-
Διαρκής Ωφέλεια Όταν Ζούμε Σύμφωνα με τη Βίβλο ως ΟικογένειαΗ Σκοπιά—1975 | 1 Ιουνίου
-
-
είναι πικρός απέναντι της συζύγου του. Αφ’ ετέρου, το να μένη σταθερός σε ό,τι θετικά πιστεύει ότι είναι η ορθή πορεία θα είναι προς όφελος της οικογενείας του. Όταν η σύζυγος του κατόπιν παρατηρήση την ορθότητα της αποσπάσεώς που εκείνος πήρε, θα χαρή που παρέμεινε σταθερός ο σύζυγος της. Αυτό θα συμβάλη στην αύξησι του σεβασμού της προς αυτόν και θα την κάμη λιγώτερο διατεθειμένη να χρησιμοποιή τη γυναικεία επιρροή για να παρασύρη το σύζυγο της να ενεργή με τον δικό της τρόπο.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ
14. Ποιος είναι ο Γραφικός ρόλος της συζύγου;
14 Εν σχέσει με τον ρόλο της συζύγου, η Βίβλος λέγει: «Υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου διά της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας.. . ο στολισμός ας ήναι .. . ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος.»—1 Πέτρ. 3:1-4.
15. Πώς μπορεί η σύζυγος να δείξη την υποταγή της, και τι οφέλη μπορεί έτσι ν’ αποκομίση;
15 Η σύζυγος που επιζητεί να συμμορφωθή με αυτή τη Γραφική συμβουλή θα συμβουλεύεται τον σύζυγο της σε ζωτικά ζητήματα—μεγαλύτερες αγορές, εργασίες επισκευών και τα παρόμοια—προτού ενεργήση ανάλογα. Θα προσπαθή να ξέρη τη γνώμη του για πολλά πράγματα και να χειρίζεται τις οικογενειακές υποθέσεις μ’ένα τρόπο που ξέρει ότι θα είναι δεκτός απ’ αυτόν. Κάνοντας τούτο, θα ωφεληθή πολύ. Ο σύζυγος της δεν θα αισθανθή την ανάγκη να της επιβάλη κανόνας επιχειρώντας να κρατήση κάτω από τον έλεγχό του ασύνετες πράξεις. Εκείνη θα έχη την εμπιστοσύνη του, που θα της επιτρέπη να χρησιμοποιή τις ικανότητές της και την πρωτοβουλία της στο πλήρες για να φροντίση για τα πράγματα της οικογενείας.—Παροιμ. 31:11-31.
16. Τι ωφελείται μια σύζυγος που προσέχει τις συμβουλές της Γραφής παρ’ όλον ότι ο σύζυγος μπορεί να τις παραβλέπη;
16 Η υποταγή της συζύγου μπορεί να μην είναι πάντοτε εύκολη, ιδιαίτερα αν ο σύζυγος είναι αδιάκριτος, παράλογος και μάλιστα αποφεύγη την ευθύνη. Ένα όμως είναι βέβαιο η κατάστασις δεν θα βελτιωθή αν η σύζυγος προσπαθή ν’ αναλάβη την ηγεσία, αν γκρινιάζη συνεχώς ή επικρίνη τον σύζυγό της και αναμένη απ’ αυτόν να κάμη πράγματα που είναι πέραν από τις ικανότητες του. (Παροιμ. 21:9, 19· 27:15, 16) Αντί να εξάπτεται για κάποια αμέλεια του συζύγου, η σύζυγος θα έχη πολύ καλύτερα αποτελέσματα αν προσπαθή να ενθαρρύνη τον σύζυγό της και αν διατηρή ηρεμία και ψυχραιμία κάτω από δυσχερείς συνθήκες. Το ‘πράον και ησύχιον πνεύμα’ της μπορεί να είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να κάμη τον σύζυγο να σκεφθή σοβαρά για τον τρόπο με τον οποίον φέρεται και ν’ αρχίση να κάνη αλλαγές στη ζωή του. Και αν ακόμη η πρόοδος είναι πολύ βραδεία, η σύζυγος που εφαρμόζει τις συμβουλές της Αγίας Γραφής ωφελείται. Αποφεύγει την τεραστία συναισθηματική έντασι, την πικρία και τη δυσαρέσκεια στην οποία θα ωδηγούσαν οι ανοιχτές συγκρούσεις με τον σύζυγο της.—Παροιμ. 14:29, 30· 1 Πέτρ. 3:10, 11.
