφή πρόκειται να εξαφανισθή από τη σκηνή; Αξίζει τον κόπο να ερευνήσετε.
-
-
Ένα Κυβερνών Σώμα Διαφορετικό από ένα Νομικό ΣωματείοΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Ένα Κυβερνών Σώμα Διαφορετικό από ένα Νομικό Σωματείο
ΤΟ ΠΡΩΙ της Παρασκευής, 1η Οκτωβρίου 1971, το νομικό σωματείο που είναι γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας είχε την ετησία συνεδρίασί του ως σωματείο, αυτή τη φορά στην Αίθουσα Συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπάκινχαμ της Πενσυλβανίας. Και τα επτά μέλη του Συμβουλίου των Διευθυντών της ανωτέρω Εταιρίας παρευρέθησαν και είχαν μέρος στο πρόγραμμα που παρουσιάσθηκε. Ο αριθμός των μελών αυτής της Εταιρίας περιορίζεται σε πεντακόσιους κατά ανώτατο όριο, και τώρα υπάρχουν τετρακόσια πενήντα τέτοια μέλη σ’ όλη τη γη. Πολλά απ’ αυτά τα μέλη παρευρέθησαν στην ετησία συνέλευσι του σωματείου προσωπικώς, αλλά τα περισσότερα αντιπροσωπεύθηκαν διά πληρεξουσίου. Στο σύνολο παρευρέθησαν σ’ αυτή τη συνεδρίασι του σωματείου 2.076 άτομα, και χωρίς αμφιβολία όλοι αυτοί ήσαν ενδιαφερόμενοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
Στη συνεδρίασι αυτή προέκυψε ένα ζήτημα το οποίο συνεζητήθη από το βήμα. Το ζήτημα αυτό ήταν η σχέσις που υπάρχει μεταξύ του Συμβουλίου των Διευθυντών της Εταιρίας ως ενός νομικού σωματείου και του κυβερνώντος σώματος των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι αυτά τα δύο όμοια, τα ίδια, ή είναι διαφορετικά; Αυτές οι ερωτήσεις είχαν προκύψει από το γεγονός ότι είχε δημοσιευθή ότι το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά στα κεντρικά γραφεία είναι ταυτισμένα με το Συμβούλιο των Διευθυντών της ανωτέρω Εταιρίας. Πώς προέκυψε αυτό, και καθιστά αυτό το Συμβούλιο των Διευθυντών το ίδιο με το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη;
Το επίσημο περιοδικό των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά είναι Η Σκοπιά Αγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά. Το έτος 1944 το περιοδικό Η Σκοπιά άρχισε να ομιλή για το κυβερνών σώμα της Χριστιανικής εκκλησίας. Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία είχε εγκαθιδρυθή την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία της Ιουδαίας. Εκείνη την αξιοσημείωτη ημέρα αυτή η εκκλησία των αφιερωμένων Χριστιανών, που απετελείτο από 120 περίπου μέλη, είχε χρισθή με το άγιο πνεύμα, που είχε εκχύσει ο Ιεχωβά Θεός επάνω τους μέσω του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού. Σ’ αυτό το κεχρισμένο σώμα των αφιερωμένων και βαπτισμένων Χριστιανών είχε δοθή ένας ειδικός διορισμός υπηρεσίας. Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του Ιησού Χριστού στα εδάφια Ματθαίος 24:45-47, είχε δοθή σ’ αυτό ο διορισμός ως του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Ο ουράνιος τώρα Ιησούς Χριστός ήταν ο Αρχηγός και ο Κύριος αυτής της τάξεως του κεχρισμένου «δούλου.»
Το Γραφικό βιβλίο, που είναι γνωστό ως Πράξεις των Αποστόλων, αποκαλύπτει ότι αυτή η κεχρισμένη Χριστιανική εκκλησία ως μια τάξις «δούλου» είχε ένα ορατό, επίγειο σώμα. Την ημέρα εκείνη της Πεντηκοστής αυτό απετελείτο από δώδεκα άνδρες, δηλαδή, τους δώδεκα αποστόλους του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ύστερ’ από χρόνια, περίπου το έτος 49 μ.Χ., αυτό το κυβερνών σώμα αναφέρεται ότι περιελάμβανε τους αποστόλους του Χριστού, που ζούσαν τότε, καθώς και τους πνευματικούς πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. (Πράξεις, κεφάλαιον 15) Αυτό το Χριστιανικό κυβερνών σώμα δεν χρησιμοποίησε ως διοικητικό όργανο κάποιο νομικό σωματείο εξουσιοδοτημένο και με καταστατικό αναγνωρισμένο από τον Καίσαρα ή από οποιαδήποτε άλλη επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το διάταγμα που εξεδόθη είχε γραφή και μεταφερθή από προσωπικούς αγγελιαφόρους στις Χριστιανικές εκκλησίες οι οποίες ενδιαφέροντο λόγω μη Ιουδαίων ή Εθνικών προσηλύτων που υπήρχαν μεταξύ των. Ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης, ο οποίος έγραψε το τελευταίο βιβλίο των Αγίων Γραφών στο τέλος του πρώτου αιώνος μ.Χ., ήταν προφανώς το τελευταίο μέλος που ζούσε από το αρχικό κυβερνών σώμα που είχε διορισθή από τον Ιησού Χριστό.
Πέρασαν αιώνες. Ήλθε ο μήνας Ιούλιος του έτους 1879. Τότε εμφανίσθηκε στη σκηνή ένα νέο θρησκευτικό περιοδικό που ωνομάζετο Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού. Επρόκειτο τότε να εκδίδεται κάθε μήνα, στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, Η.Π.Α., και το πρώτο τεύχος του είχε εκδοθή σε 6.000 αντίτυπα. Εκδότης και ιδιοκτήτης ήταν ένας ειλικρινής Χριστιανός, ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, και ανεγράφοντο επίσης τα ονόματα πέντε άλλων τακτικών συνεργατών σ’ αυτό το περιοδικό. Εκτός του ότι καλούσε την προσοχή στη δευτέρα παρουσία του Χριστού, η οποία επρόκειτο να είναι αόρατη και πνευματική, εκδηλώθηκε με ασυμβίβαστο τρόπο υπέρ της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του Ιησού Χριστού ως του ‘αντιλύτρου υπέρ πάντων.’ (1 Τιμ. 2:5, 6) Την εποχή εκείνη ο Κ. Τ. Ρώσσελ ήταν συνταυτισμένος με μια Χριστιανική εκκλησία σπουδαστών της Γραφής στην Αλλεγκένυ της Πενσυλβανίας, και αυτή η εκκλησία τον είχε παρακαλέσει να υπηρετή σ’ αυτήν ως ο θρησκευτικός ποιμήν της. Έτσι ο Κ. Τ. Ρώσσελ έγινε γνωστός παγκοσμίως ως «Πάστωρ Ρώσσελ.»
Τον Σεπτέμβριο του 1881 το τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά της Σιών είχε εκδοθή ως μια ειδική έκδοσις με τον χαρακτηρισμό «Τροφή για Σκεπτόμενους Χριστιανούς.» Αυτό είλκυσε πολύ την προσοχή των ανθρώπων και είχε παγκόσμια κυκλοφορία. Προηγουμένως, άλλα φυλλάδια είχαν εκδοθή από τον Κ. Τ. Ρώσσελ. Πράγματι, στη διάρκεια των προηγουμένων τεσσάρων ετών περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα αυτών των φυλλαδίων είχαν κυκλοφορήσει δωρεάν. Με σκοπό την πιο αποτελεσματική διάδοσι Γραφικών εντύπων ομοίων με αυτά τα φυλλάδια, ωργανώθηκε το 1881 η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών. Αλλά αυτή ήταν μια νομικώς μη ενσωματωμένη Εταιρία. Ύστερ’ από τρία χρόνια, το 1884, για να μπορή να λαμβάνεται καλυτέρα φροντίδα όλων των ευθυνών που περιλαμβάνοντο, η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών είχε νομίμως ενσωματωθή σύμφωνα με τον Νόμο περί σωματείων της Πενσυλβανίας, και το καταστατικό της Εταιρίας δημοσιεύθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1884. Το καταστατικό της ανέφερε ότι θα είχε ένα Συμβούλιο Διευθυντών, μεταξύ των οποίων έπρεπε να εκλέγωνται ένας πρόεδρος, ένας αντιπρόεδρος και ένας γραμματεύς-ταμίας. Τα έξη ιδρυτικά μέλη της νομικής Εταιρίας υπηρέτησαν ως οι πρώτοι έξη διευθυνταί από τότε, για να υπηρετούν επί ένα έτος κάθε φορά.—Η Σκοπιά της Σιών, Ιανουάριος 1885.
Το έτος 1914 ιδρύθηκε στο Λονδίνο της Αγγλίας ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, για να εργάζεται σύμφωνα με το Αμερικανικό σωματείο, που ήταν γνωστό από τις 22 Σεπτεμβρίου 1896, ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Καθώς περνούσε ο καιρός, άλλα νομικά θρησκευτικά σωματεία είχαν οργανωθή σε άλλες χώρες για να εργάζωνται στις αντίστοιχες χώρες της σε συνεργασία με το Αμερικανικό σωματείο. Συνεπεία τούτου, πολλές χιλιάδες θεοσεβών ανθρώπων σ’ όλη τη γη έγιναν αναγνώσται των εκδόσεων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά και αφιέρωσαν τα πάντα στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού και βαπτίσθηκαν για να το συμβολίσουν αυτό και απέβλεπαν στους συντάκτας και τους εκδότας της Εταιρίας Σκοπιά για πνευματική τροφή υπό τη μορφή του περιοδικού Η Σκοπιά και άλλων εκδόσεων ως βοηθημάτων για την κατανόησι της Βίβλου. Αυτοί οι αφιερωμένοι Χριστιανοί έγιναν γνωστοί ως Διεθνείς Σπουδασταί των Γραφών. Συνέχισαν μ’ αυτήν την επωνυμία ως τις 26 Ιουλίου 1931, όταν, σε μια γενική συνέλευσι του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής στο Κολόμπους, Οχάιο, των Η.Π.Α., είχε υιοθετηθή μια απόφασις να λάβουν το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά.
ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ
Σύμφωνα με το αποστολικό παράδειγμα του πρώτου αιώνος μ.Χ., αυτοί οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί γνωστοί σήμερα ως μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ένα κυβερνών σώμα, όπως συγκεκριμένως διαπιστώθηκε το έτος 1944 κι’ εμπρός. Αυτό το κυβερνών σώμα έχει συνταυτισθή με την πάροδο των ετών με τους εκδότας του περιοδικού Η Σκοπιά και με το Συμβούλιο των Διευθυντών του νομικού θρησκευτικού σωματείου που είναι γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Σύμφωνα με τον νόμο της Πενσυλβανίας, αυτό το σωματείο πρέπει να έχη μια ετήσια σωματειακή συνεδρίασι στα καταχωρημένα γραφεία της στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, ή αλλού όπως θα έχη δεόντως ψηφισθή, και οφείλει να εκλέγη διευθυντάς στην πλήρωσι των κενών θέσεων εκείνων των οποίων η τριετής θητεία της υπηρεσίας έχει λήξει, και επίσης να διεξάγη όλες τις αναγκαίες υποχρεώσεις. Από τα μέλη του συμβουλίου που αποτελείται από επτά διευθυντάς, που όλοι τους είναι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι και αποκυημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί, πρέπει να εκλέγωνται οι αξιωματούχοι της Εταιρίας.
Λόγω των όσων είχαν παρουσιασθή από το βήμα από ομιλητάς στις διεθνείς συνελεύσεις Περιφερείας των μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Όνομα» σ’ όλη τη γη στη διάρκεια του έτους του 1971, είχε τεθή το ερώτημα, Είναι οι διευθυνταί της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας το ίδιο με το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι ένα μη ενσωματωμένο σώμα αφιερωμένων και βαπτισμένων Χριστιανών και οι οποίοι λατρεύουν τον Ιεχωβά ως Θεό των; Επίσης, στην ετησία σωματειακή συνεδρίασι της Εταιρίας Σκοπιά, όπως αυτή που έλαβε χώρα στο Μπάκινχαμ της Πενσυλβανίας, εκλέγουν τα μέλη της Εταιρίας αυτομάτως τα μέλη του κυβερνώντος σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά όταν εκλέγουν τα μέλη του Συμβουλίου των Διευθυντών της Εταιρίας; Αυτά τα ερωτήματα ενδιέφεραν εκείνους οι οποίοι ήσαν παρόντες στη συνεδρίασι.
Ας έχομε υπ’ όψιν ότι το κυβερνών σώμα πρέπει ν’ αποτελήται από αφιερωμένους και βαπτισμένους Χριστιανούς, οι οποίοι είναι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού και αποκυημένοι απ’ Αυτόν για να είναι πνευματικά τέκνα του, και οι οποίοι πρόκειται να ενωθούν με τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία. Αυτό πρέπει να συμβαίνη έτσι διότι, όπως στην περίπτωσι των δώδεκα αποστόλων του Χριστού, το κυβερνών σώμα είναι μέρος της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» και προΐσταται αυτού ως πνευματικοί ποιμένες και επίσκοποι. Αυτή η τάξις του δούλου αποτελείται από αποκυημένους από το πνεύμα και κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού Χριστού, και αυτοί οι ακόλουθοι αποτελούν την εκκλησία του στη γη και ενωμένοι υπηρετούν ως ένας σύνθετος δούλος του Θεού κάτω από την Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, τον Ιησού Χριστό. Συνεπώς, και για ν’ απαντήσωμε στα ανωτέρω ερωτήματα, είμεθα υποχρεωμένοι να εξετάσωμε την πνευματική κατάστασι των ατομικών μελών του σωματείου της Πενσυλβανίας, οι οποίοι ψηφίζουν τους διευθυντάς της Εταιρίας Σκοπιά. Ποια είναι αυτά τα μέλη που ψηφίζουν;
Με μια τροποποίησι στο Καταστατικό που είχε ψηφισθή το 1944, ο αριθμός των μελών της Εταιρίας περιωρίσθηκε σε πεντακόσια κατά ανώτατο όριο και αυτά έπρεπε να είναι άνδρες πλήρως αφωσιωμένοι στον Ιεχωβά Θεό ως αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μαθηταί του Ιησού Χριστού. Αυτά εκλέγονται από το Συμβούλιο των Διευθυντών της Εταιρίας Σκοπιά. Αλλά και η πνευματική κατάστασίς των πρέπει να έλθη κάτω από λεπτομερή εξέτασι. Γιατί αυτό; Επειδή όλα τα μέλη της Εταιρίας στην εποχή μας δεν είναι αποκυημένα από το πνεύμα μέλη της τάξεως «του πιστού και φρονίμου δούλου.» Τον καιρό που γράφεται αυτό το άρθρο υπάρχουν ακριβώς 450 μέλη της Εταιρίας, αλλά λιγώτεροι από τους μισούς (ή 200) απ’ αυτούς είναι από το κεχρισμένο υπόλοιπο της τάξεως του «δούλου.» Ώστε ο μεγαλύτερος αριθμός είναι μαθηταί του Χριστού οι οποίοι δεν έχουν ουράνια ελπίδα. Είναι από τα «άλλα πρόβατα» του Χριστού των οποίων η ελπίδα είναι να κερδίσουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη κάτω από την ουράνια βασιλεία του.
Επομένως, εγείρεται το ερώτημα, Μπορεί αυτή η πλειονότης των ψηφοφόρων, που αποτελούνται απ’ αυτά τα «άλλα πρόβατα,» με το να εκλέγουν τους διευθυντάς της Εταιρίας Σκοπιά, να εκλέγουν ταυτοχρόνως και τα μέλη του κεχρισμένου κυβερνώντος σώματος της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου»; Από Γραφική άποψι δεν θα μπορούσαν να το κάμουν. Όχι μόνον διότι δεν είναι κεχρισμένοι κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι μαζί με τον Ιησού Χριστό, αλλά επειδή το κυβερνών σώμα της τάξεως του «δούλου» δεν διορίζεται από κανένα άνθρωπο. Διορίζεται από εκείνον τον ίδιο ο οποίος είχε διορίσει τους δώδεκα αποστόλους τον πρώτον αιώνα μ.Χ., δηλαδή τον Ιησού Χριστό, την Κεφαλή της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας και Κύριον της τάξεως του πιστού και φρονίμου δούλου.—Ιωάν. 15:16, 19.
Κάτι άλλο που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν είναι το εξής: «Η περίοδος υπηρεσίας των διευθυντών τής Εταιρίας τώρα λήγει ύστερ’ από τρία χρόνια, και κάθε χρόνο υπάρχουν διευθυνταί που η θητεία των λήγει και οι οποίοι είναι ανάγκη ν’ αντικατασταθούν ή να επανεκλεγούν σε υπηρεσία από τα μέλη της Εταιρίας στη διάρκεια της ετησίας συνεδριάσεως του σωματείου. Επίσης κάθε χρόνο λήγει η θητεία των τριών αξιωματούχων της Εταιρίας, δηλαδή, του προέδρου, του αντιπροέδρου και του γραμματέως-ταμίου (τώρα δε και του βοηθού του). Αλλά συμβαίνει αυτό και με τα μέλη του κυβερνώντος σώματος της τάξεως του πιστού και φρονίμου δούλου; Όχι! Τα μέλη του κυβερνώντος σώματος δεν εκλέγονται κάθε χρόνο, αλλά παραμένουν στις θέσεις των ευθύνης μονίμως όσον καιρό ζουν και συνεχίζουν ως πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού. Αυτή ήταν και η περίπτωσις των δώδεκα αποστόλων μαζί με τους ομοίους των πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ.
Το κυβερνών σώμα δεν έχει αξιωματούχους όπως συμβαίνει με το Συμβούλιο των Διευθυντών της Εταιρίας, δηλαδή, πρόεδρο, αντιπρόεδρο, γραμματέα-ταμία και βοηθό γραμματέως-ταμίου. Έχει απλώς ένα προεδρεύοντα, όπως είχε το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνος. Προφανώς, ο απόστολος Πέτρος ήταν ο προεδρεύων του κυβερνώντος σώματος την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., και ο μαθητής Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, ήταν προεδρεύων σε μια μεταγενέστερη χρονολογία σύμφωνα με την αφήγησι των Πράξεων των Αποστόλων. Απ’ αυτό, καθώς και τις ιστορικές αποδείξεις που υπάρχουν, η ιδιότης εκείνου που προήδρευε του κυβερνώντος σώματος άλλαζε εκ περιτροπής, όπως ακριβώς η ιδιότης του προεδρεύοντος του «πρεσβυτερίου» ή σώματος των πρεσβυτέρων κάθε Χριστιανικής εκκλησίας άλλαζε εκ περιτροπής μεταξύ των ίσων πρεσβυτέρων.—1 Τιμ. 4:14.
Απ’ αυτό μπορεί ν’ αποδειχθή σαφώς ότι, όταν εκλέγεται ένα μέλος του Συμβουλίου των Διευθυντών την Εταιρίας κάθε χρόνο στην προεδρία της Εταιρίας Σκοπιά, αυτό δεν εκλέγεται ταυτοχρόνως και στην προεδρία του κυβερνώντος σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά. Κάθε μέλος του κυβερνώντος σώματος μπορεί να προεδρεύη χωρίς να είναι ταυτοχρόνως και πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Όλα εξαρτώνται από το εκ περιτροπής σύστημα για την προεδρία του κυβερνώντος σώματος. Μόνον αν η εκ περιτροπής μέθοδος θέση ένα άτομο στην προεδρία τον ίδιο χρόνο που έχει εκλεγή από το Συμβούλιο των Διευθυντών για την προεδρία, τότε αυτό το άτομο θα κατέχη ταυτοχρόνως την προεδρία του κυβερνώντος σώματος και την προεδρία της Εταιρίας τουλάχιστον για ένα έτος.
ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ
Ένα άλλο σημείο άξιο να παρατηρηθή είναι το εξής: Ο αριθμός των μελών του κυβερνώντος σώματος δεν περιορίζεται στον αριθμό του Συμβουλίου των Διευθυντών της Εταιρίας, δηλαδή, στον αριθμό επτά. Η Χριστιανική εκκλησία της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» έκαμε έναρξι την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. με δώδεκα μέλη στο κυβερνών σώμα της, και αυτό το κυβερνών σώμα που έμενε στην Ιερουσαλήμ είχε αυξήσει από τους δώδεκα αποστόλους του Χριστού για να περιλάβη και άλλους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Έτσι το κυβερνών σώμα σ’ εκείνο το ζωτικό συνέδριο της Ιερουσαλήμ περιελάμβανε τους ένδεκα ζώντας αποστόλους του Χριστού, και τον μαθητή Ιάκωβο, ο οποίος φαίνεται ότι ήταν εκείνος που προήδρευσε στην περίπτωσι εκείνη, καθώς επίσης και τον Ιούδα (Βαρσαβάν) και τον Σίλα ως «άνδρας προεστώτας μεταξύ των αδελφών,» ναι, «προφήτας,» και χωρίς αμφιβολία τον Παύλο και τον Βαρνάβα. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον δεκαέξη κεχρισμένους Χριστιανούς ταυτισμένους με το κυβερνών σώμα την εποχή εκείνη στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 15:22, 32) Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα: το κυβερνών σώμα της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» περιλαμβάνει περισσοτέρους από τους επτά κεχρισμένους Χριστιανούς, οι οποίοι είναι στο Συμβούλιο των Διευθυντών της Εταιρίας. Αυτό το γεγονός, επιπρόσθετα, καθιστά έκδηλο ότι η εκλογή των μελών της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας δεν καθορίζει, ούτε εκλέγει τα μέλη του κυβερνώντος σώματος της τάξεως του δούλου. Αυτό τονίζει επί πλέον τη διαφορά μεταξύ του κυβερνώντος σώματος και του νομικού Συμβουλίου των Διευθυντών.
Πώς συμβαίνει, λοιπόν, ώστε μέλη του κυβερνώντος σώματος να είναι διευθυνταί του σωματείου της Πενσυλβανίας; Αυτό γίνεται σύμφωνα με το θέλημα των εκλεκτόρων μελών της Εταιρίας Σκοπιά. Αυτοί θέλουν να κατευθύνωνται από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. Αποβλέπουν στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού να τους κατευθύνη σ’ αυτό το ζήτημα της εκλογής των διευθυντών της Εταιρίας. Από το σημερινό καταστατικό της Εταιρίας (σύμφωνα με την τροποποίησι του 1944) η Εταιρία ως ένα νομικό σωματείο είναι απλώς ένα «διοικητικό όργανο»a των μαρτύρων του Ιεχωβά. Επομένως, και του κυβερνώντος σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά. Έτσι τα ψηφίζοντα μέλη της Εταιρίας φροντίζουν ώστε αυτό το κυβερνών σώμα να μπορή να χρησιμοποιή με πολύ άμεσο τρόπο αυτό το διοικητικό όργανο ως ένα μέσον προς όφελος του έργου της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» με το να έχη μέλη του κυβερνώντος σώματος στο Συμβούλιο των Διευθυντών της Εταιρίας. Αναγνωρίζουν ότι η Εταιρία δεν είναι το διοικητικό σώμα, αλλά είναι μάλλον το όργανο για τον χειρισμό των ζητημάτων.
Επομένως τα μέλη της Εταιρίας που ψηφίζουν δεν επιθυμούν να υπάρχη οποιαδήποτε βάσις για σύγκρουσι ή διαίρεσι. Δεν επιθυμούν να προξενήσουν κάτι όπως μια κατάστασι όπου «το διοικητικό όργανο» να ελέγχη και να διευθύνη εκείνον ο οποίος χρησιμοποιεί αυτό το όργανο, όταν μάλιστα αυτός που το χρησιμοποιεί είναι το κυβερνών σώμα που εκπροσωπεί την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Αυτό θα εσήμαινε να κινή η ουρά τον σκύλο αντί να κινή ο σκύλος την ουρά του. Ένα νομικό θρησκευτικό όργανο σύμφωνα με τον νόμο του Καίσαρος δεν θα προσπαθούσε να διευθύνη και να ελέγχη τον ιδρυτή του· μάλλον, ο ιδρυτής του νομικού θρησκευτικού οργάνου πρέπει να το ελέγχη και να το διευθύνη. Σε αρμονία με το άγιο πνεύμα του Θεού, επομένως, για να υπάρχη η πιο μεγάλη αποτελεσματικότης και τελεία αρμονία μεταξύ του κυβερνώντος σώματος και του Συμβουλίου των διευθυντών του νομικού σωματείου, τα μέλη της εταιρίας που ψηφίζουν έχουν φρονίμως εκλέξει στο Διοικητικό Συμβούλιο εκείνους που γνωρίζουν ότι είναι μέλη του κυβερνώντος σώματος της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου.»
ΠΩΣ ΗΛΘΕ ΣΕ ΥΠΑΡΞΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ
Πώς το κυβερνών σώμα έκαμε την εμφάνισί του στη σύγχρονη εποχή; Είναι καταφανές ότι αυτό έγινε κάτω από την κατεύθυνσι του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με τα γνωστά γεγονότα, το κυβερνών σώμα συνεδέθη με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Ο Κ. Τ. Ρώσσελ ήταν αποδεδειγμένως από εκείνο το κυβερνών σώμα τότε το τελευταίο τέταρτο του δεκάτου ενάτου αιώνος. Επειδή ήταν πλήρως αφιερωμένος στον Θεό μέσω του Χριστού, έκαμε διευθετήσεις για να διαθέτη τον χρόνο του, τις δυνάμεις του, τις ικανότητές του, τον πλούτο του και την επιρροή του για την υπεράσπισι του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού και για τη διάδοσι του αγγέλματός του. Γι’ αυτόν το σκοπό άρχισε να εκδίδη τη Σκοπιά της Σιών τον Ιούλιο του 1879, με την πεποίθησι, όπως έλεγε στις στήλες της, ότι αυτό είχε την υποστήριξι του Ιεχωβά, και επομένως δεν επρόκειτο να ζητήση από κανένα χρήματα. Εξεδήλωσε τα προσόντα ενός επισκόπου όπως αυτά εκτίθενται στα εδάφια 1 Τιμόθεον 3:1-7 και Τίτον 1:5-9 και γι’ αυτό είχε παρακληθή από την εκκλησία των Χριστιανών σπουδαστών της Γραφής στην Αλλεγκένυ να υπηρετή ως ο πάστωρ της ή ο πνευματικός ποιμήν της. Ύστερ’ από πέντε χρόνια η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών έγινε σωματείο ανεγνωρισμένο και εχρησίμευσε ως «όργανο» για να δίνη πνευματική τροφή σε χιλιάδες ειλικρινών ανθρώπων που ζητούσαν να γνωρίσουν τον Θεό και να κατανοήσουν τον Λόγο του και να έλθουν σε σχέσι μαζί του μέσω του Χριστού.
Αφιερωμένοι, βαπτισμένοι και κεχρισμένοι Χριστιανοί συνεδέθησαν μ’ αυτή την Εταιρία στα κεντρικά γραφεία της στην Πενσυλβάνια. Είτε ανήκαν στο Συμβούλιο των Διευθυντών είτε όχι, προσεφέρθησαν για το ειδικό έργο της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Βοήθησαν στη διατροφή και στη διεύθυνσι της τάξεως του δούλου, και έτσι ένα κυβερνών σώμα έκαμε την εμφάνισί του. Αυτό έγινε προφανώς με την καθοδηγία της αοράτου ενεργού δυνάμεως του Ιεχωβά, δηλαδή του αγίου πνεύματος, καθώς και με την κατεύθυνσι της Κεφαλής της Χριστιανικής εκκλησίας, του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού. Είναι αλήθεια, ότι τα μέλη εκείνου του κυβερνώντος σώματος δεν είχαν διορισθή με άμεσο τρόπο από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Άλλωστε, όλα τα μέλη του κυβερνώντος σώματος που ήσαν συνταυτισμένα με την εκκλησία της Ιερουσαλήμ τον πρώτο αιώνα δεν ήσαν με άμεσο τρόπο έτσι διωρισμένα. Πώς, λοιπόν, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ που δεν συγκαταλέγονταν μεταξύ των δώδεκα αποστόλων είχαν γίνει μέλη του κυβερνώντος σώματος; Προφανώς από διορισμό των αρχικών δώδεκα αποστόλων, που ενεργούσαν με την καθοδηγία του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά.
Αυτό αποδεικνύεται από την ενέργεια εκείνων των δώδεκα αποστόλων όταν διώρισαν τον Στέφανο και τον Φίλιππο και πέντε άλλους άνδρες για να φροντίζουν για ωρισμένα καθήκοντα της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 6:1-8) Επίσης, ο απόστολος Παύλος ετόνισε στα λόγια του προς τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου ότι οι επίσκοποι του ποιμνίου των πνευματικών προβάτων του Θεού ήσαν διωρισμένοι από το άγιο πνεύμα του Θεού. (Πράξ. 20:28) Έτσι, επίσης, μολονότι δεν υπήρχαν απόστολοι του Χριστού τον δέκατο ένατο αιώνα, το άγιο πνεύμα του Θεού πρέπει να ενήργησε για τον σχηματισμό του κυβερνώντος σώματος για το κεχρισμένο του υπόλοιπο της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Τα γεγονότα μιλούν μόνα των. Ήλθε επί σκηνής ένα σώμα κεχρισμένων Χριστιανών οι οποίοι εδέχθησαν και ανέλαβαν τις ευθύνες να κυβερνούν τις υποθέσεις του αφιερωμένου, βαπτισμένου και κεχρισμένου λαού του Ιεχωβά οι οποίοι ακολουθούσαν τα βήματα του Ιησού Χριστού και προσπαθούσαν να εκτελέσουν το έργο που αναφέρεται στην προφητεία του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 24:45-47. Τα γεγονότα μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια. Το κυβερνών σώμα υπάρχει. Με ευγνωμοσύνη οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν και βεβαιώνουν ότι αυτό δεν είναι μια θρησκευτική οργάνωσις ενός ανθρώπου, αλλ’ ότι έχει ένα κυβερνών σώμα κεχρισμένων από το πνεύμα Χριστιανών.
ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ;
Στο κυβερνών σώμα υπάρχει μια εναλλαγή προεδρεύσεως μήκους ενός έτους μεταξύ των μελών του. Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχη και μια εναλλαγή στις υπηρεσίες της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας μεταξύ του Συμβουλίου των Διευθυντών κάθε χρόνο στον καιρό της εκλογής; Όχι! Το Καταστατικό της Εταιρίας δεν το απαιτεί αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΣΙΣ ΜΗ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
Το κυβερνών σώμα της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» έχει μια εναλλαγή στην προέδρευσι μεταξύ των μελών του.b Εφόσον το κυβερνών σώμα της τάξεως του δούλου προηγήθηκε του νομικού σωματείου το οποίο είναι γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, η προέδρευσις στο κυβερνών σώμα δεν καθορίζεται ούτε εξαρτάται από το ποιος εκλέγεται πρόεδρος της Εταιρίας κάθε χρόνο. Τι προκύπτει απ’ αυτό; Μολονότι εκείνος που κατέχει την προεδρία της Εταιρίας είναι δυνατόν να παραμείνη στη θέσι αυτή πολλά χρόνια λόγω της καταλληλότητάς του γι’ αυτό το πολύ υπεύθυνο αξίωμα, αυτό δεν παρεμβαίνει στο εκ περιτροπής σύστημα της προεδρεύσεως μεταξύ του κυβερνώντος σώματος της τάξεως του «δούλου.» Το κυβερνών σώμα έχει τον αυστηρώς πνευματικό τομέα για τη λειτουργία του. Το νομικό μη κερδοσκοπικό σωματείο, η Εταιρία, έχει πολλά πρόσθετα καθήκοντα ως ένα διοικητικό όργανο των μαρτύρων του Ιεχωβά.c
Το κυβερνών σώμα είναι πολύ ευγνώμον στον Θεό για τη θρησκευτική Εταιρία που χρησιμοποιείται ως όργανο των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτή η νομική μη κερδοσκοπική Εταιρία, με το να είναι επηνδρωμένη με πιστούς, αφιερωμένους και βαπτισμένους μαθητάς του Ιησού Χριστού, οι οποίοι είναι όλοι χειροτονημένοι διάκονοι, οι οποίοι οικειοθελώς προσφέρουν τις υπηρεσίες των με άμεσο τρόπο στον Ιεχωβά Θεό, έχει διευκολύνει τεραστίως τη διεξαγωγή του μεγαλυτέρου έργου σήμερα στη γη, δηλαδή, του κηρύγματος του ευαγγελίου τής ήδη εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, πολύ σύντομα. Η λειτουργία της νομικής θρησκευτικής Εταιρίας μ’ αυτόν τον τρόπο απήλλαξε τους μάρτυρας του Ιεχωβά από ενοχλητικά προβλήματα, εμπόδια, παρεμβάσεις και αμφισβητήσεις τα οποία βασανίζουν τα μη θρησκευτικά, βιομηχανικά, εμπορικά και εργατικά νομικά ιδρύματα αυτού του πονηρού κόσμου. Αυτό οφείλεται στο ότι η θρησκευτική εταιρία των με τα 93 γραφεία τμημάτων, και τις συνεργαζόμενες μαζί της εταιρίες, είχαν τις εθελοντικές υπηρεσίες χιλιάδων αφιερωμένων εργατών παγκοσμίως, και αυτοί παρήγαγαν πάνω από 230.000.000 Γραφικά βιβλία και 530.000.000 βιβλιάρια και εξετύπωσαν και διέθεσαν τέσσερα δισεκατομμύρια και πλέον θρησκευτικά περιοδικά, Η Σκοπιά και Ξύπνα! Αυτό το έργο το έκαμαν σε περισσότερες από 160 γλώσσες μόνο με ένα ονομαστικό κόστος για την εκτύπωσι των εκδόσεων. Έτσι μένομε κατάπληκτοι να βλέπωμε ότι στη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών, ήτοι από το 1942, αυτοί οι αφιερωμένοι εργάται παρήγαγαν 4.942.619.411 Γραφές, δεμένα βιβλία, βιβλιάρια και περιοδικά. Με το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων, τα πολλά νομικά σωματεία της, ωργανωμένα σύμφωνα με τους νόμους των πολιτικών κρατών, θα παύσουν να λειτουργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα πρέπει να συνεχίσουν.
ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Στο τέλος της συζητήσεως ζητημάτων όπως τ’ ανωτέρω στην ετησία προγραμματισμένη συνεδρίασι της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας στο Μπάκινχαμ της Πενσυλβανίας, την 1η Οκτωβρίου 1971, ετέθη ένα ενδιαφέρον πρόβλημα για το ακροατήριο, ιδιαίτερα για τα ψηφίζοντα μέλη της ανωτέρω Εταιρίας που ήσαν παρόντα. Ήταν το εξής: Πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, η τάξις του πιστού και φρονίμου δούλου με το κυβερνών σώμα της ελειτούργησε χωρίς ένα νομικό σωματείο με καταστατικό αναγνωρισμένο από τον Καίσαρα, και το έκαμε αυτό με επιτυχή και μεγαλειώδη τρόπο. Τι μπορεί να λεχθή για το κυβερνών σώμα της τάξεως του πιστού και φρονίμου δούλου της εποχής μας;d Μπορεί και αυτό να λειτουργήση χωρίς το νομικό μη κερδοσκοπικό σωματείο που είναι γνωστό ως η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας; Και να επιτύχη; Υπό το φως των προηγουμένων που εθεμελιώθησαν από τους αποστόλους και τους συμπρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ τον πρώτο αιώνα μ.Χ., αφήνομε ν’ απαντήσετε στο ερώτημα μόνοι σας.
[Υποσημειώσεις]
a Παραθέτομε από το Καταστατικό: «Οι σκοποί της Εταιρίας ταύτης είναι: Να ενεργή ως θεράπων και ως νομικόν παγκόσμιον διοικητικόν όργανον του σώματος των Χριστιανών των γνωστών ως μαρτύρων του Ιεχωβά· να κηρύττη το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν Ιησούν εις πάντα τα έθνη προς μαρτυρίαν περί του ονόματος, του λόγου και της υπεροχής του Παντοδυνάμου Θεού ΙΕΧΩΒΑ· να εκτυπώνη και διαθέτη Αγίας Γραφάς και να διαδίδη τας αληθείας της Αγίας Γραφής εις διαφόρους γλώσσας διά της συγγραφής και της εκδόσεως εντύπων περιεχόντων πληροφορίας και σχόλια εξηγούντα τας αληθείας και προφητείας της Αγίας Γραφής περί της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Ιεχωβά υπό τον Χριστόν Ιησούν· να εξουσιοδοτή και διορίζη εκπροσώπους, υπηρέτας, υπαλλήλους, διδασκάλους, εκπαιδευτάς, ευαγγελιστάς, ιεραποστόλους και διακόνους όπως μεταβαίνουν εις όλα τα μέρη του κόσμου κηρύττοντες και διδάσκοντες δημοσία και κατ’ οίκους τας αληθείας της Αγίας Γραφής εις άτομα επιθυμούντα ν’ ακούσουν, αφήνοντες εις τα άτομα ταύτα εκ των εν λόγω βιβλίων και διεξάγοντες Γραφικάς μελέτας επ’ αυτών· να βελτιώνη άνδρας, γυναίκας και παιδιά πνευματικώς και ηθικώς διά Χριστιανικού ιεραποστολικού έργου και διά φιλανθρωπικής και φιλαγάθου διδασκαλίας των ανθρώπων επί της Αγίας Γραφής και παρεμπιπτόντων επιστημονικών, ιστορικών και φιλολογικών θεμάτων· να ιδρύη και διατηρή ιδιωτικάς Βιβλικάς σχολάς και αίθουσας μαθημάτων προς δωρεάν διδασκαλίαν ανδρών και γυναικών επί της Αγίας Γραφής, Βιβλικών συγγραμμάτων και Βιβλικής ιστορίας· να διδάσκη, εκπαιδεύη προπαρασκευάζη και καταρτίζη άνδρας και γυναίκας ως διακόνους, ιεραποστόλους, ευαγγελιστάς, κήρυκας, διδασκάλους και ομιλητάς· να προμηθεύη και διατηρή οίκους, χώρους και οικοδομήματα διά δωρεάν στέγασιν αυτών των σπουδαστών, ομιλητών, διδασκάλων και διακόνων· να παρέχη δωρεάν εις αυτούς τους σπουδαστάς, ομιλητάς, διδασκάλους, εκπαιδευτάς και διακόνους κατάλληλον τροφήν και στέγασιν, και να προπαρασκευάζη, συντηρή, διατρέφη και εξαποστέλλη εις διάφορα μέρη του κόσμου Χριστιανούς ιεραποστόλους, διδασκάλους και εκπαιδευτάς επί της Βίβλου και των Βιβλικών συγγραμμάτων, και διά δημοσίαν Χριστιανικήν λατρείαν του Παντοδυνάμου Θεού και του Χριστού Ιησού· να οργανώνη και διεξάγη τοπικάς και παγκοσμίους συνελεύσεις διά τοιαύτην λατρείαν· να χρησιμοποιή και τηρή εν λειτουργία ραδιοφωνικούς σταθμούς διά την κήρυξιν τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας· και να προβαίνη εις πάσαν άλλην νόμιμον ενέργειαν, την οποίαν το Συμβούλιον των Διευθυντών αυτής ήθελε κρίνει πρόσφορον διά τους εκτεθέντος σκοπούς.
b Σύμφωνα με την Απόφασι που υιοθετήθηκε από το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά στη συνεδρίασί του της 6 Σεπτεμβρίου 1971, η προέδρευσις του κυβερνώντος σώματος θα εναλλάσσεται κάθε χρόνο με αλφαβητική σειρά σύμφωνα με το επίθετο κάθε μέλους.
c Βλέπε απόσπασμα του Καταστατικού που παρατίθεται στη σελίδα 183, στήλη 2.
d Το παρόν κυβερνών σώμα αποτελείται από ένδεκα κεχρισμένους μάρτυρας του Ιεχωβά.
[Εικόνα στη σελίδα 180]
Σ’ αυτή την Αίθουσα Συνελεύσεως στο Μπάκινχαμ της Πενσυλβανίας είχε η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας την ετήσια σωματειακή συνεδρίασί της για το 1971
-
-
Όταν ένας Χριστιανός Έχη ΕπιχείρησιΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Όταν ένας Χριστιανός Έχη Επιχείρησι
ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ Χριστιανοί ‘δεν είναι εκ του κόσμου,’ και δεν εμπλέκονται στα θρησκευτικά ή πολιτικά σχέδιά του. Ωστόσο, βρίσκονται μέσα στον κόσμο και πρέπει να έχουν κάποια σχέσι μ’ αυτόν. (Ιωάν. 15:19· 1 Κορ. 5:9, 10) Αλλά από την άποψι του Ιεχωβά, ο κύριος σκοπός για τον οποίο ζουν είναι να υπηρετούν ως μάρτυρες του ονόματος και της βασιλείας του σε κάθε εκδήλωσι της ζωής των.—Φιλιππ. 2:15.
Επομένως, οι πραγματικοί Χριστιανοί οφείλουν ‘να προνοούν τα καλά όχι μόνον ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων.’ (2 Κορ. 8:21, ΜΝΚ) Εκτιμούν το ότι όλοι πρέπει να εργάζωνται και εκείνοι που έχουν ευθύνη για άτομα που εξαρτώνται απ’ αυτούς πρέπει να φροντίζουν γι’ αυτά. Αυτό είναι μια «διακονία,» μια μορφή της λατρείας των στον Θεό.—2 Θεσσ. 3:10· 1 Τιμ. 5:8.
Συνεπώς, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά φροντίζουν μόνοι για τις οικονομικές των ανάγκες, είτε με κάποιο εμπόριο, επάγγελμα ή μια μορφή εργασίας, ή, σε μερικές περιπτώσεις, με το να έχουν μια επιχείρησι.
Ποιος είναι ο σκοπός της επιχειρήσεως, όσον αφορά τον δούλο του Ιεχωβά; Είναι να φροντίζη κατάλληλα για τις ανάγκες τις δικές του και της οικογενείας του κατά την άποψι του Θεού. Επομένως, κρατεί κάτω από έλεγχο την επιχείρησί του για να εξυπηρετή τον κατάλληλο σκοπό της και δεν αφήνει να ελέγχη η επιχείρησίς του αυτόν.
Πράγματι, ένας Χριστιανός που έχει επιχείρησι πρέπει να είναι με ασυνήθιστο τρόπο προσεκτικός να διατηρή εγκράτεια και ισορροπία. (1 Πέτρ. 5:8) Σε μερικές οικογένειες μια επιτυχής επιχείρησις γίνεται παράδοσις, ένα ζήτημα οικογενειακής υπερηφάνειας, ένα είδωλο. Τίθεται πρώτα. Άλλοι ενδιαφέρονται πάρα πολύ να τους εξυπηρετήση η επιχείρησις στο να συγκεντρώσουν πολλά υλικά αγαθά. Αυτά τα άτομα, επίσης, υποδουλώνονται στις επιχειρήσεις των.
Ένας Χριστιανός μπορεί να πέση σε κάποια απ’ αυτές τις παγίδες. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» Ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ομιλεί για κάποιους οι οποίοι αγνοούν ότι εξαρτώνται από τον Θεό και κάνουν σχέδια χωρίς τη δική του καθοδήγησι. Ως παράδειγμα αυτής της τάσεως, ο Ιάκωβος λέγει: «Έλθετε τώρα οι λέγοντες, Σήμερον ή αύριον θέλομεν υπάγει εις ταύτην την πόλιν, και θέλομεν κάμει εκεί ένα χρόνον, και θέλομεν εμπορευθή και κερδήσει· οίτινες δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός όστις φαίνεται προς ολίγον, και έπειτα αφανίζεται.»—1 Τιμ. 6:9· Ιακ. 4:13, 14· παράβαλε Λουκάς 12:16-21.
Έτσι ένας πραγματικός Χριστιανός δεν ενδιαφέρεται να επεκτείνη την επιχείρησί του πέραν απ’ αυτό που είναι αναγκαίο. Διαφορετικά αυτή θα απορροφήσει βαθμιαίως το χρόνο που είναι ουσιώδης για ωρισμένες ζωτικές διακονίες: την προσωπική του μελέτη, τη συναναστροφή και διδασκαλία της οικογενείας του, την παρακολούθησι των Χριστιανικών συναθροίσεων, το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας, την προετοιμασία για μέρη στο πρόγραμμα και άλλα καθήκοντα και προνόμια που σχετίζονται με τη Χριστιανική εκκλησία.
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΦΕΡΝΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ
Ο Χριστιανός ο οποίος αποβλέπει να εισέλθη στον κλάδο των επιχειρήσεων πρέπει να λάβη υπ’ όψιν ότι αυτό περιλαμβάνει πολλές ευθύνες. Πρώτ’ απ’ όλα είναι υποχρεωμένος ως Χριστιανός να προσέχη μήπως κάτι που κάνει φέρη μομφή στη Χριστιανική διακονία. (2 Κορ. 6:3) Έχει ευθύνη απέναντι στους πελάτες του. Αν ο ίδιος κατασκευάζη ένα προϊόν, τότε αυτό πρέπει να είναι καλό προϊόν, ή αν προσφέρη υπηρεσίες, τότε αυτές θα πρέπει να είναι υπηρεσίες που γίνονται μ’ ένα πολύ καλό τρόπο. Όταν διαφημίζη ή πωλή, δεν μπορεί να χρησιμοποιή ψεύδη, κακοπαραστάσεις, απάτη ή παραπλάνησι. Οφείλει ν’ αναγνωρίση ότι η ενασχόλησις σε επιχείρησι για ένα Χριστιανό σημαίνει σκληρή εργασία, όχι μαλακά λόγια. Ο Θεός μισεί τους ψεύστες ή αυτούς που εξαπατούν.—Αποκάλ. 21:8· Παροιμ. 6:12-15.
Επί πλέον, ένας επιχειρηματίας έχει ευθύνη απέναντι στους υπαλλήλους του. Είτε αυτοί είναι Χριστιανοί όπως αυτός, είτε άπιστοι, πρέπει όλους να τους μεταχειρίζεται με έντιμο και αμερόληπτο τρόπο και πρέπει να τους καταβάλλεται η αμοιβή που έχει συμφωνηθή από πριν.—Λευιτ. 19:13.
Το να διευθύνη κανείς μια επιχείρησί σ’ αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων απαιτεί μεγάλη προσοχή. Πρέπει να τηρούνται λεπτομερή αρχεία σύμφωνα με τις κυβερνητικές διατάξεις σχετικά με τους φόρους επί των πωλήσεων, την ασφάλισι των εργαζομένων από ατυχήματα, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, τον φόρο εισοδήματος, και άλλα όμοια. Ο Χριστιανός οφείλει να τηρή ακριβή αρχεία όλων των εμπορικών συναλλαγών ώστε να μη συναντήση δυσκολία και να επιφέρη μομφή στην διακονία του, λόγω αμελείας ή απροσεξίας, αποφεύγοντας ίσως να ‘αποδώση τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα.’—Μάρκ. 12:17.
ΥΠΟΥΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Λόγω της Γραφικής προειδοποιήσεως σχετικά με εκζήτησι πλούτου, ένας Χριστιανός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όσον αφορά τα σχέδια τα οποία υπόσχονται γρήγορα ή συνήθως μεγάλα κέρδη σε χρηματικές επενδύσεις. Ακόμη και αν ένας Χριστιανός πιστεύη ότι μια ωρισμένη επιχείρησις τέτοιας φύσεως είναι έντιμη και αποφασίζει να επενδύση χρήματα σ’ αυτήν, είναι φρόνιμο να μη περιλάβη και άλλους Χριστιανούς, ή ακόμη και κοσμικούς ανθρώπους σ’ αυτήν. Τέτοιες ενέργειες έχουν επιφέρει δυσκολίες, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η επιχείρησις δεν πήγε καλά και επέφερε χρηματικές ζημίες. Φυσικά ένας Χριστιανός θα διαπράξη βαριά αμαρτία απέναντι στον Θεό αν γίνη ένοχος απάτης. Θα φέρη ένα μέτρο ευθύνης και ενοχής αν συνεργάζεται σ’ ένα σχέδιο που νόμιζε ότι είναι καλό αλλά το οποίο απεδείχθη απατηλό.—Μιχ. 2:1, 2· Ψαλμ. 72:4· 62:10· Παροιμ. 22:16.
Η άποψις του Θεού σε τέτοια ζητήματα φαίνεται στους νόμους που είχε δώσει στον Ισραήλ. Ένας ο οποίος εξαπατούσε ή έκλεπτε από τον σύντροφό του έπρεπε να πληρώση διπλά ή περισσότερα όταν συνελαμβάνετο. Αλλά και αν ακόμη μετανοούσε και έφερνε το ζήτημα σε φως με δική του θέλησι, ήταν ανάγκη να εξομολογηθή την αμαρτία του, ν’ αποκαταστήση το ποσόν της απάτης και επί πλέον είκοσι τοις εκατό, και να κάμη προσφορά υπέρ αμαρτίας ένα κριόν (κάτι πολύ ακριβό για ένα Ισραηλίτη) στο αγιαστήριο ως έκκλησι στον Θεό για συγχώρησι. (Έξοδ. 22:1, 4, 7· Λευιτ. 6:1-7· παράβαλε Λουκάς 19:8) Ακόμη και όταν ένα άτομο διεπίστωνε ότι είχε αμαρτήσει χωρίς πρόθεσι οποιουδήποτε νόμου του Θεού, ωστόσο ήταν ένοχο και έπρεπε ν’ αποκαταστήση τα πράγματα.—Λευιτ. 4:27, 28· 5:15-19.
Ένας Χριστιανός δεν επιθυμεί να συμμετέχη στην ευθύνη των αμαρτημάτων της «Βαβυλώνος της Μεγάλης,» της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. (Αποκάλ. 18:2, 4) Επίσης επιθυμεί να κρατήση ουδετερότητα ως προς τις αντιμαχόμενες πολιτικές προστριβές αυτού του κόσμου. Επομένως ο Χριστιανός ο οποίος έχει επιχείρησι θα προσέχη πολύ μήπως συμμαχήση μ’ αυτούς και θ’ αποφεύγη ν’ αναμιγνύεται μαζί τους και να τους υποστηρίζη.
Για λόγους όπως οι ανωτέρω, πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η συμβουλή του αποστόλου Παύλου πολύ σοβαρά το να «μη ομοζυγείτε με τους απίστους.» (2 Κορ. 6:14) Ένας Χριστιανός ο οποίος έχει τέτοια συνεργασία σε επιχειρήσεις ενεργεί με ανυπακοή στη συμβουλή του Θεού. Αντιμετωπίζει αναρίθμητες καταστάσεις όπου θα μπορούσε να αισθανθή τον πειρασμό του συμβιβασμού για να ευαρεστήση ή να συμβαδίση με τον άπιστο συνεταίρο. Είναι πιθανόν να οδηγηθή σε παράβασι δικαίων αρχών, οι οποίες επισύρουν τη δυσμένεια του Θεού.
ΔΑΝΕΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ
Το να δανείζεται κανείς χρήματα είναι κάτι που πρέπει ν’ αποφεύγη αν είναι δυνατόν, διότι, όπως συμβουλεύει ο απόστολος: «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους.» (Ρωμ. 13:8) Και οι Γραφές λέγουν: «Ο δανειζόμενος είναι δούλος του δανείζοντος.» (Παροιμ. 22:7) Ο δανειζόμενος πράγματι έρχεται κάτω από μια μορφή δουλείας, διότι αναλαμβάνει μια ευθύνη απέναντι στον δανειστή του. Οφείλει να επιστρέψη στον δανειστή σύμφωνα με τη συμφωνία που έχει γίνει. Επίσης, όταν σκέπτεται να ενασχοληθή σε περαιτέρω τολμηρές επιχειρήσεις ή δαπάνες, οφείλει να λάβη υπ’ όψιν εκείνον στον οποίο είναι ήδη χρεωμένος, και επομένως δεν είναι τόσο ελεύθερος όσο αν ήσαν τα χρήματα δικά του. Επίσης, όταν περιέρχωνται χρήματα στην κατοχή του δεν είναι ελεύθερος να τα χρησιμοποιήση όπως του αρέσει, ίσως για αναψυχή ή ακόμη και για την οικογένειά του. Πρέπει να δώση προτεραιότητα στην πληρωμή του χρέους του.—Ψαλμ. 37:21.
Εν τούτοις, αν ένα δάνειο είναι αναγκαίο και ένας αδελφός έχει τα χρήματα με τα οποία μπορεί να κάμη το δάνειο, πρέπει να γίνη μια γραπτή συμφωνία η οποία ν’ αναφέρη το ποσόν του δανείου, το ποσόν του τόκου, αν περιλαμβάνεται, καθώς επίσης και τον τρόπο και τον χρόνο που θα επιστραφή το δάνειο.
Μήπως αυτό γίνεται επειδή δεν έχομε εμπιστοσύνη στους Χριστιανούς συντρόφους μας, τους αδελφούς μας; Όχι. Γίνεται λόγω της ατέλειας. Τα προφορικά λόγια μπορούν να παρανοηθούν και επίσης να ξεχασθούν. Μπορούν τότε να εγερθούν παρανοήσεις και πικρά αισθήματα που μπορούν ακόμη να δημιουργήσουν διχόνοιες οι οποίες επηρεάζουν την εκκλησία. Ο Ιεχωβά Θεός αναγνωρίζει τις ατέλειές μας και γνωρίζει τι μπορεί να προκύψη ως αποτέλεσμα. Ο ψαλμωδός λέγει: «Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.»—Ψαλμ. 103:14.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο απόστολος Παύλος φρόντισε ώστε τα χρήματα που συνεισφέροντο από τις εκκλησίες για την υποβοήθησι των καταπιεζομένων Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ να τα χειρίζωνται όχι ένας αδελφός αλλά περισσότεροι, για να μη μπορή να εισχωρήση καμμιά παρανόησις και ούτε να εγερθούν υπόνοιες οποιουδήποτε είδους. Αυτή ήταν η περίπτωσις για την οποία ο Παύλος έδωσε την εξής εξήγησι: «Φοβούμενοι τούτο, μη προσάψη τις εις ημάς μώμον εν τη αφθονία ταύτη τη διακονουμένη υφ’ ημών· προνοούντες τα καλά ουχί μόνον ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων.»—2 Κορ. 8:16-21, ΜΝΚ.
Γι’ αυτούς τους λόγους η ίδια αρχή εφαρμόζεται σχετικά με λογαριασμούς ή συμβόλαια για εργασία που πρόκειται να γίνη, όπου αναμένεται πληρωμή. Φυσικά, πολλές καλωσύνες γίνονται από Χριστιανούς μεταξύ των καθώς και προς άλλους και πολλά δώρα δίδονται χωρίς καμμιά σκέψι επιστροφής ή ανταποδόσεως. (Λουκ. 6:31-36· Γαλ. 6:10) Αν όμως πρόκειται για μια εμπορική συναλλαγή, τότε πρέπει οι όροι να διατυπώνωνται εγγράφως, και ο καθένας απ’ εκείνους που περιλαμβάνονται να παίρνη ένα αντίγραφο. Η Γραφή υποστηρίζει μια τέτοια ενέργεια. Μεταξύ των Ισραηλιτών έγγραφα στοιχεία για εμπορικές επιχειρήσεις ήσαν κάτι το κοινό, και αυτή η συνήθεια είχε την επιδοκιμασία του Θεού. Αυτός είχε κατευθύνει τον Ιερεμία να διατυπώση εγγράφως την αγορά ενός ωρισμένου τεμαχίου γης.—Ιερ. 32:8-14.
Όσον αφορά τον δανειστή, πρέπει να εξετάση σοβαρά το ζήτημα προτού δανείση χρήματα σ’ ένα άλλο άτομο. Αν υπάρχη μια πραγματική ανάγκη από τον αδελφό ή την αδελφή, είναι πιθανόν να θελήση να βοηθήση μ’ ένα εκούσιο δώρο, ή να κάμη ένα δάνειο χωρίς τόκο. (Έξοδ. 22:25) Πράγματι, αποτελεί υποχρέωσί του να βοηθή όταν μπορή, και ο Ιεχωβά θα τον ευλογήση γι’ αυτήν την καλωσύνη του.—Ιακ. 2:14-16· Παροιμ. 28:27.
Εξ άλλου, αν χρειάζεται ένα δάνειο για να το χρησιμοποιήση ο δανειζόμενος σ’ επιχείρησι τότε ο υποψήφιος δανειστής πρέπει να εξετάση αν μπορή να κάμη το δάνειο, ναι, ακόμη και να χάση τα χρήματα αν προκύψουν αντίξοες συνθήκες που θα καταστήσουν τον δανειζόμενο ανίκανο να επιστρέψη τα χρήματα. Επίσης, ο δανειστής πρέπει να έχη υπ’ όψιν του ότι με το να έχη μεγάλη προθυμία να δανείση μπορεί να ενθαρρύνη τον δανειζόμενο σε μια άσοφη πορεία, ιδιαίτερα αν ο δανειζόμενος δεν έχη αντίκρυσμα, ή είναι ήδη χρεωμένος. Και το να δανείση κανείς χρήματα σ’ ένα άτομο που διευθύνει με χαλαρό τρόπο την επιχείρησί του ή καθυστερεί τις πληρωμές του, μπορεί να του κάμη περισσότερο κακό παρά καλό, από πνευματική άποψι.
Οι Γραφές δίνουν σαφή συμβουλή στο να μη θέτη κανείς σε κίνδυνο την οικονομική του κατάστασι με το να γίνεται εγγυητής για έναν άλλο, όπως όταν υπογράφη για ένα άλλο άτομο που αναλαμβάνει ένα χρέος. Μας παρέχεται η εξής προειδοποίησις: «Μη έσο εκ των διδόντων χείρα, εκ των εγγυωμένων διά χρέη. Εάν δεν έχης πόθεν να πληρώσης, διά τι να πάρωσι την κλίνην σου υποκάτωθέν σου;» Εκείνος ο οποίος το κάνει αυτό στερείται καλού ορθού ελατηρίου: «Άνθρωπος ενδεής φρενών δίδει χείρα, και εγγυάται διά τον φίλον αυτού.»—Παροιμ. 22:26, 27· 17:18.
Έχοντας, επομένως, υπ’ όψιν όλες τις περιπλοκές που είναι δυνατόν να προκύψουν, είναι φρόνιμο να διερωτηθή ένα άτομο που πρόκειται να δανεισθή χρήματα τα εξής: «Είναι αυτό το δάνειο πραγματικά αναγκαίο, ουσιώδες για τη ζωή μου;» Ίσως, εξετάζοντας τον εαυτό του ένα άτομο να διαπιστώση ότι προσπαθεί να ζήση μια ανώτερη ζωή απ’ εκείνην που του επιτρέπουν οι δυνάμεις του. Σε μερικές περιπτώσεις είναι καλύτερο να δεχθή κανείς μια εργασία ως υπάλληλος αντί να συνεχίση να προσπαθή να διευθύνη μια κλονιζομένη επιχείρησι. Ασφαλώς είναι εσφαλμένο ν’ ακολουθήση κανείς την στάσι ότι ‘οι άλλοι έχουν χρήματα, γιατί λοιπόν να μη χρησιμοποιήσω λίγα απ’ αυτά;’
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου άτομα επωφελήθηκαν από τους Χριστιανούς αδελφούς των σε εμπορικές επιχειρήσεις λόγω της εμπιστοσύνης που είχαν οι αδελφοί σ’ αυτούς ως ομοίους των Χριστιανούς. Ο απόστολος Παύλος ομιλεί γι’ αυτούς που σκέπτονται εσφαλμένα, ‘ότι η ευσέβεια είναι πλουτισμός [για να διακριθή ή ν’ αποκτήση υλικά αγαθά].’ Λέγει: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» Κατόπιν ο απόστολος συνεχίζει με μια προειδοποίησι σχετικά με την απόφασι να θέλη κανείς να γίνη πλούσιος.—1 Τιμ. 6:5-10.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Ο Παύλος είπε για τη δική του περίπτωσι: «Εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι. . . . Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντος με Χριστού.»—Φιλιππ. 4:11-13.
Τι έξοχο παράδειγμα έχομε με τον απόστολο Παύλο και τους Χριστιανούς αδελφούς μας οι οποίοι εμπιστεύονται στα λόγια του Ιησού: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα [όπως τροφές και ρουχισμός] θέλουσι σας προστεθή.» Η συμπεριφορά των κατέληξε σε καλό και τη δική των πίστι θέλομε να μιμηθούμε.—Ματθ. 6:33· Εβρ. 13:7.
Το να διατηρήσωμε ισχυρή πίστι ότι ο Ιεχωβά θα φροντίση για μας, κατανοώντας ότι ‘αυτός εξεύρει τίνων έχομεν χρείαν, πριν εμείς ζητήσωμεν παρ’ αυτού,’ δεν θα πέσωμε στον πειρασμό να θέλωμε να συσσωρεύσωμε περισσότερα απ’ όσα έχομε ανάγκη, και δεν θα μας καταλάβη φόβος μήπως εμείς και οι οικογένειες μας δεν θα έχουν αρκετή τροφή. Τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου μάς διαβεβαιώνουν: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα· διότι αυτός είπε, ‘Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει·’ ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν, ‘Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος;’»—Ματθ. 6:8· Εβρ. 13:5, 6, ΜΝΚ.
-
-
Αλλαγή στη Δίαιτα του Βρέφους ΚοάλαΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Αλλαγή στη Δίαιτα του Βρέφους Κοάλα
● Η αρκτοειδής Κοάλα, ένα ζώο ιθαγενές της Αυστραλίας, τρώγει μόνον τα φύλλα της ευκαλύπτου. Φυσικά, τα βρέφη της Κοάλα πρέπει να έχουν γάλα. Εν τούτοις, όταν φθάσουν στην ηλικία των έξη μηνών βοηθούνται να προσαρμοσθούν σε μια φυτική δίαιτα. Πώς συμβαίνει αυτή η αλλαγή διαίτης είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Ο Φρανσουά Μπουρλιέρ το περιγράφει στο βιβλίο του Η Φυσική Ιστορία των Θηλαστικών:
«Στον καιρό του απογαλακτισμού . . . η μητέρα μπορεί να προμηθεύση στο παιδί της ένα είδος χυλού κατασκευασμένου από φύλλα ευκαλύπτου τον οποίον το μικρό τρώγει κατ’ ευθείαν από τον πρωκτό της μητέρας. Αυτή η φυτική ‘σούπα’ δεν περιέχει κανένα περίττωμα και παράγεται στη διάρκεια μόνον ενός μηνός, κάθε δύο ή τρεις μέρες, μεταξύ της τρίτης και τετάρτης ώρας το απόγευμα. Σ’ αυτή την περίοδο το μεγάλωμα του μικρού επιταχύνεται σε μεγάλο βαθμό.»
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΑπρίλιοΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Απρίλιο
16 Ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά· διότι το όνομα αυτού μόνου είναι υψωμένον· η δόξα αυτού είναι επί την γην και τον ουρανόν.—Ψαλμ. 148:13, ΜΝΚ. Σ 1/11/72 12-14
17 Δεν θέλομεν κρύψει αυτά από των τέκνων αυτών εις την επερχομένην γενεάν, διηγούμενοι τους επαίνους του Ιεχωβά, και την δύναμιν αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα οποία έκαμε.—Ψαλμ. 78:4, ΜΝΚ. Σ 1/1/72 13
18 Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος;—Ιώβ 1:8. Σ 1/12/71 4, 5
19 Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.—Ιωάν. 17:17. Σ 15/11/71 4, 5
20 Μη λέγε, είμαι παιδίον· διότι θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί.—Ιερ. 1:7. Σ 15/9/71 12, 13
21 Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.—Μάρκ. 13:10. Σ 1/5/71 19, 20, 23
22 Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.—1 Κορ. 9:16. Σ 15/5/71 18, 20α
23 Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού! Διότι «τις εγνώρισε τον νουν του Ιεχωβά; ή τις έγεινε σύμβουλος αυτού;»—Ρωμ. 11:33, 34, ΜΝΚ. Σ 15/7/71 19, 20
24 Ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας.—Εφεσ. 5:23. Σ 1/7/71 14
25 Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην.—Ρωμ. 10:10. Σ 1/6/71 13
26 Η Εσθήρ έκαμνε την προσταγήν του Μαροδοχαίου, καθώς ότε ανετρέφετο πλησίον αυτού.—Εσθήρ 2:20. Σ 15/6/71 13
27 Σταθήτε [στερεοί, ΜΝΚ] εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου.—Εφεσ. 6:11. Σ 15/1/72 6-8
28 Ο Ιεχωβά είναι δυνατός πολεμιστής· Ιεχωβά το όνομα αυτού. Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.—Έξοδ. 15:3, 18, ΜΝΚ. Σ 1/2/72 29
29 Κηρύξατε τούτο εν τοις έθνεσιν, αγιάσατε πόλεμον, διεγείρατε τους μαχητάς, ας πλησιάσωσιν.—Ιωήλ 3:9. Σ 15/10/72 48-50
30 Τι να ανταποδώσω εις τον Ιεχωβά, διά πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ; Θέλω λάβει το ποτήριον της σωτηρίας, και θέλω επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 116:12, 13. Σ 15/10/71 4, 5
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Ανακοινώσεις
ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΘΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ
«Ουτοπία» και η «πηγή της νεότητος» είναι δύο όνειρα ατελεύτητης ευτυχίας που εκζητείται από όλους τους ανθρώπους σ’ όλον τον κόσμο. Τέτοιες ψευδείς ελπίδες και απογοήτευσι έφεραν αυτές ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι τώρα πιστεύουν ότι αυτές είναι ανύπαρκτες. Είναι όμως; Μάλιστα, στη μορφή με την οποίαν οι άνθρωποι τις εξεζήτησαν. Αλλά τα προσφιλέστατα όνειρα των ανθρώπων δεν μπορούν να παραβληθούν με τον παράδεισο που ο Θεός έχει υποσχεθή ν’ αποκαταστήση στη γη. Η ελπίδα αυτή είναι πραγματική και βεβαία για τη γενεά μας. Θέλετε την απόδειξι; Τότε στείλτε 75 σεντς ή 23 δραχμές αμέσως για το ωραία εικονογραφημένο σκληρόδετο βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. Βασίζεται στον αψευδή Λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή.
ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ
Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν πόσο σπουδαίο είναι να είναι πιστοί σ’ όλα τα ζητήματα που αφορούν την καθαρά λατρεία. (1 Χρον. 22:13) Για να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν πιστά χρειάζεται να μελετήσωμε την Γραφή για να γνωρίσωμε σαφώς τι ακριβώς να πράξωμε. Κάθε έκδοσις του περιοδικού Σκοπιά βοηθεί εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο ν’ αποκτήσουν γνώσι και να εννοήσουν τις βουλές του Θεού που αφορούν το ανθρώπινο γένος. Για να υποβοηθήσουν άλλους να είναι μια επιτυχία στους οφθαλμούς του Θεού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα προσφέρουν στην από σπίτι-σε-σπίτι διακονία των κατά την διάρκεια του Μαρτίου μια ετησία συνδρομή για Τη Σκοπιά, μαζί με τρία βιβλιάρια αντί $1.50.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
23 Απριλίου: Εμπρός στην Νέα Τάξι υπό την Θεοκρατία! Σελίς 165.
30 Απριλίου: Θεοκρατική Οργάνωσις με την Οποία Πρέπει να Προχωρούμε Τώρα. Σελίς 172.
-
-
Μια Μεγάλη Αλλαγή Είναι Πλησίον—Ποια Είναι;Η Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Μια Μεγάλη Αλλαγή Είναι Πλησίον—Ποια Είναι;
ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό· κάποιο είδος αλλαγής είναι πλησίον. Προσφάτως έχετε δει μεγάλες αλλαγές να συμβαίνουν μέσα σε μια νύχτα. Πρόσφατη ακινητοποίησις των μισθών από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Νίξον είναι ένα παράδειγμα. «Τίποτε δεν μου κάνει έκπληξι πια,» είναι μια έκφρασις που ακούεται συχνά.
Με τις εκκλησίες σε κατάστασι αναταραχής, με την ολοένα καθιστάμενη πιο δύσκολη τήρησι του νόμου και της τάξεως αισθάνεσθε ότι μπορεί οτιδήποτε να συμβή, ακόμη και σ’ αυτή τη γειτονιά σας. Αλλά μπορούμε να γνωρίζωμε τι πραγματικά μπορεί να συμβή; Ο μεγαλύτερος Προφήτης του Θεού έδωσε μια περιγραφή για να μας βοηθήση να γνωρίζωμε. Βρίσκεται στη Γραφή στον Λουκά στα εδάφια 21:29-31.
Όπως δείχνει αυτή η περιγραφή, δεν πρόκειται απλώς να συμβή «οτιδήποτε.» Αντιθέτως μας παρηγορεί με τη διαβεβαίωσι ότι ο Θεός πρόκειται να θέση κάτω από έλεγχο τα ζητήματα μέσω της βασιλείας του. Εκείνο που πρόκειται να λάβη χώρα θα είναι για το καλό μας, αν επωφεληθούμε της ευκαιρίας τώρα για να εξακριβώσωμε τι πρέπει να κάμωμε. Αυτό πρόκειται να συμβή πολύ γρήγορα, διότι ο Ιησούς προχώρησε για να πη: «Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη [η οποία δοκιμάζει την πείρα της σημερινής καταστάσεως], εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» Κατόπιν, για να τονίση την αληθινότητα της δηλώσεώς του είπε, πράγματι, ότι ήταν πιθανώτερο να παρέλθουν ο ουρανός και η γη παρά ν’ αποτύχουν τα λόγια του.—Λουκ. 21:32, 33.
Είναι σχεδόν σαν να διαβάζη κανείς τις τελευταίες ειδήσεις όταν διαβάζη την περιγραφή που δίνει ο απόστολος Παύλος για τις «έσχατες ημέρες.» Ο Παύλος έγραψε: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται. ακρατείς, ανήμεροι.» Αυτή, είπε ο Παύλος θα ήταν η κατάστασις μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, εκείνων οι οποίοι θα είχαν «μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» Εξετάστε το καθένα απ’ αυτά τα κακά χαρακτηριστικά. Κατόπιν σκεφθήτε αυτούς τους καιρούς στους οποίους σεις προσωπικώς έχετε αναστατωθή για όσα βλέπετε και διαβάζετε να γίνωνται από λεγόμενους «Χριστιανούς.»—2 Τιμ. 3:1-5.
Ίσως να συμφωνήσετε ότι μεγαλύτερες αλλαγές είναι πλησίον, και ότι χρειάζονται. Πιθανόν όμως ν’ ακούσετε κάποιον να λέγη, ‘Φυσικά αλλαγές πρόκειται να έλθουν, αλλ’ αυτό δεν αποδεικνύει ότι βρισκόμεθα στις έσχατες ημέρες. Όχι, είναι απλώς ένας κύκλος τον οποίον διερχόμενα.’
Ο απόστολος Πέτρος μίλησε γι’ αυτήν την στάσι, για να βοηθήση τους συντρόφους του ‘να ενθυμούνται τους λόγους τους προλαληθέντας υπό των αγίων προφητών, και την παραγγελίαν ημών των αποστόλων του Κυρίου και σωτήρος.’ Προειδοποίησε ότι «θέλουσιν έλθει εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας· και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρ. 3:2-4) Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη στάσις για να λάβη κανείς. Γιατί;
ΔΕΝ ΒΡΑΔΥΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ
Οι αστροναύται είδαν από τη θέσι που βρίσκονταν έξω στο διάστημα ότι ο άνθρωπος είναι ασήμαντος συγκρινόμενος με το σύμπαν. Ο προφήτης έλεγε αλήθεια όταν είπε: «Αυτός είναι ο καθήμενος επί τον γύρον της γης, και οι κάτοικοι αυτής είναι ως ακρίδες.» (Ησ. 40:22) Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι εναντιώνονται σ’ αυτόν, είναι τόσο ασήμαντοι στον Θεό όσο οι ακρίδες στον άνθρωπο. Και όσον αφορά την άποψι του Θεού για το χρόνο, και αυτή επίσης βρίσκεται σε διαφορετική κλίμακα από την άποψι του ανθρώπου. Ο Πέτρος προχωρώντας για να μιλήση ακριβώς γι’ αυτό το πράγμα, λέγει ότι οι χλευασταί υπολογίζοντας τον Θεό βραδύ, παραβλέπουν το γεγονός ότι «παρά τω Ιεχωβά μια ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» (2 Πέτρ. 3:8, ΜΝΚ) Πρέπει να λαμβάνωμε υπ’ όψιν αυτά τα πράγματα.
Επειδή το προειδοποιητικό άγγελμα κηρύσσεται με ισχυρό τρόπο σ’ όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στον Χριστιανικό κόσμο τα τελευταία πενήντα χρόνια, μερικοί είπαν, Ω, ‘λέγουν ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες από τον καιρό του πατέρα μου—πριν εγώ γεννηθώ ακόμη!’ Αλλά είναι πενήντα χρόνια πολύ μακρό χρονικό διάστημα για να προειδοποιηθούν τα έθνη; Αν ο Θεός ενδιαφέρεται πραγματικά για το ανθρώπινο γένος, θα μπορούσε να λεχθή ότι ενεργεί πολύ βραδέως;
Αν μια ακρίδα σ’ ένα αγρό μπορούσε ν’ ακούση και να εννοήση όταν λέγη ο γεωργός ότι θ’ ανάψη φωτιά στον αγρό, αυτή επίσης θα μπορούσε να πη, ‘Α το είπε αυτό και στην εποχή του πατέρα μου, και ακόμη τίποτε δεν έγινε.’ Αλλ’ αυτό το σκεπτικιστικό έντομο θα παρέβλεπε το γεγονός ότι αυτό που είναι δύο ή τρεις γενεές για μια ακρίδα είναι μόνο ένα βραχύ χρονικό διάστημα για τον άνθρωπο. Εν τούτοις, στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, αυτή η ακρίδα θα μπορούσε να δοκιμάση την πείρα των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων ενός τέτοιου χλευασμού.
ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
Ο γεωργός μπορεί να κάψη το χωράφι του, ίσως για ν’ απαλλαγή από την πληγή της ακρίδας και για την ωφέλεια τής αναπτύξεως της συγκομιδής της επομένης εποχής. Ομοίως, ο Θεός έχει σκοπό να καταστρέψη, όχι τη γη, αλλ’ εκείνους οι οποίοι κάνουν τα πράγματα τα οποία καθιστούν δύσκολους τους καιρούς στους οποίους ζούμε και οι οποίοι, με την ιδιοτέλεια τους, μολύνουν και ‘διαφθείρουν τη γη.’ Ενδιαφέρεται να ζουν οι άνθρωποι κάτω από καλές συνθήκες σ’ αυτήν. Είχε διαβεβαιώσει τον Ισραήλ για την επιστροφή τους στη γη τους, μιλώντας για τον εαυτό του ότι Αυτός είναι ο «πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν για να κατοικήται.» Θα φροντίση ώστε να κατοικηθή ολόκληρη η γη κάτω από τις ασφαλείς και ειρηνικές συνθήκες της διακυβερνήσεως της Βασιλείας του.—Αποκάλ. 11:18· Ησ. 45:18.
Ναι, ο Θεός δεν θέλει καθόλου ανθρώπους ‘έχοντας μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένους δε την δύναμιν αυτής.’ Επιθυμεί εκείνους οι οποίοι έχουν πραγματική ευσέβεια, και οι οποίοι λαμβάνουν υπ’ όψιν τον λόγον του και τον ακολουθούν. Ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέρα της κρίσεως δια να αποκοπούν.» (2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ) Η αλλαγή που αυτός θα επιφέρη θα είναι θαυμαστή στα μάτια εκείνων οι οποίοι τώρα διαβάζουν και κατανοούν τον λόγο του όπως είναι γραμμένος στην Αγία Γραφή. Αυτοί θα μπορούν να ευφραίνωνται στους ‘νέους ουρανούς και τη νέα γη [όχι ένα νέο πλανήτη, αλλά μια ανθρώπινη κοινωνία σε μια καθαρισμένη, ωραία γη], την οποίαν προσμένομεν, και εις την οποίαν θα κατοική δικαιοσύνη.’ (2 Πέτρ. 3:13) Με τη μελέτη της Γραφής μπορείτε να μάθετε πώς να είσθε μεταξύ αυτών.
-
-
Οι Μεθοδισταί Επιδοκιμάζουν τη ΒρεφοκτονίαΗ Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Οι Μεθοδισταί Επιδοκιμάζουν τη Βρεφοκτονία
◆ Το Δυτικό Συμβούλιο του Κάνσας της Ηνωμένης Μεθοδιστικής Εκκλησίας εξέφρασε επιδοκιμασία για τον φόνο υπό ανάπτυξιν αγεννήτων βρεφών. Με ομοφωνία συνεφώνησε «να υποστηρίξη, και ενθαρρύνη το Ιατρικό Κέντρον του Γουέσλεϋ στο να εκτελή νόμιμες ιατρικές εκτρώσεις.» Το συμβούλιο επίσης εδήλωσε: «Οι νόμοι της Πολιτείας του Κάνσας παρέχουν σήμερα ένα ασφαλή και κατάλληλο τρόπο σε οποιαδήποτε μητέρα να διακόψη μια ανεπιθύμητη κύησι. Υποστηρίζομε αυτούς τους νόμους και ενθαρρύνομε την εφαρμογή των.» Πόσο αντίθετο είναι αυτό με τη θεία εντολή εναντίον του φόνου. Είτε ένα βρέφος φονεύεται εκουσίως πριν γεννηθή είτε μετά τη γέννησι, δεν είναι πάντοτε φόνος;
-
-
Η Θάλασσα της Γαλιλαίας ‘Πεθαίνει’Η Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Η Θάλασσα της Γαλιλαίας ‘Πεθαίνει’
◆ Οι Ισραηλινοί επιστήμονες προλέγουν τον ‘θάνατο’ της Θάλασσας της Γαλιλαίας μέσα σε τρία έως δέκα χρόνια, εκτός αν ληφθούν γρήγορα επανορθωτικά μέτρα. Η «ευτροφία,» σαν αυτή που λαμβάνει χώρα στη Λίμνη Ήρι και σε άλλους υδάτινους όγκους, προκαλείται από χιλιάδες τόνους αζωτούχων ενώσεων που εισρέουν στη λίμνη από την περιοχή Χούλα, περίπου 50 μίλια βορειοδυτικώς της Χάιφας. Αυτή η ελώδης περιοχή είχε αποξηρανθή πριν από 15 περίπου χρόνια και φυτευθή με σπαρτά που ποτίζονται με νερό από τον Ιορδάνη Ποταμό.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΜάιοΗ Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάιο
1. Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου, και Ιωάννην τον αδελφόν του Ιακώβου· και επωνόμασεν αυτούς Βοανεργές, το οποίον σημαίνει, Υιοί βροντής.—Μάρκ. 3:16, 17. Σ 1/11/71 6α
2. Θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν.—Γέν. 3:15. Σ 1/8/71 1, 2α
3. Δεν ήτο λόγος εκ πάντων όσα προσέταξεν ο Μωυσής, τον οποίον ο Ιησούς δεν ανέγνωσεν ενώπιον πάσης της συναγωγής του Ισραήλ, μετά των γυναικών, και των παιδίων, και των ξένων.—Ιησ. Ναυή 8:35. Σ 1/10/71 4, 5
4. Μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας.—Ιωήλ 2:28. Σ 15/2/72 10-12
5. Διάβα εις Μακεδονίαν, και βοήθησον ημάς.—Πράξ. 16:9. Σ 1/5/71 4, 5α
6. Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.—Πράξ. 5:41. Σ 15/5/71 4, 5α
7. Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.—Πράξ. 1:8. Σ 1/4/71 9
8. Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.—Ρωμ. 1:20. Σ 15/7/71 21
9. Εμεγάλυνεν ο βασιλεύς Ασσουήρης τον Αμάν τον υιόν του Αμμεδαθά του Αγαγίτου.—Εσθήρ 3:1. Σ 15/6/71 17
10. Πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.—Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ. Σ 1/7/71 20, 21
11. Απορρίψαντες πάσαν ρυπαρίαν και περισσείαν κακίας, δέχθητε μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον, τον δυνάμενον να σώση τας ψυχάς σας.—Ιακ. 1:21. Σ 1/6/71 21
12. Και τούτο προσεύχομαι, . . . ώστε να ήσθε . . . πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, των δια του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.—Φιλιππ. 1:9-11. Σ 1/1/72 26, 27
13. Ήλθον προς τους οικείους, και απήγγειλαν όσα είπον προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι.—Πράξ. 4:23. Σ 15/2/72 17, 18
14. Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· . . . Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.—Ψαλμ. 119:104, 105. Σ 15/10/71 11
15. Ας ήναι ο λόγος σας, Ναι, ναι· Ου, ου.—Ματθ. 5:37. Σ 15/1/72 15, 16
-
-
Μελέτες «Σκοπιάς» για τις ΕβδομάδεςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Μελέτες «Σκοπιάς» για τις Εβδομάδες
7 Μαΐου: ‘Τις Είναι Μεταξύ Σας Σοφός και Έχων Κατανόησιν;’ 1-14, και Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμαίνουν το Ποίμνιον του Θεού, 1-10. Σελίς 197.
14 Μαΐου: Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμαίνουν το Ποίμνιον του Θεού, 11-35. Σελίς 203.
21 Μαΐου: Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμαίνουν το Ποίμνιον του Θεού, 36-52. Σελίς 210.
-
-
Πώς Μπορούμε να Παίρνωμε Ορθές Αποφάσεις;Η Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Πώς Μπορούμε να Παίρνωμε Ορθές Αποφάσεις;
ΟΛΟΙ μας, κατά καιρούς είμεθα υποχρεωμένοι να παίρνωμε κρίσιμες αποφάσεις. Σεις πού βασίζετε τις δικές σας;
Πολλοί άνθρωποι—ηγέται στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στην επιστήμη, στη θρησκεία και σε άλλους τομείς—προσφέρονται ως οδηγοί. Αλλά όταν παρατηρήσετε τις συνθήκες που υπάρχουν στον κόσμο, ή ακόμη και τις συνθήκες που υπάρχουν και στο δικό σας περιβάλλον, τι βλέπετε γύρω σας που να δείχνη ότι αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν ορθές αποφάσεις; Η Γραφή μάς δείχνει μια πολλή καλύτερη βάσι.—Παροιμ. 19:20, 21.
Ο πειρασμός ν’ αποβλέπη κανείς σε ανθρώπους να του δείξουν τον δρόμο, παρά σ’ ένα αόρατο Θεό, είναι πάντοτε μεγάλος. Και όμως ακριβώς στον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, μπορούμε να δούμε άφθονους λόγους για ν’ αναζητούμε τη βοήθεια του Θεού στις αποφάσεις μας. (Ρωμ. 1:20) Ολόκληρο το σύμπαν πιστοποιεί ότι υπάρχει ένας Υπέρτατος Νομοθέτης. Σταθήκατε ποτέ να σκεφθήτε ότι όλες οι ανθρώπινες επιστήμες—η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, η αεροδυναμική, για ν’ αναφέρωμε λίγες μόνο—εξαρτώνται από τη γνώσι των νόμων οι οποίοι υπήρχαν πολύ πριν από την ύπαρξι του ανθρώπου;
Η γνώσις αυτών των νόμων βοηθεί με τεράστιο τρόπο την ικανότητα του ανθρώπου να εκτελή διάφορα πράγματα και να εργάζεται με επιτυχία. Δεν είναι λογικό ότι η Πηγή όλης αυτής της σοφίας που βρίσκεται στους φυσικούς νόμους είναι εκείνος επίσης που μπορεί να μας δώση σοφούς ηθικούς νόμους, κανόνες που να κατευθύνουν τις σχέσεις μας μεταξύ μας και μ’ Αυτόν; Στο Λόγο του, τη Γραφή, βρίσκομε τις αρχές και τους κανόνες που έχομε ανάγκη για να παίρνωμε ορθές αποφάσεις στη ζωή.—Ψαλμ. 119:105.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να υποτάσσωνται στους κανόνες της Γραφής. Προτιμούν να θέτουν τους δικούς των κανόνες, να θεσπίζουν δικούς των κανόνες διαγωγής. Αλλά τι θα λέγατε αν επρόκειτο να οδηγήτε ένα αυτοκίνητο σε μια πόλι όπου κάθε άτομο εθέσπιζε δικούς του νόμους κυκλοφορίας και ενεργούσε σύμφωνα μ’ αυτούς; Ασφαλώς, ακόμη και η κυκλοφορία μιας μεγαλουπόλεως δεν μπορεί να παραβληθή με τις ανθρώπινες σχέσεις σε περιπλοκή.
Αντί να μας στερή την ελευθερία ν’ απολαμβάνουμε τη ζωή στο πλήρες, η αποδοχή των κανόνων της Γραφής ως οδηγού μάς φέρνει πολύ μεγαλύτερη ελευθερία. Όταν βασίζωμε τις αποφάσεις μας σ’ αυτούς, προστατευόμεθα απ’ αυτά ακριβώς τα πράγματα τα οποία υποδουλώνουν τον άνθρωπο σε επιβλαβή δεσμά. Όπως είπε ο Υιός του Θεού: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν. 8:32) Με τον Λόγο του Θεού ως οδηγό μας, μπορούμε να παίρνωμε τις αποφάσεις μας απηλλαγμένοι από δεισιδαιμονίες, από υπερβολικό φόβο ανθρώπων, από ψευδείς θρησκευτικές ιδέες και ψευδείς ελπίδες.—Παροιμ. 3:21-26.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΙ
Υπάρχει τέτοια δύναμις στους κανόνες της Γραφής που κανένας προσωπικός ηθικός κώδιξ δεν μπορεί να δώση ποτέ. Γονείς οι οποίοι παίρνουν αποφάσεις που βασίζονται στη Γραφή, οι οποίοι δείχνουν στα τέκνα των τους Γραφικούς λόγους γι’ αυτές τις αποφάσεις, έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Τα παιδιά μπορούν να βλέπουν ότι αυτό δεν είναι απλώς ιδέα, ιδιοτροπία ή προκατάληψις του πατέρα ή της μητέρας. Είναι αυτό που λέγει ο Δημιουργός των. Αυτό δίνει πραγματική βαρύτητα στη συμβουλή των γονέων.
Τα άτομα που ζητούν Γραφική καθοδήγησι όταν εγείρωνται προβλήματα στην έγγαμη ζωή βρίσκονται σε πολύ καλύτερα θέσι για να πάρουν ορθές αποφάσεις από εκείνους οι οποίοι στηρίζονται μόνο σε προσωπικούς ηθικούς κώδικες ή σε ανθρώπινες φιλοσοφίες για να τους καθοδηγήσουν. Όπως λέγει το εδάφιο Εκκλησιαστής 4:12: «Το τριπλούν σχοινίον δεν κόπτεται ταχέως.» Προβλήματα που διαιρούν μερικά ζεύγη αποτυγχάνουν να διαρρήξουν την ενότητα του συζύγου και της συζύγου οι οποίοι φροντίζουν να περιλάβουν τον Δημιουργό των στις αποφάσεις των με το να συμβουλεύωνται τον Λόγο του.
Η Γραφή λέγει ότι ο άνδρας πρέπει ν’ αγαπά την σύζυγό του σαν τον εαυτό του και ότι εκείνη πρέπει να έχη βαθύ σεβασμό γι’ αυτόν. (Εφεσ. 5:33) Κάποιος πιθανόν να πη, «Αλλά μπορώ να βρω τέτοια λόγια με όμοιες συμβουλές σε σύγχρονα βιβλία περί γάμων.» Ίσως ναι, αλλά δεν είναι απλώς το τι λέγουν αυτά τα λόγια στη Γραφή που τους δίνει τη δύναμι τους, αλλά εκείνος που τα λέγει, η Πηγή της εμπνεύσεώς των.
Παραδείγματος χάριν, το εδάφιο 1 Πέτρου 3:4 συμβουλεύει τις συζύγους να στολίζωνται με «την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος.» Αλλά γιατί; Διότι αυτό «ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.» Έτσι, επίσης, οι σύζυγοι οφείλουν ‘να αποδίδουν τιμή εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον.’ Αλλά γιατί; «Διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.» (1 Πέτρ. 3:7) Ναι, ο σύζυγος και η σύζυγος είναι πλασμένοι για ν’ αντιλαμβάνωνται ότι αυτό που κάνουν ενδιαφέρει τον Θεό και ασφαλώς θα επηρεάση τις σχέσεις των μ’ αυτόν.
Μόνον ο Λόγος του Θεού μπορεί να μας πη με εξουσία αυτά τα πράγματα τα οποία έχουν μεγάλη σχέσι με την πορεία που αποφασίζομε ν’ ακολουθήσωμε.
Συχνά εγείρονται ερωτήσεις στην εργασία ενός ανθρώπου όσον αφορά το τι είναι καλό ή κακό. Κάτω από την ώθησι και την έλξι της πιέσεως και του πειρασμού, οι προσωπικοί ηθικοί κώδικες μπορεί να καταρρεύσουν. Μερικοί κρίνουν ότι λίγη ανεντιμότης πότε πότε είναι αναγκαία για να συμβαδίση κανείς μ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο. Ακόμη και αν δεν συλληφθούν, πληρώνουν ένα βαρύ τίμημα—την απώλεια μιας καθαρής συνειδήσεως και τη συνεχή έντασι που προκαλεί ο φόβος μήπως κανείς εκτεθή.
Η Γραφή δίνει τη δύναμι για ν’ αποφασίση κανείς υπέρ της εντιμότητος και της ακεραιότητος. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί εκείνοι οι οποίοι ήσαν δούλοι στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπορούσαν να παρέχουν πιστή και έντιμη υπηρεσία στους κυρίους των, «ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας.» Και πάλι, γιατί; Επειδή εγνώριζαν ότι «από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσι . . . όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία.» (Κολ. 3:22-25, ΜΝΚ) Κανένας προσωπικός ηθικός κώδιξ, ούτε ακόμη η σκέψις κρυμμένων μηχανών λήψεως τηλεοράσεως, δεν μπορεί να έχη τη δύναμι για εντιμότητα που έχει η επιθυμία να ευαρεστήση κανείς τον Δημιουργό.
«Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος.» (Ψαλμ. 19:7, ΜΝΚ) Αποφάσεις που βασίζονται σ’ αυτόν φέρνουν με αλάνθαστο τρόπο τα πιο καλά αποτελέσματα, διότι αυτός εφαρμόζεται με συνέπεια παντού, σε κάθε εποχή, κάτω από κάθε περίστασι. Για να έχετε εμπιστοσύνη ότι έτσι έχουν τα πράγματα, είναι ανάγκη να είσθε καλά εξοικειωμένος με τη Γραφή· είναι ανάγκη να εφαρμόζετε τη συμβουλή της στη ζωή σας για να βλέπετε τ’ αποτελέσματα. Γιατί να μη γράψετε στους εκδότας αυτού του περιοδικού για μια αδάπανη συζήτησι επί της Γραφής στο σπίτι σας που θα σας βοηθήση να το κάμετε αυτό; Είναι μια απόφασις για την οποία ποτέ δεν θα μετανοήσετε.
[Εικόνα στη σελίδα 227]
Όταν ο καθένας θεσπίζει δικούς του κανόνες για τη ζωή, τ’ αποτελέσματα είναι σαν το χάος που θα προέκυπτε αν ο καθένας είχε δικούς του κανόνες κυκλοφορίας
-
-
Γιατί Πρέπει να Γνωρίζωμε Ποιος Είναι ο Θεός;Η Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Γιατί Πρέπει να Γνωρίζωμε Ποιος Είναι ο Θεός;
ΥΠΑΡΧΕΙ ένας αληθινός και ζων Θεός; Αν ναι, πρέπει να ενδιαφερώμεθα σχετικά με το τι ομοιάζει και με το τι σκέπτεται; Πρέπει να γνωρίζωμε αν ενδιαφέρεται για το ανθρώπινο γένος ή αν αναμιγνύεται στις υποθέσεις των ανθρώπων;
Μερικοί κληρικοί λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός»—ότι δεν έχει μέρος στην τρέχουσα ιστορία. Αλλ’ αυτοί οι άνθρωποι σφάλλουν; Τι θα πούμε αν ο Θεός ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες υποθέσεις και επεξεργάζεται ένα σκοπό για το ανθρώπινο γένος; Δεν θα ήταν επικίνδυνο γι’ αυτούς που νομίζουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός»;
Αν εμείς, που είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσωμε, δείχνωμε ότι είμεθα εκείνοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό, δεν θα ήταν αυτό για τη δική μας καταστροφή;
ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ
Αν ένα άτομο αναβάλη ή αποφεύγη να πάρη απόφασι όσον αφορά το αν υπάρχη Θεός ο οποίος ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, είναι καιρός γι’ αυτό το άτομο να ερευνήση την καρδιά του και τις διανοητικές του ικανότητες. Αναβάλλει την λήψι αποφάσεως για να παραμερίση την απόδοσι λογαριασμού; Το γεγονός ότι, απ’ όλα τα ζώντα πράγματα της γης, μόνον ο άνθρωπος έχει νοημοσύνη και δυνάμεις λογικεύσεως δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ανεξάρτητος από μια ακόμη ανώτερη νοημοσύνη και ότι μπορεί να κυβερνά την γη με τον δικό του τρόπο. Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί. Η νοημοσύνη έχει δοθή στον άνθρωπο για να μπορή ν’ ακολουθή τους νόμους του Δημιουργού του και αυτό καταλήγει στη δική του ευτυχία.
Ο Θεός ομιλεί σ’ εκείνους που θα έπρεπε να τον γνωρίζουν, σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν τον Λόγο της αληθείας του, όπως τον έχουν οι άνθρωποι που ζουν σε Χριστιανικές χώρες. Λέγει τα εξής: «Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο Ιεχωβά, ο ποιητής των άκρων της γης, είναι Θεός αιώνιος.»—Ησ. 40:28, ΜΝΚ.
Λόγω της ιδιότητός του ως Δημιουργού, ο Ιεχωβά είναι Θεός. Είπε στον Αβραάμ: «Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ.» (Γέν. 17:1, ΜΝΚ) Ο ψαλμωδός γράφει: «Ιεχωβά του Θεού είναι η λύτρωσις από του θανάτου.» (Ψαλμ. 68:20, ΜΝΚ) Οι Χριστιανοί απόστολοι τον αναγνωρίζουν ως τέτοιο, λέγοντας, «Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς.»—Πράξ. 4:24.
Η Βιβλική ιστορία, επομένως, πιστοποιεί ότι ο Θεός υπάρχει. Αποκαλύπτει ότι δεν είναι «νεκρός» αλλ’ ότι ενδιαφέρεται πολύ για τις υποθέσεις των ανθρώπων.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΣ ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΗ
Κάποιος μπορεί να πη, αν είναι παντοδύναμος και Θεός του καλού, γιατί, τότε δεν τον βλέπομε σήμερα να κάνη κάτι; Ναι, αλλά, πρέπει να σκεφθούμε, ότι ως κυρίαρχος ο Θεός έχει το δικαίωμα να ενεργή όταν και όπως θέλει. Και οφείλομε να γνωρίζωμε ότι, επειδή είναι Θεός τάξεως, έχει ένα πρόγραμμα χρόνου για την εξέλιξι των σκοπών του.—1 Κορ. 14:33· Γαλ. 4:4.
Είναι πιθανόν να θεωρούμε τα εβδομήντα ή και περισσότερα έτη της ζωής μας ως μακρύ χρονικό διάστημα, ή μερικούς αιώνες ως ένα ατέλειωτο χρονικό διάστημα. Για τον Θεό, ο οποίος κάθεται υπεράνω της γης, οι κάτοικοι της γης οι οποίοι εναντιώνονται σ’ αυτόν είναι ως ακρίδες. Πόσον καιρό ζη μια ακρίδα; Για τον Ιεχωβά όμως είναι γραμμένο: «Χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός.» (Ψαλμ. 90:4· Ησ. 40:22) Έτσι, ένα γεγονός που συνέβη το έτος 1513 π.Χ., περίπου πριν από τρισήμιση χιλιετηρίδες, έλαβε χώρα μόλις πριν από μισή εβδομάδα με τον τρόπο που μετρά ο Θεός τον χρόνο.
Ήταν πράγματι ένα γεγονός που έλαβε χώρα πριν απ’ αυτή την «μισή εβδομάδα» που μας εξηγεί τον λόγο για τον οποίον πρέπει να γνωρίσωμε ποιος είναι ο Θεός. Και δεν θέλομε να αγνοήσωμε αυτό το γεγονός ως ένα ασήμαντο πράγμα. Εξήρθρωσε σοβαρά την παγκόσμια δύναμι της εποχής εκείνης. Το ισχυρό εκείνο έθνος αναγκάσθηκε να γνωρίση ποιος είναι ο Θεός, αλλά με μεγάλη απροθυμία, και μ’ ένα καταστρεπτικό τρόπο που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει αν είχαν χρησιμοποιήσει τη λογική και τον κοινό νου για να γνωρίσουν τον Θεό μ’ ένα ειρηνικό και φιλικό τρόπο.
Εκείνο που συνέβη τότε αποτελεί μέρος μιας ιστορίας η οποία επαναλαμβάνεται στην εποχή μας, αλλά σε πολλή μεγαλύτερη κλίμακα. Η δύναμις η οποία κυριαρχούσε στη γη εκείνον τον δέκατον έκτο αιώνα π.Χ. ήταν μια δύναμις που προήρχετο από ένα από τους τρεις μεγάλους κλάδους της ανθρώπινης οικογενείας από τον Νώε, δηλαδή, τον κλάδο που προήρχετο από τον γυιο του Νώε Χαμ. Επίσης σ’ εκείνη τη γη της Αιγύπτου διέμενε ένα έθνος που κατήγετο από τον Σημ, ένα άλλο γιο του Νώε. Αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι ήσαν πολυάριθμοι, δεν ήσαν πολιτικοί ταραχοποιοί. Ήσαν ειρηνικοί κάτοικοι σ’ εκείνη τη χώρα. Ωστόσο, όπως ακριβώς έχομε παρατηρήσει σε μερικά έθνη στην εποχή μας, εκείνη η Χαμητική κυβέρνησις άρχισε μια εκστρατεία εναντίον εκείνων των Σημιτών, ένα πρόγραμμα γενοκτονίας.
Μήπως ήταν, όπως συμβαίνει συχνά, ένα φυλετικό ζήτημα που είχε προκαλέσει εκείνη την προσπάθεια της γενοκτονίας; Όχι. Ήταν ένα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ζήτημα. Οι Σημίται, μολονότι είχαν γίνει δούλοι στην Αίγυπτο, ηρνούντο να συμμετάσχουν στη λατρεία των πολλών θεών της χώρας. Αυτό ωφείλετο στο ότι εγνώριζαν και ελάτρευαν τον μόνο Θεό όλης της γης, τον Κυρίαρχο Ιεχωβά.
Ο Ιεχωβά είχε κάμει θαυμαστές υποσχέσεις στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ, τους πατέρες των Σημιτών. Αλλά δεν είχε ακόμη οδηγήσει σε εκπλήρωσι τις πιο σημαντικές υποσχέσεις. Αυτοί οι πατέρες εγνώριζαν τον Θεό και το όνομα του Ιεχωβά. Αλλά φαίνεται ότι μερικοί από τους γιους του Ιακώβ ή Ισραήλ δεν εγνώριζαν πλήρως για τον Θεό ποιος είναι στην πραγματικότητα. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είχε δώσει στον πατέρα τους Αβραάμ μια προφητεία η οποία έλεγε τον χρόνο που θα έθετε τέρμα στη θλίψη των στη χώρα εκείνη. Τότε θα γνώριζαν τον Θεό όπως ποτέ προηγουμένως. Ο χρόνος είχε τελικά φθάσει σ’ εκείνον τον δέκατο έκτο αιώνα π.Χ.—Γέν. 15:12-14.
Με την απελευθέρωσι από τον Θεόν εκείνων των Σημιτών η μεγάλη στρατιωτική δύναμις της Αιγύπτου γνώρισε επίσης ποιος είναι ο Ιεχωβά.
ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ Ο ΘΕΟΣ;
Για να πείση εκείνο το ισχυρό καταδυναστευτικό έθνος ότι αυτός είναι ο Θεός, ο Κυρίαρχος, εκείνος ο οποίος ενεργεί σύμφωνα με τον σκοπό του που έχει για την ανθρωπότητα, ο Ιεχωβά έπρεπε να χρησιμοποιήση υπεράνθρωπη δύναμι, θαυματουργική δύναμι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνον θ’ ανεγνώριζαν ότι υπάρχει, αλλά θα έκανε επίσης να γίνη σεβαστό το όνομά του, πράγματι, να τον φοβηθή εκείνη η μεγάλη Παγκόσμια Δύναμις καθώς και τα άλλα έθνη με τα οποία αργότερα θα είχε σχέσεις ο λαός του. Μ’ αυτές τις εκδηλώσεις δυνάμεως και νοημοσύνης, που ήταν πολύ ανώτερες από κάθε τι που οι άνθρωποι κατέχουν, απέδειξε ότι είναι πράγματι ΘΕΟΣ.
Η Αίγυπτος είχε τους πολλούς θεούς της και τους μάγους ιερείς της. Πώς, λοιπόν, μπορούσε να γίνη διάκρισις των θαυματουργικών πράξεων του Θεού ώστε οι Αιγύπτιοι να μη τις αποδώσουν στους δικούς των θεούς και ιερείς; Μ’ ένα απλό και πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Ο Θεός χρησιμοποίησε έναν άνδρα ως εκπρόσωπό του ή προφήτη του για ν’ αναγγέλλη τα θαύματα από πριν. Κατόπιν, όταν αυτά συνέβαιναν, ιδιαίτερα όταν αυτά τα θαύματα επηρέαζαν δυσμενώς τους Αιγυπτίους θεούς, ο λαός ήταν αναγκασμένος να γνωρίση ότι οι θεοί του ήσαν ανίσχυροι μπροστά στην ανώτερη δύναμι του Ιεχωβά.
Στην επεξεργασία του σκοπού του ο Θεός είχε στη διάθεσί του έναν ενδεδειγμένο άνδρα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μωυσής που είχε γεννηθή στην Αίγυπτο, και εκπαιδευθή από τη μητέρα του στη γνώσι του αληθινού Θεού. Ο Μωυσής είχε επιχειρήσει την απελευθέρωσι των Ισραηλιτών πριν από σαράντα χρόνια, αλλά διεπίστωσε ότι δεν ήταν ακόμη ο καιρός του Θεού και αναγκάσθηκε να φύγη από την Αίγυπτο. Στα επόμενα σαράντα χρόνια απέκτησε πείρα ασκούμενος στην υπομονή, την εγκαρτέρησι και την ταπεινοφροσύνη ως ποιμήν στη Μαδιάμ. Κατόπιν, στο Όρος Χωρήβ, στην έρημο του Σινά, ο Θεός έστειλε τον άγγελό του στον Μωυσή, λέγοντας:
«Ούτω θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ· Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ, με απέστειλε προς εσάς· τούτο θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα, και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών ύπαγε, και σύναξον τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, και ειπέ προς αυτούς, ΙΕΧΩΒΑ ο Θεός των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ, εφάνη εις εσάς, λέγων, Έστρεψα πράγματι τους οφθαλμούς μου προς εσάς, και είδα όσα κάμνουσιν εις εσάς εν Αιγύπτω· και είπα, Θέλω σας αναβιβάσει εκ της ταλαιπωρίας των Αιγυπτίων, εις την γην των Χαναναίων, και Χετταίων, και Αμορραίων, και Φερεζαίων, και Ευαίων, και Ιεβουσαίων, εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι. Και θέλουσιν υπακούσει εις την φωνήν σου· και θέλεις υπάγει, συ και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, προς τον βασιλέα της Αιγύπτου.»—Έξοδ. 3:15-18, Νέα Αγγλική Βίβλος.
Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΗΚΕ
Ότι επρόκειτο για θρησκευτικό ζήτημα έγινε σαφώς έκδηλο όταν ο Μωυσής εμφανίσθηκε μπροστά στον Φαραώ και ζήτησε να επιτραπή στους Ισραηλίτας να εξέλθουν σε μια αρκετή απόστασι μέσα στην έρημο για να εορτάσουν μια εορτή στον Ιεχωβά. Ο Φαραώ απήντησε: «Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ;» Κατόπιν για να υποστηρίξη την περιφρόνησι που έκαμε στον Ιεχωβά ωσάν Αυτός να ήταν απλώς ένας ασήμαντος άνθρωπος, ο ειδωλολάτρης Φαραώ προσέθεσε: «Δεν γνωρίζω τον Ιεχωβά και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.»—Έξοδ. 5:1, 2, ΜΝΚ.
Μ’ αυτό έγινε μια αναιδής πρόκλησις στην κυριαρχία του Θεού. Ο Θεός αντιμετώπισε την πρόκλησι με τρόπο που δεν άφηνε καμμιά αμφιβολία στις διάνοιες των πικρών εναντιουμένων του καθώς επίσης και των λάτρεών του. Απέδειξε ότι ήταν Θεός ο οποίος ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων αναλαμβάνοντας μάλιστα δράσι. Με το να επιφέρη μια σειρά από δέκα καταστρεπτικές πληγές στην Αίγυπτο έκαμε τον Φαραώ να γονατίση.
Οι πρώτες τρεις πληγές, (1) μετατροπή των υδάτων του Νείλου σε αίμα, (2) βάτραχοι σε όλη τη χώρα και (3) σμήνη από σκνίπες επηρέασαν και τους Αιγυπτίους και τους Ισραηλίτας. Ο Ισραήλ, όμως, εγνώρισε ότι ο Ιεχωβά δεν το έκανε αυτό για να τους τιμωρήση, αλλά με το να υποφέρουν και αυτοί μπορούσαν να αισθάνωνται πόσο πραγματικό ήταν το πλήγμα στους καταπιεστικούς Αιγυπτίους. Χωρίς αμφιβολία οποιοσδήποτε ανάμεσά τους αμφέβαλλε, εγνώρισε τον Ιεχωβά μ’ αυτόν τον τρόπο.
Εξαιτίας αυτών των περιστάσεων, ο Φαραώ και οι ιερείς του είναι πιθανόν να αμφέβαλλαν για την ικανότητα του Ιεχωβά να προστατεύση τον λαό του. Επί πλέον, οι μάγοι ιερείς φαίνεται ότι είχαν μιμηθή τις πρώτες δύο πληγές. Αλλά στην τρίτη, την πληγή των σκνιπών, ήσαν ανίσχυροι να μιμηθούν και αναγκάσθηκαν να παραδεχθούν ότι: «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο!» Είναι άξιον παρατηρήσεως ότι απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα του Θεού Ιεχωβά. Αλλά τα γεγονότα μιλούσαν μόνα των σχετικά με το ποιος επέφερε τις πληγές εναντίον τους και εναντίον των θεών τους.—Έξοδ. 8:19.
Ήταν δυνατή κάποια προστασία μέσω τη λατρείας του αληθινού Θεού, αυτού του Θεού με το ανεπιθύμητο όνομα; Αυτή η ερώτησις έλαβε αναντίρρητη απάντησι με την τετάρτη πληγή. Διότι αυτή η πληγή καθώς και όλες οι άλλες που ακολούθησαν δεν επηρέασαν τον Ισραήλ. Έτσι με δυο τρόπους ο Φαραώ αναγκάσθηκε να γνωρίση ότι ο αληθινός Θεός είναι ο Ιεχωβά: πρώτον, οι ιερείς ήσαν ανίσχυροι να μιμηθούν τις πληγές αρχίζοντας από την τρίτη και δεύτερον, ο Ιεχωβά ξεχώρισε και προστάτευσε τον λαό του. Πράγματι, όταν επήλθε η εβδόμη πληγή, μια πολύ δυνατή χάλαζα, ακόμη και οι δούλοι του Φαραώ, οι οποίοι ακολούθησαν την προειδοποίησι του Μωυσέως και έβαλαν τα ποίμνιά τους σε καταφύγια, είδαν ότι είχαν προστατευθή. Αυτό απέδειξε ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν απλώς ένας φυλετικός ή εθνικός Θεός, αλλά ο Θεός ολοκλήρου της γης και εκείνος ο οποίος διαφυλάττει όλους εκείνους οι οποίοι ελπίζουν και εμπιστεύονται σ’ αυτόν.—Έξοδ. 9:18-21.
Υπάρχει μια προειδοποίησις για τα έθνη σήμερα μ’ αυτό που ακολούθησε. Τρεις ακόμη πληγές επήλθαν και έληξαν με τον θάνατο των πρωτοτόκων όλων των οικογενειών των Αιγυπτίων. Κατόπιν ο Φαραώ εβίασε τους Ισραηλίτας να φύγουν. Ασφαλώς ο Θεός είχε δώσει στον Φαραώ και στους υπηκόους του περισσότερες από αρκετές ευκαιρίες να συνέλθουν και να σώσουν τη ζωή τους. Ήταν μακρόθυμος απέναντί τους. Αλλά με τον Φαραώ απεδείχθη αληθινή η αρχή: «Άνθρωπος όστις ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως.» Πώς;—Παροιμ. 29:1.
Μερικές μέρες ύστερ’ από την απελευθέρωσι του Ισραήλ, όταν ήσαν στρατοπεδευμένοι κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, ο Φαραώ απέδειξε ότι ήταν ανάξιος οποιασδήποτε ευνοίας ή περαιτέρω υπομονής. Είχε σκληρυνθή εναντίον του Ιεχωβά πέραν από κάθε επανόρθωσι. Όπως είπε ο Ιεχωβά στον Μωυσή: «Ο Φαραώ θέλει ειπεί περί των υιών Ισραήλ, Αυτοί πλανώνται εν τη γη· συνέκλεισεν αυτούς η έρημος· και εγώ θέλω σκληρύνει την καρδίαν του Φαραώ, ώστε να καταδιώξη οπίσω αυτών και θέλω δοξασθή επί τον Φαραώ και επί παν το στράτευμα αυτού· και οι Αιγύπτιοι θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Έξοδ. 14:1-4, ΜΝΚ.
Αλλά δεν ήσαν οι Ισραηλίται εκείνοι που είχαν παγιδευθή, αλλ’ οι Αιγύπτιοι είχαν πέσει σε παγίδα για την καταστροφή των. Διότι εκείνη τη νύχτα κάτω από το φως του πασχαλινού φεγγαριού, οι εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλιτών διέσχισαν την κοίτη της Ερυθράς Θαλάσσης με τα θαυματουργικά διαχωρισμένα νερά της από κάθε πλευρά τους. Οι στρατιωτικές δυνάμεις μπήκαν στην αποξηραμένη κοίτη της θαλάσσης για να τους καταδιώξουν, αλλ’ όταν ο Ιεχωβά άρχισε να παρεμποδίζη την πορεία τους, οι Αιγυπτιακές στρατιωτικές δυνάμεις αισθάνθηκαν τον κίνδυνο και άρχισαν να διαπιστώνουν ότι εμάχοντο εναντίον του Ιεχωβά. Τελικά αναγνωρίζοντάς τον με το όνομά του είπαν ο ένας προς τον άλλον: «Ας φύγωμεν απέμπροσθεν του Ισραήλ, διότι ο Ιεχωβά πολεμεί τους Αιγυπτίους υπέρ αυτών.» Αλλά ήταν πάρα πολύ αργά, διότι ο Ιεχωβά έκαμε να κλείσουν τα νερά επάνω τους για να καταστραφούν, ενώ ο λαός του ο Ισραήλ βρισκόταν ασφαλής στην απέναντι όχθη και τους έβλεπε.—Έξοδ. 14:25, ΜΝΚ.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
Έτσι οι Αιγύπτιοι εγνώρισαν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός προτού καταστραφούν. Πολιτικοί άρχοντες και έθνη σήμερα που κρατούν στάσι όμοια με του Φαραώ εναντίον αυτού του ονόματος πρέπει να προσέξουν. Και άτομα που βρίσκονται μέσα σ’ αυτά τα έθνη μπορούν, αν θέλουν, να προσέξουν αυτό το πραγματικό ιστορικό παράδειγμα και ν’ αποφύγουν μια όμοια τύχη. Εκείνοι που σκληρύνονται εναντίον του θείου ονόματος θα γνωρίσουν ότι ο Θεός είναι ο Ιεχωβά, ακριβώς πριν από την καταστροφή των, αλλ’ αυτός δεν είναι ένας επιθυμητός τρόπος για να τον γνωρίση κανείς. Θα έπρεπε να επιθυμούμε να τον γνωρίσωμε τώρα ως τον αληθινό Θεό και Κυρίαρχο, εκείνον ο οποίος έχει σκοπούς και είναι Προστάτης εκείνων που εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Πρέπει να τον γνωρίσωμε όπως τον εγνώρισε ο Μωυσής και όπως ο Ιησούς Χριστός ενεθάρρυνε άλλους να γνωρίσουν τον Θεό. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι πρόσεξαν οι ίδιοι το κήρυγμα του ευαγγελίου, εγνώρισαν τον Ιεχωβά από την μελέτη του Λόγου του. Είναι ευτυχείς να βοηθούν άλλους, αδάπανα, ν’ αποκτήσουν αυτή τη γνώσι. Θα επωφεληθήτε μελετώντας τη Γραφή στο σπίτι σας μαζί τους.
-
-
Πόσο Πολύτιμες Είναι οι Επιγραφές στο Βιβλίο των Ψαλμών;Η Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Πόσο Πολύτιμες Είναι οι Επιγραφές στο Βιβλίο των Ψαλμών;
ΣΤΗΝ ανάγνωσι της Γραφής σας, θα έχετε προφανώς παρατηρήσει τις επικεφαλίδες ή επιγραφές που υπάρχουν στην αρχή πολλών ψαλμών. Αυτές προσδιορίζουν την ταυτότητα του συγγραφέως, προμηθεύουν ιστορικό υλικό, παρέχουν μουσικές οδηγίες ή υποδεικνύουν τη χρήσι ή τον σκοπό του ψαλμού.
Για μερικούς αιώνες οι επιγραφές, με σπάνιες εξαιρέσεις, εθεωρούντο ως μέρος του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού. Αλλά κατά το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνος η αυθεντικότης των υπέστη σοβαρή επίθεσι. Αυτή η τάσις συνεχίσθηκε ώστε πλείστοι σύγχρονοι διανοούμενοι αμφισβητούν την ιστορική αξία των επιγραφών. Επειδή αυτή η άποψις είναι πολύ διαδεδομένη θα μπορούσε να νομισθή ότι οι επιγραφές έχουν μικρή αξία. Αλλά συμβαίνει αυτό; Και ακόμη πιο σπουδαίο, μπορεί μια εσφαλμένη άποψις των επιγραφών να μας εμποδίση να λάβωμε καλύτερα κατανόησι των ψαλμών;
Μια εξέτασις της Γραφής αποκαλύπτει ότι εισαγωγική ύλη όπως αυτή των επιγραφών δεν είναι περίπτωσις μοναδική στους ψαλμούς. Και άλλα ποιητικά τμήματα προλογίζονται συχνά από σχόλια που ομοιάζουν πολύ μ’ αυτά των επιγραφών. Αυτές οι εισαγωγικές παρατηρήσεις είναι σαφές ότι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του κειμένου της Γραφής.—Έξοδ. 15:1· Δευτ. 31:30· 33:1· Κριταί 5:1.
Η απόδειξις των αρχαίων χειρογράφων υποστηρίζει το συμπέρασμα ότι οι επιγραφές προέρχονται ή από τους συγγραφείς ή από τους συλλέκτας των Ψαλμών. Ακόμη και στους Ψαλμούς που βρίσκονται στον Ρόλλο της Νεκράς Θαλάσσης (που χρονολογούνται μεταξύ των 30 και 50 μ.Χ.) οι επιγραφές αποτελούν μέρος του κυρίου κειμένου.
ΟΙ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ
Αν δεν υπήρχαν οι επιγραφές, ή κατανόησις ενός μεγάλου αριθμού των ψαλμών θα ήταν πιο δύσκολη. Αυτό οφείλεται στο ότι μερικές φορές οι επιγραφές δίνουν ακριβώς την πληροφορία που χρειαζόμεθα για να εντοπίσωμε άλλα εδάφια τα οποία φωτίζουν ένα συγκεκριμένο ψαλμό.
Εξετάζοντας το ιστορικό των ψαλμών στο οποίο ιστορικό μάς οδηγεί η πληροφορία των επιγραφών, βοηθούμεθα να εκτιμήσωμε ότι οι Ψαλμοί βασίζονται σε πραγματικά συμβάντα. Είναι περισσότερο από ωραία ποίησι. Οι Ψαλμοί περιγράφουν τη ζωή όπως είναι στην πραγματικότητα—τις χαρές, τις ευλογίες, τις λύπες, τους πόνους και τις απογοητεύσεις. Έτσι μπορούμε ν’ αναγνωρίσωμε τον εαυτό μας με τις περιστάσεις που περιγράφονται. Και οι σχέσεις του Θεού με τους δούλους του μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι πραγματική πηγή ενθαρρύνσεως και παρηγοριάς.
