-
Το Παιδί σας Κινδυνεύει!Ξύπνα!—1993 | 8 Οκτωβρίου
-
-
Το Παιδί σας Κινδυνεύει!
Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι μια άσχημη πραγματικότητα σε αυτόν τον άρρωστο κόσμο. Το περιοδικό Λίαρς (Lear’s) έγραψε: «Επηρεάζει περισσότερους από όσους επηρεάζει ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, το AIDS». Για αυτόν το λόγο το Ξύπνα! νιώθει την υποχρέωση να προσπαθήσει να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών του σε αυτόν τον κίνδυνο και στο τι μπορεί να γίνει για αυτόν.—Παράβαλε Ιεζεκιήλ 3:17-21· Ρωμαίους 13:11-13.
ΣΤΑ πρόσφατα χρόνια έχει ξεσπάσει παγκόσμια κατακραυγή για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Αλλά η δημοσιότητα που έδωσαν τα μέσα ενημέρωσης, με πάμπολλες διασημότητες οι οποίες αποκάλυπταν δημόσια τις προσωπικές τους εμπειρίες κακοποίησης στην παιδική ηλικία, οδήγησε σε μερικούς δημοφιλείς μύθους. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όλος αυτός ο λόγος που γίνεται περί επιθέσεων σε παιδιά είναι απλώς η τελευταία μόδα. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα το νέο σχετικά με αυτού του είδους τις σεξουαλικές επιθέσεις. Είναι σχεδόν τόσο παλιές όσο και η ίδια η ανθρώπινη ιστορία.
Αρχαίο Πρόβλημα
Πριν από 4.000 χρόνια περίπου, οι πόλεις Σόδομα και Γόμορρα ήταν διαβόητες για τη διαφθορά τους. Η παιδοφιλία ήταν προφανώς μια από τις πολλές διαστροφές εκείνης της περιοχής. Το εδάφιο Γένεσις 19:4, ΜΝΚ, περιγράφει ένα σεξομανή όχλο Σοδομιτών, ‘από αγόρι μέχρι και γέροντα’, που ήθελαν να βιάσουν τους δυο άντρες φιλοξενούμενους του Λωτ. Σκεφτείτε: Γιατί να έχουν παθιαστεί μικρά αγόρια με την ιδέα να βιάσουν άντρες; Ασφαλώς είχαν ήδη συμμετάσχει σε ομοφυλοφιλικές διαστροφές.
Αιώνες αργότερα, το έθνος Ισραήλ μετακινήθηκε στην περιοχή της Χαναάν. Αυτή η γη ήταν τόσο διαποτισμένη από την αιμομειξία, τη σοδομία, την κτηνοβασία, την πορνεία, ακόμη και την τελετουργική θυσία μικρών παιδιών σε δαιμονικούς θεούς, ώστε όλες αυτές οι φαύλες πράξεις έπρεπε να απαγορευτούν ρητά στο Μωσαϊκό Νόμο. (Λευιτικόν 18:6, 21-23· 19:29· Ιερεμίας 32:35) Παρά τις θεϊκές προειδοποιήσεις, οι στασιαστικοί Ισραηλίτες, περιλαμβανομένων και μερικών κυβερνητών τους, υιοθέτησαν αυτές τις απεχθείς συνήθειες.—Ψαλμός 106:35-38.
Ωστόσο, η αρχαία Ελλάδα και η αρχαία Ρώμη ήταν πολύ χειρότερες από τον Ισραήλ σε αυτόν τον τομέα. Η βρεφοκτονία ήταν κοινή και στις δυο περιπτώσεις, και στην Ελλάδα αποτελούσε ευρέως αποδεκτή συνήθεια το να έχουν μεγάλοι σε ηλικία άντρες σεξουαλικές σχέσεις με νεαρά αγόρια. Πορνεία αγοριών ανθούσαν σε κάθε αρχαία ελληνική πόλη. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η παιδική πορνεία ήταν τόσο διαδεδομένη ώστε θεσπίστηκαν ειδικοί φόροι και γιορτές συγκεκριμένα για αυτό το επάγγελμα. Στις αρένες, κορίτσια βιάζονταν και εξαναγκάζονταν να συμμετάσχουν σε πράξεις κτηνοβασίας. Παρόμοιες ωμότητες ήταν διαδεδομένες σε πολλά άλλα αρχαία έθνη.
Τι θα λεχτεί για τους σύγχρονους καιρούς; Μήπως η ανθρωπότητα είναι τόσο πολιτισμένη ώστε να μην ανθούν τέτοιες απαίσιες σεξουαλικές πράξεις σήμερα; Οι σπουδαστές της Αγίας Γραφής δεν μπορούν να δεχτούν αυτή την άποψη. Γνωρίζουν καλά ότι ο απόστολος Παύλος χαρακτήρισε την εποχή μας ‘κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους’. Περιέγραψε λεπτομερώς την ανεξέλεγκτη φιλαυτία, την αγάπη των απολαύσεων και την κατάρρευση της φυσικής οικογενειακής αγάπης που μαστίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, και πρόσθεσε: «Πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο». (2 Τιμόθεο 3:1-5, 13· Αποκάλυψη 12:7-12) Έχει επιδεινωθεί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, την οποία τόσο συχνά διαπράττουν «πονηροί άνθρωποι και απατεώνες»;
Επείγον Πρόβλημα
Οι επιθέσεις σε βάρος παιδιών συχνά καλύπτονται από ένα μανδύα μυστικότητας, σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουν ονομαστεί το έγκλημα που ίσως καταγγέλλεται λιγότερο. Ακόμη και έτσι, ο αριθμός αυτών των εγκλημάτων έχει προφανώς εκτοξευτεί στα ύψη τις πρόσφατες δεκαετίες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, διεξάχτηκε μια έρευνα για αυτό το ζήτημα από την εφημερίδα Λος Άντζελες Τάιμς (Los Angeles Times). Διαπιστώθηκε ότι το 27 τοις εκατό των γυναικών και το 16 τοις εκατό των αντρών είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά. Όσο συγκλονιστικές και αν είναι αυτές οι στατιστικές, άλλοι προσεκτικοί υπολογισμοί για τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά.
Στη Μαλαισία, οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών τετραπλασιάστηκαν μέσα στη δεκαετία που πέρασε. Στην Ταϋλάνδη, περίπου το 75 τοις εκατό των αντρών που πήραν μέρος σε κάποια έρευνα παραδέχτηκαν ότι είχαν σχέσεις με παιδιά που ασκούσαν πορνεία. Στη Γερμανία, οι αξιωματούχοι υπολογίζουν ότι σχεδόν 300.000 παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την εφημερίδα Κέιπ Τάιμς (Cape Times) της Νότιας Αφρικής, ο αριθμός των καταγγελιών για τέτοιες επιθέσεις σημείωσε εκρηκτική αύξηση 175 τοις εκατό σε μια πρόσφατη περίοδο τριών ετών. Στην Ολλανδία και στον Καναδά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το ένα τρίτο όλων των γυναικών είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά. Στη Φινλανδία, το 18 τοις εκατό των κοριτσιών της Γ΄ Γυμνασίου (ηλικίας 15 ή 16 χρονών) και το 7 τοις εκατό των αγοριών ανέφεραν ότι είχαν σεξουαλική επαφή με κάποιο άτομο τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερό τους.