17. Γιατί είναι συνετό να μη δημιουργή η σύζυγος μεγάλα ζητήματα για εσφαλμένες αποφάσεις τον συζύγου;
17 Ομοίως, οποτεδήποτε ο σύζυγος λαμβάνει εσφαλμένες αποφάσεις, δεν ωφελείται η σύζυγος με το να δημιουργή μεγάλα ζητήματα γι’ αυτό. Οι άνθρωποι σπεύδουν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους ακόμη και όταν έχουν άδικο. Αν, λοιπόν, μια σύζυγος δημιουργή μεγάλο ζήτημα επειδή ο σύζυγος της δεν χρησιμοποίησε καλή κρίσι, μπορεί να έχη ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που επιζητεί. Εκείνος μπορεί να πάρη πιο πολύ την απόφασι να παραβλέψη αυτά που του λέγει εκείνη για να της αποδείξη ότι δεν έχει ανάγκη της συμβουλής της. Εξ άλλου, αν η αντίδρασίς της αντανακλά κατανόησι του γεγονότος ότι εμείς οι ατελείς άνθρωποι δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε εντελώς εσφαλμένες κρίσεις, αυτός μπορεί να είναι πολύ πιο διατεθειμένος να λάβη υπ’ όψιν τις σκέψεις της την επόμενη φορά. (Ιακ. 3:2) Η υπερηφάνεια του δεν θα παρενέβαινε τόσο πολύ στο ζήτημα.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ
18. Πώς επηρεάζει τα τέκνα ο βαθμός στον όποιον οι γονείς εφαρμόζουν ή αγνοούν τις συμβουλές της Βίβλου;
18 Ο βαθμός στον οποίον οι γονείς εφαρμόζουν ή αγνοούν τις συμβουλές της Βίβλου στην εκπλήρωσι των αντιστοίχων ρόλων των, επηρεάζει τα τέκνα είτε προς το καλό είτε προς το κακό. Αν μια σύζυγος υπονομεύη τη Θεόδοτη εξουσία του συζύγου, της, τα τέκνα μπορεί με τον καιρό να μη δείχνουν πολύ σεβασμό στους γονείς. Μπορεί να προδιαθέτουν τον ένα γονέα εναντίον του άλλου επιχειρώντας να επιτύχουν εκείνο που θέλουν. Εν τούτοις, όταν μια σύζυγος αυξάνη την εκτίμησι των τέκνων για την κρίσι του συζύγου της με λόγια και με παράδειγμα, τα τέκνα μπορούν να εκτιμήσουν την ωφέλεια που προκύπτει όταν πλησιάζουν τον πατέρα τους για να ζητήσουν τη συμβουλή του και τη γνώμη του. (Παροιμ. 12:4) Η ειλικρίνεια του συζύγου να παραδέχεται σφάλματα και η προθυμία του να λαμβάνη υπ’όψιν τις υποδείξεις και τα αισθήματα της οικογενείας μπορεί να συμβάλουν πολύ στη δημιουργία ενός θερμού οικογενειακού πνεύματος. Όταν υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι ο σύζυγος εκτιμά την κρίσι της συζύγου του, και τα τέκνα επίσης θα σέβωνται και θα εκτιμούν τη νουθεσία της μητέρας των. (Παροιμ. 6:20-23· 31:28, 29) Η θερμή, στοργική και ευγενική σχέσις μεταξύ των συζύγων, την οποία η Αγία Γραφή ενθαρρύνει, συνδέει την οικογένεια και κάνει τα τέκνα να δέχωνται τις οδηγίες των γονέων τους.