Μια περίπτωσις επί του σημείου είναι ο 57ος Ψαλμός. Σύμφωνα με την επιγραφή του αυτός ο Ψαλμός ανήκει στον καιρό που ο Δαβίδ έφευγε από του προσώπου του Σαούλ εις το σπήλαιο. Στο βιβλίο Πρώτον Σαμουήλ βλέπομε ότι ο Δαβίδ σε μια περίπτωσι κρύφθηκε από τον Βασιλέα Σαούλ στο σπήλαιο Οδολλάμ (1 Σαμ. 22:1) και σε μια άλλη περίπτωσι στο σπήλαιο της ερήμου Εν-γαδδί. (1 Σαμ. 24:1, 3) Αυτός ο ίδιος ο ψαλμός αφήνει να υποτεθή το σπήλαιο της ερήμου Εν-γαδδί ως η πιθανή τοποθεσία. Το εδάφιο έξη αυτού του ψαλμού λέγει:
«Παγίδα ητοίμασαν εις τα βήματά μου·
η ψυχή μου εκινδύνευε να πέση·
έσκαψαν έμπροσθέν μου λάκκον,
ενέπεσαν εις αυτόν.»
Ναι, ο Σαούλ και οι άνδρες κυνηγούσαν τον Δαβίδ. Είχαν, ας πούμε, σκάψει ένα λάκκο για να τον παγιδεύσουν. Αλλά τι συνέβη; Το Πρώτον Σαμουήλ 24:3, 4 αναφέρει ότι «εισήλθεν ο Σαούλ διά να σκεπάση τους πόδας αυτού [διά να αφοδεύση, ΜΝΚ]» στο ίδιο σπήλαιο που είχαν έλθει ο Δαβίδ και οι άνδρες του για να κρυφθούν. Αυτό καθιστούσε δυνατό για τον Δαβίδ να θανατώση τον Σαούλ, αν ήθελε. Έτσι, με το να μπη στο σπήλαιο και να βρεθή στο έλεος του Δαβίδ, ο Σαούλ έπεσε στην ίδια παγίδα που είχε σκάψει για τον Δαβίδ.
Όπως στην περίπτωσι του Δαβίδ, έτσι και σήμερα μηχανορραφούν εναντίον των πιστών δούλων του Ιεχωβά. Αλλά, όπως ο Σαούλ απέτυχε στις προσπάθειές του να καταστρέψη τον Δαβίδ, και αυτοί επίσης μπορούν να είναι βέβαιοι ότι εκείνοι οι οποίοι ζητούν να τους βλάψουν θ’ αποτύχουν και θα παγιδευθούν στα δικά των σχέδια.
Όπως αποκαλύπτεται από την επιγραφή του, ο 51ος ψαλμός πραγματεύεται μια τελείως διαφορετική κατάστασι. Αφορά τον καιρό ‘ότε ήλθεν Νάθαν ο προφήτης προς τον Δαβίδ, αφού εισήλθε προς την Βηθσαβεέ’. Εφόσον ο Δαβίδ έλαβε τη συγχώρησι του Ιεχωβά, αυτός ο ψαλμός μπορεί να είναι μια πραγματική πηγή παρηγοριάς για εκείνους οι οποίοι έχουν διαπράξει μια σοβαρή παράβασι. Βοηθεί ένα άτομο να εκτιμήση τι είναι η πραγματική μετάνοια και πώς πρέπει κανείς ν’ ανταποκρίνεται σε μια τιμωρία όπως αυτή που είχε δοθή στον Δαβίδ από τον Νάθαν. Αν δεν υπήρχε η επιγραφή, πολλή από τη δύναμι του 51ου ψαλμού θα είχε χαθή.
Ακόμη και η απλή μνεία ενός ονόματος σε μια επιγραφή μπορεί να είναι βοηθητική. Ο 101ος Ψαλμός, παραδείγματος χάριν, είναι μελωδία που αποδίδεται στον Δαβίδ. Έτσι όταν διαβάζωμε τον 101ο Ψαλμό, παρατηρούμε στην πραγματικότητα τον τρόπο με τον οποίο ο Βασιλεύς Δαβίδ διαχειριζόταν τις υποθέσεις του κράτους. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, μαθαίνομε τώρα από τον Ψαλμό ότι ο Δαβίδ διάλεγε για υπηρέτας και αξιωματούχους του μόνο πιστά άτομα. Δεν θα μπορούσε να συνεργάζεται με υπερήφανα άτομα και δεν ανεχόταν συκοφαντία. Ενδιαφερόταν κάθε μέρα να οδηγή τους πονηρούς σε δικαιοσύνη.
Πόσο ενθαρρυντικό πρέπει να είναι αυτό σε μας! Ο μόνιμος κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, ο Ιησούς Χριστός, ενδιαφέρεται ομοίως για την υποστήριξι της δικαιοσύνης. Πράγματι, το κάνει αυτό με τέλειο τρόπο. Ποτέ η διακυβέρνησις του Ιησού Χριστού και των συντρόφων του δεν θα γίνη διεφθαρμένη και καταπιεστική. Στη βασιλική ιδιότητά του εφαρμόζονται πρωτίστως τα προφητικά λόγια του 72ου ψαλμού:
«Διά να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη
και τους πτωχούς σου εν κρίσει.
Τα όρη θέλουσι φέρει ειρήνην εις τον λαόν,
και οι λόφοι δικαιοσύνην.
Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού·
θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων,
και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.
Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος·
και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη
η σελήνη.»—Ψαλμ. 72:2-4, 7.
Ασφαλώς αν επιθυμούμε να αυξήσωμε την κατανόησί μας των Γραφών, δεν πρέπει ν’ αγνοήσωμε ποτέ τις επιγραφές. Καθώς παρουσιάζεται η ευκαιρία μπορούμε να εντοπίζωμε την ιστορική βάσι των διαφόρων ψαλμών σε άλλα σημεία της Γραφής. Συχνά αυτό θα μας οδηγήση στα βιβλία 1ο και 2ο Σαμουήλ, τα οποία βιβλία της Γραφής αφηγούνται τα κυριώτερα γεγονότα της ζωής του Δαβίδ, εκείνου στον οποίον αποδίδεται η σύνθεσις ενός μεγάλου ποσοστού των Ψαλμών. Τα σχετικά γεγονότα που υπονοούνται στις επιγραφές μπορούν εύκολα να εντοπισθούν με τη χρήσι μιας Γραφής με παραπομπές.
Οι επιγραφές είναι πράγματι ένα πολύτιμο τμήμα των Αγίων Γραφών. Και η εσωτερική μαρτυρία και η εξωτερική απόδειξις υπό μορφήν αρχαίων χειρογράφων το βεβαιώνουν αυτό. Ώστε γιατί να μην αφήσετε τις επιγραφές να σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε την πλήρη επίδρασι των θεοπνεύστων Ψαλμών; Θα πλουτισθήτε πολύ πνευματικώς.
-
-
Παιδιά Προσβάλλονται από Αφροδίσια ΝοσήματαΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Παιδιά Προσβάλλονται από Αφροδίσια Νοσήματα
◆ Οι ιατροί στην Αϊόβα υπέβαλαν σε θεραπεία ένα επτάχρονο αγόρι λόγω αφροδισίου νοσήματος από το οποίο προσεβλήθη από άμεση σεξουαλική επαφή. Ένα άλλο αγόρι, ηλικίας 11 ετών, και ένα κορίτσι 12 ετών, υπεβλήθησαν επίσης σε θεραπεία για γονόρροια. Τα δυο αγόρια ανέφεραν ότι η επαφή τους ήταν με το κορίτσι.
-
-
Ενίσχυσις της Διακονίας για το Ενώπιόν μας ΈργονΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Ενίσχυσις της Διακονίας για το Ενώπιόν μας Έργον
ΠΟΙΟ είναι εκείνο που δίνει δύναμι σ’ ένα δούλο του Θεού για να διατηρήση έναν καθαρό και έντιμο τρόπο ζωής μέσα στον καθημερινό κόσμο όπου αντιμετωπίζει όλες τις πιέσεις και δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα; Και, επί πλέον, τι είναι εκείνο που του δίνει δυνάμεις για να πηγαίνη στα σπίτια των ανθρώπων στην κοινότητά του για να συνιστά και να διδάσκη την πίστι του σε άλλους;
Είναι το πνεύμα του Θεού, το οποίον αποκτάται με τη μελέτη του Λόγου του, της Γραφής, και κατόπιν με την εφαρμογή των αρχών του. Όλο αυτό αποτελεί τη διακονία του Χριστιανού. Αυτή η διακονία πρέπει να τυγχάνη συνεχώς προσοχής. Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ ζηλωταί στο να συναναστρέφωνται μεταξύ των σε συναθροίσεις για Γραφική συζήτησι.
Γι’ αυτό επίσης οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν διευθετήσεις για τρεις συνελεύσεις το χρόνο, από τις οποίες συνήθως μία είναι συνέλευσις «περιφερείας» ή ακόμη και εθνική ή διεθνής που συγκεντρώνει χιλιάδες κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι του 1971, 678.359 άτομα παρευρέθησαν στις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα» στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η Αγγλία και η Ευρώπη επίσης απήλαυσαν τις συνελεύσεις των, ενώ άλλες συνελεύσεις είχαν προγραμματισθή αργότερα σε άλλα μέρη της γης.
Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
Η ενίσχυσις της Χριστιανικής διακονίας ήταν ένας από τους κυριωτέρους αντικειμενικούς σκοπούς των συνελεύσεων. Η «εσωτερική διακονία» έτυχε περισσοτέρας εμφάσεως, και μια νέα άποψις και στάσις απεκτήθησαν—μια πιο Γραφική άποψις, της διακονίας, ιδιαιτέρως όπως περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο στην 1η Κορινθίους κεφάλαιον 12, όπου ομιλεί για τις «διαιρέσεις διακονιών.»
Μια ομιλία, η οποία πραγματευόταν τη διακονία, είχε δείξει ότι, μολονότι το να κηρύττωμε στους «έξω» και να τους διδάσκωμε μέσω μιας οικιακής Γραφικής μελέτης είναι σπουδαίο, αυτό αποτελεί μέρος μόνον από τις πολλές διακονίες των Χριστιανών. Η «εσωτερική διακονία»—εκπαίδευσις της οικογενείας του, επίσκεψις άλλων οι οποίοι είναι ασθενείς ή έχουν ανάγκη βοηθείας, συμμετοχή στις Χριστιανικές συναθροίσεις και ετοιμασία ομιλιών—όλες είναι διακονίες. Η φροντίδα άλλων ευθυνών σχετικά με την εκκλησία και την Αίθουσα Βασιλείας, ακόμη και η έντιμη και ευσυνείδητη διαγωγή για τη φροντίδα των αναγκών της οικογενείας, είναι διακονίες. Ο Χριστιανός πρέπει να είναι προσεκτικός σε καθετί που κάνει, ώστε να μη βρεθή μώμος στη διακονία.
Μερικά σχόλια που ακούσθηκαν στους χώρους των συνελεύσεων δείχνουν το πνεύμα που διοχέτευσε στους ακροατάς αυτή η ομιλία. Ο επίσκοπος μιας εκκλησίας της πόλεως Νέας Υόρκης είπε: ‘Ίσως στο παρελθόν μερικοί δούλοι του Ιεχωβά ενδιεφέροντο υπερβολικά για αριθμούς και για την εκτέλεσι καθηκόντων μ’ έναν ακριβώς καθωρισμένον τρόπο, ενώ το σπουδαίο είναι το κίνητρο της καρδιάς, η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά.’
Ένας περιοδεύων αντιπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά στην Φλώριδα έκαμε το εξής σχόλιο: «Ένα πράγμα που τονίσθηκε ήταν η εποικοδόμησις της οικογενείας πνευματικώς. . . . Μερικές φορές οι αδελφοί αποθαρρύνονται επειδή δεν μπορούν να κάμουν πάρα πολλά στη διακονία του αγρού. . . . Αυτό θα φέρη στην εκκλησία ένα πνεύμα, ότι εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να βγουν στη διακονία του αγρού τόσο όσο θα επιθυμούσαν, εξακολουθούν να είναι πιστοί με το να οικοδομούν την πνευματικότητα της οικογενείας των. Δεν θα αισθάνωνται ότι αποκλείονται.»
Ένας άλλος σύνεδρος από τη Νέα Υόρκη είπε ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος να βλέπη να δίδεται έμφασις περισσότερο στη στοργική ενθάρρυνσι και ποίμανσι, παρά απλώς σε εκθέσεις έργου. «Υπάρχουν πάρα πολλοί αδελφοί και αδελφές,» είπε, «οι οποίοι είναι ηλικιωμένοι ή με περιωρισμένες κάπως δυνάμεις, αλλ’ οι οποίοι προσφέρουν τεράστια βοήθεια στη γενική υγεία, πνευματικότητα και ευεξία της εκκλησίας με πάρα πολλούς τρόπους. Είναι καλόν να βλέπουν ότι η διακονία των μ’ αυτούς τους τρόπους αναγνωρίζεται δεόντως. Η έμφασις ότι δεν υπάρχει καμμιά ‘ειδική’ τάξις, αλλ’ ότι όλοι είναι αδελφοί, ήταν επίσης έξοχη.»
«Ήμουν ευτυχής ν’ ακούσω τον ομιλητή να τονίζη,» είπε ένας επίσκοπος στην Καλιφόρνια, «ότι δεν θέλομε να πούμε ότι οι σκαπανείς μας [ολοχρόνιοι κήρυκες] αξίζουν περισσότερο από τα άλλα μέλη της εκκλησίας. Έχομε έξοχους αδελφούς που δεν μπορούν να δαπανήσουν χρόνο για ολοχρόνιο κήρυγμα, όπως ακριβώς έχομε και έξοχους σκαπανείς.»
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Οι ομιλίες οι οποίες είχαν σχέσι με τη διευθέτησι της διακυβερνήσεως της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας και οι οποίες ετόνιζαν την εφαρμογή της στην εποχή μας, προκάλεσαν ενθουσιώδη ανταπόκρισι. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν πάντοτε ευτυχείς να συμμορφώνωνται με την αποστολική μέθοδο οργανώσεως της εκκλησίας και της λειτουργίας της στο σημείο που την κατανοούσαν, και η πνευματική ευημερία των καθώς και η αύξησις αποτελούν απόδειξι ότι ο Θεός τούς έβλεπε με εύνοια.
Στα πρόσφατα χρόνια η διευθέτησις ήταν ένας ώριμος άνδρας να είναι ο επίσκοπος, ο κυριώτερος υπεύθυνος για την ποίμανσι της εκκλησίας. Άλλοι διωρισμένοι «υπηρέται» ήσαν βοηθοί του.
Εν τούτοις, πρόσφατη μελέτη της συγκροτήσεως των Γραφικών αποστολικών εκκλησιών που έγινε από το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά απεκάλυψε ότι, συγκεκριμένα, οι εκκλησίες έχουν ανάγκη αναπροσαρμογής για να είναι πιο τέλεια σε αρμονία με τη συγκρότησι των εκκλησιών του πρώτου αιώνος.
Σε αρμονία μ’ αυτή την κατανόησι από τη Γραφή, επεστήθη η προσοχή των ακροατών στο ότι η αποστολική μέθοδος διακυβερνήσεως κάθε εκκλησίας ήταν μέσω ενός σώματος πρεσβυτέρων (πρεσβυτερίου), πνευματικώς ωρίμων ανδρών διωρισμένων μεταξύ των αρρένων μελών οι οποίοι ήσαν επίσης επίσκοποι της εκκλησίας. Όλοι αυτοί ήσαν ίσοι σε εξουσία, όχι απλώς βοηθοί του ενός ανδρός. Ο καθένας προφανώς ενεργούσε με τη σειρά ως προεδρεύων, αλλά ενώ υπηρετούσε υπ’ αυτήν την ιδιότητα δεν ήταν ο επίσκοπος. Αυτή η διευθέτησις είχε ως αποτέλεσμα τον καταμερισμό της ευθύνης και την προμήθεια μιας πιο ισορροπημένης διευθετήσεως διακυβερνήσεως των εκκλησιών.
Πώς έγινε δεκτή από τα συγκεντρωμένα πλήθη αυτή η αξιοσημείωτη Βιβλική αρχή οργανώσεως;
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά οδηγεί προοδευτικά και ανυψώνει τον λαό του. Έχουν δοκιμάσει την πείρα ομοίων προσαρμογών προηγουμένως και αναγνωρίζουν ότι προήλθε απ’ αυτές πρόοδος χάρις στην ηγεσία του Θεού. Αναγνωρίζουν επίσης το γεγονός ότι δεν θα ήσαν πραγματικοί εκπρόσωποι του Θεού και της βασιλείας του αν ηρνούντο να δέχωνται τέτοιες αλλαγές.
Για να γίνη γνωστή η ατομική στάσις απέναντι στη νέα διευθέτησι ελήφθη συνέντευξις από πολλούς υπευθύνους άνδρες, που υπηρετούν ως επίσκοποι σε διάφορες εκκλησίες, και άλλους. Το γενικό αίσθημα, ότι αυτή η οργανωτική διευθέτησις ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός, συνοψίζεται στην έκφρασι τριών απ’ αυτούς τους άνδρες.
Ένας απ’ αυτούς, περιοδεύων διάκονος που εξυπηρετεί πολλές εκκλησίες στην περιοχή του Σικάγου, είπε: «Αυτό θα φέρει αποτελέσματα· προέρχεται από τον Ιεχωβά.» Ένας άλλος, που επιβλέπει μια μεγάλη περιοχή γνωστή ως «περιφέρεια» στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες οραματίσθηκε ένα μεγαλύτερο κύμα του πνεύματος του Θεού «λόγω μιας στενώτερης επαφής με τον ένα Μεσίτην μεταξύ Θεού και ανθρώπων.» Μια περίφημη έκφρασις από ένα σύνεδρο από το Όρεγκον ήταν ότι η έμφασις φεύγει από το άτομο, με το να μη κατέχη κανένας την πρώτη θέσι μέσα στην εκκλησία, και «θα συγκεντρώση περισσότερη προσοχή στην πραγματική κεφαλή της εκκλησίας, τον Ιησού Χριστό.»
Άλλοι ωμίλησαν για τα οφέλη που θα έχη ο διάκονος στην εκκλησία ως άτομο. «Θα είναι μια ενθάρρυνσις για όλους τους ωρίμους άνδρας ν’ αναλάβουν ευθύνη,» είπε ένας Μάρτυς από το Σικάγο με μεγάλη πείρα. Μια γενική έκφρασις είχε γίνει από τους συγκεντρωμένους συνέδρους στο Σινσινάτι, η οποία έλεγε: «Πόσο ευγνώμονες είμεθα ν’ αποτελούμε μέρος μιας οργανώσεως η οποία ενδιαφέρεται τόσο έντονα για την πνευματική ευημερία του λαού της.»
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έτσι γίνεται καταφανές ότι η διακονία εκείνων οι οποίοι κηρύττουν το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ενισχύεται. Αν αναμένωνται καιροί δοκιμασίας και διωγμού, οι εκκλησίες θα μπορέσουν να συνεχίσουν το έργον των ακόμη και αν μας στερήσουν από μερικούς υπευθύνους αδελφούς. Όπως είπε σοβαρά ένας επίσκοπος με πείρα είκοσι εννέα ετών: «Πιστεύω ότι αυτή η πληροφορία μάς δίδεται ακριβώς σ’ αυτό τον ειδικό καιρό διότι έχομε προχωρήσει πολύ στον καιρό του τέλους. Ασφαλώς είναι ανάγκη να αισθανώμεθα πολύ πλησιέστερα ο ένας στον άλλο για ν’ αντιμετωπίσωμε τον εχθρό μ’ ένα ενωμένο τρόπο.»
Βαρυσήμαντα γεγονότα τα οποία πρόκειται να λάβουν χώρα στο αμέσως προσεχές μέλλον περιέχονται στη Βιβλική προφητεία του Ιεζεκιήλ. Αυτή η προφητεία απετέλεσε τη βάσι ενός βιβλίου που ετέθη σε κυκλοφορία στις συνελεύσεις, και φέρει τον τίτλο «Τα Έθνη Θέλουσι Γνωρίσει ότι Εγώ Είμαι ο Ιεχωβά»—Πώς; Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ το έργο του λαού του Θεού σήμερα παρουσιάζεται με αλληγορικό τρόπο ως ‘σήμανσις’ για διαφύλαξι όλων των ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν ένα κόσμο δικαιοσύνης και ειρήνης και οι οποίοι επιθυμούν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή των με την άποψι του Θεού. (Ιεζ. 9:4-6· Κολ. 3:10) Ένα σύνολο 12.556 ατόμων που είχαν αναλάβει προσφάτως αυτή την πορεία ζωής βαπτίσθηκαν στις συνελεύσεις του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μολονότι ο καιρός του παρόντος συστήματος πραγμάτων είναι σύντομος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολλά να κάμουν. Υπάρχουν πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν ‘τη γραφή στον τοίχο’ γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και οι οποίοι είναι ανάγκη ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Εκείνοι οι οποίοι έκαμαν προετοιμασίες για τις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα» έχουν εντυπωσιασθή από το γεγονός ότι, γενικά οι επιχειρηματίαι με τους οποίους ήλθαν σ’ επαφή δεν έκαναν «πολλές δουλειές,» όπως στο παρελθόν. Μερικοί εξέφραζαν τη γνώμη, «Δεν βλέπομε κανένα μέλλον στον κόσμο των επιχειρήσεων.» Πολλοί αντιλαμβάνονται επίσης ότι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου παρακμάζουν. Όπως δείχνει η προφητεία του Ιεζεκιήλ, αυτά τα άτομα πρέπει να τα πλησιάση κανείς με την προειδοποίησι της Γραφής για να εγκαταλείψουν αυτές τις θρησκείες αν πρόκειται να επιζήσουν από την πτώσι του Χριστιανικού κόσμου.
Το γενικό αίσθημα των παρόντων στη συνέλευσι εξεφράσθη στο τέλος της συνελεύσεως από έναν επίσκοπο μιας εκκλησίας του Σινσινάτι ο οποίος είχε προφανώς νωπή στη διάνοιά του την προφητεία του Ιεζεκιήλ όταν είπε: ‘Ο Χριστιανικός κόσμος θα καταστραφή, επειδή με πείσμα αρνείται ν’ αλλάξη σύμφωνα με την αποκαλυμμένη αλήθεια, ενώ η κοινωνία των μαρτύρων του Ιεχωβά θ’ αυξάνη και αιωνίως θα ευημερή λόγω του ότι προσαρμόζεται για να συμμορφωθή με την άποψι του Ιεχωβά. Πιστεύω ότι θα ενθυμούμεθα πολύν καιρό τις συνελεύσεις το «Θείον Όνομα.»’
[Εικόνα στη σελίδα 249]
Σαρανταπέντε συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά το «Θείον Όνομα» έλαβαν χώρα στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες· 36.335 παρευρέθησαν εδώ στο Σινσινάτι
[Εικόνα στη σελίδα 250]
Ενθάρρυνσις είχε δοθή από το πρόγραμμα της συνελεύσεως για την οικογενειακή ανάγνωσι της Γραφής
[Εικόνες στη σελίδα 251]
12.556 βαπτίσθηκαν στις συνελεύσεις στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες
Στη Φιλαδέλφεια ιεραπόστολοι από την Δυτική Αφρική συζητούν για το νέο βιβλίο «Οδηγός της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας»
-
-
Τι Συμβαίνει στις ΕκκλησίεςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Τι Συμβαίνει στις Εκκλησίες
Οι πρόσφατες μάχες μεταξύ Καθολικών και Διαμαρτυρομένων στην Ιρλανδία είναι μια μόνο μορφή της ζωής στην οποία παρουσιάζονται οι εκκλησίες κάτω από το φως των προβολέων. Στις ειδήσεις, επίσης, είναι έκδηλο το κύμα ενδιαφέροντος της νεολαίας για τη θρησκεία—πολλοί από τους οποίους έχουν παρασυρθή σ’ αυτό που ονομάζεται «Η Επανάστασις του Ιησού.»
Ο τρόπος με τον οποίον αντιδρούν σ’ αυτά τα γεγονότα οι εκκλησίες και οι ηγέται των αντανακλάται συχνά στις ειδήσεις της ημέρας.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
Οι τίτλοι των κηρυγμάτων αντικατοπτρίζουν μερικές φορές τη στενοχώρια του κόσμου. Παραδείγματος χάριν, θέματα εκκλησιαστικών κηρυγμάτων που είχαν δημοσιευθή προσφάτως στην εφημερίδα «Γκλομπ» του Μπόστον περιλαμβάνουν: «Ελευθέρωσέ με από την Χείρα του Αδελφού μου,» και «Μια Φιλελεύθερη Θρησκεία για ένα Συγκεχυμένο Αιώνα.»
Συχνά οι τίτλοι των κηρυγμάτων φαίνονται σκοπίμως ασαφείς, κάνοντας ένα άτομο να διερωτάται τι σημαίνουν. Στην περιοχή της Ουάσιγκτων D.C., μερικά θέματα ήσαν: «Το επίμονο Μηδέν Είναι Απίστευτο,» και «Απογυμνωμένοι.» Τι περιμένετε ν’ ακούσετε απ’ αυτά τα κηρύγματα;
Άλλοι τίτλοι υπαινίσσονται τα μειονεκτήματα του Θεού, ή ακόμη αμφισβητούν και την ορθότητα των πράξεών του. Μια Ενωμένη Πρεσβυτεριανή εκκλησία στην Ουάσιγκτων D.C., διεφήμιζε: «Το Μεγάλο Οπωσδήποτε του Θεού.» Και μια Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού στο Κλήβελαντ, Οχάιο, ανήγγειλε στην πρόσοψι του τόπου της συναθροίσεως: «Κύριε, έχομε Μεγάλες Αμφιβολίες Σχετικά με τον Τρόπο που Κυβερνάς το Σύμπαν.»
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ
Παρά τα λεγόμενα για παρακμή του θρησκευτικού ενδιαφέροντος, μερικές εκκλησίες αναφέρουν μεγάλο αριθμό παρευρισκομένων. Αλλά αποτελεί αυτό κατ’ ανάγκην απόδειξι πνευματικής δυνάμεως; Εξετάστε τις ακόλουθες ειδήσεις:
Σε ένα δημοσιευμένο σε πολλές εφημερίδες άρθρο, ο θρησκευτικός αρθρογράφος του ηνωμένου τύπου Τζωρτζ Ο. Κόρνελ έγραφε τα εξής: «Στην Ηνωμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Κλεν Μουρ, στο Νιου Κασλ, Πενσυλαβανίας, ο αιδεσιμώτατος πάστωρ Τζακ Χίνσου, μερικές φορές παρουσιάζεται ως κλόουν του ιπποδρομίου και κάνει ακροβασίες επάνω σε ξυλοπόδαρα για να εντυπώση τα σημεία στους νεαρούς την ηλικία.»—«Δη Εξπρές,» Ήστον, Πενσυλβανίας, 10 Ιουλίου 1971.
Εξίσου παράδοξα είναι αυτά που συμβαίνουν σε μερικές εκκλησίες Βαπτιστών. Καλούνται οι άνθρωποι να δουν ένα μπετόν πάχος δέκα ιντσών που έσπασε «με το χέρι και με το κεφάλι.» Εκτός από τη χρήσι του καράτε, ο Βαπτιστής ευαγγελιστής Μάικ Κραίην εκτελεί κατορθώματα με σπαθιά των σαμουράι. Η εφημερίς «Δη Νιους» του Φρέντερικ, Μαίρυλαντ, αναφέρει: «Ο Αιδεσιμώτατος Κραίην έκαμε επίδειξι της πλήρους εκτάσεως της ικανότητός του το Σάββατο βράδυ στην Εκκλησία των Βαπτιστών του Λαού όταν έβαλε ένα καρπούζι επάνω στο στομάχι του Δαβίδ Γκίλμπερτ, μέλους της εκκλησίας, και, με δεμένα μάτια, έσχισε το καρπούζι σε δυο μέρη.»
Ο ανταποκριτής Ντάρυλ Λέμπκε αναφέρει ότι στο Σαν Φρανσίσκο «δεν υπάρχει ποτέ μια ανιαρή στιγμή τις Κυριακές στην εκκλησία των Μεθοδιστών του Γκλάιντ Μεμόριαλ.» Δίνει την εξήγησι ότι η εκκλησία υιοθέτησε διάφορα ανορθόδοξα πράγματα αλλά ότι «δεν κατώρθωσε να έχη θέσεις «μόνον για ορθίους» παρά το καλοκαίρι του 1969. Δηλαδή όταν απέλυσε την έμμισθη χορωδία και τον παίκτη του εκκλησιαστικού οργάνου και την αντικατέστησε με την ορχήστρα τζαζ Μερίντιαν Ουέστ. Σχεδόν ταυτοχρόνως άδειασε το ιερό με την απομάκρυνσι της αγίας τραπέζης και του άμβωνα. Έπρεπε να δημιουργηθή χώρος για την ορχήστρα και για το πλήθος που στριφογύριζε γύρω απ’ αυτήν.»—Εφημερίς «Τζόρναλ» της Ατλάντα, 26 Μαΐου 1971.
Αυτές οι δραστηριότητες δεν περιορίζονται μόνον στους Προτεσταντικούς ομίλους. Μια επικεφαλίδα στην εφημερίδα «Χέραλντ,» του Μαϊάμι, της 6 Αυγούστου 1971, έλεγε: «Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝΤ ΡΟΛ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΠΙΣΤΙ.»
Και η εφημερίς «Τρίμπιουν» του Σικάγου στο φύλλο της τής 1ης Αυγούστου 1971, παρατηρεί: «Πλήθη κόσμου, σαν εκείνα της Αποστολικής Εκκλησίας του Αγ. Θωμά στο Χάιντ Παρκ, ήσαν πριν από λίγον καιρό μοναδικά. Σήμερα επειδή αντελήφθησαν ότι επιβίωσις σημαίνει εξυπηρέτησις της νεολαίας, αυτά τα πλήθη είναι κάτι συνηθισμένο.» Η συντηρητική Καθολική εφημερίς «Δη Ντιφέντερς Τράμπετ» παραπονείται ότι η λειτουργία «έχει μετατραπή σε τριπλό στίβο ιπποδρομίου.»
Μολονότι αυτές οι μέθοδοι είναι πιθανόν να προσελκύουν περισσοτέρους ανθρώπους στην εκκλησία, ωστόσο μπορεί να τεθή το ερώτημα: Είναι πράγματι αυτό ένα σημείο γνησίας πνευματικής δυνάμεως;
ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ
Ιδιαιτέρα αντανάκλασι στις εκκλησίες έχει η διαίρεσις και η διαφωνία του κόσμου στο ζήτημα του πολέμου. Από τη μια πλευρά, χιλιάδες Καθολικών, Προτεσταντών και Ιουδαίων κληρικών υπηρετούν σ’ ενόπλους δυνάμεις ως ιερείς, με την έγκρισι των διαφόρων θρησκειών των. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνήθως έχουν 1.704 ιερείς στον στρατό, 1.129 στην Αεροπορία και 994 στο Ναυτικό, και αυτοί υπηρετούν επίσης στο σώμα των πεζοναυτών. Στο σύνολο υπάρχουν περίπου 30.000 Αμερικανοί ιερείς εν ενεργεία και μη, περίπου 3.000 έχουν υπηρετήσει ως τώρα στο Βιετνάμ.
Οι ιερείς έχουν τον στρατιωτικό βαθμό του αξιωματικού. Και για να αποδείξη ότι οι ιερείς συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξι των συναδέλφων των αξιωματικών στις προσπάθειες του πολέμου, η εφημερίς «Τάιμς,» της Υόρκης στο φύλλο της 22ας Ιουνίου 1971, παρατηρεί:
«Μια συνέλευσις του Συλλόγου Στρατιωτικών ιερέων που έλαβε χώραν τον περασμένο μήνα στην Ουάσιγκτων μετετρέπετο κατά καιρούς σε αγώνα υποστηρίξεως των Ηνωμένων Πολιτειών στο Βιετνάμ και εναντίον αντιπολεμικών διαδηλωτών και χίππις.»
Από το άλλο μέρος, μερικοί κληρικοί εναντιώνονται πικρά στις πολεμικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών και κάνουν ό,τι μπορούν να τις διασπάσουν. Παραδείγματος χάριν, προσφάτως συνελήφθησαν τρεις κληρικοί ενώ προσπαθούσαν να κλέψουν ή να καταστρέψουν έγγραφα του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI) καθώς και τα αρχεία της στρατολογίας στο Κάμντεν του Νιου Τζέρσεϋ. Το περιοδικό «Τάιμ,» της 6ης Σεπτεμβρίου 1971, έγραφε τα εξής: «Μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχαν δύο Ρωμαιοκαθολικοί ιερείς . . . [επίσης] ένας Λουθηρανός λειτουργός.»
ΑΝΑΜΙΞΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η αυξανόμενη ανάμιξις των εκκλησιών στις κινήσεις για πολιτική και κοινωνική αναμόρφωσι είναι ένα χαρακτηριστικό σημείο των ειδήσεων της εποχής μας.
Η εφημερίς «Χέραλντ Εξάμινερ,» του Λος Αντζελες στο φύλλο της τής 24ης Ιουλίου 1971 έγραφε: «Ο Αιδεσιμώτατος Νέιλ Μακ Λάφλιν, ιερεύς της Βαλτιμόρης, που εμηνύθη με την κατηγορία ότι συνωμότησε μαζί με άλλους ν’ απαγάγη τον Σύμβουλο του Προέδρου Χένρυ Α. Κίσινγκερ ως μια τακτική για την υποστήριξι της ειρήνης στο Βιετνάμ, λέγει: ‘Οι ιερείς και οι μοναχές πρέπει να έχουν περισσότερη ανάμιξι.’
»Ο Αιδεσιμώτατος Καρλ Λέζακ, ιερεύς στο Σικάγο και δραστήριος στα πολιτικά της εκλογικής περιφερείας του, λέγει: ‘Θα δήτε περισσοτέρους ιερείς στην πολιτική.’»
Αλλά λόγω των σοβαρών προβλημάτων που υπάρχουν μέσα στις εκκλησίες και των συγκρουομένων ιδεών των κληρικών, θα μπορούσε κανείς να διερωτηθή ορθώς γιατί θα έπρεπε ν’ αναμένεται περισσότερη ανάμιξις των κληρικών στην πολιτική για να βελτιωθούν τα έργα των κυβερνήσεων.
ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Σε αρμονία με τη Γραφική προσταγή ότι ‘δεν συγχωρείται εις γυναίκα να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός,’ οι γυναίκες κατά παράδοσιν δεν κατείχαν θέσεις επισκοπής στις εκκλησίες. (1 Τιμ. 2:12) Αλλά σε ολοένα περισσότερους θρησκευτικούς τομείς παρατηρείται απομάκρυνσις απ’ αυτήν τη γραμμή. Όπως παρατηρεί ο θρησκευτικός συγγραφεύς Ρίτσαρντ Ντάλρυμπλ:
«Τ’ αγόρια που υπηρετούσαν στο ιερό σε μια Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχουν τώρα αντικατασταθή από κορίτσια . . . Οι Λουθηρανοί έχουν τώρα μια γυναίκα λειτουργό . . . και του χρόνου αναμένεται ότι μια γυναίκα θα έχη διορισθή ραββίνος.
«Τον περασμένο μήνα η Κυρία Μάρκους Ρολφς, ακτιβίστρια της ειρήνης στο Σιάτλ, εξελέγη πρόεδρος της Συνελεύσεως των Αμερικανών Βαπτιστών. Όταν η Κυρία Λ. Στέηρ εξελέγη στο ύψιστο αξίωμα της Ηνωμένης Πρεσβυτεριανής εκκλησίας, Πρεσβυτεριανή Πρόεδρος, ήταν η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε αυτή τη θέσι.»—Εφημερίς «Χέραλντ Εξάμινερ,» του Λος Άντζελες, 12 Ιουνίου 1971.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ασυνήθιστα πράγματα συμβαίνουν στις εκκλησίες. Το πραγματικό ερώτημα, φυσικά, είναι, Τι σκέπτεται ο Θεός γι’ αυτή τη στάσι και τις ενέργειες; Βρίσκονται σε αρμονία με τους κανόνες του και έχουν την επιδοκιμασία του; Έχετε διαβάσει αρκετά τη Γραφή ώστε να γνωρίζετε τον νουν του Θεού επάνω σ’ αυτά τα ζητήματα; Αξίζει τον κόπο να ερευνήσετε.
-
-
Η Γονόρροια στις Η. Π. Α.Η Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Η Γονόρροια στις Η.Π.Α.
◆ Στις Ηνωμένες Πολιτείες η γονόρροια υπολογίζεται τώρα σε 2 εκατομμύρια περιπτώσεις το έτος. Είναι η πιο διαδεδομένη μεταδοτική ασθένεια στη χώρα. Οι περιπτώσεις αυξάνουν σε αναλογία 15 τοις εκατό το έτος. Η αντίστασις στην πενικιλλίνη και στα πολλαπλά φάρμακα αυξάνει με την ίδια σχεδόν ταχύτητα. Ο Δρ. Νικόλας Φιουμάρα του Τμήματος Δημοσίας Υγείας της Μασσαχουσέτης ωνόμασε τη γονόρροια επιδημική, «μια ασθένεια που δεν ελέγχεται και που δεν μπορεί να ελεγχθή.» Είπε ότι ο κύριος παράγων είναι ότι «οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν υποκειμενικά συμπτώματα μολύνσεως· επομένως δεν γνωρίζουν ότι κάτι κακό τους συμβαίνει. Είναι πράγματι φορείς της ασθενείας και το 50% έως το 75% των γυναικών που έχουν μολυνθή εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία.»
-
-
Ομιλούντα ΤύμπαναΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Ομιλούντα Τύμπανα
◆ Είδατε στον κινηματογράφο ή διαβάσατε σε βιβλία για αγγέλματα που στέλλονται μέσα από τις ζούγκλες με κτυπήματα τυμπάνων; Αποδίδει πραγματικά αυτό το σύστημα; Μπορούν αγγέλματα να μεταβιβάζωνται ακριβώς με την αλλαγή του κτύπου και του τόνου;
Τον Δεκέμβριο του 1970 διεξήχθη στο Λάγκος της Νιγηρίας μια μεγάλη διετής Συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ένα πρωινό εκτελέσθηκε ένα ειδικό πρόγραμμα προς όφελος των επισκεπτών αντιπροσώπων από τη Βόρειο Αμερική και την Ευρώπη. Συζητήθηκε η ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νιγηρία. Επίσης διευθετήθηκε για το ακροατήριο, μια επίδειξις «ομιλούντων τυμπάνων.»
Ένας τυμπανιστής ήλθε στο προσκήνιο. Ένας Μάρτυς του ψιθύρισε το άγγελμα που έπρεπε να δώση. Το άγγελμα έπειτα χτυπήθηκε στο τύμπανο τρεις φορές. Το ακροατήριο ρωτήθηκε, «Μπορεί οποιοσδήποτε στο ακροατήριο που μιλεί τη γλώσσα Γιορούμπα να εννοήση αυτό το άγγελμα; «Ένα χέρι υψώθηκε αμέσως και το άγγελμα εδόθη στη γλώσσα Γιορούμπα και μεταφράσθηκε στην Αγγλική: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου.» (Ματθ. 6:9) Τι χειροκροτήματα έγιναν! Πάλι χτυπήθηκε ένα άλλο άγγελμα. Ένα άλλο άτομο γνώστης της Γιορούμπα στο ακροατήριο αμέσως το εννόησε: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμήν μου, δεν θέλω στερηθή ουδενός.» (Ψαλμ. 23:1) Αυτές οι δυο επιδείξεις δεν άφησαν καμμιά αμφιβολία στις διάνοιες όλων των ακροατών ότι τα τύμπανα Γιορούμπα μπορούν πραγματικά να «ομιλούν.»
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΜάιοΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάιο
16. Προτιμότερον όνομα καλόν παρά πλούτη μεγάλα.—Παροιμ. 22:1. Σ 1/2/72 1-3
17. Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί, προς τους εξ εθνών αδελφούς τούς κατά την Αντιόχειαν . . . και Κιλικίαν, χαίρειν.—Πράξ. 15:23. Σ 15/2/72 21-23
18. Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος [τέλειος σύνδεσμος ενότητος, ΜΝΚ].—Κολ. 3:14. Σ 1/8/71 17
19. Ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει.—2 Κορ. 9:6. Σ 1/9/71 4α
20. Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.—Ρωμ. 5:8. Σ 15/8/71 5α
21. Εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτόν, διά την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού.—Λουκ. 2:47. Σ 15/9/71 15
22. Η χειρ του Ιεχωβά δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση.—Ησ. 59:1, ΜΝΚ. Σ 1/12/71 4, 5α
23. Ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε εις την δικαιοσύνην.—Ρωμ. 6:18. Σ 1/1/72 20-22
24. Περιεπάτησα εν τη αληθεία σου.—Ψαλμ. 26:3. Σ 15/12/71 13
25. Ο Ιεχωβά είναι ο κριτής ημών· ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών· ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών· αυτός θέλει σώσει ημάς.—Ησ. 33:22, ΜΝΚ. Σ 15/2/72 1-3
26. Την προκειμένην ελπίδα . . . εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος· όπου ο Ιησούς εισήλθε υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.—Εβρ. 6:19, 20. Σ 1/3/72 10, 11
27. Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.—Πράξ. 3:19. Σ 15/4/71 12, 13
28. Διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν, και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.—Πράξ. 20:21. Σ 1/5/71 1-3α
29. Δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.—2 Κορ. 2:11. Σ 15/5/71 5, 6α
30. Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.—Ψαλμ. 51:5. Σ 1/6/71 1α
31. Πάντες οι δούλοι του βασιλέως, οι εν τη βασιλική πύλη, έκλινον . . . [εις] τον Αμάν· διότι ούτω προσέταξεν ο βασιλεύς.—Εσθήρ 3:2. Σ 15/6/71 18
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Ανακοινώσεις
ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΘΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ
«Ουτοπία» και η «πηγή της νεότητος» είναι δυο όνειρα ατελεύτητης ευτυχίας που εκζητείται από όλους τους ανθρώπους σ’ όλον τον κόσμο. Τέτοιες ψευδείς ελπίδες και απογοήτευσι έφεραν αυτές ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι τώρα πιστεύουν ότι αυτές είναι ανύπαρκτες. Είναι όμως; Μάλιστα, στη μορφή με την οποίαν οι άνθρωποι τις εξεζήτησαν. Αλλά τα προσφιλέστατα όνειρα των ανθρώπων δεν μπορούν να παραβληθούν με τον παράδεισο που ο Θεός έχει υποσχεθή ν’ αποκαταστήση στη γη. Η ελπίδα αυτή είναι πραγματική και βεβαία για τη γενεά μας. Θέλετε την απόδειξι; Τότε στείλτε 75 σεντς ή 23 δραχμές αμέσως για το ωραία εικονογραφημένο σκληρόδετο βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. Βασίζεται στον αψευδή Λόγον του Θεού.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
28 Μαΐου: Η Απελευθέρωσις του Ανθρωπίνου Γένους στη Νέα Τάξι του Θεού, Σελίς 233.
4 Ιουνίου: Τοποθέτησις των Θεμελίων για τη Νέα Τάξι του Θεού, Σελίς 239.
-
-
Πώς Μπορούμε ν’ Απολαμβάνωμε Ειρηνικές Σχέσεις με τους Άλλους;Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Πώς Μπορούμε ν’ Απολαμβάνωμε Ειρηνικές Σχέσεις με τους Άλλους;
ΕΝΑ από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα είναι πώς να περνούν ειρηνικά μαζί με άλλους. Εν τούτοις, λίγα πράγματα έχουν τόσο μεγάλη σχέσι με την καθημερινή μας απόλαυσι της ζωής. Πού μπορούμε να βρούμε το κλειδί για τη λύσι αυτού του προβλήματος; Στις εκκλησίες; Γιατί, τότε, διαβάζομε για αυξανομένη διχόνοια στις εκκλησίες, ακόμη και ανοιχτή διαμάχη μεταξύ θρησκειών, όπως συμβαίνει στην Ιρλανδία τώρα;
Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τη Γραφή; Πιθανόν να πήτε, «Αλλά μήπως όλες οι εκκλησίες δεν ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τις διδασκαλίες της Γραφής;» Είναι αλήθεια αυτό, αλλά δεν θα μπορούσε να λεχθή ότι απέτυχαν να το κάμουν; Έτσι πρέπει να συμβαίνη, διότι η Γραφή διδάσκει σαφώς την ειρηνική συμβίωσι. Και ακόμα περισσότερο, μας προσφέρει τη σοφία που έχομε ανάγκη για ν’ απολαμβάνωμε ευχάριστες σχέσεις με άλλους.—Παροιμ. 3:13, 17.
Πώς το κάνει αυτό; Απλώς με το να λέγη, «Ειρηνεύετε»; Όχι. Αντιθέτως, αποκαλύπτει ποια είναι τα πραγματικά εμπόδια για ειρηνική ζωή και πώς μπορεί να τα υπερνικήση κανείς.
Εν πρώτοις μας δείχνει ότι δεν είναι αρκετό μόνο να επιθυμή κανείς να ζη μακρυά από διαμάχες. Πρέπει και να εργαζώμεθα προς την κατεύθυνσι του ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη μαζί με άλλους. Όπως το θέτει ο ψαλμωδός: «Τις είναι ο άνθρωπος όστις θέλει ζωήν, αγαπά ημέρας, διά να ίδη καλόν; Φύλαττε την γλώσσαν σου από κακού, και τα χείλη σου από του να λαλώσι δόλον·. . . ζήτει ειρήνην, και κυνήγει αυτήν.»—Ψαλμ. 34:12-14.
Από δική σας πείρα δεν θα τοποθετούσατε ‘τις αχαλίνωτες γλώσσες και χείλη’ κοντά στην κορυφή του καταλόγου των καταστροφέων της ειρήνης; Πολλά άτομα ομολογούν κάποια θρησκεία. Αλλά τι σημαίνει ο ισχυρισμός των ότι λατρεύουν τον Θεό, αν η γλώσσα των δεν λέγη αλήθεια, αν τραυματίζη και μαστιγώνη άλλους, ή διαδίδη λόγια που ζημιώνουν την φήμη άλλων; Δεν είναι περίεργο το ότι ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Εάν τις μεταξύ σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού, αλλ’ απατά την καρδίαν αυτού, τούτου η θρησκεία [λατρεία, ΜΝΚ] είναι ματαία.»—Ιακ. 1:26.
Η ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΔΥΝΑΜΕΩΣ
Ένα πρόβλημα είναι ότι πολλοί θεωρούν την πορεία της αρνήσεως ν’ ανταποδώση κανείς ύβριν αντί ύβρεως ως σημείον αδυναμίας. Η Γραφή δείχνει ότι ακριβώς το αντίθετο αληθεύει. Στις Παροιμίες 16:32 διαβάζομε: «Καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον δυνατόν· και ο εξουσιάζων το πνεύμα αυτού, παρά τον εκπορθούντα πόλιν.»
Ναι, ένα άτομο εξωτερικώς μπορεί να φαίνεται ισχυρό αλλά στο εσωτερικό να είναι ηθικώς αδύνατο. Η ηθική δύναμις αποκτάται πολύ δυσκολώτερα από οποιοδήποτε άλλο είδος δυνάμεως. Πολλοί, οι οποίοι δεν έχουν δύναμι να κρατούν κάτω από έλεγχο τα αισθήματά τους, ταιριάζουν με την περιγραφή που υπάρχει στις Παροιμίες 25:28: «Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού, είναι ως πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.» Είναι τρωτοί από κάθε μικρή αφορμή.
Πράγματι, τι είναι πιο λογικό: να «ξεθυμαίνη» κανείς πότε πότε για την ανακούφισι της εσωτερικής πιέσεως ή ν’ αφήνη να σβύνη η φωτιά η οποία δημιουργεί την πίεσι; Γιατί να μην ασχοληθήτε με την αιτία του προβλήματος; Πολύ συχνά διαπιστώνομε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η υπερηφάνειά μας, η ιδιοτέλεια, η μυωπία ή άγνοια του καλυτέρου τρόπου για να λύνωνται προσωπικά προβλήματα. Αυτά παράγουν βεβιασμένες, ερεθιστικές λέξεις και πράξεις. Σε αντίθεσι μ’ αυτό η Γραφή στον Εκκλησιαστή 7:8, 9, λέγει:
«Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού· καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.»
Κανένας, ασφαλώς, δεν επιθυμεί να είναι αντικείμενο προσβλητικών παρατηρήσεων και πράξεων. Αλλ’ αξίζει τον κόπο ν’ αφήσωμε αυτά να μας κάνουν να εκραγούμε σε βία; Πολλοί άνθρωποι έχουν ακρωτηριασθή ή έχουν ακρωτηριάσει άλλους, ακόμη έχουν χάσει την ζωή τους ή έχουν γίνει αιτία να χάσουν άλλοι τη ζωή τους, λόγω βιασύνης που προεκλήθη από υψηλοφροσύνη και υπερηφάνεια. Μπορεί να καταστρέψουν τη ζωή τους για να εκδικηθούν για μερικά λόγια, λόγια που είναι πιθανόν να μη είχαν αρχικά την πρόθεσι να προσβάλουν. Δεν είναι αυτό «αφροσύνη»;
Η συμβουλή της Γραφής μάς βοηθεί να βλέπωμε και να ζυγίζωμε τις συνέπειες προτού ενεργήσωμε—αντί να τις μάθωμε από οδυνηρή πείρα αργότερα. Μας βοηθεί να οικοδομούμε την εσωτερική δύναμι που έχομε ανάγκη για να επιτυγχάνωμε στο να ‘ζητούμε ειρήνη και ν’ ακολουθούμε αυτήν.’ Ένας τρόπος με τον οποίο το κάνει αυτό είναι με το να μας βοηθή να κάνωμε ορθή εκτίμησι των πραγμάτων—αναγνωρίζοντας ποια είναι πράγματι τα μεγάλα πράγματα στη ζωή και ποια πράγματα έχουν μόνο μικρή σπουδαιότητα.
Παραδείγματος χάριν, πολλοί σήμερα βάζουν ‘όλα τα δυνατά τους’ για ν’ αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολυτέλειες. Αλλά συχνά στερούν τους συντρόφους των και τα παιδιά τους από τη φροντίδα που έχουν ανάγκη. Τότε γεμίζει το σπίτι με προστριβές και φιλονεικίες. Εκτιμάτε περισσότερο τις πολυτέλειες—την πλούσια τροφή, παραδείγματος χάριν—από την ειρήνη στο σπίτι σας; Η Γραφή συμβουλεύει: «Καλύτερον ξενισμός λαχάνων μετά αγάπης, παρά μόσχος σιτευτός [με τα φιλέ μινιόν και τα μπιφτέκια του] μετά μίσους.» «Καλήτερον ξηρόν ψωμίον, και ειρήνη μετ’ αυτού, παρά οίκον πλήρη θυμάτων μετά έριδος.»—Παροιμ. 15:17· 17:1.
Μερικά άτομα κερδίζουν γρήγορα τον σεβασμό μας από τις καλές ιδιότητες που εκδηλώνουν. Τι μπορούμε να πούμε για τους ξένους ή για μερικά άτομα που γνωρίζομε αλλά τις ιδιότητες των οποίων δεν βρίσκομε θαυμάσιες; Τι θα μας βοηθήση να διατηρήσουμε ειρηνικές σχέσεις μαζί τους; Αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Αλλά και πάλι η Γραφή σπεύδει σε βοήθειά μας. Μας δείχνει ότι οφείλομε σ’ αυτούς θεμελιώδη σεβασμό ως όμοια με μας μέλη της ανθρωπίνης οικογενείας.
Χιλιάδες χρόνια προτού οι σύγχρονοι επιστήμονες φθάσουν στο συμπέρασμα ότι «όλοι οι λαοί της γης είναι μια μόνη οικογένεια και έχουν κοινή καταγωγή» (Οι Φυλές του Ανθρωπίνου Γένους, 1951, σελίδες 3, 4, στην Αγγλική), η Γραφή περιείχε αυτό το γεγονός. (Γεν. 1:26, 27· 3:20) Και δείχνοντας ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, διά να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης,» και ότι «δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν,» η Γραφή απορρίπτει κάθε λόγο για υπερηφάνεια ή προκατάληψι βασισμένη σε φυλή ή εθνικότητα.—Πράξ. 17:26· 10:34, 35.
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
Αλλ’ απαιτείται περισσότερο από σεβασμός. Είναι ανάγκη να κινούμεθα από αγάπη για τον πλησίον μας όπως και για τον εαυτό μας. (Ματθ. 22:39) Παλαιά στην εποχή του Σολομώντος οι άνθρωποι έλεγαν: «Καθώς έκαμεν εις εμέ, ούτω θέλω κάμει εις αυτόν· θέλω αποδώσει εις τον άνθρωπον κατά το έργον αυτού.» (Παροιμ. 24:29) Ωστόσο πολλοί ακολουθούν σήμερα τον ίδιο ιδιοτελή κανόνα. Άλλοι ακολουθούν τον κανόνα που έδωσε ο Κινέζος σοφός Κομφούκιος: «Μη κάμης στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να κάμουν αυτοί σε σένα.» Αλλά και αυτό ακόμη βασίζεται σε μια αρνητική αρχή. Πόσο ανώτερη είναι η θετική αρχή που είπε ο Ιησούς: «Καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»—Λουκ. 6:31.
Ναι, αυτή η θετική αρχή δείχνει ότι ο τρόπος για την ‘αναζήτησι ειρήνης’ δεν είναι απλώς το ν’ αποφεύγωμε να κάνωμε επιβλαβή πράγματα αλλά το να κάνωμε βοηθητικά πράγματα στους άλλους, πράγματα που κι εμείς οι ίδιοι θα εκτιμούσαμε να κάνουν για μας. Ένα χαμόγελο, ένας φιλικός χαιρετισμός, εκφράσεις ευγενείας όπως ένα απλό άνοιγμα μιας πόρτας για τον άλλον, ή εκφράσεις ευγνωμοσύνης για φιλοφρονήσεις που μας έχουν εκδηλώσει—αυτές και εκατοντάδες άλλες πράξεις ανθρώπινης καλωσύνης μπορούν να κάνουν τεραστία διαφορά στις σχέσεις μας με τους άλλους. Το να εφαρμόζωμε αυτή την αρχή σε μικρά πράγματα μας ετοιμάζει για την εποχή που θ’ απαιτήται μεγαλύτερη προσπάθεια και θυσία για να το κάνωμε αυτό.
Μερικοί, πιθανόν να πουν: «Το ν’ ανέχεται κανείς μικρούς ή συμπτωματικούς ερεθισμούς ή προκλήσεις δεν είναι τόσο δύσκολο. Αλλά τι θα γίνη με καταστάσεις όπου η πίεσις είναι μεγάλη και παρατεταμένη;» Σ’ αυτές τις περιστάσεις πολλοί παραιτούνται από την εκζήτησι ειρήνης και υποκύπτουν στην έχθρα ή καταφεύγουν σε πράξεις που έχουν σκοπό να προξενήσουν βλάβη.
Τότε προκύπτει το ζήτημα αν εμπιστεύεται κανείς στην ανθρώπινη ικανότητα για να λάβη βοήθεια ή εμπιστεύεται στον Θεό γι’ αυτό. Απαιτείται πραγματική πίστις για να εφαρμόση κανείς αυτές τις λέξεις: «Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί· αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον, Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις· εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.» . . . Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν.»—Ρωμ. 12:19-21, ΜΝΚ.
Έχετε πίστι στον Θεό ως τον Υπέρτατο Κριτή και στον δεδηλωμένο σκοπό του να εγκαθιδρύση δικαιοσύνη σ’ όλη τη γη; Πιστεύετε στην υπόσχεσι της Γραφής ότι μια δικαία κυβέρνησις με επικεφαλής τον Υιόν του Θεού, μια βασική κυβέρνησις θα φέρη αιώνια ειρήνη; Μόνο με το ν’ αποκτήσετε γνώσι των διδασκαλιών της Γραφής και κατόπιν να τις εφαρμόζετε στην καθημερινή σας ζωή, αποδεικνύοντας στον εαυτό σας την αληθινότητα και την πρακτικότητά των, μπορείτε να έχετε τέτοια πίστι.
Θα επιθυμούσατε να έχετε βοήθεια για να το κάμετε αυτό; Γράψτε στους εκδότας αυτού του περιοδικού για μια αδάπανη Γραφική συζήτησι στο σπίτι σας μ’ ένα κατάλληλο διάκονο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μάθετε πόσο αληθινά είναι τα λόγια: «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.»—Ψαλμ. 119:165.
[Εικόνα στη σελίδα 259]
Η Γραφή αποκαλύπτει ποια είναι τα εμπόδια για ειρηνική ζωή και πώς να τα υπερνικήση κανείς
-
-
Θαρραλέοι Μπροστά στην ΕναντίωσιΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Θαρραλέοι Μπροστά στην Εναντίωσι
ΠΩΣ θα αισθανόσασταν αν ζούσατε σε μια χώρα όπου η λατρεία σας στον Δημιουργό ήταν απαγορευμένη από τον νόμο; Θα μιλούσατε με παρρησία για την πίστι σας; Μολονότι θα χρησιμοποιούσατε ορθή κρίσι, θα διακινδυνεύατε ωστόσο κατά κάποιο μέτρο για να παρουσιάσετε σε άλλους τους λόγους για την ελπίδα σας που βασίζεται στη Γραφή; (1 Πέτρ. 3:15) Ή θα ήταν πιθανόν να την αρνηθήτε αν αντιμετωπίζατε τη δυνατότητα να χάσετε την ελευθερία; Πράγματι, θα χρειαζόταν θάρρος για να υποστηρίξετε αυτό που γνωρίζετε ότι είναι αλήθεια. Τέτοιο θάρρος έχουν εκδηλώσει πολλοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στους τελευταίους μήνες.
ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ
◆ Ένας Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά στην Αφρική καθώς επισκεπτόταν άτομα που είχαν δείξει προηγουμένως ενδιαφέρον για τη Γραφή, παρετήρησε μια γυναίκα που στεκόταν δίπλα σ’ ένα αστυνομικό. Ξαφνικά αυτή η γυναίκα φώναξε δυνατά: ‘Ε, μάρτυ του Ιεχωβά, πού άφησες την τσάντα σου; Γυρίζεις κρυφά τώρα, με μερικά μικρά βιβλία στις τσέπες σου για να κηρύξης στους ανθρώπους;’ Άφοβα ο Μάρτυς πλησίασε τη γυναίκα και τον αστυνομικό, και την ρώτησε: ‘Τι σχέσι έχει η τσάντα με την απαγόρευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά; Πριν από την απαγόρευσι του έργου μας, μήπως η τσάντα ήταν εκείνη που μιλούσε από θύρα σε θύρα ή το στόμα των Μαρτύρων;’
‘Γνωρίζομε καλά,’ είπε ο αστυνομικός, ‘ότι το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι απαγορευμένο, αλλά με το στόμα τους εξακολουθούν να κηρύττουν.’ Ακούοντας αυτά τα λόγια η γυναίκα μπήκε στο σπίτι της αφήνοντας τον Μάρτυρα με τον αστυφύλακα.
Ο Μάρτυς έκαμε τότε την εξής ερώτησι: Αν ο αρχηγός της αστυνομίας σάς ανέθετε ένα καθήκον και κατόπιν ένας στρατιωτικός αξιωματούχος ερχόταν εκεί και προσπαθούσε να σας αναγκάση να κάμετε κάτι άλλο, τι θα κάνατε σεις;’ ‘Δεν θα σταματούσα το έργο που μου είχε δοθή από τον αρχηγό της αστυνομίας. Εργάζομαι για την αστυνομία, όχι για τον στρατό,’ απήντησε αυτός.
Σε αρμονία μ’ αυτή την απάντησι ο Μάρτυς εξήγησε ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είχε διατάξει να γίνη αυτό το έργο που κάνουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό το έργο είναι σπουδαίο επειδή μια καταστροφή απειλεί όλα τα έθνη. Ο Μάρτυς εξήγησε ότι ως Χριστιανός ήταν υποχρεωμένος να μιλή στους γείτονάς του για να μπορέσουν να σωθούν. Ανέφερε μια προφητεία της Γραφής που έδειχνε ότι οι πονηροί θα καταστραφούν ενώ θα στέκωνται όρθιοι. Ο Μάρτυς ετόνισε ότι δεν μπορούσε να παύση να κηρύττη επειδή απλώς ο πρόεδρος της δημοκρατίας απηγόρευσε το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν έπαυε τώρα, θα μπορούσε ο πρόεδρος να του χαρίση την αμοιβή της αιωνίου ζωής;
Αυτά έκαμαν εντύπωσι στον αστυφύλακα ο οποίος ρώτησε πώς μπορούσε ν’ αποκτήση μια Γραφή. Ο Μάρτυς πήγε αμέσως σ’ ένα γειτονικό Διαμαρτυρόμενο λειτουργό για ν’ αγοράση μια Γραφή με τα χρήματα που του είχε δώσει ο αστυφύλακας. Όταν επέστρεψε ο αστυφύλαξ θέλησε να μάθη που αναφέρεται στη Γραφή ότι οι πονηροί επρόκειτο ν’ απωλεσθούν ενώ θα στέκωνται όρθιοι. Ο Μάρτυς άνοιξε τη Γραφή στο εδάφιο Ζαχαρίας 14:12. Ο αστυφύλαξ αφού διάβασε ο ίδιος προσωπικά το εδάφιο έμεινε έκπληκτος.
Ο Μάρτυς κατόπιν ρώτησε: ‘Μήπως η Γραφή που μόλις διαβάσατε τώρα ανήκει στους μάρτυρας του Ιεχωβά;’ ‘Όχι,’ απήντησε ο αστυφύλαξ. Ο Μάρτυς έθεσε κατόπιν μια άλλη ερώτησι: ‘Εφόσον ο λειτουργός έχει αυτή τη Γραφή στην εκκλησία του και σας έχει κηρύξει, εδίδαξε ποτέ αυτό στα μέλη του;’ Και πάλι ο αστυφύλαξ απήντησε, ‘Όχι.’ Κατόπιν ο Μάρτυς ετόνισε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονται σ’ όλον τον κόσμο διότι διδάσκουν την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Συγκινημένος απ’ αυτά τα λόγια ο αστυφύλαξ με όλη την ειλικρίνεια ρώτησε αν μπορούσε να εργασθή για τον Ιησού.
Έγιναν διευθετήσεις για μια Γραφική μελέτη. Ύστερ’ από τρεις μήνες αυτός ο αστυφύλαξ άρχισε να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Σήμερα κηρύττει τις αλήθειες της Γραφής σε άλλους.
◆ Στην ίδια αυτή χώρα ένας νοσοκόμος είχε αρχίσει να μελετά τη Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον ώστε επιθυμούσε να μελετά πολλές φορές την εβδομάδα. Αλλά, ύστερ’ από δύο μόνο εβδομάδες μελέτης διωρίσθηκε σε εργασία σ’ ένα μέρος που απείχε εβδομήντα πέντε μίλια, όπου δεν υπήρχαν Μάρτυρες. Εν τούτοις, η εκτίμησίς του για την Γραφική αλήθεια τον υποκίνησε να κηρύττη από οικία σε οικία παρά την απαγόρευσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Διαδόθηκε παντού ότι κάποιος έχει μια νέα θρησκεία. Οι φήμες έφθασαν ως τον βοηθό του νομάρχου, ο οποίος εκάλεσε τον άνθρωπο στο γραφείο του, και τον ειδοποίησε ότι ως νοσοκόμος εθεωρείτο δημόσιος υπάλληλος και δεν είχε δικαίωμα ν’ ασχολήται σ’ ένα παράνομο έργο.
Ήρεμα ο νοσοκόμος του απήντησε ότι το έργο του ήταν σπουδαίο και ότι ο πρωτεργάτης του ήταν ο Θεός. Σε καμμία περίπτωσι δεν μπορούσε να σταματήση αυτή την δράσι του.
Θυμωμένος για την άφοβη στάσι αυτού του ανθρώπου, ο βοηθός του νομάρχου έστειλε μια μακρά έκθεσι εναντίον του στους προϊσταμένους του. Ποια ήταν η έκβασις; Όχι ο νοσοκόμος αλλ’ ο βοηθός του νομάρχου μετετέθη. Και ο νοσοκόμος βαπτίσθηκε αργά μια νύχτα στη διάρκεια της επισκέψεως ενός από τους περιοδεύοντας διακόνους των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.
ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΝΑΝΤΙΩΣΙ
◆ Το να συνεχίση ένα άτομο να παραμένη πιστό στον Ιεχωβά Θεό σε μια χώρα όπου η λατρεία του είναι απηγορευμένη από τον νόμο δεν είναι εύκολο, ιδιαίτερα όταν υπάρχη πικρή οικογενειακή εναντίωσις. Αυτό συνέβαινε σε τέσσερις κατά σάρκα αδελφές που ζούσαν σ’ ένα χωριό στην Ουγγαρία. Τρεις απ’ αυτές τις αδελφές ήσαν Χριστιανές μάρτυρες του Ιεχωβά. Η άλλη είχε πραγματικό ενδιαφέρον για το άγγελμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλά ήταν νυμφευμένη μ’ έναν άνδρα που οι συγγενείς του ήσαν φανατικοί Καθολικοί.
Κάθε φορά που αυτός ο άνθρωπος επισκεπτόταν τους συγγενείς του, τον παρότρυναν εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ύστερ’ από μια τέτοια επίσκεψι είπε στην σύζυγο του ότι δεν θα μπορούσε πια να φέρη το όνειδος ότι είχε πάρει σύζυγο από μια οικογένεια η οποία εγκατέλειψε την καλή Καθολική θρησκεία. Μια άλλη φορά έβγαλε ένα σχοινί από την τσέπη του και απείλησε ότι θ’ αυτοκτονούσε. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις κόντευε να στραγγαλίση τη σύζυγο του, απαιτώντας απ’ αυτή να εγκαταλείψη τη θρησκεία της. Αυτή η δύσκολη κατάστασις συνεχίσθηκε δύο χρόνια.
Σ’ όλη αυτή την διάρκεια οι αδελφές που ήσαν στο σπίτι προσπαθούσαν να εκδηλώνουν Χριστιανική αγάπη και υπομονή. Παρά τις επανειλημμένες προσβολές, εκείνες προσπαθούσαν να παρουσιάσουν σ’ αυτόν τον άνθρωπο το άγγελμα της Γραφής. Εξακολουθούσαν να προσεύχωνται να καρποφορήση η υπομονή των και η αγάπη των.
Ένα βράδυ αυτός ο άνθρωπος αφού είχε επισκεφθή τους γονείς του, επέστρεψε στο σπίτι τελείως εξαγριωμένος εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στάθηκε πάνω από το κρεββάτι της συζύγου του και της μικρής κόρης του μ’ ένα μαχαίρι στο χέρι λέγοντας: ‘Τώρα ήλθε η ώρα που πρέπει να πεθάνωμε όλοι μας.’ ‘Αν το επιτρέψη ο Ιεχωβά,’ είπε ήρεμα η σύζυγος, ‘κάνε αυτό που έχεις υπ’ όψιν σου να κάνης, αλλ’ εμείς δεν θα παύσωμε την αληθινή λατρεία.’ Τότε μπήκαν μέσα και οι άλλες αδελφές. Άρχισαν να προσεύχωνται δυνατά, επικαλούμενες το όνομα του Ιεχωβά για βοήθεια. Αυτός ο άνθρωπος άφησε τότε το χέρι που κρατούσε το μαχαίρι να πέση σιγά σιγά στο πλάι του. Σε λίγο άρχισε να ομιλή ήρεμα. Εξέφρασε λύπη γι’ αυτό που συνέβη, και αναγνώρισε ότι δεν μπορούσε να εξηγήση γιατί είχε ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο.
Λίγο αργότερα αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να μεταβή κάπου αλλού για ένα ωρισμένο διάστημα. Έστελνε συχνά γράμματα στη σύζυγό του, ζητώντας συγχώρησι και δίνοντας υπόσχεσι ν’ αρχίση μια νέα ζωή στην επιστροφή του. Οι υποσχέσεις του δεν ήσαν άδεια λόγια. Άρχισε να μελετά τη Γραφή, και τελικά αυτός και η γυναίκα του βαπτίσθηκαν. Τώρα βοηθεί άλλους να εκτιμήσουν ότι η οδός της ζωής, στην οποία τόσο λυσσαλέα εναντιωνόταν, είναι η αληθινή λατρεία.
Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΑΡΡΟΣ
◆ Όταν ένα άτομο τρέφη βαθειά αγάπη για τη δικαιοσύνη, μπορεί να υποστηρίζη τη Γραφική αλήθεια παρά την πιθανή εχθρότητα. Αυτή ήταν η περίπτωσις ενός μηχανικού στην Ανατολική Γερμανία. Σε μια συνάθροισι του Κομμουνιστικού Κόμματος είπε στα άλλα μέλη ότι επρόκειτο να παραιτηθή. Όταν τον ερώτησαν γιατί, απάντησε με θάρρος ότι επρόκειτο να γίνη μάρτυς του Ιεχωβά. Σ’ αυτό το σημείο ένα μέλος με επιρροή πήδησε επάνω και είπε δυνατά: ‘Πρέπει να το επαναλάβης αυτό στο περιφερειακό γραφείο· θα φροντίσω γι’ αυτό εγώ.’
Ήλθε η ημέρα για τη συνάθροισι του κόμματος του περιφερειακού γραφείου, ενός οργάνου του κόμματος που έχει μεγαλύτερη επιρροή από την αστυνομική δύναμι. Αλλά ο μηχανικός και η σύζυγός του ήσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον νέο τρόπο της ζωής τους, οτιδήποτε και αν επρόκειτο να συμβή. Στον τόπο της συναθροίσεως ο μηχανικός δεν είδε τον άνθρωπο ο οποίος είχε εκτοξεύσει την απειλή εναντίον του. Ρωτώντας τον διπλανό του γι’ αυτό έμαθε το εξής: ‘Δεν έμαθες; Δεν θα έλθη. Έχασε το λογικό του και τον έκλεισαν σ’ ένα ψυχιατρείο χθες.’ Πόσο χαρούμενες ήταν ο μηχανικός που δεν είχε υποχωρήσει στην πίεσι της πιθανής εχθρότητος!
Ασφαλώς εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν στάσι υπέρ του Ιεχωβά Θεού μπορούν να περιμένουν ευλογίες. Μολονότι πάντοτε ίσως να μη συμβή μια ανατροπή των συνθηκών, έχουν ωστόσο την βαθειά ικανοποίησι ότι γνωρίζουν ότι απεδείχθησαν πιστοί στον υπέρτατο Κυρίαρχο του σύμπαντος. Και αυτός είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να τους αμείψη τόσο άφθονα ώστε τα παθήματά τους να φαίνωνται σαν τίποτε. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος σχετικά με την ουράνια αμοιβή: «Φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με τη δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.—Ρωμ. 8:18.
-
-
Τι Είδους Θεός Είναι ο Ιεχωβά;Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Τι Είδους Θεός Είναι ο Ιεχωβά;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι υπάρχει ένας Θεός που ονομάζεται Ιεχωβά. Ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον άτομα αποδίδουν σ’ αυτόν λατρεία. Και σε 207 τουλάχιστον χώρες μπορεί σχεδόν ο καθένας ν’ ακούση να μιλούν για το όνομα του Ιεχωβά αυτοί οι άνθρωποι καθώς και άλλοι. Οι λάτρεις του είναι προσκολλημένοι στους νόμους του που διαβάζουν στη Γραφή, το βιβλίο που διακηρύττει το όνομά του.
Μερικές φορές η πιστότης αυτού του ενός και μισού εκατομμυρίου λάτρεων στον Θεό τους Ιεχωβά φέρει το όνομα αυτό στη δημόσια προσοχή στη μια χώρα ή στην άλλη. Η προσκόλλησίς των σε αυστηρή ουδετερότητα όσον αφορά την πολιτική των εθνών, ο πλήρης αποχωρισμός των από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, η επιμονή των να υπακούουν στην εντολή του Θεού σχετικά με την ιερότητα του αίματος, ακόμη και αν πρόκειται να πάθουν—όλ’ αυτά δείχνουν ότι ο Ιεχωβά είναι ένας Θεός του οποίου ο λόγος έχει ισχυρή επίδρασι στους λάτρεις του.
Μερικά έθνη, ιδιαιτέρως τα κομμουνιστικά, προσπαθούν να μη ακούουν το όνομα. Ψηφίζουν νόμους εναντίον του και απαγορεύουν τη διακήρυξί του. Αλλά δεν επιτυγχάνουν στο να κατορθώσουν να παύση να αναφέρεται. Τι είδους Θεός είναι Αυτός με το ανεπιθύμητο όνομα; Και τι υπάρχει σ’ αυτόν που μπορεί να παράγη τόσο νομιμόφρονας και δραστηρίους οπαδούς;
Δεν πρέπει να βρισκώμεθα στο σκότος όσον αφορά τις ιδιότητες αυτού του Θεού. Έχομε μια ιστορική αφήγησι στη Γραφή ως το εμπνευσμένο υπόμνημα του Θεού, γραμμένο από ανθρώπους οι οποίοι είχαν προσωπική πείρα της σχέσεώς των με τον Θεό. Η κοσμική ιστορία μάς δίνει επίσης μερικές ενισχυτικές λεπτομέρειες.
Πάρτε, παραδείγματος χάριν, τον λαό Ισραήλ που είχε ελευθερωθή από τη δουλεία της Αιγύπτου. Περίπου εξακόσιες χιλιάδες πολεμισταί, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους άνδρες, μαζί με τα ποίμνιά των, εβάδισαν διά μέσου της ξηράς κοίτης θαλάσσης και είδαν τους Αιγυπτίους οι οποίοι τους κυνηγούσαν παγιδευμένους μέσα στη θάλασσα η οποία έκλεισε επάνω τους. Αυτό το γεγονός απεκορύφωσε μια περίοδο οφθαλμοφανούς πείρας των τρόπων ενεργείας του Ιεχωβά. Πριν από το επεισόδιο της Ερυθράς Θαλάσσης υπήρχαν δέκα πληγές στην Αίγυπτο, που την κάθε μια απ’ αυτές την ανήγγελλε προηγουμένως ο εκπρόσωπος του Ιεχωβά Μωυσής, και κάθε μια ερχόταν στον καιρό και με τον τρόπο που είχε προείπη ο Μωυσής.
Όλο αυτό θα έπρεπε να είχε πείσει τον καθένα που περιλαμβανόταν στην υπόθεσι αυτή ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Θεός και θα έπρεπε επίσης να ήταν πολύ καλά πληροφορημένος για τις ιδιότητές του. Πριν απ’ αυτό το γεγονός οι πατέρες του Ισραήλ εγνώριζαν το όνομα του Θεού. Απευθύνονταν κατά καιρούς σ’ αυτόν με το όνομά του Ιεχωβά και εγνώριζαν ότι αυτό τον προσδιώρισε ως εκείνον ο οποίος έχει σκοπούς για τον λαό του. Αλλά τώρα μπορούσαν να εκτιμήσουν το όνομα αυτό μ’ ένα τρόπο που δεν το είχαν εκτιμήσει ποτέ προηγουμένως. Αυτή η πλήρης κατανόησις και εκτίμησις της σημασίας του Ονόματος ήταν αυτό στο οποίο είχε αναφερθή προηγουμένως ο Θεός όταν είπε στον Μωυσή: «Εγώ είμαι ο Κύριος· και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ, και εις τον Ιακώβ, με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ· δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεχωβά.»—Έξοδ. 6:2, 3.
Τώρα ο Θεός έδωσε πρόσθετη λαμπρότητα σ’ αυτό το όνομα εκπληρώνοντας, ό,τι είχε αναγγείλει στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Τώρα ολόκληρο το έθνος ήταν υποχρεωμένο να είναι μάρτυρες της δόξης αυτού του ονόματος. Σε ποιον; Πρώτα, στα τέκνα των. (Έξοδ. 10:1, 2) Επίσης επρόκειτο να είναι ένα έθνος μαρτύρων του Ιεχωβά στα άλλα έθνη τα οποία ελάτρευαν ψευδείς θεούς—θεούς που δεν μπορούσαν να κάνουν προφητικές υποσχέσεις και να τις εκπληρώσουν όπως μπορούσε να κάμη ο Ιεχωβά.—Ησ. 43:1-12.
Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ
Αλλά εγνώρισε ο Ισραήλ άλλες ιδιότητες του Ιεχωβά; Ναι, διότι φεύγοντας από την Αίγυπτο είχαν μπροστά τους μια διαδρομή διά μέσου «της μεγάλης ταύτης και τρομεράς ερήμου, όπου ήσαν όφεις φλογεροί, και σκορπιοί, και ξηρασία όπου δεν ήτο ύδωρ.» (Δευτ. 8:15) Ο Ιεχωβά τούς είχε οδηγήσει σ’ αυτόν τον τόπο. Ως Θεός των θα ενδιαφερόταν αρκετά για να φροντίση γι’ αυτούς; Ναι, διότι τώρα περιελαμβάνοντο τόσο η ευημερία του λαού του όσο και το Όνομά του.
Το γεγονός ότι το έθνος του Ισραήλ επέζησε για να εισέλθη στην γη της Επαγγελίας με τον ίδιο σχεδόν πληθυσμό που είχαν στο ξεκίνημά τους, παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες και τις επανειλημμένες απομακρύνσεις των από τους νόμους του Θεού, απέδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο σπλαγχνικός Προμηθευτής και Υποστηρικτής των. Λίγον καιρό μετά την αναχώρησί τους από την Αίγυπτο ο Θεός καθησύχασε τις ανησυχίες των σχετικά με την ικανότητα και την προθυμία του να φροντίση γι’ αυτούς όταν τους προμήθευσε αφθονία ορτυκιών και όταν άρχισε να εμφανίζεται το θαυματουργό μάννα που συντηρούσε τη ζωή. (Έξοδ. 16:1-18) Όπως ετόνισε σ’ αυτούς κατόπιν ο Μωυσής: «[Ο Θεός] όστις ανέδωκεν εις σε ύδωρ εκ της σκληράς πέτρας· όστις σε έθρεψεν εν τη ερήμω με το μάννα.» Και όσον αφορά την προμήθεια του Θεού για τις ανάγκες ρουχισμού, τους υπενθύμισε: «Τα ιμάτιά σου δεν επαλαιώθησαν επάνω σου, ουδέ ο πους σου επρήσθη, τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη.»—Δευτ. 8:4, 15, 16.
Επί πλέον ο Ιεχωβά απεδείχθη ότι ήταν ο Προστάτης των. Στις αρχές του ταξιδιού στην έρημο, με την θαυματουργό υποστήριξί του ο Ισραήλ ενίκησε τους Αμαληκίτας. Την εποχή εκείνη ο Μωυσής οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο και το ωνόμασε Ιεχωβά-νισσί, που σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι ο Σηματοδότης Στύλος μου.» (ΜΝΚ) Είναι Θεός γύρω από τον οποίο ο λαός του μπορεί να συναχθή για προστασία και βοήθεια.—Έξοδ. 17:8-16.
ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ
Έτσι, η σαραντάχρονη προσωρινή πείρα του Ισραήλ τους βοήθησε να γνωρίσουν τον Ιεχωβά. Στο Όρος Σινά, όπου είχε γίνει η διαθήκη του νόμου με το έθνος, ο Μωυσής παρεκάλεσε να δη την δόξα του Θεού. Κατόπιν στο όρος, μέσω του αντιπροσωπευτικού αγγέλου του, «κατέβη ο ΚΥΡΙΟΣ εν νεφέλη και εστάθη μετ’ αυτού εκεί και εκήρυξε το όνομα ΙΕΧΩΒΑ. Και πέρασε ο ΚΥΡΙΟΣ έμπροσθεν αυτού, και εκήρυξε, ΙΕΧΩΒΑ, ο ΚΥΡΙΟΣ, Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, πιστός και αληθινός, φυλαχτών πιστότητα εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν, παράβασιν και αμαρτίαν, και ουδόλως αθωώνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα, και επί τα τέκνα των τέκνων έως τρίτης και τετάρτης γενεάς!»—Έξοδ. 33:18-34:7, Νέα Αγγλική Βίβλος.
Ο Θεός είχε ήδη αποδείξει αυτές τις έξοχες ιδιότητες όταν ο λαός, λιγώτερο από τέσσερες μήνες ύστερ’ από την απελευθέρωσί τους στην Ερυθρά Θάλασσα, έκαμε ένα χρυσό μόσχο και είπε: «Ούτοι είναι οι θεοί σου Ισραήλ οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου.» (Έξοδ. 32:4) Τι αχαριστία, κακοπιστία και απιστία! Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν τους απέρριψε. Πράγματι, αυτή η ίδια η γενεά θα μπορούσε να μπη στη γη της Επαγγελίας, με τη βοήθεια του Ιεχωβά.
Εν τούτοις, όταν επρόκειτο να μπουν στη γη Χαναάν, εξεδήλωσαν φόβο και στασιασμό και σκέφθηκαν να διορίσουν μεταξύ των ένα αρχηγό για να τους οδηγήση πίσω στην Αίγυπτο. (Αριθμ. 14:1-4) Ακόμη και τότε ο Ιεχωβά τούς συγχώρησε και τους άφησε να ζήσουν, αλλ’ ανέβαλε την είσοδό τους σ’ εκείνη τη γη ωσότου όλοι οι στασιαστικοί άνδρες της γενεάς εκείνης πέθαναν.—Αριθμ. 14:18-20, 29, 34.
Επί πλέον, ο Θεός ανέχθηκε τα πολλά παράπονα και τους στασιασμούς των στη διάρκεια των σαράντα ετών της περιπλανήσεως στην έρημο, συγχωρώντας, προστατεύοντας, προμηθεύοντας γι’ αυτούς.
Οι ιδιότητες που εξεδήλωσε ο Ιεχωβά τον διακρίνουν απ’ όλους τους λεγόμενους θεούς τους οποίους τα έθνη έχουν λατρεύσει. Ποιος λογικός άνθρωπος, με κατάλληλη εκτίμησι, δεν θα ήθελε να λατρεύη έναν τέτοιο Θεό όπως είναι ο Ιεχωβά; Αξίζει να λατρεύεται. Αυτός έχει το αποκλειστικό και πλήρες δικαίωμα να διατάσση να τον λατρεύουν όλα τα πλάσματά του στον ουρανό και στη γη.
ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Στην περίπτωσι του Ισραήλ ο Ιεχωβά προμήθευσε στο έθνος κάθε τι που ήταν αναγκαίο για να διεξάγη τη λατρεία του σ’ αυτόν. Είχαν τους νόμους του οι οποίοι ήσαν πνευματικοί, άγιοι και καλοί. (Ρωμ. 7:12, 14) Όταν υπήκουαν σ’ αυτούς, αυτοί οι νόμοι έκαναν καλό στον Ισραήλ, τόσο από πνευματική όσο και από σωματική άποψι. Είχε κάμει διευθετήσεις για ένα ιερατείο να υπηρετή τον Ισραήλ, από την οικογένεια του Ααρών του αδελφού του Μωυσέως. Έδωσε ένα κατάλογο θυσιών που μπορούσαν να προσφέρουν σ’ αυτόν σ’ ωρισμένες περιπτώσεις και για ωρισμένους λόγους. Μ’ αυτά τα μέσα κάθε άτομο στο έθνος μπορούσε να χαίρεται πλησιάζοντας τον Θεό του. Αυτές οι θυσίες είχαν επίσης και μια ειδική σημασία, επειδή υποδείκνυαν τη μεγάλη θυσία που θα επρομήθευε ο Ιεχωβά στον ωρισμένο καιρό για ν’ αφαιρέση τις αμαρτίες ολοκλήρου του κόσμου του ανθρωπίνου γένους.
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για τη φορητή σκηνή του μαρτυρίου και για τον ναό που είχε οικοδομηθή αργότερα στην Ιερουσαλήμ είχαν δοθή από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά έθεσε το όνομά του εκεί. Επομένως, ό,τι συνέβαινε εκεί είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ιεχωβά, διότι αντανακλούσε στο άγιο όνομά του.
Δεν ήταν ελαφρά παράβασις το να μολύνη οποιοσδήποτε τον ναό του. Εκείνοι που το έκαναν θα γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να το κάνουν ατιμώρητοι. Θα εγνώριζαν ότι ο Ιεχωβά μολονότι είναι ελεήμων και συγχωρητικός Θεός σ’ εκείνους οι οποίοι στρέφονται σ’ αυτόν, είναι επίσης Θεός δικαιοσύνης, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος ο οποίος επιμένει στις δίκαιες πράξεις. Μ’ αυτό όχι μόνον μεγαλύνει το όνομά του ως αληθινός Θεός, αλλά προστατεύει επίσης και τα πλάσματά του, ώστε να μπορούν να ζουν με ειρήνη, ασφάλεια και ευτυχία.
ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΦΥΛΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΗ
Αιώνες ύστερ’ από την είσοδό του στη Γη της Επαγγελίας, δέκα από τις φυλές αποσπάσθηκαν από την διορισμένη από τον Θεό δυναστεία του οίκου του Δαβίδ και εγκαθίδρυσαν δικό τους βασίλειο, κάνοντας επίσης εικόνες μόσχου για λατρεία. Αυτό το βασίλειο με την πρωτεύουσά του την πόλι Σαμάρεια, ωνομαζόταν Ισραήλ, για να διακρίνεται από τον Ιούδα, που είχε την πρωτεύουσά του στην Ιερουσαλήμ. Ακόμη και τότε ο Θεός έδωσε στον ειδωλολατρικό Ισραήλ ευκαιρία να τον γνωρίση με το να νικήση την εχθρική των Συρία. Αλλά οι Ισραηλίται, μολονότι είχαν γνωρίσει τον Ιεχωβά στο παρελθόν ως Θεό τους, δεν έδειξαν εκτίμησι στη Θεότητά του.
Ο Ισραήλ συνέχισε την ειδωλολατρία του. Το έθνος εκείνο απέτυχε να επωφεληθή από θρησκευτική άποψι με το να έχη μάθει ότι ο Θεός της σωτηρίας είναι ο Ιεχωβά. Ύστερ’ από την ύπαρξι 257 ετών, η πρωτεύουσά του Σαμάρεια κατεστράφη από τους Ασσυρίους το 740 π.Χ. και ο λαός ωδηγήθηκε σ’ αιχμαλωσία. Ο προφήτης Ιερεμίας εξηγεί την αιτία, λέγοντας: «Διότι δεν υπήκουσαν της φωνής του Ιεχωβά του Θεού αυτών, αλλά παρέβησαν την διαθήκην αυτού, πάντα όσα προσέταξε Μωυσής ο δούλος του Ιεχωβά, και δεν υπήκουσαν, ουδέ έκαμον αυτά.»—2 Βασ. 18:11, 12, ΜΝΚ.
Σημαίνουν τίποτε για την εποχή μας αυτά τα παραδείγματα; Σημαίνουν! Χρησιμεύουν ως μια ισχυρή προειδοποίησις για τα λεγόμενα «Χριστιανικά» έθνη. Είχαν κάθε ευκαιρία να μάθουν για τον Ιεχωβά. Είναι υπόλογα, διότι ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό της Γραφής, ο οποίος λέγει ότι Ιεχωβά είναι το μνημειώδες όνομά του.—Έξοδ. 3:13-15.
Αλλά και τα άλλα έθνη, τα οποία δεν ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό της Γραφής, τον Ιεχωβά, δεν πρέπει να νομίζουν ότι και αυτά επίσης δεν θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν ποιος είναι ο Ιεχωβά. Αυτό είχε προσκιασθή μ’ αυτό που συνέβη στα έθνη που περιέβαλαν το αρχαίο βασίλειο του Θεού στον Ιούδα. Το 607 π.Χ. ο Θεός επέτρεψε στη Βαβυλώνα ν’ ανατρέψη τον Ιούδα λόγω απιστίας σ’ αυτόν. Την εποχή εκείνη η Βαβυλών και οι εχθροί του Ιούδα έχαιραν.
Ομιλώντας μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ στους Ιουδαίους εξόριστους στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά τούς παρηγόρησε, προλέγοντας την αποκατάστασί τους, και λέγοντας; «Θέλω αγιάσει το όνομά μου το μέγα, το βεβηλωθέν μεταξύ των εθνών, το οποίον εβεβηλώσατε εν μέσω αυτών· και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, λέγει ο Θεός, όταν αγιασθώ εν υμίν έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών.»—Ιεζ. 36:23, ΜΝΚ.
Το 539 π.Χ. η Βαβυλών ανετράπη από τους Μήδους και Πέρσας και το 537 π.Χ., ύστερ’ από εβδομήντα ετών εξορία, επετράπη στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσουν και πάλι τον ναό της. Οι εχθροί της Ιερουσαλήμ αναγκάσθηκαν να μάθουν και να ιδούν τι είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτούς.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα, είναι σπουδαίο να διαδοθή παντού αυτή η γνώσις ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά; Ναι! Σ’ ολόκληρη την προφητεία του Ιεζεκιήλ και μόνο ο Κυρίαρχος δείχνει τη σπουδαιότητα τούτου με το να επαναλαμβάνη τη δήλωσι ότι τα έθνη και οι λαοί και τα άτομα πρέπει να ‘γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά,’ και κάνει αυτή τη δήλωσι εξήντα δύο φορές. Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ η έκφρασις «Κύριος Ιεχωβά» υπάρχει 215 φορές.
Σ’ αυτό το τελευταίο τρίτο του εικοστού αιώνος ένα πράγμα δεν πρέπει να παραβλεφθή σχετικά με τη διακήρυξι, στην προφητεία του Ιεζεκιήλ, του σκοπού του Θεού ότι «τα έθνη θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» Τι σημαίνει αυτό; Το εξής: η προφητεία πρέπει να επαληθεύση «εν τοις εσχάτοις χρόνοις,» «εν ταις εσχάταις ημέραις.» (Ιεζ. 39:7· 38:8, 16) Όταν λάβωμε υπ’ όψιν τα πράγματα τα οποία συνέβησαν από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εξερράγη το 1914 μ.Χ., πριν από πενήντα επτά και πλέον χρόνια οι έσχατοι χρόνοι και οι ημέρες που έχουν προλεχθή, το τελευταίο μέρος των ετών και ημερών, πρέπει να επέλθη σε μας σύντομα! Όλα τα έθνη σήμερα βρίσκονται στις παραμονές που θα γνωρίσουν αυτόν τον ζώντα και αληθινό Θεό, Ιεχωβά, με τρόπο που δεν τον έχουν γνωρίσει ποτέ πριν. Κανείς μας δεν μπορεί να το αποφύγη. Όλοι αποτελούμε μέρος αυτών των εθνών. Θα κερδίσουμε ή θα χάσωμε, όταν παρέχεται σ’ εμάς αυτή η πάρα πολύ σπουδαία γνώσις του Ιεχωβά;
Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ ο Θεός έχει κάμει πολλές δηλώσεις σχετικά με τι θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν τα έθνη και οι λαοί. Συνεπώς, είτε τώρα αγαπούμε τον Ιεχωβά και το όνομά του είτε όχι, αξίζει πράγματι τον κόπο να εγκύψωμε σ’ αυτό το προφητικό βιβλίο. Αν το κάμωμε, θα παρατηρήσωμε πώς εξέχοντα σημεία του είχαν σύγχρονη εκπλήρωσι. Πολλά άτομα με έντιμη καρδιά σήμερα εξακολουθούν να βρίσκωνται σε σύγχυσι σχετικά με το Υπέρτατο Ον, τον Παντοκράτορα Θεό. Ασφαλώς θα ωφεληθούν ανακαλύπτοντας τη σοφή και επίκαιρη συμβουλή του για την εποχή μας. Γιατί ν’ αναγκασθούμε να γνωρίσωμε ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά με τον τρόπο που ο Φαραώ, ο αρχαίος άρχων της Αιγύπτου, το εγνώρισε; Είναι πολύ καλύτερα για μας που αγαπούμε ζωή και ευτυχία να δεχθούμε την ευγενή πρόσκλησί του να τον γνωρίσωμε τώρα μ’ ένα ειρηνικό και φιλικό τρόπο.
-
-
Οι Γιατροί Συνιστούν το ΚρασίΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Οι Γιατροί Συνιστούν το Κρασί
◆ Ένας όμιλος τριάντα γιατρών συνέστησαν το κρασί σε μέτριες ποσότητες. Ο Δρ. Ρόμπερτ Κ. Στέπο της Ιατρικής Σχολής του Σικάγου είπε: «Θα συνιστούσα πολύ το κρασί στο διαιτολόγιο των νοσοκομείων. . . . Για κανονική χρήσι, ένα προϊόν τροφής συνιστάται, πολύ περισσότερο από ένα φαρμακευτικό προϊόν.» Συνιστά το κρασί ως προτιμότερο από τα καταπραϋντικά για την ανακούφισι των ασθενών. Έξη νοσοκομεία του Σικάγου προσφέρουν κρασί με το φαγητό. Η ομάς των γιατρών παρετήρησε ότι μεταξύ των ποικίλων ωφελημάτων του, το κρασί βοηθεί τους πάσχοντας από την καρδιά με το να χαλαρώνη τις μικρές αρτηρίες και να ελλαττώνη την χοληστερίνη στο αίμα· βοηθεί τους ασθενείς να αναρρώσουν από εγχειρήσεις των εντέρων· προσθέτει σίδερο στο διαιτολόγιο και ανοίγει την όρεξι. Η περιεκτικότης του σε οινόπνευμα είναι σχετικά χαμηλή, έχει όμως περίπου διακόσια άλλα συστατικά, λένε οι γιατροί.
-
-
Οι Άνθρωποι ‘Αρπάζουν την Βασιλείαν του Θεού’—Πώς;Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Οι Άνθρωποι ‘Αρπάζουν την Βασιλείαν του Θεού’—Πώς;
ΤΗΝ άνοιξι του έτους 29 μ.Χ. ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε «κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας, και λέγων, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 3:1, 2) Το έργο του Ιωάννου είχε σκοπό να προετοιμάση ανθρώπους πρόθυμους να δεχθούν τον βασιλέα αυτής της βασιλείας και να μπουν στη γραμμή για να γίνουν μέλη αυτής. Έτσι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία «η βασιλεία των ουρανών» έγινε ένας αντικειμενικός σκοπός στον οποίον οι άνθρωποι μπορούσαν να σπεύδουν.
Αλλά το να επιτύχη ένα άτομο να γίνη μέλος αυτής της ουράνιας Βασιλείας δεν ήταν εύκολο. Χρειαζόταν εντατική προσπάθεια. Αυτό υπονοούσε εκείνος ο οποίος είχε χρισθή ως Βασιλεύς, ο Ιησούς Χριστός, όταν είπε: «Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν.»—Ματθ. 11:12.
Η έννοια που μεταδίδει η λέξις ‘βιασταί’ υπονοεί ‘δραστηρία προσπάθεια.’ Ποιοι εξεδήλωσαν αυτή την εντατική προσπάθεια; Οι επιτιθέμενοι εχθροί; Όχι, αλλά οι άνθρωποι που πίστεψαν στο κήρυγμα του Ιωάννου του Βαπτιστού και εδέχθησαν τον Ιησού Χριστό ως Βασιλέα. Αυτοί ήσαν αποφασισμένοι να μοχθήσουν και ν’ αγωνισθούν για τη Βασιλεία. Κρατούσαν σφιχτά το προνόμιο να γίνουν μελλοντικά μέρη της Βασιλείας σαν να είχαν αρπάσει λάφυρα ή να είχαν καταλάβει μια πόλι με έφοδο. Κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια για να κάμουν αυτό το προνόμιο δικό τους. Αλλά τι είναι εκείνο που τους ωθούσε να το κάμουν αυτό;
Όπως παρετήρησε ο Ιησούς σε μια παραβολή του, αυτό άρχισε με το ν’ ακούσουν τον «λόγον της βασιλείας.» Ο «σπόρος» ή ‘ο λόγος της βασιλείας’ ρίζωσε στην καρδιά των. Αυτοί ‘ενόησαν τον λόγον’ δηλαδή, μια πραγματική εκτίμησις της ανεκτίμητης αξίας του να είναι κανείς μέλος της Βασιλείας αναπτύχθηκε στην καρδιά τους. (Ματθ. 13:19-23) Η Βασιλεία εσήμαινε γι’ αυτούς περισσότερα από κάθετι άλλο, και τους ωθούσε να κάνουν ό,τι ήταν αναγκαίο για να την ‘αρπάξουν.’ (Ματθ. 13:45, 46) Επομένως, μετενόησαν για τις παραβάσεις των εναντίον του νόμου του Θεού, μετεστράφησαν από μια εσφαλμένη πορεία και υπεβλήθησαν στο εν ύδατι βάπτισμα για να συμβολίσουν την μετάνοια και τη μεταστροφή των. Γνήσια εγκάρδια εκτίμησις τούς έκαμε να συνεχίζουν να καταβάλλουν προσπάθειες για να κάμουν την κλήσι των στην ουράνια βασιλεία βεβαία.—2 Πέτρ. 1:10.
Εξαιτίας των εμποδίων, συνεχής προσπάθεια ήταν αναγκαία για ν’ αρπάξουν τη Βασιλεία. Αλλά ποιος είχε βάλει αυτά τα εμπόδια; Ο Ιεχωβά Θεός τα είχε βάλει για να εμποδίση τους αναξίους να εισέλθουν στη Βασιλεία. Μόνο άτομα που θα ελκύονταν σ’ αυτόν και θ’ ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του μπορούσαν να εισέλθουν. (Ιωάν. 6:44· 1 Κορ. 6:9-11) Αυτά τα άτομα, οφείλουν ν’ ακολουθήσουν μια στενή οδό, να βρουν τη στενή πύλη, να συνεχίσουν να ζητούν, να συνεχίσουν να κρούουν και η οδός θα ανοιγόταν. (Ματθ. 7:7, 8, 13, 14) Για να επιτύχουν είσοδο μπορούσε ακόμη να περιλαμβάνη παραίτησι από εξέχουσες θέσεις, ή από την επιδίωξι λαμπρών εμπορικών συμφερόντων, ναι, από κάτι τόσο προσφιλές όσον ένα μάτι ή ένα χέρι.—Μάρκ. 9:43-47.
Κάθε άτομο που θ’ απετύγχανε να διατηρήση ηθική και πνευματική αγνότητα επρόκειτο ν’ αποκλεισθή από τη Βασιλεία. Ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους Χριστιανούς στη Γαλατία: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.
Εν τούτοις, εκτός από το ν’ αγωνίζωνται εναντίον σαρκικών τάσεων για να διατηρήσουν ηθική και πνευματική αγνότητα, εκείνοι οι οποίοι αποκτούν είσοδο στη Βασιλεία πρέπει να φέρουν καρπό. Σχετικά μ’ εκείνους οι οποίοι ‘εννοούν τον λόγον,’ ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο δε σπαρθείς επί την γην την καλήν, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον, και νοών όστις και, καρποφορεί και κάμνει, ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.» (Ματθ. 13:23) Αλλά ποια είναι η καρποφορία; Είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με το να βοηθή κανείς άλλους να γίνουν μαθηταί του Χριστού; Ή, είναι η καρποφορία του πνεύματος του Θεού, οι καλές ιδιότητες της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της αγαθωσύνης, της χρηστότητος, της πίστεως, της πραότητος και της εγκράτειας;
Η καρποφορία σ’ αυτή την περίπτωσι δεν είναι ούτε οι νέοι μαθηταί ούτε οι καλές Χριστιανικές ιδιότητες. Ο σπόρος που σπείρεται είναι ο ‘λόγος της βασιλείας.’ Επομένως, η καρποφορία πρέπει να είναι ο πολλαπλασιασμός αυτού του σπόρου. Ναι, η καρποφορία αναφέρεται στο να εκφράζεται κανείς για τη βασιλεία. Αυτές οι εκφράσεις πηγάζουν από μια καρδιά που έχει εκτίμησι. (Λουκ. 6:45) Λόγω γνήσιας αγάπης για τους άλλους, εκείνοι που βρίσκονται στη γραμμή για τη βασιλεία έχουν συνεχίσει να εκφράζωνται σχετικά μ’ αυτήν, ώστε πολλοί άλλοι άνθρωποι να μπορούν να αισθανθούν την ώθησι να κάνουν τα βήματα για να κερδίσουν την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού.
Φυσικά, παράγουν επίσης τον καρπό του πνεύματος του Θεού, καθώς τους κινεί το πνεύμα του Θεού να μιλούν για τον «λόγον» της Βασιλείας, ή το άγγελμα. Οι πιθανοί κληρονόμοι της Βασιλείας εκτιμούν ότι στο κάθετι που κάνουν πρέπει να εκδηλώνουν ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τους άλλους.» Όπως ο Ιησούς, οφείλουν να αισθάνωνται ευσπλαγχνία για εκείνους οι οποίοι βρίσκονται σε θλιβερή πνευματική κατάστασι. (Ματθ. 9:36) Κατόπιν, επίσης, δεν μπορούν να παραμένουν αναίσθητοι στις ανάγκες των αδελφών τους. Πρέπει να είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν και να δαπανηθούν πλήρως για τους ομοπίστους των. Τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:16-18 υπενθυμίζουν: «Χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς ημών. Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.»
Οι υψηλές απαιτήσεις που έχει θέσει ο Ιεχωβά Θεός εγγυώνται ότι εκείνοι οι οποίοι αποκτούν είσοδο στη Βασιλεία και γίνονται βασιλείς μαζί με τον Χριστό, θα συνεχίσουν να κάνουν καλό στους υπηκόους των και θα τους μεταχειρίζονται σπλαγχνικά. Με το να έχουν αποδείξει ότι είναι ανιδιοτελείς, ότι αγαπούν τη δικαιοσύνη και μισούν το κακό παρά τη μομφή, τον πικρό διωγμό ή ακόμη και την απειλή του θανάτου, είναι φανερό ότι, δεν θα διαφθαρούν ούτε θα κάμουν κακή χρήσι της εξουσίας των όταν θα λείψουν, όλες οι πιέσεις για την αδικοπραγία.
Φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε κυβέρνησι, η πλειονότης είναι υπήκοοι και όχι άρχοντες. Ο αριθμός εκείνων οι οποίοι ‘αρπάζουν τη βασιλεία’ ως ουράνιοι κληρονόμοι είναι περιορισμένος. (Αποκάλ. 14:1, 3) Αλλά δεν είναι μεγαλειώδες να ζη κανείς κάτω από τη διοίκησι ανθρώπων οι οποίοι έχουν εκδηλώσει την αγάπη τους κάτω από δοκιμή ώστε να λάβουν την επιδοκιμασία του Θεού; Αν αυτή είναι η δική σας επιθυμία, επωφεληθήτε της ευκαιρίας να γίνετε ένας πιστός επίγειος υπήκοος της βασιλείας του Θεού, με το να κάμετε ακριβώς αυτά τα πράγματα που απαιτούνται από τους μελλοντικούς ουράνιους άρχοντας.
Είναι αλήθεια ότι αυτό θ’ απαιτήση πραγματική προσπάθεια. Αλλά πρέπει να είμεθα ευγνώμονες διότι έτσι έχουν τα πράγματα. Οι υψηλοί κανόνες στους οποίους πρέπει ν’ ανταποκριθή κανείς, είτε για ν’ ‘αρπάξη τη βασιλεία’ ως ένας συγκυβερνήτης με τον Ιησού Χριστό είτε για ν’ αποκτήση ζωή ως ένας υπήκοος αυτής, αποκλείουν εκείνους οι οποίοι λόγω της ιδιοτελείας των και της ελλείψεως αγάπης εκ μέρους των, θα καθιστούσαν δύσκολη τη ζωή στους άλλους. Επομένως, είθε να το κάνωμε σκοπό μας να είμεθα μεταξύ εκείνων οι οποίοι δείχνουν την εκτίμησί τους για την αξία της Βασιλείας με το να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να είναι άτομα επιδοκιμασμένα από τον Θεό τα οποία λαμβάνουν τις ευλογίες του.
-
-
Οι Κλοπές στα Καταστήματα ΑυξάνουνΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Οι Κλοπές στα Καταστήματα Αυξάνουν
◆ Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρει ότι οι κλοπές στα Αμερικανικά καταστήματα αυξάνουν κατά 20 τοις εκατό το χρόνο. Περισσότερο από το 50 τοις εκατό των κλοπών γίνεται από νεαρούς. Για την προστασία τους τα καταστήματα επιτάχυναν τα μέτρα ασφαλείας εγκαθιστώντας καθρέφτες, κυκλικές θύρες αριθμήσεως και φωτογραφικές μηχανές τηλεοράσεως. Μερικά έχουν φρουρούς με σκύλους που περιπολούν στους διαδρόμους στις εργάσιμες ώρες. Όταν ένα κατάστημα εγκατέστησε φωτοληπτικές μηχανές τηλεοράσεως συνέλαβε 325 υπαλλήλους που έκλεβαν εμπορεύματα στη διάρκεια ενός έτους.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΙούνιοΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούνιο
1 Εγώ περιεπάτησα, εν ακακία [ακεραιότητι, ΜΝΚ] μου.—Ψαλμ. 26:1. Σ 15/12/71 1-3
2 Ο Ιεχωβά βασιλεύει, ας τρέμωσιν οι λαοί· ο καθήμενος επί των χερουβείμ.—Ψαλμ. 97:1, ΜΝΚ. Σ 1/3/72 6, 7
3 Το πλάσμα θέλει ειπεί περί του πλάσαντος αυτό, Ούτος δεν με έπλασεν; ή το ποίημα θέλει ειπεί περί του ποιήσαντος αυτό, Ούτος δεν είχε νόησιν; Ησ. 29:16. Σ 15/3/72 3, 4
4 Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον. . . και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα.—Εβρ. 10:23, 24. Σ 1/10/71 6, 7α
5 Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, και μη ήσθε πικροί προς αυτάς.—Κολ. 3:19. Σ 1/7/71 22, 23
6 Έκτεινον την χείρα σου, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.—Ιώβ 1:11. Σ 1/8/71 18-20
7 [Η] Λυδία σεβομένη τον Θεόν, ήκουε· της οποίας ο Ιεχωβά διήνοιξε την καρδίαν δια να προσέχη εις τα λαλούμενα υπό του Παύλου.—Πράξ. 16:14, ΜΝΚ. Σ 1/11/71 10, 11β
8 Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν ακακία [ακεραιότητι, ΜΝΚ] μου, λύτρωσόν με, και ελέησόν με.—Ψαλμ. 26:11. Σ 15/12/71 18
9 Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.—Ιωάν. 13:35. Σ 1/11/71 12-14
10 Εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ.—Ιησ. Ναυή 1:8. Σ 15/1/72 24-26
11 Μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου επί ματαίω.—Έξοδ. 20:7, ΜΝΚ. Σ 1/2/72 3-5
12 Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε. . . επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.—Γεν. 1:28. Σ 15/3/72 5, 6
13 Το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς [της Ελλάδος]. Το δε ότι συνετρίβη,. . . δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου.—Δαν. 8:21, 22. Σ 1/3/72 17-19
14 Η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού.—2 Κορ. 3:5. Σ 1/9/71 15
15 Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου.—Πράξ. 5:29, 30. Σ 15/2/72 7-9
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Ανακοινώσεις
ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να τους λεχθή η αλήθεια γιατί διαφωνεί με τις προσφιλείς τους απόψεις. Προτιμούν να πιστεύουν ψεύδη. Ο Ιησούς Χριστός βρήκε την κατάστασι αυτή στον πρώτον αιώνα όταν μιλούσε την αλήθεια του Θεού στους ανθρώπους της ημέρας του. Μερικοί την εδέχθησαν με χαρά, αλλ’ άλλοι τον εθεώρησαν εχθρόν γιατί τους είπε την αλήθεια. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέται ιδιαιτέρως δεν την ήθελαν. Σ’ αυτούς είπε: «Τώρα δε ζητείτε να με θανατώσητε, άνθρωπον όστις σας ελάλησα την αλήθειαν.» (Ιωάν. 8:40) Σεις δέχεσθε την αλήθεια; Εάν την δέχεσθε, τότε θα θελήσετε ν’ αναγνώσετε το βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν την αλήθεια φαίνεται από την πρωτοφανή ζήτησι του με σκληρό κάλυμμα βιβλίου αυτού από 192 σελίδες. Πάνω από 35 εκατομμύρια αντίτυπα ετυπώθησαν σε 67 γλώσσες από τότε που εκυκλοφόρησε το 1968. Το βιβλίο αυτό, που έχει μέγεθος τσέπης, μπορείτε να το έχετε μόνο με 25 σεντς.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
11 Ιουνίου: Αποδεχόμενοι Πλήρως την Πρόκλησι της Υπηρεσίας του Ιεχωβά. Σελίς 268.
18 Ιουνίου: Κάμετε τον Σκοπόν του Ιεχωβά Σκοπόν της Ζωής Σας. Σελίς 275
-
-
Είσθε Πραγματικά Βέβαιος;Η Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Είσθε Πραγματικά Βέβαιος;
ΔΙΕΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ καμμιά φορά πώς ένα άτομο μπορεί να είναι βέβαιο για το είδος της λατρείας που επιδοκιμάζει ο Θεός; Υπάρχουν πολλά άτομα που νομίζουν ότι κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Ωστόσο αυτά τα ίδια τα άτομα συχνά πιστεύουν ότι αν ένας άνθρωπος είναι ειλικρινής θα σωθή. Μήπως αυτό πιστεύετε και σεις; Μήπως νομίζετε ότι μολονότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί ‘δρόμοι,’ ή τρόποι πίστεως, όλοι οδηγούν στην σωτηρία; Ή μήπως υπάρχει κάποια οδός της αληθείας, και μπορούμε να είμεθα βέβαιοι αν περιπατούμε σ’ αυτήν ή όχι;—Ματθ. 7:13, 14.
Ο Ιησούς Χριστός εγνώριζε ότι είχε την αλήθεια. Ήταν μαζί με τον Θεό στον ουρανό, και είχε διδαχθή κατ’ ευθείαν από τον ουράνιο Πατέρα. Γι’ αυτό ήταν βέβαιος ότι εκείνο που πίστευε ήταν ορθό. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τους αποστόλους του Ιησού;
Ύστερ’ από τριών περίπου ετών στενή συναναστροφή με τους αποστόλους του, ο Ιησούς είπε σε προσευχή στον Θεό: «Τους λόγους τους οποίους μοι έδωκας, έδωκα εις αυτούς· και αυτοί εδέχθησαν, και εγνώρισαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον.» Οι απόστολοι εγνώριζαν ότι ο Ιησούς Χριστός είχε έλθη από τον Θεό. Γι’ αυτό ήσαν βέβαιοι για την οδό της σωτηρίας, διότι ο Ιησούς τους εδίδαξε με άμεσο τρόπο την αλήθεια.—Ιωάν. 17:8· 14:6.
Αλλ’ εκείνοι οι οποίοι είχαν δεχθή αργότερα αυτές τις διδασκαλίες από τους αποστόλους του Ιησού εγνώριζαν με βεβαιότητα ότι είχαν την αλήθεια; Ο ιστορικός Λουκάς, ο οποίος έγινε ακόλουθος του αναστημένου Ιησού, έγραψε σ’ ένα φίλο: «Διηρεύνησα πάντα εξ αρχής ακριβώς. . . δια να γνωρίσης την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης.» Γνωρίζετε με βεβαιότητα αν λατρεύετε τον Θεό με τον τρόπο που εκείνος επιδοκιμάζει; Είναι δυνατόν να το εξακριβώσετε αυτό;—Λουκ. 1:1-4.
Για σκεφθήτε: Πώς εγνώριζαν οι απόστολοι του Ιησού ότι είχαν την αλήθεια; Διότι είχαν δεχθή τις διδασκαλίες που ο Ιησούς είχε ακούσει από τον Παντοκράτορα Θεό. Κι εμείς σήμερα έχομε αυτές τις διδασκαλίες που έχουν διαφυλαχθή πιστά για μας στη Γραφή! Τις κατέγραψαν οι απόστολοι του Ιησού και οι σύντροφοί των. Αλλά, φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίσωμε την αλήθεια αν δεν διαβάσωμε αυτά που έχουν γράψει
Σεις ο ίδιος έχετε διαβάσει προσεκτικά τη Γραφή; Πόσο μέρος απ’ αυτήν έχετε διαβάσει; Την ανάγνωσι της Γραφής δεν πρέπει να την θεωρήτε απλώς ως μια θρησκευτική άσκησι, ή ένα καθήκον που πρέπει να εκπληρώσετε, αλλ’ ως ένα μέσον να διαπιστώσετε μόνος σας ποιο είναι «το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.
Με μια τέτοια μελέτη της Γραφής θα φθάσετε στο σημείο να έχετε τον νουν του Θεού σε διάφορα ζητήματα. Θα μάθετε τι επιδοκιμάζει και τι θεωρεί κακό. Ασφαλώς επιθυμείτε να γνωρίσετε την αλήθεια!
Επομένως είναι ενδιαφέρον να βάλετε τις διδασκαλίες των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου παράπλευρα με τη Γραφή για να διαπιστώσετε αν συμφωνούν. Μια τέτοια εξέτασις θα σας βοηθήση να δοκιμάσετε τη θρησκεία σας και να βεβαιωθήτε όσον αφορά το ποια είναι η αλήθεια.—1 Θεσ. 5:21.
Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου λέγουν: ο Ιησούς είναι ο Θεός· είναι μέρος της Θεότητος, εφόσον είναι μέλος μιας τριάδος τριών προσώπων σ’ ένα Θεό. Η Γραφή λέγει: «Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι εις Ιεχωβά.» Ο Ιησούς είπε: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου»· προσηύχετο στον Πατέρα του, και σ’ αυτόν ανεφώνησε «Θεέ μου.»—Δευτ. 6:4 ΜΝΚ· Ιωάν. 14:28· Ματθ. 27:46· Ιωάν. 20:17.
Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου λέγουν: Η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη· δεν πεθαίνει. Η Γραφή λέγει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» (Ιεζ. 18:4) Και ο Ιησούς είπε ότι ο Θεός μπορεί να καταστρέψη την ψυχή.—Ματθ. 10:28.
Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου λέγουν: Οι κακοί θα βασανίζωνται για πάντα σ’ ένα πύρινο άδη. Η Γραφή λέγει: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος.»—Ρωμ. 6:23.
Με τη μελέτη της Γραφής μπορεί να έχετε σαφή γνώσι των αληθινών διδασκαλιών του Θεού. Αλλά τι θα γίνη αν διαπιστώσετε ότι η θρησκεία σας είναι προσκολλημένη σε ωρισμένες διδασκαλίες οι οποίες είναι αντίθετες με τον Λόγο του Θεού; Ή τι θα λεχθή αν είσθε μέλος μιας εκκλησίας της οποίας οι ηγέται υιοθετούν τη «νέα ηθική,» κι έτσι επιδοκιμάζουν τη μοιχεία, την ομοφυλοφιλία, την έκτρωσι και άλλες πράξεις που καταδικάζει ο Θεός; Κληρικοί της Μεθοδιστικής, Επισκοπελιανής, Πρεσβυτεριανής και άλλων εκκλησιών ομιλούν υπέρ της «νέας ηθικής.»
Πώς πρέπει να βλέπη τις εκκλησίες εκείνος ο οποίος επιθυμεί να έχη την επιδοκιμασία του Θεού; Σχετικά με τη συναναστροφή για θρησκευτική λατρεία μαζί μ’ εκείνους οι οποίοι βαδίζουν αντίθετα με τις διδασκαλίες του, ο Θεός λέγει: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; . . . Δια τούτο «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,» λέγει ο Ιεχωβά, «και μη εγγίσητε ακάθαρτον· και εγώ θέλω σας δεχθή.» Ναι, εγγίζετε ακάθαρτον αν συνηθίζετε να συναναστρέφεσθε με μια θρησκευτική οργάνωσι η οποία δεν είναι προσκολλημένη στις οδούς του Θεού.—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.
Εν τούτοις, είναι πιθανόν να διαπιστώσετε ότι μολονότι η εκκλησία σας δεν ακολουθεί τον Λόγο του Θεού από κάθε άποψι, διδάσκει ωστόσο πολλά καλά πράγματα. Αλλά, μήπως, ακόμη και οι χειρότεροι εγκληματίαι δεν κάνουν συχνά πολλά καλά πράγματα—δωρεές για φιλανθρωπικούς σκοπούς, υποστήριξι προγραμμάτων για βελτίωσι της κοινότητος, και άλλα; Ωστόσο αυτοί είναι εγκληματίαι. Έτσι, επίσης, μια θρησκευτική οργάνωσις, μπορεί να φαίνεται καλή—να κάνη και να λέγη μερικά πράγματα που διδάσκει η Γραφή—αλλά αν δεν πιστεύη και δεν είναι πιστά προσκολλημένη σε όλες της διδασκαλίες του Λόγου του Θεού, την επιδοκιμάζει ο Θεός;
Παραδείγματος χάριν, ο Ιησούς είπε σχετικά με τους αληθινούς ακολούθους του: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Οι αληθινοί λάτρεις σήμερα οφείλουν να είναι όπως ο Ιησούς, χωρισμένοι από τον κόσμο. Ωστόσο, πολλοί κληρικοί, με την υποστήριξι της εκκλησίας των, συμμετέχουν στις πολιτικές κινήσεις ή υποστηρίζουν πολιτικές ανταρσίες και διαδηλώσεις. Ως αποτέλεσμα τούτου ποια είναι η στάσις των απέναντι στον Θεό; Η Γραφή απαντά: «Όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Επιθυμείτε να συμμετέχετε σε λατρεία μαζί με τέτοια άτομα;
Βλέπετε, λοιπόν, πώς ένα άτομο μπορεί να είναι βέβαιο όσον αφορά το ποια είναι η αληθινή θρησκεία, και πώς μπορεί να γνωρίζη αν έχη την αλήθεια; Αυτό επιτυγχάνεται με το να μαθαίνη και να πιστεύη την αλήθεια του Θεού που διδάσκεται στην Γραφή, και κατόπιν να την εφαρμόζη. Αν ενδιαφέρεσθε για τη λατρεία που επιδοκιμάζει ο Θεός, είσθε ευπρόσδεκτος στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά στην τοπική Αίθουσά των Βασιλείας. Εκεί η βάσις όλων των συζητήσεων είναι η Γραφή, και με το να είσθε προσκολλημένος στις διδασκαλίες της μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι περιπατείτε στην οδό της αληθείας.
