-
Η Εκζήτησις ΕιρήνηςΗ Σκοπιά—1960 | 1 Ιανουαρίου
-
-
27. Όμοιο με το αποτέλεσμα σ’ εκείνους τους αρχαίους άνδρας, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα στον «πολύν όχλον» των εκζητητών ειρήνης;
27 Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το θείο υπόμνημα απαντά: «Και έκαμεν ο Ιησούς ειρήνην προς αυτούς, και έκαμε συνθήκην προς αυτούς, να φυλάξη την ζωήν αυτών· και οι άρχοντες της συναγωγής [του Ισραήλ] ώμοσαν προς αυτούς.» (Ιησ. Ναυή 9:15) Όπως εκείνοι οι αρχαίοι Γαβαωνίται, που δεν ήσαν Ισραηλίται, έτσι και ο «πολύς όχλος» των σημερινών εκζητητών ειρήνης παραδίδει τον εαυτό του σε πλήρη αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού τώρα προτού ξεσπάση ο Αρμαγεδδών. Για τούτο ο Μεγαλύτερος Ιησούς του Ναυή, ο Ιησούς Χριστός, τους διαφυλάττει από καταστροφή στον παγκόσμιο εκείνο πόλεμο. Όπως και το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, ο πολύς εκείνος όχλος αγαπά ζωή. Επιθυμούν να δουν μια αιωνιότητα καλών ημερών υπό την βασιλεία του Θεού. Ακολουθούν, λοιπόν, σήμερα τη συμβουλή του Δαβίδ και του Πέτρου για ειρήνη.
-
-
Η Επιδίωξις ΕιρήνηςΗ Σκοπιά—1960 | 1 Ιανουαρίου
-
-
Η Επιδίωξις Ειρήνης
1. Έχοντας εύρει ειρήνη, τι πρέπει να πράξη κατόπιν εκείνος που αγαπά ζωή, και ποια υποχρέωσις τον βαρύνει τώρα;
ΑΦΟΥ εκείνος που αγαπά ζωή εζήτησε και βρήκε ειρήνη με τον Θεό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού, τι πρέπει κατόπιν να πράξη; Πρέπει από τότε και στο εξής ν’ ακολουθήση ειρήνη. «Ας ζητήση ειρήνην, και ας ακολουθήση αυτήν», είναι η νουθεσία μέσω του Χριστιανού αποστόλου Πέτρου. (1 Πέτρ. 3:11) Πρέπει να κάμη την ειρήνη επιδίωξί του στο υπόλοιπο της ζωής του. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διατηρήση ειρήνη. Δεν είναι μόνος στην απόλαυσι ειρήνης με τον Θεό μέσω του Χριστού. Η είσοδός του σε ειρήνη με τον Θεό, τον φέρνει σε ειρηνική σχέσι με την εκκλησία όλων εκείνων που είναι τελείως αφιερωμένοι στον Θεό μέσω του Χριστού και που έχουν έτσι συνδιαλλαγή με τον Θεό. (2 Κορ. 5:18-21) Δεν πρέπει να γίνη ένας που διαταράσσει τη Χριστιανική εκκλησία. Είναι υποχρέωσίς του να διατηρή μια ήσυχη, ήρεμη, γαλήνια, αρμονική σχέσι με αυτή την οργάνωσι. Πρέπει να ζη σύμφωνα με τον κανόνα διαγωγής που εξετέθη από έναν απόστολο του Χριστιανικού κυβερνώντος σώματος: «Ειρηνεύετε μεταξύ σας. Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, περιθάλπετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς πάντας. Προσέχετε μη αποδίδη τις εις τινα κακόν αντί κακού· αλλά ζητείτε πάντοτε το αγαθόν και εις αλλήλους, και εις πάντας.»—1 Θεσ. 5:13-15.
2. Ανάμεσα σε ποια κατάστασι πρέπει οι Χριστιανοί να επιδιώξουν αυτή την πορεία, και επειδή αποτελούν τον κύριο στόχο επιθέσεως, ποια προσπάθεια γίνεται όσον αφορά αυτούς;
2 Οι Χριστιανοί πρέπει ν’ ακολουθήσουν αυτή την πορεία ανάμεσα σ’ έναν κόσμο στον οποίον υπάρχει ταραχή παντού όπως δεν υπήρξε ποτέ προηγουμένως. Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του, αφότου κατερρίφθησαν στη γη αμέσως μετά τη γέννησι της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914, είχαν κακεντρεχή τάσι να προξενήσουν όλα τα δεινά, τον θόρυβο και την ανησυχία που μπορούν μεταξύ των ανθρώπων. (Αποκάλ. 12:12) Ο κύριος στόχος της επιθέσεώς των τώρα είναι το Χριστιανικό υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και ο «πολύς όχλος» των προβατοειδών συντρόφων του. (Αποκάλ. 12:17) Συνεπώς ο Σατανάς κάνει ότι μπορεί για να προξενήση ανησυχία, ταραχή και διαίρεσι μεταξύ των για να διασπάση την οργάνωσι.
3. Με ποιες διακρίσεις εκράτησε ο Σατανάς τον κόσμο ανάστατον, αλλά πώς ο Θεός πριν από πολύν καιρό το κατήργησε αυτό μέσα στην εκκλησία του;
3 Ο κάθε ένας, επομένως, που αγαπά ζωή, που βρήκε μέσα στην ορατή οργάνωσι του Θεού την ειρήνη που ζητούσε, πρέπει να κάμη την ειρήνη σταθερή επιδίωξί του. Ο Σατανάς ή Διάβολος επέτυχε να κρατήση τον κόσμο ανάστατον και εκρηκτικόν μέσω διακρίσεως φυλής, γένους και χρώματος. Αλλά ο Θεός μέσω του Χριστού το κατήργησε αυτό μέσα στην αληθινή του Χριστιανική οργάνωσι. Η Χριστιανική οργάνωσις άρχισε ως μια σχεδόν Ιουδαϊκή Χριστιανική οργάνωσις στην αρχαία Ιερουσαλήμ, εκτός από μερικούς περιτετμημένους προσηλύτους από άλλα έθνη. (Πράξ. 2:10· 6:5) Κατόπιν προσετέθησαν στους πιστούς περιτετμημένοι Σαμαρείται. (Πράξ. 8:4-25) Μετά τριάμισυ έτη από τον θάνατο του Ιησού Χριστού στο ξύλο του μαρτυρίου έξω από την Ιερουσαλήμ, εισήχθησαν για πρώτη φορά στη Χριστιανική εκκλησία οι πρώτοι περιτετμημένοι Εθνικοί ή μη Ιουδαίοι, ένας Ιταλός που ωνομάζετο Κορνήλιος, μαζί με μερικούς από τους συγγενείς του και τους στενούς του φίλους.—Πράξ. 10:1 έως 11:2.
-