-
Η Σύναξις Όλων των Εθνών σ’ ένα Ναό για ΛατρείαΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
είδε ο απόστολος Ιωάννης, είναι σαν να βλέπωμε τον διεθνή «πολύν όχλον» των λάτρεων να εορτάζη την αντιτυπική Εορτή της Σκηνοπηγίας στο ναό του Ιεχωβά.
21. Πώς περιγράφει ο Ιωάννης αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ στην Αποκάλυψι 7:9-15;
21 Ο Ιωάννης μάς λέγει αυτό που βλέπει: «Ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο ν’ αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντας φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι, του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι, είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει σκηνώσει επ’ αυτούς.»—Αποκάλ. 7:9-15.
22. (α) Σχετικά με τον πνευματικό ναό του Θεού, πού τον υπηρετεί αυτός ο ‘πολύς όχλος’ ημέρα και νύχτα; (β) Πώς το όραμα του Ιωάννου δείχνει ότι ο πνευματικός ναός επέζησε από τη «μεγάλη θλίψι,» και ποια οφέλη δέχεται εκεί ο ‘πολύς όχλος’;
22 Αυτή η ωραία όρασις παρουσιάζει τον διεθνή ‘πολύν οχλον’ ως να υπηρετή τον Ιεχωβά στο ναό του, δηλαδή στις γήινες αυλές που προωρίζοντο για εκείνους που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, σαν να λέγαμε στις «αυλές των Εθνών.» Ναι, στην όρασι του αποστόλου Ιωάννου ο μεγάλος πνευματικός ναός του Ιεχωβά Θεού επέζησε από τη «μεγάλη θλίψι» αυτών των εσχάτων ημερών, διότι αυτός ο ‘πολύς όχλος’ επέζησε από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και βρίσκονται στο ναό του Ιεχωβά, σείοντας κλάδους φοινίκων σαν τον παραδοσιακό εορταστικό κλάδο φοίνικος (τον λουλάμπa) που εσείετο από τον λαό κατά την Εορτή της Σκηνοπηγίας. Αποδίδουν τη σωτηρία τους στον Ιεχωβά Θεό και στον θυσιαστικό του Αμνό, τον Ιησού Χριστό, και βρίσκονται τώρα στην οδό για μια ατελεύτητη ζωή ευτυχίας και θείας υπηρεσίας στη νέα τάξι του Θεού σε μια παραδεισιακή γη. (Αποκάλ. 7:16, 17) Δέχονται μ’ ευγνωμοσύνη τα οφέλη της περί αμαρτίας προσφοράς που προμηθεύθηκε στη μεγάλη ημέρα Εξιλασμού του Ιεχωβά.—Λευιτ. 16:1-34.
23. (α) Γιατί αυτοί που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ δεν θα είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν τις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού στη διάρκεια της χιλιετούς υπηρεσίας του Χριστού ως Αρχιερέως; (β) Σε ποιον εορτασμό πρέπει να ενωθούν αυτοί για να κερδίσουν αιώνια ζωή στη γη;
23 Εν τούτοις αυτοί που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ με την οποία θα τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων δεν είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν αυτές τις αυλές της σωτηρίας. Στη διάρκεια της χιλιετούς Αρχιερατείας του Αρνιού Ιησού Χριστού και των 144.000 πνευματικών υφιερέων στο ουράνιο βασίλειο του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, θα γίνη και «ανάστασις νεκρών δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:15· Αποκάλ. 20:4, 6, 11-14) Όλοι αυτοί πρέπει να έλθουν στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά και να συμμετάσχουν στην υπηρεσία του εορτάζοντας επίσης χαρούμενα την μεγάλη αντιτυπική Εορτή της Σκηνοπηγίας. Δεν υπάρχει σωτηρία για αιώνια ζωή στον γήινο παράδεισο με κανένα άλλο τρόπο. Τα τελευταία έξη εδάφια της προφητείας του Ζαχαρία φαίνεται να το δείχνουν αυτό. Όλοι οι αναστημένοι που ποθούν αιώνια ζωή στη γη πρέπει να έλθουν στον πνευματικό ναό «δια να προσκυνήσωσι τον Βασιλέα, τον Ιεχωβά των δυνάμεων,» και «να εορτάσωσι την εορτήν της σκηνοπηγίας.» Τι απερίγραπτα χαρούμενος καιρός θα είναι αυτός για όσους το κάνουν αυτό!—Ζαχ. 14:17, 18.
24. (α) Ποιο ναό αναγνωρίζει ο Ιεχωβά Θεός, και σε ποιον ναό πρέπει να έλθουν όλοι για να κερδίσουν ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Ποια νέα έχουν το προνόμιο να μεταδίδουν σε άλλους εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στις αυλές;
24 Ευλογημένο, επίσης, είναι το μέλλον όλων εκείνων από μας σήμερα που είμεθα στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά τώρα, είτε μερικοί από μας είναι, στην εσωτερική αυλή των ιερέων είτε οι περισσότεροι από μας είμεθα στις αυλές των μη ιερατικών λάτρεων του Υψίστου Θεού, του Ιεχωβά των δυνάμεων. Αυτός είναι ο μόνος ναός που αναγνωρίζει ο Θεός της Σωτηρίας. Είναι ο ένας και μόνος ναός στον οποίον άνθρωποι όλων των Εθνών πρέπει να έλθουν για να αναλάβουν την αγνή λατρεία και να κερδίσουν έτσι αιώνια σωτηρία στη δικαία νέα τάξι του Θεού. Ο ναός αυτός είναι τώρα ανοικτός για τη σύναξι όλων των εκζητητών του ενός ζώντος και αληθινού Θεού. Αυτά είναι πράγματι σπουδαία νέα που συνδέονται με τα γεγονότα των θαυμαστών καιρών μας. Είναι μεγαλειώδες προνόμιο για όλους μας που υπηρετούμε στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά να μεταδίδωμε αυτά τα σωτήρια νέα σ’ όλους τους άλλους, προτού έλθη η ‘μεγάλη θλίψις.’
-
-
Το Όνομα στο Οποίον Όλα τα έθνη Εκλέγουν να ΠεριπατούνΗ Σκοπιά—1973 | 15 Μαρτίου
-
-
Το Όνομα στο Οποίον Όλα τα έθνη Εκλέγουν να Περιπατούν
«Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι του Θεού ημών εις τον αιώνα.»—Μιχ. 4:5, ΜΝΚ.
1. Μολονότι οι άνθρωποι ενός έθνους είναι διηρημένοι θρησκευτικώς ποιον ενοποιητικό θεό θα ειδωλοποιήσουν και θα λατρεύσουν;
ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ Έθνη, ως οργάνωσις για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, έχουν τώρα 132 έθνη μέλη. Υπάρχουν και άλλα έξω. Το καθένα απ’ αυτά τα πολιτικά έθνη έχει ένα ιδεώδες που κρατά τον λαό του ενωμένο κάτω από μια μόνο κυβέρνησι. Έτσι περιπατεί ή πηγαίνει εν ονόματι αυτού τον ιδεώδους· δηλαδή, προχωρεί ως ένας οπαδός ή ακόλουθος αυτού του κοινού ιδεώδους. Πριν περάση πολύς καιρός οι λαοί αρχίζουν να ειδωλοποιούν αυτό το ιδεώδες. Γι’ αυτούς γίνεται θεός που λατρεύουν και θεωρούν ότι είναι πάνω από όλα τα ιδιωτικά και προσωπικά συμφέροντα. Έτσι οι άνθρωποι πιθανόν να είναι διηρημένοι από θρησκευτική άποψι, και ωστόσο θα λατρεύσουν αυτό το εθνικό ιδεώδες ως ένα ενοποιητικό θεό.
2. Πώς εκατομμύρια άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι αντιφάσκουν στην πραγματικότητα;
2 Εκατομμύρια άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι, αθεϊσταί, και δεν εμπιστεύονται σε κανένα θεό. Αντιφάσκουν όμως με το να λατρεύουν ένα εθνικό θεό. Από τον καιρό της Αμερικανικής Επαναστάσεως (1775-1783) έχομε ακούσει πολλά για «την θεά της Ελευθερίας.» Ή, ο θεός ή η θεά πιθανόν να είναι αυτό που ονομάζεται δημοκρατία, κυβέρνησις από τον λαό. Ή, μπορεί να είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας, δηλαδή, ο διεθνής Κομμουνισμός. Οι λαοί προσκολλώνται σ’ αυτές τις πολιτικές αρχές με μια προσήλωσι που ισοδυναμεί με φανατική θρησκευτική αφοσίωσι. Επί πλέον, το καθένα από τα έθνη διαφυλάττει ζηλότυπα αυτό που θεωρεί ως την «εθνική κυριαρχία» του, σαν να επρόκειτο για ένα θεό που δεν πρέπει να παραβιασθή ή να χαθή. Σε μερικά έθνη πολλοί άνθρωποι ειδωλοποιούν ένα ισχυρό στρατιωτικό κατεστημένο που δίνει στο έθνος μια θέσι ισχύος από την οποία να διαπραγματεύεται με άλλα έθνη. Σχετικά με τον σημερινό «βασιλέα του βορρά,» είχε προλεχθή από καιρό: «Τον δε θεόν Μαουζείμ (των οχυρωμάτων, ΜΝΚ) θέλει δοξάσει επί του τόπου αυτού.»—Δαν. 11:38.
3. Πώς το εδάφιο Μιχαίας 4:5 εκτιμά ορθώς την πορεία των εθνών, και πώς ο Ψαλμός 96:5 δίνει ορθή εκτίμησι της αξίας αυτών των δημοφιλών θεών;
3 Ο θεόπνευστος συγγραφεύς των αρχαίων χρόνων ορθώς εξετίμησε την πορεία των συγχρόνων εθνών όταν είπε: «Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού.» (Μιχ. 4:5) Ο καθένας απ’ αυτούς τους θεούς είναι πολύ δημοφιλής στον τόπο του. Γι’ αυτό, αν ένα άτομο που πραγματικά γνωρίζει τι σημαίνουν όλ’ αυτά αρνήται να συμβαδίση με το πλήθος, τότε γίνεται μεγάλη επίθεσις εναντίον αυτού του ατόμου. Η αγανάκτησις γίνεται έκδηλη στο σημείο που να λαμβάνωνται βίαια μέτρα εναντίον του κατηγορουμένου. Το ερώτημα όμως είναι, Ποια αξία έχουν αυτοί οι ειδωλολατρικοί «θεοί»; Πού οδηγούν τους λαούς των εθνών; Σ’ αυτά τα ερωτήματα η παρούσα παγκόσμια κατάστασις θα έπρεπε να δώση την πιο πειστική απάντησι, ιδιαίτερα έχοντας υπ’ όψιν το αναλλοίωτο ρεύμα των παγκοσμίων υποθέσεων και συνθηκών. Είμεθα υποχρεωμένοι να συμφωνήσωμε ότι ο αρχαίος συγγραφεύς είχε ορθή εκτίμησι των δημοφιλών θεοτήτων όταν είπε: «Πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα (θεοί χωρίς αξία, ΜΝΚ).»—Ψαλμ. 96:5.
4. Ανάμεσα σε ποιες πορείες είναι η εκλογή των ατόμων σήμερα, και ποιοι σήμερα κάνουν την εκλογή η οποία φέρνει ασφάλεια;
4 Είναι καιρός ν’ αφυπνισθούν οι άνθρωποι όσον αφορά την αξία των δημοφιλών θεών τους. Οι «θεοί» οι οποίοι τους έφεραν σ’ αυτή την παρούσα σύγχυσι είναι ανίκανοι να τους βγάλουν απ’ αυτή και δεν μπορούν να βασισθούν σ’ αυτούς για να βγουν απ’ αυτήν. Αν «οι λαοί» δεν αφυπνίζωνται, τότε, τουλάχιστον, άτομα πρέπει ν’ αφυπνισθούν, προτού ο ανεμοστρόβιλος των γοργά εξελισσομένων γεγονότων τους απορροφήση και τους παρασύρη στην καταστροφή. Το ν’ απομακρυνθούμε απ’ αυτή τη καταστρεπτική δίνη σ’ ένα τόπο ασφαλείας θα σημάνη ότι έχομε εκλέξει τον αληθινό Θεό και ότι περιπατούμε στο όνομα αυτού του Θεού. Ή θα συνεχίσωμε να περιπατούμε εν ονόματι κάποιου δημοφιλούς θεού, ή θα εκλέξωμε να βαδίσωμε προς μια άλλη κατεύθυνσι και να περιπατούμε εν ονόματι ενός Θεού καλύτερου απ’ όλους τους δημοφιλείς θεούς των λαών των εθνών. Η εκλογή αυτής της τελευταίας πορείας, της ορθής πορείας, είναι ακόμη δυνατή για κείνους που αγαπούν ζωή και ευτυχία. Τα πρόσφατα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες σ’ όλη τη γη έχουν αφυπνισθή στη σημασία των παγκοσμίων γεγονότων και έχουν κάμει την επιτυχή εκλογή. Δεν είναι ακόμη πάρα πολύ αργά για να ενεργήσουν και άλλοι ομοίως.
5. Μήπως μόνο η ειλικρίνειά τους συνετέλεσε στο να λάβουν αυτή τη θαρραλέα πορεία, και γιατί αυτή είναι η ορθή πορεία:
5 Είναι θαρραλέα μια τέτοια πορεία; Ναι, είναι πράγματι! Το να λάβη κανείς μια τέτοια θαρραλέα πορεία απαιτεί ασφαλώς ειλικρίνεια. Η ειλικρίνειά των στο ν’ ακολουθήσουν αυτή την πορεία δεν αμφισβητείται ούτε μια στιγμή, αλλά η απλή ειλικρίνειά των, όπως αποδεικνύεται από το ότι έχουν λάβει αυτή την πορεία, την καθιστά την ορθή πορεία; Όχι! Επομένως, η θαρραλέα πορεία υιοθετείται όχι μόνο από ειλικρίνεια, αλλά βάσει της αξιόπιστης πληροφορίας, της ορθής γνώσεως. Και τούτο με αξιόπιστη καθοδήγησι, καλύτερη από την καθοδήγησι των ‘χωρίς αξία θεών.’ Η ορθότης αυτής της πορείας αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είχε προλεχθή σε μια προφητεία που απεδείχθη ότι δεν είναι ψευδής αλλά αληθινή. Όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της προφητείας είναι αληθινά, διότι προέρχεται από τον Θεό τον οποίον κανείς δεν μπορεί να κατηγορήση ότι έχει ψευσθή, διότι δεν ψεύδεται. Ύστερ’ από τέσσερις χιλιάδες και πλέον χρόνια της πολιτείας του με το ανθρώπινο γένος μπορεί ακόμη να γραφή γι’ αυτόν: «Αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.» (Εβρ. 6:18· Τίτον 1:2) Αυτός είναι ο Θεός στο όνομα του οποίου ολοένα περισσότερα άτομα εκλέγουν να περιπατούν σήμερα.
6. Από ποιον τόπο προέρχεται αυτή η προφητεία, και πότε την είπε ο προφήτης;
6 Έτσι η προφητεία η οποία προείπε ορθώς αυτό το εκπληκτικό γεγονός της εποχής μας δεν προήλθε από κανένα μυθικό τόπο. Αυτός ο τόπος είναι ιστορικός—μια χώρα η οποία είναι παγκοσμίως γνωστή σήμερα, γιατί κάθε μέρα αναφέρεται στις ειδήσεις—είναι το Ισραήλ. Ο θεόπνευστος ομιλητής της προφητείας ήταν ένας άνθρωπος που ωνομαζόταν Μιχαίας, ο οποίος λέγει ότι είναι Μωρασθίτης, δηλαδή από μια πόλι της εδαφικής περιοχής της φυλής του Ιούδα και είκοσι περίπου μίλια νοτιοδυτικώς της Ιερουσαλήμ. Έζησε στη διάρκεια της βασιλείας τριών ιστορικών βασιλέων, δηλαδή, «Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου, βασιλέων του Ιούδα.» (Μιχ. 1:1) Αυτό τοποθετεί τον Μιχαία στον όγδοο αιώνα π.Χ., κι’ έτσι η προφήτευσίς του πρέπει να είχε λήξει πριν το έτος 716 π.Χ.
7. Ποιο πράγμα σχετικά με τον Μιχαία ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στην προφητεία του, και ποιος μεταγενέστερος προφήτης σχετίζεται μ’ αυτό;
7 Εν τούτοις, εκείνο που πρέπει να ενισχύση την εμπιστοσύνη μας ότι ο Μιχαίας ήταν αληθινός προφήτης ενός αληθινού και ζώντος Θεού, δεν είναι μόνο η ιστορικότης του, αλλ’ επίσης το θάρρος του να πη το άγγελμά του, μολονότι αυτό έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του. Στην εποχή του οι βασιλείς είχαν ουσιαστικά απόλυτη δύναμι, δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω στους υπηκόους των. (Παροιμ. 16:14) Αυτή η ικανότης του προφήτου Μιχαία καλεί την προσοχή μας σε μετέπειτα περιστάσεις όπου ο προφήτης Ιερεμίας στην Ιερουσαλήμ είχε απειληθή με θάνατο από τους Ιουδαίους ηγέτας οι οποίοι είχαν αντίρρησι στις ομιλίες οι οποίες φαίνονταν σ’ αυτούς αντιπατριωτικές και στασιαστικές. Ας διαβάσωμε την αφήγησι του ιδίου του Ιερεμία σχετικά μ’ αυτό:
8. Πώς τα εδάφια Ιερεμίας 25:16-19 έχουν σχέσι με τη θαρραλέα προφητεία του Μιχαία;
8 «Τότε οι άρχοντες και άπας ο λαός είπον προς τους ιερείς και προς τους προφήτας, Δεν υπάρχει κρίσις θανάτου εις τον άνθρωπον τούτον διότι εν τω ονόματι του Ιεχωβά του Θεού ημών ελάλησε προς ημάς. Τότε εσηκώθησαν τινές εκ των πρεσβυτέρων του τόπου, και ελάλησαν προς άπασαν την συναγωγήν του λαού, λέγοντες, Ο Μιχαίας ο Μωρασθίτης προεφήτευεν εν ταις ημέραις Εζεκίου βασιλέως του Ιούδα, και ελάλησε προς πάντα τον λαόν του Ιούδα, λέγων, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Η Σιών θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του Οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού. Μήπως ο Εζεκίας ο βασιλεύς του Ιούδα και πας ο Ιούδας εθανάτωσαν αυτόν; δεν εφοβήθη τον Ιεχωβά, και παρεκάλεσε το πρόσωπον του Ιεχωβά, και ο Ιεχωβά μετενόησε περί του κακού το οποίον ελάλησε κατ’ αυτών; Ημείς λοιπόν ηθέλομεν προξενήσει μέγα κακόν κατά των ψυχών ημών.»—Ιερεμ. 26:16-19, ΜΝΚ.
9. (α) Πώς ο Μιχαίας ανταποκρίθηκε στις τρεις βασικές απαιτήσεις για ένα αληθινό προφήτη; (β) Τι σημαίνει το όνομα Μιχαίας, και ποιος λέγει το εδάφιο Ησαΐας 26:4 ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για ν’ αντιδράσωμε σ’ αυτή την προκλητική ερώτησι;
9 Χωρίς αμφισβήτησι, ο Μιχαίας απέδειξε ότι ήταν ένας αληθινός προφήτης του μόνου αληθινού Θεού, διότι, ανταποκρίθηκε στις τρεις βασικές απαιτήσεις. Δηλαδή: (1) Μίλησε εν ονόματι του αληθινού Θεού. (2) Οι προφητείες του εξεπληρώθησαν. (3) Οι προφητείες του είχαν σκοπό και συνετέλεσαν στο να στρέψουν έντιμους ανθρώπους στον μόνο αληθινό Θεό. (Δευτ. 13:1-5· 18:20-22) Πέραν από κάθε αμφισβήτησι, ο Μιχαίας περπάτησε εν ονόματι του Θεού του. Αυτό το ίδιο το όνομά του αποτελεί μια πρόκλησι για όλους εμάς να παραβάλωμε τον Θεό του με όλους τους ‘χωρίς αξία θεούς’ που λατρεύουν οι λαοί των εθνών, διότι το Εβραϊκό όνομά του, Μιχαία, σημαίνει ποιος είναι όμοιος με τον Γιαχ;» Ο κατάλληλος τρόπος για ν’ αντιδράσωμε σ’ αυτή την προκλητική ερώτησι είναι εκείνος που συνιστά ένας προφήτης ο οποίος ήταν σύγχρονος του Μιχαία, δηλαδή, ο Ησαΐας, ο οποίος έγραψε: «Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εις Γιαχ τον Ιεχωβά είναι αιώνιος δύναμις.»—Ησ. 26:4· 12:2, ΜΝΚ.
ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟΝ ΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
10. (α) Πραγματικά, ποια πρέπει να είναι η απάντησίς μας στην ερώτησι που ενυπάρχει στο όνομα του Μιχαία; (β) Ποιο ερώτημα προκύπτει σχετικά με την απάντησί μας σ’ αυτή, και σε ποιο σημείο στροφής της ιστορίας αναφέρεται ο Μιχαίας για καθοδήγησί μας σ’ αυτό το ζήτημα;
10 Αν επιθυμούμε ν’ απαντήσουμε στην προκλητική ερώτησι που ενυπάρχει στο όνομα του Μιχαία, τα γεγονότα πρέπει να μας υποχρεώσουν ν’ απαντήσωμε: «Δεν υπάρχει κανείς όμοιος με Γιαχ τον Ιεχωβά!» Εφόσον αυτό συμβαίνει, το ερώτημα που τώρα αντιμετωπίζομε είναι, Τι πρόκειται να κάμωμε σχετικά μ’ αυτό; Το να κάνωμε το ορθό σχετικά μ’ αυτό θα σημειώση ένα σημείο στροφής στη ζωή μας, ακόμη και στη ζωή πολλών ανθρώπων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί. Αυτή η αλλαγή θα ήταν σε αρμονία με αυτά που προείπε ο προφήτης Μιχαίας. Στις προφητείες του ετόνισε το σημείο στροφής στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν εννοούμε μ’ αυτό την προφητεία του Μιχαία που λέγει ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός θα εγενάτο ως άνθρωπος στη μικρή πόλι Βηθλεέμ της γης του Ιούδα. (Μιχ. 5:2) Ο καιρός της εκπληρώσεως αυτής της προφητείας χρησιμοποιείται ως η έναρξις αυτού που ο Χριστιανικός κόσμος ονομάζει «Χριστιανική εποχή,» μολονότι δεν είναι ακριβώς βέβαιος για την ακριβή ημερομηνία της γεννήσεως του Χριστού. (Ματθ. 2:1-6· Λουκ. 2:4-17) Αυτό έγινε περίπου πριν από δυο χιλιάδες χρόνια. Αλλά το σημείο στροφής σε όλη την ανθρώπινη ιστορία στο οποίο αναφερόμεθα είναι το σημείο στο οποίο έφθασε η γενεά μας. Ο προφήτης Μιχαίας το ετόνισε από τότε αυτό!
11. Αναφερόμενος σε τι εισάγει ο Μιχαίας αυτή την ένδοξη προφητεία, και γιατί θα πρέπει να περιμένωμε να δούμε την εκπλήρωσί της στη δική μας γενεά;
11 Ο Μιχαίας προείπε τι θα ελάμβανε χώρα σ’ αυτή τη στροφή των γεγονότων. Βλέπομε να λαμβάνη χώρα αυτό σήμερα; Θα πρέπει να το βλέπωμε, εφόσον ευρισκόμεθα ακριβώς σ’ αυτή την περίοδο της ιστορίας. Όταν ο Μιχαίας περιέγραψε προφητικά αυτό που μπορούμε να βλέπωμε να λαμβάνη χώρα σήμερα, το εισήγαγε με το να προείπη εκείνο που απεδείχθη ότι ήταν ένα σημείο στροφής στην ιστορία του λαού του. Αυτή η προφητεία είχε την εκπλήρωσί της τον αιώνα που ήλθε μετά τον Μιχαία, και έτσι αυτός δεν ζούσε για να δη την εκπλήρωσι αυτών που είχε προείπει. Έτσι διέφυγε μια εθνική συμφορά. Αλλά αυτή η συμφορά επάνω στο ίδιο το έθνος του είχε ένα παράλληλο στη διάρκεια της συγχρόνου γενεάς μας, και γι’ αυτό αξίζει να το εξετάσωμε. Ας διαβάσωμε λοιπόν τι έχει γράψει ο Μιχαίας και ας δούμε πόσο καλά εισάγει μια ένδοξη προφητεία η οποία βρίσκει την εκπλήρωσί της σ’ αυτόν ακριβώς τον εικοστό αιώνα:
12. Στα εδάφια Μιχαίας 3:9-4:1, ποια κακή θρησκευτική κατάστασι περιέγραψε ο προφήτης, και ποιες αλλαγές προείπε σχετικά με «το όρος του οίκου του Ιεχωβά»;
12 «Ακούσατε λοιπόν τούτο, αρχηγοί του οίκου Ιακώβ, και άρχοντες του οίκου Ισραήλ, οι βδελυττόμενοι την κρίσιν, και διαστρέφοντες πάσαν ευθύτητα· οι οικοδομούντες την Σιών εν αίματι, και την Ιερουσαλήμ εν ανομία. Οι άρχοντες αυτής κρίνουσι με δώρα, και οι ιερείς αυτής διδάσκουσιν επί μισθώ, και οι προφήται αυτής μαντεύουσιν επί αργυρίω, και επαναπαύονται επί τον Ιεχωβά, λέγοντες, Δεν είναι ο Ιεχωβά εν μέσω ημών; κακόν δεν θέλει έλθει εφ’ ημάς. Διά τούτο η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού. Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.»—Μιχ. 3:9 έως 4:1, ΜΝΚ.
13. Πότε έλαβε χώρα στους αρχαίους χρόνους αυτή η στροφή των γεγονότων;
13 Αντηχεί αυτή η παραπομπή από τον Μιχαία σαν μια απότομη στροφή στα γεγονότα ενός έθνους; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγαλειώδες τελικό μέρος αυτής της προφητείας πρέπει να εκπληρωθή, διότι τα λόγια της προφητείας που την εισάγουν βεβαιότατα έχουν εκπληρωθή. Η γραπτή ιστορία που υπάρχει το δείχνει αυτό. Το έτος 607 π.Χ., στην αρχή του μηνός που αντιστοιχούσε με τον δικό μας μήνα Οκτώβριο, η πόλις που υπήρχε εκεί στη Μέση Ανατολή η οποία με ποιητικό τρόπο ωνομαζόταν «Σιών» έκειτο σαν ένας απλός αγρός που είχε αροτριασθή. Ναι, η εθνική πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ έκειτο σε απλούς σωρούς ερειπίων.
14. (α) Με τι άρχισε να μοιάζη τότε «το όρος του οίκου του Ιεχωβά»; (β) Λόγω ποιων κρίσεων και θρησκευτικών πράξεων θέλησε ο Ιεχωβά να συμβή αυτό;
14 Και τι πρέπει να λεχθή για το όρος που είχε ύψος 2.500 πόδια, και επάνω στο οποίο υπήρχε σε μια επιβλητική ωραιότητα ο οίκος του Ιεχωβά για τη λατρεία του, που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών; Αυτό το ιερό όρος είχε αρχίσει να φαίνεται σαν «υψηλοί τόποι δρυμού.» Είχε εγκαταλειφθή σαν μια δασώδης κορυφή λόφου. Ήταν αυτό μια δυσμένεια του Ιεχωβά Θεού; Φαίνεται ναι. Και εν τούτοις το είχε θελήσει να γίνη αυτό, διότι αυτός ενέπνευσε τον προφήτη του Μιχαία να είναι ο πρώτος ο οποίος να προείπη αυτή την θρησκευτική συμφορά. Είχε όλους τους λόγους να το κάμη αυτό, ιδιαίτερα εφόσον η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη από αδικία και μολυσμένη από αδικαιολόγητες πράξεις αιματοχυσίας. Τι άλλο μπορούσε να αναμένεται για μια πόλι όταν οι αρχηγοί της έκλειναν τα μάτια στη δικαιοσύνη με το να δέχωνται δώρα, όταν οι ιερείς του ναού έκαναν τις θρησκευτικές διδασκαλίες για μια ωρισμένη τιμή και όταν οι κατ’ απομίμησιν προφήται έκαναν δαιμονικές προφητείες για να συγκεντρώνουν χρήματα από τον εύπιστο λαό; Κι’ εν τούτοις εκείνοι οι θρησκευτικοί υποκριταί ενόμιζαν ότι περπατούσαν εν ονόματι του Ιεχωβά, ή ότι ο Ιεχωβά θα εξακολουθούσε να είναι ανάμεσα τους στο ναό του, για να τους προστατεύη από συμφορά! Δεν είναι περίεργο ότι η προφητεία του Μιχαία, μολονότι τόσο συνταρακτική, πραγματοποιήθηκε.
15. (α) Ποια μέσα χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να φέρη την προειπωμένη εθνική συμφορά, και πότε; (β) Τι συνέβη στα κυβερνητικά και θρησκευτικά πράγματα στην Ιερουσαλήμ, και τι συνέβη με την εκτίμησι του Ιεχωβά ως Θεού;
15 Η θρησκεία δεν αποτελεί προστασία για τους υποκριτάς. Οι θρησκευτικοί υποκριταί είχαν απογοητευθή από ό,τι εσφαλμένα περίμεναν από τον Ιεχωβά, παρά τα όσα κατευθύνθηκε ο Μιχαίας να προείπη. Με ποια μέσα, λοιπόν, έφερε ο Ιεχωβά μια εθνική συμφορά επάνω τους το 607 π.Χ.; Μέσω των Βαβυλωνίων υπό τον Ναβουχοδονόσορα. Ύστερ’ από δεκαοκτώ περίπου μήνες πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλι, λεηλάτησαν αυτήν και το ναό της, ωδήγησαν εκείνους που επέζησαν σε αθλία κατάστασι στην αιχμαλωσία, και κατέκαυσαν την αγία πόλι. Ο βασιλικός θρόνος, «ο θρόνος του Ιεχωβά,» όπως τον ωνόμαζαν, επάνω στον οποίο είχε καθήσει η γραμμή των βασιλέων της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ, εξαφανίσθηκε, καθώς επίσης και «η κιβωτός της διαθήκης» του Ιεχωβά η οποία ήταν τοποθετημένη στο εσωτερικό διαμέρισμα, «τα Άγια των Αγίων,» του ναού. Έτσι η βασιλεία του Δαβίδ, που ως τότε είχε κυβερνήσει την Ιερουσαλήμ 463 χρόνια, είχε καταρρεύσει. Επίσης, η όλη διάταξις της λατρείας του Ιεχωβά στο ναό του διεκόπη. Η εκτίμησις του Ιεχωβά ως Θεού κατέπεσε απότομα ανάμεσα στα ειδωλολατρικά έθνη, η λατρεία του έπεσε απότομα πολύ χαμηλά στην εκτίμησι των εθνών του κόσμου. Το άγιο όνομά του φαινόταν ότι είχε βεβηλωθή.
16. Τι ωδηγούντο να πιστεύουν τα ειδωλολατρικά έθνη που παρατηρούσαν σχετικά με το αν θα έκανε την εμφάνισί της και πάλι η λατρεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, και γιατί;
16 Θα έκανε την εμφάνισί της και πάλι η λατρεία του Ιεχωβά; Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν το ερώτημα που υπήρχε στις διάνοιες πολλών ενδιαφερομένων ειδωλολατρών. Αν εγνώριζαν και πίστευαν τις προφητείες του Μιχαία και του Ησαΐα και του Ιερεμία και άλλων προφητών του Ιεχωβά θα εγνώριζαν ότι η απάντησις είναι Ναι! Αλλά οι άπιστοι ειδωλολάτραι καθώς και εκείνοι οι οποίοι περιφρονούσαν την λατρεία του Θεού του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ έλεγαν όχι. Ο ένας χρόνος μετά τον άλλο περνούσαν ως το εβδομηκοστό έτος, και δεν υπήρχε αποκατάστασις της λατρείας του Ιεχωβά στην αγία πόλι. Η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να είναι ένας σωρός ερειπίων· η Σιών συνέχιζε να μοιάζη μάλλον μ’ ένα αγρό κατασκαμμένο σαν να είχε οργωθή. Το όρος του ναού έμοιαζε μ’ ένα εγκαταλελειμμένο λόφο στη ζούγκλα. Αντί για την ενόργανη μουσική και τις ψαλμωδίες του ναού, υπήρχαν οι σκληρές και παράφωνες κραυγές των πουλιών και των αγρίων ζώων που έρχονταν από κει. Οι γύρω ειδωλολάτραι που παρατηρούσαν φαίνονταν να είχαν λόγους να πιστεύουν ότι με τον λαό του Ιεχωβά σε εξορία κυρίως στη Βαβυλώνα, η λατρεία Του θα έσβηνε.
17. Ποια στροφή των γεγονότων συνέβηκε σχετικά με την Βαβυλώνα, και πώς ένας άλλος κλάδος της ανθρωπίνης οικογενείας ανέλαβε την παγκόσμια δύναμι;
17 Εν τούτοις, ποτέ ας μη νομίση κανείς ότι η λατρεία του αληθινού Θεού μπορεί να εξαλειφθή! Εκείνοι που είχαν ικανοποιηθή από την ολέθρια παρακμή της λατρείας του Ιεχωβά δεν πίστευαν καθόλου ότι μια στροφή των γεγονότων ήταν κοντά. Ήλθε μ’ ένα εκπληκτικό τρόπο. Στο τέλος των εξήντα οκτώ ετών που είχε μείνει η Ιερουσαλήμ έρημη χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο, η ισχυρή Τρίτη Παγκόσμιος Δύναμις στη Βιβλική ιστορία έπεσε. Όπως είχε προλεχθή από τους προφήτας του Θεού Ιεχωβά, ο οποίος ποτέ δεν ψεύδεται, η αυτοκρατορία της Βαβυλώνος έπεσε. Η Βαβυλών με τις τρομερές στρατειές της είχε καταστρέψει τον ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ με την δική του άδεια, αλλά δεν έμεινε ατιμώρητη για την υπερήφανη πράξι της εξυβρίσεως του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού. Η παγκόσμια δύναμις των Σιμιτικών αρχόντων έπαυσε. Με μια στροφή των γεγονότων, άρχισε μια παγκόσμια δύναμις από Αρείους ή Ιαφεθικούς άρχοντας, για να συνεχισθή ως τη δική μας εποχή. Ο Πέρσης κατακτητής, Κύρος ο Μέγας, έγινε βασιλεύς της Τετάρτης Παγκοσμίου Δυνάμεως στη Βιβλική ιστορία. Η Βαβυλωνιακή θρησκεία τώρα σωριάσθηκε. Ο κυριώτερος θεός της, ο Μερωδάχ η Μαρδώκ, έπεσε σε δυσμένεια.
18. (α) Ποια προφητεία του Ιερεμία σχετικά με τον θεό της Βαβυλώνος και τη γη της επρόκειτο ν’ αρχίση να εκπληρώνεται τότε; (β) Πώς η ερήμωσις της Βαβυλώνος παραβάλλεται με την ερήμωσι που είχε επιβάλει στην Ιερουσαλήμ;
18 Είχε έλθει ο καιρός για να εκπληρωθούν τα λόγια του προφήτου Ιερεμία: «Αναγγείλατε εν τοις έθνεσι, και κηρύξατε, και υψώσατε σημαίαν (σημείον, ΜΝΚ) κηρύξατε· είπατε, Εκυριεύθη η Βαβυλών, κατησχύνθη ο Βηλ [ο Κύριος], συνετρίβη ο Μερωδάχ· . . . Διότι από βορρά αναβαίνει έθνος εναντίον αυτής, το οποίον θέλει καταστήσει την γην αυτής έρημον, και δεν θέλει υπάρχει ο κατοικών εν αυτή· από ανθρώπου έως κτήνους θέλουσι μετατοπισθή, θέλουσι φύγει.» (Ιερεμ. 50:2, 3) Αυτή η προφητεία έχει σημασία για μας σήμερα. Μπορούμε να ρωτήσωμε, Που είναι η Βαβυλών του Ευφράτου Ποταμού σ’ εκείνο που ονομάζεται σήμερα η χώρα του Ιράκ; Δεν είναι παρά εγκαταλελειμμένα ερείπια, που βρίσκονται στο ίδιο κατάντημα που είχε επιβάλει επάνω στην αρχαία Ιερουσαλήμ, μόνο που η ερήμωσίς της συνεχίζεται επί αιώνες, χίλια και πλέον χρόνια, ενώ η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ κράτησε μόνο εβδομήντα χρόνια.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΑΠΟΚΤΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΩΣ ΘΕΟΣ
19. Ύστερ’ από την κατάκτησι της Βαβυλώνος από την Περσία, ποιος θεός άρχισε να έχη την υπεροχή, και ποιον χρησιμοποίησε αυτός ο θεός για την αποκατάστασι του ναού του;
19 Με την εκπληκτική πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ., ποιος θεός υπερείχε σε διεθνή σπουδαιότητα; Ο εθνικός θεός των νικηφόρων Περσών ή ο θεός των εξορίστων στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά; Η προφητεία του Μιχαία, μαζί με προφητείες άλλων θεοπνεύστων ανδρών, έδειχνε ότι ο Ιεχωβά θ’ αποκτούσε την υπεροχή, και το έκαμε αυτό για ν’ αποδείξη ότι οι προφητείες του είναι αλάνθαστες. Ο Μιχαίας είπε κάτω από έμπνευσι: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις [σε μελλοντικές ημέρες, Μετάφρασις Μπάιγκτον] το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.» (Μιχ. 4:1) Για να κάμη μια πρώτη ή τυπική εκπλήρωσι αυτής της προκλητικής προφητείας, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε ως όργανο τον Βασιλέα Κύρον τον Μέγαν, ένα λάτρη του κυριωτέρου θεού της νικηφόρου Περσίας. Ο Ιεχωβά, με την ανωτερότητά Του, έκαμε τον λάτρη ενός ψευδούς θεού να εργασθή γι’ Αυτόν για την αποκατάστασι του ναού της Ιερουσαλήμ.
20. Σ’ εκπλήρωσι ποιας προφητείας σχετικά με τον Πέρση κατακτητή έλαβε χώρα αυτό, και πότε και πώς;
20 Πώς συνέβη αυτό; Ο Ιεχωβά είπε ότι αυτός ήταν «ο λέγων προς τον Κύρον, Ούτος είναι ο βοσκός μου, και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις ανακτισθή· και προς τον ναόν, Θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου.» (Ησ. 44:27, 28) Ο Βασιλεύς Κύρος εξεπλήρωσε πλήρως εκείνο που ευαρεστούσε τον Ιεχωβά, μολονότι αυτό ήταν αντίθετο μ’ εκείνο που ο εθνικός θεός του της Περσίας ήθελε να κάμη. Το έτος 537 π.Χ., το εβδομηκοστό έτος της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ο Ιεχωβά διήγειρε το πνεύμα του Κύρου να διατάξη την ανοικοδόμησι του ναού στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό τον σκοπό ο Κύρος διέταξε ότι οι εξόριστοι στη Βαβυλώνα οι οποίοι ήσαν πρόθυμοι να εργασθούν εθελοντικά γι’ αυτό το ναό έπρεπε ν’ απελευθερωθούν από τη Βαβυλώνα και να επιστρεφθούν στο «όρος του οίκου του Ιεχωβά.» (2 Χρον. 36:20-23· Έσδρας 1:1-4) Στο τέλος αυτού του εβδομηκοστού έτους από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ ένα πιστό υπόλοιπο εθελοντών για το έργο του ναού είχαν επιστρέψει στη γη του Ιούδα, κι’ έτσι έδωσαν τέλος στην ερήμωσί της. Την άνοιξι του επομένου έτους (536 π.Χ.) είχαν τεθή τα θεμέλια του δευτέρου ναού της Ιερουσαλήμ.—Έσδρας 3:8-12.
21. Εις πείσμα ποιου πράγματος συμπληρώθηκε ο δεύτερος ναός του Ιεχωβά, και πότε;
21 Αυτό δεν ήταν ευχάριστο στους ειδωλολάτρας εναντιουμένους στη λατρεία του Ιεχωβά. Αλλά η εναντίωσίς των δεν μπορούσε να επιβληθή στον Παντοκράτορα Θεό. Γι’ αυτό, ύστερ’ από χρόνια ενεργού εναντιώσεως απ’ αυτούς τους προκλητικούς ειδωλολάτρας, ο ναός του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ είχε συμπληρωθή από το πιστό υπόλοιπο σε καιρό χειμώνος, την τρίτη ημέρα του σεληνιακού μηνός Αδάρ του έτους 515 π.Χ.—Έσδρας 6:15.
22. Πώς «το όρος του Ιεχωβά» είχε «στηριχθή επί της κορυφής των ορέων,» τόσο σχετικά με το αποκαταστημένο υπόλοιπο όσο και με τα ειδωλολατρικά έθνη και τους λαούς;
22 Για να χρησιμοποιηθεί στο να το επιτύχουν αυτό, το αποκαταστημένο υπόλοιπο ώφειλε να εξυψώση τη λατρεία του Ιεχωβά επάνω από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή του, και να γκρεμίση τη λατρεία των ψευδών θεών που είχαν με άπιστο τρόπο υιοθετήσει οι πατέρες των. Η λατρεία του Ιεχωβά, όπως αντιπροσωπευόταν από «το όρος του οίκου του Ιεχωβά» ανυψώθηκε επάνω από την υπεροπτική ανύψωσι που τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν δώσει στους δαιμονικούς θεούς των, τους οποίους σε πολλές περιπτώσεις λάτρευαν σε κατά γράμμα υψηλούς τόπους, όπως σε λόφους και βουνοκορφές. Με μια μεταφορική έννοια, το όρος του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά είχε «στηριχθή επί της κορυφής των ορέων» και είχε «υψωθή υπεράνω των βουνών.» Ο σεβασμός για τη λατρεία του Ιεχωβά ανέλαβε την υπέρτατη θέσι, όχι μόνον ανάμεσα στον εκλεκτό του λαό, αλλ’ επίσης και ανάμεσα σε πολλά άτομα των ειδωλολατρικών εθνών και λαών. Χωρίς αμφιβολία πολλά τέτοια άτομα ήλθαν στην Ιερουσαλήμ για να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό, όπως ακριβώς είχαν κάμει εκείνοι οι θρησκευτικοί προσήλυτοι στις ημέρες των Χριστιανών αποστόλων και όπως ακριβώς είχε κάμει ο βασιλικός ευνούχος της Αιθιοπίας, τον οποίον ο ευαγγελιστής Φίλιππος είχε λάβει εντολή να μεταστρέψη στη Χριστιανοσύνη.—Πράξ. 2:5-10· 8:26-39· Ιωάν. 12:20, 21.
