اِرْمیا

۲۹ این نامه‌ای است که اِرْمیای نبی از اورشلیم به ریش‌سفیدانی که در تبعید بودند و همین طور به کاهنان،‏ پیامبران و بقیهٔ کسانی فرستاد که نِبوکَدنَصَّر از اورشلیم به بابِل به تبعید برده بود.‏ ۲ اِرْمیا آن نامه را موقعی نوشت که یِکُنیای پادشاه،‏ مادرش،‏* درباریان و امیران یهودا و اورشلیم،‏ به همراه صنعتگران و فلزکاران* از اورشلیم بیرون رفته بودند.‏ ۳ اِرْمیا آن نامه را به وسیلهٔ اِلعاسه (‏پسر شافان)‏ و جِمَریا (‏پسر حِلقیا)‏ به بابِل فرستاد.‏ این دو نفر کسانی بودند که قرار بود به دستور صِدِقیا پادشاه یهودا به حضور نِبوکَدنَصَّر،‏ پادشاه بابِل بروند.‏ متن نامه چنین بود:‏

۴ ‏«یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است،‏ به همهٔ شما که به خواست او از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید می‌گوید:‏ ۵ ‏‹خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید.‏ درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید.‏ ۶ ازدواج کنید و صاحب پسران و دختران شوید؛‏ برای پسرانتان زن بگیرید و دخترانتان را شوهر بدهید تا آن‌ها هم صاحب پسران و دختران شوند.‏ تعدادتان باید در آنجا زیاد شود،‏ نه کم!‏ ۷ برای شهر بابِل که شما را به آنجا تبعید کرده‌ام،‏ خواهان صلح و آرامش باشید و برای آن به من که یَهُوَه هستم دعا کنید،‏ چون اگر آن شهر در صلح و آرامش باشد،‏ شما هم در صلح و آرامش خواهید بود.‏ ۸ من که یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل هستم می‌گویم که نگذارید پیامبران و غیب‌گویانی که در میانتان هستند شما را فریب دهند؛‏ به خواب‌ها و رؤیاهای آن‌ها گوش ندهید.‏ ۹ آن‌ها به نام من پیشگویی‌هایی می‌کنند که دروغ است!‏ من آن‌ها را نفرستاده‌ام.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏›‏

۱۰ ‏«یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹وقتی ۷۰ سال در بابِل به پایان برسد،‏ لطف من دوباره شامل حال شما خواهد شد و همان طور که قول داده‌ام،‏ شما را به وطنتان برمی‌گردانم.‏›‏

۱۱ ‏«یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹من خوب می‌دانم که چه چیزی برای شما می‌خواهم.‏* خواست من این است که شما در صلح و آرامش باشید،‏ نه در مصیبت و بدبختی.‏ من می‌خواهم به شما امید و آیندهٔ زیبایی بدهم.‏ ۱۲ آن وقت،‏ مرا صدا می‌کنید و با دعا به درگاه من می‌آیید و من هم به شما گوش خواهم داد.‏›‏

۱۳ ‏«در آن موقع،‏ شما دنبال من می‌گردید و مرا پیدا می‌کنید،‏* چون با تمام دلتان در جستجوی من خواهید بود.‏ ۱۴ بله،‏ من که یَهُوَه هستم اجازه می‌دهم مرا پیدا کنید.‏ بعد،‏ به اسارت شما پایان می‌دهم و شما را از همهٔ سرزمین‌هایی که در آنجا پراکنده کرده‌ام،‏ جمع می‌کنم و به سرزمین خودتان که شما را از آنجا به تبعید فرستاده‌ام برمی‌گردانم.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

۱۵ ‏«ولی شما می‌گویید،‏ ‹یَهُوَه در بابِل پیامبرانی برای ما فرستاده است.‏›‏

۱۶ ‏«یَهُوَه دربارهٔ پادشاهی که بر تخت داوود نشسته است و دربارهٔ تمام ساکنان شهر اورشلیم،‏ یعنی برادرانتان که همراه شما به تبعید نرفته‌اند،‏ می‌گوید:‏ ۱۷ ‏‹من که یَهُوَه خدای لشکرها هستم می‌گویم که همهٔ آن‌ها را گرفتار جنگ،‏ قحطی و بیماری* می‌کنم.‏ من آن‌ها را مثل انجیرهای گندیده‌ای خواهم کرد که قابل خوردن نیستند.‏›‏

