نامهٔ پولُس به رومیان
۱ نامه‌ای از طرف پولُس که خدمتگزار عیسی مسیح است و به عنوان رسول تعیین شده تا خبر خوش خدا را اعلام کند. ۲ خدا از زمان‌های قدیم این خبر خوش را در نوشته‌های مقدّس از طریق پیامبرانش وعده داده بود. ۳ این خبر خوش دربارهٔ پسر اوست که از نسل داوود، به شکل انسان به دنیا آمد. ۴ بله، او سَرورمان عیسی مسیح است و کاملاً مشخص است که پسر خداست، چون خدا با قدرت روح مقدّسش او را از مردگان رستاخیز داد. ۵ از طریق عیسی است که به من* لطف شد و به عنوان رسول تعیین شدم که به مردم همهٔ ملت‌ها کمک کنم تا برای تمجید نامش ایمان بیاورند و از او اطاعت کنند. ۶ شما هم از بین ملت‌ها دعوت* شده‌اید تا به عیسی مسیح تعلّق داشته باشید. ۷ من این نامه را به همهٔ شما که در روم هستید می‌نویسم؛ یعنی به شما که برای خدا عزیز هستید و انتخاب شده‌اید که از مقدّسان باشید.
آرزو می‌کنم که لطف و آرامش پدرمان خدا و سَرورمان عیسی مسیح همیشه شامل حالتان باشد.
۸ قبل از هر چیز، خدا را از طریق عیسی مسیح به خاطر وجود همهٔ شما شکر می‌کنم، چون در تمام دنیا مردم از ایمان شما حرف می‌زنند. ۹ خدا شاهد است که من همیشه در دعاهایم از شما یاد می‌کنم؛ همان خدایی که با تمام وجود* به او خدمت* می‌کنم و خبر خوشی را که دربارهٔ پسرش است به همه اعلام می‌کنم. ۱۰ از خدا تمنا می‌کنم که اگر ممکن باشد و او بخواهد، بتوانم بالاخره به دیدن شما بیایم؛ ۱۱ چون واقعاً مشتاقم که شما را ببینم و هدیه‌ای روحانی به شما بدهم تا ایمانتان تقویت شود. ۱۲ در واقع، هم من و هم شما می‌توانیم از ایمان همدیگر تشویق شویم.
۱۳ اما برادران* عزیز، می‌خواهم بدانید که من بارها سعی کردم به دیدنتان بیایم، ولی هر بار مانعی برایم پیش آمد. می‌خواستم همان طور که خدمتم بین ملت‌های دیگر نتایج خوبی داشته، در میان شما هم نتایج خوبی داشته باشد. ۱۴ من در مقابل همه، چه یونانی چه غیریونانی، چه تحصیل‌کرده چه بی‌سواد،* خودم را مدیون می‌دانم. ۱۵ برای همین مشتاقم که دربارهٔ خبر خوش با شما هم که در روم هستید صحبت کنم. ۱۶ من از موعظهٔ خبر خوش خجالت نمی‌کشم؛ خبر خوش در واقع نشان‌دهندهٔ قدرت خداست برای نجات همهٔ کسانی که ایمان دارند؛ اول یهودی‌ها و بعد یونانی‌ها.* ۱۷ کسانی که ایمان دارند می‌توانند ببینند که خدا عدالتش را از طریق خبر خوش آشکار می‌کند و این باعث تقویت ایمانشان می‌شود؛ درست همان طور که در نوشته‌های مقدّس آمده: «شخص درستکار به خاطر ایمانش زنده می‌ماند.»
۱۸ خشم خدا از آسمان بر سر اشخاص بدکار و شریر می‌آید که با کارهای شریرانه‌شان نمی‌گذارند دیگران با حقیقت آشنا شوند؛ ۱۹ چون خدا به آن اشخاص شواهد کافی داده که بتوانند او را بشناسند، پس باید تا الآن او را می‌شناختند. ۲۰ از این گذشته، از موقع آفرینش دنیا، خصوصیات نادیدنی خدا به‌روشنی قابل مشاهده بوده و انسان‌ها می‌توانند با بررسی آفریده‌های خدا به این خصوصیات و حتی به وجود او و قدرت ابدی‌اش پی ببرند. به همین دلیل، کسی نمی‌تواند هیچ عذر و بهانه‌ای داشته باشد. ۲۱ چنین افرادی با این که خدا را می‌شناختند، ولی او را طوری که شایستهٔ اوست ستایش نکردند و از او قدردان نبودند. آن‌ها از استدلال‌های پوچ و بیهوده استفاده کرده‌اند و ذهن* نادانشان تاریک شده است. ۲۲ آن‌ها ادعای روشنفکری* می‌کنند، ولی در واقع نادان شده‌اند. ۲۳ به جای این که خدای غیرفانی* را ستایش کنند،* بت‌هایی به شکل انسان فانی و پرندگان و چهارپایان و خزندگان ساخته‌اند و آن‌ها را ستایش می‌کنند.*
۲۴ به همین دلیل، خدا آن‌ها را به حال خودشان رها کرده که طبق گرایش‌های ناپاکشان* رفتار کنند و با بدن‌های خود مرتکب کارهای بی‌شرمانه شوند.* ۲۵ همین طور به جای این که حقیقت را دربارهٔ خدا قبول کنند، ترجیح داده‌اند که دروغ‌ها را باور کنند. آن‌ها آفریده‌های خدا را پرستش و خدمت* می‌کنند، نه خودِ آفریدگار را؛ آفریدگاری که تا ابد شایستهٔ ستایش است. آمین. ۲۶ برای همین، خدا آن‌ها را به حال خودشان رها کرده تا شهوت نفرت‌انگیزشان* بر آن‌ها تسلّط داشته باشد. در نتیجه زن‌ها به جای روابط جنسی طبیعی، با زن‌های دیگر رابطهٔ جنسی غیرطبیعی برقرار کرده‌اند. ۲۷ مردها هم به جای این که با زن‌ها رابطهٔ جنسی طبیعی داشته باشند، شدیداً به مردها گرایش پیدا کرده‌اند و با شهوت زیاد، با همجنس خود کارهای زشت و زننده می‌کنند. اما آن‌ها سزای* کارهای بدشان را تمام و کمال خواهند دید.
۲۸ همان طور که برای این افراد شناختن خدا هیچ ارزشی نداشت، خدا هم اجازه داد که در افکار پوچ و نادرستشان غرق شوند و کارهای بد انجام دهند. ۲۹ زندگی آن‌ها پر از هر نوع بی‌عدالتی، شرارت، طمع و بدی شده و خودشان را غرق حسادت، قتل، دعوا، فریبکاری، بدخواهی و غیبت* کرده‌اند. ۳۰ آن‌ها بدگو، متنفر از خدا، گستاخ، متکبّر، خودپسند و توطئه‌گر* هستند و از پدر و مادرشان اطاعت نمی‌کنند؛ ۳۱ هیچ درک و فهمی ندارند، به قول‌هایشان عمل نمی‌کنند و بی‌عاطفه و بی‌رحم هستند. ۳۲ آن‌ها از فرمان عادلانهٔ خدا به‌خوبی آگاهند و می‌دانند سزای کسانی که این کارها را می‌کنند مرگ است. با این حال، نه تنها خودشان به این کارها ادامه می‌دهند، بلکه کسانی را هم که این کارها را می‌کنند، تأیید می‌کنند.