23. (α) Εν ονόματι τίνος άρχισαν να περιπατούν εκείνα τα άτομα από τα έθνη καθώς και τους λαούς; (β) Τι είδους εκπλήρωσις της προφητείας ήταν εκείνη, και, από τον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία, ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά στο όνομα τίνος να περιπατούμε;
23 Αντί να περιπατούν εν ονόματι των προηγουμένων θεών τους, αυτά τα άτομα απ’ όλα τα διάφορα έθνη και τους λαούς άρχισαν να περιπατούν εν ονόματι του Θεού του οποίου η λατρεία είχε εξυψωθή πάρα πολύ, του Ιεχωβά. Πράγματι, αυτό αποτελούσε εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία. Αλλά μόνο μια μερική εκπλήρωσι, μια μικρογραφική ή τυπική εκπλήρωσι. Η πλήρης και τελεία εκπλήρωσις δεν έλαβε χώρα την εποχή εκείνη προτού ο Ιεχωβά Θεός αποστείλη τον Μεσσία του στη γη. Η τελική εκπλήρωσις το κορύφωμα της ενδόξου προφητείας του Μιχαία είχε χρονομετρηθή να λάβη χώρα στον εικοστό αιώνα μας. Πώς λαμβάνει χώρα αυτό; Μήπως επειδή ζούμε στον εικοστό αιώνα που ο Χριστιανικός κόσμος έχει αναπτυχθή στην πιο μεγάλη έκτασί του, δηλαδή σ’ ένα αριθμό μελών που υπολογίζεται σε εννεακόσια και πλέον εκατομμύρια μεταξύ των εθνών σ’ όλη τη γη; Και δεν έχει κάμει αυτό να έλθη μια αλλαγή; Από τον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία ή Χριστού, δεν είναι ορθό να περιπατούμε στο όνομα του Μεσσία, του Ιησού, αντί να περιπατούμε στο όνομα του Ιεχωβά; Αποτελούν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου την εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία; Αυτό αξίζει να εξεταστή εδώ!
-
-
Ο Καιρός για ν’ Αποφασίσωμε στο Όνομα Τίνος Θεού θα ΠερπατούμεΗ Σκοπιά—1973 | 15 Μαρτίου
-
-
Ο Καιρός για ν’ Αποφασίσωμε στο Όνομα Τίνος Θεού θα Περπατούμε
1. Απεδείχθη ότι ο δεύτερος ναός της Ιερουσαλήμ ήταν ο ναός στον οποίο θα προσήρχοντο τα έθνη και οι λαοί για να λατρεύουν τον Ιεχωβά για πάντα, και γιατί;
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ναός που είχε οικοδομηθή στην Ιερουσαλήμ, στη διάρκεια των ημερών του προφήτου Ζαχαρία, απεδείχθη ότι ήταν μόνο τυπικός και γι’ αυτό είχε μια προφητική σημασία. Δεν απεδείχθη ότι ήταν ο μόνιμος ναός στον οποίο θα προσήρχοντο όλα τα έθνη και οι λαοί για να λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό για πάντα. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο επίγειος ναός της Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 70 μ.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφή για δευτέρα φορά, αυτή τη φορά από τις στρατιές της Έκτης Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
2. Ποιος το προείπε αυτό, και πότε έληξαν οι καιροί που ανέφερε;
2 Αυτό είχε προλεχθή από τον Ιησού Χριστό τριάντα επτά χρόνια πριν, το 33 μ.Χ., και είπε ότι από τότε η Ιερουσαλήμ θα συνέχιζε να ήταν πατουμένη έως ότου εκπληρωθούν οι «καιροί των Εθνών» («οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών,» ΜΝΚ.) (Λουκ. 21:20-24) Αυτοί οι Καιροί των Εθνών, επτά τον αριθμό, άρχισαν με την πρώτη ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ. Η Ιερουσαλήμ δεν είχε ποτέ πάλι ένα βασιλέα της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ επάνω στο θρόνο της, και έτσι εκείνοι οι Καιροί των Εθνών συνέχισαν επί 1.844 χρόνια ύστερ’ από τη δευτέρα καταστροφή της επιγείου Ιερουσαλήμ. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι Καιροί των Εθνών έληξαν το έτος 1914 μ.Χ.
3. Ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά την ανοικοδόμησι ενός τρίτου ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ εφόσον έληξαν οι Καιροί των Εθνών το 1914, και εξαρτάται η εξάπλωσις της λατρείας του Ιεχωβά από έναν τέτοιο ναό;
3 Αυτό δεν εσήμαινε ότι το τέλος αυτών των Καιρών των Εθνών το 1914 έδειχνε τον καιρό για ν’ ανεγερθή στην Ιερουσαλήμ ένας τρίτος ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά. Όχι, μολονότι η έναρξις των Καιρών των Εθνών, στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 607 π.Χ. βρήκε το ναό της Ιερουσαλήμ να κείται σε ερείπια και έρημος από λάτρεις ανάμεσα σε μια γη εγκαταλελειμμένη από άνθρωπο και κατοικίδια ζώα. Δεν ήταν ανάγκη ν’ ανεγερθή στην Ιερουσαλήμ, ένας επίγειος υλικός ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά, για να πάρη τη θέσι του Μωαμεθανικού τεμένους, του θόλου του Βράχου, που εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Ούτε η έναρξις ούτε η εξάπλωσις της λατρείας του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή εξηρτάτο από την ανέγερσι ενός τέτοιου ναού εκεί, για να προσέρχωνται εκεί τα έθνη. Τον λόγο για τον οποίο δεν έπρεπε να γίνη αυτό θα τον δούμε σύντομα.
4. Ώς ποια έκτασι είχε πέσει πολύ χαμηλά η λατρεία του Ιεχωβά με την έλευσι του 1914 μ.Χ. και τι δεν είχαν ακόμη εκτιμήσει ούτε οι Σπουδασταί της Γραφής όσον αφορά το όνομά του;
4 Στη γη η λατρεία του Ιεχωβά ως Θεού ήταν σε χαμηλό επίπεδο το έτος 1914 μ.Χ., ακόμη και ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, για να μη μιλήσωμε για τους φυσικούς, περιτετμημένους Ιουδαίους. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος που εξερράγη το έτος εκείνο, έφερε τη λατρεία του Ιεχωβά στη γη σ’ ένα ακόμη χαμηλότερο επίπεδο. Ο Διεθνής Σύλλογος των Σπουδαστών της Γραφής, ο οποίος απέρριπτε τη διδασκαλία της Τριάδος λόγω του αντιγραφικού χαρακτήρος της, δεν είχε ακόμη εκτιμήσει τη σπουδαιότητα του ονόματος λόγω της χρήσεως των γενικά εξουσιοδοτημένων μεταφράσεων της Γραφής (όπως η Εξουσιοδοτημένη ή Μετάφρασις του Βασιλέως Ιακώβου) που σπανίως περιείχαν το όνομα του Ιεχωβά ή που δεν το περιείχαν καθόλου. Εν τούτοις, μέσω των στηλών του περιοδικού Η Σκοπιά δημοσίευαν άρθρα με κατάλληλους τίτλους όπως «Η Διαρκής Παρουσία του Ιεχωβά Ανάμεσα στον Λαό Του» (1/10/14), «Ιεχωβά ο Θεός μας Είναι Είς» (15/8/15), «Ο Ιεχωβά Τιμωρεί τον Κόσμο» και «Η Πράξις του Ιεχωβά—Η Παράδοξος Πράξις Αυτού» (1/1/16), και «Ο Ιεχωβά Ένας Ακριβής Χρονομέτρης» (15/3/19), (στην Αγγλική). Εν τούτοις, εκείνοι οι Σπουδασταί της Γραφής δεν είχαν αντιληφθή τότε ότι είχε έλθει ο καιρός για να κάνη ο Ιεχωβά Θεός όνομα για τον εαυτό του.—Ησ. 63:14.
5. Ποιο ήταν το ιστορικό του μεγαλυτέρου σώματος εκείνων οι οποίοι ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και γιατί αυτό μας υπενθυμίζει εκείνα που λέγουν τα εδάφια Μιχαίας 3:9, 10;
5 Αλλά τι μπορούσε να λεχθή για το πολύ μεγαλύτερο σώμα εκείνων που ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, δηλαδή, γι’ αυτή την παγκόσμια θρησκευτική οργάνωσι που ονομάζεται Χριστιανικός κόσμος; Μια δολοφονία μέσα στα όριά της έκαμε να εκραγή ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος άρχισε στις 28 Ιουλίου 1914. Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στις 4 περίπου Οκτωβρίου 1914, οκτώ έθνη και αυτοκρατορίες του Χριστιανικού κόσμου, μαζί με την Ιαπωνία, εμάχοντο εναντίον αλλήλων. Και στο τέλος του πολέμου εκείνου στις 11 Νοεμβρίου 1918 υπήρχαν είκοσι τέσσερα έθνη του Χριστιανικού κόσμου, μαζί με τέσσερις μη Χριστιανικές χώρες, οι οποίες πολεμούσαν εναντίον αλλήλων. Σε αντίθεσι με τον Διεθνή Σύλλογο των Σπουδαστών της Γραφής, οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου, καθώς και ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός, είχαν αναμιχθή σ’ αυτόν τον πόλεμο. Τα μέλη των εκκλησιών που είχαν λάβει την ηγεσία σ’ αυτή την παγκόσμια αιματοχυσία, υπενθύμιζαν μια περιγραφή του προφήτου Μιχαία για τους αρχηγούς και άρχοντας της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ της εποχής του τους ‘οικοδομούντας την Σιών εν αίματι και την Ιερουσαλήμ εν ανομία.’—Μιχ. 3:9, 10.
6. Πώς οι αρχηγοί και θρησκευτικοί ηγέται του Χριστιανικού κόσμου ταιριάζουν με την περιγραφή που δίνει ο Μιχαίας, και που εκδηλώθηκε εξαιρετικά ότι ο Χριστιανικός κόσμος ‘διέστρεφε πάσαν ευθύτητα’;
6 Στη διάρκεια εκείνων των τεσσάρων ετών και τρισήμισυ μηνών διηπειρωτικού πολέμου, υπήρχαν κριταί στον Χριστιανικό κόσμο που χειρίζονταν κρίσεις με δωροδοκία, υπήρχαν οι θρησκευτικοί κληρικοί που εμπορικοποιούσαν τη θρησκεία με το να προσφέρουν τις υπηρεσίες των με αμοιβή, υπήρχαν οι θρησκευτικοί προφήται που έκαναν αντιγραφικές προβλέψεις για να ευαρεστήσουν τους ανθρώπους για χρηματισμό; Ναι, όπως ακριβώς όμοιοι άνδρες έκαναν ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού την εποχή του Μιχαία. Υπήρχε αποστροφή για την πραγματική δικαιοσύνη και ‘διαστροφή πάσης ευθύτητος.’ Αυτό εκδηλώθηκε εξαιρετικά στις ενέργειες του Χριστιανικού κόσμου απέναντι στους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής, οι οποίοι αρνήθηκαν ν’ αναμιχθούν στην πολιτική του και δεν επιθυμούσαν να έχουν μέρος στον πόλεμο για εμπορικές και πολιτικές υποθέσεις, σ’ ένα πόλεμο που δεν ήταν θεοκρατικός. Διωγμοί, περιοριστικές απαγορεύσεις, φυλακίσεις επεσώρευσαν επάνω σ’ αυτούς τους ευσυνείδητους σπουδαστάς της Γραφής, και στις αρχές του θέρους του 1918 έβαλαν στη φυλακή τον πρόεδρο του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής και επτά από τα άλλα μέλη της Εταιρίας Σκοπιά στις Ομοσπονδιακές Φυλακές της Ατλάντα, Τζόρτζια, των Η.Π.Α., τους αρνήθηκαν προσωρινή αποφυλάκισι επί εγγυήσει και έφεσι.
7, 8. (α) Έτσι η λατρεία του Ιεχωβά από ποια θρησκευτική οργάνωσι είχε καταπατηθή; (β) Πώς είχε ερημωθή η πνευματική περιοχή των λάτρεων του Ιεχωβά, σε συμπαραβολή με το εδάφιο Μιχαίας 3:12;
7 Αυτό βέβαια ήταν καταπάτησις της λατρείας του Ιεχωβά! Από ποιον; Από τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, στην οποία επικρατεί το πιο πολυπληθές και ισχυρό τμήμα, δηλαδή, ο Χριστιανικός κόσμος. Ναι, ο Χριστιανικός κόσμος, ο οποίος έχει ολόκληρη τη Γραφή στην οποία υπάρχει το όνομα του Ιεχωβά, υπηρετούσε πρωτίστως ως όργανο της Βαβυλώνος της Μεγάλης για την ερήμωσι της λατρείας του Υψίστου Θεού Ιεχωβά. Ο Χριστιανικός κόσμος άφηνε τη λατρεία του Ιεχωβά να φθαρή εντός των ορίων του. Προκαλούσε την ερήμωσί της ανάμεσα στους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής, οι οποίοι αναζωογονούσαν τη λατρεία του Ιεχωβά ως του Θεού και Πατρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ως αποτέλεσμα τούτου, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα μέσα του φθινοπώρου του 1918, όχι μόνον υπήρχαν πολλά μέρη της κατά γράμμα γης ερημωμένα από τις καταστροφές του πολέμου, αλλά και η επίγεια πνευματική κατάστασης των λάτρεων του Ιεχωβά είχε ερημωθή, δηλαδή, σχετικά με τις ελπίδες της πνευματικής αποκαταστάσεως και της επανόδου στην προηγουμένη θέσι. Μπορούσε να παραβληθή μ’ εκείνο που προείπε ο Μιχαίας για τη δική του γη λόγω των φρικαλεοτήτων της Βαβυλώνος:
8 «Η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού.»—Μιχ. 3:12.
ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ
9. (α) Γιατί δεν ήταν αναγκαίο η πνευματική κατάσταση των λάτρεων του Ιεχωβά να κείται ερημωμένη εβδομήντα χρόνια; (β) Ύστερ’ από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, ποιο πρέπει να γίνη το κέντρον της λατρείας του Ιεχωβά;
9 Δεν υπήρχε, όμως, καμμιά ανάγκη να κείται ερημωμένη η πνευματική κατάστασις των λάτρεων του Ιεχωβά εβδομήντα χρόνια, όπως στην περίπτωσι της γης του Ιούδα, η οποία είχε παραμείνει έρημη χωρίς άνθρωπο και οικιακό ζώο τα πρώτα εβδομήντα χρόνια των «καιρών των Εθνών.» (Λουκ. 21:20-24· 2 Χρον. 36:20, 21) Η όμοια με θάνατο κατάστασις των μαρτύρων του Ιεχωβά που είχε εκτεθή δημοσία είχε προλεχθή ότι θα διαρκούσε μια σύντομη περίοδο, σαν τρισήμισυ μέρες. (Αποκάλ. 11:3-12) Οι Καιροί των Εθνών είχαν ήδη λήξει το 1914, όταν έθνος είχε σηκώσει μάχαιραν εναντίον έθνους και άρχισαν να μαθαίνουν τον πόλεμο σε παγκόσμια κλίμακα με ολική επιστράτευσι και ομαδική ανθρώπινη σφαγή. Στο τέλος αυτών των καιρών των εθνών, είχε λήξει ο καιρός να καταπατήται από τα έθνη το δικαίωμα της Ιερουσαλήμ για τη Μεσσιανική βασιλεία και η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά στα χέρια του δικαιωματικού διαδόχου του Βασιλέως Δαβίδ, του Ιησού Χριστού είχε γεννηθή στους ουρανούς, στην «ουράνια Ιερουσαλήμ.» Επί ένδεκα και πλέον αιώνες η επίγεια Ιερουσαλήμ υπήρξε το κέντρον της λατρείας του Ιεχωβά. Η «ουράνια Ιερουσαλήμ,» με την Μεσσιανική βασιλεία της στην εξουσία, πρέπει τώρα να προωθήση αυτή την ίδια λατρεία.
10, 11. (α) Ώστε τι ενήργησε κατάλληλα να επιτύχη στη γη η «ουράνια Ιερουσαλήμ»; (β) Σύμφωνα με ποια επίδρασι επάνω στους λαούς;
10 Σε αρμονία μ’ αυτό, η «ουράνια Ιερουσαλήμ,» το ουράνιο κέντρο της λατρείας του Ιεχωβά, ενήργησε κατάλληλα για να επιτύχη εγκαίρως την αποκατάστασι της λατρείας του Θεού της στη γη, και μάλιστα σε κλίμακα που δεν είχε γίνει ποτέ προηγουμένως. Η προφητεία του εκπροσώπου του Ιεχωβά, του Μιχαία, το είχε προείπει αυτό, και η εκπλήρωσις αυτής της ένδοξης προφητείας υπήρξε θαυμαστή. Προχωρώντας για να προείπη την αποκατάστασι, ο Μιχαίας ενεπνεύσθη να πη: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις.» Δηλαδή, ύστερ’ από την τρομερή ερήμωσι της Σιών και της Ιερουσαλήμ και του «όρους του οίκου» που είχε μόλις προείπει ο Μιχαίας στο προηγούμενο εδάφιο. (Μιχ. 3:12· 4:1) Τι επρόκειτο να συμβή; Μια εκπληκτική αντιστροφή! Ακούστε:
11 «Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό.»—Μιχ. 4:1, ΜΝΚ.
12. Ποια ήταν η μικρογραφική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας, και τι παραβάλλεται μ’ αυτό στη σύγχρονη εποχή;
12 Μια μικρογραφική εκπλήρωσις αυτής της προφητείας άρχισε το 537 π.Χ. με την απελευθέρωσι του πιστού Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα, ύστερ’ από αυτοκρατορικές διαταγές να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και ν’ ανοικοδομήσουν τον οίκο της λατρείας του Ιεχωβά στην κορυφή του όρους της πόλεως. Τώρα που οι Καιροί των Εθνών έληξαν το 1914 μ.Χ. ζούμε στον «έσχατο καιρό» των εθνών, που η περαιτέρω κυριαρχία των στη γη αντιμετωπίζει την πρόκλησι της νεογέννητης Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού στους ουρανούς. (Δαν. 12:4· Ματθ. 24:3-14) Στον ωρισμένο καιρό της, το πρώτο μεταπολεμικό έτος, δηλαδή, το 1919, ήλθε η θεία απελευθέρωσις των λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν επιζήσει πιστά από τις συντριπτικές πείρες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και αυτή η απελευθέρωσις χαρακτηρίσθηκε με αξιοσημείωτο τρόπο από την απόλυσι από τις Ομοσπονδιακές Φυλακές του κυβερνώντος σώματος των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής, οι οποίοι είχαν αναγνωρίσει σαφώς ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει και ότι η εγκαθιδρυμένη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά πρέπει να διακηρυχθή σε όλη την οικουμένη και σ’ όλα τα έθνη, προς μαρτυρίαν.
13. Ώς ποια έκτασι το σύγχρονο υπόλοιπο εξύψωσε το επίπεδο της λατρείας του Ιεχωβά;
13 Όπως εκείνο το αποκαταστημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο που είχε ασχοληθή στην ανοικοδόμησι του οίκου του Ιεχωβά στην κορυφή του όρους στην Ιερουσαλήμ, έτσι και το σύγχρονο υπόλοιπο των λάτρεων του Ιεχωβά ασχολήθηκε στην προώθησι της αγνής λατρείας του, εξυψώνοντας την επάνω απ’ όλα τα άλλα συμφέροντα της επιγείου ζωής. Αυτή η αξιόλογη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού έπρεπε να είναι το πιο υψηλό πράγμα στη ζωή τους. Καμμιά άλλη λατρεία, άσχετα με το πόσο υψηλή είναι από τους ανθρώπους, δεν πρέπει να επιτραπή να είναι υψηλότερη από τη λατρεία του Υψίστου Θεού Ιεχωβά. Η εξύψωσίς της πρέπει να στηριχθή σταθερά επάνω απ’ όλες τις άλλες μορφές ανθρώπινης λατρείας, άσχετα με το πόσο μπορεί να τις εγκωμιάζουν και να τις διαφημίζουν άνθρωποι και δαίμονες.