Σε διάφορες χώρες έχουν έρθει στην επιφάνεια ανησυχητικές καταγγελίες σχετικά με θρησκευτικές αιρέσεις που κακοποιούν παιδιά με σαδιστικές σεξουαλικές πράξεις και βασανιστήρια. Συνήθως, εκείνοι που καταγγέλλουν ότι έπεσαν θύματα τέτοιων εγκλημάτων αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και όχι με κατανόηση.
Έτσι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών δεν είναι ούτε καινούρια ούτε ασυνήθιστη· είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που σήμερα έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις. Η επίδρασή του μπορεί να είναι καταστρεπτική. Πολλά θύματα υποφέρουν από βαθιά αισθήματα αναξιότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Οι ειδικοί σε αυτόν τον τομέα έχουν συντάξει έναν κατάλογο με μερικά κοινά επακόλουθα της αιμομειξίας στα κορίτσια, ο οποίος περιλαμβάνει τη φυγή από το σπίτι, τη χρήση ναρκωτικών και την κατάχρηση αλκοόλ, την κατάθλιψη, την απόπειρα αυτοκτονίας, τη νεανική εγκληματικότητα, την αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά, τις διαταραχές του ύπνου και τα προβλήματα στη μάθηση. Τα μακροχρόνια επακόλουθα μπορεί να περιλαμβάνουν χαμηλή απόδοση στην εκπλήρωση του ρόλου του γονέα, ψυχρότητα, δυσπιστία προς τους άντρες, γάμο με κάποιον παιδόφιλο, λεσβιασμό, πορνεία, ακόμα και την ίδια τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
Αυτά τα επακόλουθα δεν είναι αναπόφευκτα για το θύμα· ούτε μπορεί κανείς ορθά να δικαιολογήσει την εσφαλμένη διαγωγή αποδίδοντάς την αποκλειστικά και μόνο στη σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε στο παρελθόν. Η κακοποίηση δεν προκαθορίζει ότι τα θύματά της θα γίνουν ανήθικα άτομα ή εγκληματίες· ούτε εξαφανίζει κάθε προσωπική τους ευθύνη για τις επιλογές που κάνουν αργότερα στη ζωή. Αλλά αυτού του είδους η κατάληξη που είναι συνήθης ανάμεσα στα θύματα αποτελεί υπαρκτό κίνδυνο. Κάνει ακόμη πιο επείγον το ερώτημα: Πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από τη σεξουαλική κακοποίηση;
-
-
Πώς Μπορούμε να Προστατέψουμε τα Παιδιά Μας;Ξύπνα!—1993 | 8 Οκτωβρίου
-
-
Πώς Μπορούμε να Προστατέψουμε τα Παιδιά Μας;
«Μην το πεις ποτέ. Θα είναι το μυστικό μας».
«Κανείς δεν θα σε πιστέψει».
«Αν το πεις, οι γονείς σου θα σε μισήσουν. Θα καταλάβουν ότι εσύ έφταιγες».
«Δεν θέλεις να είμαστε άλλο πια στενοί φίλοι;»
«Μήπως θέλεις να πάω στη φυλακή;»
«Θα σκοτώσω τους γονείς σου αν μιλήσεις».
ΑΦΟΥ χρησιμοποιήσουν τα παιδιά για να ικανοποιήσουν διεστραμμένους πόθους, αφού τους στερήσουν την ασφάλεια και την αίσθηση αθωότητας, εκείνοι που κακοποιούν παιδιά σεξουαλικά θέλουν κάτι ακόμη από τα θύματά τους—ΣΙΩΠΗ. Για να εξασφαλίσουν αυτή τη σιωπή, χρησιμοποιούν την ντροπή, τη μυστικότητα, ακόμη και τον απροκάλυπτο τρόμο. Με αυτόν τον τρόπο στερούν από τα παιδιά το καλύτερο όπλο που διαθέτουν ενάντια στην κακοποίηση—τη θέληση να αποκαλύψουν αυτό που συμβαίνει, να μιλήσουν ανοιχτά και να ζητήσουν προστασία από κάποιον ενήλικο.
Το τραγικό είναι ότι η κοινωνία των ενηλίκων συχνά άθελά της συνεργάζεται με εκείνους που κακοποιούν παιδιά. Πώς το κάνει αυτό; Με το να αρνείται να αναγνωρίσει αυτόν τον κίνδυνο, με το να ενθαρρύνει μια στάση μυστικοπάθειας γύρω από αυτόν, με το να πιστεύει σε συχνά επαναλαμβανόμενους μύθους. Η άγνοια, η παραπληροφόρηση και η σιωπή παρέχουν ασφαλές καταφύγιο σε εκείνους που κακοποιούν, όχι στα θύματά τους.
Για παράδειγμα, η Καναδική Σύνοδος των Καθολικών Επισκόπων πρόσφατα συμπέρανε ότι εκείνο που επέτρεψε να επικρατήσει η χονδροειδής κακοποίηση παιδιών ανάμεσα στον Καθολικό κλήρο επί δεκαετίες ήταν μια «γενική συνωμοσία σιωπής». Το περιοδικό Τάιμ (Time), αναφερόμενο στην ευρέως διαδεδομένη μάστιγα της αιμομειξίας, παρέθεσε επίσης τη «συνωμοσία σιωπής» ως παράγοντα ο οποίος «το μόνο που κάνει είναι να συμβάλλει στη διαιώνιση της τραγωδίας» στις οικογένειες.
Ωστόσο, το περιοδικό Τάιμ παρατήρησε ότι αυτή η συνωμοσία επιτέλους καταρρέει. Γιατί; Η απάντηση είναι μια λέξη: εκπαίδευση. Είναι όπως το έθεσε το περιοδικό Έζιαγουίκ (Asiaweek): «Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν πως η καλύτερη άμυνα κατά της κακοποίησης παιδιών είναι η ενημέρωση του κοινού». Για να υπερασπίσουν τα παιδιά τους, οι γονείς πρέπει να καταλάβουν πόσο πραγματική είναι η απειλή. Μη μένετε στην άγνοια εξαιτίας εσφαλμένων αντιλήψεων οι οποίες προστατεύουν εκείνους που κακοποιούν παιδιά και όχι τα ίδια τα παιδιά.—Βλέπε πλαίσιο κάτω.
Εκπαιδεύστε το Παιδί Σας!
Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών είπε στο γιο του ότι η γνώση, η σοφία και η ικανότητα σκέψης μπορούσαν να τον προστατέψουν ‘από τον κακό δρόμο, από τον άνθρωπο που λέει διεστραμμένα πράγματα’. (Παροιμίαι 2:10-12, ΜΝΚ) Δεν είναι αυτό ό,τι ακριβώς χρειάζονται τα παιδιά; Το φυλλάδιο του FBI με τίτλο Εκείνοι που Κακοποιούν Παιδιά Σεξουαλικά: Ανάλυση της Συμπεριφοράς Τους (Child Molesters: A Behavioral Analysis) αναφέρει τα εξής, κάτω από τον υπότιτλο «Το Ιδανικό Θύμα»: «Για τα περισσότερα παιδιά το σεξ είναι ένα θέμα ταμπού για το οποίο λαβαίνουν ελάχιστες ακριβείς πληροφορίες, ειδικά από τους γονείς τους». Μην αφήνετε τα παιδιά σας να γίνουν «ιδανικά θύματα». Εκπαιδεύστε τα γύρω από το σεξ.a Για παράδειγμα, κανένα παιδί δεν πρέπει να φτάσει στην ήβη χωρίς να γνωρίζει τι αλλαγές θα υποστεί το σώμα του στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η άγνοια θα τους προξενήσει σύγχυση, ντροπή—και θα τα κάνει ευάλωτα.