-
-
Πώς ο Ιεχωβά Διαφέρει από Όλους τους Άλλους Θεούς;Η Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Πώς ο Ιεχωβά Διαφέρει από Όλους τους Άλλους Θεούς;
ΜΕ ΤΙ μοιάζουν οι θεοί των εθνών; Παρατηρήστε τις εικόνες των διαφόρων θεών σ’ όλον τον κόσμο. Ακόμη κι αν δεχθήτε αυτές τις εικόνες μόνο αντιπροσωπευτικές των ιδιοτήτων ή διαθέσεων που αποδίδονται σ’ αυτούς τους θεούς από τους λάτρεις των, πώς περιγράφονται ότι είναι; Συνήθως περιγράφονται ως ψυχροί, αδιάφοροι, ωργισμένοι, κακοί, ιδιότροποι, φοβεροί να τους πλησιάση κανείς, δύσκολοι να κατευνασθούν, άσπλαχνοι.
Ο αληθινός Θεός είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια. «Ο Θεός είναι πνεύμα,» είπε ο Υιός του όταν ήταν στη γη. Το εγνώριζε διότι είχε πράγματι δει τον Ιεχωβά. (Ιωάν. 4:24) Ο Ιεχωβά στοργικά αποφεύγει ν’ αποκαλύψη τη μορφή του στ’ ανθρώπινα μάτια. Η δύναμίς του, η μεγαλοπρέπεια και η λαμπρότης του είναι τόσο μεγάλα ώστε τα ανθρώπινα μάτια δεν θα μπορούσαν ν’ ανθέξουν στην παρουσία του. «Άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί, και ζήσει,» λέγει ο Ιεχωβά.—Έξοδ. 33:20.
Μπορούμε να εκτιμήσωμε γιατί ο Θεός διατηρεί την αόρατη ιδιότητά του αν αντιληφθούμε ότι είναι πιο σπουδαίο να γνωρίζωμε την προσωπικότητα και τις ιδιότητες ενός ατόμου παρά απλώς να δούμε την εμφάνισί του. Διότι ο Ιεχωβά θέλει να τον λατρεύουν οι λάτρεις του εν πνεύματι και αληθεία. (Ιωάν. 4:23) Γιατί θα έπρεπε να θέλωμε να περιληφθή ο μέγας και μεγαλοπρεπής Θεός, το Πνεύμα, μέσα στην ακτίνα των ματιών μας για να τον πιστέψωμε; Οι λάτρεις του Ιεχωβά δεν τον υπηρετούν μέσω μιας εικόνος ή χάριν αυτής ή με την εμφάνισι οποιουδήποτε σχήματος. Τον υπηρετούν επειδή αγαπούν τη δικαιοσύνη, και λόγω των ιδιοτήτων της δικαιοσύνης, αγάπης, σοφίας και ευθύτητος που έχει ο Ιεχωβά.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΕΣΩ ΕΙΚΟΝΩΝ
Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά αποκαλύπτει τον εαυτό του, την προσωπικότητά του, μέσω του λόγου του της αληθείας και με αναπαραστάσεις μέσω εικόνων. Μερικές απ’ αυτές τις αποκαλύψεις, που παρουσιάσθηκαν με οράματα στους προφήτας του, φαίνονται στην αρχή ως παράδοξες και ακατανόητες, μολονότι είναι επιβλητικές. Εξετάζοντας όμως τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες είχαν δοθή, καθώς επίσης και με την εξέτασι άλλων δηλώσεων της Γραφής, η κατανόησις γίνεται σαφής. Αυτές οι προφητικές οράσεις σημαίνουν πολλά για την πίστι των λάτρεων του Ιεχωβά. Δίνουν μια εικόνα του αληθινού Θεού και των τρόπων ενεργείας του πολύ πιο αποτελεσματικά από οποιαδήποτε εικόνα της μορφής του.
Μια από τις πιο εξέχουσες αυτές οράσεις ήταν εκείνη που είδε ο προφήτης Ιεζεκιήλ. Την εποχή εκείνη ο Ιεζεκιήλ ήταν ένας από τους Ιουδαίους εξορίστους στη Βαβυλώνα. ήταν το πέμπτο έτος αφότου ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είχε λάβει ως αιχμαλώτους τον Βασιλέα του Ιούδα Ιωακείμ, μαζί με άρχοντας και ισχυρούς και γενναίους άνδρες και τεχνίτες. Ήταν στο τέλος της ανοίξεως του 613 π.Χ.—Ιεζ. 1:1-3.
Την εποχή εκείνη ο Ιεχωβά ήταν ωργισμένος εναντίον της Ιερουσαλήμ, που βρισκόταν 500 περίπου μίλια δυτικώς της θέσεως όπου ήταν ο Ιεζεκιήλ. Ο Θεός είχε δείξει έλεος όταν άφησε να παραμείνη η πόλις όταν ο Ναβουχοδονόσορ εξεθρόνισε τον Ιωακείμ και έβαλε στο θρόνο τον θείο του Ιωακείμ Σεδεκία (Μαθανία), το 617 π.Χ. Παρ’ όλ’ αυτά η πόλις συνέχισε την ειδωλολατρική και στασιαστική πορεία της εναντίον του Θεού, και απέβλεπε στην Αίγυπτο μάλλον παρά στον Ιεχωβά για βοήθεια. (2 Βασ. 24:11, 14-20· Ιεζ. 17:15) Γι’ αυτό ο Ιεχωβά προειδοποίησε τους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα, μέσω του Ιεζεκιήλ, για την επερχομένη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Προείπε επίσης παρηγορητικά το έλεος που θα εξεδήλωνε απέναντι σε μερικούς κατοίκους της. Ταυτοχρόνως απεκάλυψε μια ακτίνα του επιβλητικού μεγαλείου του και των ανυπέρβλητα εξόχων ιδιοτήτων του.
Εξαιτίας του σκοπού που είχε ο Ιεχωβά για να παρουσιάση αυτή την όρασι, δηλαδή, να δείξη πώς αυτός ο ίδιος κατηύθυνε τις καταστρεπτικές δυνάμεις προς την πόλι της Ιερουσαλήμ, ποια καλύτερη εικόνα θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει από την εικόνα ενός μεγάλου πολεμικού άρματος; Ο Ιεζεκιήλ, ένας ιερεύς, μάς έδωσε μια περιγραφή των όσων είδε. Έγραψε τα εξής:
«Και είδον, και ιδού, ανεμοστρόβιλος ήρχετο από βορρά, νέφος μέγα, και πυρ συστρεφόμενον· πέριξ δε τούτου λάμψις, και εκ μέσου αυτού εφαίνετο, ως όψις ηλέκτρου [ένα μίγμα χρυσού και αργύρου που ακτινοβολεί με λαμπρότητα όταν θερμανθή], εκ μέσου του πυρός. Και εκ μέσου αυτού εφαίνετο τεσσάρων ζώων ομοίωμα. Και η θέα αυτών ήτο αύτη· είχον ομοίωμα ανθρώπου. Και έκαστον είχε τέσσαρα πρόσωπα, και έκαστον αυτών είχε τέσσαρας πτέρυγας. Και οι πόδες αυτών ήσαν πόδες ορθοί· και το ίχνος του ποδός αυτών όμοιον με ίχνος ποδός μόσχου· και εσπινθηροβόλουν ως όψις χαλκού στίλβοντος. Και είχον χείρας ανθρώπου υποκάτωθεν των πτερύγων αυτών, εις τα τέσσαρα αυτών μέρη· και τα τέσσαρα είχον τα πρόσωπα αυτών και τας πτέρυγας αυτών. Αι πτέρυγες αυτών συνείχοντο η μία με της άλλης· δεν εστρέφοντο ενώ εβάδιζον· κατέναντι του προσώπου αυτών επορεύοντο έκαστον.»—Ιεζ. 1:4-9.
Αργότερα ο Ιεζεκιήλ είχε μια δευτέρα όρασι του άρματος του Θεού στην οποία ονομάζει τα τέσσερα ομοιώματα ζώων «χερουβείμ.» (Ιεζ. 10:1-22· 11:22) Αυτά τα ισχυρά πνευματικά πρόσωπα, άγγελοι μεγάλης δυνάμεως, υπηρετούν ως ακόλουθοι γύρω από τον θρόνο του Θεού καθώς επίσης και στο «άρμα» του.—Έξοδ. 25:18-22· 37:7-9· Αποκάλ. 4:6-9.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΕΟΙ
Κάθε χερούβ είχε πρόσωπο ανθρώπου από εμπρός και χέρια ανθρώπου κάτω από τις πτέρυγές του. Τα χερουβείμ έχουν τη θεόδοτη ιδιότητα της αγάπης όπως την έχει και ο άνθρωπος, του οποίου ο προπάτωρ Αδάμ είχε δημιουργηθή κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. (Γέν. 1:26-28) Το πρόσωπο λέοντος (συμβόλου θαρραλέας δικαιοσύνης) ήταν στη δεξιά πλευρά της κεφαλής κάθε χερούβ. (Ησ. 31:4· Αποκάλ. 5:5) Στην απέναντι πλευρά, την αριστερή, ήταν το πρόσωπο μόσχου (δύναμις, ισχύς [Ιώβ 39:9-11]). Έτσι η δικαιοσύνη παρουσιαζόταν ωραία ως να στηρίζεται επάνω ή να υποστηρίζεται από ακατανίκητη δύναμι. Το πρόσωπο αετού στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής του χερούβ τονίζει την ουράνια σοφία, η οποία αντιστοιχεί με τους ουρανούς στους οποίους πετά ο οξυδερκής και υψιπέτης αετός (τα χερουβείμ είχαν τέσσερες πτέρυγες).—Ιώβ 39:27, 29.
Τα χερουβείμ, επειδή είχαν ένα πρόσωπο σε κάθε κατεύθυνσι, μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν κάθε ένα από τα τέσσερα πρόσωπα. Οποιαδήποτε από τις τέσσερες ιδιότητες ήταν ανάγκη να εκδηλωθή σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη περίστασι, το χερούβ μπορούσε αμέσως ν’ ακολουθήση το πρόσωπο που εκπροσωπούσε εκείνη την ιδιότητα απέναντι στον αντικειμενικό σκοπό. Η ταχύτης των χερουβείμ ήταν σαν αστραπή. Αυτά τα είδε ο Ιεζεκιήλ στην όρασί του. Και αναφέρει:
«Και επορεύοντο έκαστον κατέναντι του προσώπου αυτού· όπου το πνεύμα εφέρετο, εκεί εβάδιζον· ενώ εβάδιζον, δεν εστρέφοντο. Περί δε του ομοιώματος των ζώων, η θέα αυτών ήτο ως καιόμενοι άνθρακες πυρός, ως θέα λαμπάδων· τούτο συνεστρέφετο μεταξύ των ζώων· και ήτο το πυρ λαμπρόν· και αστραπή εξήρχετο από του πυρός. Και τα ζώα έτρεχον, και επέστρεφον, ως η θέα της αστραπής.»—Ιεζ. 1:12-14.
ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Όχι μόνο τα χερουβείμ, αλλά και το άρμα το οποίο συνώδευαν μπορούσε να κινήται μ’ ένα θαυμαστό τρόπο άγνωστο στα γήινα οχήματα. Ο Ιεζεκιήλ περιγράφει τους τροχούς του άρματος:
«Και ως είδον τα ζώα, ιδού τροχός εις, επί την γην, πλησίον των ζώων εις τα τέσσαρα αυτών πρόσωπα. Η θέα των τροχών, και η εργασία αυτών, ήσαν ως όψις βηρύλλου· και οι τέσσαρες είχον το αυτό ομοίωμα· και η θέα αυτών, και η εργασία αυτών, ήσαν ως εάν ήτο τροχός εν μέσω τροχού. Ότε εβάδιζον, εκινούντο κατά τα τέσσερα αυτών πλάγια· δεν εστρέφοντο ενώ εβάδιζον. Οι δε κύκλοι αυτών ήσαν τόσον υψηλοί, ώστε έκαμνον φόβον· και οι κύκλοι αυτών πλήρεις οφθαλμών κύκλω των τεσσάρων τούτων. Και ότε τα ζώα επορεύοντο, επορεύοντο οι τροχοί πλησίον αυτών· και ότε τα ζώα υψόνοντο από της γης, υψόνοντο και οι τροχοί. Όπου ήτο να υπάγη το πνεύμα, εκεί επορεύοντο· εκεί το πνεύμα ήτο να υπάγη· και οι τροχοί υψόνοντο απέναντι τούτων· διότι το πνεύμα των ζώων ήτο εν τοις τροχοίς.»—Ιεζ. 1:15-20.
Όπως ακριβώς οι τροχοί ενός τετρατρόχου οχήματος βρίσκονται στις τέσσερες γωνίες του, το ίδιο συνέβαινε και μ’ αυτό το άρμα. Οι τροχοί ήσαν όμοιοι σε εμφάνισι και κατασκευή. Το ύψος των ήταν τόσο μεγάλο ώστε ο Ιεζεκιήλ πρέπει να αισθανόταν ασήμαντος σε σμικρότητα μπροστά τους, διότι λέγει: «ήσαν τόσο υψηλοί, ώστε έκαμνον φόβον.» Με μια τέτοια περιφέρεια οι τροχοί μπορούσαν να καλύψουν μεγάλη απόστασι με κάθε περιστροφή.
Για ν’ αποδειχθή ότι το άρμα δεν εκινείτο άσκοπα και τυφλά, αλλ’ είχε σκοπό και σταθερότητα, οι τροχοί είχαν μάτια ολόγυρα στις ακτίνες των, σαν να μπορούν έτσι να βλέπουν που πήγαιναν. Κάθε τροχός είχε έναν άλλο τροχό μέσα του, όχι μικρότερο τροχό μέσα στον μεγάλο τροχό και στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτόν. Μάλλον ήταν ένας τροχός που είχε την ίδια διάμετρο και ήταν προσαρμοσμένος στον βασικό τροχό εγκαρσίως, με το να εγγίζουν η μια στεφάνη την άλλη σε ορθή γωνία. Έτσι οι τροχοί του άρματος μπορούσαν στιγμιαίως να κινηθούν προς οποιαδήποτε από τις τέσσερες κατευθύνσεις, σύμφωνα με την περιγραφή του Ιεζεκιήλ, το άρμα μπορούσε έτσι ν’ αλλάξη καυτεύθυνσι χωρίς να χάση καθόλου ταχύτητα. Ήταν πράγματι εκπληκτικό.
Αυτή η περιγραφή της κινήσεως του άρματος ταιριάζει με τη δήλωσι ότι οι τροχοί «εκινούντο κατά τα τέσσερα αυτών πλάγια.» Έτσι, μπορούσαν να κινούνται όπως ακριβώς και τα χερουβείμ, σαν αστραπή σε κάθε κατεύθυνσι, σύμφωνα με την επιτακτική δύναμι του πνεύματος του Παντοδυνάμου Θεού. Ένα άλλο αξιοσημείωτο πράγμα σχετικά μ’ αυτό το άρμα ήταν ότι μπορούσε να υψώνεται στο διάστημα καθώς επίσης και να τρέχη στο έδαφος, όπως ακριβώς μπορούσαν και τα χερουβείμ, με το πνεύμα του Θεού.
Όσο υψηλοί και αν ήσαν οι τροχοί, ωστόσο επάνω απ’ αυτούς, επάνω σε μια αόρατη βάσι, υπήρχε το όμοιο με εξέδρα δάπεδον του άρματος. Ο Ιεζεκιήλ το περιγράφει: «Και το ομοίωμα του στερεώματος του επάνωθεν της κεφαλής των ζώων ήτο ως όψις φοβερού κρυστάλλου, εξηπλωμένου υπέρ τας κεφαλάς αυτών.» (Ιεζ. 1:22) Αυτό το στερέωμα μολονότι ήταν στερεό, ωστόσο ήταν διαφανές σαν πάγος. Ήταν επιβλητικό, σε αρμονία με την αξιοπρέπεια εκείνου ο οποίος ήταν επάνω σ’ αυτή την εξέδρα, κατευθύνοντας τις κινήσεις του άρματος.
ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΕΙ ΠΟΛΕΜΟ
Εφόσον τα τέσσερα ομοιώματα ζώων δεν ήσαν τόσο γιγαντιαία όσο ήσαν οι τέσσερες τροχοί, η εξέδρα ήταν πολύ επάνω από τις κεφαλές των. Ο Ιεζεκιήλ λέγει:
«Υποκάτω δε του στερεώματος ήσαν εκτεταμέναι αι πτέρυγες αυτών, η μία προς την άλλην· δύο είχεν έκαστον, με τας οποίας εκάλυπτον τα σώματα αυτών. Και ότε επορεύοντο, ήκουον τον ήχον των πτερύγων αυτών, ως ήχον υδάτων πολλών, ως φωνήν του Παντοδυνάμου, και την φωνήν της λαλιάς ως φωνήν στρατοπέδου· ότε ίσταντο, κατεβίβαζον τας πτέρυγας αυτών.»—Ιεζ. 1:23, 24.
Τα πτερά των χερουβείμ που ήσαν σε κίνησι έκαναν ένα φοβερό θόρυβο, όπως τα απέραντα νερά όταν ταράσσωνται. Αυτό ωφείλετο στο ότι το άρμα του Ιεχωβά δεν βρισκόταν σε ειρηνική αποστολή, αλλά σε αποστολή πολέμου. Ο ήχος ήταν ήχος στρατοπεδεύσεως ωπλησμένων στρατιωτών. Στους αρχαίους χρόνους ο ήχος ενός στρατεύματος που ετοιμαζόταν για μάχη, οι κραυγές των ανδρών που μιλούσαν κι εφώναζαν με έξαψι καθώς και η κλαγγή του πολεμικού υλικού, θα έπειθε ασφαλώς τον ακροατή ότι η μάχη επίκειται.
Εν τούτοις, η εμφάνισις στον Ιεζεκιήλ, μολονότι ενέπνεε στον προφήτη έναν γεμάτο σεβασμό και υγιεινό φόβο, ωστόσο δεν ήταν εμφάνισις εχθρότητος απέναντί του. Ο Θεός είχε κάμει κάθε χερούβ να βλέπη τον Ιεζεκιήλ με το πρόσωπο που αντιπροσώπευε αγάπη «το πρόσωπο ανθρώπου.» Για τον πιστό προφήτη Ιεζεκιήλ, επομένως, η όρασις ήταν ειρηνική και αποκαλυπτική όσον αφορά τις κύριες ιδιότητες του ασύγκριτου Θεού. Απεκάλυπτε ότι ο Ιεχωβά ήταν Θεός δικαιοσύνης ο οποίος έχει στη διάθεσί του παντοδυναμία, και ο οποίος ωστόσο την εκδηλώνει με θεία σοφία και ο οποίος αποκαλύπτεται με αγάπη στους αληθινούς λάτρεις του. Ασφαλώς ο Θεός μιας τέτοιας ωραίας προσωπικότητος δεν είναι καθόλου ωργισμένος Θεός ενός αιωνίου πυρίνου άδου βασανισμού, ούτε ένας χονδροειδής τρικέφαλος τριαδικός θεός, όπως θέλουν οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου να πιστεύουν τα μέλη των.
Μολονότι η δόξα του Ιεχωβά είναι πάρα πολύ μεγαλύτερη από τη δόξα όλων των άλλων θεών, και μολονότι η σοφία, η δύναμις και η δόξα του δεν μπορούν να καταμετρηθούν πλήρως από την ανθρώπινη διάνοια, ο Θεός υπερνικά τους περιορισμούς των δούλων του με το ν’ αποκαλύπτεται σ’ αυτούς με τις ιδιότητές του με ορισμούς που μπορούν αυτοί να κατανοήσουν.—Ρωμ. 11:33-36· 1 Κορ. 2:9-13, 16.
Συνεπώς, εκείνα που είδε ο Ιεζεκιήλ στην όρασί του δεν πρέπει να θεωρηθούν ότι υπάρχουν κατά γράμμα με τη μορφή που τα είδε ο Ιεζεκιήλ. Είναι συμβολικά. Οι επιστήμονες σήμερα χρησιμοποιούν διαγράμματα και εξεικονίσεις που γίνονται εύκολα αντιληπτά για να εξηγήσουν τις ιδιότητες και τις κινήσεις μικροσκοπικών πραγμάτων όπως τα άτομα. Ομοίως, ο Υπερεπιστήμων Ιεχωβά αποκαλύπτει τις αρχές του και τους τρόπους ενεργείας του μέσω σχετικώς απλών εικόνων. Ωστόσο, ακόμη και αυτές οι εικόνες που κινούνται στην όρασι είναι συγκινητικές και γεμάτες ωραιότητα, σ’ ένα επίπεδο μεγαλείου που υπερβαίνει πολύ το επίπεδο των εξεικονίσεων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι.
Ναι, με το να χρησιμοποιούμε τον Λόγο της αληθείας του Ιεχωβά και να παρατηρούμε το πώς ενεργεί με τον λαό του, τη μακροθυμία του ακόμη και απέναντι στους εχθρούς του, καθώς και τον σκοπό του να δώση στο ευπειθές ανθρώπινο γένος αιώνια ζωή, μπορούμε να εκτιμήσωμε τις εξαιρετικές ιδιότητές του.
Αλλά ποια ήταν ακριβώς η αποστολή αυτού του άρματος, και τι μαθαίνομε από την περιγραφή του επιβαίνοντος στο άρμα που παρουσιάζει η όρασις; Θα περιμένωμε προσεχείς συζητήσεις για την προφητεία του Ιεζεκιήλ, η οποία πραγματεύεται περισσότερα για τις ανωτέρω ιδιότητες του Ιεχωβά, για να δούμε ακόμη μεγαλύτερες αποκαλύψεις της ανωτερότητός του επάνω απ’ όλους τους άλλους θεούς.
-
-
Η Άποψις του Κλήρου για τους ΟμοφυλοφίλουςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Η Άποψις του Κλήρου για τους Ομοφυλοφίλους
◆ Σε μια σφυγμομέτρησι που έγινε από το περιοδικό Μέθοντιστ στο ερώτημα του παραδεκτού της ομοφυλοφιλίας, τα 60 τοις εκατό των κληρικών που απήντησαν είπαν ότι ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι συγχρόνως και Χριστιανός. Εν τούτοις, ο Λόγος του Θεού δείχνει σαφώς ότι αυτό είναι αδύνατον και ότι οι ομοφυλόφιλοι «δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9) Εν τούτοις, δείχνει επίσης ότι «και τιούτοι υπήρχετε τινές· αλλά απελούσθητε.» (Εδάφιον 11) Έτσι, ο μετανοών πρώην ομοφυλόφιλος, που δέχεται τους κανόνες του Θεού και σταματά αυτή τη συνήθεια, μπορεί να γίνη Χριστιανός. Πόσο διαφορετικοί είναι οι κανόνες του Θεού από τις εξευτελιστικές φιλοσοφίες αυτών των κληρικών!
-
-
Τεράστιες Πολεμικές ΔαπάνεςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Τεράστιες Πολεμικές Δαπάνες
◆ Ο Βιετναμικός πόλεμος, ή πόλεμος της Ινδοκίνας, έχει κοστίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερο χρήμα από οποιονδήποτε από τους άλλους πολέμους της εκτός από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναλογεί σε 500 σχεδόν δολλάρια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στη χώρα. Εν τούτοις, περισσότερες από διπλάσιες βόμβες, ρουκέτες και βλήματα πυροβόλων εχρησιμοποιήθησαν παρ’ ό,τι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
-
-
Ποιο Είδος Μετάνοιας Φέρνει ‘Καιρούς Αναψυχής;’Η Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Ποιο Είδος Μετάνοιας Φέρνει ‘Καιρούς Αναψυχής;’
Σ’ ΕΝΑ πλήθος συνηγμένο στη στοά του Σολομώντος στο ναό της Ιερουσαλήμ, ο απόστολος Πέτρος έκαμε την εξής έκκλησι: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Ιεχωβά.»—Πράξ. 3:11-19, ΜΝΚ.
Τι εσήμαινε γι’ αυτούς να ‘μετανοήσουν και επιστέψουν’; Πώς θα ωδηγούσε σε ‘καιρούς αναψυχή’; Και εφαρμόζεται αυτό σ’ εμάς σήμερα;
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Στην εποχή του Πέτρου, ο Ιουδαϊκός λαός ωμιλούσε και Εβραϊκά και Ελληνικά. Και στις δυο γλώσσες οι λέξεις που μεταδίδουν τη σκέψι της «μετανοίας» αναφέρεται σε μια αλλαγή, μια αλλαγή στη διάνοια, στη στάσι ή στον σκοπό ενός ατόμου.
Παραδείγματος χάριν, η λέξις μετανοώ αποτελείται από δυο λέξεις: μετά, που σημαίνει «ύστερα» και νοώ, που σχετίζεται με τον νουν, δηλαδή τη διάνοια, τη διάθεσι ή την ηθική συνείδησι. Ώστε μετανοώ σημαίνει κατά γράμμα κάνω σκέψι κατόπιν (σε αντίθεσι με τη σκέψι από πριν.) Είναι σαν την έκφρασι ‘να κάνη κανείς δεύτερη σκέψι’ για κάποιο ζήτημα, που σημαίνει ότι αυτές οι μετέπειτα σκέψεις φέρνουν αλλαγή στη στάσι μας. Συχνά αυτή η αλλαγή συνοδεύεται ή επιβάλλεται από ένα αίσθημα λύπης, θλίψεως, δυσαρεσκείας ή ακόμη και αηδιασμού για το ζήτημα για το οποίο κάνομε ‘δεύτερες σκέψεις.’
Αλλ’ αυτή για την οποία μιλούσε ο Πέτρος δεν ήταν μια συνήθης αλλαγή στάσεως. Προηγουμένως είχε δείξει στο ακροατήριό του ότι και αυτοί ήσαν ένοχοι του θανάτου του Ιησού Χριστού, τον οποίο ο Θεός είχε κάμει «αρχηγόν της ζωής.» Μολονότι είχαν ενεργήσει εν αγνοία, όπως και οι άρχοντές των, ωστόσο ήσαν ένοχοι επειδή είχαν υποστηρίξει και συμβαδίσει μ’ εκείνους οι οποίοι είχαν αντισταθή στην αλήθεια, που περιελάμβανε και τις προφητείες των Εβραϊκών Γραφών οι οποίες προέλεγαν την έλευσι του Μεσσία.
Ώστε ποιο είδος «αλλαγής» τους καλούσε ο Πέτρος να κάμουν; Μήπως απλώς το να αισθάνωνται τύψεις για τον θάνατο ενός αθώου και ν’ αποφασίσουν να μη συμμετάσχουν ποτέ πια στην ευθύνη ενός τέτοιου εγκλήματος; Αυτό ήταν όλο; Καθόλου! Η αλλαγή έπρεπε να είναι τόσο διεισδυτική ώστε να τους κάμη να ‘επιστρέψουν’ όχι απλώς από το να κάμουν μια ειδική κακή πράξι, αλλά απ’ όλη την πορεία της ζωής των η οποία ήταν αντίθετη στον εκδηλωμένο σκοπό του Θεού. Η μετάνοια έπρεπε να τους κάμη να στραφούν από εκείνη την πορεία και να λάβουν μια διαφορετική πορεία ζωής. Η πορεία των τους ωδηγούσε μακρυά από τον Θεό. Αλλά τώρα έπρεπε να στραφούν στον Θεό μέσω του δικού του ‘Αρχηγού της ζωής.’ Ο Πέτρος είχε κάμει περαιτέρω σαφές ότι το ν’ αποτύχη κανείς να προσέξη εκείνον που απέστειλε ο Θεός θα εσήμαινε καταστροφή, ενώ η υπακοή στο άγγελμά του θα εσήμαινε ευλογίες. Ναι, με πίστι σ’ αυτόν ως τον από Θεού αρχηγόν της ζωής μπορούσαν ν’ αρχίσουν ν’ απολαμβάνουν ‘καιρούς αναψυχής’ διότι ο Θεός θα συγχωρούσε τώρα την κακή πορεία των, θα ‘εξήλειφε’ τις αμαρτίες των, και θα ελευθερώνονταν από το φορτίο μιας ενοχής συνειδήσεως. Θα έρχονταν κάτω από την εύνοια του Θεού, θα έστρεφε το πρόσωπό του προς αυτούς με επιδοκιμασία και θα τους ευλογούσε και θα τους ωδηγούσε σε αιώνια ζωή.—Πράξ. 3:19-26.
Ποιος είναι, λοιπόν ο πραγματικός σκοπός της μετανοίας όπως δείχνει αυτό; Είναι το να έλθη κανείς σε ορθή σχέσι με τον Θεό—όχι απλώς προσωρινά αλλά μονίμως.
Αυτό γίνεται σαφές μ’ εκείνο που ένας άλλος απόστολος, ο Παύλος, εδήλωσε σ’ ένα ακροατήριο στας Αθήνας, όχι ένα Ιουδαϊκό ακροατήριο αλλά ένα ακροατήριο που απετελείτο από Έλληνας, λάτρεις πολλών θεών και θεαινών.
ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΟΤΗΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Στη δυνατή ομιλία που έδωσε στον Άρειο Πάγο (ή Λόφο του Άρεως), ο Παύλος ετόνισε στο πολυθεϊστικό ακροατήριό του τον μόνο αληθινό Θεό, τον Ποιητή του ουρανού και της γης. Οι Έλληνες υπερηφανεύονταν για τη λογική τους και ο Παύλος τους επέδειξε πόσο παράλογο ήταν να «νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επινοίας ανθρώπου.» Κατόπιν εξήγησε ότι μολονότι ο Θεός είχε επιτρέψει μια τέτοια κακή διαγωγή επί ένα χρονικό διάστημα, «τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.»—Πράξ. 17:29, 30.
Ώστε, λοιπόν, θα ήταν αρκετό εκείνοι οι Έλληνες να μετανοήσουν για την από μέρους των ειδωλολατρική χρήσι αγαλμάτων και από τη λατρεία των μιας μεγάλης παρατάξεως θεοτήτων; Θα μπορούσαν τότε να συνεχίσουν να δουν τη ζωή που ζούσαν πριν όσον αφορά τις άλλες μορφές της; Όχι, δεν ήταν αυτό εκείνο που έλεγε ο Παύλος.
Πρώτα είχε αποδείξει στερεά την αλήθεια ότι όλο το ανθρώπινο γένος οφείλει τη ζωή του και τη συνέχισι της ζωής στον Θεό, την Πηγή κάθε ζωής. Έτσι όλο το ανθρώπινο γένος είναι χρεώστης στον Θεό—είναι υπόλογοι, υπεύθυνοι σ’ αυτόν. Ως ο Δημιουργός και Ζωοδότης ο Θεός είχε δικαίωμα ν’ απαιτήση απ’ όλα τα πλάσματά του να υπηρετούν τον σκοπό του, να ζουν σε αρμονία με το υπέρτατο θέλημά του. Ο Παύλος ετόνισε την ανάγκη να εξετάσουν εκείνοι οι Έλληνες σοβαρά την ευθύνη λέγοντας εν συνεχεία: «Διότι προσδιώρισεν [ο Θεός] ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός [του Χριστού Ιησού] τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξ. 17:22-31.
Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια, σχετικά με την ευθύνη όλων των ανθρώπων στον μόνο αληθινό Θεό για τη ζωή που ζουν, ήταν μια νέα διδασκαλία για τους Έλληνας. Παρουσίαζε τη μετάνοια κάτω από νέο φως. Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Τόμ. IV, σ. 979) το τονίζει αυτό λέγοντας ότι η «μετάνοια» μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων «ποτέ δεν περιελάμβανε αλλαγή στο σύνολο της ηθικής στάσεως, μια βαθειά αλλαγή στην κατεύθυνσι της ζωής, μια μεταστροφή η οποία επηρεάζει το σύνολο της διαγωγής.»
Εκείνοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να ‘μετανοήσουν’ για μια ωρισμένη πράξι, λόγο, σχέδιο ή πρόγραμμα, απορρίπτοντας αυτά ως μη ικανοποιητικά ή αξιοθρήνητα. Θα μπορούσαν ακόμη να παρουσιασθούν μπροστά στο άγαλμα ενός από τους θεούς των και να εκφράσουν τύψεις σχετικά μ’ ένα ζήτημα. Αλλ’ ο απόστολος Παύλος έδειχνε σ’ αυτούς τώρα ότι ώφειλαν ολόκληρη τη ζωή τους στον Θεό. Ήσαν υπεύθυνοι σ’ αυτόν για ολόκληρη την πορεία της ζωής των. Τι βαθειά αλλαγή εσήμαινε η «μετάνοια» κατόπιν αυτής της διδασκαλίας! Αν τώρα άρχιζαν να ‘ζητούν τον Θεό’ όπως είχε δείξει ο Παύλος ότι έπρεπε να κάμουν, θ’ αποκτούσαν γνώσι και, κάτω από το φως αυτής της γνώσεως, θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι πάρα πολλά πράγματα που έκαμαν ήσαν αντίθετα με το θέλημα και τον σκοπό του αληθινού Θεού, του Ζωοδότου!
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;
Όχι, μόνο εκείνοι οι Έλληνες που άκουσαν τον Παύλο, αλλά ‘πάντες’ οι άνθρωποι «πανταχού» είχαν, και έχουν, ανάγκη μιας τέτοιας μετανοίας. Πάρα πολλά άτομα σήμερα, ιδιαίτερα στον Χριστιανικό κόσμο, νομίζουν ότι απλώς με το ότι έχουν γεννηθή εισέρχονται σε σχέσι με τον Θεό ως μέρος της οικογενείας του. Οι Γραφές δείχνουν ότι αυτή η άποψις είναι τελείως άκυρη.
Είναι αλήθεια ότι όλοι εισέρχονται στη ζωή με τη σχέσι του οφειλέτου στον Θεό, επειδή έχουν λάβει ζωή απ’ αυτόν, αλλά όχι ως επιδοκιμασμένα μέλη της παγκοσμίου οικογενείας του. Όπως δείχνει σαφώς ο απόστολος Παύλος, με το αμάρτημα του Αδάμ όλοι οι απόγονοί του πωλήθηκαν σε δουλεία και υποτάχθηκαν στην αμαρτία και τον θάνατο που ‘εβασίλευσαν’ από τότε. (Ρωμ. 5:12-14, 21· 7:14) Η ανθρωπότης ως σύνολο έχει αποξενωθή από τον Θεό, και είναι ανάγκη να συμφιλιωθή με Αυτόν. Γι’ αυτό ο απόστολος μπορούσε να πη για τους εθνικούς που ήσαν έξω από τη διαθήκη του Θεού με τον Ισραήλ, ως «ελπίδα μη έχοντες, και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού.» (Εφεσ. 2:11, 12) Με την εξιλαστήριο θυσία του Υιού του, Χριστού Ιησού, ο Θεός προμήθευσε το μέσον για να συμφιλιωθούν μαζί του όλοι εκείνοι που θα έδειχναν πίστι σ’ αυτή τη θυσία. (Κολ. 1:19-23) Η παράκλησις των αποστόλων ως πρέσβεων του Χριστού ήταν λοιπόν: «διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.
Ώστε, μια βασική αιτία για την ανάγκη μετανοίας εκ μέρους όλων των ανθρώπων είναι ότι όλοι είμεθα από κληρονομικότητα αμαρτωλοί. Μια δεύτερη αιτία είναι ότι, αν συμβαδίζουμε με τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους στην πορεία του, τότε ακολουθούσαμε μια πορεία εναντιώσεως στον Θεό—για τον απλό λόγο ότι το ανθρώπινο γένος ως σύνολο αγνόησε ακόμη και πολέμησε εναντίον του θελήματος και των σκοπών του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανθρώπινη ιστορία βασικά δεν είναι άλλο παρά μια καταθλιπτική έκθεσις επανειλημμένων πράξεων αιματοχυσίας, καταπιέσεως, αδικίας και ανηθικότητος. Το ν’ αρνηθή κανείς να δη, ν’ αναγνωρίση και να παραδεχθή την ευθύνη του σ’ όλ’ αυτά ως ένα εθελοντικό μέλος της παγκοσμίου κοινότητος θα εσήμαινε μια προσπάθεια ασθενούς δικαιολογίας του εαυτού του. Όπως το θέτει ο απόστολος Ιωάννης: «Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν [τον Θεόν] και ο Λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν.»—1 Ιωάν. 1:10.
Αντί να προσπαθή ένα ειλικρινές άτομο ν’ αποφύγη την ευθύνη ή να δικαιολογή τον εαυτό του, βλέποντας την αληθινή κατάστασί του θα αισθανθή γνήσια θλίψι και θα ζητήση να συμφιλιωθή με τον Θεό. Θ’ απορρίψη οριστικά την προηγούμενη πορεία εκουσίας συμμορφώσεως μ’ ένα κόσμο ο οποίος έδειχνε εχθρότητα στον Θεό, και θα έχη ένα ειλικρινές μίσος γι’ αυτή την κακή πορεία και για κάθετι που αντίκειται στους δίκαιους κανόνες του Θεού. (Ιακ. 4:4· Ψαλμ. 119:104· Ρωμ. 12:9) Αν μετανοήση πραγματικά, θα ‘επιστρέψη’ και θα εκδηλώση αυτή τη μεταστροφή με «καρπούς αξίους της μετανοίας.» (Πράξ. 26:20· Ματθ. 3:8) Θα ενδυθή ένα «νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:17-24.
Σήμερα, όπως και στους αποστολικούς χρόνους, η μετάνοια και η μεταστροφή οδηγούν σ’ ένα άλλο βήμα: το βάπτισμα. Το βάπτισμα, σύμφωνα με το θεόπνευστο σύγγραμμα του αποστόλου Πέτρου συμβολίζει «μαρτυρίαν της αγαθής συνηδήσεως εις Θεός.» (1 Πέτρ. 3:21) Ναι, από τότε επισήμως υποβάλλει αίτησι στον Θεό να του επιτραπή να εισέλθη σε αγαθές σχέσεις μ’ αυτόν και ν’ απολαύση τα οφέλη μιας αγαθής συνειδήσεως απέναντι σ’ αυτόν. Επειδή έχει δοκιμάσει τα κακά αποτελέσματα της δουλείας στη ‘βασιλεύουσα’ αμαρτία που οδηγεί στον θάνατο, αυτό το άτομο παρακαλεί τώρα τον Θεό να τον αγοράση ως δούλον του μέσω της απολυτρωτικής τιμής την οποία έχει πληρώσει στοργικά ο Υιός του Θεού.—Ρωμ. 6:16-18· 1 Κορ. 7:22, 23.
Έχετε κάμει αυτή τη ζωτική αλλαγή; Αναγνωρίζετε την ευθύνη σας απέναντι στον Ζωοδότη να ζήτε μια ζωή σύμφωνα με το θέλημά του; Αισθάνεσθε την υποχρέωσι να το κάνετε αυτό από αγάπη γι’ αυτόν και τη δικαιοσύνη;
Αυτό απαιτεί μελέτη του Λόγου του. Οφείλετε ‘ν’ ανοίξετε τους οφθαλμούς και τα ώτα σας’ με επιδεκτικό τρόπο στις αλήθειες της Γραφής για να μπορέσετε να ‘νοήσετε με την καρδίαν.’ Γι’ αυτούς οι οποίοι το κάνουν αυτό, ο Ιεχωβά λέγει: ‘Θέλω ιατρεύσει αυτούς.’ (Ησ. 6:9, 10· Ματθ. 13:13-15) Αν το κάνετε αυτό, θα δοκιμάσετε την πείρα ‘καιρών αναψυχής’ και θα οδηγηθήτε σε ‘οδούς τερπνάς’ και ‘τρίβους ειρήνης’ καθώς θ’ απολαμβάνετε καθαρή συνείδησι ενώπιον του Θεού.—Παροιμ. 3:17· 1 Πέτρ. 3:21.
-
-
Η Αστυνομία Ανίκανη ν’ Αντιμετωπίση την ΚατάστασιΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Η Αστυνομία Ανίκανη ν’ Αντιμετωπίση την Κατάστασι
◆ Η αύξησις των εγκλημάτων, ιδιαίτερα των διαρρήξεων, είναι τόσο μεγάλη στην Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, ώστε η «αστυνομική δύναμις δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίση» την κατάστασι, γράφει η εφημερίς Μόρνινγκ Χέραλντ του Σύδνεϋ. Λέγει ότι οι κάτοικοι διατρέχουν τώρα τριπλάσιο κίνδυνο να ληστευθούν παρά πριν από πέντε χρόνια. Ένας ιδιοκτήτης είπε: «Έχεις κάπως το συναίσθημα ότι το σπίτι σου δεν είναι πια εντελώς δικό σου.»
-
-
Η Θεοκρατική Οργάνωσις εν Μέσω Δημοκρατιών και ΚομμουνισμούΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Η Θεοκρατική Οργάνωσις εν Μέσω Δημοκρατιών και Κομμουνισμού
«Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.»—1 Πέτρ. 5:10,11.
1, 2. (α) Είναι η λέξις Θεοκρατία μια νέα λέξις για την εποχή μας; (β) Ποιος επενόησε αυτή τη λέξι, και πώς την εξήγησε;
ΙΣΩΣ να είναι μια νέα λέξις για πολλούς αναγνώστας—αυτή η λέξις Θεοκρατία, αλλά είναι ηλικίας τουλάχιστον χιλίων εννεακοσίων ετών. Ναι, την χρησιμοποιούσαν τον πρώτο αιώνα μ.Χ., και την εποχή εκείνη φαινόταν μια παράξενη λέξις.
2 Την επενόησε ένας ιστορικός, ο Φλάβιος Ιώσηπος από την Ιερουσαλήμ. Για ν’ απαντήσει στις κατηγορίες που εστρέφοντο εναντίον του λαού του, ο Ιώσηπος έγραψε το έργο του, σε δύο τόμους, με τον τίτλο «Κατ’ Απίωνος.» Στον δεύτερο τόμο, παράγραφος 45, αναφέρεται στον «Μωυσή, τον έξοχο νομοθέτη μας,» και στην παράγραφο 52 εισάγει τη νέα λέξι, με τα εξής λόγια γραμμένα στην Ελληνική: «Διάφορα έθνη έχουν τις διάφορες μορφές της κυβερνήσεώς των, καθώς και την ποικιλία των νόμων των. Μερικές κυβερνήσεις στηρίζονται σ’ ένα μόνο άτομο, άλλες στο λαό. Ο δικός μας νομοθέτης δεν είχε εκτίμησι σε καμμιά απ’ αυτές τις μορφές, αλλά εγκαθίδρυσε μια κυβέρνησι, η οποία, με μια κατ’ εξαίρεσιν έκφρασι, μπορεί να ονομασθή Θεοκρατία, ή Αγία Κοινοπολιτεία, αποδίδοντας όλη την εξουσία και τη δύναμι στον Θεό, και πείθοντας το λαό ν’ αποβλέπη σ’ αυτόν ως την πηγή όλων των καλών πραγμάτων που απελάμβανε από κοινού όλο το ανθρώπινο γένος, ή κάθε άτομο ιδιαιτέρως. Σ’ αυτόν μας κατευθύνει να προστρέχωμε για βοήθεια στις βλέψεις μας, διότι ακούει τις προσευχές μας, και ερευνά τα μυστικά της καρδιάς μας. Εντυπώνει τη γνώσι του ενός Θεού, του μη δημιουργηθέντος, του αναλλοιώτου και αιωνίου Όντος, του αιωνίου ενδόξου και απείρου, περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να τον γνωρίσουμε από τα έργα του.»a
3, 4. (α) Σε ποια κυβέρνησι εφήρμοσε ο Ιώσηπος τον όρο Θεοκρατία; (β) Πού εφήρμοσε σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα αυτόν τον όρο το περιοδικό η «Σκοπιά,» και με ποια λόγια;
3 Ώστε η λέξις Θεοκρατία επινοήθηκε για να σημάνη «εξουσία Θεού,» μια κυβέρνησι με τον Ύψιστο Θεό ως Άρχοντα, σε αντίθεσι με μια κυβέρνησι η οποία «στηρίζεται σ’ ένα μόνο άτομο» (αυτοκρατορία) και μια κυβέρνησι η οποία στηρίζεται «στο λαό» (δημοκρατία) και μια κυβέρνησι η οποία στηρίζεται στους πλουσίους (πλουτοκρατία) και μια κυβέρνησι η οποία στηρίζεται σε πολλά γραφεία (γραφειοκρατία). Ο ιστορικός Ιώσηπος έκαμε εφαρμογή του όρου Θεοκρατία στην κυβέρνησι η οποία είχε εγκαθιδρυθή από το νομοθέτη Μωυσή κατ’ εντολήν του Θεού, ο οποίος είχε πει στο Μωυσή ότι το όνομά του ήταν Ιεχωβά (ή Γιαχβέ). Αλλά σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα μας ο όρος Θεοκρατία χρησιμοποιήθηκε σχετικά με την αληθινή Χριστιανική εκκλησία, σ’ αυτή την εποχή που οι πολιτικές δημοκρατίες έχουν πληθύνει και ο πολιτικός κομμουνισμός έχει εγκαθιδρυθή δια της βίας σε πολλές χώρες. Συνεπώς, η Χριστιανική εκκλησία είναι μια θεοκρατική οργάνωσις, που κυβερνάται από τον Θεό, τον μεγάλο Θεοκράτη Ιεχωβά. Σε πλήρη αναγνώρισι τούτου το τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά της 1ης Ιουνίου 1938 έγραφε στη σελίδα 163 παράγραφος 1, τα εξής:
4 «Η οργάνωσις του Ιεχωβά δεν είναι με κανένα τρόπο δημοκρατική. Ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος, και η κυβέρνησις ή οργάνωσίς του είναι αυστηρώς θεοκρατική. Αυτό το συμπέρασμα δεν επιδέχεται αντίρρησι.»
5. Μολονότι ο Ιώσηπος εφήρμοσε τον όρο Θεοκρατία όπως τον εφήρμοσε, τι οφείλομε να πούμε όσον αφορά το αν η κυβέρνησις που εγκαθίδρυσε το Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ είναι Θεοκρατία;
5 Ο ιστορικός Ιώσηπος παρέστη μάρτυς της καταστροφής της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 70 μ.Χ. Έκαμε εφαρμογή του όρου Θεοκρατία στην εθνική Ιουδαϊκή οργάνωσι, η οποία υπήρχε πριν από εκείνη την τρομερή συμφορά. Στη σημερινή εποχή, από τον καιρό του πολέμου των έξη ημερών το 1967, οι Ιουδαίοι έχουν στην κατοχή τους όλον εκείνον τον χώρο που ονομάζεται σήμερα Ιερουσαλήμ, κι έχουν εγκαταστήσει εκεί την εθνική τους πρωτεύουσα. Αλλά μπορούμε να θεωρούμε την κυβέρνησι, που έχουν εγκαταστήσει στην αρχαία πατρίδα τους, ως διάδοχο της Θεοκρατίας που είχε εγκαθιδρύσει ο Μωυσής το έτος 1513 π.Χ.; Είναι καθόλου θεοκρατία η εθνική κυβέρνησις που λειτουργεί τώρα με την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά της; Πώς μπορούσε να είναι θεοκρατία εφόσον ονομάζεται «δημοκρατία» και έχει ένα πρόεδρο που εξελέγη με δημοκρατικό τρόπο, και από το 1949 είναι μέλος της οργανώσεως των Εθνών για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, δηλαδή, των Ηνωμένων Εθνών; Ούτε ακόμη και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ισραήλ και τα μέλη του εθνικού Κοινοβουλίου, του Κνέσσετ, δεν θα ισχυρισθούν ότι η κυβέρνησίς των είναι θεοκρατία, μια θεοκρατική οργάνωσις. Μέσα στις τάξεις των Ισραηλινών πολιτικών υπάρχει μεγάλη διαμάχη για το αν πρέπη να προσκολλώνται αυστηρά στο Νόμο του Μωυσέως ή όχι. Τι συνέβη; Το εξής:
6. Τι έπαυσε να είναι το Ιουδαϊκό έθνος τον πρώτον αιώνα μετά Χριστόν, και ποια κραυγή ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτου το αποδεικνύει αυτό;
6 Στον πρώτο αιώνα μ.Χ. το Ιουδαϊκό έθνος έπαυσε να είναι θεοκρατική οργάνωσις. Αυτό συνέβη μάλιστα προ της καταστροφής της Ιερουσαλήμ το έτος 70. Ιστορικώς καταγεγραμμένα γεγονότα επιβεβαιώνουν το αξιοσημείωτο αυτό συμβάν. Την ημέρα του Πάσχα του έτους 33, όταν το ογκούμενο πλήθος είχε συναθροισθή προ του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου και εκραύγαζε να απολυθή ο κακούργος Βαραββάς αντί του ανθρώπου τον οποίον προσωπικώς ήθελε ο Πιλάτος ν’ απολύση ως αθώον, τι εκραύγαζε εκείνο το πλήθος εκεί στην Ιερουσαλήμ; Αυτό: «Εάν τούτον απολύσης δεν είσαι φίλος του Καίσαρος· πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα. . . Δεν έχομεν βασιλέα, ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:12-15) Αυτές οι φωνές πρόβαλλαν σε χτυπητή αντίθεσι προς όσα ο αρχαίος προφήτης των Ησαΐας είχε πει προ πολλού: «Ο Ιεχωβά είναι ο Κριτής ημών, ο Ιεχωβά είναι ο Νομοθέτης ημών, ο Ιεχωβά είναι ο Βασιλεύς ημών.»—Ησ. 33:22, ΜΝΚ.
7, 8. Αργότερα, ποιος προήδρευσε σε μια συνεδρίασι στην αίθουσα του Σάνχεδριν, και πώς οι άνδρες που εδικάζοντο απήντησαν στην κατηγορία του;
7 Ύστερα από δυο μήνες και πλέον μια άλλη σκηνή είχε παιχθή στην ίδια εκείνη Ιερουσαλήμ. Ήταν στην αίθουσα του εθνικού δικαστηρίου που ωνομάζετο Σάνχεδριν, και απετελείτο από εβδομήντα ένα μέλη. Ο αρχιερεύς προήδρευε σ’ αυτή την ιδιαίτερη δίκη, και δώδεκα γηγενείς Ιουδαίοι επρόκειτο να δικασθούν, επειδή εδίδασκαν ωρισμένες θρησκευτικές διδασκαλίες που προσέβαλλαν το Σάνχεδριν ή Ανώτατο Δικαστήριο. Γι’ αυτό διαβάζομε:
8 «Και αφού έφεραν αυτούς, έστησαν εν τω συνεδρίω· και ερώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς, λέγων, Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου. Αποκριθείς δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπον, ‘Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το Πνεύμα το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.’»—Πράξ. 5:27-32.
9. Σύμφωνα με τη μαρτυρία που εδόθη έτσι, σε ποιους έπρεπε ν’ αναζητηθή η Θεοκρατία του Ιεχωβά τότε;
9 Αυτή η μαρτυρία σ’ αυτή τη δίκη απεκάλυψε ποιοι ήσαν εκείνοι που ενεργώντας θεοκρατικά, ανεγνώριζαν τον Θεόν ως άρχοντα ή ως Θεοκράτην. Σύμφωνα με τη μαρτυρία εκείνη, με ποιον ήταν η θεοκρατική οργάνωσις—με το Σάνχεδριν, τους εκπροσώπους του Ιουδαϊκού έθνους, ή μ’ εκείνους τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού, του οποίου τη θανάτωσι αυτό το Συνέδριο είχε προσφάτως επιτύχει; Χωρίς καμμιά αμφισβήτησι, η θεοκρατία του Ιεχωβά ήταν μ’ εκείνους τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού.
10, 11. (α) Με ποια ισχυρή απόδειξι απεδείχθη την ημέρα της Πεντηκοστής ότι η θεοκρατία είχε παύσει να είναι με το Ιουδαϊκό έθνος; (β) Πώς έγινε υπαινιγμός της μη θεοκρατικής διαγωγής του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν από τη συμβουλή του Γαμαλιήλ σ’ αυτούς;
10 Το γεγονός ότι η Θεία Θεοκρατία είχε παύσει να είναι με το έθνος Ισραήλ και τώρα ήταν με αυτούς τους δώδεκα αποστόλους και άλλους μαθητάς του Ιησού Χριστού είχε βεβαιωθή με μια ισχυρή απόδειξι. Με ποια απόδειξι; Αυτήν, ότι ο Θεός είχε εκχύσει το άγιο πνεύμα του σ’ αυτούς τους μαθητάς του Χριστού, οι οποίοι ανεγνώριζαν τον Θεόν ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους που εναντιώνονταν στον Θεό ως άρχοντα. Με τη βοήθεια αυτού του εκχυθέντος πνεύματος ο Πέτρος και οι άλλοι ένδεκα απόστολοι έδωκαν τη θαρραλέα των μαρτυρία στο Ιουδαϊκό Σάνχεδριν. Μερικές ημέρες νωρίτερα, κατά την εορταστική ημέρα της Πεντηκοστής, ο Θεός εξέχυσεν αυτό το πνεύμα επάνω τους προς εκπλήρωσιν της προφητείας του Ιωήλ 2:28,29. Η προφητεία αυτή παρετέθη από τον απόστολο Πέτρο εκείνη την ημέρα, όταν εξήγησε στις χιλιάδες των Ιουδαίων εορταστών της Πεντηκοστής το θαύμα που είχε μόλις συμβή. Ήταν σ’ εκείνη την ευκαιρία που ο Πέτρος είπε στους ερωτώντας Ιουδαίους: «Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.» (Πράξ. 2:14-36) Ότι το Ιουδαϊκόν έθνος δεν ενεργούσε πλέον θεοκρατικά, ο Ιουδαίος διδάσκαλος του Νόμου ονόματι Γαμαλιήλ υπαινίχθηκε, όταν είπε στο Σάνχεδριν, αναφερόμενος στους δώδεκα αποστόλους, από του βήματος μαρτυρίας ενώπιόν των:
11 «Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εις εαυτούς περί των ανθρώπων τούτων, τι μέλλετε να πράξητε. . . Σας λέγω, απέχετε από των ανθρώπων τούτων, και αφήσατε αυτούς· διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο είναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως είναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.»—Πράξ. 5:34-39.
12. Αργότερα, τι απέδειξε ότι «η βουλή αυτή ή το έργον τούτο,» όπως το ωνόμασε ο Γαμαλιήλ, ήταν «εκ Θεού,» και επομένως ποια μεταβίβασις είχε ήδη λάβει χώραν;
12 Εκείνο που αυτός ο Ιουδαίος Φαρισαίος Γαμαλιήλ ωνόμασε «η βουλή αύτη ή το έργον τούτο» απεδείχθη ότι ήταν «εκ Θεού,» επειδή το Σάνχεδριν και όλος ο Ιουδαϊκός λαός, εντός και εκτός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήσαν ανίκανοι να το ανατρέψουν, ακόμη κι αν εδίωξαν τους κεχρισμένους με το πνεύμα ακολούθους του Ιησού Χριστού. Αλλά το έτος 70 μ.Χ. η Ιουδαϊκή πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ κατεστράφη και το εθνικό Ιουδαϊκό Σάνχεδριν ετέθη εκτός λειτουργίας. Και τα τρία έτη αργότερα το 73 μ.Χ. το τελευταίο Ιουδαϊκό οχυρό στην επαρχία της Ιουδαίας, δηλαδή, η Μασάδα, στη δυτική πλευρά της Νεκράς Θαλάσσης, έπεσε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Αλλά πριν γίνουν όλ’ αυτά, οι πιστοί Ιουδαίοι Χριστιανοί είχαν φύγει από την Ιερουσαλήμ και όλα τα άλλα μέρη της επαρχίας της Ιουδαίας, επειδή ο Ιησούς Χριστός τους είχε πη να κάμουν έτσι, όταν προφητικά τους περιέγραφε την ερχομένη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Ματθ. 24:15-22· Μάρκ. 13:14-20· Λουκ. 21:20-24) Είναι λοιπόν πολύ φανερό ότι η θεοκρατία του Ιεχωβά είχε μεταβιβασθή από το έθνος του φυσικού περιτετμημένου Ισραήλ στην πλήρη πνεύματος οργάνωσι των μαθητών του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. Έως τη σημερινή ημέρα, αυτοί κηρύττουν τη Βασιλεία του Θεού και δεν κηρύττουν τη Δημοκρατία του Ισραήλ ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη κυβέρνησι.
ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ Μ.Χ.
13. Οφείλομε να εξετάσωμε αν οι αφιερωμένοι αναγνώσται του περιοδικού «Η Σκοπιά» είναι προσκολλημένοι που; και γιατί αυτό;
13 Το περιοδικό Η Σκοπιά εκάλεσε και επανειλημμένως καλεί την προσοχή των ανθρώπων στη Θεοκρατική οργάνωσι και, για να είμεθα συνεπείς, θα έπρεπε να εξετάσωμε για να ιδούμε αν οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί αναγνώσται αυτού του περιοδικού προσκολλώνται στη θεοκρατική οργάνωσι ή όχι.
14. Οι απόστολοι εγνώριζαν ότι ο προχριστιανικός Ισραήλ ήταν συγκροτημένος με ποιο είδος διακυβερνήσεως, και πώς απεδείχθη αυτό από εκείνους στους οποίους ο Μωυσής παρουσιάσθηκε όταν επέστρεψε στην Αίγυπτο;
14 Αναμφιβόλως, είναι ανάγκη να στραφούμε πίσω στον πρώτο αιώνα, στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού για να ιδούμε πώς ήταν οικοδομημένη η θεοκρατική οργάνωσις. Οι απόστολοι ήσαν όλοι φυσικοί περιτετμημένοι Ιουδαίοι ή Ισραηλίται, το ίδιο καθώς υπήρξε και ο Ιησούς Χριστός. Ήσαν καλώς ενήμεροι του γεγονότος ότι η προχριστιανική συγκρότησις του θεοκρατικού έθνους Ισραήλ είχε μερικούς διωρισμένους αξιωματούχους ή διοικητάς. Αυτοί εγνώριζαν ότι όταν ο Ιεχωβά απέστειλε τον Μωυσή στην Αίγυπτο για να ελευθερώση τον υποδουλωμένο λαό Του, είπε στον Μωυσή: «Ύπαγε και σύναξον τους πρεσβυτέρους (ζεκενίμ, Εβραϊστί) του Ισραήλ, και είπε προς αυτούς, Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων σας,. . . εφάνη εις εμέ.» (Έξοδ. 3:16, ΜΝΚ) Εκείνοι «οι πρεσβύτεροι» δεν ήσαν μόνον άνδρες προχωρημένης ηλικίας, αλλά ανήκαν στην τάξι «των πρεσβυτέρων,» πιθανώς επειδή ήσαν σ’ εκείνη την περίπτωσι αντιπρόσωποι ολοκλήρου του οίκου Ισραήλ.
15. Πώς εθεωρούντο οι εβδομήντα άνδρες τους οποίους ο Μωυσής παρέλαβε μαζί του στο Όρος Σινά, και πώς αποδεικνύεται αυτό;
15 Μήνες αργότερα, όταν ο προφήτης Μωυσής εμεσίτευσε στη διαθήκη του Νόμου μεταξύ του Θεού και του έθνους Ισραήλ, ο Θεός είπε στον Μωυσή στο Όρος Σινά: «Ανάβηθι προς τον Ιεχωβά, συ και Ααρών, Ναδάβ και Αβιούδ, και εβδομήκοντα εκ των πρεσβυτέρων (ζεκενίμ)του Ισραήλ.» Ότι αυτοί οι εβδομήντα «πρεσβύτεροι» ήσαν αντιπρόσωποι του έθνους είναι σαφές από την Έξοδο 24:11, ΜΝΚ που μας λέγει: «Και (ο Ιεχωβά) επί τους διακεκριμένους των υιών Ισραήλ δεν έβαλε την χείρα αυτού· και έλαβον όρασιν του αληθινού Θεού, και έφαγον και έπιον.» Αυτοί λοιπόν ήσαν «διακεκριμένοι άνδρες,» και όχι απλώς άνδρες προχωρημένης ηλικίας. (Έξοδ. 24:1,14) Εθεωρούντο ως «πρεσβύτεροι.»
16. Με ποιους ταυτίσθηκαν οι εβδομήντα άνδρες επάνω στους οποίους ο Ιεχωβά έθεσε μέρος του πνεύματος που ήταν επάνω στον Μωυσή;
16 Αργότερα, όταν ο Ιεχωβά επρόκειτο να δώση μερίδα του πνεύματος που είχε ο Μωυσής και σε εβδομήντα άλλους Ισραηλίτες, είπε στον Μωυσή: «Σύναξον εις εμέ εβδομήκοντα άνδρας εκ των πρεσβυτέρων (ζεκενίμ) του Ισραήλ, τους οποίους γνωρίζεις ότι είναι πρεσβύτεροι του λαού, και άρχοντες αυτών· και φέρε αυτούς εις την σκηνήν του μαρτυρίου, όπου θέλουσι σταθή μετά σου.» Αφού η διαταγή αυτή εξετελέσθη, ο Ιεχωβά έλαβε από το πνεύμα που ήταν στον Μωυσή και «επέθηκεν επί τους εβδομήκοντα άνδρας τους πρεσβυτέρους,» και «άρχισαν να ενεργούν ως προφήται.» (Αριθμ. 11:16-25, ΜΝΚ) Εκείνοι οι εβδομήκοντα άνδρες ταυτίζονταν με τους «άρχοντας,» ή, πιθανώς, ως «πρεσβύτεροι» και αυτοί οι ίδιοι ήσαν ειδικοί άρχοντες του λαού.
17. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά στον Μωυσή, τι επρόκειτο να έχουν οι πόλεις του Ισραήλ, και πώς είχε αποδειχθή αυτό αληθινό ακόμη και στην εποχή του Ιησού;
17 Σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά προς τον Μωυσή, όταν οι Ισραηλίται εισήλθαν στη Γη της Επαγγελίας οι πόλεις των έπρεπε να έχουν «πρεσβυτέρους,» όπως απεκαλούντο. (Δευτ. 19:12· 21:2-20· 22:15-18· 25:7-9) Η Βιβλική ιστορία δείχνει ότι αυτό αλήθευε σε όλες τις πόλεις μεγάλες και μικρές στη γη του Ισραήλ. (Κριτ. 8:14-16· 1 Βασ. 21:8-11· Έσδρα 10:14) Αυτό αλήθευε ακόμη και στις ημέρες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του. Όταν άρχισε να τους λέγη για τον επερχόμενο βίαιο θάνατό του, τους είπε ότι «πρέπει να υπάγη εις Ιεροσόλυμα και να πάθη πολλά από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και να θανατωθή. (Ματθ. 16:21) Αυτοί δεν ήσαν μόνον άνδρες προχωρημένης ηλικίας, αλλά εθεωρούντο επισήμως ως «πρεσβύτεροι.» Αυτοί οι άνδρες συνεργάσθηκαν με τους αρχιερείς και με τους γραμματείς στη σύλληψι και τη δίκη του Ιησού. (Ματθ. 26:47 έως 27:41) Αυτοί «οι πρεσβύτεροι» ενώθηκαν με τους αρχιερείς στη δωροδοκία των ανθρώπων που φρουρούσαν στον τάφο του Ιησού για να πουν ότι δεν είχε αναστηθή, αλλά το σώμα του είχε κλαπή από τους μαθητάς του.—Ματθ. 28:12.
18. (α) Όπως συνέβη και με τον Ιησού στα χέρια ποιων επρόκειτο να υποφέρουν οι απόστολοί του; (β) Με ποια έννοια ήσαν αυτοί «πρεσβύτεροι,» και τι ήταν ανάγκη να έχουν στις συναθροίσεις των, και για πόσον καιρό;
18 Όπως ο Ιησούς Χριστός, έτσι και οι απόστολοί του έπρεπε να υποφέρουν στα χέρια των «πρεσβυτέρων» που ήσαν ενωμένοι με τους αρχιερείς. Όταν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης αφέθηκαν ελεύθεροι κατόπιν φυλακίσεως και δίκης, τότε, όπως λέγει η αφήγησις, «ήλθαν προς τους οικείους, και απήγγειλαν όσα είπαν προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι.» (Πράξ. 4:5-23) Όλο αυτό χρησιμεύει για να δείξη ότι αυτοί οι συνεργάται των αρχιερέων ήσαν επισήμως «πρεσβύτεροι.» Οι πόλεις του αρχαίου Ισραήλ δεν είχαν αυτούς που σήμερα καλούνται «δήμαρχοι,» αλλά είχαν το συμβούλιο των «πρεσβυτέρων.» Ένα τέτοιο συμβούλιο θα έπρεπε να έχη έναν εισηγητή ή προϊστάμενον και ενδεχομένως η προεδρία ανελαμβάνετο εκ περιτροπής, με το να έχη κάθε μέλος τη σειρά του για μια περίοδο. Δεν δείχνεται πώς εγίνοντο εκείνοι που είχαν τα προσόντα «πρεσβύτεροι.»
19. (α) Επομένως ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά την νέα θεοκρατία του Θεού από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; (β) Ποια υπόδειξις έχει γίνει όσον αφορά τους πρεσβυτέρους, και ποια ερωτήματα εγείρει αυτή η υπόδειξις;
19 Όταν ο φυσικός περιτετμημένος Ισραήλ έπαυσε να είναι θεοκρατία και ο Ιεχωβά εγκατέστησε τη θεοκρατία του στην εκκλησία ή στη συνάθροισι των μαθητών του Υιού του από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και έπειτα, μήπως αυτή η νέα θεοκρατική οργάνωσις είχε, επίσης, επισήμως «πρεσβυτέρους»; Έχει υποδειχθή ότι, όσον αφορά τη Χριστιανική εκκλησία, «όλοι οι κεχρισμένοι του Θεού είναι πρεσβύτεροι.»b Η εφαρμογή αυτή περιλαμβάνει ακόμη και τις γυναίκες οι οποίες, λόγω της αφιερώσεώς των στον Θεό που ακολουθήθηκε από το εν ύδατι βάπτισμα και την αποκύησι από το πνεύμα του Θεού, εχρίσθησαν με το πνεύμα του. Αλλά τι δείχνουν πραγματικά τα χαρακτηριστικά της Χριστιανικής θεοκρατικής οργανώσεως στον πρώτο αιώνα; Μήπως δείχνουν ότι δεν επρόκειτο να εγκατασταθούν ως «πρεσβύτεροι» επισήμως στη Χριστιανική εκκλησία αφιερωμένοι, βαπτισμένοι άνδρες; Ας ιδούμε.
20. (α) Σύμφωνα με την παραπομπή των εδαφίων Ιωήλ 2:28,29 από τον Πέτρο τι είδους άνδρες θα υπήρχαν στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Σύμφωνα με τη λέξι που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Ιωήλ 2:28, γιατί αυτοί μπορούσαν να είναι επίσημοι πρεσβύτεροι ή απλώς μόνον «ηλικιωμένοι άνδρες»;
20 Η παράθεσις από τον απόστολο Πέτρο της περικοπής Ιωήλ 2:28,29 κατά την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. έδειξε ότι έπρεπε να υπάρχουν «πρεσβύτεροι» στη Χριστιανική εκκλησία, οι οποίοι άνδρες θα «ενυπνιάζοντο ενύπνια.» Αλλά όταν αυτή η προφητεία αποδίδεται στην Ελληνική, η Μετάφρασις των Εβδομήκοντα χρησιμοποιεί την Ελληνική λέξι πρεσβύτερος, που πραγματικά σημαίνει και στην Αγγλική, «πρεσβύτερος.» Αυτό συμβαίνει επειδή η Εβραϊκή λέξις (ζα.κέν) που χρησιμοποιείται εις Ιωήλ 2:28 είναι η λέξις που τακτικά εφαρμόζεται σε «πρεσβυτέρους» όπως ήσαν εκείνοι οι πρεσβύτεροι των πόλεων και ούτω καθεξής. Η Εβραϊκή λέξις, εν τούτοις, μπορεί επίσης να σημαίνη απλώς ηλικιωμένα άτομα, όπως ήσαν ο Αβραάμ και η Σάρα. (Γέν. 18:11· 25:8) Όπως κι αν είναι, αυτοί οι πρεσβύτεροι που αναφέρονται στον Ιωήλ 2:28 και στις Πράξ. 2:17 ήσαν μέρος της ‘πάσης σαρκός’ στην οποία ο Ιεχωβά θα εξέχεε το πνεύμα του «εν ταις εσχάταις ημέραις.» Αυτοί μπορούσαν να είναι επίσημοι «πρεσβύτεροι» ή απλώς μόνον «ηλικιωμένοι άνδρες.»
21. (α) Σε ποιους συγκεκριμένα είχε αποσταλεί βοήθεια από την Αντιόχεια στην Ιερουσαλήμ, και τι δείχνει αυτό σχετικά με την πρώτη εκκλησία; (β) Τι είναι ένας «πρεσβύτερος»;
21 Υπήρχαν, όμως, επίσημοι «πρεσβύτεροι» (ηλικιωμένοι άνδρες) στην αρχέγονο Χριστιανική εκκλησία; Για να ικανοποιηθούμε σ’ αυτό το σημείο ας δούμε στις Πράξεις 11:30. Ο Χριστιανός προφήτης Άγαβος είχε προείπει ότι «έμελλε να γίνη μεγάλη πείνα καθ’ όλην την οικουμένην,» η οποία πείνα ιστορικώς έλαβε χώραν στη βασιλεία του Αυτοκράτορος Κλαυδίου. Έτσι οι μαθηταί του Χριστού στην Αντιόχεια της Συρίας απεφάσισαν να στείλουν βοήθεια στους απόρους Χριστιανούς αδελφούς των της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας. Τώρα, αυτοί που έκαμαν συνεισφορές σε ποιους έστειλαν τη βοήθεια (διακονίαν—Κείμενον); Η αφήγησις λέγει: «Το οποίον και έκαμον, αποστείλαντες αυτήν προς τους πρεσβυτέρους δια χειρός Βαρνάβα και Σαύλου. (Πράξ. 11:27-30) Έτσι αυτοί οι «πρεσβύτεροι,» (ηλικιωμένοι άνδρες) ήσαν οι άμεσοι παραλήπται και αυτοί οι επίσημοι εφρόντισαν όπως η περίθαλψις διανεμηθή στις εκκλησίες της Ιουδαίας. Το Τρίτο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ προσδίδει τον «πρεσβύτερον» σαν ένα επίσημο στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία εξουσιοδοτημένον με το έργον όπως ηγείται ως επίσκοπος συνήθως σε μια τοπική εκκλησία.» Από τις Άγιες Γραφές μπορούμε να ιδούμε αν αυτός είναι ένας ορθός ορισμός ή όχι.
ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ—ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΤΕΛΕΙΤΟ;
22. Σε ποιους υπέβαλε η εκκλησία της Αντιόχειας το ερώτημα σχετικά με την περιτομή, ποιοι εδέχθησαν τους αντιπροσώπους της και κατόπιν ποιοι συνήλθαν για να εξετάσουν αυτό το ζήτημα;
22 Όταν το ζήτημα της περιτομής των μη Ιουδαίων προσηλύτων στη Χριστιανοσύνη έγινε ένα οξύ ζήτημα στην Αντιόχεια της Συρίας, σε ποιους η εκεί εκκλησία έστειλε για να τακτοποιήση το ζήτημα; «Προς τους αποστόλους και πρεσβυτέρους εις Ιερουσαλήμ, περί του ζητήματος τούτου.» Όταν ήλθαν στην Ιερουσαλήμ ο Παύλος και ο Βαρνάβας και άλλοι από την Αντιόχεια από ποιους έγιναν δεκτοί; «Υπό της εκκλησίας και των αποστόλων και των πρεσβυτέρων.» Σ’ αυτή την αφήγησι παρατηρούμε ότι οι «πρεσβύτεροι» καθώς και οι απόστολοι ξεχωρίζουν από την εκκλησία. Όχι ολόκληρη η εκκλησία της Ιερουσαλήμ, αλλά «συνήχθησαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι δια να σκεφθώσι περί του πράγματος τούτου.»—Πράξ. 15:2,4,6.
23. Με ποιους εφάνη εύλογο να αποσταλή από την Ιερουσαλήμ η απόφασις στην Ιερουσαλήμ, και ποιοι υπέγραψαν ως εκδόται της αποφάσεως;
23 Αφού πήραν την απόφασι να μη περιτέμνωνται οι προσήλυτοι Εθνικοί, τότε, όπως λέγει η αφήγησις, «εφάνη εύλογον εις τους αποστόλους και εις τους πρεσβυτέρους μεθ’ όλης της εκκλησίας, να εκλέξωσιν εξ αυτών άνδρας, και να πέμψωσιν εις Αντιόχειαν μετά του Παύλου και Βαρνάβα, Ιούδαν τον επονομαζόμενον Βαρσαβάν, και Σίλαν, άνδρας προεστώτας μεταξύ των αδελφών· και έγραψαν δια χειρός αυτών ταύτα, Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί, προς τους εξ εθνών αδελφούς τους κατά την Αντιόχειαν και Συρίαν και Κιλικίαν, χαίρειν.»—Πράξ. 15:22,23.
24. Ποιοι είναι μερικοί απ’ αυτούς τους «πρεσβυτέρους» και ως τι ενήργησαν οι αποστολικοί πρεσβύτεροι, και ποιος προήδρευε στις συναθροίσεις;
24 Τοιουτοτρόπως φαίνεται ότι οι απόστολοι και αυτοί οι συνεργαζόμενοι «πρεσβύτεροι» ενήργησαν ως κυβερνών σώμα για όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες σε όλη τη γη, αλλά είχαν την υποστήριξι της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Μεταξύ των «πρεσβυτέρων» εκείνων ήσαν ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, και ο Ιούδας (Βαρσαβάς) και ο Σίλας (Σιλουανός). (2 Κορ. 1:19· 1 Θεσ. 1:1· 2 Θεσ. 1:1· 1 Πέτρ. 5:12) Υπονοείται συνήθως ότι σ’ αυτή τη συνάθροισι του κυβερνώντος σώματος στην Ιερουσαλήμ αυτός ο γηραιότερος άνδρας (πρεσβύτερος ή ηλικιωμένος) που ωνομάζετο Ιάκωβος, ο υιός της Μαρίας, ενεργούσε ως προεδρεύων. Αλλά το γεγονός ότι αυτός επρότεινε το διάταγμα και τα περιεχόμενά του αναφορικώς με τις αναγκαίες υποχρεώσεις των νεωστί προσηλύτων Εθνικών δεν κάνει, καθ’ εαυτό, βεβαίαν αυτή την προεδρίαν του.—Πράξ. 15:13-21.
25. Στις πόλεις που επεσκέπτοντο, ο Παύλος και ο Σίλας παρέδωσαν τις αποφάσεις που είχαν εκδοθή από ποιους, και τι δείχνει αυτό όσον αφορά εκείνους οι οποίοι ήσαν ταυτισμένοι με τους αποστόλους στη λήψι αποφάσεως για το διάταγμα;
25 Το εδάφιον Πράξεις 16:4 αναφέρεται στις κινήσεις του αποστόλου Παύλου και του συντρόφου του Σίλα (μέλους του κυβερνώντος σώματος), και λέγει: «Ως δε διήρχοντο τας πόλεις [της Μικράς Ασίας], παρέδιδον εις αυτούς διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ.» Το γεγονός ότι αυτοί οι «πρεσβύτεροι» συνειργάζοντο με τους αποστόλους και αποτελούσαν μέρος του Χριστιανικού κυβερνώντος σώματος καθιστά βέβαιον ότι αυτοί ήσαν επισήμως «πρεσβύτεροι.»
26. Στο τελικό ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ, με ποιους είχε ο Παύλος αποχαιρετιστήριο συνάθροισι στη Μίλητο, και τι δείχνουν τα εδάφια Πράξεις 21:17, 18 όσον αφορά τη συγκρότησι της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ;
26 Έτη αργότερα ο απόστολος Παύλος έκαμε το τελικό του ταξίδι στην Ιερουσαλήμ. Σταμάτησε στον λιμένα της Μιλήτου και ήλθε σ’ επαφή με την πλησίον εκκλησία της Εφέσου της Μικράς Ασίας. Μήπως έστειλε να καλέση όλη την εκκλησία της Εφέσου να έλθουν για να έχη μια αποχαιρετιστήριο επίσκεψι μαζί τους; Ιδού τι λέγουν οι Πράξεις 20:17: «Πέμψας δε από της Μιλήτου εις Έφεσον, προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.» Ώστε η εκκλησία στην Έφεσο είχε τους επισήμους «πρεσβυτέρους» της. Οι Πράξεις 21:17,18 μας υπενθυμίζουν ότι η εκκλησία της Ιερουσαλήμ επίσης είχε τέτοιους επισήμους, διότι εκεί διαβάζομε αυτό που έγραψε ο Ιατρός Λουκάς: «Και αφού ήλθομεν εις Ιεροσόλυμα, μετά χαράς εδέχθησαν ημάς οι αδελφοί. Την δε ακόλουθον ημέραν υπήγεν ο Παύλος μεθ’ ημών προς τον Ιάκωβον, και ήλθον πάντες οι πρεσβύτεροι.» Ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, ήταν επίσης ένας από εκείνους τους «πρεσβυτέρους.» Στην επιστολή προς Γαλάτας 2:9 ο Παύλος ομιλεί για τον Ιάκωβο ως ένα πνευματικόν στύλον, λέγοντας: «Ιάκωβος και Κηφάς (Πέτρος) και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν.»
27. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεον 5:17, ποιοι έπρεπε ν’ αναγνωρίζωνται άξιοι διπλής τιμής, και γιατί, και οι προσευχές τίνων ήσαν ιδιαιτέρως ωφέλιμες;
27 Ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, γύρω στα έτη 61 έως 64 μετά Χριστόν, τις εξής οδηγίες που δίδουν μαρτυρία για την επίσημη θέσι ενός «πρεσβυτέρου» της εκκλησίας: «Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι ας αξιώνωνται διπλής τιμής· μάλιστα όσοι κοπιάζουν εις λόγον και διδασκαλίαν.» (1 Τιμ. 5:17) Έτσι αυτοί οι «πρεσβύτεροι» προήδρευαν επισήμως στην εκκλησία και εργάζονταν στο να μιλούν και να διδάσκουν τη Βίβλο. Σύμφωνα με το εδάφιον Ιάκωβος 5:14 οι προσευχές τέτοιων πρεσβυτέρων ήσαν ειδικά ωφέλιμες.
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε σελίς 482, παράγραφος 3, στήλες 1 και 2 της μεταφράσεως υπό Ουίλλιαμ Ουίστον, Δρος Φιλολογίας, η οποία εξεδόθη στη Βοστώνη της Μασσαχουσέτης το 1849.
b Βλέπε παράγραφο 1, σελίδα 266 του περιοδικού «Η Σκοπιά» της 1ης Σεπτεμβρίου 1932, στην Αγγλική.
[Εικόνα στη σελίδα 110]
Το κυβερνών σώμα, που απετελείτο από τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους, έλαβε την απόφασι για να μην περιτέμνωνται οι εξ Εθνών Χριστιανοί. Είναι πιθανόν ότι ο μαθητής Ιάκωβος προήδρευσε ως εισηγητής.
-
-
Διωρισμένοι Αξιωματούχοι στη Θεοκρατική ΟργάνωσιΗ Σκοπιά—1972 | 15 Φεβρουαρίου
-
-
Διωρισμένοι Αξιωματούχοι στη Θεοκρατική Οργάνωσι
1. Ποιες ερωτήσεις εγείρουν τα εδάφια 1 Πέτρου 5:1-3 όσον αφορά το αν όλα τα μέλη της εκκλησίας ήσαν «πρεσβύτεροι»;
ΓΥΡΩ στα έτη 62 έως 64 μ.Χ. ο απόστολος Πέτρος ενώ ήταν στη Βαβυλώνα της Μεσοποταμίας είχε κάτι να γράψη για τους «πρεσβυτέρους.» Λέγει: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γενόμενοι του ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:1-3) Αν, τώρα, όλοι στο «ποίμνιον του Θεού,» έπρεπε να θεωρούνται ως «πρεσβύτεροι,» ποιο θα ήταν το νόημα του Πέτρου όταν μιλούσε για τους «μεταξύ σας πρεσβυτέρους»; Έπειτα, επίσης, πώς μπορούσε να λεχθή ότι εκείνο το ποίμνιον του Θεού το ‘επισκοπούσαν,’ δηλαδή, το είχαν υπό την φροντίδα των οι «πρεσβύτεροι;» Πώς μπορούσαν να «ποιμαίνουν το ποίμνιον» αν όλο το ποίμνιον ήσαν «πρεσβύτεροι» και συνεπώς όλοι ποιμένες;
2. Γιατί εκείνοι στους οποίους απευθύνεται ο Πέτρος ήσαν επισήμως «πρεσβύτεροι,» και με πόσους «πρεσβυτέρους» ξεκίνησε η εκκλησία της Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.;
2 Ο απόστολος Πέτρος κατατάσσει τον εαυτό του ως «πρεσβύτερον» μεταξύ «πρεσβυτέρων» (συμπρεσβύτερον) προς τους οποίους απευθύνεται. Έτσι, αν ο Πέτρος ήταν ένας «πρεσβύτερος» με μια επίσημη έννοια, εκείνοι προς τους οποίους απευθύνεται ήσαν επίσης επισήμως «πρεσβύτεροι.» Βεβαίως ένας απόστολος του Ιησού Χριστού θα έπρεπε να είναι επισήμως «πρεσβύτερος.» Συνεπώς, όταν η Χριστιανική εκκλησία ξεκίνησε την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., είχε δώδεκα επισήμους «πρεσβυτέρους,» δηλαδή, τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού. (Πράξ. 1:13 έως 2:37) Οι απόστολοι εκείνοι ήσαν όλοι σαν τον Πέτρο, με το να είναι ο καθένας «μάρτυς των παθημάτων του Χριστού,» επειδή είχαν συνεργασθή όλοι από τον καιρό του βαπτίσματος του Ιησού μέχρι της αναλήψεώς του στον ουρανό. (Πράξ. 1:21,22· 1 Πέτρ. 5:1) Ως επίσημοι «πρεσβύτεροι» εκείνοι οι απόστολοι ‘εκοπίασαν εις λόγον και διδασκαλίαν’ από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και έπειτα.—1 Τιμ. 5:17· Πράξ. 2:37-42· 4:33· συγκρίνατε με 2 Ιωάν. 1 και 3 Ιωάν. 1.
«ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ»—ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
3. (α) Πώς είχαν γίνει πρεσβύτεροι οι δώδεκα απόστολοι; (β) Σύμφωνα με το 14 κεφάλαιο των Πράξεων, σχετικά με τι μαθαίνουμε πώς εγίνοντο οι «πρεσβύτεροι» στις άλλες εκκλησίες τότε;
3 Οι ένδεκα πιστοί απόστολοι του Ιησού Χριστού υπήρξαν μαθηταί του, μερικοί περισσότερο από ένα έτος προτού τους διορίση να είναι απόστολοι. (Ιωάν. 1:35 έως 2:2· Ματθ. 4:12-22· 10:1-4· Λουκ. 6:12-16) Συνεπώς είχαν γίνει «πρεσβύτεροι» με το να διορισθούν από τον Ιησούν. Ο μετέπειτα δωδέκατος απόστολος που ονομάζετο Ματθίας είχε εκλεγή δια κλήρου μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, και επομένως όχι με διορισμό ανθρώπου. (Πράξ. 1:15-26) Πώς είχαν τεθή σε αξίωμα οι μετέπειτα «πρεσβύτεροι» της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, επίσης οι «πρεσβύτεροι» άλλων εκκλησιών που είχαν ιδρυθή μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; Αυτό δείχνεται για μας στις Πράξεις των Αποστόλων κεφάλαιο 14. Ο απόστολος Παύλος ήταν στην πρώτη ιεραποστολική του περιοδεία μαζί με τον Βαρνάβα και πήγε έως τη Δέρβη, το Ικόνιον, τα Λύστρα και την Αντιόχεια της Πισιδίας της Μικράς Ασίας, και ίδρυσε εκκλησίες εκεί. Κατά την επιστροφή των επεσκέφθησαν αυτές τις νεαρές εκκλησίες.
4. Πώς εγίνοντο «πρεσβύτεροι» στις εκκλησίες που επεσκέπτοντο πάλι ο Παύλος και ο Βαρνάβας, και πώς αυτή η μέθοδος ήταν θεοκρατική;
4 Πώς απέκτησαν αυτές οι τελευταίως ιδρυμένες εκκλησίες τους «πρεσβυτέρους» των; Τα εδάφια Πράξεις 14:22,23 μας λέγουν ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας επέστρεψαν σ’ αυτές «επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν, και διδάκοντες ότι δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού. Και αφού εχειροτόνησαν εις αυτούς πρεσβυτέρους κατά πάσαν εκκλησίαν, προσευχηθέντες με νηστείας, αφιέρωσαν αυτούς εις τον Κύριο, εις τον οποίον είχον πιστεύσει.» Είναι φανερό, λοιπόν ότι οι εκκλησίες δεν εγκατέστησαν τους δικούς των «πρεσβυτέρους» με λαϊκή ψήφο ή εκλογή μεταξύ των μελών των. Συνεπώς αυτός ο τρόπος δεν μπορούσε να ονομασθή «δημοκρατική» μέθοδος εγκαθιδρύσεως «πρεσβυτέρων.» Ο Παύλος είχε εκλεγή από τον Ιησού Χριστό ως απόστολος, και αυτός και ο Βαρνάβας είχαν αποσταλή σ’ αυτήν την ιεραποστολική περιοδεία από την Αντιόχεια με οδηγίες του αγίου πνεύματος του Θεού. Έτσι ο από μέρους των διορισμός «πρεσβυτέρων» στις εκκλησίες ήταν θεοκρατικός.—Πράξ. 13:1-4.
5. Τι έγραψε ο Παύλος στον Τίτο να κάμη σχετικά με τις εκκλησίες στην Κρήτη, και ποια προσόντα έπρεπε να παρατηρή ο Τίτος;
5 Χρόνια αργότερα, γύρω στα έτη 61 έως 64 μ.Χ., τα οποία ήσαν μετά την απόλυσι του Παύλου από την πρώτη του φυλάκισι στη Ρώμη, αυτός έγραψε στον συνεργάτη του Τίτον, ο οποίος τότε ήταν στη νήσο Κρήτη. Ο Παύλος είπε: «Δια τούτο σε αφήκα εν Κρήτη, δια να διορθώσης τα ελλείποντα, και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς εγώ σε διέταξα.» (Τίτον 1:5) Έπειτα ο Παύλος εκθέτει τις απαιτήσεις για έναν που διορίζεται ως «πρεσβύτερος,» προσθέτοντας: «Όστις ήναι ανέγκλητος, μιας γυναικός ανήρ, έχων τέκνα πιστά, μη κατηγορούμενα ως άσωτα, ή ανυπότακτα. Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού· μη αυθάδης, μη οργίλος, μη μέθυσος, μη πλήκτης, μη αισχροκερδής· αλλά φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, όσιος, εγκρατής· προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, δια να ήναι δυνατός και να προτρέπη δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας.»—Τίτον 1:6-9.
6. Πώς χρησιμοποιούσε εδώ ο Παύλος τους όρους «πρεσβυτέρους» και «επισκόπους,» και πώς αποδεικνύεται αυτό;
6 Με το ν’ αρχίση να συζητή τις απαιτήσεις που χρειάζονται για να είναι ένας διωρισμένος «πρεσβύτερος» και κατόπιν προχωρώντας για να πη, «Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος,» και ούτω καθεξής, ο Παύλος δείχνει ότι ένας «πρεσβύτερος» είναι επίσης «επίσκοπος.» Έτσι όταν ο Τίτος θα διώριζε «πρεσβυτέρους,» θα διώριζε συγχρόνως επισκόπους στην εκκλησία. Έτσι ο Παύλος εδώ χρησιμοποιεί τις λέξεις «πρεσβυτέρους» και «επισκόπους» ως συνωνύμους, επειδή εκφράζουν την ίδια ιδέα και μπορούν να χρησιμοποιούνται εναλλάξ. Ένας επίσκοπος, λοιπόν, πρέπει να είναι «πρεσβύτερος,» και ένας «πρεσβύτερος» πρέπει να διεξάγη τα καθήκοντα ενός επισκόπου. Ο Παύλος έδειξε αυτό στη Μίλητο.
7. Ποιους έστειλε να καλέση ο Παύλος στη Μίλητο από την Έφεσο και τι τους είπε να κάμουν;
7 Διαβάζομε: «Πέμψας δε από της Μιλήτου εις Έφεσον, προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Και ότε ήλθον προς αυτόν, είπε προς αυτούς,. . . Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησία του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του αίματος του ιδίου αυτού Υιού.»—Πράξ. 20:17-28, ΜΝΚ.
8. Πώς είχαν γίνει «πρεσβύτεροι,» οι επισκέπται του Παύλου, ποια υπηρεσία ήσαν υποχρεωμένοι να προσφέρουν, και σε ποιον ήσαν πρωτίστως υπεύθυνοι;
8 Σύμφωνα με τους λόγους αυτούς, εκείνοι οι «πρεσβύτεροι» ετέθησαν στο αξίωμα, όχι με οποιανδήποτε δημοκρατική εκλογή ή ψηφοφορία, αλλά με διορισμό του αγίου πνεύματος του Θεού που ενεργούσε μέσω του ορατού κυβερνώντος σώματος σε όλες τις εκκλησίες. Με το να διορισθούν με αυτόν τον τρόπο να είναι «πρεσβύτεροι,» είχαν διορισθή ταυτοχρόνως να είναι «επίσκοποι,» και το καθήκον του επισκόπου τους υποχρέωνε να ενεργούν ως ποιμένες του ποιμνίου, της εκκλησίας του Θεού. Αυτοί ήσαν υπεύθυνοι πρωταρχικώς, όχι στο κυβερνών σώμα, αλλά στον Μέγαν Επίσκοπον, Ιεχωβά Θεό. (1 Πέτρ. 2:25· Ησ. 53:6) Οι λόγοι του Παύλου προς τους «πρεσβυτέρους» της Εφέσου συμφωνούν μ’ εκείνους του αποστόλου Πέτρου, όταν λέγη προς τους «μεταξύ σας πρεσβυτέρους» να ποιμαίνουν το ποίμνιον του Θεού.—1 Πέτρ. 5:1,2.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ
9. (α) Σχετικά με την πλήρωσι της θέσεως που είχε κενωθή από τον άπιστο Ιούδα, πώς αποδεικνύεται ότι οι απόστολοι ήσαν «επίσκοποι»; (β) Με πόσους επισκόπους έκαμε έναρξι η εκκλησία της Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.;
9 Ο απόστολος Πέτρος και οι άλλοι ένδεκα απόστολοι ήσαν, όχι μόνον «πρεσβύτεροι,» αλλά επίσης και «επίσκοποι.» Αυτό γίνεται φανερό τον καιρό που ο Πέτρος συνέστησε στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ να πληρώση τη θέσι που είχε κενωθή από τον άπιστο απόστολο Ιούδα. Ότι έπρεπε να γίνη αυτό, ο Πέτρος παρέθεσε τον Ψαλμό 109:8, και είπε: «Είναι γεγραμμένον εν τω βιβλίω των ψαλμών,. . . άλλος ας λάβη την επισκοπήν αυτού.» (Πράξ. 1:20) Η Εβραϊκή λέξις του κειμένου στο σημείο αυτό απεδόθη στην Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα με τη λέξι επισκοπή, η οποία αναφέρεται στην υπηρεσία ενός επισκόπου. Λογικώς, λοιπόν, η υπηρεσία ενός αποστόλου ήταν η υπηρεσία ενός επισκόπου, και οι απόστολοι ήσαν επίσκοποι διωρισμένοι από τον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτόν τον λόγο, την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., η εκκλησία της Ιερουσαλήμ με εκατόν είκοσι περίπου μέλη ξεκίνησε με δώδεκα αποστόλους. (Πράξ. 1:15 έως 2:43) Μετά ταύτα όταν διωρίζοντο «πρεσβύτεροι» για να βοηθούν και να επιμελούνται την αναπτυσσόμενη εκκλησία, περισσότεροι από δώδεκα επίσκοποι υπηρετούσαν σ’ αυτήν.
10. (α) Όταν ο Παύλος απέστειλε από την Μίλητο στην Έφεσο, ποιοι ελάμβαναν φροντίδα της εκκλησίας της Εφέσου; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Φιλιππησίους 1:1, πώς εξυπηρετείτο η εκκλησία των Φιλίππων;
10 Περίπου εικοσιτρία έτη μετά την Πεντηκοστή εκείνη, όταν ο Παύλος ήταν καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ και εστάθμευσε στη Μίλητο, η εκκλησία της πλησίον Εφέσου είχε πολλούς επισκόπους, διότι όλοι οι «πρεσβύτεροι» τους οποίους εκάλεσε να τον ιδούν ήσαν επίσκοποι. (Πράξ. 20:17-28) Τέσσερα ή πέντε έτη αργότερα η εκκλησία των Φιλίππων της Μακεδονίας, είχε πολλούς επισκόπους καθώς επίσης και πολλούς διακόνους για να ενεργούν ως βοηθοί των επισκόπων. Γι’ αυτό ο Παύλος, όταν έγραψε από τη Ρώμη, άρχισε την επιστολή του προς την εκκλησία εκείνης της πόλεως λέγοντας: «Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι του Ιησού Χριστού, προς πάντας τους αγίους εν Χριστώ Ιησού τους όντας εν Φιλίπποις, μετά των επισκόπων και διακόνων.»—Φιλιππησ. 1:1.
11. Κρίνοντας από την εκκλησία των Φιλίππων πώς ήσαν αρκετά επανδρωμένες όλες οι άλλες εκκλησίες, σε αντίθεσι με το μετέπειτα σύστημα «επισκόπων»;
11 Από αυτό δεν προκύπτει καμμιά παρερμηνεία ότι η εκκλησία των Φιλίππων είχε περισσοτέρους από έναν επίσκοπο καθώς και περισσοτέρους από ένα διάκονον. Αναμφιβόλως αυτό ήταν αληθινό για όλες τις άλλες Χριστιανικές εκκλησίες του πρώτου αιώνος οι οποίες είχαν αρκετούς ικανούς άνδρες για να προμηθεύουν επισκόπους και διακόνους για τις ανάγκες των. Ήταν μεταγενέστερη εξέλιξις μετά τον θάνατο των δώδεκα αποστόλων το να έχουν ένα επίσκοπο σε μια εκκλησία ή σε πολλές εκκλησίες σε μια ωρισμένη περιοχή.a
«ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΙΟΝ»
12. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεον 4:14, τι θ’ αποτελούσε ο εκκλησιαστικός όμιλος των «πρεσβυτέρων,» και πώς ήσαν τα μέλη μεταξύ των όσον αφορά τη θέσι;
12 Η εκκλησιαστική ομάς των επισκόπων αποτελούσε ένα «σώμα πρεσβυτέρων,» ή «πρεσβυτέριον» (Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις· Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις), όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος εις 1 Τιμόθεον 4:14. (Συγκρίνατε με Λουκ. 22:66· Πράξ. 22:5 ως προς «το πρεσβυτέριον.») Τα μέλη ενός τέτοιου «σώματος πρεσβυτέρων» ή «πρεσβυτερίου» ήσαν όλα ίσα, και είχαν την ίδια επίσημη θέσι, και κανένα απ’ αυτά δεν ήταν το σπουδαιότερο, το εξοχώτερο, το ισχυρότερο μέλος στην εκκλησία. Κάθε μέλος ευχαρίστως συμμετείχε στην ευθύνη να επισκοπή και να ποιμαίνη ολόκληρη την εκκλησία.
13. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:1, τι έπρεπε να επιθυμή να είναι και να κάνη ένας άνθρωπος;
13 Σύμφωνα με τ’ ανωτέρω, τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος με όσα έγραψε εις 1 Τιμόθεον 3:1; Εκεί είπε στον Τιμόθεο: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» Δεν εννοούσε ότι ένας Χριστιανός, που είχε μια τέτοια επιθυμία, θα ανυψώνετο για να γίνη ο πιο σπουδαίος, ο πιο υπεύθυνος, ο πιο έξοχος και ο πιο ισχυρός στην εκκλησία ως ο μόνος επίσκοπός της, κάτι όπως είναι ένας «επίσκοπος» του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος δεσπόζει επάνω σε μια περιοχή (επισκοπή) που περιλαμβάνει πολλές εκκλησίες. (1 Τιμ. 3:1, Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις· Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις· Ανατεθεωρημένη Στερεότυπος Μετάφρασις· Μετάφρασις Ντουαί· Νέα Αμερικανική Βίβλος) Όχι, αλλ’ αυτός ο οποίος έχει τέτοια επιθυμία απλώς θέλει να μετέχη μαζί με άλλους επισκόπους στην εκκλησία στα καθήκοντα να επαγρυπνή για την πνευματική κατάστασι της εκκλησίας, να την τρέφη πνευματικώς και να την οδηγή στη λατρεία του Ιεχωβά. Αυτός αγωνίζεται ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις της θέσεως του επισκόπου που εκτίθενται από τον απόστολο Παύλο στα επόμενα εδάφια, εις 1 Τιμόθεον 3:2-7 και τα οποία αντιστοιχούν με τις απαιτήσεις που εκτίθενται εις Τίτον 1:6-9. Τέτοιες απαιτήσεις αποδεικνύουν ότι αυτός «καλόν έργον επιθυμεί.»
14. (α) Τι εχρειάζετο για τη διατήρησι της τάξεως στις συναθροίσεις του ‘σώματος των πρεσβυτέρων’ και πώς εξυπηρετείτο αυτή η ανάγκη; (β) Πόσον καιρό διαρκούσε αυτή η ιδιότης του μέλους του «σώματος των πρεσβυτέρων,» και γιατί αυτό;
14 Φυσικά, σ’ ένα τέτοιο εκκλησιαστικό «πρεσβυτέριον» ή σώμα πρεσβυτέρων θα έπρεπε να υπάρχη ένας που να προεδρεύη, για να διευθύνη την τάξι των συναθροίσεων του «πρεσβυτερίου.» Πώς ακριβώς ένα μέλος διωρίζετο για να προεδρεύη δεν δείχνεται στις Γραφές. Δεν θα ήταν αυτή μια μόνιμος προεδρία, αλλά ενδεχομένως ήταν προσωρινή, για μια περίοδο χρόνου και εκ περιτροπής μεταξύ όλων των ίσων μελών του «πρεσβυτερίου.» Όταν ένας πρεσβύτερος έφθανε στο τέλος της προεδρίας του και την άφηνε στον επόμενον κατά σειράν, δεν έπαυε ναι είναι «πρεσβύτερος» ή «επίσκοπος.» Εξακολουθούσε να παραμένη μέλος του «πρεσβυτερίου.» Εφόσον τα μέλη δεν ετίθεντο στο αξίωμα με τακτικές εκλογές δημοκρατικού είδους εκ μέρους της εκκλησίας, ο Θεοκρατικός των διορισμός από το κυβερνών σώμα εξακολουθούσε επ’ αόριστον, τόσον καιρό όσον καιρό απεδεικνύετο πιστός στην υπηρεσία.
15. (α) Γιατί δεν υπήρχαν βοηθοί επίσκοποι ή βοηθοί πρεσβύτεροι στις εκκλησίες; (β) Τι σημαίνει βασικώς η λέξις διάκονος, και πόσο ευρεία εφαρμογή έχει;
15 Δεν υπήρχε βοηθός επίσκοπος ή βοηθός πρεσβύτερος. Ένας διωρισμένος ή ήταν επίσκοπος ή δεν ήταν. Εκείνοι που βοηθούσαν τους επισκόπους με το να φροντίζουν για τα εκκλησιαστικά ζητήματα που δεν ήσαν ειδικά πνευματικού είδους, διωρίζοντο ως διάκονοι (διακονικοί υπηρέται). Οι απαιτήσεις γι’ αυτούς τους διακόνους εκτίθενται από τον απόστολο Παύλο εις 1 Τιμόθεον 3:8-10,12,13. Η Αγγλική λέξις ντήκον απλώς είναι Αγγλοποιημένη ή μεταγλωττισμένη μορφή του Ελληνικού διάκονος, το οποίον συνήθως σημαίνει ένα «διάκονον» με την έννοια ενός υπηρέτου. Έτσι η λέξις διάκονος μπορεί να έχη μια πολύ ευρεία και γενική σημασία. Επομένως όταν ο απόστολος Παύλος ομιλή ότι είμεθα «διάκονοι μιας καινής διαθήκης,» ή «διάκονοι του Θεού,» ή «διάκονοι του Χριστού,» δεν εννοεί ότι αυτός και οι συνεργάται του ήσαν «διακονικοί υπηρέται» μιας εκκλησίας οι οποίοι βοηθούσαν τους «πρεσβυτέρους» ή «επισκόπους.» (2 Κορ. 3:6· 6:4· 11:23) Εν τούτοις, τέτοιοι βοηθοί επίσημοι μπορούσαν να είναι «διάκονοι» της μεγαλυτέρας ευθύνης στο να υπηρετούν τον Θεό και τον Χριστό και τον Λόγο του Θεού.—Πράξ. 6:4.
16. Ποιο δημόσιο έργο είχαν να κάνουν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, και ώς ποιο σημείο το είχαν εκπληρώσει μαζί με τους πρεσβυτέρους των, και επισκόπους, καθώς και με τους διακονικούς υπηρέτας;
16 Οι περιστάσεις δεν επιτρέπουν τώρα μια περαιτέρω εξέτασι της θεοκρατικής οργανώσεως της Χριστιανικής εκκλησίας των αποστολικών χρόνων στον πρώτο αιώνα μ.Χ. Μεταξύ των άλλων, η Χριστιανική εκκλησία του καιρού εκείνου έπρεπε να εκτελέση ένα μεγάλο δημόσιο έργο. Ποιο ήταν αυτό; Να εκτελέση τους λόγους του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη»· και επίσης, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 24:14· 28:19,20) Αυτό το έκαμαν με τη βοήθεια, την οδηγία και την αρχηγία των «πρεσβυτέρων» των, επισκόπων και διακόνων. Ακόμη και προτού καταστραφή η Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. «το ευαγγέλιον της βασιλείας» εκηρύττετο εντός και εκτός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράφη από το κατάλυμα της φυλακής του στη Ρώμη: «Του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.» (Κολ. 1:2,23) Η θεοκρατική οργάνωσις του καιρού εκείνου συνετέλεσε σ’ αυτό το κατόρθωμα. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για μας σήμερα.
ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΑΙΩΝΑ
17. Σύμφωνα με τη «Σκοπιά» του 1884, πώς είχε ονομασθή η ουρανία βασιλεία των αγίων του Θεού, αλλά σε ποια λειτουργούσε η ορατή επίγεια οργάνωσις αυτών των αγίων;
17 Οι εντολές του Κυρίου Ιησού Χριστού όπως παρετέθησαν στην προηγούμενη παράγραφο εφαρμόζονται ακόμη και σήμερα, ειδικά αφότου ο Ιεχωβά Θεός ίδρυσε τη βασιλεία του Μεσσίου του, Ιησού, στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914 μ.Χ. Επομένως ενδιαφερόμεθα να ιδούμε πώς η οργάνωσις αυτών των αφιερωμένων βαπτισμένων Χριστιανών, οι οποίοι εκτελούν εκείνες τις εντολές, εναρμονίζονται με το αποστολικόν πρότυπον του πρώτου αιώνος. Στο τεύχος της Σκοπιάς της Σιών του Αυγούστου 1884 (στην Αγγλική) σελίς 7, αναφέρεται: «Η βασιλεία των αγίων είναι αντιθέτως μια θεοκρατία η οποία θα κυβερνήση τον κόσμο (κατά την περίοδο της ατελείας του και της αποκαταστάσεώς του) αδιαφορώντας για τη συγκατάθεσί του ή την επιδοκιμασία του.» Εν τούτοις, σχετικά με την οργάνωσι των αγίων στη γη, αυτή η ορατή επίγειος οργάνωσις λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό επάνω στην εκκλησιαστική βάσι γι’ αυτούς τους αφιερωμένους, βαπτισμένους ακολούθους του Ιησού Χριστού. Η καθεμιά από τις εκκλησίες των είχαν τους πρεσβυτέρους των και διακόνους των, και αυτοί εξελέγοντο τουλάχιστον ετησίως με μια λαϊκή δημοκρατική ψηφοφορία εκ μέρους των αφιερωμένων και βαπτισμένων Χριστιανών. Αυτός ο τρόπος ενεργείας ήταν σύμφωνος με την τότε διακρατούμενη κατανόησι του εδαφίου Πράξεις 14:23. b
18. Την εκλογή ποιων αξιωματούχων των εκκλησιών επραγματεύετο το άρθρο «Ευσχημόνως και κατά Τάξιν» του 1895, και με ποιους εξωμοίωνε αυτούς τους αξιωματούχους εκείνο το άρθρο;
18 Επί παραδείγματι, στο τεύχος της Σκοπιάς της Σιών της 15 Νοεμβρίου 1895 (στην Αγγλική), είχε δημοσιευθή το κύριο άρθρο που ετιτλοφορείτο «Ευσχημόνως και κατά Τάξιν,» που εβασίζετο στο εδάφιον 1 Κορινθίους 14:40. Εκεί συνεζητείτο το θέμα των αξιωματούχων των εκκλησιών των αφιερωμένων και βαπτισμένων Χριστιανών κάτω από τους υπότιτλους, όπως είναι «Η Τάξις στην Αρχέγονη Εκκλησία,» «Η Τάξις Αναγκαία Σήμερον,» «Επιδοκιμάζεται η Αποστολική Συμβουλή,» «Η Ευκαιρία της Εκλογής Πρεσβυτέρων,» «Τα Προσόντα των Πρεσβυτέρων,» ενώ οι πρώτες παράγραφοι κάτω από τους υποτίτλους παρέθεταν τα εδάφια 1 Τιμ. 3:1-7 σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη του Εμφατικού Διγλώττου, λέγοντας: «Αν ένας άνθρωπος επιθυμή μια θέσι [υπηρεσία] επισκόπου, καλόν έργον επιθυμεί. [Οποιαδήποτε υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρωμε στο σώμα του Χριστού είναι ευλογητή υπηρεσία.] Ένας επίσκοπος, λοιπόν, πρέπει να είναι ανέγκλητος,» και ούτω καθεξής. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το άρθρο εξωμοίωνε τους «πρεσβυτέρους» με τους «επισκόπους.»—Βλέπε επίσης Σκοπιά της Σιών, 15 Ιανουαρίου 1896 (στην Αγγλική), σελίς 24, που εκθέτει το θέμα «ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ:—Το άρθρον ‘Ευσχημόνως και κατά Τάξιν.’»
19. Πώς έληξε εκείνη η μέθοδος εκλογής πρεσβυτέρων και διακόνων στις 5 Οκτωβρίου 1932; (α) Ώς την εποχή εκείνη, ποιο έργο είχε διεξαγάγει η εκκλησία, και με την αποδοχή ποιου ονόματος;
19 Η τοποθέτησις πρεσβυτέρων (επισκόπων) και διακόνων σε αξίωμα με τη μέθοδο εκλογής από τις εκκλησίες εξακολούθησε έως την 5 Οκτωβρίου 1932, οπότε η εκκλησία της πόλεως της Νέας Υόρκης δι’ αποφάσεως εζήτησε από το κυβερνών σώμα να διορίση σ’ αυτήν ένα «διευθυντήν υπηρεσίας,» και αυτός ο αξιωματούχος να έχη μια επιτροπή βοηθών οι οποίοι θα εξελέγοντο με την ψήφο της πλειονότητος της εκκλησίας. Αυτό το παράδειγμα ακολουθήθηκε από τις εκκλησίες σε όλο το πρόσωπο της γης. (Βλέπε Η Σκοπιά της 15 Οκτωβρίου 1932, σελίς 319, κάτω από τον τίτλον «Απόφασις,» στην Αγγλική). Εν τούτοις, μέχρις εκείνου του καιρού η εκκλησία είχε διεξαγάγει μια εντυπωσιακή εκστρατεία για ν’ αναγγείλη το όνομα του Ιεχωβά και να διαφημίση την εγκαθιδρυμένη βασιλεία Του στους ουρανούς. Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος του «θερισμού,» η επισυναγωγή του υπολοίπου των κληρονόμων της Βασιλείας που παρομοιάζονται με σίτον, είχε συμπληρωθή. Επίσης, στις 25 Ιουλίου 1931, οι εκκλησίες αυτών των κληρονόμων της βασιλείας του Θεού άρχισαν να εγκολπούνται το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά.» (Ησ. 43:10-12)—Βλέπε Ματθαίος 13:24-30, 37-43.
20. Πώς εκείνη η αλλαγή της διευθετήσεως τερματίσθηκε το 1938; (β) Ποια είναι η σχέσις του Τμήματος Υπηρεσίας και του κυβερνώντος σώματος;
20 Αυτή η αλλαγή της διευθετήσεως των εκκλησιών των μαρτύρων του Ιεχωβά εξακολούθησε από τον Οκτώβριο του 1932 έως το 1938. Σ’ αυτό το τελευταίο έτος τα τεύχη της 1 και 15 Ιουλίου της Σκοπιάς εδημοσίευσαν τα δύο μέρη του άρθρου «Οργάνωσις,» στο οποίον εξετέθη η θεοκρατική οργάνωσις των εκκλησιών. Κατόπιν όλων αυτών οι αξιωματούχοι της εκκλησίας διωρίζοντο από το κυβερνών σώμα στα κεντρικά γραφεία. Το κυβερνών σώμα δεν είναι το Τμήμα υπηρεσίας της Εταιρίας Σκοπιά, επειδή το κυβερνών σώμα έχει μεγαλύτερα ενδιαφέροντα και όχι μόνον τη διακήρυξι της Βασιλείας από τους κήρυκες στον αγρό. Αλλά το κυβερνών σώμα χρησιμοποιεί το Τμήμα υπηρεσίας και άλλα μέσα για να διευθύνη το έργο στον αγρό.
21. (α) Σήμερα ποιος ενεργεί ως προεδρεύων στην εκκλησία, και ποια είναι τα καθήκοντά του; (β) Όταν η ηγεσία μεταβιβάζεται σ’ ένα άλλο μέλος του πρεσβυτερίου τι συμβαίνει σ’ εκείνον που την κατείχε προηγουμένως;
21 Σήμερα στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχει γενικά ένας υπηρέτης εκκλησίας. Αυτός ενεργεί ως προεδρεύων της εκκλησίας και ειδικώς διευθύνει το κήρυγμα και τη διδασκαλία στον αγρό από τα μέλη της εκκλησίας. Σύμφωνα με τη Γραφική παρουσίασι των ζητημάτων, αυτός είναι και «πρεσβύτερος,» και, σαν τέτοιος, είναι και επίσκοπος. Όταν, με το πέρασμα του χρόνου, η ιδιότης του προεδρεύοντος που κατείχε ανατεθή σ’ ένα άλλο μέλος του «πρεσβυτερίου» ή σώματος των πρεσβυτέρων, αυτός εξακολουθεί να παραμένη μέλος αυτού του πρεσβυτερίου και του ανατίθενται κατάλληλα καθήκοντα.
22. Ποια είναι τα καθήκοντα και η θέσις του βοηθού υπηρέτου εκκλησίας και του υπηρέτου Γραφικών μελετών; από ποιους αποτελείται η δικαστική επιτροπή της εκκλησίας;
22 Υπάρχει επίσης ένας βοηθός υπηρέτου εκκλησίας, ικανός να προεδρεύη σε οποιονδήποτε καιρό που ο υπηρέτης εκκλησίας εμποδίζεται να το κάμη. Σύμφωνα με τις Γραφικές απαιτήσεις, αυτός δεν είναι ένας βοηθός επίσκοπος, αλλά είναι ένας επίσκοπος και «πρεσβύτερος.» Επειδή υπάρχει τεράστιο έργο διδασκαλίας που διεξάγεται στις ιδιωτικές Γραφικές μελέτες· στα σπίτια των ενδιαφερομένων, οι εκκλησίες επίσης έχουν ένα διωρισμένον υπηρέτη Γραφικών μελετών. Επειδή η Βίβλος απαιτεί από τους επισκόπους να είναι «διδακτικοί,» δηλαδή ικανοί να διδάσκουν και να «είναι προσκεκολλημένοι εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας,» αυτός ο υπηρέτης Γραφικών μελετών πρέπει να είναι επίσης επίσκοπος και «πρεσβύτερος.» (1 Τιμ. 3:1,2· Τίτον 1:5-9) Αυτοί οι τρεις υπηρέται έχουν χρησιμοποιηθή σαν δικαστική επιτροπή για να χειρίζωνται θέματα σοβαρού πνευματικού ενδιαφέροντος.
23. Ποιοι άλλοι στην εκκλησία κατατάσσονται ως «πρεσβύτεροι» και «επίσκοποι,» και γιατί;
23 Έπειτα υπάρχει ο υπηρέτης μελετών Σκοπιάς και ο υπηρέτης Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας. Λόγω της φύσεως των διωρισμένων καθηκόντων των εν σχέσει με τη διδασκαλία και το κήρυγμα, αυτοί επίσης πρέπει να είναι «πρεσβύτεροι» και επίσκοποι ικανοί να διδάσκουν.
24. Ποιες άλλες υπηρεσίες υπάρχουν στην εκκλησία της εποχής μας, και πώς εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν σ’ αυτές τις υπηρεσίες θεωρούνται Γραφικώς;
24 Σήμερα λόγω της τεραστίας παραγωγής βοηθημάτων Γραφικής μελέτης και της ευρείας ζητήσεως αυτών των εντύπων εκδόσεων, υπάρχουν οι υπηρεσίες περιοδικών και τομέων και βιβλίων. Επίσης, οι οικονομικοί λογαριασμοί των εκκλησιών πρέπει να τηρούνται σχετικά με τις συνεισφορές που λαμβάνονται και τις δαπάνες που γίνονται. Αλλ’ αφού αυτά τα ζητήματα δεν έχουν σχέσι με τα καθαρώς πνευματικά ενδιαφέροντα της εκκλησίας, το έργο του υπηρέτου περιοδικών και τομέων, του υπηρέτου βιβλίων και του υπηρέτου λογαριασμών αντιστοιχεί με το έργο που ανετίθετο στους αποστολικούς χρόνους στους διωρισμένους «διακονικούς υπηρέτας» (διακόνους).
25. Ποιοι ενεργούν ως «περιοδεύοντες επίσκοποι,» και πώς θεωρούνται από Γραφική άποψι;
25 Υπάρχουν σήμερα επίσης εκείνοι που ονομάζονται «Περιοδεύοντες Επίσκοποι» οι οποίοι κινούνται από εκκλησία σε εκκλησία σε περιοχές και περιφέρειες. Αυτοί διορίζονται ως «Υπηρέται Περιοχής» και «Υπηρέται Περιφερείας.» Αυτοί επίσης πρέπει να θεωρούνται ως «πρεσβύτεροι,» λόγω των απαιτήσεων των καθηκόντων που τους ανατίθενται.
26. (α) Κάτω απ’ αυτούς τους ειδικούς διορισμούς, οι υπηρεσίες ποιων διεξάγονται, αλλ’ αποτελούν αυτοί μια τιτλούχο τάξι κληρικών; (β) Έτσι ποιο έργο διεξάγεται, και ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειες των μαρτύρων του προς ποια κατεύθυνσι;
26 Έτσι σήμερα, κάτω απ’ αυτούς τους ειδικούς διορισμούς, διεξάγονται οι υπηρεσίες των «πρεσβυτέρων,» των επισκόπων και των διακόνων. Αυτοί οι αξιωματούχοι δεν αποτελούν μια τιτλούχο τάξι κληρικών. Αλλά, με το όφελος της εποπτείας των, ποιμάνσεως, ηγεσίας και βοηθείας, τα γενικά μέλη της εκκλησίας τώρα λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό εν ειρήνη και ενότητι και διεξάγουν το έργο της μαθητεύσεως και κηρύττουν το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και της σωτηρίας παγκοσμίως προτού έλθη το τέλος στις δημοκρατίες και στον πολιτικό κομμουνισμό και σ’ όλους τους λοιπούς αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιεχωβά ευλογεί πολύ και βοηθεί στην επιτυχία των προσπαθειών των Χριστιανών μαρτύρων του για να είναι θεοκρατικοί σε οργάνωσι και λατρεία και δραστηριότητα. Σ’ Αυτόν, τον ισχυρόν Θεοκράτην, ανήκει η δόξα και ο αίνος εις τους αιώνας δια του Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.—1 Πέτρ. 5:10,11.
