6, 7. (α) Γιατί πρέπει να διδάσκουμε πρώτα τον εαυτό μας; (β) Με ποια έννοια είχαν αποτύχει ως δάσκαλοι οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα;

⁶ Γιατί αναφέρεται ότι πρέπει να διδάσκουμε πρώτα τον εαυτό μας; Δεν μπορούμε να διδάσκουμε κατάλληλα τους άλλους αν δεν έχουμε διδάξει πρώτα τον εαυτό μας. Ο Παύλος τόνισε αυτό το γεγονός σε μια περικοπή που υποκινεί σε σκέψεις, η οποία είχε σημασία για τους Ιουδαίους τότε, αλλά μεταδίδει επίσης ένα σοβαρό μήνυμα για τους Χριστιανούς σήμερα. Ο Παύλος ρώτησε: «Εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου; Εσύ, που κηρύττεις “Μην κλέψεις”, κλέβεις; Εσύ, που λες “Μη μοιχεύσεις”, μοιχεύεις; Εσύ, που εκφράζεις αποστροφή για τα είδωλα, ληστεύεις ναούς; Εσύ, που υπερηφανεύεσαι για το νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας το Νόμο;»​—Ρωμαίους 2:21-23.

⁷ Θέτοντας ρητορικές ερωτήσεις, ο Παύλος αναφέρθηκε σε δύο αδικήματα με τα οποία ασχολούνταν ευθέως οι Δέκα Εντολές: Μην κλέψεις και μη μοιχεύσεις. (Έξοδος 20:14, 15) Μερικοί Ιουδαίοι στις ημέρες του Παύλου υπερηφανεύονταν για το ότι είχαν το Νόμο του Θεού. “Ήταν προφορικά διδαγμένοι από το Νόμο και ήταν πεπεισμένοι ότι ήταν οδηγοί των τυφλών και φως για εκείνους που ήταν στο σκοτάδι, δάσκαλοι των νηπίων”. (Ρωμαίους 2:17-20) Ωστόσο, μερικοί ήταν υποκριτές επειδή έκλεβαν ή μοίχευαν κρυφά. Αυτό ατίμαζε και το Νόμο και Εκείνον που είχε εμπνεύσει τη συγγραφή του από τον ουρανό. Μπορείτε να διακρίνετε ότι δεν είχαν καθόλου τα προσόντα για να διδάσκουν άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν δίδασκαν ούτε τον εαυτό τους.

 8. Πώς μπορεί να “λήστευαν ναούς” μερικοί Ιουδαίοι στις ημέρες του Παύλου;

⁸ Ο Παύλος αναφέρθηκε στις ληστείες ναών. Μήπως κάποιοι Ιουδαίοι το έκαναν στην κυριολεξία αυτό; Τι είχε κατά νου ο Παύλος; Για να είμαστε ειλικρινείς, με βάση τις περιορισμένες πληροφορίες που υπάρχουν σε αυτή την περικοπή, δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί όσον αφορά το πώς “λήστευαν ναούς” μερικοί Ιουδαίοι. Σε προγενέστερη περίπτωση, ο γραμματέας της πόλης της Εφέσου είχε δηλώσει ότι οι σύντροφοι του Παύλου δεν ήταν «ληστές ναών», πράγμα που υπονοεί ότι τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι θεωρούσαν ότι οι Ιουδαίοι μπορούσαν να κατηγορηθούν για κάτι τέτοιο. (Πράξεις 19:29-37) Μήπως χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι ή εμπορεύονταν πολύτιμα αντικείμενα που προέρχονταν από ειδωλολατρικούς ναούς οι οποίοι είχαν λεηλατηθεί από κατακτητές ή από φανατικούς θρησκευόμενους; Σύμφωνα με το Νόμο του Θεού, το χρυσάφι και το ασήμι των ειδώλων έπρεπε να καταστρέφονται, και όχι να παίρνονται για προσωπική χρήση. (Δευτερονόμιο 7:25)a Επομένως, ο Παύλος μπορεί να αναφερόταν έμμεσα σε Ιουδαίους οι οποίοι περιφρονούσαν την εντολή του Θεού και χρησιμοποιούσαν είδη που προέρχονταν από ειδωλολατρικούς ναούς ή κέρδιζαν από τέτοια είδη.

 9. Ποιες εσφαλμένες συνήθειες που περιλάμβαναν το ναό στην Ιερουσαλήμ μπορεί να αντιστοιχούσαν με ληστεία του ναού;

⁹ Από την άλλη μεριά, ο Ιώσηπος αναφέρθηκε σε ένα σκάνδαλο στη Ρώμη που το προκάλεσαν τέσσερις Ιουδαίοι, ο αρχηγός των οποίων ήταν δάσκαλος του Νόμου. Εκείνοι οι τέσσερις έπεισαν μια Ρωμαία, προσήλυτη στον Ιουδαϊσμό, να τους δώσει χρυσάφι και άλλα πολύτιμα πράγματα ως συνεισφορά για το ναό στην Ιερουσαλήμ. Μόλις τα πήραν, χρησιμοποίησαν αυτά τα τιμαλφή για τον εαυτό τους—πράγμα που αντιστοιχούσε με ληστεία του ναού.b Άλλοι λήστευαν κατά μία έννοια το ναό του Θεού προσφέροντας ελαττωματικές θυσίες και προάγοντας την άπληστη κερδοσκοπία στους χώρους του, μετατρέποντας το ναό σε «σπηλιά ληστών».​—Ματθαίος 21:12, 13· Μαλαχίας 1:12-14· 3:8, 9.