مزمور

پناهگاهی محکم* برای من باش،‏

و قلعه‌ای مستحکم برای نجات من.‏+

 ۳ تو صخره و پناهگاه من هستی؛‏+

به خاطر نامت + مرا رهبری و هدایت کن.‏+

 ۴ مرا از دامی که مخفیانه برایم گذاشته‌اند آزاد کن،‏+

چون تو پناهگاه* امن من هستی.‏+

 ۶ از کسانی که بت‌های پوچ و بی‌ارزش را می‌پرستند،‏ متنفرم.‏

من به تو ای یَهُوَه توکّل می‌کنم.‏

 ۷ محبت پایدار* تو مرا غرق شادی می‌کند،‏

چون مصیبت‌هایم را دیده‌ای،‏+

و از عمق نگرانی‌هایم باخبری.‏

 ۸ مرا به دست دشمنانم نسپردی،‏

بلکه در جای امنی* قرار دادی.‏

۱۰ هر لحظه از زندگی‌ام پر از غم و اندوه است،‏+

و سال‌های عمرم پر از آه و ناله.‏+

به خاطر خطایم،‏ رمقی در من نمانده،‏

و استخوان‌هایم ضعیف شده‌اند.‏+

۱۱ همهٔ دشمنانم،‏ به‌خصوص همسایه‌هایم

مرا خوار و ذلیل کرده‌اند.‏+

آشنایانم از من می‌ترسند،‏

و وقتی مرا در ملأ عام می‌بینند پا به فرار می‌گذارند.‏+

۱۲ مثل مرده‌ای هستم که به دست فراموشی سپرده شده؛‏

مثل ظرفی شده‌ام که شکسته است.‏

۱۳ شنیده‌ام که خیلی‌ها پشت سرم بدگویی می‌کنند؛‏

ترس وجودم را گرفته،‏ چون از هر طرف مرا تهدید می‌کنند.‏+

وقتی علیه من با هم همدست می‌شوند،‏

نقشهٔ قتل مرا می‌کشند.‏+

بگذار شریران سرافکنده شوند،‏+

و به قبر بروند و چیزی نگویند.‏+

۱۸ بگذار دروغگویان لال شوند؛‏+

همان کسانی که با غرور و تکبّر به ضدّ درستکاران حرف‌های توهین‌آمیز می‌زنند.‏

آن را برای کسانی که احترامی عمیق برایت قائلند* کنار گذاشته‌ای؛‏+

در برابر چشم همهٔ مردم،‏ به همهٔ کسانی که به تو پناه آورده‌اند،‏ نیکویی کرده‌ای.‏+

۲۰ تو آن‌ها را در سایهٔ حضورت،‏*‏+

از نقشه‌های آدم‌های شریر حفظ می‌کنی.‏

تو آن‌ها را در خیمهٔ خود،‏

از حمله‌های افراد بدخواه پناه می‌دهی.‏+

۲۱ سپاس و تمجید بر یَهُوَه،‏ چون وقتی در شهری بودم که محاصره شده بود،‏+

او به طرز شگفت‌انگیزی محبت پایدارش را به من نشان داد.‏+

یَهُوَه اشخاص وفادار را حفظ می‌کند،‏+

ولی متکبّران را سخت مجازات می‌کند.‏*‏+

۲۴ ای همهٔ کسانی که برای یَهُوَه انتظار می‌کشید،‏+

شجاع و قوی‌دل باشید!‏+