14. (α) Γιατί δεν εξουσιοδότησε ο Ιεχωβά το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ να οικοδομήση και πάλι το ναό στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποιο ναό πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε, και γιατί;
14 Έτσι αυτό το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών δεν ασχολήθηκε στην ανοικοδόμησι ενός κατά γράμμα ναού στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά δεν εξουσιοδότησε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να οικοδομήσουν και πάλι τον ναό που είχε αποφασίσει να καταστραφή από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Δεν χρειάζεται ένα τέτοιο ανθρωποποίητο ναό σ’ εκείνον τον άγιο τόπο του παλιού καιρού διότι μας είπε σαφώς ότι δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς. Έχει τον αληθινό πνευματικό του ναό στον οποίο κατοικεί προσωπικώς. Είναι ο ναός στου οποίου το διαμέρισμα Άγια των Αγίων εισήλθε ο Αρχιερεύς του Ιησούς Χριστός την άνοιξι του 33 μ.Χ. με την πολύτιμη αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας του χάριν όλου του αμαρτωλού και θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους. (Εβρ. 9:24-26· Πράξ. 17:24) Αυτό τον πνευματικό ναό οφείλαμε ν’ αναγνωρίσωμε, κι’ έτσι να δώσωμε στον Ύψιστο Θεό την πραγματική του επιβλητικότητα, αγιότητα και μεγαλειότητα. Αυτόν το ναό πρέπει να πλησιάσωμε με ειλικρινές πνεύμα λατρείας, και αυτό μπορούμε να το κάνωμε παντού στη γη, διότι αυτό είναι εκείνο που ο Ιησούς Χριστός ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά είπε. (Ιωάν. 4:21-24) Η επίγεια Ιερουσαλήμ δεν υπολογίζεται πια!
15, 16. (α) Το 1925 τι άρχισε το υπόλοιπο να εκτιμά όσον αφορά το όνομα του Ιεχωβά, και γιατί ανέλαβαν μια νέα ονομασία για τον εαυτό τους το 1931; (β) Πώς αυτό ήταν σε εκπλήρωσι των εδαφίων Ζαχαρίας 10:9-12;
15 Καθώς κυλούσαν τα μεταπολεμικά χρόνια, ο αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών οι οποίοι ήσαν ενασχολημένοι σ’ αυτό το αλληγορικό έργο της ανοικοδομήσεως του ναού ηύξανε. Ήσαν Χριστιανοί, ακόλουθοι στα βήματα του Ιησού Χριστού, αλλά και όλα τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου ισχυρίζονταν επίσης το ίδιο. Έτσι στο όνομα τίνος αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού εξέλεξε να περιπατή; Έπρεπε να λάβουν μια σπουδαία απόφασι. Από το έτος 1925 και έπειτα άρχισαν να διακρίνουν ότι είχε έλθει ο καιρός για να κάμη ο Ύψιστος Θεός όνομα για τον εαυτό του. Ήσαν αποφασισμένοι να μη δυσφημούν αυτό το όνομα μαζί με τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου. Έτσι, ύστερ’ από έξη χρόνια εντατικών προσπαθειών να κάνουν αυτό το θείο όνομα γνωστό παγκοσμίως, ανέλαβαν, το θέρος του 1931, το βασισμένο στις Γραφές όνομα, μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό έγινε σε εκπλήρωσι της προφητείας που είχε λαλήσει ο Ζαχαρίας στη διάρκεια των ημερών της ανοικοδομήσεως του ναού της Ιερουσαλήμ τον έκτο αιώνα π.Χ.:
16 «Θέλουσι με ενθυμηθή εν απομεμακρυσμένοις τόποις· και θέλουσι ζήσει μετά των τέκνων αυτών, και θέλουσιν επιστρέψει. . . . και θέλω ενισχύσει αυτούς εις τον Ιεχωβά· και θέλουσι περιπατεί εν τω ονόματι αυτού, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ζαχ. 10:9-12, ΜΝΚ.
17, 18. (α) Από τότε πώς εγνώρισαν οι λαοί των εθνών τον Ιεχωβά Θεό και τον αληθινό ναό του για λατρεία; (β) Τι έλεγε το εδάφιο Μιχαίας 4:2 σχετικά με τους λαούς οι οποίοι θα συνέρρεαν σ’ αυτόν το ναό;
17 Συνεπώς, από τον καιρό της ιστορικής εκείνης αποφάσεως το έτος 1931 μ.Χ., αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού μετέβησαν σ’ όλα τα έθνη κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού εν ονόματι του Ιεχωβά, ως Χριστιανοί μάρτυρές του. (Ησ. 43:10-12· 44:8) Ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα τούτου, οι λαοί των εθνών έμαθαν για τον Ιεχωβά Θεό και για τον πνευματικό ναό του στον οποίο πρέπει ν’ αποδίδουν αγνή λατρεία; Η πληροφορία που καταφθάνει απ’ όλα τα μέρη της γης απαντά μ’ ένα θετικό Ναι! Σημειώστε τι λέγει ο προφήτης Μιχαίας σχετικά μ’ αυτούς τους λαούς οι οποίοι κατακλύζουν τον ναό του Ιεχωβά:
18 «Και έθνη πολλά θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού· διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.»—Μιχ. 4:2, ΜΝΚ.
19. (α) Πώς προωθήθηκε ο «νόμος» και ο «λόγος του Ιεχωβά» από την ουράνια Ιερουσαλήμ στους λαούς των εθνών; (β) Το ότι λέγουν «Θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού» τι σημαίνει γι’ αυτούς;
19 Μέσω των ενεργειών του κηρύγματος και της διδασκαλίας εκ μέρους του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών οικοδόμων του ναού σ’ όλη τη γη η γνώσις του ‘νόμου’ και του ‘λόγου του Ιεχωβά’ προωθήθηκε από την ουράνια Ιερουσαλήμ, την έδρα της νεογέννητης ουράνιας Μεσσιανικής βασιλείας. Εκθέσεις που συσσωρεύονται κάθε χρόνο δείχνουν ότι άτομα απ’ όλα τα έθνη συρρέουν στον εξυψωμένο «οίκο του Ιεχωβά» για να Τον λατρεύουν στον πνευματικό του ναό. Τι σημαίνει αυτό που λέγουν αυτοί οι εκζητηταί του Ιεχωβά: «Θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού»; Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα άτομα όλων των εθνικοτήτων που διδάσκονται, αφιερώνονται στον Ιεχωβά για να κάμουν το θέλημά του. Εκλέγουν τον θεό τους.
20. Τι έλεγαν τα εδάφια Ζαχαρίας 2:10, 11 για να προείπουν το ίδιο πράγμα;
20 Αυτό ακριβώς το πράγμα είχε προλεχθή επίσης από τον προφήτη Ζαχαρία, όταν προφήτευε στις ημέρες της ανοικοδομήσεως του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Απευθυνόμενος στους οικοδόμους του ναού, είπε: «Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών· διότι, εγώ έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει Ιεχωβά. Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθή μετά του Ιεχωβά εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου.»—Ζαχ. 2:10, 11, ΑΣΜ.
21, 22. Πώς αυτοί οι λαοί των πολλών εθνών κάνουν ακριβώς το αντίθετο εκείνου που έκαμαν οι 24.000 Ισραηλίται στις πεδιάδες Μωάβ, σύμφωνα με τα εδάφια Αριθμοί 25:3-5 και Ωσηέ 9:10;
21 Αυτοί οι άνθρωποι των ‘πολλών εθνών’ κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ’ εκείνο που είχαν κάμει οι είκοσι τέσσερες χιλιάδες Ισραηλίτες στις πεδιάδες Μωάβ λίγο πριν το έθνος Ισραήλ διασχίσει τον Ιορδάνη Ποταμό για να εισέλθη στη γη της Επαγγελίας. Αυτοί οι είκοσι τέσσερις χιλιάδες είχαν εγκαταλείψει τον Ιεχωβά, όπως αναγράφεται στα εδάφια Αριθμοί 25:3-5: «Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ· και εξήφθη η οργή του Ιεχωβά κατά του Ισραήλ. . . . Και είπεν ο Μωυσής προς τους κριτάς του Ισραήλ, Φονεύσατε έκαστος τους ανθρώπους αυτού, τους όσοι προσεκολλήθησαν εις τον Βέελ-φεγώρ.»
22 Σχετικά μ’ εκείνους τους αποστάτας Ισραηλίτας η προφητεία του Ωσηέ 9:10 λέγει: «Αυτοί υπήγον προς τον Βέελ-φεγώρ, και αφιερώθησαν εις την αισχύνην και έγειναν βδελυκτοί, καθώς το αντικείμενον της αγάπης αυτών.» Σε κτυπητή αντίθεσι μ’ αυτούς σήμερα, ενώ η «θυγάτηρ Σιών» αλαλάζει χαρούμενα και ψάλλει διότι ο Ιεχωβά κατοικεί ανάμεσά της στην «πόλιν του ζώντος Θεού,» εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από «έθνη πολλά» έρχονται και ενώνονται, αφιερώνονται στον Ιεχωβά και γίνονται λαός του.—Εβρ. 12:22.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
23. Ποιας προσοχής τυγχάνουν από τον Ιεχωβά, όπως λέγουν τα εδάφια Μιχαίας 4:3, 4, και πώς ενεργούν απέναντι αλλήλων;
23 Επειδή αυτοί οι αφιερωμένοι άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων δέχονται τον νόμο ο οποίος εξέρχεται από την ουράνια Σιών και τον λόγο του Ιεχωβά ο οποίος προέρχεται από την ουράνια Ιερουσαλήμ, ποιας προσοχής τυγχάνουν από τον Ιεχωβά και πώς ενεργούν απέναντι αλλήλων; Η προφητεία του Μιχαία προχωρεί για να μας πληροφορήση λέγοντας: «Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών, και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει, υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ελάλησε.»—Μιχ. 4:3, 4, ΜΝΚ.
24. (α) Εξεπλήρωσαν τα Ηνωμένα Έθνη αυτή την προφητεία του Μιχαία 4:3, 4; (β) Γιατί ο «πολύς όχλος» που συρρέει στις αυλές του ναού από το 1935 δεν λατρεύει τα Ηνωμένα Έθνη ως θεό;
24 Η ανθρωποποίητη παγκόσμια οργάνωσις για διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, δηλαδή, τα Ηνωμένα Έθνη, δεν επέτυχαν την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας. Αυτή η πολιτική οργάνωσις εξακολουθεί να έχη τη Διάσκεψι Αφοπλισμού η οποία συνέρχεται τακτικά ανάμεσα σ’ ένα κόσμο ο οποίος είναι πιο ισχυρά εξοπλισμένος από οποτεδήποτε πριν στην ιστορία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον ‘πολύν όχλον’ από τα ‘πολλά έθνη’ τα οποία συρρέουν στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά για να Τον λατρεύσουν με ενωμένο τρόπο. Γνωρίζουν από τις προφητείες της Γραφής ότι τα Ηνωμένα Έθνη θ’ αποτύχουν και ότι είναι εσφαλμένο να τα κάνη κανείς θεό του. (Αποκάλ. 13:14, 15· 7:9-17) Γνωρίζουν ότι και αυτά θ’ αποτύχουν όπως ακριβώς απέτυχε η Κοινωνία των Εθνών που είχε προηγηθή. Ιδιαίτερα από την άνοιξι του έτους 1935 μ.Χ., ή τέσσερα χρόνια πριν από την έκρηξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί οι εκζητηταί του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού άρχισαν να συρρέουν στις αυλές του ναού του. Εξεπλήρωσαν την προφητεία του Μιχαία;
25. (α) Ομιλώντας αλληγορικά, πώς οι λάτρεις του Ιεχωβά έχουν σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα; (β) Επομένως, στον Αρμαγεδδώνα, σε ποιον θείο κανόνα θα προσκολληθούν όσον αφορά τη συμπεριφορά τους απέναντι στα έθνη;
25 Έχει σφυρηλατήσει ο διεθνής αυτός ‘πολύς όχλος’ των λάτρεων στο ναό του Ιεχωβά μ’ ένα συμβολικό τρόπο τας μαχαίρας του σε υνία και τας λόγχας του σε δρέπανα; Τα γεγονότα της γραπτής ιστορίας που είναι διαθέσιμα δείχνουν ότι το έχουν κάμει και ότι εξακολουθούν να το κάνουν ως αυτή την ημέρα. Τον Νοέμβριο του 1939, ανάμεσα στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο που εμαίνετο τότε επί δύο μήνες, υπεστήριξαν τη μη συμμετοχή τους στην εθνική πολιτική με το να διακηρύττουν θαρραλέα τη στάσι τους υπέρ της Χριστιανικής ουδετερότητας απέναντι σ’ όλες τις κοσμικές ένοπλες συρράξεις. Ως αυτή την ημέρα, παρά τον φανατικό διωγμό γι’ αυτό το ζήτημα, έχουν μείνει σταθεροί στη διακήρυξι της ουδετερότητάς των. (Βλέπε άρθρον «Ουδετερότητος» 1ης Νοεμβρίου 1939, του περιοδικού Η Σκοπιά, στην Αγγλική.) Ακόμη και όταν τα στρατικοποιημένα έθνη φθάσουν ώς τον Αρμαγεδδώνα και ο Ιεχωβά Θεός εξαπολύση τον θεοκρατικό του «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» εναντίον των εχθρικών εθνών, αυτοί οι άοπλοι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού δεν θα σηκώσουν ούτε ένα άοπλο χέρι εναντίον αυτών των εθνών. Θα παραμείνουν προσκολλημένοι στον θείο κανόνα: «Η μάχη δεν είναι υμών, αλλά του Θεού.»—2 Χρον. 20:15· Αποκάλ. 16:14, 16.
26. (α) Ποια κατάστασι πραγμάτων βρίσκομε επομένως στην πνευματική κατάστασι των λάτρεων του Ιεχωβά στη γη; (β) Ποια θα είναι η κατάστασις κατοικήσεώς των στη γη μετά τον Αρμαγεδδώνα;
26 Τι, λοιπόν, βλέπομε σήμερα σχετικά με την πνευματική κατάστασι των λάτρεων του Ιεχωβά στη γη; Το εξής: Μολονότι προέρχονται από πολλά έθνη και διάφορες φυλές, υπάρχει θεοσεβής ειρήνη ανάμεσά τους. Δεν καταφεύγουν σε βίαιο πόλεμο για να τακτοποιήσουν τις διαφορές τους. Διατηρούν πρώτα την ειρήνη τους με τον Ιεχωβά Θεό και κατόπιν ειρήνη με τον άνθρωπο. Για να μιλήσωμε με την προφητική γλώσσα της εικόνος ειρήνης και ασφαλείας, κάθονται χωρίς φόβο στον κήπο τους, ο καθένας κάτω από την άμπελο και τη συκή του, απολαμβάνοντας την πνευματική και ζωοπάροχη ευημερία με την οποία τους κατακλύζει ο Θεός τον οποίον λατρεύουν ενωμένα. Με αδελφικές σχέσεις καλής γειτονίας, όπως προελέχθη στην προφητεία του Ζαχαρία (3:10), ‘προσκαλούν έκαστος τον πλησίον αυτού υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού.’ Αυτή είναι πραγματικά μια πολύτιμη πρόγευσις ειρήνης, ασφαλείας και ευημερίας όταν ο Παντοκράτωρ Θεός θα έχη καταστρέψη όλους τους απομένοντας εχθρούς του στον Αρμαγεδδώνα και αποκαταστήση τότε τον παράδεισο στη γη. Οι λάτρεις του Ιεχωβά θα καθήσουν κατά γράμμα κάτω από τις αμπέλους των και τις συκιές των που θα είναι δίπλα στις χαρούμενες κατοικίες των.
ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΟΣ!
27, 28. (α) Από ποια εκλογή που θα κάνωμε τώρα εξαρτάται το ν’ απολαύσωμε αυτή την μελλοντική πραγματικότητα, και ποια ποικιλία υπάρχει όσον αφορά την εκλογή που πρέπει να γίνη σήμερα; (β) Ποια εκτίμησι κάνει η Γραφή γι’ αυτούς τους θεούς του κόσμου;
27 Πολύ ελκυστική προοπτική αυτή! Αλλά η
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Β΄Η Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Β΄
‘Αμηχανία αν ο Ιησούς Αποκαλήται Θεός’
◆ Ο Θεολόγος Βίνσεντ Τέυλορ γράφοντας στο περιοδικό «Δη Εξπόσιτορυ Τάιμς,» αναγνωρίζει το εξής:«Τα Ευαγγέλια σαφώς δείχνουν ότι η γνώσις του Ιησού ήταν περιωρισμένη, ότι έθετε ερωτήσεις χάριν πληροφορίας. . . ότι προκάλεσε τον πλούσιο άρχοντα ο οποίος τον απεκάλεσε ‘Διδάσκαλε Αγαθέ’ με την ερώτησι, ‘Γιατί με αποκαλείς αγαθόν; Ουδείς αγαθός ειμή εις ο Θεός.’ (Μάρκ. 10:18) Αυτά τα ζητήματα προκαλούσαν πάντα αμηχανία και θα συνεχίσουν να προκαλούν αν χωρίς επιφύλαξι ο Ιησούς περιγράφεται ως Θεός.» Αλλ’ αυτά δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα αν κανείς απορρίψη το δόγμα της τριάδος και πιστεύση αυτό που ο ίδιος ο Ιησούς είπε, δηλαδή, ότι ο Θεός, ο Πατήρ, είναι μεγαλύτερος από τον Ιησού Χριστό.—Ιωάν. 14:28.
Οι Εκκλησίες Πεθαίνουν
◆ Λίγον καιρό πριν ο Μπ. Άκτον, καθηγητής της φιλοσοφίας στο Λονδίνο, παρετήρησε: Στα έτη που ακολούθησαν μετά το 1918 τα Χριστιανικά ιδρύματα έχασαν την επιρροή των. Μήπως ο χρόνος εβελτίωσε την κατάστασί των; Το έργον Η Διακονία σε Αμφισβήτησι του Α. Γκίλμορ (1971) απαντά:«Βεβαίως στην καρδιά της Εκκλησίας υπάρχει μια εσωτερική έλλειψις ασφαλείας που υπονομεύει τη ζωή της. Τα τελευταία χρόνια έχομε ζήσει μέσα σ’ ένα όργιο αυτοκριτικής και σε μια φρενίτιδα αυτοκατακρίσεως που έχει περίπου την οσμή του θανάτου. . . είναι ένα σημάδι ότι τα ίδια τα θεμέλια σείονται και ότι μια κρίσις πίστεως είναι επάνω μας.»
-
-
Πόσο Ενδιαφέρεσθε για τους Ανθρώπους;Η Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Πόσο Ενδιαφέρεσθε για τους Ανθρώπους;
ΚΑΘΩΣ παρατηρείτε ανθρώπους γύρω σας, τι βλέπετε; Ανθρώπους υποδουλωμένους σε βλαβερές συνήθειες; Ζεύγη με σοβαρά προβλήματα γάμου; Γονείς που τα τέκνα των είναι στασιαστικά; Νεαρά άτομα που σκέπτονται ότι η ζωή είναι άδεια και χωρίς σημασία; Άνδρες και γυναίκες που δυσκολεύονται να συμβαδίσουν με τους άλλους; Ασφαλώς βλέπετε και γνωρίζετε τέτοιους ανθρώπους. Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια απ’ αυτούς. Έχουν ανάγκη από βοήθεια για να υπερνικήσουν τα προβλήματά τους. Μπορείτε να τους βοηθήσετε; Θα το κάμετε;
Αν είσθε ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά, μπορείτε να προσφέρετε σ’ αυτούς μεγάλη βοήθεια. Έχετε μάθει από προσωπική σας πείρα ότι η ακριβής γνώσις της Γραφής μπορεί να βοηθήση ανθρώπους να λύσουν τα βασικά προβλήματα της ζωής. Η εφαρμογή αυτής της γνώσεως έχει βελτιώσει και τη δική σας σχέσι με άλλους. Σας έχει προστατεύσει από το ν’ ακολουθήτε ένα επιβλαβή τρόπο ζωής και έκαμε τη ζωή σας να έχη ένα σκοπό. Διαπιστώσατε ότι το να είναι κανείς μαθητής του Ιησού Χριστού κι’ ένας αφωσιωμένος μάρτυς του Ιεχωβά Θεού σημαίνει ν’ απολαμβάνη με τον πιο καλό τρόπο τη ζωή τώρα, καθώς και μια λαμπρή και βεβαία ελπίδα για το μέλλον.—1 Τιμ. 4:8.
Αλλά πώς αυτά που μάθατε αντανακλούν στη στάσι σας και στις ενέργειές σας απέναντι στους άλλους; Καθώς παρατηρείτε τις κακές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται πολλοί άνθρωποι, αισθάνεσθε οίκτο γι’ αυτούς; Σας ωθεί η καρδιά σας να κάνετε οτιδήποτε μπορείτε για να γνωρίσουν τον Λόγο του Θεού; Αν ναι, τότε θ’ αφιερώνετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να κηρύττετε την αλήθεια του Θεού.
ΚΑΙΡΟΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Ο καιρός στον οποίο ζούμε καθιστά επείγουσα την πλήρη συμμετοχή των αφωσιωμένων δούλων του Θεού στο έργο του κηρύγματος και της μαθητεύσεως. Ζούμε στις «έσχατες ημέρες» του παρόντος πονηρού συστήματος. (2 Τιμ. 3:1-5) Μόνο άτομα με ευπρόσδεκτη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ως γνήσιοι μαθηταί του Υιού του θα επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος. (Αποκάλ. 7:14-17) Προτού έλθη αυτό το τέλος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σ’ ένα έργο που προειδοποιεί και σώζει τη ζωή. Εν τούτοις, ο καιρός που απομένει γι’ αυτή τη δράσι ελαττώνεται.—1 Κορ. 7:29.
Σε κάθε έργο διασώσεως ο διαθέσιμος χρόνος για να γίνη καλό είναι περιορισμένος, σε καιρούς προσφοράς, άνδρες και γυναίκες που ασχολούνται σε έργο διασώσεως προσαρμόζουν προθύμως τις συνήθειες της ζωής των για να δώσουν προτεραιότητα σ’ αυτό το έργο. Δεν βλέπουν το ρολόι τους για να δουν πότε πρέπει να σταματήσουν, αλλά προχωρούν στο έργο όσο βαστούν οι σωματικές των δυνάμεις και όσο οι άνθρωποι έχουν ανάγκη βοηθείας. Είσθε και σεις εξίσου πρόθυμοι να παραιτηθήτε από προσωπικές απολαύσεις και επιθυμίες για να έχετε όσο το δυνατόν πληρέστερη συμμετοχή στο πιο σπουδαίο έργο διασώσεως σήμερα; Κάθε αφωσιωμένος δούλος του Θεού πρέπει να αισθάνεται την ώθησι να το κάμη αυτό. Πρόκειται για την αιώνια ζωή, την ευημερία και την ευτυχία των συνανθρώπων μας.
Ένας από τους πιο καλούς τρόπους για να προσφέρετε προσωπική βοήθεια στους ανθρώπους είναι να τους επισκέπτεσθε στα σπίτια των. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε είναι δυνατόν, αυτό είναι εκείνο που πρέπει να επιθυμούμε να κάνωμε τακτικά. Το να ενεργούμε έτσι αποδεικνύει ότι η αγάπη μας δεν είναι μεροληπτική, διότι δίνομε στον καθένα την ευκαιρία ν’ ακούση. Φυσικά, δεν επιθυμούμε να παραβλέψωμε άλλες ευκαιρίες στις καθημερινές επαφές μας με άλλους ανθρώπους για να μιλήσωμε για τον Λόγο του Θεού. Μεγάλο ενδιαφέρον για την αιώνια ευημερία τους θα μας αναγκάση να κάμωμε την καλύτερη χρήσι κάθε ευκαιρίας. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους Μάρτυρας που έχουν σωματικούς περιορισμούς οι οποίοι τους εμποδίζουν από το να συμμετέχουν στην από θύρα σε θύρα διακονία. Και αυτοί, επίσης, μπορούν να βρίσκουν χαρά χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες των για να εξαγγέλλουν την αλήθεια του Θεού.
Το έργο μας, φυσικά, δεν είναι απλώς ένα έργο κηρύγματος. Περιλαμβάνει μαθήτευσι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν ενδιαφέρον, η αγάπη μας γι’ αυτούς πρέπει να μας ωθή στο να επανέλθωμε το ταχύτερον δυνατόν για να οικοδομήσωμε την εκτίμησί τους στο Λόγο του Θεού. Ακόμη και όταν δεν βρίσκωνται στο σπίτι τους, πρέπει να καταβάλωμε λογικές προσπάθειες να τους βρούμε. Όταν έχη διευθετηθή μια οικιακή Γραφική μελέτη με τα ενδιαφερόμενα άτομα, πρέπει να προσπαθούμε να τους διδάσκωμε, όχι μόνο ό,τι λέγει ο Λόγος του Θεού, αλλ’ επίσης πώς μπορούν να προσαρμόσουν τη ζωή τους μ’ αυτόν. Έτσι θα οικοδομήσωμε σ’ αυτούς μια πραγματική Χριστιανική προσωπικότητα.
ΜΗ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΗ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ Η ΔΥΣΜΕΝΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΙΣ
Όταν το γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους μας ωθή να συμμετέχωμε στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως, η δυσμενής ανταπόκρισις δεν θα μας κάμη να επιβραδύνωμε το έργο. Μολονότι οι άνθρωποι πιθανόν να μη δώσουν προσοχή σ’ αυτά που λέμε, αυτό δεν μεταβάλλει το γεγονός ότι έχουν ανάγκη βοηθείας. Η ζωή των βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ας ενθυμούμεθα ότι όταν δίδωνται προειδοποιήσεις για θύελλες και πλημμύρες, όλοι οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται. Αυτό όμως δεν μειώνει την σπουδαιότητα αυτών των προειδοποιήσεων. Ομοίως, οι ενέργειες διασώσεως δεν είναι πάντοτε επιτυχείς. Εν τούτοις, αν εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται σ’ αυτές σκέπτονται ότι οι προσπάθειες των φαίνονται μάλλον μάταιες, δεν θα αγωνίζονταν στο πλήρες. Άνθρωποι θα μπορούσαν να χαθούν επειδή ο χρόνος δεν χρησιμοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ασφαλώς, λοιπόν, σ’ αυτό το έργο κηρύγματος και της μαθητεύσεως που σώζει ανθρώπους δεν υπάρχει λόγος να είναι κανείς λιγώτερο αποφασισμένος να βοηθήση ανθρώπους απ’ όσο είναι στην περίπτωσι που επίκειται μια φυσική συμφορά.
Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο όταν τους επισκέπτωνται μάρτυρες του Ιεχωβά. Λόγω των όσων έχουν δοκιμάσει στη ζωή, μπορεί να είναι καχύποπτοι. Πιθανόν να έχουν ακούσει ψεύδη για τους μάρτυρας του Ιεχωβά και να τα έχουν πιστέψει. Η προθυμία των να δεχθούν ψεύδη είναι πιθανόν να οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι αυτοί, ή οι συγγενείς των ή φίλοι των, έχουν γίνει αντικείμενο εκμεταλλεύσεως από απλήστους θρησκευομένους. Λόγω της θρησκευτικής συγχύσεως της εποχής μας, πιθανόν να νομίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι διαφορετικοί από τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Επομένως, το να επανερχώμεθα επανειλημμένως στα ίδια σπίτια μπορεί τελικά να πείση μερικούς ότι τα ενδιαφέροντά τους τα έχομε στην καρδιά μας και ότι ενδιαφερόμεθα για τους ανθρώπους. Κατόπιν, επίσης, μπορεί να συμβούν στη ζωή τους διάφορα πράγματα, ή οι συνθήκες μπορούν ν’ αλλάξουν, πράγμα που να τους ωθήση να ζητήσουν τη βοήθεια μας.
Ακόμη και αν οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνωνται στις προσπάθειές μας, έχομε την ικανοποίησι ότι έχομε κάμει το θέλημα του Θεού. Έπειτα, όταν θα λήξη αυτό το σύστημα, ο θάνατος αυτός των ατόμων δεν θα μπορή να καταλογισθή εις βάρος μας. Όπως ο απόστολος Παύλος, θα μπορούμε να πούμε: «Είμαι καθαρός από του αίματος πάντων.»—Πράξ. 20:26.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
Ποτέ δεν πρέπει να επιβραδύνωμε τις προσπάθειές μας να υποβοηθήσωμε ανθρώπους νομίζοντας ότι άλλοι μπορούν να το κάμουν αυτό καλύτερα. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανέθεσε σε όλους τους ακολούθους του να κηρύττουν και να μαθητεύουν. (Ματθ. 28:19, 20) Ώστε αυτός και ο Πατήρ του μπορούν να χρησιμοποιούν οποιονδήποτε από μας για να βοηθήση άλλους να κάμουν το θείο θέλημα και ν’ αρχίσουν ν’ απολαμβάνουν τον καλύτερο τρόπο ζωής τώρα. Ποτέ δεν ήταν σκοπός του Θεού να χρησιμοποιήση τους πιο σοφούς, τους πιο εύγλωττους άνδρες και γυναίκες για να διακονούν στις ανάγκες των άλλων. «Βλέπετε την πρόσκλησίν σας . . . ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα,» λέγει ο Λόγος του Θεού.—1 Κορ. 1:26.
Ώστε η αγάπη, το ενδιαφέρον και η ειλικρίνεια που αντανακλάτε όταν ομιλήτε σε άλλους μπορεί να επιτύχουν πολύ περισσότερα από την ευγλωττία ή την εκλεπτυσμένη ομιλία. Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός επιθυμεί να σας χρησιμοποιήση να βοηθήσετε άλλους, δεν είναι ανάγκη να ανησυχήτε ότι οι περιορισμοί σας θα μπορούσαν να κάμουν άλλους να προσκόψουν. Εφόσον αγωνίζεσθε να κάμετε το καλύτερο και εμπιστεύεσθε πλήρως στον Ιεχωβά Θεό για να σας βοηθήση στην υποβοήθησι που προσφέρετε σε άλλους, θα είσθε ένα καλό όργανο στα χέρια του. Αυτός μπορεί να χρησιμοποιή ακόμη και μικρά παιδιά στην υπηρεσία του, ετοιμάζοντας αίνο «εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων.»—Ματθ. 21:16.
Ο Ιεχωβά Θεός, με το να μας δίδη την ευκαιρία να είμεθα «συνεργοί» του στην υποβοήθησι της ανθρωπότητος, δείχνει ότι μας εμπιστεύεται, ότι είναι βέβαιος ότι θα εκτελέσωμε το έργο που μας έχει ανατεθή. (1 Κορ. 3:9) Πώς αυτό; Πουθενά στον Λόγο του δεν διαβάζομε πόσο χρόνο πρέπει να διαθέσωμε για το έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως. Αυτό είναι καταφανές ότι οφείλεται στο ότι ο Ιεχωβά επιθυμούσε πάντοτε οι δούλοι του να εκφράζωνται πλήρως μόνοι των από καρδιά. Εγνώριζε ότι ως όμιλος η αγάπη τους γι’ αυτόν και για τους συνανθρώπους των θα ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να τους ωθή να κάνουν το καλύτερο που μπορούν στην υποβοήθησι ανθρώπων να βρουν την οδό της σωτηρίας προτού είναι, πολύ αργά. Εγνώριζε ότι θα ήσαν πρόθυμοι να διευθετήσουν τις υποθέσεις των, ακόμη και ν’ αλλάξουν τις συνθήκες των, για να το επιτύχουν αυτό. (Ψαλμ. 110:3) Ο Ιεχωβά εγνώριζε επίσης ότι, στην περίπτωσι που μερικοί θα γίνονταν αμελείς, άνδρες με πνευματικά προσόντα μέσα στην εκκλησία του λαού του θα ήσαν άγρυπνοι για να οικοδομήσουν εγκάρδια εκτίμησι για την υπηρεσία του. (1 Πέτρ. 5:2, 3) Μήπως αυτή η εμπιστοσύνη του Θεού στο λαό του δεν σας υποκινεί να διαθέσετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως; Δεν σας κάνει να θέλετε ν’ αποδείξετε ότι ως άτομο είσθε άξιο αυτής της εμπιστοσύνης;
ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Το άγιο όνομα του Θεού είναι συνδεδεμένο με το έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως. Αυτός έχει υποσχεθή να μη εκτελέση κρίσι επάνω στο παρόν σύστημα ωσότου δοθή άφθονη προειδοποίησις. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Θέλει, κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Επομένως, αν εμείς ως λαός του αποτύχωμε στη διακήρυξι του «ευαγγελίου» και αποτύχωμε να υποβοηθήσωμε άλλους να λάβουν στάσι υπέρ της βασιλείας για να επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος, θα φέρωμε μομφή στο όνομά του. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός θα μπορούσε να μας προσάψη μομφή ότι έχομε αφήσει το ανθρώπινο γένος χωρίς προειδοποίησι. Η θέσις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα είναι ακριβώς όμοια με τη θέσι του προφήτου Ιεζεκιήλ των αρχαίων χρόνων. Στον Ιεζεκιήλ είχε πει ο Θεός: «Σε κατέστησα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού.»—Ιεζ. 3:17.
Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ των αρχαίων χρόνων δεν είχε αποτύχει στην εκτέλεσι των καθηκόντων του ως φρουρού, έτσι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως ένα σώμα σήμερα δεν θ’ αποτύχουν να σαλπίσουν αυτή την προειδοποίησι. Άτομα, ωστόσο, μπορεί ν’ αποτύχουν με το ν’ αφήσουν άλλα αισθήματα να παραγκωνίσουν την αγάπη τους για τον Ιεχωβά και τους συνανθρώπους των. Γι’ αυτό είναι σπουδαίο να εξετάση ο καθένας σοβαρά αν η καρδιά του τον ωθεί με ορθό τρόπο.
Είναι πιθανόν να έχετε δαπανήσει πολλά χρόνια στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως. Τότε έχετε λόγους να είσθε περισσότερο ζηλωτής παρά ποτέ πριν. Έχετε απολαύσει μια ζωή γεμάτη σημασία. Είχατε πολύτιμη συναναστροφή με ομοίους σας πιστούς. Μπορείτε να βλέπετε ότι οι αποδείξεις ότι το τέλος αυτού του συστήματος πλησιάζει είναι σαφέστερες από όσο ήσαν ποτέ προηγουμένως. Πόσο αυτό θα έπρεπε να σας κάμη να επιθυμήτε να βοηθήσετε άλλους να ευθυγραμμισθούν για επιβίωσι!
Αν μόλις έχετε αρχίσει να συμμετέχετε στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως, μπορείτε επίσης να βλέπετε την ανάγκη ν’ αγωνίζεσθε σθεναρά. Θυμάστε καλά τα προβλήματα που είχατε πριν από λίγον καιρό και πώς ο Λόγος του Θεού σας βοήθησε ν’ αρχίσετε ν’ απολαμβάνετε τον καλύτερο τρόπο ζωής τώρα. Εκτιμώντας τις επικίνδυνες περιστάσεις ανάμεσα στις οποίες ζούσατε σ’ αυτή την προχωρημένη εποχή του τέλους, έχετε λόγους να επιθυμήτε να βοηθήσετε άλλους.
Εξ άλλου, ίσως να έχετε μόλις αρχίσει να μελετάτε τον Λόγο του Θεού. Στην περίπτωσι αυτή ίσως ν’ αρχίζετε να βλέπετε τη σπουδαιότητα του να γίνετε ένας πραγματικός μαθητής του Ιησού Χριστού. Σας ενθαρρύνομε να συνεχίσετε να καταβάλλετε προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση
Είθε όλοι εμείς ν’ αποδείξωμε ότι ενδιαφερόμεθα βαθειά για τους ανθρώπους και ότι έχομε γνήσια αγάπη για τον Θεό μας Ιεχωβά με το να επιδιδώμεθα ολόψυχα στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως.
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Γ΄Η Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις—Γ΄
Άπιστοι Ραββίνοι
◆ Σύμφωνα με μια σφυγμομέτρησι που έγινε μεταξύ των οπαδών της μεταρρυθμίσεως Εβραίων, διεπιστώθη ότι το 13 τοις εκατό των ραββίνων που εξετάσθηκαν περιέγραψαν τον εαυτό τους ως αγνωστικιστάς και το ένα τοις εκατό ως αθεϊστάς. Ενώ τα 62 τοις εκατό απήντησαν ότι πίστευαν στον Θεό, αυτό το διετύπωσαν με τα λόγια «σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο.» Η έκθεσις δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Βαλτιμόρης ο Ήλιος της 14ης Ιουνίου 1972. Τι αξίζει μια συνάθροισις ανθρώπων να έχη για πνευματικό σύμβουλο έναν άνθρωπο που δεν έχει πίστι;
Ο Πάπας Επιθυμεί να Παραιτηθή
◆ Σύμφωνα με μια είδησι που ανακοινώθηκε στο Βατικανό από τον Ηνωμένο Τύπο, ο Πάπας Παύλος ο Στ’ θα επιθυμούσε να παραιτηθή από τη θέσι του Ηγέτου της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας, αλλά αισθάνεται πώς δεν είναι δυνατόν να το πραγματοποιήση. Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από σχόλια που είχαν μαγνητοφωνηθή στο Βατικανό ενωρίτερα και επετράπη να δημοσιευθούν στο τέλος του Μαΐου. Ένας συγγενής του Πάπα εσχολίασε γι’ αυτόν ότι υποφέρει πολύ «από την πικρή κριτική για ό,τι πραγματικά έκαμε στη διάρκεια των εννέα ετών της παπικής του σταδιοδρομίας. Ο Ποντίφηξ κλαίει συχνά και βρίσκει ανακούφισι σε κάθε ένδειξι στοργής.»
-
-
Οι Άπληστοι θα Καταστραφούν;Η Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Οι Άπληστοι θα Καταστραφούν;
ΌΛΟΙ μας με κάποιον τρόπο έχομε υποφέρει από τα επιβλαβή αποτελέσματα της απληστίας του ανθρώπου. Η απληστία είναι υπεύθυνη για το ανηλεές ξεδάσωμα πολλών λόφων και βουνών, για την καταστροφή τεραστίων εκτάσεων γης για επιχειρήσεις εξορύξεως, για τη μόλυνσι των ποταμών με αποχετεύσεις και απορρίμματα, και την μεταμόρφωσι των μικρών και μεγάλων πόλεων σε τόπους γεμάτους από καπνιά, πίσα και θόρυβο. Οι άνθρωποι έχουν επίσης εκμεταλλευτή τους συνανθρώπους των για να πλουτίσουν οι ίδιοι σε βάρος τους. Θα τελειώση κάποτε αυτή η απληστία; Θα καταστραφούν οι άπληστοι;
Ναι, διότι οι πράξεις απληστίας δεν έχουν διαφύγει την προσοχή εκείνου ο οποίος μισεί την αδικία και ο οποίος είναι αρκετά ισχυρός για να θέση τέρμα σ’ αυτήν. Αυτός είναι ο υπέρτατος Κυρίαρχος του σύμπαντος, ο Ιεχωβά Θεός. Το ιστορικό παράδειγμα της πολιτείας του με τον αρχαίο Ισραήλ δείχνει ότι δεν θα επιτραπή στα άπληστα άτομα να παραμένουν αιωνίως και ότι τα άτομα με δίκαιες διαθέσεις θα ευλογηθούν.
ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τον έβδομο αιώνα π.Χ. πολλοί κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα ήσαν άπληστοι. Δεν ενδιαφέρονταν για τους Ισραηλίτας οι οποίοι είχαν χάσει την κληρονομιά τους λόγω της εκτοπίσεως των από τους Ασσυρίους το 740 π.Χ. και της εκτοπίσεως των από τους Βαβυλωνίους το 617 π.Χ. Η στάσις των απλήστων απέναντι στους εξορίστους ήταν: «Απομακρύνθητε από του Ιεχωβά· εις ημάς εδόθη αυτή η γη διά κληρονομίαν.» (Ιεζ. 11:15, ΜΝΚ) Ως αδελφοί των Ισραηλιτών οι οποίοι ζούσαν εξόριστοι στη Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία, οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα έπρεπε να είχαν εκδηλώσει πνεύμα εξαγοραστού ο οποίος θα αγόραζε την κληρονομιά ώστε ο ακτήμων αδελφός του να μπορή και πάλι να εγκατασταθή στη θεόδοτη ιδιοκτησία. (Λευιτ. 25:13-38) Αλλ’ αυτοί οι άπληστοι ήσαν ευχαριστημένοι να είναι αναγκασμένοι οι αδελφοί των να βρίσκωνται ‘απομακρυσμένοι από τον Ιεχωβά’ όσο το δυνατόν περισσότερο, δηλαδή από τη γη του Ισραήλ όπου υπετίθετο ότι ήταν ο Ιεχωβά. Ήθελαν να είναι δική τους η γη.
Ο Ιεχωβά Θεός, όμως, είχε διαφορετική γνώμη για το ζήτημα. Ήταν διατεθειμένος να ευνοήση εκείνους οι οποίοι μετανοούσαν μεταξύ των εξορίστων και να γίνη ένα «αγιαστήριο» γι’ αυτούς για ‘λίγον καιρό’ (ΜΝΚ), ή με ‘μικρόν τρόπο.’ (Ιεζ. 11:16) Για τον ‘λίγο καιρό’ της εξορίας των ο Ιεχωβά θα ήταν ένα αγιαστήριο. Θα ήταν ένας άγιος τόπος στον οποίο θα μπορούσαν να βρουν ασφάλεια και να διαφυλαχθούν για τους μελλοντικούς καλούς σκοπούς του. Επίσης, ο Ιεχωβά θα ήταν ένα αγιαστήριο με ‘μικρόν τρόπο,’ δηλαδή, με περιωρισμένο τρόπο ή έκτασι. Αυτό οφείλετο στο ότι δεν θα προστάτευε τους εξόριστους από όλες τις συνέπειες που ήσαν άξιοι για την κακή διαγωγή τους ούτε επρόκειτο να συντομεύση το μήκος της προειπωμένης εξορίας, που επρόκειτο να διαρκέση 70 χρόνια ύστερ’ από την πτώσι της Ιερουσαλήμ.