Μια γυναίκα, την οποία θα ονομάσουμε Τζάνετ, κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ήταν παιδί, και έπειτα από χρόνια κακοποιήθηκαν σεξουαλικά τα δυο της παιδιά. Η ίδια θυμάται: «Με τον τρόπο που ανατραφήκαμε, ποτέ δεν μιλούσαμε για το σεξ. Έτσι, μεγάλωσα νιώθοντας αμηχανία για αυτό το θέμα. Ήταν κάτι που προξενούσε ντροπή. Και όταν απέκτησα παιδιά έγινε το ίδιο. Μπορούσα να μιλάω σε παιδιά άλλων ανθρώπων, αλλά όχι στα δικά μου. Νομίζω ότι αυτό είναι νοσηρό, επειδή τα παιδιά είναι ευάλωτα αν δεν τους μιλήσεις για αυτά τα πράγματα».
Η πρόληψη της κακοποίησης είναι κάτι που μπορείτε να το διδάξετε από νωρίς. Όταν διδάσκετε τα παιδιά σας πώς λέγονται μέρη του σώματος, όπως ο κόλπος, το στήθος, ο πρωκτός, το πέος, να τους λέτε ότι αυτά τα μέρη είναι καλά, ότι είναι σημαντικά—αλλά ότι είναι απόκρυφα μέρη. «Δεν επιτρέπεται να τα πιάνουν άλλοι άνθρωποι—ούτε ακόμη η μαμά και ο μπαμπάς—και ούτε κάποιος γιατρός, εκτός αν είναι παρόντες η μαμά ή ο μπαμπάς ή αν αυτοί έχουν συμφωνήσει».b Το ιδεώδες είναι να προέρχονται αυτές οι δηλώσεις και από τους δυο γονείς ή από τον κάθε ενήλικο κηδεμόνα.
Στο Βιβλίο του Ασφαλούς Παιδιού (The Safe Child Book), η Σέριλ Κρέιζερ σημειώνει ότι, ενώ τα παιδιά θα πρέπει να αισθάνονται ελεύθερα να αγνοήσουν το άτομο που θα τα κακοποιούσε, να φωνάξουν σε αυτό ή να ξεφύγουν από αυτό το άτομο, πολλά παιδιά που κακοποιούνται εξηγούν αργότερα ότι δεν ήθελαν να φανούν αγενή. Συνεπώς τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν ότι μερικοί μεγάλοι κάνουν άσχημα πράγματα και ότι ακόμη και ένα παιδί δεν πρέπει να υπακούσει σε οποιονδήποτε του λέει να κάνει κάτι εσφαλμένο. Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί έχει κάθε δικαίωμα να πει όχι, όπως είπε ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του στους Βαβυλώνιους ενηλίκους οι οποίοι τους ζητούσαν να φάνε ακάθαρτη τροφή.—Δανιήλ 1:4, 8· 3:16-18.
Κάποιο ευρέως συστηνόμενο μέσο διδασκαλίας είναι το παιχνίδι «Τι θα έκανες αν . . . ;» Μπορείτε, για παράδειγμα, να ρωτήσετε: «Τι θα έκανες αν ο δάσκαλός σου σού έλεγε να χτυπήσεις ένα άλλο παιδί;» Ή: «Τι θα έκανες αν (η μαμά, ο μπαμπάς, ένας ιερέας, ένας αστυνομικός) σου έλεγε να πηδήξεις από ένα ψηλό κτίριο;» Η απάντηση του παιδιού μπορεί να είναι ανεπαρκής ή απλώς να είναι λάθος, αλλά μην το διορθώσετε με απότομο τρόπο. Το παιχνίδι δεν πρέπει να περιλαμβάνει μεθόδους που προκαλούν αναστάτωση ή φόβο· στην πραγματικότητα, οι ειδικοί συστήνουν να παίζετε το παιχνίδι αυτό με ήπιο, στοργικό, μάλιστα παιχνιδιάρικο τρόπο.
Κατόπιν, διδάξτε τα παιδιά να αποκρούουν εκδηλώσεις στοργής που είναι ακατάλληλες ή τα κάνουν να νιώθουν άσχημα. Ρωτήστε, για παράδειγμα: «Τι θα έκανες αν ένας φίλος ή μια φίλη της μαμάς ή του μπαμπά ήθελε να σε φιλήσει με τρόπο που σε έκανε να αισθάνεσαι περίεργα;»c Συχνά είναι καλύτερο να ενθαρρύνετε το παιδί να δείξει τι θα έκανε, παίζοντας παραστατικά το παιχνίδι «Ας υποθέσουμε ότι . . . ».
Παρόμοια, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να αποκρούουν και άλλες μεθόδους εκείνων που θέλουν να τα κακοποιήσουν. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε: «Τι θα έκανες αν κάποιος σου έλεγε: ‘Ξέρεις, είσαι η συμπάθειά μου. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;’» Όταν το παιδί μάθει να αποκρούει τέτοια τεχνάσματα, προχωρήστε σε άλλα. Θα μπορούσατε να ρωτήσετε: «Αν κάποιος σου πει: ‘Δεν θέλεις να πληγώσεις τα αισθήματά μου, έτσι δεν είναι;’ τι θα έλεγες;» Δείξτε στο παιδί πώς να λέει όχι χρησιμοποιώντας λέξεις και σαφείς, σταθερές κινήσεις και στάσεις του σώματος. Να θυμάστε ότι εκείνοι που κακοποιούν παιδιά συχνά δοκιμάζουν πώς αντιδρούν τα παιδιά σε ύπουλες προτάσεις. Έτσι πρέπει να διδάξετε το παιδί να αντιστέκεται σθεναρά και να λέει: «Θα σε μαρτυρήσω».
Να Είστε Επιμελείς στην Εκπαίδευσή Σας
Μην περιορίσετε αυτή την εκπαίδευση σε μόνο μία συζήτηση. Τα παιδιά χρειάζονται πολλή επανάληψη. Χρησιμοποιήστε την κρίση σας για να καθορίσετε πόσο συγκεκριμένη θα πρέπει να είναι η εκπαίδευση. Αλλά να είστε επιμελείς.
Για παράδειγμα, φροντίστε να προλάβετε κάθε προσπάθεια που μπορεί να κάνει κάποιος που κακοποιεί παιδιά για να δημιουργήσει μια μυστική συμφωνία. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι ποτέ δεν είναι σωστό να τους ζητάει κάποιος ενήλικος να κρατήσουν κάτι μυστικό από τον έναν ή από τον άλλο γονέα. Να τα διαβεβαιώσετε ότι είναι πάντοτε κατάλληλο να το πουν—ακόμη και αν είχαν υποσχεθεί να μην το πουν. (Παράβαλε Αριθμοί 30:12, 16). Μερικοί από εκείνους που κακοποιούν παιδιά τα εκβιάζουν αν ξέρουν ότι αυτά έχουν παραβεί κάποιον κανόνα της οικογένειας. «Δεν θα σε μαρτυρήσω αν δεν με μαρτυρήσεις» είναι το μήνυμα. Έτσι τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν ότι οι γονείς τους ποτέ δεν θα θυμώσουν μαζί τους επειδή το είπαν—ακόμη και κάτω από αυτές τις περιστάσεις. Δεν θα πάθουν τίποτα αν το πουν.
