-
Ιεχωβά—ένας Θεός Αγάπης και ΥπομονήςΗ Σκοπιά—1965 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
16. Πώς μια γήινη τάξις έγινε προοδευτικώς έκδηλη και ενεθαρρύνθη;
16 Ανασκοπώντας με συντομία την πρόοδο, η οποία εσημειώθη έτσι, παρατηρούμε ότι το 1923, για πρώτη φορά, το περιοδικό Η Σκοπιά έδωσε την πραγματική εξήγησι της παραβολής των ‘προβάτων και εριφίων’. Κατεδείχθη η ταυτότης των «προβάτων» ως μιας επιγείας τάξεως, η οποία συγκεντρώνεται στα δεξιά του Βασιλέως με προοπτική αιωνίας ζωής κάτω από τη διακυβέρνησί του. (Ματθ. 25:31-46) Το 1931 αυτή η ιδία τάξις ανεγνωρίσθη ότι είναι οι ‘στενάζοντες και βοώντες δια πάντα τα βδελύγματα’ τα γινόμενα στον «Χριστιανικό κόσμο». Αυτοί λαμβάνουν «σημείον επί των μετώπων» των, το οποίο σημαίνει τη γνώσι της αληθείας που λαμβάνουν και τη δημοσία αναγνώρισί της, πράγμα που οδηγεί στη διαφύλαξί των στον Αρμαγεδδώνα. (Ιεζεκιήλ, κεφάλαιο 9) Το 1932 ανεγνωρίσθη η ταυτότης της τάξεως αυτής ως εξεικονιζομένης από τον Ιωναδάβ, ο οποίος με χαρά ενώθηκε με τον Βασιλέα Ιηού στην άμαξά του, ενώ ευρίσκετο καθ’ οδόν για να εκτελέση τους λάτρεις του Βάαλ, πράγμα που εξεικονίζει την εκτέλεσι όλων των ψευδών λάτρεων κατά την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και κατά τον Αρμαγεδδώνα. Είχε τονισθή ότι ο δρόμος ήταν ακόμη ανοικτός για ενδιαφερόμενα άτομα να ενωθούν στην υπηρεσία του Βασιλέως Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Ιηού, στην ομοία με άμαξα οργάνωσί του. (2 Βασ. 10:15-27) Στα έτη 1933 και 1934 είχε δοθή πρακτική βοήθεια προς όφελος αυτής της τάξεως με την έναρξι του έργου επανεπισκέψεων, σε ενδιαφερόμενα άτομα, και προετοιμασίας του δρόμου για την πνευματική διατροφή μέσω διευθετήσεων για τακτικές οικιακές Γραφικές μελέτες. Η καταλληλότης του να γίνη το βήμα της αφιερώσεως, συνοδευόμενο από το βάπτισμα στο ύδωρ, έγινε σαφές το 1934.
