Οι Σχέσεις με τα Πεθερικά

ΟΙ ΔΙΕΝΕΞΕΙΣ με τα πεθερικά μπορεί να αποτελούν έμπνευση για τους κωμωδιογράφους, αλλά στην πραγματική ζωή δεν είναι καθόλου για γέλια. «Η πεθερά μου παρενέβαινε στο γάμο μας χρόνια ολόκληρα», λέει η Ρίνα από την Ινδία. «Επειδή δεν μπορούσα να ξεσπάσω στη μητέρα του άντρα μου, συνήθως ξεσπούσα στον ίδιο. Εκείνος φαινόταν ότι έπρεπε διαρκώς να επιλέγει αν θα ήταν καλός σύζυγος ή καλός γιος».

Γιατί παρεμβαίνουν μερικά πεθερικά στη ζωή των παντρεμένων παιδιών τους; Η Τζένι, της οποίας τα λόγια παρατέθηκαν στην αρχή, αναφέρει μια πιθανή αιτία: «Ίσως τους είναι δύσκολο να βλέπουν κάποιο νεαρό και άπειρο άτομο να αναλαμβάνει τη φροντίδα του γιου ή της κόρης τους». Ο Ντίλιπ, ο σύζυγος της Ρίνα, προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα. «Οι γονείς, που έχουν κάνει θυσίες για το παιδί τους και το έχουν αναθρέψει, μπορεί να νιώθουν παραγκωνισμένοι», λέει. «Μπορεί επίσης να ανησυχούν ειλικρινά μήπως ο γιος ή η κόρη τους δεν έχει τη σοφία που απαιτείται για να επιτύχει ο γάμος».

Για να είμαστε δίκαιοι, μερικές φορές τα πεθερικά καλούνται να παρέμβουν. Πάρτε για παράδειγμα τον Μάικλ και τη Λιάν, ένα αντρόγυνο στην Αυστραλία. «Η Λιάν προέρχεται από πολύ δεμένη οικογένεια, στην οποία όλοι επικοινωνούν ανοιχτά», λέει ο Μάικλ. «Έτσι λοιπόν, μετά το γάμο μας, συμβουλευόταν τον πατέρα της για αποφάσεις τις οποίες ουσιαστικά έπρεπε να πάρουμε εκείνη και εγώ. Ο πατέρας της είχε μεγάλη πείρα, αλλά παρ’ όλα αυτά με ενοχλούσε που πήγαινε σε αυτόν και όχι σε εμένα!»

Είναι σαφές ότι οι προστριβές με τα πεθερικά μπορεί να προκαλέσουν ένταση. Μήπως συμβαίνει αυτό και στο δικό σας γάμο; Πώς τα πηγαίνετε με τους γονείς του συντρόφου σας, και πώς τα πηγαίνει εκείνος με τους δικούς σας; Εξετάστε δύο ενδεχόμενες δυσκολίες, καθώς και το πώς μπορείτε να τις αντιμετωπίσετε.

Ο σύντροφός σας φαίνεται υπερβολικά προσκολλημένος στους γονείς του. «Η γυναίκα μου θεωρούσε ότι, αν δεν μέναμε κοντά στους γονείς της, θα ήταν σαν να τους πρόδιδε», λέει ο Λουίς από την Ισπανία, και προσθέτει: «Όταν, όμως, γεννήθηκε ο γιος μας και οι δικοί μου γονείς έρχονταν να μας επισκεφτούν κάθε μέρα, η γυναίκα μου εκνευριζόταν. Αυτό προκαλούσε πολλές διενέξεις μεταξύ μας».

Τα υπό εξέταση ζητήματα:

Η Αγία Γραφή λέει πως, όταν ο άνθρωπος παντρεύεται, “αφήνει τον πατέρα του και τη μητέρα του και προσκολλάται στη σύζυγό του και γίνονται μία σάρκα”. (Γένεση 2:24) Η έκφραση «γίνονται μία σάρκα» περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να μένουν δύο άτομα μαζί. Στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι ο σύζυγος και η σύζυγος φτιάχνουν μια νέα οικογένεια, η οποία έρχεται πρώτη σε σχέση με τις οικογένειες των γονέων τους. (1 Κορινθίους 11:3) Φυσικά, και οι δύο οφείλουν να συνεχίσουν να τιμούν τους γονείς τους, και πολλές φορές αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να τους δίνουν προσοχή. (Εφεσίους 6:2) Τι μπορεί να γίνει αν ο σύντροφός σας χειρίζεται αυτή την ευθύνη με τρόπο που σας κάνει να νιώθετε ότι σας αγνοεί ή σας παραμελεί;

Τι μπορείτε να κάνετε:

Δείτε τα πράγματα αντικειμενικά. Είναι όντως ο σύντροφός σας υπερβολικά προσκολλημένος στους γονείς του ή απλώς εσείς δεν έχετε ανάλογη σχέση με τους δικούς σας γονείς; Αν συμβαίνει αυτό, πώς είναι πιθανό να επηρεάζει το οικογενειακό σας παρελθόν το πώς βλέπετε τα πράγματα; Μήπως κατά βάθος ζηλεύετε;​—Παροιμίες 14:30· 1 Κορινθίους 13:4· Γαλάτες 5:26.

Για να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις, χρειάζεται ειλικρινής αυτοεξέταση, η οποία όμως είναι σημαντική. Στο κάτω κάτω, αν οι προστριβές με τα πεθερικά προκαλούν συνεχώς συγκρούσεις ανάμεσα σε εσάς και στο σύντροφό σας, τότε στην ουσία έχετε πρόβλημα με το γάμο σας​—όχι με τα πεθερικά σας.