Η εκπαίδευσή σας επίσης θα πρέπει να προετοιμάζει τα παιδιά να αντιστέκονται στις απειλές. Μερικοί από εκείνους που κακοποιούν παιδιά σκότωσαν μικρά ζώα μπροστά στο παιδί και απείλησαν να κάνουν το ίδιο στους γονείς του παιδιού. Άλλοι προειδοποίησαν το θύμα τους ότι θα κακοποιούσαν τα μικρότερα αδέλφια του. Έτσι διδάξτε τα παιδιά ότι πρέπει πάντοτε να μαρτυρούν αυτόν που τα κακοποίησε, όσο τρομακτικές απειλές και αν διατύπωσε αυτός.
Σε αυτόν τον τομέα η Αγία Γραφή μπορεί να αποτελέσει ένα υποβοηθητικό μέσο διδασκαλίας. Επειδή τονίζει τόσο παραστατικά την παντοδυναμία του Ιεχωβά, μπορεί να κάνει τις απειλές εκείνων που κακοποιούν παιδιά να φαίνονται λιγότερο τρομακτικές. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι όποιες απειλές και αν διατυπωθούν, ο Ιεχωβά είναι σε θέση να βοηθήσει το λαό του. (Δανιήλ 3:8-30) Ακόμη και όταν κακοί άνθρωποι βλάπτουν εκείνους που αγαπάει ο Ιεχωβά, αυτός πάντοτε μπορεί να επανορθώσει τη βλάβη αργότερα και να βελτιώσει και πάλι τα πράγματα. (Ιώβ, κεφάλαια 1, 2· 42:10-17· Ησαΐας 65:17) Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι ο Ιεχωβά βλέπει τα πάντα, περιλαμβανομένων και των ανθρώπων που κάνουν κακά πράγματα και των καλών ανθρώπων που κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να τους αντισταθούν.—Παράβαλε Εβραίους 4:13.
Προσεκτικοί σαν τα Φίδια
Σπάνια κάποιος παιδόφιλος χρησιμοποιεί σωματική βία για να κακοποιήσει σεξουαλικά κάποιο παιδί. Αυτοί γενικά προτιμούν πρώτα να γίνονται φίλοι με τα παιδιά. Συνεπώς, είναι κατάλληλη η συμβουλή του Ιησού να είμαστε «προσεκτικοί σαν τα φίδια». (Ματθαίος 10:16) Η στενή επίβλεψη από μέρους των στοργικών γονέων είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους προστασίας από την κακοποίηση. Μερικοί από εκείνους που κακοποιούν παιδιά σεξουαλικά ψάχνουν για ένα παιδί που είναι μόνο του σε κάποιο δημόσιο χώρο και αρχίζουν μια συζήτηση για να εξάψουν την περιέργεια του παιδιού. («Σου αρέσουν οι μηχανές;» «Έλα να δεις τα σκυλάκια στο φορτηγάκι μου»). Είναι αλήθεια ότι δεν μπορείτε να βρίσκεστε μαζί με τα παιδιά σας κάθε στιγμή. Μάλιστα, οι ειδικοί στη φροντίδα των παιδιών αναγνωρίζουν το γεγονός ότι τα παιδιά χρειάζονται κάποια ελευθερία κινήσεων. Αλλά οι σοφοί γονείς είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά την παροχή υπερβολικής ελευθερίας στα παιδιά πρόωρα.
Φροντίστε να γνωρίσετε καλά κάθε ενήλικο ή μεγαλύτερο παιδί με το οποίο κάνουν παρέα τα παιδιά σας, προσέχοντας ιδιαίτερα όταν αποφασίζετε ποιοι θα φροντίζουν τα παιδιά σας όταν λείπετε. Να προσέχετε τις μπέιμπι σίτερ που κάνουν τα παιδιά σας να αισθάνονται περίεργα ή ανήσυχα. Παρόμοια, να προσέχετε τους εφήβους που φαίνεται να ενδιαφέρονται υπερβολικά για τα μικρότερα παιδιά και δεν έχουν κανένα φίλο της ηλικίας τους. Να ελέγχετε εξονυχιστικά τους βρεφονηπιακούς σταθμούς και τα σχολεία. Επιθεωρήστε όλες τις εγκαταστάσεις και συζητήστε με τα άτομα του προσωπικού, παρατηρώντας προσεκτικά πώς τα πάνε με τα παιδιά. Ρωτήστε αν τους πειράζει να περνάτε από εκεί σε απροσδόκητες στιγμές για να βλέπετε πώς είναι τα παιδιά σας· αν αυτό δεν επιτρέπεται, ψάξτε κάπου αλλού.—Βλέπε Ξύπνα! 8 Δεκεμβρίου 1987, σελίδες 3-11.
Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι ότι ακόμη και οι καλύτεροι γονείς δεν μπορούν να ελέγξουν καθετί που συμβαίνει στα παιδιά τους.—Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ.
Αν οι γονείς συνεργάζονται, υπάρχει ένα πράγμα που μπορούν να ελέγξουν: το περιβάλλον του σπιτιού. Και εφόσον το σπίτι είναι ο τόπος όπου λαβαίνει χώρα κατά κύριο λόγο η κακοποίηση παιδιών, αυτό είναι που θα μας απασχολήσει κυρίως στο επόμενο άρθρο.
a Βλέπε Ξύπνα! 22 Φεβρουαρίου 1992, σελίδες 3-11, και 8 Ιουλίου 1992, σελίδα 30.
b Φυσικά, οι γονείς πρέπει να κάνουν μπάνιο και να αλλάζουν τα πολύ μικρά παιδιά, και τότε οι γονείς πλένουν τα απόκρυφα μέρη του σώματος. Αλλά διδάξτε τα παιδιά σας να πλένονται μόνα τους από νωρίς· μερικοί ειδικοί στη φροντίδα των παιδιών συστήνουν ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να πλένουν μόνα τους τα απόκρυφα μέρη τους από την ηλικία των τριών ετών, αν αυτό είναι δυνατόν.
c Μερικοί ειδικοί προειδοποιούν ότι, αν αναγκάζετε το παιδί σας να φιλάει ή να αγκαλιάζει κάθε άτομο που ζητάει τέτοιες εκδηλώσεις στοργής, μπορεί να υποσκάπτετε αυτή την εκπαίδευση. Συνεπώς, μερικοί γονείς διδάσκουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν ευγενικές δικαιολογίες ή προφάσεις όταν δέχονται ανεπιθύμητες προτάσεις.
-
-
Κοινές Εσφαλμένες ΑντιλήψειςΞύπνα!—1993 | 8 Οκτωβρίου
-
-
Κοινές Εσφαλμένες Αντιλήψεις
Εσφαλμένη αντίληψη: Εκείνοι που κακοποιούν παιδιά είναι συνήθως ξένοι, παρανοϊκοί και απροσάρμοστοι οι οποίοι απάγουν παιδιά και χρησιμοποιούν σωματική βία για να τα κακοποιήσουν.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων—85 ως 90 τοις εκατό σύμφωνα με μερικούς υπολογισμούς—το παιδί γνωρίζει και εμπιστεύεται εκείνον που το κακοποιεί. Αντί να χρησιμοποιούν βία, εκείνοι που κακοποιούν παιδιά συνήθως κατευθύνουν σταδιακά το παιδί σε σεξουαλικές πράξεις, εκμεταλλευόμενοι την περιορισμένη πείρα και ικανότητα λογίκευσης του παιδιού. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 13:11 και Παροιμίαι 22:15). Εκείνοι που κακοποιούν παιδιά δεν είναι καθυστερημένοι μοναχικοί τύποι όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Πολλοί είναι αρκετά θρησκευόμενοι, αξιοσέβαστοι και αγαπητοί στην κοινότητα. Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών των Η.Π.Α. (FBI), «το να συμπεράνουμε ότι κάποιος δεν είναι παιδόφιλος απλώς και μόνο επειδή είναι καλός, πηγαίνει στην εκκλησία, εργάζεται σκληρά, είναι καλός με τα ζώα, κτλ., είναι παράλογο». Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι είναι επίσης εσφαλμένο να υποθέτουμε ότι όλοι εκείνοι που κακοποιούν παιδιά είναι άντρες και ότι όλα τα θύματα είναι θηλυκού γένους.
