-
Η Θανατική Ποινή—Είναι Νόμος του Θεού;Ξύπνα!—1974 | 22 Δεκεμβρίου
-
-
Αυτός ο κακούργος ζήτησε από τον Ιησού να τον ενθυμηθή όταν έλθη στη Βασιλεία, και ο Χριστός υποσχέθηκε, «θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν το παραδείσω.» Έτσι, εβεβαίωσε εκείνον τον ληστή για μια ανάστασι στον μελλοντικό γήινο παράδεισο. (Λουκάς 23:32-43· Ματθ. 27:38) Ο Ιεχωβά βέβαια, θ’ αποφασίση αν ειδικά μεμονωμένα άτομα που υπέστησαν την ποινή του θανάτου στη διάρκεια των αιώνων, θ’ αναστηθούν.
Μπορούμε, λοιπόν, να καταλήξωμε στο συμπέρασμα ότι η θανατική ποινή για τον εκούσιο φονέα ήταν μέρος του θείου νόμου που αφορά όλο το ανθρώπινο γένος. Στον αρχαίο Ισραήλ, όταν τα προστάγματα του Θεού ακολουθούνταν πιστά και η ποινή του θανάτου επεβάλλετο δίκαια για ωρισμένα σοβαρά εγκλήματα, αυτό δεν συνέβαινε εξ αιτίας μιας ψυχρής και σκληρής ιδιοτροπίας μιας αφιλάγαθης θεότητος. Η ποινή του θανάτου εξυπηρετούσε τον περιορισμό του εγκλήματος και ήταν προστασία για τους ανθρώπους. Και γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά δεν αγνοεί ούτε είναι αδιάφορος σε οποιαδήποτε κατάχρησι ανθρώπινης εξουσίας που επιβάλλει την ποινή του θανάτου. Ευτυχώς, οι Χριστιανοί μπορούν, επίσης, ν’ αποβλέπουν σ’ αυτόν τον Θεό της αγάπης και του ελέους να πραγματοποιήση τις γήινες συνθήκες όπου ο θάνατος—και επομένως και η ανάγκη επιβολής θανατικής ποινής—δεν θα υπάρχει πλέον.—Ησ. 25:8, 9.
-
-
Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Συγχρόνους Καιρούς στη ΓερμανίαΞύπνα!—1974 | 22 Δεκεμβρίου
-
-
Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Συγχρόνους Καιρούς στη Γερμανία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1974—συνέχεια)
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ σχετικά με την τροφοδότησι των αδελφών με έντυπο ύλη είναι μια επιστολή που εγράφη από μια αδελφή: «Όταν διαβάζης την έκθεσι του Βιβλίου του Έτους από τη Γερμανία θα αναρωτηθής πώς είναι δυνατόν τόση πολλή έντυπος ύλη να διατεθή κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ερωτούμε τους εαυτούς μας την ίδια ερώτησι. Αν δεν ήταν ο Ιεχωβά μαζί μας, αυτό θα ήταν αδύνατο. Πολλοί από τους αδελφούς επιβλέπονται από την αστυνομία διαρκώς όταν φεύγουν από τα σπίτια των. . .. Αλλ’ ο Ιεχωβά το γνωρίζει και, παρ’ όλον αυτό, μας επιτρέπει να ενισχυώμεθα τακτικά με την άφθονη τροφή που απολαμβάνομε.»
Είχαμε αρκετό καιρό να κρύψωμε την έντυπο ύλη σε διάφορα μέρη προ της απαγορεύσεως. Αλλά για να εννοήσωμε τι έλαβε χώραν, είναι σπουδαίο να έχωμε στο νου ότι οι αδελφοί δεν είχαν ποτέ πείρα να αποθηκεύουν έντυπο ύλη όταν ήσαν κάτω από απαγόρευσι. Έτσι αντί να την διανέμουν μεταξύ πολλών αδελφών, η τάσις στην αρχή ήταν να την βάζουν σε μεγάλες αποθήκες, νομίζοντας ότι αυτό ήταν ασφαλέστερο, ειδικώς έχοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι εκείνοι που ήσαν επί κεφαλής νόμιζαν ότι η απαγόρευσις θα ήταν μόνο προσωρινή. Μερικές από τις αποθήκες μπορούσαν να χωρέσουν τριάντα μέχρι πενήντα τόννους εντύπου ύλης. Εφ’ όσον όμως παρήρχετο ο καιρός, μερικοί αδελφοί άρχισαν να στενοχωρούνται, απορώντας τι θα συνέβαινε αν οι εχθροί εύρισκαν και κατέσχον τις μεγάλες αυτές αποθήκες. Για τον λόγο αυτό οι επί κεφαλής αδελφοί άρχισαν να δίνουν τα βιβλία στους αδελφούς να τα διαθέτουν όταν μπορούσαν με συνεισφορά ή χωρίς συνεισφορά.
Κάποτε έγινε φανερό ότι η καταδίωξις θα εξακολουθούσε και η διατήρησις των κρυψώνων γινόταν μέρα με την ημέρα πιο επικίνδυνη. Τότε οι αδελφοί άρχισαν να δίνουν όσο μπορούσαν δωρεάν πολλά βιβλία και βιβλιάρια. Καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι τα άφηναν μέσα όταν δεν τους έβλεπε κανείς ή τα έσπρωχναν κάτω από το χαλί της πόρτας, ελπίζοντας ότι σε μερικές, περιπτώσεις θα έπιπταν στα χέρια ειλικρινών ατόμων.
ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ
Επειδή ήμεθα αποφασισμένοι να μη αμελήσωμε τις συναθροίσεις μας, σύμφωνα με την εντολή του Ιεχωβά, αποβλέπαμε με μεγάλη επιθυμία να εορτάσωμε την Ανάμνησι. Σε τέτοιες μέρες τα μέλη της Γκεστάπο ήσαν ειδικώς σε ενέργεια, επειδή είχαν στις πλείστες περιπτώσεις ανακαλύψει την ημερομηνία της Αναμνήσεως είτε από δημοσιεύσεις που τυπώνονταν έξω της Γερμανίας ή από πολυγραφημένες Σκοπιές,
-