۱۸ ‏«من با جنگ،‏* قحطی و بیماری،‏* آن‌ها را تعقیب خواهم کرد،‏ طوری که تمام ملت‌های زمین از دیدن آن‌ها به وحشت بیفتند.‏ در هر سرزمینی که آن‌ها را پراکنده کنم،‏ مردم آنجا آن‌ها را سرزنش،‏ مسخره و لعنت می‌کنند و از دیدنشان انگشت به دهان می‌مانند.‏ ۱۹ یَهُوَه می‌گوید،‏ ‹این اتفاقات برای آن‌ها می‌افتد،‏ چون به پیام من گوش نداده‌اند؛‏ پیامی که بارها توسط خادمانم یعنی پیامبران برایشان فرستادم.‏›‏

‏«اما شما گوش نداده‌اید!‏» این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

۲۰ ‏«پس همگی شما که به خواست من از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید،‏ به پیام من که یَهُوَه هستم گوش بدهید.‏ ۲۱ من که یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل هستم،‏ دربارهٔ اَخاب (‏پسر قُلایا)‏ و صِدِقیا (‏پسر مَعَسیا)‏ که به نام من به دروغ پیشگویی می‌کنند،‏ چنین می‌گویم:‏ ‹من آن‌ها را در اختیار نِبوکَدنَصَّر،‏* پادشاه بابِل می‌گذارم تا جلوی چشمان شما کشته شوند.‏ ۲۲ عاقبتِ آن‌ها برای همهٔ تبعیدیان یهودا که در بابِل هستند ضرب‌المثل می‌شود،‏ طوری که وقتی بخواهند کسی را لعنت کنند،‏ خواهند گفت:‏ «یَهُوَه عاقبتِ تو را مثل عاقبتِ صِدِقیا و اَخاب کند که پادشاه بابِل آن‌ها را در آتش سوزاند!‏» ۲۳ چون آن‌ها در اسرائیل کارهای زشتی انجام داده‌اند و با زنان همسایگانشان* زنا کرده‌اند و به نام من به مردم دروغ گفته‌اند و از چیزهایی صحبت کرده‌اند که هیچ وقت فرمان نداده بودم.‏

‏«‹«من شاهد کارهایشان هستم و می‌دانم که چه کارهایی کرده‌اند.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏»›»‏

۲۴ ‏«به شِمَعیای نَحَلامی بگو:‏ ۲۵ ‏‹یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید:‏ «تو نامه‌ای به اسم خودت به همهٔ مردم اورشلیم و به صَفَنیای کاهن (‏پسر مَعَسیا)‏ و بقیهٔ کاهنان فرستاده‌ای.‏ در آن نامه گفتی:‏ ۲۶ ‏‹ای صَفَنیا،‏ یَهُوَه تو را به جای یِهویاداعِ کاهن تعیین کرده تا در معبد یَهُوَه کاهن باشی و بر آن نظارت کنی.‏ وظیفهٔ تو این است که هر دیوانه‌ای را که ادعا می‌کند پیامبر خداست،‏ بگیری و او را به کُنده* و زنجیرها ببندی.‏ ۲۷ پس چرا این کار را با اِرْمیای عَناتوتی نکرده‌ای* که ادعا می‌کند در بین شما پیامبر است؟‏ ۲۸ چون او برای ما که در بابِل هستیم نامه فرستاده و گفته است:‏ «دوران تبعیدتان طولانی خواهد بود!‏ خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید.‏ درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید …»›»›»‏*

۲۹ وقتی صَفَنیای کاهن این نامه را برای اِرْمیای نبی خواند،‏ ۳۰ یَهُوَه به اِرْمیا گفت:‏ ۳۱ ‏«نامه‌ای برای همهٔ تبعیدیان بفرست و به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه دربارهٔ شِمَعیای نَحَلامی می‌گوید:‏ «شِمَعیا برای شما به دروغ پیشگویی کرده و تلاش می‌کند که دروغ‌هایش را باور کنید،‏ ولی من او را نفرستاده‌ام.‏ ۳۲ برای همین،‏ من که یَهُوَه هستم می‌گویم،‏ ‹من شِمَعیای نَحَلامی و نسل او را مجازات می‌کنم،‏ طوری که هیچ کس از خانواده‌اش بین این قوم باقی نماند.‏ او خوبی‌هایی را که می‌خواهم در حق قومم بکنم نخواهد دید،‏ چون دیگران را ترغیب کرده تا علیه من که یَهُوَه هستم سرکشی کنند.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏›»›»‏