-
Η Επερχομένη ‘Μεγάλη Θλίψις’ ΠροεσκιάσθηΗ Σκοπιά—1970 | 15 Ιουλίου
-
-
19. Ποιο γεγονός, όμως, επρόκειτο ν’ αποτελέση σημείον του χρόνου για γοργή δράσι, και γιατί;
19 Ο Ιησούς, αφού είπε για το επερχόμενο «τέλος,» επροχώρησε αμέσως να μιλήση για την αγία πόλι στην οποία θα ήρχετο το τέλος στη διάρκεια του πρώτου εκείνου αιώνος μ.Χ. Σύμφωνα με τα εδάφια Ματθαίος 24:15-22, είπε: «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, (ο αναγινώσκων ας εννοή·) τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού. Και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού. Ουαί δε εις τα εγκυμονούσας, και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις. Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν σαββάτω. Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο [ει μη εκολοβώθησαν, Κείμενον] αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή [κολοβωθήσονται, Κείμενον] αι ημέραι εκείναι.»
-
-
Η Επερχομένη ‘Μεγάλη Θλίψις’ ΠροεσκιάσθηΗ Σκοπιά—1970 | 15 Ιουλίου
-
-
22, 23. (α) Ποιος, λοιπόν, ήταν ο ‘άγιος τόπος’ όπου το βδέλυγμα της ερημώσεως δεν έπρεπε να σταθή ποτέ; (β) Πώς η παράλληλη αφήγησις του Λουκά δείχνει ότι αυτός ήταν πράγματι ο ‘άγιος τόπος’;
22 Ποιος, λοιπόν, θα ήταν ο ‘άγιος τόπος,’ όπου θα έστεκε το «βδέλυγμα της ερημώσεως»; Ποιος τόπος σε όλη την Ιουδαία ήταν ο ‘άγιος τόπος’; Ήταν η αγία πόλις της Ιερουσαλήμ και τα άμεσα περίχωρά της. Εκείνος ήταν ο ‘άγιος τόπος’ όπου ‘δεν έπρεπε’ ποτέ να στέκη το «βδέλυγμα της ερημώσεως.» (Μάρκ. 13:14-20) Πραγματικά, η παράλληλη αφήγησις του Ευαγγελιστού Λουκά περί της προφητείας του Ιησού σαφώς κατονομάζει την Ιερουσαλήμ. Το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο είκοσι ένα, εδάφια 20-24, λέγει:
-
-
Η Επερχομένη ‘Μεγάλη Θλίψις’ ΠροεσκιάσθηΗ Σκοπιά—1970 | 15 Ιουλίου
-
-
25. (α) Ώστε οι μαθηταί στην Ιουδαία είδαν έτσι ποιο πράγμα να στέκη εκεί που δεν έπρεπε να σταθή; (β) Πώς τα εδάφια Δανιήλ 9:26, 27 το προείπαν αυτό καθώς και την ερήμωσι που θα προξενούσε;
25 Έτσι οι Χριστιανοί Ιουδαίοι διείδαν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που έστεκε «εν τόπω αγίω,» όπου δεν έπρεπε να σταθή, όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές στάθηκαν σε τόπο που εθεωρείτο άγιος από τους περί την πόλιν Ιουδαίους, ειδικά όταν υπονομεύθηκε το τείχος του ναού. Αυτό ήταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που είχε προλεχθή από τον Δανιήλ 9:27. Σ’ εκείνο το εδάφιο, ο Δανιήλ, αφού περιγράφει τα γεγονότα της εβδομηκοστής εβδομάδος ετών, προχωρεί και λέγει: «Και επί το πτερύγιον του ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού, θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.» Αυτή η ερήμωσις της ανοικοδομημένης Ιερουσαλήμ εκτίθεται λεπτομερώς στο προηγούμενο εδάφιο (26) με αυτά τα λόγια: «Θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί!» Ο Ιησούς είπε ότι ο Δανιήλ είχε προείπει αυτό το «βδέλυγμα.»
-