[Υποσημειώσεις]
a Διαβάστε, παραδείγματος χάριν, το σύντομο σχόλιο επάνω σ’ αυτό στο «Νέο Λεξικό της Γραφής,» υπό Ι. Ντ. Ντάγκλας, δρος φιλολογίας (στην Αγγλική) σελίς 158, κάτω από την επικεφαλίδα «Επίσκοπος»: «Μεταξύ των Αποστολικών Πατέρων, ο Ιγνάτιος είναι ο μόνος ο οποίος επιμένει στη μοναρχική επισκοπεία, και μάλιστα δεν αναφέρει ποτέ ότι αυτό είναι θεία εγκαθίδρυσις—ένα επιχείρημα που θα ήταν αποφασιστικό, αν μπορούσε να το χρησιμοποιήση. Ο Ιερώνυμος, σχολιάζοντας το εδάφιο Τίτον 1:5 παρατηρεί ότι η υπεροχή του ενός μόνο επισκόπου προέκυψε ‘από μια συνήθεια μάλλον παρά από πραγματικό διορισμό του Κυρίου,’ ως μέσον προλήψεως σχισμάτων στην Εκκλησία. (παράβαλε επιστολήν 146). Φαίνεται πολύ πιθανόν ότι η μοναρχική επισκοπεία εμφανίσθηκε στις τοπικές εκκλησίες, όταν μερικά άτομα με χαρίσματα είχαν αποκτήσει μόνιμη προεδρία του σώματος των πρεσβυτέρων-επισκόπων. . .»
b Βλέπε «Η Νέα Κτίσις,» Μελέτη VI με τον τίτλο «Τάξις και Πειθαρχία στη Νέα Κτίσι,» σελίδες 251-253. Έκδοσις 1904.
-
-
Ο Άγιος Τόπος Φέρεται σε Ορθή ΚατάστασιΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Ο Άγιος Τόπος Φέρεται σε Ορθή Κατάστασι
«Έως δύο χιλιάδων και τριακοσίων ημερονυκτίων· τότε το αγιαστήριον θέλει καθαρισθή [θέλει φερθή σε ορθή κατάστασι, ΜΝΚ].» Δαν. 8:14
1. Ύστερ’ από αιώνες υπάρξεώς του, πώς ο Χριστιανικός κόσμος απεγοήτευσε, και κοντά στο τέρμα ποιας περιόδου βρίσκεται;
ΚΑΘΩΣ ο καιρός προχωρεί γοργά, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι πείθονται ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι ο τόπος ή το αγιαστήριον της αγνής λατρείας του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού. Ο τόπος της λατρείας του θα έπρεπε να είναι άγιος, και ο Χριστιανικός κόσμος απέχει πολύ από το να είναι έτσι. Ύστερα από δεκαέξη αιώνες υπάρξεώς του, θα έπρεπε ν’ αναμένεται κάτι καλύτερο από την ανίερη κατάστασί του, διότι ισχυρίζεται ότι λατρεύει τον αληθινό Θεό, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης. Ύστερα από όλη τη θρησκευτική αβεβαιότητα που έχει λάβει χώραν, είναι τώρα καταφανές ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει ‘φερθή στην ορθή του κατάστασι’ ή «αποκατασταθή στη δικαιωματική του θέσι.» (Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις) Σαφώς ο Χριστιανικός κόσμος βρίσκεται στον «καιρόν του τέλους» του και πλησιάζει στο τέρμα αυτού του καιρού.—Δαν. 12:4.
2. Για την εκπλήρωσι ποιας προφητείας του Δανιήλ πρέπει ν’ αποβλέπωμε αλλού και όχι στον Χριστιανικό κόσμο;
2 Είναι ανάγκη ν’ αποβλέψωμε κάπου αλλού αντί στο Χριστιανικό κόσμο για να βρούμε που είναι αυτός ο «άγιος τόπος» ή αυτό «το αγιαστήριον» του Υψίστου Θεού που έχει φερθή σε ‘ορθή κατάστασι,’ ή «θέλει δικαιωθή.»—Δαν. 8:14· Μετάφρασις Λήσερ.
3. Που είναι το κέντρον της θεοκρατίας, και ποιον καλό ορισμό δίνει μια Εγκυκλοπαίδεια στον όρο «θεοκρατία»;
3 Σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές, το «αγιαστήριον» του Θεού είναι ο ναός της λατρείας του. Είναι το «παλάτιόν,» του σύμφωνα με μια άλλη σημασία της λέξεως που χρησιμοποιούν οι Γραφές για τον «ναό» (Εβραϊστί χεϊκάλ). (Μαλ. 3:1· Ψαλμ. 45:15) Σ’ αυτό βασιλεύει επάνω στον αφιερωμένο λαό του. Γι’ αυτούς είναι ο άρχων Θεός ή Θεοκράτης. Από εκεί ασκεί θεοκρατική διακυβέρνησι ή κυβερνά. Είναι το κέντρον της θεοκρατίας του. Ένας καλός ορισμός αυτού του κυβερνητικού όρου «θεοκρατία» δίδεται από την Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντον και Στρονγκ, Τόμος 10, σελίς 317, που λέγει: «Μια μορφή κυβερνήσεως, όπως εκείνη η οποία επικρατούσε μεταξύ των αρχαίων Ιουδαίων, στην οποία ο Ιεχωβά, ο Θεός του σύμπαντος, ανεγνωρίζετο με άμεσο τρόπο ως ο υπέρτατος πολιτικός άρχων, και οι νόμοι του εθεωρούντο ως ο κώδιξ του βασιλείου. Αυτή η αρχή εκτίθεται επανειλημμένως στο Μωσαϊκό κώδικα, και συνεχώς ίσχυε από τότε.»
4. Ποιες ερωτήσεις εγείρονται επομένως όσον αφορά τον «άγιο τόπο» ή «αγιαστήριον» του Ιεχωβά και γιατί άτομα που από θρησκευτική άποψι ανησυχούν πρέπει να ενδιαφέρωνται για τις απαντήσεις;
4 Κατόπιν των ανωτέρω, πώς ο «άγιος τόπος» ή «το αγιαστήριον» του Ιεχωβά Θεού θα έπρεπε να ‘φερθή στην ορθή κατάστασι’ του; Και πότε θα συνέβαινε αυτό, ή πότε συνέβη; Αυτό είναι κάτι που επηρεάζει την ορθή λατρεία και την ορθή θρησκεία, και όλα τα άτομα τα οποία είναι αναστατωμένα απ’ όλη τη θρησκευτική αναταραχή και τη σύγχυσι καθώς και την απογοήτευσι της εποχής μας έχουν σοβαρούς λόγους να ενδιαφέρωνται για τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.
5. Στα τελευταία χρόνια ποιας παγκοσμίου δυνάμεως είχε την όρασι ο Δανιήλ και κάτω από ποιες περιστάσεις;
5 Ο αρχαίος προφήτης Δανιήλ είναι εκείνος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να επιστήση την προσοχή μας σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτό συνέβη πολύν καιρό πριν, τον έκτον αιώνα προ Χριστού, δηλαδή πριν από είκοσι πέντε αιώνες και πλέον. Ο Δανιήλ ήταν τότε εξόριστος στη Βαβυλώνα και ήταν στην υπηρεσία του Βασιλέως Ναβονίδου, του πατρός του Βαλτάσαρ, ο οποίος ενεργούσε και αυτός ως αντιβασιλεύς. Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, η Τρίτη Παγκοσμία Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, ήταν τότε στα τελευταία χρόνια της, διότι ο Δανιήλ λέγει: «Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του βασιλέως Βαλτάσαρ, όρασις εφάνη εις εμέ, εις εμέ τον Δανιήλ, μετά την εις εμέ φανείσαν πρότερον.»—Δαν. 8:1.
Ο «ΑΓΙΟΣ ΤΟΠΟΣ» Η «ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΝ»
6. Προτού οδηγηθή στην αιχμαλωσία, που ελάτρευε τον Θεό του ο Δανιήλ, και έχασε αυτός ο Θεός τον πραγματικό ναό του απ’ αυτά που συνέβησαν έντεκα χρόνια αργότερα;
6 Ο Δανιήλ προτού οδηγηθή στην εξορία το έτος 617 π.Χ. ελάτρευε τον Θεό του Ιεχωβά στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αλλά ένδεκα περίπου χρόνια αργότερα, το 607 π.Χ. ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ, πάππος του Βαλτάσαρ, είχε καταστρέψει την πόλι της Ιερουσαλήμ και τον ναό της που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών. Εκείνος ο ένδοξος ναός δεν ήταν στην πραγματικότητα η κατοικία του Ιεχωβά του Θεού του Δανιήλ, αλλά μια εξεικόνισις αυτής. Γι’ αυτό με την καταστροφή του ναού της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους το 607 π.Χ., δεν είχε καταστραφή ο πραγματικός τόπος κατοικήσεως ή το παλάτιον του Θεού.—1 Βασ. 8:27· Πράξ. 7:48· 17:24.
7. Τι εξεικόνιζε ο ναός της Ιερουσαλήμ, και ποια θυσία παρουσιαζόταν στα Άγια των Αγίων του;
7 Εκείνος ο επίγειος ναός δεν εξεικόνιζε ούτε ήταν τύπος της Χριστιανικής εκκλησίας η οποία ιδρύθηκε 639 χρόνια αργότερα στην επαναοικοδομημένη πόλι της Ιερουσαλήμ, την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Όχι, αλλά ήταν εξεικόνισις ή τύπος του ουρανίου ναού ή παλατίου του Ιεχωβά, στον οποίο βασιλεύει ως υπέρτατος επάνω από τα ζώντα χερουβείμ που τον υπηρετούν, όπως τόσο έξοχα αναφέρεται στον Ψαλμό 99:1, ΜΝΚ: «Ο Ιεχωβά είναι βασιλεύς, ας τρέμωσιν οι λαοί· ο καθήμενος επί των χερουβείμ, ας σεισθή η γη.» Εκεί στα άγια των αγίων του ναού του Ιεχωβά ο Ιησούς Χριστός παρουσίασε τη θυσία του όταν ανελήφθη στον ουρανό.
8, 9. (α) Ποιος εισήρχετο στα Άγια των Αγίων του επιγείου ναού, και για να κάμη τι; (β) Τι λέγουν τα εδάφια Εβραίους 9:1, 24-28 σχετικά με τις υπηρεσίες του Ιησού Χριστού ως πνευματικού Αρχιερέως;
8 Στην αρχαία Ιερουσαλήμ, πριν από την καταστροφή της από τους Βαβυλωνίους, ο Ιουδαίος αρχιερεύς παρουσίαζε το αίμα των θυσιών της Ημέρας του Εξιλασμού κάθε χρόνο στις 10 του μηνός Τισρί, ραντίζοντας το αίμα μπροστά στο χρυσό ιλαστήριο επάνω στο οποίο ήσαν χαραγμένα δύο χρυσά χερουβείμ και επάνω σ’ αυτά υπήρχε το φως σεκινάχ, που αντιπροσώπευε την αόρατη παρουσία του Ιεχωβά εκεί. (Έξοδ. 25:17-22· Λευϊτ. 16:11-17· Αριθμ. 7:89· 1 Σαμ. 4:4· 2 Σαμ. 6:2) Εξ άλλου, ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας Λευίτης ιερεύς από την οικογένεια του Ααρών και δεν εισήλθε στα Άγια των Αγίων του επιγείου κοσμικού ναού στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό σχετικά με την υπηρεσία του ως πνευματικού Αρχιερέως του Ιεχωβά διαβάζομε:
9 «Ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών· . . . τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. . . . ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.»—Εβρ. 9:1, 24-28.
10. Πότε άρχισε ο Ιησούς τη θυσιαστική πορεία του στη γη, και όμοιος με ποιο αρχαίο ιερέα είχε γίνει;
10 Ο Ιησούς όταν ήταν στη γη κατέθεσε την τελεία ανθρώπινη θυσία του αρχίζοντας αυτή την πορεία της αυτοθυσίας τον καιρό του βαπτίσματός του στο ύδωρ από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, το έτος 29 μ.Χ. Εκεί το πνεύμα του Θεού κατέβηκε επάνω στον Ιησού, και τον αναγέννησε σε πνευματική ζωή ως πνευματικό Υιό του Θεού. Ταυτοχρόνως το πνεύμα εκείνο τον έχρισε ως ένα πνευματικό Αρχιερέα και πνευματικό Βασιλέα ο οποίος ωμοίαζε με τον Βασιλέα Μελχισεδέκ της αρχαίας πόλεως Σαλήμ.
11. (α) Σε ποια νέα σχέσι εισήλθε τότε ο Ιησούς και από τι εξεικονιζόταν η κατάστασις στην οποία βάδιζε τότε; (β) Τι τον εχώριζε τότε από την πνευματική ζωή στους ουρανούς;
11 Από τότε, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μιλούσε για τον κεχρισμένο Ιησού ως «τον Αμνόν του Θεού τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου,» επίσης ως «τον Υιόν του Θεού.» (Ιωάν. 1:29-51· Ματθ. 3:13-17) Λόγω αυτής της νέας πνευματικής σχέσεως με τον Ιεχωβά Θεό στον ουρανό ο Ιησούς Χριστός ήταν σαν να βάδιζε σ’ αυτή την πνευματική κατάστασι που εξεικονίζετο από το πρώτο διαμέρισμα του ναού, που ελέγετο τα Άγια, μολονότι συνέχιζε τη θυσιαστική του πορεία. Όπως το καταπέτασμα ή παραπέτασμα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων του ναού, έτσι η τελεία σαρξ του Ιησού ήταν εκείνο που τον χώριζε στη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής του κατά σάρκα από την πνευματική ζωή στους αοράτους ουρανούς όπου είναι προσωπικά ο Θεός. Ο Ιησούς πέρασε πέρα απ’ αυτό το «παραπέτασμα» με το να πεθάνη ως άνθρωπος και ν’ αναστηθή ως πνεύμα.
12. Σύμφωνα με το υπόδειγμα τίνος έγινε ο Ιησούς Χριστός αρχιερεύς, και τι εξεικόνιζε το εσωτερικό καταπέτασμα του ναού;
12 Σχετικά μ’ αυτό, έχει γραφή στους εκχριστιανισθέντας Εβραίους, τους φυσικούς απογόνους του πατριάρχου Αβραάμ: «Εις τον οποίον ο Θεός θέλων να δείξη περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας [της γενομένης στον Αβραάμ] το αμετάθετον της βουλής αυτού, μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον [για να υποστηρίξη την υπόσχεσι]· ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα την οποίαν έχομεν, ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν, και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος·όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 6:17-20) «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, διά του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν.»—Εβρ. 10:19-22.
13. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του εδαφίου 1 Πέτρου 3:18, τι είδους ανάστασι είχε ο Ιησούς, και ποιοι πρόκειται να συμμετάσχουν μαζί του σ’ αυτό το είδος αναστάσεως;
13 Ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε ως πνευματικό πλάσμα διότι είχε καταθέσει την ανθρωπίνη ζωή του ως θυσία για να περάση πέρα από το ‘καταπέτασμα, τουτέστι την σάρκα αυτού,’ ο απόστολος Πέτρος το βεβαιώνει γράφοντας: «Ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι.» (1 Πέτρ. 3:18, Κείμενον) Έτσι άφησε την σάρκα του πίσω για πάντα και ανελήφθη στον ουρανό με το «αίμα» δηλαδή, την αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του. Εκεί, ως Αρχιερεύς, παρουσίασε αυτή την εξαγοραστική αξία ενώπιον του προσώπου του Θεού, επομένως στα αντιτυπικά Άγια των Αγίων. Όλοι οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι ακόλουθοί του, οι αναγεννημένοι με το πνεύμα του Θεού και οι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού, έχουν την ελπίδα να συμμετάσχουν στην ανάστασι του Ιησού και να ενωθούν μαζί του στους πνευματικούς ουρανούς ως κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό.—Ρωμ. 8:14-17.
14. (α) Που περιγράφεται ότι περιπατούν αυτοί οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του; (β) Γιατί μπορούν να ονομάζωνται «στράτευμα» και επίσης «το εγκατεστημένον άγιον κατοικητήριον αυτού;»
14 Ενώ βρίσκονται ακόμη στη γη κατά σάρκα, αυτοί οι αποκυημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί υπηρετούν ως υφιερείς σ’ αυτήν τη πνευματική κατάστασι που εξεικονίζετο από το πρώτο διαμέρισμα, στα Άγια του ναού. (1 Πέτρ. 2:5-9) Έτσι, μολονότι βρίσκονται στη γη, υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό στον «άγιο τόπο» ή «αγιαστήριόν» του. Επειδή αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς τελικά θ’ ανέλθουν στον αριθμό 144.000, θα μπορούσαν να λέγωνται «στράτευμα,» και επίσης ‘ο λαός ο άγιος.’ Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ονομάζει αυτή τη γη «υποπόδιόν» του, αυτοί οι 144.000 μπορούν να ονομάζωνται ‘το εγκατεστημένον άγιον κατοικητήριον αυτού.’ Τουλάχιστον το εκπροσωπούν, διότι αυτοί είναι οι επίγειοι υπήκοοι και εκπρόσωποι της Θεοκρατίας του Ιεχωβά.a Επίσης, εφόσον βρίσκονται εν σαρκί στο υποπόδιον του Θεού, εξεικονίζονται ως να βρίσκωνται στην εσωτερική αυλή του ναού που ήταν για τους ιερείς, όπου υπήρχε και το θυσιαστήριον.—Δαν. 8:11, 24.
ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ
15, 16. (α) Τι ενδιαφέρονται να κάμουν το κεχρισμένο υπόλοιπο καθώς και οι άλλοι σπουδασταί της Γραφής σχετικά με την όρασι του Δανιήλ, και ποια δύο ζώα είχε δει αυτός; (β) Τι έκαμε το ένα ζώο στο άλλο, και τι συνέβη στον νικητή;
15 Σήμερα, ύστερ’ από δεκαεννέα αιώνες και πλέον εκλογής αυτών των 144.000 θεοκρατικών συγκληρονόμων του Ιησού Χριστού, υπάρχει μόνον ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς τους κληρονόμους της ουρανίας βασιλείας του Θεού στη γη. Αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί, μαζί με όλους τους άλλους σπουδαστάς της Γραφής, ενδιαφέρονται ν’ αναλάβουν μια νέα εξέτασι της οράσεως που είχε ο προφήτης Δανιήλ στη διάρκεια των τελευταίων ημερών της Βαβυλωνιακής Παγκοσμίου δυνάμεως.b Τα εδάφια Δανιήλ 8:2-6 μας λένε πως ένας δικέρατος κριός υφίσταται επίθεσι από έναν τριχωτό τράγο, ο οποίος είχε ένα μοναδικό κέρας ανάμεσα στα μάτια του. Τα εδάφια Δανιήλ 8:7, 8 προχωρούν για να μας πουν:
16 «Και είδον αυτόν ότι επλησίασεν εις τον κριόν, και εξηγριώθη κατ’ αυτού, και εκτύπησε τον κριόν, και συνέτριψε τα δύο κέρατα αυτού· και δεν ήτο δύναμις εν τω κριώ να σταθή έμπροσθεν αυτού, αλλ’ έρριψεν αυτόν κατά γης, και κατεπάτησεν αυτόν· και δεν υπήρχεν ο ελευθερών τον κριόν εκ της χειρός αυτού. Διά τούτο ο τράγος εμεγαλύνθη σφόδρα· και ότε ενεδυναμώθη, συνετρίβη το κέρας το μέγα· και αντ’ αυτού ανέβησαν τέσσαρα άλλα περίβλεπτα προς τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού.»
17. Για ποιον καιρό είναι φυλαγμένη η όρασις, και τι είπε ο άγγελος ότι εξεικονίζουν τα κέρατα του κριού, και κατόπιν τα κέρατα τα οποία ανεφύησαν από τον τράγο;
17 Η σημασία αυτής της οράσεως δεν επαφίεται στην εικασία ούτε του Δανιήλ ούτε τη δική μας. Με αγγελικά μέσα ελέχθη στον Δανιήλ: «Εννόησον, υιέ ανθρώπου· διότι η όρασις είναι διά τους εσχάτους καιρούς. . . . Ιδού, εγώ θέλω σε κάμει να γνωρίσης τι θέλει συμβή εν τοις εσχάτοις της οργής· διότι εν τω ωρισμένω καιρώ θέλει είσθαι το τέλος. Ο κριός τον οποίον είδες, ο έχων τα δύο κέρατα, είναι οι βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας. Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος· και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς. Το δε ότι συνετρίβη, και ανέβησαν τέσσαρα αντ’ αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου· πλην ουχί κατά την δύναμιν αυτού.»—Δαν. 8:15-22.
18. Ύστερ’ από την πτώσι ποιας παγκοσμίου δυνάμεως εφηρμόσθη η όρασις, ποια ήσαν τα συμβολικά κέρατα του «κριού,» και ποιο ήταν το συμβολικό μοναδικό κέρας του «τράγου»;
18 Αυτή η προφητεία αρχίζει να εφαρμόζεται, επομένως, αφού ο Δαρείος ο Μήδος και ο Κύρος ο Πέρσης επέφεραν την πτώσι της Βαβυλώνος το φθινόπωρο του έτους 539 π.Χ. και η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία εγκατεστάθη ως η Τετάρτη Παγκόσμια Δύναμις στη Βιβλική ιστορία. Αυτή η αυτοκρατορία η οποία έγινε μεγαλύτερη από την αυτοκρατορία της Βαβυλώνος, και επεκτάθηκε προς ανατολάς και δυσμάς και προς νότον, συνέχισε την παγκόσμια κυριαρχία της από το 539 έως το 331 π.Χ. (Δαν. 5:1–6:28· 11:1, 2) Η Ελλάς, κάτω από την ηγεσία του Αλεξάνδρου του Μακεδόνος βασιλέως, τερμάτισε την κατάκτησι της Περσικής Αυτοκρατορίας το έτος 331 π.Χ. Έτσι το μεγάλο κέρας μεταξύ των οφθαλμών του τριχωτού τράγου εξεικόνιζε αυτόν τον «πρώτον βασιλέα,» Αλέξανδρο τον Μεγάλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ελληνική αυτοκρατορία, η οποία γοργά επεκτάθηκε προς ανατολάς ως τον Ινδό Ποταμό της Ινδίας, ανέβηκε στη θέσι της Πέμπτης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική ιστορία.
19. Πώς συνετρίβη το ‘μεγάλο κέρας’ του τράγου, και, στη θέσι του ποιοι έγιναν τα συμβολικά τέσσερα κέρατα;
19 Ο θάνατος που επήλθε από ελονοσία στη πόλι της Βαβυλώνος το έτος 323 π.Χ. Έφερε την αυτοκρατορική ιδιότητα του Αλεξάνδρου σ’ ένα πρόωρο τέλος. Έτσι το «περίβλεπτον κέρας» συνετρίβη στο ζενίθ της αυτοκρατορικής του δυνάμεως. Τελικά, ύστερ’ από χρόνια διακυβερνήσεως εκ μέρους των στρατηγών του Αλεξάνδρου ήρθαν σε ύπαρξι τέσσερα Ελληνικά βασίλεια, αλλά κανένα απ’ αυτά, φυσικά, με την «δύναμιν» του Αλεξάνδρου. Έτσι, το έτος 301 π.Χ. ο Στρατηγός Πτολεμαίος Λάγος βασίλευσε στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη· ο Στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ βασίλευσε στη Μεσοποταμία και Συρία· ο Στρατηγός Κάσσανδρος βασίλευσε στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα· και ο Στρατηγός Λυσίμαχος κυβέρνησε την Ευρωπαϊκή Θράκη και Μικρά Ασία. Με συμβολικό τρόπο, τέσσερα μικρά «κέρατα» εμφανίσθηκαν αντί του μοναδικού μεγάλου κέρατος, ως απόδειξις του ότι η Βιβλική προφητεία είναι αληθινή και αλάνθαστη.—Δαν. 11:3, 4.
20. (α) Σε ποια περίοδο δεν είχε προχωρήσει ακόμη η εκπλήρωσις; (β) Τι ανεπτύχθη από τα τέσσερα κέρατα, και με ποια επιτυχία έδρασε;
20 Ωστόσο, η εκπλήρωσις της προφητείας δεν προχώρησε ως «τους εσχάτους καιρούς,» «εν τοις εσχάτοις της οργής.» (Δαν. 8:17, 19) Ποια ιστορικά γεγονότα του κόσμου δείχνει η όρασις του Δανιήλ εκ των προτέρων; Γράφοντας σχετικά με τα τέσσερα κέρατα του Ελληνικού Βασιλείου, ο Δανιήλ λέγει: «Και εκ του ενός εξ αυτών εξήλθεν εν κέρας μικρόν, το οποίον εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν προς τον νότον, και προς την ανατολήν, και προς την γην της δόξης· και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων, και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθη και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.»—Δαν. 8:9-12.
21. Ποιες είπε ο άγγελος ότι θα ήσαν οι δραστηριότητες του συμβολικού μικρού κέρατος, και πώς αυτό θα τελείωνε;
21 Μας δίδεται ένα θεόπνευστο κλειδί για τη σημασία αυτής της προφητικής οράσεως, διότι, και πάλι με αγγελικά μέσα ο Δανιήλ πληροφορείται σχετικά με τα τέσσερα Ελληνικά βασίλεια: «Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος, και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως, και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρών.»
22. Τι είπε ο άγγελος στον Δανιήλ να κάμη, που θα επηρέαζε την κατανόησι του τελικού μέρους της οράσεως;
22 Η σημασία αυτού του μέρους της οράσεως έπρεπε να σφραγισθή από την κατανόησι τη δική μας, διότι ελέχθη στον Δανιήλ: «Και η ρηθείσα όρασις περί των ημερονυκτίων είναι αληθής· συ λοιπόν σφράγισον την όρασιν, διότι είναι διά ημέρας πολλάς.»—Δαν. 8:23-26.
23. (α) Ποιος είναι ο ‘Άρχων του στρατεύματος,’ και ποιος ο ‘Άρχων των αρχόντων’; (β) Ιστορικώς, από ποιο συμβολικό «κέρας» προήλθε το ‘μικρό κέρας’;
23 Ασφαλώς τώρα αυτές οι ‘πολλές ημέρες’ πρέπει να έχουν παρέλθει. Γι’ αυτό ρωτούμε, Τι αποκαλύπτει η παγκόσμια ιστορία σχετικά με την εκπλήρωσι αυτής της προφητικής οράσεως; Ο άγγελος εξήγησε ότι ο ‘Άρχων του στρατεύματος’ είναι ‘ο Άρχων των αρχόντων.’ Αυτός είναι ο ουράνιος Θεοκράτης, Ιεχωβά Θεός. Εξ όλων εκείνων οι οποίοι ονομάζονται «άρχοντες,» αυτός είναι Ο Άρχων. Κανένας απ’ αυτούς δεν μπορεί να παραβληθή μ’ αυτόν ή ν’ ανθέξη εναντίον του. Ούτε ακόμη το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ ούτε εκείνος ο «βασιλεύς σκληροπρόσωπος,» μπορεί να το κάμη. Ποια λοιπόν, είναι αυτή η σκληροπρόσωπη πολιτική δύναμις; Σύμφωνα με την ιστορία ήταν ένας βλαστός ενός από τα τέσσερα συμβολικά «κέρατα» το πιο απομακρυσμένο προς δυσμάς, δηλαδή, το Ελληνικό βασίλειο του Στρατηγού Κασσάνδρου επί της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδος. Αργότερα, αυτό το βασίλειο απορροφήθηκε από το βασίλειο του Στρατηγού Λυσιμάχου βασιλέως της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Αυτό άφησε τώρα μόνον τρία συμβολικά «κέρατα.» Αλλά τον δεύτερον αιώνα π.Χ. αυτές οι δυτικές Ελληνικές επικράτειες είχαν καταληφθή από τη Ρώμη.
24. (α) Πώς έγινε η Ρώμη η Έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας; (β) Παρά το αντιχριστιανικό υπόμνημά της γιατί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να είναι το συμβολικό ‘μικρό κέρας’;
24 Τον πρώτο αιώνα π.Χ. η αυτοκρατορική Ρώμη έλαβε τις ανατολικές Ελληνικές επικράτειες, και τελικά τις νότιες επικράτειες. Έτσι, η Ρώμη έγινε η έκτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, το έτος 30 π.Χ. Αλλά απεδείχθη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ότι ήταν το ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Όχι! Διότι δεν εξακολούθησε να υπάρχη έως τους ‘προσδιωρισμένους εσχάτους καιρούς.’ Σύμφωνα μ’ αυτά που είπε ο άγγελος στον Δανιήλ, τότε πρέπει να λάβη χώραν η εκπλήρωσις της προφητείας. (Δαν. 8:19) Φυσικά, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εδίωξε σκληρά τους αποκυημένους από το πνεύμα ακολούθους του Ιησού Χριστού, οι οποίοι λάτρευαν και υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στο πνευματικό «αγιαστήριόν» του. Αυτοί ευρίσκοντο στην πνευματική κατάστασι που περιγράφεται από τα Άγια του επιγείου ναού. Η Ρώμη αναφέρεται ότι εθανάτωσε τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, ύστερα από τη μεγάλη πυρκαϊά στη Ρώμη την οποία ο Αυτοκράτωρ Νέρων απέδωσε στους Χριστιανούς. Επίσης, το εδάφιο Αποκάλυψις 1:9 δείχνει ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξώρισε τον απόστολο Ιωάννη στη νήσο Πάτμο που ήταν τόπος εκτοπίσεως. Αλλ’ αυτός ο διωγμός έπαυσε λίγο πριν από την προβαλλόμενη μεταστροφή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου. Ωστόσο αυτό ήταν χίλια εξακόσια χρόνια πριν από τον «καιρό του τέλους» ο οποίος άρχισε στο τέλος των καιρών των Εθνών το 1914 μ.Χ. Ακόμη και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε παύσει να υπάρχη ως δύναμις πολύ πριν από το έτος 1914.
25. (α) Ποια σχέσι είχε το ‘μικρό κέρας’ με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ποία απεδείχθη ότι ήταν; (β) Πώς ήταν ένας ‘βασιλεύς σκληροπρόσωπος’;
25 Ποιο λοιπόν δείχνει η ιστορία ότι είναι το συμβολικό ‘μικρόν κέρας,’ αυτός ο επιθετικός ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’; Ήταν ο βορειοδυτικός βλαστός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή, η Αγγλία, διότι υπήρχαν Ρωμαϊκές επαρχίες σ’ αυτό που τώρα ονομάζεται Αγγλία ως το πρώτο μέρος του τρίτου αιώνος μ.Χ. Στους αιώνες που ακολούθησαν η Αγγλία έφθασε να γίνη η έδρα μιας αυτοκρατορίας, η οποία, από τον δέκατο έβδομο αιώνα και έπειτα, περιελάμβανε αποικίες στη Β. Αμερική. Ως το έτος 1763 η Βρεττανική Αυτοκρατορία είχε νικήσει την Ισπανία και τη Γαλλία, οι οποίες ήσαν ισχυρά τμήματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από τότε και έπειτα, η Βρεττανική Αυτοκρατορία παρουσιάζεται ως κυρία των θαλασσών και ως η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής προφητείας. Ακόμη και όταν οι δεκατρείς Αμερικανικές αποικίες απεσπάσθησαν για να εγκαθιδρύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Βρεττανική Αυτοκρατορία μεγάλωσε και περιέλαβε το ένα τέταρτο της επιφανείας της γης και ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Η εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη δύναμι όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συνεργάσθηκαν μαζί με την Αγγλία για ν’ αποτελέσουν την Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμι. Από οικονομική και στρατιωτική άποψι ήταν πράγματι ένας ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς.’
26. Πώς το συμβολικό ‘μικρό κέρας’ εμεγαλύνθη «προς την Γην της Δόξης,» και έτσι ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με την γην της Δόξης όσον αφορά την τοποθεσία για την εκπλήρωσι της προφητείας;
26 Το έτος 1917 αυτή η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις «εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν . . . προς την γην της Δόξης.» Πώς; Με την κατάκτησιν της Ιερουσαλήμ στις 9 Δεκεμβρίου, και την θέσι της Παλαιστίνης κάτω από Βρεττανικό έλεγχο. Το έτος 1920 η Κοινωνία Εθνών έθεσε την Παλαιστίνη κάτω από Βρεττανική εντολή η οποία συνεχίσθηκε ως τις 14 Μαΐου 1948. Στα Βιβλικά χρόνια η Γη της Επαγγελίας, που ο Ιεχωβά είχε δώσει στον εκλεκτό λαό του, ήταν τόσο ωραία ώστε ωνομάζετο γη της δόξης, δηλαδή ολοκλήρου της γης. Στα εδάφια Ιεζεκιήλ 20:6, 15 ο Ιεχωβά την ονομάζει «δόξαν πασών των εθνών.» Μήπως έγινε κατά γράμμα εκεί η ‘καταπάτησις του τόπου του αγιαστηρίου του’ από το συμβολικό ‘μικρό κέρας’; Πρέπει να εξετάσωμε τα φυσικά γεγονότα αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ για να το εξακριβώσωμε.
[Υποσημειώσεις]
a Κάτω από τη λέξι «θεοκρατία» η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ προχωρεί και λέγει: «Κάτω από τη Νέα Οικονομία [λόγω της Νέας Διαθήκης], αυτή η ιδέα μεταβιβάσθηκε, με την πνευματική σημασία της, στον Μεσσία ως τον κληρονόμο της αιωνίου δυναστείας του Δαβίδ, και έτσι ο Χριστός γίνεται ο άρχων της Εκκλησίας του και των καρδιών των μελών της.»
b Βλέπε το άρθρον το «Αγιαστήριόν Του» (Μέρος 3), ιδιαίτερα κάτω από τον υπότιτλο «2300 ημέρας,» σελίς 212, του τεύχους της «Σκοπιάς» 15ης Ιουλίου 1933 (στην Αγγλική). Αυτή η εφαρμογή της προφητείας του Δανιήλ είχε ακολουθηθή και στο βιβλίο «Γενηθήτω το Θέλημα Σου Επί της Γης,» στο κεφάλαιο 9 με τον τίτλο «Αποκατάστασις του Αγιαστηρίου στην Πρέπουσα Θέσι Του». Εξεδόθη το 1958. Βλέπε, επίσης, το περιοδικό «Σκοπιά» εκδόσεις 1 Σεπτεμβρίου έως 15 Οκτωβρίου 1959, σελίδες 536-540, 570-574, 597-602, 632, 633 (στην Αγγλική). 1 Οκτωβρίου 1959 έως 15 Νοεμβρίου 1959, σελ. 447-451, 473-477, 495-499 και 521-525 (στην Ελληνική).
[Εικόνα στη σελίδα 136]
Ο ναός του Σολομώντος δεν εξεικόνιζε την Χριστιανική εκκλησία· μάλλον εξεικόνιζε τον ουράνιον ναόν του Θεού εις τα Άγια των Αγίων των οποίων μετέβη ο Ιησούς με την αξία της απολυτρωτικής του θυσίας
-
-
Τι Σημαίνει η Ορθή Κατάστασίς του για μας ΣήμεραΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Τι Σημαίνει η Ορθή Κατάστασίς του για μας Σήμερα
1. Ποια σύρραξις άρχισε το 1914, και γιατί αυτό δεν αποτελούσε έκπληξι στους αφιερωμένους και βαπτισμένους, σπουδαστάς της Γραφής;
ΤΟ έτος 1914 μ.Χ. το ιερό σεληνιακό έτος άρχισε στην Ιερουσαλήμ την 1η του μηνός Νισάν, η οποία αντιστοιχούσε με τις 27/28 Μαρτίου από δύσι ως δύσι του ηλίου. Το θέρος του έτους εκείνου εξερράγη ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αυτό δεν ήταν κάτι τελείως απροσδόκητο από τους σπουδαστάς της Γραφής οι οποίοι είχαν αποχωριστή από τον Χριστιανικό κόσμο, στον οποίο άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γιατί όχι; Διότι αυτοί οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι σπουδασταί της Γραφής πριν από δεκαετηρίδες είχαν τονίσει ότι οι «καιροί των εθνών,» όπως είχαν προλεχθή από τον Ιησού Χριστό στην προφητεία του για την «συντέλεια του αιώνος,» θα έληγαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους εκείνου 1914. (Λουκ. 21:24· Ματθ. 24:3) Οι Καιροί των Εθνών είχαν αρχίσει περίπου στα μέσα του σεληνιακού μηνός Τισρί του 607 π.Χ., και έτσι η διάρκειά των τών 2.520 ετών θα έληγε το 1914 περίπου στις 15 του μηνός Τισρί, που αντιστοιχεί με τις 4/5 Οκτωβρίου. Τότε η Βρεττανική Αυτοκρατορία καθώς και άλλες αυτοκρατορίες του Χριστιανικού κόσμου είχαν εμπλακή στον πόλεμο. Το άλλο μέλος της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως εισήλθε στον πόλεμο την άνοιξι του 1917.
2. (α) Ποια διεθνής διευθέτησις ετέθη σε ισχύ με την επικύρωσι της Συμβάσεως Ειρήνης του 1919; (β) Τι συνέβη στην ελευθέρα δημοσία λατρεία του Ιεχωβά στο «αγιαστήριόν» του στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και τι συνέβη μ’ αυτό το 1919;
2 Το φθινόπωρο του 1918 η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις και οι σύμμαχοί της βγήκαν νικηταί από την παγκόσμια σύρραξι. Το 1919 υπεγράφη και επεκυρώθη η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, και μαζί της άρχισε να ισχύη το μέρος εκείνο της Συνθήκης που είναι γνωστό ως Καταστατικός Χάρτης της Κοινωνίας των Εθνών. Την εποχή εκείνη υπήρχε ένα υπόλοιπο των αφιερωμένων, βαπτισμένων, αποκυημένων από το πνεύμα Χριστιανών οι οποίοι ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο «αγιαστήριον» του ή «άγιον τόπον» του. Στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου είχαν διωχθή σκληρά και η λατρεία των είχε εμποδισθή στον Χριστιανικό κόσμο, περιλαμβανομένων και των επικρατειών της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική προφητεία. Την άνοιξι του 1919 ο Ιεχωβά Θεός τους ανεζωογόνησε από την συντετριμμένη πνευματική κατάστασί των και τους εσύναξε και πάλι για θαρραλέα δημοσία λατρεία στο αγιαστήριό του. Ανέλαβαν και πάλι δημοσία το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού όπως προελέχθη στο εδάφιο Ματθαίος 24:14.
3. Αυτό το υπόλοιπο δεν ενώθηκε μαζί με τον Χριστιανικό κόσμο στην υιοθέτησι ποιας στάσεως απέναντι στην Κοινωνίας των Εθνών και το 1921 τι προσδιώρισαν ότι είναι από προφητική άποψι η Κοινωνία;
3 Ανεγνώριζαν ότι ήσαν πρέσβεις της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά η οποία είχε εγκαθιδρυθή στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Επομένως αυτό το υπόλοιπον των λάτρεων στο αγιαστήριόν Του δεν είχε ενωθή με τον Χριστιανικό κόσμο στο να χαιρετίση την Κοινωνία των Εθνών σαν αυτή να ήταν η «πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού στη γη.» Το καλοκαίρι του 1919, προτού ακόμη η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων και το Καταστατικό της Κοινωνίας των Εθνών επικυρωθούν από τον ελάχιστο προβλεπόμενο αριθμό των κυριωτέρων χωρών, το υπόλοιπο εδήλωσε ότι αυτό το πολιτικό υποκατάστατο της βασιλείας του Θεού δεν είχε την υποστήριξι του Ιεχωβά και ασφαλώς επρόκειτο ν’ αποτύχη. Για περαιτέρω Γραφική υποστήριξι τούτου, το περιοδικό Η Σκοπιά ύψωσε θαρραλέα τη φωνή. Στο τεύχος της τής 1ης Ιανουαρίου 1921, στη σελίδα 12 (στην Αγγλική και την Ελληνική) κάτω από τον υπότιτλο «Το ρηθέν υπό Δανιήλ,» παρουσίασε λόγους για να πιστεύη κανείς ότι η παγκόσμια οργάνωσις για ειρήνη και ασφάλεια, η Κοινωνία των Εθνών, ήταν «το βδέλυγμα της ερημώσεως» που προείπε ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ματθαίος 24:15.
4. (α) Που και ποιο έτος προσδιωρίσθηκε η ταυτότης αυτής της ανθρωποποίητης οργανώσεως για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια ως μιας παγκοσμίου δυνάμεως; (β) Ποια πείρα δοκίμασε λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά πώς συνέχισε να λειτουργή.
4 Στην περίοδο από 25-31 Μαΐου 1926, το κεχρισμένο υπόλοιπο είχε μια διεθνή συνέλευσι στο Λονδίνον Αγγλίας. Εκεί στη δημοσία ομιλία η ανθρωποποίητη οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια εξετέθη ως το συμβολικό κόκκινο θηρίο, με επτά κεφαλάς και δέκα κέρατα, που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 17:3-11. Ως τέτοια οργάνωσις, ήταν η Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής προφητείας.a Όπως ακριβώς η προφητεία εκείνη είχε προείπει, η διεθνής εκείνη οργάνωσις με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών έπαυσε να λειτουργή όταν εξερράγη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος του 1939· αλλά,αναζωογονήθηκε το 1945 με τη μορφή της οργανώσεως Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η ογδόη Παγκοσμία Δύναμις συνέχισε να λειτουργή ως τώρα.
5. Το 1926 ποια ερώτησις που αποτελούσε πρόκλησι ετέθη στο κεχρισμένο υπόλοιπο, και γιατί δεν ήσαν αλαζονικοί με το να δεχθούν τη νέα ονομασία το 1931;
5 Μερικούς μήνες πριν από την ιστορική συνέλευσι του Λονδίνου του 1926 το μέγιστο όνομα στο σύμπαν, το όνομα του μεγάλου Θεοκράτου Ιεχωβά, άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο. Αυτό είχε τονισθή όταν το περιοδικό Η Σκοπιά, στο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1926, (στην Αγγλική) έφερε τους αναγνώστας του αντιμετώπους με το κύριο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Ποιος θα Τιμήση τον Ιεχωβά;» Σ’ αυτήν την ερώτησι, που αποτελούσε πρόκλησι, το κεχρισμένο υπόλοιπο απήντησε με λόγια και με έργα. Στη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν αμέσως απέδειξαν ποιος ήταν εκείνος τον οποίον τιμούσαν με το να διαφημίζουν παγκοσμίως το όνομα και τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά. Αυτό το διαφημιστικό έργο τους εχαρακτήρισε πράγματι ως αληθινούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να τους κατηγορήση ως αλαζονικούς διότι, στις 26 Ιουλίου 1931, σε μια διεθνή συνέλευσι στο Κολόμπους, Οχάιο, αυτό το κεχρισμένο υπόλοιπο δέχθηκε την ονομασία «Μάρτυρες του Ιεχωβά»; Κανένας! Επειδή ήσαν λάτρεις στη γη στο αγιαστήριό Του, ήσαν το «άγιον κατοικητήριον αυτού.»
6. Αμέσως κατά σειρά, ποιος τύπος διακυβερνήσεως ήλθε στο προσκήνιο, και ποιοι όφειλαν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή των και την εκκλησιαστική οργάνωσι σύμφωνα μ’ αυτή τη διακυβέρνησι;
6 Επόμενο κατά σειρά, με έξοχη χρονομέτρησι κάτω από θεία καθοδήγησι, ήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της Θεοκρατίας, δηλαδή, Διακυβερνήσεως του Θεού! Ασφαλώς αυτός ο κανών έπρεπε να εφαρμόζεται στην ορατή οργάνωσι εκείνων οι οποίοι ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο αγιαστήριό του. Εκεί, πράγματι, έπρεπε να είναι ο Άρχων ως Θεός. Όλοι οι λάτρεις στο αγιαστήριό του ώφειλαν να ευθυγραμμίσουν τη ζωή τους καθώς και την εκκλησιαστική των οργάνωσι σε αρμονία με τη Θεοκρατία του Υψίστου Θεού, του Κυριάρχου του σύμπαντος.
7. Γιατί μια ευνοϊκή απόφασις απέναντι στη θεοκρατία έγινε πιο ζωτική όσον αφορά το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους συντρόφους του, και πότε ήλθαν οι οδηγίες που τους καθοδήγησαν;
7 Μια απόφασις του υπολοίπου για υποστήριξι αυτού του συστήματος έγινε περισσότερο ζωτική καθώς ο πολιτικός ολοκληρωτισμός και η δικτατορία απλώνονταν από χώρα σε χώρα, και το πολιτικό κράτος παρουσιαζόταν από εθνικιστική άποψι ως Θεός για να λατρεύεται από το σώμα των πολιτών του. Οι παγκόσμιες συνθήκες επίεζαν ολοένα περισσότερο το κεχρισμένο υπόλοιπο και τους αφιερωμένους του να δηλώσουν σ’ αυτούς τους επισήμους και κριτάς οι οποίοι εναντιώνονταν σ’ αυτούς και τους καταπίεζαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξεις των Αποστόλων 5:29) Τελικά, δεκαπέντε μήνες πριν από την έναρξι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την υποταγή ενός μεγάλου μέρους του κόσμου στον στρατιωτικό νόμο και τη θέσι της Κοινωνίας των Εθνών εκτός λειτουργίας, ήλθαν επίσημες οδηγίες για θεοκρατική οργάνωσι.
8. Το 1938 τι είχε δημοσιευθή στα τεύχη του περιοδικού «Η Σκοπιά» 1ης και 15 Ιουνίου, και τι απαιτούσε η προτεινόμενη απόφασις;
8 Στο τεύχος της 1ης Ιουνίου 1938 του περιοδικού Η Σκοπιά (στην Αγγλική) δημοσιεύθηκε το πρώτο μέρος του άρθρου με τον τίτλο «Οργάνωσις.» Ήταν συγκινητικό για εκείνους που ελάτρευαν τον Ιεχωβά στο αγιαστήριό του να διαβάσουν αυτές τις φράσεις της αρχικής παραγράφου: «Η οργάνωσις του Ιεχωβά κατ’ ουδένα τρόπον είναι δημοκρατική. Ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος, η δε κυβέρνησίς του ή οργάνωσις είναι αυστηρώς θεοκρατική. Το συμπέρασμα αυτό δεν επιδέχεται επιτυχή αντίρρησι.» Το τεύχος της 15ης Ιουνίου 1938 του περιοδικού Η Σκοπιά δημοσίευσε το δεύτερο μέρος περί «Οργανώσεως,» και παρουσίασε μια απόφασι για υιοθέτησι από τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, για τις οποίες η αρχική παράγραφος έλεγε: «Εμείς, η ομάς του λαού του Θεού που έχει ληφθή για το όνομά του, και βρίσκεται τώρα εις. . . . . . . . . . . . ., αναγνωρίζομε ότι η κυβέρνησις του Θεού είναι καθαρώς θεοκρατική και ότι ο Χριστός Ιησούς είναι στο ναό και έχει όλη τη φροντίδα και τη διεύθυνσι της ορατής και της αοράτου οργανώσεως του Ιεχωβά.» (Σελίς 182) Αυτό απαιτούσε διορισμούς με θεοκρατικό τρόπο, από την κορυφή έως κάτω, για όλους εκείνους οι οποίοι εκτελούσαν καθήκοντα υπηρετών σε όλες τις εκκλησίες.
9. (α) Ποιο ερώτημα έθεσε η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939 για τον θεοκρατικά ωργανωμένο λαό του Ιεχωβά και γιατί; (β) Πότε και πώς ήλθε η απάντησις, και με ποιο αποτέλεσμα;
9 Η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου την 1η Σεπτεμβρίου 1939, παρά την ύπαρξι της Κοινωνίας των Εθνών, βρήκε τον λαό του Ιεχωβά θεοκρατικά ωργανωμένο. Ποια επρόκειτο να είναι η θεοκρατική στάσις των απέναντι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος, όπως και ο πρώτος εξερράγη μέσα στον Χριστιανικό κόσμο; Δεν υπήρχε σ’ αυτούς θέσις για συμβιβασμούς σαν εκείνους που είχαν διαπραχθή στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Τώρα δεν υπήρχε καμμιά περίπτωσις αβεβαιότητος και αναποφασιστικότητος. Η Κοινωνία των Εθνών είχε δεχθή ένα θανατηφόρο κτύπημα, αλλά η Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά στους ουρανούς εξακολουθούσε να ζη και να βασιλεύη. Με το να συνεχίζουν να διακηρύττουν αυτή τη βασιλεία χωρίς ανάπαυλα ως τώρα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούσαν να λάβουν το μέρος οποιασδήποτε βασιλείας αυτού του μη θεοκρατικού κόσμου σ’ αυτή τη νέα σύρραξι. Μόλις δυο μήνες ύστερα από την εισβολή των Ναζιστικών στρατιών του Χίτλερ στην Πολωνία, που επετάχυνε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά έδωσε κατάλληλη προειδοποίησι στον εμπόλεμο κόσμο. Πώς; Με τη δημοσίευσι του κυρίου άρθρου που έφερε τον τίτλο «Ουδετερότης» την 1η Νοεμβρίου 1939 του περιοδικού Η Σκοπιά Αναγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά (στην Αγγλική). Τονίζοντας σαφώς τι ήταν ο θεοκρατικός πόλεμος την εποχή του αρχαίου Ισραήλ, το άρθρο αυτό έλεγε τα εξής «Ο Χριστιανικός Κόσμος Δεν Είναι Θεοκρατικός.» Εμείς είμεθα ουδέτεροι στους πολέμους του.
10. Τι είπε ο Δανιήλ στα εδάφια 8:10-12 ότι θα έκαμνε το ‘μικρόν κέρας’ δείχνοντας τι επρόκειτο να κάνη η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις;
10 Πώς, τώρα, επρόκειτο ν’ αντιδράση το τρομακτικά αυξανόμενο ‘μικρό κέρας,’ της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως απέναντι σ’ αυτή τη θεοκρατική στάσι του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά και των πιστών αφιερωμένων συντρόφων του; Με αλάνθαστο τρόπο η προφητεία των εδαφίων Δανιήλ 8:10-12 (ΜΝΚ) το προείδε λέγοντας: «Και εμεγαλύνθη, έως του στρατεύματος του ουρανού· και έρριψεν εις την γην μέρος εκ της στρατιάς και εκ των αστέρων, και κατεπάτησεν αυτά· μάλιστα εμεγαλύνθη, έως κατά του άρχοντος του στρατεύματος· και αφήρεσεν απ’ αυτού την παντοτεινήν θυσίαν, και ο εγκατεστημένος τόπος του αγιαστηρίου αυτού κατεβλήθη· και το στράτευμα παρεδόθη εις αυτόν μετά της παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας της παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν· και έπραξε, και ευωδώθη.»
«Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ» ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ!
11, 12. (α) Τι εσήμαινε αυτή η διαγωγή του ‘μικρού κέρατος’ σχετικά με τον Ιεχωβά; (β) Ποιο σύντομο σχόλιο έκαμε ο άγγελος Γαβριήλ σχετικά μ’ αυτό για να δώση εξήγησι;
11 Είναι εύκολο να παρατηρήση κανείς ότι αυτή η ενέργεια που περιγράφεται έτσι εσήμαινε εισβολή στη δικαιωματική επικράτεια των συμφερόντων του Υψίστου Θεού, του Δημιουργού του «στρατεύματος του ουρανού» και των «αστέρων,» ακόμη και την αφαίρεσι των θυσιών που προσεφέροντο τακτικά σ’ αυτόν ως ‘παντοτεινή θυσία’ της λατρείας του. Το σύντομο σχόλιο σ’ αυτό το σημείο από τον άγγελο Γαβριήλ μας βοηθεί να κατανοήσωμε την προφητεία ορθά, διότι λέγει:
12 «Και θέλει [ο σκληροπρόσωπος βασιλεύς] ευοδούσθαι και κατορθόνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός.»—Δαν. 8:24, 25.
13. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου πώς η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις ενήργησε απέναντι στον Ιεχωβά, ρίπτοντας ακόμη κατά γης το ‘στράτευμα του ουρανού’, και τους «αστέρες»;
13 Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις στη Βιβλική ιστορία ωδήγησε πολλούς σε αφανισμό, ναι, ακόμη και ισχυρούς. Δεν σεβάσθηκε την αληθινή Θεοκρατία. Στη Βρεττανική Κοινοπολιτεία καθώς και στην Αμερική έθεσε σε λειτουργία τον στρατιωτικό νόμο της και την ολοκληρωτική κινητοποίησι για την επιτυχία των πολεμικών σκοπών της και για την κυριαρχία της επάνω στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Έτσι εμεγαλύνθη ακόμη και υπεράνω του Άρχοντος των αρχόντων του Ιεχωβά του Κυριάρχου «Άρχοντος» όλου του σύμπαντος. Το ‘στράτευμα του ουρανού,’ δηλαδή, το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά οι οποίοι υπηρετούσαν ως υφιερείς στο πνευματικό «αγιαστήριόν» του, κατέρριψε η Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμια Δύναμις, μειώνοντάς τους ως πρέσβεις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Ακόμη και εκείνοι οι οποίοι ήσαν ως «αστέρες» στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά εθεωρούντο ως κατώτεροι, όχι ως φορείς πνευματικού φωτός στις εκκλησίες των, όχι ως πνευματικοί «επίσκοποι» δικαιούμενοι εξαιρέσεως από τη στρατιωτική υπηρεσία, αλλ’ απλώς ως επίγειοι λαϊκοί άνθρωποι χωρίς θεοκρατικό διορισμό. (Αποκάλ. 1:20· 2:1) Λόγω της πολεμικής προπαγάνδας και του μεγάλου πολεμικού πυρετού καθώς και του εθνικιστικού παραληρήματος ο «λαός ο άγιος» υπέστη σκληρό διωγμό.
14. Πώς είχε ριφθή κατά γης το «άγιον κατοικητήριον αυτού»;
14 Εφόσον αυτοί εκπροσωπούσαν το «άγιον κατοικητήριον [του Ιεχωβά],» αυτός ο τόπος κατερρίφθη με το να έχουν καταρριφθή αυτοί. Αυτό επηρέασε τις πνευματικές θυσίες των στον Ιεχωβά Θεό.
15. Πώς αφαιρέθηκε η «παντοτεινή θυσία» από την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι.
15 Έχετε υπ’ όψιν ότι στο αγιαστήριον του ναού του Ιεχωβά στον αρχαίο Ισραήλ υπήρχε «παντοτεινή θυσία» που προσεφέρετο στην εσωτερική αυλή σε μορφή ενός αμνού στον Θεό κάθε βράδυ και πρωί. (Έξοδ. 29:38-42) Ομοίως, από το πνευματικό υπόλοιπο το οποίο ελάτρευε στο «αγιαστήριο» του Ιεχωβά προσεφέροντο θυσίες πνευματικού είδους σ’ αυτόν βράδυ και πρωί, καθημερινά, παντοτεινά. Εξέχουσα θέσι ανάμεσα σ’ αυτές τις παντοτεινές «θυσίες» είχε ο καρπός των χειλέων των τα οποία διεκήρυτταν δημοσία το όνομα του Ιεχωβά και τη Μεσσιανική βασιλεία του, την θεοκρατική κυβέρνησί του. Αυτή η πνευματική «παντοτεινή θυσία» αφαιρέθηκε από την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι μέσω των πολεμικών μέτρων και περιορισμών της και ακόμη με το να θέση απαγορεύσεις στο από οικίας σε οικία κήρυγμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Βρέθηκαν στην ανάγκη να εργάζωνται κάτω από την επιφάνεια. Άνδρες και γυναίκες είχαν φυλακισθή για διακράτηση Χριστιανικής ουδετερότητος.
16. Πώς η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις έπληξε σκληρά σ’ όλη τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία Εθνών και εμπόδισε την προσφορά της «παντοτεινής θυσίας»;
16 Το υπόμνημα δείχνει σαφώς την έκτασι της οργής του ‘σκληροπροσώπου βασιλέως.’ Κτύπησε σκληρά εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά παγκοσμίως στη διάρκεια των σκοτεινών ημερών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ιδιαίτερα σε χώρες που ήσαν ταυτισμένες με τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία. Στις 4 Ιουλίου 1940, ο Καναδάς που αποτελούσε μέρος της Κοινοπολιτείας, απηγόρευσε το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Το ίδιο εκείνο έτος η Νέα Ζηλανδία απηγόρευσε τη δημοσία διακήρυξι του ονόματος του Ιεχωβά. Τον ίδιο περίπου καιρό το έργο στη Χρυσή Ακτή (Γκάνα) ετέθη υπό απαγόρευσιν. Από τότε κι’ εμπρός γινόταν παρέμβασις στην «παντοτεινή θυσία,» στον καρπό των χειλέων. Το έργο είχε απαγορευθή στην Αυστραλία και στις Νήσους Φίτζι τον Ιανουάριο του 1941. Η Νότιος Αφρική, η νοτιωτέρα χώρα της Αφρικής, ανέλαβε επίσημη ενέργεια εναντίον του έργου το 1941. Απαγορεύσεις απλώθηκαν κυριολεκτικά σ’ όλες τις Βρεττανικές κτήσεις στην Αφρική, περιλαμβανομένης της Νιγηρίας στις 17 Ιουνίου 1941. Οι Βρεττανικές κτήσεις στην Ασία ανέλαβαν όμοιες ενέργειες. Το έργο απαγορεύθηκε στη Βούρμα, στην Κεϋλάνη και την Ινδία το 1941. Το 1942 ήλθε στο προσκήνιο στην Αγγλία το ζήτημα της ουδετερότητος. Όταν η στρατολόγησις ετέθη σε ισχύ, νεαροί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν να ενασχοληθούν σε πόλεμο. Τα Βρεττανικά Δικαστήρια, αφού άκουσαν τις υποθέσεις, κατεδίκασαν 1.593 άνδρες και γυναίκες, αποστέλλοντας τους πλείστους απ’ αυτούς στη φυλακή. Απ’ αυτούς 334 γυναίκες εξέτισαν ποινές φυλακίσεως. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσι πολλών δραστηρίων κηρύκων από την υπηρεσία προσφοράς της θυσίας αίνου στον Θεό δημοσία.
17. Χρόνια πριν απ’ αυτό πώς οι Ναζι-Φασιστικο-Καθολικές δυνάμεις αγωνίσθηκαν να ρίψουν κατά γης τον ‘εγκατεστημένον τόπον του αγιαστηρίου αυτού’;
17 Μόλις λίγα χρόνια πριν απ’ αυτό ο Ναζι-Φασιστικο-Καθολικός πόλεμος έσπειρε τον πανικό σ’ όλη την Ευρώπη. Νομικοί περιορισμοί και φυλακίσεις ήλθαν επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά, κλείοντας το ένα μετά το άλλο τα γραφεία του τμήματος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Η πίεσις προχωρούσε για να καταβάλη τον «εγκατεστημένον τόπον του αγιαστηρίου αυτού.»b
18. Ποιες κακουχίες υπέστησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στη διάρκεια των ετών 1940 ως 1943;
18 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μολονότι το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν είχε τεθή επισήμως υπό απαγόρευσι, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες για να επιβληθή σιωπή στους μάρτυρας. Σ’ όλες τις τότε 48 πολιτείες χρησιμοποιούσαν οχλαγωγίες σε πολλά μέρη. Για να αναρριπίση τα πυρά της βίας και του μίσους, στις 3 Ιουνίου 1940 το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών με απόφασι 8-1 έκρινε ότι ο τελετουργικός χαιρετισμός της σημαίας ήταν υποχρεωτικός για τους πολίτας της χώρας. Κάθε μαθητής σχολείου που ηρνείτο να εκτελέση αυτή την πράξι υπέκειτο σε αποβολή από το σχολείο. Ύστερ’ απ’ αυτό ο διωγμός των μαρτύρων του Ιεχωβά αποχαλινώθηκε. Στις 16 Ιουνίου 1940, ο Νομικός Σύμβουλος του Κράτους, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Εθνικού Ραδιοφωνικού Δικτύου από ακτή σε ακτή, είπε: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν επανειλημμένως επίθεσι και δαρμό. Δεν διέπραξαν κανένα έγκλημα· αλλ’ ο όχλος έκρινε ότι διέπραξαν, και τους επέβαλε οχλαγωγικές τιμωρίες. Ο Γενικός Εισαγγελεύς διέταξε άμεση έρευνα γι’ αυτές τις κακοποιήσεις.» Μόνον από τις 14 Ιουνίου 1943, όταν το Ανώτατον Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών ανέτρεψε την απόφασί του για το ζήτημα του χαιρετισμού της σημαίας, άρχισε να υποχωρή ο έντονος διωγμός στις Ηνωμένες Πολιτείες.c
19. Κρίνοντας από τον αριθμό των γραφείων τμήματος της Εταιρίας και από τον αριθμό αυξήσεως των διαγγελέων της Βασιλείας, πώς ήταν καταφανές ότι η ‘προσφορά της παντοτεινής θυσίας’ ήταν περιορισμένη;
19 Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε ότι το 1938, το έτος που προηγήθηκε της εκρήξεως του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά είχε 39 γραφεία τμημάτων εγκατεστημένα σ’ όλη τη γη για να επιβλέπουν το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά. Το 1942 υπήρχαν κάπου 106.000 μάρτυρες του Ιεχωβά που εκήρυτταν το ευαγγέλιο της βασιλείας σ’ όλη τη γη, αλλά ο αριθμός των τμημάτων είχε πέσει σε 25. Ως τότε οι πιέσεις ήσαν μεγάλες και η απαγόρευσις προχωρούσε σε πλείστα μέρη της γης. Τα επόμενα τρία χρόνια του πιο βιαίου πολέμου στην ιστορία είδαν να εντείνεται ακόμη περισσότερο ο διωγμός εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Λόγω της απαγορεύσεως του έργου πολλά γραφεία του τμήματος είχαν κλείσει, και το 1943 υπήρχαν μόνο 21 γραφεία τμημάτων που λειτουργούσαν σ’ όλον τον κόσμο. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν με επιμονή προσκολλημένοι στον θεόδοτο διορισμό των να κηρύττουν το ευαγγέλιο, αλλά από το 1942 οπότε είχαν 106.000 ευαγγελιζομένους αυξήθηκαν μόνο 4.000 περίπου ως το τέλος του 1944. Πράγματι η ‘προσφορά της παντοτεινής θυσίας’ είχε περιορισθή.
«ΕΩΣ ΠΟΤΕ;»
20. Όταν το «στράτευμα» των λάτρεων του Ιεχωβά και η «παντοτεινή θυσία» θα παρεδίδοντο λόγω της παραβάσεως, ποια ήταν η ‘παράβασις ήτις φέρει την ερήμωσιν’ που διέπραξε η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις;
20 Το εδάφιο Δανιήλ 8:12 έλεγε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο το πνευματικό «στράτευμα» των λάτρεων του Ιεχωβά στο αγιαστήριό του, καθώς και η «παντοτεινή θυσία,» θα παρεδίδοντο «εξαιτίας της παραβάσεως.» Οποιοδήποτε και αν ήταν το μέτρο της «παραβάσεως» των μαρτύρων του Ιεχωβά εναντίον του, υπήρχε χωρίς αμφιβολία «παράβασις» εκ μέρους του συμβολικού ‘μικρού κέρατος,’ της Εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Σ’ αυτό ανεφέρετο προφανώς η ερώτησις που ήγειρε ο άγγελος, για ν’ ακούση ο Δανιήλ, όταν ρώτησε: «Έως πότε θέλει διαρκεί η όρασις η περί της παντοτεινής θυσίας, και της παραβάσεως ήτις φέρει την ερήμωσιν, και το αγιαστήριον και το στράτευμα παραδίδονται εις καταπάτησιν;» (Δαν. 8:13) Ασφαλώς, με το να κάμη ν’ αφαιρεθή η «παντοτεινή θυσία» και να καταπατήση το θεοκρατικό «αγιαστήριον» του Ιεχωβά, το οποίο εκπροσωπούσε το κεχρισμένο υπόλοιπο των υφιερέων, η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις διέπραττε ‘παράβασιν ήτις φέρει ερήμωσιν.’ Ερήμωνε τα επίγεια συμφέροντα της θεοκρατίας και της λατρείας του ναού του Ιεχωβά. Ήταν ‘παράβασις’ ιεροσυλίας πραγμάτων τα οποία ήσαν άγια στον Ιεχωβά Θεό.
21. Τι άλλο συνδέει μαζί της η έκφρασις ‘παράβασις ήτις φέρει την ερήμωσιν’ ως κάτι για το οποίο ήταν ένοχος η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις;
21 Επί πλέον, αυτή η έκφρασις ‘παράβασις ήτις φέρει την ερήμωσιν’ φαίνεται να σχετίζεται με κάτι άλλο για το οποίο η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις ήταν ένοχος. Τι ήταν αυτό; Η εγκατάστασις κάποιου πράγματος σε αντικατάστασι της «παντοτεινής θυσίας,» που είχε αφαιρεθή, δηλαδή, του ‘βδελύγματος της ερημώσεως,’ ή, ‘του βδελύγματος το οποίον προξενεί ερήμωσιν, (ΚΕΜ, ΜΝΚ).’ (Ματθ. 24:15· Δαν. 11:31) Όπως προελέχθη, αυτό το «βδέλυγμα της ερημώσεως» είχε δημοσία προσδιορισθή το 1921 ως η διεθνής οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη, η οποία από το 1919 έως το 1939, ήταν η Κοινωνία των Εθνών. Αυτή είχε εγκαθιδρυθή για διεθνή λατρεία, σαν μια «εικών» του πολιτικού «θηρίου,» σε αντίθεσι με την προσφορά της ‘παντοτεινής θυσίας’ στο «αγιαστήριον» του Ιεχωβά.—Αποκάλ. 13:1-15.
22. Πότε και γιατί πήγε στην «άβυσσο» η θηριώδης Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις;
22 Όπως είχε προλεχθή στα εδάφια Αποκάλυψις 17:7, 8, αυτή η θηριώδης Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις πήγε στην «άβυσσο» ή όμοια με θάνατο αδράνεια όταν εξερράγη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο κύριος ενισχυτής και υποστηρικτής της, η Βρεττανική Αυτοκρατορία, ήταν ανίκανη να την κρατήση στη ζωή λόγω των στρατιωτικών επιδρομών του Ναζισμού και του Φασισμού που υποστηρίζοντο από την Καθολική Δράσι.
23. Όταν η Αμερική αναγκάσθηκε να εισέλθη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τι συνέβη τον Ιανουάριο του 1942 που δείχνει ότι η ειδωλολατρική «εικών» για διεθνή λατρεία δεν είχε λησμονηθή;
23 Εν τούτοις, αυτή την ειδωλολατρική «εικόνα» διεθνούς λατρείας δεν έπαυσαν να την υπολογίζουν εκείνοι οι οποίοι εμεγαλύνοντο εναντίον του Άρχοντος των αρχόντων, του Ιεχωβά του μεγάλου Θεοκράτου. Την Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου 1941, το Αμερικανικό μέλος της Εβδόμης Παγκοσμίου Δυνάμεως είχε αναγκασθή να εισέλθη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με το Βρεττανικό μέλος της Αγγλο-Αμερικανικής Παγκοσμίου Δυνάμεως. Κατόπιν παρατηρήστε τι συνέβη σχετικά με αυτούς τους ειδωλολατρικούς λάτρεις μιας ανθρωποποιήτου οργανώσεως για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Οι λεγόμενες «Δυνάμεις του Άξονος» του Ναζισμού, Φασισμού και του Ανατολικού Ιμπεριαλισμού συνέχισαν να προχωρούν επιθετικά, όταν ένα σημαντικό γεγονός έλαβε χώρα την Παρασκευή, 2 Ιανουαρίου 1942. Ποιο; Σύμφωνα με τη χρονολογία των γεγονότων του 1942, όπως είχαν δημοσιευθή στο δελτίο Δη Αμερικάνα Άνιουαλ, «όλα τα είκοσι έξη έθνη που ήσαν σε πόλεμο με τις δυνάμεις του Άξονος ανέλαβαν την υποχρέωσι να μη συνάψουν χωριστή ανακωχή η ειρήνη και να χρησιμοποιήσουν όλους τους στρατιωτικούς και οικονομικούς πόρους των εναντίον του εχθρού σε μια ‘Δήλωσι από τα Ηνωμένα Έθνη’ που υπεγράφη στην Ουάσιγκτων.»—Αμερικάνα Άνιουαλ για το 1943, σελίς 737.d
24. Προφανώς, τι εσχεδίαζε η θηριώδης Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις να κάμη τότε, και πώς αφύπνισε ο Ιεχωβά τον λαό του στις 20 Σεπτεμβρίου 1942;
24 Είναι φανερό ότι η θηριώδης Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις ανεταράσσετο κάτω εκεί στην «άβυσσο» και σχεδίαζε να επανέλθη στην επιφάνεια για διεθνή λατρεία. Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του αγίου πνεύματός του και μέσω του προφητικού Λόγου του, αφύπνισε τον λαό του σ’ αυτό το γεγονός. Συνεπώς, την Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 1942, την τελευταία ημέρα της «Θεοκρατικής Συνελεύσεως Νέος Κόσμος» που διεξήγετο στο Κλήβελαντ του Οχάιο, Η.Π.Α., ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά έδωσε μια δημοσία ομιλία, «Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέση;» Αυτή η ομιλία, η οποία είχε μεταδοθή από τις τηλεφωνικές και ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις σε πενήντα μία πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και είχε παρουσιαστή σε ταυτόχρονες συνελεύσεις στη Βόρειο και Νότιο Αμερική, στην Ευρώπη, στην Αφρική και Χαβάι, ανεφέρετο στο εδάφιο Αποκάλυψις 17:7, 8 και εβεβαίωνε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος θα τελείωνε και θα τον διεδέχετο μια ειρήνη στην οποία το κόκκινο θηρίο, η διεθνής οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, θα ανέβαινε από την «άβυσσο.» Από τότε αυτό το «βδέλυγμα της ερημώσεως» θα λειτουργούσε ωσότου ο Ιεχωβά Θεός το καταστρέψη με τον ανάσσοντα Βασιλέα του Ιησού Χριστό.—Αποκάλ. 17:12-14.e
25. Αυτό ήταν «παράβασις» εκ μέρους ποιας παγκοσμίου δυνάμεως, και εναντίον τίνος ήταν η αντίστασις;
25 Πέραν από κάθε αμφισβήτησι, λοιπόν, υπήρχε «παράβασις» εκ μέρους του συμβολικού ‘μικρού κέρατος,’ της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως με το ότι εργαζόταν για την αποκατάστασι της ειδωλολατρικής «εικόνος» του πολιτικού «θηρίου» για να λατρεύεται απ’ όλους τους λαούς ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι χρησιμοποιούσε πανουργία και έκανε να ευοδούται η απάτη «εν τη χειρί αυτού.» Αυτό συνέβαινε τον ίδιο καιρό που παρεμπόδιζε την «παντοτεινή θυσία» και καταπατούσε τον «άγιο τόπο» του Ιεχωβά. Υπήρχε πράγματι «παράβασις.» Αυτό δεν ήταν τίποτε λιγώτερο από μια αντίστασι εναντίον του Άρχοντος των αρχόντων, του Ιεχωβά, του οποίου οι λάτρεις στο «αγιαστήριόν» του συναντούσαν εναντίωσι, καταπίεσι και διωγμό. Ο ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’ που είχε προλεχθή, επωφελήθηκε από όλους εκείνους οι οποίοι είχαν υποχωρήσει σ’ ένα ψευδές αίσθημα «ελευθερίας από φροντίδες,» και συνέχισε να ‘ρίχνη κατά γης την αλήθεια,’ ιδιαίτερα την αλήθεια σχετικά με τη Θεοκρατική Κυβέρνησι του Ιεχωβά Θεού μέσω του Ιησού Χριστού.—Δαν. 8:17, 25.
‘ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΚΟΣΙΑ ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΑ’
26. Ποιο ήταν το ερώτημα που είχε εγερθή σχετικά με την «παντοτεινή θυσία» και την «παράβασιν,» και ποια απάντησι έδωσε ο άγγελος;
26 Θυμηθήτε τώρα το ερώτημα που ήγειρε ο άγγελος για ν’ ακούση ο Δανιήλ: «Έως πότε θέλει διαρκεί η όρασις η περί της παντοτεινής θυσίας, και της παραβάσεως ήτις φέρει την ερήμωσιν, και το αγιαστήριον [ο άγιος τόπος] και το στράτευμα [των υπηρετών του ναού] παραδίδονται εις καταπάτησιν;» Σ’ αυτό δίδεται η αγγελική απάντησις: «Έως δύο χιλιάδων και τριακοσίων ημερονυκτίων· τότε το αγιαστήριον θέλει καθαρισθή.»—Δαν. 8:13, 14, ΜΝΚ.
27. Από πότε, το παλαιότερο άρχισε ο υπολογισμός αυτών των 2.300 ημερονυκτίων, και γιατί, και πότε ήταν αυτό σύμφωνα με το Ιουδαϊκό σεληνιακό ημερολόγιο;
27 Πότε άρχισαν αυτά τα 2.300 ημερονύκτια; Όταν το γνωρίζωμε αυτό μπορούμε να εξακριβώσωμε πότε τελειώνουν και έτσι πότε «ο άγιος τόπος,» «φέρεται» ή, «αποκαθίσταται στην ορθή κατάστασί του» (Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση).f Αν ο άγιος τόπος ή «αγιαστήριον» του Ιεχωβά «φέρεται» ή «αποκαθίσταται» σ’ αυτό που έπρεπε να είναι, πρέπει να μετρήσωμε τις ημέρες από τον καιρό που ήταν προηγουμένως σε «ορθή κατάστασι» από την άποψι του Ιεχωβά. Η παλαιοτέρα ημερομηνία που μπορούμε να υπολογίσωμε είναι 1 Ιουνίου 1938, όταν το επίσημο περιοδικό του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά ή υφιερέων στο αγιαστήριό του, δηλαδή, Η Σκοπιά, δημοσίευσε το πρώτο μέρος του άρθρου με τον τίτλο «Οργάνωσις» (στην Αγγλική) για να εκθέση πληρέστερα τις θεοκρατικές απαιτήσεις γι’ αυτό. Όταν υπολογίσωμε σύμφωνα με το Ιουδαϊκό σεληνιακό ημερολόγιο που είχε χρησιμοποιηθή τον καιρό της οράσεως του Δανιήλ αιώνες πριν εισαχθή το Ιουλιανό ημερολόγιο και το Γρηγοριανό ημερολόγιο, την 1η Ιουνίου του 1938, τότε πέφτει στη δευτέρα μέρα του σεληνιακού μηνός Σιβάν, 1938. Ύστερα από 14 ημέρες, η 15 Ιουνίου 1938, όταν Η Σκοπιά δημοσίευσε το δεύτερο μέρος του άρθρου «Οργάνωσις» με την Απόφασί του, αυτό συνέπιπτε στις 16 του μηνός Σιβάν, 1938. Έτσι επανερχόμεθα στο ερώτημά μας:
28, 29. (α) Υπολογίζοντας από την κρίσιμη περίοδο, πότε έληξαν οι 2.300 ημέρες; (β) Ποια σπουδαία γεγονότα ελάμβαναν χώρα σχετικά με την Ογδόη Παγκόσμια Δύναμι;
28 Αν υπολογίσωμε έτσι από την κρίσιμη περίοδο όταν η θεοκρατική οργάνωσις είχε εγκατασταθή κατά τον πληρέστερο τρόπο στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά, πότε έληξαν οι 2.300 ημέρες;
29 Να θυμάσθε ότι πρόκειται για μια προφητική περίοδο. Γι’ αυτό περιλαμβάνεται ένα προφητικό έτος 360 ημερών. (Αποκάλ. 11:2, 3· 12:6, 14) Έτσι 2.300 μέρες κάνουν 6 σεληνιακά έτη, τέσσερες σεληνιακούς μήνες και είκοσι μέρες. Η χρονική αυτή περίοδος υπολογιζόμενη από τις 2 Σιβάν (1 Ιουνίου), 1938, θα έληγε στις 21 Τισρί (8 Οκτωβρίου) 1944, ή, υπολογιζόμενη από τις 16 Σιβάν (15 Ιουνίου), 1938 θα έληγε στις 5 Εσβάν (22 Οκτωβρίου) 1944.g Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο τα παγκόσμια γεγονότα εκινούντο πλησιέστερα προς την επαναφορά της ομοίας με θηρίον Ογδόης Παγκοσμίου Δυνάμεως από την άβυσσο σύντομα ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή τη φορά με την μορφή της οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών, για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Στη χρονολογία του για το 1944 το δελτίο Δη Αμερικάνα Άνιουαλ αναφέρει αξιοσημείωτα γεγονότα με τις επόμενες ημερομηνίες:
9 Οκτωβρίου—Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλία, η Σοβιετική Ρωσία, και η Κίνα αναγγέλλουν την απόφασι της διασκέψεως του Ντάμπαρτον Οξ να συστήσουν τη δημουργία μιας διεθνούς οργανώσεως ασφαλείας, η οποία να ονομασθή «Τα Ηνωμένα Έθνη,» και να ενισχυθή «για ν’ αναλάβη αυτή τη δράσι με αεροπορικές, ναυτικές ή κατά ξηράν δυνάμεις όπως θα είναι αναγκαίον, για να διατηρηθή ή ν’ αποκατασταθή η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια.».
23 Οκτωβρίου—Ο Υφυπουργός Εξωτερικών Έντουαρντ Ρ. Στετίνιους, ο νεώτερος, αναγγέλλει την επίσημη Αμερικανική αναγνώρισι της Γαλλικής προσωρινής κυβερνήσεως, ανυψώνοντας τη Γαλλία σε μια υψηλή θέσι μεταξύ των Ηνωμένων Εθνών και προετοιμάζοντας την οδό για μια γοργή αποκατάστασι· οι κυβερνήσεις της Σοβιετικής Ενώσεως, της Αγγλίας και του Καναδά εκδίδουν όμοιες ανακοινώσεις.—«Δη Αμερικάνα Άνιουαλ» για το 1945, σελίς 730.
30. Τον ίδιο περίπου καιρό προς ποια κατεύθυνσι προχωρούσαν τα γεγονότα στο θεοκρατικό βασίλειο, όπως, παραδείγματος χάριν, στο Μπώφαλο της Νέας Υόρκης τον Αύγουστο 1944;
30 Τώρα πια η παλίρροια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε οριστικά στραφή υπέρ των Συμμάχων, και οι συμμαχικές στρατιές είχαν ήδη εισβάλει στη Χιτλερική Γερμανία. Αλλά τι συνέβαινε στο θεοκρατικό βασίλειο των λάτρεων του Ιεχωβά στο «αγιαστήριόν» του αυτό το έτος 1944; Εκεί τα γεγονότα προχωρούσαν προς μια αξιοσημείωτη κατάστασι πραγμάτων στο τέλος των 2.300 ημερών. Αυτό ήταν το τριακοστό έτος από τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς στο τέλος των καιρών των Εθνών το 1914. Στις 9-13 Αυγούστου έλαβε χώρα στο Μπώφαλο, Νέας Υόρκης, ως την κυρία πόλι, η θεοκρατική συνέλευσις Ηνωμένων Διαγγελέων με τη σύνδεσι μέσω τηλεφωνικού δικτύου δεκαέξη άλλων Αμερικανικών πόλεων. Στις 12 Αυγούστου ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά ωμίλησε στη συνέλευσι με το θέμα «Τούτο το Ευαγγέλιον Θέλει Κηρυχθή,» και ύστερ’ από την ομιλία του ετέθη σε κυκλοφορία στο ορατό ακροατήριο το 384 σελίδων βιβλίο με τον τίτλο «Η Βασιλεία Είναι Εγγύς» (στην Αγγλική). Πριν από δυο μέρες είχε τεθή σε λειτουργία μια άλλη έκδοσις. Ήταν η Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις της Γραφής, η οποία φέρει το θείον όνομα του Ιεχωβά, και είχε τυπωθή στα πιεστήρια της Εταιρίας.
31, 32. (α) Ποια γεγονότα σημείωσαν τις πρώτες δύο ημέρες της τριημέρου συνελεύσεως στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας το 1944; (β) Γιατί η τελική ημέρα της 2 Οκτωβρίου αυτής της συνελεύσεως ήταν αξιοσημείωτη όσον αφορά τη θεοκρατική οργάνωσι;
31 Στις 30 Σεπτεμβρίου ως τις 2 Οκτωβρίου 1944, έλαβε χώρα στο Πίτσμπουργκ, Πενσυλβανίας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, μια ειδική Συνέλευσις Υπηρεσίας και εργασιών, εκεί όπου είναι τα καταχωρημένα γραφεία της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Την πρώτη μέρα ο πρόεδρος της Εταιρίας ωμίλησε σε μια σύναξι 5.000 ατόμων με το θέμα «Η Θεοκρατική Ευθυγράμμισις Σήμερα.» Την επομένη ημέρα η δημοσία ομιλία ήταν με το θέμα «Ένας Κόσμος, Μια Κυβέρνησις.» Η ετησία συνάθροισις των εργασιών της Εταιρίας είχε αναβληθή απ’ αυτή την ημέρα στην επομένη, Δευτέρα 2 Οκτωβρίου. Αυτή η συνάθροισις των εργασιών, η οποία άρχισε στις 10 π.μ. ήταν αξιοσημείωτη. Γιατί αυτό;
32 Αφού εξελέγησαν από τους μετόχους που αντιπροσωπεύονταν εκεί οι διευθυνταί και οι αξιωματούχοι της Εταιρίας, εστράφη η προσοχή σε έξη τροποποιήσεις οι οποίες προτάθηκαν για τον Καταστατικό Χάρτη της Εταιρίας, η οποία ήταν μια εταιρία της Πενσυλβανίας ενσωματωμένη πριν από εξήντα χρόνια το έτος 1884. Αυτές τροποποιούσαν τα άρθρα, 2, 3, 5, 7, 8, 10. Η πρώτη απόφασις τροποποιήσεως που ψηφίσθηκε επρότεινε τη διεύρυνσι των σκοπών της Εταιρίας για να επιμελήται καταλλήλως το μεγάλο παγκόσμιο έργο που ήταν μπροστά. Επίσης αυτή η τροποποίησις έθετε μέσα στο Καταστατικό το όνομα του Θεού Ιεχωβά. Η τρίτη τροποποίησις αφήρεσε τον όρον του αρχικού Καταστατικού ο οποίος ώριζε την ιδιότητα ενός ως μέλους της Εταιρίας με βάσι τις χρηματικές εισφορές του στην Εταιρία· από τώρα ο αριθμός των μελών έπρεπε να περιορίζεται σε όχι περισσοτέρους από 500, και όλοι έπρεπε να εκλέγωνται βάσει της ενεργού υπηρεσίας των στον Ιεχωβά. Όπως ανέφερε στην έκθεσί του το περιοδικό Σκοπιά στο τεύχος της 11ης Νοεμβρίου 1944 (στην Αγγλική): «Αυτή η τροποποίησις θα είχε ως αποτέλεσμα να φέρη το καταστατικό τόσο πλησιέστερα προς τη Θεοκρατική διευθέτησι όσο οι νόμοι της χώρας επιτρέπουν.» Εψηφίσθησαν όλες οι αποφάσεις και για τις έξη τροποποιήσεις.
33. Πότε αυτές οι τροποποιήσεις έγιναν μέρος του καταστατικού της Εταιρίας, και ως όργανο τίνος υπηρέτησε από τότε η Εταιρία;
33 Ήταν ανάγκη να ληφθή η έγκρισις του δικαστηρίου της πολιτείας για να γίνουν αυτές οι τροποποιήσεις νόμιμες. Το επόμενο έτος (1945) οι τροποποιήσεις κατεχωρήθησαν δεόντως κι’ έτσι έγιναν μέρος του Καταστατικού. Μ’ ένα τέτοιο τροποποιημένο Καταστατικό η Εταιρία Σκοπιά υπηρέτησε ως ένα νομικό όργανο του κεχρισμένου υπολοίπου των λάτρεων του Ιεχωβά στο «αγιαστήριόν» του ή «τον άγιον τόπον» του από τότε.
34. (α) Με επίκαιρο τρόπο, ποια πληροφορία δημοσιεύθηκε ύστερ’ απ’ αυτό στο περιοδικό «Η Σκοπιά»; (β) Τι ελέχθη για τους όρους «πρόεδρος» και «κυβερνών σώμα»;
34 Πολύ επίκαιρα, μολονότι το κεχρισμένο υπόλοιπο δεν το εγνώριζε τότε, ήλθε η δημοσίευσις του κυρίου άρθρου «Οργανωμένοι για το Τελικό Έργο» στο τεύχος της 15 Οκτωβρίου 1944 του περιοδικού Η Σκοπιά. Αμέσως μετά απ’ αυτό ήλθε το κύριο άρθρο του τεύχους 1ης Νοεμβρίου με την αναγγελία «Η Θεοκρατική Οργάνωσις εν Δράσει.» Κάτω από κατάλληλους υπότιτλους το άρθρο αυτό συζητούσε τους όρους «Πρόεδρος,» «Διάκονος, Υπηρέτης,» «Προσόντα,» «Κυβερνών Σώμα,» και «Θεοκρατική Διαγωγή.» Ο όρος «πρόεδρος» δεν ανεφέρετο στον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά, αλλά η παράγραφος 12 έλεγε: «Οι πρεσβύτεροι στις εκκλησίες, οι οποίοι ήσαν επίσης πνευματικοί επίσκοποί των, προήδρευαν στις συναθροίσεις των μαθητών, κάθε πρεσβύτερος που ενεργούσε έτσι ως προεδρεύων σε μια συνάθροισι θα ήταν ο προεδρεύων της συνάξεως στην περίπτωσι εκείνη.» Κάτω από τον υπότιτλο «Κυβερνών Σώμα» οι παράγραφοι 33, 34 έλεγαν: «Τον πρώτο αιώνα το ορατό κυβερνών σώμα της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά στη γη απετελείτο ιδιαιτέρως από τους αποστόλους μαζί με το σώμα των πρεσβυτέρων οι οποίοι ήσαν ταυτισμένοι μ’ αυτούς στην Ιερουσαλήμ. . . . Εκείνο το κυβερνών σώμα δεν απετελείτο από τελείους ανθρώπους.»
35. Τι έλεγε το επόμενο άρθρο με τον τίτλο «Η Θεοκρατική Ευθυγράμμισις Σήμερα» σχετικά με το «κυβερνών σώμα»;
35 Το άρθρο που ακολούθησε το ανωτέρω, στο ίδιο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά, δηλαδή, «Η Θεοκρατική Ευθυγράμμισις Σήμερα,» η παράγραφος 3 έλεγε: «Το ορατό κυβερνών σώμα της θεοκρατικής οργανώσεως διορίζεται και πρέπει να διορίζεται μόνο από τον Ιεχωβά Θεό, τον Υπέρτατο Άρχοντα, και τον Ιησού Χριστό την κεφαλή της Εκκλησίας Του. Σκοπός του είναι να δίνη κατευθύνσεις και να κάνη πνευματικές προμήθειες για όλο το λαό του Θεού. Ενεργώντας σε αρμονία με το κυβερνών σώμα, όλη η θεοκρατική οργάνωσις και εκείνοι που είναι ταυτισμένοι μαζί της ενεργούν με ενότητα σε όλη τη γη.»
«ΑΛΗΘΗΣ»
36. Όπως περιγράφεται στον πίνακα της προηγουμένης σελίδος, τι δείχνουν όλοι οι συνδυασμοί των σημαντικών γεγονότων της κρισίμου εποχής;
36 Τι δείχνει, λοιπόν, όλος αυτός ο συνδυασμός των σημαντικών γεγονότων στους κρισίμους καιρούς; Προφανώς το εξής: Ότι το «αγιαστήριον» ή «άγιος τόπος» του Ιεχωβά «εφέρθη στην ορθή κατάστασί του» στον ωρισμένο καιρό, στο τέλος των 2.300 ημερονυκτίων, στις αρχές του φθινοπώρου (8-22 Οκτωβρίου) του έτους 1944. Όπως ακριβώς είχε πει ο άγγελος στον Γαβριήλ: «Και η ρηθείσα όρασις περί των ημερονυκτίων είναι αληθής.» (Δαν. 8:26) Η Θεοκρατία εφόσον παγκοσμίως ανήκει στον Ιεχωβά Θεό είχε μεγαλυνθή. Επάνω απ’ όλους τους άλλους τόπους, το «αγιαστήριον» ή «άγιος τόπος» του Ιεχωβά είναι εκεί όπου η θεοκρατία του έπρεπε να επικρατή. Επεκράτησε πράγματι εκεί με εξέχοντα τρόπο από το φθινόπωρο του 1944.
37. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από ποια άποψι δοκιμάσθηκε το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων στο αγιαστήριον του Ιεχωβά, αλλά τι επέτυχαν να κάμουν;
37 Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο «εγκατεστημένος τόπος του αγιαστηρίου αυτού,» όπως εκπροσωπείται από το υπόλοιπο των «αγίων» του Ιεχωβά, είχε ριφθή κατά γης. Αυτό το πνευματικό υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων είδε ασφαλώς να τίθεται σε σοβαρή δοκιμασία η θεοκρατική στάσις και οργάνωσίς των από τον Ιούνιο του 1938 κι’ εμπρός. Οποιαδήποτε επιτυχία κι’ αν είχαν η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Δύναμις και οι σύμμαχοί της για ν’ αφαιρέσουν την ‘παντοτεινή θυσία’ της δημοσίας λατρείας και υπηρεσίας του Ιεχωβά έκαμαν οπωσδήποτε δύσκολο το να συνεχίσουν να υπακούουν οι θεοκρατικοί «άγιοι» στον Θεό ως Άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους. Ωστόσο, παρ’ όλ’ αυτά επέτυχαν να διατηρήσουν τη θεοκρατία μέσα στο αγιαστήριό του.
38. (α) Είχε απογοητεύση το υπόλοιπο των «αγίων» από τις πολιτικές ενέργειες που είχε κάμει, η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; (β) Πώς έδειξαν αν ενδιαφέρονταν γι’ αυτό δέκα περίπου μήνες προτού λήξουν οι δοκιμασίες του παγκοσμίου πολέμου ύστερ’ από τον Οκτώβριο του 1944;
38 Η ‘παράβασις ήτις φέρει την ερήμωσιν,’ ιδιαιτέρως οι ενέργειες που έκαμε η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμις ακόμη στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για να επαναφέρη το ‘βδέλυγμα της ερημώσεως’ από την «άβυσσο,» δεν απογοήτευσαν το υπόλοιπο των «αγίων» ούτε τους έκαμαν ν’ απομακρυνθούν από τη θεοκρατική λατρεία των στον Ιεχωβά στο αγιαστήριόν του. Στο τέλος των 2.300 ημερών της μεγάλης δοκιμασίας, εδείχθησαν ισχυρότεροι για τη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά υπό τον Χριστό παρά ποτέ. Πραγματικά, ύστερ’ από τον Οκτώβριο του 1944, απέμεναν 10 μήνες πριν από την λήξι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και των πιέσεών του. Αλλά, στο κορύφωμα αυτών των 2.300 ημερών είχαν λάβει μια ωργανωμένη στάσι για τη διακυβέρνησι του Θεού στο αγιαστήριον του και αυτή τη θεοκρατική διακυβέρνησι υπεστήριξαν με ασυμβίβαστο τρόπο ως αυτή την ημέρα. Η ιστορία το αποδεικνύει!h
39. Στη διάρκεια αυτών των 2.300 ημερών το κεχρισμένο υπόλοιπο ήταν μόνο στον αγώνα του να φέρη τον «άγιον τόπον» σε ορθή κατάστασι, και ποια όρασι είδε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά μ’ αυτό;
39 Στη διάρκεια αυτών των 2.300 ημερών δοκιμασίας το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έμεινε μόνο του στον αγώνα για να φέρη τον «άγιο τόπο» του σε ορθή κατάστασι κάτω από θεία καθοδήγησι. Στο πνευματικό «αγιαστήριον» του Ιεχωβά είχαν πιστούς συντρόφους και υποστηρικτάς. Ποιους; Ο απόστολος Ιωάννης είχε μια εκ των προτέρων όρασι αυτών και είπε: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» (Αποκάλ. 7:9-15) Αυτοί οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι ακόλουθοι του Αρνίου Ιησού Χριστού είναι εξίσου τόσο θεοκρατικοί όσο και το κεχρισμένο υπόλοιπο των «αγίων» του Ιεχωβά.
40. Στο τέλος του «εσχάτου καιρού τι θα συμβή στην Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι και τους φίλους και εχθρούς της, και ποια θα είναι η θέσις της Θεοκρατίας του Ιεχωβά και της θεοκρατικής οργανώσεώς του στη γη;
40 Σύντομα τώρα στο τέλος του ‘εσχάτου καιρού’ ο προφητικός ‘σκληροπρόσωπος βασιλεύς’ η Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμις «θέλει συντριφθή» στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» μαζί με όλους τους πολιτικούς φίλους και εχθρούς του. Αυτή η καταστροφή θα πραγματοποιηθή «άνευ χειρός,» διότι κανένα χέρι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά δεν θα εγερθή για να το πραγματοποίηση αυτό. (Αποκάλ. 16:14, 16· Δαν. 8:19) Αλλά η θεοκρατία του Ιεχωβά στην οποία οι πιστοί λάτρεις στο «αγιαστήριόν» του παρέμειναν επίμονα προσκολλημένοι, θα παραμείνη θριαμβευτική. Η ορατή θεοκρατική οργάνωσίς του στη γη θα συνεχίση να υπερισχύη σε όλη τη γη και θα ενώση για πάντα όλο το ευπειθές ανθρώπινο γένος σε λατρεία και υπηρεσία του μόνου Θεοκράτου, του Ιεχωβά.
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε περιοδικό «Η Σκοπιά» 15ης Ιουλίου 1926, κάτω από τον τίτλο «Η Συνέλευσις του Λονδίνου» (στην Αγγλική) και 16 Αυγούστου 1926 (στην Ελληνική).
b Βλέπε βιβλίον «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Θείο Σκοπό,» σελίς 153, στην Αγγλική.
c Αύτοθι, σελίδες 181, 206-210.
d Στη σελίδα 701 του «Αμερικάνα Άνιουαλ» για το 1944 διαβάζομε: «ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, το όνομα του διεθνούς συνασπισμού που σχηματίσθηκε στην Ουάσιγκτον, D.C., την 1 Ιαν. 1942 και ανέλαβε να διεξάγη τον πόλεμο ως το τέλος εναντίον των επιτιθεμένων του Άξονος και να εργασθούν μαζί ως τη νίκη στα πεδία των μαχών, για την εγκαθίδρυσι μιας διαρκούς ειρήνης, βασισμένης στη δικαιοσύνη. Είκοσι έξη έθνη μέσω των αντιπροσώπων των, έθεσαν την υπογραφή τους στη συνημμένη δήλωσι την ημέρα της πρώτης διακηρύξεώς της, και οκτώ άλλα υπέγραψαν ως την 1 Φεβρ. του 1944.»
e Βλέπε την «Σκοπιά» 15 Οκτωβρίου 1942, κάτω από την επικεφαλίδα «Η Σημαντική Θεοκρατική Συνέλευσις στο Κλήβελαντ,» σελίδες 317-320, στην Αγγλική.
f Ο Δρ, Ιούδας Ι. Σλότκι. Καθ. Φιλολ. και Δρ. Φιλοσ., στις παρατηρήσεις του στην έκβασι της Σονσίνο Πρες της προφητείας του Δανιήλ, σελίς 68, στο σημείο «ημερονύκτια» του εδαφίου Δανιήλ 8:14, λέγει: «Αν αυτά εννοούν ολόκληρες ημέρες, υποδεικνύεται ένα σύνολο 2.300 ημερών, περίπου 7 ετών, πράγμα που απαιτεί ένα υπολογισμό ο οποίος αρχίζει σε κάποια αυθαίρετη περίοδο πριν ή ύστερα από τη βεβήλωσι του Ναού.»
g Τα έξη (6) έτη, τέσσερις (4) μήνες και είκοσι (20) ημέρες εφαρμόζονται ως ακολούθως: Από τις 2 Σιβάν (1 Ιουνίου), 1938, έξη χρόνια λήγουν την 1 Σιβάν (23 Μαΐου) 1944. Τέσσερις σεληνιακοί μήνες (Σιβάν, Ταμούζ, Αβ, Ελούλ) ύστερ’ απ’ αυτό λήγουν την 1 Τισρί (18 Σεπτεμβρίου) 1944. Όταν προστεθούν είκοσι ημέρες σ’ αυτό θα έληγαν στις 21 Τισρί (8 Οκτωβρίου) 1944. Αν υπολογίσωμε ολόκληρη την περίοδο από τις 15 Ιουνίου 1938, τότε προσθέτομε (14) ημέρες, το οποίο μας φέρνει στις 5 Εσβάν (22 Οκτωβρίου) 1944.
h Βλέπε το άρθρο «Η Ανάγκη Να Γνωρίζωμε τι Λατρεύομε» παράγραφοι 17-27, στο τεύχος 15 Φεβρουαρίου 1971 του περιοδικού «Η Σκοπιά».
[Πλαίσιο στη σελίδα 150]
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ 2.300 ΗΜΕΡΩΝ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΟΣΜΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
1 Ιουνίου 1938 «Οργάνωσις,» Μέρος Ι,
δημοσιεύθηκε στο
περιοδικό «Η Σκοπιά»
15 Ιουνίου 1938 «Οργάνωσις,» Μέρος ΙΙ,
μαζί με την Απόφασι,
δημοσιεύθηκε στο
περιοδικό «Η Σκοπιά»
2 Οκτωβρίου 1944 Υιοθέτησις αποφάσεων
τροποποιήσεων στην
ετησία συνέλευσι
εργασιών της Βιβλικής
και Φυλλαδικής Εταιρίας
Σκοπιά στο Πίτσμπουργκ
Πενσυλβανίας, για να
φερθή το Καταστατικό
περισσότερο σε αρμονία
με το τελικό έργο που
υπάρχει μπροστά και με
τη θεοκρατική
διευθέτησι
8 Οκτωβρίου 1944 Τέλος των 2.300 ημερών
υπολογιζομένων από την
1 Ιουνίου 1938
9 Οκτωβρίου 1944 Οι Ηνωμένες Πολιτείες,
η Μεγάλη Βρεττανία, η
Σοβιετική ένωσις και
η Κίνα αναγγέλλουν
την απόφασί των που
συνιστά τη δημιουργία
των «Ηνωμένων Εθνών»
15 Οκτωβρίου 1944 «Οργανωμένοι για το
Τελικό Έργο,»
δημοσιεύθηκε στο
περιοδικό «Η Σκοπιά»
22 Οκτωβρίου 1944 Τέλος των 2.300 ημερών
υπολογιζομένων από τις
15 Ιουνίου 1938
23 Οκτωβρίου 1944 Αναγγελλία της
αναγνωρίσεως από
την Αμερική της
προσωρινής κυβερνήσεως
της Γαλλίας η οποία
φέρνει τη Γαλλία σε
υψηλή θέσι ανάμεσα στα
Ηνωμένα Έθνη· η
Σοβιετική Ένωσις,
η Αγγλία και ο Καναδάς
κάνουν την ίδια
αναγγελλία
1 Νοεμβρίου 1944 Άρθρα «Η Θεοκρατική
Οργάνωσις σε Δράσι,»
και «Η Θεοκρατική
Ευθυγράμμισις Σήμερα,»
δημοσιεύονται στο
περιοδικό «Η Σκοπιά»
-
-
Εμπρός στη Νέα Τάξι υπό την Θεοκρατία!Η Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Εμπρός στη Νέα Τάξι υπό την Θεοκρατία!
«Είπατε εν τοις έθνεσιν, Ο Ιεχωβά βασιλεύει»—Ψαλμ. 96:10
1. Για τη διαφύλαξι του ανθρώπου σε μια Παραδεισιακή γη τι είδους κυβέρνησις χρειάζεται;
ΓΙΑ την αιωνία διαφύλαξι της ανθρωπίνης φυλής σε μια υγιεινή Παραδεισιακή γη είναι αναγκαία μια σταθερή κυβέρνησις. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια μόνιμη κυβέρνησις δικαιοσύνης. Μια τέτοια κυβέρνησις πρόκειται οπωσδήποτε να έλθη! Έχει μάλιστα προλεχθή ότι θα έλθη από την πιο καλή αυθεντία.
2. (α) Αν μια δημοκρατία προσεφέρετο ως η αναγκαία κυβέρνησις, ποια βεβαίωσις θα υπήρχε για τη σταθερότητά της; (β) Τι μπορεί να λεχθή για οπαδούς της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας και της κυβερνήσεως του ενός ανθρώπου παγκοσμίως;
2 Τι είδους κυβέρνησις θα είναι αυτή; Όλα εξαρτώνται από τη δύναμι, την ατομική ή τη συλλογική, η οποία την εγκαθιστά. Μήπως οι λαοί συλλογικά πρόκειται να την εγκαταστήσουν και να προσδιορίσουν τη μορφή της; Αν έτσι επρόκειτο να εξελιχθούν τα πράγματα, τότε θα προέκυπτε μια δημοκρατία. Αλλά μια τέτοια προοπτική κάνει το μέλλον να μας φαίνεται λαμπρό; Όχι, σύμφωνα με τις αποδείξεις που προσέφεραν οι δημοκρατίες στην ιστορία ως αυτή την εποχή. Σήμερα, παρά τη στρατιωτική δύναμι μερικών απ’ αυτές τις δημοκρατίες ή λαϊκές δημοκρατίες, ακόμη και η σταθερότης των είναι πάρα πολύ αμφισβητήσιμη. Η επιβίωσίς των από το σκοτεινό μέλλον δεν είναι πιο ασφαλής από την επιβίωσι άλλων μορφών κυβερνήσεως. Τα άτομα εκείνα που αποκαλούνται μόνα των υποστηρικταί της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας έχουν τις θεωρίες των, αλλά είναι ανίκανα να δημιουργήσουν μια ικανοποιητική παγκόσμια κυβέρνησι. Και κανένας δεν επιθυμεί μια παγκόσμια κυβέρνησι ενός ανθρώπου, μια παγκόσμια δικτατορία μ’ ένα ατελή ανθρώπινο δικτάτορα ως απόλυτο άρχοντα.
3, 4. (α) Ποιος έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίζη και να διατάζη πώς πρέπει να κυβερνηθή η γη; (β) Ποιες δυο ερωτήσεις που είχε θέσει ο Ησαΐας μάς υπενθυμίζουν το επιχείρημα των οπαδών της εξελίξεως, και ποια είναι η απάντησις σ’ αυτό;
3 Αλλά, τι θα λέγαμε για μια κυβέρνησι εγκατεστημένη από τον Ποιητή της γης; Ναι, απ’ αυτόν τον ίδιο τον Δημιουργό του ανθρώπου; Έχει κανένας άλλος μεγαλύτερο δικαίωμα απ’ αυτόν ν’ αποφασίζη και να διατάζη πώς πρέπει να κυβερνηθή η γη και οι κάτοικοί της; Η απάντησις σ’ αυτήν την ερώτησι είναι αυταπόδεικτη.
4 Φυσικά οι οπαδοί της εξελίξεως μπορούν να πουν σαρκαστικά ότι δεν υπάρχει προσωπικός νοήμων Ποιητής της γης και του ανθρώπου· αλλά αυτοί οι οπαδοί της εξελίξεως δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν μια ικανοποιητική κυβέρνησι, ούτε ακόμη ύστερα από τα εκατομμύρια χρόνια που ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε στη γη προτού φθάση σ’ αυτόν τον πολύ καυχησιολόγο αιώνα του Εγκεφάλου του ανθρώπου. Αυτοί οι οπαδοί της εξελίξεως είναι καμωμένοι απλώς από κοινό πηλό όπως οι υπόλοιποι εμείς, και μας υπενθυμίζουν μερικές ερωτήσεις που είχαν υποβληθή δύο χιλιάδες επτακόσια χρόνια προτού αυτοί οι εξελικτικοί εγκέφαλοι παρουσιασθούν: «Το πλάσμα θέλει ειπεί περί του πλάσαντος αυτό, Ούτος δεν με έπλασεν; ή το ποίημα θέλει ειπεί περί του ποιήσαντος αυτό. Ούτος δεν είχε νόησιν;» (Ησ. 29:16) Κανένας δεν μπορεί ν’ αρνηθή επιτυχώς ότι ο Ποιητής της γης και ο Πλάστης του ανθρώπου εξεδήλωσε νόησι. Και μια κυβέρνησις που αυτός γνωρίζει πώς να την εγκαταστήση επάνω από τον άνθρωπο θα ήταν μια θεοκρατία.
5, 6. (α) Ποιο υπήρξε πρώτο στη γη, η δημοκρατία ή η θεοκρατία, και τι δείχνει η Γραφή σχετικά μ’ αυτό; (β) Το πρώτο ανθρώπινο γένος θα μπορούσε να ζη ως ποιο σημείο της εκπληρώσεως της εντολής του Θεού που είχε δοθή σ’ αυτούς;
5 Αξιόπιστα ιστορικά αρχεία αποδεικνύουν ότι η θεοκρατία είχε προηγηθή από τη δημοκρατία στη γη. Ακόμη και οι επιστήμονες είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι η ανθρώπινη φυλή μας προέρχεται από ένα πρώτο ανθρώπινο έγγαμο ζεύγος. Αυτός ο πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα έπρεπε να ζουν κάτω από θεοκρατία ή κυριαρχία του Θεού, διότι ο Θεός ήταν ο Πλάστης των και επίσης ο Κυβερνήτης των, ο Νομοθέτης των και ο Άρχων των. Δεν ήσαν ένας άνδρας και μια γυναίκα των σπηλαίων. Δεν ήσαν τρωγλοδύται. Ήσαν Παραδείσιοι άνθρωποι, διότι ο Θεός τούς είχε δημιουργήσει σ’ ένα επίγειο Παράδεισο. (Γεν. 2:7-25) Όπως είχε κάνει με τα ψάρια, τα πουλιά και τα χερσαία ζώα, ο Θεός ενεφύτευσε σ’ αυτό το τέλειο ανθρώπινο ζεύγος τις δυνάμεις να παράγουν τέκνα· και ποιος καλύτερος σκοπός στη ζωή μπορούσε να τεθή μπροστά τους απ’ αυτόν που είχε περιληφθή σ’ αυτή τη θεοκρατική εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης»;—Γέν. 1:26-28.
6 Με την ευλογία του Θεού αυτό το χωρίς ελάττωμα πλασμένο ανθρώπινο ζεύγος μπορούσε να ζη και να ιδή αυτή τη θεία εντολή να εκπληρώνεται πλήρως, δηλαδή ολόκληρη τη γη να έχη κατακτηθή και να έχη γείνει ένας παγγήινος παράδεισος, γεμάτος με άνετο τρόπο από τα παιδιά των και τα παιδιά των παιδιών τους που θα ήσαν τέλεια.
7. (α) Γιατί και πώς θα μπορούσαν να ζουν και να ιδούν τη γη γεμάτη με τους απογόνους των; (β) Γιατί εμείς οι απόγονοί τους έχομε γεννηθή με την καταδίκη του θανάτου;
7 Ακόμη και αν χρειάζονταν χίλια χρόνια ζωής, εκείνο το πρώτο έγγαμο ζεύγος μπορούσε να εξακολουθή να ζη για να δη τον πλήρη αριθμό των τέκνων του που επρόκειτο να κατοικήσουν αυτόν τον παγγήινο παράδεισο για πάντα διότι δεν ήταν ανάγκη να πεθάνουν. Αν ζούσαν πιστά στη Θεοκρατία, στην αόρατη διακυβέρνησι του Θεού, και εδίδασκαν όλα τα τέκνα των να ζουν πιστά σύμφωνα μ’ αυτήν, θα μπορούσαν να ζουν σήμερα και με την προοπτική μπροστά τους να ζουν ευτυχισμένοι στον παράδεισο μαζί με όλα τα τέκνα τους σε χρόνο ατελεύτητο. Όταν οι πρώτοι γονείς μας απέρριψαν τη Θεοκρατία και εξέλεξαν την ανθρώπινη διακυβέρνησι ή δημοκρατία, τότε ήλθαν κάτω από την καταδίκη του θανάτου. Επειδή εμείς γεννηθήκαμε απ’ αυτούς όταν ήδη είχαν κάμει αυτή την εκλογή και είχαν εκδιωχθή από τον Παράδεισο της Εδέμ για να πεθάνουν, κληρονομήσαμε την αμαρτία και την καταδίκη του θανάτου απ’ αυτούς. (Γέν. 2:16, 17· 3:1 έως 4:2· Ρωμ. 5:12) Απ’ αυτό μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι η δημοκρατία δεν προσφέρει υπόσχεσι για αιώνια ζωή. Η Θεοκρατία προσφέρει.
8. (α) Πότε και πού ήλθε σε ύπαρξι η δημοκρατία, και πώς; (6) Τι μπορεί να λεχθή για τη θεοκρατία την εποχή εκείνη;
8 Κάθε ίχνος εκείνου του απολεσθέντος Παραδείσου έχει σαρωθή από τον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε, του δεκάτου ανθρώπου στη γενεαλογική γραμμή από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Δεκαέξη περίπου αιώνες ύστερ’ απ’ αυτό, ή τον όγδοο αιώνα π.Χ., αναφέρεται ότι ήλθε σε ύπαρξι η Ελλάς. Λέγουν ότι αυτή ήταν το λίκνον της δημοκρατίας. Το έτος 700 περίπου π.Χ. υπήρξε μια τάσις δημοκρατικών κυβερνήσεων στις Ελληνικές πολιτείες. Αυτό κατέληξε σε ανθρώπινες μορφές κυβερνήσεως καθώς προχωρούσε ο καιρός και οι άνθρωποι αποκτούσαν δύναμι, ιδιαίτερα όταν αποκλείσθηκε το ιππικό των ευγενών και σχηματίσθηκαν οι φάλαγγες των κοινών πεζών στρατιωτών.a Αλλά οκτακόσια και πλέον χρόνια πριν απ’ αυτό μια θεοκρατία είχε εγκαθιδρυθή στη γη από τον ουράνιο Θεοκράτη. Πού;
9, 10. (α) Πού είχε εγκαθιδρυθή η θεοκρατία, και με ποια μορφή λατρείας; (β) Πώς ο Μωυσής, στην αποχαιρετιστήριο ομιλία του, ετόνισε ότι ο Ισραήλ είχε μια βασιλική θεοκρατική κυβέρνησι;
9 Στη Σιναϊτική Χερσόνησο. Εκεί, στο Όρος Χωρήβ, Αυτός ανήγγειλε τις Δέκα Εντολές. Στην πρώτη απ’ αυτές τις δέκα εντολές είπε: «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.» (Έξοδ. 20:1-3, ΜΝΚ) Αυτή η πρώτη εντολή έδειχνε ότι μιλούσε και ενεργούσε ως ένας Θεοκράτης ή Θείος Άρχων και μιλούσε στους ανθρώπους τους οποίους είχε απελευθερώσει και επάνω στους οποίους είχε εγκαθιδρύσει μια Θεοκρατία. Αυτό συνέβη την άνοιξι του έτους 1513 π.Χ. Χρησιμοποιώντας τον προφήτη Μωυσή ως προφήτη του, ο Ιεχωβά εγκαθίδρυσε όχι μόνο τη μορφή της κυβερνήσεως αλλά επίσης τη μορφή της θρησκευτικής λατρείας για τον απελευθερωμένο λαό του ως ένα ωργανωμένο έθνος. Έτσι ο λαός αυτός είχε μια θεοκρατική κυβέρνησι και μια θεοκρατική λατρεία. Σαράντα περίπου χρόνια αργότερα ο ηλικιωμένος Μωυσής έδωσε την αποχαιρετιστήριο ομιλία του στο θεοκρατικό έθνος. Ομιλώντας για το έθνος ως τον Ιεσουρούν, που σημαίνει «Ο Δίκαιος,» ο Μωυσής είπε:
10 «Ο Ιεχωβά ήλθεν εκ Σινά, . . . Και ήτο βασιλεύς εν τω Ιεσουρούν, ότι οι άρχοντες του λαού συνήχθησαν μετά των φυλών Ισραήλ.»—Δευτ. 33:1-5, ΜΝΚ.
11, 12. (α) Σε ποια χώρα εγκαθιδρύθηκε τελικά η Θεοκρατία και πώς; (β) Πώς ο Κριτής Γεδεών απεδείχθη νομιμόφρων στη Θεοκρατία, και στην εποχή του ποιο τοπικό σώμα κυβερνήσεως είχε η Σοκχώθ;
11 Την άνοιξι μετά τον θάνατο του Μωυσέως, το 1473 π.Χ., ο Ιεχωβά ο Βασιλεύς των ωδήγησε το θεοκρατικό έθνος του μέσα από τον Ιορδάνη Ποταμό για να εισέλθη στη γη της Επαγγελίας. Ύστερ’ από χρόνια κατακτήσεων των ειδωλολατρικών μη θεοκρατικών κατοίκων της χώρας, η Θεοκρατία είχε εγκαθιδρυθή στο μεγαλύτερο μέρος της γης της Επαγγελίας. Υπήρχαν πολλοί πειρασμοί που μπορούσαν να κάμουν τους Ισραηλίτας ν’ απομακρυνθούν από τη θεοκρατική διακυβέρνησι.
12 Σε μια περίπτωσι για να επαναφέρη τον δύστροπο λαό του στη θεοκρατική διάταξι, ο Ιεχωβά ήγειρε τον Κριτή Γεδεών ως απελευθερωτή. Ύστερ’ από την κατατρόπωσι των καταπιεστικών εχθρών, οι Ισραηλίται θέλησαν να κάμουν τον Γεδεών ορατό βασιλέα των, αρχηγό μιας δυναστείας βασιλέων. Αλλ’ ο Γεδεών ήταν νομιμόφρων στη θεοκρατία. Γι’ αυτό είπε στους υποτιθεμένους κατασκευαστάς βασιλέων: «Δεν θέλω γείνει άρχων εφ’ υμάς εγώ, αλλ’ ουδέ ο υιός μου θέλει γείνει άρχων εφ’ υμάς· ο Ιεχωβά θέλει είσθαι άρχων εφ’ υμάς.» (Κριταί 8:22, 23, ΜΝΚ) Κάτω απ’ αυτή τη θεοκρατική διακυβέρνησι οι πόλεις συνέχισαν να έχουν μερικούς πρεσβυτέρους ως ένα τοπικό κυβερνών σώμα. Την εποχή του Γεδεών η πόλις Σοκχώθ είχε εβδομήντα επτά πρεσβυτέρους, περιλαμβανομένων και των τοπικών αρχόντων. (Κριταί 8:6, 14-16) Αυτοί ως επίσημοι πρεσβύτεροι εκπροσωπούσαν την Σοκχώθ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ
13, 14. (α) Ποια αλλαγή στην κυβέρνησι έλαβε χώρα την εποχή του προφήτου Σαμουήλ, και πώς; (β) Πώς έγινε ο Δαβίδ βασιλεύς σ’ όλο τον Ισραήλ, και στον θρόνο τίνος ελέχθη ότι εκάθησε;
13 Το έτος 1117 π.Χ. η Θεοκρατία στη Γη της Επαγγελίας υπέστη μια αλλαγή, ανέλαβε ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό. Οι επίσημοι πρεσβύτεροι του λαού ζήτησαν από τον προφήτη του Ιεχωβά Σαμουήλ να εγκαταστήση στο έθνος ένα ορατό ανθρώπινο βασιλέα. Ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε και είπε στον Σαμουήλ: «Εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» (1 Σαμ. 8:4-7) Ωστόσο ο Ιεχωβά εξουσιοδότησε τον Σαμουήλ να χρίση τον Σαούλ υιόν του Κεις από τη φυλή Βενιαμίν βασιλέα επί τον Ισραήλ. Εφόσον ο Σαούλ είχε χρισθή ως βασιλεύς από τον προφήτη του Ιεχωβά, έγινε «ο κεχρισμένος του Ιεχωβά.»—1 Σαμ. 12:3, 5· 24:6, 10.
14 Λόγω της επανειλημμένης ανυπακοής του βασιλέως Σαούλ, ο Ιεχωβά διέταξε τον Σαμουήλ να χρίση τον ποιμαινόπαιδα Δαβίδ της Βηθλεέμ ως τον μελλοντικό βασιλέα του Ισραήλ. Έτσι ύστερ’ από τον θάνατο του Σαούλ και τον θάνατο του υιού και διαδόχου του, τι έλαβε χώρα; Διαβάζομε: «Ήλθον πάντες οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ προς τον βασιλέα εις Χεβρών· και έκαμεν ο βασιλεύς Δαβίδ συνθήκην μετ’ αυτών εν Χεβρών ενώπιον του Ιεχωβά· και έχρισαν τον Δαβίδ βασιλέα επί τον Ισραήλ.» (2 Σαμ. 5:1-3, ΜΝΚ) Έτσι ο Δαβίδ έγεινε «ο κεχρισμένος [Μεσσίας] του Ιεχωβά,» και ελέχθη γι’ αυτόν ότι εκάθισεν «επί τον θρόνον του Ιεχωβά» ως ο ορατός αντιπρόσωπος του μεγάλου Θεοκράτου.—1 Χρον. 29:23.
15. Τίνος την βασιλεία επί τον Ισραήλ ανεγνώρισε ο Δαβίδ, και σχετικά μ’ αυτό τι είπε όταν μετεφέρθη η κιβωτός στην Ιερουσαλήμ;
15 Ο Βασιλεύς Δαβίδ ανεγνώρισε τον μεγάλο Θεοκράτη λέγοντας: «Σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων.» (1 Χρον. 29:10, 11, ΜΝΚ) Τον καιρό που ο Δαβίδ μετέφερε την ιερή κιβωτό της διαθήκης σε μια σκηνή κοντά στον τόπο της διαμονής του στην Ιερουσαλήμ, συνέταξε ένα αναμνηστικό ψαλμό στον οποίο είπε: «Είπατε εν τοις έθνεσιν, Ο Ιεχωβά βασιλεύει.» (1 Χρον. 16:31· Ψαλμ. 96:10, ΜΝΚ) Αυτό συνέβη περίπου το έτος 1070 π.Χ.