17. Με ποιο τρόπο εσημειώθη η ανάπτυξις αυτής της τάξεως το 1931 και 1935;
17 Από το 1931 παρετηρήθη μια σταθερή αύξησις αυτών των ομοίων με πρόβατα ανθρώπων, οι οποίοι παίρνουν οριστική στάσι με τους κεχρισμένους μάρτυρας του Ιεχωβά και συμμετέχουν μαζί τους στην υπηρεσία του αγρού. Πολλοί, όπως ο άσωτος γυιός, έχασαν προηγούμενες ευκαιρίες να εισέλθουν σε σχέσι αφιερώσεως με τον Ιεχωβά και να τον υπηρετήσουν. Στην ανάπτυξη, εν τούτοις, και ανόρθωσι αυτής της τάξεως, το έτος 1935 υπήρξε το πιο αποφασιστικό. Το έτος εκείνο έλαβε χώραν κάτι που αντιστοιχεί με την επιστροφή του ασώτου γυιού και τη γενναιόφρονα μεταχείρισι που του έκαμε ο πατέρας του, δείχνοντας μια ανοιχτή και δημοσία αναγνώρισι ενός από πολύν καιρό απολεσθέντος γυιού, ο οποίος είχε επιστρέψει σπίτι. Είχε πράγματι φθάσει και ετοιμασθή για να είναι η κατάλληλη αιτία για το συμπόσιο και την ευτυχία. Τι συνέβη το 1935 που να αντίστοιχη με αυτό;
18, 19. Πώς τα συμβάντα στις συνελεύσεις του 1935 εκπληρώνουν την εικόνα, οδηγώντας σε ποιό ερώτημα;
18 Η προσοχή μας συγκεντρώνεται σε μια συνέλευσι, η οποία συνεκροτήθη τον Μάιο του έτους εκείνου στην Ουάσιγκτον. Είναι σημαντικό το ότι στις προηγούμενες ανακοινώσεις του περιοδικού Η Σκοπιά αυτοί, που ήσαν γνωστοί ως Ιωναδαβίται, εκαλούντο ιδιαιτέρως να παρευρεθούν.a Σ’ εκείνη τη συνέλευσι είχε αποδειχθή σαφώς ότι ο «όχλος πολύς» του εδαφίου Αποκάλυψις 7:9 δεν ήταν ένα είδος δευτερευούσης πνευματικής τάξεως, όπως εξελαμβάνετο προηγουμένως, αλλά απεδεικνύετο τώρα ότι είναι η αυτή γηίνη τάξις, στην οποία αναφέρονται εκείνα τα άλλα εδάφια, τα οποία μόλις εξητάσθησαν. Περαιτέρω, όσοι εκ του ακροατηρίου έβλεπαν ότι ανήκουν σ’ αυτό τον ‘πολύν όχλο’ εκαλούντο να σταθούν όρθιοι, και ένας μεγάλος αριθμός ανταπεκρίθη. Ήταν ο κατάλληλος καιρός για ένα πνευματικό συμπόσιο και μια ευωχία. Παρόμοιος τρόπος ενεργείας εφηρμόσθη και σε άλλες συνελεύσεις, με τα αυτά αποτελέσματα. Ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ είχε ελθεί! Ήσαν εδώ!
19 Αλλά θα πήτε ότι όλα αυτά συνέβησαν πριν από τριάντα χρόνια. Ποια είναι η κατάστασις σήμερα; Πριν απαντήσωμε, ας εξετάσωμε το τελευταίο μέρος της παραβολής του Ιησού, το οποίο περιγράφει τη στάσι και πορεία του πρεσβυτέρου γυιού σχετικά με την επιστροφή του αδελφού του.
ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ
20. Ποια πορεία ακολούθησε ο μεγαλύτερος γυιός στην επιστροφή του αδελφού του, και πώς τον παρεκάλεσε ο πατέρας;
20 Κατά σύμπτωσιν ο μεγαλύτερος γυιός απουσίαζε, όταν ο αδελφός του έφθασε στο σπίτι. Καθώς επλησίασε στο σπίτι ερώτησε έναν υπηρέτη τι σημαίνουν η μουσική και ο χορός. Όταν επληροφορήθη, ωργίσθηκε πολύ και δεν ήθελε να μπη. Ο πατέρας του τον παρεκάλεσε να έλθη και να συμμετάσχη στον εορτασμό. Αλλά όχι! Ο μεγαλύτερος γυιός κατηγόρησε τον πατέρα του για άδικη μεταχείρισι, διότι εφάνη επιεικής και μεροληπτικός σ’ έναν περιπλανώμενο άσωτο, ενώ, παράλληλα, είχε αρνηθή να δώση σ’ αυτόν εκείνο που του ανήκε, αφού ούτε ένα ερίφιο δεν του είχε δοθή για να ευφρανθή με τους φίλους του. Σε παρακλητικό τόνο ο πατέρας του κάνει νέα έκκλησι, ενώ συγχρόνως διορθώνει τον μεγαλύτερο γυιό και για τις δύο κατηγορίες, λέγοντας: «Τέκνον, συ πάντοτε μετ’ εμού είσαι· και πάντα τα εμά σα είναι· έπρεπε δε να ευφρανθώμεν και να χαρώμεν, διότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ήτο, και ανέζησε· και απολωλώς ήτο και ευρέθη.» (Λουκ. 15:25-32) Εδώ τελειώνει η αφήγησις, αφήνοντας τη θύρα ανοιχτή για να εισέλθη ο μεγαλύτερος γυιός, αφού σκεφθή εκ νέου το ζήτημα και λογικευθή.