19. Γιατί δεν είναι εύκολο έργο η κατάλληλη ανατροφή των τέκνων;
19 Η κατάλληλη διαπαιδαγώγησις των τέκνων ασφαλώς δεν είναι εύκολο έργο. Πολύ ενωρίς στη ζωή τα τέκνα εκδηλώνουν κακά χαρακτηριστικά, όπως ισχυρογνωμοσύνη, στασιασμό και ιδιοτέλεια. Οι γονείς πρέπει να είναι άγρυπνοι να παρατηρούν τις κακές τάσεις και κατόπιν να λαμβάνουν κατάλληλα πειθαρχικά μέτρα για να διορθώσουν τα τέκνα των, κάνοντας τούτο υπομονητικά. (Παροιμ. 22:15· 29:15) Πρέπει επίσης να μπορούν να διακρίνουν τα προβλήματα που θα μπορούσαν να εγερθούν από πράγματα τα οποία μπορεί να μη φαίνωνται ότι είναι κακά. Συχνά ανήκει στους γονείς να διακρίνουν αν μια ωρισμένη πορεία δεν είναι πλέον ορθή.
20. Γιατί η απομόνωσις αποτελεί κίνδυνον που πρέπει ν’ αποφεύγεται;
20 Λόγου χάριν, υπάρχει διαφορά μεταξύ μοναξιάς και απομονώσεως. Κάποιος βαθμός μοναξιάς είναι επωφελής για μια σοβαρή μελέτη, για εποικοδομητικά συλλογισμό και προγραμματισμό. Αλλ’ η απομόνωσις είναι επικίνδυνη, διότι στερεί τον άνθρωπο από την ευεργετική επίδρασι της σκέψεως των άλλων, της πείρας και της κρίσεως των. Μπορεί να κάμη τον άνθρωπο να γίνη εγωκεντρικός και τυφλός στις ανάγκες και τα αισθήματα των άλλων. Ο απομονωτιστής» παρατηρώντας τον εαυτό του, μπορεί να οικτίρη τον εαυτό του ή να γίνη ισχυρογνώμων, σκληρός και τραχύς. Ο «απομονώνων τον εαυτόν του,» λέγει μια παροιμία της Βίβλου, «ζητεί κατά την επιθυμία αυτού και εναντιώνεται εις παν ό,τι είναι ορθόν.»—Παροιμ. 18:1, (ΜΝΚ).
21. Τι θα μπορούσαν να κάμουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα τέκνα τους ν’ αποφεύγουν την απομόνωσι;
21 Παιδιά που έχουν τάσι να απομονώνονται πρέπει να τα κάμουν να αισθάνονται ότι είναι επιθυμητά μέλη της οικογενείας, ότι όλοι τα εκτιμούν, και ότι οι σκέψεις των, τα αισθήματα των και οι πείρες των είναι σημαντικά για τους γονείς των. Στο παράδειγμα που δίδεται από τους γονείς των, είναι ανάγκη να διακρίνουν τη θετική απόδειξι ότι η πραγματική ευτυχία προέρχεται από το να δίνη κανείς από τον εαυτό του χάριν και άλλων. (Πράξ. 20:35) Οι γονείς μπορούν να δώσουν τέτοια απόδειξι, όχι μόνο με την εκδήλωσι γνησίου ενδιαφέροντος και συμπαθείας για άτομα που έχουν ανάγκη, αλλά και κάνοντας ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν. Μπορεί να χρειασθή απλώς να κάμουν μερικά ψώνια, να καθαρίσουν ή να κάμουν άλλες δουλειές για ηλικιωμένα, ασθενή η ανάπηρα άτομα. Από πολύ μικρή ηλικία ένα παιδί μπορεί να διδαχθή να μετέχη σε τέτοιες ασχολίες. Αυτό μπορεί να συμβάλη πολύ στο ν’ άναγνωρίζη ένα παιδί τη σπουδαιότητα να δείχνη ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων.
