نامهٔ پولُس به عبرانیان
۶ پس حالا که آموزش‌های ابتدایی در مورد مسیح را به پایان رسانده‌ایم، بیایید به طرف بلوغ روحانی پیش برویم و فقط به بررسی آن تعالیم پایه‌ای راضی نباشیم، تعالیمی مثل توبه از اعمال مرده،* ایمان به خدا، ۲ و یا تعالیمی دربارهٔ تعمیدهای مختلف، گذاشتن دست‌ها روی کسی، رستاخیز مردگان و داوری ابدی. ۳ در واقع اگر خدا اجازه دهد، به طرف بلوغ روحانی پیشرفت می‌کنیم.
۴ حالا کسانی را در نظر بگیرید که زمانی در نور حقیقت قدم برمی‌داشتند و طعم هدیهٔ آسمانی را چشیده بودند و از روح‌القدس برخوردار بودند. ۵ آن‌ها طعم کلام خوب و مفید خدا و همین طور طعم برکت‌های* دنیای* آینده را چشیده بودند، ۶ ولی حالا از ایمان برگشته‌اند. پس غیرممکن است که کسی بتواند به آن‌ها کمک کند تا دوباره توبه کنند، چون در واقع آن‌ها یک بار دیگر پسر خدا را برای خودشان به تیر میخکوب می‌کنند و او را جلوی همه خوار و ذلیل می‌کنند. ۷ اگر زمین بارانی را که بارها بر آن می‌بارد جذب کند و محصول مفیدی برای کشاورزان به بار بیاورد، از خدا برکت می‌گیرد. ۸ اما اگر آن زمین خار و خس تولید کند، زمین بی‌ارزشی است و در خطر لعنت شدن قرار می‌گیرد. سرانجام آن زمین در آتش از بین خواهد رفت.
۹ اما عزیزان، هرچند با این لحن با شما صحبت می‌کنیم، مطمئنیم که شما وضعیت بهتری دارید و با کارهایتان به طرف نجات قدم برمی‌دارید. ۱۰ خدا بی‌انصاف نیست و هیچ وقت زحمت‌هایی را که کشیده‌اید و محبتی را که به خاطر نام او نشان داده‌اید فراموش نخواهد کرد؛ محبتی که از طریق خدمت به مقدّسان* نشان داده و می‌دهید. ۱۱ با این حال، آرزوی ما این است که همهٔ شما همین سخت‌کوشی را از خودتان نشان دهید و به این شکل اطمینان کاملی را که به تحقق امیدتان دارید، تا آخر حفظ کنید. ۱۲ ما نمی‌خواهیم که شما تنبل باشید، بلکه تشویقتان می‌کنیم از کسانی سرمشق بگیرید که به خاطر ایمان و صبرشان وارث وعده‌های خدا شده‌اند.
۱۳ وقتی خدا به ابراهیم وعده داد، کسی بزرگ‌تر از خودش نبود که به او قسم بخورد، به همین دلیل به ذات خودش قسم خورد ۱۴ و گفت: «حتماً به تو برکت خواهم داد و مطمئن باش که نسل تو را زیاد خواهم کرد.» ۱۵ ابراهیم بعد از این که صبورانه انتظار کشید، این وعده را دریافت کرد. ۱۶ انسان‌ها به کسی که از خودشان بزرگ‌تر است قسم می‌خورند و قسمشان به هر بحثی که باشد خاتمه می‌دهد، چون از نظر قانونی حرفشان را تضمین می‌کند. ۱۷ به همین ترتیب، وقتی خدا تصمیم گرفت که واضح‌تر به وارثانِ وعده نشان دهد که مقصودش غیر قابل تغییر است، آن را با قسم خوردن تضمین کرد. ۱۸ بنابراین، به خاطر این دو موردِ تغییرناپذیر* که غیرممکن است خدا درباره‌شان دروغ بگوید، ما که به خدا پناه برده‌ایم، قویاً تشویق می‌شویم که امیدمان را محکم نگه داریم؛ امیدی که پیش روی ما قرار داده شده است. ۱۹ این امیدی که داریم مثل لنگری محکم و مطمئن برای جان ماست و ما را به آن طرف پرده خواهد برد؛ ۲۰ جایی که عیسی به عنوان یک پیشرو جلوتر از ما وارد شده و تا ابد کاهن اعظم شده است، کاهنی مثل مِلکیصِدِق.