-
Ένας Πόλεμος Μεταξύ ΘεώνΗ Σκοπιά—1965 | 15 Ιουνίου
-
-
22. Ποια αναχαίτισι έπρεπε να επιφέρη η προφητεία του Ησαΐα στους Βαβυλωνίους;
22 Οι Βαβυλώνιοι, οι οποίοι ήσαν «σκληροκάρδιοι», υπερήφανοι για τους θεούς των Βηλ και Νεβώ, θα έπρεπε να δώσουν προσοχή σ’ αυτή την ανακοίνωσι και προειδοποίησι, ώστε να μην ενεργήσουν υψηλόφρονα και βάναυσα εναντίον του Ισραήλ, του λαού του Θεού, όταν τον κρατούσαν σ’ αιχμαλωσία.
23. Ποιο έτος ωδήγησε ο Ιεχωβά το συμβολικό «αρπακτικόν πτηνόν» εναντίον της Βαβυλώνος, και ποιες ερωτήσεις σχετικά με τον χρόνο πρέπει να τύχουν απαντήσεως;
23 Το 539 π.Χ., δύο μόνον χρόνια προτού συμπληρωθούν τα εβδομήντα χρόνια της ερημώσεως, που είχαν προλεχθή, ο Θεός απέστειλε το γοργό του αρπακτικό πτηνό, τον Κύρο τον Πέρση, να πετάξη εναντίον της Βαβυλώνος και να εκτελέση τη θεία εντολή του επ’ αυτής. (Ιερεμ. 25:11) Η Βαβυλών, όμως, ήταν η ισχυρή περιτειχισμένη πόλις, θεωρούμενη απόρθητη. Θα μπορούσαν οι θεοί της Βαβυλώνος, οι οποίοι ευρίσκοντο πίσω από τα ισχυρά της αμυντικά έργα, ν’ ανθέξουν επί έτη κι έτσι να εμποδίσουν τον Ιεχωβά από το να εκτελέση τη βουλή του στον καιρό του που είχε προλεχθή; Θα ήταν τα δύο χρόνια αρκετό χρονικό διάστημα στον Κύρο για να επιφέρη την πτώσι της Βαβυλώνος, και, εκτός απ’ αυτό, να επιτύχη την υπόθεσι της απελευθερώσεως των Ιουδαίων;
24. Ποιο θα ήταν το πραγματικό ζήτημα στον πόλεμο εναντίον της Βαβυλώνος, και τι προεμήνυε η έκβασίς του;
24 Ο λόγος και το όνομα του Ιεχωβά διεκυβεύοντο. Θα εγίνετο ένας πόλεμος, όχι απλώς μεταξύ του Ιεχωβά και της Βαβυλώνος, μόνον χάριν του λαού του Ισραήλ. Ήταν ένας πόλεμος μεταξύ θεών. Ο Ιεχωβά θ’ απεδείκνυε την υπεροχή του πάνω σ’ αυτούς τους θεούς είδωλα, που δεν ήσαν θεοί, και θα τους έρριχνε κάτω στο χώμα σε καταισχύνη και ηττημένους. Θα ήταν μια συντριπτική ήττα για τον Σατανά και τους πονηρούς του δαίμονας, μια πρόγευσις της ήττης και καταστροφής αυτών των εναντιουμένων κατά του Θεού και η πλήρης διεκδίκησις του Ιεχωβά εναντίον όλων των θεών όλων των εθνών. Επομένως, η πτώσις της Βαβυλώνος έπρεπε να συμβή στον προσδιωρισμένο καιρό του Θεού. Στο επόμενο τεύχος του περιοδικού αυτού θα συνεχίσωμε εξετάζοντας μερικά γεγονότα της μοιραίας νύχτας της πτώσεως της Βαβυλώνος.