22. Πώς θα μπορούσαν τα παιδιά να απομονώνονται από τους ενηλίκους, και τι επίδραση μπορεί να έχη αυτό στα παιδιά;
22 Οι γονείς πρέπει επίσης να προσέχουν να μη ενθαρρύνουν ούτε να επιτρέπουν στους γυιους των και στις θυγατέρες των να απομονώνονται στη δική τους ψυχαγωγία, στους φίλους των, στις ιδέες η στις φαντασιώσεις των. Μια οικογένεια είναι ανάγκη να ενεργή από κοινού για να διατηρήση καλή επικοινωνία. Οι γονείς πρέπει να προσέχουν να μη φαίνωνται απλώς ότι ενεργούν ως οικογένεια. Ίσως όταν έρχωνται επισκέπται στο σπίτι ή όταν η οικογένεια επισκέπτεται άλλους, τα παιδιά συνήθως αποσύρονται από τη συντροφιά των ενηλίκων και μένουν σε απόστασι σε όλη τη διάρκεια της επισκέψεως. Ίσως και να τους πουν οι άλλοι ν’ απομακρυνθούν. Αν τα παιδιά τελικά κάνουν συντροφιά μόνο με άτομα της ηλικίας των, πώς είναι δυνατόν να αναπτύξουν εκτίμησι για τη σύνεσι που προέρχεται από την ηλικία και την πείρα; (Παροιμ. 1:20, 21· 8:1-11) Πώς μπορούν να μάθουν να διεξάγουν μια σοβαρή συνομιλία με ενηλίκους και να καταλαβαίνουν τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα, τα αισθήματα και τις ανάγκες των μεγαλυτέρων; (Λευιτ. 19:32) Δεν θα έχουν στενές απόψεις, παρατηρώντας τα πράγματα μόνο με τα μάτια της μη πεπειραμένης νεότητος; Ταυτόχρονα, δεν θα έχουν και οι γονείς επίσης περιωρισμένη αντίληψι, αγνοώντας τις σκέψεις των τέκνων τους; Δεν θα έχουν ένα χάσμα των γενεών μέσα στο σπίτι τους;
23. Πώς μπορεί ν’ αποτύχουν οι γονείς να καταλάβουν τις πραγματικές σκέψεις και τα αισθήματα των τέκνων των;
23 Και με άλλους τρόπους, επίσης, οι γονείς μπορεί ν’ αποτύχουν να καταλάβουν τα πραγματικά αισθήματα και τις σκέψεις των τέκνων των κι έτσι να χάσουν την επαφή με αυτά. Πώς θα μπορούσε να γίνη αυτό; 0ι γονείς, απορροφημένοι από την επιδίωξι των προσωπικών τους σκοπών, μπορεί να μη βρίσκουν καιρό ν’ ακούσουν τα παιδιά των και να προσέξουν τις αντιδράσεις των. (Παράβαλε Παροιμίαι 27:23.) Μπορεί να ρωτούν τα παιδιά τους πώς πηγαίνουν με το σχολείο ή πώς βλέπουν το κάπνισμα, τη χρήσι ναρκωτικών για συγκινήσεις, τη συμπεριφορά με το αντίθετο φύλο και λοιπά. Μολονότι μπορεί να νοιώθουν ότι αυτά δεν τους λέγουν ολόκληρη την αλήθεια, οι γονείς μπορεί ν’ αρκούνται στις σύντομες απαντήσεις και στα σχόλια των τέκνων των. Επειδή κατ’ επανάληψιν αγνοούν τις εκδηλώσεις των βαθύτερων αισθημάτων των τέκνων των όπως αυτά αντανακλώνται στον τόνο της φωνής των, στις εκφράσεις του προσώπου των και στην έκτασι του ενθουσιασμού ή του αυθορμητισμού των. Οι γονείς αυτοί μπορεί με τον καιρό να μη προσέξουν ούτε τη στάσι και τις ενέργειες που δείχνουν ότι οι γυιοι και οι θυγατέρες των πραγματικά δεν εννοούν εκείνα που λέγουν. Οι γονείς μπορεί να νομίζουν ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά με τα τέκνα τους, εφόσον φροντίζουν να τους παρέχουν ό,τι χρειάζονται από υλική άποψι. Στην πραγματικότητα, όμως, τα τέκνα μπορεί να είναι πολύ δυσαρεστημένα και να νομίζουν ότι οι γονείς των πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την ευημερία τους. Είναι φανερό ότι αυτή η αμέλεια των γονέων προκαλεί διακοπή της ζωτικής οικογενειακής επικοινωνίας.