Εσφαλμένη αντίληψη: Τα παιδιά λένε φανταστικές ιστορίες ή ψέματα σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα παιδιά στερούνται της πείρας ή της επιτήδευσης σε σεξουαλικά θέματα που είναι απαραίτητη για να επινοήσουν απερίφραστους ισχυρισμούς κακοποίησης, αν και μερικά μικρά παιδιά μπορεί να μπερδευτούν όσον αφορά τις λεπτομέρειες. Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι ερευνητές συμφωνούν ότι οι περισσότεροι ισχυρισμοί περί κακοποίησης είναι βάσιμοι. Εξετάστε το βιβλίο Υστερία Σεξουαλικής Κακοποίησης—Επανέρχονται οι Δίκες των Μαγισσών του Σέιλεμ (Sex Abuse Hysteria—Salem Witch Trials Revisited), το οποίο συγκεντρώνει την προσοχή σε ψευδείς ισχυρισμούς κακοποίησης.a Αυτό το βιβλίο παραδέχεται: «Η πραγματική σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι διαδεδομένη και, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι ισχυρισμοί από μέρους των παιδιών για σεξουαλική κακοποίηση . . . είναι πιθανόν ότι θα αποδειχτούν αληθινοί (ίσως κατά 95% ή και περισσότερο)». Τα παιδιά το βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο να καταγγείλουν την κακοποίηση. Όταν λένε ψέματα σχετικά με την κακοποίηση, αυτό γίνεται πιο συχνά για να αρνηθούν ότι συνέβη μολονότι πράγματι συνέβη.
Εσφαλμένη αντίληψη: Τα παιδιά είναι προκλητικά και συχνά επιφέρουν τα ίδια την κακοποίηση με τη διαγωγή τους.
Αυτή η αντίληψη είναι ιδιαίτερα διεστραμμένη, επειδή, στην πραγματικότητα, κατηγορεί το θύμα για την κακοποίηση. Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πραγματικά τη σεξουαλικότητα. Δεν έχουν ιδέα για το τι περιλαμβάνει αυτή η δραστηριότητα ή το πώς θα τα αλλάξει. Συνεπώς, είναι ανίκανα να συναινέσουν σε αυτό με οποιονδήποτε τρόπο που να έχει νόημα. Εκείνος που κακοποιεί, και μόνο αυτός, φέρει την ευθύνη για την κακοποίηση.—Παράβαλε Λουκάς 11:11, 12.
Εσφαλμένη αντίληψη: Όταν τα παιδιά αποκαλύπτουν την κακοποίηση, οι γονείς θα πρέπει να τα διδάξουν να μη μιλούν για αυτό και να ‘το ξεχάσουν’.
Ποιος ωφελείται περισσότερο αν το παιδί δεν μιλήσει για την κακοποίηση; Δεν είναι εκείνος που το κακοποίησε; Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν δείξει ότι η άρνηση μαζί με την καταστολή των συναισθημάτων μπορεί να είναι οι λιγότερο αποτελεσματικοί τρόποι για να αντιμετωπιστούν τα τραύματα της κακοποίησης. Σε μια έρευνα που διεξάχτηκε στην Αγγλία, σε θύματα τα οποία ήταν πια ενήλικοι, από τους εννιά τρόπους αντιμετώπισης που χρησιμοποίησαν, αυτοί που αρνήθηκαν, απέφυγαν ή κατέπνιξαν το ζήτημα υπέφεραν την πιο άσχημη συναισθηματική προσαρμογή και θλίψη στη ζωή τους ως ενηλίκων. Αν ζήσατε μια τρομακτική επίθεση, θα θέλατε να σας πουν να μη μιλάτε για αυτήν; Γιατί να πείτε στο παιδί κάτι τέτοιο; Αν αφήσετε το παιδί να αντιδράσει φυσιολογικά σε αυτό το τόσο τρομερό γεγονός, εκφράζοντας λύπη, θυμό, οδύνη, αυτό θα του δώσει την ευκαιρία σταδιακά να ξεπεράσει την κακοποίηση.
a Σε μερικές περιπτώσεις διαζυγίων, είναι γνωστό ότι οι αντίδικοι ενήλικοι χρησιμοποιούν την κατηγορία της παιδικής κακοποίησης ως όπλο.
-
-
Αν το Παιδί σας Υποστεί ΚακοποίησηΞύπνα!—1993 | 8 Οκτωβρίου
-
-
Αν το Παιδί σας Υποστεί Κακοποίηση
ΓΙΑ να σταματήσετε την κακοποίηση, πρέπει να την αναγνωρίσετε όταν τη δείτε. Στα πολυάριθμα βιβλία που έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το ζήτημα, οι ειδικοί έχουν παραθέσει δεκάδες ενδεικτικά σημάδια κακοποίησης τα οποία οι γονείς μπορούν να είναι άγρυπνοι να διακρίνουν. Σε αυτά περιλαμβάνονται: παράπονα για πόνο κατά την ούρηση ή την αφόδευση, μολύνσεις των γεννητικών οργάνων, γδαρσίματα ή τραύματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, ξαφνική έναρξη νυχτερινής ενούρησης, απώλεια της όρεξης ή άλλα προβλήματα με το φαγητό, πρόωρη σεξουαλική συμπεριφορά, ξαφνικός φόβος για τόπους όπως το σχολείο ή κάποια μέρη του σπιτιού, περίοδοι πανικού, υπερβολικός φόβος για το γδύσιμο, φόβος μήπως μείνει το παιδί μόνο με κάποιο γνωστό πρόσωπο και αυτοακρωτηριασμός.
Ωστόσο, να προσέχετε να μη βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα. Τα περισσότερα από αυτά καθαυτά τα συμπτώματα δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκη ότι ένα παιδί έχει στην πραγματικότητα κακοποιηθεί σεξουαλικά. Το καθένα από τα συμπτώματα θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Αλλά, αν παρατηρήσετε ανησυχητικά συμπτώματα, θίξτε διακριτικά το θέμα, κάνοντας ίσως κάποια δήλωση όπως: «Αν σε αγγίξει ποτέ κάποιος με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις άβολα, θέλω να ξέρεις ότι μπορείς πάντα να μου το πεις, και εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ για να σε προστατέψω. Μήπως σου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο;»—Παροιμίαι 20:5.
Αν το παιδί σας σάς εκμυστηρευτεί ότι υπήρξε σεξουαλική κακοποίηση, χωρίς αμφιβολία θα νιώσετε συντριβή. Αλλά να θυμάστε: Η αντίδρασή σας θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάρρωση του παιδιού. Το παιδί σας σήκωνε ένα αβάσταχτο βάρος και χρειάζεται εσάς, μαζί με όλη τη δύναμη που έχετε ως ενήλικος, για να πάρετε το βάρος από τους ώμους του/της. Επαινέστε το παιδί που ήταν τόσο θαρραλέο ώστε να σας πει τι συνέβη. Διαβεβαιώστε επανειλημμένα το παιδί ότι θα κάνετε το καλύτερο που μπορείτε για να το προστατέψετε· ότι αυτός που φταίει για την κακοποίηση ήταν εκείνος που το κακοποίησε, όχι το παιδί· ότι το παιδί δεν είναι «κακό»· ότι αγαπάτε το παιδί.
