هوشَع
۲ «به برادرانتان بگویید، ‹شما قوم من هستید!›+
و به خواهرانتان بگویید، ‹شما زنانی هستید که به شما رحمت نشان داده شده است!›+
او دیگر نباید خودفروشی کند،
و باید زنا را کنار بگذارد.*
۳ وگرنه او را مثل روزی که به دنیا آمد، لخت خواهم کرد.
من او را به بیابان تبدیل می‌کنم،
و مثل سرزمینی خشک و بی‌آب خواهم کرد
تا از تشنگی بمیرد.
۵ مادرشان خودفروشی کرده است.+
او که آن‌ها را زاییده، بی‌شرمانه عمل کرده + و گفته است:
‹من به دنبال عاشقانم می‌روم؛+
کسانی که به من نان و آب،
پشم و کتان و روغن و شراب* می‌دهند.›
۶ بنابراین من راهش را با دیواری از خار و خس می‌بندم،
و دیواری سنگی جلوی او می‌سازم،
تا نتواند هیچ راهی برای فرار پیدا کند.
۸ او متوجه نشد من بودم که به او غلّه، شراب تازه و روغن می‌دادم،+
من بودم که به او نقرهٔ فراوان و طلا می‌دادم،
اما او از آن‌ها برای پرستش بَعَل استفاده کرد.+
۹ ‹بنابراین من غلّه‌ای را که در فصل برداشت به او می‌دادم،
و شراب تازه‌ای را که در فصلش برایش تهیه می‌کردم از او خواهم گرفت.+
همچنین پشم و کتانی را که برای پوشاندن برهنگی‌اش به او می‌دادم از او پس خواهم گرفت.
۱۱ به تمام شادی‌هایش پایان خواهم داد،
یعنی به عیدها، جشن‌های ماه نو، شَبّات‌ها و همهٔ عیدهای فصلی‌اش.+
۱۲ من درختان انگور و انجیرش را نابود خواهم کرد؛ درختانی که او درباره‌شان گفته است:
«این‌ها مزدی است که عاشقانم به من داده‌اند.»
پس من آن‌ها را به جنگل تبدیل خواهم کرد،
و حیوانات وحشی صحرا میوه‌هایشان را خواهند خورد.
۱۳ من به خاطر تمام آن روزهایی که او به بت‌های بَعَل قربانی تقدیم می‌کرد، از او حساب خواهم خواست؛+
در آن روزها او خودش را با انگشتر و جواهراتش می‌آراست و به دنبال عاشقانش می‌رفت.
در واقع، او در آن زمان مرا فراموش کرده بود.›+ این را یَهُوَه می‌گوید.
۱۴ ‹بنابراین، من او را متقاعد می‌کنم؛
او را به بیابان می‌برم،
و طوری با او صحبت می‌کنم که دلش را به دست آورم.
۱۵ بعد از آن، باغ‌های انگورش را به او برمی‌گردانم،+
و درّهٔ عَخور* را برایش به دروازهٔ امید تبدیل می‌کنم؛+
او در آنجا مثل دوران جوانی‌اش به من جواب خواهد داد،
مثل زمانی که از سرزمین مصر بیرون آمد.›+
۱۶ یَهُوَه می‌گوید: ‹در آن روز،
دیگر به من نخواهی گفت، «اربابم،»* بلکه به من می‌گویی، «شوهرم.»›
۱۸ در آن روز به خاطر قومم، با حیوانات وحشی صحرا،
پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهدی خواهم بست؛+
من آن سرزمین را از کمان و شمشیر و جنگ پاک خواهم کرد،+
و کاری می‌کنم که قومم در امنیت زندگی کنند.+
۱۹ من تو را تا ابد به عقد خودم درمی‌آورم؛
تو را با درستکاری و عدالت،
۲۱ یَهُوَه می‌گوید: ‹در آن روز، من جواب خواهم داد،
بله من به درخواست آسمان‌ها جواب می‌دهم،
و آسمان‌ها به درخواست زمین جواب می‌دهند.+
۲۲ زمین به درخواست غلّه و شراب تازه و روغن جواب می‌دهد،
۲۳ من یِزرِعیل را برای خودم مثل بذری در زمین خواهم کاشت،+
و هرچند به او رحمت نشان داده نشد، من به او رحمت نشان خواهم داد.
به کسانی که قوم من نیستند خواهم گفت: «قوم من هستید،»+
و آن‌ها خواهند گفت: «تو خدای ما هستی.»›»+