24. Τι νουθεσία δίνει το Εφεσίους 6:4 στους πατέρες, και τι μπορεί να συμβή αν αυτή παραβλέπεται;
24 Οι γονείς, εκτός του ότι πρέπει να προσπαθούν σκληρά να μη χάσουν την επαφή με τις σκέψεις και τα αισθήματα των τέκνων των, πρέπει να γνωρίζουν και πώς να διαπαιδαγωγήσουν τα τέκνα των, Η Αγία Γραφή δίνει οδηγίες στους πατέρες: «Μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Πώς μπορεί η παιδεία ενός πατρός, δηλαδή ο τρόπος που χρησιμοποιεί ένας πατέρας για διαπαιδαγώγηση να παροργίση τα τέκνα του; Μπορεί ο πατέρας να είναι παράλογος στις εντολές του, χωρίς λόγο αυστηρός η ασυνεπής. Ποινές μπορεί να επιβληθούν πάνω σε μια έξαψι οργής. Επειδή η οργή γεννά οργή, τα παιδιά μπορεί ν’ αναπτύξουν οργή και αποστροφή μέσα τους για τον πατέρα των. Μπορεί να υποταχθούν στην τιμωρία που τους επιβάλλει απλώς επειδή είναι αναγκασμένα να υποκύψουν στην ανώτερη δύναμί του. Οποτεδήποτε συμβαίνει αυτό, η τιμωρία δεν θα τα υποκινήση πραγματικά να κάμουν εκείνο που είναι ορθό. Μπορεί μάλιστα να τα οδηγήση στο χειρότερο—σε αποστροφή, πικρία και στασιαστική διάθεσι.
25. Τι πρέπει να κάμη ένας πατέρας ώστε η τιμωρία να επηρεάση τα τέκνα του προς το καλό;
25 Ο πατέρας που προσπαθεί να κατανοήσουν τα τέκνα του τη βαθειά αγάπη που έχει γι’ αυτά και να εντυπώση σ’ αυτά την αξία και την ορθότητα του τρόπου ζωής που εναρμονίζεται με τη Βίβλο, θα έχη εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Είναι αλήθεια ότι τα τέκνα μπορεί στην αρχή να μη αναγνωρίζουν πάντοτε την ορθότητα της τιμωρίας που επιβάλλει ο πατέρας των. Αλλά κατόπιν, όσο την αναλογίζονται, μπορούν να κατανοήσουν ότι ήταν μια έκφρασις στοργής από ένα πατέρα, ο οποίος πραγματικά ενδιαφέρεται γι’ αυτά.—Εβρ. 12:5-11.