16. (α) Όταν η Ιερουσαλήμ και ο ναός της κατεστράφησαν και η γη ερημώθηκε εβδομήντα χρόνια, τι συνέβη στη Θεοκρατία; (β) Τι θα έφερνε η αποκατάστασις της Μεσσιανικής Βασιλείας, και ως τότε σε ποια κατάστασι έπρεπε να συνεχίση ο λαός του Ιεχωβά;
16 Ύστερ’ από τετρακόσια εξήντα τρία χρόνια ο ναός της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ κατεστράφη από τους Βαβυλωνίους, και η Ιερουσαλήμ και η γη της Ιουδαίας ερημώθηκε επί εβδομήντα χρόνια όταν οι εξόριστοι κάτοικοί της ήσαν αιχμάλωτοι στη γη της Βαβυλώνος. Μήπως αυτό εσήμαινε ότι η θεοκρατία του Ιεχωβά πάνω στον εκλεκτό λαό του είχε παύσει να υπάρχη; Όχι! Διότι αυτός είναι Εκείνος ο οποίος αργότερα τους επανέφερε στη Θεόδοτη γη τους. Εκείνο που έπαυσε να υπάρχη ήταν η βασιλεία στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, και έτσι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού σε μια μικρογραφία ή μικρή κλίμακα είχε παύσει να λειτουργή. Στον ωρισμένο καιρό επρόκειτο ν’ αποκατασταθή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Η αποκατάστασίς της θα ωδηγούσε στην εγκαθίδρυσι μιας δικαίας νέας τάξεως. (Ιεζ. 21:25-27· Πράξ. 3:20, 21· 2 Πέτρ. 3:13) Εν τω μεταξύ ο λαός του Ιεχωβά για το Όνομά του θα εξακολουθούσε να παραμένη σε μια σχετική υποταγή στα έθνη και τις βασιλείες των.—Νεεμ. 9:36, 37· Λουκ. 21:24· Ρωμ. 13:1.
17. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο Ησαΐας 52:7 όταν ο Ιεχωβά αποκατέστησε το λαό του στη γη τους, τι ανελάμβανε προφανώς Ιεχωβά; (β) Πώς είχε αναγγείλει ο Ιεχωβά την ιδιότητά του ως βασιλέως μέσω του Μαλαχία;
17 Συνεπώς, όταν ο Ιεχωβά επανέφερε τον λαό του στη γη τους το 537 π.Χ., ήταν ωσάν ο Ιεχωβά να ανελάμβανε και πάλι τη βασιλεία του επάνω σ’ αυτούς. Ήταν σαν ο Ιεχωβά να είχε στείλει μπροστά τον αγγελιαφόρο του στην ερημωμένη επίγεια οργάνωσί του, σε εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 52:7, το οποίο λέγει: «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην! του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, ο Θεός σου βασιλεύει!» Ως απόδειξις τούτου ο ναός ανοικοδομήθηκε πάλι στην Ιερουσαλήμ. Ύστερ’ από μερικές δεκαετίες, όταν ο Ιεχωβά ήγειρε τον προφήτη του Μαλαχία και εξήγησε γιατί οι Ισραηλίται έπρεπε ν’ αποδίδουν σ’ αυτόν την κατάλληλη λατρεία στον ναό του, είπε: «Διότι εγώ είμαι βασιλεύς μέγας, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, και το όνομά μου είναι τρομερόν εν τοις έθνεσι.»—Μαλ. 1:14, ΜΝΚ.
18. (α) Στην επί του Όρους Ομιλία του πώς ο Ιησούς ανεγνώρισε τη βασιλική ιδιότητα του Ιεχωβά επάνω στον Ισραήλ; (β) Πώς έδειξε ότι επρόκειτο να λήξη;
18 Ακόμη και τον πρώτον αιώνα μ.Χ., όταν ο αληθινός Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός, ήταν στη γη, ανεγνώρισε τη βασιλική ιδιότητα του Ιεχωβά επάνω στον Ισραήλ, διότι, στην επί του Όρους Ομιλία του, είπε στους μαθητάς του: «Μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως.» (Ματθ. 5:34, 35) Αλλά το έτος 33 μ.Χ. ο Ιησούς έδειξε ότι η θεοκρατία του Ιεχωβά στον Ισραήλ επρόκειτο να λήξη. Αυτό συνέβη στην Ιερουσαλήμ, όταν είπε σ’ εκείνη την πόλι σχετικά με το ναό της: «Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος.» Κατόπιν, λίγο αργότερα, προείπε την καταστροφή αυτού του οίκου λατρείας.—Ματθ. 23:37 έως 24:22.
19. Ήσαν ακόμη οι Ισραηλίται κάτω από τον Θεοκρατικό Νόμο την εποχή εκείνη, και τι δείχνει αν ήσαν;
19 Την εποχή εκείνη οι Ισραηλίται στους οποίους εκήρυττε ο Ιησούς Χριστός τη βασιλεία του Θεού ήσαν ακόμη κάτω από τη Θεοκρατική διαθήκη του Νόμου στην οποία ο προφήτης Μωυσής είχε μεσιτεύσει για τους πατέρες των στο Όρος Σινά. Την επομένη ημέρα του Πάσχα, που εωρταζόταν στην Ιερουσαλήμ κάτω από τον Θεοκρατικό Νόμο, ο Ιησούς Χριστός είχε θανατωθή ως ο αντιτυπικός Πασχαλινός Αμνός και είχε ταφή. Αλλά, επειδή δεν ήταν ψεύτικος Χριστός, αλλά ήταν ο αληθινός Μεσσίας, ανεστήθη εκ νεκρών την τρίτη ημέρα σε ουράνια ζωή. Την τεσσαρακοστή ημέρα από τότε, όταν ο Ιησούς Χριστός υλοποιήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητάς του για τελευταία φορά, αυτοί τον ερώτησαν: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» (Πράξ. 1:1-6) Εφόσον ο Ιησούς Χριστός δεν είχε εμφανισθή τότε στην ουρανία παρουσία του Θεού για τη νέα διαθήκη, οι φυσικοί περιτετμημένοι Ισραηλίται εξακολουθούσαν να είναι κάτω από τη Θεοκρατική διαθήκη του Νόμου η οποία είχε εγκαινιασθή στο Όρος Σινά. Αυτό αλήθευε μολονότι εκείνοι οι Ισραηλίται δεν ήσαν τότε κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Εν τούτοις, η θεοκρατία του Ιεχωβά επάνω σ’ αυτούς επρόκειτο να λήξη.
20. Πότε ήλθε η απόδειξις ότι μια νέα διαθήκη είχε εγκαθιδρυθή, και πώς και σε ποιους;
20 Ύστερ’ από δέκα μέρες οι Ισραηλίται είχαν συγκεντρωθή στην Ιερουσαλήμ για να εορτάσουν την εορτή της Πεντηκοστής σύμφωνα με την θεοκρατική διαθήκη του Νόμου του Όρους Σινά. Τότε, λίγο πριν από την ενάτη πρωινή ώρα της 6ης του μηνός Σιβάν, κατά το Ιουδαϊκό ημερολόγιο, ήλθε η ορατή και ακουστή απόδειξις ότι ο Ιησούς Χριστός είχε εμφανισθή στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού στους ουρανούς και είχε εφαρμόσει την αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του για μια νέα διαθήκη. Ήταν η «νέα διαθήκη» σύμφωνα με την υπόσχεσι που είχε δοθή στα εδάφια Ιερεμίας 31:31-34 και που είχε αναφέρει ο Ιησούς Χριστός όταν εγκαινίασε τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου την νύχτα που προηγήθηκε του Πάσχα. (1 Κορ. 11:23-26· Λουκ. 22:14-20) Η απόδειξις τούτου ήταν η έκχυσις του αγίου πνεύματος του Θεού από τον ουρανό. Επάνω σε ποιους; Όχι επάνω στους Ισραηλίτας που εώρταζαν την εορτή της Πεντηκοστής στο ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά επάνω στους πιστούς μαθητάς του Μεσσία, του Ιησού Χριστού, εκατόν είκοσι περίπου απ’ αυτούς, που ήσαν συγκεντρωμένοι σ’ ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. Έτσι σ’ αυτούς τους μαθητάς εκπληρώθηκε η προφητεία των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29.
21, 22. (α) Με ποιο έθνος είχε εγκαθιδρυθή η νέα διαθήκη; (β) Τι εσήμαινε αυτό για τη Θεοκρατία του Ιεχωβά, και σε αρμονία μ’ αυτό το γεγονός τι είπε ο Πέτρος σε χιλιάδες Ιουδαίους την ημέρα της Πεντηκοστής;
21 Αυτό εσήμαινε ότι εκείνοι οι μαθηταί ήσαν τώρα στην «νέα διαθήκη» μέσω ενός Μεσίτου μεγαλυτέρου από τον Μωυσή, δηλαδή, του Ιησού Χριστού. Με το να έχουν αναγεννηθή μέσω του πνεύματος του Θεού για να είναι πνευματικά τέκνα του, έγιναν πνευματικοί Ισραηλίται. Αυτό εσήμαινε, επίσης, ότι η Θεοκρατία του Ιεχωβά είχε μεταφερθή από το έθνος του φυσικού περιτετμημένου Ισραήλ σ’ αυτό το νέο «άγιον έθνος» του πνευματικού Ισραήλ, «του Ισραήλ του Θεού.» (1 Πέτρ. 2:9· Ρωμ. 2:28, 29· 8:15-17· Γαλ. 6:16) Έτσι η παλαιά Διαθήκη του Νόμου με τον φυσικό Ισραήλ είχε καταργηθή, έπαυσε να ισχύη. (Εφεσ. 2:15, 16· Κολ. 2:13, 14· Ρωμ. 7:4-6) Σε αρμονία με τη Θεοκρατία του Ιεχωβά που ίσχυε τώρα στους μαθητάς του Ιησού Χριστού, ο απόστολος Πέτρος είπε στις χιλιάδες των Ιουδαίων οι οποίοι είχαν ελκυσθή από τη θαυματουργική έκχυσι του αγίου πνεύματος του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού:
22 «Ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, ‘Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.’ Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:34-36.
ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
23, 24. (α) Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη ποιους ανεγνώρισε ως την εκκλησία του Ιεχωβά; Και πώς το απέδειξε αυτό; (β) Πότε εγκαθίδρυσε ο Ιησούς τη Μεσσιανική εκκλησία, και τι λέγει γι’ αυτήν το εδάφιο Πράξεις 5:11;
23 Όπως ο Βασιλεύς Δαβίδ της παλαιάς εποχής, ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη ανεγνώρισε το έθνος των φυσικών περιτετμημένων Ισραηλιτών ως την εκκλησία του Ιεχωβά Θεού. (Ψαλμ. 22:22, 23· Εβρ. 2:12· Ματθ. 18:17) Επομένως, όταν ο Ιησούς ήταν στη γη και κάτω από τη Θεοκρατική Διαθήκη του Νόμου, δεν είχε εγκαθιδρύσει μια ανταγωνιστική εκκλησία. Αλλά είχε υπ’ όψιν να εγκαθιδρύση μια Μεσσιανική εκκλησία όταν θα είχε τεθή σε ισχύ η «νέα διαθήκη,» που είχε προλεχθή, με την παρουσίασι της θυσιαστικής του αξίας στον Ιεχωβά Θεό στον ουρανό. Γι’ αυτό ο Ιησούς, λιγώτερο από ένα χρόνο πριν από το θυσιαστικό θάνατό του και την ανάστασί του, είπε απαντώντας στην ομολογία του αποστόλου Πέτρου, «Συ είσαι ο Χριστός, ο υιός του Θεού του ζώντος,» τα εξής λόγια: «Συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου· και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.»—Ματθ. 16:16-18.
24 Το επόμενο έτος ο Ιησούς Χριστός πράγματι εγκατέστησε αυτή την εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής (6 Σιβάν, 33 μ.Χ.) ενεργώντας ως ο κύριος αντιπρόσωπος του Ιεχωβά στην έκχυσι του αγίου πνεύματος επάνω στους μαθητάς του. (Πράξ. 2:32, 33) Ύστερ’ απ’ αυτό διαβάζομε για τη Μεσσιανική ή Χριστιανική εκκλησία. Παραδείγματος χάριν, στο εδάφιο Πράξεις 5:11, διαβάζομε για την εκκλησία της Ιερουσαλήμ: «Και επέπεσε φόβος μέγας εφ’ όλην την εκκλησίαν, και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα.»—Πράξ. 8:1.
25. (α) Τι είδους οργάνωσις έπρεπε να είναι η Χριστιανική εκκλησία; (β) Σε ποιον ανήκε ο αρχαίος Ισραήλ, και γιατί, και σε ποιον ανήκει η Χριστιανική εκκλησία, και γιατί;
25 Όπως η αρχαία εκκλησία του φυσικού Ισραήλ ήταν μια θεοκρατική οργάνωσις, έτσι η εκκλησία του πνευματικού Ισραήλ θα ήταν και πρέπει να είναι μια θεοκρατική οργάνωσις. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είναι ο Υπέρτατος Άρχων της. Αυτό επίσης εξηγεί γιατί εκείνα που συνέβησαν στην αρχαία εκκλησία του Ισραήλ μπορεί να λεχθή ότι έχουν συμβή τυπικώς ή ως «παραδείγματα» για τη Χριστιανική εκκλησία του Ιεχωβά. (1 Κορ. 10:6, 11) Ο Ιεχωβά είχε ελευθερώσει τον αρχαίο Ισραήλ από τη δουλεία και τον θάνατο στην Αίγυπτο βάσει του αίματος του Πασχαλίου αμνού και κατόπιν από τον θάνατο στην Ερυθρά Θάλασσα στη διάρκεια της φυγής των από τα Αιγυπτιακά στρατεύματα που τους κατεδίωκαν. Μπορούσε να πη στον αρχαίο Ισραήλ: «Εμού είσαι.» (Ησ. 43:1) Με τον ίδιο τρόπο, η Χριστιανική εκκλησία έγινε δική Του με το εκχυθέν αίμα του αντιτυπικού Πασχαλίου Αμνού, του Ιησού Χριστού, ‘του Χριστού που εθυσιάσθη το Πάσχα ημών.’ (Ιωάν. 1:29, 36· 1 Κορ. 5:7) Ορθώς ο Χριστιανός απόστολος Παύλος μίλησε γι’ αυτήν ως «την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του αίματος του ιδίου αυτού Υιού.»—Πράξ. 20:28, Κριτικόν Κείμενον, Υποσημείωσις.
26. (α) Επειδή ήταν απόκτημα τίνος αυτό το «άγιον έθνος» είχε τι είδους άρχοντα επάνω του, και ο προφήτης Ησαΐας το τονίζει αυτό προφητικώς; (β) Τι είδους διαθήκη ήταν η νέα διαθήκη, και γιατί;
26 Εφόσον η εκκλησία είναι ένα «έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός,» είναι ιδιοκτησία του Ιεχωβά και Αυτός είναι ο αναμφισβήτητος Άρχων της. Είναι ο Άρχων Θεός, ο Θεοκράτης. (1 Πέτρ. 2:9· Έξοδ. 19:5, 6) Η θεοκρατική θέσις του Ιεχωβά Θεού απέναντι στην εκκλησία προλέγεται από τα λόγια του προφήτου Ησαΐα σχετικά με τον αρχαίο Ισραήλ: «Ο Ιεχωβά είναι ο κριτής ημών· ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών· ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών· αυτός θέλει σώσει ημάς.» (Ησ. 33:22, ΜΝΚ) Ενεργώντας με όλες αυτές τις ιδιότητες, εγκαθίδρυσε τη διαθήκη του Νόμου με τον αρχαίο Ισραήλ μέσω του προφήτου Μωυσέως ως μεσίτου. Μέσω ενός Μεσίτου μεγαλυτέρου από τον Μωυσή, δηλαδή, μέσω του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά έχει εγκαθιδρύσει τη νέα διαθήκη με τη Χριστιανική εκκλησία των πνευματικών Ισραηλιτών. (1 Τιμ. 2:5, 6) Ως Θεοκρατικός Άρχων, ο Ιεχωβά λέγει στη νέα διαθήκη: «Θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών, και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.» (Ιερεμ. 31:33· Εβρ. 8:7-10) Έτσι ήταν μια θεοκρατική νέα διαθήκη.
27. Πώς ο Ιεχωβά έδειξε τη θεοκρατική δύναμί του και το δικαίωμά του απέναντι στη Χριστιανική εκκλησία, και ποια ευθύνη γι’ αυτήν ανέλαβε η κεφαλή της;
27 Ό απόστολος Παύλος καλώντας την προσοχή στη θεοκρατική δύναμι και το δικαίωμα του Ιεχωβά να κάνη τους διορισμούς ανθρώπων μέσα στην οργάνωσί του, γράφει: «Πάντα υπέταξεν [δηλαδή ο Ιεχωβά] υπό τους πόδας αυτού [δηλαδή, τους πόδας του Χριστού]· και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού.» «Και ο Χριστός [είναι] κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος.» «Η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν.» (Εφεσ. 1:22, 23· 5:23, 24) Συνεπώς, ο Ιησούς Χριστός έχει την ευθύνη υπό τον Θεό να κάνη εκλογή και διορισμούς στην εκκλησία.
28. Πώς ο Ιησούς εξεπλήρωσε αυτή την ευθύνη σχετικά με την ίδρυσι της εκκλησίας, και πώς αυτή αύξησε θαυματουργικά την ημέρα της ιδρύσεώς της;
28 Αποβλέποντας στην ίδρυσι της εκκλησίας των πνευματικών Ισραηλιτών, ο Ιησούς πέρασε μια νύχτα προσευχόμενος στον Θεό και κατόπιν εξέλεξε δώδεκα αποστόλους. (Λουκ. 6:12-16· Μάρκ. 3:13-19) Είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα, διά να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη.» (Ιωάν. 15:16) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι ο αρχαίος Ισραήλ ο οποίος είχε απαρτισθή από δώδεκα φυλές, αποτελείτο από απογόνους των δώδεκα υιών του Ιακώβ, ο οποίος είχε μετονομασθή Ισραήλ. (Γέν. 49:28, 33· Πράξ. 7:8) Σε αντιστοιχία μ’ αυτήν την προφητική εικόνα ύστερ’ από το θάνατο του Ιησού Χριστού και την ανάστασί του και την ανάληψί του στον ουρανό, η εκκλησία του πνευματικού Ισραήλ έκαμε έναρξι την ημέρα της Πεντηκοστής με δώδεκα ορατά και απτά θεμέλια, δηλαδή, τους δώδεκα αποστόλους. (Πράξ. 1:13, 24-26· 2:1, 37) Την ημέρα εκείνη η εκκλησία άρχισε με εκατόν είκοσι περίπου μέλη και θαυματουργικά αύξησε σε τρεις περίπου χιλιάδες.—Πράξ. 1:15· 2:37-41.
29. (α) Πώς η εκκλησία έδειξε ότι ανεγνώριζε τους δώδεκα αποστόλους ως τα ιδρυτικά μέλη; (β) Ποια όρασι είχε ο Ιωάννης όσον αφορά τη σχέσι των αποστόλων με το σύνολο της εκκλησίας;
29 Όλα εκείνα τα μέλη της εκκλησίας, τα αρχικά καθώς και τα νέα που είχαν προστεθή, ανεγνώριζαν τους δώδεκα αποστόλους ως τα ιδρυτικά μέλη του πνευματικού Ισραήλ. Αυτό είναι έκδηλο από το γεγονός που διαβάζομε στις Πράξεις 2:42, 43: «Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, . . . Κατέλαβε δε πάσαν ψυχήν φόβος· και πολλά τεράστια και σημεία εγίνοντο διά των αποστόλων.» Η σχέσις αυτών των αποστόλων με το σύνολον της εκκλησίας των πνευματικών Ισραηλιτών εξεικονίζεται στην όρασι που είδε ο απόστολος Ιωάννης για τη νύμφη του Χριστού, τη Νέα Ιερουσαλήμ, σχετικά με την οποία διαβάζομε: «Και είχε τείχος μέγα και υψηλόν· είχε και δώδεκα πυλώνας, και εις τους πυλώνας, δώδεκα αγγέλους, και ονόματα επιγεγραμμένα, τα οποία είναι των δώδεκα φυλών των υιών Ισραήλ. . . . Και το τείχος της πόλεως είχε θεμέλια δώδεκα, και εν αυτοίς τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνίου.»—Αποκάλ. 21:1, 2, 12-14.
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε σελίδες 90, 91 του βιβλίου «Η Οδός προς τον Πολιτισμό,» που εξεδόθη το 1937, υπό Χέκελ και Σίγκμαν.
[Εικόνα στη σελίδα 167]
Όταν οι άνδρες του Ισραήλ θέλησαν να κάμουν τον Γεδεών βασιλέα, εκείνος παρέμεινε πιστός στη θεοκρατία, λέγοντας: «Ο Ιεχωβά θέλει είσθαι άρχων εφ’ υμάς.»
-
-
Θεοκρατική Οργάνωσις με την Οποία Πρέπει να Προχωρούμε ΤώραΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαρτίου
-
-
Θεοκρατική Οργάνωσις με την Οποία Πρέπει να Προχωρούμε Τώρα
1. (α) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 68:18, τι ήσαν εκείνοι οι δώδεκα απόστολοι; (β) Ως όμιλος, πώς ενεργούσαν μαζί, και επομένως τι ήσαν εξουσιοδοτημένοι να κάνουν;
ΕΚΕΙΝΟΙ οι «δώδεκα απόστολοι του Αρνίου» ήσαν δώρα στην εκκλησία από τον μεγάλο Θεοκράτη Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Ο Ψαλμός του Δαβίδ (68:18) είχε προείπει γι’ αυτά τα δώρα, και ο απόστολος Παύλος συνδέει αυτόν τον ψαλμό με την εκπλήρωσί του και λέγει: «Διά τούτο λέγει [στον Ψαλμό 68:18] : ‘Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν, και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους [υπό μορφήν ανθρώπων]’ . . . Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.» (Εφεσ. 4:8-12) Στην αρχή εκείνοι οι δώδεκα απόστολοι, λόγω της θέσεώς των υπηρετούσαν ως ένα κυβερνών σώμα για ολόκληρη την εκκλησία των πιστών. Έτσι έκαναν διορισμούς ικανών ανδρών στην εκκλησία για να τους βοηθούν σε λιγώτερο ζωτικά ζητήματα. Ως απόδειξι τούτου, όταν η εκκλησία της Ιερουσαλήμ είχε αυξήσει σε πέντε χιλιάδες μέλη και είχε εγερθή μια ενοχλητική δυσκολία, ιδού τι συνέβη:
2. Πώς τακτοποίησαν οι απόστολοι τη δυσκολία σχετικά με τη διανομή τροφής, κι’ έτσι τι συνέβη σχετικά με τον λόγο του Θεού;
2 «Τότε οι δώδεκα προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον, Δεν είναι πρέπον ν’ αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού, και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρομένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης. Ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν . . . τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων· και προσευχηθένες επέθεσαν επ’ αυτούς τας χείρας. Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα.»—Πράξ. 6:1-7.
3. (α) Γιατί εκείνοι οι διορισμοί των επτά βοηθών ήσαν θεοκρατικοί; (β) Είχαν γίνει προσθήκες στο κυβερνών σώμα, και τι δείχνει η αφήγησις τακτοποιήσεως του ζητήματος της περιτομής;
3 Εφόσον εκείνοι οι επτά βοηθοί είχαν διορισθή από το αποστολικό κυβερνών σώμα, οι οποίοι επέθεσαν τις χείρες των για επιδοκιμασία αυτών των βοηθών, αυτοί οι διορισμοί ήσαν θεοκρατικοί, όχι εκκλησιαστικοί ή δημοκρατικοί. Αργότερα, επίσημοι «πρεσβύτεροι» είχαν διορισθή θεοκρατικά και προστεθή στο κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, το έτος περίπου 49 μ.Χ., όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήλθαν στην Ιερουσαλήμ και υπέβαλαν την ερώτησι που είχε εγερθή σχετικά με την περιτομή των μη Ιουδαίων πιστών, το κυβερνών σώμα το οποίο χειρίσθηκε και διευθέτησε αυτό το ζήτημα απετελείτο «υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων,» κάτω από την καθοδήγησι του αγίου πνεύματος του Θεού.—Πράξ. 15:1-29· 16:4.
4, 5. (α) Τι δείχνει αν η εκκλησία του πρώτου αιώνος ήταν ένα νομικό σωματείο αναγνωρισμένο από την κοσμική εξουσία ή όχι; (β) Τι ήταν ολόκληρη η εκκλησία, μ’ ένα σύνθετο τρόπο, και πώς τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 43:10 το δείχνουν αυτό;
4 Εκείνη η εκκλησία του πρώτου αιώνος δεν ήταν κάποιο νομικό σωματείο που είχε καταστατικό και ήταν καταχωρημένο και ανεγνωρισμένο από την Ιουδαϊκή κυβέρνησι στην Ιερουσαλήμ ή από τη Γερουσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με αξιωματούχους διωρισμένους σύμφωνα με τις διατάξεις του Καίσαρος. Όχι, αλλά ήταν μια θεοκρατική οργάνωσις με αξιωματούχους και βοηθούς οι οποίοι ήσαν θεοκρατικώς διωρισμένοι από το κυβερνών σώμα και τον Ιησού Χριστό, την «κεφαλήν της εκκλησίας.» Τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» δεν είχαν δοθή σ’ αυτήν από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Καίσαρα, αλλά από τον μεγάλο Θεοκράτη, τον Ιεχωβά Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού. Για ποιον σκοπό; «Προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας.» (Εφεσ. 4:11, 12) Ολόκληρη η εκκλησία ήταν ένα υπηρεσιακό σώμα, δηλαδή όλα τα μέλη προσέφεραν ιερή υπηρεσία στον μεγάλο Θεοκράτη Ιεχωβά. Ήσαν ένας σύνθετος «υπηρέτης» του Θείου Άρχοντος, του οποίου ήσαν μάρτυρες. Μαρτυρούσαν ότι αυτός είχε αποστείλει τον υποσχεμένο Μεσσία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Υιού του. Σ’ αυτούς ως πνευματικούς Ισραηλίτας εφηρμόζοντο τα λόγια:
5 «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου τον οποίο έκλεξα.»—Ησ. 43:10, ΜΝΚ.
6. Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός ο «οικονόμος» και «δούλος» που ανέφερε ο Ιησούς στα εδάφια Λουκάς 12:42-44;
6 Έτσι οι πολλοί μάρτυρες σχηματίζουν ένα «δούλο,» τον οποίον ο Ιεχωβά ονομάζει «ο δούλος μου τον οποίον έκλεξα.» Αυτός ο σύνθετος «υπηρέτης» είναι εκείνος τον οποίον είχε υπ’ όψιν ο Ιησούς Χριστός όταν μιλούσε για την αναχώρησί του και την επιστροφή του λέγοντας: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν; Μακάριος ο δούλος εκείνος τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Λουκ. 12:42-44.
7. Πώς ανεφέρθη ο Ιησούς στην ιδία τάξι στην προφητεία του για το τέλος του συστήματος πραγμάτων;
7 Σημειώστε ότι ο Ιησούς ονομάζει αυτόν τον «οικονόμον» επίσης «δούλον» στον κύριό του. Στην προφητεία για την συντέλεια του συστήματος πραγμάτων ο Ιησούς ομιλεί γι’ αυτή την ιδία τάξι του «δούλου,» λέγοντας: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.
8. Πότε και πώς διώρισε ο Ιησούς την τάξι του «οικονόμου» ή «δούλου,» και τι ανέλαβε να κάμη;
8 Προτού αναχωρήση ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος με την ανάληψί του στον ουρανό, συνεκέντρωσε τους πιστούς μαθητάς του, στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι πιστοί απόστολοί του. Την ημέρα της Πεντηκοστής μετά την ανάληψί του και την επιστροφή του στον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιησούς έλαβε και εξέχεε το άγιο πνεύμα επάνω στους μαθητάς του που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, και μ’ αυτόν τον τρόπο διώρισε αυτή την τάξι του «δούλου,» την τάξι του «οικονόμου,» για να δίνη στους «υπηρέτας» του, το «σώμα των υπηρετών» του, πνευματική τροφή, «εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν.» Η τάξις του δούλου ανέλαβε να το πράξη αυτό.
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ, ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ, «ΔΩΡΑ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ»
9. Πότε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανέλαβε μια επιθεώρησι της τάξεως του «δούλου,» και τι διεπιστώθη σχετικά μ’ αυτήν;
9 Το έτος 1914 μ.Χ., στο τέλος των «προσδιωρισμένων καιρών των εθνών,» ο Κύριος Ιησούς Χριστός εγκατεστάθηκε στην ουράνια Μεσσιανική βασιλεία. Κατόπιν ανέλαβε την επιθεώρησι της τάξεως του «δούλου» ή «οικονόμου» στη γη. (Ματθ. 25:14-30· Λουκ. 19:11-27) Βρήκε αφιερωμένους και βαπτισμένους κεχρισμένους μαθητάς στη γη οι οποίοι, παρά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους διωγμούς καθώς και άλλες δυσκολίες, αγωνίζονταν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά. Προσπαθούσαν να τρέφουν μ’ ένα πνευματικό τρόπο τους πιστούς ‘υπηρέτας’ του Κυρίου Ιησού Χριστού ο οποίος τώρα εβασίλευε.
10. Ποιον διορισμό έκαμε σχετικά με την τάξι του πιστού «δούλου» το 1919 και ποιο όνομα έλαβε το 1931;
10 Τα γεγονότα της συγχρόνου ιστορίας δείχνουν ότι το έτος 1919 αναζωογόνησε αυτούς τους πολύ θλιμμένους μαθητάς και τους συγκέντρωσε σ’ ένα ενωμένο σώμα. Κατόπιν τους διώρισε ως την τάξι του «δούλου» του «επί πάντων των υπαρχόντων αυτού,» δηλαδή, επάνω σ’ όλα τα βασιλικά συμφέροντά του στη γη. (Αποκάλ. 11:7-12) Αυτό το δραστήριο σώμα των αφιερωμένων, κεχρισμένων Χριστιανών είναι εκείνοι οι οποίοι το καλοκαίρι του 1931 έλαβαν ένα όνομα για να τους διακρίνη από τις αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου, δηλαδή, μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10-12· 44:8, ΜΝΚ.
11. Τι πρέπει να λεχθή για ένα κυβερνών σώμα αυτής της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου»;
11 Αυτή η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» της εποχής μας έχει ένα ορατό κυβερνών σώμα όπως ακριβώς η ιδία τάξις είχε ένα κυβερνών σώμα τότε τον πρώτο αιώνα, από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και εμπρός.
12, 13. (α) Ποιες πνευματικές υπηρεσίες που προσφέρονταν από τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» προσέφεραν οι δώδεκα απόστολοι ύστερ’ από την έκχυσι του πνεύματος; (β) Ποια αφήγησις αποδεικνύει ότι πράγματι ευαγγελίζοντο;
12 Καθώς έχομε παρατηρήσει ήδη, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» την εποχή εκείνη είχε ευνοηθή με χαρίσματα εν ανθρώποις, ή δώρα υπό μορφήν ανθρώπων. Αυτοί είχαν προμηθευθή από τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με τα εδάφια Εφεσίους 4:7-11, όλ’ αυτά τα δώρα δεν ήσαν απόστολοι. Μερικοί ήσαν προφήται, άλλοι ευαγγελισταί, άλλοι ποιμένες, και άλλοι ακόμη διδάσκαλοι. Φυσικά, οι απόστολοι ήσαν ταυτοχρόνως και προφήται, ευαγγελισταί, ποιμένες (πάστορες) και διδάσκαλοι. Την ημέρα της Πεντηκοστής, με τη δύναμι του αγίου πνεύματος που είχε εκχυθή, οι δώδεκα απόστολοι προφήτευσαν, σ’ εκπλήρωσι του Ιωήλ 2:28, 29. (Πράξ. 2:16-18, 21) Ευηγγελίζοντο επίσης, δηλαδή εκήρυτταν το ευαγγέλιο, διότι αφού οι δώδεκα απόστολοι είχαν συλληφθή, φυλακισθή, οδηγηθή στο δικαστήριο, μαστιγωθή και απελευθερωθή, τι έκαμαν; Το εδάφιο Πράξεις 5:42 μας λέγει:
13 «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»
14. Εφόσον η εκκλησία ονομάζεται το «ποίμνιον του Θεού,» τι υποχρέωσι έθετε αυτό επάνω στους δώδεκα αποστόλους, και την εξεπλήρωσαν;
14 Η αφήγησις αποδεικνύει ότι δεν ήσαν μόνο ευαγγελισταί αλλά και διδάσκαλοι. Ήσαν εκείνοι οι απόστολοι επίσης ποιμένες ή πάστορες; Ναι. Θυμηθήτε πώς, στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, ο αναστημένος Ιησούς είπε στον Πέτρο ν’ αποδείξη την αγάπη του και την αφοσίωσί του με την υπακοή στην εντολή του: «Βόσκε τα αρνία μου. . . Ποίμενε τα πρόβατά μου. . . . Βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Όλοι οι άλλοι απόστολοι επίσης έγιναν και ενεργούσαν ως πνευματικοί ποιμένες στην εκκλησία. Το γεγονός ότι η εκκλησία ονομάζεται το «ποίμνιον του Θεού» έθετε σ’ αυτούς τους αποστόλους την υποχρέωσι να είναι ποιμένες αυτού του ποιμνίου.
15. Πώς η αφήγησις μας δείχνει αν οι απόστολοι είχαν μονοπωλήσει τη διακονία της προφητεύσεως;
15 Εν τούτοις, μολονότι οι δώδεκα απόστολοι καθώς και ο απόστολος Παύλος ήσαν ικανοί να υπηρετούν και υπηρετούσαν ως προφήται, ευαγγελισταί, ποιμένες και διδάσκαλοι, δεν είχαν μονοπωλήσει αυτές τις μορφές της Χριστιανικής διακονίας. Υπήρχαν και άλλοι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί που είχαν ειδικευθή ή ξεχώριζαν σ’ αυτές τις ποικιλίες της διακονίας. (1 Κορ. 12:4, 5) Παραδείγματος χάριν, όταν ο απόστολος Παύλος, στην Έφεσο, εβάπτισε εκείνους τους δώδεκα περίπου άνδρες στο όνομα του Κυρίου Ιησού και κατόπιν έβαλε τα χέρια του επάνω τους, «ήλθε το πνεύμα το άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον.» (Πράξ. 19:1-7) Το χάρισμα της θαυματουργικής προφητείας είχε μεταδοθή από το άγιο πνεύμα σε πολλούς άλλους αφιερωμένους και βαπτισμένους Χριστιανούς την εποχή των αποστόλων. (1 Κορ. 12:7-10, 27-29· 14:29-32· Πράξ. 13:1· 21:10) Έτσι δεν προεφήτευαν μόνο οι απόστολοι.
16. Πώς ο Παύλος στη Μίλητο έδειξε ότι και άλλοι εκτός από τους αποστόλους έπρεπε να εκπληρώνουν τη διακονία των πνευματικών ποιμένων;
16 Τι μπορεί να λεχθή για το χάρισμα των πνευματικών «ποιμένων»; Υπάρχει ιστορική απόδειξις ότι υπήρχαν. Το έτος 56 περίπου μ.Χ., όταν ο Παύλος, ο «απόστολος των εθνών» πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, σταμάτησε στον λιμένα της Μιλήτου και έστειλε και εκάλεσε τους επισήμους πρεσβυτέρους της γειτονικής εκκλησίας της Εφέσου να έλθουν να τον συναντήσουν πριν από την αναχώρησί του. Στη διάρκεια των αποχαιρετιστηρίων λόγων του ο Παύλος υπενθύμισε σ’ αυτούς τους πρεσβυτέρους το πνευματικό έργο που είχαν διορισθή να κάμουν, λέγοντας: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ]. Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου.» (Πράξ. 20:28, 29) Έτσι εκείνοι οι πρεσβύτεροι ήσαν και επίσκοποι και πνευματικοί ποιμένες.
17. Ποιους εξεικόνιζαν οι όμοιοι με αστέρες άγγελοι των εδαφίων Αποκάλυψις 1:20· 2:1, και επομένως ποια ήταν η ευθύνη αυτών;
17 Χωρίς αμφιβολία, δεν ήταν ένας ατομικός πρεσβύτερος, επίσκοπος ή ποιμήν, αλλά ολόκληρο το «σώμα πρεσβυτέρων» ήταν αυτό που ο ενδοξασμένος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, ωνόμασε «τον άγγελον» τον οποίον εσυμβόλιζε ένας ουράνιος αστέρας. Έτσι, το έτος 96 μ.Χ. είπε στον ηλικιωμένο απόστολο Ιωάννη στη Νήσο Πάτμο να γράψη λέγοντας: «Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου Γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών.» (Αποκάλ. 2:1· 1:20) Το «πρεσβυτέριον» (ή σώμα πρεσβυτέρων) εκεί στην Έφεσο έπρεπε να ενεργή ως ένας αστέρας στο να διαχέη ουράνιο, πνευματικό φως επάνω στην εκκλησία στην οποία το άγιο πνεύμα τούς είχε διορίσει ποιμένας. Με αυτό το φως αυτοί οι πνευματικοί ποιμένες θα τους ωδηγούσαν ορθά.—1 Τιμ. 4:14.
18. Πώς τα εδάφια 1 Πέτρου 5:1-4 δείχνουν ότι ο Πέτρος ανεγνώρισε ότι το χάρισμα των ποιμένων περιελάμβανε και άλλους εκτός από τους αποστόλους;
18 Επίσης, σχετικά με το χάρισμα των ποιμένων στην εκκλησία του πρώτου αιώνος, ο απόστολος Πέτρος έγραψε, περίπου τα έτη 62-64 μ.Χ. Βάζοντας τον εαυτό του στο ίδιο επίπεδο με τους «πρεσβυτέρους» των εκκλησιών της Μικράς Ασίας, ο Πέτρος έγραψε: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, . . . τύποι γινόμενοι του ποιμνίου· και όταν φανερωθή ο αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης.» (1 Πέτρ. 5:1-4) Έτσι ο Πέτρος ανεγνώριζε ότι το χάρισμα των ποιμένων περιελάμβανε και άλλους εκτός από τους αποστόλους.
19. Όπως δείχνει ο Παύλος στον Τίτο 1:5-9, ποιοι ήσαν οι «διδάσκαλοι» οι οποίοι περιελαμβάνοντο μεταξύ των «χαρισμάτων εν ανθρώπους»;
19 «Διδάσκαλοι» είχαν δοθή επίσης ως χαρίσματα εν ανθρώποις. Αυτοί περιελάμβαναν όχι μόνο τους γονείς που διδάσκουν τα τέκνα των στις οικογενειακές συναθροίσεις ή συνήθη μέλη εκκλησιών που διδάσκουν σε ενδιαφερόμενα άτομα τις Γραφικές αλήθειες στις ιδιωτικές κατοικίες των, αλλά άνδρες οι οποίοι έχουν ειδικό χάρισμα στην τέχνη της διδασκαλίας και οι οποίοι διορίζονται επομένως να διδάσκουν μέσα στην εκκλησία στις τακτικές Γραφικές μελέτες της. Παραδείγματος χάριν, ύστερ’ από την απόλυσί του από την πρώτη φυλάκισί του στη Ρώμη, ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τίτο, τον οποίο είχε αφήσει στην Κρήτη για να διορίση πρεσβυτέρους στις εκκλησίες σε κάθε πόλι. Όταν ανέφερε τις ιδιότητες αυτών των πρεσβυτέρων, οι οποίοι ήσαν επίσης επίσκοποι, ο Παύλος έγραψε: «Πρέπει ο επίσκοπος να είναι . . . προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, διά να ήναι δυνατός και να προτρέπη διά της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας.»—Τίτον 1:5-9.
20. Πώς έδειξε ο Παύλος στον Τιμόθεο ότι οι επίσημοι «πρεσβύτεροι» των εκκλησιών είναι «χαρίσματα» υπό μορφήν «διδασκάλων»;
20 Περίπου τον ίδιο χρόνο ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, στον οποίο είχε δώσει εξουσία να κάνη διορισμούς. Λέγοντας σ’ αυτόν τη βάσι με την οποία μπορούσαν να διορισθούν επίσκοποι σε μια εκκλησία, ο Παύλος παραθέτει δεκαέξη προσόντα. Ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις ιδιότητες σημειώνομε την εβδόμη απαίτησι η οποία λέγει να είναι: «διδακτικός.» (1 Τιμ. 3:1-7) Ως επίσκοπος πρέπει να είναι περισσότερο από «νεοκατήχητος,» πρέπει να είναι επισήμως ένας «πρεσβύτερος.» Ότι οι μη αποστολικοί πρεσβύτεροι ήσαν μεταξύ των «χαρισμάτων» υπό μορφή διδασκάλων το έδειξε ο Παύλος στον Τιμόθεο με το να πη εν συνεχεία σ’ αυτόν: «Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι ας αξιόνωνται διπλής τιμής· μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και διδασκαλίαν.» (1 Τιμ. 5:17) Επομένως, σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να έχουν επισήμους «πρεσβυτέρους» για να προεδρεύουν στις Γραφικές μελέτες στο μέσον της εβδομάδος που διεξάγονται σε μέρη που εξυπηρετούν τα μέλη της εκκλησίας των τα οποία κατοικούν σ’ εκείνη την περιοχή. Μόνον όταν δεν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι διαθέσιμοι για όλες τις εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες, χρησιμοποιούνται «διακονικοί υπηρέται» για να διεξάγουν αυτές τις τοπικές Γραφικές μελέτες.—1 Τιμ. 3:8, 9, 12, 13.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
21, 22. (α) Ποιους κατατάσσει ο Παύλος τρίτους μεταξύ των «χαρισμάτων εν ανθρώποις,» και διώρισε ο Ιησούς μόνον αποστόλους για να είναι τέτοιοι; (β) Ποιος εκαλείτο προσωπικώς «ευαγγελιστής,» και ως ποιο σημείο είχε ενεργήσει ως τέτοιος;
21 Τρίτον ανάμεσα στα «χαρίσματα εν ανθρώποις» ο απόστολος Παύλος ονομάζει «ευαγγελιστάς.» (Εφεσ. 4:8, 11) Στη διάρκεια της κατά σάρκα παραμονής του στη γη ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε αποστείλει περισσότερους από δώδεκα αποστόλους να κάνουν ευαγγελιστικό έργο. (Λουκ. 9:1-6· 10:1-11) Έτσι επίσης όταν ανελήφθη στον ουρανό και εξέχεε το άγιον πνεύμα επάνω στους μαθητάς του που ανέμεναν την ημέρα της Πεντηκοστής, διώρισε άλλους εκτός από τους δώδεκα αποστόλους για να είναι ευαγγελισταί.
22 Ο Φίλιππος από την Καισάρεια, τον οποίον οι απόστολοι είχαν διορίσει μαζί με άλλους έξη για να φροντίζη για τη διανομή τροφής σε μαθητάς που είχαν ανάγκη στην Ιερουσαλήμ, δεν παρέμεινε πολύν καιρό σ’ εκείνο το έργο που μπορούσε να κάνη ένας διακονικός υπηρέτης της εκκλησίας. Ύστερ’ από τον μαρτυρικό θάνατο του συνεργάτου του Στεφάνου εξερράγη διωγμός εναντίον των Χριστιανών με την υποκίνησι του Σαούλ από την Ταρσό, και οι μαθηταί, εκτός από τους αποστόλους, είχαν διασκορπισθή από την Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους διασκορπισμένους μαθητάς ήταν και ο Φίλιππος, ο οποίος κατέβηκε στη Σαμάρεια και έκαμε παραγωγικό ευαγγελιστικό έργο εκεί. Κατόπιν παρουσίασε το ευαγγέλιο σ’ ένα επίσημο ευνούχο της Βασιλίσσης της Κανδάκης, ο οποίος επέστρεφε στην Αιθιοπία, και κατόπιν έκαμε ευαγγελιστικό έργο κατά μήκος της Ακτής της Μεσογείου Θαλάσσης από την Άζωτο ως την Καισάρεια. (Πράξ. 8:1-40) Είκοσι και πλέον χρόνια αργότερα ο Φίλιππος εξακολουθούσε να είναι απασχολημένος στο ευαγγελιστικό έργο του διότι, όταν ο Παύλος και οι ιεραποστολικοί σύντροφοί του επεσκέφθησαν τον Φίλιππο στην Καισάρεια, αυτός εξακολουθούσε να ονομάζεται ‘Φίλιππος ο ευαγγελιστής.’ (Πράξ. 21:8) Ως ένας από τα «χαρίσματα εν ανθρώποις» απεδείχθη ότι είχε μεγάλη αξία.
23. Ποιον λέγει ο Παύλος με επιστολή του να συνεχίση εργαζόμενος ως ευαγγελιστής;
23 Ο Τιμόθεος, ένας ιεραποστολικός σύντροφος του αποστόλου Παύλου, ήταν ένας άλλος από τα «χαρίσματα» με την ιδιότητα του ευαγγελιστού. Λίγο πριν από τον θάνατό του, το 65 περίπου μ.Χ., ο Παύλος έγραψε μια δεύτερη επιστολή στον Τιμόθεο και έλεγε: «Εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.—2 Τιμ. 4:5· 1 Θεσσ. 1:1, 5· 2:2, 4, 8, 9· 3:2, 6.
ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΧΘΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;
24. Ποιοι σήμερα κάνουν ευαγγελιστικό έργο, και κάτω από την καθοδήγησι τίνος;
24 Σήμερα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προσέχουν αυτά τα λόγια που απευθύνθηκαν στον Τιμόθεο πριν από δέκα εννέα αιώνες. Οι επίσημοι πρεσβύτεροι οι οποίοι είναι ικανοί να δίνουν δημόσιες ομιλίες από το βήμα του ομιλητού δεν είναι οι μόνοι που κάνουν έργο ευαγγελιστού. Όλα τα αφιερωμένα και βαπτισμένα μέλη των 27.150 και πλέον εκκλησιών σ’ όλη τη γη το πράττουν αυτό. Στην Αποκάλυψι 14:6 έχομε τη βεβαιότητα ότι αυτό διεξάγεται κάτω από αγγελική καθοδήγησι, διότι αυτό το εδάφιο προλέγει έναν άγγελο πετώμενο στο μεσουράνημα ο οποίος «είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν.»
25. Το 1919 σε ποιους είχε δοθή ενθάρρυνσις να κάνουν ευαγγελιστικό έργο μ’ ένα ποιο άμεσο τρόπο, και τι έλεγε το περιοδικό «Η Σκοπιά»;
25 Το πρώτο μεταπολεμικό έτος 1919 ήλθε η αναζωογόνησις της δημοσίας Χριστιανικής δραστηριότητός μας. Τότε είχε δοθή ενθάρρυνσις ν’ αναλάβουν το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού—στους επισήμους πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτας και σ’ όλους τους αφιερωμένους άνδρες και γυναίκες ομοίως. Ενθαρρύνονταν να το κάνουν αυτό όχι μόνον με το να διαθέτουν τετρασέλιδα φυλλάδια, αλλ’ επίσης με το να πηγαίνουν στα σπίτια όπως ακριβώς έκαναν εκείνοι οι οποίοι ησχολούντο με το βιβλιοπωλικό έργο και να προσφέρουν στους οικοδεσπότας βιβλία και βιβλιάρια ως βοηθήματα Γραφικής μελέτης. Το άρθρο «Αναγγείλατε την Βασιλείαν» στο περιοδικό Η Σκοπιά έλεγε:
Η θύρα της ευκαιρίας ανοίγεται μπροστά σας. Εισέλθετε σ’ αυτήν γρήγορα. Να θυμάστε καθώς πηγαίνετε σ’ αυτό το έργο ότι δεν παρουσιάζεσθε απλώς ως αντιπρόσωπος ενός περιοδικού για να το διαθέσετε, αλλ’ είσθε ένας πρέσβυς του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων, αγγέλλοντας στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον αξιοπρεπή τρόπο την έλευσι του χρυσού αιώνος, της ενδόξου βασιλείας του Κυρίου μας και Αρχηγού μας, για την οποία οι αληθινοί Χριστιανοί ήλπιζαν και προσηύχοντο από πολλούς αιώνες. Είσθε ένας άγγελος ειρήνης, που φέρει στον βασανισμένο από τον πόλεμο, στον ασθενή από την αμαρτία, στον θλιμμένο και συντετριμμένο κόσμο το χαρούμενο άγγελμα της σωτηρίας. Πόσο αξιοθαύμαστο είναι το προνόμιό μας!—«Η Σκοπιά» 15 Σεπτεμβρίου 1919, σελίς 281, παράγραφος 6.
26. Σε ποιους κρίσιμους καιρούς ζούμε, σύμφωνα με τις αποδείξεις που υπάρχουν διαθέσιμες, και τι πρέπει να παρέλθη και τι πρέπει ν’ αρχίση;
26 Τώρα, ύστερ’ απ’ όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν, έχομε την απόδειξι περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ο Ιεχωβά Θεός ενεθρόνισε τον Υιόν του Ιησού Χριστό στη Μεσσιανική βασιλεία στους ουρανούς στο τέλος των καιρών των Εθνών το έτος 1914. Γνωρίζομε ότι βρισκόμεθα στον «έσχατον καιρόν» όσον αφορά τα πολιτικά έθνη του κόσμου και ότι η καταστροφή των στη «μεγάλη θλίψι» που έρχεται επάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο είναι απειλητικά κοντά. (Δαν. 12:1-4· Ματθ. 24:21, 22· Αποκάλ. 7:14) Όσον αφορά εμάς προσεγγίζομε στις πύλες της δικαίας νέας τάξεως σε παγγήινη έκτασι όπως την υπεσχέθη ο Ιεχωβά Θεός, η οποία τάξις θ’ αντικαταστήση πλήρως το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων που τρικλίζει. Η παλαιά τάξις αυτών των περασμένων χιλιάδων ετών πρέπει να παρέλθη ανάμεσα στην πύρινη θλίψι που βρίσκεται μπροστά μας. Πρέπει ν’ αρχίση η νέα τάξις κάτω από την θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά.
27, 28. (α) Τι είναι, λοιπόν, αυτή η πληροφορία και τι πρέπει να γίνη σχετικά μ’ αυτήν; (β) Τι έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά για να γίνη αυτό το έργο, και ποια είναι η στάσις της γήινης οργανώσεώς του απέναντι σ’ αυτό το έργο;
27 Αυτά είναι τα μόνα αγαθά νέα στη γη σήμερα. Είναι το Ευαγγέλιον. Μ’ αυτό μπορούμε να κάνωμε ένδοξο ευαγγελιστικό έργο! Στην προφητεία του που αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 24:14 και Μάρκος 13:10 ο Ιησούς είπε ότι «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» πρέπει να κηρυχθή σε διεθνή κλίμακα προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιεχωβά ο μέγας Θεοκράτης μάς έχει προμηθεύσει τώρα τη θεοκρατική οργάνωσι για να κηρυχθή αυτό το ευαγγέλιο ώσπου να συμπληρωθή.
28 Διέπεται αυτή η ορατή γήινη οργάνωσις από επιθυμία να κάμη αυτό το μεγαλειώδες έργο; Ιδού! Οι διωρισμένοι πρεσβύτεροι και επίσκοποι της εκκλησίας εργάζονται δραστηρίως γι’ αυτό τον σκοπό. Οι διακονικοί υπηρέται των εκκλησιών συνεργάζονται γι’ αυτό το σκοπό. Η μακρά παράταξις των εκκλησιών, οι αφιερωμένοι άνδρες και γυναίκες και τα τέκνα των, μετέχουν στο έργο από σπίτι σε σπίτι και δημοσία. Το κυβερνών σώμα επάνω σε όλες αυτές τις θεοκρατικές εκκλησίες, υποστηρίζει ολοψύχως αυτό το ευαγγελιστικό έργο και κάνει κάθε διευθέτησι για την εκτέλεσι αυτού του έργου μέσα στα πλαίσια του χρόνου που επιτρέπει ο Θεός. Η τάξις «του πιστού και φρονίμου δούλου» σήμερα έχει διορισθή επάνω σ’ όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας που ανήκουν στον Κύριο Ιησού Χριστό, και, ως πιστός οικονόμος αυτών των συμφερόντων, προμηθεύει πνευματική τροφή με το ευαγγελιστικό έργο.
29. (α) Σύμφωνα με ποιο σχέδιο έχει διαμορφωθή αυτή η οργάνωσις, και επομένως τι είδους οργάνωσις είναι; (β) Πόσον καιρό θα είναι διαθέσιμη ως θείον όργανον ;
29 Αυτή η παγκόσμια ευαγγελιστική οργάνωσις δεν έχει διαμορφωθή σύμφωνα με οποιοδήποτε νομικό σωματείο της εποχής μας που μπορεί ν’ απαιτούν οι νόμοι των ανθρωποποιήτων πολιτικών κυβερνήσεων που αντιμετωπίζουν τώρα καταστροφή στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14-16) Κανένα νομικό σωματείο στη γη δεν διαμορφώνει την ευαγγελιστική οργάνωσι ούτε την κυβερνά. Αντιθέτως, αυτή κυβερνά τέτοια σωματεία ως προσωρινά όργανα χρήσιμα για το έργο του μεγάλου Θεοκράτου. Επομένως, έχει διαμορφωθή σύμφωνα με το δικό του σχέδιο γι’ αυτήν. Είναι μια θεοκρατική οργάνωσις, που κυβερνάται από τη θεία Κορυφή προς τα κάτω, και όχι από τον λαό προς τα άνω. Τα αφιερωμένα και βαπτισμένα μέλη της βρίσκονται κάτω από τη Θεοκρατία! Τα επίγεια νομικά σωματεία θα παύσουν, όταν οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις, οι οποίες τα έχουν αναγνωρίσει, θα έχουν παρέλθει σύντομα. Αλλά η θεοκρατική οργάνωσις θα εξακολουθή να υπάρχη, υπηρετώντας τον Υπέρτατο Θεοκρατικό Άρχοντα. Κάτω από την προστασία του θα εισέλθη στη δικαία νέα τάξι του. Θα βρίσκεται εκεί μόλις παρέλθη η «μεγάλη θλίψις,» και θα είναι αμέσως έτοιμη να υπηρετή ως το όργανό Του στη νέα του τάξι.
30. Γιατί έχομε έξοχους λόγους να προχωρούμε ενωμένοι στην νέα τάξι του Θεού;
30 Προχωρείτε, λοιπόν, κάτω από τη Θεοκρατία στη νέα τάξι! Ο Αρχηγός μας, ο ανάσσων ουράνιος Βασιλεύς, Ιησούς Χριστός, κινείται επί κεφαλής της παρατάξεώς μας που προχωρεί. Ας μη διασπάσωμε τις τάξεις μας, ούτε να καταληφθούμε από φόβο και άτακτο πανικό. Δεν έχομε να φοβηθούμε τίποτε από τη συσσώρευσι των πολλών εχθρών μας. Στο πλευρό μας είναι ο Παντοδύναμος Θεός, ο μεγάλος Θεοκράτης στον οποίον υπακούομε ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους. Αυτός είναι επάνω από όλους εμάς. Δικό του έργο είναι αυτό που κάνομε κατ’ εντολήν του μέσω του Ιησού Χριστού. Είμεθα οι «άνθρωποι ευδοκίας» του και Αυτός ευαρεστείται μαζί μας. Το πνεύμα του είναι εκείνο που διαπερνά ολόκληρη την οργάνωσι, και αυτό το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμις η οποία μας ενώνει με αδιάρρηκτο τρόπο.
31. Γιατί εκτιμούμε το υψηλό προνόμιο που μας έχει δοθή σχετικά με τον Λόγο του Θεού, και τι πρέπει να κάνωμε γνωστό σε κάθε άνθρωπο;
31 Το ζωοπάροχο άγγελμά μας, το Ευαγγέλιο που κηρύττομε και διδάσκομε, είναι δικό του και πηγάζει από τον αποκαλυμμένο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Το άγγελμά μας είναι αληθινό, και σύντομα θα φθάση στη χαρμόσυνη εκπλήρωσί του! Θεωρούμε μεγάλη τιμή μας που έχομε ευνοηθή με το προνόμιο να διακηρύττουμε και να διδάσκωμε αυτό το ευαγγέλιο σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αμέσως μπροστά μας βρίσκεται η ένδοξη αμοιβή για το ότι ζούμε σύμφωνα μ’ αυτό το θαυμαστό προνόμιο. Προχωρείτε, λοιπόν, ενωμένοι στην νέα τάξι κάτω από τη Θεοκρατία! Κάμετε γνωστόν σε κάθε άνθρωπο πόσο βαθειά εκτιμούμε το ότι ο Ιεχωβά ανάσσει τώρα ως Θεός Βασιλεύς.—Ψαλμ. 96:10, ΜΝΚ.
[Πίνακας στη σελίδα 173]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Σύγχρονη Θεοκρατική Οργάνωσις των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά
ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ
Ιησούς Χριστός
Κεφαλή της Χριστιανικής Εκκλησίας
Τάξις “Πιστού και Φρονίμου Δούλου”,
την οποία ο Ιησούς έχει ‘καταστήσει επί
πάντων των υπαρχόντων αυτού.’
ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ
Στις Εκκλησ. Στις Εκκλησ. Στις Εκκλησ. Στις Εκκλησ. Στις Εκκλησ.
ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΙ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΙ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΙ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΙ
ΥΠΗΡΕΤΑΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ
-
-
‘Τις Είναι Μεταξύ σας Σοφός και Έχων Κατανόησιν’Η Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
‘Τις Είναι Μεταξύ σας Σοφός και Έχων Κατανόησιν’
«Ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.»—Ιακ. 3:13
1. (α) Τι είναι σοφία, και πώς αποκτάται; (β) Πώς η εκλογή συναναστροφών που κάνει κάποιος επηρεάζει την πρόοδο του στην απόκτησι σοφίας;
ΣΤΗΝ εφηβική ηλικία οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να εκφράσουν την γνώμη τους για οποιοδήποτε θέμα όσον αφορά το ορθό ή το εσφαλμένο του ζητήματος που συζητείται. Όταν μεγαλώσουν, επειδή έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη πείρα από τη ζωή, είναι συνήθως πιο διστακτικοί στο να εκφράζωνται. Αντιλαμβάνονται ότι μπορεί κανείς να μάθη πολλά ακόμη αν ακούη και λογικεύεται επάνω στα πράγματα. (Ιακ. 1:19) Όταν εφαρμόζουν τη γνώσι που έχουν αποκτήσει, και την χρησιμοποιούν με ωφέλιμο τρόπο, τότε δείχνουν ότι έχουν σοφία. Αλλά η πρόοδος που σημειώνει κανείς στην απόκτησι τέτοιας σοφίας επηρεάζεται πάρα πολύ από την εκλογή των συναναστροφών που κάνει. Ο Σολομών, ένας σοφός άνθρωπος, έγραψε: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.» (Παροιμ. 13:20) Σεις συναναστρέφεσθε ‘σοφά άτομα’;
2. (α) Για να ενεργή κανείς με αληθινή σοφία, τι απαιτείται προηγουμένως; (β) Με ποιο είδος ανθρώπων παρώτρυνε ο απόστολος Παύλος τον νεαρό Τιμόθεο να συναναστρέφεται και γιατί;
2 Το λεξικό προσδιορίζει ότι «σοφός» σημαίνει «να έχη κανείς ορθή διάκρισι και κρίσι όσον αφορά το τι είναι αλήθεια ή ψεύδος, κατάλληλο ή ακατάλληλο.» Για να είναι ένα άτομο σε θέσι να το κάνη αυτό, πρέπει να έχη ευρεία γνώσι του Λόγου του Θεού, που δείχνει τι είναι ορθά και τι είναι εσφαλμένο από την άποψι του Δημιουργού του ανθρώπου, και πρέπει να έχη βαθειά κατανόησι στην εφαρμογή του στα προβλήματα της ζωής. (Δευτ. 4:5, 6) Είναι σοφοί οι άνθρωποι που συναναστρέφεσθε; Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει σοφά τον νεαρό Τιμόθεο: «Τας δε νεανικάς επιθυμίας φεύγε· και ζήτει την δικαιοσύνην, την πίστιν, την αγάπην, την ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας.» (2 Τιμ. 2:22) Είναι απολύτως αναγκαίο να προσέξη ένα άτομο αυτή τη συμβουλή, αν πραγματικά επιθυμή να ωφελήση τον εαυτό του και άλλους και, επάνω απ’ όλα, αν επιθυμή να ευαρεστήση τον Θεό.
3. (α) Πώς ο Ιάκωβος απήντησε στο ερώτημα, «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και έχων κατανόησιν;» (β) Αντιπαραβάλετε την αληθινή σοφία με το ψεύδος.
3 Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έδωσε έξοχη συμβουλή στους Χριστιανούς. Αυτός μας βοηθεί να εκτιμήσωμε τη διαφορά μεταξύ της πραγματικής σοφίας και της ψευδούς. Στη θεόπνευστη επιστολή του στους Χριστιανούς, ο Ιάκωβος θέτει το ερώτημα: «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων [έχων κατανόησιν, ΜΝΚ];» Απαντά ο ίδιος στην ερώτησί του λέγοντας: «Ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.» (Ιακ. 3:13) Ή όπως το αποδίδει Η Νέα Αγγλική Βίβλος: «Ας δώση η ορθή διαγωγή του πρακτική απόδειξι τούτου με ταπεινοφροσύνη η οποία προέρχεται από σοφία.» Να θυμάστε ότι η πραγματική σοφία έχει σχέσι με το να γνωρίζη και να κάνη κανείς το ορθό, διακρίνοντας μεταξύ αληθείας και πλάνης. Ο Λόγος του Θεού μάς λέγει ότι: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά,» και «ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν.» (Παροιμ. 9:10· 8:13, ΜΝΚ) Σοφία δεν αποκτάται με το να κάνη κανείς κακά πράγματα. Ένα άτομο αποκτά πραγματική σοφία με το να μισή το κακό. «Εάν όμως έχητε, εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας,» συμβουλεύει ο Ιάκωβος. «Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ’ είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης- διότι όπου είναι φθόνος και φιλονεικία, εκεί ακαταστασία, και παν αχρείον πράγμα.» (Ιακ. 3:14-16) Ποιο είδος σοφίας βλέπετε μεταξύ των ανθρώπων που συναναστρέφεσθε; Αν συναναστρέφεσθε με μια θρησκευτική οργάνωσι, τι είδους σοφία εκδηλώνει αυτή; Τι μπορεί να λεχθή για σας προσωπικώς;—Ματθ. 7:15-18.
ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΤΗΝ «ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑΝ»
4. Ποια είναι η σημασία της δηλώσεως ότι ‘η άνωθεν σοφία είναι καθαρά [αγνή];
4 ‘Ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι Χριστιανοί, υπάρχουν πολλοί που παρουσιάζουν αποδείξεις ότι κατευθύνονται από ουράνια σοφία; Υπάρχουν έθνη του Χριστιανικού κόσμου τα οποία ισχυρίζονται ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν γεννηθή στις χώρες των είναι Χριστιανοί, είτε Καθολικοί είτε Διαμαρτυρόμενοι, και καταχωρούνται ως τέτοιοι στα πιστοποιητικά των γεννήσεως. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι φθάνουν σε εφηβική ηλικία δείχνουν με τη διαγωγή των ότι είναι πράγματι Χριστιανοί; Ο Ιάκωβος λέγει ότι «η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά [αγνή, ΜΝΚ].» (Ιακ. 3:17) Η πρωτίστη σημασία της λέξεως αγνή είναι «αθώα από παράνομη σεξουαλική σχέσι, ενάρετη.» Σημαίνει επίσης να είναι κανείς ‘καθαρός στη σκέψι και να ενεργή με ταπεινοφροσύνη, μακριά από το μίασμα των πραγμάτων που μολύνουν. Το να είναι κανείς αγνός περιλαμβάνει με αυστηρότητα το να απέχη από κάθε πράξι, σκέψι, κ.λ.π., τα οποία δεν είναι ενάρετα, ή να παραμένη πιστός στις γαμήλιες ευχές του. Περιλαμβάνει επίσης ν’ αποφεύγη κάθε τι που υποτιμά ή εξευτελίζει, όπως στην περίπτωσι της μόδας, κ.λ.π.’—Εβρ. 13:4.
5. (α) Εκδηλώνει ο Χριστιανικός κόσμος αυτή την «άνωθεν σοφίαν»; Εξηγήστε. (β) Τι λέγει η Γραφή γι’ αυτούς που πράττουν τέτοια αδικία;
5 Οι περισσότεροι από εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί ασφαλώς δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτή την περιγραφή, διότι προτιμούν να συμβαδίζουν μ’ αυτό που ονομάζεται «νέα ηθική.» Ακόμη και ο θρησκευτικός κλήρος ο οποίος έχει βαπτίσει αυτούς τους ανθρώπους στα δόγματα του ομιλεί ευνοϊκά γι’ αυτή τη «νέα ηθική,» η οποία επιτρέπει τη μοιχεία, την πορνεία και την ομοφυλοφιλία, και η οποία γεννά ζηλοτυπίες και κάθε αχρείο πράγμα μεταξύ εκείνων που την ακολουθούν. Μπορούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να λέγωνται Χριστιανοί; «Δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9, 10) Αυτά λέγει ο Λόγος του Θεού, κι’ εν τούτοις δεν καταβάλλεται καμμιά προσπάθεια εκ μέρους των κληρικών του Χριστιανικού κόσμου να καθαρίσουν τις εκκλησίες των από ανθρώπους οι οποίοι κάνουν αυτά τα πράγματα. Αν οι πρεσβύτεροι των εκκλησιών του θρησκευτικού συστήματος του Χριστιανικού κόσμου εκαθάριζαν τους οίκους των απ’ αυτά που είναι κακά, δεν θα παρέμενε πολύ από την οργάνωσι.—Ματθ. 23:27, 28.
6. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 17:1-6 περιγράφουν την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και με ποια έννοια αυτά περιλαμβάνουν τον Χριστιανικό κόσμο;
6 Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ασφαλώς δεν έδειξαν ότι κυβερνώνται από την «άνωθεν σοφίαν.» Αντιθέτως, ‘ψεύδονται κατά της αληθείας’ του Λόγου του Θεού με το να λέγουν ότι η αγνότης δεν είναι πάντοτε αναγκαία για να ευαρεστήση κανείς τον Θεό. Η «Βαβυλών η Μεγάλη,» η παγκόσμιος αυτοκρατορία τής ψευδούς θρησκείας, η οποία περιλαμβάνει και τον Χριστιανικό κόσμο, περιγράφεται καλά από τον απόστολο Ιωάννη στην Αποκάλυψι. Εκεί αναφέρει ένα άγγελο του Θεού να λέγη: «Ελθέ, θέλω σοι δείξει την κρίσιν της πόρνης της μεγάλης, της καθημένης επί των υδάτων των πολλών μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης, και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής. Και με έφερεν εν πνεύματι εις έρημον· και είδον γυναίκα καθημένην επί θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα. Και η γυνή ήτο ενδεδυμένη πορφύραν και κόκκινον, και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τίμιους και μαργαρίτας, έχουσα εν τη χειρί αυτής χρυσούν ποτήριον, γέμον βδελυγμάτων και ακαθαρσίας της πορνείας αυτής· και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον, Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πόρνων και των βδελυγμάτων της γης. Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων [του λαού του Θεού, Μετάφρασις Μπάικτον], και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. Και ιδών αυτήν, εθαύμασα θαυμασμόν μέγαν.» (Αποκάλ. 17:1-6) Ποιοι είναι σοφοί; Είναι εκείνοι που αποτελούν τον Χριστιανικό κόσμο;
7, 8. (α) Ποιες άλλες ιδιότητες περιλαμβάνει η «άνωθεν σοφία»; (β) Πώς τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου ανταποκρίνονται στην απαίτησι να είναι ειρηνικά και λογικά;
7 Ο Ιάκωβος ωθεί την ιδιότητα της σοφίας ακόμη μακρύτερα από την αγνότητα και λέγει: «Η άνωθεν όμως σοφία είναι . . . ειρηνική, επιεικής [λογική, ΜΝΚ].» Είναι ο Χριστιανικός κόσμος «ειρηνικός»; Αποδεικνύουν τα μέλη των στην καθημερινή των ζωή ότι είναι «λογικά»; Οι κληρικοί όλων των θρησκευτικών δογμάτων έχουν ταχθή με το μέρος του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και όλων των πολέμων των εθνών από τότε, και η ιστορία είναι γεμάτη από λεπτομέρειες θρησκευτικών πολέμων και σταυροφοριών του Χριστιανικού κόσμου. Τα άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου δεν φημίζονται για την ειρηνικότητα και την λογικότητά των ακόμη και μεταξύ των. Δεν έχει κανείς παρά να διαβάση τις καθημερινές εφημερίδες για να ιδή τις φιλονεικίες μέσα στις οικογένειες, μεταξύ σπουδαστών και διδασκάλων και μεταξύ εργοδοτών και υπαλλήλων. Παρατηρήστε τις πόλεις. Είναι οι διοικηταί και ο λαός ειρηνικοί; Ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι πιστεύει στη συμβουλή της Γραφής για ειρήνη και ότι ακολουθεί τον ‘άρχοντα τής ειρήνης.’ Αλλά τα γεγονότα υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του;
8 Ο Παύλος, γράφοντας στους Φιλιππησίους, είπε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να μη πράττουν «μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.» (Φιλιππ. 2:3, 4) Πόσοι άρχοντες των εθνών, πόσοι αρχηγοί οργανώσεων και πόσα άτομα χειρίζονται ζητήματα με τον τρόπο που λέγει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να τα χειρίζωνται οι Χριστιανοί; Όχι πολλοί, έτσι δεν είναι;
9. (α) Τι σημαίνει η έκφρασι «ευπειθής,» και τι θα λέγατε ότι κάνει σ’ αυτόν τον τομέα ο Χριστιανικός κόσμος; (β) Ποια άλλα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται στην «άνωθεν σοφίαν»; (γ) Αν ένα άτομο θέλη να ευαρεστήση τον Δημιουργό του, ποια ενέργεια πρέπει να κάμη απέναντι στον Χριστιανικό κόσμο, και γιατί;
9 Ένα άλλο πράγμα που είπε ο Ιάκωβος στους Χριστιανούς είναι το εξής: «Η άνωθεν όμως σοφία είναι . . . ευπειθής.» Πόσοι από τους λεγόμενους Χριστιανούς είναι πρόθυμοι να στραφούν στον Λόγο του Θεού και να υπακούσουν σ’ αυτά που λέγει σχετικά με τη διαγωγή; Πόσοι άνθρωποι μισούν πραγματικά το κακό; Σεις το μισείτε; Ο Ιάκωβος προχωρεί για να πη ότι οφείλομε να είμεθα ‘πλήρεις ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτοι και ανυπόκριτοι.’ Αλλά προσαρμόζεται αυτή η περιγραφή στον Χριστιανικό κόσμο; Αν είσθε ένα μέλος της εκκλησίας προσαρμόζεται αυτό στην εκκλησία σας; Έλεος και αγαθωσύνη απουσιάζουν με αξιοσημείωτο τρόπο από τον κόσμο. Μεροληψία και διακρίσεις συναντώνται παντού. Μέλη εκκλησιών είναι μεταξύ των πρώτων που παραδέχονται ότι ο Χριστιανικός κόσμος είναι γεμάτος από υποκριτάς. Είναι αυτό το είδος του ανθρώπου που θέλετε να είσθε; Αν όχι, είναι ζωτικό ν’ ακολουθήσετε την επείγουσα εντολή της Γραφής: «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Ιεχωβά.» (2 Κορ. 6:17, 18, ΜΝΚ) Σχετικά με την ενέργεια που πρέπει ν’ αναληφθή απέναντι σ’ ολόκληρη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, ο Λόγος του Θεού παροτρύνει: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Αν έχετε την ειλικρινή επιθυμία να ευαρεστήσετε τον Δημιουργό σας, θα το κάνετε αυτό χωρίς αναβολή. Αν θέλετε ν’ απολαμβάνετε τα οφέλη τα οποία προέρχονται από το να είναι κανείς «σοφός και έχων κατανόησιν» οφείλετε να βεβαιωθήτε ότι ‘βαδίζετε μετά σοφών,’ με ανθρώπους οι οποίοι εκδηλώνουν την «άνωθεν σοφίαν.»
10. Παρά την αποτυχία του Χριστιανικού κόσμου, ποια μεγαλειώδης ελπίδα υπάρχει; Πώς το γνωρίζετε;
10 Υπάρχουν τέτοιοι Χριστιανοί. Η αποτυχία του Χριστιανικού κόσμου δεν τους έκαμε να παραιτηθούν και να πουν: «Τι ωφελεί; Γιατί και να προσπαθή κανείς ακόμα να είναι Χριστιανός;» Επειδή αποβλέπουν στον Θεό για σοφία έχουν πραγματική ελπίδα. Αποβλέπουν μ’ εμπιστοσύνη στην εκπλήρωσι της προσευχής που εδίδαξε στους ακολούθους του ο Ιησούς Χριστός: «Ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Γνωρίζουν ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» Αλλά γνωρίζουν επίσης «ότι ο Υιός του Θεού ήλθε και έδωκε εις ημάς νόησιν, δια να γνωρίζωμεν τον αληθινόν· και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ.» (1 Ιωάν. 5:19, 20) Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σ’ αυτή τη γη που έχουν ‘γνωρίσει τον αληθινόν’ και οι οποίοι πιστεύουν ότι αυτός ως ‘Θεός του ουρανού θέλει αναστήσει βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αυτή δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.’ (Δαν. 2:44) Πιστεύουν σταθερά ότι μέσω της βασιλείας του Θεού αυτή η γη θα γίνη σύντομα ένας παράδεισος, όπου εκείνοι οι οποίοι αγαπούν δικαιοσύνη θ’ απολαμβάνουν αιώνια ζωή. Θέλετε να έχετε αυτό το είδος της πίστεως ώστε να μπορήτε να ‘είπετε εν τοις έθνεσιν, ο Ιεχωβά βασιλεύει»;—Ψαλμ. 96:10, ΜΝΚ.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ;
11. Σε τι οφείλεται η διαφορά της απόψεως που έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε σύγκρισι με την άποψι του Χριστιανικού κόσμου;
11 Ενάμισυ εκατομμύριο άνδρες και γυναίκες κάνουν ακριβώς αυτό σήμερα παγκοσμίως. Επιθυμούν να κάνουν το θέλημα του Ιεχωβά Θεού όπως το έχει εκθέσει στον γραπτό του Λόγο. Ονομάζονται Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ησ. 43:10-12, ΜΝΚ) Είναι καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλον που ονομάζεται Χριστιανός; Όλοι τους έχουν τους ίδιους πρώτους γονείς όπως κάθε άλλος, τον Αδάμ και την Εύα. Αλλ’ ασφαλώς έχουν διαφορετική άποψι για τη ζωή από τους ανθρώπους του Χριστιανικού κόσμου. Πιστεύουν πολύ βαθιά ό,τι λέγει ο Λόγος του Θεού, και γνωρίζουν ότι η Γραφή δίνει το υπόδειγμα για ν’ ακολουθήση ο άνθρωπος. Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό και έχουν υποσχεθή να κάνουν το θέλημά του όπως αυτό εκτίθεται στον γραπτό Λόγο του. Καταβάλλουν ειλικρινείς προσπάθειες για να δείξουν με την καλή διαγωγή τους τα έργα τους με πραότητα σοφίας.
12. Για να είναι κανείς μάρτυς του Ιεχωβά, ποια άποψι πρέπει να έχη απέναντι στο κακό και απέναντι στην «άνωθεν σοφίαν»;
12 Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μια θεοκρατική οργάνωσι 27.150 και πλέον εκκλησιών, οι οποίες φθάνουν ως τα πέρατα της γης. Αυτές οι εκκλησίες κυμαίνονται σε μέγεθος από 25 έως 200 και πλέον άτομα. Κάθε αφιερωμένος μάρτυς εκτιμά το ότι για να είναι μέλος μιας απ’ αυτές τις εκκλησίες οφείλει να μισή το κακό και να εφαρμόζη την «άνωθεν σοφίαν.» Γνωρίζει και συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού ότι: «Όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται εις το φως, δια να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού. Όστις όμως πράττει την αλήθειαν, έρχεται εις το φως, δια να φανερωθώσι τα έργα αυτού, ότι επράχθησαν κατά Θεόν.»—Ιωάν. 3:20, 21.
13. Σε ποια προμήθεια για σωτηρία κατηύθυναν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τον καθένα, και γιατί;
13 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται και για άλλους ανθρώπους. Πιστεύουν και κηρύττουν ότι «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Πιστεύουν, επίσης, ότι ο Ιησούς είναι το «φως του κόσμου,» ότι είχε αποσταλή από τον Θεό για να σώση τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου και έχυσε το αίμα του, και έδωσε τη ζωή του για την εξαγορά ή απολύτρωσι ολοκλήρου της ανθρώπινης οικογενείας. Η προμήθεια για ν’ αποκτήσετε ζωή έχει ήδη γίνει. Αλλά την δέχεσθε; Ο Ιησούς είπε: «Και αυτή είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» Οποίος προτιμά να πράττη τα φαύλα μισεί το φως. Σεις το μισείτε;—Ιωάν. 3:19.
14. Πώς ένας αληθινός Χριστιανός δείχνει ότι δεν φοβείται το φως αλλά ότι πραγματικά είναι «σοφός και έχει κατανόησιν»;
14 Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται το φως. Μελετούν προσεκτικά τον Λόγο του Θεού, από το πρώτο βιβλίο, την Γένεσι, ως το τελευταίο, την Αποκάλυψι, και τον συζητούν ελεύθερα μαζί με άλλους, ώστε και αυτοί να κατευθύνωνται από την ουράνια σοφία. Επιθυμούν να βρίσκωνται στο φως και να ζουν σύμφωνα με το φως του Λόγου του Θεού. Αληθεύει αυτό και για σας; Αν ναι, σας ενθαρρύνομε να παρευρίσκεστε στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά τακτικά. Καθώς μαθαίνετε τον Λόγον του Θεού, εφαρμόζετε τον. Έτσι δείξτε ότι είσθε πράγματι «σοφός και έχων κατανόησιν,» και ότι η διαγωγή σας αντανακλά ‘πραότητα σοφίας.’—Ιακ. 3:13.
-
-
Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμάνουν το Ποίμνιον του ΘεούΗ Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμάνουν το Ποίμνιον του Θεού
1. (α) Τι είδους άνδρες είναι οι επίσκοποι, στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Τι κάνει βασικώς ένας επίσκοπος σε μια εκκλησία;
Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έχει επί πληρωμή διακόνους στις εκκλησίες της. Από μέσα από την ίδια την εκκλησία ώριμοι άνδρες με πνευματικά προσόντα διορίζονται ως πρεσβύτεροι και επίσκοποι. (Τίτον 1:5, 7) Αυτοί οι άνδρες ενδιαφέρονται για την ευημερία ολοκλήρου του ποιμνίου που είναι κάτω από τη φροντίδα τους. Στην Εβραϊκή η αντίστοιχη λέξις είναι πακίδ. Η Εβραϊκή λέξις είναι παρμένη από ένα όρο που σημαίνει «να επισκέπτεσαι, να στρέφης την προσοχή σε κάτι, να επιθεωρής,» επίσης «να διορίζης ή να αναθέτης.» Η Ελληνική λέξις προέρχεται από το ρήμα «επισκοπώ» και σημαίνει «παρατηρώ ή επιβλέπω κάτι.» Έτσι, λοιπόν, ένας επίσκοπος σε μια Χριστιανική εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος είναι διωρισμένος να επιβλέπη την εκκλησία, να επισκέπτεται και να εποικοδομή εκείνους οι οποίοι είναι ταυτισμένοι μ’ αυτήν. Οι Χριστιανοί «επίσκοποι» αντιστοιχούν μ’ εκείνους οι οποίοι αναγνωρίζονται ως «πρεσβύτεροι» των εκκλησιών, και όλοι αυτοί οι διωρισμένοι «πρεσβύτεροι» έχουν ευθύνη επισκόπου στο ποίμνιο του Θεού.
2. Ομιλώντας στους πρεσβυτέρους στην εκκλησία στην Έφεσο, ποια ενθαρρυντική συμβουλή έδωσε ο Παύλος και ποιος λόγος υπήρχε γι’ αυτή τη συμβουλή;
2 Όταν ο απόστολος Παύλος επέστρεφε από ένα ιεραποστολικό ταξίδι του και έφθασε στη Μίλητο, έστειλε μήνυμα στην Έφεσο και «προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.» (Πράξ. 20:17) Όταν αυτοί οι πρεσβύτεροι ήλθαν να δουν τον Παύλο, τους υπενθύμισε πώς είχε δαπανήσει τον εαυτό του υπέρ αυτών και τους παρώτρυνε να κάνουν το ίδιο για όλο το ποίμνιο που είχε εμπιστευθή στη φροντίδα των. Είπε τα εξής: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, . . . δεν φροντίζω όμως περί ουδενός τούτων, ουδέ έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού. Και τώρα ιδού, εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. . . . δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού. Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ].» (Πράξ. 20:16-28) Ο Παύλος είχε πάρει το έργο του πολύ σοβαρά και επιθυμούσε να εντυπώση στους ομοίους του πρεσβυτέρους τη σοβαρότητα της ευθύνης των ενώπιον του Θεού ως επισκόπων του ποιμνίου.
3. (α) Μήπως θεωρούσαν κάποιο συγκεκριμένο από τους πρεσβυτέρους της Εφέσου ως τον κυριώτερο; (β) Ποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τίθενται τώρα;
3 Σημειώστε ότι κανένας πρεσβύτερος δεν εθεωρείτο ως ο κυριώτερος, ως η κεφαλή της εκκλησίας. Αυτή η θέσις είχε δοθή από τον Θεό στον Υιό του, τον Ιησού Χριστό. (Εφεσ. 1:22, 23· Κολ. 1:18) Οι πρεσβύτεροι ως ένα σώμα υπηρετούσαν υπό τον Χριστό. Ήσαν ένας όμιλος ίσων όσον αφορά την ευθύνη των. Ο Παύλος μίλησε σ’ αυτούς ως «πρεσβυτέριον»· απ’ όλους απαιτείτο να θέτουν το ίδιο έξοχο παράδειγμα στην εκκλησία. (1 Τιμ. 4:14) Πώς αυτοί οι άνθρωποι είχαν αποκτήσει τα προσόντα να είναι πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Εφέσου; Ασφαλώς πρέπει να υπήρχε κάποια οργάνωσις, κάποια τάξις, κάποια καθοδήγησις για το ποίμνιο του Θεού. Αλλά γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι άνδρες είχαν διορισθή να είναι οι ποιμένες;
ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
4. Που υπάρχουν στη Γραφή λεπτομέρειες για τα προσόντα των επισκόπων ή πρεσβυτέρων, και γιατί είναι σπουδαίο να είναι κανείς προσκολλημένος σ’ αυτές;
4 Για λεπτομέρειες όσον αφορά τα προσόντα μπορούμε να στραφούμε στην πρώτη επιστολή που έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο. Στο τρίτο κεφάλαιο υπάρχει μια περιγραφή του τι πρέπει να είναι ένας πρεσβύτερος ή ένας επίσκοπος. Αυτές οι απαιτήσεις δεν πρέπει να λαμβάνωνται ελαφρά. Η ευλογία του Θεού μπορεί ν’ αναμένεται μόνον όταν ακολουθή κανείς πιστά τον Λόγο του.—1 Ιωάν. 3:22.
5. (α) Για να είναι κανείς κατάλληλος να διορισθή ως πρεσβύτερος, τι πρέπει ν’ αληθεύη όσον αφορά την ηθική του; (β) Ποια είναι η σημασία της δηλώσεως ότι «ο επίσκοπος πρέπει . . . να ήναι άμεμπτος;»
5 Ήταν τελείως κατάλληλο ο κάθε άνδρας μέσα στην Χριστιανική εκκλησία του Θεού να «ορέγηται επισκοπήν,» να προσπαθή ν’ ανταποκριθή στις απαιτούμενες αρχές, διότι αυτό έδειχνε ότι επιθυμούσε ένα πολύ καλό έργο. Εν τούτοις, προτού ένας Χριστιανός μπορέση να συστηθή γι’ αυτή τη θέσι ώφειλε ασφαλώς να «δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας,» όπως ετόνισε ο Ιάκωβος. (Ιακ. 3:13) Πρέπει να είναι ένας ο οποίος μισεί το κακό. Διαφορετικά δεν θα έχη τον «φόβον του Ιεχωβά,» που είναι «αρχή σοφίας.» (Παροιμ. 9:10· 8:13, ΜΝΚ) Βασικώς, αν ένας άνδρας πρόκειται ν’ αποκτήση τα προσόντα για να διορισθή ως πρεσβύτερος, οφείλει να είναι με συνέπεια προσκολλημένος στις πιο υψηλές ηθικές αρχές. Όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, η άνωθεν σοφία είναι πριν απ’ όλα «αγνή.» Έτσι η ηθική ενός πρεσβυτέρου πρέπει να είναι άψογη και σε πλήρη αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Ο Παύλος, γράφοντας στον νεαρό Τιμόθεο στο τρίτο κεφάλαιο, αρχίζοντας από το δεύτερο εδάφιο λέγει: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος.» Άμεμπτος σημαίνει απηλλαγμένος από μομφή ή κατηγορία. Η διαγωγή του, οι σχέσεις του με τους ανθρώπους και ο τρόπος της ζωής του δεν μπορεί να είναι του είδους που μπορεί να αμφισβητηθή. Πρέπει να μην επιδέχεται κατηγορία ή διαγωγή του στην εκκλησία, στην κοσμική εργασία του καθώς και οπουδήποτε αλλού. Πρέπει να είναι άνθρωπος με τους πιο υψηλούς κανόνας ηθικής.—2 Κορ. 6:3, 4.
6. Ποια επίδρασι μπορούν να έχουν τα τοπικά έθιμα στην απαίτησι για ένα επίσκοπο να είναι μιας γυναικός ανήρ;
6 Ο επίσκοπος, αν είναι έγγαμος, πρέπει να είναι «μιας γυναικός ανήρ.» Τα τοπικά έθιμα δεν αλλάζουν αυτή την απαίτησι. Δεν μπορεί να είναι πολύγαμος και να έχη δύο ή περισσότερες συζύγους.—Ματθ. 19:3-9.
7-9. Τι περιλαμβάνει το να είναι κανείς (α) «άγρυπνος» ή μετριόφρων; (β) «σώφρων»; (γ) «κόσμιος»;
7 Εκείνος ο οποίος προορίζεται να είναι επίσκοπος πρέπει επίσης να είναι «άγρυπνος [μετριοπαθής, ΜΝΚ],» όχι ένα άτομο που χρησιμοποιεί ακρότητες. Πρέπει να έχη ισορροπημένη άποψι των ευθυνών του ως Χριστιανού και να τις εκτελή με τρόπο που κερδίζει τον σεβασμό των ομοίων του Χριστιανών.
8 Το επόμενο προσόν που αναφέρεται ότι πρέπει να έχη είναι να είναι «σώφρων.» Η άποψίς του πρέπει πάντοτε να κυβερνάται από τον Λόγο του Θεού. Αυτό τον καθιστά ικανό να είναι ισορροπημένος στον τρόπο που σκέπτεται. Θα γνωρίζη τι είναι κατάλληλο και τι είναι ακατάλληλο, αλήθεια ή ψεύδος, όπως βασίζεται στις Γραφές. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να κατέχη καλά τον Λόγο του Θεού.—Ρωμ. 12:2· Ψαλμ. 19:7.
9 Οφείλει επίσης να είναι «κόσμιος [εύτακτος, ΜΝΚ].» Αυτό υπονοεί ότι πρέπει να είναι ακριβής. Οι συναθροίσεις που διεξάγει πρέπει να είναι καλά προπαρασκευασμένες, και πρέπει να τηρή καλή τάξι, δίνοντας ευκαιρία μόνο σ’ ένα άτομο να μιλήση κάθε φορά, αν υπάρχουν σχόλια να κάνουν τα μέλη της εκκλησίας. (1 Κορ. 14:26-33) Οποιαδήποτε αρχεία είναι ανάγκη να τηρούνται, πρέπει να είναι καθαρά και καλά τακτοποιημένα. Η ευταξία περιλαμβάνει και κάτι ακόμη. Απαιτεί ν’ αναγνωρίζη τη θεοκρατική τάξι, να εκτιμά την ανάγκη της υποταγής στον Χριστό, την κεφαλή της εκκλησίας, και να βλέπη την θέσι σε συσχετισμό με το ποίμνιο, ως ποιμήν ο οποίος οφείλει να δώση πλήρη λογαριασμό στον Θεό.—1 Κορ. 11:3· Ιερ. 23:1-4.
10. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος ‘ορέγεται επισκοπήν’ να δείξη ότι είναι φιλόξενος;
10 Ο επίσκοπος πρέπει επίσης να είναι «φιλόξενος.» Πρέπει να υποδέχεται τους ξένους και να τους κάνη να αισθάνωνται χαρούμενοι που έχουν έλθει. Πρέπει να δείχνη επίσης ότι είναι πολύ ευτυχής να βλέπη εκείνους τους οποίους γνωρίζει μια μακρά περίοδο χρόνου. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, ασφαλώς θα εκδηλώνη τους καρπούς της δικαιοσύνης και θα είναι ειρηνικός με όλους, νέους και ηλικιωμένους, μέσα στην εκκλησία.—Εβρ. 13:1, 2.
«ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ»
11, 12. (α) Εξηγήστε τους παράγοντας που περιλαμβάνονται στο να είναι κανείς «διδακτικός». (β) Γιατί είναι σπουδαίο να έχουν οι πρεσβύτεροι πράγματι τα προσόντα του διδασκάλου του Λόγου του Θεού;
11 Ένα ιδιαίτερα σπουδαίο χαρακτηριστικό για τους πρεσβυτέρους είναι να είναι ‘διδακτικοί.’ (1 Τιμ. 3:2) Για να κάμη ένας αυτό το έργο ανάμεσα σε Χριστιανούς πρέπει να είναι ένας πνευματικός άνθρωπος. Η πείρα και τα χρόνια στην αλήθεια θα βοηθήσουν σ’ αυτό. Απαιτείται πλάτος και βάθος Γραφικής γνώσεως, και αυτό αποκτάται με τακτική παρακολούθησι των συναθροίσεων της εκκλησίας και επιμελή προσωπική μελέτη σε μια μακρά περίοδο χρόνου. Ένας πρεσβύτερος ασφαλώς πρέπει να μπορή να διαβάζη, διότι θα παρίσταται ανάγκη να στραφή στον Λόγο του Θεού και να είναι σε θέσι να λέγη, ‘Έτσι είναι γραμμένο.’ Και ακόμη περισσότερο, πρέπει να είναι ικανός να εφαρμόζη αυτά που διαβάζει και να μεταδίδη στους άλλους τις ορθές ιδέες με σαφή και γρήγορο τρόπο. Η διδασκαλία είναι τέχνη.
12 Και άλλοι άνδρες εκτός από τους διωρισμένους πρεσβυτέρους στην εκκλησία θα είναι ασφαλώς ώριμοι Χριστιανοί, ζηλωταί στη διακονία και υποδειγματικοί στη διαγωγή. Αλλά οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ικανοί να διδάσκουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι απλώς συμμετέχουν στο να διδάσκουν τη Γραφή σε νεοενδιαφερόμενα άτομα. Περιλαμβάνει περισσότερα απ’ αυτό. Οι πρεσβύτεροι είναι εκείνοι τους οποίους οι όμοιοί των Χριστιανοί θεωρούν ως διδασκάλους του Λόγου του Θεού. Πρέπει να είναι ικανοί να σταθούν μπροστά σε όλη την εκκλησία και να μεταδώσουν διδασκαλία από τις Γραφές η οποία θα εποικοδομήση εκείνους οι οποίοι είναι ήδη στην εκκλησία. Πρέπει να έχουν ακριβή γνώσι της αληθείας ώστε, όταν προΐστανται σε μια συνάθροισι της εκκλησίας, να γνωρίζουν αν τα σχόλια που έχουν δοθή από τους άλλους είναι ορθά και έτσι να μπορούν να βοηθήσουν την εκκλησία να φθάση σε κατάλληλη κατανόησι του ζητήματος. Αν έχουν τα προσόντα πρεσβυτέρων, πρέπει να έχουν σαφή γνώσι της αληθείας, ώστε να μπορούν, όχι μόνον να «λέγουν» σε άλλους τι είναι ορθό, αλλά επίσης να λογικεύωνται μαζί τους στα ζητήματα της αληθείας και να τους βοηθούν να τα κατανοούν.—Εφεσ. 4:11, 12.
13. Για να έχη κανείς τα προσόντα του πρεσβυτέρου, πού πρέπει να βασίζη με συνέπεια τη διδασκαλία του, και τι πρέπει ν’ αποφεύγη;
13 Ο Παύλος, όταν έγραφε στον Τίτο σχετικά με τον διορισμό «πρεσβυτέρων,» καθώρισε ότι, για να έχη ένας άνδρας τ’ απαιτούμενα προσόντα, πρέπει να είναι «προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας.» (Τίτον 1:5, 9) Δεν πρέπει να είναι ένας ο οποίος έχει τάσι να βασίζεται στη δική του γνώμη. Όπως συνεβούλευσε ο Παύλος στον Τιμόθεο, πρέπει να είναι προσκεκολλημένος στον Λόγο του Θεού όταν ομιλή στην εκκλησία· πρέπει να ‘κηρύττη τον λόγον.’—2 Τιμ. 4:2.
14. Πώς πρέπει να θεωρήται το έργο του να είναι κανείς διδάσκαλος στην εκκλησία;
14 Το να είναι κανείς διδάσκαλος στην εκκλησία του Θεού είναι μεγάλο προνόμιο, αλλά είναι επίσης και μια σοβαρή ευθύνη. (Ιακ. 3:1) Εκείνοι οι οποίοι ‘ορέγονται επισκοπήν’ κάνουν καλά να εργάζωνται επιμελώς για ν’ αποκτήσουν τα προσόντα σχετικά μ’ αυτό. Κι’ εκείνοι οι οποίοι έχουν τα προσόντα πρέπει να είναι ευτυχείς να χρησιμοποιούν αυτό το «χάρισμα» για την εποικοδόμησι της εκκλησίας, όχι να διστάζουν από φόβο, αλλά να εμπιστεύωνται στον Ιεχωβά για την κατεύθυνσι και την ευλογία του. (Ρωμ. 12:6-8) Καθώς συνεχίζουν ν’ αποβλέπουν ταπεινά στον Ιεχωβά για κατεύθυνσι, θα βοηθούνται να κάνουν το έργο με τρόπο που θα φέρνη δόξα στον Θεό και ευλογία σ’ εκείνους οι οποίοι τον αγαπούν.
15. (α) Γιατί ένας που πίνει υπερβολικά δεν έχει τα προσόντα ενός πρεσβυτέρου; (β) Γιατί ένας άνθρωπος που είναι φιλοπόλεμος ή ισχυρογνώμων δεν έχει τα προσόντα να είναι πρεσβύτερος;
15 Αν πρόκειται κάποιος να είναι αποτελεσματικός διδάσκαλος, οφείλει να συμπεριφέρεται με τρόπον που να μη κλείνη τις διάνοιες και τις καρδιές εκείνων τους οποίους προσπαθεί να βοηθήση. Είναι ευνόητον, λοιπόν, γιατί απαιτείται από έναν ο οποίος είναι διωρισμένος πρεσβύτερος να είναι «ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ’ επιεικής, άμαχος.» (1 Τιμ. 3:3) Δεν πρέπει να είναι δεδομένος σε πολύ οίνον. Πρέπει πάντοτε να ελέγχη τις αισθήσεις του καθώς και τις δυνάμεις του λογικεύσεως, και ποτέ να μη μεθύση. Δεν πρέπει να είναι το είδος του ανθρώπου που προσπαθεί να διευθετήση τα ζητήματα με την πυγμή του. Ούτε πρέπει να είναι ένα άτομο που συνεχώς φωνάζει στους ανθρώπους, ή που ανταποδίδει την αγενή συμπεριφορά με σκληρές παρατηρήσεις ή αρνείται να μιλήση στον αδελφό του ο οποίος πιθανόν να τον έχη προσβάλει. (Ρωμ. 12:17, 18) Μπορεί καμμιά φορά να συμβή κάτι που τον ερεθίζει, αλλά, όπως συμβαίνει με όλους τους Χριστιανούς, πρέπει να έχη εγκράτεια, η οποία είναι καρπός του πνεύματος του Θεού. Πρέπει να είναι προσιτός, όχι ισχυρογνώμων, αλλά πρόθυμος ν’ ακούση τους άλλους και όχι να θίγεται όταν κάποιος λέγη τη γνώμη για βελτίωσι του τρόπου με τον οποίον γίνονται τα πράγματα. Από την πείρα και από τη Γραφή πρέπει να γνωρίζη ότι ωρισμένες υποδείξεις δεν είναι ορθές, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι ανυπόμονος μ’ έναν αδελφό ο οποίος προσπαθεί να τον βοηθήση. Θυμηθήτε ότι ο μαθητής Ιάκωβος είπε ότι «η άνωθεν σοφία είναι. . . επιεικής [λογική, ΜΝΚ].» Ένας ο οποίος είναι άμαχος και λογικός, βοηθεί στην προώθησι μιας ειρηνικής ατμοσφαίρας. Και όπως τονίζει ο Ιάκωβος, «ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.»—Ιακ. 3:18.
16. Πώς ένας ώριμος Χριστιανός δείχνει ότι δεν είναι «φιλάργυρος»;
16 Εκτιμώντας τα όσα λέγει η Γραφή για τη σχετική αξία των υλικών πραγμάτων, ένας ώριμος Χριστιανός δεν θα είναι «φιλάργυρος.» Ποτέ δεν θ’ ασχολήται σε ανέντιμες εμπορικές ενέργειες για να κερδίση χρήματα. Ούτε θα επιτρέπη ακόμη και σε μια έντιμη κοσμική εργασία να τον κάμη ν’ αφήση σε δευτέρα μοίρα τη διακονία του. Οι επίσκοποι μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν αναμένουν να τους καταβληθη μισθός για τις υπηρεσίες των υπέρ των προβάτων στην εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος, που ήταν και αυτός ένας πρεσβύτερος, δεν περίμενε να τον πληρώνη η εκκλησία γι’ αυτά που έκανε. Συνήθιζε να κερδίζη τα αναγκαία για τη ζωή του κατασκευάζοντας σκηνές. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν ήταν ποτέ βάρος στην εκκλησία, αλλά μάλλον εύρισκε ευχαρίστησι να προσφέρη τον εαυτό του υπέρ αυτών. (Πράξ. 20:33, 34) Προσέφερε αδάπανα τις υπηρεσίες του και δεν αισθανόταν ποτέ υποχρεωμένος σε κανένα μ’ αυτόν τον τρόπο. «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα,» έγραψε ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο Εβραίους 13:5.
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΙΝΑΙ «ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ»
17. Γιατί η οικογενειακή ζωή ενός ανθρώπου βαρύνει πολύ όσον αφορά το αν έχη τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος;
17 Ένας πρεσβύτερος, αν είναι πατέρας, πρέπει ‘να κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος.’ Αυτό δείχνει ότι πρέπει να είναι άνθρωπος με τάξι και ότι πρέπει ν’ απολαμβάνη τον σεβασμό όλων των τέκνων του που ζουν στο σπίτι του και τα οποία πρέπει ν’ ακούουν και να υπακούουν σ’ αυτόν. Αν ένας άνθρωπος φροντίζη καλά για τις ευθύνες του στο σπίτι, είναι σε θέσι να βοηθήση και άλλους να μάθουν τι λέγει η Γραφή γι’ αυτά τα ζητήματα. Μπορεί να ομιλή ελεύθερα και δεν θα έχη τάσι να νερώνη τη Γραφική συμβουλή, επειδή ο ίδιος έχει ταραγμένη συνείδησι. (1 Τιμ. 3:12, 13) Αλλά ο Παύλος προσθέτει, «διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» (1 Τιμ. 3:4, 5) Η φροντίδα για μια εκκλησία του λαού του Θεού, η οποία μπορεί να έχη 25 ως 200 άτομα, είναι μια πολύ βαριά ευθύνη. Η Γραφή δείχνει ότι η οικογενειακή ζωή ενός ανθρώπου πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν πρόκειται να κριθή αν έχη τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος.
18. (α) Αναφέρει η Γραφή μια συγκεκριμένη απαίτησι ηλικίας για να είναι κανείς κατάλληλος για πρεσβύτερος; (β) Ποιες ωρισμένες υποδείξεις κάνει σχετικά με το ζήτημα της ηλικίας;
18 Αν ένας πατέρας έχη τέκνα τα οποία υποτάσσονται σ’ αυτόν, τότε αυτός ο ίδιος δεν θα είναι ένας έφηβος. Η Γραφή δεν αναφέρει συγκεκριμένη απαίτησι για ηλικία, αλλά λόγω της απαιτήσεως να έχουν τα τέκνα των σε υποταγή με σεμνότητα (που σημαίνει ότι πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα για να εκδηλώνουν αυτή τη σεμνότητα ή σοβαρότητα), μπορούμε να συμπεράνωμε ότι οι πρεσβύτεροι μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος δεν ήσαν ηλικίας δεκαοκτώ ή δεκαεννέα ετών· αλλά είχαν πείρα της ζωής και εξεδήλωναν ότι ήσαν ‘σοφοί και είχαν κατανόησιν.’ Αναφέρονται ως «πρεσβύτεροι.» Αυτός ο ίδιος ο Τιμόθεος, στον οποίον έγραψε ο Παύλος πρέπει να είχε περάσει τα είκοσι έτη ηλικίας όταν «είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών.» (Πράξ. 16:2) Αλλά ο Τιμόθεος πρέπει να είχε υπερβή τα τριάντα όταν του ελέχθη: «Μη επίθετε χείρας ταχέως εις μηδένα, μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών φύλαττε σεαυτόν καθαρόν.» (1 Τιμ. 5:22) Ο Τιμόθεος την εποχή εκείνη ήταν πλήρως ικανός να χειρίζεται αυτές τις βαριές ευθύνες και εξεδήλωνε σοφία μεταδίδοντας σε άλλους πιστούς άνδρες εκείνα τα οποία είχε μάθει αυτός ο ίδιος, ώστε και αυτοί να έχουν τα κατάλληλα προσόντα για να διδάσκουν άλλους. Μολονότι τα νεαρά άτομα συχνά νομίζουν ότι γνωρίζουν όλες τις απαντήσεις, απαιτείται χρόνος, πείρα, ζωή μαζί με άλλους ανθρώπους για ν’ αποκτήση κανείς σοφία.
19, 20. (α) Γιατί δεν πρέπει να γίνη σύστασις ενός νεοκατήχητου για διορισμό ως πρεσβυτέρου; (β) Τι είναι ανάγκη ν’ αποδείξη ένα τέτοιο άτομο προτού μπορέση να γίνη πρεσβύτερος;
19 Όπως συμβαίνει μ’ εκείνους που είναι νέοι από σωματική άποψι, έτσι επίσης και ένα άτομο που μόλις έχει γίνει ένας αφιερωμένος και βαπτισμένος Χριστιανός, έχει ανάγκη ν’ αποκτήση πείρα. Απαιτείται χρόνος για ν’ αποκτήση κανείς αρκετή γνώσι και πείρα στην εφαρμογή των Βιβλικών αρχών ώστε να είναι ικανός να διδάσκη αυτά τα πράγματα στους ομοίους του Χριστιανούς. Επομένως, ένας επίσκοπος δεν μπορεί να είναι «νεοκατήχητος.» Ο Παύλος δίνει ένα πολύ σοβαρό λόγο γιατί ένας «νεοκατήχητος» δεν είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος. Λέγει, «δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του Διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:6.
20 Αν ένας νεοβαπτισμένος Χριστιανός αναλάβη υπεύθυνη θέσι μέσα στην εκκλησία, μπορεί να πάρουν αέρα τα μυαλά του, όπως λένε. Είναι πολύ καλύτερα ν’ αφεθή το άτομο ν’ αυξήση σταθερά σε ωριμότητα. Ένα άτομο είναι ανάγκη να ωριμάση σε γνώσι και κατανόησι του Λόγου του Θεού. Πρέπει να γίνη σοφός και ν’ αποκτήση κατανόησι και να «δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.» Κατόπιν ύστερ’ από κάμποσο καιρό μπορεί να γίνη κατάλληλος για διακονικός υπηρέτης και ύστερ’ απ’ αυτό ν’ αγωνισθή για να γίνη ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία.
21. Πώς η φήμη ενός ανθρώπου εκτός της εκκλησίας επηρεάζει το ζήτημα του αν είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος, και γιατί;
21 Υπάρχει και κάτι άλλο που αξίζει προσοχή, όπως συνεβούλευσε ο Παύλος στον Τιμόθεο. Από ένα Χριστιανό περιμένει κανείς να συμπεριφέρεται στοργικά απέναντι στους ομοίους του Χριστιανούς και να δείχνη αγάπη απέναντί τους. Αλλά για να είναι κανείς επίσκοπος σε μια εκκλησία του λαού του Θεού, «πρέπει. . . να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν, δια να μη πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του Διαβόλου.» Οι Χριστιανοί είναι αναγκασμένοι να έχουν συναναστροφή με μη Χριστιανούς. Αυτό αποτελεί ένα αναγκαίο μέρος στη ζωή των, διότι οφείλουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας παντού σε κάθε είδους ανθρώπους. Αυτοί οι έξωθεν άνθρωποι σχηματίζουν γνώμη για τους μάρτυρας του Ιεχωβά και μιλούν γι’ αυτούς όταν αυτοί οι Χριστιανοί τους επισκέπτωνται στα σπίτια τους προσπαθώντας να τους βοηθήσουν. Επίσης ενδιαφερόμενα άτομα προσκαλούνται στις Αίθουσες Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά και συναναστρέφονται εκεί με τους επισκόπους και άλλα μέλη της εκκλησίας. Ποια είναι η γνώμη αυτών των ανθρώπων σχετικά μ’ εκείνον ο οποίος είναι επίσκοπος των μαρτύρων του Ιεχωβά; «Πρέπει να έχη καλή φήμη στο μη Χριστιανικό κοινό, ώστε να μη είναι εκτεθειμένος σε σκάνδαλα και πέση στην παγίδα του διαβόλου.» (1 Τιμ. 3:7· Νέα Αγγλική Βίβλος) Πρέπει να εφαρμόζη στην καθημερινή του ζωή εκείνα που διδάσκει στους άλλους να κάνουν. Οι άνθρωποι στους οποίους εργάζεται κι’ εκείνοι με τους οποίους συνεργάζεται πρέπει να βλέπουν την εντιμότητά του, την ακρίβειά του, την προθυμία του ν’ αποδίδη στον εργοδότη του μιας πλήρους ημέρας εργασία, χωρίς να είναι χασομέρης. Οφείλει να εκδηλώνη καλωσύνη στους γείτονάς του, και η ηθική διαγωγή του να μη επιδέχεται αμφισβήτησι. Όλ’ αυτά έχουν σχέσι όσον αφορά το αν έχη τα προσόντα να είναι επίσκοπος στην εκκλησία του Θεού ή όχι—1 Πέτρ. 2:12· Δαν. 6:4, 5.
22. Ποια στάσι απέναντι στην ευθύνη πρέπει να έχη εκείνος ο οποίος δέχεται τη θέσι του επισκόπου;
22 Ο κανών στον οποίον πρέπει ν’ ανταποκρίνωνται εκείνοι που διορίζονται πρεσβύτεροι είναι υψηλός, αλλά δεν είναι ανέφικτος. Απαιτεί γνήσια αγάπη για τον Ιεχωβά και προθυμία να χρησιμοποιήται απ’ αυτόν. Ο απόστολος Πέτρος γράφοντας στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας του πρώτου αιώνος είπε: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:1-3) Εκείνο που τονίζει ο Πέτρος είναι να μη αναλαμβάνετε αυτή την ευθύνη κάτω από την πίεσι κάποιου, αλλά να την αναλαμβάνετε προθύμως. Δεν είναι για δόξα η θέσις του ποιμένος· αντιθέτως, αυτή περιλαμβάνει πολύ χρόνο και εργασία. Μη δέχεσθε αυτή τη θέσι από αγάπη για προσωπική ωφέλεια, αλλά μάλλον, όπως το θέτει η Νέα Αγγλική Βίβλος, «από πραγματική αφοσίωσι.»—1 Πέτρ. 5:2, 3.
ΝΑ ΜΠΟΡΗ ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΗ
23. Που πρέπει να βασίζουν οι επίσκοποι την προτροπή και τον έλεγχό τους, και γιατί πρέπει να είναι κατάλληλοι να το κάνουν αυτό;
23 Στη θεόπνευστη επιστολή προς τον Τίτο αναφέρεται ένα άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό των επισκόπων. Περιλαμβάνει τη διδασκαλία, αλλά μια ειδική μορφή της. Το εδάφιο λέγει: «Πρέπει ο επίσκοπος να ήναι . . . προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, δια να ήναι δυνατός και να προτρέπει δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να ελέγχη [κείμενον] τους αντιλέγοντας.» (Τίτον 1:7-9) Συνήθως δεν είναι δύσκολο σ’ ένα άτομο που έχει καλή γνώσι την αληθείας να χρησιμοποιή τη Γραφή για να προτρέπη τους αδελφούς του, να τους ενθαρρύνη να συνεχίζουν την πιστή υπηρεσία. Αλλά η ευθύνη των επισκόπων δεν σταματά εκεί. Όταν εγείρωνται δυσκολίες, πρέπει να τις χειρίζωνται και αυτές. Πρέπει να χρησιμοποιούν τις Γραφές για ‘να ελέγχουν τους αντιλέγοντας,’ στην αλήθεια. Αν είσθε ένας διωρισμένος επίσκοπος, θα είσθε πρόθυμος να επωμισθήτε αυτή την ευθύνη;
24. Όσον αφορά τον έλεγχο ποια ερωτήματα πρέπει να εξετάση ένας ο οποίος επιθυμεί να είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος;
24 Ο Παύλος γράφοντας τη δευτέρα επιστολή του στον Τιμόθεο, τονίζει την σοβαρότητα αυτής της υποχρεώσεως που είχε ο Τιμόθεος ως επίσκοπος, λέγοντας: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού, και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφάνεια αυτού και τη βασιλεία αυτού· κήρυξον τον λόγον επίμενε εγκαίρως, άκαιρους· έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.» (2 Τιμ. 4:1, 2) Θ’ αρνηθήτε ή θ’ αποφύγετε να προτρέψετε ή να επιπλήξετε, όταν παρίσταται ανάγκη, ή θα στραφήτε στον Λόγο του Θεού και θα τον χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε τον αδελφό σας να διορθώση τον τρόπο της σκέψεώς του και να ευθυγραμμίση τη διαγωγή του με αυτά που είναι γραμμένα εκεί; Για να είσθε πρεσβύτερος, οφείλετε να είσθε πρόθυμος να εφαρμόζετε τον αναγκαίο έλεγχο. Εκείνο που κάνετε πιθανόν να μην εκτιμηθή σε κάθε περίπτωσι από τον παραβάτη, αλλά μερικοί θα είναι ευγνώμονες. «Λύχνος είναι η εντολή, και φως ο νόμος, και οι έλεγχοι της παιδείας οδός ζωής.» (Παροιμ. 6:23) Ακόμη και αν μερικές φορές αυτό θα μπορούσε να είναι δύσκολο, σεις θ’ αναλάβετε την πρωτοβουλία να εφαρμόσετε τους ‘ελέγχους της παιδείας’ για να βοηθήσετε κάποιον να παραμείνη στην ‘οδόν της ζωής’; Είναι πράγματι μια ευλογία για την εκκλησία ότι υπάρχουν άνδρες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την ευθύνη.—2 Τιμ. 2:24-26.
25. Ως ποιο σημείο είναι μερικές φορές αναγκαίο να προχωρήση κανείς στο ζήτημα του ελέγχου προς εκείνους που αμαρτάνουν;
25 Οι επίσκοποι πρέπει επίσης να έχουν το σθένος να κάνουν κάτι δημοσία όταν είναι ανάγκη. Ο Παύλος συνεβούλευσε τον Τιμόθεο: «Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί.» (1 Τιμ. 5:20) Μερικές φορές άτομα στην εκκλησία του Θεού θ’ αρνηθούν τον έλεγχο. Θα φοβηθήτε τότε μη συμβή αυτό: «Άνθρωπος όστις, ελεγχόμενος, σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή, και χωρίς ιάσεως»; (Παροιμ. 29:1) Μια άλλη μετάφρασις αποδίδει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Ένας άνθρωπος ο οποίος συνεχίζει να είναι πείσμων ύστερα από πολύν έλεγχο, θα στραφή αιφνιδίως πέραν από κάθε επανόρθωσι.» Θα φθάσετε ως εκεί, από ενδιαφέρον για την πνευματική κατάστασι της εκκλησίας ως συνόλου, ή θ’ αγνοήσετε την πείσμονα στάσι του ατόμου και θα κλείσετε τα μάτια απ’ αυτή την αρχή του σφάλματός του; Ένας επίσκοπος πρέπει να είναι «δυνατός και να προτρέπη δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να ελέγχη τους αντιλέγοντας.»—Τίτον 1:9.
26. Τι είδους άνθρωποι δεν μπορούν ν’ ανήκουν στη Χριστιανική εκκλησία, επομένως τι πρέπει να είναι άγρυπνοι να κάνουν οι πρεσβύτεροι;
26 Ο Παύλος είχε οδηγηθή από το πνεύμα του Θεού να γράψη εκ των προτέρων ότι θα υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι θα ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί αλλά οι οποίοι θα ήθελαν να υπηρετούν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο, όχι σύμφωνα με τις Γραφές. Είπε τα εξής: «Διότι θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν· και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.» (2 Τιμ. 4:3, 4) Σ’ ένα επίσκοπο δεν υπάρχει έδαφος για συμβιβασμό. Αν πραγματικά αγαπά την εκκλησία και είναι αποφασισμένος να τους βοηθήση, πρέπει να δείχνη σθένος και να λέγη αλήθεια και δικαιοσύνη. Η εκκλησία χρειάζεται «υγιαίνουσαν διδασκαλίαν.» Σεις ως ένας πρεσβύτερος, μαζί με άλλους πρεσβυτέρους της εκκλησίας σας, θα είσθε αρκετά άγρυπνος ώστε ν’ ακολουθήσετε τη συμβουλή του Παύλου η οποία λέγει: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού· εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος, και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος»; Τα περαιτέρω λόγια του Παύλου επάνω σ’ αυτό το ζήτημα λέγουν : «Αλλά τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφησθε, εάν τις, αδελφός ονομαζόμενος, ήναι πόρνος, ή πλεονέκτης, ή ειδωλολάτρης, ή λοίδορος, ή μέθυσος, ή άρπαξ· με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε· . . . εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.»—Τίτον 3:10· 1 Κορ. 5:11, 13.
27. (α) Εφόσον κάθε είδους άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τη Χριστιανική εκκλησία, τι προειδοποίησε ο Παύλος ότι μπορεί να συμβή; (β) Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην εποχή μας; (γ) Ώστε τι είναι ανάγκη να κάμουν οι πρεσβύτεροι;
27 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προβλήματα θα εγερθούν σε μια εκκλησία. Κάθε είδους άνθρωποι ταυτίζονται με την εκκλησία και γίνονται Χριστιανοί. Αλλά όλοι αυτοί δεν παραμένουν Χριστιανοί, και μερικοί θα προσπαθήσουν ακόμη να κλονίσουν την πίστι άλλων και να τους παρασύρουν σε κακή διαγωγή. Όπως είπε ο Παύλος: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» Αυτό δεν ήταν ευχάριστο να το σκέπτεται κανείς, αλλά ο Παύλος ανέμενε να εισχωρήση στενοχώρια στην εκκλησία του Θεού την εποχή εκείνη. Και εισεχώρησε. Γιατί θα έπρεπε να νομίζωμε ότι θα συνέβαινε διαφορετικά σήμερα οπότε υπάρχει τόσο μεγάλη αναταραχή στον κόσμο και άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη και τις γλώσσες, με διαφορετικές ιδέες για τη ζωή, φεύγουν από τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη,» την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, και ζητούν καταφύγιο στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά; Γι’ αυτό είναι τόσο αναγκαίο να διορισθούν πρεσβύτεροι στην εκκλησία για να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού που έχει ανατεθή σ’ αυτούς και για να διατηρήσουν την εκκλησία καθαρή. Ένας πραγματικός ποιμήν θα προστατεύση το ποίμνιο από όμοια με λύκους στοιχεία.—Πράξ. 20:29, 30.
