-
«Αγωνίζου τον Καλόν Αγώνα της Πίστεως»Η Σκοπιά—1963 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
20. Πώς κανείς ‘επιλαμβάνεται της αιωνίου ζωής’, και πώς βοηθεί άλλους να το πράξουν;
20 Εξ άλλου, δεν είναι μόνο ευθύνη των επισκόπων να βοηθούν ανθρώπους να παραμείνουν Χριστιανοί και να μένουν στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά. Είναι ευθύνη κάθε Χριστιανού μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά να βοηθή ο ένας τον άλλον. Είναι αλήθεια ότι η αγάπη μας στρέφεται στον Θεό, και ο Ιησούς είπε ότι πρέπει ν’ αγαπούμε Ιεχωβά τον Θεό μας με όλη μας την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι, αλλ’ αυτός είπε επίσης ότι πρέπει ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας όπως αγαπούμε τον εαυτό μας. Αν πραγματικά το πράττωμε αυτό, τότε ως Χριστιανοί πρέπει ν’ αγαπούμε και να βοηθούμε τους πλησίον μας ν’ αγωνίζονται έναν καλόν αγώνα για την πίστι. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να θέλουν να το πράττουν αυτό; Επειδή, όπως ο Παύλος, οι Χριστιανοί πρέπει να μπορούν να λέγουν: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» (Πράξ. 20:20) Οι Χριστιανοί ποτέ δεν θα ‘επιληφθούν της αιωνίου ζωής’, αν δεν εξακολουθήσουν να υπηρετούν τον Θεό με κάθε τρόπο καθημερινά. Είναι, λοιπόν, ανάγκη να βοηθούν ο ένας τον άλλον, ειδικά σ’ αυτούς τους κινδυνώδεις καιρούς, ημέρες χαλεπές, ημέρες στις οποίες το χέρι κάθε ανθρώπου είναι εναντίον του πλησίον του, ημέρες στις οποίες η αγάπη των περισσοτέρων ψυχραίνεται, ημέρες στις οποίες η ανηθικότης υπεραυξάνει. Είναι, λοιπόν, έξοχη η νουθεσία που ο Παύλος έδωσε στον Τιμόθεο. Κάθε Χριστιανός πρέπει να βοηθή τον αδελφό του να ν’ ‘αγωνίζεται τον καλόν αγώνα της πίστεως, να επιληφθή της αιωνίου ζωής’. Τούτο είναι σε πλήρη συμφωνία με τα εδάφιο που οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν εκλέξει για το 1963: «Είμεθα εκ των πιστευόντων προς διαφύλαξιν της ψυχής.» (Εβρ. 10:39, ΜΝΚ) Με αυτές τις σκέψεις υπ’ όψιν, ελπίζεται, όχι μόνο ότι εκείνοι που είναι τώρα μάρτυρες του Ιεχωβά θα επιληφθούν της όντως ζωής, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδων, ναι, εκατομμύρια άλλων ατόμων, που ψηλαφούν για το φως, θα το εύρουν, αν αυτό ευαρεστή τον Θεό. Η μεγάλη ευθύνη που βαρύνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά είναι να τους φέρουν το φως. Πρέπει αυτοί να φέρουν την αλήθεια και το φως του λόγου του Θεού ως τα πέρατα της γης. Τούτο θα το κάμουν με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά ευθύς αμέσως και ως το τέλος αυτού του συστήματος τηραγμάτων. Ο Ιησούς διεκήρυξε ότι αυτό θα γίνη: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθ. 24:14.
-
-
Υπηρετώντας τον Άρχοντα από τον Οίκον του ΆρτουΗ Σκοπιά—1963 | 1 Ιανουαρίου
-
-
Υπηρετώντας τον Άρχοντα από τον Οίκον του Άρτου
ΤΙ ΤΙΜΗ, τι προνόμιο, τι ευλογία είναι να υπηρετήται ο Άρχων από τον Οίκον του Άρτου! Αυτός δεν είναι ένας συνήθης, ατελής, ιδιοτελής, ή και με καλές διαθέσεις αδύνατος άνθρωπος, που έχει μια φθίνουσα δόξα και παροδική ζωή. Όχι, ο Άρχων αυτός είναι ένας τον οποίον εξέλεξε ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος. Ο Θεός, προβλέποντας την ανάγκη του ανθρωπίνου γένους για ένα δίκαιον άρχοντα, έκαμε έναν από τους προφήτας του να προείπη από πολύν καιρό σχετικά με τον Άρχοντα αυτόν: «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, . . . εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος.»—Μιχ. 5:2.a
Όταν ο Ιησούς ήλθε στη γη πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον, εγεννήθη στη Βηθλεέμ για αρχική εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία. Πολύ κατάλληλα οι άγγελοι του Θεού τότε ανήγγειλαν: «Σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας».—Λουκ. 2:11, 14, ΜΝΚ.
