-
Φροντίδα για τους Ηλικιωμένους και τους ΠάσχονταςΗ Σκοπιά—1962 | 15 Οκτωβρίου
-
-
Ο μαθητής Ιάκωβος το ετόνισε αυτό, όταν συνέδεσε την υλική δωρεά κατ’ ευθείαν με τη λατρεία μας προς τον Θεό: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου». «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν; Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι, και στερώνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος; Ούτω και η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν.»—Ιάκ. 1:27· 2:14-17.
Οι πρώτοι Χριστιανοί απέδειξαν την πίστι των με τα έργα των. Αυτά τα έργα περιελάμβαναν εκδήλωσι φροντίδος για τους ηλικιωμένους και τους πάσχοντας. Λόγου χάριν, μεταξύ των Χριστιανών της Ιερουσαλήμ υπήρχαν και μερικές άπορες χήρες, που δεν είχαν συγγενείς ή άλλα μέσα συντηρήσεως. Σύμφωνα με αποστολική καθοδηγία, εδίδετο από την εκκλησία στις πτωχές αυτές Χριστιανές καθημερινή τροφή. Μολονότι δεν επροτάσσετο αυτή η φροντίδα για τις άπορες χήρες από το έργον του κηρύγματος και της διδασκαλίας του λόγου του Θεού, εθεωρείτο ως ένα «αναγκαίον έργον». Η κατάλληλη φροντίδα γι’ αυτό και για τη διακονία έλαβε την ευλογία του Ιεχωβά, «και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα.»—Πράξ. 6:1-7.
Όταν οι Χριστιανοί σε μια κοινότητα περιήρχοντο σε μεγάλη ανάγκη, υπήρχε συνήθεια στις άλλες Χριστιανικές εκκλησίες να στέλλουν βοηθήματα γι’ ανακούφισι. Οι εκκλησίες της Μακεδονίας, μολονότι πολύ φτωχές οι ίδιες, επιζητούσαν το προνόμιο να συμμερίζωνται και τα λίγα που είχαν με τους απόρους αδελφούς των. (2 Κορ. 8:1-9, 15) Το να συμμερίζεται κανείς δεν εξαρτάται από το να έχη πολλά. Για ν’ απολαύση κανείς τη μακαριότητα του να δίνη απαιτεί μόνο μια προθυμία του να μοιράζεται ό,τι έχει διαθέσιμο. Οι πρώτοι Χριστιανοί το έκαναν αυτό ευχαρίστως. Από πολλές απόψεις η αγάπη και η ενότης των ωμοίαζε μ’ εκείνη που υπάρχει σ’ ένα μεγάλον οικογενειακό κύκλο. Πραγματικά, ο Παύλος έδειξε την όμοια με της οικογενείας σχέσι της εκκλησίας, όταν έδωσε στον Τιμόθεο οδηγίες για την εκπλήρωσι της επισκοπής του στην Έφεσο: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα· τους νεωτέρους, ως αδελφούς· τας πρεσβυτέρας, ως μητέρας· τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος.» Αυτό απαιτούσε φροντίδα και σεβασμό προς αλλήλους.—1 Τιμ. 5:1, 2.
Λόγω της στενής σχέσεως της εκκλησίας, τι έπρεπε να κάμη ο Τιμόθεος αν μια γηραιά Χριστιανή χήρα στην Έφεσο εγίνετο άπορη και δεν είχε κανένα να τη συντηρήση; Υπό έμπνευσι ο Παύλος έδωσε οδηγία: «Τας χήρας τίμα, τας αληθώς χήρας. Εάν δε τις χήρα έχη τέκνα ή έκγονα, ας μανθάνωσι πρώτον να καθιστώσιν ευσεβή τον ίδιον αυτών οίκον, και να αποδίδωσιν αμοιβάς εις τους προγόνους αυτών· διότι τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Θεού. Αλλ’ εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος. Εάν τις πιστός ή πιστή έχη χήρας [όπως μια μητέρα και μάμμη που έγιναν χήρες], ας προμηθεύη εις αυτάς τα αναγκαία, και ας μη επιβαρύνηται η εκκλησία· δια να δύναται να βοηθή τας αληθώς χήρας.»—1 Τιμ. 5:3, 4, 8, 16.