26. Γιατί είναι πολύ σπουδαίο να διαθέτη ο πατέρας ένα λογικό διάστημα χρόνου με τα τέκνα του;
26 Η επιβολή πειθαρχίας αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της Γραφικής ευθύνης τον πατέρα προς τα τέκνα του. Ο πατέρας έχει επίσης την υποχρέωσι να διάθεση ένα λογικό διάστημα χρόνου μαζί τους ώστε το παράδειγμα του και η διδασκαλία του ν’ αντισταθμίσουν τις κακές επιδράσεις, στις οποίες τα παιδιά υπόκεινται στο σχολείο και αλλού. Ένας πατέρας, που το παίρνει στα σοβαρά αυτό, δεν θα σκέπτεται ότι έχει κάμει πλήρως το καθήκον του αν διεξάγη ίσως μια Γραφική μελέτη την εβδομάδα με την οικογένεια του. Θα κατανοήση ότι η ανατροφή των τέκνων «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά» αποτελεί ευθύνη για την οποία πρέπει να φροντίζη κάθε μέρα αν είναι δυνατόν.—Δευτ. 6:6, 7.
27. Τι σημαίνει να δίνη ο πατέρας καθημερινή διδασκαλία στα τέκνα τον;
27 Καθημερινή διδασκαλία δεν σημαίνει ότι ο πατέρας πρέπει συνεχώς να παραθέτη Γραφικά εδάφια στα τέκνα του. Αλλ’ είναι ανάγκη να γνωρίζη τι λέγει η Βίβλος και να μεταδίδη το πνεύμα του αγγέλματος της στα τέκνα του. Η στάσις του, τα λόγια και οι πράξεις του πρέπει να είναι σε αρμονία με τη Βίβλο. Κάθε φορά που τα παιδιά έχουν ανάγκη καθοδηγίας, πρέπει να μπορή να τα βοηθή να διακρίνουν τα πράγματα από τη Γραφική άποψι. Με αυτόν τον τρόπο, ο Λόγος του Θεού θα βρίσκεται σε εξέχουσα θέσι ενώπιον των τέκνων. Η σύζυγος μπορεί να είναι μεγάλη βοήθεια στον σύζυγο της με την παροχή αυτής της ζωτικής εκπαιδεύσεως.—Παροιμ. 1:8· 6:20· 31:26.
28. Τι πρέπει να κάμη η σύζυγος αν ο σύζυγος της δεν ακολουθή τις συμβουλές τον Θείου λόγου;
28 Τι θα γίνη αν ο σύζυγος δεν παίρνη στα σοβαρά τον Λόγο του Θεού; Τι θα γίνη αν μόνο η σύζυγος εκτιμά τις συμβουλές της Γραφής; Σ’ αυτή την περίπτωσι η ευθύνη της ανατροφής των τέκνων «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά» απόκειται στη σύζυγο. (Παράβαλε Παροιμίαι 31:1) Αυτή δεν είναι μια ιδεώδης κατάστασις, αλλά δεν είναι και απελπιστική. Πολλές γυναίκες κατώρθωσαν να βοηθήσουν τα τέκνα τους να γίνουν υποδειγματικοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού.
29. Πώς η περίπτωσις του Τιμοθέου δείχνει ότι μια μητέρα μπορεί να δώση καλή Γραφική εκπαίδευσι παρά την απιστία του συζύγου της;
29 Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωσι του Τιμοθέου στον πρώτον αιώνα μ.Χ. Με τις προσπάθειες της μητέρας του Ευνίκης, ίσως και της μάμμης του Λωίδος, μπόρεσε να εκτιμήση τις Άγιες Γραφές. Η μητέρα του, αν και θα δυσκολεύθηκε λόγω του απίστου συζύγου της, άρχισε να διδάσκη τις Γραφές στον γυιο της από πολύ μικρή ηλικία. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος μπορούσε να πή στον Τιμόθεο: «Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα.» (2 Τιμ. 3:15) Από τις πρώτες ακόμη απαιτήσεις του. ο Τιμόθεος ποτέ δεν γνώρισε κάποια εποχή που να μη ήταν εξοικειωμένος με τις Ιερές Γραφές. Η εξαίρετη αυτή εκπαίδευσις πολύ συνέβαλε στο να τον καταστήση ένα ωραίο παράδειγμα για τους νέους. Υπάρχουν καλές πληροφορίες γι’ αυτόν απ’ όλους όσοι τον εγνώριζαν καλά. (Πράξ. 16:1, 2) Στην εκκλησία των Φιλίππων, ο απόστολος Παύλος είπε για τον Τιμόθεο: «Δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεως σας· . . . γνωρίζετε δε την δοκιμασίαν αυτού, ότι ως τέκνον μετά του πατρός εδούλευσε μετ’ εμού εις το ευαγγέλιον.»—Φιλιππ. 2:20-22.
