-
Τι Σημαίνει η Ομιλία Γλωσσών;Ξύπνα!—1975 | 22 Μαΐου
-
-
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ του έτους 33 μ.Χ. ήταν μια εξέχουσα ημερομηνία στην ανθρώπινη ιστορία. Εκείνη την ημέρα ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία με την έκχυσι του αγίου πνεύματος του Θεού επάνω στους 120 περίπου μαθητάς του Ιησού που είχαν συγκεντρωθή σ’ ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. Η Βίβλος αναφέρει ότι, σαν αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας.»—Πράξ. 2:4.
Αυτή η ομιλία γλωσσών, δεν ήταν καθόλου ασυναρτησίες από άτομα που βρίσκονταν σε θρησκευτική έκστασι. Οι ξένοι που ήσαν παρόντες καταλάβαιναν τι ελέγετο και εξεπλάγησαν, γι’ αυτό διερωτώντο: «Πώς ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διαλέκτω, εν η εγεννήθημεν; . . . ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού.»—Πράξ. 2:8, 11.
Ο απόστολος Πέτρος, σύμφωνα με τα εδάφια των Πράξεων 2:14-21, εξήγησε ότι το να μιλούν ξένες γλώσσες σ’ εκείνη την περίπτωσι εσήμαινε ότι το άγιο πνεύμα του Θεού είχε εκχυθή επάνω σ’ εκείνους τους Χριστιανούς μαθητάς σε εκπλήρωσι του εδαφίου Ιωήλ 2:28-32.
-
-
Τι Σημαίνει η Ομιλία Γλωσσών;Ξύπνα!—1975 | 22 Μαΐου
-
-
Δεν υπήρξαν, όμως, εκθέσεις ομιλιών γλωσσών από τις μέρες των αποστόλων του Ιησού Χριστού; Δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτού σήμερα; Δεν θα έπρεπε κανείς να σπεύση να συμπεράνη ότι η ομιλία γλωσσών σήμερα σημαίνει έκχυσι του αγίου πνεύματος. Γιατί όχι; Επειδή δεν μοιάζει πραγματικά μ’ εκείνη της Χριστιανοσύνης του πρώτου αιώνος. Οι Χριστιανοί στην Πεντηκοστή μίλησαν σε ξένες γλώσσες για «τα μεγαλεία του Θεού.» (Πράξ. 2:11) Η Ελληνική Διαθήκη του Ερμηνευτού τονίζει ότι η Ελληνική λέξις «μεγαλεία» χρησιμοποιείται «όχι μόνον για την Ανάστασι του Κυρίου . . . , αλλά για όλα όσα είχαν προείπει οι προφήται, για όλα όσα είχε κάμει ο Χριστός και όσα είχε απονείμει το Άγιον Πνεύμα.»
Με άλλα λόγια, η ομιλία γλωσσών μεταξύ των Χριστιανών αρχικά χρησίμευσε για να οικοδομήση τους ακροατάς με πληροφορίες για τον σκοπό του Θεού εν σχέσει με τον Ιησού Χριστό. Σε αρμονία με αυτό, ο απόστολος Παύλος διευθέτησε ώστε να μεταφράζωνται όλες οι ομιλίες γλωσσών «διά να λάβη οικοδομήν η εκκλησία.» (1 Κορ. 14:5, 27, 28) Αλλά η ομιλία γλωσσών σήμερα, αν μπορή να μεταφρασθή καθόλου, συχνά λέγει απλώς «ο Θεός είναι μεγάλος,» «ο Θεός είναι αγαθός,» ή παρόμοιες εκφράσεις. Κατά περιστάσεις μπορεί να λέγεται ακόμη και ρυπαρή ομιλία. Ο Δ. Α. Χαίης, στο βιβλίο του Το Χάρισμα των Γλωσσών αναφέρει μια τέτοια πείρα:
-