هوشَع
۷ «هر وقت خواستم اسرائیل را شفا دهم،
گناه اِفرایِم و شرارت سامره آشکار می‌شد،+
چون آن‌ها فریبکارند؛+
دزدان برای دزدی وارد خانه‌ها می‌شوند،
و راهزنان بیرون از خانه‌ها غارت می‌کنند.+
۲ اما این فکر به دلشان راه پیدا نمی‌کند که من همهٔ کارهای شریرانه‌شان را به یاد دارم.+
کارهای بدشان آن‌ها را از هر طرف احاطه کرده است،
و من همهٔ این‌ها را می‌بینم.
۳ با شرارتشان پادشاه را خوشحال می‌کنند،
و با دروغ‌هایشان امیران را.
۴ آن‌ها همگی زناکارند.
آتش شهوتشان مثل آتش تنور نانواست،
نانوایی که بعد از ورز دادن خمیر تا ور آمدن آن، هیزم‌های آتش را زیر و رو نمی‌کند.
پادشاه دست دوستی به طرف مسخره‌کنندگان دراز کرده است.
۶ وقتی به او نزدیک می‌شوند، دل‌هایشان مثل تنور سوزان است.*
نانوا تمام شب می‌خوابد؛
صبح که برسد، آتش تنور شعله‌ور می‌شود.
۸ اِفرایِم خودش را با قوم‌های دیگر آمیخته است.+
اِفرایِم مثل نان گردی است که موقع پختن برگردانده نشده است.
۹ غریبان قدرتش را گرفته‌اند،+ اما خودش این را نمی‌داند.
موهایش سفید شده است، اما از آن بی‌خبر است.
۱۰ غرور اسرائیل علیه خودش شهادت داده است،+
اما مردم اسرائیل به طرف یَهُوَه خدایشان برنگشته‌اند،+
و با وجود همهٔ این‌ها، به دنبال او نگشته‌اند.
۱۱ اِفرایِم مثل کبوتری ساده‌لوح است و فهم ندارد.+
مردم اِفرایِم از مصر و آشور کمک خواسته‌اند.+
۱۲ هر جا بروند، من تور خودم را روی آن‌ها خواهم انداخت.
آن‌ها را مثل پرندگان آسمان پایین خواهم آورد.
من مطابق هشداری که به آن‌ها* داده‌ام، تأدیبشان خواهم کرد.+
۱۳ وای بر آن‌ها، چون از من فرار کرده‌اند!
آن‌ها باید نابود شوند، چون به من گناه کرده‌اند!
می‌خواستم آن‌ها را بازخرید کنم، ولی دربارهٔ من دروغ گفته‌اند.+
برای به دست آوردن غلّه و شرابِ تازه خودشان را زخمی می‌کنند؛
آن‌ها با من مخالفت می‌کنند.
۱۵ با این که تأدیبشان کردم و بازوهایشان را قوی کردم،
با من مخالفت می‌کنند و نقشه‌های شریرانه می‌کشند.
۱۶ آن‌ها راهشان را تغییر دادند، اما نه به راهی بهتر؛*
نمی‌توان به آن‌ها اعتماد کرد، چون مثل کمانی هستند که زهی شُل دارد.+
امیرانشان به خاطر حرف‌های گستاخانه با شمشیر کشته خواهند شد،
و به همین دلیل، در سرزمین مصر آن‌ها را مسخره خواهند کرد.»+