-
Τι Γνωρίζετε για τον Υιόν του Θεού;Η Σκοπιά—1961 | 15 Αυγούστου
-
-
Τι γνωρίζετε σεις για τον Ιησού Χριστό; Μήπως ανήκετε στη μεγάλη «φιλελεύθερη» πτέρυγα του «Χριστιανικού κόσμου», που παραδέχεται ότι ο Ιησούς ήταν ένας ευγενής άνθρωπος, ένας μεγάλος Διδάσκαλος και, ίσως, ένας προφήτης του Θεού, αλλ’ αρνείται ότι ήταν αυτός ο Υιός του Θεού με οποιανδήποτε μοναδική έννοια και ότι αυτός έκαμε θαύματα και ανεστήθη εκ νεκρών; Μια τέτοια πίστις αφήνει τους οπαδούς της χωρίς καμμιά εξήγησι για το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε τη «μεγαλύτερη επίδρασι στην ανθρώπινη ιστορία» από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που έζησε ποτέ. Αρνούμενοι να πιστεύσουν στιςς αξιώσεις και τα θαύματα του Ιησού Χριστού, αντιμετωπίζουν έτσι ένα, ακόμη μεγαλύτερο, εμπόδιο.
Επί πλέον, σύμφωνα με την αφήγησι του Ευαγγελίου, ο Ιησούς Χριστός ισχυρίζεται ότι είναι Υιός του Θεού κατά τρόπον μοναδικόν και ότι επετέλεσε θαύματα. Αν αυτός προέβαινε σε ψευδείς βεβαιώσεις όσον αφορά τα σημεία αυτά, τότε αυτός ήταν ή ένα αυτοαπατώμενο θύμα και επομένως δεν ήταν ένας μεγάλος Διδάσκαλος, ή ήταν ένας αγύρτης και υποκριτής και βεβαίως όχι καλός άνθρωπος. Ούτε θα είναι αρκετό να ισχυριζώμεθα ότι απλώς οι ακόλουθοί του απέδωσαν τα πράγματα αυτά σ’ αυτόν. Τι είδους καλός άνθρωπος και μεγάλος Διδάσκαλος ήταν αυτός, αν οι ίδιοι οι μαθηταί του ήσαν ηλίθιοι ή ανέντιμοι συγγραφείς των χρονικών της ζωής του; Ναι, ακριβώς όπως τα γεγονότα δεν μας επιτρέπουν να αρνούμεθα την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού, έτσι η κρίσις και η λογική δεν θα μας επιτρέψουν να αρνούμεθα τους ισχυρισμούς του καθώς αναφέρονται από τους ακολούθους του.
Τι γνωρίζετε σεις για τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Θεού; Τι σημαίνει άρα γε αυτό για σας; Αν ανήκετε στην πιο συντηρητική πτέρυγα του «Χριστιανικού κόσμου», των Καθολικών ή Διαμαρτυρομένων, μπορείτε να αναφέρετε μια περικοπή από το «Σύμβολον Πίστεως των Αποστόλων», που είναι μια συνόψισις των όσων γνωρίζετε: «Πιστεύω . . . και εις τον Ιησούν Χριστόν τον μονογενή [Υιόν του Θεού], τον Κύριον ημών, τον εκ του Αγίου Πνεύματος συλληφθέντα· τον υπό της Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα· επί Ποντίου Πιλάτου παθόντα, σταυρωθέντα, αποθανόντα και ταφέντα· κατελθόντα εις τον Άδην αναστάντα τη τρίτη ημέρα εκ νεκρών· ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθιζόμενον εν δεξιά του Θεού, του Παντοκράτορος Πατρός οπόθεν θα επανέλθη ίνα κρίνη ζώντας και νεκρούς.»
Όλ’ αυτά είναι εντελώς αληθινά, αλλά δεν είναι παρά τα πιο στοιχειώδη πράγματα. Πρέπει να προχωρήσωμε στην εκτίμησι του κυρίου σκοπού, για τον οποίον ήλθε στη γη, και εκείνων που αυτός απαιτεί από τους ακολούθους του επί πλέον της πίστεώς των προς αυτόν. Ποιός ήταν ο Κύριος σκοπός, για τον οποίον ήλθε στη γη; Καθώς είπε ο ίδιος στον Πιλάτο: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» Για να μαρτυρήση ήλθε πρώτον και δεύτερον για να προμηθεύση σωτηρία για τους ανθρώπους.—Ιωάν. 18:37.
Τι απαιτεί, όμως, από τους ακολούθους του; Πρώτ’ απ’ όλα, καθώς είπε ο ίδιος στην προσευχή του προς τον ουράνιον Πατέρα του: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και την οποίαν απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» Γνώσις περί του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού είναι επιτακτικά για τη σωτηρία.—Ιωάν. 17:3· Πράξ. 4:12.