30. Πώς πρέπει να σκέπτωνται οι γονείς για την εκπαίδευσι των τέκνων έστω κι αν προσφάτως μόνο κατενόησαν την αξία της Αγίας Γραφής;
30 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκπαίδευσις τέκνων με τον τρόπο που εκθέτει η Βίβλος απαιτεί πολύν χρόνο και κόπο. Αλλά μήπως δεν αξίζει τον χρόνο που δαπανάτε και τον κόπο που καταβάλλετε; Δεν είναι ικανοποιητικό όταν τα τέκνα αποδειχθούν ότι είναι τιμή για τους γονείς των; Και αν ακόμη παρέλειψαν οι γονείς στο παρελθόν να εκπαιδεύσουν τα τέκνα των με τον ορθό τρόπο λόγω μη εκτιμήσεως της αξίας της Γραφής, μπορούν ωστόσο ν’ αποκαταστήσουν τη ζημία που προήλθε από έλλειψι κατάλληλης καθοδηγίας και παιδείας. Η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών μπορεί να εγγίση τις καρδιές ακόμη και των μεγαλυτέρων παιδιών όταν διακρίνουν ότι οι γονείς των αληθινά έχουν στην καρδιά τους τα καλύτερα συμφέροντα τους.
31. Τι απαιτείται αν θέλωμε να ζούμε σύμφωνα με τη Βίβλο, και που οδηγεί αυτό;
31 Αν ζούμε σύμφωνα με τη Βίβλο, θα έχωμε πραγματικά διαρκή ωφέλεια. Για να γίνη αυτό, θα πρέπει να γνωρίζωμε τι λέγει η Γραφή και να επιζητούμε να καθοδηγούμεθα από το πνεύμα της διδασκαλίας της σε όλα όσα πράττομε. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνη σε μια μέρα. Απαιτείται συνεχής μελέτη του Λόγου του Θεού και ζωηρή επιθυμία συμμορφώσεως με τις σοφές συμβουλές του. Αυτό, κατόπιν, οδηγεί σε αληθινή ευτυχία, ασφάλεια, ευχαρίστησι και ειρήνη, όπως διατυπώνεται στο βιβλίο των παροιμιών: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος, όστις απέκτησε σύνεσιν διότι το εμπόριον αυτής είναι καλύτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής. Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· εν τη αριστερή αυτής, πλούτος και δόξα. Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.»—Παροιμ. 3:13-18.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1975 | 1 Ιουνίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Στη Βίβλο, το εδάφιον Έξοδος 4:11 λέγει: «Τις έκαμε τον άλαλον, ή τον κωφόν, ή τον βλέποντα, ή τον τυφλόν; Ουχί εγώ ο Ιεχωβά;» Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι υπαίτιος για κάθε περίπτωσι αυτών των ελαττωμάτων όπως είναι η κωφότης και η τυφλότης;—Η.Π.Α.
Όχι, διότι αυτό δεν θα ήταν σε αρμονία με την όλη προσωπικότητα του Θεού. Η Βίβλος μάς λέγει: «Ο Θεός είναι απείραστος κακών, και αυτός ουδένα πειράζει.» (Ιακ. 1:13) Οι πράξεις του έχουν πάντοτε ένα σκοπό. Ποτέ δεν φέρει συμφορά σ’ ένα άτομο χωρίς να υπάρχη σοβαρός λόγος. Ο Θεός είναι η πηγή «παντός αγαθού και τελείου δώρου.» (Ιακ. 1:17) «Τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.»—Δευτ. 32:4.