Τελικά, όμως, ο Ιεχωβά είχε την πρόθεσι να τους αποκαταστήση από την εξορία. Το υποσχέθηκε. «Θέλω σας συναθροίσει από των λαών, και θέλω σας συνάξει εκ των τόπων όπου ήσθε διεσκορπισμένοι, και θέλω σας δώσει την γην Ισραήλ.» (Ιεζ. 11:17) Αυτή η υπόσχεσις άρχισε να εκπληρώνεται όταν το 537 π.Χ. ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο που είχε μετανοήσει επέστρεψαν στη γενέτειρά του.
Εξ άλλου, ο Ιεχωβά δεν ανέχθηκε επ’ αόριστον τους απλήστους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα. Προειδοποίησε: «Εκείνων δε, των οποίων η καρδία περιπατεί κατά την επιθυμίαν των βδελυγμάτων αυτών και των μιαρών αυτών, τας οδούς τούτων θέλω ανταποδώσει κατά της κεφαλής αυτών.» (Ιεζ. 11:21) Συνεπώς, μέσω των Βαβυλωνίων, ο Ιεχωβά έφερε επάνω σ’ εκείνους τους απλήστους Ιουδαίους τους καρπούς της βδελυκτής και μιαρής οδού των. Το έτος 607 π.Χ. είδε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, και τους απλήστους να καταστρέφωνται ή να αποσπώνται βίαια από τη γη τους και να οδηγούνται σε εξορία.
Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Εκείνα που συνέβησαν τότε στην Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα πριν από είκοσι έξη περίπου αιώνες δεν είναι απλώς νεκρή ιστορία. Αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά Θεός θα φροντίση να λάβουν αυτό που αξίζουν εκείνοι που είναι άπληστοι. Αυτό περιλαμβάνει τους απλήστους ανθρώπους οι οποίοι είναι ταυτισμένοι με τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου. Ας ενθυμούμεθα ότι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα ωμολογούσαν ότι ήσαν δούλοι του Θεού. Αυτός ο ισχυρισμός, ωστόσο, δεν τους προστάτευσε από την δυσμενή κρίσι του Θεού.
Στην εκτίμησι του Ιεχωβά Θεού, τα ψευδή και υποκριτικά θρησκευτικά συστήματα αποτελούν όλα μέρος μιας μεγάλης όμοιας με πόρνης οργανώσεως που αναφέρεται στις Άγιες Γραφές ως «Βαβυλών η Μεγάλη.» Αυτή η ομοία με πόρνη οργάνωσις περιλαμβάνει τα υποκριτικά εκκλησιαστικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου, τα οποία, όπως και τα υπόλοιπα συστήματα της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» έχουν ‘κατατρυφήσει.’ (Αποκάλ. 18:7) Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου συχνά προσπάθησαν ν’ αποκτήσουν την εύνοια των πλουσίων τάξεων που έχουν επιρροή; Δεν ωδήγησε αυτό σε καταπίεσι των πτωχών, ενώ έδωσε στους θρησκευτικούς ηγέτας άνεσι, ακόμη και πολυτελή ζωή; Μήπως πολλά θρησκευτικά κτίρια καθώς και τα άμφια των εκκλησιαστικών τιτλούχων δεν είναι στολισμένα με πολύτιμους λίθους, χρυσό και άργυρο; Δεν πήγε μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου στα χρηματοκιβώτια των εκκλησιαστικών συστημάτων σε βάρος των πτωχών;
Εξαιτίας αυτής της ιδιοτελούς απληστίας, η «Βαβυλών η Μεγάλη» θα καταστραφή. Η Βιβλική προφητεία δείχνει ότι το εδάφιο Αποκάλυψις 18:21 θα εκπληρωθή μέσα σ’ αυτή τη γενεά: «Και εσήκωσεν εις άγγελος ισχυρός λίθον ως μυλόπετραν μεγάλην, και έρριψεν εις την θάλασσαν, λέγων· ούτω με ορμή θέλει ριφθή Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρεθή πλέον.»
Αυτή η κρίσις δεν σημαίνει το τέλος της αληθινής θρησκείας και εκείνων που την έχουν. Γιατί όχι; Διότι ο Ιεχωβά Θεός διάκειται ευμενώς απέναντι σ’ εκείνους οι οποίοι μετενόησαν και απομακρύνθηκαν από τις βδελυκτές ενέργειες της «Βαβυλώνος της Μεγάλης.» Αυτά τα άτομα βλέπουν ότι η πολιτεία του Θεού μαζί τους είναι όμοια με την πείρα των Ιουδαίων εξορίστων που είχαν μετανοήσει και επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα το 537 π.Χ.
Η σύγχρονη ιστορική απόδειξις δείχνει ότι στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου 1914-1918 το αφιερωμένο και βαπτισμένο κεχρισμένο υπόλοιπο των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά είχε φερθή σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Εν τούτοις την άνοιξι του 1919 μ.Χ. απελευθερώθηκαν. Από τότε είδαν στη δική τους περίπτωσι την εκπλήρωσι των εδαφίων Ιεζεκιήλ 11:18-20:
«Και ελθόντες εκεί [στη γη του Ισραήλ] θέλουσι σηκώσει απ’ αυτής πάντα τα βδελύγματα αυτής, και πάντα τα μιαρά αυτής. Και θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν μίαν, και πνεύμα νέον θέλω βάλει εν υμίν· και αποσπάσας την λιθίνην καρδίαν από της σαρκός αυτών, θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν σαρκίνην, δια να περιπατώσιν εν τοις διατάγμασί μου, και να φυλάττωσι τας κρίσεις μου, και να εκτελώσιν αυτάς· και θέλουσιν είσθαι λαός μου, και εγώ θέλω εισθαι Θεός αυτών.»
Ναι, οι κεχρισμένοι πνευματικοί Ισραηλίται επέστρεψαν στη συμβολική «γη» του πνευματικού Ισραήλ. Εγκατέλειψαν τα μισητά και βδελυκτά πράγματα του Χριστιανικού κόσμου και του υπολοίπου της «Βαβυλώνος της Μεγάλης.» Ο Ιεχωβά έχει δώσει σ’ αυτούς «καρδίαν σαρκίνην,» όχι σκληρή όπως η πέτρα, αλλά μια καρδιά η οποία τους ωθεί να προσέχουν τις εντολές του από αγάπη γι’ αυτόν. Έβαλε επίσης ένα «πνεύμα νέον,» δηλαδή, το άγιο πνεύμα του μέσα σ’ αυτούς. Επομένως οι καρποί του—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης και εγκράτεια—είναι έκδηλα στη ζωή τους. Έχουν γίνει πράγματι λαός του Ιεχωβά και αυτός έχει γίνει Θεός των.
Αλλά οι πνευματικοί Ισραηλίται δεν είναι οι μόνοι σήμερα που απολαμβάνουν την ευλογία του Θεού. Τον έκτον αιώνα π.Χ. οι φυσικοί Ισραηλίται δεν ήσαν οι μόνοι που είχαν επιστρέψει από την εξορία της Βαβυλώνος. Ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν επιστρέψει υπήρχαν και μη Ισραηλίται όπως οι Νεθινείμ που ήσαν υπηρέται στο ναό. (Έσδρας 2:58) Ομοίως, από το έτος 1935 μ.Χ. ένας συνεχώς αυξανόμενος πολύς όχλος ομοίων με πρόβατα ανθρώπων έχουν εγκαταλείψει την «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» και απολαμβάνουν τώρα την εύνοια του Θεού μαζί με το αποκαταστημένο υπόλοιπο στη συμβολική «γη» του πνευματικού Ισραήλ. Επειδή έχουν αναλάβει την καθαρή αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά, αυτοί μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο θα διαφυλαχθούν όταν ο άπληστος Χριστιανικός κόσμος και το υπόλοιπο της «Βαβυλώνας της Μεγάλης» θα καταστραφούν.
ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΩΣ
Η καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου και του υπολοίπου της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» είναι τόσο βεβαία όσο και η καταστροφή η οποία συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Πόσο επείγον είναι επομένως να δώση κανείς μια προειδοποίησι για την επερχόμενη συμφορά! Η διακήρυξις μιας τέτοιας προειδοποιήσεως είναι μίμησις εκείνου που ο προφήτης Ιεζεκιήλ είχε κάμει. Όταν ο Ιεχωβά απεκάλυψε σ’ αυτόν σε όρασι ότι οι άπληστοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα επρόκειτο να υποστούν τη θεία τιμωρία, ο Ιεζεκιήλ αναφέρει:
«Και με ανέλαβε το πνεύμα, και δι’ οράματος με έφερεν εν πνεύματι Θεού εις την γην των Χαλδαίων, προς τους αιχμαλώτους. Τότε το όραμα, το οποίον είδον, απήλθεν απ’ εμού. Και ελάλησα προς τους αιχμαλώτους πάντα τα πράγματα όσα έδειξεν ο Ιεχωβά εις εμέ.»—-Ιεζ. 11:24, 25, ΜΝΚ.
Μόλις συνήλθε από την δραματική δύναμι της εμπνεύσεως ο Ιεζεκιήλ αντελήφθη ότι ήταν στον οίκο της εξορίας και οι πρεσβύτεροι του Ιούδα κάθονταν μπροστά του. Αμέσως άρχισε να λέη σ’ αυτούς τους άνδρες τι είχε δει και τι είχε διαταχθή να πη. Δεν περιώρισε τα λόγια του σ’ αυτούς μόνο. Αλλά βγήκε από το σπίτι του για να τα πη και σε άλλους. Αυτό ήταν ένα ζήτημα που ενδιέφερε όλους τους εξορίστους.
Αν εμείς σήμερα εκτιμούμε ότι σύντομα ο Ιεχωβά Θεός θα θέση τέρμα σ’ όλη την απληστία καθώς επίσης και στους απλήστους, θα μιμηθούμε τον Ιεζεκιήλ και θα το πούμε και σε άλλους. Αυτό θα τους δώση την ευκαιρία ν’ αλλάξουν τις οδούς των και να μπουν σε μια θέσι όπου θα μπορούσαν να λάβουν την προστασία και την ευλογία του Θεού. Επί πλέον, επιθυμούμε να πάρωμε την απόφασι να βρεθούμε σε κατάστασι τέτοια που θα σημαίνη ασφάλεια για μας όταν η ‘μεγάλη θλίψις’ θα θέση τέρμα σ’ ολόκληρο το άπληστο αυτό σύστημα πραγμάτων, περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου.
-
-
Συνέδριο για το ΠεριβάλλονΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Συνέδριο για το Περιβάλλον
◆ Οι αντιπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον από 114 Έθνη συναντήθηκαν στη Στοκχόλμη της Σουηδίας τον Ιούνιο. Συνεφώνησαν σε 200 περίπου σημεία που είχαν σχέσι με τη βελτίωσι του περιβάλλοντος, σε μια διακήρυξι των γενικών αρχών των και σ’ ένα σχέδιο συγκροτήσεως μιας μονίμου γραμματείας για τον συντονισμό των ζητημάτων. Παρ’ όλα αυτά η εθνική υπερηφάνεια εκυριάρχισε στο συνέδριο. Οι λιγώτερο ανεπτυγμένες χώρες θα επιμείνουν στην τεχνολογική πρόοδο άσχετα με την επίδρασί της στο περιβάλλον. Η Κίνα επιμένει, ότι ο πληθυσμός δεν είναι ένα Παγκόσμιο πρόβλημα και, μαζί με τη Γαλλία, επιμένει στο δικαίωμα να συνεχίση τις πυρηνικές δοκιμές στην ατμόσφαιρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται να δαπανήσουν χρήματα για διεθνή προβλήματα του περιβάλλοντος. Λογικά, ένας αρθρογράφος στο περιοδικό Γουώρλντ εσχολίασε:«Το συνέδριο της Στοκχόλμης δεν ήταν ένα συμπόσιο επιστημόνων για ν’ αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για τον πλανήτη. Ήταν μια πολιτική συνάντησις κυβερνήσεων. . . . το σύνθημα του συνεδρίου, ‘Μόνο μια γη’ θα ήταν πιο κατάλληλο να είναι ‘Μόνο Εκατόν δέκα τέσσερες Πλανήτες γης.’»
-
-
Πώς η Ουράνια Ηγεσία Κατευθύνει μια Επίγεια ΕκκλησίαΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Πώς η Ουράνια Ηγεσία Κατευθύνει μια Επίγεια Εκκλησία
ΟΤΑΝ ο Χριστός Ιησούς πέθανε, ανεστήθη και ανελήφθη στον ουρανό, ποιος ανέλαβε την ηγεσία του σώματος των μαθητών στη γη;
Κανένας άνθρωπος δεν την ανέλαβε. Ο Ιησούς είχε πει προηγουμένως στους μαθητάς του ότι δεν έπρεπε να ονομάζωνται «καθηγηταί, διότι εις είναι ο καθηγητής σας (ο Ηγέτης σας), ο Χριστός.» (Ματθ. 23:10) Μολονότι ‘κάθησε στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς,’ ο Χριστός Ιησούς έγινε ‘κεφαλή υπέρ πάντων εις την εκκλησίαν.’ «Αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας.»—Εφεσ. 1:20, 22· Κολ. 1:18.
Αλλά πώς μπορούσε ο Χριστός Ιησούς ν’ ασκή καθήκοντα από τον ουρανό; Μήπως έστελνε τακτικά μηνύματα με αγγέλους; Αν όχι, δεν θα υπήρχε ανάγκη κάποιου ανθρώπου, όπως ο Πέτρος, για να υπηρετή ως ο κυριώτερος εκπρόσωπος του, αναπληρωτής (αντικαταστάτης) στη γη;
Το υπόμνημα της Γραφής δείχνει ότι, μολονότι αγγελικοί αγγελιοφόροι έφεραν μερικές φορές οδηγίες στη Νεαρή Χριστιανική εκκλησία, αυτό δεν ήταν το κυριώτερο μέσον της ασκήσεως ηγεσίας από τον Ιησού. Και, μολονότι ωρισμένοι από τους αποστόλους και μαθητάς του Ιησού είχαν διορισθή για να διακονούν τους αδελφούς των μ’ ένα ειδικό τρόπο, όπως ο Παύλος, Πέτρος και άλλοι, ωστόσο κανένα άτομο δεν είχε διορισθή για να επιβλέπη την εκκλησία σε μια παγγήινη κλίμακα.
Αλλά δεν παρουσιαζόταν ο Πέτρος με εξέχοντα τρόπο στις εκκλησιαστικές υποθέσεις και πριν και στη διάρκεια και ύστερ’ από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; Ναι, εκείνος είχε εισηγηθή το ζήτημα της αντικαταστάσεως του απίστου Ιούδα, παρουσιάζοντας Γραφικούς λόγους γι’ αυτό μπροστά στους συνηγμένους μαθητάς. Ιδιαίτερα εξέχων ήταν στην Πεντηκοστή, και αργότερα ενήργησε περισσότερο από μια φορά ως εκπρόσωπος των μαθητών (μερικές φορές μαζί με τον Ιωάννη) και προφανώς είχε προεδρεύσει σε μερικές συνελεύσεις. (Πράξ. 1:15-22· 2:14, 37· 4:8-20· 5:1-9, 27-32) Μήπως αυτό όμως τον έκαμε ορατή κεφαλή της εκκλησίας; Αυτός διώριζε και διηύθυνε όλους τους άλλους αποστόλους και μαθητάς σ’ όλη τη γη;
Όχι, δεν συνέβαινε αυτό. Παραδείγματος χάριν, δεν ήταν ο Πέτρος εκείνος που εξέλεξε τον αντικαταστάτη του Ιούδα για το σώμα των αποστόλων. Η συνέλευσις είχε εκλέξει δύο υποψηφίους, και ο Ιεχωβά Θεός έδειξε έπειτα την εκλογή του. (Πράξ. 1:23-26) Τα χρήματα που συνεισέφεραν δεν τα παρέδιδαν στον Πέτρο αλλά τα έθεταν «εις τους πόδας των αποστόλων.» (Πράξ. 4:34-37· 5:1, 2) Όταν ένα σοβαρό πρόβλημα απείλησε διαίρεσι μέσα στην εκκλησία, το σώμα των αποστόλων έκαμε διορισμούς ανδρών για να λύσουν αυτή τη δυσκολία. (Πράξ. 6:1-6) Και όταν το ευαγγελιστικό έργο του Φιλίππου στη Σαμάρεια παρήγαγε πολλούς μαθητάς, η αφήγησις στα εδάφια Πράξεις 8:14, 15 μας λέγει: «Ακούσαντες δε οι απόστολοι οι εν Ιεροσολύμοις ότι η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην· οίτινες καταβάντες προσηυχήθησαν περί αυτών, διά να λάβωσι πνεύμα άγιον.» Έτσι ο Πέτρος δεν ενήργησε μονομερώς, ως «άρχων των αποστόλων,» αλλά και αυτός ο ίδιος ελάμβανε διορισμό και κατεύθυνσι από το αποστολικό σώμα. Υπηρέτησε ως εκπρόσωπός των σ’ αυτόν τον διορισμό.
ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Χριστός Ιησούς είχε υποσχεθή στους μαθητάς του ότι, θα τους έστελνε ένα «παράκλητον.» Ήταν αυτός κάποιος άνθρωπος; Όχι, αλλ’ ήταν το άγιο πνεύμα ή η ενεργός δύναμις του Θεού, που θα τους έκανε ικανούς να θυμηθούν όσα είχε πει και είχε κάμει και που θα τους ωδηγούσε σε όλη την αλήθεια. (Ιωάν. 14:16, 17, 26· 15:26· 16:13) θα τους έδινε δύναμι για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τη διωρισμένη διακονία τους. (Πράξ. 1:4, 5, 8) «Αυτή η υπόσχεσις εκπληρώθηκε, ιδιαίτερα από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. και έπειτα. Ως επίσκοπος της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιησούς χρησιμοποίησε το πνεύμα του Θεού μ’ ένα κυβερνητικό τρόπο, που κατηύθυνε στην εκλογή ανθρώπων για ειδικές αποστολές και για επισκόπησι των τοπικών εκκλησιών. (Πράξ. 13:2-4· 20:28) Μ’ αυτό έδειχνε σ’ αυτούς πού να συγκεντρώσουν τις διακονικές των προσπάθειες για το κήρυγμα του ευαγγελίου άλλοτε με το να τους ωθή προς τα εμπρός και άλλοτε να τους περιορίζη. (Πράξ. 16:6-10· 20:22) Ήταν όλ’ αυτό κάτι το αυτόματο χωρίς καμμιά προσπάθεια εκ μέρους των; Όχι, μολονότι το πνεύμα εκείνο μπορούσε να υπάρχη στον καθένα ως «χάρισμα» του Θεού, την Πεντηκοστή έπρεπε να βαπτισθούν και να θέσουν οι απόστολοι τα χέρια των επάνω σ’ αυτούς κατόπιν. Ύστερ’ από το βάπτισμα με το άγιο πνεύμα, εκείνοι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί επιθυμούσαν να παράγουν τους καρπούς του αγίου πνεύματος κι’ έτσι μπορούσαν να παρακαλούν τον ουράνιο Πατέρα τους για το πνεύμα και ειλικρινά να ζητούν να το λάβουν.—Πράξ. 2:38· Λουκ. 11:9-13.
Αλλά το να έχουν την κατεύθυνσι του Χριστού μέσω του αγίου πνεύματος απαιτούσε κάτι περισσότερο. Απαιτούσε συνεχή αναγνώρισι της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού και υποταγή σ’ αυτήν. Όπως είπε ο απόστολος Πέτρος στο Ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο ή Σάχενδριν, ο Θεός δίνει το άγιο πνεύμα του μόνο «εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.» (Πράξ. 5:32) Αυτό απαιτεί επίσης αναγνώρισι της ηγεσίας του κεχρισμένου του Θεού, του Κυρίου Ιησού, όπως φαίνεται στην περίπτωσι μερικών μαθητών της Εφέσου οι οποίοι δεν είχαν λάβει το άγιο πνεύμα ωσότου «εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.» (Πράξ. 19:1-6) Αυτό υπονοούσε επίσης ολοκάρδια προσκόλλησι στον Λόγο του Θεού, που είχε κηρύξει ο Ιησούς στους μαθητάς του και στον οποίο τους είχε διδάξει να δώσουν αμέριστη εμπιστοσύνη. Το να παραλείψουν ν’ αφήσουν αυτόν τον Λόγο να κυβερνά τη ζωή τους και τις αποφάσεις τους θα εσήμαινε ότι ανθίστανται στο άγιο πνεύμα. (Πράξ. 7:51-53· 1 Θεσσ. 4:8) Αλλά το να επωφελούνται ειλικρινά και ταπεινά απ’ αυτές τις θείες προμήθειες, το πνεύμα και τον Λόγο του Θεού, οι μαθηταί θα παρέμεναν ενωμένοι με την Κεφαλή, τον Χριστό Ιησού, και θα παρέμεναν στην αγάπη του.—Ιωάν. 17:6, 20, 21· 15:7, 10.
ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΕΩΣ
Ο Ιησούς παρωμοίασε τους μαθητάς του ως άτομα με κλάδους ενωμένους σ’ αυτόν ως ‘την αληθινή άμπελον.’ (Ιωάν. 15:1-5) Εφόσον αληθεύει για τους Χριστιανούς ότι «κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός,» μήπως, αυτό σημαίνει ότι κάθε Χριστιανός μπορεί να διατηρήση μια χωριστή ανεξάρτητη σχέσι με τον Χριστό Ιησού ως την Κεφαλή του, χωριστά από το υπόλοιπο των αληθινών μαθητών του Ιησού; (1 Κορ. 11:3) Καθόλου. Όπως έγραφε ο απόστολος Παύλος: «Η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα.» (Κολ. 3:15) Την ενότητά μας με τον Χριστό Ιησού την δειχνομε «σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης. Εν σώμα και εν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσιν υμίν.» (Εφεσ. 4:3-6) Έτσι ο Χριστός Ιησούς εκφράζει την ηγετική του ιδιότητα σε άτομα μέσω μιας όμοιας με σώμα εκκλησιαστικής διευθετήσεως. Ο αποχωρισμός απ’ αυτήν θα εσήμαινε απόρριψι της ηγεσίας του. Θα απεδείκνυε ή ότι ένα άτομο αμφιβάλλει για την ικανότητα του Χριστού να ελέγχη ως Κεφαλή το σώμα ή ότι ήταν δυσαρεστημένος με τον τρόπο που το έπραττε.
Όπως ακριβώς ο Θεός μπορούσε να λέγη για τον κατά σάρκα Ισραήλ, η Χριστιανική εκκλησία, έγινε η τάξις του συνθέτου «δούλου.» (Ησ. 41:8, 9· 43:10) Ο Χριστός Ιησούς τον περιέγραψε ως τον πιστόν και φρόνιμον δούλον» ή «οικονόμον.» Και μολονότι, στη δευτέρα παρουσία του, άτομα μπορεί ν’ αποδεικνύονταν ‘πιστά εις τα ολίγα,’ υπεσχέθη ότι αυτήν την τάξι του δούλου του των κεχρισμένων Χριστιανών θα τον καθιστούσε «επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47· Λουκ. 12:42· Ματθ. 25:21, 23) Πώς ο πνευματικός Ισραήλ θα έκανε την υπηρεσία του ως οικονόμου επάνω σ’ όλα τα επίγεια συμφέροντα του Χριστού;
Μπορούμε να εκτιμήσωμε πώς γίνεται αυτό με το να θυμούμεθα τον τρόπο με τον οποίον η ηγεσία του Χριστού διεξήγετο τον πρώτο αιώνα επάνω στην Χριστιανική εκκλησία. Όπως είδαμε, οι απόστολοι φυσικά υπηρετούσαν ως ένα κυβερνών σώμα και αργότερα ενώθηκαν μαζί τους και άλλοι οι οποίοι είχαν τα προσόντα των «πρεσβυτέρων» στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Σε μια πολύ σαφή εικόνα που έχομε μιας από τις συναθροίσεις τους, η δύναμις του πνεύματος και του Λόγου του Θεού στην καθοδήγησί τους για τη λήψι αποφάσεων είναι πολύ καταφανής. Μολονότι η συνάθροισις, που έγινε για να συζητήση το ζήτημα της περιτομής, άρχισε με μεγάλη διαφορά γνωμών, εκείνες οι δύο δυνάμεις, το πνεύμα και ο Λόγος του Θεού, ωδήγησαν τους μαθητάς σ’ ένα ομόφωνο συμπέρασμα.
Πρώτος ο απόστολος Πέτρος είπε ότι το πνεύμα είχε δοθή και σε απεριτμήτους ανθρώπους των εθνών. Κατόπιν ο Παύλος και ο Βαρνάβας έδωσαν μαρτυρία για τη λειτουργία του πνεύματος στη διακονία τους ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Τελικά ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, που η καλή μνήμη που είχε των Γραφών χωρίς αμφιβολία βοηθήθηκε από το άγιο πνεύμα, κατηύθυνε την προσοχή στη θεόπνευστη προφητεία η οποία προέλεγε ότι και σε ανθρώπους των εθνών επρόκειτο να καλήται το όνομα του Θεού. Θα ήταν εύκολο να προχωρήσουν οι μαθηταί σύμφωνα με το παρελθόν, με τον ‘τρόπο που συνέβαιναν τα πράγματα προηγουμένως,’ όπως θα λέγαμε. Αλλ’ όλη η ώθησις και η οδηγία του πνεύματος και του Λόγου του Θεού έδειχναν τη μία κατεύθυνσι, που απαιτούσε την αναπροσαρμογή του τρόπου της σκέψεως των. Όταν ο Ιάκωβος παρουσίασε μια απόφασι που τακτοποιούσε το ζήτημα, υιοθετήθηκε έτσι με πλήρη συμφωνία. Είχε ασκήσει ηγεσία ο Χριστός μέσω του αγίου πνεύματος; Αυτό το σώμα εγνώριζε ότι αυτό συνέβαινε, και στην επιστολή τους που εξέθεταν την απόφασί τους είπαν: «Εφάνη [εν πρώτοις] εύλογον εις το άγιον πνεύμα και [δεύτερον] εις ημάς, να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων.»—Πράξ. 15:1-29.
Αυτή η επιστολή εστάλη τότε στις Χριστιανικές εκκλησίες γενικά από ανθρώπους που αντιπροσώπευαν το κυβερνών σώμα της Ιερουσαλήμ. Οι εκκλησίες το εξετίμησαν αυτό και εδέχθησαν αυτή την απόφασι κι’ έτσι απέδειξαν ότι ειλικρινά αναγνώριζαν την ηγεσία του Χριστού Ιησού. Αυτό έφερε σ’ αυτούς πλούσιες ευλογίες, σταθερότητα στην πίστι και αύξησι.—Πράξ. 15:22, 30, 31· 16:4, 5.
Σεις ωφελείσθε από την ηγεσία του Υιού του Θεού; Ποια εκκλησία σήμερα δείχνει την προσκόλλησί της στο Λόγο του Θεού και την υποταγή της στην κατεύθυνσι του πνεύματός του που αποδεικνύει την ηγεσία του; Γιατί να μην ερευνήσετε την απόδειξι τούτου που βρίσκεται ανάμεσα στη Χριστιανική εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά;
-
-
Τα Σιγαρέττα ΝικούνΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Τα Σιγαρέττα Νικούν
◆ Το κάπνισμα σιγαρέττων ή ο μολυσμένος αέρας πειράζει περισσότερο τους πνεύμονες; Μια ομάδα ερευνητών που εμελέτησαν τους πνεύμονες 1.831 αποθανόντων ανθρώπων έφθασαν στο εξής συμπέρασμα: ‘Χωρίς καμμιά αμφιβολία’—τα σιγαρέττα ήσαν, ως επί το πλείστον, η υπ’ αριθ. 1 αιτία που είχε προεξενήσει βλάβη στους πνεύμονες. Από τους άνδρες που δεν είχαν ποτέ καπνίσει, μόνο το 10 τοις εκατό παρουσίαζαν κάποιο σημείο ασθενείας των πνευμόνων. Αλλά από εκείνους που είχαν καπνίσει ένα έως 19 σιγαρέττα ημερησίως, το 87 τοις εκατό είχαν προσβληθή από ασθένεια των πνευμόνων. Και από τους άνδρες που είχαν καπνίσει 20 ή περισσότερα σιγαρέττα την ημέρα, το 99,7 τοις εκατό απεκαλύφθη ότι είχαν ασθένεια των πνευμόνων. Τα αποτελέσματα της ερεύνης επί γυναικών ήσαν όμοια.
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΑπρίλιοΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Απρίλιο
1 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους.—Πράξ. 20:28. Σ 1/4/72 2, 3α
2 Τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται δια σπέρμα.—Ρωμ. 9:8. Σ 15/6/72 14
3 Ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν εναντιούται εις την διαταγήν [διευθέτησιν, ΜΝΚ] του Θεού.—Ρωμ. 13:2. Σ 1/8/72 3α
4 Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.—Πράξ. 5:29. Σ 1/1/73 6, 7
5 Δι’ αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την άρετην, . . . την γνώσιν, . . . την εγκράτειαν, . . . την υπομονήν, . . .την ευσέβειαν, . , . την φιλαδελφίαν, . . . την αγάπην—2 Πέτρ. 1:5-7. Σ 1/7/72 1, 2, 4α
6 Να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτες σας . . . και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού δια το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.—1 Θεσσ. 5:12, 13. Σ 1/11/72 25α
7 Νέος ήμην και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.—Ψαλμ. 37:25. Σ 1/9/72 1, 2α
8 Μακάριος ο άνθρωπος, όστις υπομένει πειρασμόν· διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.—Ιακ. 1:12, ΜΝΚ. Σ 1/6/72 8
9 Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν, αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού.—2 Κορ. 6:3, 4. Σ 15/8/72 2, 3α
10 Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.—Ματθ. 18:20. Σ 1/10/72 5, 6α
11 Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν.—Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ. Σ 15/11/72 11-13α
12 Ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν δια να δοκιμασθήτε.—Αποκάλ. 2:10. Σ 1/12/72 13-15
13 Εις την σπουδήν άοκνοι.—Ρωμ. 12:11. Σ 1/7/72 8, 23, 24
14 Δεν είσθε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν.—Ρωμ. 6:14. Σ 15/12/72 20, 21
15 Ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες δικαιοσύνην εν φόβω Θεού.—2 Κορ. 7:1. Σ 1/1/73 20-22α
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Ανακοινώσεις
ΠΟΣΟ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΡΑΦΗ;
Ό,τι είναι πρακτικό και ωφέλιμο σήμερα πολλάκις παραβλέπεται χάρις εκείνου που είναι σκόπιμο. Για τον λόγο αυτό μερικοί πιθανόν να τείνουν να θεωρούν την Γραφή ως μη πρακτική. Είσθε σεις της αυτής γνώμης; Γνωρίζετε κάποιον ο οποίος έχει την γνώμη αυτή; Αποδείξτε προς ικανοποίησί σας ότι η Γραφή είναι ο πιο πρακτικός οδηγός που μπορεί να βρεθή στους συγχρόνους καιρούς. Πώς; Με το να προμηθευθήτε και να διαβάσετε το βιβλίο «Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος.» Εδώ θα μάθετε τους τριανταεννέα συγγραφείς του Λόγου του Θεού. Τα ιστορικά βάθη τους και ιδιότητες και την αξία των συγγραμμάτων των στις δικές τους γενεές και τις δικές μας. Στείλε σήμερα. Το από 352 σελίδες σκληρόδετο βιβλίο είναι μόνο 30 δρχ. Στις Η.Π.Α. $1.
«ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ»
«Προτιμότερον όνομα καλόν παρά πλούτη μεγάλα,» λέγει μια Γραφική παροιμία που ελέχθη από ένα σοφό και θεόπνευστον άνδρα. Δεν πρέπει λοιπόν ν’ απορήση κανείς γιατί ο Ιησούς, ύστερ’ από αιώνες σε μια προσευχή είπε στον Θεό:«Αγιασθήτω το όνομά σου.» Γνωρίζετε πώς και γιατί ο Θεός θ’ αγιάση το όνομά του; Γνωρίζετε πόσο ζωτικά ο σκοπός αυτός του Θεού επηρεάζει τον προορισμό σας; Διαβάστε το από 384 σελίδες βιβλίο «Αγιασθήτω το Όνομά Σου.» Στείλτε μόνο 15 δραχμές, 50 σεντς στις Η.Π.Α.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
8 Απριλίου: Ο Ένας Αληθινός Ναός στον Οποίον να Λατρεύωμε. Σελίς 133.
15 Απριλίου: Η Σύναξις Όλων των Εθνών σ’ ένα Ναό για Λατρεία. Σελίς 140.
-
-
Πόσο Βαθιά Είναι η Αγάπη Σας;Η Σκοπιά—1973 | 15 Μαρτίου
-
-
Πόσο Βαθιά Είναι η Αγάπη Σας;
«ΜΙΑ φορά κι’ έναν καιρό,» λένε, ήταν ένας νέος ο οποίος είπε στη νεαρή κυρία με την οποία ερωτοτροπούσε: «Σ’ αγαπώ τόσο πολύ που θα ήμουν πρόθυμος να πεθάνω για σένα.» Εκείνη χαμογέλασε και κατόπιν τον ρώτησε: «Που ήσουν την περασμένη Τετάρτη βράδυ, αγάπη μου; Μου έλειψες.» Εκείνος, απήντησε, μάλλον με αμηχανία: «Να, ξέρεις, έβρεχε τόσο δυνατά.» Ήταν πρόθυμος να πεθάνη για τη γυναίκα που αγαπούσε, αλλά δεν ήταν πρόθυμος ν’ αψηφήση τη βροχή για να κάμη μια βραδυνή επίσκεψι.
Είναι καταφανές ότι η αγάπη του δεν ήταν πολύ βαθιά. Ήταν λόγια, αλλά οι πράξεις του δεν υπεστήριζαν τα λόγια του. Πολύ κατάλληλα η Γραφή συμβουλεύει εναντίον αυτού του είδους αγάπης: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.»—1 Ιωάν. 3:18.
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται, βαθιά αγάπη είναι το να είναι κανείς πιστός. Όταν συκοφαντήται ένας φίλος, θα αψηφήσουμε την αντιδημοτικότητα με το να μιλήσωμε με παρρησία υπέρ του φίλου μας; Αυτό το ίδιο εφαρμόζεται στην αγάπη ενός Χριστιανού για τον Θεό του. Έτσι μερικοί ιθαγενείς του Αρκάνσας είχαν κάποτε μια υπαίθριο συγκέντρωσι και στη διάρκεια της συζητήσεως ένας απ’ αυτούς έκαμε μια υποτιμητική παρατήρησι για τον Θεό. Ένας άλλος από τον όμιλο αμέσως μίλησε δυνατά, λέγοντας: «Λυπούμαι, φίλε μου, αλλά δεν μ’ αρέσει να σε ακούω να λες κάτι τέτοιο. Δεν είναι σωστό. Ο Θεός, βλέπεις, είναι πατέρας μου και τον αγαπώ.» Η πιστότης του είχε δώσει σ’ αυτόν θάρρος να μιλήση δυνατά και ν’ αποδείξη έτσι την βαθιά αγάπη του.
Το πόσο βαθιά είναι η αγάπη μας μπορεί επίσης ν’ αποδειχθή με τον τρόπο που αντιδρούμε όταν ένας στενός φίλος ή συγγενής κάμη ένα αδιάκριτο σφάλμα μπροστά σε άλλους. Θα πικραθούμε; Θα είμεθα επικριτικοί; Αν η αγάπη μας είναι βαθιά, θα περιορίσωμε στο ελάχιστο το σφάλμα ή θα το καλύψωμε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά θα καλύψωμε ακόμη και αμαρτήματα και παραβάσεις. Πόσα; Ο απόστολος Πέτρος απαντά: «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» Πλήθος σημαίνει κάμποσα, δεν είν’ έτσι; Και ο αρχαίος σοφός Βασιλεύς Σολομών προχώρησε ακόμη περισσότερο, διότι είπε: «Η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.» Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, αν η αγάπη σας είναι βαθιά θα είσθε συγχωρητικός, σπλαγχνικός, ελεήμων, ακόμη και αν σεις είσθε το θύμα. Όπως το εκφράζει ένα άλλο Γραφικό εδάφιο: «Η αγάπη . . . δεν διαλογίζεται το κακόν.»—1 Πέτρ. 4:8· Παροιμ. 10:12· 1 Κορ. 13:4, 5.
Μια άλλη ακόμη απόδειξις του βάθους της αγάπης είναι να είσθε πρόθυμος να συμβουλεύσετε κάποιον που γνωρίζετε καλά ότι είναι ανάγκη να του γίνη επίπληξις ή διόρθωσις. Πολλοί γονείς αποτυγχάνουν σ’ αυτό το σημείο, δείχνοντας έτσι ότι η αγάπη τους για τα παιδιά τους είναι αβαθής. Έτσι ένας πολύ δημοφιλής και επιτυχής Αμερικανός σχολιαστής της τηλεοράσεως και φιλάνθρωπος παραδέχθηκε ότι η αιτία για την οποία ο γυιος του είχε στραφή στα ναρκωτικά ήταν διότι «βλέπομε τι συμβαίνει αλλά δεν θέλομε να το δούμε, δεν θέλομε να το πιστεύσωμε. . . . τον συγχώρεσα.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 1 Αύγουστου 1972) Ο αρχαίος Βασιλεύς Δαβίδ είχε διαπράξει το ίδιο σφάλμα σχετικά μ’ ένα από τους γυιους του, διότι διαβάζομε ότι «δεν επίκραινε ποτέ αυτόν λέγων, διά τι συ πράττεις ούτω;» Και ο Δαβίδ επίσης θέρισε κακή συμπεριφορά από τον γυιο του για την αμέλεια του να τον διορθώση.—1 Βασ. 1:6.
Ότι η παιδεία και η επίπληξις των γονέων αποτελούν απόδειξι της αγάπης είναι σαφές από τον τρόπο με τον οποίο ο ουράνιος Πατήρ πολιτεύεται με τα τέκνα του: «Όντινα αγαπά ο Ιεχωβά παιδεύει.» Το ότι αυτή η αρχή εφαρμόζεται επίσης και σε φίλους το δείχνει η Γραφή όταν λέγη: «Πληγαί φίλου είναι πισταί.» Εκείνοι οι οποίοι είναι φίλοι μόνο στην επιφάνεια θ’ αποφύγουν να πουν κάτι, αλλά οι γνήσιοι φίλοι που έχουν πνευματικά προσόντα θα προσπαθήσουν να σας βοηθήσουν να διορθωθήτε.—Εβρ. 12:6, ΜΝΚ· Παροιμ. 27:6· Γαλ. 6:1.
Το αντίστροφο αληθεύει επίσης. Αν έχωμε βαθειά αγάπη για ένα φίλο, δεν θα πειραχθούμε από την προσπάθειά του να μας βοηθήση να ανορθωθούμε. Αντιθέτως, θα είμεθα όπως ο Βασιλεύς Δαβίδ όταν έγραψε: «Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου.» (Ψαλμ. 141:5) Όλ’ αυτά, μπορεί να λεχθή, έχουν ιδιαίτερη δύναμι για τους Χριστιανούς στις σχέσεις των με τον Θεό των, τον Ιεχωβά. Αν η αγάπη μας γι’ αυτόν είναι βαθιά δεν θα πικραθούμε επειδή επιτρέπει να υποφέρωμε δοκιμασίες και αδικίες. Αντιθέτως, θ’ αντιδράσωμε όπως ο πατριάρχης Ιώβ, ο οποίος, παρ’ όλες τις απώλειες που είχε και τα παθήματα, «δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.» Όχι, «δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού.» Αν εκδηλώνωμε μια τέτοια βαθειά αγάπη, με τον καιρό θα αμειφθούμε, όπως ακριβώς αμείφθηκε και ο Ιώβ.—Ιώβ 1:22· 2:10· Ιακ. 5:11.
Ποια είναι η πιο μεγάλη και πιο βαθειά αγάπη που μπορεί να έχη κανείς για κάποιον άλλον; Ο Ιησούς είπε: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού.» (Ιωάν. 15:13) Τέτοια, πραγματικά, είναι η αγάπη που ο ίδιος εξεδήλωσε και επίσης τέτοια αγάπη παραγγέλλονται να έχουν οι Χριστιανοί σύζυγοι για τις συζύγους των. Αν είσθε σύζυγος, έχετε τέτοια αγάπη για τη σύζυγό σας;
Η Γραφή δίνει επίσης ένα λαμπρό παράδειγμα των αρχαίων χρόνων για κάποιον ο οποίος είχε τέτοια βαθιά αγάπη για κάποιον άλλον, δηλαδή, τον Ιωνάθαν, τον γυιο του Βασιλέως Σαούλ. Όταν ο ποιμενόπαις Δαβίδ είχε θανατώσει τον γίγαντα Γολιάθ, «η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη μετά της ψυχής του Δαβίδ, και ηγάπησεν αυτόν ο Ιωνάθαν ως την ιδίαν αυτού ψυχήν.» Η αγάπη του Ιωνάθαν για τον Δαβίδ δεν ελαττώθηκε ακόμη και όταν είχε γίνει καταφανές ότι ο Δαβίδ και όχι ο Ιωνάθαν θα ήταν ο επόμενος βασιλεύς του Ισραήλ. Ο Ιωνάθαν βοήθησε επανειλημμένως τον Δαβίδ, ακόμη και διακινδύνευσε τη ζωή του για τον Δαβίδ, όταν ο πατέρας του Σαούλ έρριξε το δοράτιό του για να τον θανατώση επειδή συνέχισε να υπερασπίζεται τον Δαβίδ.—1 Σαμ. 18:1· 20:24-34· 23:17.