Μερικοί νομικοί σύμβουλοι προτείνουν να καταγγέλλεται η κακοποίηση στις αρχές όσο το δυνατόν συντομότερα. Σε μερικές χώρες το νομικό σύστημα μπορεί να το απαιτεί αυτό. Αλλά σε άλλους τόπους το νομικό σύστημα μπορεί να παρέχει ελάχιστες ελπίδες για επιτυχημένη δίωξη αυτού του εγκλήματος.
Τι θα συμβεί, όμως, αν εκείνος που κακοποιεί είναι ο αγαπημένος σύντροφος κάποιου; Είναι λυπηρό το γεγονός ότι πολλές γυναίκες δεν αναλαμβάνουν αποφασιστική δράση. Φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστεί η άσχημη πραγματικότητα ενός συντρόφου που κακοποιεί κάποιο παιδί. Οι συναισθηματικοί δεσμοί, ακόμη και η οικονομική εξάρτηση, μπορεί να είναι υπερβολικά ισχυροί. Η αδικημένη σύζυγος μπορεί επίσης να συνειδητοποιεί ότι αν αυτή αναλάβει δράση ο σύζυγός της θα μπορούσε να χάσει την οικογένεια, την εργασία και την υπόληψή του.a Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτός μπορεί απλώς να θερίζει ό,τι έσπειρε. (Γαλάτες 6:7) Τα αθώα παιδιά, από την άλλη μεριά, είναι πιθανό ότι θα χάσουν πολύ περισσότερα αν δεν τα πιστέψετε και δεν τα προστατέψετε. Όλο το μέλλον τους κινδυνεύει. Αυτά δεν έχουν τις διεξόδους που έχουν οι ενήλικοι. Τα τραύματα μπορεί να τα σημαδέψουν και να τα διαμορφώσουν δυσμενώς για όλη τους τη ζωή. Αυτά είναι που χρειάζονται και αξίζουν τρυφερή μεταχείριση.—Παράβαλε Γένεσις 33:13, 14.
Συνεπώς, οι γονείς πρέπει να καταβάλλουν κάθε λογική προσπάθεια για να προστατέψουν τα παιδιά τους! Πολλοί υπεύθυνοι γονείς αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό για το παιδί που υπέστη κακοποίηση. Όπως θα κάνατε και με κάποιον άλλο γιατρό, βεβαιωθείτε ότι και αυτός ο ειδικός θα σεβαστεί τις θρησκευτικές σας απόψεις.b Βοηθήστε το παιδί σας να ανοικοδομήσει την καταστραμμένη του/της αυτοεκτίμηση με το να του εκδηλώνετε σταθερά την αγάπη σας ως γονέων.
a Στην πραγματικότητα, εκείνος που κακοποιεί σεξουαλικά έχει ήδη προβλήματα και χρειάζεται επειγόντως βοήθεια. Ακόμη και αν το άτομο που κακοποιεί ισχυρίζεται ότι λυπάται, ο αδικημένος σύντροφος μπορεί να σκεφτεί: Γιατί δεν ομολόγησε προτού τον ξεσκεπάσει το θύμα του;
b Για παράδειγμα, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν ζητήματα που περιλαμβάνουν μετάγγιση αίματος, βεβαιώνονται ότι ο γιατρός σέβεται τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
-
-
Πρόληψη στο ΣπίτιΞύπνα!—1993 | 8 Οκτωβρίου
-
-
Πρόληψη στο Σπίτι
Η Μονίκ ήταν εννιά χρονών όταν αυτός άρχισε να την κακοποιεί. Άρχισε να την παρακολουθεί κρυφά όταν ξεντυνόταν· κατόπιν άρχισε να πηγαίνει στο δωμάτιό της τη νύχτα και να αγγίζει τα απόκρυφα μέρη του σώματός της. Όταν του αντιστεκόταν, αυτός γινόταν έξαλλος. Μάλιστα κάποτε της επιτέθηκε με ένα σφυρί και την έριξε από τη σκάλα. «Κανείς δεν με πίστευε», θυμάται η Μονίκ—ούτε καν η μητέρα της. Εκείνος που κακοποιούσε τη Μονίκ ήταν ο πατριός της.
ΔΕΝ είναι ο ξένος με την καμπαρντίνα, ο μοναχικός τύπος που παραμονεύει στους θάμνους, εκείνος που απειλεί περισσότερο τα παιδιά. Είναι ένα μέλος της οικογένειας. Στη συντριπτική πλειονότητά της, η σεξουαλική κακοποίηση λαβαίνει χώρα στο σπίτι. Πώς μπορεί λοιπόν το σπίτι να θωρακιστεί περισσότερο εναντίον της κακοποίησης;
Στο βιβλίο του Η Σφαγή των Αθώων (Slaughter of the Innocents), ο ιστορικός Δρ Σάντερ Τζ. Μπράινερ εξετάζει τις αποδείξεις περί κακοποίησης παιδιών σε πέντε αρχαίες κοινωνίες—την Αίγυπτο, την Κίνα, την Ελλάδα, τη Ρώμη και τον Ισραήλ. Συμπεραίνει ότι, ενώ όντως υπήρχε κακοποίηση στον Ισραήλ, ήταν σχετικά σπάνια σε σύγκριση με τους άλλους τέσσερις πολιτισμούς. Γιατί; Ανόμοια με τους γείτονές τους, οι άνθρωποι στον Ισραήλ διδάσκονταν να σέβονται τις γυναίκες και τα παιδιά—μια διαφωτισμένη άποψη την οποία όφειλαν στις Άγιες Γραφές. Όταν οι Ισραηλίτες εφάρμοζαν το θεϊκό νόμο στην οικογενειακή ζωή, απέτρεπαν την κακοποίηση παιδιών. Οι σημερινές οικογένειες χρειάζονται αυτούς τους καθαρούς, πρακτικούς κανόνες περισσότερο παρά ποτέ.
Ηθικοί Νόμοι
Επηρεάζει την οικογένειά σας ο νόμος της Αγίας Γραφής; Για παράδειγμα, το εδάφιο Λευιτικόν 18:6 αναφέρει: ‘Ουδείς άνθρωπος θέλει πλησιάσει εις ουδένα συγγενή αυτού κατά σάρκα, δια να αποκαλύψη την ασχημοσύνην αυτού. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. Παρόμοια, η Χριστιανική εκκλησία σήμερα επιβάλλει αυστηρούς νόμους ενάντια σε κάθε είδους σεξουαλική κακοποίηση. Όποιος κακοποιεί σεξουαλικά κάποιο παιδί κινδυνεύει να αποκοπεί, να αποβληθεί από την εκκλησία.a—1 Κορινθίους 6:9, 10.