Μερικοί σταματούν έως εδώ, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, διότι «η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» Επί πλέον, για να πιστεύσωμε, πρέπει να κάμωμε τα βήματα της μετανοίας, της μεταστροφής, της αφιερώσεως στον Θεό για να κάνωμε το θέλημά του, να τελέσωμε το εν ύδατι βάπτισμα, και έπειτα κάθε ημέρα στον βίο μας οφείλομε να ζούμε ως Χριστιανοί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού με τις πιο καλές ικανότητές μας, και όσον αφορά τη διαγωγή και στο να δίδωμε μαρτυρία της αληθείας.—Ιάκ. 2:26.
Ακόμη και αυτό δεν είναι το όλο. Ο Ιησούς προείπε ότι θα επήγαινε και θα ελάμβανε μια βασιλεία και έπειτα θα επανήρχετο. Η εκπλήρωσις της Γραφικής προφητείας δείχνει ότι ο Ιησούς έλαβε τη βασιλεία αυτή και έχει επανέλθει και τώρα κυβερνά από τον ουρανό εν μέσω των εχθρών του. Επομένως, τώρα, αντί ν’ αποβλέπωμε σε ανθρώπους για ειρήνη και ασφάλεια, πρέπει να δώσωμε την υποταγή μας στον Ιησού Χριστό ως τον Βασιλέα του Θεού, που τώρα κυβερνά, με πλήρη πίστι ότι η βασιλεία του θα καταστρέψη όλη την πονηρία και θα εισαγάγη ένα δίκαιο νέο κόσμο. Αυτή είναι η μόνη πορεία της πρακτικής σοφίας στον αιώνα αυτήν του διαστήματος, διότι αυτό θα σημαίνη τόσο την επιβίωσί μας από την επικειμένη καταστροφή του πονηρού αυτού κόσμου, όσο και την αιώνια ζωή μας στον νέο κόσμο του Θεού.
-
-
Ο Σκοπός της Διακονίας ΜαςΗ Σκοπιά—1961 | 1 Μαΐου
-
-
8. Ποιος είπε ο Ιησούς ότι ήταν ο σκοπός του και η αποστολή του για τα οποία ήλθε στη γη, και ποιοι έχουν όμοια αποστολή σήμερα;
8 Σε αρμονία με τον σκοπό του Ιεχωβά, ο Ιησούς έδειξε ότι ο κύριος λόγος για τον οποίον ήλθε στη γη, ήταν να υπερασπίση το όνομα και την κυριαρχία του Πατρός του. Όταν φέρθηκε σε δίκη ενώπιον του Πιλάτου, τολμηρά διεκήρυξε: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν. Πας όστις είναι εκ της αληθείας, ακούει την φωνήν μου.» (Ιωάν. 18:37) Ο Ιησούς ανεγνώρισε τη θεόδοτη αποστολή του και την διεκήρυξε δημοσία στη συναγωγή όταν ανέγνωσε από την προφητεία του Ησαΐα: «Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Ιεχωβά ενιαυτόν.» (Λουκ. 4:18, 19, ΜΝΚ) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα έχουν την ίδια αποστολή να κηρύξουν και να δώσουν μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά Θεού. Γι’ αυτούς ο Ιεχωβά διακηρύττει: «Σεις είσθε μάρτυρές μου.»—Ησ. 43:10.
ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΥΝΑΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ
9. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του κηρύγματος του Παύλου στον Λόφον του Άρεως, και τι μπορούμε να μάθωμε από τούτο;
9 Όταν ο απόστολος Παύλος ήταν στην Ελλάδα, ανεγνώρισε τη μεγάλη ευκαιρία που του παρείχετο να δώση μαρτυρία όσον αφορά τον μόνο αληθινό Θεό, ο οποίος ήταν άγνωστος στους Αθηναίους. Όταν είχε τελειώσει τον αξιομνημόνευτο εκείνο λόγο στον Ελληνικό Άρειο Πάγο, πολλοί τον ωνόμασαν σπερμολόγον και άρχισαν να τον χλευάζουν, δείχνοντας την πείσμονα, παράλογη, εριφοειδή διάθεσί των. Αλλά υπήρχαν και άλλοι οι οποίοι δεν έδειξαν αυτή τη διάθεσι: «Τινές δε άνδρες προσεκολλήθησαν εις αυτόν, και επίστευσαν· μεταξύ των οποίων ήτο και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και γυνή τις ονόματι Δάμαρις, και άλλοι μετ’ αυτών.» (Πράξ. 17:33, 34) Αυτοί ήσαν οι άνθρωποι τους οποίους αναζητούσε ο Παύλος. Όπως ο Παύλος, οι διάκονοι του Θεού πρέπει να επωφελούνται από κάθε ευκαιρία να δώσουν μαρτυρία για την αλήθεια και θα βρεθούν να εκτελούν τη διακονία των ανάμεσα σε πολλούς εναντιουμένους για να εύρουν τα άλλα πρόβατα του Κυρίου. Θα πρέπει να μιλούν στους γείτονάς των, στους φίλους των, στους συγγενείς των και σ’ εκείνους με τους οποίους εργάζονται για να εύρουν τα πρόβατα του Ιεχωβά, άτομα καλής θελήσεως που θ’ ανταποκριθούν στη φωνή του Καλού Ποιμένος, Χριστού Ιησού, εκπεφρασμένη με τα χείλη των διακόνων του Ιεχωβά.
