Δικάζεται από το Σάνχεδριν και τον Στέλνουν στον Πιλάτο

Η νύχτα κοντεύει να τελειώσει όταν ο Πέτρος αρνείται τον Ιησού τρίτη φορά. Τα μέλη του Σάνχεδριν έχουν τελειώσει την παρωδία δίκης και έχουν αποχωρήσει. Τα ξημερώματα της Παρασκευής συγκεντρώνονται ξανά, πιθανώς για να δώσουν μια επίφαση νομιμότητας στην παράνομη νυχτερινή δίκη. Ο Ιησούς οδηγείται ενώπιόν τους.

Το δικαστήριο λέει και πάλι επιτακτικά: «Αν είσαι εσύ ο Χριστός, πες το μας». Ο Ιησούς αποκρίνεται: «Ακόμη και αν σας το πω, δεν πρόκειται να το πιστέψετε. Και αν σας ρωτήσω, δεν πρόκειται να απαντήσετε». Ωστόσο, τους δείχνει με θάρρος ότι είναι αυτός που προειπώθηκε στο εδάφιο Δανιήλ 7:13, λέγοντας: «Από τώρα και στο εξής ο Γιος του ανθρώπου θα κάθεται δίπλα στο δυνατό δεξί χέρι του Θεού».​—Λουκάς 22:67-69· Ματθαίος 26:63.

Εκείνοι επιμένουν: «Εσύ είσαι λοιπόν ο Γιος του Θεού;» Ο Ιησούς απαντάει: «Εσείς οι ίδιοι λέτε ότι είμαι». Αυτό φαίνεται πως δικαιολογεί την εκτέλεσή του με την κατηγορία της βλασφημίας. «Τι μας χρειάζεται άλλη μαρτυρία;» ρωτούν. (Λουκάς 22:70, 71· Μάρκος 14:64) Δένουν λοιπόν τον Ιησού και τον οδηγούν στον Ρωμαίο Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο.

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ίσως βλέπει τον Ιησού να οδηγείται στον Πιλάτο. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο Ιησούς έχει καταδικαστεί, νιώθει τύψεις και βρίσκεται σε απόγνωση. Αντί όμως να στραφεί στον Θεό εκφράζοντας αληθινή μετάνοια, πηγαίνει να επιστρέψει τα 30 ασημένια νομίσματα. Λέει στους πρωθιερείς: «Αμάρτησα που πρόδωσα αθώο αίμα». Αλλά εκείνοι του απαντούν κυνικά: «Τι μας νοιάζει εμάς; Δική σου υπόθεση είναι!»​—Ματθαίος 27:4.

Ο Ιούδας ρίχνει τα 30 ασημένια νομίσματα στον ναό και έπειτα, σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα σφάλματά του, κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Καθώς προσπαθεί να κρεμαστεί, προφανώς το κλαδί στο οποίο δένει το σκοινί σπάει. Πέφτει στα βράχια από κάτω και το σώμα του σκίζεται.​—Πράξεις 1:17, 18.

Είναι ακόμη νωρίς το πρωί όταν ο Ιησούς οδηγείται στο ανάκτορο του Πόντιου Πιλάτου. Αλλά οι Ιουδαίοι που τον φέρνουν αρνούνται να μπουν μέσα. Πιστεύουν ότι μια τέτοια επαφή με Εθνικούς θα τους μολύνει και δεν θα είναι σε θέση να γευματίσουν στις 15 Νισάν, την πρώτη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων, που θεωρείται μέρος της περιόδου του Πάσχα.

Ο Πιλάτος βγαίνει έξω και τους ρωτάει: «Για ποιο πράγμα κατηγορείτε αυτόν τον άνθρωπο;» Εκείνοι απαντούν: «Αν δεν ήταν κακοποιός, δεν θα σου τον παραδίδαμε». Ο Πιλάτος ίσως διαισθάνεται ότι προσπαθούν να τον πιέσουν, γι’ αυτό λέει: «Πάρτε τον εσείς και δικάστε τον σύμφωνα με τον νόμο σας». Οι Ιουδαίοι αποκαλύπτουν τις δολοφονικές τους προθέσεις, απαντώντας: «Εμείς δεν είναι νόμιμο να σκοτώσουμε κανέναν».​—Ιωάννης 18:29-31.

Στην πραγματικότητα, αν σκοτώσουν τον Ιησού στη διάρκεια της γιορτής του Πάσχα, πιθανότατα θα προκληθεί σάλος. Αν όμως κάνουν τους Ρωμαίους να τον εκτελέσουν με κάποια πολιτική κατηγορία, πράγμα που οι Ρωμαίοι έχουν την εξουσία να κάνουν, αυτοί οι Ιουδαίοι δεν θα φέρουν ευθύνη ενώπιον του λαού.

Οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν λένε στον Πιλάτο ότι έχουν καταδικάσει τον Ιησού για βλασφημία. Τώρα επινοούν άλλες κατηγορίες: «Διαπιστώσαμε ότι αυτός ο άνθρωπος [1] υπονομεύει το έθνος μας, [2] απαγορεύει την πληρωμή φόρων στον Καίσαρα και [3] λέει ότι αυτός είναι ο Χριστός ο βασιλιάς».​—Λουκάς 23:2.

Ως εκπρόσωπος της Ρώμης, ο Πιλάτος έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για την κατηγορία ότι ο Ιησούς ισχυρίζεται πως είναι βασιλιάς. Γι’ αυτό, ξαναμπαίνει στο ανάκτορο, φωνάζει τον Ιησού και τον ρωτάει: «Εσύ είσαι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων;» Με άλλα λόγια: “Παραβίασες όντως τον νόμο της αυτοκρατορίας ανακηρύσσοντας τον εαυτό σου βασιλιά ενάντια στον Καίσαρα;” Ο Ιησούς, ίσως για να μάθει πόσα έχει ήδη ακούσει για αυτόν ο Πιλάτος, λέει: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου είπαν άλλοι για εμένα;»​—Ιωάννης 18:33, 34.

Ο Πιλάτος δηλώνει άγνοια για ό,τι αφορά τον Ιησού αλλά θέλει να ενημερωθεί, και του απαντάει: «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» Κατόπιν προσθέτει: «Το δικό σου έθνος και οι πρωθιερείς σε παρέδωσαν σε εμένα. Τι έκανες;»​—Ιωάννης 18:35.

Ο Ιησούς δεν προσπαθεί να αποφύγει το καίριο ζήτημα​—τη βασιλική του ιδιότητα. Απαντάει με τρόπο που αναμφίβολα εκπλήσσει πολύ τον Κυβερνήτη Πιλάτο.