Όλες οι οικογένειες θα πρέπει να γνωρίζουν και να ανασκοπούν μαζί αυτούς τους νόμους. Τα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6, 7 προτρέπουν: «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει [πρέπει να ενσταλάξεις, ΜΝΚ] αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος». Το να ενσταλάζετε αυτούς τους νόμους σημαίνει περισσότερα από το να κάνετε περιστασιακά μια διάλεξη στα παιδιά σας. Περιλαμβάνει τακτική συζήτηση με συμμετοχή και από τις δυο πλευρές. Από καιρό σε καιρό, τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας θα πρέπει να τονίζουν το πόσο σημαντική θεωρούν την προσκόλλησή τους στους νόμους του Θεού που αφορούν την αιμομειξία και γιατί η ύπαρξη αυτών των νόμων φανερώνει αγάπη.
Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε ιστορίες, όπως αυτή της Θάμαρ και του Αμνών, των παιδιών του Δαβίδ, για να δείξετε στα παιδιά ότι σε σεξουαλικά ζητήματα υπάρχουν όρια τα οποία κανένας—ούτε ακόμη και οι στενοί συγγενείς—δεν πρέπει ποτέ να περνάει.—Γένεσις 9:20-29· 2 Σαμουήλ 13:10-16.
Ο σεβασμός για αυτές τις αρχές μπορεί να φανεί ακόμη και σε πρακτικές διευθετήσεις που έχουν σχέση με τη διαβίωση. Σε μια χώρα της Ανατολής, οι έρευνες έχουν δείξει ότι η αιμομειξία εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό σε οικογένειες στις οποίες τα παιδιά κοιμούνται με τους γονείς ακόμη και όταν αυτό δεν είναι αναγκαίο για οικονομικούς λόγους. Παρόμοια, είναι γενικά άσοφο να βάζετε αδέλφια διαφορετικού φύλου να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι ή το ίδιο δωμάτιο καθώς μεγαλώνουν, αν είναι δυνατόν να αποφευχτεί αυτό. Ακόμη και όταν οι στενόχωρες συνθήκες διαβίωσης αποτελούν πραγματικότητα, οι γονείς θα πρέπει να ασκούν καλή κρίση όταν αποφασίζουν πού θα πρέπει να κοιμάται κάθε μέλος της οικογένειας.
Ο Γραφικός νόμος απαγορεύει τη μέθη, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε διαστροφές. (Παροιμίαι 23:29-33) Σύμφωνα με μια μελέτη, κάπου 60 ως 70 τοις εκατό των θυμάτων αιμομειξίας ανέφεραν ότι ο γονέας που τα κακοποίησε έπινε όταν άρχισε η κακοποίηση.
Η Στοργική Κεφαλή της Οικογένειας
Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι η κακοποίηση είναι πιο κοινή σε οικογένειες με τυραννικούς συζύγους. Η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι γυναίκες υπάρχουν απλώς για να ικανοποιούν τις ανάγκες των αντρών είναι εσφαλμένη από Γραφική άποψη. Μερικοί άντρες χρησιμοποιούν αυτή τη μη Χριστιανική αντίληψη για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι στρέφονται σε μια κόρη για οτιδήποτε δεν μπορούν να λάβουν από τη σύζυγό τους. Αυτού του είδους η καταπίεση μπορεί να κάνει τις γυναίκες που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες να χάσουν τη συναισθηματική τους ισορροπία. Πολλές χάνουν ακόμη και τη φυσική παρόρμηση να προστατέψουν τα ίδια τους τα παιδιά. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 7:7). Από την άλλη μεριά, μια μελέτη έδειξε ότι, όταν εργασιομανείς πατέρες έλειπαν πολύ από το σπίτι, μερικές φορές προέκυψε η σεξουαλική κακοποίηση του γιου από τη μητέρα.
Τι θα πούμε για την οικογένειά σας; Παίρνετε εσείς, ο σύζυγος, το ρόλο της κεφαλής στα σοβαρά ή τον αφήνετε στη σύζυγό σας; (1 Κορινθίους 11:3) Φέρεστε στη σύζυγό σας με αγάπη, τιμή και σεβασμό; (Εφεσίους 5:25· 1 Πέτρου 3:7) Υπολογίζονται οι απόψεις της; (Γένεσις 21:12· Παροιμίαι 31:26, 28) Και τι θα πούμε για τα παιδιά σας; Τα θεωρείτε πολύτιμα; (Ψαλμός 127:3) Ή μήπως τα θεωρείτε απλώς φορτία, τα οποία είναι εύκολο να εκμεταλλευτείτε; (Παράβαλε 2 Κορινθίους 12:14). Εξαλείψτε από το σπιτικό σας τις διαστρεβλωμένες, αντιγραφικές απόψεις σχετικά με τους ρόλους των μελών της οικογένειας, και έτσι θα το κάνετε να θωρακιστεί περισσότερο εναντίον της κακοποίησης.
Συναισθηματικά Ασφαλής Τόπος
Μια νεαρή, την οποία θα ονομάσουμε Σάντι, λέει: «Όλη η οικογένειά μου ήταν ιδανική για κακοποίηση. Ήταν απομονωμένη και το κάθε μέλος της ήταν απομονωμένο από τα άλλα». Απομόνωση, ψυχρότητα και μυστικοπάθεια—αυτές οι επιβλαβείς, αντιγραφικές τάσεις είναι σήμα κατατεθέν του σπιτικού στο οποίο λαβαίνει χώρα κακοποίηση. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 12:12· Παροιμίαι 18:1· Φιλιππησίους 4:5). Δημιουργήστε μια σπιτική ατμόσφαιρα που είναι συναισθηματικά ασφαλής για τα παιδιά. Το σπίτι θα πρέπει να είναι ένας τόπος όπου τα παιδιά αισθάνονται ότι εποικοδομούνται, όπου αισθάνονται ελεύθερα να ανοίξουν την καρδιά τους και να μιλήσουν ελεύθερα.
Επίσης, τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη για φυσικές εκφράσεις αγάπης—να τα αγκαλιάζετε, να τα χαϊδεύετε, να τους κρατάτε το χέρι, να παίζετε ανέμελα μαζί τους. Μην αντιδράτε υπερβολικά όσον αφορά τους κινδύνους της σεξουαλικής κακοποίησης με το να τους στερείτε αυτές τις εκδηλώσεις αγάπης. Διδάξτε τα παιδιά μέσω απεριόριστης, ένθερμης στοργής και επαίνου ότι τα θεωρείτε πολύτιμα. Η Σάντι θυμάται: «Η άποψη της μαμάς μου ήταν ότι το να δώσει σε κάποιον οποιονδήποτε έπαινο για οτιδήποτε ήταν εσφαλμένο. Θα σε έκανε να το πάρεις επάνω σου». Η Σάντι υπέφερε σιωπηλά τουλάχιστον δέκα χρόνια σεξουαλικής κακοποίησης. Τα παιδιά που δεν νιώθουν την ασφάλεια που δίνει η γνώση ότι είναι αγαπητά, αξιόλογα άτομα μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στον έπαινο ενός κακοποιού, στη «στοργή» του ή στις απειλές του ότι θα την αποσύρει.
Ένας παιδόφιλος που κακοποίησε σεξουαλικά εκατοντάδες αγόρια σε μια περίοδο 40 ετών παραδέχτηκε ότι τα αγόρια που είχαν συναισθηματική ανάγκη για κάποιο φίλο σαν και αυτόν γίνονταν τα «καλύτερα» θύματα. Μη δημιουργήσετε μια τέτοια ανάγκη στο παιδί σας.