21. Ποιοι εξεικονίζονται εδώ από τον μεγαλύτερο γυιό, αφού έχομε υπ’ όψιν ποιές συνθήκες;
21 Σ’ αυτή την περίπτωσι, ο μεγαλύτερος γυιός δεν εξεικονίζει ολόκληρο το υπόλοιπο του ‘μικρού ποιμνίου’, που βρίσκεται ακόμη επάνω στη γη, αλλά μόνο εκείνους, οι οποίοι υιοθετούν μια στάσι σαν τη δική του. Πώς φαίνεται αυτό; Έχετε υπ’ όψιν ότι ως το 1931 ακόμη η προσοχή ήταν συγκεντρωμένη σχεδόν αποκλειστικά στη σύναξι εκείνων που διακρατούσαν την ουράνια ελπίδα. Είχε προβλεφθή μια επίγεια τάξις, αλλά δεν είχε κατανοηθή ότι ο Θεός θα ησχολείτο ειδικά με αυτή την τάξι και θα την διωργάνωνε εντεύθεν του Αρμαγεδδώνος. Δεν υπήρχε προοπτική εκτελέσεως πριν από τον Αρμαγεδδώνα έργου συνάξεως και εκπαιδεύσεως των ‘άλλων προβάτων’, ειδικά εκείνων, οι οποίοι είχαν σπαταλήσει τις ευκαιρίες των, όπως ο άσωτος υιός. Εκτός απ’ αυτό, μερικοί διατηρούσαν απόψεις των άκρων σχετικά με το πώς ο Ιεχωβά τούς προετοίμαζε για την ουράνια κληρονομία των, πιστεύοντας ότι κάθε περίπτωσις της ζωής των επεβλέπετο ως την τελευταία λεπτομέρεια, για την ανάπτυξι μιας φιλαγάθου διαθέσεως. Αυτό τους έκανε εγωκεντρικούς και πολύ σπουδαίους στα όμματά των. Είχαν γίνει εγωιστικοί κατά ένα ταπεινό τρόπο. Έβλεπαν μόνο τον εαυτό τους στην εικόνα, όπως ήταν καταφανές με το μεγαλύτερο γυιό.