Εδώ ο Παύλος εφαρμόζει την αρχή τού ότι τα τέκνα πρέπει να τιμούν τους γονείς των, δείχνοντας ότι αυτό περιλαμβάνει και την προμήθεια υλικής συντηρήσεως, όταν αυτό καθίσταται αναγκαίον. Οι γονείς και οι πρόγονοι, που εμόχθησαν επί πολλά χρόνια για ν’ αναθρέψουν οικογένειες και οι οποίοι αργότερα γίνονται ανίκανοι ν’ αυτοσυντηρηθούν, δικαιούνται φροντίδος από υλική άποψι. Βέβαια, η συντήρησις ενός πτωχού γονέως μπορεί να καταναλώση χρόνον και πόρους, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν άλλως, στην υπηρεσία του Θεού, αλλ’ οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μιμούνται τους Φαρισαίους λέγοντας: «Δώρον [αφιερωμένον εις τον Θεόν (ΜΝΚ)] είναι ό,τι ήθελες ωφεληθή εξ εμού.»
Το να δείχνεται φροντίδα για ένα γηραιό γονέα μέσα στο Χριστιανικό σπίτι είναι πιο καλό από το να παραμερίζεται εκείνος ο πατέρας ή η μητέρα για να περάσουν αλλού τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής των με κοσμικούς, οι οποίοι δεν μπορούν να παράσχουν καμμιά πνευματική ενθάρρυνσι και παρηγοριά. Ο Ιησούς εγνώριζε το πλεονέκτημα του να τύχη φροντίδος σ’ ένα Χριστιανικό σπίτι η μητέρα του που προφανώς έγινε χήρα. Από το ξύλο του μαρτυρίου του ο Ιησούς, «ως είδε την μητέρα και τον μαθητήν παριστάμενον τον οποίον ηγάπα, λέγει προς την μητέρα αυτού, Γύναι, ιδού ο υιός σου. Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν, Ιδού η μήτηρ σου. Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού.» Πολύ καλύτερο ήταν να επιδειχθή φροντίδα στη Μαρία από τον Ιωάννη, ένα Χριστιανό, παρά από τα τότε άπιστα τέκνα της. Μολονότι ήταν απόστολος, ο Ιωάννης δεν εζήτησε ν’ απαλλαγή από την παροχή αυτής της τιμής λόγω άλλων επειγουσών υποχρεώσεων.—Ιωάν. 19:26, 27.
-
-
Φροντίδα για τους Ηλικιωμένους και τους ΠάσχονταςΗ Σκοπιά—1962 | 15 Οκτωβρίου
-
-
Τ’ αποτελέσματα της εκδηλώσεως τρυφερής στοργής σ’ αυτούς τους γηραιούς και πάσχοντας αποδεικνύουν ότι αυτή η φροντίδα έχει την ευλογία του Ιεχωβά. Μια γυναίκα σηκώνεται νωρίς κάθε Κυριακή και ταξιδεύει με αρκετή παρέκκλισι από τον δρόμο της για να παραλάβη μια ηλικιωμένη χήρα για μια μέρα μαρτυρίας, συναθροίσεων και υλικής συντηρήσεως. Σε μια άλλη εκκλησία, όταν μια ασθένεια έπληξε προσφάτως μια μεσήλικα γυναίκα, που κατοικεί μόνη με τη γηραιά μητέρα της, μέλη της εκκλησίας συνέρρευσαν στην κλίνη της αδελφής σαν εργάτιδες μέλισσες, αναλαμβάνοντας τον καθαρισμό του σπιτιού, το ψώνισμα και άλλα καθήκοντα. Η άρρωστη, γεμάτη από ευγνωμοσύνη, ανέκραξε: «Δεν εγνώριζα ότι μ’ αγαπούσαν τόσο πολλοί από τους αδελφούς μου! Ποτέ δεν θα μπορέσω να κάμω αρκετά για τον Ιεχωβά!» Λάβετε υπ’ όψι την περίπτωσι μιας Χριστιανής χήρας και των δύο θυγατέρων της. Λίγο ύστερ’ αφότου μετεκόμισε η οικογένεια αυτή σε άλλο σπίτι, η μητέρα πέθανε. Ποιος θ’ ανελάμβανε την περίθαλψι των ορφανών; Ο επίσκοπος της νέας των εκκλησίας κατενόησε ότι τα νεαρά αυτά παιδιά είχαν ανάγκη της ωφελείας ενός Χριστιανικού οίκου κι εφρόντισε να τα προσλάβη ως μέλη της οικογενείας του. Σε μια άλλη πάλι περίπτωσι, όταν μια γηραιά πιστή γυναίκα περιήλθε σε δεινή κατάστασι, μια οικογένεια προσφάτως αφιερωμένων Μαρτύρων προσέλαβε την πάσχουσα στο σπίτι της, όπου την περιποιήθη στοργικά για μια μακρά περίοδο χρόνου. Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι τα λόγια του Ιακώβου εφαρμόζονται ακόμη: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών.»—Ιάκ. 1:27.
