-
Δύο Εικόνες ΑπελευθερώσεωςΗ Σκοπιά—1962 | 15 Ιουνίου
-
-
16. (α) Πώς σχετίζεται το μικρό ποίμνιο προς τον Ιησούν ως το σπέρμα του Αβραάμ; (β) Πώς τούτο βοηθεί στο να σχετίσωμε την ειδική απελευθέρωσι προς τη μεγαλύτερη εικόνα;
16 Έτσι ο λόγος του Θεού σαφώς υποδεικνύει μια ειδικά εκλεκτή εκκλησία, ένα «μικρόν ποίμνιον», που λαμβάνει μια πρώτη συμμετοχή στα οφέλη της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού, πριν από το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Όπως ήδη ανεφέρθη, ο Ιησούς ο ίδιος είναι κατ’ εξοχήν ο πρωτότοκος Υιός του Θεού, αλλά έχει και άλλους στενά συνδεδεμένους μαζί του υπό την ηγεσία του, που αποτελούν την «εκκλησίαν των πρωτοτόκων». Επίσης, μ’ έναν όμοιο τρόπο, ο Χριστός Ιησούς ο ίδιος είναι το υποσχεμένο Σπέρμα του Αβραάμ· όμως, με την χάριν του Ιεχωβά, οι πρωτότοκοι αυτοί, επειδή ‘εβαπτίσθησαν εις Χριστόν’ και ‘είναι του Χριστού’, είναι επίσης «σπέρμα του Αβραάμ». Μέσω αυτού ακριβώς του σπέρματος «θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης» στη βασιλεία του Θεού, μετά τη μεγάλη απελευθέρωσι στον Αρμαγεδδώνα από τη σύγχρονη Αίγυπτο. Έτσι μπορούμε να δούμε πώς η μικρότερη εικόνα μιας ειδικής απελευθερώσεως για την τάξι των πρωτοτόκων πρέπει πρώτα να λάβη χώραν και πρέπει να προηγηθή από τη μεγαλύτερη εικόνα, που η εκπλήρωσίς της ασφαλώς θα κάμη να ψαλή ένα άσμα θριαμβευτικού αίνου στον Ιεχωβά, «διότι εδοξάσθη ενδόξως». Γι’ αυτό ακριβώς, για να μιλήσωμε μεταφορικά, ο Θεός κατέβη στην Αίγυπτο στην πρώτη περίπτωσι, «δια να κάμη εις εαυτόν όνομα».—Γαλ. 3:16, 27, 29· Γεν. 22:18· Έξοδ. 15:21· 2 Σαμ. 7:23, ΜΝΚ.
17. Πώς πρέπει να εννοηθή το 1 Ιωάννου 2:2;
17 Έτσι, επίσης, μπορούμε να εκτιμήσωμε γιατί ο Ιωάννης, γράφοντας σ’ αυτούς τους πρωτοτόκους, είπε ότι ο Ιησούς είναι πρώτα «ιλασμός περί των αμαρτιών ημών· και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου».—1 Ιωάν. 2:2.
-
-
Μια Στενή και Πολύτιμη ΣχέσιςΗ Σκοπιά—1962 | 15 Ιουνίου
-
-
Μια Στενή και Πολύτιμη Σχέσις
1, 2. (α) Με ποιον τρόπο ο Ιησούς εσχετίσθη στενά προς τους «αδελφούς» του; (β) Πώς τούτο συνδέεται με το δείπνον του Κυρίου;
ΕΝΑ πράγμα εξέχει πολύ καθαρά όταν εξετάζωμε την εκπλήρωσι της εικόνος των πρωτοτόκων του Ισραήλ, και αυτό είναι η εξαιρετικά στενή σχέσις που επιφέρει ο Ιεχωβά μεταξύ του Ιησού και της πνευματικής εκκλησίας των πρωτοτόκων, οι οποίοι μετέχουν μαζί του ως μέρος του σπέρματος του Αβραάμ. Κυττάζοντας πάλι στην επιστολή του Παύλου προς τους Εβραίους, σημειώνομε ότι το τονίζει αυτό στο κεφάλαιο 2:10-18 (ΜΝΚ), όπου εξηγεί ότι «φέρων εις την [ουρανίαν] δόξαν πολλούς υιούς» ήταν κατάλληλο «να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών [Ιησούν Χριστόν] δια των παθημάτων». Και επειδή αυτοί οι πολλοί υιοί «εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός [ο Ιησούς] παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, δια να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, . . . διότι βεβαίως δεν επιλαμβάνεται αγγέλων, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, δια να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, δια να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού».
2 Ναι, οι υιοί αυτοί σχετίζονται στενά προς τον Ιησούν ως μέρος του σπέρματος της επαγγελίας, αλλά τώρα επιθυμούμε να επισύρωμε την προσοχή σας σε μια άλλη στενή ομοιότητα που αναφέρεται, δηλαδή, ότι και ο Ιησούς και αυτοί οι «αδελφοί» του είναι ‘μέτοχοι σαρκός και αίματος’. Αυτό αμέσως δημιουργεί ένα στενό δεσμό με το δείπνον του Κυρίου και τις αλήθειες, που εξήτασε τότε ο Ιησούς και που υποσχεθήκαμε να τις ανασκοπήσωμε.
3. Πώς ο Ιησούς επλησίασε το τελευταίο πάσχα με τους μαθητάς του;
3 Ως πιστός Ιουδαίος, ο Ιησούς είχε πάντοτε τηρήσει την ετήσια εορτή του πάσχα στις 14 του Νισάν· αλλά, γνωρίζοντας πλήρως ότι θα ετελείωνε τη διακονία του και θα συνεπλήρωνε τη θυσιαστκή του πορεία ακριβώς στον δέοντα καιρό ως το πραγματικό «πασχάλιο θύμα», απέβλεψε σ’ αυτό το τελευταίο πάσχα με τους μαθητάς του ως μια ευκαιρία που θα ενέκλειε την πιο μεγάλη σημασία. Ακόμη και η εκλογή του σπιτιού όπου επρόκειτο να γίνη το πάσχα εσημειώθη υπό ασυνήθεις περιστάσεις, ως μια ενδιαφέρουσα περίπτωσις λεπτομερούς προγνώσεως, όπως ο Πέτρος και ο Ιωάννης βρήκαν ότι ήταν αληθινό, «καθώς [ο Ιησούς] είπε προς αυτούς». Και κατόπιν, «ότε ήλθεν η ώρα», και ανεκλίθη στην τράπεζα με τους μαθητάς του, είπε σ’ αυτούς: «Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προτού να πάθω.»—Λουκ. 22:7-16.
-