-
-
Μια Γη Φημισμένη Για το ΒδέλλιονΗ Σκοπιά—1965 | 1 Ιουνίου
-
-
Μια Γη Φημισμένη Για το Βδέλλιον
♦ Μπορεί να γνωρίζετε τον χρυσό και τον ονυχίτη, αλλά γνωρίζετε τι είναι το βδέλλιον; Η γη Αβιλά τα είχε και τα τρία. (Γεν. 2:11, 12) Ήταν προφανώς πολύτιμο, αφού αναφέρεται μαζί με τον ονυχίτη λίθο και τον χρυσό. Πρέπει να ήταν γνωστό στους Ισραηλίτας, διότι ο Μωυσής συνέκρινε την εμφάνισι του μάννα με του βδελλίου. (Αριθμ. 11:7) Αυτό το αρωματικό κόμμι ήταν πάρα πολύ φημισμένο στην αρχαία εποχή, το εκτιμούσαν δε σε μεγάλο βαθμό τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί. Το κόμμι αυτό προήρχετο από ένα δένδρο, και, σύμφωνα με τον Πλίνιο, ήταν διαφανές, κηρώδες, και λιπαρό στην αφή. Ήταν εύοσμο από μακρινή απόστασι ολόγυρα, και είχε ένα άρωμα και γεύσι όπως του μύρου αλλά ασθενέστερο. Όταν εκαίετο, το βδέλλιον διέχεε μια οσμή βαλσάμου. Οι αρχαίοι το χρησιμοποιούσαν όπως το μύρον—σε αρώματα, στο θυμίαμα και στην ιατρική.
-
-
Η Αρχαιότερη Γνωστή Χρωστική ΟυσίαΗ Σκοπιά—1965 | 1 Ιουνίου
-
-
Η Αρχαιότερη Γνωστή Χρωστική Ουσία
♦ Δεν ήταν τόσο εύκολο στους Βιβλικούς χρόνους να βάψη κανείς ένα ύφασμα σ’ ένα ωρισμένο χρώμα, διότι καμμιά συνθετική βαφή δεν ήταν τότε γνωστή. Μερικά από τα υλικά, που εχρησιμοποίησαν οι Ισραηλίται στη Σκηνή του Μαρτυρίου είχαν βαφή ‘κόκκινα’. (Έξοδ. 25:4· 26:1· 35:6) Στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών χρησιμοποιείται η έκφρασις «κόκκους ερυθρά» παρά απλώς ‘κόκκινα’, και αναφέρεται στον «κόκκον τον βαφικόν» που μερικές αυθεντίες θεωρούν ως την αρχαιότερη γνωστή χρωστική ουσία. Προέρχεται από ένα μικρό έντομο που ζη ως παράσιτο στην δρυν την ύσγην (πρίνον) μια νάνο, θαμνοειδή, αειθαλή δρυν στις περιοχές της Μεσογείου, πολύ γνωστή στα ξηρά μέρη. Τα άρρενα μπορούν να πετάξουν, αλλά τα θηλυκά είναι δίχως φτερά, και διάγουν τον περισσότερο χρόνο της ζωής των σχεδόν ακίνητα. Τα σώματα των θηλέων εξογκούνται μετά το ζευγάρωμα, και, τότε, προτού εκβάλλουν τα αυγά των, αυτά τα στρογγυλά όμοια με μπιζέλι έντομα συλλέγονται κατά μεγάλους αριθμούς και κατόπιν ξηραίνονται. Όταν μπουν στο νερό, αυτά τα αποξηραμμένα έντομα κάνουν μια ωραία βαθυ-κόκκινη βαφή. Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αυτή την από έντομα βαφή με την ονομασία κόκκος και οι Άραβες με την ονομασία κέρμες, από όπου παράγεται η Αγγλική λέξις «κρίμσον» [κατακόκκινον], Το κέρμες [κέρμης] ή ύσγινον [το προερχόμενον από τον κόκκον τον βαφικόν] εχρησιμοποιείτο επί μακρόν ως η πιο γνωστή λαμπερή κόκκινη βαφή.
-