-
Ονόματα για τον Χριστό και την Εκκλησία ΤουΗ Σκοπιά—1963 | 15 Δεκεμβρίου
-
-
Το γεγονός ότι λέγεται για τους Χριστιανούς ότι είναι «εν Χριστώ» δεν σημαίνει ότι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς ότι είναι «ο Χριστός», όπως επίσης ο όρος «Κύριος» δεν μπορεί να εφαρμοσθή σ’ αυτούς επειδή για τα τέκνα λέγεται, «να υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω.»—Εφεσ. 6:1.
Πώς, λοιπόν, πρέπει να εννοήσωμε το 1 Κορινθίους 12:12; Σ’ αυτό διαβάζομε: «Καθώς το σώμα είναι έν, και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι έν σώμα· ούτω και ο Χριστός.» Δεν περιλαμβάνει ο όρος «ο Χριστός» σ’ αυτή την περίπτωσι τα μέλη του σώματος; Όχι, προφανώς όχι, διότι εκείνο που εξετάζει εδώ ο Παύλος είναι το σώμα του Χριστού ως ξεχωριστό και διακεκριμένο από την Κεφαλή του. Για τούτο συνοψίζει το επιχείρημά του στο εδάφιο 27, λέγοντας: «Και σεις είσθε σώμα Χριστού, και μέλη κατά μέρος.» Στο εδάφιο 12 ο Παύλος χρησιμοποιεί προφανώς συντομευμένο τρόπο του ομιλείν σχετικά με τον Χριστό, μια μορφή λόγου όχι ασυνήθη στις Γραφές. Έτσι, θα μπορούσαμε να παραφράσουμε τους λόγους του Παύλου στην 1 Κορινθίους 12:12 ως εξής: ‘Όπως ακριβώς το σώμα, αν και είναι μία μόνη οντότης, έχει πολλά μέλη, έτσι και με το σώμα του Χριστού, δηλαδή, εκείνους που είναι συνταυτισμένοι ή ανήκουν στον Ιησού Χριστό’.
Με άλλους λόγους, οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών δεν κάνουν διάκρισι μεταξύ «του Χριστού» και του Ιησού Χριστού. Διευκρινιστικό του σημείου αυτού είναι το Εφεσίους 2:13, που λέγει: «Τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού, σεις οι ποτέ όντες μακράν, εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού.» Συγκρίνατε, επίσης, τα εδάφια Εφεσίους 1:10, 12, 20.
Έχοντες υπ’ όψι τα προηγούμενα, πώς πρέπει να κατανοήσωμε το Εβραίους 11:26; Αυτό μας λέγει ότι ο Μωυσής ‘έκρινε τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς.» Σε ποιόν ή σε τι αναφέρεται η έκφρασις «του Χριστού» στην περίπτωσι αυτή; Δεν φαίνεται ότι ο «πλούτος», που ο Μωυσής είχε στο νου του, ευρίσκετο στο ότι αυτός ήταν τύπος «του Χριστού», που επρόκειτο να έλθη, διότι δεν εγνώριζε ότι ήταν τέτοιος τύπος. Μάλλον, φαίνεται ν’ αναφέρεται στο προνόμιο που ο ίδιος είχε να είναι ο κεχρισμένος του Θεού (χριστός), για να χρησιμοποιηθή ως μεσίτης και απελευθερωτής. Αυτό είχε μεγαλύτερη σημασία για τον Μωυσή, παρά όλοι οι θησαυροί της Αιγύπτου.
Από την εξέτασι αυτή μπορούμε να δούμε μια ποικιλία όρων, που εφαρμόζονται στον Ιησού Χριστό και στα μέλη του σώματός του. Μερικοί εφαρμόζονται αποκλειστικά στον Ιησούν. Άλλοι, όπως είναι «νέοι ουρανοί», πάντοτε συμπεριλαμβάνουν τον σύνθετο αριθμό των 144.001, τον Ιησού Χριστό και το σώμα του. Περαιτέρω, άλλα ονόματα περιγράφουν μόνο τους 144.000, αν και εξεικονίζουν συνήθως κάποια σχέσι προς την Κεφαλή των, τον Χριστό Ιησού, όπως είναι «σώμα Χριστού», «η νύμφη», «μικρόν ποίμνιον», και «Νέα Ιερουσαλήμ». Αλλ’ όπως εσημειώσαμε, υπάρχουν μερικοί προσδιορισμοί, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς μια ευρεία ή περιεκτική έννοια, περικλείοντας τους 144.000 ως σώμα και ενίοτε περιλαμβάνοντας τον Χριστό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι ίδιοι αυτοί προσδιορισμοί έχουν μια πιο στενή ή περιωρισμένη έννοια. Ένα καλό παράδειγμα τούτου είναι η λέξις «εκκλησία». Ως εκ τούτου είναι ενδιαφέρον να εξετάσωμε τα συμφραζόμενα για να αποσαφηνίσωμε στη διάνοιά μας τη σκέψι του συγγραφέως. Τα ονόματα είναι περιγραφικά. Όταν κατανοηθούν κι εφαρμοσθούν ορθά, καταδεικνύουν την πλήρη αξία πραγμάτων ή προσώπων, κι είναι ουσιώδη στην ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού.
-
-
Δαιμονισμός στην ΈφεσοΗ Σκοπιά—1964 | 1 Ιανουαρίου
-
-
Δαιμονισμός στην Έφεσο
Μια από τις αρχαιότερες επιγραφές, που βρέθηκαν στην Έφεσο, ήταν μια μορφή μαντείας μέσω οιωνών από πτηνά, που είχαν αναπαρασταθή επάνω σ’ ένα συγκρότημα μαρμαρίνων τεμαχίων. «Αν το πτηνό ίπταται εκ δεξιών προς τ’ αριστερά, τότε είτε υψούται είτε εξαφανίζεται, φέρει ατυχίαν», και ούτω καθεξής.—Η Γραφή Ήταν Αληθής, υπό Χουγκ Ι. Σιάνφηλντ, κεφ. 37, «Ο Άνθρωπος της Μαγείας». Βλέπε Πράξεις 19:18, 19, όπου αναφέρεται ότι η Έφεσος ήταν γνωστή για τις ‘μαγικές τέχνες’ της.
-