Σταματήστε τον Κύκλο της Κακοποίησης
Κάτω από σφοδρές δοκιμασίες, ο Ιώβ είπε: «Η ψυχή μου εβαρύνθη την ζωήν μου· θέλω παραδοθή [θα δώσω διέξοδο, ΜΝΚ] εις το παράπονόν μου· θέλω λαλήσει εν τη πικρία της ψυχής μου». (Ιώβ 10:1) Παρόμοια, πολλοί γονείς διαπίστωσαν ότι μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους με το να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Το Υπόμνημα του Χάρβαρντ για την Ψυχική Υγεία (The Harvard Mental Health Letter) παρατήρησε πρόσφατα: «Φαίνεται ότι οι ισχυροί κοινωνικοί μηχανισμοί που δεν επιτρέπουν στους άντρες να εκφράζουν τον πόνο τους διαιωνίζουν τον κύκλο της κακοποίησης». Όπως φαίνεται, οι άντρες οι οποίοι ποτέ δεν καταφέρνουν να εκφράσουν τον πόνο που νιώθουν επειδή είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά είναι πιθανότερο να κακοποιήσουν και οι ίδιοι. Το Βιβλίο του Ασφαλούς Παιδιού (The Safe Child Book) αναφέρει ότι οι περισσότεροι από εκείνους που κακοποιούν παιδιά είχαν και οι ίδιοι κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά, αλλά ποτέ δεν έλαβαν βοήθεια για να το ξεπεράσουν. Αυτοί εκφράζουν τον πόνο και το θυμό τους κακοποιώντας άλλα παιδιά.b—Βλέπε επίσης Ιώβ 7:11· 32:20.
Ο κίνδυνος που διατρέχουν τα παιδιά μπορεί επίσης να είναι μεγαλύτερος όταν οι μητέρες δεν έχουν μάθει πώς να αντιμετωπίζουν κάποια κακοποίηση που συνέβη στο παρελθόν. Για παράδειγμα, οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι γυναίκες που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά όταν ήταν κορίτσια συχνά παντρεύονται άντρες οι οποίοι κακοποιούν παιδιά. Περαιτέρω, αν μια γυναίκα δεν έχει μάθει πώς να αντιμετωπίζει κάποια κακοποίηση που συνέβη στο παρελθόν, μπορεί λογικά να το βρίσκει δύσκολο να συζητήσει για την κακοποίηση με τα παιδιά της. Αν συμβεί κακοποίηση, μπορεί να είναι λιγότερο ικανή να τη διακρίνει και να αναλάβει θετική δράση. Τότε τα παιδιά πληρώνουν ένα τρομερό τίμημα εξαιτίας της αδράνειας της μητέρας.
Συνεπώς, η κακοποίηση μπορεί να περάσει από τη μια γενιά στην επόμενη. Φυσικά, πολλά άτομα που επιλέγουν να μη συζητήσουν το οδυνηρό παρελθόν τους φαίνονται σε θέση να τα καταφέρνουν αρκετά καλά στη ζωή, και αυτό είναι αξιέπαινο. Αλλά για πολλούς, ο πόνος είναι βαθύτερος και είναι ανάγκη να καταβάλλουν συντονισμένες προσπάθειες—περιλαμβανομένης, αν χρειάζεται, και της βοήθειας από κάποιον έμπειρο ειδικό—για να θεραπεύσουν τέτοιες βαθιές πληγές της παιδικής ηλικίας. Ο στόχος τους είναι να μη βυθιστούν στην αυτολύπηση. Θέλουν να σταματήσουν αυτόν τον αρρωστημένο, επιβλαβή κύκλο της κακοποίησης παιδιών που επηρεάζει την οικογένειά τους.—Βλέπε Ξύπνα! 8 Οκτωβρίου 1991, σελίδες 3 ως 11.
Το Τέλος της Κακοποίησης
Αν εφαρμοστούν κατάλληλα, οι πληροφορίες που αναφέρθηκαν παραπάνω μπορούν να κάνουν πολλά για να μειώσουν τις πιθανότητες να συμβεί κακοποίηση παιδιών στο σπίτι σας. Να θυμάστε, όμως, ότι εκείνοι που κακοποιούν παιδιά δρουν με μυστικότητα, εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη και χρησιμοποιούν μεθόδους ενηλίκων σε αθώα παιδιά. Αναπόφευκτα, λοιπόν, φαίνεται ότι μερικοί από αυτούς δεν τιμωρούνται για τα αηδιαστικά τους εγκλήματα.
Ωστόσο, να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός βλέπει τι κάνουν. (Ιώβ 34:22) Αν δεν μετανοήσουν και αν δεν αλλάξουν, αυτός δεν θα ξεχάσει τις φαύλες πράξεις τους. Απεναντίας, θα τις ξεσκεπάσει στον κατάλληλο καιρό του. (Παράβαλε Ματθαίος 10:26). Αυτός θα αποδώσει δικαιοσύνη. Ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται ότι θα έρθει ένας καιρός που όλοι αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι θα ‘ξεριζωθούν από τη γη’, και μόνο στους πράους και στους ήπιους ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό και το συνάνθρωπό τους θα επιτραπεί να παραμείνουν σε αυτήν. (Παροιμίαι 2:22· Ψαλμός 37:10, 11, 29· 2 Πέτρου 2:9-12) Έχουμε αυτή τη θαυμαστή ελπίδα ενός νέου κόσμου χάρη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (1 Τιμόθεο 2:6) Τότε, και μόνο τότε, θα τερματιστεί για πάντα η κακοποίηση.
Στο μεταξύ, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατέψουμε τα παιδιά μας. Είναι τόσο πολύτιμα! Οι περισσότεροι γονείς πρόθυμα θα ριψοκινδύνευαν τη δική τους ασφάλεια για να προστατέψουν τα παιδάκια τους. (Παράβαλε Ιωάννης 15:13). Αν δεν προστατέψουμε τα παιδιά μας, οι συνέπειες μπορεί να είναι τρομερές. Αν τα προστατέψουμε τους δίνουμε ένα θαυμάσιο δώρο—μια αθώα και απαλλαγμένη από στενοχώριες παιδική ηλικία. Μπορούν να αισθάνονται όπως ακριβώς και ο ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: ‘Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει [θα εμπιστεύομαι, ΜΝΚ]’.—Ψαλμός 91:2.
a Σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού λαβαίνει χώρα όταν ένα άτομο χρησιμοποιεί κάποιο παιδί για να ικανοποιήσει τις δικές του ή τις δικές της σεξουαλικές επιθυμίες. Συχνά περιλαμβάνει αυτό που η Αγία Γραφή αποκαλεί πορνεία, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει χάιδεμα των γεννητικών οργάνων, συνουσία και στοματικό ή πρωκτικό σεξ. Μερικές πράξεις κακοποίησης, όπως το χάιδεμα του στήθους, οι απερίφραστα ανήθικες προτάσεις, το να δείχνονται πορνογραφικά έντυπα σε ένα παιδί, η ηδονοβλεψία και η άσεμνη επίδειξη, μπορεί να ισοδυναμούν με αυτό που η Αγία Γραφή καταδικάζει ως «χαλαρή διαγωγή».—Γαλάτες 5:19-21· βλέπε Η Σκοπιά 15 Ιουλίου 1983, υποσημείωση στη σελίδα 30.
b Μολονότι οι περισσότεροι από εκείνους που κακοποιούν παιδιά είχαν κακοποιηθεί όταν ήταν παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση θα οδηγήσει υποχρεωτικά τα παιδιά στο να κακοποιήσουν στο μέλλον. Λιγότερο από το ένα τρίτο των παιδιών που έχουν κακοποιηθεί κακοποιούν παιδιά στο μέλλον.
-