28. Πώς πρέπει ν’ αντιδράση στον έλεγχο ένα άτομο αφιερωμένο στον Θεό και γιατί;
28 Ένας άνθρωπος αφιερωμένος στον Ιεχωβά Θεό αντιλαμβάνεται ότι έχει γεννηθή σε αμαρτία και συλληφθή σε ανομία. Ο καθένας θα κάμη κάποτε λάθη. Γι’ αυτό, όταν ένας επίσκοπος στην εκκλησία προσπαθή να βοηθήση κάποιον από μας να διορθώσωμε κάτι, που το κάνομε και που είναι εσφαλμένο, πρέπει να εκτιμήσωμε γιατί το κάνει αυτό. Ο Ιεχωβά δεν θέλει να βλέπη κανένα από τα πρόβατά του να παραστρατή. Γι’ αυτό μας δίνεται η συμβουλή: «Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Ιεχωβά· μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά, παιδεύει· και μαστιγόνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.» (Εβρ. 12:5, 6, ΜΝΚ) Οποίος υπομένει την παιδεία που λαμβάνει μέσω της οργανώσεως του Ιεχωβά, θα έχη ασφαλώς απόδειξι ότι ο Θεός πολιτεύεται μαζί του. «Διότι τις υιός είναι τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ;» (Εβρ. 12:7) Όπως συνέβαινε τον παλαιό καιρό όταν ο Θεός επολιτεύετο με το Ιουδαϊκό έθνος, έτσι και σήμερα ο Θεός χρησιμοποιεί τους «πρεσβυτέρους» μεταξύ του λαού του για να διοχετεύση παιδεία. (Δευτ. 22:18) Σεις ανταποκρίνεσθε με εκτίμησι στην παιδεία που έρχεται από εκείνους οι οποίοι ως πρεσβύτεροι ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού;—Παροιμ. 8:33· 12:1-3· Εβρ. 12:11.
ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ
29. Τι είδους αγάπη πρέπει να εκδηλώνωμε όλοι μας, και ποιος πρέπει να είναι παράδειγμα στην εκδήλωσί της;
29 Εξέχουσα θέσι στη ζωή κάθε αληθινού Χριστιανού πρέπει να κατέχη η αγάπη για τους ομοίους του Χριστιανούς. Δεν πρόκειται απλώς να είναι ευχάριστος στους χαιρετισμούς του προς τους άλλους ανθρώπους. Αγάπη είναι το ανιδιοτελές ενδιαφέρον το οποίον κινεί κάποιον να θέτη την ευημερία των άλλων πριν από τα δικά του συμφέροντα και να εργάζεται δραστηρίως για το καλό τους. Ο Κύριος Ιησούς είπε στους αληθινούς ακολούθους του: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» Και προσέθεσε: «Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα.» (Ιωάν. 13:35· 15:12) Επικρατεί αυτή η ιδιότης στην εκκλησία στην οποία συναθροίζεσθε για λατρεία; Είναι έκδηλη στη δική σας ζωή; Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι υποδειγματικοί στην εκδήλωσι τέτοιας αγάπης για τους άλλους στην εκκλησία.
30. Σε ποιους απηύθυνε ο Παύλος την επιστολή του προς την εκκλησία των Φιλίππων και τι είπε σχετικά με την επίδρασι που η αγάπη θα είχε μεταξύ των;
30 Ο Παύλος γράφοντας στην εκκλησία των Φιλίππων απηύθυνε την επιστολή του «προς πάντας τους αγιους εν Χριστώ Ιησού, τους όντας εν Φιλίπποις, μετά των επισκόπων και διακόνων.» Είπε σ’ αυτούς: «Τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν· δια να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι μέχρι της ημέρας του Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, τών διά του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.» Κατόπιν στην ιδία επιστολή προσέθεσε: «Κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι, και ομόφρονες· μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας.» (Φιλιππ. 1:1, 9-11· 2:2-4) Η αγάπη είναι το κυριώτερο, διότι ο Θεός είναι αγάπη, και οφείλομε να ενθυμούμεθα ότι έχομε πλασθή κατ’ εικόνα αυτού.
31. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά την αγάπη του για το ανθρώπινο γένος, και πώς αυτό δείχνει τι πρέπει να κάνουν εκείνοι που έχουν πνευματικά προσόντα όταν παρουσιάζονται προβλήματα;
31 Ο Ιεχωβά έδωσε προσοχή στο αμαρτωλό ανθρώπινο γένος επειδή αγαπά τη δημιουργία του. «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν διότι ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλεν τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.» (1 Ιωάν. 4:8-11) Ο Θεός δεν έπαυσε ν’ αγαπά το ανθρώπινο γένος, όταν εμφανίσθηκε η αμαρτία. Και οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να παύσουν ν’ αγαπούν το ποίμνιο όταν εγείρωνται προβλήματα. Στα εδάφια Γαλάτας 6:1, 2, δίδεται η εξής συμβουλή: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.»
32. Πώς ένας επίσκοπος μπορεί να εκδηλώση αγάπη όταν ένας που έχει αμαρτήσει προσέρχεται σ’ αυτόν για βοήθεια;
32 Μερικές φορές ο παραβάτης ο ίδιος είναι εκείνος που παίρνει την πρωτοβουλία να ζητήση βοήθεια. Πιθανόν να επισκεφθή κάποιον επίσκοπο για να εξομολογηθή το σφάλμα του. Η επιθυμία του ν’ αλλάξη τους τρόπους του αξίζει έπαινο. «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή.» (Παροιμ. 28:13) Ένας επίσκοπος ο οποίος αγαπά το ποίμνιό του θα διαθέση χρόνο για ν’ ακούση την παράβασι και θα χρησιμοποιήση τη Γραφή για να βοηθήση αυτό το άτομο να διορθώση τις σκέψεις του και τη διαγωγή του. Όταν κάποιος εξομολογήται τα σφάλματά του· και παραιτήται απ’ αυτά, αυτό είναι εκείνο που επιθυμεί να δη ο πρεσβύτερος. Με άλλα λόγια, το άτομο έχει μεταστραφή, αλλάζει την εσφαλμένη πορεία του και προχωρεί με τον ορθό τρόπο. Έτσι, σε αρμονία με το εδάφιο Παροιμίαι 28:13, ο πρεσβύτερος πρέπει να είναι σε θέσι να δείξη έλεος. Είναι πιθανόν, όμως, να θελήση ο πρεσβύτερος να τον επισκέπτεται κάθε μήνα για να βλέπη ότι οδηγεί σε ευθείες οδούς τα βήματά του. Ένας στοργικός επίσκοπος θα δώση αυτή την πρόσθετη προσοχή σ’ εκείνους που είναι στο ποίμνιο.
33. Τι πρέπει να χρησιμοποιή ένας πρεσβύτερος ως οδηγό του σε όλα τα ζητήματα, και πώς πρέπει να βλέπη τα «πρόβατα» που του έχουν ανατεθή;
33 Ένας πρεσβύτερος πρέπει να πιστεύη στον Λόγο του Θεού. Σε όλο τον λόγο! Πρέπει να τον χρησιμοποιή σαν οδηγό του και οφείλει να εκδηλώνη αγάπη στους αδελφούς, στα πρόβατα που έχουν ανατεθή στην φροντίδα του, έχοντας υπ’ όψι ότι αυτά είναι πρόβατα του Θεού. Ακόμη και όταν οι πρεσβύτεροι προτρέπουν, νουθετούν, ενθαρρύνουν, ελέγχουν και εκπαιδεύουν, εκδηλώνουν αγάπη επειδή προσπαθούν να βοηθήσουν τους αδελφούς των ν’ ακολουθήσουν την ορθή πορεία στη ζωή. Έχει η εκκλησία σας τέτοιους πρεσβυτέρους που σας προσέχουν;
34. Πώς ο Παύλος έδειξε το ενδιαφέρον του για τους αδελφούς του;
34 Ο Παύλος ασφαλώς εγνώριζε τι εσήμαινε το να είναι κανείς επίσκοπος, πρεσβύτερος. Έτρεφε βαθιά αγάπη για τις εκκλησίες. «Εκτός των εξωτερικών, ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών,» έγραψε. (2 Κορ. 11:28) Με στοργικό ενδιαφέρον ο Παύλος παρώτρυνε το πρεσβυτέριον από την Έφεσο: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ].»—Πράξ. 20:28.
35. Μολονότι οι Χριστιανοί επίσκοποι έχουν πολύ έργο να κάνουν, ποια είναι η πείρα των σε αρμονία με όσα αναγράφονται στο εδάφιο Πράξεις 20:35;
35 Είναι απολύτως αναγκαίο όλοι οι επίσκοποι να είναι άγρυπνοι και να εργάζωνται σκληρά για τον καθένα στην εκκλησία, και είναι ευτυχείς να το κάνουν αυτό. Η πείρα που δοκιμάζουν είναι σύμφωνη μ’ αυτά που αναγράφονται στο εδάφιο Πράξεις 20:35: «Ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»
ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ
36. (α) Πώς εγίνοντο οι διορισμοί πρεσβυτέρων στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνος; (β) Πώς γίνονται τέτοιοι διορισμοί σήμερα, με τη χρήσι ποιου κανόνος;
36 Ποιος κάνει τον διορισμό των πρεσβυτέρων; Το κεφάλαιο 14, εδάφιο 23 (ΜΝΚ) αναφέρει σχετικά μ’ ένα ιεραποστολικό ταξίδι του Παύλου και του Βαρνάβα: «Εχειροτόνησαν εις αυτούς πρεσβυτέρους κατά πάσαν εκκλησίαν, προσευχηθέντες με νηστείας, αφιέρωσαν αυτούς εις τον Ιεχωβά, εις τον οποίον είχον πιστεύσει.» Δεν είχε γίνει ψηφοφορία στην εκκλησία, οι διορισμοί είχαν γίνει από τον Παύλο και τον Βαρνάβα, αντιπροσωπευτικά μέλη του κυβερνώντος σώματος. Ομοίως ο Τιμόθεος και ο Τίτος είναι καταφανές ότι έκαναν τέτοιους διορισμούς σύμφωνα με τις οδηγίες του Παύλου. (1 Τιμ. 5:22· Τίτον 1:5) Σήμερα, που υπάρχουν εκκλησίες διασκορπισμένες σ’ όλη τη γη, οι πρεσβύτεροι αυτών των εκκλησιών είναι εκείνοι οι οποίοι, ύστερ’ από εξέτασι του ζητήματος με προσευχή, κάνουν συστάσεις στο κυβερνών σώμα στα κεντρικά γραφεία για άλλους οι οποίοι ανταποκρίνονται στα Γραφικά προσόντα, και στέλλουν αυτές τις συστάσεις στο γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Το κυβερνών σώμα κάνει τότε τους διορισμούς. Αλλ’ αυτό δεν γίνεται με κάποιο κανόνα που αυτοί έχουν θέσει. Γίνεται σύμφωνα με τον τρόπο που αναγράφεται στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, και γι’ αυτό μπορούσε να λεχθή σ’ αυτούς τους πρεσβυτέρους ή επισκόπους: «Το πνεύμα το άγιον σας έθεσε επισκόπους.»—Πράξ. 20:28.
37. (α) Πόσους πρεσβυτέρους μπορεί να έχη μία εκκλησία; (β) Εξηγήστε πώς και πότε θα γινωνται συστάσεις για προσθέτους πρεσβυτέρους σε μια εκκλησία; (γ) Πόσον καιρό μπορεί να συνεχίση να υπηρετή ένας πρεσβύτερος σε μια εκκλησία; Αν μεταφερθη σε μια άλλη εκκλησία θα ισχύη ο διορισμός του ως πρεσβυτέρου εκεί; Γιατί;
37 Μερικές εκκλησίες έχουν περισσοτέρους πρεσβυτέρους από άλλες. Η Γραφή δεν καθορίζει ωρισμένο αριθμό. (Φιλιππ. 1:1) Αλλά προχωρεί σε σημαντικές λεπτομέρειες όσον αφορά τα προσόντα εκείνων οι οποίοι πρόκειται να διορισθούν ως πρεσβύτεροι, και είναι σπουδαίο να είμεθα προσκολλημένοι σ’ αυτόν τον θεόδοτο κανόνα. Κάθε χρόνο, περίπου την 1η Σεπτεμβρίου, θα είναι κατάλληλο οι πρεσβύτεροι στις εκκλησίες να εξετάσουν αν άλλοι μέσα στην εκκλησία ανταποκρίνωνται στην περιγραφή της Γραφής γι’ αυτούς που έχουν τα προσόντα να είναι πρεσβύτεροι. Αν κάποιοι ανταποκρίνωνται, μπορούν να συστηθούν στο κυβερνών σώμα για διορισμό, και, όταν διορισθούν μπορούν ν’ αρχίσουν να συμμετέχουν με όλους τους άλλους πρεσβυτέρους στην ευθύνη της ποιμάνσεως του ποιμνίου σ’ εκείνη την εκκλησία. Όσον καιρό συνεχίζουν ν’ ανταποκρίνωνται στις απαιτήσεις της Γραφής, θα συνεχίσουν να είναι πρεσβύτεροι σ’ εκείνη την εκκλησία. Εν τούτοις, αν μετακινηθούν σε κάποια άλλη εκκλησία, ως νεοαφιχθέντες σ’ εκείνη την περιοχή και ως άτομα στην πραγματικότητα άγνωστα στην εκκλησία, δεν θα θεωρούνται ως πρεσβύτεροι ή επίσκοποι απ’ εκείνους οι οποίοι είναι συνταυτισμένοι εκεί. Θα αποδείξουν τα πνευματικά προσόντα των με τη Χριστιανική δραστηριότητα των εκεί. Και, με τον καιρό, οι τοπικοί πρεσβύτεροι θα κάμουν σύστασι για τον διορισμό τους ως πρεσβυτέρων σ’ εκείνη την εκκλησία. Φυσικά, αν ένας πρεσβύτερος εμπλακή ποτέ σε αντιχριστιανική διαγωγή τέτοια που να χρειασθή ν’ αποκοπή ή να τεθή κάτω από περιορισμούς, τότε πρέπει να ειδοποιηθή το κυβερνών σώμα και αυτός θ’ απομακρυνθή ως πρεσβύτερος εφόσον είναι καταφανές ότι δεν μπορεί να είναι καλό παράδειγμα στο ποίμνιο. Εν τούτοις, αν δεν είναι απλώς σε θέσι να εκτελέση τα καθήκοντα του επισκόπου, λόγω ασθενείας ή προχωρημένης ηλικίας, αυτό δεν θα ακυρώση τον διορισμό του ως πρεσβυτέρου.
38. (α) Σε ποια θέσι πρέπει να υπηρετούν οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία αν είναι δυνατόν, και γιατί; (β) Για να ελευθερωθή ένας πρεσβύτερος να συγκεντρώση τις προσπάθειές του στη διδασκαλία προς όφελος της εκκλησίας, σε ποιο έργο μπορούν να κληθούν άλλοι να βοηθήσουν;
38 Οι πρεσβύτεροι έχουν ωρισμένα επίσημα καθήκοντα να εκπληρώσουν στην εκκλησία. Αν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι, πρέπει να διορισθούν ως υπηρέτης εκκλησίας, βοηθός υπηρέτου εκκλησίας, υπηρέτης Γραφικών μελετών, υπηρέτης μελέτης Σκοπιάς και υπηρέτης Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας. Όπου είναι δυνατόν, πρέπει αυτοί να είναι επίσης οδηγοί μελέτης Βιβλίου εκκλησίας και δημόσιοι ομιληταί, επειδή αυτοί είναι διδάσκαλοι. Αν υπάρχουν μόνο δύο ή τρεις πρεσβύτεροι, πρέπει πάντοτε να διορίζωνται στις πρώτες τρεις θέσεις που αναφέρονται ανωτέρω. Ένας απ’ αυτούς μπορεί να κατέχη δύο θέσεις αν υπάρχουν μόνο δύο πρεσβύτεροι. Συνήθους οι τρεις διαφορετικοί πρεσβύτεροι οι οποίοι πληρώνουν αυτές τις θέσεις αποτελούν τη δικαστική επιτροπή της εκκλησίας. (1 Κορ. 5:12, 13· 6:1-4) Εν τούτοις, θα ήταν επίσης πολύ ωφέλιμο για εκείνους οι οποίοι είναι πρεσβύτεροι να προεδρεύουν σ’ όλες τις συναθροίσεις της εκκλησίας, όπου αυτό είναι δυνατόν. Ακόμη και εκεί που υπάρχει μόνον ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία, θα ήταν ωφέλιμο αυτός να προεδρεύη στη μελέτη της Σκοπιάς, τη συνάθροισι υπηρεσίας και στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, καθώς επίσης και στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας, αν είναι πρόθυμος και μπορή να το κάνη. Από άλλους μπορεί να ζητηθή να βοηθήσουν σε οργανωτικές λεπτομέρειες, προετοιμάζοντας προγράμματα και φροντίζοντας για τις διευθετήσεις στην υπηρεσία του αγρού, αλλά ο πρεσβύτερος είναι εκείνος ο οποίος είναι «ενδεδειγμένος να διδάσκη,» γι’ αυτό, εκεί όπου υπάρχει ένας μόνος πρεσβύτερος στην εκκλησία τακτικά παρών στη συνάθροισι, θα ήταν πολύ ωφέλιμο για την εκκλησία να διορισθή αυτός να προεδρεύη. Φυσικά, είναι ευνόητο ότι είναι πιθανόν να υπάρξουν μερικές περιπτώσεις όπου, λόγω ασθενείας ή προχωρημένης ηλικίας, αυτό δεν είναι δυνατόν.
39. Εξηγήστε τις εκ περιτροπής υπηρεσίες μεταξύ των πρεσβυτέρων. Έτσι τι πρέπει να έχουν υπ’ όψιν όταν συνιστούν άνδρες για διορισμό πρεσβυτέρων;
39 Η προεδρεία του πρεσβυτερίου αλλάζει εκ περιτροπής. Έτσι κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, αν υπάρχουν περισσότεροι από ένα πρεσβύτεροι στην εκκλησία, ένας νέος υπηρέτης εκκλησίας ή προεδρεύων του πρεσβυτερίου θ’ αναλάβη το έργο του. Συνήθως, αυτός ο νέος υπηρέτης εκκλησίας, θα είναι εκείνος ο οποίος ήταν βοηθός υπηρέτου εκκλησίας στη διάρκεια του περασμένου έτους. Θα υπάρξη επίσης εναλλαγή σ’ εκείνους οι οποίοι είναι διωρισμένοι σε άλλες κύριες θέσεις που κατέχουν οι πρεσβύτεροι. Επομένως, όταν οι «πρεσβύτεροι» σε μια εκκλησία συνιστούν κάποιον για να είναι πρεσβύτερος, πρέπει να έχουν υπ’ όψιν ότι με τον καιρό αυτός θα κληθή να ενδιαφερθή για όλους αυτούς τους διαφόρους διορισμούς. Είναι ικανός να το κάνη αυτό; Είναι πρόθυμος να το κάνη;
40. Ποιοι ειδοποιούνται όταν έχουν διορισθή πρεσβύτεροι, και ποια είναι τα καθήκοντά τους στην εκκλησία;
40 Όταν γίνωνται διορισμοί πρεσβυτέρων από το κυβερνών σώμα, πρέπει να το πληροφορήται όλη η εκκλησία. Ο καθένας ο οποίος είναι ταυτισμένος με την εκκλησία πρέπει να γνωρίζη ποιοι είναι οι πρεσβύτεροι για να μπορή ν’ αποκομίζη πλήρη ωφέλεια από τις υπηρεσίες των. Οι πρεσβύτεροι δεν είναι αφένται· δεν έχουν διορισθή για να κατακυριεύουν κανένα. Πρέπει να είναι στοργικοί ποιμένες, υπόδειγμα για το ποίμνιο, πρόθυμοι υπηρέτες στους Χριστιανούς αδελφούς των. (Ματθ. 20:25-28· 1 Πέτρ. 5:1-3) Πρέπει να είναι στη διάθεσι εκείνων οι οποίοι έχουν ανάγκη βοηθείας, να μπορούν να τους πλησιάζουν, να είναι πρόθυμοι ν’ ακούουν όταν εγείρωνται προβλήματα και να δίνουν στοργική ενθάρρυνσι σε όλους.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΑΣ
41. Ποιες προμήθειες κάνει η Γραφή για αδελφούς να βοηθούν τους πρεσβυτέρους;
41 Αλλά υποθέστε ότι μια εκκλησία δεν έχει αρκετό αριθμό αδελφών οι οποίοι να έχουν τα προσόντα του πρεσβυτέρου για να συμπληρώσουν όλες τις κύριες θέσεις του σώματος των υπηρετών στην εκκλησία. Ή ακόμη και όταν οι πρεσβύτεροι μπορούν ν’ αναλάβουν περισσότερες από μια θέσεις, έχουν ανάγκη βοηθείας στην φροντίδα των για μερικές λεπτομέρειες στο έργο. Τι πρέπει να γίνη τότε; Η Γραφή κάνει προμήθεια για διακονικούς υπηρέτας ή διακόνους.
42. Πώς οι Γραφικές απαιτήσεις στις οποίες πρέπει ν’ ανταποκριθούν οι διακονικοί υπηρέται αποτελούν ασφάλεια για την εκκλησία;
42 Τα προσόντα στα οποία πρέπει ν’ ανταποκριθούν αυτοί οι διακονικοί υπηρέται αποτελούν ασφάλεια εναντίον κάθε νομίμου κατηγορίας που θα μπορούσε να γίνη κατά της εκκλησίας όσον αφορά τους ανθρώπους στους οποίους αναθέτει ευθύνη. Αυτά τα προσόντα εκτίθενται στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:8-10, 12, 13 και είναι τα εξής: «Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει να ήναι σεμνοί, ουχί δίγλωσσοι, ουχί δεδομένοι εις οίνον πολύν, ουχί αισχροκερδείς, έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως· και ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι άμεμπτοι. Οι διάκονοι ας ήναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα αυτών και τους οίκους αυτών. Διότι οι καλώς διακονήσαντες, αποκτώσιν εις εαυτούς βαθμόν καλόν, και πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν.»
43. (α) Τι δείχνουν οι Γραφές σχετικά με την ηλικία και την πείρα εκείνων που διορίζονται διακονικοί υπηρέται; (β) Μπορούν να είναι ποιμένες και διδάσκαλοι οι διακονικοί υπηρέται της εκκλησίας, και πώς το γνωρίζομε; (γ) Ως ποιο σημείο πρέπει ν’ ανταποκρίνεται κανείς στις Γραφικές απαιτήσεις προτού γίνη σύστασις στο κυβερνών σώμα για διορισμό του ως διακονικού υπηρέτου;
43 Μολονότι δεν αναφέρεται συγκεκριμένη ηλικία, είναι καταφανές ότι αυτοί οι διακονικοί υπηρέται έπρεπε να είναι ενήλικοι άνδρες, αρκετά μεγάλοι ώστε να είναι έγγαμοι και να έχουν τέκνα. Δεν έπρεπε να είναι νεοκατήχητοι στην εκκλησία, αλλά άτομα τα οποία έχουν ‘δοκιμασθή.’ Προτού διορισθούν ως διακονικοί υπηρέται θα είναι καλό να έχη περάσει κάμποσος καιρός αφότου έχουν αφιερωθή και βαπτισθή ώστε να είναι δυνατόν να έχη δοκιμασθή η καταλληλότης των. Δεν απαιτείται να είναι ‘κατάλληλοι να διδάσκουν,’ στην εκκλησία. Τα Γραφικά προσόντα δείχνουν ότι δεν επρόκειτο να διορισθούν ως ποιμένες και διδάσκαλοι του ποιμνίου. Πρέπει να είναι ασφαλώς ζηλωταί στη διακονία, δραστήριοι στο έργο που ανέθεσε ο Ιησούς στους μαθητάς του, δηλαδή, το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας και τη μαθήτευσι. Αλλά, εκτός αυτού, οι απαιτήσεις που εκτίθενται στις Γραφές δείχνουν ότι εκείνοι οι οποίοι είναι διακονικοί υπηρέται πρέπει να είναι υποδειγματικοί στην ιδιωτική των ζωή καθώς και στις σχέσεις τους με άλλους. Έτσι, προτού γίνη σύστασις στο κυβερνών σώμα για να διορισθή κάποιος ως διάκονος υπηρέτης, πρέπει να τύχουν προσεκτικής φροντίδος κάθε μία απ’ αυτές τις Γραφικές απαιτήσεις· και καμμιά δεν πρέπει ν’ αγνοηθή ή να θεωρηθή μικροτέρας σπουδαιότητος.
44. (α) Πόσους διακονικούς υπηρέτας πρέπει να έχη μια εκκλησία; (β) Πώς διορίζονται και πόσον καιρό μπορούν να συνεχίσουν να υπηρετούν;
44 Όπως συμβαίνει για τον καθένα που γίνεται πρεσβύτερος στην εκκλησία, εκείνοι οι οποίοι είναι ήδη πρεσβύτεροι κάνουν συστάσεις στο κυβερνών σώμα γι’ αυτούς που έχουν τα προσόντα να γίνουν διακονικοί υπηρέται. Τότε γίνεται ο διορισμός από το κυβερνών σώμα. (Πράξ. 6:3-6) Δεν υπάρχει ωρισμένος αριθμός ατόμων που μπορούν να είναι διακονικοί υπηρέται στην εκκλησία. (Φιλιππ. 1:1) Κάθε χρόνο, περίπου την 1η Σεπτεμβρίου, θα ήταν κατάλληλο να εξετάζουν οι πρεσβύτεροι αν υπάρχη ένας ή περισσότεροι μέσα στην εκκλησία που θα μπορούσαν να τους συστήσουν για τέτοια υπηρεσία, και αυτές οι συστάσεις μπορούν να γίνουν στο κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκείνοι οι οποίοι διορίζονται έτσι θα συνεχίσουν να υπηρετούν όσον καιρό ανταποκρίνονται στις Γραφικές απαιτήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους πρεσβυτέρους. Εν τούτοις, είναι καλό γι’ αυτούς τους διακονικούς υπηρέτας να κάμουν όπως υποδεικνύεται στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:1, δηλαδή, να ‘ορέγωνται επισκοπήν,’ και φυσικά, όταν ένα άτομο διορίζεται να είναι πρεσβύτερος ή επίσκοπος, δεν είναι πια διακονικός υπηρέτης, μολονότι μπορεί να συνεχίση να φροντίζη για ένα μέρος απ’ αυτό το έργο που έκανε προηγουμένως.
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ
45, 46. (α) Ποια είναι μερικά καθήκοντα που πρέπει να κάνη ένας διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία; (β) Ποιος αναθέτει στους διακονικούς υπηρέτας το ειδικό έργο που πρέπει να κάμουν στην εκκλησία; (γ) Μπορούν ν’ ανατεθούν σε διακονικούς υπηρέτας άλλα καθήκοντα να κάμουν από έτος σε έτος;
45 Υπάρχει πολλή εργασία που μπορούν να κάνουν οι διακονικοί υπηρέται σε μια εκκλησία. Τον πρώτον αιώνα, στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ, έχομε ένα παράδειγμα έργου του είδους που μπορούν να κάνουν οι διακονικοί υπηρέται. Η διανομή τροφίμων σε χήρες που είχαν ανάγκη στην εκκλησία, μολονότι δεν ήταν τόσο σπουδαία εργασία όσο η «διακονία του λόγου,» ωστόσο κατετάσσετο ως ‘χρεία.’ Προφανώς αυτό περιελάμβανε πολλή εργασία, διότι δεν είχε ανατεθή σ’ ένα άτομο μόνο, αλλά σε «επτά άνδρας μαρτυρουμένους.»—Πράξ. 6:1-6.
46 Στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα υπάρχει επίσης πολύ τέτοια ‘χρεία’ η οποία δεν περιλαμβάνει με άμεσο τρόπο τη «διακονία του λόγου.» Αυτό περιλαμβάνει την φροντίδα για την προμήθεια εντύπων, τη διανομή τομέων για το κήρυγμα, καθώς και τη φροντίδα για τους λογαριασμούς της εκκλησίας. Υπάρχει επίσης έργο που πρέπει να γίνη για την φροντίδα της συντηρήσεως της Αιθούσης Βασιλείας, του καθαρισμού της κάθε εβδομάδα, της τακτοποιήσεως των καθισμάτων, της φροντίδος για τον αερισμό, της λειτουργίας των ηχητικών μηχανημάτων σε μεγάλες αίθουσες, της διατηρήσεως αρχείου για τον αριθμό των παρόντων, της υποδοχής των νεοερχομένων και της παρουσιάσεώς των στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Σε μερικές εκκλησίες μπορεί να υπάρχουν αρκετοί διακονικοί υπηρέται, ώστε το καθένα απ’ αυτά τα καθήκοντα ν’ ανατίθεται σ’ ένα διαφορετικό άτομο. Αλλού, μπορεί ένας να φροντίζη για πολλά καθήκοντα. Σε μερικές περιπτώσεις ίσως κρίνεται ωφέλιμο να συμμετέχουν περισσότερα από ένα άτομο σε κάποιο έργο. Μερικοί από τους πρεσβυτέρους μπορεί να έχουν στην επίβλεψί των κάποια αρχεία, αλλά, αν υπάρχουν διακονικοί υπηρέται διαθέσιμοι, μπορούν να διορισθούν να βοηθήσουν στην φροντίδα μιας τέτοιας υπηρεσίας, για να ελευθερώνουν τους πρεσβυτέρους για το πιο σπουδαίο έργο της ποιμάνσεως. Οι διακονικοί υπηρέται μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάθεσι τομέων, τους οποίους θα επεξεργασθούν όμιλοι ευαγγελιζομένων που συναντώνται για το έργο κηρύγματος. Μολονότι οι διακονικοί υπηρέται διορίζονται επισήμως από το κυβερνών σώμα, το τοπικό «πρεσβυτέριον» μπορεί να τους αναθέτη το ειδικό έργο το οποίο θα κάμουν για την εκκλησία. Και, όπως ακριβώς οι πρεσβύτεροι αλλάζουν εκ περιτροπής υπηρεσία κάθε χρόνο, έτσι οι πρεσβύτεροι μπορούν να διευθετούν ώστε ν’ ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα στους διακονικούς υπηρέτας κάθε χρόνο, ως το σημείο που αυτό αποδεικνύεται πρακτικό. Τι έξοχο προνόμιο είναι να μπορή κανείς να υπηρετή τους αδελφούς του όπως τους υπηρετούν αυτοί οι διακονικοί υπηρέται!
47. (α) Τι μπορεί να γίνη όταν δεν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία για να φροντίσουν για όλες τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας και τα άλλα καθήκοντα τα οποία κανονικώς χειρίζονται οι επίσκοποι; (β) Αν ένας διακονικός υπηρέτης διορίζεται προσωρινά ως βοηθός υπηρέτου εκκλησίας θεωρείται έτσι ως ένα μέλος της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας;
47 Σε περιοχές όπου παρατηρείται πολύ γοργή αύξησις εκκλησιών, μπορεί να εγερθή κατάστασις που να μη υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι που να μπορούν να κάνουν το έργο διδασκαλίας και ποιμάνσεως που απαιτείται. Σε μια ωρισμένη περιοχή όπου όλοι είναι πολύ νέοι στην υπηρεσία του Θεού, ίσως να μη υπάρχη ούτε ένας πρεσβύτερος. Ωστόσο μπορούν να έχουν κανονικές συναθροίσεις για μελέτη και να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος στους άλλους, και, με τον καιρό, χωρίς αμφιβολία κάποιος ανάμεσα τους θ’ αποκτήση τα προσόντα για πρεσβύτερος. Σε μια εκκλησία όπου υπάρχουν μερικοί πρεσβύτεροι, ίσως να μη υπάρχουν αρκετοί για να φροντίσουν για όλες τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας. Σε μερικές περιπτώσεις ίσως είναι επωφελές να γίνωνται μεγαλύτεροι οι όμιλοι· σε άλλες ένας πρεσβύτερος ίσως να είναι σε θέσι να προεδρεύη σε περισσότερες από μια τέτοια μελέτη, με το να το κάνη αυτό σε διαφορετικό χρόνο στη διάρκεια της εβδομάδος. Αλλά, όταν είναι ανάγκη, οι διακονικοί υπηρέται μπορούν να βοηθήσουν φροντίζοντας για μερικούς απ’ αυτούς τους ομίλους μελέτης ωσότου υπάρξουν αρκετοί πρεσβύτεροι διαθέσιμοι. Επίσης, λόγω τοπικών συνθηκών, μπορεί να ζητηθή από ένα διακονικό υπηρέτη να φροντίση προσωρινώς για μια από τις πέντε κύριες θέσεις που κατέχονται από τους πρεσβυτέρους. Εν τούτοις, το ότι έχει ανατεθή σ’ αυτόν ένα τέτοιο καθήκον από τους τοπικούς πρεσβυτέρους δεν τον καθιστά πρεσβύτερο. Και αν συμπέση να είναι ένας προσωρινός βοηθός υπηρέτης εκκλησίας ή υπηρέτης Γραφικών μελετών, δεν θα θεωρήται ως ένα μέλος της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας. Για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων θα κληθή ένας άλλος πρεσβύτερος από κάποια γειτονική εκκλησία να βοηθήση. Εν τούτοις, με επιμελή προσπάθεια, εκείνος ο οποίος βοηθεί στο έργο που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται από ένα πρεσβύτερο, μπορεί και αυτός με τον καιρό ν’ αποκτήση τα προσόντα για να είναι ένας από τους πρεσβυτέρους οι οποίοι είναι επίσκοποι του ποιμνίου.
48. Τι μπορούμε να κάνωμε όλοι που να δείχνη ότι είμεθα προοδευτικοί στην άποψί μας ως δούλοι του Θεού;
48 Είναι καλό όλοι οι Χριστιανοί να επιθυμούν να προοδεύουν. Κανένας δεν θέλει να παραμείνη βρέφος, είτε από σωματική, είτε από πνευματική άποψι. Στους πρώτους εξ Εβραίων Χριστιανούς εδόθη η συμβουλή: «Αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ].» (Εβρ 6:1) Στον Τιμόθεο ελέχθη: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου.» (1 Τιμ. 4:15) Σεις σημειώνετε τέτοια πρόοδο ως Χριστιανός; Αυξάνει η αφοσίωσίς σας στον Ιεχωβά; Προοδεύετε στην ανάπτυξι των καρπών του πνεύματος; Πλατύνεσθε στην αγάπη σας προς τους Χριστιανούς αδελφούς σας; Καταβάλλετε προσπάθειες να συμμορφώνετε τη ζωή σας πλήρως στον Λόγο του Θεού; Επειδή η οργάνωσις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά κατέβαλε προσπάθειες να είναι προσκολλημένη στενά στον Λόγο του Θεού και να κάνη προσαρμογές εκεί όπου ήταν ανάγκη ποιο στενής συμμορφώσεως μ’ αυτόν, είναι καταφανές ότι το πνεύμα του Θεού ήταν επάνω της. Σήμερα, σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα μέρη της γης κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού ως την μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Βοηθούν ειλικρινείς ανθρώπους να μάθουν τι διδάσκει η Γραφή, να ενεργούν σε αρμονία με αυτή και έτσι να είναι πραγματικά ‘σοφοί και έχοντες κατανόησιν.’ Αν επιθυμήτε βοήθεια για να μπορήτε να μάθετε και να ωφεληθήτε πλήρως από τα καλά πράγματα που περιέχονται στο Λόγο του Θεού, θα το θεωρήσουν ευχαρίστησί των να βοηθήσουν και σας επίσης.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ
49-51. Ως ποιο σημείο υπήρξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά δραστήριοι το περασμένο έτος στο κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας;
49 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούν κάθε είδους ανθρώπους παγκοσμίως· είναι δραστήριοι σε 207 διάφορες χώρες. Κάτω από τη διεύθυνσι 93 γραφείων τμημάτων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας, 1.510.245 Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες έχουν κάμει διευθετήσεις για να πηγαίνουν από οικία σε οικία ή να εξαγγέλλουν το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού με κάποιο διαφορετικό τρόπο κάθε μήνα στη διάρκεια του περασμένου έτους. Αυτό εσήμαινε 125.000 μάρτυρας περισσοτέρους από το υπηρεσιακά έτος 1970 που εκήρυτταν και εδίδασκαν από το Λόγο του Θεού. Εν τούτοις, προτού τελειώση το έτος 1971 ο αριθμός αυτός αύξησε σε 1.590.793.
50 Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται να βοηθήσουν άλλους ν’ αποκτήσουν περαιτέρω κατανόησι της Γραφής και της σημασίας της για το ανθρώπινο γένος σήμερα, αφιέρωσαν 291.952.375 ώρες το περασμένο έτος για να μιλήσουν για τον Λόγο του Θεού. Δεν είναι αυτό μια καλή απόδειξις ότι πραγματικά προσπαθούσαν να παρηγορήσουν ανθρώπους όλων των εθνών; Δεν είναι αλήθεια ότι η προσεχτική μελέτη του γραπτού Λόγου του Θεού βοηθεί ανθρώπους να γίνουν ‘σοφοί και έχοντες κατανόησιν’; Για να το επιτύχουν αυτό κάθε εβδομάδα σ’ όλη τη διάρκεια του έτους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν 1.257.904 αδάπανες Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ανθρώπων. Προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο τα μέλη της θρησκευτικής οργανώσεως στην οποία ανήκετε; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά όχι μόνον κηρύττουν από οικία σε οικία και διδάσκουν στα σπίτια των ανθρώπων, αλλά διαθέτουν και βοηθήματα Γραφικής μελέτης όπου αυτό είναι δυνατόν, ώστε, αν ο ακροατής δεν έχη χρόνο να μελετήση όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά τον επισκέπτεται, να μπορή αυτός ο άνθρωπος να διαβάση για τα αγαθά νέα την ώρα που είναι κατάλληλη γι’ αυτόν. Στη διάρκεια του έτους οι μάρτυρες του Ιεχωβά διέθεσαν 18.167.032 δεμένα βιβλία και Γραφές, 10.590.176 βιβλιάρια. 218.898.563 τεύχη των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! και επέτυχαν ένα σύνολο από 2.702.972 νέες συνδρομές γι’ αυτά τα περιοδικά.
51 Για να μπορήτε να εκτιμήσετε πληρέστερα τι ακριβώς έχουν κάμει οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη διακονία των και που, παραθέτομε εδώ λεπτομερή πίνακα της παγκοσμίου εκθέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο υπηρεσιακό έτος 1971. Βλέπε σελίδες 214-217.
52. Τι είναι εκείνο που ωθεί του μάρτυρας του Ιεχωβά στη διακονία τους, και επομένως ποια οφέλη απολαμβάνουν;
52 Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι πολλοί σε αριθμούς σε σύγκρισι με τον πληθυσμό της γης, αλλ’ αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό και τον Λόγο του τη Γραφή. Πιστεύουν αυτό που έχει γράψει ο Ιάκωβος, στο τέταρτο κεφάλαιο εδάφιο τέταρτο: «Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» Σκεφθήτε το! Δεν είναι αλήθεια ότι όλα τα έθνη του κόσμου βρίσκονται σε στενοχώριες; Δεν βλέπετε ότι σχεδόν το χέρι κάθε ανθρώπου είναι εναντίον του πλησίον του, ακόμη και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο; Είναι καταφανές ότι δεν εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού. Σεις διαφέρετε πραγματικά απ’ αυτούς; Αγαπάτε πραγματικά τον Θεό, και ‘αγαπάτε τον πλησίον σας ως τον εαυτό σας’; Αν θέλετε να είσθε αυτού του είδους άνθρωπος, τότε, όπως λέγει η Γραφή, οφείλετε να ‘υποταχθήτε εις τον Θεόν, αλλά να αντισταθήτε εις τον Διάβολον και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.’ (Ιακ. 4:7, 8) Αν το κάνετε αυτό, θα απολαύσετε τη στοργική επίβλεψι που παρέχει ο Ιεχωβά σε όλο το ποίμνιον του Θεού.»
[Πίνακας στη σελίδα 214-217]
ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ 1971
(Βλέπε τόμο)
[Εικόνα στη σελίδα 204]
Οι πρεσβύτεροι να είναι ικανοί όχι μόνον να δίνουν ομιλίες μπροστά σ’ ένα ακροατήριο, αλλά επίσης να είναι «διδακτικοί» σε ομοίους των πιστούς
[Εικόνα στη σελίδα 208]
Θα είσθε πρόθυμος να εφαρμόσετε σ’ ένα όμοιό σας Χριστιανό τον απαιτούμενο έλεγχο από τον Λόγο του Θεού; Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ικανοί να προτρέπουν και να ελέγχουν
-
-
Η Απελευθέρωσις του Ανθρωπίνου Γένους στη Νέα Τάξι του ΘεούΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Η Απελευθέρωσις του Ανθρωπίνου Γένους στη Νέα Τάξι του Θεού
«Ιδού νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην»—Ησ. 65:17
1, 2. (α) Ποιες υποδείξεις γίνονται εξαιτίας του παλαιού γνωμικού, «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον»; (β) Ποια ερώτησι προκαλούν αυτές οι συνθήκες που αναφέραμε;
ΕΙΝΑΙ παλαιό το γνωμικό ότι «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλ. 1:9) Αλλά τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια πόλεμοι, ούτε ακόμη πολεμικές προετοιμασίες στη γη, ούτε φυσικές καταστροφές, ούτε μοιραία ατυχήματα, ούτε πείνες και επιδημίες; Τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια συντριπτικά φορτία των πολύ δαπανηρών κυβερνήσεων, ούτε καταπίεσις από κυβερνήσεις, ούτε επαναστάσεις και βίαιες ανατροπές κυβερνήσεων; Αυτό θα ήταν πολύ καλό, δεν είν’ έτσι; Αλλ’ ας μη σταματήσωμε εδώ!
2 Τι θα λεχθή αν δεν υπήρχαν πια οι ψευτοαριστοκρατικές κοινωνικές διακρίσεις, ούτε πια εθνικές προκαταλήψεις, ούτε καμμιά φυλετική διάκρισις; Τι θα πούμε αν κανένας από μας δεν γήρασκε πια, και δεν έχανε την δράσι, την ακοή, τα μαλλιά, τα δόντια, την καλή λειτουργία του σώματος, αλλά έφθανε στην άνθησι και δροσερότητα της νεανικής ομορφιάς και τη διατηρούσε αιωνίως; Τι θα πούμε αν κανένας δεν αρρωστούσε και δεν πέθαινε, αλλά, αντιθέτως, οι άνθρωποι ξαναγύριζαν από τους τάφους και ζούσαν πάλι ανάμεσά μας εωσότου άδειαζε και το τελευταίο νεκροταφείο; Τι θα πούμε αν υπήρχε μια παγκόσμια εκπαίδευσις στην ακριβή αλήθεια σχετικά με τη θρησκεία και ζούσαμε όλοι σε αρμονία μ’ αυτή την αλήθεια; Τι θα πούμε αν όλοι ζούσαμε ειρηνικά σε μια όμοια με κήπο γη, κάτω από μια κυβέρνησι σ’ ολόκληρη τη γη; Αυτό θα ήταν κάτι νέο για όλο το ανθρώπινο γένος, δεν είν’ έτσι;
3. (α) Τέτοιες συνθήκες ποιο είδος τάξεως μόνον χαρακτηρίζουν; (β) Τι μπορεί να λεχθή για το αν μπορούμε ν’ αναμένωμε κάτι από τους ιατρούς και τους ειδικούς για την υγεία όσον αφορά τον θάνατο;
3 Ναι, πράγματι. Και μια τάξις πραγμάτων κάτω από την οποία τέτοιες συνθήκες θα μπορούσαν να υπάρχουν σε όλη τη γη, μαζί με αυτές τις τέλειες σχέσεις μεταξύ όλων των μελών της ανθρώπινης οικογενείας, θα ήταν μια νέα τάξις, πράγματι. Ακόμη και η ιδέα μιας τέτοιας τάξεως πραγμάτων στη γη είναι νέα σε αμέτρητα εκατομμύρια διάνοιες σήμερα. Η ανθρώπινη ιστορία αποκαλύπτει ότι το ανθρώπινο γένος δεν υπήρξε ποτέ κάτω από μια τάξι αυτού του είδους ως τη σημερινή εποχή. Αυτό που όλοι μας γνωρίζομε καλά είναι αυτό που υπάρχει τώρα, μια «παλαιά τάξις,» αυτή η «παρούσα τάξις.» Η ανθρώπινη φυλή υπάρχει επάνω σ’ αυτή τη γη χιλιάδες χρόνια, και ωστόσο η επιφάνεια της γης δεν έχει κατοικηθή πλήρως με αφθονία τροφής για όλους. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ο θάνατος, από πολλές ποικίλλες αιτίες, εισπράττει σταθερά τον φόρο του από την ανθρώπινη ζωή. Έχει εμποδίσει την ανθρώπινη οικογένεια να πολλαπλασιασθή ακόμη γοργότερα απ’ όσο πολλαπλασιαζόταν τις τελευταίες δυο εκατονταετίες. Ο θάνατος υπήρξε πάντοτε ένα παρόν χαρακτηριστικό αυτής της παλαιάς τάξεως, και οι στρατιές των ιατρών και ειδικών για την υγεία της εποχής μας δεν μας δίνουν καμμιά βάσι για ν’ αναμένωμε ότι αυτοί θα εξαλείψουν τον θάνατο όσο υπάρχει αυτή η παλαιά τάξις.
4, 5. (α) Πώς αισθάνονται οι άνθρωποι για την παρούσα κατάστασι, αλλά ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά το τι θέλουν; (β) Σε ποιους εμπιστεύονται οι άνθρωποι, και επομένως τι κάνουν σχετικά με το μέλλον;
4 Το ανθρώπινο γένος έχει βαρεθή απ’ αυτή την «παρούσα τάξι,» ή, «αταξία,» όπως προτιμούν να την ονομάζουν πολλοί. Είναι καιρός για μια αλλαγή. Ναι, αλλά ποιος προορίζεται να την αλλάξη; Ποιος μπορεί να την αλλάξη; Οι άνθρωποι είχαν από πολύν καιρό την ευκαιρία να την αλλάξουν προς το καλύτερο. Αλλ’ η βελτίωσις της καταστάσεως του ανθρώπου έχει αποτύχει να πραγματοποιήση ως τώρα.
5 Οι άνθρωποι που χειρίζονται τις υποθέσεις του κόσμου σήμερα εξακολουθούν να είναι απρόθυμοι να παύσουν να θέτουν την εμπιστοσύνη των σε ανθρώπους, στην ανθρώπινη ικανότητα, ιδιαίτερα τώρα που έχομε όλη την επιστημονική πρόοδο αυτού του εικοστού αιώνος. Πυρετωδώς καταρτίζονται μακροχρόνια προγράμματα για το μέλλον. Οι κυβερνητικοί προγραμματισταί αποβλέπουν στο τέλος αυτού του αιώνος. Ομιλούν ήδη για το έτος 2000, και οραματίζονται με αισιοδοξία τις συνθήκες που θα υπάρχουν στη γη τότε μέσω της ανθρωπίνης εφευρετικότητος. Περιμένουν μεγάλες αλλαγές. Βλέπουν την ανάγκη πολλών δραστικών αλλαγών. Περιμένουν να δοξασθούν με το να δημιουργήσουν έναν ανώτερο πολιτισμό ο οποίος θα δώση σ’ όλο το ανθρώπινο γένος πλεονεκτήματα μεγαλύτερα από ποτέ άλλοτε, που θα κάμη τη ζωή άξια να την ζη κανείς. Αλλά τι θα γίνη με μας εν τω μεταξύ;
6. (α) Τι συμβαίνει με τα παρόντα προβλήματά μας; (β) Επομένως τι επιθυμούμε, και πότε θέλομε να γίνη αυτό;
6 Προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα αντιμετωπίζονται σήμερα. Τα προβλήματα γίνονται ολοένα πιο σοβαρά και περίπλοκα καθώς περνά ο καιρός. Αυτό αληθεύει παρ’ όλες τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις που έχουν γίνει από πολιτικούς δικτάτορας και κοσμικούς ηγέτας να δώσουν στους λαούς μια λαμπρή «νέα τάξι.» Φυσικά, μερικές επιφανειακές αλλαγές γίνονται στην εξωτερική εμφάνισι των πραγμάτων, αλλά η ιδία «παλαιά τάξις» έχει παραμείνει ανάμεσά μας με τους πολέμους της, τις καταπιέσεις της, τις αδικίες της, τους φυλετικούς και εθνικούς ανταγωνισμούς της, την πείνα για εκατομμύρια, τη βία, την έλλειψι ασφαλείας, τον πόνο, την αρρώστια, το γήρας και την μετάβασι στον τάφο. Επιθυμούμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό. Επιθυμούμε μια πραγματικά «νέα τάξι.» Και η φυσική επιθυμία μας για επιβίωσι θέλομε ν’ αρχίση από τη δική μας γενεά. Τότε κι’ εμείς επίσης θα μπορούμε ν’ αποκομίσωμε τη διαρκή ωφέλειά της. Ποιος μπορεί να την φέρη;
7, 8. (α) Ύστερα από χιλιάδες χρόνια ανθρωπίνης πείρας, τι είπε ο ψαλμωδός όσον αφορά το πού να θέτωμε την εμπιστοσύνη μας; (β) Τι λέγει ο ψαλμωδός όσον αφορά τη θετική πλευρά σ’ αυτό το ζήτημα;
7 Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης πείρας έχουν ήδη περάσει από τότε που ένας θεόπνευστος άνθρωπος έγραψε: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Τα τρεις χιλιάδες περίπου χρόνια που έχουν περάσει αφότου εγράφησαν αυτά τα λόγια απέδειξαν την αληθινότητα αυτής της συμβουλής. Αν, λοιπόν, φρονίμως δεν μπορούμε να έχωμε πεποίθησι στον γήινο άνθρωπο, ούτε ακόμη και στους άρχοντας οι οποίοι πρέπει να είναι καλύτεροι από τον μέσο άνθρωπο, ποιος άλλος υπάρχει στον οποίο μπορούμε να θέσωμε την εμπιστοσύνη μας;
8 Ασφαλώς αυτός που έδωσε τη συμβουλή που αναφέραμε παραπάνω θα ώφειλε να μη μιλήση μόνον αρνητικά αφήνοντάς μας σε σύγχυσι. Λογικώς θα έπρεπε ν’ αντισταθμίση αυτή την αρνητική συμβουλή δίνοντάς μας κάποια θετική συμβουλή με το να μας πη ποιος εκτός από τον άνθρωπο είναι εκείνος στον οποίο μπορούμε να εμπιστευθούμε χωρίς να διατρέχωμε τον κίνδυνο της απογοητεύσεως. Το κάνει αυτό λέγοντας: «Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς· τον φυλάττοντα αλήθειαν εις τον αιώνα· τον ποιούντα κρίσιν εις τους αδικούμενους· τον δίδοντα τροφήν εις τους πεινώντας.»—Ψαλμ. 146:3-7, ΜΝΚ.
9. Τι είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία όσον αφορά το να εμπιστεύεται κανείς σε άνθρωπο, και ως ποιο σημείο απεδείχθη αυτό αληθινό σύμφωνα με την ανθρώπινη ιστορία;
9 Έχει κανείς τάσι να ειρωνευθή αυτήν τη θεόπνευστη συμβουλή; Δεν είναι ο μόνος που παίρνει αυτή τη στάσι. Η μεγάλη πλειονότης έχουν αρνηθή να προσέξουν αυτή τη συμβουλή ακόμη και αν την εγνώριζαν. Έχουν ευνοηθή ή ευλογηθή με το να ενεργήσουν έτσι; Η ανθρώπινη ιστορία δείχνει. Αποκαλύπτει την αληθινότητα των όσων αυτός ο ίδιος ο Δημιουργός του ανθρώπου είπε στον προφήτη του Ιερεμία: «Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού, και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Ιεχωβά. Διότι θέλει είσθαι ως η αγριομυρίκη εν ερήμω, και δεν θέλει ιδεί όταν έλθη το αγαθόν· αλλά θέλει κατοικεί τόπους ξηρούς εν ερήμω, γην αλμυράν και ακατοίκητον.» (Ιερ. 17:5, 6, ΜΝΚ) Κατάρα είναι το αντίθετο της ευλογίας, και όλες οι αποδείξεις λέγουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ευλογηθή με το να ελπίζουν σε ανθρώπους και όχι στον Θεό.
10. (α) Πώς ενεργούν οι γεμάτοι αυτοπεποίθησι άνθρωποι όσον αφορά τις υποχρεώσεις των απέναντι στον Θεό (β) Πώς μπορούσε ο Θεός να ενεργήση απέναντι σ’ αυτούς όσον αφορά τις συνέπειες, και γιατί;
10 Οι γεμάτοι αυτοπεποίθησι άνθρωποι, οι οποίοι είναι υπερήφανοι για τα επιτεύγματα της εποχής μας, συμπεριφέρονται σαν να μη οφείλουν τίποτε στον Θεό. Δεν αισθάνονται καμμιά ευθύνη απέναντί του και αγνοούν τους γραπτούς νόμους του. Αν δεν αρνούνται την ύπαρξί του ή και αν ακόμη δεν λέγουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» εν τούτοις ενεργούν σαν να μη υπήρχε όσον αφορά τις ανθρώπινες υποθέσεις. Μολονότι οφείλουν τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Δημιουργός Θεός δεν οφείλει τίποτε στον άνθρωπο. Κάθε τι που έχει και απολαμβάνει ο άνθρωπος, το οφείλει στον Θεό. Και τώρα που ο άνθρωπος με αχάριστο τρόπο στρέφει τα νώτα στον Θεό και δεν αισθάνεται καμμιά υποχρέωσι απέναντι σ’ Αυτόν να είναι ευπειθής σ’ Αυτόν ως την Πηγή της ζωής και των δικαίων νόμων για να ζη κανείς, ο Θεός δεν οφείλει τίποτε στον στασιαστικό άνθρωπο. Μπορούσε ν’ αφήση το ανθρώπινο γένος να φάη τον πικρό καρπό της εκούσιας πορείας του ενεργείας. Ναι, μπορούσε ν’ αφήση το ανθρώπινο γένος να πεθάνη ή ν’ αυτοκαταστραφή με τη χρήσι όλων των συγχρόνων μέσων της βιαίας αυτοκαταστροφής.
11, 12. (α) Τι είπε ο σοφός άνθρωπος σχετικά με την έναρξι του ανθρώπου, και πώς αυτό ήταν αληθινό; (β) Σε ποια περίπτωσι δεν θα υπήρχε ανάγκη «νέας τάξεως,» αλλά τι έχομε μάθει ως σήμερα σχετικά με προηγούμενα ανθρώπινα σχέδια;
11 Ο σοφώτατος βασιλεύς των αρχαίων χρόνων, παρατηρώντας την ιστορία του ανθρωπίνου γένους απ’ αυτή την αρχή της ως τον ενδέκατο αιώνα π.Χ., είπε: «Τούτο μόνον εύρηκα· ότι ο Θεός έκαμε τον ανθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς.» (Εκκλησ. 7:29) Ο αληθινός Θεός έπλασε το πρώτο έγγαμο ζεύγος δίκαιο, τέλειο στο σώμα, στη διάνοια, στην καρδιά, στην ηθική, και τους έβαλε μέσα σ’ ένα θελκτικό κήπο με προμήθεια τροφής που να τους διατηρή για πάντα στη ζωή σε τελεία υγεία.
12 Αν είχαν χρησιμοποιήσει ορθά την ιδιότητά των ως ελευθέρων ηθικών παραγόντων και είχαν παραμείνει δίκαιοι και γεννούσαν δίκαια τέκνα και επεξέτειναν βαθμιαίως την παραδεισιακή κατοικία των για να περιλάβη όλη την γήινη σφαίρα, θα υπήρχε σήμερα ανάγκη για μια «νέα τάξι»; Όχι! Η τελεία παραδεισιακή κατάστασις πραγμάτων στη γη θα συνεχιζόταν ως την εποχή μας και δεν θα παρουσιαζόταν καμμιά ανάγκη για αποκατάστασι του ανθρωπίνου γένους στην κατάστασι που υπήρχε προηγουμένως όταν το είχε δημιουργήσει ο Θεός. Κάτω όμως από τη δοκιμασία της τελείας υπακοής στον Δημιουργό και Νομοθέτη των, το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος προτίμησε τα δικά του σχέδια. (Γέν. 1:26 έως 5:5) Σήμερα, ύστερα από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια, όλοι γνωρίζομε πού κατέληξαν τα σχέδιά των.
Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
13. Ποιος μπορεί να εισαγάγη μια πραγματικά νέα τάξι, και έχει κάποια υποχρέωσι να το κάμη αυτό;
13 Όσον αφορά την ικανότητά μας να εξαφανίσωμε τ’ αποτελέσματα αυτού του κακού προγραμματισμού, η βλάβη που το ανθρώπινο γένος έχει προξενήσει στον εαυτό του είναι πέραν από κάθε αυτοδιόρθωσι. Η ώρα είναι τώρα αργότερα απ’ ό,τι οι άνθρωποι νομίζουν. Έτσι, αν οι άνθρωποι συνεχίζουν να εμπιστεύωνται σε ατελείς και θνητούς ανθρώπους για να εισαγάγουν μια νέα τάξι απηλλαγμένη από όλα τα επιβλαβή χαρακτηριστικά αυτής της παρούσης τάξεως, αυτό δεν θα οδηγήση πουθενά αλλού παρά σε ολέθρια απογοήτευσι—και πολύ γρήγορα! Ο Δημιουργός μας, ο Παντοδύναμος Θεός, αυτός μόνο μπορεί να φέρη μια νέα τάξι. Θα το κάμη αυτό; Δεν είναι υποχρεωμένος να το κάμη, ο άνθρωπος δεν το ζήτησε μόνος του να έλθη εδώ και δεν τοποθετήθηκε μόνος του επάνω σ’ αυτή τη γη. Αλλά γιατί δεν έχει καμμιά υποχρέωσι ο Θεός; Διότι ο άνθρωπος έχει εγκαταλείψει τον Θεό. Ο άνθρωπος προτίμησε ν’ ακολουθήση τον δικό του δρόμο της ανταρσίας εναντίον του Δημιουργού και Νομοθέτου του. Επί πλέον, αν κρίνωμε τον άνθρωπο από τον τρόπο που σκέπτεται, τα σχέδια που κάνει καθώς και τις προσπάθειές του, δεν θέλει τη νέα τάξι του Θεού. Πώς αυτό; Ο άνθρωπος δεν θέλει ν’ ανταποκριθή στις απαιτήσεις για μια τέτοια νέα τάξι.
14. Ποιο, λοιπόν, είναι το ερώτημα, και πού μπορούμε να λάβωμε αξιόπιστη πληροφορία;
14 Ώστε τώρα το μεγάλο ερώτημα είναι, Είναι διατεθειμένος ο Παντοδύναμος Θεός ν’ αποκαταστήση την τόσο πολύ αναγκαία νέα τάξι; Έχει αποφασίσει να το κάμη αυτό; Οι αξιόπιστες και αυθεντικές απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα—πού μπορούν να βρεθούν; Πουθενά αλλού παρά στον γραπτό Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή!
15, 16. (α) Μέσω του προφήτου του Ησαΐα τι είπε ο Θεός σχετικά με τον σκοπό του να το κάμη αυτό; (β) Πώς ο απόστολος Ιωάννης δείχνει αν ο Θεός έχη αλλάξει σκέψι σ’ αυτό, και γιατί ελέχθη στον Ιωάννη να γράψη σχετικά μ’ αυτό;
15 Ακούστε καθώς ομιλεί στον προφήτη του Ησαΐα τον όγδοο αιώνα π.Χ.: «Ιδού, νέους ουρανούς κτίζω, και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων, ουδέ θέλουσιν έλθει εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω.» (Ησ. 65:17, 18) Κάποιος ακροατής μπορεί να πη. ‘Αυτά έχουν λεχθή και γραφή κάπου εικοσιεπτά αιώνες πριν, και τώρα είναι απηρχαιωμένα και δεν αληθεύουν στην εποχή μας.’ Αλλά προσέξτε τώρα μια αποκάλυψι που έκαμε ο Θεός στον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη οκτακόσια και πλέον χρόνια αργότερα. Καταγράφοντάς την ο Ιωάννης λέγει: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά· . . . και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 20:11 έως 21:1) Έτσι ύστερα από οκτώ αιώνες και πλέον ο ίδιος Θεός δεν είχε μεταβάλει τη σκέψι του. Επίσης, ο Ιωάννης έγραψε ακόμη:
16 «Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.»—Αποκάλ. 21:5.
17. Έτσι λοιπόν σήμερα, ύστερα από χίλια εννεακόσια χρόνια, ποια είναι τα αγαθά νέα σχετικά μ’ αυτό;
17 Συνεπώς, αυτός ο Θεός στον ουράνιο θρόνο του δεν μπορούσε να είναι αληθής απέναντι στον εαυτό του και ταυτοχρόνως ν’ αλλάξη σκέψι σχετικά με τον δεδηλωμένο σκοπό του να δημιουργήση μια νέα τάξι με νέους ουρανούς και νέα γη όπου δεν θα υπάρχη πια μια θάλασσα ανθρωπίνου γένους αποξενωμένου από τον Θεό λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας από τους πρώτους ανθρώπινους γονείς μας. Ώστε, μολονότι ο Θεός δεν οφείλει τίποτε στο ανθρώπινο γένος, πρόκειται να εισαγάγη μια επιθυμητή νέα τάξι, και δεν έχει αλλάξει τις σκέψεις του, ακόμη και ύστερα από χίλια εννεακόσια χρόνια. Δεν είναι αυτά αγαθά νέα;
ΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
18. Προτού μπορέση να υπάρξη «νέα γη,» τι πρέπει πρώτα να γίνη;
18 Ας σημειώσωμε ότι ο Θεός υπόσχεται να δημιουργήση, όχι μόνο μια «νέα γη,» αλλά επίσης και «νέους ουρανούς.» Πόσο καλά δείχνει αυτό ότι ο Θεός γνωρίζει ποιο είναι το πιο ουσιώδες πράγμα για να έχη το θνήσκον ανθρώπινο γένος μια νέα τάξι. Δεν μπορεί να υπάρξη «νέα γη» χωρίς πρώτα να υπάρξουν «νέοι ουρανοί»! Μήπως πρόκειται για ένα νέο ήλιο, σελήνη, αστέρες, πλανήτες και γαλαξίες που βρίσκονται ψηλά μέσα στην ακτίνα ορατότητος του ανθρώπου; Όχι! Αυτά τα ορατά υλικά μη νοήμονα σώματα στους ουρανούς δεν έχουν ούτε μπορούν να έχουν οποιαδήποτε επίδρασι επάνω στην τάξι των ανθρωπίνων πραγμάτων όπως έχουν διδάξει οι αστρολόγοι από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνος. Αλλά με την έκφρασι «νέοι ουρανοί» ο Ιεχωβά Θεός εννοεί νέες αόρατες πνευματικές διάνοιες που ασκούν υπεράνθρωπο ουράνιο έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος.
19. Πώς αυτή η σημασία της εκφράσεως «νέοι ουρανοί» υποδεικνύεται από τον προφήτη Δανιήλ, καθώς και τον Ιησού Χριστό;
19 Αυτό είχε υπ’ όψιν του ο προφήτης Δανιήλ όταν χρησιμοποίησε τη λέξι «ουράνιον» όταν διερμήνευε το όνειρο του Βασιλέως της αρχαίας Βαβυλώνος σχετικά μ’ ένα μεγάλο δένδρο λέγοντας: «Επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλη, δίδει αυτήν. Περί δε του ότι προσετάχθη να αφήσωσι το στέλεχος των ριζών του δένδρου· το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν.» (Δαν. 4:25, 26) Αυτή την ιδέα της αοράτου, νοήμονος ουράνιας κυβερνήσεως και ελέγχου επάνω στο ανθρώπινο γένος περιελάμβαναν επίσης τα λόγια του Ιησού, όταν διεκήρυττε: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 4:17.
20, 21. (α) Τι δείχνει η έκφρασις «νέοι ουρανοί,» και πώς αυτό εξηγεί την ανικανότητα του ανθρώπου ν’ αλλάξη τα πράγματα προς το καλύτερο; (β) Πώς οι κατά κόσμον σοφοί μωραίνονται σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα;
20 Η υπόσχεσις του Θεού για «νέους ουρανούς» υποδεικνύει ότι υπάρχουν παλαιοί «ουρανοί» οι οποίοι ασκούν έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος και διακυβερνούν αοράτως το παρόν σύστημα πραγμάτων. Αυτοί οι συμβολικοί παλαιοί ουρανοί στέκουν ως ένα υπεράνθρωπο οδόφραγμα στο δρόμο όλων των ειλικρινών προσπαθειών ανδρών και γυναικών ν’ αλλάξουν την παρούσα τάξι προς το καλύτερο και να εγκαθιδρύσουν διαρκείς μεταρρυθμίσεις με την ελπίδα, να σώσουν το ανθρώπινο γένος από την αυτοκαταστροφή. Για το ανθρώπινο γένος αυτοί οι παλαιοί «ουρανοί» είναι ένας αόρατος εχθρός που μπορεί να εξαπατήση άνδρες και γυναίκες που εμπιστεύονται στον εαυτό τους σε κάθε στιγμή, όπως έχει αποδείξει η ανθρώπινη ιστορία ως σήμερα.
21 Οι κατά κόσμον σοφοί άνθρωποι αυτού του επιστημονικού Αιώνος του Εγκεφάλου δυσπιστούν και χλευάζουν την ύπαρξι ενός τέτοιου αοράτου υπεράνθρωπου νοήμονος πνευματικού εχθρού. Αλλ’ αυτός ο ίδιος ο εχθρός γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι μωροί από εκείνους οι οποίοι μόνοι τους μωραίνονται. Αλλ’ εμείς δεν είμεθα μωροί όταν ρωτούμε, Ποιος είναι αυτός ο εχθρός όπως εκπροσωπείται από τους παλαιούς «ουρανούς»;
22, 23. Πώς κάποιος ο οποίος ήλθε από τον ουρανό και επέστρεψε εκεί είπε στους ανθρώπους ποιος είναι αυτός ο εχθρός;
22 Ένας που κατέβηκε από τον ουρανό και έζησε ως άνθρωπος στη γη επί τριάντα τρία και πλέον χρόνια προτού επιστρέψη στους αόρατους πνευματικούς ουρανούς μάς λέγει ποιος είναι αυτός ο εχθρός. Σε μια περίπτωσι στη γη εβδομήντα άνδρες τους οποίους είχε αποστείλει ως ευαγγελιστάς να εξαγγείλουν τη βασιλεία του Θεού επέστρεψαν και ανέφεραν: «Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς εν τω ονόματί σου.» Τι είπε ως απάντησι ο Ιησούς Χριστός σ’ αυτούς τους περιχαρείς ευαγγελιστάς; Τούτο: «Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα.» (Λουκ. 10:1-18) Σε μια γραφική περιγραφή που έδωσε στο τέλος της προφητείας του για τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων προείπε τον καιρό που θα έλεγε τα εξής λόγια στους ομοίους με ερίφια ανθρώπους: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 24:3· 25:31-33, 41) Ύστερα από τρεις νύχτες, όταν έλεγε στους πιστούς αποστόλους του την επερχόμενη εναντίον του προδοσία και τον βίαιο θάνατό του επάνω σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο, ο Ιησούς Χριστός είπε:
23 «Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου· τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω.» «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» (Ιωάν. 12:31· 14:30) «Ιδού, ο Σατανάς σάς εζήτησε, για να σας κοσκινήση ως τον σίτον.»—Λουκ. 22:31.
24. Τι έδειξε έτσι ο Ιησούς σχετικά με τους «ουρανούς» που τώρα έχουν κάτω από τον έλεγχό τους το ανθρώπινο γένος, και, σύμφωνα με τον Παύλο, ποιον λατρεύει ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους;
24 Εδώ έχομε τα λόγια της πιο σπουδαίας προσωπικότητος του ιδίου του Ιησού Χριστού ως αυθεντίας για το θέμα: Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι είναι εκείνοι οι οποίοι αποτελούν τους συμβολικούς παλαιούς ουρανούς, τους παρόντας υπερανθρώπινους «ουρανούς,» οι οποίοι διακυβερνούν και διατηρούν έλεγχο επάνω στο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της παρούσης παλαιάς τάξεως. Αντί να λατρεύη τον αληθινό Θεό ο οποίος υπόσχεται «νέους ουρανούς και νέα γη,» η μεγάλη πλειονότης του ανθρωπίνου γένους λατρεύει τον Διάβολο και τους δαίμονές του. Ο Διάβολος είναι πονηρός και πανούργος στο ν’ αποκρύπτη τις ενέργειές του και τις απάτες του στους ανθρώπους, διότι ο Χριστιανός απόστολος Παύλος γράφει: «Των οποίων απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:4) Μ’ αυτή την περιγραφή ο απόστολος Παύλος εννοούσε τον ψευδή θεό, τον Σατανά.
25. Ποιος παρέσυρε τον Αδάμ και την Εύα να αναζητήσουν σχέδια αντίθετα με το θέλημα του Θεού;
25 Επί πλέον ο Ιησούς Χριστός προσδιώρισε την ταυτότητα του Σατανά του Διαβόλου ως του αοράτου εκείνου ο οποίος παρέσυρε τους δικαίους Αδάμ και Εύα να αναζητήσουν σχέδια αντίθετα με το θέλημα του Θεού. Έτσι ο Σατανάς επέφερε αυτή την θνήσκουσα ατελή κατάστασι επάνω σε όλους μας.
26. Πώς έγινε ο Σατανάς εκείνο που ο Ιησούς τον ωνόμασε, δηλαδή «ανθρωποκτόνος»;
26 Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς απευθύνθηκε σε μερικούς από το ακροατήριό του οι οποίοι ήθελαν να τον θανατώσουν και είπε σ’ αυτούς: «Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου, και τας επιθυμίας του Πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης, και ο Πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Στην αρχική κατοικία του ανθρώπου στον Κήπο της Εδέμ, ο Σατανάς ή Διάβολος απεκάλεσε τον Ιεχωβά Θεό ψεύστη, και η πρώτη γυναίκα, η Εύα, πίστεψε τον Διάβολο, και κατόπιν ο σύζυγός της, ο Αδάμ, πήρε το μέρος της και ενώθηκε μαζί της στην ανυπακοή στον Θεό. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά απήγγειλε την καταδίκη του θανάτου επάνω στους πρώτους γονείς μας· και επειδή ο Σατανάς ή Διάβολος προκάλεσε αυτό το αποτέλεσμα, έγεινε αυτό που τον ωνόμασε ο Ιησούς, «ανθρωποκτόνος.» Επηρέασε κι’ εμάς επίσης, διότι κληρονομήσαμε από τους αμαρτωλούς Αδάμ και Εύα τη θνήσκουσα κατάστασί μας.—Γέν. 2:7-5:5.
27, 28. (α) Ποια ανικανότητα δεν μπορούν ν’ αφαιρέσουν από μας ικανοί άνθρωποι του κόσμου, ή από τι δεν μπορούν να μας απαλλάξουν οι στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου και οι επαναστάται; (β) Πώς ο Παύλος έδωσε στους Εφεσίους κάποια ιδέα από ποιον πρέπει να φυλαγώμεθα;
27 Παρ’ όλα όσα μπορούν να κάνουν οι κυβερνητικοί άρχοντες και νομοθέται και κριταί και ιατροί και επιστήμονες δεν μπορούν ωστόσο ν’ αφαιρέσουν από μας την καταδίκη του θανάτου, η οποία εξακολουθεί να παραμένη επάνω σε όλους μας λόγω της κληρονομημένης αμαρτωλότητος και ατελείας. Δεν μπορούν να μας επαναφέρουν πίσω στον Κήπο της Εδέμ από τον οποίον εξεδιώχθησαν οι πρώτοι γονείς μας για τον στασιασμό των εναντίον του Δημιουργού Θεού. Παρ’ όλα όσα θα μπορούσαν να κάμουν οι στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου και οι κοινωνικοί επαναστάται, δεν μπορούν να μας απαλλάξουν από τους δαιμονικούς παλαιούς «ουρανούς» οι οποίοι είναι προσκολλημένοι επάνω στο ανθρώπινο γένος. Επομένως οι κοσμικές στρατιές και οι επαναστάται του κόσμου δεν αγωνίζονται με άλλα ανθρώπινα πλάσματα, αλλά με υπεράνθρωπες δυνάμεις, αόρατες. Ο απόστολος Παύλος μάς δίνει μια ιδέα από ποιον πρέπει να φυλάγεται όλο το ανθρώπινο γένος όταν έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία της Εφέσου στην Ασία:
28 «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:11, 12.
29. Παρ’ όλον ότι εξέβαλαν δαιμόνια, τι δεν προσπάθησαν να κάμουν ο Ιησούς και οι απόστολοί του, και με ποιο αποτέλεσμα σήμερα;
29 Ο απόστολος Παύλος, καθώς επίσης και αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και οι άλλοι απόστολοί του, εξέβαλαν δαιμόνια από άτομα που κατείχοντο απ’ αυτά, ελευθερώνοντας έτσι τα δυστυχισμένα ανθρώπινα θύματα. Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, καθώς και οι απόστολοί του ποτέ δεν κατέβαλαν προσπάθεια ν’ ανατρέψουν αυτούς τους αόρατους παλαιούς «ουρανούς» που αποτελούνται από δαιμονικές κυβερνήσεις, εξουσίες, άρχοντας του κόσμου αυτού του σκότους και πονηρά πνεύματα στα επουράνια. Πριν από δεκαεννέα αιώνες δεν ήταν ακόμη καιρός για μια τέτοια απελευθέρωσις του ανθρωπίνου γένους. Επομένως, εκείνοι οι πονηροί δαιμονικοί «ουρανοί» συνέχισαν να κυριαρχούν επάνω στο ανθρώπινο γένος και στις ανθρώπινες υποθέσεις έως τώρα. Η ανθρώπινη οικογένεια δοκιμάζει τώρα την πείρα των τρομερών αποτελεσμάτων αυτής της αοράτου διακυβερνήσεως, και είναι απολύτως αβοήθητοι εναντίον της.
30. Σε ποιον είμεθα υποχρεωμένοι ν’ αποβλέψωμε για την προμήθεια ενός Ελευθερωτού, και για ν’ αποφύγωμε να είμεθα ‘επικατάρατοι’ σε ποιους δεν πρέπει ν’ αποβλέπωμε;
30 Το ανθρώπινο γένος έχει τρομερή ανάγκη από ένα Απελευθερωτή για να το ελευθερώση απ’ αυτούς τους καταστρεπτικούς δαιμονικούς ουρανούς. Ο Ιεχωβά Θεός έχει εγείρει τον απαιτούμενο Ελευθερωτή! Ο καθωρισμένος καιρός του Ιεχωβά για την επιθυμητή απελευθέρωσι είναι πλησίον! Δεν μπορούμε ν’ αποβλέπουμε στους ανθρώπινους «άρχοντας» ή στον γήινο άνθρωπο για Ελευθερωτή. Θα είμεθα ‘επικατάρατοι’ αν το κάμωμε! Η δύναμις των περιστάσεων μας αναγκάζει ν’ αποβλέπωμε στον Ιεχωβά γι’ αυτόν τον Ελευθερωτή. Ποιος είναι;
31. Τι θα μπορέση να κάμη ο εκλεκτός του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι μια βασική απαίτησις για τη νέα τάξι;
31 Είναι ο εκλεκτός του Ιεχωβά Θεού, εκείνος ο οποίος μπορεί να εξαφανίση αυτούς τους παλαιούς δαιμονικούς «ουρανούς.» Δεν μπορεί να υπάρξη μια νέα τάξις, για το ανθρώπινο γένος χωρίς ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτούς τους πονηρούς «ουρανούς» οι οποίοι έχουν καταδυναστεύσει αυτή την παλαιά τάξι. Δεν μπορεί να υπάρξη νέα τάξις για το ανθρώπινο γένος χωρίς «νέους ουρανούς.» Αυτή είναι μια βασική απαίτησις. Είναι η πρώτη απαίτησις. Ο Ιεχωβά Θεός έχει υποσχεθή να δημιουργήση αυτούς τους «νέους ουρανούς.»
32. Πώς εκείνοι οι οποίοι είναι στους ‘σημερινούς ουρανούς’ θα εξουδετερωθούν από εκείνους που είναι στους «νέους ουρανούς,» και ποιος είναι ο ζωτικός και κύριος παράγων στους «νέους ουρανούς»;
32 Όπως οι πονηροί ‘σημερινοί ουρανοί’ αποτελούνται από υπεράνθρωπα, αόρατα πνευματικά πλάσματα, έτσι επίσης και οι νέοι ουρανοί πρέπει ν’ αποτελούνται από υπεράνθρωπα, αόρατα πνευματικά πλάσματα. Ο απόστολος Πέτρος ενεθάρρυνε τους ομοίους του Χριστιανούς οι οποίοι υπηρετούσαν τον Θεό και έθεταν την εμπιστοσύνη των στον Θεό με το να τους γράψη: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Ο Θεός έχει ήδη εγείρει τον αρχηγό, τον ζωτικό και κύριο παράγοντα αυτών των «νέων ουρανών,» και αυτός είναι ο πιστός Υιός του, ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος. Χαιρετίστε αυτόν τον Ελευθερωτή!
-
-
Τοποθέτησις των Θεμελίων για την Νέα Τάξι του ΘεούΗ Σκοπιά—1972 | 15 Απριλίου
-
-
Τοποθέτησις των Θεμελίων για την Νέα Τάξι του Θεού
1. Τι περίμεναν να γίνουν εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Πέτρος τα λόγια στο εδάφιο 2 Πέτρου 3:13, αλλά γιατί εγείρεται ένα πραγματικό ερώτημα σχετικά με αυτό;
ΟΤΑΝ ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους ομοίους του Χριστιανούς της εποχής του, «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν,» αυτοί οι ίδιοι προσδοκούσαν να γίνουν μέρος εκείνων των «νέων ουρανών» στη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων. (2 Πέτρ. 3:13· Ματθ. 24:3· 28:20) Ανέμεναν να ενωθούν μαζί με τον θεόδοτο Αρχηγό και Κεφαλή των, τον Ιησού Χριστό, σ’ αυτούς τους «νέους ουρανούς» επάνω από το ανθρώπινο γένος. Ευφραίνονταν με την ελπίδα ότι θ’ αντικαταστήσουν τους πονηρούς δαιμονικούς «ουρανούς» οι οποίοι ρίχνουν τώρα το σάβανο του θανάτου και της καταστροφής επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αλλά πώς μπορούν αυτοί καθώς και οι άλλοι όμοιοι των μαθηταί του Χριστού, που όλοι τους είναι απλοί άνθρωποι, να γίνουν μέρος των «νέων ουρανών» ;
2. Ως ένα κλειδί για το άνοιγμα αυτού του μυστηρίου, τι έγραψε ο Πέτρος στην αρχή της πρώτης επιστολής του;
2 Ο απόστολος Πέτρος δείχνει το κλειδί που ανοίγει αυτό το μυστήριο, όταν γράφη στους άλλους που όμοια μ’ αυτόν πιστεύουν στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού: «Ευλογητός ο Θεός και ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς· οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν έτοιμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ.»—1 Πέτρ. 1:3-5.
3. Εσήμαινε ότι το ανθρώπινο γένος θα πάη στον ουρανό, και τι πρέπει να γίνη στους πιστούς νεκρούς Χριστιανούς, για να πάνε στον ουρανό;
3 Σημειώστε την έκφρασι ‘ανεγέννησεν εις κληρονομίαν πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς.’ Επίσης, τα λόγια, «διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών.» Το ανθρώπινο γένος δεν δημιουργήθηκε ούτε γεννήθηκε για να πάη στον ουρανό όπου βρίσκεται η κατοικία του Θεού. Για να πάη στον ουρανό οποιοσδήποτε άνθρωπος, χρειάζεται μια αναγέννησις, μια πνευματική γέννησις, που κανένας ανθρώπινος πατέρας δεν μπορεί να δώση αλλά μόνο ο Θεός ο ουράνιος Πατήρ μπορεί να δώση. Επί πλέον, παρατηρούμε ότι όλοι οι πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού έχουν πεθάνει ως τώρα ως άνθρωποι. Ασφαλώς, λοιπόν, για να μπορέσουν αυτοί οι νεκροί Χριστιανοί να πάνε στον ουρανό είναι ανάγκη ν’ αναστηθούν.
4. Για να μπορέση ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός να πάη στον ουρανό, τι ήταν ανάγκη να λάβη χώρα, όπως εξηγεί ο Πέτρος;
4 Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός για να επιστρέψη στον ουρανό από όπου είχε έλθει, ήταν ανάγκη να πεθάνη και ν’ αναστηθή εκ νεκρών με την πανίσχυρη δύναμι του Θεού και Πατρός του, του Ιεχωβά. Σχετικά μ’ αυτόν το θάνατο ως ανθρώπου και την ανάστασι ως πνευματικού προσώπου, ο απόστολος Πέτρος κάνει την εξής δήλωσι: «Και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του Πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, . . . διά της αναστάσεως Ιησού Χριστού. Όστις είναι εν δεξιά του Θεού, πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις.»—1 Πέτρ. 3:18, 19, 21, 22.
5. Τι λέγει ο Πέτρος όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο πέθανε ο Χριστός;
5 Ο θάνατός του ως τελείου ανθρώπου και η ανάστασίς του ως τελείου πνευματικού προσώπου ήταν ο τρόπος για ν’ αποκτήση είσοδο και πάλι στον ουρανό. Ας παρατηρήσωμε τι λέγει ο απόστολος Πέτρος όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο απέθανε ο Ιησούς Χριστός. Ο Πέτρος λέγει: «Ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν.»—1 Πέτρ. 3:18.
6. (α) Ποιοι είναι οι «άδικοι» που αναφέρονται εκεί, σε αντίθεσι με τον ‘δίκαιον’; (β) Για ποια αμαρτήματα μπορούσε να πεθάνη ο «δίκαιος» και γιατί και με ποιο αποτέλεσμα;
6 Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «δίκαιος» ο οποίος αναφέρεται εκεί. Ποιοι, όμως, είναι οι «άδικοι»; Όλοι εμείς οι οποίοι έχομε λάβει ζωή από τον αμαρτωλό Αδάμ, είμεθα αυτοί οι «άδικοι.» Με το να ‘πάθη άπαξ διά τας αμαρτίας’, ο Ιησούς Χριστός δεν πέθανε για τις δικές του αμαρτίες· αν συνέβαινε αυτό, τότε ο θάνατός του δεν θα προσέφερε κανένα όφελος για μας τους ανθρώπους που πεθαίνομε. Οι αμαρτίες για τις οποίες ‘έπαθε άπαξ’ είναι οι δικές μας αμαρτίες, οι αμαρτίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους το οποίο εκληρονόμησε αμαρτωλότητα, ατέλεια και θάνατο από τον Αδάμ, ο οποίος είχε καταδικασθή σε θάνατο από τον Ιεχωβά Θεό. Επειδή ο Ιησούς είχε γεννηθή τέλειος στη γη και παρέμεινε «δίκαιος» ως τον καιρό που θανατώθηκε ο θάνατός του είχε θυσιαστική αξία. Θα μπορούσε να κερδίση κάτι για κείνους για τους οποίους είχε θυσιασθή η ζωή του.
7, 8. (α) Τι απαιτείται εκτός από τους «νέους ουρανούς,» για μια δικαία νέα τάξι; (β) Τι έχει δοκιμάσει το ανθρώπινο γένος όπως δικαίως τους άξιζε, και πώς μπορούσε ο Ιησούς να πάρη επάνω του εκείνο που άξιζαν πλήρως οι άλλοι;
7 Αυτό, λοιπόν διανοίγει σε μας ένα άλλο μυστικό, και αυτό είναι εκείνο που απαιτείται για να ιδρύση ο Ιεχωβά Θεός μια νέα τάξι. Δεν χρειάζονται μόνο «νέοι ουρανοί» γι’ αυτό, αλλά και «νέα γη» στην οποία δεν υπάρχει αμαρτία και ατέλεια και επομένως καταδίκη σε θάνατο. Αλλά πώς μπορεί να ιδρυθή μια τέτοια δικαία «νέα γη»;
8 Οι «άδικοι,» δηλαδή όλο το ανθρώπινο γένος που κατάγεται από τον άδικο Αδάμ, πέθαναν και πέθαναν όπως δικαίως τους άξιζε. Ο νόμος του Θεού είναι: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Αλλά ο Ιησούς ο οποίος γεννήθηκε τέλειος παρέμεινε «δίκαιος» όλο τον καιρό μολονότι βρισκόταν ανάμεσα σ’ ένα αμαρτωλό κόσμο. Σχετικά μ’ αυτόν ο απόστολος Πέτρος λέγει στην ίδια επιστολή προς τους Χριστιανούς : «Όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας.» (1 Πέτρ. 2:22, 24) Ώστε, επειδή ήταν τελείως «δίκαιος,» ο Ιησούς δεν ήταν άξιος θανάτου. Πέθανε για να πάρη αυτός επάνω του εκείνο που άξιζαν πλήρως οι άλλοι.
9. Γιατί οι θυσίες που εγίνοντο από ανιδιοτελείς ανθρώπους είχαν περιωρισμένη ωφέλεια σ’ αυτούς για τους οποίους είχαν θυσιάσει τη ζωή τους;
9 Στην πορεία της ανθρωπίνης ιστορίας πολλά ανιδιοτελή άτομα έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για άλλους, αλλά αυτοί οι άλλοι για τους οποίους είχε γίνει αυτή η θυσία έχουν πεθάνει από τότε και εξακολουθούν να είναι νεκροί. Αυτοί οι άλλοι δεν έχουν αποκτήσει αιώνια ζωή από τέτοιες ανθρώπινες θυσίες. Ήσαν ατελείς, θνήσκοντες άνθρωποι εκείνοι που πέθαναν γι’ αυτούς, και αυτοί οι ίδιοι ήσαν ατελείς και αμαρτωλοί και παρέμειναν κάτω από την καταδίκη του θανάτου. Η ανθρώπινη ζωή των είχε παραταθή μόνον λίγο περισσότερο, και οι θυσιαστικοί θάνατοι που έχουν γίνει γι’ αυτούς δεν αποτελούσαν εγγύησι μιας αναστάσεως εκ νεκρών με επιστροφή στη ζωή εδώ στη γη. Επί πλέον, ποιος απ’ αυτούς που οικειοθελώς θυσιάσθηκαν μπορούσε να πεθάνη για ολόκληρο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, περασμένον και τωρινό, για να διατηρήση ζωντανό ολόκληρο τον κόσμο; Ούτε και οι νέοι των στρατιών ολοκλήρου του κόσμου που πέφτουν στο πεδίο της μάχης δεν μπόρεσαν να το κάμουν αυτό.
10. Γιατί κανένας από μας δεν μπορεί να δώση αντίλυτρο για να ζήση κάποιος άλλος για πάντα;
10 Αμαρτωλά ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία είναι καταδικασμένα σε αιώνιο θάνατο για δικά των αμαρτήματα, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη γη για άλλα αμαρτωλά ανθρώπινα πλάσματα. Όπως ακριβώς λέγει ο Ψαλμός 49:7, 9: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.»
11, 12. (α) Για πόσους μπορούσε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς να δώση τον εαυτό του ως αντίλυτρο; (β) Πώς μπορούσε να γίνη αυτό, όπως εξηγεί ο Παύλος εις Ρωμαίους 5:12, 18, 19;
11 Αντιθέτως, σχετικά με τον Ιησού Χριστό είναι γραμμένο: «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:5, 6) Πώς μπορούσε να γίνη αυτό; Μπορούσε διότι, όταν ο Αδάμ αμάρτησε και δικάσθηκε σε θάνατο για την εκούσια αμαρτία του, όλα τα μελλοντικά τέκνα του πέθαναν στο πρόσωπό του. Ακριβώς όπως γράφει ο απόστολος Παύλος:
12 «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος, . . . δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, . . . διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί.»—Ρωμ. 5:12, 18, 19.
13. (α) Όταν ο Αδάμ έχασε την τελειότητά του στην Εδέμ, τι έφερε επάνω στους μελλοντικούς απογόνους του, και σε πόσους απ’ αυτούς; (β) Για ν’ απολυτρωθούν όλοι αυτοί, τι έπρεπε να πληρωθή;
13 Επειδή η ενέργεια του Θεού είναι τελεία, ο Αδάμ ήταν τέλειος όταν είχε δημιουργηθή. Η σύζυγός του Εύα, η οποία είχε ληφθή απ’ αυτόν με το να έχη πλασθή από μια πλευρά του, ήταν επίσης τελεία. Ήταν, όπως είπε ο Αδάμ, «οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου.» (Γεν. 2:21-23) Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, έχασε την ανθρώπινη τελειότητά του και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Απ’ αυτόν τον ένα άνθρωπο, όλο το μετέπειτα ανθρώπινο γένος κληρονόμησε αμαρτία και θάνατο. Επομένως, για να εξαγορασθή όλο το θνήσκον ανθρώπινο γένος χρειαζόταν κάποιος ο οποίος ν’ αντιστοιχή με τον Αδάμ στην ανθρώπινη τελειότητά του. Χρειαζόταν ένας άλλος τέλειος άνθρωπος ν’ αναλάβη να υποστή θάνατο αδίκως για να καταργήση τον θάνατο που έφερε ο Αδάμ με την ανυπακοή του επάνω σ’ όλα τα τέκνα του. Για να το πούμε διαφορετικά, χρειαζόταν ένα «αντίστοιχο αντίλυτρο.» Πώς, επρόκειτο να γίνη η προμήθεια ενός τέτοιου «αντιστοίχου αντιλύτρου»; Αυτό δεν μπορούσε να το κάμη κανένας από τους αμαρτωλούς, ατελείς και καταδικασμένους απογόνους του Αδάμ.
14. Γιατί ο Θεός δεν ήταν υποχρεωμένος να προμηθεύση ένα τέτοιο αντίλυτρο, αλλά με το να το κάμη αυτό τι άλλο επετύγχανε;
14 Είναι φανερό, ότι μόνο ο παντοδύναμος Θεός, ο Ιεχωβά, μπορούσε να το προμηθεύση μ’ ένα θαυματουργικό τρόπο. Δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάμη αυτό. Ακόμη και με όλους τους κανόνας της δικαιοσύνης δεν μπορούσε κανένας ν’ απαιτήση να το κάμη αυτό. Αλλά ήταν ο ίδιος πρόθυμος να το κάμη; Ήταν πράγματι πρόθυμος, διότι «ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάν. 4:8, 16) Η αγάπη του θα μπορούσε να βρη ένα τρόπο να ενεργήση σε τελεία αρμονία με τη δικαιοσύνη και έτσι να προμηθεύση το μέσον με το οποίο να εξαγορασθή η ανθρώπινη δημιουργία μέσω ενός αντιστοίχου αντιλύτρου. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, μπορούσε να καταργήση τα πονηρά έργα του Σατανά ή Διαβόλου και να διεκδικήση τον εαυτό του ως Δημιουργό και Θεοκρατικό Άρχοντα.—1 Ιωάν. 3:8.
15. Σε ποιον προσέφερε ο Ιεχωβά την ευκαιρία να γίνη το Σπέρμα της γυναικός που αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15, και τι αυτό επέφερε σ’ αυτόν;
15 Παλαιά τότε στον Κήπο της Εδέμ, τον καιρό που ο Θεός εξέφρασε την κρίσι του εναντίον όλων εκείνων που ήσαν συνδεδεμένοι με τον στασιασμό του ανθρώπου, ο Θεός είπε στον όφι ο οποίος είχε υποκινήσει αυτό τον στασιασμό: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [αυτός, ΜΝΚ] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γέν. 3:15) Στον ουρανό ο Θεός προσέφερε την ευκαιρία στον μονογενή του Υιό να γίνη αυτό το Σπέρμα της Γυναικός και ο Υιός του δέχθηκε αυτή την προσφορά. Αυτό το έκαμε οικειοθελώς, αν και αυτό εσήμαινε ότι θα συνετρίβετο στην πτέρνα από τον Όφι.
16. Στον ωρισμένο καιρό, πώς ο Θεός κατέστησε δυνατόν να γίνη ο μονογενής του Υιός το ακριβές αντίστοιχο του Αδάμ όταν ήταν στην Εδεμική αγνότητά του;
16 Στον ωρισμένο καιρό, μέσω του αγίου πνεύματος, ο Ιεχωβά Θεός μετέφερε τη ζωή του ουρανίου Υιού του στην κοιλιά της παρθένου Μαρίας από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μονογενής Υιός του Θεού έγινε συγγενής του Αδάμ και των απογόνων του Αδάμ μέσω αυτής της ανθρωπίνης μητρός Μαρίας, αλλά η ζωή του δεν προήλθε από τον Αδάμ, αλλά από τον Θεό. Παρά την ανθρώπινη γέννησί του, παρέμεινε ο Υιός του Θεού, και σύμφωνα με τις οδηγίες του ουρανίου Πατρός του στη Μαρία ωνομάσθηκε Ιησούς, όνομα που σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.» Επειδή η τελεία ζωή του προήρχετο από τον Θεό και είχε μεταφερθή από τον ουρανό στο κύτταρο του ωαρίου στην κοιλιά της Μαρίας, ο Ιησούς γεννήθηκε ως ένας τέλειος αναμάρτητος Υιός, απηλλαγμένος από τη θανατική καταδίκη του Θεού. (Λουκ. 1:31-35· 3:23-38) Από τότε κι’ εμπρός, με το ν’ ανθίσταται στην αμαρτία και τους πειρασμούς του Σατανά του Μεγάλου Όφεως, ο Ιησούς μπορούσε να μεγαλώνη για να γίνη ένας τέλειος άνδρας με δυνάμεις αναπαραγωγής, και να είναι έτσι το ακριβές αντίστοιχο του Αδάμ στη διάρκεια της αγνότητάς του στον Κήπο της Εδέμ.
17. Πώς αυτός ο Υιός Ιησούς έγινε Χριστός;
17 Για να συμβολίση το ότι προσφέρεται για να ενεργήση ως το Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού, ο Ιησούς βαπτίσθηκε στο ύδωρ. Τότε ο Θεός τον έχρισε με το άγιο πνεύμα και έτσι ο Ιησούς έγινε ο Χριστός ή κεχρισμένος. Γι’ αυτό ωνομάσθηκε Ιησούς Χριστός.—Λουκ. 3:21-23.
Ο ΕΞΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
18. Γιατί ήταν αναγκαίο να πεθάνη ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, και το έκανε αυτό σε ποια προσωπική κατάστασι;
18 Ο Ιησούς εγνώριζε ότι έπρεπε να πεθάνη ως άνθρωπος. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνη μια απολυτρωτική θυσία για όλο το ανθρώπινο γένος. Στους δώδεκα αποστόλους του είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση, και να δώση τη ζωή αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Γι’ αυτόν το σκοπό έπρεπε να πεθάνη αθώος, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων. Έπρεπε να θυσιάση την ανθρώπινη ζωή του για πάντα και ν’ αφήσει την αξία της υπέρ ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Πέθανε χωρίς τέκνα, και κανένας στη γη δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι κατάγεται από τον Ιησού Χριστό. Θυσίασε την τελεία ανθρώπινη ζωή του καθώς και την ιδιότητά του ως γονέως ως αντίστοιχο αντίλυτρο για όλο το ανθρώπινο γένος.
19. Για να γίνη το Σπέρμα της γυναικός του εδαφίου Γενέσεως 3:15, τι έπρεπε να πάθη, και στην πραγματικότητα ο Ιησούς πέθανε διότι έκανε τι;
19 Επί πλέον, ως το σπέρμα της «γυναικός» του Θεού, έπρεπε να συντριβή στην πτέρνα του από τον Σατανά τον Μεγάλο Όφι, και αυτό εσήμαινε βίαιο θάνατο για τον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό, ο Ιησούς Χριστός υπέκυψε να παραδοθή στους εχθρούς του και ψευδείς κατηγόρους του για να θανατωθή επάνω σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο σαν ένας βλάσφημος εγκληματίας. Αυτό συνέβη την ημέρα του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ το έτος 33 μ.Χ. Εν τούτοις, ο Ιησούς στην πραγματικότητα πέθανε διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, τη Μεσσιανική βασιλεία η οποία θα υπηρετήση ως οι «νέοι ουρανοί» στη νέα τάξι του Θεού για το ανθρώπινο γένος.—Ιωάν. 18:36.
20. Γιατί το ζήτημα της αμοιβής παρενέβη στη διευθέτησι αυτή, και ποια ήταν αυτή η αμοιβή;
20 Ο Ιησούς Χριστός τα έκαμε όλ’ αυτά από δική του ελεύθερη θέλησι. Ο Ιεχωβά Θεός ο ουράνιος Πατήρ του δεν τον ανάγκασε να το κάμη αυτό· αυτός απλώς παρουσίασε στον πιστό Υιό του το προνόμιο να το κάμη αυτό για να υποστηρίξη την παγκόσμια κυριαρχία του Πατρός του και για τη διεκδίκησι του ονόματος του Πατρός του. Αλλά ο Πατήρ δεν θα έκαμε αυτή τη διευθέτησι του να εκτελέση ο Υιός του όλη αυτή την υπηρεσία και να υποστή όλ’ αυτά τα παθήματα αδίκως χωρίς να δώση μια αμοιβή στον Υιό. Έτσι ο Θεός έθεσε ενώπιον του Υιού του μια ένδοξη αμοιβή, την αμοιβή του να είναι ο Μεσσιανικός Βασιλεύς στους «νέους ουρανούς.» Μ’ αυτή την ιδιότητα θα μπορούσε να συντρίψη τον Όφι, τον Σατανά ή Διάβολο, στην κεφαλή, και επίσης να εξαφανίση όλο το σπέρμα του Όφεως, τους δαιμονικούς αγγέλους, και μ’ αυτόν τον τρόπο να καταστρέψη τους παλαιούς ουρανούς αυτής της παρούσης τάξεως πραγμάτων.
21. Τι απαιτούσε όλο αυτό να κάμη ο Θεός για τον νεκρό Ιησού Χριστό, και απέβλεπε στην παρουσίασι ποιας αξίας στον Θεό;
21 Όλο αυτό απαιτούσε πρώτα να αναστήση ο Παντοδύναμος Θεός τον δίκαιο και αθώο Υιό του εκ νεκρών, όχι πάλι ως ένα ανθρώπινο πλάσμα αλλ’ ως ένα πνευματικό πρόσωπο. Αυτό ακριβώς έκαμε ο Θεός την τρίτη ημέρα του θανάτου του Υιού του. Ως απόδειξη τούτου, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στους μαθητάς του την ημέρα της αναστάσεώς του και μετέπειτα. Την τεσσαρακοστή ημέρα ανέβηκε πάλι στον ουρανό για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της ανθρώπινης θυσίας του.
22. Πότε ύστερα απ’ αυτό και πώς οι πιστοί μαθηταί του Χριστού άρχισαν να δοκιμάζουν την πείρα της «αναγεννήσεως»;
22 Ύστερα από δέκα ημέρες, την ημέρα της Ιουδαϊκής γιορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., ο Θεός άρχισε να εκχέη το άγιο πνεύμα του επάνω στους πιστούς μαθητάς του Υιού του Ιησού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι αληθινοί, αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μαθηταί του Χριστού άρχισαν να δοκιμάζουν την πείρα της «αναγεννήσεως» σε άφθαρτη ουράνια κληρονομιά. (Πράξ. 1:1 έως 2:36) Από εκείνη την ημέρα και έπειτα ο Θεός δίνει την «αναγέννησι» στους πιστούς μαθητάς τούς οποίους εκλέγει για ν’ αποτελέσουν τους «νέους ουρανούς» μαζί με τον Υιό του Ιησού Χριστό.
23. Βάσει του εδαφίου 1 Κορ. 15:50 τι εγνώριζαν αυτοί οι μαθηταί ότι επρόκειτο να συμβή σ’ αυτούς;
23 Γνωρίζουν αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.» (1 Κορ. 15:50) Έτσι γνωρίζουν ότι πρέπει να πεθάνουν και ν’ αφήσουν πίσω για πάντα τη φθαρτή σάρκα. Πρέπει ν’ αποδειχθούν ‘πιστοί μέχρι θανάτου,’ για να λάβουν τον «στέφανον της ζωής» στους «νέους ουρανούς.» Στην ανάστασι μετά την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού εγείρονται ως αθάνατα πνευματικά πλάσματα. Στην περίπτωσί των αληθεύει εκείνο που εγράφη: «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.»—Αποκάλ. 2:10· 1 Κορ. 15:44.
Η «ΝΕΑ ΓΗ»
24. (α) Τι δείχνουν αυτά ότι πρέπει να έλθη πρώτα σχετικά με τη νέα τάξι; (β) Τι απαιτεί η εγκατάστασις των «νέων ουρανών» και κατόπιν της «νέας γης» όσον αφορά τους παλαιούς ουρανούς και την παλαιά γη;
24 Απ’ αυτά τα θαυμάσια πράγματα μπορούμε να διακρίνωμε πόσο ήταν αναγκαίο να προμηθεύση ο Θεός πρώτα τους «νέους ουρανούς» για τη νέα τάξι, που είχε υποσχεθή. Αλλά τι είναι αυτή η «νέα γη» που δημιουργεί; Όπως ακριβώς η έκφρασις «νέοι ουρανοί» δεν σημαίνει νέους πλανήτες και αστέρες στους ουρανούς που είναι πάνω από μας, έτσι η έκφρασις «νέα γη» δεν σημαίνει ένα νέο και διαφορετικό γήινο πλανήτη κάτω από τα πόδια μας. Η εγκαθίδρυσις «νέων ουρανών,» απαιτεί την απομάκρυνσι του Σατανά και των δαιμονικών αγγέλων του από την ουράνια θέσι δυνάμεως που έχουν επάνω στο ανθρώπινο γένος. Η εγκαθίδρυσις μιας «νέας γης» απαιτεί την απομάκρυνσι της παρούσης πονηρής ανθρώπινης κοινωνίας η οποία ανθίσταται στη βασιλεία του Θεού και επομένως υπηρετεί τον Σατανά ή Διάβολο ως τον αόρατο άρχοντα αυτού του κόσμου, τον «θεόν του κόσμου τούτου.» Στη θέσι της ο Θεός θα παραγάγη μια νέα και δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία σ’ αυτή την ίδια τη γη αλλά κάτω από τους «νέους ουρανούς» Του, δηλαδή τον Ιησού Χριστό και τους μαθητάς του, οι οποίοι έχουν πνευματική ανάστασι.
25. Πώς η θεμελίωσις της «νέας γης,» είναι εν προόδω, και τι πρόκειται να συμβή στην παλαιά «γη»;
25 Ο σχηματισμός της «νέας γης» βρίσκεται εν προόδω! Εκείνοι οι οποίοι αποτελούν αυτό τον διαμορφωμένο όμιλο των αφιερωμένων, βαπτισμένων Χριστιανών αποχωρίζονται απ’ εκείνους οι οποίοι εκλέγουν να παραμείνουν μέρος της πονηρής ανθρώπινης κοινωνίας που είναι αποξενωμένη από τον Θεό, του ‘ασεβούς κόσμου’ του ανθρωπίνου γένους. Η απομάκρυνσις αυτής της παλαιάς συμβολικής «γης» θα σημάνη την καταστροφή της στη ‘μεγάλη θλίψη’ που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, θλίψη την οποία προείπε ο Ιησούς Χριστός και είπε ότι θα ήταν μια παγγήινη καταστροφή χωρίς όμοιά της στην ιστορία του κόσμου.
26. Με ποιες δραστικές ενέργειες μόνον εκ μέρους του Θεού θα υπάρξη απολύτρωσις για το ανθρώπινο γένος στη δική του νέα τάξι;
26 Τόσο μεγάλη και ερημωτική θα είναι αυτή η θλίψις ώστε, αν ο Θεός δεν «ήθελε συντέμει» τις ημέρες της, καμμιά ανθρώπινη σάρκα δεν θα μπορούσε να σωθή. (Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20) Αυτή η θλίψις θα σημάνη την ολοκληρωτική καταστροφή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων, αλλ’ όχι και την καταστροφή της γης μας και του έναστρου ουρανού που βρίσκεται επάνω μας. Ύστερ’ απ’ αυτό οι παλαιοί δαιμονικοί «ουρανοί» θα έχουν εκλείψει και ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα περιορισθούν, θα απομονωθούν σαν σε μια άβυσσο. (Αποκάλ. 19:11 έως 20:3) Μόνο μ’ αυτές τις δραστικές πράξεις του Θεού θα υπάρξη απελευθέρωσις για τους ανθρώπους της γης στη νέα τάξι του Θεού.
27. Αν πράγματι επιθυμούμε αυτή τη νέα τάξι, μαζί με ποιους θα θελήσωμε να βρεθούμε όπως παρουσιάζει η εκ των προτέρων δρασις στην Αποκάλυψι;
27 Επιθυμούμε αυτή την απελευθέρωσι στη νέα τάξι του Θεού των «νέων ουρανών και νέας γης» στους οποίους ‘θα κατοική δικαιοσύνη’; Προετοιμαζόμεθα και αγωνιζόμεθα ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα άξιοι μιας τέτοιας ενδόξου απελευθερώσεως; Αν ποθούμε δίκαιη ζωή με τελεία υγεία και ευτυχία σε μια θελκτική παραδεισένια γη κάτω από την κυβέρνησι των δικαίων ουρανών, τότε θα επιθυμούμε να είμεθα μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν απ’ αυτήν την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» που πρόκειται να έλθη. Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, που αποκαλύπτει πράγματα τα οποία «πρέπει να γείνωσι ταχέως,» μας δείχνει έναν ‘όχλον πολύν’ ανθρώπων απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες που θα επιζήσουν απ’ αυτή την παγγήινη «μεγάλη θλίψη,» να έρχωνται απ’ αυτή τη θλίψη κάτω από την προστασία και την εύνοια του Θεού.
28, 29. Σύμφωνα με την περιγραφή της Αποκαλύψεως αυτοί οι οποίοι επιζούν από τη θλιψι ποιον λατρεύουν και ποια προμήθεια για σωτηρία δέχονται;
28 Από την περιγραφή που μας δίδεται γι’ αυτόν τον πολύ όχλο ανθρώπων που θα επιζήσουν, παρατηρούμε ότι είναι λάτρεις του μόνου αληθινού Θεού, ο οποίος κάθεται επάνω στον θρόνο του σύμπαντος ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Ένα άλλο πράγμα άξιο παρατηρήσεως είναι ότι δέχονται την απολυτρωτική θυσία που επρομήθευσε ο Υιός του Θεού, ο οποίος προσεφέρθη ως άμωμος, αθώος αμνός για την «αμαρτία του κόσμου.» Παρατηρήστε το αυτό καθώς διαβάζομε:
29 «Και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»—Αποκάλ. 7:9-15· Ιωάν. 1:29, 36.
30. Αυτή η όρασις δείχνει ότι ο ‘πολύς όχλος’ έχει την εύνοια ποιου μέρους της νέας τάξεως και ότι βρίσκονται στην οδό για ποιο πράγμα;
30 Αυτά τα προφητικά λόγια καθιστούν βέβαιο ότι αυτά τα αφιερωμένα, βαπτισμένα άτομα που αποτελούν τον ‘πολύ όχλο’ έχουν την εύνοια των «νέων ουρανών» του Θεού, που αποτελούνται από το Αρνίον, τον Ιησού Χριστό, και τους 144.000 πιστούς μαθητάς του οι οποίοι έχουν ‘αναγεννηθή’ σε ουράνια κληρονομιά. (Αποκάλ. 7:1-8· 21:1-14). Αποπλύνουν τα θανατηφόρα αμαρτήματά των πλένοντας τις στολές των στο «αίμα του Αρνίου.» Αυτό τους θέτει στην οδό για την αιώνια ζωή σ’ ένα Εδεμικό κήπο με τον οποίον οι «νέοι ουρανοί» θα καλλωπίσουν ολόκληρη τη γήινη σφαίρα.
31. Αυτός ο ‘πολύς όχλος’ που θα επιζήση από τη μεγάλη θλίψι θα σχηματίση το θεμέλιο μέρους της νέας τάξεως;
31 Πράγματι, αυτός ο ‘πολύς όχλος’ εκείνων οι οποίοι θα επιζήσουν από τη θλίψη θα χρησιμεύση ως θεμέλιο της «νέας γης» που θα δημιουργήση ο Θεός. Αυτοί από τώρα, πριν από τη θλίψη, διαχωρίζονται απ’ αυτή την καταδικασμένη παλαιά «γη,» την κοσμική ανθρώπινη κοινωνία της εποχής μας, η οποία παραμένει κάτω από το σημερινό ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων που ελέγχεται από τον Διάβολο. Έτσι, όταν η μεγάλη θλίψις θα έχη απομακρύνει αυτή την παλαιά «γη,» εκείνοι που θα επιζήσουν θα είναι η βάσις για μια κοινωνία ωργανωμένη κάτω από νέους ουρανούς. Έτσι η ανθρώπινη οικογένεια θα έχη ένα νέο ξεκίνημα σε μια νέα τάξι.
32. Μετά τη θλίψι και το δέσιμο του Σατανά, πώς θ’ αυξηθή η «νέα γη» και θ’ απλωθή;
32 Αυτή η «νέα γη» θα αυξηθή και θ’ απλωθή, χωρίς αμφιβολία από μερικές ανθρώπινες γεννήσεις αφού περάση η μεγάλη θλίψις και φυλακισθή στην άβυσσο ο Διάβολος και οι δαίμονές του, αλλ’ όχι απόλυτα μ’ αυτόν τον τρόπο. Διότι το Αρνίον Ιησούς Χριστός δεν πέθανε μόνον γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη θλίψη και τα φυσικά τέκνα των. Αυτός είναι ο «Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» του ανθρωπίνου γένους· αυτός «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Η ανθρώπινη αντιστοιχία του με τον τέλειο Αδάμ τον έκαμε κατάλληλο για να «γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου.» (1 Τιμ. 2:5, 6· Εβρ. 2:9) Η συντριπτική πλειονότης της ανθρωπίνης οικογενείας για την οποία ο Αμνός πέθανε πριν από δεκαεννέα αιώνες έχει ήδη πεθάνει. Πώς θ’ απολαύση πράγματι τα οφέλη της εξαγοραστικής αξίας του θανάτου του Χριστού; Μ’ ένα μεγαλειώδες θαύμα: με την ανάστασι εκ νεκρών στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού και της ενδοξασμένης εκκλησίας του, των «νέων ουρανών.»
33, 34. (α) Πώς οι αναστάσεις που θα κάμη ο Ιησούς Χριστός ως Βασιλεύς διαφέρουν από τις αναστάσεις που έχει κάμει στη διάρκεια της επιγείου ζωής του; (β) Τι θα έχη ο ‘πολύς όχλος’ αυτών που θα επιζήσουν από τη θλίψι την ευκαιρία να κάμη σ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν;
33 Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως τέλειος άνθρωπος του Θεού, έκαμε πολλές αναστάσεις. Αλλά εκείνα τα αναστημένα άτομα πέθαναν αργότερα στη διάρκεια της γενεάς των. Αλλ’ όταν ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς αναστήση το απολυτρωμένο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεώς του, θα ενεργήση έτσι ώστε αυτοί να ζουν για πάντα σ’ ένα παγγήινο παράδεισο της Εδέμ. Όλα θα εξαρτηθούν απ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν. Θα θελήσουν να ενσωματωθούν με αυτήν τη δικαία «νέα γη,» ή θα επιστρέψουν στον προηγούμενο κακό δρόμο τους που είχαν ακολουθήσει στη διάρκεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων; Εκείνοι οι οποίοι θα ενεργήσουν έτσι θα κριθούν ως καταδικασμένοι και ανάξιοι για το δώρο της αιωνίου ζωής σε ανθρώπινη τελειότητα και θεοσέβεια.
34 Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός, όταν μίλησε γι’ αυτό το θέμα της κρίσεως, είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» (Ιωάν. 5:27-29) Εκείνοι από τον ‘πολύν όχλον’ που θα κάμουν έναρξι της «νέας γης» θα μπορέσουν να βοηθήσουν αυτούς τους αναστημένους ώστε η ανάστασίς των να μη καταλήξη τελικά σε καταδίκη.
35. Όταν προέλεγε αυτά τα πράγματα που έχουν συμβή από το 1914 μ.Χ., ποια ορθή στάσι λέγει ο Ιησούς Χριστός ότι πρέπει να λάβουν οι μαθηταί του;
35 Ασυνήθιστα θαυμαστή είναι η ημέρα στην οποία ζούμε! Αξιοσημείωτα αλλά πολύ σημαντικά πράγματα έχουν συμβή από το έτος 1914 μ.Χ. και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμό του. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι αυτά τα πράγματα θα εσημείωναν το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Για να μας δείξη την ορθή στάσι που θα έπρεπε να έχουν όλοι οι αληθινοί μαθηταί του αυτό τον καιρό είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσιν να γίνωνται ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.
36. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν τίνος προνομίου θέλομε ν’ αποδειχθούμε άξιοι, και τι είμεθα αποφασισμένοι να κάμωμε;
36 Αυτή η απολύτρωσις για τη νέα τάξι του Θεού είναι τώρα πολύ πιο κοντά από τότε που πολλοί από μας είδαν για πρώτη φορά τα προειπωμένα σημεία να «αρχίσωσι να γίνωνται.» Ασφαλώς δεν υπάρχει καιρός για αργοπορία ώστε να μπορέσωμε ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα άξιοι να δοκιμάσωμε την πείρα αυτής της τόσο επιθυμητής απολυτρώσεως. Αυτή η ευκαιρία που δεν πρόκειται να επαναληφθή είναι στα χέρια μας τώρα! Είμεθα αποφασισμένοι να την δράξωμε, και επίσης να εξαγγείλωμε σε άλλους που αγαπούν δικαιοσύνη την επερχόμενη απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους στη νέα τάξι των «νέων ουρανών και νέας γης» του Θεού.
-
-
Αποδεχόμενοι Πλήρως την Πρόκλησι της Υπηρεσίας του ΙεχωβάΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Αποδεχόμενοι Πλήρως την Πρόκλησι της Υπηρεσίας του Ιεχωβά
«Έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής.»—Ησ. 54:8, ΜΝΚ
1, 2. Ποια γεγονότα στην αρχαία Ιερουσαλήμ ωδηγούσαν σε μια πρόκλησι που επρόκειτο να έχη μεγάλης σημασίας αποτελέσματα;
ΧΑΡΑΖΕ η αυγή επάνω από την Βηθλεέμ. Ήδη μπορούσε να διακρίνη κανείς μερικές κινήσεις δειλά στους δρόμους καθώς το αμυδρό φως της νέας ημέρας απεκάλυπτε μερικές σκιώδεις μορφές να σπεύδουν σε κάποια πρωινή καθημερινή εργασία. Η χαριτωμένη όψις μιας νεαρής γυναίκας πλησιάζει την πόλι και γλυστρά γρήγορα μέσα από τον ανοιχτό χώρο της εισόδου της πύλης. Υπάρχει μια εμφάνισις χαράς στην όψι της και κάτι το πηδηχτό στο βήμα της παρ’ όλο το δέμα που μεταφέρει τυλιγμένο στο περικάλυμμά της. Προχωρεί και μπαίνει σ’ ένα ταπεινό σπίτι όπου την καλωσορίζει σύντομα μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα, κατόπιν κάθονται και οι δυο, περιμένοντας με προσδοκία, η νεώτερη με μια μελλοντική ελπίδα, η γηραιότερη με την ελπίδα της εκπληρώσεως μιας επιθυμίας που είχε σε όλη της τη ζωή.
2 Οι σκέψεις και των δύο γυναικών στρέφονται προς την πύλη της πόλεως και στα γεγονότα που αρχίζουν να εκτυλίσσωνται καθώς οι πρώτες ακτίνες του ήλιου που ανατέλλει φωτίζουν τη μικρή πόλι που είναι χτισμένη στο ύψωμα του λόφου. Και άλλοι άνθρωποι κινούνται μέσα στους δρόμους. Ο ήλιος ανεβαίνει υψηλότερα. Μολονότι δεν είναι ακόμη καλοκαίρι, η εξάμηνη περίοδος ξηρασίας έχει προχωρήσει καλά και ακόμη και σ’ αυτή την πρωινή ώρα της ημέρας ο ήλιος αρχίζει να κάνη τη ζέστη αισθητή. Τώρα υπάρχουν άνθρωποι παντού και ο ανοιχτός χώρος μπροστά στην πύλη της πόλεως είναι η σκηνή σημαντικής δραστηριότητος. Αλλά στην είσοδο της πύλης κάθεται μόνος του ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, που η εμφάνισις και η ενδυμασία του δείχνουν ότι είναι εύπορος και έχει κάποια θέσι στην κοινότητα. Η συμπεριφορά του είναι σοβαρή σήμερα το πρωί καθώς τα μάτια του ερευνούν κάθε νέο πρόσωπο που εμφανίζεται στην πλατεία. Είναι φανερό ότι αναζητεί κάποιον. Ξαφνικά αναφωνεί: «Γύρνα πίσω, έλα κάθησε εδώ, εσύ Τάδε.» Κάποιος ώριμος στα χρόνια, γυρίζει και κάθεται δίπλα στον πρώτο. Μ’ αυτόν τον χαιρετισμό και την ανταπόκρισι, επρόκειτο ν’ αρχίσουν γεγονότα που θα άλλαζαν όχι μόνο τη ζωή εκείνων των δυο γυναικών που περίμεναν υπομονητικά, στη μικρή πόλι της Βηθλεέμ, αλλά επίσης τη ζωή πολλών γενεών που επρόκειτο να έλθουν. Μια πρόκλησις επρόκειτο να γίνη στον «Τάδε» που θα είχε μεγάλης σημασίας αποτελέσματα, που θα έφθανεν ακόμη και ως την εποχή μας.
