-
Σοφία κι Ευτυχία υπό την Διακυβέρνησι του Νέου ΚόσμουΗ Σκοπιά—1958 | 1 Μαΐου
-
-
ένα ενωμένο σώμα διακόνων αποτελούν μια κοινωνία Νέου Κόσμου. Κατοικούν μέσα σ’ ένα πνευματικό κλίμα που είναι τόσο αναψυκτικό όσο μια όμορφη χαραυγή. «Θέλει είσθαι ως το φως της πρωίας, όταν ανατέλλη ο ήλιος πρωίας ανεφέλου.»—Πράξ. 20:35· Ματθ. 28:19· 2 Σαμ. 23:4
-
-
‘Ομολογείτε τας Αμαρτίας Σας’Η Σκοπιά—1958 | 1 Μαΐου
-
-
‘Ομολογείτε τας Αμαρτίας Σας’
Ο ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ απόστολος Ιωάννης είπε: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (1 Ιωάν. 1:9) Εξομολογείσθε τις αμαρτίες σας; Το κάνετε αυτό με τον τρόπο που επρομήθευσε ο Θεός, με τον τρόπο που Αυτός διδάσκει μέσα στο λόγο Του; Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπαίνουν μέσα σ’ ένα «εξομολογητήριο» και κάνουν την εξομολόγησί τους σ’ έναν λειτουργό. Άλλα εκατομμύρια άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Η ατομική προτίμησις, η πατροπαράδοτη συνήθεια και οι γνώμες των ανθρώπων δεν πρέπει να είναι οι παράγοντες που προσδιορίζουν τι να πράξωμε. Η Αγία Γραφή είναι εκείνη που κατευθύνει ένα Χριστιανό στον δρόμο που επιδοκιμάζεται από τον Θεό. «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.»—Ψαλμ. 119:105.
Η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία εξηγεί ως εξής την εξομολόγησι: «Η εξομολόγησις γίνεται όχι στα μύχια της καρδίας εκείνου που μετανοεί, ούτε σ’ έναν λαϊκό ως φίλο και συνήγορο, ούτε σ’ έναν εκπρόσωπο ανθρωπίνης εξουσίας, αλλά σ’ έναν δεόντως χειροτονημένον λειτουργό με την απαιτούμενη δικαιοδοσία και με την ‘εξουσία των κλειδών’, δηλαδή, την εξουσία της αφέσεως αμαρτιών, την οποίαν ο Χριστός εξεχώρησε στην Εκκλησία Του.» Σε απάντησι προς εκείνους που θα ισχυρίζοντο ότι μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρή αμαρτίες, η ίδια αυτή εγκυκλοπαιδεία παραθέτει από τους λόγους του Αγ. Πασιανού, επισκόπου Βαρκελώνης, τα εξής: «Αυτή (τη συγχώρησι αμαρτιών), θα πήτε, μόνον ο Θεός μπορεί να την κάμη. Πολύ σωστά: αλλ’ ό,τι Αυτός κάνει μέσω των λειτουργών Του είναι έργον της ιδίας Του εξουσίας.» Ο δε Άγ. Αυγουστίνος πειστικά εκθέτει την άποψι της εξουσίας αυτής για τη συγχώρησι αμαρτιών, όταν λέγη: «Ας μην ακούωμε αυτούς που δεν παραδέχονται ότι η Εκκλησία του Θεού έχει εξουσία να συγχωρή όλες τις αμαρτίες.»—Τόμος ΙΑ΄, σελίδες 619-621.
Επικαλούνται και τη Γραφή, επίσης, ως αυθεντία, για την τήρησι της εξομολογήσεως μεταξύ του Καθολικού πληθυσμού. Μήπως δεν είπε ο Ιησούς στον Πέτρο: «Και θέλω σοι δώσει τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών· και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς· και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς»; (Ματθ. 16:19) Η δε υποσημείωσις προσθέτει αυτά: «Η λύσις των δεσμών των πρόσκαιρων ποινών λόγω αμαρτιών καλείται άφεσις, η δύναμις της οποίας έχει παραχωρηθή.» Μ’ αυτό τον τρόπο βεβαιούμεθα ότι τόσο η ενοχή της αμαρτίας, όσο και η αιώνια τιμωρία λόγω θανασίμου αμαρτήματος, συγχωρούνται. Μνημονεύονται, επίσης, οι λόγοι του Ιησού στους μαθητάς του, στο κατά Ιωάννην 20:23: «Αν τίνων συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς· αν τίνων κρατήτε, είναι κεκρατημέναι.» Και για να μη διαφύγη από κανένα το σημείο που τονίζεται από την εκκλησία, η υποσημείωσις της Εκδόσεως Μώρφυ, της Καθολικής Μεταφράσεως Ντουαί, λέγει: «Ιδέτε ενταύθα την εντολή, εσφραγισμένη με την ευρεία σφραγίδα του ουρανού, δυνάμει της οποίας οι ποιμένες της εκκλησίας του Χριστού συγχωρούν αμαρτωλούς που μετανοούν, όταν αυτοί εξομολογούνται.» Το ότι ο Χριστός μπορούσε να συγχωρή αμαρτίες καταδεικνύεται αλάνθαστα μέσα στις Γραφές. (Μάρκ. 2:7-11) Μήπως η ανωτέρω πιστοποίησις καταδεικνύει ότι και οι λειτουργοί έχουν παρόμοια εξουσία να «συγχωρούν αμαρτωλούς που μετανοούν, όταν αυτοί εξομολογούνται»;
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παράγοντες, από τους οποίους εξαρτάται η δύναμις των επιχειρημάτων που παρουσιάζονται στην Καθολική Εγκυκλοπαιδεία και στις υποσημειώσεις της Καθολικής Γραφής. Είναι όλες οι αμαρτίες συγχωρητέες; Υπάρχει πρόσκαιρη ποινή μετά θάνατον για την ψυχή ενός αμαρτάνοντος; Είναι οι Καθολικοί λειτουργοί οι λειτουργοί του Θεού;
Όταν ο Άγ. Αυγουστίνος είπε ότι δεν πρέπει ν’ ακούωμε εκείνους που δεν παραδέχονται ότι η εκκλησία έχει εξουσία να «συγχωρή όλες τις αμαρτίες», ωμίλησε απερίσκεπτα, συμβουλεύοντάς μας να μην ακούσωμε τον Χριστό. Διότι ο Χριστός Ιησούς είπε, στο κατά Ματθαίον 12:31, 32, όπως αναφέρεται και στη Γραφή της Καθολικής Συναδελφώσεως: «Δια τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή. . . . δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.» Δεν δύναται να συγχωρηθή κάθε αμαρτία.
Αν και είναι αληθές ότι μπορεί ένας να υποφέρη και διανοητικώς και φυσικώς ενόσω ζη λόγω αμαρτιών που διέπραξε, τα παθήματα αυτά παύουν στον θάνατο. «Εκεί οι ασεβείς παύουσιν από του να ταράττωσι, και εκεί αναπαύονται οι κεκοπιασμένοι.» (Ιώβ 3:17) Αλλά δεν είναι ζωντανή ακόμη η ψυχή; «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» (Ιεζ. 18:4) Συνεπώς, στον άνθρωπο, που είναι ψυχή, εφαρμόζονται τα περαιτέρω εδάφια: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Εκκλησ. 9:5) «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Ψαλμ. 146:4) Υπάρχει τιμωρία για τους ασεβείς, ναι. «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον.» Αλλ’ η τιμωρία αυτή, που
-