Με πλήρη εμπιστοσύνη ο Ιεχωβά Θεός θα μπορούσε να διορίση αυτόν ως Άρχοντα, διότι δεν ήταν αυτός πράγματι που υπηρετούσε πιστά τον Πατέρα του από ακαθορίστου χρόνου, αποκτώντας πείρα, αυξάνοντας τη γνώσι και σοφία του στην αποκλειστική συναναστροφή του με τον Πατέρα του; (Παροιμ. 8:22-31) Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι αυτός ήταν ο καλύτερος που θα ήταν δυνατόν να εκλέξη ο Θεός. Μετά την έλευσί του στη γη και την εκμάθησι υπακοής απ’ όσα έπαθε, ο Ιεχωβά Θεός τον εξύψωσε στα δεξιά του, περιμένοντας τον καιρό για την εκπλήρωσι του εδαφίου Μιχαίας 5:2 σε μεγαλύτερη κλίμακα.—Εβρ. 5:8.
Η Βιβλική προφητεία τοποθετεί την μεγαλύτερη και πλήρη εκπλήρωσι του Μιχαίας 5:2 στο τέλος των καιρών των εθνών, που ήλθαν στο έτος 1914. Σ’ εκείνο τον καιρό εφηρμόζοντο οι λόγοι του Ιεχωβά: «Αλλ’ εγώ, . . . έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου. . . . “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης”.»—Ψαλμ. 2:6-8.
Πώς μπορεί να λεχθή ότι ο ένδοξος αυτός θείος Άρχων εξήλθε τότε από τη Βηθλεέμ; Διότι Βηθλεέμ σημαίνει ‘οίκος ή τόπος άρτου’, ο δε τόπος από τον οποίον προέρχεται ο μέγας αυτός Άρχων είναι ο Οίκος του Άρτου για όλο το ανθρώπινο γένος. Τι έκαμε ώστε να γίνη αυτός ο Οίκος του Άρτου; Η απολυτρωτική θυσία του Ιησού, της οποίας την αξία παρουσίασε αυτός στον Πατέρα του όταν ανελήφθη στον ουρανό. Δια της αξίας αυτής ο Ιησούς Χριστός μπορεί να δώση ζωή σ’ όλους τους ευπειθείς από το ανθρώπινο γένος, διότι αυτός είναι, όπως κι ο ίδιος το είπε, «ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου».—Ιωάν. 6:51.
Επίσης, ακριβώς όπως η μικρή πόλις της Βηθλεέμ ευρίσκετο στην [γην της φυλής] Ιούδα, που εσήμαινε [Ιεχωβά-] Αινετός, έτσι η μεγαλύτερη αυτή Βηθλεέμ βρίσκεται στους ουρανούς μεταξύ των αγγελικών δυνάμεων, που αινούν όλες τον Ιεχωβά. Όπως δε η Βηθλεέμ δεν εκείτο σε όλη τη γη του Ιούδα αλλ’ είχε μια ωρισμένη τοποθεσία, ένα ωρισμένο μέρος ή σημείον ή έδαφος στη γη του Ιούδα, έτσι και η συμβολική Βηθλεέμ, ο πνευματικός Οίκος του Άρτου, δεν εμπερικλείει όλον τον ουρανό, αλλά βρίσκεται έχει που είναι ο ίδιος ο Ιησούς, αφού αυτός είναι ο ζωοπάροχος Άρτος.
Μαζί με αυτόν τον Άρχοντα από τον οίκον του Άρτου, όχι ως Προμηθευταί του Άρτου, ή ως προερχόμενοι οι ίδιοι από τον Οίκον του Άρτου—διότι αυτοί οι ίδιοι έπρεπε πρώτα να λάβουν από τον Ζώντα Άρτον—είναι εκείνοι που πιστά ακολουθούν στα ίχνη του, οι «κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί», οι οποίοι, μαζί με αυτόν, αποτελούν την πρωτεύουσα οργάνωσι που άρχει πάνω στην παγκόσμια οργάνωσί του.—Αποκάλ. 17:14· 14:1, 3.
-