نامهٔ یعقوب
۳ برادران من، خیلی از شما نباید در جماعت معلّم شوید،* چون می‌دانید که ما معلّمان سخت‌تر داوری خواهیم شد. ۲ همهٔ ما خیلی وقت‌ها خطا می‌کنیم.* اگر کسی در حرف زدن خطا نکند، شخص کاملی است که می‌تواند بر تمام بدنش تسلّط داشته باشد. ۳ اگر به دهان یک اسب افسار ببندیم، می‌توانیم آن حیوان را مطیع خود کنیم و تمام بدنش را به هر طرف که بخواهیم هدایت کنیم. ۴ حالا یک کشتی را در نظر بگیرید؛ با این که خیلی بزرگ است و با بادی قوی به حرکت درمی‌آید، ناخدا می‌تواند با استفاده از سکّانی کوچک، آن را به هر جا که بخواهد هدایت کند.
۵ به همین شکل، زبان هم عضو کوچکی در بدن است، ولی خیلی فخر می‌فروشد. واقعاً که یک آتش کوچک می‌تواند یک جنگل بزرگ را به آتش بکشد! ۶ زبان هم مثل آتش است! در میان اعضای بدن ما، زبان دنیایی از شرارت است، چون کل بدن را آلوده* می‌کند و تمام زندگی شخص را به آتش می‌کشد؛ آتشی که از درّهٔ هِنّوم* می‌آید. ۷ انسان‌ها می‌توانند انواع حیوانات وحشی، پرندگان، خزندگان و جانوران دریایی را رام کنند و در این کار موفق بوده‌اند. ۸ اما هیچ انسانی قادر نیست زبان را رام کند! چون زبان، سرکش و آسیب‌رسان و پر از زهر کشنده است. ۹ ما با زبانمان، پدرمان یَهُوَه* را ستایش می‌کنیم، ولی با همان زبان دیگران را که «شبیه خدا» ساخته شده‌اند لعنت می‌کنیم! ۱۰ بنابراین از دهانمان هم برکت و هم لعنت بیرون می‌آید.
برادران من، این چیزها نباید بین شما اتفاق بیفتد. ۱۱ مگر می‌شود که از یک چشمه، هم آب شیرین جاری شود و هم آب شور؟ ۱۲ برادرانم، مگر درخت انجیر می‌تواند زیتون به بار بیاورد؟ مگر درخت انگور می‌تواند انجیر به بار بیاورد؟ پس، از چشمهٔ آب شور هم آب شیرین جاری نمی‌شود!
۱۳ اگر در بین شما کسی خردمند و داناست، باید آن را با رفتار خوب و کارهایی که همراه با ملایمت است نشان دهد؛ ملایمتی که از حکمت حاصل می‌شود. ۱۴ اما اگر در دلتان حسادت شدید* دارید و تندخو* هستید، به خودتان نبالید و برخلاف حقیقت دروغ نگویید. ۱۵ این حکمتی نیست که از طرف خدا* باشد، بلکه زمینی و نفسانی* و شیطانی است. ۱۶ در واقع هر جا حسادت و تندخویی* باشد، بی‌نظمی* و انواع بدی‌ها هم وجود خواهد داشت.
۱۷ ولی حکمتی که از طرف خداست،* در وهلهٔ اول پاک است و بعد صلحجو، معقول، آمادهٔ اطاعت، پر از رحمت و سرشار از کارهای* خوب است و هیچ تبعیض و ریایی در آن نیست. ۱۸ به علاوه، کسانی که با دیگران رابطهٔ صلح‌آمیزی دارند، بذر صلح را می‌کارند و درستکاری را درو می‌کنند.*