-
-
Επιστροφή στον ΙεχωβάΗ Σκοπιά—1965 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
24 Πώς αντέδρασε ο Ιακώβ στα νέα τα σχετικά με τον Ιωσήφ, και τι απέδειξε γι’ αυτόν τούτο;
24 Μπορούμε να φαντασθούμε τον γηραιό πατέρα να περιμένη με αγωνία και να απορή καθώς περνούσαν οι ημέρες και οι εβδομάδες. Θα ξανάβλεπε άρα γε τον αγαπητό του Βενιαμίν; Μήπως τον έχανε, όπως και τον Ιωσήφ; Ύστερ’ από μακρά αναμονή επληροφορήθη τελικά ότι τους είδαν να έρχωνται και θα έφθαναν σύντομα. Περίμενε στη σκηνή του. Μπορούμε να φαντασθούμε τη σκηνή. Υποδέχεται τους γυιούς του, τον καθένα με τη σειρά του, αλλά κρατεί το νεαρό Βενιαμίν δίπλα του. Αλλά τι είναι αυτά που λέγουν; Εκείνος ο άνθρωπος με την υπεύθυνη θέσι κάτω στην Αίγυπτο δεν ήταν κάποιος άλλος αλλά ο Ιωσήφ; Αδύνατο! Αλλά, αν αυτό ήταν αληθινό, ο Ιωσήφ θα εφρόντιζε να του στείλη κάποιο μήνυμα πριν από πολύν καιρό. Έτσι περίπου θα εσκέφθη. Εν τούτοις, οι γυιοί του τον παρώτρυναν να έλθη και να ιδή τι έφεραν. Δεν μπορούσε να το αρνηθή αυτό. Με βαριά καρδιά, βγήκε και επιθεώρησε τα τρόφιμα και άλλα εφόδια, για να μην αναφέρωμε όλα τα αργύρια και τα ενδύματα που έδωσε στον Βενιαμίν. Όταν, όμως, είδε την άμαξα, η οποία εστάλη ειδικώς για να τον μεταφέρη στην Αίγυπτο, τότε επείσθη. Ήταν τόσο πολυτελής και άνετη. Ακριβώς αυτό που εχρειάζετο! Δεν ήταν μόνο ένας ορατός κρίκος, ήταν το ορατό μεταφορικό μέσον που θα τον μετέφερε στον από πολύν καιρό χαμένον Ιωσήφ. Πιάνοντας το πλευρό της αμάξης, και γεμάτος πεποίθησι και βαθιά αισθήματα, ανεφώνησε: «Αρκεί· Ιωσήφ ο υιός μου έτι ζη· θέλω υπάγει, και θέλω ιδεί αυτόν, πριν αποθάνω.»—Γέν. 45:25-28.
25. (α) Τι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα για τον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι είμεθα πράγματι τέκνα του; (γ) Ποια πορεία είναι ακόμη ανοικτή για όσους έχουν παραστρατήσει;
25 Ο Ιακώβ αισθάνθηκε ακριβώς όπως και ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού, ο οποίος εχάρη για τον γυιό του ο οποίος «νεκρός ήτο, και ανέζησε· και απολωλώς ήτο και ευρέθη.» (Λουκ. 15:32) Ο Ιωσήφ, φυσικά, δεν είχε παραστρατήσει όπως ο άσωτος γυιός, αλλά το κύριο σημείο που τονίζεται εδώ είναι η βαθιά πατρική αγάπη, η οποία δείχνεται σε κάθε μια περίπτωσι. Όσον αφορά Αυτόν, ο οποίος έκαμε να συμβούν αυτά τα πράγματα και να αναγράφουν στο Λόγο του, ασφαλώς η δική του καρδιά αγάπης πρέπει να είναι μεγαλύτερη και βαθύτερη από την καρδιά εκείνων οι οποίοι χρησιμεύουν απλώς ως εικόνα! Αν είμεθα πράγματι τέκνα του, θα θελήσωμε να ‘βλέπωμε . . . την δόξαν του Ιεχωβά’, και να δείχνωμε τις ίδιες ιδιότητες της αγάπης και υπομονής και ελέους, και θα χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία να μιμούμεθα τον Πατέρα μας στον ουρανό. (2 Κορ. 3:18, ΜΝΚ) Αν, όμως, έχωμε πιθανόν παραστρατήσει, ασφαλώς δεν πρέπει να παραλείψωμε να επιστρέψωμε σ’ αυτόν και ν’ ανταποκριθούμε στην έκκλησι και το κίνητρο που τόσο φιλάγαθα επρομήθευσε! Δεν συμφωνείτε; Δεν θα ήταν ωραίο αν μπορούσε να λεχθή για σας αυτό, που έγραψε ο Πέτρος, ότι «υπήρχετε “ως πρόβατα πλανώμενα·” αλλά τώρα επεστράφητε εις τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών σας»;—1 Πέτρ. 2:25.
