اِشَعْیا

مثل گیاهی که ریشه‌اش در زمین خشک است.‏

او هیچ زیبایی و شکوهی ندارد و ظاهرش هیچ جذابیتی برایمان ندارد.‏

۳ مردم او را خوار و حقیر شمردند و از او دوری کردند.‏

او با درد و رنج آشنا بود* و مریضی را خوب می‌شناخت.‏

۴ او خودش بیماری‌های ما را به دوش کشید،‏

و دردهای ما را حمل کرد.‏

۵ در واقع،‏ به خاطر گناهان ما بود که بدنش را سوراخ کردند.‏

او به خاطر خطاهای ما خرد و له شد،‏

و مجازات را تحمّل کرد تا ما صلح و آرامش داشته باشیم.‏

زخم‌های او باعث شفای ما شد.‏

۶ همهٔ ما مثل گوسفندان آواره و سرگردان بودیم،‏

و هر کدام از ما به راه خودش می‌رفت.‏

اما یَهُوَه کاری کرد که گناهان همهٔ ما به گردن او باشد.‏

۷ او مورد ظلم و ستم قرار گرفت و اجازه داد که با او بدرفتاری کنند؛‏

اما دهانش را باز نکرد و هیچ حرفی نزد.‏

او را مثل گوسفندی برای قربانی کردن بردند.‏

او مثل برّه‌ای بود که برای پشم‌چینی می‌بَرند و صدایش درنمی‌آید.‏

با این حال،‏ او دهانش را باز نکرد و هیچ حرفی نزد.‏

۸ او را بعد از محاکمه‌ای ناعادلانه* محکوم به مرگ کردند.‏

هیچ کس به نسل او* توجهی نکرد!‏

او از زمین زندگان ریشه‌کن شد؛‏

در واقع،‏ او را به خاطر گناهان قوم من زدند.‏*

۹ با این که هیچ خطایی* نکرد،‏

و هیچ وقت با حرف‌هایش کسی را فریب نداد،‏

قبری کنار قبر شریران برایش در نظر گرفتند،‏

و بعد از مرگش کنار ثروتمندان* دفنش کردند.‏

ای خدا،‏ اگر جان او را به عنوان قربانی تقصیر بدهی،‏

او نوادگانش* را خواهد دید و عمر طولانی خواهد داشت،‏

و تو ای یَهُوَه از طریق او به خواست و مقصودت* خواهی رسید.‏

خادم درستکار من* به خاطر شناختی که دارد،‏

بار گناهان مردم را به دوش خواهد گرفت،‏

و باعث خواهد شد که خیلی‌ها درستکار شمرده شوند.‏

۱۲ من به او سهمی در میان عدهٔ زیادی خواهم داد،‏

و او غنیمت‌ها را با قدرتمندان تقسیم خواهد کرد،‏

چون او جانش را فدا کرد،‏*

و جزو گناهکاران محسوب شد؛‏

او بار گناهان بسیاری از مردم را به دوش کشید،‏

و برای بخشش گناهکاران پادرمیانی کرد.‏