Πολλά γαμήλια προβλήματα προκύπτουν επειδή οι δύο σύντροφοι δεν έχουν ποτέ ακριβώς την ίδια άποψη για ένα ζήτημα. Θα ήταν καλό να προσπαθήσετε να δείτε τα πράγματα από την οπτική γωνία του συντρόφου σας. (Φιλιππησίους 2:4· 4:5) Αυτό έκανε ο Αντριάν από το Μεξικό. «Η γυναίκα μου μεγάλωσε σε αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον», λέει, «γι’ αυτό και εγώ απέφευγα τις στενές σχέσεις με τα πεθερικά μου. Τελικά διέκοψα κάθε σχέση μαζί τους​—επί χρόνια. Αυτό προκάλεσε διενέξεις στο γάμο μας, επειδή η γυναίκα μου ήθελε παρ’ όλα αυτά να νιώθει κοντά στην οικογένειά της, ιδιαίτερα στη μητέρα της».

Με τον καιρό, ο Αντριάν απέκτησε πιο ισορροπημένη άποψη. «Ξέρω ότι οι πολλές επαφές της γυναίκας μου με τους γονείς της τής δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Από την άλλη, όμως, και η πλήρης έλλειψη επαφών μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα», λέει. «Έχω επιχειρήσει να αποκαταστήσω, κατά το δυνατόν, τις σχέσεις μου με τα πεθερικά μου, και προσπαθώ να τις διατηρώ σε καλό επίπεδο».b

Τα πεθερικά σας παρεμβαίνουν συνεχώς στο γάμο σας, προσφέροντάς σας συμβουλές χωρίς να τους το ζητήσετε. «Τα πρώτα εφτά χρόνια του γάμου μας μέναμε με την οικογένεια του άντρα μου», λέει η Νέλια από το Καζακστάν. «Υπήρχαν συνεχώς διενέξεις για την ανατροφή των παιδιών μας, καθώς και για ζητήματα όπως το πώς μαγείρευα και το πώς καθάριζα. Συζητούσα αυτό το θέμα με τον άντρα μου και την πεθερά μου, αλλά τα πράγματα γίνονταν ακόμη χειρότερα».

Τα υπό εξέταση ζητήματα:

Όταν παντρεύεστε, παύετε να είστε υπό την εξουσία των γονέων σας. Η Γραφή δηλώνει ότι «η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας»​—δηλαδή ο σύζυγός της. (1 Κορινθίους 11:3) Εντούτοις, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, και οι δύο σύζυγοι οφείλουν να τιμούν τους γονείς τους. Μάλιστα, το εδάφιο Παροιμίες 23:22 μας λέει: «Άκου τον πατέρα σου που προκάλεσε τη γέννησή σου και μην καταφρονείς τη μητέρα σου επειδή έχει γεράσει». Αλλά τι μπορεί να γίνει αν οι γονείς​—είτε οι δικοί σας είτε του συντρόφου σας—​ξεπερνούν τα όρια και προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους;

Τι μπορείτε να κάνετε:

Με πνεύμα κατανόησης, προσπαθήστε να διακρίνετε το κίνητρο πίσω από αυτό που εσείς εκλαμβάνετε ως παρέμβαση στα προσωπικά σας. «Μερικές φορές οι γονείς έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι παίζουν ακόμη σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών τους», λέει ο Ράιαν, του οποίου τα λόγια αναφέρθηκαν στην αρχή. Μπορεί να μην παρεμβαίνουν σκόπιμα, και το πιθανότερο είναι ότι θα καταφέρετε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση εφαρμόζοντας τη Γραφική νουθεσία: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». (Κολοσσαείς 3:13) Αλλά τι θα πούμε αν οι παρεμβάσεις των πεθερικών σας έχουν γίνει τόσο σοβαρές ώστε προκαλούν διενέξεις ανάμεσα σε εσάς και στο σύντροφό σας;

Ορισμένα αντρόγυνα έχουν μάθει να θέτουν κατάλληλα όρια στους γονείς τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνετε αυταρχικοί μαζί τους.c Συνήθως, χρειάζεται απλώς να τους δείξετε με τις πράξεις σας ότι ο σύντροφός σας έρχεται πρώτος στη ζωή σας. Παραδείγματος χάρη, ένας σύζυγος στην Ιαπωνία, ονόματι Μασαγιούκι, λέει: «Ακόμη και αν οι γονείς εκφράζουν κάποια άποψη, εσείς μη σπεύδετε να την αποδεχτείτε. Να θυμάστε ότι στήνετε ένα καινούριο σπιτικό. Πρώτα, λοιπόν, να μαθαίνετε την άποψη του συντρόφου σας για αυτή τη συμβουλή».

Πολλές διενέξεις με τα πεθερικά μπορούν να εξομαλυνθούν αν διακρίνετε τα κίνητρά τους και δεν αφήνετε αυτές τις διενέξεις να προκαλούν συγκρούσεις ανάμεσα σε εσάς και στο σύντροφό σας. Σχετικά με αυτό, η Τζένι παραδέχεται: «Μερικές φορές οι συζητήσεις που κάναμε σχετικά με τους γονείς μας και τις ατέλειές τους γίνονταν σε φορτισμένο κλίμα και, όπως ήταν ολοφάνερο, μας προκαλούσαν πολύ πόνο. Τελικά, όμως, μάθαμε να μη χρησιμοποιούμε τις ατέλειες των πεθερικών μας σαν όπλο ο ένας εναντίον του άλλου, αλλά να καταπιανόμαστε με το πρόβλημα που είχε προκύψει. Ως αποτέλεσμα, έχουμε δεθεί πολύ περισσότερο ως αντρόγυνο».