3. Ποια ήσαν τα κυριώτερα πρόσωπα στο δράμα της Ναομί και της Ρουθ, και ποια ερωτήματα πρέπει να τακτοποιηθούν όσον αφορά τις σχέσεις των;
3 Το όνομα της νέας γυναίκας που είχε μπη στην πόλι αυτή την σημαντική ημέρα ήταν η Ρουθ και η ηλικιωμένη γυναίκα που την χαιρέτησε όταν μπήκε στο σπίτι ήταν η πεθερά της, η Ναομί, χήρα του Ελιμέλεχ. Η Ρουθ δεν ήταν γεννημένη φυσική Ιουδαία, μολονότι η Ναομί ήταν. Η Ρουθ ήταν Μωαβίτισσα. Αλλά πώς έγινε η νύφη της Ναομί και ζούσε στη Βηθλεέμ τόσο μακρυά από τη χώρα της και από τον λαό της; Ποια ήταν η σχέσις της με τον Βοόζ, τον ηλικιωμένο άνδρα που επιθυμούσε να συζητήση ένα ζήτημα με τον Τάδε; Και ποιο ήταν αυτό το ζήτημα που ήταν τόσο σπουδαίο ώστε η πρόκλησίς του να επηρεάση τη ζωή μας σήμερα, τριάντα και πλέον αιώνες αργότερα;
4. Ποιον ή τι εξεικονίζουν τα κυριώτερα πρόσωπα;
4 Το δράμα που άρχισε να εκτυλίσσεται στον αρχαίο Ισραήλ, όπως αναγράφεται στο βιβλίο της Ρουθ, ήταν προφητικό γεγονότων της συγχρόνου εποχής που είναι τόσο προκλητικά και μεγάλης σημασίας όσον αφορά τ’ αποτελέσματά των όσο ήσαν κατά την εποχή εκείνη. (1 Κορ. 10:11· Ρωμ. 15:4) Και το καθένα από τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το αρχαίο δράμα είναι επίσης εξεικονιστικό. Το όνομα του Ελιμέλεχ σημαίνει «Ο Θεός είναι βασιλεύς.» Έτσι εξεικονίζει τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βοόζ, ένα στενό συγγενή της Ναομί, που το όνομά του σημαίνει «εν δυνάμει.» Έπρεπε ν’ αναμένεται, λοιπόν, ότι η Ναομί που τ’ όνομά της σημαίνει «η ευχαρίστησίς μου,» εξεικονίζει εκείνους που είναι νυμφευμένοι με τον Ιησού, εκείνους οι οποίοι αποτελούν τη νύμφη του, ιδιαίτερα εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στη γη σ’ αυτόν τον «καιρό του τέλους,» όταν το δράμα αυτό έχη την αξιοσημείωτη εκπλήρωσί του. Η Ρουθ, που το όνομά της πιθανόν σημαίνει «φιλία,» έγινε η νύφη της Ναομί κι έτσι ήταν σε θέσι να παραγάγη σπέρμα για τη Ναομί. Έτσι και αυτή, επίσης, αντιπροσωπεύει εκείνους που αποτελούν τη νύφη του Χριστού, από μια ελαφρώς διαφορετική άποψι και κάτω από διαφορετικές περιστάσεις. Ποιον λοιπόν εξεικονίζει ο «Τάδε,» ο οποίος ήταν επίσης στενός συγγενής της Ναομί; Θ’ αφήσωμε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη σύγχρονη εποχή να το προσδιορίσουν αυτό σαφώς.
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ
5. (α) Τι συνέβη στη Βηθλεέμ την εποχή της Ναομί, και τι έκαμε ο σύζυγός της Ελιμέλεχ ως αποτέλεσμα; (β) Τι εξεικονίζει αυτό στη σύγχρονη εκπλήρωσι;
5 Επιστρέφομε τώρα στην εποχή που η ευτυχισμένη οικογένεια του Ελιμέλεχ ήταν ακόμη σε καλή κατάστασι με τη σύζυγό του Ναομί και τους δυο γυιους του Μααλών και Χελαιών, που κατοικούσαν στην εδαφική περιοχή του Ιούδα στη Βηθλεέμ ή Εφραθά. Βηθλεέμ σημαίνει «οίκος άρτου,» ενώ Εφραθά σημαίνει «καρποφορία» ή «γονιμότης.» Και τα δυο ονόματα έχουν σχέσι με αφθονία, με απουσία λιμού ή πείνας, αλλά σ’ αυτόν τον δέκατο τρίτο αιώνα π.Χ. πείνα και έλλειψις άρτου έπεσαν στην Βηθλεέμ και σ’ όλη την εδαφική περιοχή της φυλής του Ιούδα, που εξεικόνιζε την έλλειψι που με πνευματικό τρόπο ήλθε στην οργάνωσι του Ιεχωβά στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είτε άλλοι κάτοικοι της Βηθλεέμ είχαν εγκαταλείψει την πόλι είτε όχι, ο Ελιμέλεχ έφυγε με την οικογένειά του. Διέσχισε τον Ιορδάνη Ποταμό και εγκαταστάθηκε στη χώρα ή στις πεδιάδες του Μωάβ για να κατοικήση προσωρινά εκεί ως ξένος πάροικος, όπως ακριβώς οι δούλοι του Ιεχωβά σήμερα είναι προσωρινοί κάτοικοι μέσα στο σύστημα πραγμάτων του Σατανά. (Ιωάν. 17:16· 1 Ιωάν. 5:19) Ενεργώντας έτσι, ο Ελιμέλεχ άφησε πίσω του στη χώρα του την κληρονομική ιδιοκτησία του.—Ρουθ 1:1, 2.
6. Ποια γεγονότα συνέβησαν στη χώρα του Μωάβ με τους συγγενείς της Ναομί;
6 Με τον καιρό ο ηλικιωμένος Ελιμέλεχ πέθανε και άφησε τη Ναομί χήρα. Η Ναομί θεώρησε τότε καλό να νυμφεύση τους δυο γυιους της στη χώρα του Μωάβ και ο Μααλών, προφανώς ο μεγαλύτερος, νυμφεύθηκε τη Μωαβίτισσα Ρουθ, ενώ ο Χελαιών νυμφεύθηκε την Ορφά, επίσης Μωαβίτισσα. Αλλά τελικά ο Μααλών και ο Χελαιών πέθαναν και άφησαν πίσω μια χήρα μητέρα, την Ναομί, και δυο χήρες συζύγους, τη Ρουθ και την Ορφά. (Ρουθ 1:3-5) Ήσαν άτεκνες χήρες, χωρίς να γεννήσουν τέκνα για τη Ναομί. Η Ναομί, επειδή η ίδια ήταν πολύ ηλικιωμένη για ν’ αποκτήση τέκνα, έπρεπε να σηκώση το βάρος της μομφής. Ο θάνατος του Μααλών (που σημαίνει «ασθενικός, ανάπηρος») και του Χελαιών (που σημαίνει «αδυναμία») εξεικονίζει τον πνευματικό θάνατο μερικών που ήσαν ταυτισμένοι με την οργάνωσι του Θεού στη διάρκεια αυτής της περιόδου της δοκιμασίας. Ήταν καιρός μεγάλης θλίψεως για τον λαό του Ιεχωβά.
7. Πώς έβλεπε η Ναομί την κατάστασί της, και ποια κατάστασι είχε προφητεύσει ο Ησαΐας αιώνες αργότερα;
7 Η Ναομί είδε ότι ήταν μια εγκαταλελειμμένη γυναίκα, μια γυναίκα χωρίς σπέρμα ή αναπαραγωγικές δυνάμεις για να παραγάγη σπέρμα. Ήταν ως ‘γυναίκα εγκαταλελειμμένη και τεθλιμμένη το πνεύμα, και γυναίκα νεότητος αποβεβλημένη.’ Την εποχή που ο καρπός της κοιλίας εθεωρείτο ευλογία από τον Ιεχωβά και η στειρότης ως κατάρα, η Ναομί ήταν δικαιολογημένη να πη: «Ο Ιεχωβά με εταπείνωσε.» (Ρουθ 1:21, ΜΝΚ) Αιώνες αργότερα ο προφήτης Ησαΐας ενεπνεύσθη να γράψη για μια όμοια ταπείνωσι, σ’ αυτή την περίπτωσι ως άμεσο αποτέλεσμα της δυσαρεσκείας του Ιεχωβά. Για να εκτιμήσωμε πλήρως την πρόκλησι που αντιμετώπιζε η Ναομί, οφείλομε να κατανοήσωμε την προφητεία του Ησαΐα και την εφαρμογή της στα γεγονότα τα οποία έχουν λάβει χώρα στη σύγχρονη εποχή στην εκπλήρωσι. «Διότι ο Ιεχωβά σε εκάλεσεν ως γυναίκα εγκαταλελειμμένην και τεθλιμμένην το πνεύμα, και γυναίκα νεότητος αποβεβλημένην, λέγει ο Θεός σου. Σε εγκατέλιπον διά ολίγον καιρόν πλην με έλεος μέγα θέλω σε περισυνάξει. Εν θυμώ μικρώ έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής σου.»—Ησ. 54:6-8, ΜΝΚ.
ΙΕΧΩΒΑ, ΣΥΖΥΓΙΚΟΣ ΚΤΗΤΩΡ
8, 9. (α) Σε ποιον απευθύνονται τα λόγια των εδαφίων Ησαΐας 54:6-8, και πώς αποδεικνύεται αυτό στα συμφραζόμενα της προφητείας; (β) Ποιος όμιλος περιλαμβάνεται εκεί που εξεικονίζεται επίσης από τη Ναομί;
8 Αυτή η προφητεία υπονοεί ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός ολοκλήρου της δημιουργίας, έχει μια σύζυγο. Είναι δυνατόν αυτό; Ναι, από συμβολική άποψι. Σ’ αυτήν λέγει το εδάφιον Ησαΐας 54:5: «Διότι ο ανήρ σου είναι ο Ποιητής σου· το όνομα αυτού είναι, Ο Ιεχωβά των δυνάμεων· και ο Λυτρωτής σου είναι ο Άγιος του Ισραήλ.» Αυτά τα λόγια δεν απευθύνονται στη Ναομί, η οποία είχε πεθάνει πέντε αιώνες πριν από την εποχή του Ησαΐα, ούτε σε οποιαδήποτε κατά γράμμα γυναίκα, αλλά σε μια οργάνωσι, την ουράνια Σιών, την παγκόσμια οργάνωσι των πνευματικών υιών του Θεού στον ουρανό. Τα τελευταία χίλια εννεακόσια χρόνια αυτοί οι πνευματικοί υιοί της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού δεν περιωρίσθηκαν στους αοράτους πνευματικούς αγγέλους του ουρανού, οι οποίοι εξακολουθούν να παραμένουν άγιοι και ευπειθείς στον Ιεχωβά Θεό. Αυτή η παγκόσμιος οργάνωσις του Ιεχωβά περιέλαβε και αποκυημένους από το πνεύμα υιούς του Θεού στη γη, οι οποίοι τελικά συμπληρώνουν τον αριθμό των 144.000. (Αποκάλ. 14:1) Όλοι αυτοί ακολουθούν τα βήματα του αρχηγού της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, δηλαδή, του Κυρίου Ιησού Χριστού.
9 Αυτοί οι 144.000 ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού Χριστού είναι αρραβωνιασμένοι για να τον νυμφευθούν στον ουρανό και συνεπώς αποτελούν την υποψήφιον νύμφη του Χριστού, όπως τους αποκαλεί το εδάφιο Αποκάλυψις 21:9, «την νύμφην, του Αρνίου την γυναίκα.» Τα μέλη αυτής της τάξεως της νύμφης βρίσκονταν σε πορεία εκλογής στη διάρκεια των τελευταίων χιλίων εννεακοσίων ετών. Γι’ αυτόν το λόγο μόλις ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς υπάρχει στη γη σήμερα. Εκείνοι που επέζησαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή ήσαν αφιερωμένοι στον Θεό και βαπτισμένοι πριν από το έτος 1919 αυτού του εικοστού αιώνος, εξεικονίζονται στο δράμα από τη Ναομί. Αλλά, πώς έφθασαν να είναι στην κατάστασι της Ναομί στη γη του Μωάβ, άτεκνοι εγκαταλειμμένοι;
10. Ποια σχέσις υπάρχει μεταξύ του υπολοίπου και της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, και στη διάρκεια ποιας περιόδου «πέθανε» ο Μεγαλύτερος Ελιμέλεχ όσον αφορά την τάξι της Ναομί;
10 Για να κατανοήσουμε αυτό το χαρακτηριστικό του δράματος της Ναομί και της Ρουθ είναι αναγκαίο να κατανοήσωμε ένα άλλο χαρακτηριστικό της σχέσεως του υπολοίπου στη γη με τα άλλα μέλη της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, εκείνα που βρίσκονται στον ουρανό. Οτιδήποτε επηρεάζει αυτούς από το υπόλοιπο δηλαδή το υπόλοιπο της νύμφης που είναι ακόμη εν σαρκί, μολονότι είναι πνευματικοί υιοί του Θεού, επηρεάζει τη γυναίκα του Θεού, την ουράνια Σιών ή παγκόσμια οργάνωσι. Αυτό γίνεται πολύ σαφές όταν εξετάσωμε την προφητεία του Ησαΐα 54:6-8 υπό το φως των γεγονότων που περιέβαλαν τη δραστηριότητα της τάξεως της Ναομί στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Διότι σ’ εκείνη την περίοδο από το 1918 ως το 1919, ο Μεγαλύτερος Ελιμέλεχ «πέθανε» όσον αφορά την τάξι της Ναομί, η οποία έμεινε εγκαταλελειμμένη, ωσάν χωρίς συζυγικό κτήτορα. Ήταν μια πείρα ταπεινώσεως όταν ο Ιεχωβά, ο σύζυγος αυτής της παγκοσμίου οργανώσεως, απέρριψε τη γυναίκα του, όπως αντιπροσωπευόταν από τα αποκυημένα από το πνεύμα μέλη εδώ στη γη για την εκπλήρωσι των εδαφίων Ησαΐας 54:6-8.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ
11. Πότε και για ποιο λόγο δυσαρεστήθηκε ο Ιεχωβά με το υπόλοιπο, και πώς εκδηλώθηκε αυτό, επηρεάζοντας έτσι ολόκληρη την παγκόσμια οργάνωσι;
11 Σημειώστε πως ο Ιεχωβά περιγράφει τη γυναίκα του στην προφητεία του Ησαΐα ως εγκαταλελειμμένη, τεθλιμμένη το πνεύμα από την οποία απέκρυψε το πρόσωπο του. Αυτό δείχνει μια περίοδο δυσαρεσκείας γι’ αυτήν. Γι’ αυτό, στο ενδέκατο εδάφιο, απευθύνεται σ’ αυτήν: «Ω τεθλιμμένη, τεταραγμένη, απαρηγόρητος» Το υπόλοιπον της τάξεως της Ναομί περιήλθε σε μια κατάστασι σαν αυτήν, ιδιαιτέρως το έτος 1918, όταν, κατά κάποιον τρόπον, είχαν εξορισθή από την εύνοια του Ιεχωβά Θεού. Το έτος εκείνο ο Ιεχωβά Θεός ήλθε ξαφνικά στον ναό του, συνοδευόμενος από τον αγγελιοφόρο της διαθήκης του, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Εξήτασε το υπόλοιπο που ήταν εδώ επάνω στη γη· και δυσαρεστήθηκε μαζί τους. (Μαλ. 3:1, 2) Για ένα διάστημα δεν είχαν δεχθή πλήρως την πρόκλησι της υπηρεσίας της Βασιλείας του Ιεχωβά η οποία είχε ανοιχθή σ’ αυτούς. Ήταν συγκρατημένοι από ανθρώπινο φόβο και δεν κρατούσαν τον εαυτό τους «αμόλυντο από τον κόσμο.» (Ιακ. 1:27) Επομένως ο Ιεχωβά τούς άφησε να πάνε σε δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς συντρόφους της. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πολύς διωγμός και κακομεταχείρισις είχαν συσσωρευθή επάνω τους που κορυφώθηκαν στη σύλληψι και φυλάκισι των εκπροσώπων των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας το 1918 με την ψευδή κατηγορία της κατασκοπίας.a Αυτό εσήμαινε ότι όλα τα μέλη της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, της γυναικός του Θεού, θα επηρεάζονταν από τη δυσαρέσκειά του, και η προφητεία προλέγει ότι ολόκληρη η οργάνωσις θα ήταν ως ‘γυναίκα εγκαταλελειμμένη.’
12. Πώς το ότι ο Ιεχωβά απέκρυψε το πρόσωπό του από τη γυναίκα του ταιριάζει με τον θάνατο του Ελιμέλεχ, αν ο Ελιμέλεχ εκπροσωπή τον Κύριο Ιησού Χριστό;
12 Αλλά πώς το ότι ο Ιεχωβά απέκρυψε το πρόσωπό του από τη γυναίκα του ταιριάζει με τον θάνατο του Ελιμέλεχ, αν ο Ελιμέλεχ αντιπροσωπεύη τον Κύριο Ιησού Χριστό; Πώς ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, αποθνήσκει στην πραγματικότητα όσον αφορά την τάξι της Ναομί στη γη; Στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του ο Ιησούς έδειξε σαφώς τον κανόνα ενεργείας: ‘ Ό,τι βλέπω τον Πατέρα μου να κάμνη κάμνω και εγώ,’ Αν, λοιπόν στη διάρκεια της περιόδου της θείας δυσμενείας του υπολοίπου ο Ιεχωβά εγκατέλειψε τη γυναίκα του, απέκρυψε το πρόσωπό του απ’ αυτήν, τότε ο Υιός πρέπει να έχη κάμει το ίδιο, ιδιαίτερα σ’ αυτό το τμήμα της παγκοσμίου οργανώσεως του Θεού, του πνευματικού υπολοίπου εδώ στη γη, που είναι μέλη της νύμφης του. Έτσι ο Ιησούς Χριστός, στην πραγματικότητα, «πέθανε» όσον αφορά εκείνους που εγκατέλειψε ο Ιεχωβά.
ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΕΓΕΙΡΕΤΑΙ
13. Τι απεφάσισε τώρα να κάμη η Ναομί, και πώς αυτό παρουσιάζει μια πρόκλησι στην Ρουθ και την Ορφά;
13 Τον καιρό εκείνο, στο αρχαίο δράμα, δέκα χρόνια είχαν περάσει και η Ναομί άκουσε τώρα ότι κάποια αλλαγή είχε συμβή στη Βηθλεέμ. Ο Ιεχωβά είχε κατευθύνει και πάλι την προσοχή του στον λαό του στέλνοντάς τους άρτο. Η Ναομί αποφασίζει να επιστρέψη. Αλλά υπάρχει ένας ακόμη πιο σοβαρός λόγος. Εκεί στη Βηθλεέμ του Ιούδα είχε κάποια κληρονομιά και ήταν ανάγκη να επιστρέψη για να την αναλάβη. Αυτό δημιούργησε μια σοβαρή πρόκλησι για τη Ρουθ και την Ορφά, τις δύο «θυγατέρες» της. Τι θα κάμουν; Είναι φανερό ότι χωρίς αντίρρησι ξεκίνησαν μαζί με τη Ναομί και πήραν την οδό της επιστροφής για τη Βηθλεέμ. (Ρουθ 1:6, 7) Κατόπιν, κάπου κατά μήκος του δρόμου, η Ναομί προσπαθεί να τις μεταπείση. «Υπάγετε, επιστρέψατε εκάστη εις τον οίκον της μητρός αυτής. . . . Ο Ιεχωβά να σας δώση να εύρητε ανάπαυσιν, εκάστη εν τω οίκω του ανδρός αυτής. Και εφίλησεν αυτάς· και αυταί ύψωσαν την φωνήν αυτών, και έκλαυσαν. Και είπον προς αυτήν, Ουχί· αλλά μετά σου θέλομεν επιστρέψει εις τον λαόν σου. Και είπεν η Ναομί, Επιστρέψατε, θυγατέρες μου· διά τι να έλθητε μετ’ εμού; μήπως έχω έτι υιούς εν τη κοιλία μου, διά να γείνωσιν άνδρες σας; Επιστρέψατε, θυγατέρες μου, υπάγετε· διότι εγήρασα, και δεν είμαι διά άνδρα·. . . μη, θυγατέρες μου· επειδή επικράνθην πολύ πλέον παρά σεις, ότι η χειρ του Ιεχωβά εξήλθε κατ’ εμού.»—Ρουθ 1:8-13, ΜΝΚ.
14. Ποια απόφασι έλαβε η Ορφά, και ποια όμοια πορεία ακολουθούν σήμερα εκείνοι τους οποίους αυτή εξεικονίζει;
14 «Εκείναι δε ύψωσαν την φωνήν αυτών, και έκλαυσαν πάλιν· και κατεφίλησεν η Ορφά την πενθεράν αυτής· η δε Ρουθ επροσκολλήθη εις αυτήν. Και είπεν η Ναομί, Ιδού, η σύννυμφός σου επέστρεψε προς τον λαόν αυτής, και προς τους θεούς αυτής· επίστρεψον και συ κατόπιν της συννύμφου σου.» (Ρουθ 1:14, 15) Η Ορφά εξεικονίζει μερικούς οι οποίοι έρχονται σ’ επαφή με την πιστή τάξι της Ναομί και οι οποίοι εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον και ζήλο επί ένα διάστημα, αλλά οι οποίοι αποσύρονται ενόσω ακόμη βρίσκονται στη Χριστιανική νεότητά τους. Τα ατομικά συμφέροντα και οι προσωπικές επιθυμίες τούς εμποδίζουν να δεχθούν την πρόκλησι του Ιεχωβά να τον ‘δοκιμάσουν’ αν «δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού, και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν.»—Μαλ. 3:10· Εβρ. 10:38, 39· 2 Πέτρ. 2:22.
15, 16. Πώς ανταποκρίθηκε η Ρουθ στην πρόκλησι;
15 Εξ άλλου, η τάξις της Ρουθ θυσιάζει όλα τα προσωπικά πλεονεκτήματα για να συμμετάσχη μαζί με την τάξι της Ναομί στην εκπλήρωσι του σκοπού του Ιεχωβά γι’ αυτήν. «Αλλ’ η Ρουθ είπε, Μη με ανάγκαζε να σε αφήσω, διά να αναχωρήσω απ’ όπισθέν σου· διότι όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει· και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει· ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου· όπου αν αποθάνης, θέλω αποθάνει, και εκεί θέλω ταφή· ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση, εάν άλλο τι παρά τον θάνατον χωρίση εμέ από σου.»—Ρουθ 1:16, 17, ΜΝΚ.
16 Μ’ αυτά τα λόγια, «Ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση» η Ρουθ ορκιζόταν στον Ιεχωβά ότι θα τα έκαμνε αυτά. Δεχόταν πλήρως την πρόκλησι να υπηρετή τον Θεό της Ναομί, συνοδεύοντας τη Ναομί στην υπηρεσία της ακόμη και ως τον θάνατο. Η αποτυχία της Ορφά ν’ ανταποκριθή δεν εξασθένισε την απόφασι της Ρουθ ούτε μείωσε τον ζήλο της. Η επιρροή της Ναομί είχε συντελέσει στη μεταστροφή της Ρουθ, και η βαθειά ριζωμένη επιθυμία της καρδιάς της Ναομί ήταν τώρα να συντελέση στο να υπάρξη πιστή ανταπόκρισις εκ μέρους της Ρουθ στην περαιτέρω πρόκλησι που είχαν ν’ αντιμετωπίσουν και οι δύο γυναίκες πίσω στην Βηθλεέμ.
ΜΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ
17. Τι απήντησε η Ναομί στους χαιρετισμούς των γειτόνων της με την επιστροφή της στη Βηθλεέμ;
17 Η πικρία και η απογοήτευσις που είχε εκφράσει η Ναομί στη Ρουθ και στην Ορφά όσον αφορά το τι τους περίμενε στη Βηθλεέμ δεν ανακουφίσθηκαν με την επιστροφή της Ναομί στο σπίτι της. Όταν επέστρεψε στο σπίτι της, το αίσθημα της απωλείας που αισθάνθηκε έγινε πιο δυνατό ακόμη και η βαθειά αντίληψις της αδυναμίας της αύξησε την πικρία και τον πόνο της. Όλη η πόλις συγκινήθηκε με την επιστροφή των, ιδιαίτερα ο γυναικείος κόσμος, και δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Τι συμβαίνει, πού είναι ο Ελιμέλεχ; Πού είναι ο Μααλών και ο Χελαιών; Και ποια είναι αυτή η Μωαβίτισσα κόρη; «Και αι γυναίκες έλεγον, Αύτη είναι η Ναομί; Και αυτή είπε προς αυτάς, Μη με ονομάζετε Ναομί [που σημαίνει «η ευχαρίστησίς μου»]· ονομάζετέ με Μαρά [που σημαίνει «πικρία»]· διότι ο Παντοδύναμος με επίκρανε σφόδρα· εγώ πλήρης ανεχώρησα, και κενήν επανήγαγέ με ο Ιεχωβά· διά τι με ονομάζετε Ναομί, αφού ο Ιεχωβά με εταπείνωσε, και ο Παντοδύναμος με κατέθλιψεν;»—Ρουθ 1:18-22, ΜΝΚ.
18. Γιατί ήταν ανάγκη να εξαγορασθή η γυνή του Θεού όπως εκπροσωπείται από το υπόλοιπο της τάξεως της Ναομί στη γη;
18 Είναι αλήθεια ότι η τάξις της Ναομί μπορούσε να λέγη στη διάρκεια αυτού του καιρού της θλίψεως: «Ονομάζετέ με Μαρά, πικραμένη.» Το εδάφιο Ησαΐας 12:1 αναφέρεται επίσης σ’ αυτή την αυστηρή παιδεία όταν λέγη μια ομιλία του προφήτου στον Ιεχωβά: «Αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου.» Κατόπιν το εδάφιο Ησαΐας 52:3 λέγει: «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά, επωλήθητε διά μηδέν και θέλετε λυτρωθή άνευ αργυρίου.» Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι οι οποίοι πήραν αιχμαλώτους τους αφιερωμένους δούλους του Θεού εδώ στη γη δεν είχαν πληρώσει γι’ αυτούς, τους πήραν για τίποτε. Τα εδάφια πέντε και έξη προσθέτουν: «Τώρα λοιπόν, τι έχω να κάμω εδώ, λέγει ο Ιεχωβά, επειδή ο λαός μου ελήφθη διά μηδέν; . . . Διά τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου· διά τούτο θέλει γνωρίσει εν εκείνη τη ημέρα, ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ.» Έτσι ο Θεός άφησε να πάη ο λαός του για τίποτε· αυτός επέτρεψε να τους καταλάβη ο εχθρός χωρίς να τους αγοράση. Επομένως, η γυνή του Θεού, όπως εκπροσωπείται από το υπόλοιπον της Ναομί εδώ στη γη, είχε ανάγκη ν’ απολυτρωθή, να εξαγορασθή από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.
19. Ποια υπόσχεσι του Ιακώβ στον Ιούδα θυμήθηκε ιδιαιτέρως η Ναομί στην εγκαταλελειμμένη κατάστασί της;
19 Αυτή την πρόκλησι αντιμετώπισε η Ναομί της Βηθλεέμ από τη φυλή του Ιούδα, άτεκνη και χήρα ως εγκαταλελειμμένη, τιμωρημένη από τον Ιεχωβά. Ωστόσο έκαιε βαθειά μέσα στην καρδιά της η επιθυμία να έχη μέρος στον σκοπό του Θεού για τις γυναίκες του Ισραήλ, ιδιαίτερα για μερικές ευνοημένες από την φυλή του Ιούδα, διότι εκείνες που θα ήσαν απ’ αυτή την φυλή ήσαν στη γραμμή για την υπόσχεσι του Ιακώβ, του πατρός του Ιούδα. Λίγο πριν από τον θάνατό του στην Αίγυπτο το έτος 1711 π.Χ., ο Ιακώβ ευλόγησε τον Ιούδα με τα εξής λόγια: «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.» (Γεν. 49:10) Αυτός ο Σηλώ, που το όνομά του σημαίνει «Εκείνος του Οποίου Είναι» ή «Εκείνος εις τον Οποίον Ανήκει,» πρέπει να είναι ο Προστάττων ο οποίος κρατεί το σκήπτρον. Πρέπει να είναι εκείνος ο οποίος κατέχει το βασιλικό σκήπτρον. Πρέπει να είναι ο Μεσσίας, το αληθινό Σπέρμα του Αβραάμ, μέσω του οποίου επρόκειτο να ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης. (Γεν. 22:17, 18) Τίνος γυιος θ’ απεδείκνυε ότι είναι στη γραμμή της καταγωγής από τον Ιούδα, τον δισέγγονο του Αβραάμ; Ποια μητέρα στον Ιούδα θα είχε την εξαιρετική τιμή να τον κρατήση στο στήθος της; Όχι η Ναομί, θα μπορούσε να σκεφθή ορθά στην καρδιά της, άτεκνη και χωρίς την ηλικία ν’ αποκτήση τέκνα. Δεν είναι περίεργο ότι η Ναομί, σ’ αυτή την συντετριμμένη κατάστασί της, ανέκραξε: «Ονομάζετέ με Μαρά.»
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΟΔΟ
20. Ποια υπόσχεσις του Ιεχωβά είχε γίνει αιώνες αργότερα από τον Ησαΐα;
20 Αλλά ο Ιεχωβά δεν επρόκειτο να εγκαταλείψη αυτή την πιστή γυναίκα, της οποίας η κραυγή είχε φθάσει στα ωτά του. Ορθά μπορούσε ο προφήτης να πη σ’ αυτήν από αυτά που είπε, ομιλώντας για λογαριασμό του Ιεχωβά αιώνες αργότερα στη γυναίκα που αυτή εξεικόνιζε: «Εν θυμώ μικρώ έκρυψα το πρόσωπόν μου από σου διά μίαν στιγμήν· με έλεος όμως αιώνιον θέλω σε ελεήσει, λέγει Ιεχωβά ο Λυτρωτής σου.» (Ησ. 54:8, ΜΝΚ) Πώς επρόκειτο να πραγματοποιηθή αυτό για τη Ναομί; Αν επρόκειτο να πεθάνη χωρίς φυσικό απόγονο δεν θα είχε κληρονόμο στον οποίον ν’ αφήση την γη του νεκρού συζύγου της. Εκτός αυτού, αν ο σκοπός του Ιεχωβά να φέρη τον Σηλώ από την φυλή του Ιούδα επρόκειτο να εκπληρωθή μέσω αυτής, είχε ανάγκη από ένα άρρενα κληρονόμο. Τι έπρεπε να κάμη;
21. Ποια πρόβλεψις είχε γίνει στον νόμο προς τον Ισραήλ για μια χήρα στην κατάστασι της Ναομί, και πώς αυτό παρουσίαζε μια πρόκλησι στην Ρουθ;
21 Και πάλι ο νόμος του Ισραήλ έκανε προμήθεια για κάποιον στη θέσι της Ναομί. Σύμφωνα με την υπόσχεσι του Ιεχωβά καμμιά πιστή γυναίκα στον αρχαίο Ισραήλ δεν επρόκειτο να μείνη στείρα. Είπε: «Εάν υπακούσης εις την φωνήν Ιεχωβά του Θεού σου· Ευλογημένος θέλει είσθαι. . . ο καρπός της κοιλίας σου.» (Δευτ. 28:2-4, ΜΝΚ) Ούτε ένας άνδρας δεν θα εγκατελείπετο χωρίς κάποιον να συνεχίση το όνομά του. Ο νόμος στον Ισραήλ έλεγε τα εξής: «Εάν συγκατοικώσιν αδελφοί, και αποθάνη εις εξ αυτών, και δεν έχη τέκνα, η γυνή του αποθανόντος δεν θέλει υπανδρευθή με ξένον· ο αδελφός του ανδρός αυτής θέλει εισέλθει προς αυτήν, και θέλει λάβει αυτήν εις εαυτόν γυναίκα, και εκπληρώσει το χρέος του ανδραδέλφου εις αυτήν. Και ο πρωτότοκος, τον οποίον γεννήση, θέλει ονομασθή με το όνομα του αποθανόντος αδελφού αυτού, και δεν θέλει εξαλειφθή το όνομα αυτού εκ του Ισραήλ.» (Δευτ. 25:5, 6) Αυτός ο νόμος μαζί με τον νόμο της εξαγοράς, ήταν η μόνη ελπίδα της Ναομί. Αν μπορούσε να βρεθή κάποιος αδελφός ή κοντινός συγγενής, τότε η Ναομί θα μπορούσε να εμπιστεύεται στην πρόβλεψι του νόμου για να ζητήση διέξοδο. Αλλά η ίδια η Ναομί δεν μπορούσε να γεννήση παιδί και αν ακόμη βρισκόταν ένας συγγενής. Η μόνη ευκαιρία γι’ αυτήν λοιπόν εξηρτάτο από την νύφη της την Ρουθ, η οποία μπορούσε να πάρη τη θέσι της σ’ αυτή τη διευθέτησι και να προμηθεύση σπέρμα για τον Ελιμέλεχ. Πώς θα έβλεπε αυτή την ευκαιρία η Ρουθ; Θα ήταν πρόθυμη ν’ αφήση κατά μέρος κάθε ελπίδα δική της που θα μπορούσε να έχη να βρη έναν νέο ο οποίος να της δώση κάτι γι’ αυτήν; Ή θ’ ανεγνώριζε σ’ αυτή την πρόκλησι μια ευκαιρία να κατανοήση τον σκοπό του Ιεχωβά και να τον κάμη σκοπό της ζωής της;
22. Ποιος άλλος στο προφητικό δράμα επρόκειτο να επηρεασθή απ’ αυτή την πρόκλησι, και πώς η έκβασίς του επηρεάζει εμάς σήμερα;
22 Και τι θα πούμε για τον Βοόζ και τον Τάδε; Πώς αυτοί θ’ αντιμετώπιζαν την πρόκλησι να προμηθεύσουν κληρονόμο στη Ναομί για το όνομα του νεκρού συζύγου της Ελιμέλεχ; Θα το ανεγνώριζαν σαν μια ευκαιρία να συμμετάσχουν πληρέστερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά; Και πώς αυτή η πρόκλησις και η έκβασίς της επηρεάζουν εμάς σήμερα; Ο τρόπος με τον οποίο επρόκειτο ν’ αποκατασταθή το πνεύμα της Ναομί, και ο τρόπος με τον οποίο το όνειρο ολόκληρης της ζωής της επρόκειτο να πραγματοποιηθή, και το μέρος που είχαν η Ρουθ, ο Βοόζ και ο Τάδε στην αντιμετώπισι της προκλήσεως, όλα αποτελούν μέρος αυτού του θεοπνεύστου δράματος που μας ωθεί ακόμη και σήμερα να κάνωμε τον σκοπό του Ιεχωβά σκοπό της ζωής μας. Το άρθρο που ακολουθεί θ’ αποκαλύψη την έκβασι.
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε το βιβλίο «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείον Σκοπόν,» σελίδες 79-83.
[Εικόνα στη σελίδα 269]
«Κάθου, θυγάτηρ μου, εωσού ίδης πώς θέλει τελειώσει το πράγμα· διότι ο άνθρωπος δεν θέλει ησυχάσει, εωσού τελειώση το πράγμα σήμερον»
[Εικόνα στη σελίδα 273]
Η Ρουθ δέχθηκε την πρόκλησι να υπηρετή τον Ιεχωβά, δηλώνοντας στη Ναομί: «Ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου»
-
-
Κάμετε τον Σκοπόν του Ιεχωβά Σκοπόν της Ζωής ΣαςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Κάμετε τον Σκοπόν του Ιεχωβά Σκοπόν της Ζωής Σας
1. (α) Ποια στάσις διανοίας και καρδιάς βασανίζει το ανθρώπινο γένος σήμερα; (β) Ποια πρόκλησις που είχαν μπροστά τους και η Ρουθ και η Ναομί μάς προμηθεύει ένα μάθημα ζήλου και αφοσιώσεως;
«Η ΠΙΣΤΙΣ δεν υπάρχει, εις πάντας.» Έτσι είπε ο απόστολος Παύλος. (2 Θεσ. 3:2) Εξέχουσα θέσι μεταξύ των πολλών λόγων για τους οποίους συμβαίνει αυτό έχει το πνεύμα της αυτοδιαθέσεως που έχει γίνει τόσο ισχυρό σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα μας. Αυτή η επιθυμία για αυτοϊκανοποίησι έχει γίνει θρησκεία, και η αγάπη για τον Δημιουργό έχει τεθή κατά μέρος σε μια γωνιά και η αδιαφορία για τον σκοπό του έχει ανατρέψει πλήρως την καρδιά και τη διάνοια. Πόσο ευχάριστο πρέπει να είναι για τον Ιεχωβά, και τι παράδειγμα για μας, να παρατηρούμε εκείνους οι οποίοι με ανιδιοτελή τρόπο δέχθηκαν την πρόκλησι της υπηρεσίας του Ιεχωβά και έκαμαν τον σκοπό του σκοπόν της ζωής των. Ένα εξέχον παράδειγμα είναι της Ρουθ των αρχαίων χρόνων η οποία άφησε πίσω τον λαό της και το σπίτι της στην γη Μωάβ και συνώδευσε τη χήρα πεθερά της Ναομί όταν γύρισε στη Βηθλεέμ. Εφόσον και αυτή η ίδια ήταν χήρα, μπορούσε λογικά να είχε ενδιαφερθή να βρη σύζυγο για τον εαυτό της στη χώρα του Μωάβ και να εγκατασταθή σε γνωστό περιβάλλον για ν’ αναθρέψη εκεί μια οικογένεια. Αλλ’ η αγάπη της Ρουθ για τη Ναομί και για τη λατρεία του Ιεχωβά την ώθησαν να τα εγκαταλείψη όλα και να συνοδεύση τη Ναομί στην επιστροφή της στον Ισραήλ. Σ’ αυτό το άγνωστο περιβάλλον εδοκιμάζετο στο ανώτατο όριο η ανιδιοτέλεια της αγάπης της, αλλά η ειλικρινής επιθυμία της να κάνη τον σκοπόν του Ιεχωβά σκοπόν της ζωής της την στήριξε και την βοήθησε ν’ αντιμετωπίση αυτή την πρόκλησι χωρίς να διστάση ούτε μια στιγμή. Η έκβασις για τη Ρουθ και τη Ναομί, καθώς και αυτά τα ίδια τα γεγονότα που ωδηγήθησαν σ’ αυτήν, μας παρέχουν ένα μάθημα που εμπνέει ζήλο και αφοσίωσι.
2, 3. Πώς σχετίζεται με τη σύγχρονη εποχή η επιστροφή της Ναομί στη γενέτειρά της μαζί με την Ρουθ;
2 Είναι ο καιρός του θερισμού της κριθής, που σημαίνει ότι ήταν ύστερ’ από τον εορτασμό του Πάσχα. Είναι άνοιξις, οι χειμερινές βροχές έχουν περάσει, και τώρα υπάρχει κάτι για θερισμό στη Βηθλεέμ του Ιούδα. Είναι πάλι ο τόπος του άρτου ύστερ’ από δέκα μακρά χρόνια πείνας. Εκείνα τα χρόνια η Ναομί τα είχε περάσει στη χώρα του Μωάβ, όπου είχε χάσει τον σύζυγό της Ελιμέλεχ και τους δυο γυιους της, από τους οποίους ο ένας ο Μααλών ήταν σύζυγος της Ρουθ. Τώρα η Ναομί ήταν πάλι στον τόπο της μαζί με την Ρουθ, έχοντας τη θεία εύνοια. Μαζεύθηκαν πάλι στη γενέτειρά της, επέστρεψαν πάλι στην κληρονομική ιδιοκτησία της Ναομί. (Ρουθ 1:22) Πώς σχετίζεται αυτό με τη σύγχρονη εποχή; Στο ιστορικό αντίτυπο της εποχής μας αυτό καλεί την προσοχή στα λόγια του Ιησού σχετικά με την σύναξι όλων των εκλεκτών, του υπολοίπου των κεχρισμένων μαθητών του, από τους αγγέλους. Πότε; Ύστερ’ από την πτώσι της Βαβυλώνας της Μεγάλης (της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας) μπροστά στον αντιτυπικό Κύρο τον Μέγα. Τότε ήταν ο καιρός για την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού σχετικά με το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.—Ματθ. 24:29-31.
3 Τα εδάφια Ησαΐας 12:1, 2 ομιλούν για την χαρά της εποχής εκείνης με τη σύναξι του υπολοίπου έξω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλεις ειπεί, Ιεχωβά, θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου, και με παρηγόρησας· Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου· θέλω θαρρεί, και δεν θέλω φοβείσθαι· διότι Ιεχωβά ο Θεός είναι η δύναμίς μου, και το άσμα· και εστάθη η σωτηρία μου.» Αυτά τα λόγια αντηχούν από το υπόλοιπο που εξεικονίζεται από τη Ναομί, αρχίζοντας από το 1919 με την αποκατάστασί τους σε θεία εύνοια και την επανεγκατάστασί τους στην υπηρεσία του Θεού σύμφωνα με τους σκοπούς του γι’ αυτούς.
Ο ΖΗΛΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΡΙΣΜΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΣ
4. Σύμφωνα με ποια πρόβλεψι που υπήρχε στον Ισραήλ ζητεί η Ρουθ να συνεισφέρη για τη συντήρησι της Ναομί, και πώς αμείβεται ο κόπος της αγάπης της;
4 Στον δραματικό τύπο ο θερισμός της κριθής είχε προχωρήσει. Η Ρουθ ζούσε μαζί με την πεθερά της, αλλά δεν ήθελε να είναι βάρος σ’ αυτήν. Επιθυμούσε να συνεισφέρη για τη συντήρησι της Ναομί. Γι’ αυτό, με την συγκατάθεσι της Ναομί, επωφελήθηκε από τον νόμο του Ισραήλ για τον θερισμό. (Λευϊτ. 19:9, 10) Και «υπήγε, και ελθούσα εσταχυολόγει εν τω αγρώ κατόπιν των θεριστών και έτυχεν εν μέρει του αγρού του Βοόζ, όστις ήτο εκ της συγγενείας του Ελιμέλεχ.» (Ρουθ 2:1-3) Ο Βοόζ ήταν ένας αληθινός λάτρης του Ιεχωβά και είχε σεβασμό για τον νόμο του Ιεχωβά. (Ρουθ 2:4-7) Όταν έμαθε ποια ήταν η Ρουθ έκαμε διευθετήσεις ώστε να συνεχίση η Ρουθ να εργάζεται στους αγρούς του, και στη διάρκεια του θερισμού της κριθής και στη διάρκεια του θερισμού του σίτου που θ’ ακολουθούσε και θα συνεχιζόταν ως την εορτή της Πεντηκοστής τον μήνα Μάιο. Και γι’ αυτό λέγει στη Ρουθ: «Ανηγγέλθησαν προς εμέ ακριβώς πάντα όσα έκαμες εις την πενθεράν σου μετά τον θάνατον του ανδρός σου· και ότι αφήκας τον πατέρα σου και την μητέρα σου, και την γην της γεννήσεως σου, και ήλθες προς λαόν τον οποίον δεν εγνώριζες πρότερον· ο Ιεχωβά να ανταμείψη το έργον σου, και ο μισθός σου να είναι πλήρης παρά του Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ, υπό τας πτέρυγας του οποίου ήλθες να σκεπασθής.» (Ρουθ 2:8-13, ΜΝΚ) Όταν έδειξε εύνοια στη Ρουθ μ’ αυτή τη διευθέτησι, είχε υπ’ όψιν του την πεθερά της, την ηλικιωμένη Ναομί, για να βοηθήση και αυτήν επίσης.
5, 6. Τι εξεικονίζει το ότι η Ρουθ ενώθηκε μαζί με την Ναομί στη δράσι του θερισμού;
5 Τα δραματικά γεγονότα της εποχής που εκπληρώνουν αυτό βρίσκονται σε αρμονία μ’ αυτά που είπε ο Ιησούς; «Ο δε αγρός είναι ο κόσμος·. . . ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι.» (Ματθ. 13:38, 39) Το σώμα των μελών της νύμφης του Χριστού δεν είχε συμπληρωθή ακόμη το έτος 1919. Έπρεπε και άλλοι να συναχθούν σ’ αυτό, όπως ακριβώς η Ρουθ ενώθηκε με τη Ναομί και εργάσθηκε άοκνα μαζί της στη δράσι του θερισμού, πιστά ως το θάνατο κι έτσι άρχισε μια νεώτερη προσθήκη στην τάξι του υπολοίπου από το 1919. Αυτή η πρόσθετη τάξις εξεικονίσθηκε από την Ρουθ.
6 Το έτος εκείνο, το απόγευμα του Σαββάτου, 6 Σεπτεμβρίου 1919, διεξήχθη ένας ομαδικός βαπτισμός στο Λέικ Ίρη, τον καιρό της γενικής συνελεύσεως του Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, και βαπτίσθηκαν 200 και πλέον. Αυτοί ήσαν προσθήκη στο αρχικό υπόλοιπο της νύμφης του Χριστού της Ναομί. Μεταξύ των παρατηρητών ήσαν και οι αξιωματούχοι της Εταιρίας, οι οποίοι είχαν απολυθή από την ομοσπονδιακή φυλακή της Ατλάντα την Τρίτη 25 Μαρτίου του έτους εκείνου. Τώρα απελάμβαναν νέα ελευθερία και συνέχισαν να εργάζωνται για τα συμφέροντα της Βασιλείας της θεοκρατικής κυβερνήσεως του Ιεχωβά Θεού. Ύστερ’ από τρία χρόνια, το 1922, έγινε μια άλλη γενική συνέλευσις στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο. Το Σάββατο, 9 Σεπτεμβρίου 1922, είχαν βαπτισθή 361. Η τάξις της Ρουθ συνέχισε να προστίθεται καθώς προχωρούσε ο καιρός. Τώρα, όπως η Ρουθ η Μωαβίτις, η σύγχρονη τάξις της Ρουθ ήταν αποφασισμένη να εργασθή με ζήλο μαζί με την τάξι της Ναομί για το θερισμό του Θεού στη γη, τόσο του θερισμού της κριθής όσο και του θερισμού του σίτου όπως εξεικονίζει το προφητικό δράμα. Και όπως ακριβώς συνέβη με την Ρουθ, για την οποία ο Βοόζ είπε ότι ήταν εξαιρετική γυναίκα, έτσι συνέβη και με τη νέα προσθήκη στο υπόλοιπο. Απεδείχθη ότι ήταν μια αντιτυπική έξοχη γυναίκα αποκλειστικής λατρείας στον Ιεχωβά Θεό.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΙ ΤΗΣ ΡΟΥΘ
7. (α) Πώς μόνο μπορούσε η Ναομί να διατηρήση την κληρονομική ιδιοκτησία στο όνομα του Ελιμέλεχ και έχη ένα μέρος επίσης στη βασιλική γραμμή που θα ωδηγούσε στον υποσχεμένο Σηλώ; (β) Πώς αυτό αποτελούσε ένα πρόβλημα για τη Ρουθ;
7 Τώρα, ως αποτέλεσμα της φιλοπονίας της Ρουθ και της γενναιοδωρίας του Βοόζ, η Ναομί και η Ρουθ έχουν τροφή. Αλλά η Ναομί είναι μια ηλικιωμένη χήρα που δεν έχει την ηλικία να γεννήση τέκνα και έχει αυτή την κληρονομική ιδιοκτησία που ήταν του συζύγου της Ελιμέλεχ. Δεν έχει καμμιά άλλη βοήθεια τώρα εκτός από το να ενεργήση η Ρουθ ως αντιπρόσωπος ή αντικαταστάτης γι’ αυτήν. Η Ναομί βλέπει τη διέξοδο. Αποφασίζει να πουλήση την κληρονομία της και έχει υπ’ όψιν της ιδιαίτερα τα οφέλη για τη Ρουθ, την οποία πρέπει να χρησιμοποιήση σ’ αυτή τη συναλλαγή. Επί πλέον, ως χήρες η Ναομί και η νύφη της Ρουθ δεν μπορούσαν να συνεισφέρουν καθόλου στη βασιλική γραμμή της φυλής του Ιούδα η οποία θα ωδηγούσε στον υποσχεμένο Σηλώ. Η Ναομί πρέπει να έχη παιδί· πρέπει να υιοθετήση ένα παιδί, ένα παιδί από τη Ρουθ στη φυλή του Ιούδα, διότι εκείνη η κληρονομική ιδιοκτησία δεν μπορούσε ν’ απομακρυνθή από τη φυλή του Ιούδα. Η Ρουθ λοιπόν έπρεπε να παντρεφτή ένα άνδρα από τη φυλή του Ιούδα και να μείνη η ιδιοκτησία εκεί. Αλλά πρώτα η Ρουθ πρέπει να δεχθή αυτόν τον σκοπό της ζωής για τον εαυτό της, και ν’ αρνηθή κάθε επιθυμία που μπορούσε να έχη για ένα νεώτερο από τον ηλικιωμένο Βοόζ. Πώς θ’ αντιδρούσε στην πρότασι;
8. Πώς η Ναομί προτείνει στην Ρουθ να τεθή σ’ ενέργεια η λύσις αυτού του προβλήματός των, και πώς ανταποκρίνεται η Ρουθ;
8 Η Ναομί θα έθετε το ζήτημα μπροστά της με σαφήνεια. Της λέγει: «Θυγάτηρ μου, να μη ζητήσω ανάπαυσιν εις σε διά να ευημερήσης; και τώρα, μήπως δεν είναι ο Βοόζ εκ της συγγενείας ημών, μετά των κορασίων του οποίου ήσο; ιδού, αυτός λικνίζει ταύτην την νύκτα το αλώνιον των κριθών λούσθητι λοιπόν, και αλείφθητι, και ενδύθητι την στολήν σου, και κατάβα εις το αλώνιον· μη γνωρισθής εις τον άνθρωπον, εωσού τελειώση από του να φάγη και να πίη· και ενώ πλαγιάζει, παρατήρησον τον τόπον όπου πλαγιάζει, και ελθούσα σήκωσον το σκέπασμα από των ποδών αυτού και πλαγίασον και εκείνος θέλει σοι ειπεί τι να κάμης.» Πώς ανταποκρίθηκε η Ρουθ; «Η δε είπε προς αυτήν, Πάντα όσα λέγεις εις εμέ, θέλω κάμει. Και κατέβη εις το αλώνιον, και έκαμε πάντα όσα προσέταξεν εις αυτήν η πενθερά αυτής.»—Ρουθ 3:1-6.
9. Πώς η Ναομί μοιάζει με τον Παύλο λαμβάνοντας αυτή την πορεία;
9 Η Ναομί μοιάζει με τον απόστολο Παύλο. Στις σχέσεις του με την εκκλησία ο Παύλος λέγει: «Σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, διά να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν.» (2 Κορ. 11:2) Ομοίως, η Ναομί κάνει διευθετήσεις για τον γάμο της Ρουθ με τον κατάλληλο άνδρα. Έτσι, η Ρουθ πηγαίνει στον αγρό και πλαγιάζει στα πόδια του Βοόζ. Όταν εκείνος αφυπνίζεται τα μεσάνυχτα, εκείνη του προτείνει να την λάβη ως σύζυγο για να εγείρη σπέρμα στον νεκρό Ελιμέλεχ.—Ρουθ 3:7-9.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ «ΓΚΟ’ΕΛ» ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ
10. Γιατί αυτή δεν ήταν μια ανήθικη πράξις εκ μέρους της Ναομί και της Ρουθ, και πώς είδε ο Βοόζ την πρότασι της Ρουθ για ανδραδελφικό γάμο;
10 Αυτή δεν ήταν μια ανήθικη πράξις εκ μέρους της Ναομί και της Ρουθ. Εξεδήλωνε απλώς εμπιστοσύνη στην τιμή εκείνου που ήταν στη θέσι ενός εξαγοραστού, ενός γκο’έλ. Ότι ο Βοόζ δεν παρερμήνευσε το ελατήριό της ούτε παρερμήνευσε την πρότασί της για ανδραδελφικό γάμο ως μια διεφθαρμένη πρότασι είναι καταφανές από την απάντησί του. «Ο δε [Βοόζ] είπεν, Ευλογημένη να ήσαι παρά του Ιεχωβά, θύγατερ· διότι έδειξας περισσοτέραν αγαθωσύνην εσχάτως παρά πρότερον, μη υπάγουσα κατόπιν νέων, είτε πτωχών είτε πλουσίων και τώρα, θύγατερ, μη φοβού· θέλω κάμει εις σε παν ό,τι είπης· διότι πάσα η πόλις του λαού μου εξεύρει ότι είσαι γυνή ενάρετος· και τώρα είναι αληθές ότι εγώ είμαι στενός συγγενής· είναι όμως άλλος συγγενής πλησιέστερος εμού· μείνον ταύτην την νύκτα· και το πρωί εάν αυτός θέλη να εκπληρώση προς σε το χρέος το συγγενικόν, καλόν· ας το εκπληρώση· αλλ’ εάν δεν θέλη να εκπληρώση προς σε το χρέος το συγγενικόν, τότε εγώ θέλω εκπληρώσει τούτο προς σε, ζη ο Ιεχωβά· κοιμήθητι έως πρωί»—Ρουθ 3:10-13, ΜΝΚ.
11. (α) Γιατί ο Βοόζ δεν δέχθηκε αμέσως την πρότασι της Ρουθ για να ενεργήση ως εξαγοραστής της; (β) Πώς εφαρμόζεται αυτό στο αντίτυπο;
11 Ο Βοόζ ήταν έντιμος άνθρωπος, άνθρωπος πολύ εγκρατής, και υπενθυμίζει στη Ρουθ ότι υπάρχει ένας άνδρας στην οικογένεια πλησιέστερος συγγενής της Ναομί απ’ αυτόν. Αυτός είναι ανεψιός της Ναομί, ενώ ο πλησιέστερος συγγενής είναι ανδράδελφος της Ναομί. Σ’ αυτόν πρέπει να δοθή η πρώτη ευκαιρία ν’ αγοράση αυτή την κληρονομική ιδιοκτησία της Ναομί, να ενεργήση ως εξαγοραστής, ως γκο’έλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Βοόζ δεν είναι πρόθυμος, αφού έχει παραμείνει ως την προχωρημένη ηλικία άγαμος χωρίς οικογενειακές ευθύνες, να εκτελέση το καθήκον του, ακόμη και αν αυτό σημαίνη να γίνη πατέρας οικογενείας. Είναι πρόθυμος να κάμη την εισφορά του στη βασιλική γραμμή η οποία επρόκειτο να οδηγήση στον υποσχεμένο Σηλώ από την φυλή του Ιούδα, στην οποία ανήκε ο Βοόζ. Στο αντίτυπο αυτό εφαρμόζεται στον Κύριο Ιησού Χριστό ως τον ουράνιο γκο’έλ, Εξαγοραστή ή Λυτρωτή. Αλλά πρώτα αφήνει την τάξι της Ναομί και την τάξι της Ρουθ εκτεθειμένες σε οποιονδήποτε εξεικονίζεται από τον «Τάδε,» τον ανδράδελφο της Ναομί. Αυτό φέρνει δοκιμασία στην τάξι του υπολοίπου της Ναομί και της Ρουθ της εποχής μας. Ποιος θα κερδίση; Ποιος θ’ αποτύχη; Η αφήγησις θα μας πη.
12. Πώς αντέδρασαν η Ρουθ και η Ναομί στη θέσι που έλαβε ο Βοόζ;
12 Η Ρουθ επιστρέφει στην πεθερά της πριν πέσουν το πρωί οι πρώτες ακτίνες του ήλιου επάνω στην πόλι. Είναι χαρούμενη καθώς μεταφέρει τυλιγμένα στο επανωφόρι της έξη μέτρα κριθής που της έδωσε ο Βοόζ ως δείγμα της υποσχέσεώς του. Η ηλικιωμένη Ναομί την υποδέχεται με τα εξής λόγια: «Τι έγεινεν εις σε, θυγάτηρ μου;» Αναγνωρίζοντας την σημασία της εκφράσεως της Ναομί, ετόνισε ότι δεν ήταν ακόμη σύζυγος του Βοόζ, και αφηγείται κάθετι που της συνέβη και που της είπε ο Βοόζ. Η Ναομί κατόπιν λέγει: «Κάθου, θυγάτηρ μου, εωσού ίδης πώς θέλει τελειώσει το πράγμα· διότι ο άνθρωπος δεν θέλει ησυχάσει, εωσού τελειώση το πράγμα σήμερον.» Η Ρουθ περιμένει με μια λαμπρή ελπίδα για το μέλλον· η Ναομί περιμένει με την ελπίδα της εκπληρώσεως της επιθυμίας ολόκληρης της ζωής της.—Ρουθ 3:14-18.
Ο ΕΞΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΙ
13. Τι ενέργεια έκαμε ο Βοόζ για να δώση λύσι στο ζήτημα;
13 Τώρα αρχίζει να εκτυλίσσεται γοργά το κορύφωμα των γεγονότων αυτής της σημαντικής ημέρας. «Και ανέβη ο Βοόζ εις την πύλην, και εκάθισεν εκεί· και ιδού, διέβαινεν ο συγγενής, περί του οποίου ωμίλησεν ο Βοόζ. Και είπεν, Ω συ, στρέψον, κάθισον ενταύθα. Και εστράφη, και εκάθισε. . . . Και είπε προς τον συγγενή, Η Ναομί, η επιστρέψασα εκ γης Μωάβ, πωλεί το μερίδιον του αγρού, το οποίον ήτο του αδελφού ημών Ελιμέλεχ· και εγώ είπα να σε ειδοποιήσω, λέγων, Αγόρασον αυτό έμπροσθεν των κατοίκων, και έμπροσθεν των πρεσβυτέρων του λαού μου· εάν θέλης να εξαγοράσης αυτό ως συγγενής, εξαγόρασον· αλλ’ εάν δεν θέλης να εξαγοράσης αυτό, ειπέ προς εμέ, διά να εξεύρω· διότι δεν είναι άλλος να εξαγοράση αυτό συγγενής παρά συ· και εγώ είμαι μετά σε. Ο δε είπεν, Εγώ θέλω εξαγοράσει αυτό.»—Ρουθ 4:1-4.
14. Πώς ο «Τάδε» ανταποκρίθηκε στην πρόκλησι να γίνη ο εξαγοραστής;
14 Α, ναι, ο «Τάδε» είναι πρόθυμος ν’ αγοράση την ιδιοκτησία· αυτό θα του αυξήση τα κτήματα που έχει στη Βηθλεέμ. Και όσον αφορά την ηλικιωμένη Ναομί, αυτή έχει χάσει πια τις δυνάμεις της αναπαραγωγής, κι έτσι δεν υπάρχει φόβος ν’ αποκτήση παιδί απ’ αυτήν στο οποίο να περιέλθη η κληρονομιά· έτσι θα πάρη ολόκληρη την ιδιοκτησία της Ναομί για τον εαυτό του, επιπρόσθετα των όσων ήδη έχει. «Και είπεν ο Βοόζ, Καθ’ ην ημέραν αγοράσης τον αγρόν εκ της χειρός της Ναομί, πρέπει να λάβης και την Ρουθ την Μωαβίτιν, γυναίκα του αποθανόντος, διά να αναστήσης το όνομα του αποθανόντος επί της κληρονομίας αυτού.» Α, τώρα, αυτό είναι διαφορετικό ζήτημα. Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη· θα μπορούσε να περιπλέξη τα πράγματα. Αντιμετωπίζοντας αυτή την απροσδόκητη πρόκλησι, ο εξαγοραστής απαντά στον Βοόζ: «Δεν δύναμαι να εκπληρώσω το χρέος το συγγενικόν, μήποτε φθείρω την κληρονομίαν μου· εκπλήρωσον συ το χρέος μου το συγγενικόν, διότι δεν δύναμαι εγώ να εκπληρώσω αυτό.» Έτσι βγάζει το υπόδημά του και το παραδίδει στον Βοόζ ως βεβαίωσι της συμφωνίας.—Ρουθ 4:5-8.
15. Ποια πορεία ακολούθησε ο Βοόζ;
15 Ο «Τάδε» απέτυχε ν’ ανταποκριθή στην πρόκλησι. Όχι όμως και ο Βοόζ. Δέχεται την διευθέτησι· είναι ευτυχής γι’ αυτό. Και λέγει στον πλησιέστερο συγγενή και σ’ όλον το λαό· «Μάρτυρες είσθε σήμερον, ότι ηγόρασα πάντα τα του Ελιμέλεχ, και πάντα τα του Χελαιών και Μααλών, εκ της χειρός της Ναομί· και προσέτι, την Ρουθ την Μωαβίτιν την γυναίκα του Μααλών, έλαβον εις εμαυτόν διά γυναίκα, διά να αναστήσω το όνομα του αποθανόντος επί της κληρονομίας αυτού, διά να μη εξαλειφθή το όνομα του αποθανόντος εκ των αδελφών αυτού, και εκ της πόλεως της κατοικίας αυτού· μάρτυρες είσθε σήμερον.» Έτσι ο Βοόζ εξεπλήρωσε τον σκοπό του Ιεχωβά σχετικά με την ευθύνη απέναντι σ’ ένα αδελφό, ενώ ο «Τάδε» περιήλθε σε δυσμένεια στα μάτια του λαού στην πύλη.—Ρουθ 4:9-12.
16. Ποιον αντιπροσωπεύει ο «Τάδε» στην σύγχρονη εποχή;
16 Αλλά, ποιον αντιπροσωπεύει ο «Τάδε» στη σύγχρονη εποχή; Και πώς αυτή η πρόκλησις επηρεάζει εμάς τριάντα περίπου αιώνες αργότερα; Εφόσον ο «Τάδε» παρενέβη στο δρόμο του Βοόζ για λίγο αντιπροσωπεύει μια τάξι εδώ στη γη η οποία παρεμβαίνει στην οδό του Ιησού Χριστού του οποίου η νύμφη τόσο από την τάξι της Ναομί όσο και απ’ αυτούς της τάξεως της Ρουθ είναι αρραβωνισμένοι πνευματικώς. Αυτός ο «Τάδε,» ο οποίος ήταν γαμβρός του Ελιμέλεχ και ο οποίος μπορούσε να πάρη την θέσι του Ελιμέλεχ και ν’ αναστήση σπέρμα, εξεικονίζει κάποιον ο οποίος αποτυγχάνει στο καθήκον του, έναν ο οποίος παριστάνει απλώς τον Χριστό, ένα ψευδή προφήτη, για τον οποίον ο Κύριος Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του λέγοντας: «Διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται [τον καιρό του τέλους], και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς,» δηλαδή, την τάξι της Ναομί και την τάξι της Ρουθ. (Ματθ. 24:24) Αυτό συμβαίνει με την τάξι του ψευδοχρίστου σήμερα. Επιθυμούν να καταλάβουν την εκκλησία, το υπόλοιπο που είναι αρραβωνισμένο με τον Κύριο Ιησού Χριστό, και επιθυμούν να την κηδεμονεύουν και να την υποστηρίζουν, αλλά δεν θέλουν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες ή να κάμουν την τάξι της Ναομί και την τάξι της Ρουθ καρποφόρες όσον αφορά τα συμφέροντα της Βασιλείας· αυτό θ’ απαιτούσε πολλή εργασία. Θ’ αποσπάση πάρα πολύ από τα ιδιοτελή συμφέροντά των. Δεν ενδιαφέρονται για τη βασιλεία του Θεού. Προτιμούν την Κοινωνία των Εθνών και τώρα στην εποχή μας τα Ηνωμένα Έθνη. Δε εννοούν να ταυτισθούν με τη βασιλική γραμμή του Σηλώ, τον Βασιλέα Ιησού Χριστό. Αυτή η στάσις της διανοίας και της πορείας ενεργείας θα μπορούσε να ταιριάζη μόνο με τον θρησκευτικό κλήρο του Χριστιανικού κόσμου. Έχουν αποτύχει να δεχθούν την πρόκλησι της υπηρεσίας του Ιεχωβά και να κάνουν τον σκοπό του σκοπό της ζωής των. Απ’ αυτούς συμβουλεύει ο Ιησούς να φεύγωμε!—2 Τιμ. 3:5· Αποκάλ. 18:4.
ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ
17. Πώς ευλογήθηκαν ο Βοόζ και η Ρουθ με το να δεχθούν την πρόκλησι που τους είχε παρουσιασθή, και με ποιο τρόπο τα συμφέροντα της Ναομί και της Ρουθ είναι συνυφασμένα;
17 Εξ άλλου ο Βοόζ, συνεπής στην υπόσχεσί του, παίρνει τη Ρουθ ως σύζυγο από ανδραδελφικό καθήκον. (Ρουθ 4:13-15) Ο γάμος τους δεν παρήγαγε ένα βασιλέα ή τον Σηλώ· ο καιρός της Βασιλείας του Ισραήλ δεν είχε αρχίσει ακόμη. Παρήγαγε όμως ένα ο οποίος έγινε ο πάππος του Βασιλέως Δαβίδ, που ήταν ο ενδέκατος στη γραμμή από τον Ιούδα και με τον οποίον ο Ιεχωβά είχε κάμει διαθήκη για μια αιώνια Βασιλεία (Ματθ. 1:3-6· 2 Σαμ. 7:12, 13) και ένα στη γραμμή που οδηγεί τελικά στον Κύριο Ιησού Χριστό, στον μόνιμο κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ. (Λουκ. 3:23-31· 20:41-44) Τα συμφέροντα της Ρουθ και τα συμφέροντα της Ναομί είναι όλα συνυφασμένα. Η Ρουθ είναι η μητέρα, αλλά η Ναομί υιοθετεί το βρέφος και ενεργεί σαν τροφός, σαν να ήταν ο γυιος του νεκρού συζύγου της Ελιμέλεχ, εκείνος ο οποίος θ’ αναλάβη την κληρονομιά του Ελιμέλεχ. Γι’ αυτό οι γείτονες είπαν: Υιός εγεννήθη εις την Ναομί· και εκάλεσαν το όνομα αυτού Ωβήδ [που σημαίνει «υπηρέτης» ή «εκείνος που υπηρετεί»],» (Ρουθ 4:16, 17) Έτσι, ο Βοόζ και η Ρουθ με το να δεχθούν την πρόκλησι που παρουσιάσθηκε σ’ αυτούς, και έχοντας τα συμφέροντα του σκοπού του Ιεχωβά στην καρδιά, αφοσιώνουν τη ζωή τους ανιδιοτελώς στην εκπλήρωσι αυτού του σκοπού και ο Ιεχωβά τούς ευλογεί με το να επιτρέψη σ’ αυτούς να παραγάγουν έναν με τις βασιλικές προσδοκίες πράγματι στη γραμμή του υποσχεμένου Σηλώ, στον οποίον «δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, . . . και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.»-—Γέν. 49:10.
18. Ποια σχέσις υπάρχει μεταξύ του μέρους της Ναομί και του μέρους της Ρουθ του υπολοίπου σήμερα, και τι παράγουν και οι δυο τάξεις;
18 Τελικά, στην εποχή μας η τάξις της Ναομί και η τάξις της Ρουθ του πνευματικού υπολοίπου βρίσκονται στη γραμμή για να γίνουν η νύμφη του Χριστού, του Σηλώ της προφητείας του Ιακώβ. Αλλά δεν είναι αυτοί που παράγουν τον κεχρισμένο βασιλέα της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού, όπως δεν τον παρήγαγαν ο Βοόζ και η Ρουθ. Παράγουν, όμως, μια τάξι η οποία υπηρετεί τον Θεό. Όπως ακριβώς το βρέφος που γεννήθηκε από την Ρουθ στη Βηθλεέμ, ονομάσθηκε Ωβήδ, που σημαίνει «εκείνος που υπηρετεί» ή «υπηρέτης,» έτσι οι σύγχρονες τάξεις της Ρουθ και της Ναομί παράγουν ή αποτελούν μια τάξι που περιγράφεται στην προφητεία του Ιησού στο 24 κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, ως η τάξις του ‘πιστού και φρονίμου δούλου.’ Επίσης και τα δυο μέρη του πνευματικού υπολοίπου της εποχής μας, το μέρος της Ναομί και το μέρος της Ρουθ έχουν έντονη αγάπη μεταξύ των όπως ήταν η αδιάρρηκτη αγάπη της Ρουθ για την ηλικιωμένη χήρα Ναομί, στην οποία η Ρουθ ‘ήταν καλητέρα παρά επτά υιούς.’ Κανένα πράγμα εκτός από τον θάνατο δεν μπορεί να φέρη χωρισμό μεταξύ των δύο.
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΖΗΛΟ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΙ
19. Ποιο παράδειγμα ανιδιοτελούς αγάπης δίνουν η Ναομί και η Ρουθ σ’ εκείνους τους οποίους έφθασε το τέλος αυτού του συστήματος;
19 Τι μάθημα ζήλου και αφοσιώσεως μπορεί να βρη κανείς σ’ αυτό το δραματικό και συγκινητικό Γραφικό βιβλίο της Ρουθ! Και τι παράδειγμα προσφέρουν οι σύγχρονες τάξεις της Ναομί και της Ρουθ σ’ αυτούς που ζουν τώρα στον καιρό του τέλους αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων! Δεν είναι τώρα καιρός να στραφούμε σε μια πορεία αυτοδιαθέσεως, προτιμώντας την οδό που έχομε εκλέξει εμείς από ιδιοτελή συμφέροντα και επιδιώξεις. Ούτε είναι καιρός για αδιαφορία όσον αφορά τον σκοπό του Θεού που πλησιάζει τώρα στο κορύφωμά του γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Η Ναομί ασφαλώς αντιλαμβανόταν ότι δεν μπορούσε να ξέρη αν επρόκειτο να χρησιμοποιηθή στη γραμμή του Σηλώ, εν τούτοις, ήταν πρόθυμη ν’ αφιερώση ολόκληρη τη ζωή της στο να το κάμη αυτό δυνατό. Και η Ρουθ, σαν νέα γυναίκα που ήταν θα μπορούσε να νυμφευθή οποιονδήποτε νέο, έναν πλούσιο αν επιθυμούσε ή ένα πτωχό αν τον είχε αγαπήσει, αλλ’ αντιθέτως ήταν πρόθυμη να παντρεφτή έναν ηλικιωμένο απλώς για να γίνη ο γυιος της, γυιος της Ναομί. Αλλά και οι δυο το έκαμαν διότι αγαπούσαν τον Ιεχωβά κι επιθυμούσαν να έχουν μέρος στην εκπλήρωσι του σκοπού του Ιεχωβά. Τι παράδειγμα ανιδιοτελούς αγάπης! Εν τούτοις, και η Ναομί και η Ρουθ στην εποχή τους και ανάμεσα στους γείτονες των, είναι πιθανόν να θεωρούντο απλώς «συνήθεις» άνθρωποι.
20. Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Παύλος, και πώς μπορούμε να έχωμε την ευλογία του Ιεχωβά ως αμοιβή σήμερα;
20 Σήμερα ζούμε στον «καιρό του τέλους,» στην εποχή που όλες αυτές οι προφητείες έχουν μια πολύ μεγαλειώδη εκπλήρωσι. Ο Παύλος έγραψε αυτή την προειδοποίησι για μας: «Λέγω δε τούτο, αδελφοί, ότι ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος· ώστε. . . και οι μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον, [να είναι] ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι· διότι το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» (1 Κορ. 7:29-31) Αν νομίζωμε ότι μπορούμε να ζούμε όπως οι άνθρωποι αυτού του συστήματος, διαθέτοντας τον χρόνον μας στις επιδιώξεις της ζωής απλώς, τότε χρειαζόμεθα μια σκληρή αφύπνιση διότι, όπως συμπεραίνει ο Παύλος, ο κόσμος αυτός θα εξαφανισθή γρήγορα και σε λίγο δεν θα υπάρχη ζωή σ’ αυτόν καθόλου. Σήμερα, υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να ζη κανείς έχοντας υπ’ όψιν την προσδοκία των ευλογιών της Μεσσιανικής Βασιλείας που σύντομα θα εκχυθούν επάνω σ’ όλη τη γη, και υπάρχει πολύ λίγος χρόνος που εναπομένει για να ζήση κανείς σ’ αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων. Ακόμη και αν επρόκειτο να εγκαταλείψωμε κάθε τι που μας προσφέρει αυτό το σύστημα, «μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον» όπως λέει ο Παύλος, σαν να είμεθα «ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι,» πώς θα μπορούσε αυτό να παραβληθή με την πορεία που ακολούθησε η Ρουθ, και η τάξις της Ρουθ που έχουν ήδη δαπανήσει χρόνια στην εκπλήρωσι του σκοπού του Ιεχωβά; Εν τούτοις, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά έχει ευλογήσει τα μέλη του κεχρισμένου υπολοίπου της τάξεως της Ναομί και της Ρουθ με την καρποφορία της Βασιλείας, έτσι θα ευλογήσει και τον καθένα ο οποίος αποδέχεται πλήρως τώρα την πρόκλησι της υπηρεσίας του Ιεχωβά και κάνει τον σκοπό του Ιεχωβά σκοπόν της ζωής του. Ποια καλύτερη αμοιβή απ’ αυτήν θα μπορούσε να έχη οποιοσδήποτε;
[Εικόνα στη σελίδα 280]
Η Ρουθ παρουσίασε ανιδιοτελώς το βρέφος της στη Ναομί, η οποία το υιοθέτησε σαν να ήταν δικός της γυιος· και το βρέφος αυτό έγινε ένας πρόγονος του Μεσσία
-
-
Μαθαίνοντας από τον Μεγάλο ΔιδάσκαλοΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Μαθαίνοντας από τον Μεγάλο Διδάσκαλο
1. Γιατί η μάθησις πρέπει να είναι απόλαυσις για άτομα κάθε ηλικίας;
ΕΙΤΕ είμεθα νέοι είτε ηλικιωμένοι, η μάθησις μπορεί να είναι—και πρέπει να είναι—μια απόλαυσις. Γιατί; Διότι η μάθησις ανοίγει τα παράθυρα της διανοίας· είναι ο εχθρός της μονοτονίας και της πλήξεως. Υπάρχουν τόσο πολλά για να μάθωμε. Η γη που μας περιβάλλει είναι γεμάτη από ενδιαφέροντας τόπους, εκπληκτικές ποικιλίες πλασμάτων και φυτών. Ναι, η γη, για αν μην αναφέρωμε τους έναστρους ουρανούς επάνω ψηλά, είναι ένα θησαυροφυλάκιο γνώσεως. Περιέχει θέματα για μελέτη που θα μπορούσαν να διαρκέσουν χίλιες φορές και πλέον το μήκος της ζωής.—Παροιμ. 9:9.
2. Ως αποτέλεσμα της μαθήσεως, ποια ικανότητα πρέπει να ζητούμε ν’ αποκτήσωμε, και γιατί;
2 Αλλά μπορούμε να κάνωμε περισσότερα από το να μαθαίνωμε απλώς για πράγματα. Μαθαίνοντας, μπορούμε ν’ αποκτήσωμε την ικανότητα να κάνωμε πράγματα, για τον εαυτό μας και για άλλους—και η ζωή, εν πάση περιπτώσει, αποτελείται από το να κάνωμε. Και πάλι, τα άξια λόγου πράγματα, που οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν να κάμουν, είναι σχεδόν χωρίς τέλος. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, η μάθησις μπορεί να μας πλουτίση με τεράστιο τρόπο, μπορεί να πολλαπλασιάση τα συμφέροντα και τις χαρές της ζωής χιλιάδες φορές.—Εκκλησ. 3:12.
ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ‘ΤΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ’
3. Πόσο σπουδαίο είναι να μαθαίνωμε;
3 Αλλά, πολύ πιο σπουδαίο για όλους μας, η μάθησις μπορεί να σημάνη τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Στα εδάφια Παροιμίαι 8:35, 36 ο θεόπνευστος συγγραφεύς προσωποποιεί την σοφία σαν να λέγη: «Διότι όστις εύρη εμέ [την σοφίαν], θέλει ευρεί ζωήν, και θέλει λάβει χαράν [ευδοκίαν] παρά του Ιεχωβά. Όστις όμως αμαρτήση εις εμέ, την εαυτού ψυχήν αδικεί πάντες οι μισούντες με αγαπώσι θανάτον.» Θέλετε να βρήτε ζωή; Τότε είναι ανάγκη να βρήτε σοφία. Πώς; Που; Ο Υιός του Θεού μάς έδειξε τον τρόπο όταν είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.
4. (α) Από ποιον προέρχεται κάθε αληθινή γνώσις και γιατί; (β) Τι μας λέγει το εδάφιο Κολοσσαείς 2:3 σχετικά με το Υιόν του Θεού;
4 Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος έχει δημιουργήσει το σύμπαν και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτό, είναι η αληθινή Πηγή όλης της μαθήσεως. Γνωρίζει όλα όσα υπάρχουν και τα γνωρίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο θα ήταν δυνατόν να μάθωμε εμείς. Αλλά ο Θεός έχει προμηθεύσει τον τρόπο για να μάθωμε εμείς τα πιο σπουδαία πράγματα. (Παροιμ. 2:6) Στον Λόγο του, την Γραφή, μάς δίνει εκείνα τα οποία πρέπει να μάθωμε και τα οποία σχετίζονται πάρα πολύ με την ευτυχία μας τώρα και στο μέλλον. Έχει επίσης διορίσει για μας ένα Μεγάλο Διδάσκαλο, τον ίδιο τον Υιό του, Χριστό Ιησού. Γι’ αυτόν, λέγει χαρακτηριστικά το εδάφιο Κολοσσαείς 2:3: «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.» Τι σημαίνει αυτό;
5, 6. (α) Πόσο εκτεταμένη είναι η γνώσις του Ιησού; (β) Με ποιον τρόπο χρησιμοποίησε ο Ιησούς τη γνώσι αυτή προς όφελος του ανθρωπίνου γένους όπως εξηγούν τα συγγράμματα του αποστόλου Ιωάννου;
5 Επειδή ο Ιησούς είναι ο πρωτότοκος Υιός του Θεού, γνωρίζει τον Πατέρα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Απ’ όλους τους υιούς του Θεού, γι’ αυτόν μόνο τον Υιό αληθεύει ότι «δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.» (Κολ. 1:15, 16) Γι’ αυτό ο Ιησούς έχει γνώσι της παγκοσμίου ιστορίας που μόνο η γνώσις του Πατρός του την υπερβαίνει. Γνωρίζει τους τρόπους ενεργείας του Πατρός του καλύτερα από κάθε άλλον. Ένας λόγος για τον οποίο ήλθε στη γη ήταν για να βοηθήση τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό καλύτερα απ’ ότι τον είχαν γνωρίσει προηγουμένως. Όπως λέγει ο απόστολος Ιωάννης: «Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας. Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν· ο Μονογενής Υιός [δηλαδή ο Ιησούς Χριστός], ο ων εις τον κόλπον του Πατρός εκείνος εφανέρωσεν αυτόν.»—Ιωάν. 1:14, 18.
6 Οι διδασκαλίες του Ιησού διάνοιξαν τις διάνοιες των ανθρώπων για να μάθουν θαυμάσιες αλήθειες που δεν είχαν κατανοήσει ποτέ πριν. Εκείνες οι διδασκαλίες ήσαν στην πραγματικότητα του Θεού, διότι ο Ιησούς είπε: «Εγώ λαλώ ότι είδον πλησίον του Πατρός μου· . . . τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, αυτός εκτελεί τα έργα.» (Ιωάν. 8:38· 14:10) Εμείς σήμερα μπορούμε να ευχαριστούμε τον Θεό διότι κατηύθυνε ανθρώπους να καταγράψουν τη ζωή, τα έργα, και τους λόγους του Υιού του προς όφελός μας, ώστε εμείς σήμερα να μπορούμε επίσης να μάθωμε απ’ αυτόν τον Μεγάλο Διδάσκαλο που επρομήθευσε ο Θεός.
7. Παραβάλετε τη διδασκαλία που κάνει τώρα ο Ιησούς με τη διδασκαλία του Βασιλέως Σολομώντος.
7 Το διδακτικό έργο του Ιησού δεν έληξε με τον θάνατό του ως ανθρώπου. Ανεστήθηκε και επέστρεψε στον ουρανό, όπου κάθεται στα δεξιά του Θεού ως κεχρισμένος Βασιλεύς του Ιεχωβά. Το εδάφιο Ματθαίος 12:42 παραθέτει τον Ιησού να λέγη ότι η βασίλισσα του νότου ταξίδεψε από τα πέρατα της γης για ν’ ακούση τη σοφία του Βασιλέως Σολομώντος, αλλ’ ο Ιησούς προσέθεσε, «Ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ.» Ο Βασιλεύς Σολομών, όταν ήταν πιστός, εδίδασκε τον λαό του με σοφές παροιμίες, λόγους και κρίσεις. Ο Μεγαλύτερος Σολομών, ο Χριστός Ιησούς, διδάσκει επίσης όλους εκείνους οι οποίοι στρέφονται σ’ αυτόν με πίστι και δέχονται την Βασιλική διακυβέρνησί του.—Ιωάν. 14:25, 26.
8. (α) Ώστε γιατί μπορεί να λεχθή για τον Ιησού ότι σ’ αυτόν «είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως»; (β) Γιατί αυτό δεν υποβιβάζει την θέσι του Πατρός του;
8 Βλέπομε, λοιπόν, γιατί μπορεί να λεχθή όπως διαβάζομε στο εδάφιο Κολοσσαείς 2:3, ότι σ’ αυτόν «είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως»; Αυτό συμβαίνει επειδή ο Ιησούς είναι το κυριώτερο πρόσωπο στην αποκάλυψι όλων των σκοπών του Θεού. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μπορούσε επίσης να πη για τον Ιησού ως «Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν.» Ναι, επειδή ο σοφός σκοπός του Θεού εκδηλώνεται με δυναμικό τρόπο μέσω αυτού του Υιού και συγκεντρώνεται σ’ αυτόν τον Υιόν, ο Ιησούς πράγματι «εγεννήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις.» (1 Κορ. 1:24, 30) Μήπως αυτό μειώνει κατά κάποιον τρόπο τη θέσι του Πατρός ως Πανσόφου Θεού; Καθόλου. Διότι στην εκπλήρωσι του σκοπού του Θεού και υπηρετώντας ως ο Μεγάλος Διδάσκαλος, ο Χριστός Ιησούς συνεχώς κατευθύνει την προσοχή στον αληθινό Θεό και τιμά το όνομά του. Μας οδηγεί στον Θεό.
9. Διαβάστε και εξηγήστε τη σημασία των εδαφίων Παροιμίαι 8:35, 36 σε συσχετισμό με τον Υιόν του Θεού.
9 Θυμηθήτε, τώρα, ότι στο βιβλίο των Παροιμιών, κεφάλαιον 8, η σοφία παρουσιάζεται να λέγη, «Όστις εύρη εμέ θέλει ευρεί ζωήν.» Εφόσον η σοφία βρίσκει την προσωποποίησί της στον Υιόν του Θεού, ο Ιησούς μπορούσε να λέγη ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, δηλαδή: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) Θέλομε να βρούμε τη σοφία που οδηγεί στη ζωή; Τότε οφείλομε να μάθωμε απ’ αυτόν τον Μεγάλο Διδάσκαλο που έχει διορίσει ο Θεός για μας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το να παραλείψη κανείς να διδαχθή απ’ αυτόν, όπως λέγει η παροιμία σε συνέχεια, σημαίνει ‘την εαυτού ψυχήν να αδικήση,’ πράγμα που θα ισοδυναμούσε με το να ‘αγαπήση τον θάνατον.’—Παροιμ. 8:35, 36.
ΕΙΣΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ;
10. Ποια είναι μερικά πράγματα που έχομε μάθει από τον Μεγάλο Διδάσκαλο, και πώς αυτά έχουν επηρεάσει την άποψί μας για το μέλλον;
10 Έχετε μάθει απ’ αυτόν τον Μεγάλο Διδάσκαλο; Όλοι είχαμε ευκαιρία να μάθωμε. Εκείνοι που έχουν επωφεληθή της ευκαιρίας έχουν μάθει ποιο είναι το θέλημα και οι οδοί του Θεού, ποιοι είναι οι κανόνες του, πώς πρέπει να συμπεριφέρωνται απέναντι σ’ αυτόν και σε άλλους, πώς να ζουν μια καθαρή και ηθική ζωή. Εξαιτίας των όσων έχουν μάθει από τον Ιησού έχουν μια σαφή ελπίδα για το μέλλον, μια λαμπρή ελπίδα, πράγματι, ζωής σε μια δικαία νέα τάξι.
11. Σε ποιους μάς εδίδαξε ο Ιησούς να μεταδίδωμε αυτή την ελπίδα;
11 Αλλ’ ο Ιησούς εδίδαξε επίσης ότι οφείλομε να μεταδώσωμε αυτή την ελπίδα σε άλλους, στις οικογένειές μας, στους φίλους και στους ανθρώπους γενικά, οπουδήποτε και παντού. Πράγματι, εκτός από την κυριώτερη φροντίδα του για την εκκλησία του, η οποία παρομοιάζεται με νύμφη του, ο Ιησούς διευθύνει προσωπικά την πιο μεγάλη εκπαιδευτική εκστρατεία σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, κάνοντας να κηρύττεται το ευαγγέλιο της βασιλείας του σε όλη την οικουμένη, και επιβλέποντας το έργο της μαθητεύσεως που έχει ήδη επηρεάσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.—Πράξ. 1:8· Ματθ. 28:19, 20.
12. Τι σημαίνει να είναι κανείς αληθινός μαθητής του Ιησού;
12 Αν έχωμε διδαχθή απ’ αυτόν τον Μεγάλο Διδάσκαλο, τότε μας θεωρεί υπευθύνους ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα αληθινοί μαθηταί του. Είσθε ένας πραγματικός μαθητής; Πώς το δείχνετε ότι είσθε; Το να είναι κανείς αληθινός μαθητής του σημαίνει να ζη μια ζωή σαν τη δική του, μια ζωή που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, μια ζωή που αντανακλά τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού και φέρνει τιμή στον ουράνιο Πατέρα μας. Σημαίνει ν’ αγαπούμε τους αδελφούς μας με αγάπη όπως του Χριστού, και να κάνωμε ότι μπορούμε για να τους βοηθήσωμε ν’ αποκτήσουν ζωή. Σημαίνει επίσης να είμεθα κήρυκες των αγαθών νέων σ’ εκείνους από τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους οι οποίοι δεν είναι ακόμη αδελφοί μας, και να συμμετέχωμε στο έργο μαθητεύσεως όλων εκείνων οι οποίοι είναι πρόθυμοι να διδαχθούν. Πώς γνωρίζομε τον ορθό τρόπο να τα κάνωμε όλ’ αυτά; Γνωρίζομε λόγω του παραδείγματος που έθεσε προσωπικά ο Ιησούς όταν ήταν στη γη ως ο Μεγάλος Διδάσκαλος.—Ιωάν. 15:8, 12.
ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΓΑΜΙΑΣ
13. (α) Με ποιον αντικειμενικό σκοπό υπ’ όψιν ενθάρρυνε ο Ιησούς την αγαμία; (β) Σε ποιο πλεονέκτημα της αγαμίας κατηύθυνε ο Παύλος την προσοχή;
13 Ως άνθρωπος, ο Ιησούς είχε αφιερώσει τον εαυτό του αποκλειστικά και ολοκάρδια στο έργο που ο Πατήρ του τού είχε αναθέσει να κάμη, το έργο διεκδικήσεως του ονόματος του Θεού και της προμηθείας αντιλύτρου για το ανθρώπινο γένος. Δεν νυμφεύθηκε. Είπε ότι μερικοί «είναι ευνούχοι, οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών.» Ενεθάρρυνε μάλιστα αυτή την πορεία της αγαμίας λέγοντας, «Όστις δύναται να δεχθή τούτο, ας δεχθή.» (Ματθ. 19:10-12) Ο απόστολός του Παύλος, ενεθάρρυνε επίσης την αγαμία ώστε να μπορή κανείς, χωρίς περισπασμούς, να κατευθύνη την προσοχή του «εις τα του Κυρίου.» Ο Παύλος έδειξε ότι, για τον Χριστιανό, η αγαμία μπορεί να έχη ένα πλεονέκτημα που δεν έχει ο γάμος λόγω της μεγαλύτερης ελευθερίας που παρέχει.—1 Κορ. 7:32-35.
14. (α) Για να καθορίση ένα άτομο αν στην κατάστασι αγαμίας ακολουθή πραγματικά τη συμβουλή του Παύλου, τι πρέπει να εξετάση; (β) Πώς μερικά άγαμα άτομα χρησιμοποίησαν την κατάστασι της αγαμίας των πολύ επωφελώς;
14 Ίσως σεις είσθε άγαμος. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ακολουθείτε τη συμβουλή του Ιησού και του Παύλου; Όχι κατ’ ανάγκην. Το ερώτημα είναι: Πώς χρησιμοποιείτε την άγαμη κατάστασί σας; Πώς χρησιμοποιείτε την ελευθερία σας; Την χρησιμοποιείτε όπως είπε ο Παύλος, για να είσθε «προσκεκολλημένοι εις τον Κύριον,» με το να είσθε ανήσυχος για πνευματικά πράγματα μάλλον παρά για υλικά πράγματα; (1 Κορ. 7:35) Παραμένετε πνευματικώς ισχυρός με σοβαρή Γραφική μελέτη και συζήτησι μαζί με άλλους; Συμβάλλετε στην πνευματική ευημερία των άλλων; Τους βοηθείτε να παράγουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, και προμηθεύετε ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτούς σεις ο ίδιος; Ποια υπηρεσία προσφέρετε στην εκκλησία της οποίας κεφαλή είναι ο Ιησούς Χριστός; Ποια υπηρεσία προσφέρετε σ’ εκείνους οι οποίοι είναι εκτός της εκκλησίας, σ’ εκείνους που βρίσκονται στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους; Μερικά άγαμα άτομα προσφέρουν σήμερα έξοχες υπηρεσίες μέσα στις τοπικές εκκλησίες· άλλα υπηρετούν στους οίκους Μπέθελ της Εταιρίας Σκοπιά σ’ όλη τη γη. Άλλα ασχολούνται σε ολοχρόνιο έργο κηρύγματος ως σκαπανείς, και άλλα υπηρετούν ως ιεραπόστολοι σε απομακρυσμένους αγρούς. Μ’ όλη την καρδιά των στα πνευματικά πράγματα, δείχνουν ότι ‘δύνανται να δεχθούν την οδό της αγαμίας’ με την έννοια που την παρουσίασε ο Ιησούς. Έχουν αποκομίσει πλούσιες ευλογίες. Δεν έχουν τίποτε να λυπηθούν.
ΤΙ ΕΔΙΔΑΞΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ
15. Πώς έγγαμα ζεύγη μπορούν ν’ αποδείξουν ότι είναι αφιερωμένοι μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου;
15 Πολλοί άλλοι μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι έγγαμοι. Μήπως αυτοί είναι λιγώτερο αληθινοί μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου; Όχι, διότι και πολλοί από τους αποστόλους του Ιησού ήσαν επίσης έγγαμοι. (1 Κορ. 9:5) Και πάλι το ερώτημα είναι: Τι κάμνουν σ’ αυτή την έγγαμη κατάστασι; Μερικά έγγαμα ζεύγη προσφέρουν υπηρεσίες στις τοπικές εκκλησίες, σε οικογένειες Μπέθελ, ή σε ευαγγελική δραστηριότητα, περιλαμβανομένης και υπηρεσίας σε ξένες χώρες. Δείχνουν ότι είναι αληθινοί μαθηταί με τη ζωή που διάγουν στην υπηρεσία του Θεού και του Υιού του, με την αγάπη τους για τους αδελφούς των και με την συμπάθεια που δείχνουν στα όμοια με πρόβατα άτομα που βρίσκονται στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους και μπροστά στα οποία κρατούν σφιχτά τον Λόγο της ζωής.—Φιλιππ. 2:12-16.
16. Πώς ο Ιησούς έβλεπε το ζήτημα της πατρότητος σε συσχετισμό με τη μαθήτευσι;
16 Μερικά απ’ αυτά τα έγγαμα ζεύγη δεν έχουν τέκνα· άλλα έχουν. Μήπως το ότι έχουν τέκνα κάνει αυτούς τους γονείς ολιγώτερο αληθινούς μαθητάς του Μεγάλου Διδασκάλου από τα άγαμα άτομα ή από τα έγγαμα που δεν έχουν τέκνα; Καθόλου. Όπως έχομε δει, ο Ιησούς προσωπικά και μέσω του αποστόλου του Παύλου, έδειξε ότι η κατάστασις της αγαμίας έχει ένα συγκεκριμένο πλεονέκτημα που δεν έχει η έγγαμη κατάστασις για τον Χριστιανό. Εξ άλλου, για τα έγγαμα άτομα ο Ιησούς άφησε το ζήτημα του ν’ αποκτήσουν τέκνα αποκλειστικά σ’ αυτούς, χωρίς να παροτρύνη προς τη μια κατεύθυνσι ή την άλλη.
17. (α) Ώστε ποια είναι η σημασία της δηλώσεως του Ιησού όπως αναγράφεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:19; (β) Αλλά από τι πρέπει να φυλάγωνται αυτές οι γυναίκες;
17 Αλλά, πιθανόν να ρωτήσετε, δεν είπε ο Ιησούς στην προφητεία του σχετικά με τη μεγάλη θλίψι: «Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας, και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις»; (Ματθ. 24:19) Ναι, διότι στην πρώτη εφαρμογή της εκείνη η προφητεία είχε σχέσι με τη θλίψι που επήλθε στην πόλι της Ιερουσαλήμ και στην επαρχία της Ιουδαίας. Εκείνοι που επρόκειτο να διαφύγουν από την επερχομένη ερήμωσι ήταν ανάγκη να φύγουν από εκείνη την περιοχή στα έξω όρη. Η αργοπορία θα ήταν άσοφη, επικίνδυνη. Τι θα συνέβαινε αν μερικές Χριστιανές ανέβαλλαν την αναχώρησι και κατόπιν βρίσκονταν έγκυοι ή με θηλάζοντα βρέφη τον καιρό που θα είχε χαθή η ευκαιρία διαφυγής; Θα βρίσκονταν σε δύσκολη κατάστασι. Αλλά στη σύγχρονη εκπλήρωσι, η διαφυγή δεν είναι μια σωματική φυγή από μια κατά γράμμα πόλι ή επαρχία σε κατά γράμμα όρη. Πρόκειται για πνευματική διαφυγή, μια τελεία απομάκρυνσι από την αντιτυπική Ιερουσαλήμ, τον Χριστιανικό κόσμο, καθώς επίσης και από όλη τη συμβολική Βαβυλώνα τη Μεγάλη, της οποίας ο Χριστιανικός κόσμος είναι μέρος, διότι αυτά είναι καταδικασμένα να υποστούν ερήμωσι στην επερχομένη θλίψι. Σ’ αυτή την μεγαλύτερη εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού το άγγελμα εξακολουθεί να είναι το ίδιο: να μη αναβάλλεται η απομάκρυνσις από την αντιτυπική Ιερουσαλήμ, τον Χριστιανικό κόσμο. Εν τούτοις, σήμερα αυτό δεν απαιτεί καμμιά πραγματική μετακίνησι μ’ ένα γεωγραφικό τρόπο. Έγκυες γυναίκες, καθώς κι εκείνες που έχουν μικρά βρέφη δεν καλούνται να κάμουν κανένα κατά γράμμα ταξίδι και μ’ αυτή την έννοια δεν βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα μειονεκτική θέσι όταν πρόκειται να κάμουν την αναγκαία πνευματική απομάκρυνσι από τον Χριστιανικό κόσμο και απ’ όλη την υπόλοιπη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Αν όμως αφήνουν τα οικογενειακά συμφέροντά των να τους απασχολήσουν στον βαθμό να παραλείπουν να δημιουργήσουν καλές σχέσεις με τον Ιεχωβά, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Γι’ αυτές τις γυναίκες καθώς και για όλες τις άλλες, το σημείο είναι: Μη αναβάλλετε την πνευματική φυγή σας έξω από την επικίνδυνη ζώνη, διότι, αν περιμένετε μερικές απρόοπτες μελλοντικές περιστάσεις είναι πιθανόν να καταστήσουν αυτή τη φυγή ακόμη ποιο δύσκολη.
18. (α) Πώς θεωρείται σ’ όλη τη Γραφή η πατρότης; (β) Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι έχουν οικογένειες μπορούν ν’ απολαμβάνουν τις ίδιες μορφές υπηρεσίας που είναι σε θέσι να εκτελέσουν άλλοι; (γ) Οποιεσδήποτε και αν είναι οι περιστάσεις μας, πώς πρέπει όλοι να εκτελούμε την υπηρεσία μας στον Θεό και στον Υιό του;
18 Ο Λόγος του Θεού λέγει «κληρονομία του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού, ο καρπός της κοιλίας.» (Ψαλμ. 127:3-5, ΜΝΚ) Αυτό εξακολουθεί ν’ αληθεύη. Η πατρότης τιμάται σ’ όλες τις Γραφές· ο Μεγάλος Διδάσκαλος που είχε σταλή από τον Θεό δεν είπε τίποτε για να μειώση αυτή την τιμή. Εξ άλλου είναι φανερό ότι όταν προκύπτη ανάγκη για κάποιο έργο, όπως εκείνο που έκαμε ο απόστολος Παύλος, που περιελάμβανε μεγάλα ταξίδια και πολλές ώρες κηρύγματος και διδασκαλίας σε μαθητάς και άλλους, θα ήταν ουσιαστικά αδύνατον να γίνη αυτό το έργο, αν το άτομο είχε να φροντίση για μια μεγάλη οικογένεια. Έτσι, από το μέτρον που οι έγγαμοι Χριστιανοί είναι σε θέσι να ελέγχουν την κατάστασι, εξαρτάται η μορφή του έργου του Θεού για το οποίο επιθυμούν να είναι διαθέσιμοι, ή το τι νομίζουν ότι οι περιστάσεις των επιτρέπουν. Αλλ’ οτιδήποτε και αν ζητούμε, ή οποιεσδήποτε και αν είναι ή πρόκειται να είναι οι περιστάσεις μας, πρέπει να εκτελούμε με όλη την καρδιά την υπηρεσία μας στον Θεό και στον Υιό του. Αυτό θα μας εξασφαλίση να είμεθα αληθινοί και πιστοί μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου.—Λουκ. 10:27.
ΚΑΜΕΤΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΣΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ
19. Εκτός του ότι είναι προνόμιο, τι άλλο είναι η πατρότης; Εξηγήστε.
19 Είναι αλήθεια ότι το να είναι κανείς γονεύς είναι ένα Θεόδοτο προνόμιο. Αλλά αυτό περιλαμβάνει και βαριά ευθύνη, η οποία επίσης είναι Θεόδοτη. Με τη γέννησι ενός παιδιού αρχίζει εκείνο που κάποιος πατέρας ωνόμασε «εικοσαετές σχέδιο» φροντίδος για το τέκνο ωσότου αυτό φθάση στην εφηβική ηλικία. Αυτό δεν είναι ένα εύκολο καθήκον. Θα ήταν δύσκολο να υπολογίση κανείς όλο τον χρόνο, το χρήμα και τον κόπο που πρέπει να διαθέση για τη φροντίδα ενός τέκνου, να το κρατήση καθαρό, να του προμηθεύση στέγη, ρουχισμό, τροφή, να το προστατεύση από βλάβη, να το περιποιηθή στις ασθένειές του, και να του δώση τη σχολική μόρφωσι. Είναι μια βαριά επένδυσις, μια επένδυσις η οποία απαιτεί πολλή αγάπη και αυτοθυσία. Οι παρούσες συνθήκες στη γη, η αύξησις του εγκλήματος, της νεανικής εγκληματικότητος και οι αβέβαιες οικονομικές συνθήκες—όλα αυτά προσθέτουν στο σοβαρό ενδιαφέρον με το οποίο τα έγγαμα άτομα πρέπει να βλέπουν την προοπτική της ανατροφής τέκνων.
20. Γιατί οι ευθύνες των γονέων δεν εκπληρώνονται επαρκώς απλώς με το να φροντίζουν από σωματική άποψι για τα τέκνα των καθώς και να τα μορφώνουν;
20 Πολλοί γονείς στον κόσμο σήμερα είναι ικανοποιημένοι με το να φροντίζουν για το σώμα του τέκνου των και για την ανάπτυξι της διανοητικής ικανότητός του με τη μόρφωσι. Αλλ’ είναι αυτό όλο εκείνο που περιλαμβάνεται στην ευθύνη μας; Καθόλου. Αν είμεθα μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου γνωρίζομε ότι το ν’ αναπτυχθή ένα παιδί με υγιές σώμα και καλά εκπαιδευμένη διάνοια σημαίνει πολύ ολίγα, αν η διάνοια διαφθαρή και η καρδιά δεν είναι ευθεία, δεν είναι δικαία. Οι γονείς, οι οποίοι ειλικρινά επιθυμούν να δώσουν στα τέκνα των ένα καλό ξεκίνημα στην ζωή, δεν θα το παραβλέψουν με μυωπικό τρόπο αυτό.
21. (α) Αν τα τέκνα πρόκειται να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού, τι πρέπει να κάμουν οι γονείς των; (β) Πόσο συχνά είναι ανάγκη να συζητούν μ’ ένα παιδί τη Χριστιανική άποψι των κοσμικών πράξεων;
21 Σεις γονείς, φροντίζετε για την ευθύνη σας; Κάνετε τα τέκνα σας μαθητάς; Τα οδηγείτε στον Μεγάλο διδάσκαλο για να διδαχθούν απ’ αυτόν τη σοφία που οδηγεί στην αιώνιο ζωή; (Λουκ. 18:15, 16) Μη νομίζετε ότι τα τέκνα σας θα γίνουν οπωσδήποτε μαθηταί απλώς γιατί σεις οι γονείς είσθε. Δεν θα γίνουν ακόλουθοι του Ιησού Χριστού εκτός αν σεις τα διδάξετε αυτή την οδό. Γρήγορα ή αργά τα τέκνα σας θα έλθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους έξω από το σπίτι σας. Θα έλθουν σε επαφή με παιδιά στη γειτονιά και στο σχολείο. Θα μάθουν για τον Μεγάλο Διδάσκαλο απ’ αυτά τα παιδιά; Γνωρίζομε καλά τι συμβαίνει. Θ’ ακούσουν άτομα που χρησιμοποιούν ακάθαρτη γλώσσα, που ψεύδονται· θα βλέπουν άτομα ανήθικα, άτομα που οι συνήθειές των αντιπροσωπεύουν τα έργα της ξεπεσμένης σαρκός, όχι τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Έχετε προετοιμάσει τα τέκνα σας γι’ αυτό; τα έχετε βοηθήσει να έχουν την πνευματική δύναμι που χρειάζονται για ν’ αντισταθούν από τη μόλυνσι αυτών των πραγμάτων; Ίσως να πήτε, ‘Ναι, έχω μιλήσει με το παιδί μου γι’ αυτούς τους κινδύνους.’ Αλλά, πόσες φορές το έχετε κάμει αυτό; Μια φορά; Δυο φορές; Μερικές φορές; Θυμηθήτε, ότι το παιδί σας πρόκειται ν’ αντιμετωπίση τέτοια πράγματα όχι μια φορά, όχι δυο, ή μερικές φορές, αλλά επανειλημμένως, κάθε μέρα. Αν ο γυιος σας ή η κόρη σας πρόκειται ν’ αντισταθούν σ’ αυτή την καθημερινή πίεσι και να μη υποκύψουν είναι ανάγκη το παιδί σας να ανανεώση την πνευματική του άποψι και τη δύναμί του με μια τακτικότητα η οποία ν’ ανταποκρίνεται σ’ αυτή την πίεσι. Ο στοργικός γονεύς παρέχει αυτή τη βοήθεια.
22. Πώς μπορούν να ενισχύωνται τα παιδιά για ν’ αντιμετωπίσουν τις δοκιμασίες που παρουσιάζονται στο σχολείο;
22 Ομοίως στο σχολείο τα τέκνα σας πρόκειται ν’ ακούσουν τη θεωρία της εξελίξεως· πιθανόν να βρεθούν κάτω από την πίεσι να εκδηλώσουν το πνεύμα του εθνικισμού· ίσως αισθανθούν τον πειρασμό να συμμετάσχουν σε θρησκευτικές τελετές της ψευδούς θρησκείας και σε άλλες εκδηλώσεις ειδωλολατρικής προελεύσεως. Είναι τα παιδιά σας έτοιμα ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις δοκιμασίες και να παραμείνουν πιστά στις διδασκαλίες του Μεγάλου διδασκάλου και του Πατρός του, του Ιεχωβά Θεού; Τα έχετε εφοδιάσει για να μπορούν να το κάνουν αυτό; Ή θα περιμένετε ως την ημέρα που το παιδί σας θα έλθη στο σπίτι κλαίοντας, διότι παρουσιάσθηκε μια τέτοια κατάστασις στο σχολείο και δεν ήταν προετοιμασμένο γι’ αυτή, και αισθάνθηκε σύγχυσι, φοβήθηκε, και ίσως έκαμε κάτι που υποπτεύεται ότι ήταν κακό; Σκεφθήτε τι συγκλονιστική επίδρασι μπορεί να έχη αυτό επάνω σ’ ένα μικρό παιδί. Να είσθε σπλαγχνικοί απέναντι στα τέκνα σας. Έχετε ζήσει σεις αρκετά χρόνια για να γνωρίζετε ποια προβλήματα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θ’ ανακύψουν στη ζωή του παιδιού σας. Στοργικά βοηθήστε το παιδί σας να ξέρη τι θέλει απ’ αυτό ο ουράνιος Πατέρας του. Οικοδομήστε στο παιδί σας την επιθυμία να ευαρεστή τον Ιεχωβά Θεό επάνω απ’ όλους τους άλλους, και να εκτιμήση το ότι η γνώμη του Θεού για μας είναι εκείνο που πραγματικά υπολογίζεται.—Παροιμ. 29:25· Ψαλμ. 119:11.
23. (α) Από ποια άποψι οι Χριστιανοί γονείς βρίσκονται σε πλεονεκτική θέσι απέναντι σ’ εκείνους που κατευθύνονται μόνον από την κοσμική σοφία; (β) Τι χρειάζονται τα τέκνα για ν’ αντιμετωπίσουν επιτυχώς τη ζωή, και πότε;
23 Ως μαθηταί του Μεγάλου διδασκάλου, σεις, Χριστιανοί γονείς, είσθε σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέσι απέναντι σ’ εκείνους που κατευθύνονται μόνο από την κοσμική σοφία. Αυτούς τους λείπει η σοφία, η παρηγορία και η ενθάρρυνσις που δίνει ο Λόγος του Θεού. Σεις, Χριστιανοί γονείς, γνωρίζετε ότι μπορείτε να υπολογίζετε στην υποστήριξι του Θεού καθώς φροντίζετε για το καθήκον σας να συντηρήτε, να προστατεύετε να εκπαιδεύετε και να διδάσκετε τα μικρά παιδιά σας. Σεις γνωρίζετε καλύτερα αν έχετε κάμει το καθήκον σας με το να προμηθεύετε τροφή, ρουχισμό και στέγη στα τέκνα σας και να τα στέλνετε στο σχολείο. Γνωρίζετε ότι αν τα παιδιά σας πρόκειται ν’ αντιμετωπίσουν επιτυχώς τη ζωή, έχουν ανάγκη ηθικής καθοδηγήσεως και αρχών σύμφωνα με τις οποίες να ζουν. Και είναι ανάγκη ν’ αρχίζουν να τα μαθαίνουν αυτά ακόμη από τα πολύ τρυφερά χρόνια των, αν πρόκειται να έχουν την καθοδήγησι και την προστασία που χρειάζονται.
24. Πώς οι Παροιμίες τονίζουν τη σπουδαιότητα του να δίνη κανείς κατάλληλη εκπαίδευσι στο παιδί;
24 Ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» (Παροιμ. 22:6) Εξ άλλου, λέγει ότι ‘παιδίον απολελυμένον καταισχύνει την μητέρα αυτού’ και ότι «ο άφρων υιός είναι βαρυθυμία εις τον πατέρα αυτού, και πικρία εις την γεννήσασαν αυτό.» (Παροιμ. 29:15; 17:25) Η ανοησία, είναι, φυσικά, το αντίθετο της σοφίας. Και αν οι γονείς αμελούν να καταβάλουν προσπάθεια και να οδηγήσουν τα τέκνα τους στον Μεγάλο Διδάσκαλο, σ’ εκείνον στον οποίον είναι «κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως,» δεν φέρουν βαριά ευθύνη αν τα παιδιά των ακολουθήσουν μία παράλογη και ανόητη πορεία όμοια με την πορεία του κόσμου; Ναι, αποκαρδιωτικά πράγματα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν, όταν ένα παιδί δεν παίρνη βοήθεια ή όταν δεν την παίρνη αρκετά ενωρίς στη ζωή του.
[Εικόνα στη σελίδα 300]
Το ότι επισκέπτεσθε κατά καιρούς άλλους για να τους μεταδώσετε τα «αγαθά νέα» σημαίνει μήπως ότι ακολουθείτε τη συμβουλή του Ιησού περί αγαμίας; Ποιο είναι πραγματικά το σπουδαίο πράγμα στη ζωή σας; Προσφέρετε ολοκάρδια τον εαυτό σας στο έργο του Θεού;
[Εικόνα στη σελίδα 302]
Οι γονείς δεν πρέπει να λησμονούν ποτέ ότι το να φροντίζουν για τη σωματική ανάπτυξι του τέκνου των και να το στέλλουν στο σχολείο δεν είναι αρκετό. Τι κάνετε για να κατευθύνεται τη διάνοιά του και την καρδιά τους τις οδούς της δικαιοσύνης;
-
-
Από Πότε ν’ Αρχίσετε να Διδάσκετε τα Τέκνα ΣαςΗ Σκοπιά—1972 | 15 Μαΐου
-
-
Από Πότε ν’ Αρχίσετε να Διδάσκετε τα Τέκνα Σας
1. Ποια στάσι απέναντι στην πρώτη εκπαίδευσι έχει ενθαρρύνει η θεωρία της εξελίξεως;
ΑΠΟ πότε είναι αρκετά ενωρίς ν’ αρχίσετε να διδάσκετε τα τέκνα σας; Πολλοί νομίζουν ότι τα πρώτα λίγα χρόνια της ζωής είναι απλώς ένα είδος ρουτίνας και ότι το παιδί θα περάση λίγο πολύ αυτομάτως από ωρισμένα «στάδια,» και ότι εκείνο που συμβαίνει στη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών δεν θα επηρεάση τη μετέπειτα ζωή του πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσαν να κάμουν σφάλμα. Τώρα αναγνωρίζουν ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της ιδέας απέκτησε δημοτικότητα μέσω της θεωρίας της εξελίξεως την οποία είχε προωθήσει ο Δαρβίνος. Επιχειρηματολογώντας εναντίον αυτής της ιδέας το βιβλίο Προσχολική Εκπαίδευσις Σήμερα δείχνει που οδηγεί αυτή. Στη σελίδα 30 διαβάζομε: «Έτσι, οποτεδήποτε ο μικρός Γιαννάκης κάνει κάτι ‘κακό,’ η διαγωγή του εξηγείται με την παρατήρησι ότι απλούστατα είναι ένα στάδιο από το οποίο διέρχεται. Επί πλέον, ακολουθώντας την παραβολή [ενός οπαδού της εξελίξεως] για την ουρά του βατράχου—σύμφωνα με την οποία τα πισινά πόδια δεν αναπτύσσονται αν ακρωτηριασθή η ουρά—η άθελη διαγωγή του Γιαννάκη δεν πρέπει να εμποδισθή, διότι διαφορετικά κάποιο επιθυμητό μελλοντικό χαρακτηριστικό θ’ αποτύχη να κάμη την εμφάνισί του.» Τώρα, θα συμβαδίσετε μ’ αυτή την ιδέα της εξελίξεως στην εκπαίδευσι του παιδιού σας ή θα καθοδηγηθήτε από τον Λόγο του Θεού;
2, 3. (α) Πώς μας διδάσκει η Γραφή να βλέπωμε τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός μικρού παιδιού; (β) Όπως δείχνει το εδάφιο Μάρκος 10:15, πότε πρέπει ν’ αρχίση η θρησκευτική εκπαίδευσις ενός παιδιού;
2 Αντίθετο ακριβώς μ’ αυτή την ιδέα, η Γραφή δείχνει ότι αυτά τα πρώτα χρόνια είναι πολύτιμα, ζωτικά, κρίσιμα, και δεν πρέπει να τα σπαταλούν οι γονείς. Θυμηθήτε ότι ο Ιησούς Χριστός είπε: «Όστις δεν δεχθή την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, δεν θέλει εισέλθει εις αυτή.» (Μάρκ. 10:15) Η λέξις «παιδίον» μπορεί να χρησιμοποιηθή σ’ ένα παιδί ηλικίας δώδεκα ετών, όπως στην περίπτωσι των εδαφίων Μάρκος 5:40-42, τα οποία αναφέρονται σε μια κόρη που ανέστησε ο Ιησούς· αλλά μπορεί επίσης να εφαρμοσθή σ’ ένα νεογέννητο βρέφος, όπως όταν χρησιμοποιήθηκε για το παιδίον Ιησού στον καιρό που το είχαν επισκεφθή οι ποιμένες.—Λουκ. 2:17.
3 Έχοντες υπ’ όψιν τη δήλωσι του Ιησού, πόσο ανόητο είναι να περιμένουν οι γονείς να περάση το παιδί τα παιδικά του χρόνια για ν’ αρχίσουν να σκέπτωνται σοβαρά να του δώσουν τη ζωτική εκπαίδευσι! Διότι τότε ο γονεύς πρέπει να πη: ‘Τώρα που δεν είσαι πια μικρό παιδί, γύρνα πάλι πίσω και γίνε σαν μικρό παιδί για να μπορέσης να διδαχθής τις αλήθειες της βασιλείας του Θεού, και να τις δεχθής.’ Γιατί να μη διδάξετε το παιδί όταν έχη ακόμη εκείνες τις πολύτιμες ιδιότητες του μικρού παιδιού; Γιατί ν’ αφήσετε να περάση η χρυσή περίοδος της ευκαιρίας όταν ο γυιος σας ή η θυγατέρα σας είναι ένα μικρό παιδί, ταπεινό, εύκαμπτο, πρόθυμο, ακόμη και ανυπόμονο να μάθη; Ώστε, πότε πρέπει ν’ αρχίσετε να εκπαιδεύετε το παιδί σας για ζωή με την εύνοια του Θεού; Από τη γέννησί του—δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!
4. Ως ποιο βαθμό αναπτύσσεται ο εγκέφαλος ενός μικρού παιδιού τα πρώτα δυο χρόνια της ζωής;
4 Είναι πρακτικό αυτό; Είναι ρεαλιστικό; Ασφαλέστατα είναι. Είναι παραδεκτό ότι ένα νεογέννητο βρέφος μπορεί ν’ αναπνέη, να χωνεύη την τροφή του, να αισθάνεται, να κλαίη, να χασμουριέται και να κοιμάται—αλλά όχι πολλά περισσότερα. Ωστόσο ήδη σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες αρχίζουν να σχηματίζωνται στη διάνοιά του εντυπώσεις. Η νοημοσύνη του αρχίζει ήδη να λειτουργή. Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα που κάνουν οι γονείς είναι να υποτιμούν τη νοημοσύνη των παιδιών στη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών. Στη γέννησι ενός βρέφους ο εγκέφαλός του ζυγίζει μόνο το ένα τέταρτο του βάρους που θα έχη στην εφηβική ηλικία. Αλλά γνωρίζετε ότι σε δύο χρόνια μόνον το μυαλό αυξάνει τόσο γοργά ώστε φθάνει τα τρία τέταρτα του βάρους που έχει στην εφηβική ηλικία;
5. (α) Ποια ενδιαφέροντα σχόλια έχουν κάμει οι ερευνηταί σχετικά με την ανάπτυξι της νοημοσύνης ενός παιδιού; (β) Περιγράψτε τη διανοητική ικανότητα που έχουν τα μικρά παιδιά.
5 Η νοημοσύνη του παιδιού αυξάνει επίσης. Οι ερευνηταί πιστεύουν ότι η νοημοσύνη ενός παιδιού αυξάνει τόσο στη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ετών όσο και στη διάρκεια των επομένων δεκατριών ετών. Μερικοί λέγουν ότι «οι έννοιες που μαθαίνει ένα παιδί πριν από την Πέμπτη επέτειο των γενεθλίων του είναι από τις πιο δύσκολες που θα συναντήση ποτέ.» Μια απ’ αυτές τις έννοιες που μαθαίνει είναι η γλώσσα, που μια άλλη πηγή κατατάσσει ως «πιθανόν το πιο δύσκολο διανοητικό επίτευγμα που ένα ανθρώπινο ον καλείται ποτέ να επιτελέση.» Αν αμφιβάλλετε γι’ αυτό, προσπαθήστε απλώς να μάθετε μια νέα γλώσσα. Σε βραχύ χρονικό διάστημα θα διαπιστώσετε τι θαυμάσιο διανοητικό κατόρθωμα πραγματοποιεί το βρέφος σας όταν μαθαίνη να ομιλή. Και θυμηθήτε ότι όταν αναλαμβάνετε τη μελέτη μιας νέας γλώσσας και γνωρίζετε πώς λειτουργεί η γλώσσα. Το βρέφος σας δεν γνωρίζει. Σκεφθήτε, επίσης, τα παιδιά που οι γονείς των είναι διαφορετικής εθνικότητος, ή εκείνα που ζουν σε περιοχές όπου ομιλούνται δυο γλώσσες. Συχνά σε ηλικία τεσσάρων ή πέντε ετών, αυτά τα παιδιά συνομιλούν όχι σε μια, αλλά σε δυο γλώσσες με ευχέρεια, και συχνά με καλή προφορά! Είναι καταφανές ότι υπάρχει νοημοσύνη. Τα μικρά παιδιά έχουν μια εκπληκτική ικανότητα για μάθησι—αλλ’ αυτή η ικανότης απαιτεί χρήσι, ανάπτυξι και καθοδήγησι. Χρειάζεται τη βοήθειά σας· πολλά εξαρτώνται από σας.