10. Γιατί είναι τόσο επείγον να διαχηρυχθή το άγγελμα της Βασιλείας τώρα, και σε εκπλήρωσι ποιας προφητείας;
10 Αυτή η ανεύρεσις και ο χωρισμός των προβάτων από τα ερίφια, που είναι ένας σκοπός της Χριστιανικής μας διακονίας, θετικά απεδείχθη ως ένα από τα γεγονότα που πρέπει να λάβουν χώραν στη διάρκεια της μεγάλης περιόδου κρίσεως που είναι τώρα επάνω σ’ αυτόν τον κόσμο. Προτού ο Ιεχωβά φέρη το πονηρό σύστημα του Σατανά στη συντριπτική του θραύσι στον Αρμαγεδδώνα, το άγγελμα της Βασιλείας πρέπει να διασαλπισθή από τους Χριστιανούς διακόνους του, ώστε να καταστή δυνατόν να εκπληρωθή η προφητεία του Ιησού: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.»—Ματθ. 25:31, 32· Αποκάλ. 16:16.
11. Τι μπορεί να λεχθή για το αν η διακονία μας τελειώνη με την ανεύρεσι των καλής θελήσεως ανθρώπων;
11 Από αυτή την προφητεία μπορούμε να δούμε έναν άλλο μεγάλο σκοπό της διακονίας μας, τη σύναξι των «επιθυμητών πραγμάτων όλων των εθνών» στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά. (Αγγαίος 2:7, ΜΝΚ) Δεν είναι σκοπός μας να συνάξωμε απλώς αυτούς τους άλλους προβατοειδείς ανθρώπους. Αυτοί πρέπει να διδαχθούν για να μάθουν και να τηρήσουν το θείο θέλημα ώστε να λάβουν τις ευλογίες της ζωής. Ο Χριστός Ιησούς απεκάλυψε στον Ιωάννη στην Αποκάλυψι ότι θα υπήρχε ένα μεγάλο πλήθος που θα ήθελε να γνωρίση και να υπηρετήση τον Ιεχωβά Θεό: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών.»—Αποκάλ. 7:9· Ιωάν. 17:3.
12. Ποια είναι η μεγάλη ανάγκη σήμερα, και τι δείχνει ότι δεν έχουν βρεθή όλα τα πρόβατα του Κυρίου;
12 Οι διάκονοι, που έχουν σήμερα τα προσόντα να διδάσκουν και να βοηθούν αυτούς τους εκζητητάς της ζωής, είναι ολίγοι, όπως ακριβώς ήσαν και στις ημέρες του Ιησού. Στην εποχή του ο Ιησούς αισθάνθηκε τρυφερή στοργή για τα πλήθη που άκουαν προσεκτικά τις διδασκαλίες του, διότι είδε ότι «ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Τότε λέγει προς τους μαθητάς αυτού, Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθ. 9:36-38) Υπάρχει επείγουσα ανάγκη τώρα να συμμετάσχουν πολύ περισσότεροι σ’ αυτό το μεγάλο έργο της συνάξεως των άλλων προβάτων του Κυρίου. Δεν φαίνεται ότι όλα αυτά έχουν ήδη συναχθή. Στη Δημοκρατία της Γουινέας, το Βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Έτους 1961 δείχνει ότι υπάρχει ένας μόνο μάρτυς σε κάθε 312.500 ανθρώπους. Στο Αφγανιστάν η αναλογία είναι ένας σε κάθε 1.714.286 ανθρώπους. Στο Ιράκ είναι ένας για κάθε 3.269.055 άτομα. Οι άνθρωποι σ’ αυτές τις χώρες, όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, πρέπει να έχουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν αυτό το άγγελμα της Βασιλείας που διακηρύττεται από τους πιστούς διακόνους του Θεού.
-