-
ΧριστιανόςΕνόραση στις Γραφές, Τόμος 2
-
-
«Στην Αντιόχεια [της Συρίας] ήταν που για πρώτη φορά οι μαθητές ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί». (Πρ 11:26) Πιθανώς, λοιπόν, αυτό το όνομα χρησιμοποιούνταν ήδη το έτος 44 Κ.Χ., όταν έλαβαν χώρα τα γεγονότα που περιγράφονται στα συμφραζόμενα, αν και η γραμματική δομή της εν λόγω φράσης δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκην κάτι τέτοιο. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτό συνέβη λίγο αργότερα. Όπως και να έχουν τα πράγματα, γύρω στο 58 Κ.Χ., στην πόλη της Καισάρειας, ο όρος ήταν πολύ γνωστός και χρησιμοποιούνταν ακόμη και από δημόσιους αξιωματούχους, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή ο Βασιλιάς Ηρώδης Αγρίππας Β΄ είπε στον Παύλο: «Ακόμη λίγο και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός».—Πρ 26:28.
-
-
ΧριστιανόςΕνόραση στις Γραφές, Τόμος 2
-
-
Στην Αντιόχεια της Συρίας έγιναν για πρώτη φορά γνωστοί ως «Χριστιανοί» οι ακόλουθοι του Χριστού. Είναι εντελώς απίθανο να ονόμασαν πρώτοι οι Ιουδαίοι τους ακολούθους του Ιησού «Χριστιανούς» (στην ελληνική) ή «Μεσσιανιστές» (στην εβραϊκή), διότι εκείνοι είχαν απορρίψει τον Ιησού ως τον Μεσσία ή Χριστό, οπότε δεν θα μπορούσαν συγχρόνως να τον αναγνωρίζουν εμμέσως ως τον Χρισμένο, ή αλλιώς τον Χριστό, χαρακτηρίζοντας τους ακολούθους του «Χριστιανούς». Μερικοί πιστεύουν πως ο ειδωλολατρικός πληθυσμός ίσως τους έδωσε το παρωνύμιο «Χριστιανοί» χλευαστικά ή σκωπτικά, αλλά η Γραφή δείχνει ότι αυτό το όνομα ήταν θεόδοτο, καθώς αναφέρει ότι «ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί».—Πρ 11:26.
Το ρήμα χρηματίζω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που χρησιμοποιείται σε αυτό το εδάφιο αποδίδεται κατά κανόνα απλώς «ονομάστηκαν», πράγμα που ισχύει για τις περισσότερες μεταφράσεις στο εδάφιο Πράξεις 11:26. Ωστόσο, κάποιες μεταφράσεις υποδεικνύουν ότι ο Θεός έπαιξε ρόλο στην επιλογή του ονόματος “Χριστιανός”. Αξιοπρόσεκτες ως προς αυτό είναι η Μετάφραση Νέου Κόσμου, η Κατά Λέξη Μετάφραση του Γιανγκ και Η Απλή Αγγλική Βίβλος. Η μετάφραση του Γιανγκ λέει: «Οι μαθητές επίσης ονομάστηκαν θεόθεν Χριστιανοί πρώτα στην Αντιόχεια».
Το ρήμα χρηματίζω, όπως χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, σχετίζεται πάντοτε με κάτι το υπερφυσικό ή θεϊκό, με κάποιο θέσφατο. Το Αναλυτικό Ταμείο της Αγίας Γραφής ([Exhaustive Concordance of the Bible] 1890, σ. 78), του Στρονγκ, στο ελληνικό του λεξικό, ορίζει αυτό το ρήμα ως «εξαγγέλλω θέσφατο . . . ιδιαίτερα, κάποιο θεϊκό μυστικό». Το Ελληνικό και Αγγλικό Λεξικό ([Greek and English Lexicon] 1885, σ. 786), του Έντουαρντ Ρόμπινσον, δίνει τις ακόλουθες έννοιες: «Κάτι που λέγεται σε συνάρτηση με μια θεϊκή απόκριση, θέσφατο, διακήρυξη, αποκρίνομαι, εξαγγέλλω θέσφατο, δίνω προειδοποίηση από τον Θεό». Το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης ([Greek-English Lexicon of the New Testament] 1889, σ. 671), του Θάγιερ, λέει: «δίνω θεϊκή εντολή ή νουθεσία, διδάσκω από τον ουρανό . . . λαβαίνω θεϊκή εντολή, νουθεσία, καθοδήγηση . . . είμαι αγωγός θεϊκών αποκαλύψεων, γνωστοποιώ τις εντολές του Θεού». Ο Τόμας Σκοτ, στο έργο του Επεξηγηματικές Σημειώσεις ([Explanatory Notes] 1832, Τόμ. 3, σ. 419), λέει αναφορικά με αυτό το εδάφιο: «Η λέξη αφήνει να εννοηθεί ότι αυτό έγινε κατόπιν θεϊκής αποκάλυψης, διότι αυτή τη σημασία έχει γενικά στην Καινή Διαθήκη, και αποδίδεται “προειδοποιούμαι από τον Θεό”, ακόμη και όταν το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο δεν έχει τη λέξη ΘΕΟΣ». Σχετικά με το εδάφιο Πράξεις 11:26, το Σχολιολόγιο (Commentary) του Κλαρκ λέει: «Η λέξη [χρηματίσαι] στο κοινό μας κείμενο, την οποία αποδίδουμε ονομάστηκαν, σημαίνει στην Καινή Διαθήκη ορίζω, προειδοποιώ ή αναγορεύω, με Θεϊκή κατεύθυνση. Με αυτή την έννοια χρησιμοποιείται η λέξη στο εδ. Ματ 2:12 . . . Επομένως, αν το όνομα ορίστηκε Θεϊκά, το πιθανότερο είναι ότι το έδωσαν ο Σαύλος και ο Βαρνάβας κατόπιν σχετικής οδηγίας και ότι, ως εκ τούτου, το όνομα Χριστιανός προέρχεται από τον Θεό».—Βλέπε Ματ 2:12, 22· Λου 2:26· Πρ 10:22· Ρω 7:3· Εβρ 8:5· 11:7· 12:25, όπου υπάρχει αυτό το ρήμα στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο.
Οι Γραφές χαρακτηρίζουν τον Ιησού Χριστό Γαμπρό, Κεφαλή και Σύζυγο των χρισμένων ακολούθων του. (2Κο 11:2· Εφ 5:23) Εύλογα, λοιπόν, όπως μια σύζυγος παίρνει με χαρά το όνομα του συζύγου της, έτσι και η τάξη αυτή της «νύφης» του Χριστού έλαβε ευχαρίστως ένα όνομα το οποίο φανερώνει ότι τα μέλη της ανήκουν σε εκείνον. Με αυτόν τον τρόπο, όσοι παρατηρούσαν εκείνους τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα καταλάβαιναν αμέσως, όχι μόνο από τη δράση τους, αλλά και από το όνομά τους, ότι ήταν εντελώς διαφορετικοί από όσους ασκούσαν τον Ιουδαϊσμό. Αποτελούσαν μια αναπτυσσόμενη κοινότητα, όπου δεν υπήρχε ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας αλλά όλοι ήταν ένα υπό την Κεφαλή τους και τον Ηγέτη τους, τον Ιησού Χριστό.—Γα 3:26-28· Κολ 3:11.
-