-
-
‘Η Μεγίστη Ικανοποίησις που Εγνώρισα Ποτέ’Η Σκοπιά—1966 | 15 Ιανουαρίου
-
-
‘Η Μεγίστη Ικανοποίησις που Εγνώρισα Ποτέ’
ΠΡΙΝ από λίγο καιρό μια μητέρα και οι δύο θυγατέρες της παρουσιάσθηκαν σε μια Αίθουσα της Βασιλείας στη Νάσβιλ, Τέννεσση, για τη μελέτη της Σκοπιάς. Η μητέρα ήταν κάποτε δραστηρία στην υπηρεσία του Ιεχωβά αλλά είχε αποσυρθή. Εζήτησε, όπως κάποιος μελετά πάλι τη Γραφή μαζί μ’ αυτή και τις κόρες της. Είχαν γίνει διευθετήσεις, και καλή πρόοδος εσημειούτο.
Αυτή η αφιερωμένη αδελφή είχε, επίσης, ένα αδελφό στην Πολιτεία Γεωργία, ο οποίος είχε φύγει από την αλήθεια. Η μεγαλυτέρα της κόρη τού έγραψε, και αυτός της απήντησε: «Είναι σύνηθες, όταν εφιστάται η προσοχή μας στις ελλείψεις μας να νοιώθωμε ένα αίσθημα θυμού, αλλά μπορώ να σε βεβαιώσω ότι εγώ δεν αισθάνθηκα έτσι διαβάζοντας το γράμμα σου. Μάλλον, νομίζω, ότι εντράπηκα πολύ διότι επέτρεψα στον εαυτό μου ν’ απομακρυνθή ως τώρα από την αλήθεια και από την οργάνωσι του Ιεχωβά και τον λαό του. Η ευτυχέστερη και μεγαλύτερη ικανοποίησις που εγνώρισα ποτέ ήταν, όταν εργαζόμουν με τον λαό του Ιεχωβά. Ειλικρινά αισθάνομαι μια μεγάλη απώλεια και γνωρίζω ότι πρέπει να κάνω κάτι για να ενωθώ και πάλι μαζί τους. Αυτό πρέπει να το κάμω· διότι ασφαλώς δεν υπάρχει ευτυχία ή ικανοποίησις σε οτιδήποτε άλλο σ’ αυτό τον κόσμο. Δεν θέλω να πω ότι κάνω κάτι πράγματι κακό, αλλά είμαι αδρανής. Πράγματι, τόσο πολύ, ώστε δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει πια το πνεύμα του Ιεχωβά επάνω μου. Είναι αποκαρδιωτικό να σκέπτωμαι ότι επέτρεψα να μου συμβή αυτό. Γνωρίζω, όμως, ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει την καρδιά μου . . . Γνωρίζω, επίσης, ότι χρειάζεται μόνο προσπάθεια εκ μέρους μου να υπερνικηθή αυτή η οκνηρία.»
Μια εβδομάδα αργότερα έγραψε και πάλι, λέγοντας ότι πέρασε μια πολυάσχολη εβδομάδα: «Έκαμα αρχή με το να μεταβώ στη μελέτη της Σκοπιάς την Κυριακή. Αυτό έδωσε ένα ορθό και ευχάριστο ξεκίνημα για την εβδομάδα. Νομίζω πως πρέπει να το αναγνωρίσω εδώ διότι το γράμμα σου με έκαμε να σκεφθώ . . . Επήγα, λοιπόν, στη μελέτη βιβλίου την Τρίτη, στη σχολή διακονίας την Πέμπτη και ενεγράφην και πάλι, και κατόπιν είχα χθες δύο θαυμάσιες ώρες έργου.» Ναι, ήταν ευτυχής που επέστρεψε.
Και άλλοι, επίσης, οι οποίοι πιθανόν να έγιναν αδρανείς, μπορούν, ομοίως, να ανακτήσουν εκείνη την ευτυχία και την ικανοποίησι που είχαν κάποτε. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες δραστηρίων Μαρτύρων, οι οποίοι θα χαρούν να τους βοηθήσουν.
-