Όταν δείχνετε φροντίδα για έναν από τους ελαχίστους αδελφούς του Ιησού, αυτός το θεωρεί ως γινόμενο στον ίδιον. Τέτοια φροντίδα θα βρεθή μεταξύ των «άλλων προβάτων» του Κυρίου, που προορίζονται για την ευλογία της ατελευτήτου ζωής στον νέο κόσμο του Θεού. (Ματθ. 25:31-46) Και τώρα ακόμη επέρχονται ευλογίες σ’ εκείνους που δείχνουν φροντίδα, που βρίσκουν αληθινή την παροιμία: «Μακάριος ο δεικνύων εύνοιαν προς τους πάσχοντας.» (ΜΝΚ) Εκτός από το ότι απολαμβάνετε την ανώτερη ευτυχία του να δίδετε, θα βρήτε, επίσης, ότι μια επίσκεψις σ’ ένα γηραιό άτομο ή σ’ έναν πάσχοντα Χριστιανό συχνά παρέχει μια αμοιβαία ανταλλαγή ενθαρρύνσεως. Ο επισκέπτης, παρατηρώντας την ακεραιότητα ενός που βρίσκεται σε δυσχερή θέσι, αποκτά ένα πολύτιμο μάθημα εγκαρτερήσεως. Οι γηραιοί Χριστιανοί συχνά είναι πλούσιοι σε ενδιαφέρουσες πείρες και αφηγήσεις από αυτόπτας μάρτυρας εξεχόντων γεγονότων στη σύγχρονη ιστορία της εκκλησίας του Ιεχωβά. Η φροντίδα που εκδηλώνεται στους πάσχοντας τούς κάνει να σας ενθυμούνται στις προσευχές των στον Ιεχωβά. Αυτές είναι μερικές από τις ευλογίες που είναι δικές σας, όταν εκδηλώνετε στοργή στους πιστούς εκείνους, που μπορεί να είναι ‘πτωχοί κατά κόσμον, αλλά πλούσιοι εν πίστει’.—Ιάκ. 2:5.
Στους κρισίμους αυτούς καιρούς ο Ιεχωβά εξετάζει τις καρδιές μας για να ιδή αν έχωμε αρκετή αγάπη του Θεού και του πλησίον για να είμεθα άξιοι της ζωής στον παραδεισιακό του νέο κόσμο. Κάτω απ’ αυτή την ερευνητική επισκόπησι είθε ο καθένας μας να μπορή να επαναλαμβάνη τα όσα είπε ο πιστός Ιώβ: «Διότι ηλευθέρουν τον πτωχόν βοώντα, και τον ορφανόν τον μη έχοντα βοηθόν. Η ευλογία του απολλυμένου ήρχετο επ’ εμέ· και την καρδίαν της χήρας εύφραινον. Ήμην οφθαλμός εις τον τυφλόν, και πους εις τον χωλόν εγώ. Ήμην πατήρ εις τους πτωχούς.»—Ιώβ 29:12, 13, 15, 16.
-
-
«Αφιλάργυρος»Η Σκοπιά—1962 | 15 Νοεμβρίου
-
-
«Αφιλάργυρος»
✔ Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά λέγει πώς προσελκύσθηκε στην αλήθεια από τη στάσι, που επέδειξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι επεσκέφθησαν τον τόπον της εργασίας του: «Στο κουρείο, όπου εργάζομαι, πάντοτε ήρχοντο οι μάρτυρες του Ιεχωβά και μου προσέφεραν τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! Εγώ πάντοτε ηρνούμην, διότι ήμουν ένας ένθερμος Καθολικός και Πνευματιστής. Μια μέρα, όμως, ένας πελάτης μου έλαβε τα περιοδικά, δίνοντας ένα ποσόν και αρνούμενος να δεχθή το υπόλοιπον. Ο Μάρτυς απήντησε ότι δεν μπορούσε να κρατήση το επί πλέον ποσόν και αυτό διήγειρε την περιέργεια μου.»
-