6. (α) Τι είναι εκείνο που αξίζει περισσότερη προσοχή από τη διανοητική ανάπτυξι ενός παιδιού; (β) Μαζί μ’ αυτό τι λαμβάνει χώρα στη διάρκεια του πρώτου έτους;
6 Ως αληθινοί μαθηταί, όμως, πρέπει να ενδιαφέρεσθε όχι μόνον για τη διάνοια του παιδιού σας και τη διανοητική του ανάπτυξι. Πρέπει να ενδιαφέρεσθε πολύ περισσότερο για την καρδιά του παιδιού σας και για την ανάπτυξι της καρδιάς ώστε να προμηθεύη ορθά κίνητρα. (Παροιμ. 4:23) Η καρδιά ενός παιδιού στη γέννησί του είναι σχετικώς μεγάλη, αλλά παρατηρήσατε ότι η καρδιά διπλασιάζεται σε μέγεθος στη διάρκεια του πρώτου έτους; Από εκεί και έπειτα αυξάνει πολύ πιο σιγά. Ήδη σ’ αυτόν τον πρώτο χρόνο αρχίζουν να σχηματίζωνται οι συνήθειες. Στη διάρκεια αυτού του έτους το παιδί αρχίζει να δείχνη την προθυμία του—ή την έλλειψι προθυμίας—ν’ αναταποκριθή στις απαιτήσεις των μεγάλων. Η υπακοή, καθώς γνωρίζομε, είναι ίσως η πιο βασική απ’ όλες τις απαιτήσεις για την εξασφάλισι της ευνοίας του Θεού. Μπορεί να σημάνη τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Πόσο σπουδαίο, λοιπόν, είναι ν’ αρχίσετε να διαμορφώνετε το παιδί σας από τη γέννησί του.—Εκκλησ. 12:13· Ιερ. 7:23.
7. (α) Όσον αφορά την ανάπτυξι της προσωπικότητος, τι λέγουν οι ερευνηταί; (β) Τι δείχνει ότι πολλές μητέρες δεν το εκτιμούν αυτό;
7 Κάτι που το επιβεβαιώνει αυτό είναι ένα άρθρο στο περιοδικό Σάιενς Ντάιτζεστ του Μαρτίου 1969. Σύμφωνα με τον Δρ Μάρβιν Ακ, μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι το «μεγαλύτερο τμήμα της προσωπικότητος του ατόμου διαμορφώνεται πριν από την έναρξι του σχολείου. Είναι, φυσικά, κοινώς γνωστό ότι τα προσχολικά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και εύπλαστα.» «Εν τούτοις,» λέγει, «έχομε ανακαλύψει ότι εκείνο που έχουν αναπτύξει στην παιδική των ηλικία από απόψεως στάσεως και πείρας συχνά διαμορφώνει διαρκή και μερικές φορές αμετάβλητα πρότυπα διαγωγής.» Μήπως αυτό σημαίνει ότι ύστερ’ από το πέμπτο έτος της ηλικίας αυτά τα πρότυπα δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; «Όχι,» λέγει ένας άλλος ερευνητής. «Το παιδί παραμένει πολύ εύπλαστο στη διάρκεια των πρώτων επτά ετών, αλλ’ όσο περισσότερο περιμένετε, τόσο πιο ριζικά είναι ανάγκη ν’ αλλάξετε το περιβάλλον του—και η πιθανότης αλλαγής γίνεται μικρότερη σε κάθε επόμενο κατά συνέχεια έτος.» Όλοι οι γονείς δεν εκτιμούν αυτό το γεγονός. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο οι μητέρες περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων παιδιών της προσχολικής ηλικίας εργάζονται έξω από το σπίτι. Ίσως μερικές μητέρες είναι αναγκασμένες να το κάνουν αυτό. Αλλά πολλές προφανώς συμπεραίνουν ότι πολύ λίγα θα μπορούσαν να διδάξουν στα παιδιά των στη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών οπωσδήποτε. Τι τραγική πλάνη!
8. Εξηγήστε πώς το περιβάλλον του σπιτιού επηρεάζει ένα παιδί προς το καλόν ή προς το κακό.
8 Το περιβάλλον που προμηθεύετε στο παιδί σας στη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών παίζει πολύ σπουδαίο μέρος στη λειτουργία της διαπλάσεως. Δεν πρόκειται για το οίκημα μέσα στο οποίο ζήτε, αλλά για τον τρόπο της διαβιώσεως που διαμορφώνετε μέσα σ’ αυτό το σπίτι. Είναι καθαρό, ευπρεπές, με τάξι; Είναι ένα ειρηνικό σπίτι, μακρυά από φιλονεικίες, φωνές, θυμούς; Σεις γονείς σέβεσθε ο ένας τον άλλον; Αν όχι, μπορείτε λογικώς να περιμένετε να γίνη διαφορετικό το μικρό παιδί σας και να δείχνη σεβασμό σε σας; Αν ένα παιδί δεν ακούη ποτέ τη μητέρα του ή τον πατέρα του να εκφράζεται με ταπεινοφροσύνη, πώς μπορεί η ταπεινοφροσύνη να γίνη δικός του κανών; Υπάρχει και αυτός ο κίνδυνος: Αν οι γονείς δίνουν την εντύπωσι ότι ποτέ δεν σφάλλουν, το παιδί μπορεί να νομίζη ότι μπορεί ασφαλώς να κάνη ότι κάνουν κι εκείνοι και να έχη πάντα δίκιο. Αν οι γονείς λέγουν μερικά ψεύδη που τα θεωρούν «μικρά,» ίσως σ’ ένα γείτονα ή σ’ ένα εισπράκτορα λογαριασμών, το παιδί θα αισθάνεται ότι μπορεί και αυτό να λέγη τα δικά του μικρά ψεύδη. Και αν οι γονείς δεν συμφωνούν μεταξύ τους στο ζήτημα της διαπαιδαγωγήσεως του παιδιού, ή αν πάντοτε κάνουν προειδοποιήσεις αλλά σπάνια τις εκπληρώνουν, το παιδί γρήγορα θα το αντιληφθή αυτό και ο σεβασμός του για τους κανόνας που θέτουν θα εξασθενίση γρήγορα. Ποτέ μην αμφιβάλλετε γι’ αυτό—αυτά τα πράγματα κάνουν ισχυρές και σχεδόν ανεξίτηλες εντυπώσεις στην τρυφερή διάνοια των νεαρών παιδιών. Η φυσική αθωότης του παιδιού και το έμφυτο αίσθημα της εντιμότητος και της ευθύτητος είναι αναπόφευκτο ότι θα δεχθούν χτυπήματα καθώς προχωρεί η ζωή. Αλλά, προσέξτε—φροντίστε αυτά τα χτυπήματα να μην προέλθουν από σας.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ—«ΑΠΟ ΒΡΕΦΟΥΣ»
9. Γιατί η χρήσις της Γραφής είναι σπουδαία για την εκπαίδευσι των παιδιών, και από πότε πρέπει ν’ αρχίζη αυτή;
9 Όσο ζωτικό και αν είναι το παράδειγμα, ωστόσο δεν είναι αρκετό. Το παιδί είναι ανάγκη να γνωρίζη γιατί οι γονείς του είναι προσκολλημένοι σ’ αυτούς τους κανόνες που ακολουθούν και γιατί απαιτούν απ’ αυτό να είναι προσκολλημένο στους ίδιους κανόνες. Αυτό σημαίνει χρήσι της Γραφής, αλλά κι αυτό πρέπει ν’ αρχίζη από τη βρεφική ηλικία. Στον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αλλά συ μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες· και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.»—2 Τιμ. 3:14, 15.
10. Σημαίνει η λέξις που χρησιμοποίησε εδώ ο Παύλος πραγματικά «βρέφος» ή απλώς αναφέρεται στην ‘παιδική ηλικία’;
10 Είναι γεγονός ότι γενικά η λέξις βρέφος χρησιμοποιείται και για ένα αγέννητο παιδί, όπως στην περίπτωσι των εδαφίων Λουκάς 1:41, 44, όπου, αναφερόμενο στην επίσκεψι της Μαρίας στην Ελισάβετ το υπόμνημα λέγει ότι «εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» όταν η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας. Αλλά η λέξις βρέφος μπορεί επίσης να σημαίνη ένα νεογέννητο βρέφος, όπως χρησιμοποιείται στα εδάφια Πράξεις 7:19, 20 στην περίπτωσι του ηλικίας τριών μηνών βρέφους Μωυσέως. Ο Παύλος, δεν λέγει, λοιπόν, ότι ο Τιμόθεος είχε γνωρίσει τις Άγιες Γραφές απλώς από την «νεότητά» του ή από την παιδική του ηλικία, αλλά στην πραγματικότητα από τη βρεφική ηλικία. Πώς μπορούσε να γίνη αυτό;
11. Πώς ο Τιμόθεος μπορούσε να γνωρίζη της Γραφές από «βρέφους»;
11 Ο Παύλος, λοιπόν, έλεγε ότι, άσχετα πόσο μακρυά στο παρελθόν μπορούσε να φθάση η μνήμη του Τιμοθέου, δεν θα μπορούσε να θυμηθή μια εποχή που δεν ελάμβανε εκπαίδευσι από την μητέρα και τη μάμμη του από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού.(2 Τιμ. 1:5) Η πιο μακρυνές αναμνήσεις του Τιμοθέου σχετικά με τη συνειδητή κατάστασι της βρεφικής ηλικίας του περιελάμβανε αναμνήσεις των Αγίων Γραφών και της διδασκαλίας των. Ο Τιμόθεος μπορούσε να πη στον Ιεχωβά καθώς είπε ο Δαβίδ στον Ψαλμό 22:10: «Εκ κοιλίας της μητρός μου συ είσαι ο Θεός μου.» Θα μπορή το παιδί σας να το λέγη αυτό; Εκείνο που έκαμαν η μητέρα και η μάμμη του Τιμοθέου, μπορείτε και σεις, γονείς, να το κάμετε σήμερα και μπορείτε κατάλληλα να ελπίζετε καλά αποτελέσματα, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Τιμοθέου.
12. (α) Ποιος πρέπει να κάνη την εκπαίδευσι των παιδιών στο σπίτι; (β) Γιατί είναι σπουδαίο να διαθέτη κανείς χρόνο για τα τέκνα του, και να δίνη σ’ αυτά προσωπική προσοχή;
12 Ο πατέρας του Τιμοθέου δεν ήταν Χριστιανός. Αλλά οι Χριστιανοί πατέρες δεν θ’ αφήσουν την εκπαίδευσι των παιδιών των αποκλειστικά στις συζύγους των. Αν το κάνουν αυτό, θα το πληρώσουν με τον μειωμένο σεβασμό που θα έχουν τα τέκνα τους προς αυτούς. Η συμβουλή του αποστόλου στο εδάφιο Εφεσίους 6:4 (ΜΝΚ) λέγει: «Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» Ένας τρόπος να παροργίσετε ένα παιδί είναι να του αρνηθήτε την προσοχή που τα παιδιά είναι φυσικό να ζητούν επιμόνως και με την οποία προοδεύουν από τη βρεφική ηλικία. Δεν είναι αλήθεια ότι, αν δείξετε κάποιο ενδιαφέρον σ’ ένα βρέφος, σύντομα εκείνο το μικρό στόμα ανοίγει σ’ ένα πλατύ χαμόγελο (ίσως δείχνοντας ένα μοναδικό δόντι), ενώ κάποια απλή εκδήλωσις προσοχής από τον πατέρα ή τη μητέρα του μπορεί να παράγη χαχανίσματα ή χαρούμενα γέλια; Και τα μεγαλύτερα παιδιά λαχταρούν επίσης να τους δείχνουν οι γονείς ενδιαφέρον. Κάνουν μάλιστα και αταξίες ως ένα μέσον για να το ελκύσουν. Ναι, ένα από τα πιο καλά δώρα που μπορείτε σεις γονείς να δώσετε στα τέκνα σας κάθε ηλικίας είναι λίγο από τον χρόνο σας, η προσωπική σας προσοχή και το ενδιαφέρον σας. Το να υποδεικνύετε απλώς ή να επιπλήττετε δεν είναι αρκετό· μια τέτοια διαπαιδαγώγησις μπορεί και να παροργίση. Το παιδί επιθυμεί και χρειάζεται να καθίσετε κάτω μαζί του και να διαθέσετε χρόνο να του εξηγήσετε τα ‘γιατί’ και τα ‘διότι,’ όχι απλώς τα ‘πρέπει’ και ‘δεν πρέπει.’ Φροντίστε να τους δίνετε αυτή τη βοήθεια. Διότι αυτό είναι το στοργικό πράγμα που πρέπει να κάμετε.
13. Ποιο κέρδος προκύπτει όταν οι γονείς διαθέτουν χρόνο να εξηγήσουν τι είναι ορθό και τι κακό από την άποψι της Γραφής;
13 Σκεφθήτε τι κερδίζετε με το να διαθέτετε χρόνο για να διδάσκετε στα τέκνα σας τον Λόγο του Θεού. Χωρίς αυτό, τα μικρά παιδιά είναι πιθανόν να νομίζουν ότι αυτό το ζήτημα της υπακοής είναι απλώς κάτι που οι γονείς των επαναλαμβάνουν με τόσο πολλά λόγια, όπως ‘Κοίτα, εμείς είμεθα πριν από σένα εδώ και είμεθα μεγαλύτεροι και δυνατώτεροι από σένα, γι’ αυτό πρέπει να γίνη εκείνο που λέμε!’ Όταν όμως οι γονείς διαθέτουν χρόνο να εξηγήσουν τι είναι ορθό και τι είναι κακό από την άποψι της Γραφής, τα παιδιά θ’ αντιληφθούν ότι οι γονείς των δεν λέγουν απλώς τις δικές των ιδέες. Είναι αυτά που λέγει ο Δημιουργός των· είναι το θέλημά του. Αυτό δίνει μια δύναμι στη συμβουλή των γονέων που δεν μπορεί να παραβληθή με κανένα άλλο τρόπο, και κάνει να βυθίζωνται τα λόγια βαθειά μέσα στη διάνοια και την καρδιά του παιδιού. Και ακόμη περισσότερο, είναι επίσης μια θαυμαστή πηγή πρόσθετης δυνάμεως για τα παιδιά. Τα καθιστά ικανά να παραμένουν σταθερά στις δίκαιες αρχές όταν δυσάρεστα πράγματα αρχίζουν να εμφανίζωνται στη νεαρή ζωή τους. Τα τέκνα σας είναι δυνατόν να σας σέβωνται πάρα πολύ ως γονείς των. Εν τούτοις, οφείλετε ασφαλώς ν’ αναγνωρίσετε ότι ο σεβασμός και η αγάπη για τον Θεό θα επιτύχουν πολύ περισσότερα πράγματα γι’ αυτά σε καιρούς πειρασμού και κρίσεων.—Ψαλμ. 119:109-111· Παροιμ. 6:20-22.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΩΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
14. (α) Γιατί τα μικρά παιδιά κάνουν τόσο πολλές ερωτήσεις, και τι μπορεί να προκύψη αν τα παιδιά αισθανθούν ότι οι ερωτήσεις των είναι απλώς ενώχλησις; (β) Ως ποιο βαθμό είχε πει ο Ιεχωβά ότι έπρεπε οι Ισραηλίται να προσέχουν τα τέκνα των;
14 Φυσικά, όταν τα μικρά παιδιά μαθαίνουν να μιλούν, μοιάζουν με εργοστάσια ερωτήσεων μαζικής παραγωγής. Αλλά, θυμηθήτε, ότι οι ερωτήσεις είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που έχουν τα μικρά παιδιά για να μαθαίνουν. Αν οι ερωτήσεις ενός παιδιού παραμερίζονται, ή πέφτουν σε κωφά αυτιά, το παιδί μπορεί τελικά να παύση να ρωτά. Αλλ’ αν ενεργούν έτσι οι γονείς, διατρέχουν τον κίνδυνο ν’ αρχίσουν να διακόπτουν τις γραμμές επικοινωνίας. Και πάλι, εκείνο που τα παιδιά σας επιθυμούν και χρειάζονται είναι λίγος από τον χρόνο σας. Ο Δημιουργός σας λέγει ότι πρέπει να τους τον δώσετε, και μάλιστα πολύν απ’ αυτόν. Ο Ιεχωβά είπε στους Ισραηλίτας: «Ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.» Δίνετε τέτοιου είδους προσοχή στο τέκνον σας;—Δευτ. 6:6, 7.
15. Γιατί είναι ωφέλιμο να ενθαρρύνωνται τα τέκνα να κάνουν ερωτήσεις στη διάρκεια της μελέτης;
15 Καθώς μελετάτε τον Λόγο του Θεού μαζί με τα τέκνα σας, επιθυμείτε να εισχωρήση ο Λόγος του Θεού όχι μόνο στο κεφάλι τους, αλλά επίσης ‘στις καρδιές των.’ Έχοντας αυτό υπ’ όψιν ενθαρρύνετέ τα να ερωτούν. Ενθαρρύνετέ τα να εκφράζωνται. Κάμετέ τα να εκδηλώνωνται, ανακαλύψτε πώς σκέπτονται, πώς αισθάνονται για τα πράγματα, τι υπάρχει στην καρδιά τους.
16. Ποιος είναι ο διπλός σκοπός των ερωτήσεων που υπάρχουν στην ύλη της μελέτης που προμηθεύει η Εταιρία Σκοπιά στους γονείς για να χρησιμοποιούν με τα τέκνα τους;
16 Στην ύλη μελέτης που έχει προμηθεύσει η Εταιρία Σκοπιά για να την χρησιμοποιούν οι γονείς με τα τέκνα τους, υπάρχουν γενικά πολλές καλά τοποθετημένες ερωτήσεις. Αυτές έχουν σκοπό να τονώνουν τη συζήτησι. Να θυμάστε ότι τα παιδιά αρέσκονται να λαμβάνουν μέρος. Χωρίς αυτή τη συμμετοχή το ενδιαφέρον ενός παιδιού σβήνει γρήγορα. Αυτές οι ερωτήσεις θα βοηθήσουν να διατηρηθή το ενδιαφέρον αν σταματήσετε και δώσετε χρόνο στο παιδί σας να εκφρασθή. Αλλά, ακόμη πιο σπουδαίο, οι ερωτήσεις θα σας βοηθήσουν να μάθετε τι υπάρχει στη διάνοια και στην καρδιά του παιδιού σας.
17. Γιατί η προσωπική ανάγνωσις είναι ωφέλιμη για ένα παιδί, αλλά γιατί αυτή δεν πρέπει να αναπληρώση πλήρως την ανάγνωσι που γίνεται μαζί με τους γονείς;
17 Με τον καιρό το παιδί σας θα φθάση στο σημείο να μπορή να διαβάζη τα άρθρα μόνο του. Ενθαρρύνετέ το να το κάμη. Όσο περισσότερο διαβάζει υγιά πληροφορία που βασίζεται στο Λόγο του Θεού, τόσο περισσότερο η καλή συμβουλή που υπάρχει σ’ αυτήν θα εντυπώνεται στη διάνοια και την καρδιά του. Αλλά για να ενισχύσετε τους δεσμούς της αφοσιώσεως και της αγάπης μεταξύ σας και του τέκνου σας διαβάζετε οπωσδήποτε αυτή την ύλη μαζί τακτικά.
18. Όσον αφορά το μήκος του χρόνου της μελέτης τι πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν;
18 Για να φθάσετε στην καρδιά, κάνετε τον χρόνο της μελέτης ευχάριστο, όχι μαρτύριο. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν για πολλή ώρα. Ακόμη και στα παιχνίδια των γρήγορα κουράζονται από ένα παιχνίδι και ζητούν ένα άλλο, μολονότι γρήγορα μπορεί να επανέλθουν σ’ εκείνο που μόλις εγκατέλειψαν. Είναι φυσικό το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών να μετατοπίζεται συχνά· ύστερ’ από λίγο οι μικρές διάνοιές των κλείνουν και στρέφονται αλλού. Όταν φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, λίγα μπορείτε να επιτύχετε με το να προσπαθήτε να εξαναγκάσετε το ενδιαφέρον τους. Μην ανησυχήτε αν το παιδί σας δεν συλλαμβάνη όλα τα σημεία την πρώτη φορά. Αυτά τα σημεία μπορούν να τονισθούν σε μια άλλη περίπτωσι.
19. (α) Πόση αξία έχει ο ενθουσιασμός των γονέων στη διάρκεια της οικογενειακής μελέτης; (β) Πώς ο έπαινος επιδρά στην πρόοδο του παιδιού;
19 Ένα ζωτικό στοιχείο για επιτυχείς μελέτες με τα τέκνα είναι ο ενθουσιασμός των γονέων. Ίσως δεν είσθε εσείς εκδηλωτικός και ζωηρός τύπος. Αλλά τουλάχιστον μπορεί να δείξετε ότι βρίσκετε πραγματικά χαρά και ευχαρίστησι μελετώντας μαζί με το παιδί σας. Γίνετε σαν τον πατέρα των Παροιμιών 23:15, 16 ο οποίος λέγει: «Υιέ μου, εάν η καρδία σου γείνη σοφή, θέλει ευφραίνεσθαι και η καρδία εμού· και τα νεφρά μου θέλουσιν αγάλλεσθαι, όταν τα χείλη σου λαλώσιν ορθά.» Δείξτε αυτή τη χαρά· και οπωσδήποτε επαινέστε, ενθαρρύνετε και συγχαρήτε το παιδί σας οποτεδήποτε προχωρεί στη μάθησι και εφαρμογή των αληθειών του Λόγου του Θεού.
20. (α) Τι μπορεί να σας βοηθήση να οικοδομήσετε στο παιδί σας αγάπη για τον Ιεχωβά; (β) Γιατί αυτό είναι πολύ σπουδαίο;
20 Επιθυμείτε να οικοδομήσετε αγάπη για τον Θεό στις καρδιές των. Βεβαιωθήτε, λοιπό, ότι δεν βλέπουν τον Θεό και τον Υιό του από απλώς μια αρνητική άποψι, που συνδυάζονται πάντοτε, με «μη»και «δεν πρέπει.» Βοηθήστε τα τέκνα σας να εκτιμήσουν την αγαθωσύνη του Θεού, την καλωσύνη και τη γενναιοδωρία του. Τότε θα οικοδομήσετε πράγματι αγάπη για τον Θεό στην καρδιά του τέκνου σας. Όπως γράφει ο Ιωάννης: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν [τον Θεόν], διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.» (1 Ιωάν. 4:19) Είναι πολύ σπουδαίο να φθάση το παιδί σας στο σημείο να επιθυμή να υπηρετή τον Θεό από αγάπη, όχι απλώς να γνωρίζη ότι οφείλει να τον υπηρετή. (Ψαλμ. 110:3· 112:1) Αν η βάσις δεν είναι αγάπη, τότε η υπηρεσία του τέκνου δεν θα μπορέση ποτέ να εγκαρτερήση και να έχη αμοιβή. Με το να θέτετε την έμφασι εκεί που πρέπει—στην αγαθωσύνη και στο έλεος του Θεού—το τέκνον σας μπορεί να μάθη να εμπιστεύεται στον Θεό, να προσεύχεται σ’ αυτόν με εμπιστοσύνη και με την τελεία εκείνη αγάπη η οποία ‘έξω διώκει τον φόβον.’—1 Ιωάν. 4:17, 18.
21. Επί πλέον, αν τα παιδιά πρόκειται να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Ιησού, τι πρέπει να μάθουν όσον αφορά την συμπεριφορά των προς άλλους ανθρώπους;
21 Μαζί με την αγάπη για τον Θεό συμβαδίζει και η αγάπη για τον πλησίον. Τα μικρά παιδιά έχουν μια αθωότητα που είναι θελκτική, αγαπητή, δεν είν’ έτσι; Σβήνει καθώς προχωρεί η ζωή του παιδιού. Τι θα πάρη τη θέσι αυτής της παιδικής αθωότητος; Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να είναι όχι μόνο καθαρό και τακτικό, αλλ’ επίσης να δείχνη σεβασμό προς όλους, εκτίμησι, ευγένεια, και να είναι βοηθητικό προς τους άλλους. Αυτές είναι οι ιδιότητες οι οποίες είναι πολύ πιο αγαπητές από την παιδική ηλικία απλώς. Η γραφή, επειδή περιέχει τους λόγους του Μεγάλου Διδασκάλου, θα σας βοηθήση να διδάξετε στα τέκνα σας πόσο ζωτικές είναι αυτές οι ιδιότητες. (Λουκ. 6:31· 1 Ιωάν. 4:20, 21) Με τέτοια σοφία, και με αληθινή αγάπη για τα τέκνα σας, μπορείτε να τα βοηθήσετε να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ—ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
22. Πώς μερικοί οι οποίοι δεν έχουν λάβει την πιο καλή παιδική εκπαίδευσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη διαγωγή τους;
22 Μολονότι πολλά έχουν λεχθή εδώ σχετικά με την υποβοήθησι των τέκνων να μαθαίνουν από τον Μεγάλο διδάσκαλο, αυτή η μάθησις δεν περιορίζεται μόνον στα παιδικά χρόνια μας, δεν είν’ έτσι; Μερικοί από σας άνδρες και γυναίκες που είσθε άγαμοι και μερικοί έγγαμοι πιθανόν να νομίζετε ότι οι γονείς σας δεν σας είχαν δώσει όλη τη βοήθεια που είχατε ανάγκη στην παιδική ηλικία σας. Ίσως να βλέπετε τώρα την αξία μερικών πραγμάτων που θα μπορούσαν να σας είχαν διδάξει αλλά δεν σας εδίδαξαν, ίσως διότι οι γονείς σας δεν ήσαν μαθηταί του Μεγάλου Διδασκάλου τότε, ή απλώς γιατί δεν εκτιμούσαν πλήρως την ανάγκη να μελετούν μαζί σας και να σας προσφέρουν τακτική βοήθεια. Θα το χρησιμοποιήσετε αυτό τώρα ως δικαιολογία για μια διαγωγή η οποία δεν ανταποκρίνεται στους κανόνες της Γραφής; Όταν ωρισμένα κακά πράγματα έρχωνται υπ’ όψιν σας, θα πήτε, ‘Μη με κατηγορείτε. Υπεύθυνοι είναι οι γονείς μου. Έτσι με μεγάλωσαν. Δεν μπορώ να κάμω τίποτε’; Είναι αυτή υγιής λογική;
23. Ποια σύγχρονα παραδείγματα δείχνουν ότι ο καθένας μπορεί να ευθυγραμμίση τη ζωή του με τις διδασκαλίες του Ιησού, αν πράγματι επιθυμή να το κάμη;
23 Όταν διαβάζωμε αφηγήσεις από το περιοδικό η Σκοπιά και από το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά, διαβάζομε για άτομα άνδρες και γυναίκες, που κάποτε είχαν το πιο βεβαρυμένο ιστορικό—κι εν τούτοις έχουν αλλάξει. Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι κάθε είδους άτομα, άτομα που έχουν διαπράξει κακές πράξεις, μπορούν ν’ αλλάξουν, και έχουν αλλάξει και έχουν γίνει αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού. Δεν πρόκειται να ωφεληθήτε με το να μέμφεσθε σ’ όλη σας τη ζωή τους γονείς σας για ότι δεν έχουν κάμει. Έχετε όλη την ευκαιρία τώρα να μάθετε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο, και αυτός μπορεί να σας βοηθήση να μεταμορφώσετε την προσωπικότητά σας για να συμμορφώνεσθε μ’ αυτόν, να μεταμορφώσετε τη διάνοιά σας και ν’ απομακρυνθήτε από τις εσφαλμένες οδούς και ν’ αναπτύξετε μια αγνή καρδιά κι ένα νέο πνεύμα. (Ψαλμ. 51:10) Το μόνο ερώτημα είναι, Σεις το επιθυμείτε πραγματικά αυτό;
24. Ποια βοήθεια έχει προμηθεύσει ο Θεός για κείνους οι οποίοι πραγματικά επιθυμούν να κάνουν τις απαιτούμενες αλλαγές για να κερδίσουν αιώνια ζωή;
24 Η σοφία που μπορείτε να λάβετε μέσω του Υιού του Θεού είναι άφθονη για να μπορήτε να λύσετε τα προβλήματά σας, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά, και το πνεύμα του Θεού είναι αρκετά δυνατό για να σας βοηθήση να υπερνικήσετε ένα δυσάρεστο παρελθόν με ριζωμένες συνήθειες και εσφαλμένους τρόπους σκέψεως και κακές πράξεις. Να θυμάστε ότι ‘όστις εύρη εμέ θέλει ευρεί ζωήν, όστις όπως αμαρτήση εις εμέ, την εαυτού ψυχήν αδικεί.’ Δείξτε ότι αγαπάτε τη ζωή, όχι τον θάνατο, με το να εκζητήτε αυτή τη σοφία με όλη την καρδιά σας. Κάθε μέρα συνεχίστε να μαθαίνετε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο.
[Εικόνα στη σελίδα 305]
Η καρδιά ενός παιδιού διπλασιάζεται σε μέγεθος τον πρώτο χρόνο· ο εγκέφαλος φθάνει τα τρία τέταρτα του βάρους της εφηβικής ηλικίας μέσα σε δυο χρόνια. Η κατάλληλη εκπαίδευσις λοιπόν έχει μεγάλη επίδρασι στην μετέπειτα ζωή. Χρησιμοποιείτε καλά αυτά τα χρόνια για να εκπαιδεύσετε το παιδί σας;
[Εικόνα στη σελίδα 307]
Ο Λόγος του Θεού λέγει καθαρά ότι τα παιδιά «από βρέφους» μπορούν να διδάσκωνται επωφελώς για τον δημιουργό και τα έργα του.
-
-
Ευκαιρίες Μαρτυρίας στο ΣχολείοΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Ευκαιρίες Μαρτυρίας στο Σχολείο
ΤΟ γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Βισμπάντεν της Γερμανίας έλαβε προσφάτως μια ενθαρρυντική επιστολή από μια νέα η οποία είναι μάρτυς του Ιεχωβά.
Εξηγούσε ότι δεκατέσσερις μέρες αφότου είχε αρχίσει να παρακολουθή κάποια σχολή ζήτησε άδεια ν’ απουσιάση μια μέρα για να παρευρεθή σε μια συνέλευσι περιοχής των μαρτύρων του Ιεχωβά. «Όταν η διδασκάλισσα άκουσε ότι ήμουν μάρτυς του Ιεχωβά,» γράφει, «μου ζήτησε να δώσω μια ωριαία έκθεσι σχετικά με τους Μάρτυρας σε μια άλλη τάξι του σχολείου όπου εδίδασκε επίσης. Ετοίμασα μια ομιλία με θέμα ‘Πώς Μπορείτε να Βρήτε την Αληθινή θρησκεία;’ Στο τέλος της ομιλίας η διδασκάλισσα είπε στην τάξι, που απετελείτο από μαθήτριες ηλικίας δέκα οκτώ ετών, ότι ήσαν ελεύθερες να κάμουν ό,τι ερωτήσεις θέλουν. Στις μαθήτριες είχε κάμει μεγάλη εντύπωσι η ομιλία και έκαμαν πολλές ερωτήσεις. Πήραν βοηθήματα για τη μελέτη της Γραφής και ζήτησαν μάλιστα και έντυπα για μαθήτριες που δεν ήσαν στην τάξι.»
Στη διάρκεια του διαλείμματος μεταξύ των μαθημάτων η διδασκάλισσα είπε σε μια άλλη συνάδελφο τι είχε λάβει χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν να παρακληθή την επομένη ώρα η δεκαεξαετής Μάρτυς να κάμη την ίδια εκθεσι σε μια άλλη τάξι. Και σε μια άλλη περίπτωσι μπόρεσε να μιλήση σ’ αυτή την τάξι με το θέμα «Ποιος είναι ο Θεός;» Αυτή τη φορά ήταν παρούσα μια τρίτη διδασκάλισσα η οποία εδίδασκε σε άλλη τάξι στο σχολείο. Η δευτέρα ομιλία έγινε σ’ αυτή την άλλη τάξι. Ακόμη και ύστερ’ από την αποφοίτησι από το σχολείο, η νεαρή Μάρτυς παρεκλήθη να επανέλθη για να δώση πάλι την ομιλία. Και η διδασκάλισσα ζήτησε άδεια να μαγνητοφωνήση την ομιλία για να τη χρησιμοποιή ως βάσι για μελλοντικές συζητήσεις.
Τελειώνοντας την επιστολή, αυτή η νεαρή Μάρτυς γράφει: «Η καρδιά μου είναι γεμάτη από ευχαριστίες στον Ιεχωβά γι’ αυτά τα προνόμια που μου χάρισε. Και είμαι βεβαία ότι πολλοί από τους αδελφούς μου οι οποίοι εξακολουθούν να φοιτούν στο σχολείο θα έχουν πολλές ευκαιρίες σ’ αυτόν τον τομέα αν τις αναζητούν.»
-
-
Συνάντησις με την ESPΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Συνάντησις με την ESP
«ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ χρόνια είχα διαβάσει τις προειδοποιήσεις της Εταιρίας Σκοπιά για την προφύλαξι από ανάμιξι με την ESP,» γράφει μια νέα γυναίκα από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης. «Αλλά σχεδόν ποτέ δεν είχα σκεφθή ότι αυτές οι προειδοποιήσεις είχαν εφαρμογή σε μένα. Ωστόσο συνέβη κάτι που άλλαξε αυτή τη σκέψι μου.
«Ενδιαφερόμουν πάντοτε για πρωτόγονους λαούς και τα έθιμά των. Γι’ αυτό δαπανούσα πολύ χρόνο διαβάζοντας για τις προκαταλήψεις των, τα ξόρκια τους, τα μάγια και άλλα. Ακόμη ασχολήθηκα λίγο και με τον αυτοϋπνωτισμό. Τελικά διεπίστωσα ότι μπορούσα να προλέγω τι θα μου ερχόταν με το πρωινό ταχυδρομείο. Μπορούσα να πω τι θα ήταν η κάθε επιστολή, από ποιον προερχόταν και σε ποιον απευθυνόταν. Άρχισα να ‘προαισθάνωμαι’ γεγονότα τα οποία δεν είχαν συμβή ακόμη.
«Φυσικά, άρχισα ν’ ανησυχώ μ’ αυτό, γιατί θυμήθηκα τις πείρες που είχα διαβάσει και τις προειδοποιήσεις σχετικά με τέτοια πράγματα στα περιοδικά «Η Σκοπιά» και «Ξύπνα!». Τελικά σκέφθηκα ότι δεν μπορούσα να υπηρετώ τους δαίμονας και τον Ιεχωβά ταυτοχρόνως. (1 Κορ. 10:21· Πράξ. 16:16-18) Προσευχόμουν στον Ιεχωβά, αύξησα την προσωπική μου μελέτη της Γραφής και σταμάτησα να διαβάζω βιβλία που είχαν σχέσι με τη μαγεία ή με τα υπερφυσικά φαινόμενα. Ήταν ένας αγώνας, διότι αισθανόμουν καταπίεσι, σαν κάτι να προσπαθούσε με απεγνωσμένο τρόπο να κρατήση κάτω από έλεγχο τη διάνοιά μου. Πολλές φορές έπεφτα σε κατάθλιψι. Δεν μπορούσα ν’ ασχοληθώ με σχολική εργασία χωρίς αγώνα.
«Ωστόσο εγνώριζα ότι δεν επετρέπετο να χάσω αυτή τη μάχη. Αν την έχανα εγνώριζα ότι αυτό θα εσήμαινε τη ζωή μου. Αφού ενισχύθηκα πνευματικώς, άρχισα να αισθάνωμαι ελάφρυνσι απ’ αυτές τις επιθέσεις και καταθλίψεις, αλλά συνέχισα να ενισχύωμαι ακόμη περισσότερο με προσευχή και μελέτη της Γραφής. Τα λόγια που αναφέρονται στο εδάφιο 1 Θεσσαλονικείς 5:17 έγιναν μέρος του εαυτού μου—‘αδιαλείπτως προσεύχεσθε.’ Σιγά σιγά άρχισα να αισθάνωμαι πιο ισχυρή· δεν αντιμετώπιζα πια τέτοιον αγώνα για να κρατήσω τη διάνοιά μου στα ορθά πράγματα. Η μάχη είχε κερδηθή!
«Τώρα που έχει περάσει, δεν επανήλθα πια στο διάβασμα τέτοιων βιβλίων από τα οποία άρχισε το όλον πρόβλημα. Βοηθώ συχνά τις συμμαθήτριές μου να φυλάγωνται από την ESP, τον υπνωτισμό, τους πίνακες Ουίτζα και άλλες μορφές πνευματισμού. Επειδή έχω περάσει μια πολύ δυσάρεστη πείρα, μπορώ να βλέπω περισσότερο παρά ποτέ τη σπουδαιότητα του ν’ ακολουθή κανείς τις προειδοποιήσεις που δίδονται από εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά.»
-
-
«Αν σας Επισκεφθή ένας Μάρτυς του Ιεχωβά»Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
«Αν σας Επισκεφθή ένας Μάρτυς του Ιεχωβά»
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολύ λίγα μέρη τα οποία δεν μπορούν να επισκεφθούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για να κηρύξουν το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού. Η φυλακή του Ντάρτμουρ, μια από τις κυριώτερες φυλακές της Αγγλίας, είναι ένα τέτοιο μέρος. Εν τούτοις προσφάτως ο Αγγλικανός ιερεύς των φυλάκων εμοίρασε εκεί σε κάθε κελί όπου υπήρχαν μέλη της εκκλησίας της Αγγλίας ένα φυλλάδιο με τον τίτλο «Τι να Πήτε αν σας Επισκεφθή ένας Μάρτυς του Ιεχωβά.» Είχε λόγους για να το κάμη αυτό.
Πριν από λίγους μήνες ένας αξιωματούχος της φυλακής στο Ντάρτμουρ είχε αρχίσει να δίνη μαρτυρία σε μερικούς άνδρες του εργαστηρίου του. Ένας απ’ αυτούς δέχθηκε το άγγελμα προθύμως και άλλαξε τη θρησκεία του έτσι ώστε να μπορή να έχη δικαίωμα να τον επισκέπτεται ο επίσκοπος των μαρτύρων του Ιεχωβά. Σύντομα, άλλοι τέσσερις είχαν δείξει αρκετό ενδιαφέρον ώστε να ζητήσουν μια συζήτησι με τον ιερέα, ο οποίος τότε έδινε μια ομιλία στους κρατουμένους καταδικάζοντας τους μάρτυρες του Ιεχωβά ως αντιχριστιανικούς και αιρετικούς. Αυτό ωδήγησε σε μια σημαντική αύξησι του ενδιαφέροντος στη φυλακή και σε περισσότερες αιτήσεις για Γραφικές μελέτες.
Προσφάτως ένας νέος φύλακας εστάλη στη φυλακή του Ντάρτμουρ και το πρώτο πράγμα που του είπε ο ιερεύς ήταν ότι δεν τον ενδιέφερε σε ποια θρησκεία ανήκε αυτός, ή αν είχε κάποια θρησκεία καθόλου. Δεν είχε προκαταλήψεις εκτός μ’ εκείνους τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά που βρίσκονται σε σύγχυσι.» Όταν ο νέος φύλακας είπε ότι και αυτός ήταν μάρτυς του Ιεχωβά, ο ιερεύς συγχύσθηκε πολύ. Ένας κρατούμενος είπε: «Ο ιερεύς ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη Γραφή εκτός όταν πρόκειται να υποτιμήση τους μάρτυρες του Ιεχωβά.»
Ο Κύριος—εξέφρασε την επιθυμία να βαπτισθή και τώρα μελετά τις προκαταρκτικές ερωτήσεις μαζί με τον τοπικό επίσκοπο και κάθε μήνα όμιλοι Μαρτύρων ταξιδεύουν για να τον συναντήσουν στη φυλακή και να εποικοδομήσουν την πίστι του. Σχετικά με τα πράγματα που έχουν συμβή στη ζωή του τους τελευταίους μήνες γράφει τα εξής:
«Αγαπητοί Αδελφοί:
»Λόγω αναγκαστικών περιστάσεων δεν θα μπορέσω να είμαι μαζί σας, αλλά η παρηγοριά του να γνωρίζω ότι είμεθα ενωμένοι με το πνεύμα μού δίνει μεγάλη χαρά. Προς το παρόν, λόγω της προηγουμένης πορείας της ζωής μου, χρεωστώ λίγο χρόνο ακόμη στο Κράτος.
»Στην πραγματικότητα να πώς άρχισαν όλα μαζί μου, ακριβώς εδώ στη φυλακή:
Ζητούσα βοήθεια και συμβουλή όσον αφορά το πώς να κάμω τη ζωή μου. Δεν έπαιρνα καμμιά ικανοποίησι από τις αρχές της φυλακής, γι’ αυτό μια μέρα μίλησα με τον ιερέα της φυλακής και του είπα ότι επιθυμούσα να υπηρετήσω τον Θεό. Τον ερώτησα πώς μπορούσα να γνωρίζω αν ο Θεός ήξερε ότι είχα αυτή την επιθυμία. Μου απήντησε ως εξής, ‘Όταν είναι έτοιμος. . .’ Του έδειξα τη Γραφή των Γεδεωνιτών που είχα και του είπα ότι δυσκολευόμουν να την κατανοήσω, και μου είπε, ‘Χρειάζεσαι μια Καινή Διαθήκη,’ πράγμα που ήταν ευγενικό εκ μέρους του.
»Μου εξήγησε επίσης ότι επρόκειτο ν’ αρχίση μια νέα τάξι Γραφικής μελέτης με μερικούς φίλους από τον Σύλλογο Ανδρών της Εκκλησίας της Αγγλίας. Με έγραψε και μένα σ’ αυτή την τάξι.
»Την πρώτη βδομάδα σ’ αυτήν την τάξι δεν συνέβη τίποτα σχετικά με συζητήσεις οι οποίες βοηθούν και δίνουν καθοδήγησι που χρειάζεται. Την επομένη εβδομάδα δεν συνέβη τίποτα. Μερικές εβδομάδες ακόμη τίποτε δεν είχε συμβή, αλλά τότε άρχισαν να μοιράζουν μικρά δελτία ταυτότητος μελών και ζητούσαν μια πέννα για το καθένα. Η μόνη περίπτωσις που ανεφέρετο η Γραφή ήταν όταν επετίθεντο κατά των μαρτυρούν του Ιεχωβά.
»Την εποχή εκείνη στο εργαστήριο της φυλακής όπου εργαζόμουν, ένας από το προσωπικό ήταν Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά· έτσι είχαμε μερικές συζητήσεις μαζί και μου έδινε συμβουλή όσον αφορά την αλλαγή του τρόπου της ζωής μου. Χάρις στην γενναιοδωρία εκείνων οι οποίοι τώρα είναι αδελφοί μου σε λίγες μέρες μου εδόθη μια Γραφή και το βιβλίο «Αλήθεια.» Σε λίγες εβδομάδες άρχισε μια μελέτη, και από τότε, είμαι χαρούμενος να πω ότι, με την βοήθεια της οργανώσεως του Ιεχωβά και την αγάπη των νέων αδελφών μου, έχω αυτή την θαυμαστή ελπίδα να υπηρετώ τον Ιεχωβά Θεό για πάντα, και επίσης να κάνω και άλλους κοινωνούς του ευαγγελίου.
»Ένας άνδρας έχει ήδη αλλάξει τη θρησκεία του. Μετεφέρθη τώρα σε άλλη φυλακή και καθώς έφευγε είπε, ‘Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες να βρω την αλήθεια. Τώρα αποβλέπω στο να σε δω σε μια από τις συναθροίσεις στο μέλλον.’
»Ένας άλλος είπε στον ίδιο ιερέα της φυλακής ότι δεν θα ξαναπάη στην εκκλησία του και ότι θ’ αλλάξη τη θρησκεία του για να γίνη μάρτυς του Ιεχωβά. Φυσικά, ο ιερεύς ενοχλήθηκε πολύ, και την επομένη Κυριακή ανέφερε ένα βιβλίο το οποίο κατεδίκαζε τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο κρατούμενος αυτός παρετήρησε ότι δεν υπήρχε ούτε ένα Γραφικό εδάφιο σε ολόκληρο το βιβλίο και ρώτησε τον ιερέα γιατί. Ο ιερεύς ενοχλήθηκε ακόμη περισσότερο και μοίρασε σε κάθε κελί όπου υπήρχαν Αγγλικανοί ένα φυλλάδιο που έλεγε, ‘Τι να Πήτε αν σας Επισκεφθή ένας Μάρτυς του Ιεχωβά.’ Ο κρατούμενος αρνήθηκε να μεταπεισθή και είναι αποφασισμένος να μάθη περισσότερα για τον Ιεχωβά και για τον στοργικό σκοπό του.»
Έτσι το ευαγγέλιον για τη βασιλεία του Ιεχωβά συνεχίζει να κηρύττεται, ακόμη και στα πιο απίθανα μέρη, περιλαμβανομένων και των κατά γράμμα φυλακών.
-
-
Μια Σταδιοδρομία που Οδηγεί σε Ισόβιες ΕυλογίεςΗ Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Μια Σταδιοδρομία που Οδηγεί σε Ισόβιες Ευλογίες
Αφήγησις υπό Έμιλυ Χάρντιν
ΕΠΕΙΔΗ κατάγομαι από Ολλανδική οικογένεια της Πενσυλβανίας, μεγάλωσα σ’ ένα θρησκευτικό σπίτι. Ο πατέρας μου ήταν Βαπτιστής διάκονος και τα καθήκοντά του περιελάμβαναν να πηγαίνη με το μόνιππο αμαξάκι μια φορά τον μήνα για να εισπράττη τα «οφειλόμενα» από τα μέλη που δεν τα έφερναν στην εκκλησία ή που καθυστερούσαν την πληρωμή των. Η μητέρα μου μας είπε ότι μια μέρα όταν επέστρεψε είπε: «Αυτό είναι το τελευταίο ταξίδι που κάνω. Αυτοί οι πτωχοί αγρότες έχουν λιγώτερα από τον κήρυκα, γι’ αυτό θα παραιτηθώ.»
Αυτό το έκαμε, αλλά παρέμεινε στην εκκλησία ως το έτος 1919, οπότε πέθανε ως ένα θύμα της Ισπανικής γρίππης. Η μητέρα μου είχε τώρα την ευθύνη να μεγαλώση τρία μικρά παιδιά. Με τον καιρό μετοικήσαμε σε μια άλλη κοινότητα και ζούσαμε σε μια πολυκατοικία όπου ζούσε και μια ηλικιωμένη κυρία. Αντιληφθήκαμε ότι ήταν μια «Σπουδάστρια της Γραφής,» όπως ωνομάζονταν τότε οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Όταν άκουσε την απογοήτευσι της μητέρας μου από τις εκκλησίες, άρχισε να μας επισκέπτεται κάθε Κυριακή και να συζητά τη Γραφή. Μολονότι ήταν ανάπηρη από αρθριτικά και δεν μπορούσε να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας της, ενεθάρρυνε την μητέρα μου κι’ εμένα να πηγαίνωμε. Έτσι αρχίσαμε να πηγαίνωμε στις συναθροίσεις των Σπουδαστών της Γραφής του Γουίλλιαμσπορτ της Πενσυλβανίας.
Από την αρχή ακόμα η μητέρα μου μιλούσε στην αδελφή μου και σ’ εμένα για τα πράγματα που μαθαίναμε από τη Γραφή. Τελικά ήλθε το 1935 και η συνέλευσις των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσιγκτων D.C. Εκεί και οι τρεις μας—η μητέρα μου, η αδελφή μου κι’ εγώ—βαπτισθήκαμε για να συμβολίσωμε την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά.
ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΕΡΓΟ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ
Το υπόλοιπο του έτους εκείνου η μητέρα μου μ’ ενεθάρρυνε ν’ αναλάβω ολοχρόνιο έργο διαγγελέως της βασιλείας του Θεού. Επέμενε ότι και εκείνη μπορούσε να κηρύττη ολοχρονίως. Έτσι και οι δυο μας αρχίσαμε τον Φεβρουάριο του 1936. Ωστόσο, ύστερ’ από έξη περίπου μήνες η μητέρα μου διεπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συνεχίση λόγω κακής καταστάσεως της υγείας της. Άρχισα να εργάζωμαι με μια άλλη μάρτυρα με την οποία συνέχισα πέντε και πλέον χρόνια.
Εργασθήκαμε με πολλούς διαφόρους ομίλους σ’ όλα τα μέρη της ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Μερικές φορές ζούσαμε σε ομίλους δώδεκα ως δεκαπέντε ολοχρονίων κηρύκων του ευαγγελίου, εργαζόμενοι μαζί και μετακινώντας τ’ αυτοκίνητα και τα τροχόσπιτα από το ένα μέρος στο άλλο. Είχαμε πάντοτε άφθονη τροφή, αλλά χρήματα για βενζίνη ήσαν σπάνια μερικές φορές. Συχνά κάναμε ανταλλαγή Γραφικών εκδόσεων με τροφή, ιδιαίτερα στο Νότο.
Υπήρξε πάντοτε μια πηγή μεγάλης ενθαρρύνσεως το να στρεφώμεθα πίσω και ν’ αναπολούμε τον καιρό εκείνο και να διαπιστώνωμε πόσα άτομα με τα οποία είχαμε συνεργασθή ή είχαμε γνωρίσει έγιναν αργότερα ιεραπόστολοι ή υπηρετούν με κάποια ιδιότητα ως ολοχρόνιοι διάκονοι.
Εργασθήκαμε μ’ ένα ηχητικό αυτοκίνητο επί τινα καιρόν. Αυτό είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και διευκόλυνε το έργο μας κηρύγματος. Όταν τελείωνε μια Γραφική ομιλία από δίσκους, βγαίναμε όλοι από το αυτοκίνητο και επισκεπτόμεθα τα γειτονικά σπίτια. Όσοι δεν ήθελαν το άγγελμα ούτε έρχονταν καν στην πόρτα, κι’ εκείνοι που ήθελαν ν’ ακούσουν τ’ αγαθά νέα περίμεναν να μας υποδεχθούν. Αφήναμε πολλές Γραφικές εκδόσεις στα χέρια των ανθρώπων.
Κατόπιν ήλθε ο καιρός για το έργο με γραμμόφωνο από σπίτι σε σπίτι. Η σύντροφός μου κι’ εγώ είχαμε το προνόμιο να είμεθα μεταξύ εκείνων που είχαν επιλεγή για να βοηθήσουν τις εκκλησίες να μάθουν τον τρόπο χρήσεως του γραμμοφώνου στο από θύρα σε θύρα έργο κηρύγματος. Ο όμιλός μας από εννέα άτομα είχε ορισθή να πηγαίνη από πόλι σε πόλι. Τι έξοχες πείρες είχαμε με τις διάφορες εκκλησίες με τις οποίες είχαμε συνεργασθή!
Κατόπιν εργάσθηκα στην Καλιφόρνια ως την άνοιξι του 1941, οπότε πήγα στο Νέο Μεξικό μαζί με άλλους ως τον καιρό της συνελεύσεως του Σαίντ Λούις το 1941.
ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΣ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Το επόμενο έτος παντρεύτηκα τον Φ. Μ. Χάρντιν, και διωρισθήκαμε στο Λας Βέγκας του Νέου Μεξικού ως ειδικοί σκαπανείς ή ολοχρόνιοι διάκονοι. Κατόπιν μας μετέφεραν στο Άλμπουκερκ, όπου ο σύζυγός μου επρόκειτο να βοηθήση στις διευθετήσεις μιας από τις «Θεοκρατικές Συνελεύσεις του Νέου Κόσμου» το 1942.
Είχαμε νοικιάσει μια αίθουσα σε μια πόλι έξω από το Άλμπουκερκ που ονομάζεται Μπερναλίλο. Εκεί, όπως συχνά συνέβαινε την εποχή εκείνη, είχε αρχίσει να σχηματίζεται οχλαγωγία η οποία μας απειλούσε. Το Σάββατο βράδυ μερικοί στρατιώτες ενώθηκαν μαζί με τους οχλαγωγούς. Η αίθουσά μας είχε περικυκλωθή τελείως. Προφανώς σχεδίαζαν να μπουν μέσα και να καταστρέψουν τα ηχητικά μηχανήματα για να μη μπορέση να δοθή την επομένη μέρα η δημοσία διάλεξις «Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέση;» Ένας αστυνομικός ήλθε να μας ειδοποιήση ότι δεν μπορούσε να συγκρατήση την οχλαγωγία και ότι θα ήταν καλύτερα να διαλύσωμε τη συνέλευσι. Εν τούτοις, η συνέλευσις συνεχίσθηκε και ο αστυνομικός της εφίππου αστυνομίας βγήκε έξω και μίλησε στον όχλο. Έφυγαν, αλλά είπαν ότι θα έρχονταν πάλι την Κυριακή.
Ξαναήλθαν, και αυτή τη φορά με περισσότερους στρατιώτες. Εν τούτοις, προτού ο όχλος μπορέση να επιτεθή στη συνέλευσι, μερικές διαφωνίες άρχισαν ανάμεσά τους. Ένας στρατιώτης πήρε το άλογο που ανήκε σ’ ένα Μεξικανό. Ο στρατιώτης ήθελε να κάνη ένα γύρο και να δώση οδηγίες στους οχλαγωγούς. Αυτό ωδήγησε σε μάχη μεταξύ στρατιωτών και Μεξικανών. Μερικοί τραυματίσθηκαν άσχημα στη συμπλοκή. Τελικά η Στρατιωτική Αστυνομία ήλθε και παρέλαβε τους στρατιώτες. Έτσι έληξε η εναντίωσις και είχαμε ένα καλό ακροατήριο στη δημόσια ομιλία.
ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΑΔ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ
Λίγο ύστερ’ από τη συνέλευσι, πήραμε ένα ερωτηματολόγιο για να συμπληρώσωμε για κάτι τελείως νέο—τη Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ—εκπαίδευσι για ιεραποστολική υπηρεσία. Πόσο συγκινητικό ήταν όταν γίναμε δεκτοί! Φθάνοντας στη Σχολή Γαλαάδ συναντήσαμε πολλούς που γνωρίζαμε και που ήσαν και αυτοί στην πρώτη σειρά. Ύστερ’ από την αποφοίτησι πήραμε διορισμό για την Κόστα Ρίκα, την πιο μικρή χώρα της Κεντρικής Αμερικής· και αυτό ήταν ο καλύτερος διορισμός που μπορούσε κανείς να ζητήση.
Ο σπόρος της Βιβλικής αληθείας είχε σπαρή πριν από πολλά χρόνια, προτού φθάσουν οι πρώτοι ιεραπόστολοι το 1946. Αρχίσαμε το έργο κηρύγματος παρουσιάζοντας μια «Κάρτα Μαρτυρίας,» στην Ισπανική, που εξηγούσε το σκοπό της επισκέψεώς μας. Κατόπιν εξηρτάτο από τον οικοδεσπότη να πη ναι ή όχι. Επίσης τον καιρό εκείνο κάναμε πολύ έργο περιοδικού στους δρόμους. Μια νύχτα δύο άνδρες με προσπέρασαν, και ο ένας είπε στον άλλο, «Υπάρχουν 150 απ’ αυτούς σ’ αυτόν τον δρόμο.» Τους έχω μετρήσει.» Την εποχή εκείνη ολόκληρη η εκκλησία του Σαν Χοσέ είχε λιγώτερους από εβδομήντα πέντε κήρυκας αλλά ασφαλώς φαινόμεθα στους περαστικούς σαν στράτευμα.
ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΕΣ ΠΕΙΡΕΣ
Ένας από τους πιο χαρούμενους ιεραποστολικούς διορισμούς μου υπήρξε στο Πορτ Λιμόν στην πλευρά του Ατλαντικού της Κόστα Ρίκα. Μας είχαν αποστείλει το 1947 για να βοηθήσουμε την Αγγλόφωνη εκκλησία, που ένας μεγάλος αριθμός από τα μέλη της εκήρυτταν από το 1910. Για μένα απετέλεσε ένα ακόμη πραγματικό προνόμιο να παρευρεθώ σε μια εθνική συνέλευσι στην Κόστα Ρίκα και να συναντήσω και πάλι εκείνους τους αγαπητούς φίλους οι οποίοι είχαν κάμει την παραμονή μας στο Πορτ Λιμόν ευχάριστη και πνευματικώς επωφελή.
Ιδιαίτερα θυμούμαι μια πείρα στην Κόστα Ρίκα όταν είχαμε πάει για μαρτυρία σε μια μικρή πόλι του Κολοράδο Μπαρ, ένα μέρος όπου δεν υπήρχε μάρτυς του Ιεχωβά. Επιβιβασθήκαμε σ’ ένα μικρό πλοιάριο, και το ταξίδι κράτησε δώδεκα ώρες. Επισκεφθήκαμε τους ανθρώπους, την επομένη μέρα, και το βράδυ είχαμε μια δημόσια ομιλία. Σε δυο μέρες είχαμε διαθέσει περίπου όλα τα έντυπα που είχαμε και μιλήσαμε σχεδόν σε όλους τους κατοίκους του χωριού. Διέθεσα ένα βοήθημα μελέτης της Γραφής σε κάποιον ο οποίος το ήθελε για τα παιδιά του. Ένα από τα αγόρια διαβάζοντας το βιβλίο, ανεγνώρισε ότι υπήρχε η αλήθεια του Θεού εκεί. Σε λίγο πήγε για εργασία στο Πορτ Λιμόν και άρχισε να συναναστρέφεται με την εκκλησία και βαπτίσθηκε. Ανέλαβε ολοχρόνια διακονία, και τώρα είναι ένας ειδικός περιοδεύων διάκονος, εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά στην Κόστα Ρίκα.
Μια άλλη πείρα η οποία παραμένει ζωντανή στη διάνοιά μου είναι όταν η ιεραποστολική οικογένειά μας προσεκλήθη να πάη σ’ έναν τόπο που ωνομάζετο Αγκουακάτε. Είχε προγραμματισθή μια δημόσια ομιλία και επίσης μια συνάθροισις το Σάββατο βράδυ. Αλλά τελικά αυτή έγινε μια μικρή συνέλευσις!
Το Σάββατο βράδυ η αίθουσα ήταν γεμάτη και περάσαμε θαυμάσια. Την Κυριακή, όταν άρχισαν να συγκεντρώνονται οι άνθρωποι για τη δημόσια ομιλία δύσκολα μπορούσαμε να πιστέψωμε ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι στα γύρω μέρη. Είχαν έλθει με άλογα, με βοδάμαξες και με τα πόδια. Είχαν κόψει ένα βωδινό και υπήρχε άφθονη τροφή για όλους. Σύντομα διαπιστώσαμε όταν δεν μπορούσαν να μπουν όλοι στην Αίθουσα Βασιλείας, γιατί υπήρχαν εκεί τριακόσια και πλέον άτομα. Έτσι οι Μάρτυρες απεμάκρυναν τα χωρίσματα από τις δυο πλευρές της Αιθούσης ώστε όλοι να μπορούν ν’ ακούσουν! Τώρα σχεδόν όλοι εκείνοι που ζουν σ’ εκείνο το τμήμα είναι μάρτυρες του Ιεχωβά.
Το 1945, το χρόνο που προηγήθηκε από την άφιξί μας στην Κόστα Ρίκα, ο ανώτατος αριθμός μαρτύρων εκεί ήταν 253. Δέκα χρόνια αργότερα ο αριθμός έφθασε τους 1.934. Το ότι είχαμε κι’ εμείς συμμετοχή σ’ αυτή την αύξησι ασφαλώς αποτελεί ένα ευλογητό προνόμιο. Ακόμη και μ’ αυτή τη γοργή αύξησι, μπορούσαμε να γνωρίζωμε σχεδόν όλους τους αδελφούς.
Το 1950 επιθυμούσαμε να παρευρεθούμε στη διεθνή συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη. Αλλά πώς; Ακριβώς στην ώρα ο σύζυγός μου έλαβε μια μικρή κληρονομιά $135 από μια θεία του και ταυτοχρόνως εγώ έλαβα $150 από ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο που είχα συνάψει πριν από είκοσι χρόνια. Αυτά, μαζί με όσα είχαμε, έκαμαν το ταξίδι δυνατό και είμεθα ευτυχείς που δαπανήσαμε και το τελευταίο μονόλεπτο για μια τέτοια θαυμαστή ευκαιρία. Από τότε κι’ εμπρός η Εταιρία Σκοπιά μας βοήθησε πάντοτε να παρευρισκώμεθα σε διεθνείς συνελεύσεις, πράγμα για το οποίο είμεθα πράγματι ευγνώμονες.
ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Κανένας άνθρωπος σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων δεν μπορεί να ζήση χωρίς σπαραγμούς καρδιάς, και ο δικός μου σπαραγμός ήλθε ύστερ’ από τη συνέλευσι της Νέας Υόρκης το 1953. Επιστρέφοντας στην Κόστα Ρίκα, ο σύζυγός μου υπέστη καρδιακή προσβολή από την οποία δεν μπόρεσε ποτέ ν’ αναλάβη, και το επόμενο έτος τον Δεκέμβριο πέθανε. Είχαμε συνέλευσι τότε, και ο πρόεδρος της Εταιρίας, Αδελφός Νορ, επεσκεύθηκε την Κόστα Ρίκα την εποχή εκείνη, και υπήρξε μεγάλη πηγή παρηγοριάς. Τι θαυμάσιο είναι να έχη κανείς εκατοντάδες πνευματικούς αδελφούς και αδελφές και οικίες όπου τον δέχονται σε στιγμές όπως αυτή!
Εφόσον είχα εκλέξει τη σταδιοδρομία μου πολλά χρόνια πριν παντρεφτώ, δεν έβλεπα γιατί να την αλλάξω όταν έμεινα πάλι μόνη. Έτσι ύστερ’ από έναν αγώνα για την υγεία μου που διήρκεσε έξη μήνες, μπόρεσα να έχω ένα νέο ξεκίνημα. Συνέχισα στην Κόστα Ρίκα ως το 1957, οπότε έλαβα διορισμό για τη Νικαράγουα.
Το 1957 η οργάνωσις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νικαράγουα ήταν σε μέγεθος περίπου όπου και της Κόστα Ρίκα όταν είχαμε φθάσει εκεί—μόνον 196 μάρτυρες σ’ όλη τη χώρα. Έτσι θα είχα και πάλι συμμετοχή σε μια θαυμάσια αύξησι. Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλόξενοι, σχεδόν ο καθένας ακούει όταν μιλούμε σ’ αυτούς από τον Λόγο του Θεού και παίρνουν τις Βιβλικές εκδόσεις αν έχουν χρήματα.
Έχομε φθάσει τώρα σ’ ένα ανώτατο όριο 1.654 διαγγελέων του ευαγγελίου. Και αντί των δύο εκκλησιών που είχαμε στην πρωτεύουσα Μανάγκουα όταν φθάσαμε, τώρα έχομε δώδεκα. Περιμένομε πολλοί περισσότεροι κάτοικοι της Νικαράγουα να ενωθούν με τις αυξανόμενες τάξεις των υμνητών του ονόματος του Ιεχωβά.
Ποια σταδιοδρομία θα ήταν δυνατόν να είχα εκλέξει που θα μου έδιδε τόση συνεχή ευχαρίστησι και χαρά όπως αυτή της ολοχρονίου υπηρεσίας στον Ιεχωβά; Καμμιά.
Όταν βλέπω πίσω στα τριάντα πέντε και πλέον χρόνια ολοχρονίου υπηρεσίας, από τα οποία είκοσι πέντε χρόνια σε υπηρεσία του εξωτερικού εξακολουθώ να λέγω με τα λόγια της αποφάσεως που είχε παρουσιάσει η πρώτη σειρά της Γαλαάδ, ότι επιθυμώ να εκφράσω ‘την βαθειά ευγνωμοσύνη μου στον Ιεχωβά, στην Εταιρία Σκοπιά και στο κυβερνών σώμα για το προνόμιο της διδασκαλίας και της θεοκρατικής παιδείας που έχω λάβει που με καθιστά ικανή να είμαι καλύτερη διάκονος του ευαγγελίου.’
[Εικόνα στη σελίδα 155]
Το γραφείο του τμήματος της Εταιρίας και ο ιεραποστολικός οίκος στη Μανάγκουα, της Νικαράγουα, όπου η αδελφή Χάρντιν έχει τώρα το προνόμιο να υπηρετή
-
-
Γιατί Φοιτούμε στο Σχολείο;Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαρτίου
-
-
Γιατί Φοιτούμε στο Σχολείο;
Βοηθητικά γεγονότα που θέλουν να γνωρίζουν νεαρά άτομα
ΑΝ ΕΙΣΘΕ ένα νεαρό άτομο που πηγαίνει στο σχολείο, κάμετε στον εαυτό σας την εξής ερώτησι: Γιατί πηγαίνω στο σχολείο;
Ίσως απαντήσετε ότι φοιτάτε στο σχολείο επειδή η χώρα όπου ζήτε απαιτεί να το κάνετε αυτό για ένα χρονικό διάστημα. Ή ίσως είσθε ακόμη ανήλικοι και είσθε υποχρεωμένοι να κάμετε όπως κατευθύνουν οι γονείς σας.
Αλλά σεις προσωπικώς βλέπετε άλλους λόγους για τους οποίους πρέπει να φοιτάτε στο σχολείο; Γνωρίζετε μερικά οφέλη που προκύπτουν από το να διαθέτετε το χρόνο σας με σύνεσι στο σχολείο; Πιθανόν να γνωρίζετε μερικά νεαρά άτομα τα οποία δεν διαθέτουν με σύνεσι το χρόνο τους. Ίσως μελετούν τόσο όσο χρειάζεται για να περάσουν, αν περάσουν. Αλλά με το να μη επωφελούνται από την ευκαιρία να μαθαίνουν, αυτά τα νεαρά άτομα συνήθως θα βρεθούν σε δύσκολη θέσι στο υπόλοιπο της ζωής των. Γιατί;
Επειδή εκείνο που κάνει ένα άτομο στη διάρκεια της νεαράς ηλικίας του βαρύνει πολύ αυτό που μπορεί να κάμη ως ενήλικο. Ακόμη και στη σχολική μελέτη εφαρμόζεται η Γραφική αρχή: «Ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Αλλά ποια είναι μερικά οφέλη που μπορείτε να θερίσετε αν ‘σπείρετε,’ δηλαδή αν διαθέσετε χρόνο και προσπάθεια στη σχολική μελέτη τώρα;
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ
Οφείλετε ν’ αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι προτού περάσουν πολλά χρόνια, θα χρειασθή να φροντίζετε μόνος σας για τη συντήρησί σας. Ίσως τελικά να αναλάβετε τις υποχρεώσεις ενός συζύγου και πατρός, ή μιας συζύγου και μητέρας.
Δεν θα θέλατε να είναι αυτές οι ευθύνες πιο εύκολες, πιο ευχάριστες; Μπορείτε να βοηθήσετε να γίνη αυτό αν επωφελήσθε από τα σχολικά χρόνια σας, μαθαίνοντας αυτά που θα είναι χρήσιμα για την ενήλικη ζωή σας.
Σε πολλά σχολεία υπάρχουν θέματα που σας διδάσκουν τα θεμελιώδη πράγματα διαφόρων πρακτικών επαγγελμάτων. Για νεαρά αγόρια, ίσως να υπάρχουν μαθήματα ξυλουργικής, εγκαταστάσεως ηλεκτρικών συσκευών, ηλεκτροκολλήσεως, λογιστικών, και άλλα. Οι νέες μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα οικοκυρικών όπως είναι το μαγείρευμα και το ράψιμο, καθώς επίσης και μαθήματα δακτυλογραφίας και γραμματέως.
Πολλή απ’ αυτή την εκπαίδευσι ίσως να μην είναι εύκολο ν’ αποκτηθή όταν θα έχετε αποφοιτήσει από το σχολείο. Όταν αργότερα επιθυμήσετε μια τέτοια εκπαίδευσι, είναι πιθανόν ότι θα χρειασθή να πληρώσετε γι’ αυτήν. Ή ίσως θα παραστή ανάγκη να τη μάθετε με το να εργάζεσθε κάτω από την επίβλεψι ατόμων τα οποία ίσως ενδιαφέρονται πολύ λίγο να σας διδάξουν. Γιατί, λοιπόν, να μην επωφεληθήτε από την ευκαιρία να μάθετε μερικά απ’ αυτά τα πράγματα ενόσω μπορείτε; Και όταν εκλέγετε σχολικά μαθήματα, οπωσδήποτε συζητήστε το ζήτημα με τους γονείς σας. Μπορείτε να ωφεληθήτε από την πείρα της ζωής των.
ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΚΑΛΑ
Μολονότι υπάρχουν πολλά πράγματα πρακτικής αξίας που μπορείτε να μάθετε στο σχολείο, υπάρχει ένα που πρόκειται να έχη τεραστία επίδρασι στην υπόλοιπη σχολική ζωή σας καθώς επίσης και σ’ ολόκληρη την ενήλικη ζωή σας. Αυτό είναι η ικανότης να διαβάζετε—και να διαβάζετε ΚΑΛΑ. Είναι το κλειδί που ανοίγει πολλά είδη γνώσεως, επιτηδειότητος και απολαύσεως.
Τις ώρες που είσθε ξυπνητός αντιμετωπίζετε συνεχώς πράγματα που πρέπει να διαβάζωνται: επιγραφές, ετικέττες βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, λογαριασμοί, επίσημα έγγραφα και αλληλογραφία. Όλ’ αυτά μπορεί να είναι δυσάρεστη δουλειά γι’ αυτούς οι οποίοι δεν διαβάζουν καλά. Εν τούτοις, αν μάθετε να διαβάζετε καλά, θα διαπιστώσετε ότι η ζωή σας πλουτίζεται με τα πράγματα που διαβάζετε αντί να τα θεωρήτε βάρος.
Η Χριστιανική νεολαία, ιδιαιτέρως, θα θέλη να μάθη να διαβάζη καλά επειδή επιθυμεί να γνωρίζη τι υπάρχει στο Λόγο του Θεού, τη Γραφή. Θα διαπιστώσουν επίσης ότι το καλό διάβασμα έχει μεγάλη αξία όταν εξηγούν τους σκοπούς του Θεού σε άλλους.—Ματθ. 24:14.
Αντιμετωπίζετε δυσκολίες στο διάβασμα; Αν ναι, μη αποθαρρύνεσθε. Μπορείτε να μάθετε να διαβάζετε καλά, όπως έχουν μάθει οι άλλοι. Το διάβασμα είναι κυρίως ζήτημα ασκήσεως—και επί πλέον προσοχής στο ν’ ακούτε πώς προφέρονται οι λέξεις. Μερικές φορές να διαβάζετε μεγαλοφώνως. Αυτό θα σας βοηθήση να παρατηρήτε αν αναπτύσσωνται κακές συνήθειες στο σιωπηρό διάβασμά σας. Επίσης, θα σας βοηθήση το να ζητήσετε από άλλους οι οποίοι διαβάζουν καλά να σας ακούουν κατά καιρούς όταν διαβάζετε μεγαλοφώνως. Μπορούν να σας βοηθήσουν να διορθώνετε τα λάθη σας.
Η ικανότης του να διαβάζετε καλά και με ευχέρεια δεν έρχεται χωρίς πραγματική προσπάθεια. Αλλά θ’ ανταμειφθήτε πολλαπλάσια στην μετέπειτα ζωή σας για τις προσπάθειες που καταβάλετε τώρα.
ΑΛΛΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ
Μερικά θέματα που διδάσκονται στο σχολείο ίσως να μη σας φαίνωνται πρακτικά, αλλά βοηθούν στο να ευρύνουν την άποψί σας και μπορούν να βοηθήσουν με άλλο τρόπο. Η ιστορία, η γεωγραφία και η γλώσσα σάς βοηθούν να μαθαίνετε για άλλους λαούς και τόπους. Τα μαθηματικά είναι χρήσιμα σε πολλές εμπορικές εργασίες, ακόμη και στο νοικοκυριό, όπου υπάρχει πάντοτε ανάγκη να χρησιμοποιήτε συνταγές και να κάνετε προϋπολογισμούς.
Υπάρχει και άλλη ωφέλεια από τη φοίτησι στο σχολείο, ακόμη και από τη μελέτη θεμάτων που δεν έχετε ιδιαίτερη συμπάθεια. Η μελέτη ασκεί τη διάνοιά σας και βελτιώνει την ικανότητά σας να την χρησιμοποιήτε. Μπορεί κατά κάποιον τρόπο να συγκρίνετε τη διάνοιά σας με τους μυς του σώματός σας—όσο περισσότερο τους γυμνάζετε τόσο καλύτερα σας εξυπηρετούν. Θα διαπιστώνετε ότι η διανοητική προσπάθεια γίνεται σταθερά ευκολώτερη, και θα είναι πιο παραγωγική. Αλλά, όπως συμβαίνει με τους μυς, η διάνοια γίνεται ‘πλαδαρή’ αν δεν την χρησιμοποιήτε αρκετά.
Αλλά προκύπτει και κάποια άλλη ωφέλεια από το να είσθε συγκεντρωμένοι στις σχολικές σας μελέτες; Ναι, μπορείτε να μάθετε αυτοκυριαρχία. Είναι αλήθεια ότι όλ’ αυτά είναι πιθανόν να μη σας φαίνωνται πολύ ωραία τώρα. Αλλ’ όπως γνωρίζετε, δεν μπορείτε να κάμετε μόνο τα πράγματα που προτιμάτε να κάμετε. Συχνά είσθε υποχρεωμένοι να κάνετε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν επιθυμείτε να τα κάμετε ή πιθανόν δεν σας αρέσει να τα κάνετε, αλλά που είναι ανάγκη να γίνουν οπωσδήποτε. Ιδιαίτερα θα αληθεύση αυτό όταν θα έλθη ο καιρός ν’ αναλάβετε μεγαλύτερη ευθύνη στο να κερδίζετε τα αναγκαία για τη ζωή σας, ή όταν θα φροντίζετε για την οικογένειά σας.
Αν συνηθίσετε να πειθαρχήτε τον εαυτό σας τώρα, αυτό θα σας βοηθήση ν’ αποκτήσετε την πειθαρχία που χρειάζεσθε για ν’ αντιμετωπίσετε τις υποχρεώσεις της ενηλίκου καταστάσεως. Ώστε, μολονότι είναι πιθανόν να προτιμάτε να κάνετε κάτι άλλο αντί να μελετάτε, αν κατανοήσετε το ζήτημα της αυτοπειθαρχίας και δεν αφήνετε να παρεμβαίνουν άλλα πράγματα, θ’ αποκτήσετε μια ιδιότητα που θα εκτιμάτε ολοένα περισσότερο καθώς θα μεγαλώνετε.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Υπάρχει και άλλη ωφέλεια που προκύπτει από το να συγκεντρώνεσθε μ’ επιμέλεια στις μελέτες σας. Αυτό μπορεί ν’ αποβή προστασία για σας. Με ποιον τρόπο;
Είναι πολύ πιθανόν ότι έχετε ήδη ιδεί αποδείξεις της ηθικής καταρρεύσεως μεταξύ των συμμαθητών ή συμμαθητριών σας. Υπάρχει πολύ σεξουαλική ανηθικότης και χρήσις ναρκωτικών. Επίσης ένα πνεύμα στασιασμού επικρατεί μεταξύ πολλών νεαρών παιδιών.
Ίσως να στενοχωρήσθε που βρίσκεσθε ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κανένα σεβασμό για τους υψηλούς κανόνες διαγωγής που διδάσκει ο Λόγος του Θεού. Μολονότι δεν μπορείτε ν’ αποφύγετε την επαφή μ’ αυτά τα άτομα, μπορεί ν’ αποφύγετε να έχετε μαζί τους συναναστροφή πέρα απ’ ό,τι είναι αναγκαία για τη σχολική εργασία σας. Και όταν προσέχετε στις μελέτες σας και εργάζεσθε με τον σκοπό να επιτύχετε σ’ αυτές, αυτό θα συμπληρώση ένα μεγάλο τμήμα του ελευθέρου χρόνου σας μετά από το σχολείο, πράγμα που αυτομάτως θα περιορίση τη συναναστροφή σας με άτομα που ζουν χωρίς αρχές. Άτομα αυτού του τύπου όταν ιδούν την επιθυμία σας να προοδεύετε στις σπουδές σας, με τον καιρό, είναι πιθανόν ότι δεν θα θέλουν να σας συναναστρέφωνται. Αυτό θα είναι προστασία για σας.
Κατόπιν, επίσης, αν σας γνωρίζουν ως ένα αληθινό Χριστιανό, με το να είσθε προσκολλημένος στο έργο του σχολείου σας μπορείτε να δώσετε ένα έξοχο παράδειγμα. Αυτό θα είναι προς τιμήν σας, προς τιμήν των γονέων σας και του Θεού τον οποίον λατρεύετε. Μπορείτε να είσθε όπως ο Δανιήλ και οι τρεις φίλοι του, οι οποίοι ήσαν προσκολλημένοι στο εκπαιδευτικό σύστημα της αρχαίας Βαβυλώνος και τους επαινούσαν για την επιμέλειά τους. Ταυτοχρόνως, ήσαν και αυτοί υποχρεωμένοι να ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους χωρίς αρχές, αλλά είχαν στην πρώτη θέσι τη λατρεία του Θεού των και δεν έκαμαν συμβιβασμούς με τις υψηλές αρχές τους.
Η Χριστιανική νεολαία πρέπει να βρίσκη μεγάλη ενθάρρυνσι και παρότρυνσι στο εξής γεγονός: πολλές ικανότητες και επιδεξιότητες που αναπτύσσουν τώρα με το να είναι προσεκτικοί και επιμελείς θα είναι χρήσιμες για πολύ περισσότερο παρά μόνον για ένα βραχύ χρονικό διάστημα σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Γιατί; Διότι ολόκληρο αυτό το πονηρό σύστημα πλησιάζει στο τέλος του. Σύντομα θ’ αντικατασταθή από τη δικαία νέα τάξι του Θεού όπου οι άνθρωποι με έντιμη καρδιά θα μπορούν ν’ απολαμβάνουν αιώνια ζωή. (1 Ιωάν. 2:15-17) Σ’ αυτή τη νέα τάξι θα εκπληρωθή η υπόσχεσις του Θεού: «Οι εκλεκτοί μου θέλουσιν παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών.» (Ησ. 65:22) Έτσι η καλή μελέτη και οι συνήθειες εργασίας που αποκτούν τώρα οι νέοι θ’ αποδειχθή ότι είναι μια πηγή ικανοποιήσεως και απολαύσεως για πάντα στη νέα τάξι του Θεού.
-
-
Κρατείτε τον Λόγον Σας;Η Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Κρατείτε τον Λόγον Σας;
Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν
ΜΙΑ παροιμία λέγει ότι ‘ένας άνδρας είναι τόσο καλός όσο καλός είναι ο λόγος του.’ Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για μια γυναίκα. Το άτομο που είναι γνωστό ότι κρατεί τον λόγον του αποκτά σεβασμό. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να εμπιστεύωνται σ’ εκείνον ο οποίος είναι ‘άνθρωπος που κρατεί τον λόγον του.’ Είσθε σεις αυτού του είδους άνθρωποι;
Δυστυχώς, συχνά έχομε την τάσι να περιμένωμε από τους άλλους περισσότερα απ’ όσα περιμένομε από τον εαυτό μας σ’ αυτό το ζήτημα. Ένας γιος ή μια θυγατέρα θα δυσαρεστηθούν πολύ αν οι γονείς δεν εξεπλήρωσαν κάποια υπόσχεσι—ίσως για να τους αγοράσουν κάτι, να τους πάρουν μαζί σ’ ένα ταξίδι ή να χορηγήσουν κάποιο ειδικό προνόμιο. Αλλά αισθάνεται κανείς τα ίδια αισθήματα με την τήρησι του δικού του λόγου απέναντι στους γονείς του; Και τα φιλικά πρόσωπα, επίσης, στενοχωρούνται όταν μερικές συμφωνίες δεν τηρούνται, όταν συνεντεύξεις δεν πραγματοποιούνται. Είναι αλήθεια ότι ένα άτομο μπορεί ν’ αρρωστήση ξαφνικά, μπορεί να συμβούν ατυχήματα, ή κάποια άλλη κατάστασις μπορεί να καταστήση αδύνατη την πραγματοποίησι ενός πράγματος. Ωστόσο όμως εύκολα βρίσκομε δικαιολογίες για τον εαυτό μας, ενώ δυσαρεστούμεθα όταν οι άλλοι δεν φανούν συνεπείς απέναντι μας.
Με ποιους μοιάζετε σ’ αυτόν τον τομέα; Αν υποσχεθήτε σε κάποιον να τον βοηθήσετε να κάμη κάτι ή προσφέρεσθε να κάμετε κάποια υπηρεσία, εκπληρώνετε πάντοτε τον λόγο σας; Αν δώσετε μια συνέντευξι για να συναντήσετε κάποιον μια ωρισμένη ώρα, παρουσιάζεστε εκεί και μάλιστα εγκαίρως; Πόσο αξιόπιστος είναι ο λόγος σας;
Μερικοί πιθανόν να νομίζουν ότι τα νεαρά άτομα είναι πιο ελεύθερα από τους ηλικιωμένους σ’ αυτά τα ζητήματα, και ότι δεν πρέπει ν’ αναμένονται πάρα πολλά απ’ αυτούς. Αλλά η νεαρή ηλικία είναι ακριβώς ο καιρός ν’ αρχίσετε ν’ αναπτύσσετε τη συνήθεια του να είσθε ένα άτομο που κρατεί τον λόγο του. Το να κρατήτε ή να μη κρατήτε τον λόγο σας λέγει πολλά όσον αφορά το τι άνθρωπος είσθε μέσα σας τώρα· επίσης έχει μια διαμορφωτική επίδρασι στο νου σας και στην καρδιά σας. Οικοδομεί μια στάσι, ένα τρόπο να βλέπετε τα πράγματα που μπορούν να παραγάγουν χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που διαρκούν πολύ.
Αν είσθε αξιόπιστος τώρα, προφανώς θα είσθε και στα μετέπειτα χρόνια. Και το αντίστροφο αληθεύει επίσης. Παραδείγματος χάριν, αν δεν ζήτε σύμφωνα με τον λόγο σας τώρα, στα μετέπειτα χρόνια είναι πιθανόν να κάμετε μια σταθερή συμφωνία ν’ αναλάβετε μια ωρισμένη εργασία για ένα διορισμό—και κατόπιν σε λίγο ν’ αλλάξετε γνώμη. Πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό, αλλ’ αυτούς δεν τους σέβονται οι άλλοι.
Αυτή η ίδια αναξιοπιστία μπορεί να εκδηλωθή και στο γάμο. Πολλοί παραβιάζουν σε πολύ βραχύ χρονικό διάστημα την ιεροπρεπή υπόσχεσι που έκαμαν όταν επρόφεραν τις ευχές του γάμου. Έτσι καταστρέφουν τη ζωή τους και δημιουργούν θλίψι σε άλλα άτομα. Ίσως να μην τηρούσαν το λόγο τους ούτε και πριν να παντρευτούν.
Δεν είναι αρκετό να κρατήτε τον λόγο σας μόνο στα ‘μεγάλα πράγματα,’ τα πράγματα τα οποία σεις θεωρείτε σπουδαιότερα. ‘Μεγάλα πράγματα’ δεν συμβαίνουν κάθε μέρα ή κάθε εβδομάδα, ούτε τόσο συχνά ώστε να οικοδομούν την ιδιότητα της αξιοπιστίας. Το να κρατήτε τον λόγο σας πρέπει να έχη γίνει μια τακτική, καθημερινή συνήθεια.
Ενδιαφέρον για την εκπλήρωσι μικροτέρων πραγμάτων είναι εκείνο που οικοδομεί στην αποφασιστικότητα και τη δύναμι να κρατήτε τον λόγο σας σε μεγάλα πράγματα. Αν έχετε κερδίσει την πίστι και την εμπιστοσύνη των άλλων με το να έχετε αποκτήσει την φήμη ότι είσθε αξιόπιστος σε μικρά πράγματα, θα εργασθήτε σκληρά για να διατηρήσετε αυτή τη φήμη και τα οφέλη της, ακόμη και όταν παρουσιάζωνται μεγάλα ζητήματα.
Αν όμως αποδειχθήτε αναξιόπιστος σε μικρά ζητήματα, ποιος θα σας ζητήση ποτέ ν’ αναλάβετε την ευθύνη σε μεγαλύτερα; Ο Ιησούς έδειξε ακριβώς ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά μ’ αυτόν τον τρόπο και ιδιαίτερα στις σχέσεις του Θεού με τους ανθρώπους.—Λουκ. 16:10.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Γιατί μερικοί άνθρωποι παραβαίνουν το λόγο τους; Εν πρώτοις το να κρατή κανείς τον λόγο του θέτει σ’ αυτόν περιορισμούς, τον υποχρεώνει. Όταν έλθη ο καιρός να πραγματοποιηθή η συνέντευξις ή κάποια άλλη υπόσχεσις, κάτι άλλο μπορεί να φανή πιο ελκυστικό. Κατόπιν, επίσης, πολλές φορές ένα άτομο μπορεί να διαπιστώση ότι το να εκπληρώση τον λόγο του σημαίνει πολύ δυσκολώτερη εργασία απ’ εκείνη που νόμιζε όταν είχε δώσει τον λόγο του. Μπορεί κανείς να νομίζη ότι κάποιο υλικό κέρδος θα προκύψη από μια συμφωνία και αργότερα να διαπιστώση ότι αντιθέτως αυτή θα φέρη ζημία.
Τι θα κάμετε σε τέτοιες περιπτώσεις; Θα κρατήσετε τον λόγο σας έστω και αν αυτό σημαίνη κάποια δυσκολία ή ζημία για σας; Ή θα θελήσετε να είναι το άλλο άτομο εκείνο που θα υποστή τη ζημία επειδή σεις δεν θέλετε να εκπληρώσετε τον λόγο σας; Παραδείγματος χάριν, αν εμείς δεν πάμε στη συνέντευξι που έχομε ορίσει, κλέβομε τον χρόνο κάποιου, αναγκάζοντάς τον να περιμένη για τίποτε. Αν αποτύχωμε να κάμωμε μια ωρισμένη εργασία, μπορεί να δημιουργήσωμε στο άλλο άτομο προβλήματα και να εμποδίσωμε να επιτύχη ωρισμένους αντικειμενικούς σκοπούς, ίσως να το εμποδίσωμε από το να εκπληρώση υποσχέσεις που ο ίδιος έχει δώσει. Έτσι, είναι ανάγκη να ρωτήσωμε τον εαυτό μας: τι είδους άτομο είμαι ή θέλω να είμαι; Είμαι ιδιοτελής ή έχω γνήσιο ενδιαφέρον για τα άλλα άτομα;
Κάποιος μπορεί να πη, «Αλλά δεν εγνώριζα τι ήταν εκείνο στο οποίο είχα εμπλακή!» Το πραγματικό ερώτημα είναι: Τίνος σφάλμα ήταν; Υπήρχε δόλος ή απάτη από το μέρος του άλλου προσώπου; Αν όχι, τότε αν δεν πάρετε πίσω το λόγο σας και υπομείνετε οποιαδήποτε στενοχώρια απαιτεί η εκπλήρωσις του λόγου σας, τότε διδάσκεσθε ένα πολύτιμο μάθημα, ένα μάθημα που θα το θυμάσθε. Δηλαδή: Να σκέπτεσθε πριν μιλήσετε, πριν δώσετε τον λόγο σας. Κατόπιν, όταν μιλάτε, να εννοήτε αυτό που λέτε.—Παροιμ. 10:19.
Όταν λέτε «ναι» για κάτι απλώς νομίζετε ότι αυτό θα ευχαριστήση κάποιον—χωρίς όμως να σκεφθήτε τις συνέπειες—μπορείτε να εμπλακήτε σε δυσκολία. Και αντιστρόφως, αν είσθε προσεκτικός όταν δίνετε υποσχέσεις, αν σκέπτεσθε τα πράγματα βαθύτερα και εξετάζετε πώς θα επηρεάσουν αυτά την μελλοντική ζωή σας, τότε θα είναι πολύ ευκολώτερο να κρατήτε τον λόγο σας εφόσον έχετε δεσμευθή. Θα προετοιμάσετε την καρδιά και τη διάνοιά σας στον να κρατήτε τον λόγο σας.
Φυσικά, δεν μπορείτε να προβλέψετε το κάθε τι. Οι περιστάσεις μπορεί ν’ αλλάξουν μεταξύ του χρόνου που έχετε δώσει τον λόγο σας και του χρόνου που πρέπει να εκπληρωθή, ή ακόμη και στη διάρκεια της περιόδου της εκπληρώσεως. Αν όμως το άλλο μέρος έχει αποδειχθή πιστό όσον αφορά το δικό του μέρος, τότε πρέπει και σεις να φανήτε πιστός.
Δείχνοντας την άποψι του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα, ο Ψαλμός 15 εγείρει το ερώτημα όσον αφορά του ποιος άνθρωπος είναι δεκτός από τον Θεό ως «φιλοξενούμενός» του και κατόπιν απαντά, λέγοντας: «Ο περιπατών εν ακεραιότητι και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού . . . ομνύει στον πλησίον αυτού, και δεν αθετεί.»—Ψαλμ. 15:2, 4.
Δεν είναι εκπληκτικό ότι ο Θεός θεωρεί φίλους του μόνο εκείνους οι οποίοι κρατούν τον λόγο τους. Γιατί αυτό; Διότι και αυτός ο ίδιος το πράττει αυτό με αλάνθαστο τρόπο. Γι’ αυτό ο Ιησούς του Ναυή μπορούσε να πη στο έθνος Ισραήλ: «Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.» (Ιησ. Ναυή 23:14, ΜΝΚ) Η Γραφή κατά μέγα μέρος είναι ένα υπόμνημα της τηρήσεως των υποσχέσεων του Ιεχωβά. Η αληθινότης του στο παρελθόν είναι εκείνο που μας δίνει αυτή την εμπιστοσύνη για τις μέλλουσες ευλογίες σε εκπλήρωσι των υποσχέσεών του.
Επιθυμείτε να έχετε την επιδοκιμασία του; Τότε αν βλέπετε ότι έχετε δώσει τον λόγο σας «για κάτι που είναι κακό για σας,» μη παραβαίνετε τη συμφωνία σας. Φυσικά, το κακό αυτό δεν σημαίνει κάτι που αργότερα διαπιστώνετε ότι είναι αντίθετο με τις αρχές του Λόγου του Θεού. Διότι αν έχετε υποσχεθή στον Θεό ότι θα κάμετε το θέλημά του, τότε ο λόγος που έχετε δώσει σ’ αυτόν έρχεται πρώτος. (Πράξ. 4:19, 20· 5:29) Σ’ αυτή την περίπτωσι θα ήσασταν αναληθείς απέναντι σ’ αυτόν αν εκπληρώνετε μια συμφωνία η οποία είναι κακή.
Ομοίως οι γονείς σας μπορούν ν’ ακυρώσουν μερικές συμφωνίες που πιθανόν έχετε κάμει, όπως ακριβώς ένας πατέρας ή σύζυγος στον αρχαίο Ισραήλ μπορούσε ν’ ακυρώση την ευχή που είχε κάμει η θυγατέρα του ή η σύζυγός του, αν έκρινε ως κεφαλή της οικογενείας ότι αυτό ήταν σκόπιμο.—Αριθμ. 30:3-15.
Ο Ιησούς διώρθωσε άτομα στην εποχή του τα οποία προφανώς είχαν την συνήθεια να ορκίζωνται ότι θα έκαμαν αυτό ή εκείνο, και χρησιμοποιούσαν αυτούς τους όρκους για πολλά πράγματα μικρής σπουδαιότητος. (Παράβαλε Λευιτικόν 5:4) Ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Μη ομόσητε μηδόλως· . . . αλλ’ ας ήναι ό λόγος σας, Ναι, ναι· Ου, ου· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού.»—Ματθ. 5:33-37.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχωμε διπλό τρόπο ενεργείας. Το να κρατούμε τον λόγο μας πρέπει να είναι τακτική συνήθεια και δεν πρέπει να χρειάζεται κάποιος όρκος εκ μέρους μας για να εγγυηθή αυτό. Όχι ότι απαγορεύεται ένας τέτοιος όρκος, αν κάποιος μας ζητήση να τον κάνωμε είτε επειδή χρειάζεται κάποια ειδική επιβεβαίωσις ή λόγω αμφιβολίας. Αλλ’ όσον αφορά εμάς, είτε με όρκο είτε χωρίς όρκο ο λόγος μας πρέπει να είναι αξιόπιστος, φερέγγυος σε όλες τις περιστάσεις. Αληθεύει αυτό για σας; Το Ναι σας σημαίνει πάντοτε ναι; Και όταν λέτε «Όχι» δείχνουν πάντοτε οι πράξεις σας ότι εννοείτε αυτό που λέτε;
Είναι αλήθεια ότι λόγω ατέλειας είναι δυνατόν να δεσμευθήτε καμμιά φορά περισσότερο από τις δυνάμεις σας, να διαπιστώσετε ότι δεσμευθήκατε να κάνετε κάτι το οποίο βρίσκεται σε αντίθεσι με κάποια άλλη υποχρέωσι που έχετε ήδη αναλάβει. Τότε τι πρέπει να γίνη; Η πρώτη σας υπόσχεσις σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις πρέπει να είναι εκείνη η οποία παραμένει. Η προσωπική σας προτίμησις δεν πρέπει να είναι η βάσις της αποφάσεως σας. Έτσι, πρέπει να είσθε ταπεινός και αρκετά διακριτικός ώστε να πάτε στο άτομο που περιλαμβάνεται και να εξηγήσετε ότι δεν μπορείτε να εκπληρώσετε την υπόσχεσί σας. Έτσι δείχνετε τουλάχιστον ότι ενδιαφέρεσθε ειλικρινά για την αξιοπιστία του λόγου σας.
Αν το να κρατήτε τον λόγο σας που έχετε δώσει σε άλλους ανθρώπους είναι κάτι σπουδαίο, πόσο πιο σπουδαίο είναι το να κρατήτε τον Λόγον σας απέναντι στον Θεό! Αν έχετε στραφή σ’ αυτόν με πραγματική μετάνοια, και ίσως έχετε κάμει το βήμα του βαπτίσματος και μ’ αυτόν τον τρόπο τον έχετε παρακαλέσει να σας επιτρέπη να είσθε δούλος του, μη παίρνετε πίσω τον λόγο σας. Αυτό θα μπορούσε να σας στοιχίση την ελπίδα σας για αιώνια ζωή.
Αν αγαπούμε τον Θεό και ειλικρινά επιζητούμε να τον ευαρεστήσωμε, θα μας βοηθήση και θα μας δώση δύναμι να κρατούμε τον λόγο μας. Υπόσχεται αυτή τη βοήθεια. Και κράτα τον λόγο του.—Δευτ. 31:6· Ψαλμ. 27:9, 10· Εβρ. 13:5.
-
-
Γιατί ν’ Αποφεύγετε την “Αυτοκατάχρησι”;Η Σκοπιά—1972 | 1 Μαΐου
-
-
Γιατί ν’ Αποφεύγετε την “Αυτοκατάχρησι”;
Βοηθητικά γεγονότα που επιθυμούν να γνωρίζουν τα νεαρά άτομα
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλοί τρόποι που ένα άτομο μπορεί να κάνη κατάχρησι του εαυτού του—όπως το υπερβολικό φαγητό ή ο λίγος ύπνος. Αλλά η «αυτοκατάχρησις» χρησιμοποιείται μ’ ένα πιο συγκεκριμένο τρόπο για να χαρακτηρίση την κακή χρήσι των σεξουαλικών οργάνων ενός ατόμου με τον αυνανισμό.
Την συνήθεια αυτή δεν είναι δύσκολο να την αποκτήση κανείς. Αλλά μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι πολύ δύσκολο ν’ απαλλαγή απ’ αυτήν. Και μπορεί να επηρεάση όχι μόνο νέους αλλά και νέες. Ποια στάσι πρέπει να τηρήσωμε απέναντι σ’ αυτή τη συνήθεια; Της αξίζει πράγματι το όνομα «αυτοκατάχρησις»;
Πριν απ’ όλα πρέπει ν’ αποφασίσωμε ποιος θα είναι ο οδηγός μας. Θα εμπιστευθούμε σ’ αυτό που λέγει η πλειονότης των γιατρών; Ισχυρίζονται ότι από σωματική άποψι κατά καιρούς ο αυνανισμός είναι αβλαβής. Όπως πολλοί ψυχίατροι, λέγουν ότι η ζημία προέρχεται μόνον αν εκείνος ο οποίος το κάνει αυτό έχη το αίσθημα της ενοχής, που προκαλεί διανοητική και συναισθηματική διαταραχή, που με τη σειρά τους παράγουν σωματική αναστάτωσι. Έτσι, πολλοί δικαιολογούν αυτή τη συνήθεια.
Οι γιατροί και οι ψυχίατροι είναι, φυσικά, ατελείς άνθρωποι και υπόκεινται σε σφάλματα. Παράδειγμα τούτου είναι ένα άρθρο με τον τίτλο «Ο Συναισθηματικός Έλεγχος Σημαίνει Μακρύτερη Ζωή» που παραθέτει αυτά που λέγει ο ψυχίατρος Δρ Ρίτσαρντ Νάις: «Επί 60 και πλέον χρόνια ενόμιζαν ότι για να είναι κανείς περισσότερο άνθρωπος έπρεπε να μπορή να εκφράζεται χωρίς περιορισμούς. . . Σήμερα οι ψυχολόγοι αμφισβητούν την αξία αυτής της αντιμετωπίσεως του ζητήματος. Τώρα πιστεύουν ότι είναι πιο εποικοδομητικό να διδάσκονται τρόποι λογικού ελέγχου μάλλον παρά ν’ αφήνη κανείς τις κινήσεις του να εκδηλώνονται ελεύθερα.»—Λονγκ Μπητς, Καλιφόρνια Ιντεπέντεντ Πρες Τέλεγκραμ, 12 Μαρτίου 1969.
Ώστε οι ανθρώπινες απόψεις υπόκεινται σε αλλαγές. Αλλά υπάρχει μια πηγή συμβουλής στην οποία μπορούν να στραφούν νεαρά άτομα, μια πηγή η οποία είναι σταθερή και απηλλαγμένη από πλάνη ή εσφαλμένη κρίσι. Αυτή η πηγή είναι ο Λόγος του Θεού, και αν επιθυμούμε, όχι απλώς «μακρύτερη ζωή» αλλά αιώνια ζωή με την εύνοια του Θεού, οφείλομε ν’ αναζητήσωμε τη δική του σοφία και συμβουλή και όχι τη συμβουλή θνητών ανθρώπων. Αυτός μπορεί να κάμη για μας και για την ευτυχία μας εκείνο που οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να κάμουν ποτέ.
Το ζήτημα λοιπόν είναι όχι πόση σωματική ζημία μπορεί να προκύψη από τον αυνανισμό, αλλ’ αν προκύπτη αναπόφευκτα ή όχι πνευματική βλάβη. Μπορεί οποιοσδήποτε να ενασχολήται σ’ αυτή τη συνήθεια χωρίς να αισθάνεται ένοχος ενώπιον του Δημιουργού του;
Είναι αλήθεια ότι η λέξις «αυνανισμός» και «αυτοκατάχρησις» δεν υπάρχουν στη Γραφή. Αλλά πώς εννοείτε τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Παύλου στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:5; Σ’ εκείνους που δεν επιθυμούν να χάσουν την επιδοκιμασία του Θεού λέγει: «Νεκρώσατε [μη διεγείρετε] λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν.» Ανόμοια με την πορνεία, ο αυνανισμός είναι κάτι που ένα άτομο μπορεί να το κάμη μόνος του ή μόνη της. Αλλά μήπως αυτό το εμποδίζει από το να είναι ακάθαρτη συνήθεια; Ή μάλλον σημαίνει να ενδίδη κανείς και να κυριεύεται από «πάθος» [σεξουαλική επιθυμία, ΜΝΚ];
Κατόπιν, επίσης, ο απόστολος γράφει για κείνους οι οποίοι «παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, διά να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως.» (Εφεσ. 4:19) Στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς, που ανεφέρθη προηγουμένως, ο Παύλος ανέφερε την «πλεονεξία,» και σ’ αυτό το εδάφιο το «ακορέστως.» Πράγματι, δεν εκφράζει ο αυνανισμός και τις δύο αυτές ανεπιθύμητες ιδιότητες; Πώς; Αλλά δεν σημαίνει αυτό να επιθυμή κανείς κάτι που δεν του ανήκει δικαιωματικώς; Ο Θεός έχει προμηθεύσει τον γάμο ως την μόνη διευθέτησι με την οποία μπορεί κανείς να ικανοποιήση τις σεξουαλικές επιθυμίες του. Αλλά το άτομο που επιδίδεται στον αυνανισμό στην πραγματικότητα προσπαθεί, ν’ απολαύση αυτή την ικανοποίησι χωρίς να πληρώση την τιμή. Η τιμή είναι το ν’ αναλάβη κανείς και να επωμισθή τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις οι οποίες συμβαδίζουν με τον γάμο. Σχετικά μ’ αυτό σημειώστε ότι, όταν ο απόστολος Παύλος συνεβούλευε άτομα τα οποία ‘εξήπτοντο’ δεν τους έλεγε να ζητήσουν ανακούφισι με το αφύσικο μέσον του αυνανισμού, αλλά μέσω της διατάξεως του γάμου από τον Θεό.—1 Κορ. 7:2, 9.
Πράγματι, ο αυνανισμός είναι πιθανόν να θέση σε κίνδυνο τη μελλοντική ευτυχία στον γάμο. Αν ένα άτομο έχει συνηθίσει να ικανοποιή το πάθος του ή το πάθος της με τον αυνανισμό, αυτό αναπτύσσει την συνήθεια του να σκέπτεται κανείς μόνο την δική του ευχαρίστησι ή ικανοποίησι. Αλλά στο γάμο, υπάρχει ανάγκη, ιδιαίτερα εκ μέρους του ανδρός, να δείχνη ενδιαφέρον για την ευχαρίστησι και την ικανοποίησι του άλλου προσώπου επίσης. Διαφορετικά οι γαμήλιες σχέσεις καταστρέφονται και επέρχεται θλίψις και απογοήτευσις. Αυτό ακριβώς το πράγμα, το να σκέπτονται οι σύζυγοι τη δική των ικανοποίησι και να παραβλέπουν τις ανάγκες της συζύγου των, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο γάμο. Ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτό χωρίς αμφιβολία προέρχεται από την προγαμιαία συνήθεια του αυνανισμού.
Αλλά τι πρέπει να λεχθή αν ένα άτομο είναι πολύ νέο για να είναι ο γάμος σκόπιμος γι’ αυτό; Με την αναβολή του γάμου, δεν θα προστάτευε ο αυνανισμός ένα άτομο από μια πιο σοβαρή παράβασι του νόμου του Θεού, όπως είναι η πορνεία ή η ομοφυλοφιλία; Ίσως να φαίνεται έτσι. Αλλά είναι, αυτό λογική σκέψις;
Όχι. Ο αυνανισμός εξασθενίζει μια υγιά συνείδησι καθώς και την αγάπη γι’ αυτό που είναι ορθό. Και αυτά είναι η πιο μεγάλη προστασία σας σχετικά μ’ αυτό. Το να επιδίδεσθε κάθε εβδομάδα σε σεξουαλικές επιθυμίες μέσω αυνανισμού ασφαλώς δεν θα σας δώση δύναμι όταν θ’ αντιμετωπίσετε μια κατάστασι πειρασμού να διαπράξετε πορνεία—ή ακόμη και ομοφυλοφιλία. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, καλλιεργεί μέσα σας κακές σκέψεις και κακή επιθυμία.
Όπως η τοξικομανία, ο αυνανισμός μπορεί να γίνη κάτι στο οποίο καταφεύγει κανείς κάθε φορά που αυτός ή εκείνη αισθάνεται πίεσι και έντασι κάθε είδους και δεν έχει τη δύναμι ούτε τη θέλησι ν’ αντιμετωπίση ή να υπερνικήση τα προβλήματα που προκαλούν αυτή την έντασι. Έτσι μπορεί να προκαλέση ένα φαύλο κύκλο, και τελικά να κάμη ένα άτομο δούλο της. Αλλ’ ο Θεός λέγει ότι οφείλομε να κυριαρχούμε τα σώματά μας. Όχι να μας κυριαρχούν εκείνα.—1 Θεσ. 4:4, 5.
ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΜΕ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ
Είναι αυτονόητο ότι εκείνο που σκέπτεσθε έχει μεγάλη σχέσι με τον τρόπο που αισθάνεσθε και με τα πράγματα που κάνετε. Ώστε τι επιθυμήτε πραγματικά; Μήπως επιθυμείτε να αισθάνεσθε ενοχλήσεις από σεξουαλική επιθυμία περισσότερο χρόνο και να επιδίδεσθε ίσως στη συνήθεια του αυνανισμού ή να μη μπορήτε να ελευθερωθήτε απ’ αυτή τη συνήθεια αν την έχετε ήδη; Τότε αυτό που έχετε να κάνετε είναι ν’ αφήνετε τη διάνοιά σας να ενδιατρίβη σε σεξουαλικά ζητήματα. Αν όμως επιθυμήτε να εμποδίσετε μια τέτοια σεξουαλική ώθησι από του να σας αφαιρέση τη χαρά σας για τη ζωή και από το να κάνετε αξιόλογα πράγματα, τότε ασκείτε εγκράτεια και στρέφετε τον νου σας σε άλλα ζητήματα.
Όταν παρουσιάζονται στο δρόμο σας εικόνες, αναγνωστική ύλη ή άλλα πράγματα που περιέχουν ύλη που διεγείρει σεξουαλική επιθυμία, μη ενδίδετε με αδυναμία σ’ αυτά. Αν αφήνετε τη διάνοιά σας να παραμένη σ’ αυτά τα πράγματα ή ενασχολήσθε σε μια συζήτησι που περιστρέφεται γύρω απ’ αυτά, θα πληρώσετε τις συνέπειες μ’ ένα αίσθημα αναστατώσεως και με το να οικοδομήτε μέσα σας πίεσι. Γι’ αυτό όσο περισσότερο βλέπετε αυτά τα πράγματα ή τα σκέπτεσθε, τόσο βαθύτερα αναμειγνύεται σ’ αυτά η καρδιά σας. Και η καρδιά σας είναι ένας κύριος παράγων στο να σας κινήση να δράσετε.
Αλλά τι θα γίνη αν, κάτω ακόμη και από συνήθεις περιστάσεις, αισθάνεσθε ν’ αναπτύσσεται μέσα σας πάθος. Πώς μπορείτε να βρήτε ανακούφισι; Όχι με το να καταφύγετε στον αυνανισμό, αλλά με το να στρέψετε τη διάνοιά σας, την καρδιά και το σώμα σας προς άλλη κατεύθυνσι. Μπορείτε να κάμετε κάποια εργασία, σωματική άσκησι, να παίξετε ένα παιχνίδι ή να βγήτε περίπατο. Βρήτε κάποιο πρόσωπο που σέβεσθε και συζητήστε μαζί του, ή ακόμη καλέστε και από το τηλέφωνο ένα τέτοιο άτομο αν είναι ανάγκη. Η ανάγνωσις—και μάλιστα μεγαλοφώνως—της Γραφής ή των εκδόσεων που εξηγούν τη Γραφή είναι ένα από τα καλύτερα βοηθήματα. Και, επάνω απ’ όλα παρουσιάστε το πρόβλημα στον ουράνιο Πατέρα σας, τον Ιεχωβά Θεό, με προσευχή.
Υπάρχουν, φυσικά, πολλά πρόσθετα πράγματα απλά και λογικά που μπορεί να κάμη κανείς για να βοηθηθή ν’ αποφύγη ή να μειώση τη σεξουαλική έντασι. Φροντίζετε τα φορέματά σας να μη τρίβωνται επάνω στα σεξουαλικά όργανά σας. Προτού φροντίστε να βεβαιωθήτε ότι αυτό που διαβάζετε ή για τα οποίο μιλάτε έχει μια καταπραϋντική επίδρασι μάλλον παρά το αντίθετο. Έτσι, επίσης, να κάνετε και με την τροφή που τρώτε την ώρα εκείνη. Όταν κοιμάστε είναι δυνατόν να διαπιστώσετε ότι είναι βοηθητικό να κοιμάσθε στο πλευρό σας μάλλον παρά με τη ράχη ή το πρόσωπο κάτω. Και ιδιαίτερη σπουδαιότητα έχει η καλή υγιεινή του ανδρός ή της γυναικός. Η έλλειψις καθαριότητος μπορεί να παράγη ερεθισμό των γεννητικών οργάνων και να τραβά την προσοχή του ανθρώπου προς εκείνη την κατεύθυνσι. Μπορείτε ν’ αποταθήτε σ’ ένα από τους γονείς σας για πληροφορία όσον αφορά αυτή την υγιεινή.
Η κατάλληλη υγιεινή απαιτεί και ορισμένο χειρισμό των σεξουαλικών οργάνων, και μπορεί κανείς να αισθανθή ότι αυτό αποτελεί πειρασμό για την κακή χρήσι των. Επειδή όμως το ελατήριό σας είναι ορθό—με σκοπό ν’ αποφύγετε την σεξουαλική διέγερσι—μπορείτε να διαπιστώσετε ότι αυτή η φροντίδα αντιθέτως θα σας βοηθήση να έχετε μια πιο υγιά άποψι απέναντι σ’ αυτά τα όργανα και να τα κρατήτε σε κατάλληλη θέσι και εκτίμησι του ότι ποτέ ο προορισμός τους δεν ήταν να σας ‘κατακυριεύουν’ και να κυριαρχούν επάνω σας σε όλη σας τη ζωή.
Αν πρόκειται να καταπολεμήσετε τώρα αυτή τη συνήθεια του αυνανισμού, να θυμάστε τα εξής: Δεν είσθε ασφαλώς ο πρώτος ούτε ο μόνος που έχετε αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Άλλοι έχουν νικήσει. Μπορείτε και σεις επίσης, κι έτσι θα κερδίσετε την ευλογία και το καθαρό αίσθημα ορθής στάσεως απέναντι στον Θεό.
Γι’ αυτό, μη απομονώνεσθε εξαιτίας αυτού του προβλήματος. Το να βρίσκεσθε μαζί με άλλους εφόσον, φυσικά, είναι καθαρά άτομα, αποτελεί προστασία για σας. Αν κοιμάστε μόνος σ’ ένα δωμάτιο και διαπιστώνετε ότι αισθάνεσθε ειδική πίεσι προς την κατεύθυνσι εκείνη τη νύχτα, ίσως μπορέσετε να διευθετήσετε τα ζητήματα και να έχετε ένα δωμάτιο μαζί μ’ ένα άλλο μέλος της οικογενείας για προστασία.
Είναι αλήθεια ότι, λόγω της αρνήσεώς σας να ενδώσετε στον πειρασμό και ν’ αφήσετε το πάθος να σας κυριεύση, μπορεί να περάσετε κατά καιρούς νύχτες αϋπνίας. Αλλά τι πρέπει να γίνη; Προφανώς θα διαπιστώσετε ότι την επόμενη νύχτα θα είσθε αρκετά κουρασμένος για να βυθισθήτε στον ύπνο.
Μολονότι θα διαπιστώσετε ότι έχετε να διεξαγάγετε σκληρό αγώνα για ν’ απαλλαγήτε από τη συνήθεια του αυνανισμού, ποτέ να μη σας κυριεύση το αίσθημα ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός σας έχουν εγκαταλείψει. Αν εξακολουθήτε να εργάζεσθε για να υπερνικήσετε τη συνήθεια, αυτοί με καλωσύνη και υπομονή θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε την απαιτούμενη δύναμι και θα σας βγάλουν νικητή.—Φιλιππ. 4:6, 7.
-
-
Ενθυμείστε;Η Σκοπιά—1972 | 1 Απριλίου
-
-
Ενθυμείστε;
Έχετε διαβάσει προσεκτικά τα πρόσφατα τεύχη της «Σκοπιάς»; Αν ναι, τότε πρέπει ν’ αναγνωρίσετε τα επόμενα σπουδαία σημεία:
● Με το να κάνωμε τι μπορούμε να ενδυναμωθούμε για να κρατήσωμε ακεραιότητα;
Με προσωπική ανάγνωσι και μελέτη της Γραφής και των Γραφικών βοηθημάτων μελέτης της Εταιρίας, με την αποφυγή κακών συναναστροφών, με την παρακολούθησι των συναθροίσεων, με τη συμμετοχή στο κήρυγμα της βασιλείας του Θεού, με τακτική προσευχή.—Σελ. 751-754.
● Τι σημαίνει να είσθε ‘τέλειος καθώς ο Πατήρ σας ο ουράνιος είναι τέλειος’;
Σημαίνει να εκδηλώνη κανείς αγάπη με πλήρη, ολοκληρωμένο τρόπο, χωρίς να την περιορίζη με στενότητα στους φίλους του αλλά να την επεκτείνη σε άλλους ακόμη και σ’ αυτούς που εκδηλώνουν απέναντί του εχθρότητα.—Σελ. 667, 668.
● Τι θα βοηθήση τους γονείς να κρατήσουν ανοικτές τις γραμμές επικοινωνίας με τα τέκνα των;
Το να μιλούν μαζί τους στο ίδιο επίπεδο, ν’ ακούουν τις συμπάθειες και αντιπάθειες καθώς και τις γνώμες των να τα βοηθούν να βρίσκουν απάντησι στα προβλήματά των· να λογικεύωνται μαζί, να εμπιστεύωνται σ’ αυτούς και να καταστρώνουν μαζί σχέδια.—Σελ. 36-41, 1972.
● Γιατί τα «ραντεβού» δεν είναι φρόνιμο πράγμα για τους Χριστιανούς οι οποίοι δεν είναι ακόμη αρκετά μεγάλοι για γάμο;
Διότι τα ραντεβού μεταξύ προσώπων του αντιθέτου φύλου αυξάνουν την πίεσι και την έλξι της σεξουαλικής επιθυμίας σ’ ένα καιρό που η επιθυμία δεν μπορεί να ικανοποιηθή κατάλληλα. Επισπεύδουν τα ζητήματα ώστε να εμποδίζεται η ανάπτυξις των ικανοτήτων, της στάσεως, της γνώσεως και της ισορροπίας σ’ ένα νεαρό αγόρι ή κορίτσι, πράγματα που θα μπορούσαν αργότερα να συντελέσουν σ’ έναν πολύ ευτυχισμένο γάμο.
● Γιατί όλα τα έθνη θα συγκρουσθούν σύντομα, κατά μέτωπον, με τον Θεό;
Αντί ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού και ν’ ακολουθήσουν τις αρχές του όπως εκτίθενται στη Γραφή, τα έθνη επιμένουν να κυριαρχούν στη γη μέσω πολιτικών κυβερνήσεων ανθρώπων· καταπολεμούν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και κατευθύνουν την ελπίδα των ανθρώπων στη σύνθετη πολιτική οργάνωσι, στα Ηνωμένα Έθνη.—Σελ. 751-754.
● Πώς οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» απέδειξαν ότι βάζουν το δικό τους όνομα πριν από το όνομα του Θεού;
Οι κληρικοί αφήνουν να παραμένουν τα ψεύδη εναντίον του Θεού, όπως τα πυρά του άδου, η Τριάδα, και να προσεύχωνται για τους στρατιώτες του έθνους των στον ουρανό.—Σελ. 70, 71, 73, 1972.
● Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι σεβόμεθα το όνομα του Θεού περισσότερο από το δικό μας;
Με το να δεχώμεθα τη Γραφή ως τον Λόγο του Θεού, ν’ αφιερωθούμε στον Θεό μέσω του Χριστού· να συναναστρεφώμεθα με το λαό του Ιεχωβά και να συμμετέχωμε μαζί τους στη μαρτυρία για το όνομά του Θεού.—Σελ. 81, 82, 1972.
● Τι είναι η Χριστιανική ωριμότης;
Η κατάστασις της πνευματικής εφηβίας, οπότε δεν είναι ένα άτομο πια πνευματικό «βρέφος». Αυτή η ωριμότης επιτυγχάνεται με το να δεχθή κανείς την πλήρη κλίμακα της Χριστιανικής αληθείας και να προσπαθή ειλικρινά να ζη σε αρμονία μ’ αυτήν.—Σελ. 86, 88, 1972.
● Ποια είναι η σχέσις μεταξύ εκείνων οι οποίοι είναι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία;
Οι πρεσβύτεροι σε μια εκκλησία είναι ίσοι, όλοι συμμετέχουν στα καθήκοντα της φρουρήσεως της πνευματικής καταστάσεως της εκκλησίας. Είναι διωρισμένοι από το Χριστιανικό κυβερνών σώμα και εργάζονται κάτω από την κατεύθυνσί του.—Σελ. 115, 116.
-