نامهٔ پولُس به عبرانیان
۱۲ پس حالا که چنین گروه* بزرگی از شاهدان را دورتادورمان داریم، بیایید هر بارِ سنگین و گناهی را که به‌راحتی به دست و پای ما می‌پیچد از خودمان دور کنیم و با استقامت در مسابقه‌ای که پیش روی ماست* بدویم. ۲ در عین حال، باید به عیسی که «پیشوای ارشد» و کامل‌کنندهٔ ایمانمان است چشم بدوزیم. عیسی چون می‌دانست شادی زیادی در آینده نصیبش می‌شود، تیر شکنجه را تحمّل کرد و برایش مهم نبود که تحقیر شود. در نتیجه، حالا در سمت راست تخت پادشاهی خدا نشسته است. ۳ پس برای این که در این مسابقه خسته و دلسرد نشوید با دقت به عیسی فکر کنید که آن همه دشمنی* را از طرف گناهکاران تحمّل کرد؛ البته این دشمنی‌ها به ضرر خودشان تمام شد.
۴ شما در تلاشتان برای مقابله با آن گناه، هنوز به این مرحله نرسیده‌اید که لازم باشد جانتان را بدهید. ۵ همچنین کاملاً فراموش کرده‌اید که خدا چه پند صمیمانه‌ای به شما فرزندانش* داده است. او گفت: «فرزندم، تأدیب یَهُوَه* را ناچیز ندان و وقتی تو را اصلاح می‌کند دلسرد نشو، ۶ چون یَهُوَه کسانی را که دوست دارد تأدیب می‌کند. در واقع، او هر کسی را که به عنوان فرزندش قبول می‌کند، تنبیه می‌کند.»
۷ شما باید تحمّل کنید، چون تحمّل کردن یکی از جنبه‌های تأدیب شماست. خدا با شما مثل فرزندانش رفتار می‌کند. کدام فرزندی است که پدرش او را تأدیب نکند؟ ۸ اگر همهٔ شما از طرف خدا تأدیب نشوید، فرزندان واقعی خدا نیستید، بلکه حرامزاده‌اید. ۹ به علاوه، ما با این که از طرف پدر تنی‌مان تأدیب می‌شدیم، برایش احترام قائل بودیم. پس برای این که بتوانیم زندگی را به دست آوریم، چقدر بیشتر باید مطیع پدری باشیم که زندگی روحانی‌مان از اوست؛ ۱۰ چون پدر تنی‌مان ما را مدتی کوتاه و آن طور که خودش صلاح می‌دانست تأدیب می‌کرد، ولی تأدیب خدا برای خیر و صلاح ماست تا مثل او پاک و مقدّس شویم. ۱۱ البته هیچ تأدیبی موقعی که انجام می‌شود خوشایند نیست، بلکه دردناک است. اما نتیجهٔ آن برای کسانی که از طریق آن تربیت می‌شوند، درستکاری و آرامش است.
۱۲ بنابراین، دست‌های ضعیف و زانوهای لرزان را قوی کنید. ۱۳ راه‌ها را برای پاهایتان هموار کنید تا پای لنگ بیشتر صدمه نبیند، بلکه شفا پیدا کند. ۱۴ تلاش کنید که با همهٔ مردم در صلح باشید و زندگی پاک و مقدّسی داشته باشید، چون بدون داشتن چنین زندگی‌ای، هیچ کس سَرور* را نخواهد دید. ۱۵ مراقب باشید که کسی از شما از لطف خدا محروم نشود و در میانتان ریشهٔ سمی رشد نکند، مبادا مشکل‌ساز شود و عدهٔ زیادی را آلوده کند. ۱۶ همچنین مراقب باشید در بین شما کسی نباشد که به اعمال نامشروع جنسی* دست بزند و یا برای چیزهای مقدّس ارزش قائل نشود، درست مثل عیسو که حق نخست‌زادگی‌اش را به یک وعده غذا فروخت. ۱۷ همان طور که می‌دانید، بعدها که عیسو می‌خواست آن برکت را پس بگیرد،* درخواستش رد شد؛ چون با این که تلاش کرد با گریه و زاری نظر پدرش را تغییر دهد، به هدفش نرسید.
۱۸ شما به کوهی که قابل لمس است نزدیک نشده‌اید؛ کوهی که با آتشْ شعله‌ور شد و با ابری تیره، تاریکی غلیظ و طوفان پوشیده شد. ۱۹ از روی آن کوه صدای شیپور و صدای کسی که صحبت می‌کرد به گوش رسید. قوم اسرائیل با شنیدن صدای آن شخص خواهش کردند که دیگر با آن‌ها صحبت نکند؛ ۲۰ چون حتی طاقت شنیدن این فرمان او را نداشتند که گفت: «حتی اگر حیوانی کوه را لمس کند، باید سنگسار شود.» ۲۱ همچنین آن صحنه چنان ترسناک بود که موسی گفت: «من از ترس می‌لرزم.» ۲۲ اما شما به کوه صَهیون و شهر خدای زنده یعنی اورشلیم آسمانی نزدیک شده‌اید، به جایی که ده‌ها هزار فرشته حضور دارند ۲۳ و دور هم جمع شده‌اند. شما به جماعت نخست‌زادگان خدا که اسمشان در آسمان‌ها نوشته شده، به خدا که داور همه است و همین طور به زندگی روحانی درستکارانی که کامل شده‌اند، نزدیک شده‌اید. ۲۴ همچنین به عیسی که واسطهٔ عهد جدید است و به خونی که او بر ما پاشید نزدیک شده‌اید؛ همان خونی که در مقایسه با خون هابیل از چیزهای بهتری صحبت می‌کند.
۲۵ پس مراقب باشید که از شنیدن حرف‌های کسی که صحبت می‌کند کوتاهی نکنید و گوش‌هایتان را نبندید، چون مردمی که نخواستند حرف‌های کسی را بشنوند که روی زمین هشدار خدا را می‌داد مجازات شدند؛ پس ما هم اگر به کسی که از آسمان صحبت می‌کند پشت کنیم، چطور می‌توانیم از مجازات فرار کنیم؟ ۲۶ در آن زمان صدای او زمین را به لرزه درآورد، ولی حالا او این وعده را داده است: «من یک بار دیگر نه فقط زمین بلکه آسمان را هم به لرزه درمی‌آورم.» ۲۷ عبارتِ «یک بار دیگر» نشان می‌دهد که خدا چیزهایی را که متزلزل و بی‌ثبات هستند، یعنی چیزهایی را که ساختهٔ دست او نیستند، از بین خواهد برد تا چیزهایی که به لرزه درنمی‌آیند باقی بمانند. ۲۸ بنابراین، حالا که پادشاهیِ تزلزل‌ناپذیری به ما خواهد رسید، بیایید تلاش کنیم که همیشه لایق لطف خدا باشیم تا بتوانیم خدا را آن طور که مورد قبول اوست، با خداترسی و احترام خدمت* کنیم؛ ۲۹ چون خدای ما آتشی سوزان است.