Αληθινή είναι η παροιμία: «Ένας φίλος είναι στοργικός σύντροφος όλον τον καιρό,» όπως ακριβώς ήταν ο Ιωνάθαν. (Παροιμ. 17:17, Νέα Αγγλικη Βίβλος) Ένας φίλος μπορεί να έχη ανάγκη από προστασία από ένα κίνδυνο ή μπορεί να χρειάζεται κάποια υλική βοήθεια, αλλά ακόμη πιο συχνά είναι πιθανόν να χρειάζεται ενθάρρυνσι και συντροφιά. Αν η αγάπη μας είναι βαθιά, θα κάμωμε θυσίες για να ικανοποιήσουμε αυτή την ανάγκη.
Πόσο βαθιά είναι η αγάπη σας—για τον γαμήλιο σύντροφό σας, για τα τέκνα σας, για τους γονείς σας, για τον στενό φίλο σας, για τον όμοιο με σας Χριστιανό; Στο βαθμό που είναι βαθιά η αγάπη σας, θα είσθε επίσης πιστός, με το να καλύπτετε σφάλματα και αμαρτήματα, και να δίνετε ή να παίρνετε διόρθωσι, καθώς και να κάνετε θυσίες για να εκφράζετε αυτή την αγάπη.
-
-
Η Στάσις σας Απέναντι στους Γονείς σας—Τι ΑποκαλύπτειΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Η Στάσις σας Απέναντι στους Γονείς σας—Τι Αποκαλύπτει
Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ άτομο είσθε; Τι είδους άτομο επιθυμείτε να γίνετε; Ένας τρόπος με τον οποίο μπορείτε ν’ απαντήσετε είναι όταν εξετάσετε τη στάσι σας απέναντι στους γονείς σας.
Τι σχέσι έχει αυτό με το θέμα; Έχει διότι αυτό που λέτε και κάνετε στους γονείς σας αποκαλύπτει τι υπάρχει στο νου και στην καρδιά σας. Αυτό λέγει πολλά για το τι είδους άνθρωπος είσθε τώρα. Αποτελεί επίσης μια σαφή ένδειξι του τι είδους άνθρωπος είναι πιθανόν να γίνετε στο μέλλον. Αυτό οφείλεται στο ότι το υπόδειγμα διαγωγής που καλλιεργείτε στην οικογένεια γίνεται μέρος του εαυτού σας.
Μερικά νεαρά άτομα αναπτύσσουν μια αρνητική στάσι απέναντι σχεδόν στο καθετί που ζητούν οι γονείς των. Νομίζουν ότι οι γονείς των δεν τα κατανοούν ποτέ, ότι είναι απελπιστικά της παληάς μόδας και δεν μπορούν να προσφέρουν χρήσιμη καθοδήγησι σ’ αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο. Αυτό όμως παράγει στασιασμό και γίνεται συνήθεια αν δεν χαλιναγωγηθή. Αυτό αντανακλάται και στις σχέσεις με άλλους ανθρώπους κάθε ηλικίας έξω από τον οικογενειακό κύκλο. Μπορεί επίσης να δημιουργήση σ’ ένα άτομο σοβαρές στενοχώριες στην προθυμία του να υπακούση στους νόμους που έχουν θεσπισθή για το όφελος της ανθρώπινης κοινωνίας ως συνόλου.
Υπάρχουν ωστόσο άλλα νεαρά άτομα που δεν σκέπτονται μ’ αυτό τον τρόπο. Μεγαλώνουν αποβλέποντας στους γονείς των με σεβασμό. Αυτά τα νεαρά άτομα γνωρίζουν γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε τόση στενοχώρια και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι δεν αισθάνονται την πίεσι να συμμορφωθούν με την αρνητική στάσι που έχουν άλλα παιδιά απέναντι στους γονείς των. Γνωρίζουν την αξία που προσφέρει η καθοδήγησις των γονέων των. Γιατί; Διότι αυτά τα νεαρά άτομα έχουν ανατραφή από γονείς οι οποίοι σέβονται τις ύψιστες αρχές της ανθρώπινης διαγωγής που υπάρχουν—αυτές που βρίσκονται στον εμπνευσμένο γραπτό Λόγο του Δημιουργού του ανθρώπου, του Ιεχωβά Θεού—και έχουν ανταποκριθή με εκτίμησι σ’ αυτή την παιδεία. (Εφεσ. 6:4) Λόγω αυτής της εκπαιδεύσεως στις αλήθειες που υπάρχουν στο Λόγο του Θεού, αυτά τα νεαρά άτομα εκτιμούν τη θέσι τους μέσα στην οικογενειακή διευθέτησι. Έτσι υπάρχει μια καλή σχέσις μέσα στο σπίτι,
Τι μπορεί να λεχθή όμως για τα νεαρά άτομα που οι γονείς των δεν τα διδάσκουν τις αρχές της Βίβλου; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είναι υποχρεωμένα ν’ αποδίδουν σεβασμό και υπακοή στους γονείς των; Μολονότι αληθεύει ότι η καθοδήγησις των γονέων είναι αναγκασμένη να υποφέρη καθώς απομακρύνεται από τους κανόνας του Θεού, ωστόσο, αυτό δεν μειώνει την ανάγκη να καλλιεργούν αυτά τα νεαρά άτομα την ορθή στάσι απέναντι στους γονείς των. Γιατί όχι; Υπάρχουν πολλοί λόγοι.
Παραδείγματος χάριν, σκεφθήκατε ποτέ βαθειά τι έχουν κάμει οι γονείς σας για σας; Επειδή δεν έχετε ζήσει μόνος σας, είναι πιθανόν να μη το εκτιμάτε πλήρως αυτό. Αλλά σταθήτε και σκεφθήτε: από τον καιρό της γεννήσεώς σας ο πατέρας σας και η μητέρα σας φροντίζουν κάθε μέρα για σας. Σας τρέφουν, σας προμηθεύουν ρουχισμό, κατοικία για να ζήτε και φροντίζουν για την εκπαίδευσί σας.
Αν επρόκειτο να μισθώσετε ένα άτομο για να κάμη αυτά που οι γονείς σας έχουν κάμει για σας από τον καιρό της γεννήσεώς σας, αυτό θα σας στοίχιζε μια μικρή περιουσία. Οι γονείς σας, λοιπόν, είναι άξιοι σεβασμού για όλ’ αυτά. Αργότερα, αν νυμφευθήτε και γίνετε γονεύς, θα εκτιμήσετε πληρέστερα τι έχουν κάμει οι γονείς σας για σας. Αλλά γιατί, να μη εκδηλώσετε την εκτίμησί σας τώρα; Αποδώστε λίγη από την αγάπη που οφείλετε στους γονείς σας με το να δείχνετε απέναντι τους σεβασμό και υπακοή. Τότε θ’ αποδείξετε ότι αναπτύσσεσθε σ’ ένα ώριμο άτομο, ένα άτομο που είναι λογικό, που εκτιμά εκείνους οι οποίοι κάνουν σ’ αυτό καλό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς σας είναι τέλειοι. Φυσικά, κάνουν σφάλματα. Αλλά, κάνετε και σεις επίσης. Είναι πιθανόν ότι σεις κάνετε περισσότερα εφόσον δεν έχετε την πείρα της ζωής που έχουν εκείνοι. Μήπως δεν ανέχεσθε τα σφάλματα που κάνουν οι γονείς σας, αλλ’ ωστόσο απαιτείτε να δείχνουν εκείνοι ανοχή στα δικά σας; Για να είσθε συνεπείς, πρέπει να μάθετε να παραβλέπετε τα σφάλματα που κάνουν οι γονείς σας, όπως κι’ εκείνοι παραβλέπουν πολλά δικά σας. Κι’ εφόσον εκείνοι έχουν μια πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, είναι κατανοητό ότι μπορεί να σφάλλουν μερικές φορές.—Ψαλμ. 130:3· Ιακ. 2:13.
Εν τούτοις, σε μερικές περιπτώσεις εκείνο που βλέπετε ως ένα σφάλμα των γονέων μπορεί απλώς να είναι μια άποψις που διαφέρει από τη δική σας. Όταν συμβαίνη αυτό, και οι γονείς σας έχουν λάβει μια οριστική στάσι σ’ αυτό το αμφισβητούμενο ζήτημα, τι πρέπει να κάμετε σεις;
Πρέπει να έχετε υπ’ όψιν ότι η θέσις των γονέων σας δεν είναι η ίδια με τη δική σας. Ένας γονεύς αντιπροσωπεύει κάποιον ανώτερο από σας στη διευθέτησι των πραγμάτων του Θεού. Ο Θεός έχει δώσει στους γονείς σας εξουσία και ευθύνη που σεις δεν έχετε ακόμη. Επομένως, οι τελικές αποφάσεις σε ζητήματα που αφορούν εσάς ανήκουν στους γονείς σας. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού συμβουλεύει:«Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα· διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.» (Κολ. 3:20) Φυσικά, αυτό σημαίνει υπακοή στο καθετί που απαιτούν οι γονείς και το οποίο δεν παραβιάζει τους νόμους του Θεού.
Έπρεπε, βλέπετε, να υπάρχη μια τάξις στην ανθρώπινη κοινωνία. Χωρίς τάξι, σύγχυσις ακόμη και αναρχία προκύπτει. Έτσι, επίσης, πρέπει να υπάρχη τάξις στον οικογενειακό κύκλο. Και εκεί ο Θεός έχει διορίσει τον πατέρα ως κεφαλή, με την μητέρα να συνεργάζεται στενά μαζί του. Και οι δυο γονείς έχουν διορισθή ως επόπται των τέκνων των. Έτσι όταν οι γονείς σας σάς θέτουν μερικές απαιτήσεις, όπως όσον αφορά το τι ώρα θα επιστρέφετε στο σπίτι τα βράδυα, με ποιους μπορείτε να συναναστρέφεσθε, πώς να περιποιήσθε τον εαυτό σας, και άλλα όμοια, και υπακούετε σ’ αυτούς, τότε δείχνετε σεβασμό στη διευθέτησι του Θεού. Όταν παρακούετε στους γονείς σας, δείχνετε έλλειψι σεβασμού στη διευθέτησι του Θεού. Αυτό σημαίνει σύγκρουσι με τον Θεό! Γνωρίζετε ποιος θα χάση σε μια τέτοια περίπτωσι. Έτσι, ο τρόπος που ανταποκρίνεσθε στην κατεύθυνσι των γονέων δείχνει πώς αισθάνεσθε για εκείνον που είναι ανώτερος από τους γονείς, τον Ιεχωβά Θεό.
Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού λέγει: «Τον οφθαλμό όστις εμπαίζει τον πατέρα αυτού και καταφρονεί να υπακούση εις την μητέρα αυτού, οι κόρακες της φάραγγος θέλουσιν εκβάλει και οι νεοσσοί των αετών θέλουσι φάγει.» (Παροιμ. 30:17) Ναι, η εσφαλμένη στάσις απέναντι στους γονείς θα στοιχίση στα νεαρά άτομα τη ζωή τους!
Κάποια μέρα, όταν θα είσθε σε νόμιμη ηλικία και ίσως κάμετε δική σας οικογένεια, δεν θα θελήσετε να δείχνουν τα παιδιά σας σεβασμό και υπακοή σ’ εσάς; Αλλ’ αν εσείς δεν έχετε μάθει πώς να κάνετε αυτό απέναντι στους γονείς σας, δεν είναι πιθανόν ότι θα εκπαιδεύσετε τα τέκνα σας με πολλή επιτυχία στο να δείχνουν τέτοιο σεβασμό. Θερίζετε ότι σπείρετε, λέγει η Αγία Γραφή. Μάθετε πώς ν’ αντιμετωπίζετε την υποτακτική θέσι στην οποία βρίσκεσθε τώρα, και αυτό θα σας βοηθήση ν’ αντιμετωπίσετε τις μεγαλύτερες δυσκολίες της εφηβικής ηλικίας, και ίσως τα καθήκοντα του γονέως αργότερα.
Επίσης, αν αναπτύσσετε μια αρνητική στάσι απέναντι στους γονείς σας, αυτό μπορεί να εκδηλωθή και σε άλλα πράγματα που θα κάνετε αργότερα. Παραδείγματος χάριν, αν εργάζεσθε σ’ ένα εργοδότη, θα στενοχωρήσθε πάντοτε με την εξουσία που έχει επάνω σας; Όταν σας αναθέτη να κάνετε κάτι, θα το θεωρήτε δύσκολο να συμμορφωθήτε; Θα παραπονήσθε πάντοτε για την εργασία σας; Τι θα πούμε για την στάσι σας απέναντι σ’ εκείνους με τους οποίους πιθανόν να συνεργάζεσθε; Ίσως διαπιστώσετε ότι συνεχώς παραπονείσθε γι’ αυτούς, ποτέ δεν τους επαινείτε για τα καλά πράγματα που πιθανόν να κάνουν για σας. Ή αν πηγαίνετε στο σχολείο για να μάθετε ένα επάγγελμα ή εκπαιδεύεσθε σε μια εργασία, πιθανόν ν’ αρχίσετε να αισθάνεσθε ύστερ’ από μερικές εβδομάδες ότι γνωρίζετε περισσότερα από τον εκπαιδευτή σας. Όλες αυτές οι στάσεις πιθανόν να σας κάνουν να αισθανθήτε πολλή πικρία αργότερα στη ζωή. Αλλ’ αυτό μπορεί να είναι ο καρπός της εσφαλμένης στάσεως απέναντι στους γονείς σας που έχετε αναπτύξει.
Επομένως, δεχθήτε την πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής και της θέσεως σας μέσα σ’ αυτήν. Εκτιμήστε ότι αυτή είναι η οδός του Θεού και ότι η δική του οδός είναι η πιο καλή.
Αν όμως αποφεύγετε να δεχθήτε τις ευθύνες σας ως ένα ανήλικο μέλος μέσα στην οικογένεια, τότε ζητείτε στενοχώριες. Και αυτές όχι μόνον θα επηρεάσουν τις σχέσεις σας με τους γονείς σας και με άλλους, καθώς επίσης και τη ζωή σας αργότερα, αλλ’ ακόμη πιο σπουδαίο, θα εξασθενίση τη στάσι σας ενώπιον του Θεού. Και αυτός είναι εκείνος ο οποίος καθορίζει αν θα ζήσετε για πάντα στη νέα του τάξι, ή αν ή ύπαρξίς σας θα παρέλθη όταν αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων καταστραφή συντόμως.—Παροιμ. 3:1, 2.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1973 | 1 Μαρτίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Είναι, δυνατόν η παρούσα κρίσις της θρησκείας να οφείλεται σε έλλειψι πρακτικότητας της Χριστιανοσύνης;—Η.Π.Α.
Όταν εξετάζωμε την απάντησι σ’ αυτή την ερώτησι, οφείλομε να θυμηθούμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ Χριστιανοσύνης των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου και Χριστιανοσύνης της Βίβλου. Μολονότι μια μορφή της Χριστιανοσύνης μπορεί να μην είναι πρακτική, αυτό δεν σημαίνει ότι και η άλλη μορφή πρέπει επίσης να μη είναι πρακτική.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η πρακτικότης στη θρησκεία απαιτεί ενεργό ανάμιξι στα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα της εποχής. Νομίζουν ότι η αποτυχία της εκκλησίας απ’ αυτή την άποψι δείχνει ότι η Χριστιανοσύνη δεν είναι πρακτική.
Αλλά μήπως οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν έχουν αναμιχθή με ενεργό τρόπο στις υποθέσεις του κόσμου; Πράγματι ναι! Σε πολλές χώρες οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έχουν ασκήσει, σημαντική πολιτική επιρροή, ακόμη ως το σημείο να κυριαρχούν επάνω στο κυβερνών στοιχείο. Φυσικά, η πολιτική ευθυγράμμισις των εκκλησιαστικών συστημάτων έχει συχνά ευνοήσει τους πλουσίους. Ωστόσο, οι εκκλησίες ισχυρίζονται ότι βοηθούν τους πτωχούς. Οι εκκλησίες έχουν οικοδομήσει νοσοκομεία, έχουν κάμει φιλανθρωπικά έργα και έχουν ενθαρρύνει τα μέλη τους να συμμετέχουν με ενεργό τρόπο σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Μολονότι, μπορεί να έχη προκύψει κάποιο καλό, έχουν αυτές οι προσπάθειες καταλήξει στο κάλλιστο δυνατό καλό; Έχουν αυτές οι προσπάθειες αλλάξει πραγματικά τη ζωή των ανθρώπων, ώστε να παράγουν καλύτερους συζύγους, καλύτερες συζύγους, πατέρες, μητέρες και τέκνα; Το θλιβερό γεγονός είναι ότι συχνά πολύ μικρή αντίθεσις παρατηρείται ανάμεσα στη ζωή των μελών της εκκλησίας και των μη μελών της εκκλησίας. Οι φυλακές είναι γεμάτες από ανθρώπους οι οποίοι ανήκουν σε θρησκευτικές οργανώσεις. Δεν δείχνει αυτό ότι κάτι άλλο εκτός από την ανάμιξι σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και τα όμοια χρειάζεται;
Εκείνο που έχουν κάμει οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου είναι αντίθετο στις διδασκαλίες του ιδρυτού της Χριστιανοσύνης. Ο Ιησούς Χριστός είπε για τους μαθητάς του:«Εκ του κόσμου δεν είναι.» (Ιωάν. 17:16) Και ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εξεύρομεν ότι εκ του Θεού είμεθα, και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Ώστε άσχετα με κάποιο φαινομενικό καλό που είναι πιθανόν να έχη προκύψει, η ενεργός ανάμιξις του Χριστιανού στις κοσμικές υποθέσεις θα εσήμαινε να υποστηρίζη ένα σύστημα που αποδοκιμάζεται από τον Θεό. Η ανάμιξις δεν μπορεί ποτέ να έχη την επιδοκιμασία και, την ευλογία του Θεού, όπως αποδεικνύεται πλήρως από τις επανειλημμένες αποτυχίες των ανθρώπων στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν τον κόσμο. Οι προσπάθειες των ανθρώπων θα μπορούσαν να συγκριθούν με την αφαίρεσι του νερού από ένα βυθιζόμενο πλοίο μ’ ένα σφουγγάρι. Είναι αλήθεια, ότι αφαιρείται νερό, αλλά η όλη προσπάθεια δεν επιτυγχάνει τίποτα πραγματικά άξιο λόγου.
Εξ άλλου, εκείνο που έκαμε ο Ιησούς Χριστός ήταν πρακτικό. Απέδειξε στους ανθρώπους που είχαν έντιμη καρδιά ότι είχαν κάθε λόγο ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους προς το καλύτερο. Τους βοήθησε να γνωρίσουν τον Θεό ως πρόσωπο—την απεριόριστη αγάπη του, το έλεός του, την αγαθωσύνη του, την παρ’ αξίαν αγαθότητά του. Αυτό ώθησε ανθρώπους να θελήσουν να γίνουν μιμηταί του Θεού.
Ομοίως, όταν σήμερα άνθρωποι φθάνουν στο σημείο ν’ αναγνωρίσουν την ορθότητα του νόμου του Θεού και να εκτιμήσουν την αγάπη που έχει δείξει ο Δημιουργός προμηθεύοντας τον μονογενή του Υιό ως αντίλυτρο, ωθούνται να φέρουν τη ζωή τους σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού. Ακολουθούν την θεία συμβουλή ‘νεκρώσατε τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν.’ Τώρα απορρίπτουν «οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν.»—Κολ. 3:5, 8.
Δεν είναι αλήθεια ότι τα πράγματα θα ήσαν πολύ διαφορετικά σήμερα αν οι άνθρωποι, παντού το έκαναν αυτό; Τι έξοχη βελτίωσι θα έφερνε αυτό στην οικογενειακή ζωή και στις σχέσεις του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του! Ναι, η αληθινή Χριστιανοσύνη είναι πρακτική γιατί μπορεί να παράγη καλύτερους ανθρώπους. Και, όπως είναι καταφανές μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα, η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν δοκιμάζει κρίσι αλλά ευδοκιμεί σε διακόσιες και πλέον χώρες σ’ όλη τη γη.
Είναι αλήθεια ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου αντιμετωπίζουν κρίσι, όχι όμως λόγω της ελλείψεως πρακτικότητας της Χριστιανοσύνης. Αυτή οφείλεται στην αποτυχία τους να μιμηθούν το παράδειγμα του Ιησού να παραμείνουν χωρισμένοι από τον κόσμο. Αυτά τα εκκλησιαστικά συστήματα έχουν δαπανήσει πολύτιμο χρόνο και προσπάθεια για να διαιωνίσουν ένα σύστημα πραγμάτων που είναι αποδοκιμασμένο από τον Θεό. Έχουν δώσει μεγάλη έμφασι στην ανθρώπινη σοφία και στα υλικά πράγματα, αποκλείοντας ουσιαστικά στο να ωθήσουν τις καρδιές των ανθρώπων να διάγουν Χριστιανική ζωή. Επομένως, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν έχουν τίποτε καλύτερο να προσφέρουν απ’ ό,τι έχει ο κόσμος να προσφέρη γενικά. Έχουν αγνοήσει το μόνο πρακτικό πράγμα, δηλαδή, την υποβοήθησι των ανθρώπων να εκτιμήσουν ότι είναι ορθό και δίκαιο να ζη κανείς σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού.
-