Σε αρμονία με αυτό, παρατηρούμε ότι το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, ο Αδάμ και η Εύα, από δική τους εκλογή έχασαν την τελειότητα των και κατά συνέπειαν την ικανότητα των να παραγάγουν τέλεια τέκνα. (Ιώβ 14:4) Καθώς οι απόγονοι των ενυμφεύοντο, ολοένα περισσότερες ατέλειες άρχισαν να εκδηλώνωνται μεταξύ των ανθρώπων, περιλαμβανομένων και των σωματικών ελαττωμάτων, όπως είναι η τυφλότης και η κωφότης. Επειδή ο Ιεχωβά θεός επέτρεψε ν’ αναπτυχθή αυτό, μπορούσε να λέγη για τον εαυτό του ότι κάνει τον άλαλον, τον κωφόν και το τυφλόν. (Παράβαλε Ρωμαίους 8:20, 21.) Εκτός τούτου, κατανοεί πλήρως αυτά τα μειονεκτήματα και τις αιτίες των.
Επίσης, ο Ιεχωβά Θεός δεν προφύλαξε τα άτομα από τις λυπηρές συνέπειες που μπορεί να φέρη. Η παρακοή στον φυσικό οργανισμό. Ο αναλλοίωτος νόμος του Θεού είναι: «Ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Έτσι, παιδιά που γεννήθηκαν από αιμομικτικές σχέσεις μπορεί να είναι ελαττωματικά· μπορεί να είναι τυφλά, κωφά και άλλως πως μειονεκτικά εκ γενετής. Άτομα που επιδίδονται σε σεξουαλική ανηθικότητα μπορεί να προσβληθούν από αφροδίσιο νόσημα που οδηγεί στο να γίνουν τυφλά, κωφά η και φρενοβλαβή. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβή και σε τέκνα που γεννήθηκαν από γυναίκα μολυσμένη από αφροδίσιο νόσημα.
Ο Ιεχωβά Θεός μπορεί κατά γράμμα να κόμη άτομα να γίνουν τυφλά, κωφά η άλαλα, όταν αυτό συμφωνή με τον σκοπό και τις οδούς του. Ο Ζαχαρίας, ο πατήρ του Ιωάννου του Βαπτιστού, αποτελεί παράδειγμα τούτου. Όταν ο Ζαχαρίας εξέφρασε αμφιβολία που έμαθε ότι θ’ αποκτούσε έναν γυιο από την ηλικιωμένη σύζυγό του Ελισάβετ, ο άγγελος Γαβριήλ του είπε: «Θέλεις είσθαι σιωπών, και μη δυνάμενος να λαλήσης, έως της ημέρας καθ’ ην θέλουσι γείνει ταύτα.» (Λουκ. 1:20) Ο Ζαχαρίας επί ένα χρονικό διάστημα έμεινε βωβός, και δεν μπορούσε να μιλήση έως τότε που περιετμήθη ο οκταήμερος γυιος του.—Βλέπε επίσης Πράξεις 13:8-11.
Άλλος ένας τρόπος με τον οποίον ο Θεός κάνει να γίνη ο άλαλος, ο κωφός και ο τυφλός είναι με μια πνευματική έννοια. Αν οι άνθρωποι προτιμούν να είναι κωφοί και τυφλοί στο άγγελμα του, τους επιτρέπει να εμμείνουν στην απιστία των. Αυτό έγινε στην περίπτωσι του απίστου Ισραήλ στον καιρό του προφήτου Ησαΐα. Στον Ησαΐα είχε λεχθή: «Υπάγε, και είπε προς τούτον τον λαόν, Με την ακοήν θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει· και βλέποντες θέλετε Ιδεί, και δεν θέλετε καταλάβει· επαχύνθη
-