هوشَع
۹ «ای اسرائیل، شاد نباش،
و مثل قوم‌های دیگر شادی نکن،
چون تو با فاحشگی* از خدایت دور شده‌ای.
تو مزد فاحشگی‌ات را که در خرمنگاه‌ها گرفته‌ای، دوست داشته‌ای.
۲ ولی خرمنگاه‌ها و حوض‌های شراب‌گیری* محصول کافی به قوم اسرائیل نخواهند داد،
و آن‌ها شراب تازه نخواهند داشت.
۳ آن‌ها دیگر در سرزمین یَهُوَه زندگی نخواهند کرد،
بلکه اِفرایِم به مصر برخواهد گشت،
و در آشور غذاهای ناپاک خواهد خورد.
۴ اسرائیلیان دیگر شراب را به عنوان هدیهٔ ریختنی به یَهُوَه تقدیم نخواهند کرد،
و قربانی‌هایشان او را خشنود نخواهند کرد.
آن قربانی‌ها مثل نانی هستند که مردم موقع سوگواری می‌خورند؛
همهٔ کسانی که از آن می‌خورند، ناپاک خواهند شد،
چون نانشان فقط برای خودشان است،
و به خانهٔ یَهُوَه آورده نخواهد شد.
۵ در روزی که دور هم جمع می‌شوید،
یا در روز عید یَهُوَه چه خواهید کرد؟
۶ مردم مجبور خواهند شد به خاطر خرابی و ویرانی فرار کنند.
مصر آن‌ها را جمع خواهد کرد و مِمفیس دفنشان خواهد کرد.
گزنه‌ها اموال گرانبهای آن‌ها را که از نقره است خواهند پوشاند،
و بوته‌های خار در چادرهایشان رشد خواهد کرد.
پیامبر آن‌ها در نظرشان احمق خواهد بود و کسی که از خدا الهام می‌گیرد دیوانه به نظر خواهد رسید،
چون گناهان تو فراوان است و عدهٔ زیادی از تو متنفرند.»
۸ دیده‌بان اِفرایِم به خدای من وفادار بود،
اما حالا همهٔ راه‌های پیامبرانش مثل دام‌های شکارچیان* است؛
در خانهٔ خدایش نفرت و دشمنی وجود دارد.
۹ اسرائیلیان مثل زمان حادثهٔ جِبعه در فساد غرق شده‌اند.
او خطاهایشان را به یاد خواهد آورد و آن‌ها را به خاطر گناهانشان مجازات خواهد کرد.
۱۰ «وقتی اسرائیل را پیدا کردم، مثل پیدا کردن انگور در بیابان بود.
وقتی اجدادتان را دیدم، مثل دیدن نوبر انجیر در شروع فصلش بود.
اما آن‌ها پیش بَعَلِ فِعور رفتند،
و خودشان را به آن بت شرم‌آور وقف کردند،
و مثل بتی که عاشقش بودند، نفرت‌انگیز شدند.
۱۱ جلال اِفرایِم مثل یک پرنده پرواز می‌کند و دور می‌شود؛
دیگر بچه‌ای به دنیا نمی‌آید، نطفه‌ای بسته نمی‌شود و زنی حامله نمی‌شود!
۱۲ حتی اگر بچه‌هایشان بزرگ شوند،
همهٔ آن بچه‌ها را از آن‌ها می‌گیرم و هیچ کدامشان را زنده نمی‌گذارم.
وای به حالشان وقتی که من آن‌ها را ترک کنم!
۱۳ اِفرایِم که در سبزه‌زار کاشته شده بود برایم مثل صور بود.
اما حالا اِفرایِم باید پسرانش را به کشتارگاه ببرد.»
۱۴ ای یَهُوَه، چیزی را که حقشان است به آن‌ها بده؛
یعنی رَحِمی که بچه را می‌اندازد و سینه‌هایی که شیر ندارند.
۱۵ «همهٔ کارهای شریرانه‌شان را در جِلجال انجام دادند؛ در آنجا از آن‌ها متنفر شدم.
آن‌ها را به خاطر کارهای شریرانه‌شان، از خانه‌ام دور خواهم کرد.
دیگر آن‌ها را دوست نخواهم داشت؛
چون همهٔ امیرانشان لجباز و سرکش هستند.
۱۶ اِفرایِم قطع خواهد شد.
ریشه‌هایشان خشک می‌شود و دیگر میوه نخواهند داد.
حتی اگر فرزندانی به دنیا بیاورند، فرزندان عزیزشان را از بین خواهم برد.»
۱۷ خدای من آن‌ها را رد خواهد کرد،
چون به او گوش نداده‌اند.
به همین دلیل، آن‌ها در میان ملت‌ها آواره خواهند شد.